Partij voor de Eerbied.

quote:

Op zaterdag 18 februari 2017 19:59 schreef BlaZ het volgende:

[..]

Interessant, heb beiden even doorgelezen.
Hoe zou je het Greco-Romeins Polytheïsme plaatsen binnen dit liberaliseringsproces?

Voor ik je vraag beantwoord eerst even een kleine kwalificatie. Ik zal hiervoor mezelf citeren:

"Ik onderscheid twee parallelle, maar steeds minder losstaande ontwikkelingen. De ene begint bij de oude Joden en de andere bij de oude Grieken. Eerstgenoemde heb ik in mijn essay 'Nietzsche contra Wilders' vrij uitvoerig beschreven [...]; laatstgenoemde zeer beknopt, maar met veel ondersteunend geciteer, in mijn topic 'The Four Aeons: Platonic, Machiavellian, Nietzschean, Homeric'."

http://www.filosofieforum.nl/viewtopic.php?p=41218#41218

De Engelstalige versie is weer de huidige versie:

www.ilovephilosophy.com/viewtopic.php?style=0&p=2487862#p2487862 (Je vindt hier ook een Engelse vertaling van de Duitstalige citaten.)

Dus: hoewel de twee ontwikkelingen steeds minder los zijn komen te staan, zijn ze toch van elkaar te onderscheiden. Alleen degene die bij de oude Joden begint heb ik als een liberaliseringsproces geduid. Ze lopen echter wel parallel, dus ze zijn op te delen in fasen die met de fasen van de ander overeenkomen. Ik heb dat in dit "metanarratief" als volgt gedaan:

De eerste fase is de fase waarin de Grieken, als niet ook de Joden, enkel zichtbare goden hadden. Dit is bij de Grieken de pre-Homerische tijd (mythologisch begon deze tijd wellicht met Tiresias in Thebe). Deze tijd eindigt met de zogenaamde "Late Bronze Age collapse":

https://nl.wikipedia.org/(...)an_de_Late_Bronstijd

Bij de Joden was het dus wellicht ook het Bronzen Tijdperk. Hoe dan ook, zeer obscuur!

"De tweede fase is de fase waarin zowel de Grieken als de Joden voornamelijk onzichtbare goden hadden. In het geval van de Grieken betekent 'voornamelijk' hier dat de onzichtbare goden de voornaamste goden waren; in het geval van de Joden, dat, als ze al meerdere goden hadden (ter ondersteuning hiervan zie Patais The Hebrew Goddess), deze dan toch zeker allemaal onzichtbaar waren. Met 'onzichtbaar' bedoel ik hier niet dat ze niet afgebeeld of zelfs uitgebeeld werden[.]" N.B. Het Homerische tijdperk is het tijdperk dat met Homerus begint. Mythologisch gezien begint het dus pas ná de Odyssee--wanneer Odysseus doet wat Tiresias hem in de Hades heeft opgedragen:

https://en.wikipedia.org/wiki/Winnowing_Oar (Dit symboliseert de onzichtbaarwording van de voornaamste goden: zelfs mensen die de zee niet kennen zullen Poseidon aanbidden; de zee is in feite de zichtbare vorm van Poseidon.)

De derde fase begint met "een zeer noodlottige stap. In Israël wordt de Joodse krijgerskaste uitgemoord: zie Nietzsches Antichrist, paragrafen 24-26. In Athene gelooft de jeugd niet meer in de oude goden." Dit tijdperk begint met Socrates, of--"mythologisch"--met Plato's Socrates, die in feite voor Plato is wat Odysseus voor Homerus is--en Zarathustra voor Nietzsche. In Babylon wordt de Joodse godsdienst overigens sterk beïnvloed door het Zoroastrianisme met z'n Ahura Mazda ("God") en Ahriman ("Duivel") en z'n Saoshyant ("Messias"). De Saoshyant wordt vaak met Mithras vereenzelvigd; later, bij de Romeinen, zullen de Mithraïsche godsdienst en het vroege Christendom elkaars grootste rivalen zijn, totdat het Christendom "definitief" triomfeert (met de dood van Julianus de Afvallige).

"De vierde fase bestaat uit het Humanisme--de secularisatie van de Christelijke moraal--en de moderniteit, de verwerping van de Middeleeuwse fysica, die Aristoteliaans was, en daarmee van de Christelijke metafysica, die daar onontwarbaar mee vervlochten was geraakt."

In de vijfde fase, of de tussenfase tussen de vierde en een nieuwe "eerste" fase, is "het cultuurrelativisme [...] de 'Joodse' parallel van het 'Griekse' postmodernisme. De aanhalingstekens mogen duidelijk maken dat de twee ontwikkelingen eigenlijk niet meer van elkaar te scheiden zijn; dit was zelfs al het geval in het laat-antieke en middeleeuwse Christendom, dat evenzeer door het Neoplatonisme als door het Jodendom beïnvloed was."

quote:

Misschien zou je Plotinus als tussenstap tussen het Platonisme en Christendom kunnen aggregeren.

Dat zou ik denk ik zeker kunnen als ik daarvoor genoeg van Plotinus af zou weten. Net als ik vrij weinig over de Middeleeuwen (bijvoorbeeld Alfarabi) heb gezegd, zo heb ik ook het Neoplatonisme impliciet ondergebracht in het Platonische tijdperk. Maar in alle tijdperken die ik onderscheid is waarschijnlijk inderdaad nog veel meer subdivisie mogelijk. Wat ik van Plotinus weet heb ik met name uit Gore Vidals historische roman Julian (over Julianus de Afvallige). De Ene, kosmische God, en Helios (of Mithras, die ook met de zon geïdentificeerd werd!) als de voor ons aardlingen meest duidelijke manifestatie van de Ene God: dat is in feite niet echt anders dan de onzichtbare God de Vader en zijn menselijke manifestatie Jezus, die ook vaak met de zon vergeleken werd. Als ik me goed herinner zegt de filosoof Priscus ook zoiets in Vidals Julian: hij vraagt zich af waarom Julianus zo tegen het Christendom gekant was terwijl zijn eigen religieuze ideeën nauwelijks minder absurd waren--als niet nog absurder.

quote:

Hierophant ipv priester zou de betere term zijn in het 2e liberaliseringsproces denk ik.

Dat zou kunnen. Ik weet niet genoeg van de Katholieke hierarchie om daar onderscheid tussen te kunnen maken. Ik bedoelde "priester" in de ruimste zin van het woord, waar dan óók de hierophant (hogepriester?) onder valt.