abonnement bol.com Unibet Coolblue
pi_168608829


Welkom in de Kosmos!
Ga mee op een reis door het heelal, langs de sterren, planeten, zwarte gaten en nog veel meer...

Het astronomie topic #2

Het astronomie topic #3

Het astronomie topic #4
.
Het astronomie topic #5

Het astronomie topic #6

Het astronomie topic #7

Het astronomie topic #8

Het astronomie topic #9

W&T / [CENTRAAL] Het Astronomie Topic #10

Een aantal gerelateerde topics
W&T / Exo-Planeten Topic #2
W&T / [CENTRAAL] MARS - De Missies! Deel 10
W&T / Astronomie in de Achtertuin #3
W&T / Missie Rosetta: een reis naar de oorsprong van het leven #11
W&T / Missie Juno: een ontdekkingsreis naar Jupiter
W&T / Cassini missie // Saturnus in de picture -part 2-
W&T / Missie: Dawn. Voor het eerst in een baan rond een dwergplaneet
W&T / New Horizons: De reis naar Pluto (en verder)
W&T / Hayabusa 2 Missie: opnieuw naar een asteroïde
W&T / Zwarte gaten en dummies #2 Dement in een andere dimensie
W&T / Bestaat donkere materie wel?


We gaan verder met het laatste artikel uit het vorige topic

31-01-2017

LIGO vindt twee nieuwe kandidaat-bronnen van zwaartekrachtgolven


Het LIGO-observatorium in Hanford, Washington. (NSF)

Met de twee LIGO-detectoren (Laser Interferometer Gravitational-wave Observatory) in de Amerikaanse staten Washington en Lousiana zijn in de afgelopen maanden twee nieuwe kandidaatbronnen van zwaartekrachtgolven ontdekt. Dat meldt de LIGO-collaboratie in een reeks van vier Twitterberichten.

Op 14 september 2015 registreerde LIGO voor het eerst minieme rimpelingen in de ruimtetijd, veroorzaakt door de versmelting van twee relatief zware zwarte gaten op 1,3 miljard lichtjaar afstand van de aarde. Ook in oktober en december 2015 werden signalen geregistreerd; de eerste waarnemingscyclus liep tot half januari 2016.

Op 30 november begon de tweede waarnemingscyclus, met een hogere detectorgevoeligheid. Kennelijk zijn inmiddels twee mogelijke signalen gedetecteerd. Details zijn nog niet bekendgemaakt. De analyse is nog in volle gang, meldt het team. Later dit voorjaar zal hopelijk ook de Europese Virgo-detector in Italië aan de speurtocht deelnemen; het is dan eenvoudiger om de herkomstirchting van de zwaartekrachtgolven nauwkeurig vast te stellen. (GS)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_168608930
01-02-2017

Twee miljard pixels onthullen de schoonheid van de Kattenpoot- en Kreeftnevel

Aanschouw! Eén van de grootste opnamen die de Europese Zuidelijke Sterrenwacht (ESO) ooit heeft vrijgegeven. En is ‘ie niet prachtig?

Op de foto schitteren de gas- en stofwolken NGC 6334 en NGC 6357. Eerstgenoemde wolk is ongeveer 5500 lichtjaar van ons verwijderd en wordt – natuurlijk vanwege zijn vorm – ook wel de Kattenpootnevel genoemd. NGC 6357 is ongeveer 8000 lichtjaar van ons verwijderd en heeft de bijnaam Kreeftnevel. De twee nevels bevinden zich in het sterrenbeeld Schorpioen.


De Kattenpootnevel (rechts) en de Kreeftnevel (links). Afbeelding: ESO.

De Kattenpootnevel werd al in 1837 gespot. En wel door John Herschel tijdens een expeditie naar Kaap de Goede Hoop in Zuid-Afrika. Herschel had echter niet zo’n grote telescoop en spotte dan ook maar een deel van de nevel: het helderste ‘teenkussentje’ van de kattenpoot. In werkelijkheid heeft de nevel drie ‘teenkussentjes’. Het zijn wolken van gas (voornamelijk waterstof) die stralen dankzij het ultraviolette licht van heldere, pasgeboren sterren in de nevel. Hetzelfde geldt voor de ‘klauwen’ van de Kreeftnevel.


Een aantal hoogtepunten uit de nieuwe opname. Afbeelding: ESO.

Deze nieuwe foto is gemaakt met behulp van de OmegaCAM-camera. De foto telt zo’n 49.511 bij 39.136 pixels. En daarmee is het één van de grootste opnamen die ESO ooit heeft vrijgegeven

(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_168727937
06-02-2017

Hubble maakt prachtige foto van stervende ster

Op de foto zien we onder meer gaslagen die met ongelofelijke snelheden – tot wel 1 miljoen kilometer per uur – weggeslingerd worden.

Als een ster sterft, is dat een spectaculaire gebeurtenis. Dat blijkt ook wel uit deze prachtige foto van OH 231.8+04.2 – bijgenaamd de kalebas- of rotte eieren-nevel.

Rot ei? Dat deze nevel ook wel rotte eieren-nevel wordt genoemd, komt doordat deze veel zwavel bevat. Wanneer je dit element combineert met andere elementen ruikt het als een rot ei.
Planetaire nevel in wording
We zijn hier getuige van de dood van een ster met een lage massa. De ster zit midden in een transformatie en verandert van een rode reus in een planetaire nevel. Tijdens deze transformatie worden de buitenste gas- en stoflagen van de ster in de omringende ruimte geblazen. Het recent weggeslingerde materiaal begeeft zich – met enorme snelheden – in allerlei richtingen. Zo beweegt het gas dat op deze foto een gelige kleur heeft, zich met een snelheid van bijna 1 miljoen kilometer per uur voort.


Foto: ESA / Hubble & NASA / Judy Schmidt.

Zeldzaam
Het gebeurt maar zelden dat astronomen getuige zijn van deze transformatie. De transformatie duurt namelijk – in astronomische begrippen – maar kort. Over zo’n 1000 jaar is OH 231.8+04.2 al een volgroeide planetaire nevel.

De ster die je hier een transformatie ziet ondergaan, heeft – net als onze zon – een lage massa. Staat onze moederster dan exact hetzelfde lot te wachten? Ja, maar het duurt nog even. Over zo’n vijf tot zes miljard jaar zal ook onze zon stervende zijn. Meer weten? Lees hier hoe de dood van de zon in zijn werk gaat en wat dat betekent voor de aarde.

(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_168796781
09-02-2017

Missie naar Jupiters maan Europa lijkt wat concreter te worden

Een speciale onderzoekscommissie heeft nagedacht over hoe zo’n missie eruit moet zien en wat de waarde ervan is.

En daar is een fraai rapport uitgerold dat je hier in zijn geheel kunt lezen (maar dat we in dit artikel natuurlijk even bondig voor je samenvatten). Het rapport is inmiddels aangeboden aan NASA.

Buitenaards leven
De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie droomt van een missie naar Europa. En dat is ook niet zo gek, want Jupiters maan Europa is waarschijnlijk de beste plek om op zoek te gaan naar buitenaards leven. De maan bezit – hoogstwaarschijnlijk – een ondergrondse oceaan waarin de omstandigheden prettig genoeg zijn voor het ontstaan en in stand houden van levende wezens.


Aangenomen wordt dat onder de 25 kilometer dikke laag ijs die Europa rijk is een vloeibare oceaan te vinden is. Afbeelding: NASA / JPL-Caltech.

SDT
Kortom: Europa is waarschijnlijk de spannendste maan die ons zonnestelsel rijk is en NASA wil er naartoe. Maar is dat haalbaar? Is onderzoek ter plaatse werkelijk waardevol? En wat moeten we daar dan precies gaan onderzoeken? En welke instrumenten hebben we daar dan voor nodig? Over dat soort vragen heeft een Science Definition Team (kortweg SDT) zich nu gebogen. Het resulteert in een fraai rapport waar je hart waarschijnlijk wat sneller van gaat kloppen, want een missie naar Europa wordt nu wel erg concreet!


Zo zou een lander op Europa eruit kunnen zien. Afbeelding: NASA / JPL-Caltech.

Lander
In het rapport presenteren de onderzoekers een conceptmissie die bestaat uit een Europa Lander. Deze zou – door de schadelijke straling die het oppervlak van de maan bombardeert – tussen de 20 en 40 dagen actief kunnen zijn. In die korte periode zouden de instrumenten aan boord van de lander drie doelen moeten nastreven:
– Zoeken naar sporen van leven op Europa
– Ter plekke de leefbaarheid van de maan vaststellen
– De kenmerken van het oppervlak en de omstandigheden onder het oppervlak vaststellen voor toekomstige missies naar de maan.

Welke instrumenten moeten er dan mee om deze doelen na te kunnen streven? Nou, je moet dan onder meer denken aan instrumenten die microbiële cellen en organische stoffen op kunnen sporen. Met dergelijke instrumenten zouden we leven aan moeten kunnen treffen als het op Europa net zo overvloedig voorkomt als op één van de meest extreme en verlaten plaatsen op aarde: het Vostokmeer.

Grote waarde
Dat een dergelijke missie van grote waarde is, staat buiten kijf. “De missie zou onze kennis over Europa als waterwereld – zelfs als we geen overtuigende sporen van leven vinden – enorm vergroten en de basis leggen voor toekomstige robotische exploratie van Europa.”


Europa. Afbeelding: NASA / JPL-Caltech / DLR.

Uitdagingen
Het klinkt allemaal heel eenvoudig, maar we moeten wel bedenken dat dit een baanbrekende missie is. We zijn nog nooit op Europa geweest. En we hebben op een ander hemellichaam dan de aarde nog nooit direct gezocht naar leven. Ook de ‘planetaire protectie’ is een puntje van aandacht. Bij een bezoek aan een potentieel leefbaar hemellichaam moeten we natuurlijk oppassen dat we dit hemellichaam niet ‘besmetten’ met microben afkomstig van de aarde. Want die microben kunnen later onterecht aangezien worden als ‘Europees leven’ en/of schadelijk zijn voor eventuele levensvormen op Europa. Aangezien Europa gezien wordt als de beste kandidaat voor buitenaards leven in ons zonnestelsel, is planetaire protectie tijdens deze missie zeer belangrijk. Het betekent dat daarvoor protocollen moeten worden ontwikkeld en zeer goed nagedacht moet worden over methoden om besmetting te voorkomen.

Discussie
Al met al moet er dus nog veel werk verzet worden, maar lijkt een missie naar Europa absoluut de moeite waard. Of deze ook werkelijkheid wordt, is afwachten. De komende maanden zal er uitgebreid over het rapport gediscussieerd worden.

Ook de Europese ruimtevaartorganisatie werkt aan een missie naar Europa. Lees er hier meer over.

Dat we Europa binnenkort wel van iets dichterbij gaan bekijken, staat vast. Aan het begin van het volgende decennium wil NASA een ruimtesonde in een baan rond Jupiter plaatsen. Deze ruimtesonde zal 45 scheervluchten langs Europa maken. Tijdens die scheervluchten onderzoekt de sonde de leefbaarheid van de maan door te kijken naar diens samenstelling en de kenmerken van de ijslaag en de veronderstelde oceaan daaronder. Ook zal de ruimtesonde detailfoto’s maken van het oppervlak. Die kunnen dan eventueel weer gebruikt worden om een landingsplek te kiezen voor de Europa Lander.

(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  vrijdag 10 februari 2017 @ 09:41:34 #5
38496 Perrin
Toekomst. Made in Europe.
pi_168797142
De Missie der Missies in ons zonnestelsel!
Vóór het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
pi_168797255
quote:
17s.gif Op vrijdag 10 februari 2017 09:41 schreef Perrin het volgende:
De Missie der Missies in ons zonnestelsel!
:Y
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  Moderator / Redactie Sport / Weblog maandag 13 februari 2017 @ 19:41:31 #7
17650 crew  rubbereend
JUICHEN
pi_168879856
dit zou echt geweldig zijn _O_
DeLuna vindt me dik ;(
Op zondag 22 juni 2014 12:30 schreef 3rdRock het volgende:
pas als jullie gaan trouwen. nu ben je gewoon die Oom Rubber die met onze mama leuke dingen doet :)
pi_168884183
Aardige uitdaging als je ook nog eens onder die ijslaag wilt kijken. Je kan natuurlijk wel via een 'vulkaan' naar beneden maar men zender lukt niet echt onder water of ijs, moet je met draadjes werken.
  woensdag 15 februari 2017 @ 14:27:10 #9
38496 Perrin
Toekomst. Made in Europe.
pi_168918165


quote:
An Enormous Exoplanet Is Having a Strange Influence on Its Star

There’s a star about 370 light-years from here that’s pulsating in response to its unusually heavy planetary companion. It’s the first time that astronomers have seen this sort of interaction between a planet and its host star.

A new study published in Astronomical Journal Letters is the first to document planet-induced pulsations in a stellar object. The star, dubbed HAT-P-2, appears to vibrate every 87 minutes, which corresponds perfectly to the harmonics, or multiples, of its lone planet’s elongated orbit. Astronomers have observed star-on-star pulsations before, called “heartbeat stars,” but such behavior is unprecedented for a star and a planet.
Vóór het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
pi_168955450
16-02-2017

Astronomen vragen jou - ja jou! - om mee te zoeken naar planeet X

Er zijn aanwijzingen dat ons zonnestelsel een negende – nog onontdekte – planeet herbergt. Ben jij degene die ‘m voor het eerst spot?

Het zou zomaar kunnen! Astronomen hebben namelijk een website in het leven geroepen waarop je op zoek kunt gaan naar planeet X en andere duistere objecten aan de rand en net buiten ons zonnestelsel.

Planeet X
Begin vorig jaar maakten astronomen bekend dat ons zonnestelsel mogelijk een negende planeet herbergt. Deze planeet – ook wel planeet X genoemd – zou zo’n tien keer groter zijn dan de aarde en twintig keer verder van de zon verwijderd zijn dan Neptunus. Het bestaan van de planeet leidden de onderzoekers af uit de bijzondere banen van zes Kuipergordelobjecten die door de mysterieuze planeet beïnvloed lijken te worden. Planeet X is dus nog niet direct waargenomen. En daarmee is ook het bestaan ervan nog niet bevestigd. Daar moet natuurlijk verandering in komen. Dus zoeken onderzoekers wereldwijd naar de negende planeet in ons zonnestelsel. Maar dat valt nog niet mee. Want de planeet is héél ver van de zon verwijderd en dus waarschijnlijk een vrij donker object dat lastig te zien is.

WISE
Hoe kun je zo’n duistere planeet dan het beste opsporen? Met behulp van een telescoop zoals WISE (Wide-field Infrared Survey Explorer). Deze detecteert infrarood licht, oftewel het licht dat planeet X afgeeft. De telescoop heeft de afgelopen jaren een catalogus gemaakt van infraroodbronnen die aan de hemel te vinden zijn en het lijkt heel aannemelijk dat WISE planeet X – als deze bestaat – ook reeds heeft gespot. We moeten ‘m alleen nog even vinden tussen de bijna 750 miljoen infraroodbronnen die WISE gedetecteerd heeft.

Lastige klus
Het zal je niet verrassen dat dat een hele klus is. En dat onderzoekers daarbij wel wat hulp kunnen gebruiken. Daarom hebben ze een website in de lucht geslingerd waarop je de beelden van WISE kunt vergelijken. Waar je dan naar moet zoeken? Naar een punt dat beweegt. Planetaire objecten die relatief dicht bij de aarde staan, lijken namelijk te bewegen ten opzichte van de veel verder van ons verwijderde sterren op de achtergrond.


Afbeeldingen: NASA.

Even oefenen. Bekijk bijvoorbeeld de beelden hiernaast. Waarschijnlijk valt het oranje stipje linksboven je direct op. Helemaal goed! Dat is namelijk een bruine dwerg (waarvan het bestaan ons al bekend was, maar dat mag de pret niet drukken). Op de site Backyards Worlds: Planet 9 krijg je beelden zoals deze voorgeschoteld met de vraag op zoek te gaan naar bewegende planetaire objecten. En zo kan het dus zomaar zijn dat je straks planeet X – of een bruine dwerg – ontdekt. Mocht je een bewegend object spotten, dan kun je de beelden ‘flaggen’, waarna onderzoekers zich erover buigen. Mocht je zo daadwerkelijk een planetair object of bruine dwerg ontdekken, krijg je de eeuwige roem in de wetenschappelijke publicatie die daarop volgt. Waar wacht je nog op?

(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_169130857
25-02-2017

2017: het jaar waarin vijf private partijen naar de maan gaan

De Google Lunar XPrize nadert zijn ontknoping. Nog dit jaar zullen vijf niet-gouvernmentele organisaties proberen om met hun rovers de maan te verkennen.

In 2007 wordt ‘ie aangekondigd: de Google Lunar XPrize. Het team dat er als eerste in slaagt om voor 2015 een rover op de maan te zetten, deze rover 500 meter op de maan rond te laten rijden, foto’s en filmpjes te laten maken en deze beelden terug naar de aarde te sturen, wint. De beloning? Een slordige 20 miljoen dollar. Tientallen teams uit allerlei hoeken van de wereld gaan de uitdaging aan. Maar al gauw blijkt dat geen van de teams de deadline van 31 december 2015 gaat halen. En dus wordt de deadline twee jaar opgeschoven. En zo werd 2017 het jaar van de Google Lunar XPrize.


De springende maanlander van SpaceIL. Afbeelding: SpaceIL.

Vijf teams
Inmiddels zijn er nog vijf teams in de race voor de hoofdprijs:

SpaceIL
SpaceIL is een team uit Israël. Het team slaagde er als eerste in om een lanceercontract af te sluiten en wel met SpaceX. De maanmissie van SpaceIL krijgt vleugels met behulp van de Falcon 9-raket. Heel bijzonder is de maanrover die de Israeliërs ontwikkeld hebben. De meeste maanrovers in de competitie zijn namelijk voorzien van wielen. Maar niet die van SpaceIL. De rover gaat namelijk niet over het oppervlak van de maan rijden, maar ‘springen’. Kort na de landing op de maan, zal het resterende beetje brandstof gebruikt worden om de rover opnieuw het luchtruim te laten kiezen, waarna deze minimaal 500 meter verderop opnieuw zal landen.

MoonExpress
Het Amerikaanse MoonExpress is het eerste team dat erin slaagde toestemming te krijgen om te landen op de maan. Een raket van het Nieuw-Zeelandse Rocket Labs moet de droom van Moon Express nog dit jaar werkelijkheid maken. Die droom is simpel: de Google Lunar XPrize winnen. Maar MoonExpress heeft duidelijk te verstaan gegeven dat het winnen van die prijs geen einddoel is. Het is een tussenstation. Uiteindelijk wil het bedrijf namelijk herhaaldelijk naar de maan vliegen om er grondstoffen te delven. “Binnen vijftien jaar zal de maan een belangrijk onderdeel zijn van de aardse economie,” denkt mede-oprichter van MoonExpress Naveen Jain. Hij sluit bovendien niet uit dat er tegen die tijd mensen op de maan wonen en werken.


Een artistieke impressie laat zien hoe de maanlander van Moon Express de maan nadert. Afbeelding: Moon Express.

Synergy Moon
Een samensmelting van twee teams resulteert in dit internationale team waarin zeker vijftien nationaliteiten vertegenwoordigd zijn. En ook dit team is natuurlijk vastbesloten het prijzengeld in de wacht te slepen. Het ontwikkelde daartoe een maanlander en twee maanrovers. Het team slaagde er als derde – na SpaceIL en Moon Express – in om een lanceercontract in de wacht te slepen. De maanlander en -rovers van Synergy Moon worden met een Neptune 8-raket van Interorbital Systems gelanceerd.


De maanrover van Team Indus. Afbeelding; Team Indus.

TeamIndus
Ook India heeft een team dat een rol lijkt te gaan spelen in de climax van de Google Lunar XPrize. Team Indus hoopt eind dit jaar aan boord van het Polar Satellite Launch Vehicle (PSLV) naar de maan te gaan. Hun maanlander moet voet zetten op Mare Imbrium en een rovertje uitbraken. Dat rovertje is volgens het team één van de lichtste rovers die ooit op de maan heeft rondgereden.

Hakuto
En dan zijn ook de Japanners nog van de partij. Zij zetten later dit jaar de kleinste en lichtste maanrover ooit op de maan. Het karretje weegt slechts vier kilo. De Japanners reizen mee met de raket die ook de maanlander van TeamIndus vervoert. “De lancering staat gepland voor 28 december 2017,” vertelt Tomoya Mori aan Scientias.nl. Op het nippertje, dus.


De rover van de Japanners. Eerder deze week kreeg deze officieel een naam: Sorato. Afbeelding: Hakuto.

De uitdagingen
De landers en rovers die je hierboven ziet, zijn het resultaat van jarenlang hard werken. Want een maanmissie organiseren, is zo gemakkelijk nog niet. “Het verkrijgen van geld was een grote uitdaging,” vertelt Mori. De missie moet grotendeels (voor minimaal 90 procent) privaat gefinancierd worden. Ook het ontwikkelen van een maanrover was pittig, vertelt Mori. Hij legt uit dat het continu zoeken is naar de juiste balans tussen zo min mogelijk geld uitgeven aan de ontwikkeling en lancering van de rover en een rover ontwikkelen die aan alle eisen van de wedstrijd voldoet. “Om de kosten van de lancering zo beperkt mogelijk te houden, hebben we de rover zo licht en klein mogelijk gemaakt.”

Spannend jaar
Hoewel de rovers natuurlijk uitgebreid getest zijn op aarde, zal het tot het laatste moment spannend blijven of ze in de ruimte tot dezelfde prestaties in staat zijn als op de aarde. En welk team zal er straks als eerste in slagen om de missie succesvol af te ronden? Gaan ze tot het einde van 2017 gelijk op? Of ontstaat er een kopgroep en gaat het uiteindelijk tussen 2 of 3 teams? Het belooft een spannend jaar te worden.

“De deelnemers aan de Google Lunar XPrize zijn de ruimtevaart reeds langzaam aan het veranderen”

Het effect van de Google Lunar XPrize
Maar het effect van de Google Lunar XPrize zal waarschijnlijk ook diep in 2018 en zelfs in de jaren erna nog gevoeld worden, denkt Mori. “Als je nu ziet wat er in en rondom de competitie allemaal gebeurt, zie je eigenlijk al dat de deelnemers aan de Google Lunar XPrize langzaam maar zeker de ruimtevaart aan het veranderen zijn. Het verkennen van de ruimte is niet langer het werk van overheden. Kleine teams zoals het onze komen samen om met de beschikbare technologieën goedkopere en efficiëntere manieren te ontwikkelen om de maan te bereiken.”


Deze foto werd gemaakt tijdens de lancering van de Google Lunar XPrize. Van links naar rechts: Bob Weiss (president van XPrize), Larry Page (oprichter van Google, hij financiert de prijs), Peter Diamandis (CEO van de X Prize Foundation die de Lunar XPrize organiseert) en Buzz Aldrin (de man die na Neil Armstrong voet op de maan zette). Afbeelding: Google Lunar XPrize.

Ambities
De meeste teams hebben bovendien dromen die verder reiken dan het winnen van de Google Lunar XPrize. Moon Express heeft daar met name de laatste jaren flink mee te koop gelopen, maar als je je verdiept in de andere teams ontdek je al spoedig dat ook zij na 31 december 2017 nog niet klaar zijn met de maan. “Deelnemende teams zien deze competitie meer als een eerste stap richting een groter doel,” weet Mori. Ook zijn team denkt er zo over. Het hoopt uiteindelijk net als Moon Express de grondstoffen die de maan rijk is te gaan delven. Dat er mensen zijn die hun bedenkingen hebben bij het exploiteren van de maan begrijpt Mori ergens wel. “Wanneer we een economie in de ruimte op gaan zetten, moeten we extra rekening houden met het milieu en goed nadenken over de manieren waarop we bij kunnen dragen aan de vooruitgang van de mensheid.”

Dat laatste is echter allemaal van later zorg. Eerst maar eens heelhuids op de maan landen, een rondje rijden en wat foto’s maken. Want laten we eerlijk zijn: dat is – voor kleine, onervaren teams met weinig financiële middelen – al best ambitieus. Mori heeft er echter alle vertrouwen in. “Het verkennen van de ruimte is niet langer een droom, maar iets wat zelfs een klein team zoals het onze kan doen.”

(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_169427708
09-03-2017

Ruimtemissie naar waterrijke Jupitermaan heeft een naam


De Jupitermaan Europa. (NASA/JPL-Caltech/SETI Institute)

NASA’s toekomstige ruimtemissie naar de intrigerende Jupitermaan Europa heeft een officiële naam gekregen: Europa Clipper. De naam verwijst naar de gestroomlijnde zeilschepen waarmee in de negentiende eeuw goederen over de oceanen werden vervoerd.

De lancering van de Europa Clipper moet ergens tussen 2022 en 2025 plaatsvinden. Na aankomst, een aantal jaren later, zal de ruimtesonde in een vrij wijde baan om Jupiter worden gebracht, die hem om de twee weken dicht in buurt van Europa brengt. In totaal zijn 40 tot 45 van deze flyby’s gepland.

De Europa Clipper zal onderzoek gaan doen aan de ijskorst en het inwendige van de Jupitermaan. Vermoed wordt dat zich onder die ijskorst een omvangrijke oceaan van vloeibaar zout bevindt. Het uiteindelijke doel van de missie is om vast te stellen of die oceaan warm genoeg is en de juiste chemische bestanddelen bevat voor het ontstaan van leven. (EE)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_169427732
10-03-2017

NASA vindt verdwenen maanverkenners terug


Foto: AFP

Met behulp van nieuwe radartechnologie heeft het Amerikaanse ruimtevaartagentschap NASA twee lang verdwenen ruimtevaartuigen getraceerd die rondjes maken om de maan.

Het gaat om een Indiaas ruimtevaartuig, de Chandrayaan-1 die sinds 2009 spoorloos was en een 'LRO', een maanverkenningssatelliet, van de NASA zelf.

De vondst kon worden gedaan dankzij een nieuw soort radar die in NASA's centrum in Pasadena in de staat Californië is opgesteld, meldt CNN donderdag.

De radar kan op deze enorme afstanden kleinere objecten traceren dan tot dusver mogelijk was. De radar heeft ook geen last van de schittering van het weerkaatste licht op de maan. Daar kampen ruimtetelescopen wel mee.

Door: ANP

(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_169427745
10-03-2017

‘We zien motoren van buitenaardse ruimteschepen’



Een van de grootste raadsels voor sterrenkundigen zijn supersnelle radioflitsen. De extreem heldere uitbarstingen van straling komen geregeld voor. De eerste werd ontdekt in 2007 en sinds ze weten waar ze naar moeten zoeken, ontdekken sterrenkundige steeds meer van deze flitsen. Vorig jaar al zestien, allemaal uit dezelfde hoek van het heelal. Wat zijn het? Niemand die het weet.

Maar een gerenommeerde geleerde heeft wel een suggestie: buitenaardse intelligentie.

Avi Loeb is een theoretisch natuurkundige van het Harvard-Smithsonian Centre for Astrophysics in de VS. Niet de eerste de beste, als het op natuurverschijnselen in het heelal aankomt. Hij bestudeert de radioflitsen en komt tot de conclusie dat het wel eens de motoren van buitenaardse ruimteschepen kunnen zijn. We hebben geen goede natuurlijke verklaring voor de flitsen, dus is het de moeite waard om uit te zoeken of ze kunstmatig tot stand komen, schrijft Loeb op de site van het zeer hoog aangeslagen Harvard-Smithsonian.

Zijn suggestie komt mede tot stand door het feit dat een serie van deze flitsen op één plek in het universum is waargenomen, rond een kleine dwergster, 3 miljard lichtjaar van de aarde. Tot nu toe werd aangenomen dat de radioflitsen een soort bijwerking waren van superdichte zwarte gaten, maar daarover is al een tijdje grote twijfel. Dus is het volgens Loeb de moeite waard om andere oorzaken te bestuderen, waaronder een buitenaardse intelligentie.

Het kan namelijk om een fotonische aandrijving gaan. Dat is een technologie die op aarde nog in de kinderschoenen staat. Daarbij wordt een ruimteschip aangedreven door een uitbarsting van zeer helder licht, zoals een laser of geconcentreerde straling van een ster. Die straling komt in een soort zeil terecht (foto) en duwt een schip met enorme kracht naar voren. Zo kun je van aarde naar Mars komen in drie dagen.

De uitbarstingen die we tot nu toe hebben waargenomen, zouden van een dergelijk systeem te kunnen komen, schrijven Loeb en collega’s in het vakblad Astrophysics. Het systeem dat daarvoor nodig zou zijn moet de omvang van een planeet moeten hebben. Maar als buitenaardse wezens zo slim zijn deze technologie te beheersen, moet dat geen probleem zijn

(faqt.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  zaterdag 11 maart 2017 @ 17:56:20 #15
414204 WoordenShuffelaar
Wereldkampioen shuffelaar
pi_169436885
quote:
0s.gif Op zaterdag 11 maart 2017 09:10 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
nomen dat de radioflitsen een soort bijwerking waren van superdichte zwarte gaten, maar daarover is al een tijdje grote twijfel. Dus is het volgens Loeb de moeite waard om andere oorzaken te bestuderen, waaronder een buitenaardse intelligentie.

Het kan namelijk om een fotonische aandrijving gaan. Dat is een technologie die op aarde nog in de kinderschoenen staat. Daarbij wordt een ruimteschip aangedreven door een uitbarsting van zeer helder licht, zoals een laser of geconcentreerde straling van een ster. Die straling komt in een soort zeil terecht (foto) en duwt een schip met enorme kracht naar voren. Zo kun je van aarde naar Mars komen in drie dagen.

De uitbarstingen die we tot nu toe hebben waargenomen, zouden van een dergelijk systeem te kunnen komen, schrijven Loeb en collega’s in het vakblad Astrophysics. Het systeem dat daarvoor nodig zou zijn moet de omvang van een planeet moeten hebben. Maar als buitenaardse wezens zo slim zijn deze technologie te beheersen, moet dat geen probleem zijn

(faqt.nl)
Dat betekent dus dat aliens deze technologie 3 miljard jaar geleden al hadden?
Ik shuffel je woorden naar een hoogtepunt.
pi_169477305
quote:
0s.gif Op zaterdag 11 maart 2017 17:56 schreef WoordenShuffelaar het volgende:

[..]

Dat betekent dus dat aliens deze technologie 3 miljard jaar geleden al hadden?
Daar komt het op neer ja :)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_169477310
12-03-2017

NASA deelt eerste beeld Trappist 1: enkele pixels


© vmma.

VIDEO Ruimtevaartorganisatie NASA heeft de eerste echte beelden van Trappist 1, de nieuw ontdekte ster waarrond zeven aardachtige planeten cirkelen.

Tot nu toe waren er enkel artistieke impressies van de nieuwe ster gemaakt, maar dit zijn de eerste wetenschappelijke beelden op basis van observaties. Je ziet hoogstens enkele pixels, het stelsel ligt namelijk veertig lichtjaren van de aarde verwijderd.

NASA hoopt de komende maanden betere beelden te hebben van de ster

klik hier voor video

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_169477322
10-03-2017

VS en Rusland overwegen gezamenlijke onderzoeksmissie naar Venus


Artist’s impression van de orbiter Venera-D, die de planeet Venus gedurende enkele jaren van een afstand moet gaan onderzoeken en een lander naar het oppervlak zal laten afdalen. (NASA/JPL-Caltech)

Een team van door NASA gesponsorde wetenschappers zal volgende week een ontmoeting hebben met vakgenoten van het Russische ruimteonderzoeksinstituut IKI. NASA en IKI onderzoeken de mogelijkheid om gezamenlijk een ruimtemissie naar Venus te sturen. Daarbij zou voor het eerst sinds 1985 weer een landing op deze helse planeet moeten plaatsvinden.

Venus is al tientallen jaren een intrigerend doelwit voor wetenschappers. Van alle planeten lijkt Venus qua samenstelling en afmetingen nog het meest op de aarde. Het grote verschil is haar atmosfeer, die dermate veel broeikasgassen bevat, dat de temperatuur op het oppervlak kan oplopen tot ver boven de 400 °C.

Een van de doelen van de nieuwe Venera-D-missie is om meer te weten te komen over het klimaat op Venus, en het bijbehorende broeikaseffect. Voor dat onderzoek zouden een om de planeet cirkelende orbiter en een landingsmodule worden ingezet. Ook wordt overwogen om met behulp van een zeppelin-achtig luchtschip de hoge atmosfeer van Venus te verkennen. (EE)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  Moderator / Redactie Sport / Weblog maandag 13 maart 2017 @ 16:07:10 #19
17650 crew  rubbereend
JUICHEN
pi_169485241
Waarom zijn er eigenlijk totaal geen plannen voor Neptunes?
DeLuna vindt me dik ;(
Op zondag 22 juni 2014 12:30 schreef 3rdRock het volgende:
pas als jullie gaan trouwen. nu ben je gewoon die Oom Rubber die met onze mama leuke dingen doet :)
  maandag 13 maart 2017 @ 16:13:57 #20
38496 Perrin
Toekomst. Made in Europe.
pi_169485383
quote:
0s.gif Op maandag 13 maart 2017 16:07 schreef rubbereend het volgende:
Waarom zijn er eigenlijk totaal geen plannen voor Neptunes?
Duur, lastig, kwestie van prioriteiten..

https://en.wikipedia.org/(...)tune#Future_missions
Vóór het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
  Moderator / Redactie Sport / Weblog maandag 13 maart 2017 @ 16:34:28 #21
17650 crew  rubbereend
JUICHEN
pi_169485852
quote:
0s.gif Op maandag 13 maart 2017 16:13 schreef Perrin het volgende:

[..]

Duur, lastig, kwestie van prioriteiten..

https://en.wikipedia.org/(...)tune#Future_missions
toch jammer, ik vind dat veel interessanter dan de zoveelste Mars-missie
DeLuna vindt me dik ;(
Op zondag 22 juni 2014 12:30 schreef 3rdRock het volgende:
pas als jullie gaan trouwen. nu ben je gewoon die Oom Rubber die met onze mama leuke dingen doet :)
pi_169604311
17-03-2017

Twee missies naar Jupiter: één gaat er door

Twee missies naar de grootste gasplaneet van ons zonnestelsel stonden tot vandaag op losse schroeven. Nu is bekend geworden dat een Europese missie doorgaat, terwijl de Amerikanen hun missie naar Jupiter schrappen.

Eerst het slechte nieuws. NASA gaat geen lander op de maan Europa plaatsen. Vorige maand presenteerde een speciale onderzoekscommissie nog een mooi rapport over hoe zo’n missie eruit ziet, maar het is afgeschoten door president Trump. Overigens ligt dit in de lijn der verwachting, want de Amerikanen hebben al een andere missie naar Europa goedgekeurd: de Europa Clipper. Deze ruimtesonde zal 45 scheervluchten langs Europa maken en onderzoeken waar de maan uit bestaat en of er leven mogelijk is in de onderzeese oceaan.

Het budget voor de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie daalt al jaren. In 1966 ging 4,4% van het nationale budget naar NASA, dit jaar is dat nog maar een half procent. Volgens de voorlopige prognose trekt president Trump de lijn van de afgelopen jaren door. Er komen dus geen grote bezuinigingen voor NASA, maar er komt ook niet veel geld bij. Het budget voor 2018 is iets meer dan 19 miljard dollar.


Artistieke impressie van ESA’s JUICE-ruimtevaartuig

En dan het goede nieuws: ESA’s Jupiter Icy Moons Explorer-missie gaat (nog steeds) door. De Europese ruimtevaartorganisatie meldt dat de laatste hindernissen zijn genomen en dat er nu echt wordt begonnen met de constructie. In 2022 wordt dit ruimtevaartuig gelanceerd. In 2029 komt JUICE aan bij Jupiter. Er volgt dan een 3,5 jaar durend onderzoek, waarbij de ruimtesonde de turbulente atmosfeer van de gasplaneet in kaart brengt. Ook onderzoekt JUICE de enorme magnetosfeer, Joviaanse manen en de donkere ringen om de planeet. Aan boord van JUICE vinden we de beste instrumenten. Denk hierbij aan meerdere camera’s, een hoogtemeter, een radarinstrument en sensoren om de magnetische velden en geladen deeltjes te monitoren.

(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  Moderator / Redactie Sport / Weblog zaterdag 18 maart 2017 @ 11:54:46 #23
17650 crew  rubbereend
JUICHEN
pi_169605902
mooie missie van ESA
DeLuna vindt me dik ;(
Op zondag 22 juni 2014 12:30 schreef 3rdRock het volgende:
pas als jullie gaan trouwen. nu ben je gewoon die Oom Rubber die met onze mama leuke dingen doet :)
pi_169716324
:Y
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_169716332
22-03-2017

Astronomen ontdekken reusachtige magnetische velden


Dit ‘relict’ aan de rand van de 2 miljard lichtjaar verre cluster CIZA J2242+53 wordt wel de ‘worst’ genoemd. Deze ‘radiokaart’ is gemaakt met de 100-meter radiotelescoop van Effelsberg. (M. Kierdorf et al., A&A 600, A18)

Duitse astronomen hebben met de 100-meter radiotelescoop van Effelsberg een aantal clusters van sterrenstelsels onder de loep genomen. Aan de grenzen van deze grote samenscholingen van sterrenstelsels, gas en donkere materie hebben ze buitengewoon gelijkmatige magnetische velden ontdekt die zich over vele miljoenen lichtjaren uitstrekken. Daarmee zijn het de omvangrijkste magnetische velden die tot nu toe in het heelal zijn waargenomen (Astronomy & Astrophysics, 22 maart).

Clusters zijn de grootste structuren in het heelal die door de zwaartekracht bijeen worden gehouden. Met karakteristieke afmetingen van ongeveer 10 miljoen lichtjaar – honderd keer de middellijn van onze Melkweg – bieden ze plaats aan grote aantallen sterrenstelsels die ingebed zijn door heet gas en magnetische velden.

Onderlinge botsingen tussen clusters leiden tot schokgolven die dat hete clustergas en de magnetische velden samendrukken. Daarbij ontstaan boogvormige structuren, ‘relicten’ geheten, die opvallen door de radio- en röntgenstraling die zij uitzenden. Sinds de eerste ontdekking in 1970 zijn bij ongeveer zeventig clusters van zulke relicten opgespoord.

De samendrukking van de magnetische velden heeft een ordenend effect op de veldlijnen. Dat heeft ook gevolgen voor de radiostraling van het magnetische veld: dat wordt lineair gepolariseerd. Met de Effelsberg-telescoop is dit polarisatie-effect nu bij vier clusters waargenomen – bij één daarvan voor het eerst.

Uit de metingen blijkt dat de magnetische velden, die zich over vijf tot zes miljoen lichtjaar uitstrekken, van vergelijkbare sterkte zijn als die in onze Melkweg. Ook kon worden vastgesteld dat de botsingen waarbij de onderzochte relicten zijn ontstaan zich hebben voltrokken met snelheden van 2000 kilometer per seconde – wat sneller is dan uit eerdere röntgenmetingen was afgeleid. Verder zijn er aanwijzingen gevonden dat de geordende magnetische velden zich tot ver buiten de clusters uitstrekken. (EE)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_169854931
27-03-2017

Nederlandse wetenschappers ontwikkelen technologie voor NASA-missie


Foto: AFP

Nederlandse wetenschappers gaan de technologie ontwikkelen voor een NASA-missie in 2021

Het Netherlands Institute for Space Research (SRON) en de TU Delft gaan aan de slag met de detectortechnologie voor de ballontelescoop GUSTO die de volledige levenscyclus van sterren in beeld gaat brengen.

Dat doet de telescoop door op de grens van de atmosfeer te gaan vliegen. Daarvandaan kunnen dan metingen gedaan worden met ver-infraroodcamera's. Ook worden emissie van koolstof, zuurstof en stikstof gemeten.

Gezamenlijk moeten die metingen meer inzicht geven in het ontstaan en sterven van sterren, maar ook moeten zo grote delen van de Melkweg in kaart worden gebracht.

Diverse Amerikaanse universiteiten zorgen voor de rest van de techniek en de gondel waar alle instrumenten op worden gemonteerd. De lancering moet plaatsvinden vanaf McMurdo Station op de Zuidpool.

Door: ANP

(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_169878995
28_03_2017

Rossbygolven ontdekt op de zon


Krachtige uitbarsting op de zon. (NASA/Goddard)

Op de zon zijn gemagnetiseerde Rossbygolven ontdekt, zoals ze ook op grote hoogte in de aardse dampkring voorkomen. Op aarde spelen Rossbygolven - trage golfbewegingen met een zeer lange golflengte die o.a. de ligging van de straalstroom bepalen - een rol bij het ontstaan en de verplaatsing van hoge- en lagedrukgebieden op grotere diepte in de dampkring. Dat soortgelijke golven nu ook op de zon zijn ontdekt, zou kunnen betekenen dat astronomen in de toekomst beter in staat zijn om het 'weer' op de zon te voorspellen, inclusief het optreden van uitbarstingen en zonnevlekken.

De Rossbygolven op de zon zijn ontdekt in metingen die tussen 2011 en 2014 zijn gedaan door drie Amerikaanse zonnesatellieten: het Solar Dynamics Observatory en de twee STEREO-ruimtesondes. In die periode van drie jaar leverden zij tezamen een 360-gradenbeeld op van de zon. Door de ligging en verplaatsing in kaart te brengen van coronal bright points - kleine, heldere gebiedjes in de onderste lagen van de zonneatmosfeer - kwamen de onderzoekers de langgolvige Rossbypatronen op het spoor.

De ontdekking is gepubliceerd in Nature Astronomy. (GS)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_169900509
31-03-2017

Burgerzoekactie levert vier kandidaten voor ‘Planeet 9’ op


Artist’s impression van de vermeende negende planeet van ons zonnestelsel. (Caltech/R. Hurt (IPAC))

Australische astronomen onderzoeken vier onbekende hemellichamen die de vermeende negende planeet van ons zonnestelsel zouden kunnen zijn. De vier kandidaten zijn opgespoord via het burgerwetenschapsproject Planet 9, waarvoor het startschot eerder deze week in het BBC-programma Stargazing Live werd gegeven.

Dat er in het verre buitengebied van ons zonnestelsel nog een (forse) planeet rond de zon draait, wordt afgeleid uit de bijzondere baaneigenschappen van een aantal objecten in de Kuipergordel – de ring van ijzig planetair puin voorbij de baan van de planeet Neptunus. Of die planeet ook werkelijk bestaat, is nog onduidelijk, maar er wordt sinds begin 2016 op allerlei manieren naar deze speld in de hooiberg gezocht.

In het kader van het Planet 9-project hebben de afgelopen dagen 60.000 mensen van over de hele wereld beelden onderzocht die zijn gemaakt met de SkyMapper-telescoop van de sterrenwacht op Siding Spring in Australië. Gezamenlijk hebben zij meer dan vier miljoen objecten geclassificeerd.

Bij de zoekactie zijn onder meer de reeds bekende planetoïden Chiron en Comacina ‘herontdekt’. Ook kan voor ongeveer negentig procent van de zuidelijke hemel worden uitgesloten dat daarin een planeet van het kaliber Neptunus te vinden is die minder dan 350 astronomische eenheden (350 maal de afstand zon-aarde) van de zon is verwijderd.

Wat resteert zijn vier objecten waarvan nader onderzoek zal moeten uitwijzen of de negende planeet daartussen zit, of dat het vier ‘gewone’ planetoïden of dwergplaneten zijn. (EE)

Four Unknown Objects Being Investigated in Planet 9 Search

(allesoverterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_169900564
30-03-2017

Andere verklaring mogelijk voor ‘versnellende uitdijing’ van het heelal



De geheimzinnige donkere energie, waaruit het heelal voor 68% uit zou bestaan, bestaat wellicht helemaal niet. Volgens een team van Hongaarse en Amerikaanse wetenschappers is het een schijneffect dat het gevolg is van het feit dat de bestaande kosmologische modellen geen rekening houden met de veranderende structuur van het heelal (Monthly Notices of the Royal Astronomical Society, 30 maart).

Volgens de meest gangbare inzichten is ons heelal 13,8 miljard jaar geleden met de oerknal ontstaan en dijt het sindsdien uit. Een belangrijke aanwijzing voor deze uitdijing is de wet van Hubble, gebaseerd op metingen van de snelheden waarmee sterrenstelsels zich van ons verwijderen, die zegt dat de snelheid waarmee een sterrenstelsel zich van ons verwijdert gemiddeld evenredig is met zijn afstand.

Eind vorige eeuw werden bij waarnemingen van supernova-explosies in verre sterrenstelsels echter duidelijke afwijkingen van die gelijkmatige uitdijing geconstateerd. Daaruit werd afgeleid dat de uitdijing van het heelal aan het versnellen is – een verschijnsel dat werd toegeschreven aan een nog onbekende energiecomponent van het heelal: de donkere energie.

Bij hun nieuwe onderzoek trekken de wetenschappers het bestaan van die donkere energie echter in twijfel. Volgens hen zijn de modellen die doorgaans bij het onderzoek van de evolutie van het heelal worden gebruikt, gebaseerd op benaderingen die geen rekening houden met de ongelijkmatige verdeling van de kosmische materie. De materieverdeling in het heelal vertoont een zeepsopstructuur, waarbij sterrenstelsels langs de dunne wanden van de zeepbellen zijn gegroepeerd en het inwendige van deze bellen zo goed als leeg is.

De onderzoekers hebben een computermodel ontwikkeld dat rekening houdt met de gravitationele gevolgen van deze verdeling. Anders dan conventionele simulaties, waarin het heelal gelijkmatig expandeert, voorspelt het nieuwe model dat de verschillende gebieden in het heelal met verschillende snelheden uitdijen. De gemiddelde uitdijingssnelheid is echter in overeenstemming met de huidige waarnemingen, die de suggestie wekken van een allesomvattende versnelling. (EE)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_169988982
03-04-2017

Geheimzinnige radioflitsen komen echt uit de ruimte


mpressie van drie radioflitsen aan de sterrenhemel boven de Molonglo-radiotelescoop (James Josephides/Mike Dalley)

Snelle radioflitsen zijn één van de grootste mysteries van de moderne sterrenkunde. Na tien jaar onderzoek werd er zelfs nog aan getwijfeld of ze wel echt uit het heelal komen: aardse storingen konden nog niet als bron worden uitgesloten. Manisha Caleb, een promovenda aan de Australian National University, Swinburne University of Technology en het ARC Centre of Excellence for All-sky Astrophysics (CAASTRO), heeft nu echt aangetoond dat deze straling uit de ruimte komt.

Snelle radioflitsen werden tien jaar geleden ontdekt met de Parkes radiotelescoop in Australië. Het zijn intense pulsen radiostraling die maar enkele milliseconden duren. Ze lijken afkomstig van zeer grote afstand en zijn miljarden malen helderder dan alles wat we in ons eigen Melkwegstelsel kennen. Er is ook wel eens gesuggereerd dat het signalen zijn van buitenaardse beschavingen.

Conventionele radioschotels hebben moeite om vast te stellen dat dit soort flitsen afkomstig zijn van buiten de dampkring. Dat kan echter wel met de Molonglo-radiotelescoop, 40 km buiten Canberra in Australië. Dit is geen schotel, maar een lange antenne met een zeer grote brandpuntsafstand. De telescoop moest echter wel worden aangepast om dit soort flitsen te kunnen waarnemen. Manisha Caleb was verantwoordelijk voor de ontwikkeling van het computerprogramma nodig om de 1000 TB aan data te doorzoeken, die dagelijks door de telescoop wordt verzameld. Op die manier ontdekte ze drie nieuwe snelle radioflitsen. Van één van die flitsen kon nu worden vastgesteld dat de positie samenvalt met een ver sterrenstelsel. De hoop is nu dat dit in de toekomst met nog veel meer flitsen gaat lukken. (EM)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_169989005
03-04-2017

Merkwaardige kosmische explosie stelt astronomen voor raadsel


De röntgenflits in het Chandra Deep Field-South (NASA/CXC/Pontifical Catholic University/F. Bauer et al.)

Met NASA’s Chandra röntgensatelliet is een merkwaardige flits gezien in de langbelichtste röntgenopname die ooit is gemaakt. Deze kan zijn veroorzaakt door een soort explosie die al vaker is waargenomen, maar het is goed mogelijk dat het een om een geheel nieuw verschijnsel gaat.

De Chandra-telescoop is bedoeld om röntgenstraling waar te nemen van zeer hete objecten: exploderende sterren, clusters van sterrenstelsels en heet gas rond zwarte gaten. Met Chandra worden ook geregeld opnamen gemaakt van het zogeheten Chandra Deep Field-South (CDF-S): een klein maar zeer goed bestudeerd gebiedje aan de zuidelijke sterrenhemel waarvan we zo steeds meer te weten komen. Gedurende de afgelopen zeventien jaar is er alles bij elkaar al twee en halve maand naar dit gebied gekeken. In oktober 2014 was daar plotseling een felle bron te zien die nog niet eerder was waargenomen. Binnen enkele uren werd de bron minstens duizend keer helderder dan eerst om een dag later al niet meer waarneembaar te zijn. Door zeer veel oude data van de Hubble- en de Spitzer-ruimtetelescopen te verwerken, is uiteindelijk vastgesteld dat de flits afkomstig is van een klein, zwak sterrenstelsel op 10,7 miljard lichtjaar afstand.

Op dit moment zijn er drie mogelijke verklaringen. Twee van deze verklaringen gaan uit van een gammaflits. Dit zijn gebundelde explosies die veroorzaakt worden door de ineenstorting van een zeer zware ster of door het samensmelten van een neutronenster met een andere neutronenster of een zwart gat. Wijst de ‘jet’ van zo’n uitbarsting in onze richting, dan zien we een korte maar zeer felle uitbarsting van gammastraling. En terwijl de jet expandeert zien we ook straling op röntgengolflengtes en nog langere golflengtes. Mogelijk is de CDF-S-flits veroorzaakt door een gammaflits die niet in onze richting wees. Of de gammaflits stond achter het kleine sterrenstelsel, dat de gammastraling blokkeerde. Een derde optie is dat we getuige waren van het opslokken van een witte dwerg door een zwart gat. Geen van deze drie verschijnselen lijkt een perfecte match met de data, maar aan de andere kant weten we nog niet zo heel veel van deze verschijnselen. Het is ook niet uit te sluiten dat we een geheel nieuw type uitbarsting gezien hebben.

Astronomen zijn nu bezig met het doorzoeken van de archieven van Chandra en andere röntgensatellieten in de hoop meer van deze objecten te vinden, die tot nog toe gemist waren. En nog mooier zou zijn om nieuwe waarnemingen te kunnen doen aan soortgelijke objecten. Is het verschijnsel gerelateerd aan het samensmelten van een neutronenster met een andere neutronenster of een zwart gat, dan worden er ook zwaartekrachtgolven opgewekt. Dit object stond te ver weg om met LIGO (Laser Interferometer Gravitational-Wave Observatory) waarneembaar te zijn, maar gebeurt dit een volgende keer dichterbij, dan moet dat zeker mogelijk zijn. (EM)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_169989093
03-04-2017

IJsvissen op een maan hier ver vandaan: zo wil NASA dat gaan doen!

Een nieuw filmpje onthult enkele prototypes die NASA ontwikkeld heeft om de ijzige deken die onder meer Europa en Enceladus bedekt, te bestuderen.

Het lijkt een kwestie van tijd voor we landen op een ijzige maan aan de rand van ons zonnestelsel. Denk bijvoorbeeld aan maan Enceladus. Of maan Europa. Waarom? Omdat deze manen ontzettend interessant zijn want..het zijn misschien wel de beste plekken in ons zonnestelsel om buitenaards leven aan te treffen! Zo lijkt het er heel sterk op dat onder de ijzige deken die Enceladus en Europa bedekt een flinke oceaan schuilgaat waarin de omstandigheden gunstig zijn voor het ontstaan en in stand houden van levensvormen. Geen wonder dat ruimtevaartorganisaties het ijs – en wat daaronder schuilgaat – op deze manen maar wat graag willen gaan bekijken.

Harpoenen
Maar daarmee begeven ze zichzelf op onontgonnen gebied. Want we zijn nog nooit op zo’n ijzige maan geland. Laat staan dat we ooit in buitenaards ijs hebben zitten vissen. Hoe gaan we dat doen? Sinds 2015 wordt er in het NASA’s Jet Propulsion Laboratory geknutseld aan nieuwe technologieën die het tijdens zo’n spannende missie ver moeten gaan schoppen. Denk aan grijpgrage robotarmpjes die ijs kunnen laten smelten zodat ze het materiaal eronder kunnen bestuderen. Of aan robotarmen die zich uitvouwen en zo vele malen langer worden en dus ook objecten op grote afstand van de lander kunnen grijpen. Of een heuse ‘harpoen’ die weggeschoten kan worden om op grote afstand van de lander een monster te verzamelen.

Voorbereiding
“In de toekomst willen we een antwoord op de vraag of er leven is op de manen van de buitenste planeten, Europa, Enceladus en Titan,” vertelt onderzoeker Tom Cwik. “Wij identificeren de specifieke systemen die we daarvoor moeten bouwen zodat deze binnen tien tot vijftien jaar klaar zijn.”

Planetaire protectie
Het ontwikkelen van die systemen is zo eenvoudig nog niet. Want de omstandigheden op deze manen zijn vrij extreem. Temperaturen zijn uitzonderlijk laag en daar moeten de instrumenten dus tegen kunnen. Een eventuele rover moet zich een weg zien te banen op een ondergrond van ijs dat zich gedraagt als zand. En dan is er ook nog de enorme dosis straling waar bijvoorbeeld het oppervlak van Europa aan wordt blootgesteld. En dan is er nog een ander grote uitdaging: planetaire protectie. De omstandigheden op deze manen lijken zeer gunstig voor het leven zoals wij dat kennen. Het is dan ook zaak dat we geen aardse microben meevoeren naar deze bestemmingen. Want deze kunnen de manen dan wel eens gaan koloniseren en eventuele andere levensvormen uitroeien voor we ze ontdekt hebben. Of we kunnen onterecht de aardse microben voor aliens aanzien. De rovers en landers moeten dus absoluut steriel naar de manen afreizen.

Nieuwsgierig naar de verrichtingen van de onderzoeksgroep die deze – en vele andere – uitdagingen die een missie naar deze manen met zich meebrengt, moet oplossen? Bekijk onderstaand filmpje!


(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_170035180
05-04-2017

Reusachtig sterrenstelsel in jong heelal plaatst astronomen voor raadsel


Artist's impression van het sterrenstelsel ZF-COSMOS-20115. (Leonard Doublet/Swinburne University )

Een internationaal team van sterrenkundigen, onder wie de Leidse astronomen Corentin Schreiber en Ivo Labbé, heeft een reusachtig sterrenstelsel ontdekt uit de tijd dat het heelal pas 1,6 miljard jaar jong was. Het stelsel moet kort na de oerknal extreem snel gegroeid zijn, wat ingaat tegen alle heersende theorieën. De onderzoekers publiceren hun bevindingen donderdag in Nature.

"Het reuzenstelsel is te vergelijken met een baby van honderd kilo met een baard", zegt co-auteur Ivo Labbé (Universiteit Leiden). "Het stelsel is zwaarder dan onze Melkweg en stopte met het vormen van nieuwe sterren toen het heelal pas zo'n 1 miljard jaar jong was. Ter vergelijking, onze Melkweg is al meer dan twintig keer zo lang aan het groeien."

Enkele jaren geleden kregen Caroline Straatman (nu werkzaam bij het Max-Planck-Institut für Astronomie in Heidelberg, Duitsland) en Labbé het sterrenstelsel in het vizier in afbeeldingen van de ZFOURGE-survey. Het sterrenstelsel, ZF-COSMOS-20115, bleek een bijzonder rode kleur te hebben die mogelijk was veroorzaakt door een ophoping van oude sterren. Om meer bewijs te vinden voor deze bewering waren spectroscopische waarnemingen nodig die de vingerafdruk van oude sterren aantonen. Labbé regelde daarom samen met Karl Glazebrook (Swinburne University, Australië) waarneemtijd op de Keck-telescopen in Hawaï voor januari en februari 2016.

Uit de analyse van de waarnemingen blijkt dat er diepe absorptielijnen van waterstofgas te zien zijn. Die lijnen duiden op oude sterren en leveren het bewijs voor de unieke aard van het sterrenstel. Corentin Schreiber (Universiteit Leiden) analyseerde de gegevens: "Het lijkt erop dat het stelsel al 500 miljoen jaar eerder tot rust is gekomen. Dus het moet binnen een miljard jaar na de oerknal zo zijn gegroeid. Dat is echt ongelofelijk."

Het is onduidelijk hoe het sterrenstelsel zo snel heeft kunnen groeien. Het stelsel zou dan namelijk om sterren te vormen bijna al het gas in zijn omgeving moeten hebben gebruikt, terwijl de huidige theorieën ervan uitgaan dat sterrenstelsels minder dan tien procent van het gas benutten.

De onderzoekers denken dat er nog meer van zulke sterrenstelsels zijn. Die verschuilen zich mogelijk achter stofwolken of zijn te zwak om vanaf de aarde te zien. Met de James Webb-ruimtelescoop, die eind 2018 wordt gelanceerd, en met het ALMA-observatoriumin Chili hopen de onderzoekers in de toekomst meer duidelijkheid te krijgen.

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_170058537
07-04-2017

Hubble maakt prachtige foto van Jupiter

De Hubble-ruimtetelescoop kiekte de grootste planeet in ons zonnestelsel op 3 april. Op deze dag was de afstand tussen aarde en Jupiter minder dan 700 miljoen kilometer.

De aarde en Jupiter draaien op verschillende snelheden om de zon heen. Dit betekent dat de zon soms tussen de aarde en Jupiter staat. In dat geval is de afstand groot. Op andere momenten staat Jupiter in oppositie, zoals vandaag op 7 april. In dat geval staat de planeet precies tegenover de zon. Anders gezegd: de aarde staat precies tussen de zon en Jupiter. De afstand tussen de twee planeten is dan minimaal.

Tijdens de oppositie van 7 april is de grote gasplaneet 666,3 miljoen kilometer van ons verwijderd. Voor een oppositie is dit een forse afstand. Vaak is de afstand namelijk kleiner, zoals op 21 september 2010. Toen was de afstand slechts 591,5 miljoen kilometer. Aangezien Jupiter en de aarde geen ronde, maar elliptische banen hebben, is de onderlinge afstand aan verandering onderhevig.


Grotere versie downloaden? Klik hier!

Het juiste moment
Voor (ruimte)telescopen is een oppositie het moment om een planeet te fotograferen. Vandaar dat NASA’s Hubble-ruimtetelescoop een mooie close-up heeft gemaakt van Jupiter. Op de foto zijn de verschillende wolkenbanden, de Grote Rode Vlek en de Kleine Grote Rode Vlek zichtbaar. Volgens NASA-wetenschappers zijn details te zien die slechts 129 kilometer groot zijn.

Eeuwigdurende storm verdwijnt
Op de nieuwste foto van Hubble ziet de Grote Rode Vlek er nog steeds opvallend klein uit. Deze gigantische storm op Jupiter is al decennialang aan het krimpen. Wetenschappers zijn bang dat de Grote Rode Vlek – die al honderden jaren op Jupiter te zien is – over twintig jaar niet meer bestaat.

Zelf spotten
Wil je Jupiter zelf observeren? Waarnemen.com legt precies uit waar je komende nacht moet kijken. De planeet is niet te missen, want het hemellichaam lijkt een felle ster. Met een magnitude van -2 is Jupiter zelfs helderder dan Sirius, de helderste ster aan de hemel na de zon.

(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_170081792
07-04-2017

ALMA kiekt dramatisch stellair vuurwerk


ALMA-opname van explosieve verschijnselen in een stervormingsgebied in het sterrenbeeld Orion, met op de achtergrond een nabij-infraroodopname die gemaakt is door de Very Large Telescope. (ALMA (ESO/NAOJ/NRAO)/J. Bally/H. Drass et al.)

Sterexplosies worden meestal in verband gebracht met supernova's: de spectaculaire dood van sterren. Maar nieuwe ALMA-waarnemingen geven inzicht in explosies aan het andere eind van de levenscyclus van sterren: de geboorte. Astronomen legden dramatische beelden vast toen ze het ontstaan van een groep zware sterren onderzochten. De beelden tonen dat ook stervorming een heftig, explosief proces kan zijn.

Op 1350 lichtjaar afstand van de aarde, in het sterrenbeeld Orion, bevindt zich een actieve stervormingsfabriek genaamd de Orion Molecular Cloud 1 (OMC-1). De wolk maakt deel uit van de beroemde Orionnevel. Sterren worden geboren als een gaswolk, die honderden keren zo zwaar is als onze zon, begint te bezwijken onder zijn eigen zwaartekracht. In de dichtste gebieden ontbranden protosterren die vervolgens gaan rondzwerven. Na een tijdje vallen sommige sterren naar een gemeenschappelijk zwaartepunt dat meestal wordt gedomineerd door een bijzonder grote protoster. Als de sterren dicht bij elkaar in de buurt komen, ontstaan er heftige interacties.

Ongeveer 100.000 jaar geleden, diep in de OMC-1, ontstonden meerdere protosterren. De zwaartekracht trok ze steeds sneller naar elkaar toe totdat 500 jaar geleden twee van die sterren met elkaar in aanraking kwamen. Astronomen weten niet zeker of ze elkaar slechts lichtjes schampten of dat ze vol op elkaar knalden. In ieder geval veroorzaakte het een krachtige uitbarsting die ervoor zorgde dat andere protosterren en honderden reusachtige gas- en stofstromen met snelheden tot 150 kilometer per seconde door de ruimte schoten. Bij deze catastrofe kwam net zo veel energie vrij als onze zon in 10 miljoen jaar uitstoot.

Nu, 500 jaar later, gebruikte een team van sterrenkundigen onder leiding van John Bally (University of Colorado, VS) de Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA) om in het hart van de wolk te kijken. Daar vonden ze het weggeslingerde puin van de explosieve geboorte van de groep zware sterren. Het ziet eruit als de kosmische variant van vuurwerk waarbij reusachtige fonteinen wegschieten in alle richtingen.

Zulke explosies duren waarschijnlijk relatief kort. De resten, zoals die gezien met ALMA, blijven slechts enkele eeuwen zichtbaar. Alhoewel ze vluchtig zijn, komen explosies van protosterren waarschijnlijk veel voor. Daarnaast kunnen ze, doordat ze hun moederwolk vernietigen, het stervormingsproces in de gigantische moleculaire wolken helpen reguleren.

Dat het puin in OMC-1 weleens een opvliegend karakter kon hebben, werd voor het eerst onthuld met de Submillimeter Array in Hawaii in 2009. Bally en zijn team bekeken de wolk ook in het nabije infrarood met de Gemini South-telescope in Chili. Ze ontdekten toen de opmerkelijke structuur van de fonteinen die bijna een lichtjaar lang zijn.

De nieuwe ALMA-beelden tonen het explosieve karakter in hoge resolutie. Ze brengen belangrijke details aan het licht over de verdeling en de beweging van koolmonoxidegas (CO) in de fonteinen. Dit helpt astronomen bij het beter begrijpen van de onderliggende kracht van de uitbarsting en van de impact die zulke gebeurtenissen hebben op stervorming in de Melkweg

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_170134485
Snel. Kijk naar de maan. Hij is prachtig vandaag.
  maandag 10 april 2017 @ 20:47:16 #37
38496 Perrin
Toekomst. Made in Europe.
pi_170134517
quote:
0s.gif Op maandag 10 april 2017 20:46 schreef polderturk het volgende:
Snel. Kijk naar de maan. Hij is prachtig vandaag.
Vóór het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
pi_170161147
11-04-2017

Nieuwe foto's van het poollicht op Uranus!

De foto’s zijn een samensmelting van observaties van ruimtetelescoop Hubble en Voyager 2.

Hier op aarde geeft het poollicht regelmatig acte de présence. Het ontstaat doordat geladen deeltjes – die bijvoorbeeld door de zonnewind bij de aarde worden afgeleverd – gevangen komen te zitten in het aardmagnetisch veld. Dat magnetische veld voert de deeltjes naar de hoger gelegen delen van de atmosfeer waar de deeltjes de interactie aangaan met gasdeeltjes zoals zuurstof of stikstof. En daarbij ontstaat een prachtige lichtshow.

Op de gasreuzen
Maar het poollicht is geen typisch aards verschijnsel. Het ontstaat bijvoorbeeld ook op Jupiter, Saturnus en Uranus. Naar het poollicht op Jupiter en Saturnus is al veel onderzoek gedaan. Veel minder weten we van het poollicht op Uranus. Pas in 2011 maakte Hubble zijn eerste fotootje van het poollicht. En in 2012 en 2014 volgde – met behulp van dezelfde ruimtetelescoop – een vervolgonderzoek. Tijdens dat vervolgonderzoek zagen onderzoekers hoe de zonnewind – een stroom geladen deeltjes – Uranus teisterde. Het resulteerde in uitstekende waarnemingen van Uranus’ poollicht.

Nieuwe beelden
En nu zijn er dus weer nieuwe beelden vrijgegeven van dat poollicht. Helemaal nieuw zijn ze overigens niet: het is een samensmelting van oude beelden. Het gaat om observaties die Hubble eerder deed en beelden van Voyager 2 (die in 1986 langs Uranus vloog).


ESA / Hubble & NASA / L. Lamy / Observatoire de Paris.

Het poollicht zie je als een heldere witte vlek. Een paar jaar geleden ontdekten onderzoekers dat deze heldere regio’s gewoon mee roteren met de planeet. Ook zien we op de foto’s de ring van Uranus. Het lijkt alsof deze de polen omarmt, maar schijn bedriegt. Uranus draait namelijk op zijn zij om de zon heen. Het betekent dat de ring zich dus netjes ter hoogte van de evenaar bevindt.

(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  Moderator / Redactie Sport / Weblog woensdag 12 april 2017 @ 20:55:57 #39
17650 crew  rubbereend
JUICHEN
pi_170176471
tijd om een verkenner naar Uranus te sturen
DeLuna vindt me dik ;(
Op zondag 22 juni 2014 12:30 schreef 3rdRock het volgende:
pas als jullie gaan trouwen. nu ben je gewoon die Oom Rubber die met onze mama leuke dingen doet :)
pi_170185904
quote:
4s.gif Op woensdag 12 april 2017 20:55 schreef rubbereend het volgende:
tijd om een verkenner naar Uranus te sturen
helemaal mee eens ^O^
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_170702469
04-05-2017

Kosmische ‘lens’ biedt zicht op het jonge heelal



Hubble-opname van de cluster Abell 370. Het zwaartekrachtsveld van deze cluster werkt als een soort lens die het licht van zeer verre sterrenstelsels versterkt en tot boogjes uitrekt. (NASA, ESA/Hubble, HST Frontier Fields)

NASA en ESA hebben de laatste Hubble-opname gepresenteerd die gemaakt is in het kader van ‘Frontier Fields’. Daarmee is een einde gekomen aan dit driejarig onderzoeksprogramma waarbij uiterst ‘diepe’ opnamen zijn gemaakt van zes specifieke hemelgebiedjes. Het gaat daarbij om even zovele verre clusters van sterrenstelsels die via het zogeheten zwaartekrachtlens het licht van nog verder weg staande stelsels versterken.

De nu gepresenteerde foto toont de verre cluster Abell 370, waarvan het licht er ongeveer zes miljard jaar over heeft gedaan om ons te bereiken. Met zijn enorme massa buigt deze cluster het licht van verre achtergrondstelsels zodanig af, dat hun beelden vervormd raken tot boogjes van licht. Dankzij dit lenseffect is de Hubble-ruimtetelescoop in staat om sterrenstelsels te ‘zien’ die eigenlijk te ver weg staan om waarneembaar te zijn.

Via opnamen als deze kunnen astronomen een kijkje nemen in het vroege heelal. Daarnaast kunnen de beelden worden gebruikt om meer te weten te komen over de verdeling van zowel de normale als de donkere materie in de onderzochte cluster. Uit een analyse van de laatste Frontier Fields-opname blijkt dat Abell 370 in feite twee concentraties van donkere materie vertoont. Dat wijst erop dat de cluster uit twee kleinere clusters bestaat die met elkaar ‘gefuseerd’ zijn. (EE)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  vrijdag 5 mei 2017 @ 15:31:34 #42
442280 Prisha
Moonshine!
pi_170706594
quote:
4s.gif Op woensdag 12 april 2017 20:55 schreef rubbereend het volgende:
tijd om een verkenner naar Uranus te sturen
ja! ^O^
Silence breaks apart, Brightness comes to life
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
pi_170821494
08-05-2017

NASA is op zoek naar een nieuwe grensverleggende ruimtemissie

Er liggen momenteel twaalf ideeën op tafel. En één daarvan moet rond 2025 werkelijkheid worden.

De afgelopen jaren heeft NASA heel wat grensverleggende missies gelanceerd. De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie stuurde New Horizons naar Pluto. Het resulteerde in de eerste close-up foto’s van de dwergplaneet en tal van grote verrassingen. Zo bleek Pluto onder meer bergen en gletsjers te bezitten. Ook stuurde NASA een ruimtesonde naar Jupiter. Deze onthulde hoe de noordpool van de gasreus eruitziet. En as we speak is ruimtesonde OSIRIS-REx onderweg naar planetoïde Bennu. De sonde zal de planetoïde bestuderen, oppervlaktemateriaal van Bennu verzamelen en terugbrengen naar de aarde.

Volgende stap
Terwijl al deze fantastische missies nog in volle gang zijn – New Horizons is onderweg naar zijn volgende Kuipergordelobject, Juno cirkelt nog rond Jupiter en OSIRIS-REx komt pas in 2018 bij Bennu aan – is NASA al druk bezig met de volgende stap: een nieuwe grensverleggende ruimtemissie op poten zetten.

Voorstellen
De afgelopen maanden konden onderzoekers met voorstellen komen. De voorwaarden waren helder: de missie moest onbemand zijn en meer informatie opleveren over het zonnestelsel. Daarnaast moest deze binnen één van deze zes kaders passen:
– een bezoekje brengen aan een komeet, oppervlaktemateriaal van die komeet verzamelen en terug naar de aarde brengen
– materiaal verzamelen op de zuidpool van de maan en terugbrengen naar de aarde
– de waterwerelden verkennen (Titan en/of Enceladus)
– een missie naar Saturnus
– een lander naar Venus sturen
– een scheervlucht langs meerdere Trojanen

Twaalf ideeën
Na de oproep van NASA zijn tal van ideeën binnengekomen. Twaalf ervan zijn nu geselecteerd voor vervolgonderzoek. De komende zeven maanden wordt gekeken of ze wetenschappelijk interessant genoeg zijn en technisch haalbaar zijn. Over twee jaar hoopt NASA te weten welke van deze twaalf missies werkelijkheid wordt. En rond 2025 moet deze dan het luchtruim kiezen.

Waar hoop jij dat we in 2025 naartoe gaan?

(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  Moderator / Redactie Sport / Weblog woensdag 10 mei 2017 @ 16:03:19 #44
17650 crew  rubbereend
JUICHEN
pi_170829876
Weer Saturnus? Jammer dat er niks richting Neptunes gaat
DeLuna vindt me dik ;(
Op zondag 22 juni 2014 12:30 schreef 3rdRock het volgende:
pas als jullie gaan trouwen. nu ben je gewoon die Oom Rubber die met onze mama leuke dingen doet :)
pi_170836212
Ik zou toch wat meer doen met venus. Valt nog zoveel te ontdekken, is om de hoek. Nadeel blijft natuurlijk wel de atmosferische druk en de hitte
pi_170974658
15-05-2017

Big Bang vs. Big Bounce: wetenschappers twisten over ontstaan van de aarde



Stephen Hawking. © ap.

De Britse fysicus Stephen Hawking en 32 collega's-wetenschappers verwerpen in een kritische brief de zogenoemde 'Big Bounce'-theorie voor het ontstaan van het heelal. Die theorie stelt dat de Big Bang eigenlijk een doorstart was van een vorig, ingestort heelal.

De theorie weerlegt de oerknal niet, maar stelt dat er meerdere opeenvolgende oerknallen zijn geweest. Als gevolg van de zwaartekracht trekt het heelal telkens samen tot een dichte, hete toestand, die gezien wordt als de oerknal, waarna het weer uitdijt. Wetenschappers spreken dan van een pulserend heelal.

In een studie in Scientific American beschreven drie wetenschappers deze alternatieve theorie over het ontstaan van het heelal in detail. De nieuwste metingen en theoretische problemen doen immers twijfels rijzen over de lang voor waarheid aangenomen inflatietheorie, stelden ze, en de 'Big Bounce' is een logischere verklaring voor het ontstaan van het universum.

De bekendste aanhanger van die laatste theorie, die stelt dat het heelal uit het niets ontstond en zich na de oerknal in een fractie van een seconde heeft opgeblazen, is Stephen Hawking. Samen met 32 collega's verzet hij zich in een brief tegen het idee van de 'Big Bounce'.

"Elke test doorstaan"

"Door te beweren dat de inflationaire kosmologie buiten de wetenschappelijke methode ligt, wijzen Anna Ijjas, Paul J. Steinhardt en Abraham Loeb het onderzoek van niet alleen alle auteurs van deze brief af, maar ook van een belangrijk contingent van de wetenschappelijke gemeenschap", zo schrijven Hawking en collega's aan Scientific American.

"Bovendien, zoals het werk van verscheidene grote, internationale samenwerkingen duidelijk gemaakt heeft, is de inflatie testbaar. Ze is onderworpen aan een aanzienlijk aantal tests en heeft tot nu toe elke test doorstaan", klinkt het nog.

Ijjas, Steinhardt en Loeb reageren teleurgesteld op de brief. "We geloven sterk in de kracht van respectvolle meningsverschillen in een gezonde wetenschappelijke gemeenschap. We verwerpen de suggestie dat we, door te wijzen op problemen, het werk verwerpen van al diegenen die de inflatietheorie hebben ontwikkeld en gezorgd hebben voor precieze metingen van het heelal."

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_170996292
16-05-2017

Mysterieuze schitteringen op satellietfoto's van de aarde zijn nu te verklaren

IJskristallen hoog in de atmosfeer zijn zeer waarschijnlijk de boosdoener.

Op beelden van het Deep Space Climate Observatory (kortweg: DSCOVR) zijn ze duidelijk te zien: schitteringen op aarde. Hoe ontstaan die toch? Het was een vraag die Carl Sagan in 1993 ook al bezighield. Niet door DSCOVR (die werd pas in 2015 gelanceerd), maar door de beelden die ruimtesonde Galileo van de aarde maakte. Op die beelden waren ook schitteringen te zien. Sagan dacht dat het kwam doordat water zonlicht reflecteerde.

Boven land
In eerste instantie dacht onderzoeker Alexander Marshak dat ook toen hij de schitteringen op beelden van DSCOVR zag. Tot hem opviel dat die schitteringen zich soms op het land bevonden. “Toen ik dat voor het eerst zag, dacht ik dat er misschien water was of dat een meer het zonlicht reflecteerde. Maar de schittering is best groot, dus dat kon het niet zijn.”

Galileo
Maar hoe ontstaan de schitteringen die Sagan in 1993 zag en die we nu opnieuw zien op de beelden van DSCOVR dan? Marshak heeft het uitgezocht. Hij boog zich daarbij eerst nog eens over de beelden van Galileo en moet concluderen dat ook daarop schitteringen op het land te zien zijn.



Onweer
Vervolgens verzamelde Marshak alle schitteringen die door DSCOVR boven land zijn gespot. Het waren zo’n 866 schitteringen. Marshak wilde eerst achterhalen of de schitteringen gereflecteerd zonlicht waren (en geen lichtflitsen die tijdens een heftige onweersbui kunnen ontstaan). Hij ging daartoe na of de schitteringen ontstaan waren op plekken waar de hoek tussen de zon en de aarde hetzelfde was als de hoek tussen de satelliet en de aarde (dan is de satelliet in staat om het gereflecteerde licht op te vangen). Dat bleek in alle gevallen zo te zijn. Dit was dus geen onweer.

IJs
Maar wat zorgde er dan voor dat het zonlicht gereflecteerd werd? Misschien was het toch water, maar dan hoger in de atmosfeer. Gelukkig is DSCOVR ook in staat om de hoogte van wolken te meten. Dus pakten de onderzoekers die data erbij. En ze ontdekten dat op de plekken waar schitteringen gespot waren elke keer wolkenpartijen te vinden waren die zich op zo’n 5 tot 8 kilometer hoogte ophielden. “De bron van de schitteringen bevindt zich duidelijk niet op de grond,” concludeert Marshak. De schitteringen ontstaan door ijsdeeltjes hoog in de atmosfeer. “Waarschijnlijk door zonlicht dat gereflecteerd wordt door horizontaal georiënteerde deeltjes.” Het betekent dat DSCOVR – die zo’n 1,6 miljoen kilometer van de aarde verwijderd is – dus in staat is om ijsdeeltjes in de atmosfeer te detecteren!


Marshak wil nu uit gaan zoeken of deze horizontaal georiënteerde ijsdeeltjes veelvuldig in de aardse atmosfeer voorkomen. Als dat zo is, kunnen ze namelijk wel eens een meetbare impact hebben op de hoeveelheid zonlicht die het aardoppervlak weet te bereiken. En in dat geval moeten we ze eigenlijk wel meenemen in computermodellen die gebruikt worden om vast te stellen hoeveel warmte de aarde bereikt en verlaat.

(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  zaterdag 20 mei 2017 @ 11:37:18 #48
442280 Prisha
Moonshine!
pi_171069881


En dan wat écht belangrijk is :P :

This is Important! Students Are Figuring Out How to Make Beer on the Moon

Ok dan :P

https://www.universetoday(...)ring-make-beer-moon/
Silence breaks apart, Brightness comes to life
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
pi_171192199
24-05-2017

NASA-missie naar ‘metalen planetoïde’ vervroegd


Artist’s impression van de ruimtesonde Psyche, die de gelijknamige planetoïde gaat onderzoeken. (SSL/ASU/P. Rubin/NASA/JPL-Caltech)

Psyche, de NASA-ruimtemissie naar de gelijknamige planetoïde, is een jaar naar voren geschoven. De lancering zal nu plaatsvinden in de zomer van 2022, wat grote gevolgen heeft voor de geplande aankomst: die zal nu al in 2026 zijn – vier jaar eerder dan volgens het oorspronkelijke schema.

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_171264971
Het blijkt dat zware sterren ook in één keer tot een zwart gat kunnen omvormen, dus zonder tussentijdse supernova.



http://www.space.com/3700(...)ar-video-images.html
abonnement bol.com Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')