abonnement bol.com Unibet Coolblue
pi_173351832

Leuk interview met Jan Prins. :)
pi_173354098
Boswandeling met Hans Laurentius.

  donderdag 24 augustus 2017 @ 23:35:20 #203
108371 sinterklaaskapoentje
Wie komt er alle jaren...
pi_173376967
quote:
0s.gif Op zaterdag 24 juni 2017 00:47 schreef EggsTC het volgende:

[..]

Dit ja.

Letterlijk voorbij gedachten.

Ik vraag me af of linkshandigen dit sneller uit nature hebben dan rechtshandigen, aangezien de rechter hersenhelft dan dominant is als je linkshandig bent. En dus ook minder vatbaar zijn voor dat nadenk patroon.
Bewustzijn kunnen we helaas niet weten. Sterker nog, we weten niet eens wat het is :P
:')
pi_173377222
quote:
1s.gif Op donderdag 24 augustus 2017 23:35 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:

[..]

Bewustzijn kunnen we helaas niet weten. Sterker nog, we weten niet eens wat het is :P
Bewustzijn is waar alles uit bestaat, de overkoepelende schil van álles. Dit is ook waarom je, als je een goed diepe meditatie hebt, kan ervaren dat je samensmelt met objecten.

Nu heb ik hier totaal geen "wetenschappelijke" onderbouwing voor omdat de wetenschap lichtjaren achterloopt op mijn ervaringen en op meditatieve staten ansich. Maar eigen ervaring (en bepaalde boeken) vertellen mij dat het zo werkt.

En wetenschap is dit ook het topic verder niet voor, want zoals je zelf al zegt; "ze weten nog niet eens wat het is". Dat klopt.

"We are all one", is geen lukrake uitspraak. ;)
Lambo of Rekt
pi_173539677
Ben nu al een tijd aan het filosoferen over het automatisch denken, het staat op dit forum perfect uitgelegd. Alleen kan ik het niet loslaten. Ik heb vaker hier vertelt dat ik me zelf aan het controleren ben. Dus bij iedere gedachten of denken die ik krijg ga ik zitten oordelen van: ben ik bewust of zit ik automatisch te denken?

Ik kan hier compleet van in de war raken en gaan piekeren en zo de hele dag bezig zijn. Het lijkt op dwangmatig denken van iets willen weten. Terwijl als ik het een keer loslaat alles thuis op rolletjes draait, door wat je geleerd hebt over dit onderwerp o.a op dit forum. Maar er gaat wel een belletje rinkelen als het niet lekker gaat zonder alles precies te weten en te gaan denken.

Voor mij is dit een kwestie van aanvoelen en van je intuïtie uitgaan. Ik denk dat de meesten hier op varen. Toch?
pi_173673127
Hier staat het ook duidelijk uitgelegd:
https://www.ookzogevoelig.nl/index.php/volwassenen/intuitie/
pi_173675919
quote:
0s.gif Op zaterdag 2 september 2017 10:23 schreef rico18 het volgende:
Ben nu al een tijd aan het filosoferen over het automatisch denken, het staat op dit forum perfect uitgelegd. Alleen kan ik het niet loslaten. Ik heb vaker hier vertelt dat ik me zelf aan het controleren ben. Dus bij iedere gedachten of denken die ik krijg ga ik zitten oordelen van: ben ik bewust of zit ik automatisch te denken?

Ik kan hier compleet van in de war raken en gaan piekeren en zo de hele dag bezig zijn. Het lijkt op dwangmatig denken van iets willen weten. Terwijl als ik het een keer loslaat alles thuis op rolletjes draait, door wat je geleerd hebt over dit onderwerp o.a op dit forum. Maar er gaat wel een belletje rinkelen als het niet lekker gaat zonder alles precies te weten en te gaan denken.

Voor mij is dit een kwestie van aanvoelen en van je intuïtie uitgaan. Ik denk dat de meesten hier op varen. Toch?
Maak je niet zo druk.
1 + 1 = blauw
pi_173685035
quote:
0s.gif Op zaterdag 2 september 2017 10:23 schreef rico18 het volgende:
Ben nu al een tijd aan het filosoferen over het automatisch denken, het staat op dit forum perfect uitgelegd. Alleen kan ik het niet loslaten. Ik heb vaker hier vertelt dat ik me zelf aan het controleren ben. Dus bij iedere gedachten of denken die ik krijg ga ik zitten oordelen van: ben ik bewust of zit ik automatisch te denken?

Ik kan hier compleet van in de war raken en gaan piekeren en zo de hele dag bezig zijn. Het lijkt op dwangmatig denken van iets willen weten. Terwijl als ik het een keer loslaat alles thuis op rolletjes draait, door wat je geleerd hebt over dit onderwerp o.a op dit forum. Maar er gaat wel een belletje rinkelen als het niet lekker gaat zonder alles precies te weten en te gaan denken.

Voor mij is dit een kwestie van aanvoelen en van je intuïtie uitgaan. Ik denk dat de meesten hier op varen. Toch?
Elke keer als dat gebeurt, zeg je tegen jezelf: 'ontspan!' of: 'ontspannen in dat wat is'. Zo'n mantra kan helpen om daar uit te komen. :)
pi_173697913
Heb me minder druk gemaakt door mijn pieker gedachtes (en dat zijn er veel) uit te stellen naar mijn bedtijd. Eenmaal aangebroken deze tijd had ik er geen zin meer in om te denken.
pi_173707744
quote:
0s.gif Op zondag 10 september 2017 18:37 schreef rico18 het volgende:
Heb me minder druk gemaakt door mijn pieker gedachtes (en dat zijn er veel) uit te stellen naar mijn bedtijd. Eenmaal aangebroken deze tijd had ik er geen zin meer in om te denken.
Je kan zo wel veroorzaken dat je niet kan slapen door het piekeren.
1 + 1 = blauw
pi_173709943
Nee hoor, ik weet van mezelf dat het niet normaal is wat ik overdag doe. Als ik in bed stap en ik ben moe val ik meteen in slaap. De gedachtes bij mij gaan niet over problemen of iets dergelijks. Maar meer over interesses bijv. over het onderwerp waar we het hier op dit forum over hebben. Wat ik nu ervaar is dat ik het de laatste dagen meer heb losgelaten, dat ik minder in mijn hoofd geleefd heb.
  † In Memoriam † woensdag 1 november 2017 @ 20:06:56 #212
460494 naoomx
pi_174810063
Oké, net dus een tentamen deels redelijk gefaald op het einde (in het begin dacht ik eigenlijk niet aan hem, maar het ging al niet zo lekker) doordat ik dus aan mijn crush zat te denken, dus ik ga hier ook maar weer eens harder mee aan de slag. :')
pi_175250918
Hoi allemaal, ik heb een vraag/zit met een kwestie hier. Al een poos kan ik niet meer normaal mediteren in mijn slaapkamer, en als ik het doe dan voelt het zeer geforceerd/druk aan waardoor ik geen “rust” kan vinden en blokkeer, ongeacht hoe lang ik zit (kan soms wel een uur zitten).

Ik heb echter gemerkt dat als ik mediteer in het huis van een vriend (waar ik op het huis pas omdat hij soms paar weken weg is) dan lukt het opeens wel en voelt het niet meer geforceerd aan (geen blokkade). Zelf ben ik (denk ik) er al achter (door experimenteren en nadenken hierover) waar dit waarschijnlijk door komt: …. In mijn slaapkamer (waar het mediteren niet lukt) zitten spullen die mij herinneren aan iets ‘doen’, terwijl ik gewoon wil ‘zijn’ tijdens het mediteren. Die persoonlijke spullen vormen op een of andere manier dan een obstakel voor mij (-n bewustzijn). Het kan ook komen doordat de spullen van 'mijn' zijn (hechting eraan), waardoor ze een blokkade veroorzaken.

Ik ben al zover dat ik al mijn spullen uit mijn slaapkamer heb weggehaald (als experiment), op bed en kleding na. Dit voelde iets beter aan, maar zelfs het bed en kleding vormen een probleem, want ik kan er nog steeds niet normaal mediteren. Zit ik in de zolder, waar geen spullen van mij zitten, dan kan ik er wel normaal mediteren en ervaar ik die blokkade niet.

Ik begrijp dit dus niet, ligt dit nu aan de spullen omdat die me herinneren aan iets ‘doen’ (i.t.t. ‘zijn’) of is het probleem dat de spullen van “mijn” zijn (en dus te maken heeft met hechting eraan)? Of ligt het ergens anders aan? Dat ik gek ben geworden ofzo?

Wat ik ook graag wil weten is, of dit normaal (een bekend probleem) is als je eenmaal ver gevorderd bent met mediteren/mindfulness (ben er al jaren mee bezig). Herkent iemand dit of heb je er ergens iets over gelezen/gezien dan hoor ik er graag over.
pi_175252296
Jaren mediteren maakt niet vergevorderd. Spullen zijn slechts spullen.
1 + 1 = blauw
pi_175285332
quote:
0s.gif Op woensdag 22 november 2017 23:23 schreef _Voorbijganger_ het volgende:
*knip
Spullen zijn energie omgezet in materie. Het kan dus heel goed zijn dat de spullen die je om je heen verzamelt er voor zorgen dat je denkt aan "doen" of "werken" en je "zijn" in de weg staan.

Zou alleen niet weglopen of de spullen verwijderen, zou juist gaan uitvinden waarom die spullen die lading hebben voor je. Misschien heb je je pad al gevonden, door alles op te geven wat van jou is en te leven van huizen van anderen.

Vergevorderd is een rekbaar begrip. Heb je echt stappen gemaakt of hang je al jaren op hetzelfde niveau? Wat staat er nog tussen jou en "oneness" met de natuur en je omgeving? Mooi punt om te zijn, moet inderdaad gek aanvoelen, maar als je streeft naar een leven zonder materie zullen mensen je sowieso snel gek vinden. :)
pi_175285707
quote:
0s.gif Op woensdag 22 november 2017 23:23 schreef _Voorbijganger_ het volgende:
Hoi allemaal, ik heb een vraag/zit met een kwestie hier. Al een poos kan ik niet meer normaal mediteren in mijn slaapkamer, en als ik het doe dan voelt het zeer geforceerd/druk aan waardoor ik geen “rust” kan vinden en blokkeer, ongeacht hoe lang ik zit (kan soms wel een uur zitten).

Ik heb echter gemerkt dat als ik mediteer in het huis van een vriend (waar ik op het huis pas omdat hij soms paar weken weg is) dan lukt het opeens wel en voelt het niet meer geforceerd aan (geen blokkade). Zelf ben ik (denk ik) er al achter (door experimenteren en nadenken hierover) waar dit waarschijnlijk door komt: …. In mijn slaapkamer (waar het mediteren niet lukt) zitten spullen die mij herinneren aan iets ‘doen’, terwijl ik gewoon wil ‘zijn’ tijdens het mediteren. Die persoonlijke spullen vormen op een of andere manier dan een obstakel voor mij (-n bewustzijn). Het kan ook komen doordat de spullen van 'mijn' zijn (hechting eraan), waardoor ze een blokkade veroorzaken.

Ik ben al zover dat ik al mijn spullen uit mijn slaapkamer heb weggehaald (als experiment), op bed en kleding na. Dit voelde iets beter aan, maar zelfs het bed en kleding vormen een probleem, want ik kan er nog steeds niet normaal mediteren. Zit ik in de zolder, waar geen spullen van mij zitten, dan kan ik er wel normaal mediteren en ervaar ik die blokkade niet.

Ik begrijp dit dus niet, ligt dit nu aan de spullen omdat die me herinneren aan iets ‘doen’ (i.t.t. ‘zijn’) of is het probleem dat de spullen van “mijn” zijn (en dus te maken heeft met hechting eraan)? Of ligt het ergens anders aan? Dat ik gek ben geworden ofzo?

Wat ik ook graag wil weten is, of dit normaal (een bekend probleem) is als je eenmaal ver gevorderd bent met mediteren/mindfulness (ben er al jaren mee bezig). Herkent iemand dit of heb je er ergens iets over gelezen/gezien dan hoor ik er graag over.
Volgens mij is het niet de gehecht aan spullen maar gehecht zijn aan de gedachten over de spullen. Zo kan je ook gehecht zijn aan de gedachten over de ruimte waar je bijvoorbeeld zit. Als ik moeite heb met meditatie ga ik meestal in het donker zitten of doe gewoon mijn ogen dicht.
pi_175304899
quote:
0s.gif Op vrijdag 24 november 2017 19:44 schreef Jopie78 het volgende:

[..]

Spullen zijn energie omgezet in materie. Het kan dus heel goed zijn dat de spullen die je om je heen verzamelt er voor zorgen dat je denkt aan "doen" of "werken" en je "zijn" in de weg staan.

Zou alleen niet weglopen of de spullen verwijderen, zou juist gaan uitvinden waarom die spullen die lading hebben voor je. Misschien heb je je pad al gevonden, door alles op te geven wat van jou is en te leven van huizen van anderen.

Vergevorderd is een rekbaar begrip. Heb je echt stappen gemaakt of hang je al jaren op hetzelfde niveau? Wat staat er nog tussen jou en "oneness" met de natuur en je omgeving? Mooi punt om te zijn, moet inderdaad gek aanvoelen, maar als je streeft naar een leven zonder materie zullen mensen je sowieso snel gek vinden. :)
Bedankt voor je reactie. Dat is dus wat ik altijd doe: weglopen (andere plek zoeken) of spullen verwijderen.

Door je advies ben ik me ook iets gaan beseffen: Ik heb zo’n 12 jaar geleden al mijn spullen weggedaan en ben meer dan een jaar gaan rondzwerven in NL. Dit kwam ‘o.a.’ door (spirituele) ervaringen van ‘eenheid’, alleen had ik toen mezelf min of meer ‘gedwongen’ om al mijn spullen op te geven (dat was niet wijs van mij, maar misschien hoorde het bij de levenslessen die ik moest leren). Het hebben van spullen was “niet goed” (in mijn ogen toen) en ik veroordeelde het, dat was de manier voor mij om er van af te komen. Ondanks dat ik dat leven (op straat) al jaren niet meer leef, veroordeel ik het hebben van spullen nog steeds ergens in mijn achterhoofd. Ik denk dat dat het is. Tijdens meditatie word ik dan steeds ‘gewezen’ op mijn spullen omdat ik het nog steeds veroordeel denk ik, waardoor ik dan blokkeer.

Zoals user Kamina boven je aangaf, jaren mediteren maakt niet “vergevorderd”, had me wat ongelukkig verwoord. Er zijn stappen gemaakt, maar hang tegelijkertijd ook op hetzelfde niveau. Van buiten zie je geen vooruitgang, behalve dat ik mijn emoties zoals angst/woede/etc innerlijk kan kanaliseren (accepteren) en niet op anderen hoef af te reageren, maar van binnen voelt het alsof ik een reis naar het einde van het heelal heb gemaakt, je leert jezelf dus kennen. Ik wil hiermee niks bereiken, behalve de innerlijke ruimte creëren om de “negatieve”-gevoelens/gedachten die soms opkomen te verwerken en accepteren en daarvoor heb ik “meditatie” nodig.
pi_175305114
quote:
1s.gif Op vrijdag 24 november 2017 20:05 schreef max555 het volgende:

[..]

Volgens mij is het niet de gehecht aan spullen maar gehecht zijn aan de gedachten over de spullen. Zo kan je ook gehecht zijn aan de gedachten over de ruimte waar je bijvoorbeeld zit. Als ik moeite heb met meditatie ga ik meestal in het donker zitten of doe gewoon mijn ogen dicht.
Dat kan heel goed zo zijn, zie mijn uitleg/reactie op Jop78. Ik zal de volgende keer daar op letten. Bedankt voor de tip.

Door dit gebeuren was ik aan het nadenken om een aparte kamer voor meditatie te gebruiken, een waar geen spullen zitten, soort zen-kamer, maar dan écht zonder niks (geen matjes/kussentjes en bloempjes, dat is een nachtmerrie voor mij :D, maar goed dat komt wrs door de veroordeling).
pi_175345825
Als je geen enkele gedachten in welke vorm dan ook over het verleden zou hebben, zou je dan denken?
pi_175345961
Ja, want je moet de prikkels verwerken die je binnenkrijgt. Je hebt dan alleen geen referentiekader, dus kan je (nog) geen herinneringen opslaan in een construct, wel als emotie/ervaring.

Een baby denkt wel, maar refereert niet, dus leeft in het nu. Pas als taal en begrip zijn bijgebracht, gaat het zich bezighouden met verleden of toekomst.
pi_175346996
Volgens mij heb ik de vraag verkeerd gesteld en bedoelde ik eigenlijk: als je geen enkele herinnering had aan een verleden in welke vorm dan ook, zou je dan denken?


En een emotie is toch een gevolg, een reactie op het denken? Want als de gedachten er niet is er ook geen emotie. Zoals ik het nu bekijk is dat als er een emotie is dat je dan in je denken zit en niet in je gevoel.
pi_175347363
Pijn is een gevoel wat je wel degelijk waarneemt zonder te denken. Het denken kan dus ook een gevolg zijn van de emotie.

Denk niet dat een baby bewust huilt als het honger heeft, dat gaat op instinct, niet op nadenken.

Maar voor mij blijft het antwoord ja op je vraag. Zelfs zonder enige referentie zal je nog een voorkeur hebben voor warmte, of kou, licht, of donker, dus zullen er primitieve gedachtes zijn. Nadenken is een proces, waarbij een idee ook het resultaat kan zijn, niet alleen herinneringen. Maar als er ook geen herinneringen gemaakt worden zal er geen bewustzijn opbouwen, maar je zou niet bewust nadenken, slechts onbewust handelen.
pi_175348315
Fysieke pijn is toch geen emotie?

Naar je herinneringen gaan is toch denken aan het verleden?
Dus als je dan mentaal in het verleden zit dan ben je niet vertegenwoordigd in het nu.
Volgens mij is om bewust te zijn en te worden in en van het nu juist zonder gedachten aan een verleden.
Maar zoals ik nu van je begrijp kan je volgens jou niet bewust zijn zonder herinnering aan verleden en blijf je juist onbewust.
pi_175348666
Een emotie is een innerlijke beleving, pijn is een innerlijke beleving.

Ik wist niet waar je heen ging met je vraag, je stelde slechts dat iemand geen herinneringen had. Als je bewust aan het denken bent, in woorden of begrippen, dan ben je toch aan het denken in herinneringen, want taal is je geleerd. Als je in het nu wilt zijn, zal je nog steeds gedachten krijgen, doordat input altijd wel iets triggered in je hoofd, je laat die gedachten alleen geen vat krijgen. Je gaat dus geen energie stoppen in de woorden die gevormd worden, maar ze zullen, zeker in het begin, nog wel gevormd worden.

Daarnaast maak je ontzettend veel aannames op al je kennis, alleen al om in leven te blijven. Wanneer ga je eten, is je lichaam warm genoeg, moet je al slapen. Als je continu in een verlichte staat wilt zijn waarin je niet gehinderd wordt door je referentiekaders, dan zal je niet lang leven zonder hulp van buitenaf.

Het is denk ik steeds een wisselwerking tussen wat je waarneemt en er voor zorgen dat er geen oordeel wordt gevormd aan de hand van je geheugen, niet om je harde schijf te wissen en als een amoebe door het leven te gaan. ;)
pi_175348798
Met het verleden bezig zijn is meer "Als ik dit had gedaan, had ik daar kunnen staan in het leven.", met de toekomst "Als ik die functie heb, zal ik gelukkig worden.".

In het nu leven betekent niet dat je nooit meer herinneringen hebt, het gaat er meer om dat je ze geen lading meer geeft door ervaringen vanuit het verleden.
pi_175349350
Inderdaad en zo zijn er nog legio aan gedachten op te noemen die allemaal op het verleden of de toekomst gericht zijn die onze keuze en reactie in een nu bepalen en wat er vaak voor zorgt dat het er niet makkelijker op wordt.😉
pi_175349567
quote:
0s.gif Op maandag 27 november 2017 21:39 schreef max555 het volgende:
Inderdaad en zo zijn er nog legio aan gedachten op te noemen die allemaal op het verleden of de toekomst gericht zijn die onze keuze en reactie in een nu bepalen en wat er vaak voor zorgt dat het er niet makkelijker op wordt.😉
Het is ook heel lastig om te doen als je buiten de deur bent en keuzes moet maken, het is dus vooral veel vlieguren maken met mediteren. Ik heb overal briefjes hangen waar op staat "ademen en tellen", zodat ik steeds er aan word herinnerd om geen woorden te vormen in mijn gedachten, wat bij mij het beste lukt door op mijn adem te letten en ondertussen mijn stappen te tellen. Na een tijdje laat ik beide los en is het "stil" qua woorden, maar dan komen er gevoelens boven en gaat de energie stromen.

Zolang je nog angsten of problemen hebt is dat helemaal niet prettig. Alleen mindful zijn of mediteren heeft dus weinig zin, je zal ook actief je angsten tegemoet moeten treden, want die gaan zich steeds meer en heftiger aandienen.

Het is simpel, niet gemakkelijk. :P

[ Bericht 0% gewijzigd door _I op 27-11-2017 21:52:42 ]
pi_175349878
Ja inderdaad je gedachten kunnen een groot horror verhaal laten zien. Wat dat betreft hoef je niet ver te zoeken om het kwaad te vinden.😲👿
pi_175350027
Ego dood is echt prachtig om mee te maken, maar daarvoor moet je door het oog van de naald. The Dark Night.

Zou niet graag de gedachten van een ander mee willen maken. Van die van mezelf weet ik al dat ik ze overleeft heb... ;)
pi_175350445
Ego's gaan niet dood. Om dood te gaan moet het eerst worden geboren en ego's worden worden niet geboren die worden gecreëerd.


En je laatste zin is een goeie, die zal ik onthouden.
pi_175613202
ego'tje, ego'tje aan de wand, wie is het indrukwekkends van het land?
pi_175667765
quote:
4s.gif Op zondag 10 december 2017 01:32 schreef Meneertje_flapdrol het volgende:
ego'tje, ego'tje aan de wand, wie is het indrukwekkends van het land?
Het ego is inderdaad een geweldige bron van informatie. Zeker als het daarbij gaat om het ego van een ander. Wat dat betreft kan ik wel zeggen dat het ego van een ander een goeie leermeester is. Het ego van een ander kan je precies laten zien en voelen met welke lessen je wordt geconfronteerd en daar in kan leren m.b.t jezelf. Het ego/denkwijze in een ander kan mij laten zien wat mijn ego/denkwijze met mij doet.
pi_176663796
quote:
0s.gif Op woensdag 22 november 2017 23:23 schreef _Voorbijganger_ het volgende:

Hoi allemaal, ik heb een vraag/zit met een kwestie hier. Al een poos kan ik niet meer normaal mediteren in mijn slaapkamer, en als ik het doe dan voelt het zeer geforceerd/druk aan waardoor ik geen “rust” kan vinden en blokkeer, ongeacht hoe lang ik zit (kan soms wel een uur zitten).

Ik heb echter gemerkt dat als ik mediteer in het huis van een vriend (waar ik op het huis pas omdat hij soms paar weken weg is) dan lukt het opeens wel en voelt het niet meer geforceerd aan (geen blokkade). Zelf ben ik (denk ik) er al achter (door experimenteren en nadenken hierover) waar dit waarschijnlijk door komt: …. In mijn slaapkamer (waar het mediteren niet lukt) zitten spullen die mij herinneren aan iets ‘doen’, terwijl ik gewoon wil ‘zijn’ tijdens het mediteren. Die persoonlijke spullen vormen op een of andere manier dan een obstakel voor mij (-n bewustzijn). Het kan ook komen doordat de spullen van 'mijn' zijn (hechting eraan), waardoor ze een blokkade veroorzaken.

Ik ben al zover dat ik al mijn spullen uit mijn slaapkamer heb weggehaald (als experiment), op bed en kleding na. Dit voelde iets beter aan, maar zelfs het bed en kleding vormen een probleem, want ik kan er nog steeds niet normaal mediteren. Zit ik in de zolder, waar geen spullen van mij zitten, dan kan ik er wel normaal mediteren en ervaar ik die blokkade niet.

Ik begrijp dit dus niet, ligt dit nu aan de spullen omdat die me herinneren aan iets ‘doen’ (i.t.t. ‘zijn’) of is het probleem dat de spullen van “mijn” zijn (en dus te maken heeft met hechting eraan)? Of ligt het ergens anders aan? Dat ik gek ben geworden ofzo?

Wat ik ook graag wil weten is, of dit normaal (een bekend probleem) is als je eenmaal ver gevorderd bent met mediteren/mindfulness (ben er al jaren mee bezig). Herkent iemand dit of heb je er ergens iets over gelezen/gezien dan hoor ik er graag over.
als ik je verhaal lees, kom je over als iemand die recentelijk is begonnen met mediteren/mindfulness en het een en andere heeft meegekregen erover (doe stand / zijn stand), maar het kennelijk niet helemaal is geland, ook al geef je aan dat je er jaren mee bezig bent en soms zelfs een uur zit.

mindfulness is simpelweg accepteren wat er is, wat het ook is. alles mag er zijn.

en mediteren is gewoon zitten op je kussen met (vaak) de focus bij je adem, elke keer als je afdwaalt van je adem ga je weer terug naar je adem. thats it. er is niet zoiets als "normaal" mediteren, je mediteert of je mediteert niet.
alles wat opkomt in je bewustzijn, tijdens het zitten mag er zijn, accepteer dat wat opkomt, kijk er even naar, vel er geen oordeel over, laat het los en ga weer terug naar het focus punt en als je aandacht afdwaalt naar gedachten, maakt het helemaal niks uit waar je gedachten over gaan, gedachten zijn gedachten, zie ze gewoon als objecten die opkomen in je bewustzijn en probeer er geen verhaal van te maken of te verklaren waarom bepaalde gedachten komen, dat zijn nog meer gedachten die vervolgens nog meer gedachten veroorzaken.

ga gewoon terug naar je adem. keer op keer op keer op keer.
Ik heb Hem niet uit vrees voor de hel noch uit liefde voor het paradijs gediend, want dan zou ik als de slechte huurling zijn geweest; ik heb hem veeleer gediend in liefde tot Hem en in verlangen naar Hem.
-Rabia Al-Basri
  zaterdag 3 februari 2018 @ 19:02:13 #234
447547 -Phineas-
Are you tokking to me?
pi_176932832
TVP

Ik wil eerst alles lezen voor ik echt ga meeposten in het topic :).

Ik hoop dat ik er wat aan ga hebben. Ik heb de OP ongeveer een kwart gelezen.. en het sprak mij wel aan. Ook heel fijn om te lezen dat er ook andere mensen zijn die zoveel denken. Ik weet dat het er altijd meer zijn, maar ik zie ze meestal niet zoveel. Hier wel. Dus dat vind ik al leuk.
pi_177289393

De shadow als gedefinieerd door Carl Jung is wat hij bedoelt in deze speech. Best een goed stuk,

Avoidance
A void dance
We dance around the void... :)

[ Bericht 13% gewijzigd door EggsTC op 19-02-2018 00:18:47 ]
Lambo of Rekt
pi_177289799
quote:
0s.gif Op zaterdag 2 september 2017 10:23 schreef rico18 het volgende:
Ben nu al een tijd aan het filosoferen over het automatisch denken, het staat op dit forum perfect uitgelegd. Alleen kan ik het niet loslaten. Ik heb vaker hier vertelt dat ik me zelf aan het controleren ben. Dus bij iedere gedachten of denken die ik krijg ga ik zitten oordelen van: ben ik bewust of zit ik automatisch te denken?

Ik kan hier compleet van in de war raken en gaan piekeren en zo de hele dag bezig zijn. Het lijkt op dwangmatig denken van iets willen weten. Terwijl als ik het een keer loslaat alles thuis op rolletjes draait, door wat je geleerd hebt over dit onderwerp o.a op dit forum. Maar er gaat wel een belletje rinkelen als het niet lekker gaat zonder alles precies te weten en te gaan denken.

Voor mij is dit een kwestie van aanvoelen en van je intuïtie uitgaan. Ik denk dat de meesten hier op varen. Toch?
Helaas zijn jij en ik geconditioneerd om te doen, een oplossing te zoeken door te analyseren en te bedenken. Hoe werkt dit en hoe werkt dat? Wat denk ik, waarom denk ik dit, hoe kan ik stoppen met dit te denken, waarom voel ik dit, ik wil dit niet voelen etc.

Ik merk een oordeel over onbewuste gedachten vs bewust zijn op. Een onbewuste gedachte vind je blijkbaar niet goed of wenselijk en hier reageer je op een manier op die jou geen fijn gevoel geeft. Je automatische gedachte triggert een automatische angstgedachte die jou een angstig gevoel geeft.

Waarom mag iets niet gewoon zijn? Een onbewuste gedachte is pas ‘slecht’ als jij er een probleem van maakt. Ook al weet je dat je er een label op kunt plakken, herhaaldelijk je automatische gedachte opmerken zonder te oordelen en vervolgens kiezen om het verhaaltje niet af te maken en terug te gaan naar een object van aandacht helpt mij hierbij. Dit kun je trainen.

Je hoeft een verhaal/gedachte niet af te maken. Maar wat gebeurt er als je dit niet doet? Wat ervaar je dan? Ik zou hier eens bewuster van proberen worden en met de uitkomst hiervan verder verkennen. Dit kan inderdaad verwarrend zijn, want je moet nu gaan accepteren en dat roept wellicht onderliggende gedachten, emoties of lichaamssensaties op. Door te oefenen herken je dit patroon en zal het minder verwarrend zijn.

De oplossing ligt dus wellicht dichter bij jezelf dan je ooit had gedacht. Dichtbij is ook confronterend merk ik zelf!

[ Bericht 9% gewijzigd door #ANONIEM op 19-02-2018 01:30:29 ]
pi_178692756
Thanks kapiteintje dit zijn mooie woorden. Ben een tijdje weg geweest hier en heb het even laten bezinken. Ben me er weer wat in gaan verdiepen en het kwartje begint zo langzamerhand te vallen.

Gedachten gaan bij mij nog veel op de loop, dus ook het automatisch denken. Er komen verhalen voorbij, en die gedachten komen gewoon je kunt ze niet stoppen. Soms is het oké als het automatisch gaat.

Wanneer denk je nu bewust zonder op de automatische piloot? Soms lijkt het alsof je bewust denkt maar het gaat dan toch vanzelf meestal is die gedachten dan positief of interessant.
pi_178768299
quote:
0s.gif Op donderdag 30 maart 2017 02:36 schreef Meneertje_flapdrol het volgende:
Ik dacht, ik laat het effe aan anderen om te reageren, maar erg veel animo lijkt er niet te zijn voor dit onderwerp hier. Wel jammer.

Dat onderscheid tussen bewust/functioneel denken en automatisch/mechanisch zit 'm erin dat je er bewust je aandacht bij hebt. Dat je bewust-zijn op het moment van denken hélder is. Dat je tijdens het denken jezelf waarneemt bij wat je doet of denkt.
Vaak is dat waarnemen er niet bij; het gaat dan allemaal op de automatische piloot. Er is wel denken, maar de waarnemer in jou die het denken waarneemt is afwezig. En waarom is die afwezig? Omdat alle aandacht gefixeerd wordt op een object dat langskomt in de geest. Dat sluit de rest buiten; het hypnotiseert je tijdelijk.

Waar het om gaat is: openheid! Bewuste aandacht op het hier en nu houdt de geest open voor wat er zich aandient. Het blijft als het ware op een afstandje: het ziet, maar blijft aanwezig in de openheid.
Onbewuste aandacht (of mechanisch/automatische-piloot-denken) blijft niet in de openheid maar wordt volledig opgeslokt door het object in de geest (gedachten in dit geval).

Volgens mij is het belangrijkste wat je hierin moet zien te gaan leren is dat je niet je gedachten bent, maar dat je de waarnemer van je gedachten bent. Dat perspectief moet een beetje gaan verschuiven. Dan komt het bevrijd raken van je gemaal in gedachten vanzelf...
Ik was vergeten dat we hier een geweldige database hebben, en mijn dank aan Meneertje flapdrol. Ik was ook een beetje in de war, want gedachten komen ook vanzelf (is ook automatisch) als je dat goed door hebt, kies je wat je er mee doet, als je dan weet dat je denkt en wat je denkt, dan denk je bewust.
pi_179037927
quote:
0s.gif Op maandag 27 november 2017 21:18 schreef Jopie78 het volgende:
Een emotie is een innerlijke beleving, pijn is een innerlijke beleving.

Ik wist niet waar je heen ging met je vraag, je stelde slechts dat iemand geen herinneringen had. Als je bewust aan het denken bent, in woorden of begrippen, dan ben je toch aan het denken in herinneringen, want taal is je geleerd. Als je in het nu wilt zijn, zal je nog steeds gedachten krijgen, doordat input altijd wel iets triggered in je hoofd, je laat die gedachten alleen geen vat krijgen. Je gaat dus geen energie stoppen in de woorden die gevormd worden, maar ze zullen, zeker in het begin, nog wel gevormd worden.

Daarnaast maak je ontzettend veel aannames op al je kennis, alleen al om in leven te blijven. Wanneer ga je eten, is je lichaam warm genoeg, moet je al slapen. Als je continu in een verlichte staat wilt zijn waarin je niet gehinderd wordt door je referentiekaders, dan zal je niet lang leven zonder hulp van buitenaf.

Het is denk ik steeds een wisselwerking tussen wat je waarneemt en er voor zorgen dat er geen oordeel wordt gevormd aan de hand van je geheugen, niet om je harde schijf te wissen en als een amoebe door het leven te gaan. ;)
Pijn is geen emotie, emoties en pijn worden door verschillende delen van de hersenen afgehandeld en kunnen daarom niet onder één worden geschaard. Dat het een innerlijke beleving is klopt, maar dat is wind tegen je gezicht ook, en dat is ook geen emotie.
Lambo of Rekt
pi_179058150
quote:
7s.gif Op woensdag 9 mei 2018 11:46 schreef EggsTC het volgende:

[..]

Pijn is geen emotie, emoties en pijn worden door verschillende delen van de hersenen afgehandeld en kunnen daarom niet onder één worden geschaard. Dat het een innerlijke beleving is klopt, maar dat is wind tegen je gezicht ook, en dat is ook geen emotie.
Men spreekt soms toch van emotionele pijn? Je hebt fysieke pijn en emotionele pijn, denk bijv. aan het ervaren van pijn omdat je relatie uit is, of als een dierbare overlijdt, ....
pi_179061572
quote:
0s.gif Op donderdag 10 mei 2018 09:42 schreef Neoheo het volgende:

[..]

Men spreekt soms toch van emotionele pijn? Je hebt fysieke pijn en emotionele pijn, denk bijv. aan het ervaren van pijn omdat je relatie uit is, of als een dierbare overlijdt, ....
We hadden het in dit geval over fysieke pijn. Emotionele pijn is wat anders ja.
Lambo of Rekt
pi_180209553
Ik weet niet in hoeverre dit topic nog gelezen wordt, maar deze moest ik toch wel even posten hier.

Lambo of Rekt
  woensdag 19 september 2018 @ 11:59:43 #243
447547 -Phineas-
Are you tokking to me?
pi_182002797
quote:
0s.gif Op maandag 23 april 2018 14:31 schreef rico18 het volgende:
Thanks kapiteintje dit zijn mooie woorden. Ben een tijdje weg geweest hier en heb het even laten bezinken. Ben me er weer wat in gaan verdiepen en het kwartje begint zo langzamerhand te vallen.

Gedachten gaan bij mij nog veel op de loop, dus ook het automatisch denken. Er komen verhalen voorbij, en die gedachten komen gewoon je kunt ze niet stoppen. Soms is het oké als het automatisch gaat.

Wanneer denk je nu bewust zonder op de automatische piloot? Soms lijkt het alsof je bewust denkt maar het gaat dan toch vanzelf meestal is die gedachten dan positief of interessant.
En stel dat je een antwoord krijgt op deze vraag, waarmee zou het jou dan mee kunnen helpen denk je?
  woensdag 19 september 2018 @ 12:09:35 #244
470095 Kaizen_
Luck favors the prepared
pi_182003084
Geweldig topic, heb de openingspost aandachtig gelezen, nu ga ik me verdieping in de lange, zinvolle discussies die ik hier voorbij zie komen.

Zelf vond ik het boek 'Een Nieuwe Aarde' een enorme eye-opener. Zoals in de openingspost is omschreven, dit boek maakte 'mij' wakker en liet mij inzien dat ik niet dezelfde persoon ben als het ego, als de eindeloze gedachtes die in mijn hoofd worden gegenereerd.

Het boek 'De Kracht van het Nu' heb ik later nog gelezen, maar heeft beduidend minder indruk op mij gemaakt. Misschien logisch, gezien dit niet het eerste boek was wat ik over dit onderwerp heb meegekregen. Anyway, dit topic ga ik volgen. ^O^
Without new experiences, something inside of us sleeps. The sleeper must awaken.
  woensdag 19 september 2018 @ 12:33:34 #245
447547 -Phineas-
Are you tokking to me?
pi_182003595
quote:
0s.gif Op woensdag 19 september 2018 12:09 schreef Kaizen_ het volgende:
Geweldig topic, heb de openingspost aandachtig gelezen, nu ga ik me verdieping in de lange, zinvolle discussies die ik hier voorbij zie komen.

Zelf vond ik het boek 'Een Nieuwe Aarde' een enorme eye-opener. Zoals in de openingspost is omschreven, dit boek maakte 'mij' wakker en liet mij inzien dat ik niet dezelfde persoon ben als het ego, als de eindeloze gedachtes die in mijn hoofd worden gegenereerd.


Het boek 'De Kracht van het Nu' heb ik later nog gelezen, maar heeft beduidend minder indruk op mij gemaakt. Misschien logisch, gezien dit niet het eerste boek was wat ik over dit onderwerp heb meegekregen. Anyway, dit topic ga ik volgen. ^O^
Dit klinkt wel goed inderdaad. :) Ik denk dat inderdaad dat het tot meer mensen zou moeten doordringen (omdat het simpelweg ook gewoon waar is) dat wij écht niet onze gedachten zijn, maar dat ze een onderdeel van ons zijn en dat ze hun voor en nadelen hebben. En dat wij juist meer in de knoop komen te zitten als wij teveel onze gedachten willen begrijpen of wanneer wij teveel tegen onze gedachten gaan verzetten.

Door juist deze gedachten (en daarmee ook je emoties) te accepteren voor wat ze zijn en hoe ze werken (óók en júist de meest vervelendste gedachten, zoals strenge stemmen in je hoofd) kom je juist minder vast of in de knoop te zitten met jezelf. En door defusie (door met een afstandje je gedachten observeren) krijg je steeds meer het besef dat gedachten een onderdeel van je zijn en dat je ze zelf dus niet bent.

Hier wel een leuk filmpje over:


Ik heb trouwens Acceptance and commitment therapie gehad (de tweede keer al en ik ben van plan om dit voort te zetten, want hoe vaker je alles herhaalt, hoe beter het zal gaan) en ik moet zeggen dat dit mij best wel heeft geholpen. En het is echt niet zo dat ik nu helemaal geen emotie meer heb, of dat ik helemaal zen erdoor geworden ben en totaal niet meer denk. Maar ik zit nu zeker minder in de knoop en kan beter met tegenslagen omgaan. Ook denk ik minder om het denken. Dus ik zou dit iedereen wel aanraden eigenlijk...
pi_183515613
Hmm had net wat getypt maar hij heeft het toch niet gepakt.

Nog een poging.

na lang twijfelen toch maar een kick.

Mijn gedachtes zien er ongeveer zo uit:



Alles gaat fucking door elkaar. NIks concreets of iets wat wordt afgemaakt. Constant gedachtes die elkaar tegenspreken. Bepaalde gedachtes die domineren en er altijd zijn. En hevige discussies in mijn hoofd.. Geen rust behalve als ik slaap wat wel makkelijk gaat.

Wie herkent dit?
pi_183516200
quote:
0s.gif Op maandag 3 december 2018 15:54 schreef Yasmin23 het volgende:
Alles gaat fucking door elkaar. NIks concreets of iets wat wordt afgemaakt. Constant gedachtes die elkaar tegenspreken. Bepaalde gedachtes die domineren en er altijd zijn. En hevige discussies in mijn hoofd.. Geen rust behalve als ik slaap wat wel makkelijk gaat.

Wie herkent dit?
Herken het nu niet niet. Maar ik kan je wel vertellen hoe dat een beetje werkt. Die gedachten identificeer je je mee. Je verliest je erin; je wórdt die gedachten als je je ermee identificeert. En wat je aandacht geeft, geef je energie. Dan gaat het groeien en wordt het sterker.

Als het gewone observeren niet werkt, dan is er soms iets anders aan de hand. Je lichaam is in feite een hele complexe energiemachine. Emoties, gevoelens en gedachten zijn energie. Als de energie ergens blokkeert en niet lekker kan doorstromen, stroomt al die energie naar het denken (we zijn ook cultureel nogal geconditioneerd alles via het denken te benaderen). Het produceert dan eindeloze gedachtestromen. In die gevallen is het handiger om eens in je lijf te gaan voelen wat er aan de hand is. Nodig je gevoel dan eens bewust uit... Kijk wat er boven komt en wat de onderliggende oorzaak precies is. Waarschijnlijk zit er iets dwars dat om aandacht vraagt en gevoeld wil worden. Nodig je gevoel uit. Die gedachtestromen zijn er op dat moment op gericht je gevoel te ontkennen, en die houden je weg bij de ware oorzaak. Dus richt je aandacht op de energie in je lijf, en doorvoel... wat komt er boven? Kijk er naar. Ontken niks, duw niks weg. Gewoon toelaten. Maak er geen drama van, maar ga naar de kern van dat gevoel toe. Waar in je lijf zit het. Probeer de kern ervan te vinden, en duik erin. Adem er naartoe. Voor ongeveer 30 tot 60 seconden, en laat weer los. Dan kan het zichzelf bevrijden. Probeer maar eens. Werkt echt. :)
Eens kijken
pi_183516431
quote:
0s.gif Op maandag 3 december 2018 16:26 schreef Maharski het volgende:

[..]

Herken het nu niet niet. Maar ik kan je wel vertellen hoe dat een beetje werkt. Die gedachten identificeer je je mee. Je verliest je erin; je wórdt die gedachten als je je ermee identificeert. En wat je aandacht geeft, geef je energie. Dan gaat het groeien en wordt het sterker.

Als het gewone observeren niet werkt, dan is er soms iets anders aan de hand. Je lichaam is in feite een hele complexe energiemachine. Emoties, gevoelens en gedachten zijn energie. Als de energie ergens blokkeert en niet lekker kan doorstromen, stroomt al die energie naar het denken (we zijn ook cultureel nogal geconditioneerd alles via het denken te benaderen). Het produceert dan eindeloze gedachtestromen. In die gevallen is het handiger om eens in je lijf te gaan voelen wat er aan de hand is. Nodig je gevoel dan eens bewust uit... Kijk wat er boven komt en wat de onderliggende oorzaak precies is. Waarschijnlijk zit er iets dwars dat om aandacht vraagt en gevoeld wil worden. Nodig je gevoel uit. Die gedachtestromen zijn er op dat moment op gericht je gevoel te ontkennen, en die houden je weg bij de ware oorzaak. Dus richt je aandacht op de energie in je lijf, en doorvoel... wat komt er boven? Kijk er naar. Ontken niks, duw niks weg. Gewoon toelaten. Maak er geen drama van, maar ga naar de kern van dat gevoel toe. Waar in je lijf zit het. Probeer de kern ervan te vinden, en duik erin. Adem er naartoe. Voor ongeveer 30 tot 60 seconden, en laat weer los. Dan kan het zichzelf bevrijden. Probeer maar eens. Werkt echt. :)
Hoe doe je dat dan? Ik heb wel bepaalde spieren die echt al heel lang gewoon ook echt vast zitten. Denk wel door stress.
pi_183516470
quote:
0s.gif Op maandag 3 december 2018 16:36 schreef Yasmin23 het volgende:
Hoe doe je dat dan? Ik heb wel bepaalde spieren die echt al heel lang gewoon ook echt vast zitten. Denk wel door stress.
Hoe je dat doet, heb geprobeerd uit te leggen. Wat snap je er niet aan?
Vastzittende spieren vraagt om massage of yoga. :)
Eens kijken
pi_183516484
quote:
0s.gif Op maandag 3 december 2018 16:38 schreef Maharski het volgende:

[..]

Hoe je dat doet, heb geprobeerd uit te leggen. Wat snap je er niet aan?
Vastzittende spieren vraagt om massage of yoga. :)
Ja adem in en uit ;P Nodig je gevoel uit... Voor iemand die dit soort dingen niet kent is dat nog wat vaag.
abonnement bol.com Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')