"Vrienden" die je laten vallen wanneer het slecht gaat

Dat soort mensen heb je toch helemaal niet nodig.
Je hebt je gered zonder hen. Gewoon lekker doorgaan zonder je zogenaamde vrienden

Kudos dat je je erdoorheen hebt geslagen

Haha..herkenbaar

Vroeger vond ik heel erg klote, nu zelden meer.
Heb er ook niets meer opstaan, zelfs mijn verjaardag erop verwijderd.

Eigenlijk gebruik ik het alleen nog voor mijn nichtje, maar beter gooi ik heel die troep eraf.

In 3 jaar tijd zijn er 2 mensen langsgeweest van mijn oude vriendengroep.

Heb een nieuw "sociaal netwerkje" nu, vind het allemaal wel best.

Vrienden blijven is ook stukken makkelijker als het met iedereen goed gaat, was leuk geweest als ze er waren geweest toen het slecht met mij ging en ze mijn ellende konden verzachten/ delen.
Nu gaat het goed en heb ik geen behoefte om de goede tijden te delen.

Maar herkenbaar en soms knaagt het nog wel..Voelt nog steeds als een soort verraad

oja en respect voor je verhaal

quote:

Op donderdag 9 februari 2017 00:09 schreef Cici het volgende:
Dat soort mensen heb je toch helemaal niet nodig.
Je hebt je gered zonder hen. Gewoon lekker doorgaan zonder je zogenaamde vrienden

Kudos dat je je erdoorheen hebt geslagen

Dit.

Dit is hoe het leven werkt. Je hebt, als het er op aankomt, maar heeeeel weinig vrienden.
Kennissen zat waarmee je gezellig een biertje kunt drinken.

Hoi soms geef je ook mensen 1 vinger ( hulp )

en nemen ze de hele hand,

heb ook wel eens iemand geholpen maar dat werd een soort dagtaak voor mij en kwam niet meer aan mijn eigen dingen toe...

No offence, maar het klinkt alsof jouw slechte tijden vooral te maken hadden met het feit dat je een lamlendige lul was. Logisch dat mensen daarop afknappen. Naast dat het niet leuk is om daar mee om te gaan loop je ook het risico mee naar beneden gesleurd te worden.

Dat is heel wat anders dan wanneer je steun nodig hebt. Jij had eerder een schop onder je kont nodig. Ik vind het dus wel meevallen hoe erg ze je hebben benadeeld. Al zou ik inderdaad de mensen die wat van je nodig hebben lekker links laten liggen.

quote:

Op donderdag 9 februari 2017 00:13 schreef Vliegbaard het volgende:
Dit is hoe het leven werkt. Je hebt, als het er op aankomt, maar heeeeel weinig vrienden.
Kennissen zat waarmee je gezellig een biertje kunt drinken.

Iemand waar ik vroeger voor werkte zei ooit eens tegen mij:

"Als je het heel nuchter bekijkt zou je eigenlijk moeten spreken van "kennissen" aangezien de meeste mensen, als het erop aan komt eigenlijk geen of weinig échte vrienden hebben."

Ik heb die filosofie sindsdien altijd gehanteerd.

Ik heb heel wat kennissen in mijn omgeving, maar als het erop aan komt hooguit één echte vriend die ik al bijna 15 jaar ken.


Ik werk ook met "kringen";
Mensen die het verst van mij af staan, staan in de 3e kring. En daar zit helaas zélfs familie tussen. Mensen die mij wat beter kennen staan in de 2e kring. En de paar die het geluk hebben écht dichtbij te mogen komen, staan in de 1e kring.

Er zijn er ook die van de 3e naar de 2e kring zijn opgeschoven maar er zijn er ook zat die van 2 naar helemaal "out of the picture" zijn gegaan. Het betreft dan wel mensen die zich anders voor deden dan ze werkelijk waren en dachten een loopje met me te kunnen nemen of mensen die een pad verkozen waar ik zelf liever niet op wilde komen en niet achter stond.

quote:

Op donderdag 9 februari 2017 00:49 schreef AnanYaw het volgende:
No offence, maar het klinkt alsof jouw slechte tijden vooral te maken hadden met het feit dat je een lamlendige lul was. Logisch dat mensen daarop afknappen. Naast dat het niet leuk is om daar mee om te gaan loop je ook het risico mee naar beneden gesleurd te worden.

Dat is heel wat anders dan wanneer je steun nodig hebt. Jij had eerder een schop onder je kont nodig. Ik vind het dus wel meevallen hoe erg ze je hebben benadeeld. Al zou ik inderdaad de mensen die wat van je nodig hebben lekker links laten liggen.

Dit.

In slechte tijden leer je pas je vrienden kennen.

In zekere zin is dit wel herkenbaar.

Mensen noemen elkaar ook véél te snel vrienden. Mensen waarmee je op de foto gaat in een hippe amsterdamse bar om op Facebook te plaatsen zodat je kunt laten zien dat je een vlot sociaal leven hebt met interessante mensen, zijn bijvoorbeeld niet direct vrienden, maar worden door 95% van de mensen wel als zodanig beschouwd.

Als ik er over nadenk, heb ik denk ik maar één echte vriend. Terwijl ik een ''vriendengroep'' heb van 7/8 personen. Een vriend die langs zou komen als je echt ziek bent en in het ziekenhuis komt te liggen bijvoorbeeld. Misschien twee, maar dan houdt het op.

Bij de rest is de ''vriendschap'' alleen maar een soort race : kijk mij eens, ik heb een lease auto, mijn baan als accountmanager is erg interessant. Of vrienden die je bellen, puur voor eigen gewin:

'' Hee man, kom je een biertje doen vanavond'' Ja maar ik kan niet, ik heb maandag een extreem belangrijke toets. En dan toch door blijven zeiken, omdat het ze geen reet interesseert of je die toets haalt ja of nee, ze hebben gewoon iemand nodig om mee uit te gaan en dat is hun belang.

Zie het zelf ook in mijn omgeving. Vriend van mij is een beetje aan lager wal geraakt (31, hbo opleiding nog niet af, woont weer bij z'n pa, geen vriendin, geen baan). Vorig jaar overleed zijn moeder, en van de ''vriendengroep' ' waar we jaren samen mee op vakantie etc. zijn geweest, waren er uiteindelijk maar drie aanwezig. Hij is namelijk een 'loser', iemand waar je geen tijd meer in moet investeren.

Ik herken dat niet heel erg eigenlijk. De basis van m'n vrienden (niet echt heel erg een groep in dat ze vaak samen wat doen) is al jaren ongeveer hetzelfde. Ook toen ik depressief was, ook nu nu het weer goed gaat. De mensen daaromheen verschillen wat meer, dat maakt me ook minder uit.

Nooit meegemaakt. Ik heb alleen goede vrienden.

Herkenbaar, dat soort mensen vooral lekker laten meekijken met jou hoe goed het gaat en vooral niet meer naar hun.

quote:

Op donderdag 9 februari 2017 00:49 schreef AnanYaw het volgende:
No offence, maar het klinkt alsof jouw slechte tijden vooral te maken hadden met het feit dat je een lamlendige lul was. Logisch dat mensen daarop afknappen. Naast dat het niet leuk is om daar mee om te gaan loop je ook het risico mee naar beneden gesleurd te worden.

Dat is heel wat anders dan wanneer je steun nodig hebt. Jij had eerder een schop onder je kont nodig. Ik vind het dus wel meevallen hoe erg ze je hebben benadeeld. Al zou ik inderdaad de mensen die wat van je nodig hebben lekker links laten liggen.

Dat.

quote:

Op donderdag 9 februari 2017 07:49 schreef Myrr het volgende:

[..]

Preach.

Vrienden die in de shit komen is iets heel anders dan vrienden die in de shit komen, zich ook shit gaan gedragen en anderen meetrekken in hun neerwaarts spiraal.

Verder komt op mij over alsof de mensen die meekijken en reageren het je gewoon gunnen dat het goed met je gaat, en je dat willen laten blijken. Behalve de mensen die iets van je willen volgens jou. Welke leeftijd hebben die?

Welke leeftijd hebben die.. Goede vraag maar dan voor al die zogenaamde vrienden.

Want hoe trekt een volwassen vriend je nu naar beneden in zijn shit als jij ook volwassen bent? Je bent er toch zelf bij? Ik ben nooit in de schulden gekomen maar ik heb wel vrienden gehad met schulden. Ik ben nooit verslaafd geweest aan alcohol of drugs maar ik heb wel vrienden gehad die dat waren of er wel heel dicht tegenaan zaten.

Met pubers (en de jaren daar omheen) is dat anders omdat zij zich nog moeten vormen.
Zo ken ik één kutjong die echt een spoor van ellende bij 'vrienden' van hem achter liet. Bijna alle jongeren die intensief met hem omgingen dropten uit hun school/opleiding en liepen weg bij hun ouders met grote conflicten. Een giftig persoon. Ik had het door op de dag dat ik hem ontmoette maar het heeft me jaren gekost voordat ik inzicht kreeg in hoe dat nu werkte. Dat jong was zelf ongelukkig thuis terwijl het plaatje naar buiten (ook naar zijn vrienden) er juist eentje was van een super gezin. Geen echte aandacht of betrokkenheid, oppervlakkig en materialistisch. Ouders die liever in de kroeg zaten (op hun leeftijd) dan thuis een warm nest te creëren. Dus samen met hun puber zaten ze dan in de kroeg. Hij deed zijn havo op een ROC in delen; liep zich dus de hele dag te vervelen.
Die knul trok daardoor sterk naar 'vrienden' die wel uit een hecht gezin kwamen. Met wie het goed ging thuis en op school. En dan ging hij ze claimen en stalken. Constant trekken. Ze pushen om te spijbelen om met hem op te kunnen trekken. Daardoor kwamen die vrienden dan in de problemen op school. En dan ging zijn gif te werk in die gezinnen waar uiteraard door die schoolproblemen al wat wrijving was. Constant stoken, roeren, opzetten, de ouders afkraken, de 'vriend' pushen om weg te lopen en het contact met die vreselijke ouders te verbreken. Jaloezie.
Het jong kon praten als brugman, maar vals als een slang. Door de ellende die hij veroorzaakte maakte hij hen 'afhankelijk' van hem als hun steun en toeverlaat; hij teerde dus juist op ellende maar zocht geen jongeren op die in de ellende zaten maar juist jongeren waarmee het goed ging.

Ik weet van 11 jongeren om hem heen dat zij hun leven voor het leven verkloot hebben. Het lijkt een persoonlijkheidsstoornis, ik weet alleen niet welke.

quote:

Op donderdag 9 februari 2017 00:49 schreef AnanYaw het volgende:
No offence, maar het klinkt alsof jouw slechte tijden vooral te maken hadden met het feit dat je een lamlendige lul was. Logisch dat mensen daarop afknappen. Naast dat het niet leuk is om daar mee om te gaan loop je ook het risico mee naar beneden gesleurd te worden.

Dat is heel wat anders dan wanneer je steun nodig hebt. Jij had eerder een schop onder je kont nodig. Ik vind het dus wel meevallen hoe erg ze je hebben benadeeld. Al zou ik inderdaad de mensen die wat van je nodig hebben lekker links laten liggen.

Ik ben het met je eens over hoe TS waarschijnlijk in zijn "slechte periode" was, maar ik vind niet dat dit betekent dat het goed is dat zijn vrienden hem hebben laten vallen.

Mensen zijn niet perfect en als ze in de shit terechtkomen, kunnen ze zich nou eenmaal weleens kut gedragen.
In dit soort gevallen hebben vrienden inderdaad een schop onder de kont nodig, maar hun helemaal alleen laten omdat ze niet het grootste gedeelte van de tijd happy-de-peppie zijn, vind ik nogal asociaal. Ze hebben immers ook nog steeds steun nodig, plezier etc.
Prima als je je kennissen etc in zo'n situatie laat vallen en ook bij een hechte vriendschap mag je echt wel meer afstand van diegene nemen & hoef je bij diegene echt niet altijd blij te zijn, maar als een echte vriend zou je er nog steeds voor zo'n iemand moeten zijn, vind ik.

De enige voorwaarde, die ik hierbij heb, is dat je er natuurlijk zelf niet te diep in de put gaat zitten. Als het met jouzelf vrij slecht gaat en/of niet genoeg positiviteit in je omgeving hebt, snap ik wel dat je een lastige vriend tijdelijk links laat liggen. Maar over het algemeen zou je - zeker als volwassene - stevig genoeg in je schoenen moeten staan om niet meegesleurd te worden door de negativiteit van de vriend(in) in kwestie.

Dat zijn geen vrienden, lekker negeren dus.

Och dat is heel herkenbaar, je hebt ook nog het type dat een goede vriend/vriendin is zolang het slecht met jou gaat om zichzelf beter te voelen.

3 jaar lang schulden weg staan werken, 3 jaar lang een hele 'goede' vriendin gehad, kreeg een hele lieve vriend, kocht een huis en begon ze eerst op facebook te galbakken en vervolgens keek ze mij met de nek aan.

quote:

Op donderdag 9 februari 2017 01:01 schreef Garfield1985 het volgende:

[..]

Iemand waar ik vroeger voor werkte zei ooit eens tegen mij:

"Als je het heel nuchter bekijkt zou je eigenlijk moeten spreken van "kennissen" aangezien de meeste mensen, als het erop aan komt eigenlijk geen of weinig échte vrienden hebben."

Ik heb die filosofie sindsdien altijd gehanteerd.

Ik heb heel wat kennissen in mijn omgeving, maar als het erop aan komt hooguit één echte vriend die ik al bijna 15 jaar ken.

Ik werk ook met "kringen";
Mensen die het verst van mij af staan, staan in de 3e kring. En daar zit helaas zélfs familie tussen. Mensen die mij wat beter kennen staan in de 2e kring. En de paar die het geluk hebben écht dichtbij te mogen komen, staan in de 1e kring.

Er zijn er ook die van de 3e naar de 2e kring zijn opgeschoven maar er zijn er ook zat die van 2 naar helemaal "out of the picture" zijn gegaan. Het betreft dan wel mensen die zich anders voor deden dan ze werkelijk waren en dachten een loopje met me te kunnen nemen of mensen die een pad verkozen waar ik zelf liever niet op wilde komen en niet achter stond.

Wat versta jij onder echt dichtbij komen in de 1e kring?

Het ligt natuurlijk ook aan hoe je 't zelf aangepakt hebt.

Ik heb een exvriend die in heel zwaar weer kwam door psychische problemen. Dat bracht voor ons beiden ook financiële problemen mee.

Ik heb toen steun en hulp gevraagd aan vrienden en die volop gekregen. Ook nadat onze relatie daardoor kapot is gegaan.

Hij vroeg niet om hulp, stortte zich op gamen en ander vluchtgedrag. Hoewel veel mensen hebben geprobeerd contact te houden ging hij zelf nergens op in.

Hij had echt een grote sociale kring van mensen die zich erg betrokken bij hem voelden en hem ook graag wilden steunen zodat hij er weer bovenop zou komen, maar toen er lange tijd niets terugkwam zijn ze allemaal afgehaakt.

Ik denk zelfs dat nu, 2.5 jaar later, als hij opnieuw contact zou leggen een heel aantal het contact weer met hem aan zou gaan.

Het hangt er echt vanaf hoe je er zelf instaat en of je mensen toelaat denk ik.