Al een paar maanden geniet ik van het halve Abraham gevoel, terwijl ik nog een beetje doorsukkel met m'n leven gaan m'n vrienden om mij heen samenwonen (als ze dat al niet doen), kan ik met twee maanden naar een trouwerij en de poepluiers komen ook al tevoorschijn dit jaar. En ik? Ja precies, en ik. Terwijl de rest geniet van hun huisje boompje beestje periode zit ik daar nog wat categorietjes onder, een totaal andere levensfase op t moment. Ik werk en doe ook nog een opleiding ernaast, wat me in elk geval zes volle daagjes oplevert in de week. En het belangrijkste misschien wel, opzoek naar een levenspartner.
In elk geval, samengevat. Ik blijf een beetje alleen over, waar de rest zaterdagavonden spendeert met vriendinlief of familie mag ik graag een kroegje opzoeken. De behoefte heb ik ook nog wel. De jacht naar een vrouw gaat gewoon verder. Echter, met wie? Het werd al pijnlijk duidelijk met oud en nieuw. Gewoon met elkaar uitzitten, en dat was t en bleef het bij. Daar zat ik niet op te wachten en ik ben nog naar een feest elders geweest, in mn eentje. Wat gek voelde, maar ik ging erheen met de ervaring dat er nog wel andere bekenden waren. Dat maakte het een klap makkelijker. Prima nacht gehad verder.
Deze prachtige zaterdagavond staat ook nog geheel, tot 2030 moet er in elk geval gewerkt worden, maar verder? Ik vrees weer een eenzame avond. En ja, op dit moment voelt dat best kut, maar als de zondag aanbreekt en ik zit voetbal te kijken, is dat wel weer over. Noem het een sleur waar ik nu inzit, ik heb geen idee.
Nou meneer heeft zn hart gelucht, wat wil ie verder nu hiermee? Geen idee, mensen met ervaringen hiermee? Een vergelijkbare situatie, wat heb jij toen gedaan? Wat kan ik überhaupt doen? Alleen op stap gaan heb ik wel eens aan gedacht, maar dat is zo gek idee ofzo. Verder ben ik ook echt niet goed met wildvreemden. Ik zie mezelf dan al eenzaam op een krukje zitten met een biertje.