Zes jaar geleden won FC Barcelona onder leiding van Josep Guardiola de tweede Champions League. De voetbalmachine denderde alle Spaanse en Europese steden langs om hun tegenstander bij de kop te grijpen om vervolgens volledig te vermorzelen. De meest befaamde blijft natuurlijk de zege op Real Madrid met liefst 5-0.
In zes jaar is er veel veranderd in Camp Nou: Guardiola heeft drie jaar aan de Säbener Strasse gezeten en legpuzzelt nu in het Etihad te Manchester. Bij de Blaugranas werd Tito doorgeschoven, maar die werd ernstig ziek en gaf het stokje door aan Tata. Tito stierf in 2014. Tata Martino ging af in de CL en verloor de titelstrijd op de laatste speeldag aan Atléti.
In 2014 werd Luis Enrique aangesteld. Liefkozend Lucho won in het eerste seizoen alles wat er te winnen viel, maar sindsdien brokkelt het Catalaanse imperium meer en meer af. Het paleis glanst niet meer, het beton vertoont scheuren, de adem is niet meer van vroeger, het middenveld glanst niet meer, duels worden niet meer gedomineerd en in de toppers is Barcelona tactisch een slap rietje. Verandering is hard nodig en er is goede hoop dat dat ook zal komen: voor Enrique hoeft het allemaal niet meer schijnt want Barcelona coachen is intensief.
Dit jaar zal Barcelona hoogstwaarschijnlijk de titel moeten laten aan Real Madrid. Barcelona verspeelt punten aan toppers maar ook aan kleintjes waarvan het dieptepunt was eind januari op bezoek bij Real Betis. In Villamarin werd Barcelona compleet overklast, maar ze ontsnapten met een puntje. Die wedstrijd tekende zo ongeveer het extreme afbrokkelen van de Cruijfftempel. Dit seizoen moet Barcelona vertrouwen op Iniesta en Messi, zonder deze twee kan de CL wel vergeten worden.
Paris St. Germain is bijna een traditie in de Champions League. Al drie seizoenen eerder (waarvan in 2014/15 zelfs in de groepsronde en kwartfinale) kwamen ze elkaar tegen. Dit jaar weer eens met een nieuwe trainer. Laurent Blanc werd afgelopen zomer de laan uitgestuurd: niet omdat hij in de Ligue 1 flaters slaat, maar omdat er niet wordt gepresteerd in de Champions League. Vorig seizoen werd er een flater geslagen in de kwartfinale (nooit kwamen ze verder dan die) tegen een door blessures en schorsingen zwak Manchester City. De wijzen uit het Midden-Oosten gaven hem een mooie oprotpremie van liefst 22 miljoen euro om hem te vervangen met Sevilla-succestrainer Unai Emery.
Dit seizoen is de heerschappij van de Parijzenaars onder druk gekomen. Er wordt niet meer zo eenvoudig gewonnen, tevens doet AS Monaco het veel beter met haar talentenfabriek (liefst 70 goals in 24 competitiewedstrijden) en is er de verrassing van het seizoen Olympique Nice. De vorige jaren was er altijd Zlatan Ibrahimovic, maar nu moeten de mensen het doen met Edinson Cavani: het kan soms pijn doen.
In de groepsfase..De Catalanen werden ingedeeld bij Gladbach, Celtic en Manchester City. Barcelona verloor slechts één keer punten en dat was in Manchester. In een adembenemende tweede helft overklasten Guardiola samen met City het Barcelona van Enrique. Het werd 3-1.
Paris St. Germain speelde twee keer gelijk tegen Arsenal, maar scoorde twee uitgoals in het Emirates dus er was een riante uitgangspositie om Arsenal voor te blijven op de laatste speeldag. U denkt: Ludogorets uit, mmmmakkie. PSG dacht: hoi we spelen met 2-2 gelijk en eindigen lekker tweede. Zodoende moet u dus naar de zoveelste ARS-BAY & BAR-PSG kijken.
Dinsdag 14 februari 2017, Parc Des Princes, 20:45