(ouders van) jonge kinderen met een ASS deel 42

quote:

Op maandag 6 maart 2017 14:07 schreef Ticootje het volgende:

[..]

Ja misschien, alleen dit bureau zit in ons dorp zelf en het leek me handig dat als er inderdaad vooruitgang werd geboekt ik desnoods ook zelf extra uren kon afnemen voor Jen.

Maar dat kan toch alsnog? Wij hebben gebruik gemaakt van het onderzoeksbureau van school. Dat heeft vastgesteld dat er een ernstige vorm van dyslexie is en daarmee konden wij gaan 'shoppen' voor ondersteuning bij ons in de buurt.

Wij krijgen allemaal psycho educatie.

Geneente heeft hier een ondersteuningsteam waarmee ze werken. En de leidinggevende maakt (mede) de beslissing of er geld wordt gegeven.

Hier is de school niet heel groot en zou eigen onderzoek alleen maar vertraging hebben gegeven (wachttijd voor de schoolpsycholoog - die zelf al een doorverwijzing als uitkomst kon voorspellen). En met het oog op de vervolgkeuze van school is wel enig tempo gewenst (groep 7 nu).

quote:

Op vrijdag 3 maart 2017 19:48 schreef Ticootje het volgende:
Hier ging het zo:
School stelt dossier op.
Ik deed aanvraag bij wijkteam
School deed aanmeldin bij onderzoekbureau
Gemeente geeft akkoord
Onderzoekbureau zegt nu, voldoet niet aan richtlijnen.

Het zou ook zo kunnen zijn dat school niet voldoende extra begeleiding heeft gegeven/vastgelegd. Om in aanmerking te komen moet een kind volgens de richtlijnen 3x V- score hebben plús een uur (!!!) extra (dus náást het reguliere leesonderwijs) per week begeleide oefening met lezen. Het zijn best forse eisen. Bij ons is ook wel eens een dossier niet 'aangenomen' omdat de betreffende leerkracht eea niet goed genoeg had vastgelegd.

Ja, bureaucratie ten top en het kind is de dupe.
Maar ik wilde het even vermelden omdat dát dus ook een reden kan zijn (dus los van het feit dat Jen geen enkelvoudige dyslexie heeft).

quote:

Op maandag 6 maart 2017 18:50 schreef Moonah het volgende:

[..]

Het zou ook zo kunnen zijn dat school niet voldoende extra begeleiding heeft gegeven/vastgelegd. Om in aanmerking te komen moet een kind volgens de richtlijnen 3x V- score hebben plús een uur (!!!) extra (dus náást het reguliere leesonderwijs) per week begeleide oefening met lezen. Het zijn best forse eisen. Bij ons is ook wel eens een dossier niet 'aangenomen' omdat de betreffende leerkracht eea niet goed genoeg had vastgelegd.

Ja, bureaucratie ten top en het kind is de dupe.
Maar ik wilde het even vermelden omdat dát dus ook een reden kan zijn (dus los van het feit dat Jen geen enkelvoudige dyslexie heeft).

Ja, klopt inderdaad. Op school zijn ze daar vanaf groep 7 mee begonnen en werd hij wekelijks uit de klas gehaald hiervoor. En eind groep 8 is hij dus getest.

En ook wij als ouders moesten aangeven dat we ook thuis aandacht hadden besteed aan lezen. Dat was heel lastig, want hij wou in die periode helemaal niet lezen. Het enige wat hij zelf las was de Taptoe, dus daar hadden we een abonnement op genomen en ik las hem nog elke avond voor. En kennelijk telde voorlezen ook nog mee voor het lezen, want ze zijn inderdaad streng met die beoordeling of je voor onderzoek in aanmerking komt.

quote:

Op maandag 6 maart 2017 16:00 schreef Hobbesje het volgende:
Wij krijgen allemaal psycho educatie.

Geneente heeft hier een ondersteuningsteam waarmee ze werken. En de leidinggevende maakt (mede) de beslissing of er geld wordt gegeven.

Hier is de school niet heel groot en zou eigen onderzoek alleen maar vertraging hebben gegeven (wachttijd voor de schoolpsycholoog - die zelf al een doorverwijzing als uitkomst kon voorspellen). En met het oog op de vervolgkeuze van school is wel enig tempo gewenst (groep 7 nu).

Waar denk je dan aan als het gaat om de vervolgkeuze van school, Hobbesje?

quote:

Op maandag 6 maart 2017 20:28 schreef livelink het volgende:

[..]

Waar denk je dan aan als het gaat om de vervolgkeuze van school, Hobbesje?

Welk niveau we gaan inschieten. Hij zou havo aan kunnen als hij beter gaat begrijpend lezen.
Uit de testen blijkt dat, maar automatiseren kan hij niet en alles wat eraan sociale items in de testen zit scoort hij ondergemiddeld. Daarnaast is hem aan het werk krijgen ook nogal een dingetje...
Lastig. Net als het type school. Daar is ook nog weer keuze in. Maar we hebben gelukkig nog even.

quote:

Op dinsdag 7 maart 2017 08:08 schreef Ticootje het volgende:
Ik twijfel om Jen een groep over te laten doen, omdat ze zover achterblijft in lezen, maar met bijvoorbeeld rekenen gaat het wel hartstikke goed.

Vanaf volgende week begint er weer een stuk ondersteuning, ik hoop ook gewoon dat ze ergens het licht met haar zien, dat alle hulp en energie uiteindelijk wel zin heeft.

Lastig is dat. Wat is wijsheid om te doen...
Hopenlijk komt er vooruitgang met goede ondersteuning.

quote:

Op dinsdag 7 maart 2017 08:08 schreef Ticootje het volgende:
Ik twijfel om Jen een groep over te laten doen, omdat ze zover achterblijft in lezen, maar met bijvoorbeeld rekenen gaat het wel hartstikke goed.

Vanaf volgende week begint er weer een stuk ondersteuning, ik hoop ook gewoon dat ze ergens het licht met haar zien, dat alle hulp en energie uiteindelijk wel zin heeft.

Moeilijke beslissing. Als het echt dyslexie is, dan betwijfel ik of het laten overdoen van een groep veel zin heeft. Als de achterstand vooral is ontstaan door de gedragsproblematiek dan zou het misschien wel zinvol zijn. Als de problematiek steeds meer onder controle komt, dan is er weer ruimte voor de rest. Maar in dat geval haalt ze misschien de achterstand ook wel in zonder dat ze een groep over moet doen.

als een kind dyslexie heeft, heeft een groep overdoen weinig zin. Vaak ook niet goed voor het zelfvertrouwen omdat er een kleine vooruitgang zal zijn te zien, maar andere kinderen als snel weer een voorsprong hebben.

Heeft de school ook het idee dat het dyslexie zou kunnen zijn? Zo ja, kunnen ze haar niet als een dyslect behandelen? Ik heb kinderen in de klas zonder het papiertje, maar waarbij ik wel volgens het dyslexieprotocol werk.
(Bij ons: vergroten van toetsen, voorlezen van teksten bij begrijpend lezen, meer tijd bij toetsen, verkorten van werk bij veel leeswerk of dit voorlezen, voorlezen van Cito's muv begrijpend lezen).

Als ze bij alle andere vakken op spelling en lezen na een vooruitgang laat zien kan het bijna niet missen.

Als je haar een jaar laat overdoen, kijk dan ook of ze sociaal emotioneel in de klas past. Hoe is de klas waarin ze terecht komt, rustig/druk. Zitten er kinderen in waarmee ze vriendinnetjes kan worden? Heeft ze een nieuwe start nodig? En misschien zelfs informeren naar de meester/juf die voor de groep komt (al is dat nu nog niet bekend gok ik )

Ticootje, ik zou kijken hoe het gaat met die extra hulp, het jaar is nog niet voorbij en mocht het toch geen dyslexie zijn wie weet gaat ze dan nog wel weer een stap maken.
Wel goed om over na te denken alvast, volgens mij is het meeste al wel gezegd hierboven dus dat ga ik niet herhalen .

Update op het tandartsfront: het informatieve gesprek over het drankje ging niet goed. Ik moest werken en kon er helaas niet bij zijn, maar naar wat ik begrepen heb zat J. er stuurs bij en heeft hij zich niet heel netjes gedragen en toen is de tandartsassistente boos geworden en heeft hem ervan beschuldigd dat hij ook niet wilde luisteren. Dat was tegen het verkeerde been, want hij luisterde wel. Hij kon het hele verhaal woordelijk navertellen, maar heeft natuurlijk op geen enkele manier laten merken tijdens het gesprek dat hij wel luisterde
De conclusie van het gesprek was dan ook dat hij a.s. vrijdag een afspraak heeft en dat hij dan alsnog kan beslissen tot het drankje of niet.

Als ik er wel bij was geweest was ik niet met deze conslusie de deur uitgegaan, want hoe kan ik hem nu voorbereiden op vrijdag, terwijl het dus nog totaal onduidelijk is wat er vrijdag precies gaat gebeuren?

Vandaag heb ik dan toch maar de tandarts een mailtje gestuurd met mijn twijfels over vrijdag. Ze heeft me gelukkig vrijwel direct gebeld en ze was het met me eens dat dit geen goede basis was voor de behandeling . Daarom heb ik nu met de tandarts afgesproken dat we definitief geen drankje gaan nemen. Ik zal met J. afspreken hoe we het nu wel gaan doen en dan de tandarts een mailtje sturen met hoe ik het met J. heb besproken zodat we in ieder geval met hetzelfde verhaal aan de behandeling beginnen. En dan maar afwachten of het gaat lukken. Ik ben nog niet hoopvol, moet ik zeggen.

quote:

Op dinsdag 7 maart 2017 08:55 schreef livelink het volgende:

[..]

Moeilijke beslissing. Als het echt dyslexie is, dan betwijfel ik of het laten overdoen van een groep veel zin heeft. Als de achterstand vooral is ontstaan door de gedragsproblematiek dan zou het misschien wel zinvol zijn. Als de problematiek steeds meer onder controle komt, dan is er weer ruimte voor de rest. Maar in dat geval haalt ze misschien de achterstand ook wel in zonder dat ze een groep over moet doen.

Weet niet of je een vraag van deze lurker wil beantwoorden, maar je snijdt iets aan dat ik me laatst afvroeg: heeft J. nu zijn hele achterstand ingelopen? Ik vind het zo leuk dat er nu wordt gepraat over regulier onderwijs, terwijl in mijn (vast foutieve) herinnering de basisschooljaren voor een groot deel gingen over aanwezig zijn, in de klas of überhaupt de school. Niet zozeer over leren. Blijkbaar heeft hij ongemerkt toch heel veel opgestoken dan!

quote:

Op dinsdag 7 maart 2017 15:35 schreef Lemijn het volgende:

[..]

Weet niet of je een vraag van deze lurker wil beantwoorden, maar je snijdt iets aan dat ik me laatst afvroeg: heeft J. nu zijn hele achterstand ingelopen? Ik vind het zo leuk dat er nu wordt gepraat over regulier onderwijs, terwijl in mijn (vast foutieve) herinnering de basisschooljaren voor een groot deel gingen over aanwezig zijn, in de klas of überhaupt de school. Niet zozeer over leren. Blijkbaar heeft hij ongemerkt toch heel veel opgestoken dan!

Ja, hij is vanaf groep 7 aan het werk gegaan. En hoe! Hij heeft ineens het licht gezien. Tot groep 7 was het doel inderdaad om hem elke dag naar school te krijgen en eenmaal op school om hem op school te houden. Dat lukte lang niet altijd, ik kreeg hem niet altijd 's ochtends de taxi in en op school probeerde hij te ontsnappen (ondanks hoge hekken om de speelplaats). In groep 6 werd het doel dat hij elke dag in ieder geval in zijn eigen klas begon. Als ik hem ging ophalen was het iedere keer een grote gok waar ik hem kon vinden. Meestal zat hij in een andere klas of bij de directeur. In ieder geval zelden in zijn eigen klas.

Maar in groep 7 heeft hij een leerkracht gekregen waar het eerst helemaal niet mee klikte. Maar toen ze eenmaal aan elkaar gewend waren (zo rond de kerst) ging het daarna geweldig. Hij wilde ineens naar school, deed enorm zijn best om mee te doen en al het werk goed en netjes te doen. Het was ook een wisselwerking, want de leerkracht gaf ook aan dat hij het een enorme stimulans vond dat J. in alles wat hij vertelde geinteresseerd was. In die periode werd het ook mogelijk om hem uit de klas te halen voor bijles in spelling en lezen. Ons grote geluk is dat die leerkracht vervolgens mee is gegaan naar groep 8. Dus de stijgende lijn werd daarmee alleen maar voortgezet.

En hoewel zijn cito-toets uiteindelijk uitkwam op VMBO-kader niveau, heeft de basisschool het advies TL/Havo gegeven. Dat omdat hij pas sinds groep 7 echt met school is begonnen.
En ons nog grotere geluk is dat zijn huidige school het advies van de basisschool heeft overgenomen en hem op een TL/Havo-klas geplaatst heeft. En inmiddels hebben zij aangegeven dat hij Havo moet doen.

En daarmee is hij de eerste leerling ooit (tromgeroffel) die vanuit zijn basisschool naar de Havo is gegaan. Ik heb het nog aan zijn vorige school laten weten en die waren er heel blij mee. En terecht, want het is iets waar zij echt trots op mogen zijn.

Terugkijkend naar al die moeilijke jaren realiseer ik me steeds weer hoeveel geluk we hebben gehad op cruciale momenten. Het had ook heel anders kunnen gaan.

Wat een mooi en bijzonder verhaal, als je het zo op een rij zet. Naar mijn idee laat het oa zien hoe belangrijk individuen kunnen zijn. En ook wel dat hij al die jaren van alleen maar daar zijn toch íets moet hebben opgestoken.

quote:

Op dinsdag 7 maart 2017 16:03 schreef Lemijn het volgende:
Wat een mooi en bijzonder verhaal, als je het zo op een rij zet. Naar mijn idee laat het oa zien hoe belangrijk individuen kunnen zijn. En ook wel dat hij al die jaren van alleen maar daar zijn toch íets moet hebben opgestoken.

Ja, dat klopt. Ongemerkt moet hij ook heel veel geleerd hebben in al die jaren daarvoor. Het is ook net een spons. Hij slurpt alle informatie op en vindt alles interessant. Het heeft gewoon jaren geduurd voordat hij zich veilig genoeg voelde op school om het ook allemaal eruit te laten komen, lijkt het. En wat misschien toch ook meespeelde is dat de leerkracht waarbij de doorbraak kwam een man was. Daarvoor had hij alleen maar van vrouwen les gehad. En misschien was een mannelijke leerkracht wel precies wat hij nodig had. Maar ja, of dat echt een rol heeft gespeeld weet ik niet.

Wauw, wat een topverhaal livelink!

quote:

Op dinsdag 7 maart 2017 20:13 schreef Ticootje het volgende:

[..]

Geen idee, Jen wordt nu door de opvang door de eigenaar mee terug genomen naar de andere lokatie en de problemen op de opvang zijn verleden tijd. Ik hoop dat hij dat blijft doen. Sowieso hebben de kinderen het fijner op de andere lokatie.

Dat klinkt als een goede oplossing, Ticootje. Fijn dat ze op de opvang ook oplossingsgericht willen denken. Dat zal een pak van je hart zijn!

quote:

Op dinsdag 7 maart 2017 20:22 schreef Ticootje het volgende:

[..]

Nou, jij weet ook: als ze gaan schermen met dat andere ouder bedenkingen hebben. Dan is het meestal einde verhaal.

Inderdaad. Dus fijn dat ze het op zo'n manier opgepakt hebben. Hopelijk blijft dat goed gaan op die manier.

Weer update tandartsverhaal. Toen we vrijdagochtend naar de tandarts moesten kregen we 's ochtends vroeg een telefoontje dat de tandarts ziek was

Ze kan er natuurlijk niks aan doen, maar het heeft ons zoveel tijd en ellende gekost aan voorbereiden en zorgen dat hij uberhaupt ging, dat ik er echt even kapot van was dat het niet door ging.

En nu hebben we een nieuwe afspraak staan voor volgende week woensdag, maar ik kan me er niet toe zetten om dat hele proces nog een keer over te moeten doen. Ik denk er nu ernstig over om het af te zeggen en het een heel eind te verzetten. Even mezelf opnieuw opladen.

quote:

Op woensdag 15 maart 2017 20:45 schreef livelink het volgende:
Ik denk er nu ernstig over om het af te zeggen en het een heel eind te verzetten. Even mezelf opnieuw opladen.

Heel goed. Voor het gebit van J maakt een paar weken/maanden niet zo veel uit (toch?) en voor jou scheelt het wél veel. Goed dat je voor jezelf kiest.

Als het voor J zijn gebit niet direct nu nodig is, is dat helemaal niet zo'n slecht idee Livelink, dat even uitstellen. Goed voor jezelf zorgen is belangrijk!

M. gaat morgen haar spreekbeurt over ASS (en dus eigenlijk over zichzelf) doen. Ik ben heel benieuwd, oma heeft geholpen. Ze heeft dat wat ze wil vertellen in haar hoofd zitten en de powerpoint staat op school op de computer, dus klaar voor de start zullen we maar zeggen.

Ze hebben voor de koningsspelen iets nieuws bedacht. Waar we voorgaande jaren lekker rond de school activiteiten en spelletjes hadden, gaan ze nu (ik vermoed met alle scholen hier) naar het sportpark en daar dingen doen.
Maar vanaf groep 6 gaan ze fietsen en dat is al reden genoeg voor M. om alleen nog maar te roepen dat ze niet wil...
Ik vind het lastig. Fietsen kan ze wel (al roept ze zelf dat ze zo snel moe is, dus ik denk dat we meer moeten fietsen ). Maar fietsen in een groep, opletten en op tijd remmen en al dat soort dingen...
Maar als ik zelf mee fiets dan wil ze liefst de hele weg geduwd en dat schiet denk ik ook niet echt op. En ik ben door de klas van de jongste gevraagd of ik kan rijden (zij gaan wel met auto's) en ik kan me niet in 2 stukken delen.
Ze moeten met kamp straks ook op de fiets en dat is 2,5 keer zo ver...

Maar ik vind het lastig. Het wordt een strijd vermoed ik, want ze wil echt niet.
En ik vind het fietsen op zich prima, maar ik zie wel allemaal beren op de weg.
Is dit een kwestie van loslaten... en maar zien hoe het gaat (en ik me vast voor niks druk maak).
Ik wilde sowieso de leerkracht even aanschieten, maar ik weet niet of we daar veel aan gaan hebben. Het is een aardige man, maar een enorme chaoot. Het is maar goed dat zn hoofd vastzit, want hij zou het nog vergeten zeg maar...

Nijna, jouw post geeft volgens mij heel goed aan hoe gewone dingen vaak zo ingewikkeld worden als je een kind met ASS hebt. En hoe vermoeiend het is.

De situatie op zich is voor mij niet herkenbaar, maar wel het gevoel erachter. Altijd vooruit moeten denken, alle mogelijke scenario's wegen, de afweging maken of je iets wel of niet moet doen. Weten dat het een strijd gaat worden en dat je er behoorlijk veel energie in zult moeten steken.

En dan ergens onderweg besef je je dat het eigenlijk leuk zou moeten zijn

Spreekbeurt ging goed . Ik hoorde van een ouder dat het indruk had gemaakt op haar zoon.
Leuk om te horen .
Meester had op het formuliertje wat ze meekrijgen na de spreekbeurt gezet, dat het dapper was dat ze over zichzelf had verteld!
Ze vond het spannend, maar het was wel meegevallen zei ze. Ik vind het knap, ze heeft het toch maar mooi gedaan!

Over het fietsavontuur heb ik wel even een balletje opgegooid, maar de reactie was eigenlijk wel zoals ik had verwacht. Duurt nog even, we blijven oefenen in elk geval en dan zien we wel verder tegen die tijd...

De kies is eruit
Zonder roesje/drankje. Het was heftig, maar hij heeft zich prima gedragen. We hoefden hem niet vast te houden en hij heeft niet geschreeuwd. Maar het was echt moeilijk om aan te zien. Hij was helemaal gespannen, kon niet stilliggen en was helemaal aan het trillen. Pas toen de assistente zijn handen vastpakte werd hij iets rustiger.

Hij heeft bijna de hele middag geslapen, we hebben er goed aan gedaan om hem gewoon thuis te houden. Hopelijk hoeft dit voorlopig niet meer.

En of het met drankje nu makkelijker zou zijn geweest voor hem blijft de vraag. Ik zou het hem heel graag makkelijker gunnen, maar of dat de manier is weet ik ook niet.

Livelink, wauw!!!
Heftig, maar het is wel gelukt! Overwinning!!!

Wat ontzettend fijn! Dat machteloze gevoel, vreselijk Maar ik ben trots op J en op jullie

Dank jullie wel, Sjeen en Nijna. Het ging bij mij zoals altijd. De dagen (weken ) ervoor maak ik me heel erg druk en ben ik heel erg gestressed, maar op de dag zelf komt er een soort rust over me heen gelukkig. Dan weet ik dat ik er toch niks meer aan kan doen en dan is het klaar.

Wauw wat goed Livelink!

Wat knap van J en van jou!

Wat fijn dat het gelukt is, Livelink!! Super!

Wij moesten met Cato naar de orthodontist van de week. Gipshappen was een drama maar is uiteindelijk ook gelukt, goddank.

En Nijna wat een moedige stap, die spreekbeurt. Fijn dat het goed ging! Hier toevallig ook vorige week de spreekbeurt gehad, behoorlijk spannend was het, maar ook heel goed gegaan begreep ik.

Gipshappen vond ik al heel benauwend (letterlijk en figuurlijk), dus ik kan me voorstellen dat dat voor Cato helemaal erg is. Gelukkig is het achter de rug, trui!
Livelink, wat fijn dat de kies er uit is!

quote:

Op woensdag 22 maart 2017 22:19 schreef trui het volgende:
Wat fijn dat het gelukt is, Livelink!! Super!

Wij moesten met Cato naar de orthodontist van de week. Gipshappen was een drama maar is uiteindelijk ook gelukt, goddank.

En Nijna wat een moedige stap, die spreekbeurt. Fijn dat het goed ging! Hier toevallig ook vorige week de spreekbeurt gehad, behoorlijk spannend was het, maar ook heel goed gegaan begreep ik.

De orthodontist durven wij niet aan. Terwijl het wel nodig is. Maar nu heeft de tandarts ons doorverwezen naar een orthodontist die de methode beugels zonder beugelen toepast. Geen idee wat het is, maar inmiddels is J. zo ver dat hij daar wel een keer op gesprek wil gaan.

Ja, kokhalzen en paniek. Heel akelig. Maar het moest toch. Nu die beugel zelf nog, zal vast ook niet alleen maar prettig zijn. Maar ja, haar onderkaak is echt wat te klein t.o.v. de rest dus het is wel goed om ervwat aan te doen.

Spreekbeurten zijn inderdaad spannend. Knap van Cato en M. dat ze dat hebben gedaan en gelukkig dat het ook nog goed ging

quote:

Op woensdag 22 maart 2017 22:19 schreef trui het volgende:
Wat fijn dat het gelukt is, Livelink!! Super!

Wij moesten met Cato naar de orthodontist van de week. Gipshappen was een drama maar is uiteindelijk ook gelukt, goddank.

En Nijna wat een moedige stap, die spreekbeurt. Fijn dat het goed ging! Hier toevallig ook vorige week de spreekbeurt gehad, behoorlijk spannend was het, maar ook heel goed gegaan begreep ik.

hell, dat is ook een drama. (ik heb zelf een kunstgebit, dus ik heb ook regelmatig moeten happen, tot bijna stikken aan toe) kan me haar benauwdheid zo goed voorstellen! goed dat het toch gelukt is!

Dat gipshappen klinkt wel erg naar

quote:

Op woensdag 22 maart 2017 22:35 schreef livelink het volgende:

[..]

De orthodontist durven wij niet aan. Terwijl het wel nodig is. Maar nu heeft de tandarts ons doorverwezen naar een orthodontist die de methode beugels zonder beugelen toepast. Geen idee wat het is, maar inmiddels is J. zo ver dat hij daar wel een keer op gesprek wil gaan.

Klinkt interessant! Hopelijk biedt het een uitkomst voor jullie!

Oja ik las ook nog over dat fietsen van M. Hier ook nog altijd een moeizaam iets. En nu komt binnenkort het groep-8-kamp eraan, waar ze altijd op de fiets naartoe gaan... meer dan 50 km enkele reis! Oef. Snel nog maar een paar flinke oefentochtjes maken de komende weekenden...

quote:

Op woensdag 22 maart 2017 22:42 schreef trui het volgende:

[..]

Klinkt interessant! Hopelijk biedt het een uitkomst voor jullie!

Oja ik las ook nog over dat fietsen van M. Hier ook nog altijd een moeizaam iets. En nu komt binnenkort het groep-8-kamp eraan, waar ze altijd op de fiets naartoe gaan... meer dan 50 km enkele reis! Oef. Snel nog maar een paar flinke oefentochtjes maken de komende weekenden...

Dat is ook best wel ver
Daar zijn ze zo 3,5 uur voor aan het fietsen.

Haha ik ben het toch nog even gaan opzoeken en kom tot de ontdekking dat het meevalt. Ik had het in mijn hoofd nogal opgeblazen geloof ik n.a.v. een kennis van me die vorig jaar als hulpmoeder meegefietst was en daarover op facebook postte dat ze zo'n zestig km in de benen had. Maar dat was dus heen én terug. Stom dat ik het nooit verder uitgezocht heb, het had zich meteen als grote donderwolk in mijn hoofd genesteld. Maar ik ga nu dus een stuk geruster slapen, al is dit nog steeds pittig voor Cato hoor.

quote:

Op woensdag 22 maart 2017 23:17 schreef trui het volgende:
Haha ik ben het toch nog even gaan opzoeken en kom tot de ontdekking dat het meevalt. Ik had het in mijn hoofd nogal opgeblazen geloof ik n.a.v. een kennis van me die vorig jaar als hulpmoeder meegefietst was en daarover op facebook postte dat ze zo'n zestig km in de benen had. Maar dat was dus heen én terug. Stom dat ik het nooit verder uitgezocht heb, het had zich meteen als grote donderwolk in mijn hoofd genesteld. Maar ik ga nu dus een stuk geruster slapen, al is dit nog steeds pittig voor Cato hoor.

Dat is inderdaad wel wat beter behapbaar. Had je Cato ook al bang gemaakt?

Ik vrees dat ze vast wel wat van mijn schrik voor die fietstocht aanvoelt. Maar ik denk niet dat ik het met haar over aantallen km's heb gehad. (Getallen zeggen haar trouwens sowieso niet zoveel, dus al had ik het wel gedaan...).

Wat goed Livelink! Kim moet naar de ortho omdat er een kies niet door kan komen omdat er te weinig plek is. Wat wel fijn is, is dat we nu een leuke tandarts hebben ( in dezelfde praktijk) wat het vooral voor Kim minder eng maakt. Want alleen al het fluor happen was een drama. Maar deze tandarts heeft een nieuwe methode, namelijk met een spuitje erop spuiten. Scheelt een hoop!
Ik heb ook direct gevraagd of hij de vaste tandarts wil worden. Want elke keer hadden we een andere, niet zo handig als je kind al angstig is!