SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
[ Bericht 3% gewijzigd door -Miauw- op 17-02-2017 20:44:50 ]With the stars as her umbrella
Taxus postte een interessant artikel. Bij dezen.quote:Op vrijdag 17 februari 2017 10:19 schreef Taxus het volgende:
Bij langdurig gebruik amfetaminen gaat hart drastisch achteruit.
http://www.ad.nl/wetensch(...)-achteruit~a3fa2e5c/
Dit kan je niet zomaar overnemen naar gebruik van dex; straatamfetamine is een mix van de dexamfetamine en levo-amfetamine. Dat zijn twee stoffen met een verschillende werking; levo-amfetamine bindt vooral aan receptoren in het lichaam, dex vooral in het brein. Ze hebben hier niet gecontroleerd of dit effect veroorzaakt wordt door levo-amfetamine, of ook door dexamfetamine.quote:Op vrijdag 17 februari 2017 10:19 schreef Taxus het volgende:
Bij langdurig gebruik amfetaminen gaat hart drastisch achteruit.
http://www.ad.nl/wetensch(...)-achteruit~a3fa2e5c/
Hoi Pabst, misschien heb ik het niet helemaal handig verwoord, maar ik bedoelde te zeggen dat ik zo vaak tegen onbegrip ben aangelopen, en niet m.b.t. eventuele ADHD-klachten. Gewoon in z'n algemeen. Alsof je Chinees praat terwijl de alternatieve geneeskunde het kon oplossen. Dat verschil is héél erg groot.quote:Op donderdag 16 maart 2017 08:58 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
@ Boca_Raton
Ik begrijp jouw strugles heel goed, maar troost je dat we waarschijnlijk hier allemaal tegenaan lopen. Veel mensen die geen ADHD hebben, begrijpen niet goed tegen welke problemen je aanloopt als je het wel hebt. Sommigen lukt het wel beter om zich er een voorstelling van te maken en kunnen je daarom toch beter begrijpen en steunen. Anderen slaan de plank totaal mis en komen dan met adviezen die nou juist hetgeen zijn wat je elke keer niet voor elkaar krijgt.
Maar weet je. De meeste mensen worstelen in hun leven weleens met problemen die door anderen niet begrepen worden. Het zou allemaal makkelijker zijn als je erkend wordt in je problematiek, maar helaas kunnen mensen dat niet altijd opbrengen. Iedereen krijgt met onbegrip te maken.
Wat het ADHD betreft. Ik vrees dat het erbij hoort. Er zullen altijd mensen zijn die je onterecht zeggen die bijvoorbeeld zeggen dat je meer je best moet doen. Maar je zal ook mensen tegenkomen die je beter begrijpen. En dat hoeven niet perse mensen te zijn die zelf ADHD hebben, maar dat zijn bijvoorbeeld mensen die wel empathischer zijn en weten dat het in het leven niet altijd vanzelfsprekend gaat.
En dat die blinde uiteindelijk zegt dat dát geen kunst isquote:Op donderdag 16 maart 2017 09:22 schreef Skull-splitter het volgende:
Mensen zonder AD(H)D uitleggen hoe het werkt voor je voelt vaak als het beschrijven van een abstract schilderij aan een blinde.
Yip. Ik kon voor mezelf iig terughalen tot mijn tweede levensjaar, pas op zoek gegaan toen ik in een depressie zat na vastlopen van relatie, opleiding en dreigend probleem met werk.quote:Op donderdag 16 maart 2017 11:31 schreef -Miauw- het volgende:
[..]
En dat die blinde uiteindelijk zegt dat dát geen kunst is
Herkenbaar verhaal Boca Raton.
Frustrerend als klachten niet serieus worden genomen. Mijn huisarts schreef me zuchtend een verwijsbrief voor terwijl hij iets mompelde over 'hippe labels' en 'iedereen wil maar aan de medicatie'. Eikel
Succes!
Het zou ook kunnen dat ik het verkeerd gelezen heb hoorquote:Op donderdag 16 maart 2017 11:20 schreef Boca_Raton het volgende:
[..]
Hoi Pabst, misschien heb ik het niet helemaal handig verwoord, maar ik bedoelde te zeggen dat ik zo vaak tegen onbegrip ben aangelopen, en niet m.b.t. eventuele ADHD-klachten. Gewoon in z'n algemeen. Alsof je Chinees praat terwijl de alternatieve geneeskunde het kon oplossen. Dat verschil is héél erg groot.
Het is echt jammer dat er door de reguliere geneeskunst zo wordt neergekeken op de alternatieve geneeswijzen. Er zijn meer wegen naar Rome.quote:Op donderdag 16 maart 2017 17:00 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
[..]
Het zou ook kunnen dat ik het verkeerd gelezen heb hoor
Maar je hebt wel gelijk trouwens. Ik heb zelf ook regelmatig meegemaakt dat men zich in de reguliere geneeskunde dogmatisch blind staart op wat in de boeken staat wat volgens hen wetensschappelijk bewezen is, terwijl ze totaal geen aandacht besteden naar wat ikzelf voel, terwijl het wel over mij gaat.
Je gaat wel snel op 10mg zeg, waarom is dat?quote:Op dinsdag 21 maart 2017 14:26 schreef Fera het volgende:
Hoi, ik kom me hier ook even melden.
Sinds begin februari de diagnose AD(H)D gekregen. Oorspronkelijk ben ik naar de GGZ gestuurd met vermoedens van autisme, maar de autisme kenmerken waren waarschijnlijk gewoon een uiting van een heel slecht zelfbeeld (moeite met oogcontact, sociaal ongemakkelijk, etc.). Voor beiden word ik nu behandeld met o.a. cognitieve gedragstherapie.
Tevens heb ik sinds vrijdag ook medicatie (kort werkend methylfenidaat). De eerste drie dagen 3x 5mg en daarna beginnen met 3x10mg. Dit is dus mijn tweede dag op 10mg.
Ik had de eerste dag op 10mg redelijk veel hoofdpijn, vooral 's avonds (de rebound denk ik?) en vanochtend toen ik wakker werd. Ook heel erg slecht geslapen, heel onrustig en vaak wakker geworden. Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik gisteren gewoon een klote dag had, dus misschien komt het daardoor.
Maar nu zit ik echt met een bonzend hart en een soort van spanning/druk op mijn borst achter de computer. Ik vind het eerlijk gezegd wel een beetje eng. Ik lees wel dat het redelijk 'normaal' is en dat je niet per se naar een arts hoeft, tenzij je al hartkwalen of iets dergelijks hebt. Dat het na een tijdje ook weer weggaat.
Zijn er mensen met dezelfde ervaring? Het is pas de tweede dag op deze dosis, dus ik besef dat bepaalde bijwerkingen na verloop van tijd weer weggaan. Maar hoe lang duurt dat ongeveer? Ik heb ook nog niet echt het idee dat het me helpt met concentreren. Afgelopen vrijdag had ik dat gevoel heel erg, toen ik er net mee begon. Ik merkte gelijk rust en helderheid in mijn hoofd. Maar nu vlieg ik alle kanten op en ben ik constant afgeleid. Of zou dat gewoon het gebrek aan goede nachtrust zijn?
Zo is het aan me voorgeschreven. Ik weet verder ook niet precies waarom. Ik heb geen verstand van medicijnen.quote:Op dinsdag 21 maart 2017 16:18 schreef Kamina het volgende:
[..]
Je gaat wel snel op 10mg zeg, waarom is dat?
De bijwerkingen die je beschrijft zijn normaal en worden inderdaad minder. Het effect van het medicijn is op zijn best wanneer je verder een gezonde levensstijl hebt, dus voldoende rust, voeding, beweging.
Als 5mg beter voelde, bel dan even met je arts en overleg eens of je terug kunt naar 5mg. Als dat hielp en 10mg niet, waarom dan bij 10mg blijven?quote:Op dinsdag 21 maart 2017 16:27 schreef Fera het volgende:
[..]
Zo is het aan me voorgeschreven. Ik weet verder ook niet precies waarom. Ik heb geen verstand van medicijnen.
Ja, dat kan altijd nog inderdaad. Maar het is pas de tweede dag, dus ik weet niet of dat nog bijtrekt of zo. Ik wil ook niet te snel weer aankloppen van: "Hé, het werkt niet".quote:Op dinsdag 21 maart 2017 16:41 schreef Sarasi het volgende:
[..]
Als 5mg beter voelde, bel dan even met je arts en overleg eens of je terug kunt naar 5mg. Als dat hielp en 10mg niet, waarom dan bij 10mg blijven?
Waarom niet? 5mg werkte, toch? Misschien dat je over een paar weken alsnog 10mg wil proberen oid, maar me dunkt dat je graag een dosis wil die je helpt. Je arts is er juist voor om te bellen in dit soort situaties.quote:Op dinsdag 21 maart 2017 16:46 schreef Fera het volgende:
[..]
Ja, dat kan altijd nog inderdaad. Maar het is pas de tweede dag, dus ik weet niet of dat nog bijtrekt of zo. Ik wil ook niet te snel weer aankloppen van: "Hé, het werkt niet".
Nou ja, of het echt goed werkte weet ik niet precies. Ik heb het maar drie dagen in die dosis gehad. Maar ik ben morgen weer bij de GGZ, dan zal ik het alsnog even vragen.quote:Op dinsdag 21 maart 2017 16:48 schreef Sarasi het volgende:
[..]
Waarom niet? 5mg werkte, toch? Misschien dat je over een paar weken alsnog 10mg wil proberen oid, maar me dunkt dat je graag een dosis wil die je helpt. Je arts is er juist voor om te bellen in dit soort situaties.
Wie er in is geinteresseerd.quote:Op woensdag 17 mei 2017 21:41 schreef -Miauw- het volgende:
Sorry, maar wie hier gaat die lap tekst lezen denk je?
Niet lullig bedoelt
Ja joh, ik maakte maar een flauw grapje. In boeken lukt het me soms aardig, online niet. Dan gaat scannen voor mij een stuk lastiger.quote:Op woensdag 17 mei 2017 22:02 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
[..]
Wie er in is geinteresseerd.
Ik kan ook hele lappen tekst lezen hoor. Op FOK! bijvoorbeeld. Dan kan ik mijn aandacht er (zo nu en dan) wel bijhouden. Maar in een theorieboek weer niet.
Weet ik hoorquote:Op woensdag 17 mei 2017 22:06 schreef -Miauw- het volgende:
[..]
Ja joh, ik maakte maar een flauw grapje.
Ah volgens mij is dat wel een AD(H)D-kwaal, het relativeren. Nou ja als ik het over mezelf heb.quote:Op woensdag 17 mei 2017 22:22 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
[..]
Weet ik hoor
Al moet ik bekennen dat dan bij mij snel de onzekerheid toe slaat. Denk ik meteen "het is bij anderen 100x erger dan bij mij, dus ik stel me gewoon aan en ben lui"
Maar op den duur kwam ik op een punt. "Of ik het nou wel of niet heb, ik ben gewoon wie ik ben en dat is goed."
Rationeel kon ik dat meteen bedenken hoor. Maar emotie is weer wat anders.
Daarbij heb ik helaas ook borderline en dan ga je jezelf veel meer aan anderen spiegelen vanuit je onzekerheid
Sinds een jaar.quote:Op woensdag 17 mei 2017 22:25 schreef -Miauw- het volgende:
[..]
Ah volgens mij is dat wel een AD(H)D-kwaal, het relativeren. Nou ja als ik het over mezelf heb.
Heb je de diagnose als lang? Of had ik nu toch dat stuk moeten lezen?
En hoe gaat het in combinatie met borderline? Lijkt me lastig wel.
Wat ben je lang van stof ventquote:Op woensdag 17 mei 2017 21:21 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Ik heb ff een stuk getypt. Het was eigenlijk bedoeld voor een ander topic, maar ik was behoorlijk aan het uitwijden over dit, terwijl ik dat hele boekwerk net zo goed had kunnen weglaten. Zonde van de tijd die ik gebruikte om op mn smartphone te typen, dus ik post het maar hier
---------
ADHD betekent minder in staat zijn om je impulsen te reguleren. Het wordt vaak een aandacht- en concentratiestoornis genoemd. Op zich kan je je met ADHD goed concentreren, alleen je impulsen bepalen waar je concentratieveld naartoe gaat.
Voor iedereen geldt dat het makkelijker is om je te concentreren op dingen die leuk zijn. Dus als je de hele reeks kenmerken van ADHD doorneemt, zal je er vast een aantal herkennen, ook al heb jij het niet. Ik heb om die reden ook veel getwijfeld aan mijn diagnose. Zo van: ik heb mij vast aangesteld tijdens de test, of ze kennen een stoornis toe aan gedragskenmerken die eigenlijk heel normaal zijn en ik laat mij wat wijsmaken. Het verschil is denk ik dat de meeste mensen toch meer overzicht hebben op hun prioriteiten en beter kunnen sturen waar ze hun aandacht op richten. Met ADHD gaat dat moeilijker: je hebt sterkere prikkels nodig om gemotiveerd te worden iets te kunnen doen en ook sterkere prikkels om jezelf daar vervolgens in af te remmen. Verstandelijk begrijp je het allemaal prima. Ook aan je lijf mankeert niks, dus je kan het. Maar tussen besluiten en doen: daar zitten wat draadjes los zeg maar.
Verschil tussen ADHD en ADD is of je wel of niet last hebt van hyperactiviteit (gevoel van gejaagdheid en beweeglijkheid). Verder is het gewoon hetzelfde. En geen mens is hetzelfde. Ik zie ADHD als een spectrum waarin iedereen zijn unieke plekje heeft. Vaak is het wel zo dat ADHD-ers wat extraverter, drukker en overheersender zijn. Maar ik denk dat dat indirecte symptomen zijn. Als je vanaf je geboorte de hyperactiviteit hebt, is dat een factor die bepalend is voor de ontwikkeling van je gedrag. Met ADHD kom je vaker in de actieve modus en met ADD kak je juist vaker in de passieve modus. Daardoor gaan anderen een stempel op je plakken en noemen ze de ene persoon druk en de ander rustig. Maar iemand is veel meer dan dat.
Maar met ADHD kan je twee dingen doen met je impulsen: of je zet de rem erop of je geeft je eraan over. Maar je kan het niet doseren.
Hoe weet je of je ADHD hebt? Bij zelftestjes op internet wordt een hele reeks kenmerken opgesomd en hoe chaotischer en drukker of dromeriger je bent, hoe meer AD(H)D je hebt en hoe meer bijzonder en speciaal je eigenlijk wel niet bent omdat je dat allemaal hebt. Zo staat het niet op internet, maar aan de reacties merk ik dat het vaak wel zo wordt geinterpreteerd. Het lijkt bijna een competitie te zijn wie de meeste kenmerken heeft en in hoeverre je er 'last' van hebt.
Het gaat er niet om aan hoeveel kenmerken je voldoet, maar of de kenmerken bij elkaar een patroon vormen in relatie tot jouw problemen. Als die 'hardnekkige luiheid' en/of impulsiviteit je zo hebben belemmerd in je leven dat je bijvoorbeeld je school niet hebt kunnen afmaken ook al mankeert het jou niet aan intelligentie, dan is er in ieder geval iets aan de hand. Het kunnen emoties zijn of gedragspatronen. Maar bij ADHD staat het er los van. Zou je je beter kunnen concentreren als je je emotioneel ook beter voelt, dan is het voor jezelf duidelijk dat je emoties een rol daarin spelen. Maar bij ADHD is dat niet het geval. Sterker nog, ik ervaar zelf dat de ADHD-kenmerken juist sterker worden als ik in een vrolijke bui ben.
Ik snap het heel goed, want wanneer je nog maar kort geleden de diagnose hebt gekregen, voel je je begrepen en erkend. Voorheen dacht je dat je gewoon lui, ongedisciplineerd en onvolwassen was. Elke keer die goede voornemens om het toch beter te gaan doen en elke keer gaat het toch weer mis omdat je je niet aan routine kan houden. Als je dat je leven lang hebt, komen er veel emoties vrij.
Vaak is het wel zo dat mensen met AD(H)D interessante en leuke mensen zijn. Als je zoiets leest en je hebt die diagnose zelf ook, geeft dat je ego wel een oppepper. Ik heb mezelf heel erg ingepeperd dat het niet betekent dat mensen zonder ADHD daarmee automatisch minder interessant en juist meer saai en 'moderate' zijn. Het is niet goed als je je eigenwaarde laat afhangen van een stempel.
Echter stiekem deed ik dat wel. Wat vervolgens maakte dat ik elke keer ging twijfelen aan de diagnose. En waardoor ik een groot schuldgevoel had omdat ik zo dacht.
Ik ben blij dat stukje bij beetje die emoties afzwakten en zodoende ieder mens als bijzonder en uniek kan zien. Dat contrast "ADHDers en normale mensen" ebte weg.
Ik ben mezelf wel beter gaan leren kennen met de diagnose, daarom maakte ik dat proces door.
Gelezen. Prima stukje, ik begin me alleen steeds meer af te vragen in hoeverre de maatstaf die bepaalt of je AD(H)D hebt niet heel erg hangt aan wat deze maatschappij als 'normaal gedrag' (of wenselijk) ziet. Wie zegt dat de ADHD-ers het 'probleem' zijn als ze hun aandacht moeilijk bij lessen kunnen houden, en niet de opzet van onderwijs?quote:Op woensdag 17 mei 2017 21:21 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Ik heb ff een stuk getypt. Het was eigenlijk bedoeld voor een ander topic, maar ik was behoorlijk aan het uitwijden over dit, terwijl ik dat hele boekwerk net zo goed had kunnen weglaten. Zonde van de tijd die ik gebruikte om op mn smartphone te typen, dus ik post het maar hier
---------
ADHD betekent minder in staat zijn om je impulsen te reguleren. Het wordt vaak een aandacht- en concentratiestoornis genoemd. Op zich kan je je met ADHD goed concentreren, alleen je impulsen bepalen waar je concentratieveld naartoe gaat.
Voor iedereen geldt dat het makkelijker is om je te concentreren op dingen die leuk zijn. Dus als je de hele reeks kenmerken van ADHD doorneemt, zal je er vast een aantal herkennen, ook al heb jij het niet. Ik heb om die reden ook veel getwijfeld aan mijn diagnose. Zo van: ik heb mij vast aangesteld tijdens de test, of ze kennen een stoornis toe aan gedragskenmerken die eigenlijk heel normaal zijn en ik laat mij wat wijsmaken. Het verschil is denk ik dat de meeste mensen toch meer overzicht hebben op hun prioriteiten en beter kunnen sturen waar ze hun aandacht op richten. Met ADHD gaat dat moeilijker: je hebt sterkere prikkels nodig om gemotiveerd te worden iets te kunnen doen en ook sterkere prikkels om jezelf daar vervolgens in af te remmen. Verstandelijk begrijp je het allemaal prima. Ook aan je lijf mankeert niks, dus je kan het. Maar tussen besluiten en doen: daar zitten wat draadjes los zeg maar.
Verschil tussen ADHD en ADD is of je wel of niet last hebt van hyperactiviteit (gevoel van gejaagdheid en beweeglijkheid). Verder is het gewoon hetzelfde. En geen mens is hetzelfde. Ik zie ADHD als een spectrum waarin iedereen zijn unieke plekje heeft. Vaak is het wel zo dat ADHD-ers wat extraverter, drukker en overheersender zijn. Maar ik denk dat dat indirecte symptomen zijn. Als je vanaf je geboorte de hyperactiviteit hebt, is dat een factor die bepalend is voor de ontwikkeling van je gedrag. Met ADHD kom je vaker in de actieve modus en met ADD kak je juist vaker in de passieve modus. Daardoor gaan anderen een stempel op je plakken en noemen ze de ene persoon druk en de ander rustig. Maar iemand is veel meer dan dat.
Maar met ADHD kan je twee dingen doen met je impulsen: of je zet de rem erop of je geeft je eraan over. Maar je kan het niet doseren.
Hoe weet je of je ADHD hebt? Bij zelftestjes op internet wordt een hele reeks kenmerken opgesomd en hoe chaotischer en drukker of dromeriger je bent, hoe meer AD(H)D je hebt en hoe meer bijzonder en speciaal je eigenlijk wel niet bent omdat je dat allemaal hebt. Zo staat het niet op internet, maar aan de reacties merk ik dat het vaak wel zo wordt geinterpreteerd. Het lijkt bijna een competitie te zijn wie de meeste kenmerken heeft en in hoeverre je er 'last' van hebt.
Het gaat er niet om aan hoeveel kenmerken je voldoet, maar of de kenmerken bij elkaar een patroon vormen in relatie tot jouw problemen. Als die 'hardnekkige luiheid' en/of impulsiviteit je zo hebben belemmerd in je leven dat je bijvoorbeeld je school niet hebt kunnen afmaken ook al mankeert het jou niet aan intelligentie, dan is er in ieder geval iets aan de hand. Het kunnen emoties zijn of gedragspatronen. Maar bij ADHD staat het er los van. Zou je je beter kunnen concentreren als je je emotioneel ook beter voelt, dan is het voor jezelf duidelijk dat je emoties een rol daarin spelen. Maar bij ADHD is dat niet het geval. Sterker nog, ik ervaar zelf dat de ADHD-kenmerken juist sterker worden als ik in een vrolijke bui ben.
Ik snap het heel goed, want wanneer je nog maar kort geleden de diagnose hebt gekregen, voel je je begrepen en erkend. Voorheen dacht je dat je gewoon lui, ongedisciplineerd en onvolwassen was. Elke keer die goede voornemens om het toch beter te gaan doen en elke keer gaat het toch weer mis omdat je je niet aan routine kan houden. Als je dat je leven lang hebt, komen er veel emoties vrij.
Vaak is het wel zo dat mensen met AD(H)D interessante en leuke mensen zijn. Als je zoiets leest en je hebt die diagnose zelf ook, geeft dat je ego wel een oppepper. Ik heb mezelf heel erg ingepeperd dat het niet betekent dat mensen zonder ADHD daarmee automatisch minder interessant en juist meer saai en 'moderate' zijn. Het is niet goed als je je eigenwaarde laat afhangen van een stempel.
Echter stiekem deed ik dat wel. Wat vervolgens maakte dat ik elke keer ging twijfelen aan de diagnose. En waardoor ik een groot schuldgevoel had omdat ik zo dacht.
Ik ben blij dat stukje bij beetje die emoties afzwakten en zodoende ieder mens als bijzonder en uniek kan zien. Dat contrast "ADHDers en normale mensen" ebte weg.
Ik ben mezelf wel beter gaan leren kennen met de diagnose, daarom maakte ik dat proces door.
Deze maatschappij is inderdaad niet ingericht voor mensen met AD(H)D. Daardoor worden de symptomen ook als een probleem gezien. Maar dat is nu eenmaal de realiteit. Dat gaat niet veranderen.quote:Op dinsdag 13 juni 2017 23:37 schreef Maartel het volgende:
[..]
Gelezen. Prima stukje, ik begin me alleen steeds meer af te vragen in hoeverre de maatstaf die bepaalt of je AD(H)D hebt niet heel erg hangt aan wat deze maatschappij als 'normaal gedrag' (of wenselijk) ziet. Wie zegt dat de ADHD-ers het 'probleem' zijn als ze hun aandacht moeilijk bij lessen kunnen houden, en niet de opzet van onderwijs?
De gemiddelde diagnose-loze persoon kan beter binnen de lijntjes wandelen en meegaan in de regels, maar is 't daarmee zo dat zij ook echt gezonder zijn en beter functioneren of is de hele wereld inmiddels vooral ingericht op 'binnen de lijntjes kleuren' en in de maat lopen en is bij ADHD-ers de drang meer 't instinct te volgen gewoon groter?
Je komt erachter als je je laat testen. En dan niet bij een psych of arts die een kwartier de tijd neemt om alle kenmerken te checken. Je moet echt een uitgebreid onderzoek doen.quote:Op dinsdag 13 juni 2017 23:20 schreef Guus_Geluk7 het volgende:
Is er een manier om na te gaan of je ADD hebt voordat je de mogelijkheid dat je ADD zou kunnen hebben met je ouders bespreekt?
Mijn ouders zien me nml als een ongemotiveerde, luie kutleerling en ik wil niet dat daar ook nog het beeld van iemand die makkelijk excuses zoekt bijkomt.
(In die lijst uit de site in de OP (deze) kom ik uit op 28 van de 33 kenmerken en dan zijn er nog een paar waarover ik twijfel en die tel ik niet mee. Vandaar het vermoeden dat ik ADD zou kunnen hebben.)
Je laten testen. Ik weet niet of je minderjarig bent, maar zo niet dan kun je dat wel zonder hun medeweten doen. Als je dat idee hebt, zou ik me zeker laten testen. Mij heeft medicatie echt gigantisch geholpen, en het kan prettig om te weten wat er (wel of niet) met je aan de hand is. Succes iig.quote:Op dinsdag 13 juni 2017 23:20 schreef Guus_Geluk7 het volgende:
Is er een manier om na te gaan of je ADD hebt voordat je de mogelijkheid dat je ADD zou kunnen hebben met je ouders bespreekt?
Mijn ouders zien me nml als een ongemotiveerde, luie kutleerling en ik wil niet dat daar ook nog het beeld van iemand die makkelijk excuses zoekt bijkomt.
(In die lijst uit de site in de OP (deze) kom ik uit op 28 van de 33 kenmerken en dan zijn er nog een paar waarover ik twijfel en die tel ik niet mee. Vandaar het vermoeden dat ik ADD zou kunnen hebben.)
I knowquote:
Hoe ging dat, vond je het eng?quote:Op woensdag 14 juni 2017 04:39 schreef Drug het volgende:
[..]
Je laten testen. Ik weet niet of je minderjarig bent, maar zo niet dan kun je dat wel zonder hun medeweten doen. Als je dat idee hebt, zou ik me zeker laten testen. Mij heeft medicatie echt gigantisch geholpen, en het kan prettig om te weten wat er (wel of niet) met je aan de hand is. Succes iig.
Ik heb een tijdje Ritalin gebruikt, twee keer per dag, een pilletje 's ochtends en 's middags. In het begin hielp het wel, een rustiger hoofd vooral, maar na een paar weken werd ik erg somber na het innemen van die tweede pil. Het was de ellende niet waard. Concerta heb ik ook geprobeerd, van een vriend gekregen En daar voelde ik me beter bij.quote:Op woensdag 14 juni 2017 14:28 schreef Monopoly het volgende:
[..]
Hoe ging dat, vond je het eng?
Ik heb ook de diagnose ADD (eindelijk!) gekregen. Nu wordt er een gesprek met de psychiater gepland om te praten over eventueel medicijnen.
Ik slik hooguit 4 keer per jaar advil. Als ik koppijn heb dan "gaat het vanzelf wel over". Absoluut geen fan van medicijnen. Maar goed, de manier hoe ik omga met problemen en mijn ADD is nog schadelijker dan het niet gebruiken van medicijnen. Beetje dubbel gevoel.
Wat zijn de ervaringen van anderen qua begin en beslissing voor het overgaan op medicatie?
Ik had precies hetzelfde, ik stond ook eigenlijk helemaal niet open voor medicatie maar ik ben door de psychiater echt super goed begeleid daarin waardoor het veel minder 'eng' werd en het heel geleidelijk werd geïntroduceerd.quote:Op woensdag 14 juni 2017 14:28 schreef Monopoly het volgende:
[..]
Hoe ging dat, vond je het eng?
Ik heb ook de diagnose ADD (eindelijk!) gekregen. Nu wordt er een gesprek met de psychiater gepland om te praten over eventueel medicijnen.
Ik slik hooguit 4 keer per jaar advil. Als ik koppijn heb dan "gaat het vanzelf wel over". Absoluut geen fan van medicijnen. Maar goed, de manier hoe ik omga met problemen en mijn ADD is nog schadelijker dan het niet gebruiken van medicijnen. Beetje dubbel gevoel.
Wat zijn de ervaringen van anderen qua begin en beslissing voor het overgaan op medicatie?
Ik ging weer studeren en besefte hoe groot de invloed van mijn aandachttekort was op mijn motivatie/succes. Toen is in enkele sessies doe diagnose gesteld, wel verspreid over periode van enkele maanden. Sinds ik medicatie gebruik gaan dat soort dingen (concentreren, presteren, organiseren) me makkelijker af. Wel net als jij mixed emotions, omdat het gebruik invloed heeft op mijn leven (slechte eet- en slaapgewoonten, te veel gefocust op werk waardoor het leven aan me voorbij lijkt te gaan), maar de nadelen wegen niet op tegen de voordelen. Succes.quote:Op woensdag 14 juni 2017 14:28 schreef Monopoly het volgende:
[..]
Hoe ging dat, vond je het eng?
Ik heb ook de diagnose ADD (eindelijk!) gekregen. Nu wordt er een gesprek met de psychiater gepland om te praten over eventueel medicijnen.
Ik slik hooguit 4 keer per jaar advil. Als ik koppijn heb dan "gaat het vanzelf wel over". Absoluut geen fan van medicijnen. Maar goed, de manier hoe ik omga met problemen en mijn ADD is nog schadelijker dan het niet gebruiken van medicijnen. Beetje dubbel gevoel.
Wat zijn de ervaringen van anderen qua begin en beslissing voor het overgaan op medicatie?
quote:Op woensdag 14 juni 2017 03:23 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Je komt erachter als je je laat testen. En dan niet bij een psych of arts die een kwartier de tijd neemt om alle kenmerken te checken. Je moet echt een uitgebreid onderzoek doen.
Bedankt voor de reactiesquote:Op woensdag 14 juni 2017 04:39 schreef Drug het volgende:
Je laten testen. Ik weet niet of je minderjarig bent, maar zo niet dan kun je dat wel zonder hun medeweten doen. Als je dat idee hebt, zou ik me zeker laten testen. Mij heeft medicatie echt gigantisch geholpen, en het kan prettig om te weten wat er (wel of niet) met je aan de hand is. Succes iig.
Prima om het met je ouders te bespreken. Ik hoop dat ze je begrijpen als je uitlegt dat je denkt dat hier last van hebt, ongeacht de uitkomst. Ik ging na doorverwijzing bij huisarts naar Psyq. Daar iets van vier gesprekken gehad met psycholoog, psychiater is formaliteit om recept te krijgen. Vergoeding weet ik niet meer, volgens mij kwam het uit mijn eigen zak. Medicatie vergoed ja of nee hangt af van soort en merk. Ik zou zo snel mogelijk zekerheid zoeken over dit vraagstuk, en proberen voor aanvang studiejaar uitsluitsel te hebben.quote:Op woensdag 14 juni 2017 22:58 schreef Guus_Geluk7 het volgende:
[..]
[..]
Bedankt voor de reacties
Ik ben meerderjarig, maar woon komende maanden nog thuis. Zonder hun medeweten met de huisarts afspreken is dus vrijwel onmogelijk. Zal het binnenkort toch bij mijn ouders moeten aankaarten dus.
Maar hoe werkt dat testen precies? Ik vermoed zelf dat je eerst langs de huisarts moet, die je doorverwijst voor minstens één gesprek met een psycholoog en die je vervolgens evt. doorverwijst naar een psychiater, die vervolgens een uitgebreide test doet. Klopt dit beeld ongeveer? En wordt dit vergoed door het basispakket van je zorgverzekering?
En ik wil komend schooljaar op kamers gaan in een andere stad ivm studie. Is het dan handiger te wachten tot ik daar zit en dan daar de procedure in gang te zetten, of is dit iets wat ik beter met de behandelaars bij mijn huidige ggz-instelling kan bespreken?
Thx. Zal dit morgen proberen aan te kaarten en dan zsm contact opnemen met de huisarts.quote:Op woensdag 14 juni 2017 23:34 schreef Drug het volgende:
[..]
Prima om het met je ouders te bespreken. Ik hoop dat ze je begrijpen als je uitlegt dat je denkt dat hier last van hebt, ongeacht de uitkomst. Ik ging na doorverwijzing bij huisarts naar Psyq. Daar iets van vier gesprekken gehad met psycholoog, psychiater is formaliteit om recept te krijgen. Vergoeding weet ik niet meer, volgens mij kwam het uit mijn eigen zak. Medicatie vergoed ja of nee hangt af van soort en merk. Ik zou zo snel mogelijk zekerheid zoeken over dit vraagstuk, en proberen voor aanvang studiejaar uitsluitsel te hebben.
Voor de diagnose ADD moet je voldoen aan minimaal 6 van de 9 criteria die refereren aan onoplettendheid. Om de H erbij te krijgen moet je ook nog eens voldoen aan 6 van de 9 kenmerken die refereren aan impulsiviteit/hyperactiviteit.quote:Op woensdag 14 juni 2017 22:58 schreef Guus_Geluk7 het volgende:
[..]
[..]
Bedankt voor de reacties
Ik ben meerderjarig, maar woon komende maanden nog thuis. Zonder hun medeweten met de huisarts afspreken is dus vrijwel onmogelijk. Zal het binnenkort toch bij mijn ouders moeten aankaarten dus.
Maar hoe werkt dat testen precies? Ik vermoed zelf dat je eerst langs de huisarts moet, die je doorverwijst voor minstens één gesprek met een psycholoog en die je vervolgens evt. doorverwijst naar een psychiater, die vervolgens een uitgebreide test doet. Klopt dit beeld ongeveer? En wordt dit vergoed door het basispakket van je zorgverzekering?
En ik wil komend schooljaar op kamers gaan in een andere stad ivm studie. Is het dan handiger te wachten tot ik daar zit en dan daar de procedure in gang te zetten, of is dit iets wat ik beter met de behandelaars bij mijn huidige ggz-instelling kan bespreken?
Dat gedweep met hoe geweldig ADHD óók kan zijn mogen ze wat mij betreft verbieden. Als je het internet moet geloven is iedere ADHD'er creatief, inlevend, intelligent, onbegrepen en oh zo speciaalquote:Op donderdag 15 juni 2017 00:00 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
[..]
Ik heb weet ik hoeveel internetartikelen doorgespit om ADHD en mezelf te begrijpen. Het voelde soms een competitie wie de meeste kenmerken van ADHD heeft en hoe bijzonder en speciaal ze zich wel niet voelen. Ik had een enorme angst om achteraf weer te horen te krijgen dat ik het toch niet heb. En dus behoor tot de "gewone mensen die in tegenstelling tot ADHD-ers heel saai zijn".
quote:Op donderdag 15 juni 2017 07:23 schreef -Miauw- het volgende:
[..]
Dat gedweep met hoe geweldig ADHD óók kan zijn mogen ze wat mij betreft verbieden. Als je het internet moet geloven is iedere ADHD'er creatief, inlevend, intelligent, onbegrepen en oh zo speciaal
Weg met dit lijstje...
[ afbeelding ]
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |