Nou mensen, ik ben vandaag ontslagen. Woensdag opgenomen, 's middags geopereerd. Alles is goed gegaan. Ik ging onder algehele narcose, omdat een epiduraal geen optie was bij mij vanwege mijn bloedverdunners. Ik had ook geen pijnpomp postoperatief. Bij het ontwaken best veel pijn. Dat trok enigszins weg in de avond. Ik heb toen aan de rand van mijn bed gezeten en gebungeld met één been. Een morfinespuitje gehad, wat gegeten en gaan slapen.
De volgende dag voelde ik me patent en heb gevraagd de infuuspompen over te zetten naar de infuuspaal die mijn vader aan mijn rolstoel geplakt had. Vanaf toen ben ik weer mobiel geworden, zelf naar de wc, naar buiten en gelopen met het looprekje. Dit heb ik de dagen erna herhaald. Weinig fantoompijn, wel veel fantoomsensaties.
Vandaag wondcontrole en omdat het zo goed ging, zeiden de verpleegkundigen dat ik waarschijnlijk vandaag naar huis mocht. Ik dacht dat ze een grap maakten, maar de chirurg zei dat als de revalidatiearts akkoord was, ik mocht gaan. Laatstgenoemde kwam, gaf zijn fiat en de boel werd in gang gezet.
Ik heb de stomp zelf verbonden middels de zwachteltechniek. Echt zwachtelen mag nog niet, want dat vertraagt de wondgenezing. Volgende week vrijdag worden de hechtingen en nietjes eruit gehaald. Dan krijg ik te horen of ik mag gaan zwachtelen of niet.
Al met al boven verwachting verlopen, bovengemiddeld snel uit het ziekenhuis ontslagen. Echt niet normaal en wat een verademing...geen zenuwpijnen, geen onderbeen dat protesteert als er kleding op zit, geen dood gewicht aan mij meer hangen...vrijheid, blijheid. Ik hoop dat de revalidatie ook zo voorspoedig verloopt.