Ik ging eerder deze week bij wijze van experiment eens met een Eurolines-bus van Rotterdam Centraal naar het centrum van Londen (station Victoria) voor de volkomen idiote prijs van in totaal EUR 28,- voor een
retourtje. Er was een kleine tentoonstelling die ik toevallig wel wilde bekijken en mijn lief hoefde niet zo nodig mee, dus dit was de voordeligste manier. Het is natuurlijk niet de meest comfortabele manier om te reizen en je bent belachelijk lang onderweg, maar ik wilde het gewoon eens proberen.
Alvast een waarschuwing - ik hang doorgaans rond in CUL, dus in verhouding veel foto's van eten.
Goed, maandagavond om half negen met een rugzak vol krentenbollen, een boek en een Spotify-playlist vol Britpop aan komen waaien op Rotterdam CS:
Erg ruim was het niet. Ik ben maar één meter negenenvijftig lang en ik had precies zoveel beenruimte:
Maar goed, voor zo weinig geld kun je moeilijk mopperen. In eerste instantie was het nogal een herrie in de bus: kletsende mensen, hoestende mensen, krakende chipszakken.. Maar aangezien ik minstens twee keer per week in de bioscoop zit ben ik dat wel gewend.
Een beetje in slaap gesukkeld en tegen de tijd dat we in de buurt van Calais kwamen wakker geworden van wat geroezemoes. Er bleek mist zo dik als erwtensoep te zijn en alle passagiers zaten klaarwakker en kaarsrecht op hun stoel mee te staren door de voorruit. Nog geen twee meter zicht. Dat was wel spannend!
Gelukkig (na een nogal fanatiek uitgevoerde paspoortcontrole) heelhuids op de ferryboot The Pride of Kent beland, waar het zo midden in de nacht erg stilletjes op was. De inhoud van onze touringcar + een handvol vrachtwagenchauffeurs. Mezelf een warme chocolademelk gekocht en een dutje gedaan in een stoel.
Vervolgens eenmaal aangemeerd op het Britse vasteland wederom in slaap gevallen en rond 06:00 lokale tijd in Londen aangekomen, waar het fraaie art deco-gebouw van het Victoria Coach Station opdoemde in de duisternis van de vroege ochtend.
Omdat het toch nog superduper vroeg was en ik geen vastomlijnde plannen had heb ik wat tegoed op die retehandige Oyster Card gezet en ben ik met de metro (
) richting Primrose Hill gegaan. En gezien dat de Britten het Trainspotting-vervolg wéken eerder in de bios krijgen dan wij. Jaloers!
Naar het topje van de heuvel gewandeld om daar naar de zonsopgang te kijken. Het was mistig en smogachtig en dat leverde wel een heel fraai uitzicht over het stadscentrum op:
The British Library, waar de tentoonstelling was, opende pas om 09:30 dus eerst in een eettentje in Camden Town een beetje opgewarmd na wandelen in de kou, met uitstekende eggs benedict en sinaasappelsap.
Toen door naar de bibliotheek voor de kleine expositie 'There Will Be Fun', over volksvermaak in Victoriaanse tijd. Een nogal specifiek onderwerp, maar toevallig iets waar ik bijzonder verslingerd aan ben
Automata, goochelinstructies, bergen Victoriaanse exotica, showbiz en kwakzalverij.. Mjam! Erg leuk!
Toen ik weer buiten kwam en wat rondliep viel mijn oog op een straatnaam die me een tikje bekend voorkwam. Na twee tellen Googlen rende ik de straat in voor een foto: café Speedy's, van Sherlock!
Jeej!
Het was intussen erg lekker weer geworden en een graad of zeven boven nul bij een strakblauwe lucht.
Naar Islington gegaan voor een
second breakfast bij de deli van Ottolenghi:
Een 'double chocolate cookie' en een 'lemon mascarpone tartlet'. Opgegeten op een parkbankje en een deel van de korst van het taartje gedeeld met een enthousiaste eekhoorn.
Omdat het zulk lekker weer was naar en door Shoreditch gewandeld en een beetje rondgekeken. Een minimuseumpje waar ik graag eens heen wilde wegens fan zijn van Viktor Wynd was helaas gesloten op dinsdagen..
..maar daar kom ik nog wel een keer voor terug.
Na een zeer lange middagwandeling erg veel trek gekregen en de metro terug naar Euston genomen. Ik had al een paar reviews (zoals deze:
http://www.samphireandsalsify.com/2016/07/05/roti-king-euston/ ) voorbij zien komen van een onooglijk, klein en loeigoedkoop roti-tentje in een kelder en daar had ik wel trek in. Twintig minuten in de rij gestaan, maar het was de moeite waard!
Wat een fucking goddelijke
roti canai heb ik hier voor vijf pond gegeten zeg!
Was echt in drie minuten helemaal opperdepop!
Vervolgens voldaan nog een beetje rondgecrosst over verschillende metrolijnen. Was eigenlijk van plan alles te lopen, maar ben te verzot op de Londense metro!
De geur, de advertenties, de razendsnelle roltrappen de diepte in, het ontwerp van de talloze stations, de snoezige namen van sommige stations, de tegeltjes, de mozaïekjes, de 'oxblood red' stationsingangen van Leslie Green van het begin van de twintigste eeuw..
Heel fijn.
Ahem.
Geëindigd bij station South Kensington, en daar de toffe 'covered walkway' (met alle uitgangetjes naar de verschillende musea) helemaal doorgelopen en dan kom je zo'n beetje uit bij Hyde Park/Kensington Gardens. Kijkje genomen bij het lieve standbeeld van mijn literaire held Peter Pan.
Ik had vervolgens nog iets van een uur stuk te slaan voordat ik weer terug naar de bus moest, dus ben even gaan kijken bij de wiskundetentoonstelling in een fraai ontworpen zaaltje van het Science Museum:
Ik was helaas te vroeg voor de robot-tentoonstelling die er volgende week begint - en ik had nog wel de robotverhalen van Asimov bij me als leesvoer voor in de bus!
Omdat ik ondanks veel metroritjes toch nog ruim vijftien kilometer had gelopen viel ik in de bus naar huis meteen als een blok in slaap en heb weinig meegekregen van de terugreis, alleen even wakker geworden bij de paspoortcontrole en het de shuttletrein door de tunnel in rijden.
Omstreeks vijf uur 's morgens teruggekomen op Rotterdam CS en iets meer dan een uur later kroop ik thuis weer in bed.
Enfin, prima te doen dus, zo'n busreis! In elk geval als je van kabouterformaat bent.
[ Bericht 0% gewijzigd door minilot op 26-01-2017 11:20:33 ]