quote:Op vrijdag 26 mei 2017 08:17 schreef rico18 het volgende:
oké het is me duidelijk ,en afdwalen kan ook positief zijn ,er kunnen nuttige dingen uit ontstaan (ideeën) aan ons de vraag wat we verder doen met die gedachten.(bewust)
Precies ! zoals het ontdekken van je eigen waarheid, en als dat een goed gevoel geeft dan moet je dat zeker volgenquote:Op zaterdag 27 mei 2017 00:34 schreef Meneertje_flapdrol het volgende:
Het kan ook heel nuttig zijn om te gaan nadenken over waarom je graag in het nu wilt zijn. Waarom is dat belangrijk? Wat voor voordelen heeft dat? Waar doe je het allemaal voor, dat streven om mindful te zijn de hele tijd?
Aan de hand van welke antwoorden daarbij in je opkomen, kun je groeien in je kracht...
Mindfulness is niet iets wat je doet omdat 'je niet wilt nadenken'!! Kom op zeg.. Het is geen oefening in mindfoolishness!quote:Op zaterdag 27 mei 2017 04:04 schreef SebbeSwensje het volgende:
Nadenken over waarom je niet wil nadenken klinkt best paradoxaal.
Ik realiseer me regelmatig dat ik aan het dagdromen ben ,er komt een heel verhaal voorbij in mijn hoofd wat vanzelf gaat. Meestal is dit 's ochtends als ik wakker word en ik slaap nog even uit. Ben ik dan ook de observeerder ?quote:Op zaterdag 18 maart 2017 15:37 schreef Meneertje_flapdrol het volgende:
[..]
In het hier en nu leven (aandacht, gewaarzijn) is heel erg makkelijk. Op het moment dat jij dit leest hoef je alleen maar je aandacht te richten op NU, wat nu is, en je bent er.
De moeilijkheid zit er meer in het je telkens weer te herinneren. Als er een gedachte opkomt, en je bent in de 'niet-zo-bewuste-modus' ga je er al snel in mee zonder het in de gaten te hebt, en raak je tijdelijk gehypnotiseerd door een gedachte. Dat is mechanisch, net zoals alle dieren blind hun instinct volgen.
Met meditatie kun je leren observeren hoe dat gebeurt. Ik heb dat gebeuren al honderden keren bij mezelf gezien van binnen, en daardoor weet ik nu hoe dat gebeurt en kan ik erover vertellen.
Dat is het mechanische denken; iets komt op, je bent je er nauwelijks van bewust (mechanisch), dus je gaat er blind in mee en dan ben je er tijdelijk door gehypnotiseerd (dagdromen).
Als je met aandacht in het huidige moment bent kun je daar waakzaam op zijn. Je kan dan nog steeds gewoon denken, maar je doet dit met bewuste aandacht. Het verschil tussen bewust, met aandacht voor het denken, denken, is dat je zo minder snel blind geďdentificeerd met je gedachtes meegaat.
Het probleem met denken is niet het denken op zich, maar het jezelf blind met je gedachtes identificeren: je ziet ze niet als gewoon maar opkomende gedachten, maar je laat je erdoor hypnotiseren en ze worden tijdelijk de werkelijkheid voor je. Ze kunnen alleen geen werkelijkheid zijn,want ze zijn tegenstrijdig als wat en veranderen voortdurend in totaal tegengestelde dingen. Dus wat je voor werkelijkheid aanneemt in je hoofd, is eigenlijk een dikke vette illusie (mind trip).
Ze worden gestuurd door je gevoel, dat ook voortdurend wisselend is. Het is een instabiel, steeds veranderlijk systeem. Het ene moment voel je zus en zo, en heb je gedachten die op dat gevoel zijn gestoeld, een half uur later ander gevoel en andere gedachten: wát is dan waarheid? Geen van beiden waarschijnlijk....
Het is een geconditioneerd systeem dat telkens in zichzelf ronddoolt en z'n eigen 'werkelijkheid' bevestigt, en zo in stand houdt.
Dat wil allemaal echter niet zeggen dat er niet ook nagedacht kan worden, en dat nuttig kan zijn. Weet alleen als je denkt, dat je denkt. Dat jij niet je gedachten bent, maar de denker van je gedachten.
Het gaat niet zozeer om de gedachten op zich. Het gaat er meer om dat er een verschuiving van aandacht gaat plaatsvinden. Dat je je er van bewust wordt dat het denkmechanisme niet is wat jij bent. Dat gedachtes AAN jou verschijnen. En stel jezelf daarbij de vraag: aan wie verschijnen die gedachtes? Wie ben je als jij je gedachtes niet bent? Waar verschijnen de gedachten aan?
Als er veel gedachtes zijn, ga er dan ook niet mee in gevecht. Ga niet de strijd ermee aan, maar zie het gewoon gebeuren. Identificeer je er niet meer. Just sit back and watch the show... Hoe meer je er tegenin gaat, van hoe meer energie het wordt voorzien. Het groeit dan alleen maar. Maar ga kijken als een toeschouwer die er buiten staat, neem een beetje afstand ervan dus, en je zult zien dat het vanzelf rustiger wordt....
Wat bedoel je met 'ik'?quote:Op maandag 12 juni 2017 11:43 schreef rico18 het volgende:
[..]
Ik realiseer me regelmatig dat ik aan het dagdromen ben ,er komt een heel verhaal voorbij in mijn hoofd wat vanzelf gaat. Meestal is dit 's ochtends als ik wakker word en ik slaap nog even uit. Ben ik dan ook de observeerder ?
Het mooie is als ik bewust gedachten wil observeren , en ik zit daar op te wachten dan komt er niets. Ze noemen dit ook een trucje door jezelf de vraag te stellen welke gedachten komen er nu ? je zult dan zien dat er niets komt. In de praktijk kom ik dus dit voorbeeld tegen.
Zover ik weet als ik met het verhaal mee ga bijv ik ga denken en verzinnen in het verhaal dan ben ik niet meer de aanschouwer maar de denker. Maar ik kan wel weer bewust zijn dat ik opgeslokt ben door het verstand en dat ik zit te piekeren, dat is meestal het geval bij mij. Het is erger als je daar niet van bewust bent. Met andere woorden ik ben bewust dat ik niet de observeerder bent Begrijpen jullie dat ?
Zolang je dat bewustzijn identificeert met 'ik', dan spreek je eigenlijk alsnog van ego. Wat je daadwerkelijk bedoelt met 'ik', dat kan je alleen voor jezelf ontdekken.quote:Op maandag 12 juni 2017 18:04 schreef rico18 het volgende:
Ik bedoel daar niet mijn ego mee, maar mijn bewustzijn, terwijl ik in mijn hoofd zit. Als het dagdromen lang gaat duren dan kan ik het bewust zijn daarvan verliezen.
Als ik dit zo lees, dan zie ik dat je vooruit gaat in dit proces.quote:Op maandag 12 juni 2017 11:43 schreef rico18 het volgende:
[..]
Ik realiseer me regelmatig dat ik aan het dagdromen ben ,er komt een heel verhaal voorbij in mijn hoofd wat vanzelf gaat. Meestal is dit 's ochtends als ik wakker word en ik slaap nog even uit. Ben ik dan ook de observeerder ?
Het mooie is als ik bewust gedachten wil observeren , en ik zit daar op te wachten dan komt er niets. Ze noemen dit ook een trucje door jezelf de vraag te stellen welke gedachten komen er nu ? je zult dan zien dat er niets komt. In de praktijk kom ik dus dit voorbeeld tegen.
Zover ik weet als ik met het verhaal mee ga bijv ik ga denken en verzinnen in het verhaal dan ben ik niet meer de aanschouwer maar de denker. Maar ik kan wel weer bewust zijn dat ik opgeslokt ben door het verstand en dat ik zit te piekeren, dat is meestal het geval bij mij. Het is erger als je daar niet van bewust bent. Met andere woorden ik ben bewust dat ik niet de observeerder bent Begrijpen jullie dat ?
True. Dat maakt het ook zo interessant. Wil echter niet zeggen dat je wel degelijk kunt leren van een beetje mentale ondersteuning/begeleiding...quote:Op maandag 12 juni 2017 18:29 schreef Kamina het volgende:
[..]
Zolang je dat bewustzijn identificeert met 'ik', dan spreek je eigenlijk alsnog van ego. Wat je daadwerkelijk bedoelt met 'ik', dat kan je alleen voor jezelf ontdekken.
Dat is sowieso de uitdaging van dit soort wijsheden; aangezien het draait om introspectie, kan je de antwoorden alleen zelf vinden. Een ander kan je vanalles vertellen, maar je neemt dan alleen kennis tot je. Daadwerkelijk beseffen is zelf ervaren, zelf ontdekken.
Bij mij veroorzaakt mijn innerlijke stem vaak het malen. Telkens als er iets voor doet waardoor je in je hoofd schiet om iets onbelangrijks dan komt het stemmetje (=verstand) van alles uitleggen hoe ik daar mee om moet gaan, het zijn de dingen die ik veelal geleerd heb.quote:Op zaterdag 17 juni 2017 10:49 schreef Naesala_1981 het volgende:
Het malen is bij mij een langdurig probleem geweest, ik zeg geweest omdat het inmiddels wel een stuk minder geworden is. Ik heb mindfullness gevolgd, maar heb er maar een paar dingen uit gepikt.
Daar raak je wel aan een kernpunt van wat mindfullness je kan bieden, het leren accepteren en loslaten van gedachten die binnenkomen, om weer terug te kunnen komen bij het moment. Het vraagt echter wel om gestructureerde oefening en toepassing om het je eigen te maken.quote:Op zondag 18 juni 2017 20:26 schreef rico18 het volgende:
[..]
Bij mij veroorzaakt mijn innerlijke stem vaak het malen. Telkens als er iets voor doet waardoor je in je hoofd schiet om iets onbelangrijks dan komt het stemmetje (=verstand) van alles uitleggen hoe ik daar mee om moet gaan, het zijn de dingen die ik veelal geleerd heb.
Voor mezelf ervaar ik heel duidelijk een verschil tussen voelen en denken. Tegenwoordig ben ik meer geneigd om mijn verstand in te zetten. Dit komt door veel cognitieve gedragstherapie. Maar dat is misschien ook wel het knelpunt, want je leert juist die cognitieve stappen, om in de situatie te geraken dat je later weer op je gevoel durft te vertrouwen, omdat je dankzij die CGT positieve ervaringen opbouwen kan die je tegenover de negatieve eerdere ervaringen kan zetten.quote:Tegelijkertijd kan dat stemmetje voor veel verwarring zorgen, het kan bijv. ook niet altijd de juiste woorden vinden. Vanmiddag buiten in de stoel werd ik er weer zo moe van, en leek me het een goed idee om dat stemmetje los te laten. Ik bedoel er mee het denken en het meegaan. Soms kun je je leven goed leiden zonder teveel te denken, gaat dit dan via gevoel ,onbewustzijn of je hart volgen ? in mijn geval dus ik laat het denken totaal helemaal los en toch werkt het allemaal wat ik geleerd heb.
Wat ik eerder ook al eens vertelde was dat ik me aan het controleren was over mindfulness of ik het goed deed, maar je moet het volgens mij meer loslaten omdat wat je geleerd hebt meestal automatisch goed gaat.
Het heeft geen zin om tegen dat stemmetje te strijden. Waarom niet? Omdat het simpelweg is how the mind works... Het is als het ware mechanisch. Hoe het van persoon tot persoon werkt is afhankelijk van iemands persoonlijke conditionering.quote:Op zondag 18 juni 2017 20:26 schreef rico18 het volgende:
[..]
Bij mij veroorzaakt mijn innerlijke stem vaak het malen. Telkens als er iets voor doet waardoor je in je hoofd schiet om iets onbelangrijks dan komt het stemmetje (=verstand) van alles uitleggen hoe ik daar mee om moet gaan, het zijn de dingen die ik veelal geleerd heb.
Tegelijkertijd kan dat stemmetje voor veel verwarring zorgen, het kan bijv. ook niet altijd de juiste woorden vinden. Vanmiddag buiten in de stoel werd ik er weer zo moe van, en leek me het een goed idee om dat stemmetje los te laten. Ik bedoel er mee het denken en het meegaan. Soms kun je je leven goed leiden zonder teveel te denken, gaat dit dan via gevoel ,onbewustzijn of je hart volgen ? in mijn geval dus ik laat het denken totaal helemaal los en toch werkt het allemaal wat ik geleerd heb.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |