Neoliberalisme, wat houdt het in? #10

quote:

Op vrijdag 10 februari 2017 09:33 schreef Pietverdriet het volgende:

[..]

zoals ik zei, te dom om te poepen ben je

[..]

quote:

Photo: Molly Riley/AP
Tom Perez Apologizes for Telling the Truth, Showing Why Democrats’ Flaws Urgently Need Attention
Glenn Greenwald
2017-02-09T13:21:56+00:00

The more alarmed one is by the Trump administration, the more one should focus on how to fix the systemic, fundamental sickness of the Democratic Party. That Hillary Clinton won the meaningless popular vote on her way to losing to Donald Trump, and that the singular charisma of Barack Obama kept him popular, have enabled many to ignore just how broken and failed the Democrats are as a national political force.

An endless array of stunning statistics can be marshaled to demonstrate the extent of that collapse. But perhaps the most compelling piece of evidence is that even one of the U.S. media’s most stalwart Democratic loyalists, writing in an outlet that is as much of a reliable party organ as the DNC itself, has acknowledged the severity of the destruction. “The Obama years have created a Democratic Party that’s essentially a smoking pile of rubble,” wrote Vox’s Matthew Yglesias after the 2016 debacle, adding that “the story of the 21st-century Democratic Party looks to be overwhelmingly the story of failure.”

A failed, collapsed party cannot form an effective resistance. Trump did not become president and the Republicans do not dominate virtually all levels of government because there is some sort of massive surge in enthusiasm for right-wing extremism. Quite the contrary: This all happened because the Democrats are perceived — with good reason — to be out of touch, artificial, talking points-spouting automatons who serve Wall Street, Silicon Valley, and the agenda of endless war, led by millionaires and funded by oligarchs to do the least amount possible for ordinary, powerless citizens while still keeping their votes.

What drove Bernie Sanders’s remarkably potent challenge to Hillary Clinton was the extreme animosity of huge numbers of Democrats — led by its youngest voters — to the values, practices, and corporatist loyalties of the party’s establishment. Unlike the 2008 Democratic primary war — which was far more vicious and nasty but devoid of any real ideological conflict — the 2016 primary was grounded in important and substantive disputes about what the Democratic Party should be, what principles should guide it, and, most important of all, whose interests it should serve.

That’s why those disputes have not disappeared with the inauguration of Trump, nor should they. It matters a great deal, perhaps more than anything else, who leads the resistance to Trump and what the nature of that opposition is. Everyone knows the popular cliché that insanity means doing the same thing over and over and expecting different outcomes; it illustrates why Democrats cannot continue as is and expect anything other than ongoing impotence and failure. The party’s steadfast refusal to change course even in symbolic ways — We hereby elevate by acclamation Chuck “Wall Street” Schumer and re-install Nancy “I’m a multimillionaire and we are capitalists” Pelosi — bodes very poorly for its future success.

In sum, demanding that one refrain from critiquing the Democratic Party in order to exclusively denounce Trump over and over is akin to demanding that one single-mindedly denounce cancer without worrying about who the treating doctor is or what type of research is being conducted to cure it. Trump happened because the Democrats failed. And he and similar (or worse) phenomena will continue to happen until they are fixed.



The obvious determination of Democratic establishment leaders to follow the same failed and dreary course explains why the race for DNC chair has become so heated. In reality, that position is little more than a functionary role — mostly focused on fundraising and building the party apparatus at the state level — but whoever occupies it does serve as a leading public face of the party.

For the last five years, the face of the DNC was the living, breathing embodiment of everything awful about the party: the sleazy, corrupt corporatist, and centrist hawk Debbie Wasserman Schultz, who — as a result of WikiLeaks’ publication of DNC emails — had to resign in disgrace after she got caught engaging in sustained cheating in order to ensure that Hillary Clinton would be the party’s nominee.

But her disgrace was short-lived: Upon resigning, she was quickly rewarded for her corruption by being named to a high position with the Clinton campaign, as well as having the D.C. establishment Democrats, led by Joe Biden and Clinton herself, support her in vanquishing a Sanders-supported primary challenger for her seat in Congress. As a result of the support from the party establishment (as well as massive funding from corporate and banking interests), she defeated that challenger, Tim Canova, and the nation rejoiced as she returned for her seventh term in Congress.

Wasserman Schultz was replaced as DNC chair on an interim basis by longtime party operative Donna Brazile, who was quickly engulfed by her own scandal when she got caught secretly passing CNN debate questions to the Clinton campaign, then repeatedly lying about it by denying it and insinuating the emails were forged by the Russians. For that misconduct, CNN fired her, as anchor Jake Tapper denounced her cheating as “horrifying” and CNN said it made the network “completely uncomfortable.”

But Brazile continues to this day to run the DNC. Think about that: Her behavior was so unethical, dishonest, and corrupt that Jeff Zucker-led CNN denounced it and publicly disassociated itself from her. But the DNC seems perfectly comfortable having her continue to lead the party until the next chair is chosen.

Perhaps worse than the serial cheating itself was that it was all in service of coronating a candidate who — as many of us tried to warn at the time — all empirical data showed was the most vulnerable to lose to Donald Trump. So the very same people who bear the blame for Trump’s presidency — by cheating to elevate the candidate most likely to lose to him — continue to dominate the Democratic Party. To describe the situation is to demonstrate the urgency of debating and fixing it, rather than ignoring it in the name of talking only about Trump.



Early on in the race for DNC chair, Keith Ellison — the first American Muslim ever elected to the U.S. Congress and an early Sanders supporter who resides on the left wing of the party — emerged as a clear favorite. He racked up endorsements not only from progressives like Sanders, Elizabeth Warren, and Jesse Jackson but also party stalwarts such as Walter Mondale, John Lewis, and even Schumer himself, who seems to recognize that throwing a few symbolic crumbs to the Sanders wing of the party is strategically wise in light of the enduring bitterness many of them harbor toward the DNC’s behavior and the party’s centrist, neoliberal, pro-war policies.

Rep. Keith Ellison, D-Minn. joins low-wage workers at a rally outside the Capitol in Washington, Monday, April 28, 2014, to urge Congress to raise the minimum wage as lawmakers return to Washington following a two week hiatus. Democrats been pushing to lift the minimum wage but even if any legislation is passed in the Senate, it is certain to be ignored in the Republican-controlled House. (AP Photo)

Photo: AP
But then panic erupted among the Democratic establishment. It began when Israeli-American billionaire Haim Saban — the largest single funder of both the Democratic Party and the Clinton campaign — smeared Ellison as “an anti-Semite and anti-Israel individual” and said his election “would be a disaster for the relationship between the Jewish community and the Democratic Party.” In the minds of D.C. mavens, you can’t have someone as chair of the DNC who is disliked by billionaire funders. That is the Democratic Party.

The knives were then out for Ellison, as operatives began dumping controversial college-age comments about Louis Farrakhan and Israel into the media. The New York Times began running articles with headlines such as “Jewish Groups and Unions Grow Uneasy With Keith Ellison” — a strange headline given that Ellison has been endorsed by multiple unions, including the AFL-CIO, the United Steelworkers, UNITE HERE, and the International Brotherhood of Electrical Workers, among others. Even unpaid parking tickets from the 1990s made an appearance thanks to Democratic slime artists.

The assault on Ellison’s candidacy was formalized when the Obama White House recruited and promised to back one of its loyalists, Labor Secretary Tom Perez. As he did with his endorsement of Wasserman Schultz, Biden made the establishment’s support for Perez official by publicly endorsing him last week.

Perez is a pleasant liberal and loyal party stalwart: Before the first primary vote was cast, he endorsed Clinton over Sanders and became one of her most outspoken surrogates. Despite claiming to be devoted to American workers, he was a loyal supporter of TPP even after Clinton was forced into insincere opposition.

It’s not hard to see why the Obama and Clinton circles want him to run the party instead of Ellison. He’s acceptable to big donors. He has proven himself loyal to the party establishment’s agenda. He is a reliable party operative. And, most importantly of all, he will change nothing of substance: ensuring that the same policies, rhetoric, and factions that have prevailed continue to do so, all while protecting the power base of the same people who have run the party into the ground.



Two recent incidents vividly highlight why Tom Perez so perfectly embodies the Democratic Party status quo. The first occurred two weeks ago, when my colleague Zaid Jilani attended an event where Perez was speaking and politely but repeatedly asked him about Israeli human rights abuses — which had been in the news that week because of new demolitions by the IDF of Palestinian homes, and because Perez had been asked about his views on boycotting Israel as a way of stopping its decadeslong occupation.

With the domination of the Democratic Party by Saban and others looming, just watch how this profile in courage who wants to lead the Democratic Party responded to being asked about his opinions on this matter:

An even more illustrative episode occurred late Wednesday. Perez was in Kansas campaigning for votes from county leaders and was asked about the need for the party to retain the support of the Sanders contingent. Perez unexpectedly blurted out a truth that party functionaries to this day steadfastly bury and deny even in the face of the mountain of evidence proving it. This is what Perez said:

We heard loudly and clearly yesterday from Bernie supporters that the process was rigged and it was. And you’ve got to be honest about it. That’s why we need a chair who is transparent.

That’s quite an admission from the party establishment’s own candidate: “The process was rigged.” And he commendably acknowledged how important it is to admit this — “to be honest about it” — because “we need a chair who is transparent.”

But Perez’s commitment to “transparency” and “being honest” had a very short life-span. After his admission predictably caused controversy — with furious Clinton supporters protesting the truth — Perez demonstrated the same leadership qualities that were so evident when Zaid Jilani asked him about Israeli human rights abuses.

He quickly slinked onto Twitter with a series of tweets to retract what he said, claim that he “misspoke” (does anyone know what that word means?), apologize for it, and proclaim Hillary Clinton the fair and rightful winner:

To ensure there was no mistaking his loyalty oath, he made that last tweet his pinned tweet, ensuring it would sit at the top of his Twitter page. (He also included a couple of scripted, empty banalities about the importance of transparency, objectivity, and “fighting like hell.”)

So in Tom Perez’s conduct, one sees the mentality and posture that has shaped the Democratic Party: a defense of jobs-killing free trade agreements that big corporate funders love; an inability to speak plainly, without desperately clinging to focus-group, talking-points scripts; a petrified fear of addressing controversial issues even (especially) when they involve severe human rights violations by allies; a religious-like commitment never to offend rich donors; and a limitless willingness to publicly abase oneself in pursuit of power by submitting to an apology ritual for having told the truth.

That is the template that has driven the Democratic Party into a ditch so deep and disastrous that even Vox acknowledges it without euphemisms. That is the template that has alienated voters across the country at all levels of elected office and that enabled the Donald Trump presidency. And it is the template that Democratic Party establishment leaders are more determined than ever to protect and further entrench by ensuring that yet another detached, lifeless functionary who embodies it becomes the next face of the party.

One can spend all of one’s time and energy denouncing Donald Trump. But until the systemic causes that gave rise to him are addressed and resolved, those denunciations will do little other than generate social media benefits and flattering applause from those already devoted to opposing him. Focusing on and attempting to counter the fundamental flaws of the Democratic Party is not a distraction from #TheResistance; it is a central priority, a prerequisite for any kind of success.
Contact the author:

Glenn Greenwald
✉glenn.greenwald@​theintercept.com
t@ggreenwald

quote:

Op zaterdag 11 februari 2017 19:40 schreef Klopkoek het volgende:
https://mobile.twitter.com/ewaldeng/status/830391755736494080

quote:

'Om het populisme tegen te gaan, hebben we een nieuw verdienmodel nodig, een stip op de horizon waar we de komende decennia naartoe kunnen werken.'

quote:

'We zouden hier ook een adviesraad van zakenmensen en ambtenaren kunnen instellen. Liefst met een roterende samenstelling, zodat het niet vastroest. Zij kunnen kijken of we de juiste dingen doen.'

quote:

Op donderdag 9 februari 2017 17:25 schreef ludovico het volgende:

[..]

Eensch.

quote:

Whilst the Netherlands scored high this year, when reviewing statistics of the past five years, the Netherlands is down 1,69 percent, only reaching 21st place.

Still, the Netherlands scored particularly well on its accessibility and quality of education, its infrastructure, as well as on entrepreneurship and capital growth, but lacked in real economy investments. It’s overall quality of life and healthcare services ranked rather average.

quote:

‘Nederlander 5.000 euro per jaar armer door financiële crisis: dat had niet gehoeven’

quote:

Tekort huurwoningen zal pas in 2019 afnemen

Terwijl in geen enkele regio in Nederland het aantal huishoudens nu krimpt, neemt het aantal huurwoningen komende tijd juist af. Onder meer doordat het voor corporaties en beleggers vaak lucratiever is om woningen die leeg komen te staan niet opnieuw verhuren, maar te verkopen. Daardoor komen er weliswaar meer middeldure koopwoningen op de markt, maar het huuraanbod neemt dus af.

Een probleem is dat bouwplannen lange tijd hebben stilgelegen. Deels omdat er door de crisis even geen geld was, maar ook door inschattingsfouten, aldus Snijders. "De bouwsector heeft onvoldoende rekening gehouden met deze vraag, gemeenten hebben te weinig plannen gemaakt. En procedures voor nieuwe plannen blijven te lang."

quote:

Op zondag 12 februari 2017 21:11 schreef Klopkoek het volgende:

[..]

Het komt tevens door een wet uit Rutte 1. Het VVD, CDA en PVV experiment.

http://nltimes.nl/2017/01(...)inequality-education

Dat heeft allemaal ongewenste (of juist gewenst?) neveneffecten gehad.

quote:

Op dinsdag 14 februari 2017 08:07 schreef Klopkoek het volgende:
http://www.ad.nl/nieuws/o(...)-vijf-jaar~ab43362d/

Neoliberalisme ten voeten uit

quote:

Op dinsdag 14 februari 2017 08:14 schreef Pietverdriet het volgende:

[..]

Een bedrijf dat 100% van de staat is maakt gebruik van een machtspositie. Wat is daar Neoliberaal aan?

quote:

Voor oplossen woningtekort moet er meer samengewerkt worden

"De afgelopen tijd zijn er best veel vooroordelen tussen de partijen ontstaan", stelt Van Gijzel. "De beleggers zouden alleen maar uit zijn op geld, de minister zou alleen maar vrije sectorwoningen willen. Woningbouwcorporaties voelen zich weggezet. Dus het vertrouwen moet terug."

Als voorbeeld noemt hij bouwprojecten door woningcorporaties. "Er is nu discussie over of woningcorporaties bereid zijn een deel van hun duurdere woningvoorraad te verkopen aan beleggers. Waardoor zij geld kunnen binnenhalen om daarmee meer sociale huurwoningen te bouwen."

De oplossing is volgens Van Gijzel niet alleen maar bijbouwen. Op de korte termijn zijn er te weinig locaties beschikbaar, daarvoor zouden bijvoorbeeld meer kantoren omgebouwd kunnen worden tot woning.

quote:

Ruim 5 miljard verlies Rolls-Royce door val pond na brexit

Met name de koersval van het Britse pond ten opzichte van de dollar als gevolg van de brexit-plannen speelde het bedrijf parten. Veel contracten zijn afgesloten in dollars, waardoor Rolls-Royce op een aantal deals flink moest afschrijven.

Ook kreeg het bedrijf te maken met een corruptieschandaal. Het kwam eerder overeen om de zaak in Groot-Brittannië en de Verenigde Staten te schikken voor een bedrag van 671 miljoen pond. De corruptie besloeg de afgelopen 25 jaar. Rolls-Royce betaalde in landen als Indonesië, Thailand, China en Rusland smeergeld aan tussenpersonen om deals binnen te halen.

quote:

Op dinsdag 14 februari 2017 11:45 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Het privatiseren van overheidsdiensten en ze daarna als commerciele bedrijven in een markt te beschouwen, ook als er van marktwerking weinig sprake is. Het is typisch neoliberaal om van alles een markt te maken, en als het dat niet is of kan zijn, het toch zo te noemen. De reden is dat het neoliberalen niet te doen is om markt, maar om private winst.

quote:

Op dinsdag 14 februari 2017 16:59 schreef Pietverdriet het volgende:

[..]

NS is niet geprivatiseerd

quote:

Op dinsdag 14 februari 2017 17:40 schreef Papierversnipperaar het volgende:

[..]

Dan geef je gewoon links de schuld.

quote:

Op dinsdag 14 februari 2017 17:31 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Geprivatiseerd, met maar 1 aandeelhouder: de overheid. Is het nu de overheid of een bedrijf?

Het is in ieder geval geen vrije markt. We zijn in deze situatie terecht gekomen omdat het geen overheid mocht zijn. Dus moest het wel een markt zijn (volgens de neoliberale dichotomie markt-vs-overheid). Daarom noemen we het markt, want dat was de reden waarom we er blij mee moesten zijn. Het zou daardoor allemaal veel efficienter worden. Een ideetje van rechts. Nu het niet efficienter wordt, is de reden natuurlijk: het is overheid. Volgens rechts. Zo kun je door blijven jengelen, totdat mensen echt kwaad worden en de bom barst.

quote:

Op dinsdag 14 februari 2017 18:06 schreef Pietverdriet het volgende:

[..]

Maar dit soort bedrijven in bezit van de overheid en het geld dat ze verdienen in de staatskas is dat niet precies wat jij wilt?

quote:

Op woensdag 15 februari 2017 11:30 schreef Klopkoek het volgende:
Compleet lachwekkend artikel met geen enkel besef voor de historische ontwikkelingen.

quote:

Op woensdag 15 februari 2017 11:15 schreef GSbrder het volgende:
Goed tegengeluid:

http://www.volkskrant.nl/(...)et-idealen~a4462415/

quote:

Op woensdag 15 februari 2017 12:49 schreef keste010 het volgende:

[..]

Het bedrijfsleven doet vooral een hoop grote beloftes en window-dressing. ING en ABN AMRO bij North Dakota, Shell in Nigeria, Heineken in Ethiopië; het is telkens het tipje van de ijsberg. Soit, er zal best hier en daar wat laaghangend fruit binnengeharkt worden dat goed binnen de winstmodellen past. Maar per saldo blijft de score toch bijzonder mager. Lees bijv. deze studie over de impact van grootschalige landbouw op lokale ontwikkeling in Ethiopië: nauwelijks extra banen voor lokale bevolking, enorme milieuschade zoals bodemerosie, en nauwelijks extra investeringen in publieke voorzieningen zoals goed transport. Trickle down economics is een achterhaald fabeltje, dat blijkt maar weer. Gelukkig dat minister Ploumen dat tegenwoordig ook erkent; nu nog ernaar handelen..

quote:

Daarnaast moet natuurlijk ook in beschouwing worden genomen dat de capaciteit van de private sector vele malen groter is dan de publieke sector. Je zult het dus vooral in relatieve cijfers moeten bekijken, in plaats van de absolute afweging hier.

quote:

Op woensdag 15 februari 2017 12:56 schreef GSbrder het volgende:

[..]

Wordt ook allemaal geadresseerd in het artikel dat bedrijven juist terughoudend zijn met dit soort berichten om aantijgingen over greenwashing en windowdressing te voorkomen. Ik kan me goed voorstellen dat je dit soort berichten niet geloofd en berichten over misstanden juist ziet als het topje van de ijsberg, maar het kan natuurlijk even zo goed andersom zijn. Uiteindelijk kun je ook stellen; journalisten hebben meer te winnen met een scoop over een schandaal bij een bedrijf, zoals IKEA dat nauwelijks belasting afdraagt, of het gebrek aan vrouwen in de top. Dat soort berichten zijn nieuwswaardiger dan berichten over 50% duurzame meubels bij de IKEA en een experiment met frituurvet als biobrandstof. Ik vraag me af wat het exact met trickle-down te maken heeft, want dat gaat toch meer over (on)gelijkheid en niet zozeer over zaken die goed zijn voor het milieu. Uiteindelijk is de score van de grote overheden om iets aan de grote milieustukken te doen ook behoorlijk mager, je moet ergens een verdienmodel bij hebben om het lucratief te maken en er op in te zetten. Dat is geen nadeel, maar juist een voordeel.

quote:

In welk opzicht is de capaciteit groter? De private sector is hoofdzakelijk bezig om winst te maken, het liefst op een duurzame manier. De publieke sector kan het zich permitteren de winstdoelstelling volledig te laten varen. Of de capaciteit om dit soort zaken aan te pakken dan ook groter is in de private, waag ik te betwijfelen.

quote:

Op woensdag 15 februari 2017 13:41 schreef keste010 het volgende:

[..]

Allereerst, het artikel ging over idealen in de breedste zin. Daar valt trickle down economics dus ook zeker onder, omdat nog steeds onder dat mom ontwikkelingsbeleid uitgevoerd wordt. Recent nog werd door Oxfam zeer sterk aangetoond dat de verschuiving van hulp naar handel het definitieve kruis betekende door trickle down economics: de allerarmsten profiteren niet en de ongelijkheid neemt alleen maar toe.

Verder heb ik dat wat jij zegt wel gelezen, maar ik denk dat dit sterk overdreven wordt. Ook een bedrijf als Albert Heijn verschuilt zich nog met gemak achter 'de consument bepaalt; wij faciliteren alleen maar' en Shell spant natuurlijk de kroon met het 'wij pompen alles op wat we kunnen oppompen'. Zoveel windeieren legt ze dat ook weer niet; dus de angst voor greenwashing valt heus wel mee.

quote:

Daarnaast kom je daarmee precies op het punt waar het artikel zo mank gaat: het verhoudt het bedrijfsleven tot de politiek, terwijl beiden ook verhouden moeten worden tot de maatschappij. In niets, maar dan ook niets, loopt het bedrijfsleven voor op de verandering die binnen de maatschappij zelf tot stand komt. Albert Heijn wordt wel eens genoemd alszijnde de grootste aanbieder van biologische producten; maar dit aanbod is alleen maar tot stand gekomen na marktonderzoek onder consumenten waaruit blijkt dat die vraag dus al vanuit de maatschappij tot stand kwam.

quote:

Verder komen juist de kleine initiatieven, in plaats van de core business, vaak aan het licht, in tegenstelling tot wat jij zegt. Shell die groot uitpakt met haar investeringen in windparken, terwijl dit nog geen 1% van de totale investeringen is en het grootste gedeelte van die investeringen gewoon vervuilend is.

quote:

Dan pleit je dus voor het MVO-model, waarin de maatschappelijke verantwoordelijkheid een extra taak is van een bedrijf dat buiten de kerntaken omgaat. Dat klopt dus niet, en dat zorgt ervoor dat er zo weinig impact is. Die maatschappelijke verantwoordelijkheid moet geïntegreerd worden in de kern van het bedrijf, en op gelijke voet komen te staan met het doel van winstmaximalisatie. Alleen dan kan het bedrijfsleven echt een koploper worden.

quote:

Op woensdag 15 februari 2017 13:58 schreef GSbrder het volgende:

[..]

Albert Heijn, dat 100% van haar winkels duurzaam wil inrichten met 0 op de meter bakken en honderden kilowatturen weet te besparen met betere koel- en vriescellen? Ik snap dat er dan mensen zijn die roepen: "Ja maar plofkip!" en daarmee de discussie is afgedaan, echter, dit is toch echt wel een forse bijdrage en verschuiving. Het is makkelijk om een bedrijf dat (een aantal dingen) goed doet steeds te wijzen op wat er slecht gaat of wat nog duurzamer kan, maar het is veel moeilijker om ergens mee te beginnen en dat dan verder uit te rollen.

quote:

Een interessante stelling; in feite zou geen enkele actor, overheid of commerciele instelling, dan voorop kunnen lopen, want het is altijd een resultante van onderzoek van een ngo of een gepeilde consumentenbehoefte. Ongeacht waardoor Albert Heijn voorop loopt, of dat nu is om meer geld te verdienen of om aan window-dressing te doen, het loopt voorop. Het kan maatregelen doorvoeren om een zekere intrinsieke of extrinsieke prikkel of motivator. Daarbij is een bedrijf per definitie sneller in de besluitvorming dan een overheidsorgaan, onder andere doordat de besluitvorming centraler is geregeld. Als bedrijven nu ook nog eens duurzamer en meer op de lange termijn gericht kunnen werken dan de overheid, schiet het met dit soort verduurzamingsinitiatieven de overheid links en rechts voorbij.

quote:

Daar ontkom je haast niet aan, want dit soort beursgenoteerde bedrijven met een lange notering zijn met een ander bedrijfsplan gelanceerd en komen voort uit een bepaalde historische kennis en expertise. Zoals je van een fysieke winkel niet in één keer een webwinkel maakt, zo zal een producent/verkoper van fossiele brandstoffen niet direct in de windparken gaan, ook omdat ze daarvoor niet ter aarde was. De toekomst kan er echter wel liggen en dat is de innovatie. De Rijksoverheid kan ook niet morgen 100% van haar budget alloceren naar duurzame/vernieuwende initiatieven, omdat zij kiezers tevreden heeft te stellen en in het verleden bepaalde vormen van ondersteuning heeft beloofd.

quote:

Als het op gelijke voet zou moeten staat, dan impliceer je daarmee dat het elkaar moet bijten. Je kunt echter als bedrijf duurzame maatregelen treffen die tegelijkertijd de winst maximaliseren.

quote:

Op dinsdag 14 februari 2017 17:31 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Geprivatiseerd, met maar 1 aandeelhouder: de overheid. Is het nu de overheid of een bedrijf?

Het is in ieder geval geen vrije markt. We zijn in deze situatie terecht gekomen omdat het geen overheid mocht zijn. Dus moest het wel een markt zijn (volgens de neoliberale dichotomie markt-vs-overheid). Daarom noemen we het markt, want dat was de reden waarom we er blij mee moesten zijn. Het zou daardoor allemaal veel efficienter worden. Een ideetje van rechts. Nu het niet efficienter wordt, is de reden natuurlijk: het is overheid. Volgens rechts. Zo kun je door blijven jengelen, totdat mensen echt kwaad worden en de bom barst.

quote:

Op woensdag 15 februari 2017 14:12 schreef keste010 het volgende:

[..]

Dat bedoel ik dus: het is het laaghangende fruit. Inderdaad, het is een aardige omslag, maar een omslag die ze niet bijzonder veel kost (ze besparen immers zelf ook). Ondertussen liggen de schappen nog steeds stampvol met producten die aantoonbaar maatschappelijke schade aanrichten. De enige producten die Albert Heijn in mijn herinnering uiteindelijk geweerd heeft zijn plofkippen en te heftige energiedrankjes (en dit ook na druk van maatschappelijke partners uiteraard!). Om hen nou een koploper te noemen qua idealen gaat in mijn optiek dus veel te ver. Om die balans op te kunnen maken zul je niet alleen moeten kijken naar wat ze veranderen, maar ook naar waar ze vandaan komen en dus niet alleen hun maatschappelijke baten maar ook kosten.

[..]

Jawel, je kan als bedrijf ook zelf besluiten om bepaalde producten niet langer aan te bieden. Daar heb je helemaal niemand anders van buiten het bedrijf voor nodig. Het is de bureaucratische organisatievorm van veel multinationals die ervoor zorgt dat dit soort besluiten kennelijk intern moeilijk te nemen zijn. Dat is dan ook meteen de reden dat ze nooit koploper kunnen zijn en de auteur van het artikel er hopeloos naast zit.

[..]

Dat heb je me dan ook nooit horen ontkennen. Maar nogmaals: om te beoordelen of een bedrijf een koploper is zal je niet alleen moeten kijken naar hoeveel initiatief die toont, maar ook hoe dit zich verhoudt tot de bedrijfsvoering in z'n geheel (de 1% bij Shell) en haar geschiedenis. Hoeveel excusen er ook zijn voor hoe lastig het is voor een bedrijf om een verandering in te zetten; we beoordelen het bedrijf op haar daden en niet op medelijden. Een producent van fossiele brandstoffen had de transitie ook al veel langer geleden kunnen inzetten, en daarmee een echte koploper kunnen zijn, door zelfs voorop te lopen ten opzichte van de vraag vanuit de maatschappij (die overigens continu in een wisselwerking met de aanbieders tot stand komt). Er is geen enkele multinational die zich daar ooit aan gewaagd heeft, en daarmee kan je multinationals dus ook nooit als koplopers qua idealen bestempelen. Hoeveel windmolens Shell ook bouwt; ze zal eerst van haar investeringen in fossiele brandstoffen af moeten stappen om dat predikaat te verdienen.

[..]

Dat is dus het laaghangende fruit, waar de auteur en jij je teveel op fixeren. Als we meer naar de core business kijken dan kan je in vele gevallen niet anders concluderen dan dat het bijt. Shell blijft hier het beste voorbeeld van.

quote:

Op woensdag 15 februari 2017 14:12 schreef keste010 het volgende:

[..]

Dat bedoel ik dus: het is het laaghangende fruit. Inderdaad, het is een aardige omslag, maar een omslag die ze niet bijzonder veel kost (ze besparen immers zelf ook). Ondertussen liggen de schappen nog steeds stampvol met producten die aantoonbaar maatschappelijke schade aanrichten. De enige producten die Albert Heijn in mijn herinnering uiteindelijk geweerd heeft zijn plofkippen en te heftige energiedrankjes (en dit ook na druk van maatschappelijke partners uiteraard!). Om hen nou een koploper te noemen qua idealen gaat in mijn optiek dus veel te ver. Om die balans op te kunnen maken zul je niet alleen moeten kijken naar wat ze veranderen, maar ook naar waar ze vandaan komen en dus niet alleen hun maatschappelijke baten maar ook kosten.

quote:

Jawel, je kan als bedrijf ook zelf besluiten om bepaalde producten niet langer aan te bieden. Daar heb je helemaal niemand anders van buiten het bedrijf voor nodig. Het is de bureaucratische organisatievorm van veel multinationals die ervoor zorgt dat dit soort besluiten kennelijk intern moeilijk te nemen zijn. Dat is dan ook meteen de reden dat ze nooit koploper kunnen zijn en de auteur van het artikel er hopeloos naast zit.

quote:

Dat heb je me dan ook nooit horen ontkennen. Maar nogmaals: om te beoordelen of een bedrijf een koploper is zal je niet alleen moeten kijken naar hoeveel initiatief die toont, maar ook hoe dit zich verhoudt tot de bedrijfsvoering in z'n geheel (de 1% bij Shell) en haar geschiedenis. Hoeveel excusen er ook zijn voor hoe lastig het is voor een bedrijf om een verandering in te zetten; we beoordelen het bedrijf op haar daden en niet op medelijden. Een producent van fossiele brandstoffen had de transitie ook al veel langer geleden kunnen inzetten, en daarmee een echte koploper kunnen zijn, door zelfs voorop te lopen ten opzichte van de vraag vanuit de maatschappij (die overigens continu in een wisselwerking met de aanbieders tot stand komt). Er is geen enkele multinational die zich daar ooit aan gewaagd heeft, en daarmee kan je multinationals dus ook nooit als koplopers qua idealen bestempelen. Hoeveel windmolens Shell ook bouwt; ze zal eerst van haar investeringen in fossiele brandstoffen af moeten stappen om dat predikaat te verdienen.

quote:

Op vrijdag 17 februari 2017 09:58 schreef Papierversnipperaar het volgende:

[..]

[..]

Daar komt nog iets bij. Het CPB stelt dat als mensen zich beschikbaar stellen voor de arbeidsmarkt, de werkgelegenheid daardoor toeneemt. Dit komt omdat het CPB aanneemt dat iedereen die zich beschikbaar stelt voor de arbeidsmarkt ook idd een baan krijgt. Dit verklaart waarom de VVD zo goed scoort door de pensioenleeftijd te verhogen en de uitkeringen te verlagen. Daardoor komen meer mensen op de arbeidsmarkt wat "dus" goed is voor de werkgelegenheid.

Er zijn ook normale mensen die vinden dat de werkgelegenheid alleen toeneemt als er meer banen komen.

quote:

Op vrijdag 17 februari 2017 13:27 schreef Weltschmerz het volgende:
Kortom, we gieten de logica van geglobaliseerde winstmaximalisatie voor een kleine groep in een nationalistisch onderbuiksentiment met een sociaal sausje er overheen, een beetje koketteren met progressiviteit in sociale zin (waar de politiek nauwelijks over gaat) van opperdemagoog Obama en de Vara, en klaar.

quote:

Op vrijdag 17 februari 2017 20:26 schreef Klopkoek het volgende:
Al 15 jaar is het 'linkse media' riedeltje aan de gang, met als gevolg dat bijvoorbeeld DWDD uitgesproken rechtse deskundigen uit nodigt. De vaakst uitgenodigde politicus bij Pauw en Witteman (totdat het stopte) was Alexander Pechtold, een feit, en pas ver daarachter kwamen de PvdA politici.

Nu is echter de switch gaande, wat we al eerder in de VS en UK hebben gezien, dat economisch rechts nu opeens voor links wordt versleten. Rechts Nederland heeft de doelpalen verzet en het 'oude' rechts wordt nu links. Wat dus helemaal niet links is. Maar VARA houdt zichzelf graag voor de gek, in de 'strijd' tegen nieuw rechts en alt right.

quote:

Op vrijdag 17 februari 2017 22:01 schreef Pietverdriet het volgende:

[..]

Je bent echt een speurhond als het om dit soort zaken gaat
[ afbeelding ]

twitter:

ewaldeng twitterde op zaterdag 18-02-2017 om 15:07:45 nieuwe aflevering van @wierdduk 's serie over how the other half liveshttps://t.co/H0WYpRNn6A reageer retweet

quote:

Onheilsprofeet Wolfgang Streeck voorspelt kapitalistische apocalyps

'Het kapitalisme gaat ten onder aan een overdosis van zichzelf'

ARTIKELDe elite prijst hem uitvoerig en toch verkondigt Wolfgang Streeck haar spoedige einde - plus dat van de rest van de wereld zoals wij die kennen.

Door: Koen Haegens 18 februari 2017, 02:00

De Rotterdamse burgervader Zimmerman is een man van zijn tijd. Hij mag dan een liberaal in hart en nieren zijn, hij is er net als vele anderen van overtuigd dat die geliefde wereld op haar laatste benen loopt. Laat de onvermijdelijke omwenteling dan in elk geval ordentelijk plaatsvinden, moet hij gedacht hebben.

Zimmerman roept twee vakbondsleiders bij zich en verzoekt ze vriendelijk de watervoorziening, elektriciteitscentrale en gasfabriek te ontzien. En of ze vooral de 'orde en regelmaat' willen bewaren. Hij overhandigt ze op 9 november 1918, op het moment dat de Duitse revolutie dreigt over te slaan naar Nederland, nog net niet de sleutel van de stad.

Anno 2017 hinkt het kapitalisme opnieuw op zijn laatste benen, betoogt Wolfgang Streeck. Maar, benadrukt hij in een restaurant met uitzicht op het Rotterdamse Museumpark, de huidige situatie is radicaal anders. 'Vroeger stelden vriend en vijand zich het einde van het kapitalisme precies zo voor. Er is een tegenmacht, die wordt steeds sterker, en op een dag zegt die beweging: nu is het klaar. Tijd voor socialisme. Het kenmerkende voor onze tijd is juist dat zo'n georganiseerde tegenmacht er niet is. Er is geen alternatief.'

En juist daarom zal het kapitalisme volgens hem spoedig ten onder gaan.

Op uitnodiging van het Erasmus Institute for Public Knowledge bezoekt de prominente Duitse socioloog en emeritus directeur van het Max Planck Instituut in Keulen de stad waarover burgemeester Zimmerman ooit de scepter zwaaide. Net als 99 jaar geleden ontbreekt het de elite aan enig zelfvertrouwen.

Het geloof in de eigen toekomst is ver te zoeken onder de rijken en machtigen van deze aarde. Van de topontmoetingen van de G20 tot het World Economic Forum in Davos, overal domineren de zorgen over de populistische uitdaging de gesprekken. De vrijhandel, globalisering - alles waarin de liberale klasse de afgelopen decennia heilig geloofd heeft, ligt onder vuur.

Een teken aan de wand is de lof die Wolfgang Streeck kreeg toegezwaaid in het huisorgaan van het Angelsaksische kapitalisme, de Financial Times. Zijn essaybundel met de veelzeggende titel How will Capitalism End? werd onder de beste boeken van 2016 geschaard. 'Beschouw dit als een waarschuwing, geen profetie', drukte de krant haar lezers op het hart.

U vraagt zich in uw boek niet af of, maar hoe het kapitalisme zal eindigen. Met alle respect, maar waar ziet u in vredesnaam aanwijzingen voor die nakende implosie?
Streeck: 'Overal! Het kapitalisme is een systeem dat voortdurend moet uitbreiden. Daarvoor heeft het sterke staten nodig. Die geschiedenis begint met de stadstaat Genua. Dan breekt in de zestiende, zeventiende eeuw het tijdperk van Nederland aan, gevolgd door Groot-Brittannië en tenslotte Amerika.

Die staten hadden allemaal twee functies. Naar buiten toe moesten ze een wereldrijk organiseren. Dat diende steeds verder te groeien - niet voor niets hadden al deze landen een sterke vloot. Naar binnen toe dienden ze hun samenleving zodanig te pacificeren dat het kapitalisme daar ook in de diepte kon doordringen, tot in de sociale structuren.'

En daar loopt het in onze tijd spaak?

'De globalisering stuit op massale tegenstand. Le Pen, Trump, Wilders: overal zien we nieuwe partijen die politieke systemen onbestuurbaar maken. Jullie weten in Nederland niet eens of je straks na de verkiezingen in maart nog een functionerende coalitie kunt vormen! Ondertussen brandt het aan de randen van de westerse wereld. Het aantal failed states neemt schrikbarend toe, net als de vluchtelingenstromen.

Er is geen mondiale supermacht meer die dat kan managen. Ja, je hebt Amerika en China. Maar dat heeft meer weg van de situatie aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog. Twee potentiële wereldleiders die vechten om de heerschappij. Op dit moment zakt Amerika weg, terwijl China machtiger wordt. Daarom slaat Trump de handen ineen met de Russen. Om een blok te vormen tegenover het opklimmende China.'

Begrijp hem goed: Wolfgang Streeck is niet het type dat bij al deze rampspoed staat te juichen. Met zijn brave snor, bril en huisvadertrui heeft hij niks weg van een revolutionair. Dat is hij ook niet. In een eerder interview noemde de socioloog zichzelf een 'teleurgestelde sociaal-democraat'. Pas in de nadagen van zijn carrière is hij geradicaliseerd. Of beter: de wereld om hem heen radicaliseerde. Streeck is dezelfde gebleven. Vol bittere woede over de groeiende ongelijkheid, de arrogantie van de macht en de ondermijning van de democratie die hij waarneemt.

Hoe het zo ver heeft kunnen komen, onderzoekt hij in zijn boek Gekochte tijd. De uitgestelde crisis van het democratisch kapitalisme. In die indrukwekkende analyse vallen alle stukjes op hun plaats. Ons economische systeem, betoogt Streeck, verkeert eigenlijk al sinds de jaren zeventig in crisis. Omdat het simpelweg onmogelijk blijkt de winsten van de 1 procent op te voeren, en tegelijkertijd ook de welvaart van de 99 procent te doen groeien. Onder de streep moet er iemand de rekening betalen.

De afgelopen decennia is dat sluimerende sociale conflict afgekocht met telkens weer nieuwe monetaire noodverbanden. Van de zeer hoge inflatie in de jaren zeventig, die werknemers het onterechte gevoel gaf dat hun lonen bleven stijgen, naar de snel oplopende staatsschulden in de jaren tachtig. Daarna volgde in de jaren negentig de groei van het private krediet: hypotheken en creditcards.

Met de crisis van 2008 bleek ook dat medicijn uitgewerkt. Wat rest zijn de centrale banken. Hun geldinjecties - door Streeck 'financiële doping' genoemd - houden de patiënt nu al meerdere jaren op de been. Maar iedereen weet: je kunt niet eeuwig doorgaan met maandelijks tientallen miljarden euro's in het financiële systeem pompen.

Er wordt tijd gekocht. U zegt: tevergeefs. Maar het kapitalisme wordt al sinds Karl Marx om de haverklap dood verklaard. Telkens weer blijken de critici de veerkracht en inventiviteit van dit systeem te onderschatten.

'Maar dat betekent niet dat ze helemaal fout zaten. Onze economie ís ook van meet af aan een hoogst breekbaar systeem geweest. De vraag is waarom het anders liep. Waarom is het kapitalisme niet verdwenen? Ik zeg: omdat er een tegenbeweging was die het stabiliseerde. Die het kapitalisme dwong om te veranderen. Neem de Grote Depressie van de jaren dertig. Het keynesiaanse alternatief zorgde dat de financiële sector aan banden gelegd en een welvaartsstaat opgetuigd werd. Waardoor het kapitalisme in de decennia na de oorlog kon floreren.'

De antikapitalisten zijn de redders van het kapitalisme.
'Inderdaad. Maar vandaag de dag is die tegenstand er niet meer. De sociaal-democratie staat er hoogst beroerd voor, net als de meeste andere linkse bewegingen. Daardoor kan ik mij geen redding van het kapitalisme door het antikapitalisme meer voorstellen. En daarmee wordt het serieuzer bedreigd in haar voortbestaan dan ooit tevoren. Want de crises zijn talrijk. Ik noem het de drie ruiters van de kapitalistische apocalyps: de schuldenberg is enorm, groei en productiviteit stagneren, en de ongelijkheid neemt schrikbarende vormen aan. Het kapitalisme gaat ten onder aan een overdosis van zichzelf.'

Zo lang mensen het accepteren, kan dat toch gewoon zo doorgaan? Kijk naar Trump. Hij vult zijn regering met oud-medewerkers van Goldman Sachs, geeft de banken ruim baan, maar hij komt ermee weg.
'Ik kan mij niet voorstellen dat zo'n kapitalisme, zonder enige sociale legitimiteit, op den duur kan overleven. Aanwijzingen voor een nieuwe, frisse start zie ik evenmin. Vertel me: waar is dit keer de prins op het witte paard die het kapitalisme wakker kan kussen? China? Dat heeft de wereld nog nooit in zijn lange geschiedenis willen besturen. Amerika nog maar eens dan? De schulden rijzen de pan uit. De monetaire orde van de dollar is verleden tijd.

'Weet u, het feit dat het kapitalisme tot nu toe niet is ingestort, betekent niet dat dit niet kan gebeuren. Ik ben in 1946 geboren. Vlak na de grootste existentiële crisis van onze wereld tot nu toe. We hebben de neiging dat te vergeten. Jongere generaties denken al snel dat de orde waarin zij leven, voor altijd en eeuwig zal duren.'

Wat komt er in de plaats van het kapitalisme?
'Niets! We moeten ons instellen op een zeer lange periode van chaos en onzekerheid. Ik noem dat het interregnum. Dat is best lastig om je voor te stellen, zo'n niet-orde. Maar het is wel zoals de zaken er voor staan. De oude orde is dood, maar van de nieuwe is nog geen spoor te bekennen. De crisis is het nieuwe normaal.'

Uw toekomstvisioen klinkt als een Mad Max-film, een dystopische wereld waarin het recht van de sterkste heerst.
'Die film moet ik nog altijd een keer kijken. Maar er is wel een historisch voorbeeld: de val van het West-Romeinse Rijk in de vijfde eeuw. De bestaande geldeconomie en markten verdwenen. Wat overbleef waren kleinere, feodale eenheden. Dat overgangsstadium duurde eeuwen. De gangbare geschiedenis vertelt ons hoe verschrikkelijk dit was voor de rijken. Hun prachtige beschaving werd vernietigd. Maar of de armeren dat ook zo zagen? De slavernij maakte plaats voor de horigheid. Voormalige slaven mochten voortaan trouwen, een gezin stichten, een stuk land om zelf te bewerken.'

Worden we nu toch nog optimistisch?

'Ik durf niet te zeggen wat je precies uit die parallel mag concluderen. De samenleving werd in elk geval minder complex. Dat zou ook in onze tijd geen kwaad kunnen. Wij hebben nu een veel te geglobaliseerde economie. Om de democratie te behouden, hebben we minder globalisering nodig en meer lokale controle.'

Dat pleidooi voor wat de Fransen 'demondialisering' noemen, wordt u niet door iedereen in dank afgenomen. Filosoof Jürgen Habermas beschuldigde u van 'nostalgie', anderen noemen u een nationalist.
'Ach, ik weet wie het zeggen. Ik ben geen nationalist. Maar de opkomst van het rechtspopulisme valt wel te begrijpen. De oude macro-orde van de welvaartsstaat is op haar retour. Wat doen mensen op zoek naar zekerheid en stabiliteit dan? Ze grijpen terug op de micro-orde van de eigen gemeenschap. De middenklassen trekken weg uit de grote, kosmopolitische steden. Daarbuiten bouwen ze vervolgens het soort hechte, nostalgische gemeenschappen die feitelijk helemaal niet zo veel verschillen van migrantenmilieus.'

Stel, we zitten hier over vijf jaar opnieuw. De eurocrisis blijkt onverwachts toch achter de rug, Spanje groeit als een tierelier, zelfs Griekenland heeft de weg naar boven gevonden.
(Streeck schudt mismoedig zijn hoofd) 'Ik geloof er he-le-maal niets van. Stel dat wij in onze tijd een denker van het formaat John Maynard Keynes hadden. Iemand die een wenkend perspectief biedt hoe het kapitalisme te redden. Tot wie zou hij zich met zijn ideeën moeten wenden? Er is geen Roosevelt meer. Natuurlijk, we kunnen niets uitsluiten. Maar ik vermoed een theologische behoefte van uw kant. Als we maar lang genoeg blijven hopen, dan moet er vanzelf wel iets ten goede veranderen - dat idee. U wilt positief nieuws brengen zodat de lezers niet gedeprimeerd het weekeinde in gaan. Maar ik ben hier niet voor het vermaak.'

quote:

Op maandag 20 februari 2017 09:51 schreef Klopkoek het volgende:
Amsterdam als pretpark voor vastgoedboeren.

https://www.groene.nl/art(...)-voor-hoogopgeleiden

quote:

Op maandag 20 februari 2017 10:42 schreef Bram_van_Loon het volgende:

[..]

In Eindhoven heb je gelukkig ook nog min of meer (reken op minstens 450 euro) betaalbare huurwoningen (woningbouw'stichtingen') in het centrum van de stad.
Op zich vind ik het niet eens een kwestie of dat je in het centrum of aan de rand van de stad woont, de segregatie die hieruit voortvloeit is een groot probleem. Een van de sterkste kwaliteiten die Nederland had en nu in mindere mate heeft en tevens een van de meest onderschatte kwaliteiten is dat we segregatie afremden. Dat haalt in sterke mate de scherpe randjes van allerlei maatschappelijke problemen. Het meest ellendige zijn die 'onderklasse'buurten waarin je een hoop lelijke flatgebouwen met kleine flats hebt. In een aflevering over probleemwijken waarin ze zich richtten op Delft zag je zo'n buurt. Die kinderen groeien letterlijk voor galg en rad op met zo'n extreme concentratie aan problematische mensen in de buurt, ze krijgen bij de geboorte al amper een kans om iets van hun leven te maken.

De stad schreef vroeger in het grondbeleid precies wat voor woningen er moesten worden gebouwd’, zegt Bodewes, die in het verleden jaren voor de gemeente Rotterdam werkte en later twaalf jaar bestuurder was bij Ymere. ‘Nu wordt het volledig aan de markt overgelaten. Het grondbedrijf is te opportunistisch.’ Met alle gevolgen van dien. De eerste tree op de ladder van de woningmarkt wordt voor een steeds grotere groep onbereikbaar.

quote:

Op dinsdag 21 februari 2017 14:10 schreef Klopkoek het volgende:
https://mobile.twitter.com/USEmpire/status/832545611752812544

Niet alleen Trump

quote:

Op maandag 20 februari 2017 22:47 schreef GSbrder het volgende:

[..]

Vergeet ook niet dat Amsterdam nog steeds >40% aan sociale huurwoningen heeft, ook in de centrumgebieden en populaire wijken. Zeker, voor nieuwbouw en met name bij de projectontwikkelaars hebben corporaties nu geen voorrang, maar de middeldure huursector en de koopsector, maar het is nogal onjuist van de Groene om zo nadrukkelijk naar de toevoegingen te kijken. Laten we in Amsterdam gewoon ca. 25-35% sociale huurwoningen houden, dan gaan we echt nog geen gesegregeerd Amsterdam maken.

quote:

Op dinsdag 21 februari 2017 14:37 schreef Klopkoek het volgende:
Amsterdam staat inmiddels qua segregatie in de middenmoot van de grote Europese steden. Helaas.

Dankzij twee decennia slopen en graaien.

quote:

Op dinsdag 21 februari 2017 14:10 schreef Klopkoek het volgende:
https://mobile.twitter.com/USEmpire/status/832545611752812544

Niet alleen Trump

quote:

Op dinsdag 21 februari 2017 14:37 schreef Klopkoek het volgende:
Amsterdam staat inmiddels qua segregatie in de middenmoot van de grote Europese steden. Helaas.

Dankzij twee decennia slopen en graaien.

quote:

Op dinsdag 21 februari 2017 18:19 schreef Weltschmerz het volgende:
Ah gut, CNN die het over handing power to bankers heeft. De zender die het daar ijselijk over zweeg toen Citibank Obama's kabinet samenstelde en twee weken lang Occupy Wall Street straal heeft genegeerd en braaf de beurskoersen gaf.

quote:

Nou begon ik ruim twee decennia geleden regelmatig in Amsterdam te komen, en confronteerde ik linkse progressieve mensen met mijn observaties aldaar. Namelijk dat als je het centrum uitliep richting Oost, het van overwegend blank heel snel naar lichtgetint veranderde, en het is veel straten stikte van de schotelantennes. Maar nee, dat gaf allemaal niks en de nieuwe Nederlanders deden het uitstekend. Wegkijken wordt vaak onterecht gebruikt, maar het bestaat en bestond weldegelijk. En ook dat probleem ligt weer niet bij rechts, maar bij schijnlinks.

quote:

Op dinsdag 21 februari 2017 18:19 schreef Weltschmerz het volgende:

[..]

Ah gut, CNN die het over handing power to bankers heeft. De zender die het daar ijselijk over zweeg toen Citibank Obama's kabinet samenstelde en twee weken lang Occupy Wall Street straal heeft genegeerd en braaf de beurskoersen gaf.

Recht is rechts, schaamteloos in het graaien, dat is niet wat het neoliberalisme gevaarlijk maakt. Het gevaar zit hem in mensen als Vermeend, Kok, Blair, Baarsma, Dijsselbloem en Van Nieuwkerk, die onder het mom van progressiviteit het roofkapitalisme bepleiten.

[..]

Nou begon ik ruim twee decennia geleden regelmatig in Amsterdam te komen, en confronteerde ik linkse progressieve mensen met mijn observaties aldaar. Namelijk dat als je het centrum uitliep richting Oost, het van overwegend blank heel snel naar lichtgetint veranderde, en het is veel straten stikte van de schotelantennes. Maar nee, dat gaf allemaal niks en de nieuwe Nederlanders deden het uitstekend. Wegkijken wordt vaak onterecht gebruikt, maar het bestaat en bestond weldegelijk. En ook dat probleem ligt weer niet bij rechts, maar bij schijnlinks.

quote:

“Voor mij was het in 1983, toen ik politiek actief werd, een keuze tussen PvdA of VVD”, zei Rutte tegen NRC Handelsblad. “Uiteindelijk vond ik gewoon Wiegel leuker en ben ik naar de VVD gegaan.”

quote:

Op dinsdag 21 februari 2017 18:49 schreef Klopkoek het volgende:

[..]

Je weet welke politieke partijen het goed deden in het stadsdeel centrum? Dat was niet de PvdA.

Ik ben het er grofweg wel mee eens dat de PvdA (in Amsterdam) voor een deel uit wolven in schaapskleren bestaat, maar de PvdA heeft daar zeker sinds de liberaliseringen van de jaren 80 niet meer het alleenrecht gehad. Haags beleid omtrent de grondpolitiek en woningmarkt raakte ook Amsterdam. De sturende mogelijkheden vanuit de politiek zijn gewoon (bewust) minder, en daar komt nog bij dat de PvdA helemaal niet zo sterk was in het centrum. Bij coalitiebesprekingen moet je daar rekening mee houden, en het beeld van drammerige socialisten is makkelijk op te roepen.

Mark Rutte had trouwens net zo goed bij de PvdA carriere kunnen maken, en vriendjes kunnen worden met Vermeend en Van der Ploeg:

[..]

Alhoewel een Gerrit Zalm natuurlijk later is overgestapt van PvdA naar VVD.

quote:

Op dinsdag 21 februari 2017 18:57 schreef Paper_Tiger het volgende:

[..]

Amsterdam ken het erfpachtstelsel en wijkt daarmee volledig af van het Haagse.

quote:

Op dinsdag 21 februari 2017 14:26 schreef Bram_van_Loon het volgende:

[..]

Het percentage is niet het enige wat bepaalt of dat er segregatie ontstaat, het is ook belangrijk dat voldoende buurten voldoende worden gemengd. Nu ontspringen sterk bovenmodale woningen altijd die dans (ruime alleenstaande woningen, villawijken) maar als je in ieder geval een groot deel van de minder kapitaalkrachten in dezelfde buurten kan laten wonen als een groot deel van de ietwat meer kapitaalkrachtigen (1-2 keer modaal) dan haal je al flink wat scherpe kantjes van allerlei maatschappelijke problemen. Even simpel gesteld: als je 5 tokkies hebt tussen 95 normale mensen dan kunnen die 95 normale mensen die 5 tokkies nog een beetje in de hand houden (sociale controle, iemand zal de politie wel verwittigen als het nodig is), als je 30 tokkies hebt in een buurt met 70 normale mensen dan krijg je het begin van een ghettovorming omdat die normale mensen die weg kunnen trekken weggaan. Tokkies kan je ook substitureren met bepaalde groepen kansarme migranten (Marokko, Antillen...). Je wil die groepen mensen zoveel mogelijk mengen en zo weinig mogelijk een concentratie van deze groepen laten ontstaan. Dat is in het belang van heel de maatschappij.

quote:

Als het in Amsterdam inderdaad zo is dat alle woningbouw'stichting'woningen naar de buitenwijken migreren dan verdwijnt die menging, zelfs al zou 40% van het totale aantal woningen zo'n woning zijn. Je wil bij goed ruimtelijk beleid de middeldure huursector en de goedkope koopsector mengen met de sociale woningbouw. Wat zorgwekkend is is dat nu meer de wetten van de markt het beleid bepalen dan stedelijke planologen. Nederland heeft internationaal een vooraanstaande rol op het vlak van stedelijke planologie, het is zonde om het kind met het badwater weg te gooien en we zullen daar op de lange termijn de rekening voor krijgen in de vorm van toenemende maatschappelijke problemen en een toenemende polarisatie.

quote:

Op woensdag 22 februari 2017 11:47 schreef Klopkoek het volgende:
Als je alles verzelfstandigd, af stoot, privatiseert, onderdanig maakt aan WTO en EU regels dan heeft de gemeente inderdaad geen flauw benul en invloed meer.

https://mobile.twitter.com/ewaldeng/status/834077345317269506

quote:

Op woensdag 22 februari 2017 11:49 schreef GSbrder het volgende:

[..]

Wat is de relevantie van die tweet?
Overigens, op ABN Amro na zitten er weinig banken aan de Zuidas die met een bailout gered zijn.

quote:

Op woensdag 22 februari 2017 13:35 schreef Weltschmerz het volgende:

[..]

Ze zijn allemaal met bailouts gered, en de hele financiele sector hangt nog steeds aan de gemeenschapstiet.

quote:

Op woensdag 22 februari 2017 14:16 schreef GSbrder het volgende:

[..]

Uiteindelijk profiteert elke sector van de overheid, aldus voorstanders van een grotere overheid. Toch?