W&T Wetenschap & Technologie
Een plek om te discussiëren over wetenschappelijke onderwerpen, wetenschappelijke problemen, technologische projecten en grootse uitvindingen.
10-08-2017quote:
Deze schedel suggereert dat de wieg van de mensheid toch echt in Afrika stond
De schedel kan bovendien onthullen hoe de laatste gemeenschappelijke voorouder van alle levende apen en mensen er ongeveer uitzag.
Wetenschappers ontdekten de schedel in Kenia, in gesteentelagen die zo’n 13 miljoen jaar oud zijn. De schedel behoort toe aan een soort die ons tot voor kort onbekend was en de naam Nyanzapithecus alesi heeft gekregen. Het is een belangrijke ontdekking, zo stellen de onderzoekers. Want deze schedel kan wel eens meer inzicht geven in een mysterieus tijdvak van de menselijke evolutie: de tijd waarin apen en mensen zich van hun gemeenschappelijke voorouder afsplitsten.
Twee prangende vragen
Al lang is bekend dat mensen nauw verwant zijn aan apen zoals de chimpansee, gorilla, orang-oetan en gibbon. Maar over de laatste gemeenschappelijke voorouder van de mens en deze apen is bar weinig bekend. “We hebben veel spectaculaire fossielen teruggevonden die laten zien hoe mensen de laatste zes tot zeven miljoen jaar in Afrika geëvolueerd zijn nadat ze zich van de chimpansees hebben afgesplitst,” vertelt onderzoeker Fred Spoor. Maar veel minder is bekend over de evolutie van de gemeenschappelijke voorouders van apen en mensen die meer dan 10 miljoen jaar geleden leefden. Er zijn weinig relevante fossiele resten teruggevonden en wat er werd ontdekt, is incompleet. En daardoor is het lastig gebleken om een antwoord te vinden op twee zeer belangrijke vragen: ontstond de gemeenschappelijke voorouder van de levende apen en mensen in Afrika en hoe zag die gemeenschappelijke voorouder eruit?”
Afrikaanse oorsprong
Met de nieuwe ontdekking komen we dichter bij de antwoorden op deze vragen in de buurt. Want de schedel is niet alleen verrassend compleet. Deze is ook nog eens zo’n 13 miljoen jaar oud en stamt dus uit een periode waarover we nog vrij weinig weten. “Nyanzapithecus alesi maakte deel uit van een groep primaten die meer dan 10 miljoen jaar in Afrika leefde,” vertelt onderzoeker Isaiah Nengo. “Wat de ontdekking van N. alesi laat zien, is dat deze groep dicht op de oorsprong van de levende apen en mensen zat en dat die oorsprong in Afrika ligt.”
Volgens de onderzoekers behoorde de schedel toe aan een jong dier dat ongeveer 1 jaar en vier maanden oud moet zijn geweest. “Een nabijgelegen vulkaan begroef het bos waarin de baby-aap leefde, waardoor het fosiel en talloze bomen bewaard zijn gebleven en voorzag ons ook van de belangrijke vulkanische mineralen waarmee we het fossiel konden dateren,” legt onderzoeker Craig Feibel uit. Afbeelding: Fred Spoor.
Eerder zijn al wel verwanten van N. alesi teruggevonden. Maar uit die vondst kon weinig worden afgeleid. “Tot nu waren van alle Nyanzapithecus-soorten die we kenden alleen de tanden teruggevonden en was onduidelijk of het nu apen waren of niet,” vertelt onderzoeker John Fleagle. “Wat belangrijk is, is dat de schedel volledig ontwikkelde benige oorbuizen heeft, een belangrijk kenmerk waarmee we deze kunnen linken aan levende apen.
De ontdekte schedel is ongeveer zo groot als een citroen en heeft een opvallend smalle snuit. Op het eerste gezicht doet de schedel dan ook een beetje denken aan die van een jonge gibbon. “Daardoor zou je in eerste instantie denken dat het een uitgestorven gibbon is, maar onze analyse laat zien dat dit uiterlijk niet exclusief onder gibbons te vinden is, maar meerdere malen evolueerde onder uitgestorven mensapen, apen en hun verwanten,” legt onderzoeker Chris Gilbert. Bovendien blijkt uit onderzoek dat N. alesi zich ook zeker niet als een gibbon gedroeg. “Gibbons staan bekend om hun snelle en acrobatische gedrag in bomen, maar het binnenoor van N. alesi laat zien dat deze zich veel voorzichtiger verplaatste,” vertelt Spoor.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
17-08-2017
Mysterie ontrafeld: zo kwamen eerste dieren op Aarde
De Aarde was ooit haast volledig bedekt met gletsjers en die hebben een sleutelrol gespeeld bij het ontstaan van complex leven. © Wikipedia.
Recent onderzoek werpt nieuw licht op de oorsprong van de eerste dieren. Daarin spelen reuzengletsjers een hoofdrol. Tijdens de periode van de 'Sneeuwbalaarde' verpulverden die gletsjers hele bergen en de daaropvolgende periode waarin de Aarde spectaculair opwarmde zou hebben bijgedragen tot complex leven. Daarmee was de dominantie van bacteriën voorbij.
Dit voltrok zich over een periode van miljoenen jaren: hele bergketens werden tot stof vermalen door gigantische gletsjers die de hele Aarde bedekten en daarna luidde een drastische klimaatverandering een nieuw biologisch tijdperk in.
Volslagen mysterie
Tot zowat 650 miljoen jaar geleden werd het leven op Aarde gedomineerd door eenvoudige bacteriën, tot complexere levensvormen het overnamen. Waarom dit gebeurde, was tot voor kort een volslagen mysterie.
Australische en Duitse wetenschappers stellen nu dat ze het keerpunt hebben vastgepind waarop het leven op Aarde begon te evolueren naar een gevarieerd dierenrijk: van insecten tot dinosaurussen en mensen.
Deze "revolutie van ecosystemen" begon 700 miljoen jaar geleden, toen onze planeet de 'Sneewbalaarde' werd en zowat het hele aardoppervlak met ijs bedekt was.
Levensnoodzakelijke voedingsstoffen
Gigantische gletsjers vermaalden bergketens tot poeder, waarbij levensnoodzakelijke voedingsstoffen zoals fosfaten vrijkwamen. Daarna, tijdens een "extreme opwarming van de Aarde", smolt de Sneeuwbal en voerden rivieren die voedingsstoffen naar de oceaan.
Het nieuwe gematigde klimaat en de plotse toestroom van voedsel schiepen de perfecte omstandigheden voor het eerste complexe leven. Denk daarbij niet aan gewervelde dieren, laat staan zoogdieren. Het ging toen om algen, ons aller voorouders.
Hoe de onderzoekers dat uitvogelden? Professor Jochen Brocks, van de nationale universiteit van Australië, verklaart dat ze bewijzen hebben gevonden door gesteente uit die periode te verpletteren en er zo 'molecules van oude organismen' aan te onttrekken. "Die molecules leren ons dat het 650 miljoen jaar geleden interessant werd. Dat was een revolutie van ecosystemen, de opkomst van de algen".
Basis van voedselketen
De bacteriën die tot dan de oceanen domineerden, werden weggedrongen door deze complexere levensvormen. "Deze grote en voedzame organismen lagen aan de basis van de voedselketen en zorgden voor de energie die nodig was voor de ontwikkeling van complexe ecosystemen waarin steeds grotere en complexere dieren, zoals de mens, konden floreren", stel Brocks.
De restanten van die oude organismen werden aangetroffen in afzettingsgesteente uit Australië dat dateert uit de periode net na het smelten van de Sneeuwbalaarde. Daarin werden tekenen van moleculaire fossielen gevonden. "Toen wisten we meteen dat we een baanbrekende ontdekking hadden gedaan, namelijk dat de Sneeuwbalaarde betrokken was bij de ontwikkeling van grote en complexe levensvormen", stelt professor Amber Jarrett van dezelfde universiteit.
Het onderzoek werd gepubliceerd in het vakblad Nature.
(HLN)
Mysterie ontrafeld: zo kwamen eerste dieren op Aarde
De Aarde was ooit haast volledig bedekt met gletsjers en die hebben een sleutelrol gespeeld bij het ontstaan van complex leven. © Wikipedia.
Recent onderzoek werpt nieuw licht op de oorsprong van de eerste dieren. Daarin spelen reuzengletsjers een hoofdrol. Tijdens de periode van de 'Sneeuwbalaarde' verpulverden die gletsjers hele bergen en de daaropvolgende periode waarin de Aarde spectaculair opwarmde zou hebben bijgedragen tot complex leven. Daarmee was de dominantie van bacteriën voorbij.
Dit voltrok zich over een periode van miljoenen jaren: hele bergketens werden tot stof vermalen door gigantische gletsjers die de hele Aarde bedekten en daarna luidde een drastische klimaatverandering een nieuw biologisch tijdperk in.
Volslagen mysterie
Tot zowat 650 miljoen jaar geleden werd het leven op Aarde gedomineerd door eenvoudige bacteriën, tot complexere levensvormen het overnamen. Waarom dit gebeurde, was tot voor kort een volslagen mysterie.
Australische en Duitse wetenschappers stellen nu dat ze het keerpunt hebben vastgepind waarop het leven op Aarde begon te evolueren naar een gevarieerd dierenrijk: van insecten tot dinosaurussen en mensen.
Deze "revolutie van ecosystemen" begon 700 miljoen jaar geleden, toen onze planeet de 'Sneewbalaarde' werd en zowat het hele aardoppervlak met ijs bedekt was.
Levensnoodzakelijke voedingsstoffen
Gigantische gletsjers vermaalden bergketens tot poeder, waarbij levensnoodzakelijke voedingsstoffen zoals fosfaten vrijkwamen. Daarna, tijdens een "extreme opwarming van de Aarde", smolt de Sneeuwbal en voerden rivieren die voedingsstoffen naar de oceaan.
Het nieuwe gematigde klimaat en de plotse toestroom van voedsel schiepen de perfecte omstandigheden voor het eerste complexe leven. Denk daarbij niet aan gewervelde dieren, laat staan zoogdieren. Het ging toen om algen, ons aller voorouders.
Hoe de onderzoekers dat uitvogelden? Professor Jochen Brocks, van de nationale universiteit van Australië, verklaart dat ze bewijzen hebben gevonden door gesteente uit die periode te verpletteren en er zo 'molecules van oude organismen' aan te onttrekken. "Die molecules leren ons dat het 650 miljoen jaar geleden interessant werd. Dat was een revolutie van ecosystemen, de opkomst van de algen".
Basis van voedselketen
De bacteriën die tot dan de oceanen domineerden, werden weggedrongen door deze complexere levensvormen. "Deze grote en voedzame organismen lagen aan de basis van de voedselketen en zorgden voor de energie die nodig was voor de ontwikkeling van complexe ecosystemen waarin steeds grotere en complexere dieren, zoals de mens, konden floreren", stel Brocks.
De restanten van die oude organismen werden aangetroffen in afzettingsgesteente uit Australië dat dateert uit de periode net na het smelten van de Sneeuwbalaarde. Daarin werden tekenen van moleculaire fossielen gevonden. "Toen wisten we meteen dat we een baanbrekende ontdekking hadden gedaan, namelijk dat de Sneeuwbalaarde betrokken was bij de ontwikkeling van grote en complexe levensvormen", stelt professor Amber Jarrett van dezelfde universiteit.
Het onderzoek werd gepubliceerd in het vakblad Nature.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
02-09-2017
Mensachtige voetafdrukken gevonden die ouder zijn dan voeten zelf
© Andrzej Boczarowski.
Wetenschappers hebben op het eiland Kreta voetafdrukken ontdekt die daar eigenlijk niet zouden mogen zijn. Verkeerde plaats, verkeerde tijd. De rotsformaties met de prints dateren van 5,7 miljoen jaar geleden. Toen hadden onze voorouders nog 'aapachtige' voeten en leefden ze in Afrika. Zo werd altijd al verondersteld. Het zou kunnen betekenen dat we al veel langer rechtop lopen dan gedacht.
De voetafdrukken werden gevonden in Trachilos in het westen van het Griekse eiland Kreta. Na onderzoek bleken ze duidelijke kenmerken van rechtopstaande mensen te vertonen. Met een unieke vorm: een lange zool, vijf korte tenen, geen klauwen en een grote teen. Met een opvallende bal onder de voet. Terwijl de voeten van mensachtigen veel meer lijken op een menselijke hand. De stap in de evolutie naar modernere voeten zou, zo wordt aangenomen, pas 4 miljoen jaar geleden hebben plaatsgevonden.
De huidige theorieën rond de oorsprong van de mens zijn onder meer gebouwd rond vondsten van fossielen van de Australopithecus in Zuid- en Oost-Afrika. En in de 3,7 miljoen jaar oude Laetoli-voetafdrukken van een rechtopstaande voorouder (behordend tot de Hominini) die aangetroffen werden in Tanzania. Terwijl in Ethiopië voetafdrukken van 4,4 miljoen jaar oud gevonden werden, afkomstig van de Ardipithecus ramidus, ook behorend tot de geslachtengroep Hominini (van wie wij afstammen). Die voetafdrukken lijken nog veel meer op die van een aap dan op die van de moderne mens. Maar de voetafdrukken van Trachilos zijn dus nóg ouder, 5,7 miljoen jaar, én lijken tegelijkertijd 'menselijker' dan die van de Ardipithecus.
Kreta nog geen eiland
Mysterie dus, of minstens een contradictie met de sinds lang aangenomen theorie dat de Ardipithecus een rechtstreekse voorouder is van latere mensachtigen. De onderzoekers komen dan ook tot een conclusie die "controversieel kan zijn", geven ze toe. Het zou erop neerkomen dat er mogelijk nog een andere, vooralsnog onbekende, mensachtige op aarde rechtop rondliep, lang voor de wetenschap dat tot nu toe bevroedde. En ook élders, want voor het eerst zouden fossielen van mensachtigen die ouder zijn dan 1,8 miljoen jaar NIET uit Afrika komen.
Let wel: 5,7 miljoen jaar geleden - tijdens het Mioceen - was Kreta geen eiland maar hing het nog vast aan Griekenland. De Sahara bestond bovendien nog niet en de savanne strekte zich uit van Noord-Afrika tot wat nu Zuid-Oost-Europa is. Het is dus niet ondenkbaar dat het leefgebied van mensachtigen zich zou uitgebreid hebben tot dat deel van de mediterrane regio.
Het was paleontoloog Gerard Gierlinski die tijdens zijn vakantie op Kreta in 2002 de voetafdrukken ontdekte. Hij heeft er met zijn team meer dan tien jaar over gedaan om zijn vondst grondig te onderzoeken. Het is afwachten hoe de wetenschap zal reageren en de paper, gepubliceerd in Proceedings of the Geologists' Association, al dan niet als overtuigend bewijs zal beschouwen.
Onlangs nog werden 7,2 miljoen jaar oude fossielen van de primaat Graecopithecus, gevonden in Griekenland en Bulgarije, geherklasseerd als behorend tot de stamboom van onze voorouders. Dat leek ook al te suggereren dat de menselijke oorsprong toch niet in Afrika ligt maar in Europa. Wordt ongetwijfeld vervolgd.
(HLN)
Mensachtige voetafdrukken gevonden die ouder zijn dan voeten zelf
© Andrzej Boczarowski.
Wetenschappers hebben op het eiland Kreta voetafdrukken ontdekt die daar eigenlijk niet zouden mogen zijn. Verkeerde plaats, verkeerde tijd. De rotsformaties met de prints dateren van 5,7 miljoen jaar geleden. Toen hadden onze voorouders nog 'aapachtige' voeten en leefden ze in Afrika. Zo werd altijd al verondersteld. Het zou kunnen betekenen dat we al veel langer rechtop lopen dan gedacht.
De voetafdrukken werden gevonden in Trachilos in het westen van het Griekse eiland Kreta. Na onderzoek bleken ze duidelijke kenmerken van rechtopstaande mensen te vertonen. Met een unieke vorm: een lange zool, vijf korte tenen, geen klauwen en een grote teen. Met een opvallende bal onder de voet. Terwijl de voeten van mensachtigen veel meer lijken op een menselijke hand. De stap in de evolutie naar modernere voeten zou, zo wordt aangenomen, pas 4 miljoen jaar geleden hebben plaatsgevonden.
De huidige theorieën rond de oorsprong van de mens zijn onder meer gebouwd rond vondsten van fossielen van de Australopithecus in Zuid- en Oost-Afrika. En in de 3,7 miljoen jaar oude Laetoli-voetafdrukken van een rechtopstaande voorouder (behordend tot de Hominini) die aangetroffen werden in Tanzania. Terwijl in Ethiopië voetafdrukken van 4,4 miljoen jaar oud gevonden werden, afkomstig van de Ardipithecus ramidus, ook behorend tot de geslachtengroep Hominini (van wie wij afstammen). Die voetafdrukken lijken nog veel meer op die van een aap dan op die van de moderne mens. Maar de voetafdrukken van Trachilos zijn dus nóg ouder, 5,7 miljoen jaar, én lijken tegelijkertijd 'menselijker' dan die van de Ardipithecus.
Kreta nog geen eiland
Mysterie dus, of minstens een contradictie met de sinds lang aangenomen theorie dat de Ardipithecus een rechtstreekse voorouder is van latere mensachtigen. De onderzoekers komen dan ook tot een conclusie die "controversieel kan zijn", geven ze toe. Het zou erop neerkomen dat er mogelijk nog een andere, vooralsnog onbekende, mensachtige op aarde rechtop rondliep, lang voor de wetenschap dat tot nu toe bevroedde. En ook élders, want voor het eerst zouden fossielen van mensachtigen die ouder zijn dan 1,8 miljoen jaar NIET uit Afrika komen.
Let wel: 5,7 miljoen jaar geleden - tijdens het Mioceen - was Kreta geen eiland maar hing het nog vast aan Griekenland. De Sahara bestond bovendien nog niet en de savanne strekte zich uit van Noord-Afrika tot wat nu Zuid-Oost-Europa is. Het is dus niet ondenkbaar dat het leefgebied van mensachtigen zich zou uitgebreid hebben tot dat deel van de mediterrane regio.
Het was paleontoloog Gerard Gierlinski die tijdens zijn vakantie op Kreta in 2002 de voetafdrukken ontdekte. Hij heeft er met zijn team meer dan tien jaar over gedaan om zijn vondst grondig te onderzoeken. Het is afwachten hoe de wetenschap zal reageren en de paper, gepubliceerd in Proceedings of the Geologists' Association, al dan niet als overtuigend bewijs zal beschouwen.
Onlangs nog werden 7,2 miljoen jaar oude fossielen van de primaat Graecopithecus, gevonden in Griekenland en Bulgarije, geherklasseerd als behorend tot de stamboom van onze voorouders. Dat leek ook al te suggereren dat de menselijke oorsprong toch niet in Afrika ligt maar in Europa. Wordt ongetwijfeld vervolgd.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Dat laatste klopt, er zijn een heleboel moderne Turken, ook wat betreft de plaats van religie. Maar een deel daarvan heeft toch op het verleden gestemd. Want daar staat Erdogan voor.. Wat die familie betreft, dat heeft inderdaad niks mef Evolutie te maken. Ook niet met Turkije, al kun je er - met wat moeite - symboliek in zien: ze konden maar even staan, en gingen meteen weer kruipen.quote:Op zaterdag 24 juni 2017 11:04 schreef MrRatio het volgende:
Tsja Turkije en evolutie.
Het leek er even dat Turkije een bijdrage kon leveren aan de evolutietheorie. Een familie had gezinsleden die niet rechtop konden lopen.
http://news.nationalgeogr(...)60308_all_fours.html
http://www.dailymail.co.u(...)verse-evolution.html
Helaas voor de wetenschap, het was geen genenkwestie, maar een kwestie van opvoeding: de volwassenen hadden niet geleerd om te lopen, en bleven daardoor in een kruipstadium hangen.
Disclaimer: niet alle Turken zijn zo primitief.
Maar wat jij verder over die familie vertelt, klopt voor geen meter: er is wel degelijk een lichamelijke oorzaak, zelfs een genetisch bepaalde. En nergens heeft de wetenschap die onzin zelfs maar als idee geopperd. Laat staan als • theorie• Die paar loslopende idioten neemt niemand serieus. Het idee dat gaan lopen een kwestie van opvoeding is, is ook al grote onzin. Hoe lang heb jel naar de video gekeken 5 minuten? Hoeveel regels van die flutkrant? Minder dan 7, want daar staat a byproduct of a hereditary condition relating to balance
Maar zelfs als je geen Engels verstaat, is het knetterduidelijk: ze, hebben grote evenwichtsproblemen, ook bij het lopen op handen en voeten.
En wat een k*t-docu, een clown uit het museum die beroemd wil worden met een soort aapmensen te "onderzoeken". Wat hij helemaal niet kan, omdat ie nog uitgelegd moet krijgen wat een cerebellum is. Nadat 'ie terug is van het aapjes kijken met een cameraploeg. En dat stompzinnige commentaar: geen dier loopt zo goed op twee benen als wij, en dat komt door ons geweldige gevoel voor evenwicht. Dus de struisvogel stumpert maar wat, apen razen door de boomtoppen, en klipgeiten nemen met gladde hoeven de smalste randjes van steile rotsen, met een gevoel voor evenwicht dat niet kan tippen aan het onze.
Waarom post je zulke bagger eigenlijk, als je niet de moeite neemt om te lezen of te kijken?
[ Bericht 5% gewijzigd door Pinpoint op 08-09-2017 03:26:57 ]
-- <br />Pinpoint
Seksuele selectie kan alles verklaren. Kaalhoofdigheid? Even denken waar dat gunstig voor kan zijn.. hm... kweenie, zal dus wel sexy gevonden zijn. Geen vacht meer? lijkt me duidelijk: als jij de keuze had tussen een harige en een naakte vrouw/man, waar zou je het mee doen? Langere benen en alleen daarmee lopen? nogal wiedes: om die harige types te ontlopen, want die hadden ook liever ons, dan eentje met kriebelhaar en vlooien Of gewoon om beter te laten zien wat voor vlees je in de kuip te brokkelen hebt. En zo splitste de mens zich af van de andere apen. Als we in koudere streken weer een vacht hadden gekregen, was dat geen enkel probleem geweest. Dan waren de voorkeuren blijkbaar weer terug veranderd, of werd zo'n gladde huid kennelijk toch onhoudbaar, en kozen de wijfjes toch maar geld een kriebelige engerd voor hun eieren.quote:Op vrijdag 26 mei 2017 10:43 schreef Semisane het volgende:
quote:
In 1871, Charles Darwin suggested that a female’s choice of mate could drive the evolution of mating signals in males. His idea stems from his observations of the iconic courtship displays of peacocks, the songs of crickets and his contemporary insights into the whimsical nature of human females. [...]
[...] “But Darwin also proposed that sexual selection can favour males who are better at detecting and responding to signals from females, including chemical signals like pheromones. So males with sensory structures that can better detect female signals may have the edge in finding them in order to mate and pass on their genes.”
But he says this idea has been largely overlooked until now.
Seksuele selectie is voor evolutiebiologen een pain in the ass. Het bestaat, en komt veel voor. Maar iets dat zo makkelijk alles kan verklaren, maar waar geen bewijs voor is, behalve "er is geen andere verklaring" kan net zo goed niet de oorzaak geweest zijn. En hindert dan wel het vinden van de echte. Dus dat "overlooked until now" is een tricky argument, als collega's aarzelen bij je hypothese dat iets door seksuele selectie zo gekomen is. Er is een reden voor hun aarzeling.
[ Bericht 2% gewijzigd door Pinpoint op 08-09-2017 04:32:04 ]
-- <br />Pinpoint
Slecht idee, je moet beginnen bij iets waar je wat zinnigs over kunt zeggen.quote:
Laten wij bij het begin beginnen.
Wat was het eerst?
-- <br />Pinpoint
Volgens mijbegrijp jij dat artikel niet zo goed. Waar precies claimt iemand dat seksuele selectie "alles" verklaard? Het gaat toch over een vrij specifiek onderwerp en een vrij specifieke voorspelling.quote:
[..]
Seksuele selectie kan alles verklaren. Kaalhoofdigheid? Even denken waar dat gunstig voor kan zijn.. hm... kweenie, zal dus wel sexy gevonden zijn. Geen vacht meer? lijkt me duidelijk: als jij de keuze had tussen een harige en een naakte vrouw/man, waar zou je het mee doen? Langere benen en alleen daarmee lopen? nogal wiedes: om die harige types te ontlopen, want die hadden ook liever ons, dan eentje met kriebelhaar en vlooien Of gewoon om beter te laten zien wat voor vlees je in de kuip te brokkelen hebt. En zo splitste de mens zich af van de andere apen. Als we in koudere streken weer een vacht hadden gekregen, was dat geen enkel probleem geweest. Dan waren de voorkeuren blijkbaar weer terug veranderd, of werd zo'n gladde huid kennelijk toch onhoudbaar, en kozen de wijfjes toch maar geld een kriebelige engerd voor hun eieren.
Seksuele selectie is voor evolutiebiologen een pain in the ass. Het bestaat, en komt veel voor. Maar iets dat zo makkelijk alles kan verklaren, maar waar geen bewijs voor is, behalve "er is geen andere verklaring" kan net zo goed niet de oorzaak geweest zijn. En hindert dan wel het vinden van de echte. Dus dat "overlooked until now" is een tricky argument, als collega's aarzelen bij je hypothese dat iets door seksuele selectie zo gekomen is. Er is een reden voor hun aarzeling.
Putting the Fun back into Fundamentally Wrong since 1975.
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
Dat het alles verklaart? Dat zeg ik, en dat is precies het probleem: wat voor eigenschap je ook wilt evolutionair wilt verklaren, met seksuele selectie lukt het altijd. En elke keer gaat het om iets specifieks. Dat maakt het niet tot een onjuiste verklaring, het kan heel goed zo gegaan zijn. En als niemand een andere, plausibele verklaring heeft, is seksuele selectie voorlopig de enige. Die is dan geschikt om te noemen, als creationisten, maar ook serieuze geïnteresseerden bijv. op school, vragen hoe het door evolutie zo geworden kan zijn.quote:Op vrijdag 8 september 2017 08:32 schreef Semisane het volgende:
[..]
Volgens mijbegrijp jij dat artikel niet zo goed. Waar precies claimt iemand dat seksuele selectie "alles" verklaard? Het gaat toch over een vrij specifiek onderwerp en een vrij specifieke voorspelling.
Het is te vergelijken met een archeologische vondst van een prehistorisch kledingstuk, waarvan de herkomst onbekend is, tussen 2 plekken waar ooit nederzettingen zijn geweest. Sommige eigenschappen zijn functioneel gezien in omgeving A te verwachten maar niet in omgeving B. Dan kan onderzoek naar pollen enz. de hypothese ondersteunen, dat het daar vandaan komt. Maar er is ook een eigenschap die daar niet bij past, iets dat in A nooit nodig was. Of waar niemand een functie voor kan bedenken. Dan kan het mode geweest zijn. Maar of het dat was, weet je niet, want misschien was er toch een functie. Stel je een eiland voor, waar het bij regen altijd noodweer is met zware storm. De bewoners weten niet beter of dat is overal zo. Daar spoelt een paraplu aan. Goh, wat een aparte wandelstok. Die zal vast van van een elitair figuur geweest zijn, op een ander eiland.
[ Bericht 4% gewijzigd door Pinpoint op 08-09-2017 12:06:30 ]
-- <br />Pinpoint
Je begrijpt dat seksuele selectie een heel specifieke subset is van natuurlijke selectie en dat de eerste vorm maar bij bepaalde voorspellingen wordt gebruikt als verklaring?
Geen enkele bioloog die beweerd dat seksuele selectie "alles" verklaard binnen de evolutie theorie, dat beweerd men ook niet m.b.t. Natuurlijke selectie.
Ik begrijp eigenlijk je kritiek specifiek op het artikel niet zo, maar de discussie daarover hoort eigenlijk plaats in het topic W&T / [ Centraal ] Evolutie discussie & vragentopic. #2 dit topic puur over evolutie nieuws-artikelen kan gaan.
Geen enkele bioloog die beweerd dat seksuele selectie "alles" verklaard binnen de evolutie theorie, dat beweerd men ook niet m.b.t. Natuurlijke selectie.
Ik begrijp eigenlijk je kritiek specifiek op het artikel niet zo, maar de discussie daarover hoort eigenlijk plaats in het topic W&T / [ Centraal ] Evolutie discussie & vragentopic. #2 dit topic puur over evolutie nieuws-artikelen kan gaan.
Putting the Fun back into Fundamentally Wrong since 1975.
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
08-09-2017
Warme grotten onder ijs Antarctica herbergen mogelijk nieuwe diersoorten
© afp.
Het is koud op Antarctica, maar onder het ijs bevinden zich ook grotten met warme temperaturen tot 25 graden Celsius. Onderzoekers hebben in bodemstalen uit ondergrondse holen rond de vulkaan Mount Erebus op Antarctica DNA van mossen, algen en kleine diertjes gevonden. Ook DNA dat niet matcht met bekende soorten.
Mount Erebus is een actieve vulkaan op het eiland Ross op Antarctica. Rond de vulkaan bevinden zich verscheidene holen uitgehouwen onder het ijs door stoom. Wetenschappers hebben onderzoek verricht dat gepubliceerd werd in het tijdschrift Polar Biology.
"Er is licht bij de grotopeningen en licht dringt dieper door in bepaalde grotten die bedekt zijn met een dunnere laag ijs", zegt co-auteur, dr. Ceridwen Fraser van de Australian National University (ANU) in Canberra. Het meeste DNA komt overeen met dat van planten en dieren die al elders op Antarctica aangetroffen werden. Maar ander DNA kon dan weer niet helemaal geïdentificeerd worden, zegt Fraser.
Nieuwe wereld
Zijn collega-onderzoeker, prof. Craig Cary van de Nieuw-Zeelandse University of Waikato, bevestigt dat eerdere studies al wezen op een scala aan bacteriën en schimmels in de vulkanische holen. "Maar dit onderzoek wijst op de aanwezigheid van hogere planten en dieren", zegt hij.
Een derde mede-auteur van het wetenschapsartikel, prof. Laurie Connell van de University of Maine, zegt dat de studie nog niet bewijst dat de planten en dieren vandaag nog altijd in de grotten leven. "Nu moeten we die van naderbij bekijken en gaan zoeken naar levende organismen. Als die bestaan, dan opent dit de deur naar een opwindende nieuwe wereld", zegt ze.
Antarctica telt wel meer vulkanen. Er zouden zich dus weleens meer van dat soort grottensystemen onder het ijs op het continent kunnen bevinden
(HLN)
Warme grotten onder ijs Antarctica herbergen mogelijk nieuwe diersoorten
© afp.
Het is koud op Antarctica, maar onder het ijs bevinden zich ook grotten met warme temperaturen tot 25 graden Celsius. Onderzoekers hebben in bodemstalen uit ondergrondse holen rond de vulkaan Mount Erebus op Antarctica DNA van mossen, algen en kleine diertjes gevonden. Ook DNA dat niet matcht met bekende soorten.
Mount Erebus is een actieve vulkaan op het eiland Ross op Antarctica. Rond de vulkaan bevinden zich verscheidene holen uitgehouwen onder het ijs door stoom. Wetenschappers hebben onderzoek verricht dat gepubliceerd werd in het tijdschrift Polar Biology.
"Er is licht bij de grotopeningen en licht dringt dieper door in bepaalde grotten die bedekt zijn met een dunnere laag ijs", zegt co-auteur, dr. Ceridwen Fraser van de Australian National University (ANU) in Canberra. Het meeste DNA komt overeen met dat van planten en dieren die al elders op Antarctica aangetroffen werden. Maar ander DNA kon dan weer niet helemaal geïdentificeerd worden, zegt Fraser.
Nieuwe wereld
Zijn collega-onderzoeker, prof. Craig Cary van de Nieuw-Zeelandse University of Waikato, bevestigt dat eerdere studies al wezen op een scala aan bacteriën en schimmels in de vulkanische holen. "Maar dit onderzoek wijst op de aanwezigheid van hogere planten en dieren", zegt hij.
Een derde mede-auteur van het wetenschapsartikel, prof. Laurie Connell van de University of Maine, zegt dat de studie nog niet bewijst dat de planten en dieren vandaag nog altijd in de grotten leven. "Nu moeten we die van naderbij bekijken en gaan zoeken naar levende organismen. Als die bestaan, dan opent dit de deur naar een opwindende nieuwe wereld", zegt ze.
Antarctica telt wel meer vulkanen. Er zouden zich dus weleens meer van dat soort grottensystemen onder het ijs op het continent kunnen bevinden
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
29-09-2017
Moderne mens ontstond meer dan 300.000 jaar geleden
Het zou betekenen dat de moderne mens tot wel 170.000 jaar ouder is dan gedacht.
De onderzoekers bestudeerden het genoom van zeven mensen die lang geleden leefden in wat vandaag de dag Zuid-Afrika is. Drie van hen waren boeren ten tijde van de IJzertijd en leefden tussen 500 en 300 jaar geleden. De andere vier individuen waren jagers en verzamelaars die zo’n 2000 jaar geleden leefden. De onderzoekers analyseerden het genoom van deze zeven personen en keken tevens naar databases gevuld met informatie over moderne en archaïsche genomen.
Jager en verzamelaar
Al snel kwam de focus te liggen op het DNA van een Zuid-Afrikaans jongetje dat zo’n 2000 jaar geleden leefde. Niet alleen omdat zijn genetische materiaal nog van hoge kwaliteit was, maar ook omdat hij een jager en verzamelaar was die leefde in een tijd vóór migranten uit noordelijker Afrika de Zuid-Afrikaanse kust bereikten. Het betekent dat zijn genetische materiaal zich nog niet gemixt had met dat van mensen uit andere delen van Afrika en Eurazië.
Tot wel 350.000 jaar oud
De onderzoekers vergeleken het genoom van de jongen met dat van andere mensen afkomstig uit andere tijdvakken en gebieden. En op basis daarvan konden de onderzoekers inschatten wanneer de eerste populatie moderne mensen ontstond. Dat zou zo’n 350.000 tot 260.000 jaar geleden zijn gebeurd. “Dat betekent dat moderne mensen eerder ontstonden dan eerder werd gedacht,” stelt onderzoeker Marlize Lombard.
“Onderzoek wijst erop dat de transitie van archaïsche mensen naar moderne mensen niet op één plek in Afrika plaatsvond”
Homo naledi
In het verleden zijn fossiele vondsten uit Oost-Afrika vaak gebruikt om het ontstaan van moderne mensen te dateren. En daaruit rolde dan dat de moderne mens zo’n 180.000 jaar geleden ontstond. Maar dit nieuwe onderzoek stelt dus dat het veel eerder gebeurde: zo’n 350.000 tot 260.000 jaar geleden. In datzelfde tijdvlak leefde in Zuid-Afrika zeker nog één en mogelijk zelfs twee andere soorten mensachtigen, waaronder de recent ontdekte Homo naledi.
Daarnaast wijzen fossiele vondsten, archeologische ontdekkingen en genetisch onderzoek erop dat de transitie van archaïsche mensen naar moderne mensen niet op één plek in Afrika plaatsvond. In plaats daarvan lijken zowel het zuidelijke als noordelijke deel van Afrika hierin een rol te hebben gespeeld. “Dus zowel paleo-antropologisch als genetisch bewijs wijst in steeds sterkere mate op een multiregionale oorsprong van anatomisch gezien moderne mensen in Afrika, dat wil zeggen dat Homo sapiens niet op één plek in Afrika ontstond, maar op verschillende plaatsen op het continent geëvolueerd is uit oudere vormen en er sprake was van een gene flow tussen groepen van verschillende plekken,” aldus onderzoeker Carina Schlebusch.
(scientias.nl)
Moderne mens ontstond meer dan 300.000 jaar geleden
Het zou betekenen dat de moderne mens tot wel 170.000 jaar ouder is dan gedacht.
De onderzoekers bestudeerden het genoom van zeven mensen die lang geleden leefden in wat vandaag de dag Zuid-Afrika is. Drie van hen waren boeren ten tijde van de IJzertijd en leefden tussen 500 en 300 jaar geleden. De andere vier individuen waren jagers en verzamelaars die zo’n 2000 jaar geleden leefden. De onderzoekers analyseerden het genoom van deze zeven personen en keken tevens naar databases gevuld met informatie over moderne en archaïsche genomen.
Jager en verzamelaar
Al snel kwam de focus te liggen op het DNA van een Zuid-Afrikaans jongetje dat zo’n 2000 jaar geleden leefde. Niet alleen omdat zijn genetische materiaal nog van hoge kwaliteit was, maar ook omdat hij een jager en verzamelaar was die leefde in een tijd vóór migranten uit noordelijker Afrika de Zuid-Afrikaanse kust bereikten. Het betekent dat zijn genetische materiaal zich nog niet gemixt had met dat van mensen uit andere delen van Afrika en Eurazië.
Tot wel 350.000 jaar oud
De onderzoekers vergeleken het genoom van de jongen met dat van andere mensen afkomstig uit andere tijdvakken en gebieden. En op basis daarvan konden de onderzoekers inschatten wanneer de eerste populatie moderne mensen ontstond. Dat zou zo’n 350.000 tot 260.000 jaar geleden zijn gebeurd. “Dat betekent dat moderne mensen eerder ontstonden dan eerder werd gedacht,” stelt onderzoeker Marlize Lombard.
“Onderzoek wijst erop dat de transitie van archaïsche mensen naar moderne mensen niet op één plek in Afrika plaatsvond”
Homo naledi
In het verleden zijn fossiele vondsten uit Oost-Afrika vaak gebruikt om het ontstaan van moderne mensen te dateren. En daaruit rolde dan dat de moderne mens zo’n 180.000 jaar geleden ontstond. Maar dit nieuwe onderzoek stelt dus dat het veel eerder gebeurde: zo’n 350.000 tot 260.000 jaar geleden. In datzelfde tijdvlak leefde in Zuid-Afrika zeker nog één en mogelijk zelfs twee andere soorten mensachtigen, waaronder de recent ontdekte Homo naledi.
Daarnaast wijzen fossiele vondsten, archeologische ontdekkingen en genetisch onderzoek erop dat de transitie van archaïsche mensen naar moderne mensen niet op één plek in Afrika plaatsvond. In plaats daarvan lijken zowel het zuidelijke als noordelijke deel van Afrika hierin een rol te hebben gespeeld. “Dus zowel paleo-antropologisch als genetisch bewijs wijst in steeds sterkere mate op een multiregionale oorsprong van anatomisch gezien moderne mensen in Afrika, dat wil zeggen dat Homo sapiens niet op één plek in Afrika ontstond, maar op verschillende plaatsen op het continent geëvolueerd is uit oudere vormen en er sprake was van een gene flow tussen groepen van verschillende plekken,” aldus onderzoeker Carina Schlebusch.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
https://www.vrt.be/vrtnws(...)komst-van-voorouder/quote:Fossiele monsterkrokodil wijst op vroegere opkomst van voorouders krokodillen
Paleontologen aan de University of Edinburgh hebben een nieuwe soort fossiele zeekrokodil ontdekt, die nieuw licht werpt op de oorsprong van de verre afstammelingen van de moderne krokodillen. De ontdekking toont aan dat een uitgestorven groep van waterreptielen miljoenen jaren eerder ontstaan is dan tot nu gedacht werd.
Luc De Roy
wo 04 okt 18:56
De nieuw ontdekte soort was geen kleintje: de krokodil was meer dan 3 meter lang en leefde in de warme, ondiepe zeeën die een groot deel van wat nu Europa is, bedekten. De krokodil had krachtige kaken en grote, gezaagde tanden, die haar toelieten zich te voeden met grote prooien, zoals prehistorische inktvissen.
https://www.omroepwest.nl(...)g-wat-leren-van-apenquote:'Vrouwen kunnen nog wat leren van apen'
LEIDEN - Volgens de Universiteit Leiden kunnen vrouwelijke wetenschappers wat leren van bonobo's. Dat concluderen enkele onderzoekers na een studie over het delen van informatie.
Voor het onderzoek werden bijna 300 onderzoekers benaderd over de hele wereld. De vraag: of ze bepaalde onderzoeksresultaten wilden delen, zonder tegenprestatie. Die resultaten op zich waren niet interessant, maar of er een reactie volgde des te meer.
Een groot deel van de onderzoekers wilde wel informatie delen. Maar nu komt het. Mannen die van een man een verzoek kregen, stemden 15 procent vaker toe dan mannen die het verzoek van een vrouw kregen, of vrouwen die het verzoek van een man óf vrouw kregen.
Vrouwelijke leider bij bonobo's
De grote sekseverschillen zijn volgens de Leidse onderzoekers te wijten aan de toenemende competitie die vrouwelijke onderzoekers ervaren. Ook ouderwetse netwerken met mannen kunnen een rol spelen.
Maar dat vrouwen niet op dezelfde schaal vrouwen willen helpen, is opmerkelijk. Volgens onderzoekster Mariska Kret kunnen vrouwen wat dat betreft nog wat leren van bonobo-apen. 'Die hebben een vrouwelijke leider juist omdat de vrouwen elkaar zo goed supporten.'
Alleen bij wetenschappers of breder
De onderzoekers willen in de toekomst onderzoeken of de sekseverschillen alleen bij wetenschappers voorkomen, of dat het een algemeen patroon is.
https://www.sciencedaily.com/releases/2017/10/171019143010.htmquote:Evolution in your back garden: Great tits may be adapting their beaks to birdfeeders
A British enthusiasm for feeding birds may have caused UK great tits to have evolved longer beaks than their European counterparts, according to new research. The findings identify for the first time the genetic differences between UK and Dutch great tits which researchers were then able to link to longer beaks in UK birds.
Putting the Fun back into Fundamentally Wrong since 1975.
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
Ergens heb ik het idee dat tits in deze context iets anders betekend dan op de rest van Fok!quote:
[..]
https://www.sciencedaily.com/releases/2017/10/171019143010.htm
Kan iemand dat woordje voor me vertalen?
Engelse Vogelliefhebbers hebben kennelijk ook behoeftes inderdaad.quote:
[..]
Ergens heb ik het idee dat tits in deze context iets anders betekend dan op de rest van Fok!
Kan iemand dat woordje voor me vertalen?
Maar wij hier in Nederland noemen het de Koolmees (Parus major).
Putting the Fun back into Fundamentally Wrong since 1975.
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
02-11-2017
Nieuwe soort orang-oetan ontdekt
En hij is nu al de meest bedreigde mensaap ter wereld.
Tot voor kort waren ons – naast de mens – zes grote mensapen bekend: de Sumatraanse en Borneose orang-oetan, de chimpansee, de bonobo en oostelijke- en westelijke gorilla. Maar nieuw onderzoek toont aan dat we er eentje over het hoofd hebben gezien. Een geïsoleerde populatie orang-oetans op Sumatra blijkt namelijk echt een aparte soort te zijn. En die soort heeft de naam Tapanuli-orang-oetans gekregen (Pongo tapanuliensis).
Sumatra
De nieuwe soort leeft in het noordelijke deel van Sumatra. Het bestaan van de populatie is al lang bekend. Ook het vermoeden dat deze orang-oetans tot een nieuwe soort behoorden, is niet nieuw. Eerder onderzoek toonde al aan dat hun gedrag anders was dan dat van bekende orang-oetans. Ook genetisch waren er de nodige verschillen. Maar de echte doorbraak kwam in 2013 toen onderzoekers de handen konden leggen op het skelet van één van deze op Noord-Sumatra levende orang-oetans. Onderzoek wees uit dat zowel de schedel als de tanden van de orang-oetan radicaal anders waren dan die van bekende orang-oetans. En daarmee verdiende deze populatie een eigen soortnaam. “Het gebeurt niet elke dag dat we een nieuwe soort mensaap ontdekken, dus de ontdekking is zeker opwindend,” stelt onderzoeker Michael Krutzen.
De nieuwe orang-oetan. Afbeelding: Maxime Aliaga / Sumatran Orangutan Conservation Program, SOCP.
Zorgelijk
De gloednieuwe soort geeft echter direct reden tot zorg. Want de populatie telt slechts 800 apen én wordt ernstig bedreigd. Zo zijn stropers een probleem. Net als de plannen die er liggen voor de aanleg van dam die ervoor zou zorgen dat een groot deel van het leefgebied van deze apen onder water komt te staan.
De nieuwe soort in close-up. Afbeelding: Maxime Aliaga / Sumatran Orangutan Conservation Program, SOCP.
Al met al ziet de toekomst er somber uit. Onderzoek suggereert dat een sterftecijfer van minder dan 1 procent per jaar al tot het uitsterven van de soort zou kunnen leiden. “Als per jaar 8 van de 800 dieren gedood of op een andere manier uit de populatie verwijderd worden, kan de soort al gedoemd zijn om te verdwijnen,” aldus de onderzoekers. Ze pleiten er dan ook voor om alles in het werk te stellen om deze apen van de ondergang te redden. Dat betekent: een betere bescherming van hun leefgebied en de apen zelf. En tevens meer onderzoek doen naar wat deze apen hindert. “Mensapen behoren tot de best bestudeerde soorten ter wereld,” vertelt onderzoeker Erik Meijaard. “Als we na 200 jaar serieus biologisch onderzoek nog steeds nieuwe soorten binnen deze groep kunnen ontdekken, wat vertelt ons dat dan over al het andere dat we over het hoofd zien: onbekende soorten, onbekende ecologische relaties, kritieke grenzen die we niet zouden moeten overschrijden? Mensen voeren een wereldwijd experiment uit, maar hebben geen idee welke impact dat echt heeft en hoe het uiteindelijk onze eigen overlevingskansen kan ondermijnen.”
Afbeelding: Maxime Aliaga / Sumatran Orangutan Conservation Program, SOCP
(scientias.nl)
Nieuwe soort orang-oetan ontdekt
En hij is nu al de meest bedreigde mensaap ter wereld.
Tot voor kort waren ons – naast de mens – zes grote mensapen bekend: de Sumatraanse en Borneose orang-oetan, de chimpansee, de bonobo en oostelijke- en westelijke gorilla. Maar nieuw onderzoek toont aan dat we er eentje over het hoofd hebben gezien. Een geïsoleerde populatie orang-oetans op Sumatra blijkt namelijk echt een aparte soort te zijn. En die soort heeft de naam Tapanuli-orang-oetans gekregen (Pongo tapanuliensis).
Sumatra
De nieuwe soort leeft in het noordelijke deel van Sumatra. Het bestaan van de populatie is al lang bekend. Ook het vermoeden dat deze orang-oetans tot een nieuwe soort behoorden, is niet nieuw. Eerder onderzoek toonde al aan dat hun gedrag anders was dan dat van bekende orang-oetans. Ook genetisch waren er de nodige verschillen. Maar de echte doorbraak kwam in 2013 toen onderzoekers de handen konden leggen op het skelet van één van deze op Noord-Sumatra levende orang-oetans. Onderzoek wees uit dat zowel de schedel als de tanden van de orang-oetan radicaal anders waren dan die van bekende orang-oetans. En daarmee verdiende deze populatie een eigen soortnaam. “Het gebeurt niet elke dag dat we een nieuwe soort mensaap ontdekken, dus de ontdekking is zeker opwindend,” stelt onderzoeker Michael Krutzen.
De nieuwe orang-oetan. Afbeelding: Maxime Aliaga / Sumatran Orangutan Conservation Program, SOCP.
Zorgelijk
De gloednieuwe soort geeft echter direct reden tot zorg. Want de populatie telt slechts 800 apen én wordt ernstig bedreigd. Zo zijn stropers een probleem. Net als de plannen die er liggen voor de aanleg van dam die ervoor zou zorgen dat een groot deel van het leefgebied van deze apen onder water komt te staan.
De nieuwe soort in close-up. Afbeelding: Maxime Aliaga / Sumatran Orangutan Conservation Program, SOCP.
Al met al ziet de toekomst er somber uit. Onderzoek suggereert dat een sterftecijfer van minder dan 1 procent per jaar al tot het uitsterven van de soort zou kunnen leiden. “Als per jaar 8 van de 800 dieren gedood of op een andere manier uit de populatie verwijderd worden, kan de soort al gedoemd zijn om te verdwijnen,” aldus de onderzoekers. Ze pleiten er dan ook voor om alles in het werk te stellen om deze apen van de ondergang te redden. Dat betekent: een betere bescherming van hun leefgebied en de apen zelf. En tevens meer onderzoek doen naar wat deze apen hindert. “Mensapen behoren tot de best bestudeerde soorten ter wereld,” vertelt onderzoeker Erik Meijaard. “Als we na 200 jaar serieus biologisch onderzoek nog steeds nieuwe soorten binnen deze groep kunnen ontdekken, wat vertelt ons dat dan over al het andere dat we over het hoofd zien: onbekende soorten, onbekende ecologische relaties, kritieke grenzen die we niet zouden moeten overschrijden? Mensen voeren een wereldwijd experiment uit, maar hebben geen idee welke impact dat echt heeft en hoe het uiteindelijk onze eigen overlevingskansen kan ondermijnen.”
Afbeelding: Maxime Aliaga / Sumatran Orangutan Conservation Program, SOCP
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Meer: https://www.vrt.be/vrtnws(...)jke-valstrikken---z/quote:Mammoet-mannetjes stierven vaker in "natuurlijke valstrikken", zo blijkt uit DNA
Zeven op de tien fossiele overblijfselen van wolharige mammoeten blijken afkomstig te zijn van mannetjes. Dat blijkt uit DNA-onderzoek op 98 specimens uit verschillende delen van Siberië. De onderzoekers denken dat de onervaren jonge mannetjes vaker alleen rondtrokken, meer risico's namen, en vaker aan hun einde kwamen door in een "natuurlijke valstrik" te vallen, die het waarschijnlijker maakte dat hun overblijfselen bewaard zijn gebleven.
Luc De Roy
18:34
07-11-2017
Dit stofje kan wel eens van cruciaal belang zijn geweest voor het ontstaan van leven op aarde
Met diamidofosfaat vallen puzzelstukjes op hun plaats.
Voor de eerste levensvormen op aarde konden ontstaan, waren er eerst drie ingrediënten nodig. Namelijk: korte strengen nucleotiden voor het opslaan van genetische informatie, korte ketens van aminozuren (peptiden) die de belangrijkste functies van cellen vervulden en lipiden die een soort celwand-achtige structuur konden vormen. Onderzoekers denken dat een chemische reactie – die ze fosforylering noemen – van cruciaal belang is geweest voor de ‘montage’ van deze drie ingrediënten. Een fraaie theorie. Maar er is één probleem: tot voor kort was er geen stofje bekend dat in de begintijd van het leven op aarde aanwezig was én deze drie ingrediënten voor leven zij-aan-zij onder dezelfde, realistische omstandigheden kon produceren.
Diamidofosfaat
Maar een nieuw onderzoek brengt daar verandering in. Onderzoekers hebben namelijk zo’n stofje gevonden. En het heet diamidofosfaat. “Wij suggereren een fosforylering die leidde tot oligonucelotiden, oligopeptiden en de cel-achtige structuren om ze mee in te kapselen,” vertelt onderozeker Ramanarayanan Krishnamurthy. “En dat moet weer geleid hebben tot andere chemische processen die eerder niet mogelijk waren, wat mogelijk weer leidde tot de eerste simpele, op cellen gebaseerde levende wezens.”
Experiment
De onderzoekers baseren zich op experimenten. Tijdens deze experimenten toonden ze aan dat diamidofosfaat in water onder een breed scala aan temperaturen de vier nucleosiden die dienst doen als bouwblokken van RNA kon fosforyleren. Voeg er een ander simpel organisch stofje waarvan wordt aangenomen dat het op de jonge aarde aanwezig was – imidazol – aan toe en de activiteiten van diamidofosfaat leiden tot het ontstaan van korte, RNA-achtige ketens van deze gefosforyleerde bouwblokken. En van de bouwblokken van lipiden bleek diamidofosfaat – met wat water en imidazool – ook primitieve versies van cellen te kunnen knutselen. Bovendien bleek het stofje in water op kamertemperatuur verschillende aminozuren te fosforyleren en aan elkaar te koppelen, zodat korte ketens peptiden (kleinere versies van eiwitten) ontstonden. “Met diamidofosfaat en water en milde omstandigheden kun je ervoor zorgen dat deze drie belangrijke klassen van pre-biologische moleculen samenkomen en transformeren, zodat de mogelijkheid ontstaat dat ze de interactie met elkaar aangaan.”
Het doet Krishnamurthy allemaal een beetje denken aan de goede fee uit Assepoester. “Die zwaait met haar stokje: ‘poef, poef, poef’ en al het eenvoudige wordt getransformeerd tot iets complex en interessants.” Of het werkelijk zo gegaan is toen de eerste levensvormen op aarde het levenslicht zagen? Dat blijft gissen. Zo is bijvoorbeeld nog niet bewezen dat diamidofosfaat op de jonge aarde aanwezig was. De volgende stap is dan ook: zoeken naar aanwijzingen dat dit stofje – of stofjes die een vergelijkbare rol konden spelen – op aarde te vinden waren vóór het leven ontstond.
(scientias.nl)
Dit stofje kan wel eens van cruciaal belang zijn geweest voor het ontstaan van leven op aarde
Met diamidofosfaat vallen puzzelstukjes op hun plaats.
Voor de eerste levensvormen op aarde konden ontstaan, waren er eerst drie ingrediënten nodig. Namelijk: korte strengen nucleotiden voor het opslaan van genetische informatie, korte ketens van aminozuren (peptiden) die de belangrijkste functies van cellen vervulden en lipiden die een soort celwand-achtige structuur konden vormen. Onderzoekers denken dat een chemische reactie – die ze fosforylering noemen – van cruciaal belang is geweest voor de ‘montage’ van deze drie ingrediënten. Een fraaie theorie. Maar er is één probleem: tot voor kort was er geen stofje bekend dat in de begintijd van het leven op aarde aanwezig was én deze drie ingrediënten voor leven zij-aan-zij onder dezelfde, realistische omstandigheden kon produceren.
Diamidofosfaat
Maar een nieuw onderzoek brengt daar verandering in. Onderzoekers hebben namelijk zo’n stofje gevonden. En het heet diamidofosfaat. “Wij suggereren een fosforylering die leidde tot oligonucelotiden, oligopeptiden en de cel-achtige structuren om ze mee in te kapselen,” vertelt onderozeker Ramanarayanan Krishnamurthy. “En dat moet weer geleid hebben tot andere chemische processen die eerder niet mogelijk waren, wat mogelijk weer leidde tot de eerste simpele, op cellen gebaseerde levende wezens.”
Experiment
De onderzoekers baseren zich op experimenten. Tijdens deze experimenten toonden ze aan dat diamidofosfaat in water onder een breed scala aan temperaturen de vier nucleosiden die dienst doen als bouwblokken van RNA kon fosforyleren. Voeg er een ander simpel organisch stofje waarvan wordt aangenomen dat het op de jonge aarde aanwezig was – imidazol – aan toe en de activiteiten van diamidofosfaat leiden tot het ontstaan van korte, RNA-achtige ketens van deze gefosforyleerde bouwblokken. En van de bouwblokken van lipiden bleek diamidofosfaat – met wat water en imidazool – ook primitieve versies van cellen te kunnen knutselen. Bovendien bleek het stofje in water op kamertemperatuur verschillende aminozuren te fosforyleren en aan elkaar te koppelen, zodat korte ketens peptiden (kleinere versies van eiwitten) ontstonden. “Met diamidofosfaat en water en milde omstandigheden kun je ervoor zorgen dat deze drie belangrijke klassen van pre-biologische moleculen samenkomen en transformeren, zodat de mogelijkheid ontstaat dat ze de interactie met elkaar aangaan.”
Het doet Krishnamurthy allemaal een beetje denken aan de goede fee uit Assepoester. “Die zwaait met haar stokje: ‘poef, poef, poef’ en al het eenvoudige wordt getransformeerd tot iets complex en interessants.” Of het werkelijk zo gegaan is toen de eerste levensvormen op aarde het levenslicht zagen? Dat blijft gissen. Zo is bijvoorbeeld nog niet bewezen dat diamidofosfaat op de jonge aarde aanwezig was. De volgende stap is dan ook: zoeken naar aanwijzingen dat dit stofje – of stofjes die een vergelijkbare rol konden spelen – op aarde te vinden waren vóór het leven ontstond.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Vóór het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
14-11-2017
Oudste leven op aarde gevonden: stromatolieten
Het lijkt misschien niet veel, maar de gele vlekjes op de foto hebben de wetenschappelijke wereld in rep en roer gebracht. Het zijn stromatolieten, een organisme dat biologen tot nu toe vooral in versteende vorm hebben gevonden. Het is het oudste leven op aarde, er zijn fossielen van stromatolieten gevonden in Groenland die 3,7 miljard jaar oud zijn.
Maar deze exemplaren leven. Het gaat om eencellige bacteriën die in zeer zoute en zure omgevingen gedijen. Daar produceren ze een zachte laag biologisch materiaal die de textuur heeft van vilt. Andere vindplaatsen zijn Turkije en Mexico. Maar deze exemplaren zijn gevonden op Tasmanië, ten zuiden van Australië.
Biologen zijn dolblij dat ze nu de gelegenheid hebben om dit organisme van dichtbij te bestuderen. De bron op Tasmanië waar de stromatolieten zijn gevonden heeft precies de juiste zuurgraad om deze zeer simpele levensvorm te laten gedijen. Toen de aarde net was gevormd, overheersten deze omstandigheden op veel meer delen van onze planeet. In versteende vorm hebben onderzoekers hele velden ontdekt.
Deze levende exemplaren zijn aangetroffen in een nationaal park, ver van de bewoonde wereld. Dat betekent dat ze goed kunnen worden beschermd. In de buurt troffen de onderzoekers veel dode slakken aan, een teken dat het water hier erg zuur is. Slecht voor de slakken, maar goed voor de organismes, die dus niet opgegeten kunnen worden door de slakken.
(faqt.nl)
Oudste leven op aarde gevonden: stromatolieten
Het lijkt misschien niet veel, maar de gele vlekjes op de foto hebben de wetenschappelijke wereld in rep en roer gebracht. Het zijn stromatolieten, een organisme dat biologen tot nu toe vooral in versteende vorm hebben gevonden. Het is het oudste leven op aarde, er zijn fossielen van stromatolieten gevonden in Groenland die 3,7 miljard jaar oud zijn.
Maar deze exemplaren leven. Het gaat om eencellige bacteriën die in zeer zoute en zure omgevingen gedijen. Daar produceren ze een zachte laag biologisch materiaal die de textuur heeft van vilt. Andere vindplaatsen zijn Turkije en Mexico. Maar deze exemplaren zijn gevonden op Tasmanië, ten zuiden van Australië.
Biologen zijn dolblij dat ze nu de gelegenheid hebben om dit organisme van dichtbij te bestuderen. De bron op Tasmanië waar de stromatolieten zijn gevonden heeft precies de juiste zuurgraad om deze zeer simpele levensvorm te laten gedijen. Toen de aarde net was gevormd, overheersten deze omstandigheden op veel meer delen van onze planeet. In versteende vorm hebben onderzoekers hele velden ontdekt.
Deze levende exemplaren zijn aangetroffen in een nationaal park, ver van de bewoonde wereld. Dat betekent dat ze goed kunnen worden beschermd. In de buurt troffen de onderzoekers veel dode slakken aan, een teken dat het water hier erg zuur is. Slecht voor de slakken, maar goed voor de organismes, die dus niet opgegeten kunnen worden door de slakken.
(faqt.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:Biology’s beloved amphibian — the axolotl — is racing towards extinction
The axolotl is on the brink of annihilation in the canals of Mexico City, its only natural habitat. But although there might be just a few hundred individuals left in the wild, tens of thousands can be found in home aquariums and research laboratories around the world. They are bred so widely in captivity that certain restaurants in Japan even serve them up deep-fried.
“The axolotl is a complete conservation paradox,” says Richard Griffiths, an ecologist at the University of Kent in Canterbury, UK, who recruited Zambrano to the project. “Because it’s probably the most widely distributed amphibian around the world in pet shops and labs, and yet it’s almost extinct in the wild.”
This creates a problem for biologists. Thanks to its unique physiology and remarkable ability to regenerate severed limbs, the axolotl has become an important lab model for everything from tissue repair to development and cancer. But after centuries of inbreeding, captive populations are vulnerable to disease. And the loss of genetic diversity in wild axolotls — owing to their diminishing population — means that scientists lose out on learning all they can about the animal’s biology.
Vóór het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
27-11-2017
Primeur: uitgerekend vinken van Darwin demonstreren hoe snel een nieuwe soort kan ontstaan
© Thinkstock - Een grondvink.
Dieren Voor de allereerste keer hebben wetenschappers in het wild vanop de eerste rij soortvorming kunnen observeren, het proces waarbij een nieuwe diersoort ontstaat. Dat gebeurde uitgerekend met vinken op de Galapagoseilanden, net de plaats én de soort die Charles Darwin hielp zijn evolutietheorie vorm te geven. Het onderzoek werd gepubliceerd in vakblad Science.
Wetenschappers volgen al jarenlang de vinken op het eiland Daphne Major en in 1981 zagen professoren Rosemary en Peter Grant hoe een vink arriveerde van een ander eiland, Española. Het ging om een grote cactusvink, een soort die niet voorkwam op het eiland. Het dier moet meer dan 100 kilometer hebben afgelegd om het eiland te bereiken en paarde daar met een inheemse middelgrote grondvink. Daar kwamen nakomelingen van, die zo’n 40 jaar later een eigen soort zijn gaan vormen die bestaat uit een dertigtal individuen.
© Creative Commons/Snowmanradio~commonswiki - Een grote cactusvink.
Hybridisatie
In het verleden werd aangenomen dat twee verschillende soorten niet in staat mochten zijn om vruchtbare nakomelingen te krijgen om te worden beschouwd als aparte soort. Maar de voorbije jaren is gebleken dat veel vogels en andere dieren die we beschouwen als unieke soorten toch wel met elkaar kunnen paren en vruchtbare jongen kunnen produceren.
“We zijn geneigd om niet meer te discussiëren over wat een soort bepaalt, omdat dat je niets oplevert”, zegt professor Butlin, een expert in soortvorming die niet betrokken was bij het onderzoek. Hij legt aan BBC News uit dat het interessanter is om te begrijpen welke rol hybridisatie kan spelen bij het ontstaan van een nieuwe soort, precies waarom de observaties van de Galapagosvinken zo belangrijk zijn.
Het is een unieke kans om het proces zich te zien voltrekken in een tijdspanne die we kunnen observeren. In de meeste gevallen waarbij dieren van verschillende soorten met elkaar paren, zijn de nakomelingen slecht aangepast aan hun omgeving. Maar in dit geval zijn de nieuwe vinken van Daphne Major groter dan de andere soorten op het eiland, en hebben ze ook nieuw voedsel ontdekt dat eerst nog onaangeroerd bleef. De onderzoekers noemen de vinken dan ook de “Grote Vogel-populatie”.
© Thinkstock - Een grondvink.
Geen paring tussen soorten
De nieuwe populatie verschilt genoeg qua uiterlijk en gedrag om te spreken van een nieuwe soort. Wat meer is, de leden van de nieuwe soort paren niet met de drie inheemse vinkensoorten, zo werd bevestigd door genetisch onderzoek waarvoor Rosemary en Peter Grant samenwerkten met professor Leif Andersson van de Zweedse Universiteit van Uppsala. We zouden verwachten dat de hybride zou paren met een van de andere soorten op het eiland en daarin dan zou opgaan,” zegt professor Andersson aan BBC News. “Maar we hebben bevestigd dat het gaat om een afgesloten parende groep.”
Blijkbaar willen de inheemse vrouwtjes niet paren met de nieuwe soort omdat ze de liederen van de mannetjes niet begrijpen. De nieuwe genetische data wijst uit dat er na twee generaties complete reproductieve isolatie was van de inheemse soorten. Ze paren alleen onderling, waardoor ze reproductief én genetisch geïsoleerd zijn.
“Wat we zeggen is dat deze groep volgens zich gedraagt als een aparte soort. Als je niets zou weten over de geschiedenis en een taxonomist zou aankomen op het eiland, zou die zeggen dat hier vier soorten leven”, zegt professor Andersson.
© Thinkstock - Een grondvink.
Groter
Er zijn geen aanwijzingen dat de nieuwe soort opnieuw zou paren met de middelgrote grondvink, maar zelfs als dat zou gebeuren, hebben ze nu een grotere omvang en meer mogelijkheden. Die voordelen kunnen blijven behouden door natuurlijke selectie.
Op die manier kan hybridisatie leiden tot soortvorming, simpelweg door de toevoeging van één individu aan een populatie. Op die manier kunnen nieuwe kenmerken zich snel ontwikkelen. “Wanneer je gewoon wacht tot mutaties leiden tot een verandering per keer, kan dat het moeilijker maken om op die manier een nieuwe soort te ontwikkelen. Zo kan hybridisatie efficiënter zijn dan mutatie”, zegt professor Butlin. “Het is een extreem geval van iets wat we in de loop der jaren steeds beter zijn gaan beseffen. Evolutie kan doorgaans heel snel gebeuren.”
(HLN)
Primeur: uitgerekend vinken van Darwin demonstreren hoe snel een nieuwe soort kan ontstaan
© Thinkstock - Een grondvink.
Dieren Voor de allereerste keer hebben wetenschappers in het wild vanop de eerste rij soortvorming kunnen observeren, het proces waarbij een nieuwe diersoort ontstaat. Dat gebeurde uitgerekend met vinken op de Galapagoseilanden, net de plaats én de soort die Charles Darwin hielp zijn evolutietheorie vorm te geven. Het onderzoek werd gepubliceerd in vakblad Science.
Wetenschappers volgen al jarenlang de vinken op het eiland Daphne Major en in 1981 zagen professoren Rosemary en Peter Grant hoe een vink arriveerde van een ander eiland, Española. Het ging om een grote cactusvink, een soort die niet voorkwam op het eiland. Het dier moet meer dan 100 kilometer hebben afgelegd om het eiland te bereiken en paarde daar met een inheemse middelgrote grondvink. Daar kwamen nakomelingen van, die zo’n 40 jaar later een eigen soort zijn gaan vormen die bestaat uit een dertigtal individuen.
© Creative Commons/Snowmanradio~commonswiki - Een grote cactusvink.
Hybridisatie
In het verleden werd aangenomen dat twee verschillende soorten niet in staat mochten zijn om vruchtbare nakomelingen te krijgen om te worden beschouwd als aparte soort. Maar de voorbije jaren is gebleken dat veel vogels en andere dieren die we beschouwen als unieke soorten toch wel met elkaar kunnen paren en vruchtbare jongen kunnen produceren.
“We zijn geneigd om niet meer te discussiëren over wat een soort bepaalt, omdat dat je niets oplevert”, zegt professor Butlin, een expert in soortvorming die niet betrokken was bij het onderzoek. Hij legt aan BBC News uit dat het interessanter is om te begrijpen welke rol hybridisatie kan spelen bij het ontstaan van een nieuwe soort, precies waarom de observaties van de Galapagosvinken zo belangrijk zijn.
Het is een unieke kans om het proces zich te zien voltrekken in een tijdspanne die we kunnen observeren. In de meeste gevallen waarbij dieren van verschillende soorten met elkaar paren, zijn de nakomelingen slecht aangepast aan hun omgeving. Maar in dit geval zijn de nieuwe vinken van Daphne Major groter dan de andere soorten op het eiland, en hebben ze ook nieuw voedsel ontdekt dat eerst nog onaangeroerd bleef. De onderzoekers noemen de vinken dan ook de “Grote Vogel-populatie”.
© Thinkstock - Een grondvink.
Geen paring tussen soorten
De nieuwe populatie verschilt genoeg qua uiterlijk en gedrag om te spreken van een nieuwe soort. Wat meer is, de leden van de nieuwe soort paren niet met de drie inheemse vinkensoorten, zo werd bevestigd door genetisch onderzoek waarvoor Rosemary en Peter Grant samenwerkten met professor Leif Andersson van de Zweedse Universiteit van Uppsala. We zouden verwachten dat de hybride zou paren met een van de andere soorten op het eiland en daarin dan zou opgaan,” zegt professor Andersson aan BBC News. “Maar we hebben bevestigd dat het gaat om een afgesloten parende groep.”
Blijkbaar willen de inheemse vrouwtjes niet paren met de nieuwe soort omdat ze de liederen van de mannetjes niet begrijpen. De nieuwe genetische data wijst uit dat er na twee generaties complete reproductieve isolatie was van de inheemse soorten. Ze paren alleen onderling, waardoor ze reproductief én genetisch geïsoleerd zijn.
“Wat we zeggen is dat deze groep volgens zich gedraagt als een aparte soort. Als je niets zou weten over de geschiedenis en een taxonomist zou aankomen op het eiland, zou die zeggen dat hier vier soorten leven”, zegt professor Andersson.
© Thinkstock - Een grondvink.
Groter
Er zijn geen aanwijzingen dat de nieuwe soort opnieuw zou paren met de middelgrote grondvink, maar zelfs als dat zou gebeuren, hebben ze nu een grotere omvang en meer mogelijkheden. Die voordelen kunnen blijven behouden door natuurlijke selectie.
Op die manier kan hybridisatie leiden tot soortvorming, simpelweg door de toevoeging van één individu aan een populatie. Op die manier kunnen nieuwe kenmerken zich snel ontwikkelen. “Wanneer je gewoon wacht tot mutaties leiden tot een verandering per keer, kan dat het moeilijker maken om op die manier een nieuwe soort te ontwikkelen. Zo kan hybridisatie efficiënter zijn dan mutatie”, zegt professor Butlin. “Het is een extreem geval van iets wat we in de loop der jaren steeds beter zijn gaan beseffen. Evolutie kan doorgaans heel snel gebeuren.”
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Weet ff niet waar ik het moet plaatsen en wil er ook niet een apart topic over aanmaken. Dus zet ik het maar hier neer
30-11-2017
De yeti lijkt echt een legende te zijn
DNA-onderzoek onthult de ware aard van negen vermeende yeti’s.
De yeti – ook wel verschrikkelijke sneeuwman genoemd – spreekt tot de verbeelding. Het mysterieuze aapachtige wezen zou in de hogere gebergtes van Azië wonen en duikt op in de mythes van Nepal en Tibet. En al eeuwenlang komt het regelmatig voor dat mensen beweren een yeti – of zijn voetstappen – gespot te hebben. En de twijfel regeert dan ook. Want bestaat die yeti nu echt of niet?
Haren van een vermeende yeti. Afbeelding: Icon Films Ltd.
Huid en haar
Wetenschappers hebben zich nu in die vraag vastgebeten. Ze verzamelden botten, tanden, huid, haar en uitwerpselen van negen vermeende yeti’s die in museum- en privécollecties waren opgenomen en onderwierpen deze aan een DNA-analyse. Acht van de resten bleken toe te behoren aan Aziatische zwarte beren, Himalayaberen of de Tibetaanse bruine beer. En één vermeende yeti bleek zelfs een hond te zijn.
Beren
“Een groot deel van de yeti-legende heeft duidelijk te maken met beren,” stelt onderzoeker Charlotte Lindqvist. “En onze studie laat zien dat genetisch onderzoek in staat zou moeten zijn om andere, vergelijkbare mysteries op te lossen.”
Het is niet voor het eerst dat onderzoekers DNA-onderzoek doen naar yeti’s. Maar volgens Lindqvist waren eerdere genetische analyses niet zo diepgaand als de meest recente analyse en bleven belangrijke vragen daardoor onbeantwoord.
(scientias.nl)
30-11-2017
De yeti lijkt echt een legende te zijn
DNA-onderzoek onthult de ware aard van negen vermeende yeti’s.
De yeti – ook wel verschrikkelijke sneeuwman genoemd – spreekt tot de verbeelding. Het mysterieuze aapachtige wezen zou in de hogere gebergtes van Azië wonen en duikt op in de mythes van Nepal en Tibet. En al eeuwenlang komt het regelmatig voor dat mensen beweren een yeti – of zijn voetstappen – gespot te hebben. En de twijfel regeert dan ook. Want bestaat die yeti nu echt of niet?
Haren van een vermeende yeti. Afbeelding: Icon Films Ltd.
Huid en haar
Wetenschappers hebben zich nu in die vraag vastgebeten. Ze verzamelden botten, tanden, huid, haar en uitwerpselen van negen vermeende yeti’s die in museum- en privécollecties waren opgenomen en onderwierpen deze aan een DNA-analyse. Acht van de resten bleken toe te behoren aan Aziatische zwarte beren, Himalayaberen of de Tibetaanse bruine beer. En één vermeende yeti bleek zelfs een hond te zijn.
Beren
“Een groot deel van de yeti-legende heeft duidelijk te maken met beren,” stelt onderzoeker Charlotte Lindqvist. “En onze studie laat zien dat genetisch onderzoek in staat zou moeten zijn om andere, vergelijkbare mysteries op te lossen.”
Het is niet voor het eerst dat onderzoekers DNA-onderzoek doen naar yeti’s. Maar volgens Lindqvist waren eerdere genetische analyses niet zo diepgaand als de meest recente analyse en bleven belangrijke vragen daardoor onbeantwoord.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
06-12-2017
“Eerste bewijs van zwemmende dino’s”: nieuwe soort lijkt kruising tussen zwaan en ‘klassieke’ dinosaurus
© AP
Wetenschap Naast lopende en vliegende dinosaurussen bestonden ook zwemmende exemplaren, zo blijkt uit het onderzoek van een fossiel dat ontdekt werd in Mongolië. Het gaat om een nieuwe soort die tussen 71 en 75 miljoen jaar oud is. Het onderzoek, dat staat in het wetenschappelijke tijdschrift Nature, werd gevoerd door een internationaal team van paleontologen, onder wie twee Belgen.
De dino, die luistert naar de naam Halszkaraptor escuilliei, had een lange, zwaanachtige nek, kleine vleugelachtige uitstulpingen en een snavel met kleine tanden. Het dier leefde zowel op het land als in het water. Zijn poten lijken op deze van loopvogels, zijn vleugels op de korte vinachtige voorste ledematen van pinguïns. Op basis van die eigenschappen besloten de wetenschappers dat nood was aan een nieuwe subfamilie in de grote dino-stamboom, die van de Halszkaraptorinae.
Belgen
Aan het onderzoek, onder leiding van de Italiaan Andrea Cau van het Museo Geologico Giovanni Capellini in Bologna, namen twee Brusselse wetenschappers deel: Pascal Godefroit van het Koninklijk Belgisch Instituut voor Natuurwetenschappen (KBIN) en Koen Stein van de afdeling AMGC (Analytical, Environmental and Geo- Chemistry) van de VUB. Godefroit zorgde er mee voor dat het fossiel onderzocht kon worden en dat het uiteindelijk werd teruggegeven aan Mongolië.
“Het fossiel was illegaal opgegraven en uit Mongolië gesmokkeld”, zegt Godefroit. “Daarna belandde het achtereenvolgens bij minstens vijf verschillende privé-eigenaars. Het was (de Franse paleontoloog) François Escuillié, een bekend verzamelaar, die het fossiel opmerkte en aankocht, waarna hij het aan het KBIN bezorgde voor repatriëring.”
© ©PHOTO NEWS - Pascal Godefroit in 2008.
Nieuwe soort
Onderzoek van het fossiel door een synchrotron in het Franse Grenoble (de European Synchrotron Radiation Facility) bracht verborgen anatomische kenmerken van het dier aan het licht, waardoor het als een volledig nieuwe soort werd erkend. “Vroeger gingen we er altijd vanuit dat dinosauriërs op het land leefden”, verduidelijkt Godefroit. “Sedert een tiental jaar weten we ook dat er vliegende exemplaren bestonden. Nu ontdekten we door de scan met de synchrotron een speciale aanpassing aan de voorste ledematen van het dier, waarbij de eerste vinger langer is dan de andere. Eenzelfde aanpassing zien we bij nog levende dieren als de pinguïn.” Het fossiele dier bleek voorts een lange zwanenhals te hebben.
Koen Stein van de VUB deed onderzoek naar de leeftijd van het dier. “Ik onderzocht enkele stalen van het scheenbeen van het fossiel”, zegt Stein. Daaruit bleek “dat het dier één tot twee jaar oud moet zijn geweest toen het stierf”. Het was bijna volgroeid. “Op zich is dat al een aanwijzing dat het wellicht niet om een vogel gaat. De meeste moderne vogels zijn volgroeid binnen een periode van enkele maanden. Alleen bij grotere loopvogels kan de groei meer dan een jaar duren. Vogelachtige dinosauriërs hebben dikwijls een langere groeitijd.”
© AP
Tanden
Bij de scans in Grenoble waren duidelijk tanden in de onderkaak van het dier te zien. “De tanden verschillen opmerkelijk van deze van aan land jagende dinosauriërs. Waarschijnlijk was het een viseter.”
“Het is de eerste keer dat bewezen wordt dat er naast lopende en vliegende ook zwemmende dinosauriërs zijn”
“Het fossiel heeft enkele opvallende kenmerken van waterdieren, zowel van in het water levende reptielen als van watervogels”, aldus Stein. “Niet alleen zijn er de vinachtige voorste ledematen. Ook de relatief grote holtes rond de snavel (...) doen denken aan waterdieren.”
Verder is het borstbeen van de Halszkaraptor escuilliei relatief licht, waardoor de eventuele vliegcapaciteit gehypothekeerd wordt, en is de botwand van de beenderen dik, een kenmerk van waterdieren.
“Dat alles doet ons besluiten dat het over een dier gaat dat zich ook in het water waagde, een watervogelachtige dinosauriër”, zegt Stein. “Daarmee is het de eerste keer dat bewezen wordt dat er naast lopende en vliegende ook zwemmende dinosauriërs zijn”, concludeert Godefroit.
Naam en vindplaats
De naam van de soort, Halszkaraptor escuilliei, is een eerbetoon aan de Poolse paleontologe Halszka Osmólska (1930-2008) voor haar bijdragen aan de paleontologie van de theropoden, en aan Escuillié.
De exacte vindplaats is niet bekend. “We weten waar de sedimenten voorkomen waarin het fossiel gevangen zit”, zegt Godefroit. “En dus ook de geologische formatie waar het in thuishoort. Daarmee kunnen we de vindplaats op een tiental kilometer precies benaderen.”
(HLN)
“Eerste bewijs van zwemmende dino’s”: nieuwe soort lijkt kruising tussen zwaan en ‘klassieke’ dinosaurus
© AP
Wetenschap Naast lopende en vliegende dinosaurussen bestonden ook zwemmende exemplaren, zo blijkt uit het onderzoek van een fossiel dat ontdekt werd in Mongolië. Het gaat om een nieuwe soort die tussen 71 en 75 miljoen jaar oud is. Het onderzoek, dat staat in het wetenschappelijke tijdschrift Nature, werd gevoerd door een internationaal team van paleontologen, onder wie twee Belgen.
De dino, die luistert naar de naam Halszkaraptor escuilliei, had een lange, zwaanachtige nek, kleine vleugelachtige uitstulpingen en een snavel met kleine tanden. Het dier leefde zowel op het land als in het water. Zijn poten lijken op deze van loopvogels, zijn vleugels op de korte vinachtige voorste ledematen van pinguïns. Op basis van die eigenschappen besloten de wetenschappers dat nood was aan een nieuwe subfamilie in de grote dino-stamboom, die van de Halszkaraptorinae.
Belgen
Aan het onderzoek, onder leiding van de Italiaan Andrea Cau van het Museo Geologico Giovanni Capellini in Bologna, namen twee Brusselse wetenschappers deel: Pascal Godefroit van het Koninklijk Belgisch Instituut voor Natuurwetenschappen (KBIN) en Koen Stein van de afdeling AMGC (Analytical, Environmental and Geo- Chemistry) van de VUB. Godefroit zorgde er mee voor dat het fossiel onderzocht kon worden en dat het uiteindelijk werd teruggegeven aan Mongolië.
“Het fossiel was illegaal opgegraven en uit Mongolië gesmokkeld”, zegt Godefroit. “Daarna belandde het achtereenvolgens bij minstens vijf verschillende privé-eigenaars. Het was (de Franse paleontoloog) François Escuillié, een bekend verzamelaar, die het fossiel opmerkte en aankocht, waarna hij het aan het KBIN bezorgde voor repatriëring.”
© ©PHOTO NEWS - Pascal Godefroit in 2008.
Nieuwe soort
Onderzoek van het fossiel door een synchrotron in het Franse Grenoble (de European Synchrotron Radiation Facility) bracht verborgen anatomische kenmerken van het dier aan het licht, waardoor het als een volledig nieuwe soort werd erkend. “Vroeger gingen we er altijd vanuit dat dinosauriërs op het land leefden”, verduidelijkt Godefroit. “Sedert een tiental jaar weten we ook dat er vliegende exemplaren bestonden. Nu ontdekten we door de scan met de synchrotron een speciale aanpassing aan de voorste ledematen van het dier, waarbij de eerste vinger langer is dan de andere. Eenzelfde aanpassing zien we bij nog levende dieren als de pinguïn.” Het fossiele dier bleek voorts een lange zwanenhals te hebben.
Koen Stein van de VUB deed onderzoek naar de leeftijd van het dier. “Ik onderzocht enkele stalen van het scheenbeen van het fossiel”, zegt Stein. Daaruit bleek “dat het dier één tot twee jaar oud moet zijn geweest toen het stierf”. Het was bijna volgroeid. “Op zich is dat al een aanwijzing dat het wellicht niet om een vogel gaat. De meeste moderne vogels zijn volgroeid binnen een periode van enkele maanden. Alleen bij grotere loopvogels kan de groei meer dan een jaar duren. Vogelachtige dinosauriërs hebben dikwijls een langere groeitijd.”
© AP
Tanden
Bij de scans in Grenoble waren duidelijk tanden in de onderkaak van het dier te zien. “De tanden verschillen opmerkelijk van deze van aan land jagende dinosauriërs. Waarschijnlijk was het een viseter.”
“Het is de eerste keer dat bewezen wordt dat er naast lopende en vliegende ook zwemmende dinosauriërs zijn”
“Het fossiel heeft enkele opvallende kenmerken van waterdieren, zowel van in het water levende reptielen als van watervogels”, aldus Stein. “Niet alleen zijn er de vinachtige voorste ledematen. Ook de relatief grote holtes rond de snavel (...) doen denken aan waterdieren.”
Verder is het borstbeen van de Halszkaraptor escuilliei relatief licht, waardoor de eventuele vliegcapaciteit gehypothekeerd wordt, en is de botwand van de beenderen dik, een kenmerk van waterdieren.
“Dat alles doet ons besluiten dat het over een dier gaat dat zich ook in het water waagde, een watervogelachtige dinosauriër”, zegt Stein. “Daarmee is het de eerste keer dat bewezen wordt dat er naast lopende en vliegende ook zwemmende dinosauriërs zijn”, concludeert Godefroit.
Naam en vindplaats
De naam van de soort, Halszkaraptor escuilliei, is een eerbetoon aan de Poolse paleontologe Halszka Osmólska (1930-2008) voor haar bijdragen aan de paleontologie van de theropoden, en aan Escuillié.
De exacte vindplaats is niet bekend. “We weten waar de sedimenten voorkomen waarin het fossiel gevangen zit”, zegt Godefroit. “En dus ook de geologische formatie waar het in thuishoort. Daarmee kunnen we de vindplaats op een tiental kilometer precies benaderen.”
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
08-12-2017
Fossiel van 530 miljoen jaar mogelijk oudste oog dat we ooit te zien zullen krijgen
© Gennadi Baranov - Trilobite S. reetae Bergström (1973) met facetoog.
Dieren Paleontologen hebben een uitzonderlijk goed bewaard trilobietenoog van 530 miljoen jaar oud kunnen onderzoeken. Volgens de wetenschappers is de kans groot dat dit het oudste optische systeem is dat ooit voorhanden zal zijn.
Het oog stamt uit het Cambrium, het geologische tijdvak van zo’n half miljard jaar geleden, het oudste waarin goed herkenbare meercellige fossielen gevonden worden. Het gaat om een samengesteld oog van een trilobiet met dezelfde structuur als de ogen van bijen en libellen vandaag. Maar dan zonder moderne lenzen.
Trilobieten behoren tot de klasse van uitgestorven geleedpotigen. Ze bereikten hun piek in het Cambrium. Meer dan 270 miljoen jaar lang bevolkten ze onze zeeën overvloedig. Voorouders van krabben en spinnen en als een van de oudste levende wezens op onze planeet die in staat waren te zien. Dankzij hun samengesteld oog.
Uitzonderlijk goed bewaard
In het verleden vonden onderzoekers al fossiele bewijzen van zo’n samengesteld trilobietenoog uit het Cambrium, maar de interne structuur bleef een mysterie. Maar nu wierpen wetenschappers uit Estland, Duitsland en Schotland zich op een erg uitzonderlijke vondst uit Saviranna, een gebied in het noorden van Estland, gekend voor fossielen van de eerste volledige organismen. Het bestudeerde oog bleek zo goed gepreserveerd dat het kon ontleed worden tot op celniveau.
Geen lens
Wat opviel, was het schijnbaar gebrek aan een interne lensstructuur, die aan de buitenkant wel aanwezig leek. De onderzoekers zien een mogelijke verklaring in het exoskelet van trilobieten, waarvan de schelp niet het nodige materiaal zou hebben gehad om een lens te vormen die het licht onder water kon breken.
Verder, en dat is ook straf, blijken de structuur en functie van facetogen nauwelijks veranderd te zijn in een half miljard jaar tijd. Trilobieten zagen weliswaar minder scherp dan bijen vandaag, maar konden toch makkelijk de zeebodem scannen op obstakels en vijanden.
(HLN)
Fossiel van 530 miljoen jaar mogelijk oudste oog dat we ooit te zien zullen krijgen
© Gennadi Baranov - Trilobite S. reetae Bergström (1973) met facetoog.
Dieren Paleontologen hebben een uitzonderlijk goed bewaard trilobietenoog van 530 miljoen jaar oud kunnen onderzoeken. Volgens de wetenschappers is de kans groot dat dit het oudste optische systeem is dat ooit voorhanden zal zijn.
Het oog stamt uit het Cambrium, het geologische tijdvak van zo’n half miljard jaar geleden, het oudste waarin goed herkenbare meercellige fossielen gevonden worden. Het gaat om een samengesteld oog van een trilobiet met dezelfde structuur als de ogen van bijen en libellen vandaag. Maar dan zonder moderne lenzen.
Trilobieten behoren tot de klasse van uitgestorven geleedpotigen. Ze bereikten hun piek in het Cambrium. Meer dan 270 miljoen jaar lang bevolkten ze onze zeeën overvloedig. Voorouders van krabben en spinnen en als een van de oudste levende wezens op onze planeet die in staat waren te zien. Dankzij hun samengesteld oog.
Uitzonderlijk goed bewaard
In het verleden vonden onderzoekers al fossiele bewijzen van zo’n samengesteld trilobietenoog uit het Cambrium, maar de interne structuur bleef een mysterie. Maar nu wierpen wetenschappers uit Estland, Duitsland en Schotland zich op een erg uitzonderlijke vondst uit Saviranna, een gebied in het noorden van Estland, gekend voor fossielen van de eerste volledige organismen. Het bestudeerde oog bleek zo goed gepreserveerd dat het kon ontleed worden tot op celniveau.
Geen lens
Wat opviel, was het schijnbaar gebrek aan een interne lensstructuur, die aan de buitenkant wel aanwezig leek. De onderzoekers zien een mogelijke verklaring in het exoskelet van trilobieten, waarvan de schelp niet het nodige materiaal zou hebben gehad om een lens te vormen die het licht onder water kon breken.
Verder, en dat is ook straf, blijken de structuur en functie van facetogen nauwelijks veranderd te zijn in een half miljard jaar tijd. Trilobieten zagen weliswaar minder scherp dan bijen vandaag, maar konden toch makkelijk de zeebodem scannen op obstakels en vijanden.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
08-12-2017
Levendbarende hagedis gaat weer eieren leggen: evolutie in zijn achteruit?
Hagedis lijkt de voortplanting van zijn voorouders weer te omarmen.
Het is één van de meest voorkomende landreptielen in Europa: Zootoca vivipara, beter bekend als de levendbarende hagedis. De voorouders van deze hagedis plantten zich – net als de meeste reptielen vandaag de dag doen – voort door eieren te leggen. Maar gaandeweg is dat veranderd en vandaag de dag is de kleine hagedis levendbarend. Tenminste: de meeste kleine hagedissen zijn levendbarend. In het noorden van Spanje en zuidwesten van Frankrijk leven namelijk nog kleine hagedissen die wél eieren leggen. Gedacht werd dat het een soort achtergebleven populaties waren die het leggen van eieren nooit hadden ingeruild voor levendbarendheid. Maar in een nieuw onderzoek komen wetenschappers daar voorzichtig op terug. De hagedissen zouden in het verleden eieren hebben gelegd, levendbarend zijn geworden en weer terug zijn gegaan naar het leggen van eieren.
Wet van Dollo
In zekere zin zou de evolutie hier dus in zijn achteruit zijn gegaan. Dat werd lang onmogelijk geacht. De Wet van Dollo – die in 1893 door de Belg Louis Dollo werd geformuleerd – stelde namelijk dat evolutie een soort eenrichtingsverkeer is. Wanneer een organisme middels evolutie een complexe eigenschap – zoals het leggen van eieren – is kwijtgeraakt, kan deze die complexe eigenschap niet meer verkrijgen. Inmiddels is – mede doordat we nu veel meer weten over de genetische mechanismen achter evolutie – wel duidelijk dat er op de Wet van Dollo nogal wat aan te merken valt (zie kader). Maar het neemt niet weg dat er tot op heden maar weinig organismen bekend zijn bij wie de evolutie een draai van 180 graden heeft gemaakt.
Eerder zijn aanwijzingen gevonden dat sommige insecten hun vleugels in het verleden zijn kwijtgeraakt en later weer hebben verkregen. Ook is er onderzoek dat uitwijst dat zandboa’s na eerst levendbarend te zijn geworden, weer eieren zijn gaan leggen.
Het onderzoek
Terug naar de kleine hagedissen. Want waarom vermoeden de onderzoekers dat deze die draai wel hebben gemaakt? De onderzoekers verzamelden hagedissen uit verschillende (levendbarende en eieren leggende) populaties en onderzochten hun DNA om de evolutionaire geschiedenis van de populaties helder te krijgen. Daaruit blijkt dat de populatie in Frankrijk inderdaad nooit levendbarend is geweest. Maar voor de populatie in Spanje lijkt dat anders te liggen: het onderzoek wijst er sterk op dat zij levendbarend zijn geweest, maar weer eieren zijn gaan leggen.
Maar de onderzoekers houden een slag om de arm, zo blijkt uit hun paper (dat nog geen peer review heeft ondergaan). “Hoewel we gebaseerd op de grootste genetische dataset ooit substantieel bewijs vonden voor de re-evolutie van oviparie (het leggen van eieren, red.) is meer kennis over de ontwikkeling en genetica achter het kenmerk nodig om met zekerheid vast te stellen of er een ommekeer naar oviparie heeft plaatsgevonden onder kleine hagedissen.” Ook zal vervolgonderzoek moeten uitwijzen of soorten vaker zo’n radicale ommekeer maken.
(scientias.nl)
Levendbarende hagedis gaat weer eieren leggen: evolutie in zijn achteruit?
Hagedis lijkt de voortplanting van zijn voorouders weer te omarmen.
Het is één van de meest voorkomende landreptielen in Europa: Zootoca vivipara, beter bekend als de levendbarende hagedis. De voorouders van deze hagedis plantten zich – net als de meeste reptielen vandaag de dag doen – voort door eieren te leggen. Maar gaandeweg is dat veranderd en vandaag de dag is de kleine hagedis levendbarend. Tenminste: de meeste kleine hagedissen zijn levendbarend. In het noorden van Spanje en zuidwesten van Frankrijk leven namelijk nog kleine hagedissen die wél eieren leggen. Gedacht werd dat het een soort achtergebleven populaties waren die het leggen van eieren nooit hadden ingeruild voor levendbarendheid. Maar in een nieuw onderzoek komen wetenschappers daar voorzichtig op terug. De hagedissen zouden in het verleden eieren hebben gelegd, levendbarend zijn geworden en weer terug zijn gegaan naar het leggen van eieren.
Wet van Dollo
In zekere zin zou de evolutie hier dus in zijn achteruit zijn gegaan. Dat werd lang onmogelijk geacht. De Wet van Dollo – die in 1893 door de Belg Louis Dollo werd geformuleerd – stelde namelijk dat evolutie een soort eenrichtingsverkeer is. Wanneer een organisme middels evolutie een complexe eigenschap – zoals het leggen van eieren – is kwijtgeraakt, kan deze die complexe eigenschap niet meer verkrijgen. Inmiddels is – mede doordat we nu veel meer weten over de genetische mechanismen achter evolutie – wel duidelijk dat er op de Wet van Dollo nogal wat aan te merken valt (zie kader). Maar het neemt niet weg dat er tot op heden maar weinig organismen bekend zijn bij wie de evolutie een draai van 180 graden heeft gemaakt.
Eerder zijn aanwijzingen gevonden dat sommige insecten hun vleugels in het verleden zijn kwijtgeraakt en later weer hebben verkregen. Ook is er onderzoek dat uitwijst dat zandboa’s na eerst levendbarend te zijn geworden, weer eieren zijn gaan leggen.
Het onderzoek
Terug naar de kleine hagedissen. Want waarom vermoeden de onderzoekers dat deze die draai wel hebben gemaakt? De onderzoekers verzamelden hagedissen uit verschillende (levendbarende en eieren leggende) populaties en onderzochten hun DNA om de evolutionaire geschiedenis van de populaties helder te krijgen. Daaruit blijkt dat de populatie in Frankrijk inderdaad nooit levendbarend is geweest. Maar voor de populatie in Spanje lijkt dat anders te liggen: het onderzoek wijst er sterk op dat zij levendbarend zijn geweest, maar weer eieren zijn gaan leggen.
Maar de onderzoekers houden een slag om de arm, zo blijkt uit hun paper (dat nog geen peer review heeft ondergaan). “Hoewel we gebaseerd op de grootste genetische dataset ooit substantieel bewijs vonden voor de re-evolutie van oviparie (het leggen van eieren, red.) is meer kennis over de ontwikkeling en genetica achter het kenmerk nodig om met zekerheid vast te stellen of er een ommekeer naar oviparie heeft plaatsgevonden onder kleine hagedissen.” Ook zal vervolgonderzoek moeten uitwijzen of soorten vaker zo’n radicale ommekeer maken.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Hmm, Wikipedia schrijft dat dit een misinterpretatie van de wet van Dollo is. De definitie die daar gegeven wordt:quote:
Wet van Dollo
In zekere zin zou de evolutie hier dus in zijn achteruit zijn gegaan. Dat werd lang onmogelijk geacht. De Wet van Dollo – die in 1893 door de Belg Louis Dollo werd geformuleerd – stelde namelijk dat evolutie een soort eenrichtingsverkeer is. Wanneer een organisme middels evolutie een complexe eigenschap – zoals het leggen van eieren – is kwijtgeraakt, kan deze die complexe eigenschap niet meer verkrijgen. Inmiddels is – mede doordat we nu veel meer weten over de genetische mechanismen achter evolutie – wel duidelijk dat er op de Wet van Dollo nogal wat aan te merken valt (zie kader). Maar het neemt niet weg dat er tot op heden maar weinig organismen bekend zijn bij wie de evolutie een draai van 180 graden heeft gemaakt.
https://en.wikipedia.org/wiki/Dollo%27s_law_of_irreversibilityquote:Dollo's law of irreversibility: "an organism never returns exactly to a former state, even if it finds itself placed in conditions of existence identical to those in which it has previously lived ... it always keeps some trace of the intermediate stages through which it has passed."
Lijkt me eerder dat de onderzoekers impliciet uitgaan van de geldigheid van de wet van Dollo:
quote:ze onderzochten hun DNA om de evolutionaire geschiedenis van de populaties helder te krijgen. Daaruit blijkt dat de populatie in Frankrijk inderdaad nooit levendbarend is geweest.
Ich glaube, dass es manchmal nicht genügend Steine gibt und
Ich bin mir sicher, dass auch schöne Augen weinen
Ich bin mir sicher, dass auch schöne Augen weinen
The Apex Chert, a rock formation in western Australia that is among the oldest and best-preserved rock deposits in the world.
An example of one of the microfossils discovered in a sample of rock recovered from the Apex Chert
quote:Scientists finally confirm there was life on Earth 3.5 billion years ago
As humans, it’s difficult to take the long view of history because we’re the new kids on the block, having only been around 3 million years or so. Although you may feel old by the time you’re an adult, the reality is that people are a recent development. The first life forms existed long before our arrival, now confirmed as some 3.5 billion years ago.
For more than two decades, there has been a dispute in the scientific community over the oldest fossils ever found. Paleobiologists have finally laid the debate to rest today (Dec. 18), with a new study in the Proceedings of the National Academy of Sciences that uses the latest techniques to date the most aged remains available, confirming the existence of bacteria and microbes nearly 3.5 billion years ago, possibly living on a planet without oxygen.
Vóór het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
04-01-2018
Genetische sporen van de allereerste Native Americans gevonden
De vondst werpt mogelijk een nieuw licht op de kolonisatie van de Amerika’s.
Hoe en wanneer kwamen de allereerste mensen in de Amerika’s terecht? Het lijkt een simpele vraag, maar schijn bedriegt. Over het algemeen wordt aangenomen dat de eerste Native Americans aan het eind van de laatste ijstijd vanuit Rusland over de Beringlandbrug (zie kader) naar Alaska wandelden. Maar onduidelijk is nog wanneer dat exact gebeurde en of er één of meerdere migratiegolven waren.
Beringlandbrug
Tijdens ijstijden daalde de zeespiegel waardoor op sommige plekken op aarde (delen van) de zeebodem bloot kwamen te liggen. Dat gebeurde ook herhaaldelijk in de Beringzee. Daarbij ontstond een landbrug die Siberië en Alaska met elkaar verbond en de mogelijkheid bood om van het ene naar het andere continent te lopen.
Nieuwe studie
Een nieuw onderzoek werpt een nieuw licht op de zaak en suggereert onder meer dat de voorouders van de moderne Native Americans in één migratiegolf naar de Amerika’s kwamen. En dat die kolonisten meer dan 20.000 jaar geleden voet in de Amerika’s zetten. Dat schrijven onderzoekers in het blad Nature.
Meisje
De onderzoekers baseren die conclusies op de resten van een meisje die in 2013 in Alaska zijn teruggevonden. De resten zijn zo’n 11.500 jaar oud. Dat betekent dat dit meisje lang nadat de eerste mensen voet zetten in deze regio, leefde. En toch kwam het DNA van dit meisje niet overeen met het DNA van de twee erkende takken van heel vroege Native Amerikanen (zie kader). In plaats daarvan lijkt ze te behoren tot een tot voor kort onbekende populatie Native Amerikanen die de onderzoekers de Ancient Beringians noemen.
Tot voor kort werden de eerste Native Americans op basis van hun genetische materiaal in twee groepen opgedeeld: er was een Northern Native American Group en een Southern Native American Group. Grote vraag was echter of deze twee groepen zich van elkaar afscheidden nadat ze in de Amerika’s waren gearriveerd óf daarvoor al (in dat geval zou er dus sprake zijn van meerdere migratiegolven).
De Ancient Beringians
Nader onderzoek wijst uit dat de Ancient Beringians afstammen van dezelfde voorouders als de Northern en Southern Native American Groups. Alleen hebben de Ancient Berigians zich veel eerder van die voorouders losgemaakt. “De Ancient Beringians maakten zich eerder los van andere Native Americans dan elke andere oude of nog bestaande Native American-populatie waarvan we tot op heden het genoom in kaart hebben gebracht,” legt onderzoeker Eske Willerslev uit. “Het is in feite een overblijfsel van een voorouderlijke groep waar alle Native Americans van afstammen, dus de genetische data biedt enorme mogelijkheden als het gaat om het beantwoorden van vragen die verband houden met de bevolking van de Amerika’s.”
Klimaatverandering
Volgens de onderzoekers ontstond de voorouderlijke populatie – waar dus alle Native Americans van afstammen – zo’n 36.000 jaar geleden, waarschijnlijk ergens in het noordoosten van Azië. Zo’n 25.000 jaar geleden viel het contact tussen deze groep en Aziatische populaties stil, waardoor er ook geen genen meer werden uitgewisseld en de voorouders van de Native Americans een geïsoleerde groep werden. Die isolatie is waarschijnlijk te herleiden naar heftige veranderingen in het klimaat. “En daarom is dit waarschijnlijk ook het moment waarop mensen voor het eerst Alaska binnengingen,” aldus Willerslev.
Eén migratiestroom
Vervolgens maakten de Ancient Beringians zich eerder – zo’n 20.000 jaar geleden – van deze voorouderlijke groep los dan de Northern en Southern Native American Groups. Wel bleef er – in ieder geval tot het meisje dat onderzoekers nu in Alaska hebben ontdekt leefde – genetisch contact tussen de groepen. Dat genetisch contact was echter alleen mogelijk als de verschillende groepen relatief dicht bij elkaar woonden. En op basis van die gedachtegang concluderen de onderzoekers dan ook dat de Amerika’s al gekoloniseerd waren toen de Ancient Beringians zich losmaakten van de voorouderlijke groep. “We zijn in staat om aan te tonen dat mensen Alaska waarschijnlijk meer dan 20.000 jaar geleden binnengingen. Het is voor het eerst dat we direct genetisch bewijs hebben dat alle Native Americans kunnen worden herleid naar één bronpopulatie, via een enkele migratiegolf.”
Meer weten?
Wie ontdekte Amerika het eerst? Het antwoord op die vraag blijkt met name de laatste jaren een stuk complexer te zijn dan gedacht. Zo zijn er recent ontdekkingen gedaan die voorzichtig suggereren dat mensen 30.000 of 40.000 of misschien zelfs 130.000 jaar geleden al in de Amerika’s te vinden waren. Wie waren die mensen dan? En hoe kwamen ze daar? Rob Oele zette wat we op dit moment weten recent op een rijtje in dit artikel. Een aanrader!
De verdwijning van de Ancient Beringians
De Northern en Southern Native American Groups zouden zich tussen 17.000 en 14.000 jaar geleden van de voorouderlijke lijn hebben losgemaakt. Afgaand op eerdere studies gebeurde dat toen ze zich reeds ten zuiden van de ijskappen bevonden. Die ijskappen bedekten wat nu Canada en (een deel van) Noord-Amerika is. Ze begonnen in de periode tussen 17.000 en 14.000 jaar geleden te dooien, maar zouden er in de periode ervoor voor gezorgd hebben dat de mensen die naar het zuidelijke deel van de Amerika’s reisden geïsoleerd raakten van de Ancient Beringians in Alaska. Die Ancient Beringians zouden later vervangen of opgenomen zijn door andere populaties Native Americans. Hoewel de moderne Native Americans in zowel Alaska als het noorden van Canada tot de Northern Native American Group worden gerekend, wijst de analyse erop dat zij niet afstammen van de Ancient Beringians, maar van Native Americans die in een later stadium vanuit het zuiden weer naar het noorden reisden.
De onderzoekers suggereren op basis van genetisch bewijs dus dat de voorouders van de Native Americans in één migratiegolf rond 20.000 jaar geleden naar de Amerika’s kwamen. Maar hoe zit het dan met al dat andere bewijs dat suggereert dat de Amerika’s al veel eerder – misschien wel 130.000 jaar geleden! – al door mensen bewoond werden? “We kunnen niet bewijzen dat deze beweringen onjuist zijn,” benadrukt onderzoeker Willerslev. “Maar wat wij zeggen, is dat als deze beweringen correct zijn, het onmogelijk kan gaan om de directe voorouders van de huidige Native Americans.”
(scientias.nl)
Genetische sporen van de allereerste Native Americans gevonden
De vondst werpt mogelijk een nieuw licht op de kolonisatie van de Amerika’s.
Hoe en wanneer kwamen de allereerste mensen in de Amerika’s terecht? Het lijkt een simpele vraag, maar schijn bedriegt. Over het algemeen wordt aangenomen dat de eerste Native Americans aan het eind van de laatste ijstijd vanuit Rusland over de Beringlandbrug (zie kader) naar Alaska wandelden. Maar onduidelijk is nog wanneer dat exact gebeurde en of er één of meerdere migratiegolven waren.
Beringlandbrug
Tijdens ijstijden daalde de zeespiegel waardoor op sommige plekken op aarde (delen van) de zeebodem bloot kwamen te liggen. Dat gebeurde ook herhaaldelijk in de Beringzee. Daarbij ontstond een landbrug die Siberië en Alaska met elkaar verbond en de mogelijkheid bood om van het ene naar het andere continent te lopen.
Nieuwe studie
Een nieuw onderzoek werpt een nieuw licht op de zaak en suggereert onder meer dat de voorouders van de moderne Native Americans in één migratiegolf naar de Amerika’s kwamen. En dat die kolonisten meer dan 20.000 jaar geleden voet in de Amerika’s zetten. Dat schrijven onderzoekers in het blad Nature.
Meisje
De onderzoekers baseren die conclusies op de resten van een meisje die in 2013 in Alaska zijn teruggevonden. De resten zijn zo’n 11.500 jaar oud. Dat betekent dat dit meisje lang nadat de eerste mensen voet zetten in deze regio, leefde. En toch kwam het DNA van dit meisje niet overeen met het DNA van de twee erkende takken van heel vroege Native Amerikanen (zie kader). In plaats daarvan lijkt ze te behoren tot een tot voor kort onbekende populatie Native Amerikanen die de onderzoekers de Ancient Beringians noemen.
Tot voor kort werden de eerste Native Americans op basis van hun genetische materiaal in twee groepen opgedeeld: er was een Northern Native American Group en een Southern Native American Group. Grote vraag was echter of deze twee groepen zich van elkaar afscheidden nadat ze in de Amerika’s waren gearriveerd óf daarvoor al (in dat geval zou er dus sprake zijn van meerdere migratiegolven).
De Ancient Beringians
Nader onderzoek wijst uit dat de Ancient Beringians afstammen van dezelfde voorouders als de Northern en Southern Native American Groups. Alleen hebben de Ancient Berigians zich veel eerder van die voorouders losgemaakt. “De Ancient Beringians maakten zich eerder los van andere Native Americans dan elke andere oude of nog bestaande Native American-populatie waarvan we tot op heden het genoom in kaart hebben gebracht,” legt onderzoeker Eske Willerslev uit. “Het is in feite een overblijfsel van een voorouderlijke groep waar alle Native Americans van afstammen, dus de genetische data biedt enorme mogelijkheden als het gaat om het beantwoorden van vragen die verband houden met de bevolking van de Amerika’s.”
Klimaatverandering
Volgens de onderzoekers ontstond de voorouderlijke populatie – waar dus alle Native Americans van afstammen – zo’n 36.000 jaar geleden, waarschijnlijk ergens in het noordoosten van Azië. Zo’n 25.000 jaar geleden viel het contact tussen deze groep en Aziatische populaties stil, waardoor er ook geen genen meer werden uitgewisseld en de voorouders van de Native Americans een geïsoleerde groep werden. Die isolatie is waarschijnlijk te herleiden naar heftige veranderingen in het klimaat. “En daarom is dit waarschijnlijk ook het moment waarop mensen voor het eerst Alaska binnengingen,” aldus Willerslev.
Eén migratiestroom
Vervolgens maakten de Ancient Beringians zich eerder – zo’n 20.000 jaar geleden – van deze voorouderlijke groep los dan de Northern en Southern Native American Groups. Wel bleef er – in ieder geval tot het meisje dat onderzoekers nu in Alaska hebben ontdekt leefde – genetisch contact tussen de groepen. Dat genetisch contact was echter alleen mogelijk als de verschillende groepen relatief dicht bij elkaar woonden. En op basis van die gedachtegang concluderen de onderzoekers dan ook dat de Amerika’s al gekoloniseerd waren toen de Ancient Beringians zich losmaakten van de voorouderlijke groep. “We zijn in staat om aan te tonen dat mensen Alaska waarschijnlijk meer dan 20.000 jaar geleden binnengingen. Het is voor het eerst dat we direct genetisch bewijs hebben dat alle Native Americans kunnen worden herleid naar één bronpopulatie, via een enkele migratiegolf.”
Meer weten?
Wie ontdekte Amerika het eerst? Het antwoord op die vraag blijkt met name de laatste jaren een stuk complexer te zijn dan gedacht. Zo zijn er recent ontdekkingen gedaan die voorzichtig suggereren dat mensen 30.000 of 40.000 of misschien zelfs 130.000 jaar geleden al in de Amerika’s te vinden waren. Wie waren die mensen dan? En hoe kwamen ze daar? Rob Oele zette wat we op dit moment weten recent op een rijtje in dit artikel. Een aanrader!
De verdwijning van de Ancient Beringians
De Northern en Southern Native American Groups zouden zich tussen 17.000 en 14.000 jaar geleden van de voorouderlijke lijn hebben losgemaakt. Afgaand op eerdere studies gebeurde dat toen ze zich reeds ten zuiden van de ijskappen bevonden. Die ijskappen bedekten wat nu Canada en (een deel van) Noord-Amerika is. Ze begonnen in de periode tussen 17.000 en 14.000 jaar geleden te dooien, maar zouden er in de periode ervoor voor gezorgd hebben dat de mensen die naar het zuidelijke deel van de Amerika’s reisden geïsoleerd raakten van de Ancient Beringians in Alaska. Die Ancient Beringians zouden later vervangen of opgenomen zijn door andere populaties Native Americans. Hoewel de moderne Native Americans in zowel Alaska als het noorden van Canada tot de Northern Native American Group worden gerekend, wijst de analyse erop dat zij niet afstammen van de Ancient Beringians, maar van Native Americans die in een later stadium vanuit het zuiden weer naar het noorden reisden.
De onderzoekers suggereren op basis van genetisch bewijs dus dat de voorouders van de Native Americans in één migratiegolf rond 20.000 jaar geleden naar de Amerika’s kwamen. Maar hoe zit het dan met al dat andere bewijs dat suggereert dat de Amerika’s al veel eerder – misschien wel 130.000 jaar geleden! – al door mensen bewoond werden? “We kunnen niet bewijzen dat deze beweringen onjuist zijn,” benadrukt onderzoeker Willerslev. “Maar wat wij zeggen, is dat als deze beweringen correct zijn, het onmogelijk kan gaan om de directe voorouders van de huidige Native Americans.”
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
https://nos.nl/artikel/22(...)r-bloemen-waren.htmlquote:Vlinders bestonden al voor er bloemen waren
Vandaag, 08:36
Aangepast om 13:25
Binnenland
De oudste fossiele resten van vlinders zijn 70 miljoen jaar ouder dan de oudste fossielen van bloeiende planten. Dat hebben onderzoekers van de Universiteit Utrecht ontdekt.
Tot nu toe werd ervan uitgegaan dat de ontwikkeling van bloeiende planten en bestuivende insecten hand in hand ging. De huidige vlinders en motten hebben vergelijkbare zuigende monddelen als sommige fossielen. Die 'tong' werd gezien als een aanpassing om voedsel uit bloemen te kunnen halen. Deze ontdekking toont aan dat vlinders en motten er al waren toen er nog geen bloeiende planten bestonden.
Het lijkt erop dat de insecten tijdens de massale uitsterving van 201 miljoen jaar geleden (de overgang van het Trias naar het Jura) zelfs hebben geprofiteerd van de veranderende omstandigheden, schrijven de wetenschappers. Ze vergelijken de expansie van de motten en vlinders met de opkomst van de dinosauriërs.
De fossiele resten zijn gevonden tijdens een boring in Schandela in Noord-Duitsland, zo'n 75 kilometer ten oosten van Hannover.
Overleven op de vulkaan
In het genoemde tijdperk brak het supercontinent Pangea in stukken, waardoor de huidige continenten ontstonden. Dat ging gepaard met massaal vulkanisme, waardoor de biodiversiteit enorm afnam en veel primitieve reptielen uitstierven. De vlinders en motten lijken er juist van te hebben geprofiteerd. Ze zijn veel diverser geworden.
Hun voedsel moet hebben bestaan uit niet-bloeiende planten. Ze zogen waarschijnlijk de bestuivingsdruppels op die door de planten werden uitgescheiden.
"Door te bestuderen hoe insecten en hun evolutie beïnvloed zijn door het broeikaseffect aan het begin van het Jura, hopen we inzicht te krijgen in hoe insecten mogelijk reageren op de huidige klimaatopwarming," zegt onderzoeker Timo van Eldijk. Hij voerde het onderzoek uit met collega's uit Utrecht, Boston, Darmstadt en Stuttgart.
https://www.vrt.be/vrtnws(...)ai-niet-doof-worden/quote:Waarom hanen van hun eigen gekraai niet doof worden
Als hanen kraaien, dan produceren ze een geluid van wel 140 decibel. Een mens zou er doof van worden, maar hanen blijkbaar niet. Wetenschappers van de Universiteit Antwerpen en de Universiteit Gent hebben ontdekt hoe dat komt.
Wim Schepens
do 18 jan 05:29
(bron)
quote:Hidden in plain sight: massive new family of ocean virus uncovered
A team led by postdoc Kathryn Kauffman, environmental microbiologist Martin Polz, both at the Massachusetts Institute of Technology, and Libusha Kelly of Albert Einstein College of Medicine, US, has now discovered a previously undetected type of virus that seems to dominate the world’s oceans.
It has long been thought that most marine viruses belong to the group Caudovirales, tailed viruses that prey on bacteria. However, the team managed to isolate and study a diverse group of non-tailed viruses with short genomes, while studying viral loads in a common family of marine bacteria, known as Vibrionaceae.
They named this new family of viruses Autolykiviridae after Autolykus, the son of the fleet-footed trickster Greek god Hermes, a mythological figure who could turn invisible. The classical reference alludes to the fact that viruses have, until now, largely escaped notice.
Vóór het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
Ik heb ook een vraag:
Nu we allemaal een mobieltje hebben, en enorm veel informatie in de ether verstuurt wordt, zou het kunnen dat mensen op gegeven moment electro-sentitief worden? Dat we een soort van orgaan ontwikkelen die het ons mogelijk maakt om radiosignalen te "lezen" ?
Evolutie gebeurt doorgaans als een noodzakelijk fenomeen. En het kan zo maar gebeuren dat gaandeweg iets gaat evolueren.
Nu we allemaal een mobieltje hebben, en enorm veel informatie in de ether verstuurt wordt, zou het kunnen dat mensen op gegeven moment electro-sentitief worden? Dat we een soort van orgaan ontwikkelen die het ons mogelijk maakt om radiosignalen te "lezen" ?
Evolutie gebeurt doorgaans als een noodzakelijk fenomeen. En het kan zo maar gebeuren dat gaandeweg iets gaat evolueren.
Mag ik je vandaag weer eens irriteren?
Als het een voordeel geeft in het doorgeven van je genen en het biologisch haalbaar is..quote:
Ik heb ook een vraag:
Nu we allemaal een mobieltje hebben, en enorm veel informatie in de ether verstuurt wordt, zou het kunnen dat mensen op gegeven moment electro-sentitief worden? Dat we een soort van orgaan ontwikkelen die het ons mogelijk maakt om radiosignalen te "lezen" ?
Evolutie gebeurt doorgaans als een noodzakelijk fenomeen. En het kan zo maar gebeuren dat gaandeweg iets gaat evolueren.
Vóór het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
mijn vriendin heeft al aardig soepele whatsapp duimen gekregen in een paar jaar tijd.quote:
[..]
Als het een voordeel geeft in het doorgeven van je genen en het biologisch haalbaar is..
Mag ik je vandaag weer eens irriteren?
En dat maakt haar aantrekkelijker of jij geeft een voorkeur aan dit 'talent' bij een mogelijke partner?quote:
[..]
mijn vriendin heeft al aardig soepele whatsapp duimen gekregen in een paar jaar tijd.
Op donderdag 4 juni 2009 15:52 schreef Disorder het volgende:
Mannen van Nederland: Neuk niet met Californium.
Mannen van Nederland: Neuk niet met Californium.
eigenlijk niet; ik noem ze roddelduimen.quote:
[..]
En dat maakt haar aantrekkelijker of jij geeft een voorkeur aan dit 'talent' bij een mogelijke partner?
Mag ik je vandaag weer eens irriteren?
26--01-2018
Dit nieuwe fossiel werpt een heel ander licht op onze geschiedenis
© EPA
Wetenschap & Planeet Antropologen over heel de wereld zijn erg enthousiast over een nieuw fossiel dat in Israël ontdekt werd. Het eeuwenoude bot - een stuk kaakbeen - werpt een heel nieuw licht op de ontwikkeling van de Homo sapiens.
Israel Hershkovitz, antropoloog aan de universiteit van Tel Aviv, vond het fossiel in zijn thuisland en voerde er ook een onderzoek naar. Zijn studie, die nu gepubliceerd werd in het tijdschrift Science, meldt dat het stuk kaakbeen - compleet met goed bewaarde tanden - tussen de 177.000 en de 194.000 jaar oud is.
Hershkovitz vond het fossiel eigenlijk al in 2002, maar bestudeerde het samen met zijn collega’s 15 jaar lang vooraleer ze hun bevindingen durfden neerpennen. De gevolgen van hun conclusies zijn immers erg verregaand: tot voorheen was het oudste menselijke fossiel dat buiten Afrika gevonden werd ‘maar’ 90.000 tot 120.000 jaar oud. Dit overblijfsel is dus gevoelig ouder en ondermijnt zo de gangbare gedachten over de verspreiding van de Homo sapiens. De ‘moderne’ mens zou Afrika 100.000 tot 200.000 jaar eerder verlaten hebben dan oorspronkelijk gedacht.
“We moeten nu een heel nieuw verhaal schrijven over de Homo sapiens”, aldus Hershkovitz. “Er was waarschijnlijk niet één grote diaspora; de mens trok eerder voortdurend rond en is meerdere keren uit Afrika vertrokken.”
© EPA
Vorm van industrie
Het kaakbeen behoort toe aan een jongvolwassene waarvan het geslacht onbekend is. In de grot waar het fossiel gevonden werd, vonden de wetenschappers ook 60.000 stukken gereedschap zoals lemmeten en scherpe punten. Volgens de onderzoekers wijst dat op een vorm van industrie. “Deze persoon had waarschijnlijk een druk leven, en was zeker niet alleen. Hij moet vrienden of familie gehad hebben, want hij of zij kon dat niet allemaal alleen maken.” Niet iedereen is echter overtuigd dat het gereedschap van de Homo sapiens is, omdat ook de neanderthaler vergelijkbare stukken maakte.
Het kaakbeen is daarentegen wel zeker van een Homo sapiens afkomstig. De vondst betekent niet alleen dat we Afrika vroeger verlaten hebben dan gedacht, maar ook dat onze soort ouder kan zijn dan we denken. De oudste fossielen in Afrika zijn zo’n 300.000 jaar oud, “maar het zou kunnen dat we 500.000 jaar geleden al opdoken op dat continent”, meent Hershkovitz.
Volgens hem moeten we opnieuw nadenken over het ontstaan van onze soort en hoe die geëvolueerd is naast de neanderthaler. Over het algemeen wordt aangenomen dat de Homo sapiens niet rechtstreeks geëvolueerd is uit de neanderthaler, maar dat de twee soorten enige tijd naast elkaar bestaan hebben. Ook de interactie met onze evolutionaire neven zou dus veel langer geduurd kunnen hebben dan gedacht.
© EPA
(HLN)
Dit nieuwe fossiel werpt een heel ander licht op onze geschiedenis
© EPA
Wetenschap & Planeet Antropologen over heel de wereld zijn erg enthousiast over een nieuw fossiel dat in Israël ontdekt werd. Het eeuwenoude bot - een stuk kaakbeen - werpt een heel nieuw licht op de ontwikkeling van de Homo sapiens.
Israel Hershkovitz, antropoloog aan de universiteit van Tel Aviv, vond het fossiel in zijn thuisland en voerde er ook een onderzoek naar. Zijn studie, die nu gepubliceerd werd in het tijdschrift Science, meldt dat het stuk kaakbeen - compleet met goed bewaarde tanden - tussen de 177.000 en de 194.000 jaar oud is.
Hershkovitz vond het fossiel eigenlijk al in 2002, maar bestudeerde het samen met zijn collega’s 15 jaar lang vooraleer ze hun bevindingen durfden neerpennen. De gevolgen van hun conclusies zijn immers erg verregaand: tot voorheen was het oudste menselijke fossiel dat buiten Afrika gevonden werd ‘maar’ 90.000 tot 120.000 jaar oud. Dit overblijfsel is dus gevoelig ouder en ondermijnt zo de gangbare gedachten over de verspreiding van de Homo sapiens. De ‘moderne’ mens zou Afrika 100.000 tot 200.000 jaar eerder verlaten hebben dan oorspronkelijk gedacht.
“We moeten nu een heel nieuw verhaal schrijven over de Homo sapiens”, aldus Hershkovitz. “Er was waarschijnlijk niet één grote diaspora; de mens trok eerder voortdurend rond en is meerdere keren uit Afrika vertrokken.”
© EPA
Vorm van industrie
Het kaakbeen behoort toe aan een jongvolwassene waarvan het geslacht onbekend is. In de grot waar het fossiel gevonden werd, vonden de wetenschappers ook 60.000 stukken gereedschap zoals lemmeten en scherpe punten. Volgens de onderzoekers wijst dat op een vorm van industrie. “Deze persoon had waarschijnlijk een druk leven, en was zeker niet alleen. Hij moet vrienden of familie gehad hebben, want hij of zij kon dat niet allemaal alleen maken.” Niet iedereen is echter overtuigd dat het gereedschap van de Homo sapiens is, omdat ook de neanderthaler vergelijkbare stukken maakte.
Het kaakbeen is daarentegen wel zeker van een Homo sapiens afkomstig. De vondst betekent niet alleen dat we Afrika vroeger verlaten hebben dan gedacht, maar ook dat onze soort ouder kan zijn dan we denken. De oudste fossielen in Afrika zijn zo’n 300.000 jaar oud, “maar het zou kunnen dat we 500.000 jaar geleden al opdoken op dat continent”, meent Hershkovitz.
Volgens hem moeten we opnieuw nadenken over het ontstaan van onze soort en hoe die geëvolueerd is naast de neanderthaler. Over het algemeen wordt aangenomen dat de Homo sapiens niet rechtstreeks geëvolueerd is uit de neanderthaler, maar dat de twee soorten enige tijd naast elkaar bestaan hebben. Ook de interactie met onze evolutionaire neven zou dus veel langer geduurd kunnen hebben dan gedacht.
© EPA
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
29-01-2018
Chemische cocktail in het brein kan mogelijk verklaren waarom wij zo anders zijn dan chimpansees
Begon alles met een dramatische verandering in het brein?
Wij mensen onderscheiden ons duidelijk van andere primaten. Onder meer door wat onderzoeker Owen Lovejoy “geavanceerde sociale kenmerken” noemt. Hij denkt dan aan “taal, empathie en altruïsme”. Hoe die kenmerken onder de eerste mensachtigen geëvolueerd zijn, is echter nog een raadsel. “Verklaren hoe het menselijke sociale gedrag geëvolueerd kan zijn door het verbeteren van individueel voortplantingssucces is lastig gebleken.”
Striatum
Maar een nieuw onderzoek lijkt daar verandering in te brengen. De studie richt zich op het corpus striatum: een gebied dat volgens de onderzoekers het sociale gedrag onder mensen, chimpansees, gorilla’s en apen moduleert. Daarbij worden verschillende chemische stofjes gebruikt. En de onderzoekers ontdekten dat de mens een unieke mix herbergt, die onder meer gekenmerkt wordt door opvallend veel dopamine. Een door dopamine gedomineerd striatum zou ons gevoeliger hebben gemaakt voor sociale aanwijzingen en sociale conformiteit. Daarnaast zou het onder de eerste mensachtigen geleid hebben tot minder agressie binnen de eigen groep en mannen aangemoedigd hebben om monogaam te zijn en voor hun vrouw en kinderen te zorgen (wat hun overlevingskansen weer ten goede kwam).
Ardi
De waarnemingen zijn perfect in lijn met wat we weten over Ardipithecus ramidus, een mensachtige die zo’n 4,4 miljoen jaar geleden leefde en waarschijnlijk één van de eerste mensachtigen was. Hij vertoont twee kenmerken die hem duidelijk onderscheiden van primaten. Zo is zijn hoektand veel kleiner dan die van andere primaten. Onder primaten werd die hoektand onder meer ingezet om agressie te laten zien en andere mannetjes angst aan te jagen. Dat die hoektand bij ‘Ardi’ kleiner is, wijst op een afname in de agressie onder mannetjes, wat in lijn is met een door dopamine gedomineerd striatum. Daarnaast weten we dat Ardi rechtop kon lopen, wat weer handig was als de mannetjes voor hun vrouw en kinderen moesten zorgen.
De laatste gemeenschappelijke voorouder van de mens en chimpansee zou tussen 7 en 9 miljoen jaar geleden geleefd hebben. De eerste voorouders van de mens hadden een hersenpan die net zo groot was als die van de chimpansee. Maar toch konden zij zich – volgens dit onderzoek – tot een heel andere, sociale soort gaan ontwikkelen dankzij dramatische veranderingen in de chemie in hun brein. “Het verschil in neurochemie ligt waarschijnlijk aan de oorsprong van de mensachtige en is mogelijk verantwoordelijk geweest voor hun ongeëvenaarde succes,” aldus onderzoeker Mary Ann Raghanti
(scientias.nl)
Chemische cocktail in het brein kan mogelijk verklaren waarom wij zo anders zijn dan chimpansees
Begon alles met een dramatische verandering in het brein?
Wij mensen onderscheiden ons duidelijk van andere primaten. Onder meer door wat onderzoeker Owen Lovejoy “geavanceerde sociale kenmerken” noemt. Hij denkt dan aan “taal, empathie en altruïsme”. Hoe die kenmerken onder de eerste mensachtigen geëvolueerd zijn, is echter nog een raadsel. “Verklaren hoe het menselijke sociale gedrag geëvolueerd kan zijn door het verbeteren van individueel voortplantingssucces is lastig gebleken.”
Striatum
Maar een nieuw onderzoek lijkt daar verandering in te brengen. De studie richt zich op het corpus striatum: een gebied dat volgens de onderzoekers het sociale gedrag onder mensen, chimpansees, gorilla’s en apen moduleert. Daarbij worden verschillende chemische stofjes gebruikt. En de onderzoekers ontdekten dat de mens een unieke mix herbergt, die onder meer gekenmerkt wordt door opvallend veel dopamine. Een door dopamine gedomineerd striatum zou ons gevoeliger hebben gemaakt voor sociale aanwijzingen en sociale conformiteit. Daarnaast zou het onder de eerste mensachtigen geleid hebben tot minder agressie binnen de eigen groep en mannen aangemoedigd hebben om monogaam te zijn en voor hun vrouw en kinderen te zorgen (wat hun overlevingskansen weer ten goede kwam).
Ardi
De waarnemingen zijn perfect in lijn met wat we weten over Ardipithecus ramidus, een mensachtige die zo’n 4,4 miljoen jaar geleden leefde en waarschijnlijk één van de eerste mensachtigen was. Hij vertoont twee kenmerken die hem duidelijk onderscheiden van primaten. Zo is zijn hoektand veel kleiner dan die van andere primaten. Onder primaten werd die hoektand onder meer ingezet om agressie te laten zien en andere mannetjes angst aan te jagen. Dat die hoektand bij ‘Ardi’ kleiner is, wijst op een afname in de agressie onder mannetjes, wat in lijn is met een door dopamine gedomineerd striatum. Daarnaast weten we dat Ardi rechtop kon lopen, wat weer handig was als de mannetjes voor hun vrouw en kinderen moesten zorgen.
De laatste gemeenschappelijke voorouder van de mens en chimpansee zou tussen 7 en 9 miljoen jaar geleden geleefd hebben. De eerste voorouders van de mens hadden een hersenpan die net zo groot was als die van de chimpansee. Maar toch konden zij zich – volgens dit onderzoek – tot een heel andere, sociale soort gaan ontwikkelen dankzij dramatische veranderingen in de chemie in hun brein. “Het verschil in neurochemie ligt waarschijnlijk aan de oorsprong van de mensachtige en is mogelijk verantwoordelijk geweest voor hun ongeëvenaarde succes,” aldus onderzoeker Mary Ann Raghanti
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
31-01-2018
Opvallend geavanceerde stenen gereedschappen ontdekt in India
Het verhaal der mensachtigen wordt continu herschreven.
Er wordt op dit moment intensief onderzoek gedaan naar de evolutie van de mens. Dat gebeurt onder meer in Eurazië. Helaas zijn fossiele resten van mensachtigen daar relatief schaars. Om toch een beeld te kunnen krijgen van de evolutie die deze mensachtigen hebben doorgemaakt, wordt dan ook vaak gekeken naar andere sporen die ze hebben achtergelaten: stenen gereedschappen, bijvoorbeeld. Dat laatste is ook wat een internationaal team van onderzoekers nu in India heeft gedaan. Ze bestudeerden een verzameling van maar liefst 7000 stenen objecten die in het zuiden van India zijn teruggevonden en deden een opmerkelijke ontdekking.
Vuistbijl
Om te begrijpen wat de onderzoekers precies hebben ontdekt, moeten we even terug naar het begin. Zo’n 1,7 miljoen jaar geleden zouden de eerste mensachtigen Afrika verlaten hebben. En zij brachten een zogenoemd ‘kerngereedschap uit het Vroeg-paleolithicum’ met zich mee: de vuistbijl. Maar de ontwikkeling van deze mensachtigen stond natuurlijk niet stil. En ook hun gereedschappen veranderden door de jaren heen. Zo werd in het Midden-Paleolithicum de Levalloistechniek geïntroduceerd: een nieuwe techniek om kleinere stenen gereedschappen te maken.
Midden-Paleolithische cultuur
Aangenomen wordt dat dergelijke geavanceerdere technieken pas tussen 140.000 en 90.000 jaar geleden in Zuid-Azië (en dus ook India) hun intrede deden. En aangezien de eerste moderne mensen rond die tijd uit Afrika kwamen zetten, gingen veel onderzoekers ervan uit dat zij de Midden-Paleolithische cultuur naar onder meer India brachten.
7000 objecten
Terug naar de 7000 objecten die in het zuiden van India zijn ontdekt en opnieuw zijn geanalyseerd. De objecten getuigen samen van een verandering: gaandeweg gingen de mensachtigen in plaats van de vuistbijl uit het Vroeg-Paleolithicum geavanceerdere Midden-Paleolithische gereedschappen gebruikten. Tot zover niets nieuws. Maar nu komt het: de ontdekkingen suggereren dat de Midden-Paleolithische gereedschappen reeds tussen 172.000 en 385.000 jaar geleden in India gebruikt werden. Dus lang voordat de eerste moderne mensen uit Afrika kwamen zetten.
Implicaties
Wat betekent dat nu precies voor de evolutie van de mens? Dat is nog een beetje gissen. Zo is onbekend welke mensachtige deze stenen gereedschappen tot zo’n 385.000 jaar geleden maakte. Het lijkt weinig aannemelijk dat het om onze voorouders gaat. Steeds meer onderzoeken suggereren weliswaar dat zij Afrika eerder verlieten dan gedacht, maar er is geen reden om aan te nemen dat ze 385.000 jaar geleden al door India strompelden. Het maakt de ontdekking echter niet minder interessant. Want als het geen moderne mensen waren, hebben we blijkbaar dus te maken met andere mensachtigen die zeker 172.000 jaar geleden al vrij geavanceerde gereedschappen konden maken.
De onderzoekers gooien met hun studie een steen in de toch al zo woelige vijver die de ‘oorsprong der mensheid’ heet. Grote uitdaging zal nu zijn om duiding te geven aan al deze reuring.
(scientias.nl)
Opvallend geavanceerde stenen gereedschappen ontdekt in India
Het verhaal der mensachtigen wordt continu herschreven.
Er wordt op dit moment intensief onderzoek gedaan naar de evolutie van de mens. Dat gebeurt onder meer in Eurazië. Helaas zijn fossiele resten van mensachtigen daar relatief schaars. Om toch een beeld te kunnen krijgen van de evolutie die deze mensachtigen hebben doorgemaakt, wordt dan ook vaak gekeken naar andere sporen die ze hebben achtergelaten: stenen gereedschappen, bijvoorbeeld. Dat laatste is ook wat een internationaal team van onderzoekers nu in India heeft gedaan. Ze bestudeerden een verzameling van maar liefst 7000 stenen objecten die in het zuiden van India zijn teruggevonden en deden een opmerkelijke ontdekking.
Vuistbijl
Om te begrijpen wat de onderzoekers precies hebben ontdekt, moeten we even terug naar het begin. Zo’n 1,7 miljoen jaar geleden zouden de eerste mensachtigen Afrika verlaten hebben. En zij brachten een zogenoemd ‘kerngereedschap uit het Vroeg-paleolithicum’ met zich mee: de vuistbijl. Maar de ontwikkeling van deze mensachtigen stond natuurlijk niet stil. En ook hun gereedschappen veranderden door de jaren heen. Zo werd in het Midden-Paleolithicum de Levalloistechniek geïntroduceerd: een nieuwe techniek om kleinere stenen gereedschappen te maken.
Midden-Paleolithische cultuur
Aangenomen wordt dat dergelijke geavanceerdere technieken pas tussen 140.000 en 90.000 jaar geleden in Zuid-Azië (en dus ook India) hun intrede deden. En aangezien de eerste moderne mensen rond die tijd uit Afrika kwamen zetten, gingen veel onderzoekers ervan uit dat zij de Midden-Paleolithische cultuur naar onder meer India brachten.
7000 objecten
Terug naar de 7000 objecten die in het zuiden van India zijn ontdekt en opnieuw zijn geanalyseerd. De objecten getuigen samen van een verandering: gaandeweg gingen de mensachtigen in plaats van de vuistbijl uit het Vroeg-Paleolithicum geavanceerdere Midden-Paleolithische gereedschappen gebruikten. Tot zover niets nieuws. Maar nu komt het: de ontdekkingen suggereren dat de Midden-Paleolithische gereedschappen reeds tussen 172.000 en 385.000 jaar geleden in India gebruikt werden. Dus lang voordat de eerste moderne mensen uit Afrika kwamen zetten.
Implicaties
Wat betekent dat nu precies voor de evolutie van de mens? Dat is nog een beetje gissen. Zo is onbekend welke mensachtige deze stenen gereedschappen tot zo’n 385.000 jaar geleden maakte. Het lijkt weinig aannemelijk dat het om onze voorouders gaat. Steeds meer onderzoeken suggereren weliswaar dat zij Afrika eerder verlieten dan gedacht, maar er is geen reden om aan te nemen dat ze 385.000 jaar geleden al door India strompelden. Het maakt de ontdekking echter niet minder interessant. Want als het geen moderne mensen waren, hebben we blijkbaar dus te maken met andere mensachtigen die zeker 172.000 jaar geleden al vrij geavanceerde gereedschappen konden maken.
De onderzoekers gooien met hun studie een steen in de toch al zo woelige vijver die de ‘oorsprong der mensheid’ heet. Grote uitdaging zal nu zijn om duiding te geven aan al deze reuring.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
https://nos.nl/artikel/22(...)betonnen-liefde.htmlquote:'Eenzaamste vogel' Nigel dood naast zijn betonnen liefde
VANDAAG, 15:53 AANGEPAST OM 15:53
Vijf jaar lang leefde Nigel als enige jan-van-gent op Mana Island, voor de kust van het Nieuw-Zeelandse Noordereiland. Hij was het enige dier dat op betonnen lokvogels was afgekomen - en vond er zelfs een partner van steen. Nu is hij dood.
In 1997 zetten milieubeschermers tachtig nepvogels neer op Mana Island, in de hoop dat de diersoort zich er wilde vestigen. Ook werd er het geluid van de vogels afgespeeld.
Pas in 2013 trapte een vogel erin: Nigel arriveerde en zou niet meer vertrekken. Hij was de eerste jan-van-gent die in 40 jaar tijd een thuis vond op Mana.
Nigel meende zelfs dat hij er de liefde had gevonden: hij maakte een van de betonnen vrouwtjes het hof en bouwde een nestje voor haar. "Het moet een vreemde ervaring voor hem zijn geweest", zegt een van de beheerders van het eiland, die hem de bijnaam eenzaamste vogel van de wereld gaven. "We hadden allemaal een zwak voor hem, omdat het zo'n hopeloze situatie was."
Vijf jaar lang bleef Nigel de enige jan-van-gent van vlees en bloed op het eiland. Toen eind vorig jaar drie soortgenoten arriveerden, liet hij ze zelfs links liggen, tot spijt van de onderzoekers. "Hij heeft geholpen hen aan te trekken, jan-van-genten broeden graag waar anderen ook een nest hebben."
Eerder deze maand werd Nigel dood gevonden, naast zijn betonnen partner, bij het nest wat hij voor haar bouwde. De beheerders vinden het jammer dat hij niet een grotere kolonie op Mana heeft kunnen zien ontstaan. "Het voelt als het verkeerde eind. Hij stierf net nu er iets fantastisch gaat gebeuren."
https://www.vrt.be/vrtnws(...)soldaten--zwaargewo/quote:Afrikaanse mieren verzorgen hun lichtgewonde soldaten, zwaargewonde mieren offeren zich op
Een soort "oorlogszuchtige" mieren redt niet alleen de mieren die gewond zijn geraakt op het slagveld, maar verzorgt die gewonde mieren ook. En die verzorging verhoogt de overlevingskansen van de gewonde mieren aanzienlijk. Opvallend is nog dat zwaar gewonde mieren niet gered willen worden, en zich blijkbaar opofferen voor de kolonie.
Luc De Roy
do 15 feb 23:45
https://www.vrt.be/vrtnws(...)s-waren-kunstenaars/quote:“De eerste kunstenaars in Europa waren neanderthalers"
Kunst begrijpen en uiten werd tot nu beschouwd als een unieke eigenschap van de homo sapiens, de moderne mens. Dat de neanderthaler, zijn evolutionaire neef, daartoe in staat zou zijn, wordt in twijfel getrokken. Onderzoek van grotschilderingen en artefacten in Spanje zegt nu voor het eerst duidelijk aan te tonen dat de neanderthaler wel degelijk kunstzinnige vaardigheden bezat.
Kathleen Heylen
13:03
05-03-2018
Wetenschappers onthullen mysterie rond 127 miljoen jaar oud kuiken
© Thinkstock - Beeld ter illustratie.
Wetenschap & Planeet In Spanje is een fossiel van een kuikentje van 127 miljoen jaar geleden gevonden. Het vogeltje was maar vijf centimeter groot en moet ongeveer tien gram hebben gewogen toen het nog leefde. Het kuikentje was piepjong en net uit het ei toen het doodging. Zijn botten waren nog zwak en het kon nog niet vliegen.
De vondst kan wetenschappers iets leren over de evolutie van vogels. “Het is bijzonder om te zien dat veel eigenschappen van vogels nu, meer dan 100 miljoen jaar geleden al ontwikkeld waren”, zei onderzoeker Luis Chiappe van het Museum voor Natuurgeschiedenis in Los Angeles.
Het kuikentje behoort tot een uitgestorven groep vogels, de enantiornithes. Die hadden klauwen aan hun vleugels en tanden in hun snavels, maar verder leken ze vrij veel op vogels van nu.
(HLN)
Wetenschappers onthullen mysterie rond 127 miljoen jaar oud kuiken
© Thinkstock - Beeld ter illustratie.
Wetenschap & Planeet In Spanje is een fossiel van een kuikentje van 127 miljoen jaar geleden gevonden. Het vogeltje was maar vijf centimeter groot en moet ongeveer tien gram hebben gewogen toen het nog leefde. Het kuikentje was piepjong en net uit het ei toen het doodging. Zijn botten waren nog zwak en het kon nog niet vliegen.
De vondst kan wetenschappers iets leren over de evolutie van vogels. “Het is bijzonder om te zien dat veel eigenschappen van vogels nu, meer dan 100 miljoen jaar geleden al ontwikkeld waren”, zei onderzoeker Luis Chiappe van het Museum voor Natuurgeschiedenis in Los Angeles.
Het kuikentje behoort tot een uitgestorven groep vogels, de enantiornithes. Die hadden klauwen aan hun vleugels en tanden in hun snavels, maar verder leken ze vrij veel op vogels van nu.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
https://www.vrt.be/vrtnws(...)mysterieuze-denisov/quote:Moderne mens vermengde zich twee keer met de mysterieuze denisova-mens
Homo sapiens, de moderne mens, heeft zich niet alleen gekruist met de neanderthaler, maar ook met een andere soort van archaïsche mens, de mysterieuze denisova-mens. Een nieuwe studie beschrijft nu hoe onderzoekers onverwacht ontdekt hebben dat er twee afzonderlijke episodes van genetische vermenging met de denisova's geweest zijn. Dat doet veronderstellen dat de genetische geschiedenis tussen de denisova-mensen en de moderne mensen gevarieerder is geweest dan tot nog toe werd gedacht.
Luc De Roy
19:43
26-03-2018
Hoe kunnen stekelbaarzen zo snel evolueren?
Deze visjes hebben door de jaren heen heel wat genetische variatie opgebouwd die nu goed van pas komt.
De driedoornige stekelbaars is een klein visje dat op het noordelijk halfrond in oceanen en meren zwemt. Deze vissen staan erom bekend zich snel aan te passen aan een nieuwe omgeving. Door de jaren heen hebben diverse populaties de zoute oceaan ingeruild voor zoetwatermeren. Vissen uit oceaanpopulaties zijn gepantserd met benige platen en stekels om zich te beschermen tegen roofdieren. Maar wanneer ze zich vestigen in zoetwatermeren, dan verdwijnt die bepantsering razendsnel. In een tijdspanne van slechts enkele tientallen jaren passen deze vissen zich aan hun nieuwe zoetwaterhabitat aan met veranderingen in vorm, grootte, kleur en gedrag. Maar hoe slagen deze kleine visjes erin om zich zo snel aan te passen?
Mutaties
De snelheid van evolutie hangt onder meer af van de genetische variatie in een populatie. Alle genetische variatie is uiteindelijk het gevolg van mutaties, veranderingen in de DNA-code. Meestal gaat het om een kleine verandering, bijvoorbeeld de mutatie van één DNA-letter (een puntmutatie). Maar soms is de verandering groter, zoals het omdraaien van een hele regio in het genoom (een inversie). Mutaties zijn echter zeldzaam. Een recente studie naar mensen vond bijvoorbeeld ongeveer 50 nieuwe puntmutaties per generatie. Vijftig aanpassingen in een boek van 3 miljard letters, dat is niet om over naar huis te schrijven.
Ook wij mensen evolueren dus nog steeds. Maar wat verandert er dan precies? En kan er bijvoorbeeld nog een heel nieuwe soort mens ontstaan? Lees er hier alles over!
Genetische variatie
De meerderheid van de nieuwe mutaties zijn neutraal, ze bieden geen voor- of nadeel. Door de generaties heen stapelen deze mutaties zich op in het genoom en zo groeit de genetische variatie binnen een populatie. Biologen noemen dit staande genetische variatie (in het Engels: standing genetic variation). Maar op een bepaald moment verandert de omgeving en blijkt dat sommige van die oude neutrale mutaties plots wel een voordeel opleveren. Natuurlijke selectie grijpt zijn kans en de populatie past zich razendsnel aan.
Parallele evolutie
Dit gebeurde meermaals bij de driedoornige stekelbaars. In een studie in het vakblak Evolution Letters, vergeleken Amerikaanse wetenschappers drie populaties in Alaska: één populatie uit een zeearm van zoutwater en twee populaties die onafhankelijk van elkaar een zoetwatermeer koloniseerden. Diverse delen van het genoom waren verschillend tussen de zoutwater- en zoetwatervissen. In die regio’s vonden de onderzoekers onder andere het gen eda waarvan al bekend was dat het een cruciale rol speelt bij de bepantsering van deze vissen. Toen men de leeftijd van deze variatie berekende, kwam men tot een verrassende conclusie: bepaalde genetische varianten waren meer dan 10 miljoen jaar geleden al aanwezig. Tot nu toe waren die oude mutaties neutraal. Maar eenmaal de vissen het zoetwatermeer bereikten, bleken heel wat genetische varianten voordelig te zijn. Daarnaast gebruikten beide zoetwaterpopulaties onafhankelijk van elkaar dezelfde genetische variatie. Een mooi voorbeeld van parallelle evolutie.
Jente Ottenburghs promoveerde aan de Universiteit Wageningen waar hij onderzoek deed naar de evolutie van ganzen. Na een stage bij de wetenschapsredactie van de Volkskrant werkt hij nu als postdoc aan de Uppsala Universiteit in Zweden. Meer weten over Jente? Neem een kijkje op zijn website. Recent kon je in een artikel van de hand van Jente al lezen hoe een genoom in kaart wordt gebracht. Nieuwsgierig? Klik hier! En hier kun je lezen hoe de genetische code precies werkt.
(scientias.nl)
Hoe kunnen stekelbaarzen zo snel evolueren?
Deze visjes hebben door de jaren heen heel wat genetische variatie opgebouwd die nu goed van pas komt.
De driedoornige stekelbaars is een klein visje dat op het noordelijk halfrond in oceanen en meren zwemt. Deze vissen staan erom bekend zich snel aan te passen aan een nieuwe omgeving. Door de jaren heen hebben diverse populaties de zoute oceaan ingeruild voor zoetwatermeren. Vissen uit oceaanpopulaties zijn gepantserd met benige platen en stekels om zich te beschermen tegen roofdieren. Maar wanneer ze zich vestigen in zoetwatermeren, dan verdwijnt die bepantsering razendsnel. In een tijdspanne van slechts enkele tientallen jaren passen deze vissen zich aan hun nieuwe zoetwaterhabitat aan met veranderingen in vorm, grootte, kleur en gedrag. Maar hoe slagen deze kleine visjes erin om zich zo snel aan te passen?
Mutaties
De snelheid van evolutie hangt onder meer af van de genetische variatie in een populatie. Alle genetische variatie is uiteindelijk het gevolg van mutaties, veranderingen in de DNA-code. Meestal gaat het om een kleine verandering, bijvoorbeeld de mutatie van één DNA-letter (een puntmutatie). Maar soms is de verandering groter, zoals het omdraaien van een hele regio in het genoom (een inversie). Mutaties zijn echter zeldzaam. Een recente studie naar mensen vond bijvoorbeeld ongeveer 50 nieuwe puntmutaties per generatie. Vijftig aanpassingen in een boek van 3 miljard letters, dat is niet om over naar huis te schrijven.
Ook wij mensen evolueren dus nog steeds. Maar wat verandert er dan precies? En kan er bijvoorbeeld nog een heel nieuwe soort mens ontstaan? Lees er hier alles over!
Genetische variatie
De meerderheid van de nieuwe mutaties zijn neutraal, ze bieden geen voor- of nadeel. Door de generaties heen stapelen deze mutaties zich op in het genoom en zo groeit de genetische variatie binnen een populatie. Biologen noemen dit staande genetische variatie (in het Engels: standing genetic variation). Maar op een bepaald moment verandert de omgeving en blijkt dat sommige van die oude neutrale mutaties plots wel een voordeel opleveren. Natuurlijke selectie grijpt zijn kans en de populatie past zich razendsnel aan.
Parallele evolutie
Dit gebeurde meermaals bij de driedoornige stekelbaars. In een studie in het vakblak Evolution Letters, vergeleken Amerikaanse wetenschappers drie populaties in Alaska: één populatie uit een zeearm van zoutwater en twee populaties die onafhankelijk van elkaar een zoetwatermeer koloniseerden. Diverse delen van het genoom waren verschillend tussen de zoutwater- en zoetwatervissen. In die regio’s vonden de onderzoekers onder andere het gen eda waarvan al bekend was dat het een cruciale rol speelt bij de bepantsering van deze vissen. Toen men de leeftijd van deze variatie berekende, kwam men tot een verrassende conclusie: bepaalde genetische varianten waren meer dan 10 miljoen jaar geleden al aanwezig. Tot nu toe waren die oude mutaties neutraal. Maar eenmaal de vissen het zoetwatermeer bereikten, bleken heel wat genetische varianten voordelig te zijn. Daarnaast gebruikten beide zoetwaterpopulaties onafhankelijk van elkaar dezelfde genetische variatie. Een mooi voorbeeld van parallelle evolutie.
Jente Ottenburghs promoveerde aan de Universiteit Wageningen waar hij onderzoek deed naar de evolutie van ganzen. Na een stage bij de wetenschapsredactie van de Volkskrant werkt hij nu als postdoc aan de Uppsala Universiteit in Zweden. Meer weten over Jente? Neem een kijkje op zijn website. Recent kon je in een artikel van de hand van Jente al lezen hoe een genoom in kaart wordt gebracht. Nieuwsgierig? Klik hier! En hier kun je lezen hoe de genetische code precies werkt.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
30-03-2018
Zeldzame voetafdrukken van 13.000 jaar oud aan Canadese westkust bevestigen: “Eerste Amerikanen kwamen uit Azië”
© Duncan McLaren/University of Victoria - Een van de gevonden voetafdrukken, met rechts het digitaal gemanipuleerde beeld ervan.
Wetenschap Wetenschappers hebben 29 voetafdrukken van 13.000 jaar oud gevonden op Calvert Island in het Canadese Brits-Columbia. De voetsporen zijn afkomstig van minstens twee volwassenen en een kind, blijkt uit het onderzoek dat gepubliceerd werd in Plos-One. De vondst lijkt te bevestigen dat de eerste Amerikanen uit Oost-Azië kwamen.
“Versteende voetafdrukken worden maar zelden gevonden op archeologische sites”, zegt onderzoeksleider Duncan McLaren van de University of Victoria en van het Hakai Institute. Toch kon zijn team er 29 opgraven aan de kust van Calvert Island. Ze stammen uit het tijdperk tussen 11.000 en 14.000 jaar geleden, toen het einde van de laatste ijstijd in zicht kwam en het zeeniveau twee tot drie meter lager was dan vandaag. “Waarschijnlijk komen de voetafdrukken uit een gebied dat 13.000 jaar geleden net boven de vloedlijn lag”, zegt McLaren.
Minstens drie personen
Zijn team begon al in 2014 met opgravingen op het Canadese eiland, een dichtbebost gebied dat enkel toegankelijk is per schip. De archeologen doen daar onderzoek omdat er eerder al door mensen gemaakte vuilnishopen van zo’n 6.000 jaar oud werden gevonden. “De site omvat een groot, afgeschermd strand, waarvan we dachten dat het gedurende millennia wel mensen zou aangetrokken hebben”, aldus McLaren. “De laatste 14.000 jaar was het zeepeil relatief stabiel in de regio en daarom gingen we ervan uit dat we er heel oude archeologische overblijfselen zouden kunnen aantreffen.”
© Duncan McLaren/University of Victoria - Duncan McLaren (R) aan het werk met collega Daryl Fedje.
De wetenschappers ontdekten een eerste menselijke voetafdruk, 60 centimeter onder de oppervlakte van het huidige strand en gedrukt in een laag bruine klei. In de hiel bevonden zich stukjes hout, waardoor de ouderdom kon worden vastgesteld. In 2015 en 2016 trokken ze terug naar het gebied voor opgravingen en vonden ze nog eens 28 voetsporen. Bij sommige kon je de afzonderlijke tenen en voetbogen zien. Ze bleken afkomstig van minstens drie personen: twee volwassenen en een kind.
Landbrug en bootjes
De vondst kan het mysterie mee helpen ontrafelen van hoe mensen tijdens de laatste ijstijd van Beringia naar het gebied ten zuiden van Canada konden trekken. In die laatste ijstijd waren Siberië en Alaska nog met elkaar verbonden door een brede landbrug in het gebied dat Beringia genoemd wordt. Canada was toen bedekt met ijskappen. De nieuwe studie ondersteunt de theorie dat mensen zich langs de kust tussen ijsvrije stukken land bewogen. “Het suggereert dat ze al heel vroeg bootjes gebruikten om de kustgebieden te verkennen”, stelt antropoloog Duncan McLaren.
Professor Nick Ashton van het British Museum is opgetogen over de studie: “Dit is een erg belangrijke vondst met implicaties voor de eerste kolonisaties van Amerika. Het staaft de theorie dat de eerste Amerikaanse volkeren uit Oost-Azië kwamen, toen het zeeniveau nog lager was en de landmassa’s groter. Maar waarschijnlijk gebruikten ze ook wel boten. De voetsporen leveren een erg tastbare link naar de eerste Amerikanen.”
(HLN)
Zeldzame voetafdrukken van 13.000 jaar oud aan Canadese westkust bevestigen: “Eerste Amerikanen kwamen uit Azië”
© Duncan McLaren/University of Victoria - Een van de gevonden voetafdrukken, met rechts het digitaal gemanipuleerde beeld ervan.
Wetenschap Wetenschappers hebben 29 voetafdrukken van 13.000 jaar oud gevonden op Calvert Island in het Canadese Brits-Columbia. De voetsporen zijn afkomstig van minstens twee volwassenen en een kind, blijkt uit het onderzoek dat gepubliceerd werd in Plos-One. De vondst lijkt te bevestigen dat de eerste Amerikanen uit Oost-Azië kwamen.
“Versteende voetafdrukken worden maar zelden gevonden op archeologische sites”, zegt onderzoeksleider Duncan McLaren van de University of Victoria en van het Hakai Institute. Toch kon zijn team er 29 opgraven aan de kust van Calvert Island. Ze stammen uit het tijdperk tussen 11.000 en 14.000 jaar geleden, toen het einde van de laatste ijstijd in zicht kwam en het zeeniveau twee tot drie meter lager was dan vandaag. “Waarschijnlijk komen de voetafdrukken uit een gebied dat 13.000 jaar geleden net boven de vloedlijn lag”, zegt McLaren.
Minstens drie personen
Zijn team begon al in 2014 met opgravingen op het Canadese eiland, een dichtbebost gebied dat enkel toegankelijk is per schip. De archeologen doen daar onderzoek omdat er eerder al door mensen gemaakte vuilnishopen van zo’n 6.000 jaar oud werden gevonden. “De site omvat een groot, afgeschermd strand, waarvan we dachten dat het gedurende millennia wel mensen zou aangetrokken hebben”, aldus McLaren. “De laatste 14.000 jaar was het zeepeil relatief stabiel in de regio en daarom gingen we ervan uit dat we er heel oude archeologische overblijfselen zouden kunnen aantreffen.”
© Duncan McLaren/University of Victoria - Duncan McLaren (R) aan het werk met collega Daryl Fedje.
De wetenschappers ontdekten een eerste menselijke voetafdruk, 60 centimeter onder de oppervlakte van het huidige strand en gedrukt in een laag bruine klei. In de hiel bevonden zich stukjes hout, waardoor de ouderdom kon worden vastgesteld. In 2015 en 2016 trokken ze terug naar het gebied voor opgravingen en vonden ze nog eens 28 voetsporen. Bij sommige kon je de afzonderlijke tenen en voetbogen zien. Ze bleken afkomstig van minstens drie personen: twee volwassenen en een kind.
Landbrug en bootjes
De vondst kan het mysterie mee helpen ontrafelen van hoe mensen tijdens de laatste ijstijd van Beringia naar het gebied ten zuiden van Canada konden trekken. In die laatste ijstijd waren Siberië en Alaska nog met elkaar verbonden door een brede landbrug in het gebied dat Beringia genoemd wordt. Canada was toen bedekt met ijskappen. De nieuwe studie ondersteunt de theorie dat mensen zich langs de kust tussen ijsvrije stukken land bewogen. “Het suggereert dat ze al heel vroeg bootjes gebruikten om de kustgebieden te verkennen”, stelt antropoloog Duncan McLaren.
Professor Nick Ashton van het British Museum is opgetogen over de studie: “Dit is een erg belangrijke vondst met implicaties voor de eerste kolonisaties van Amerika. Het staaft de theorie dat de eerste Amerikaanse volkeren uit Oost-Azië kwamen, toen het zeeniveau nog lager was en de landmassa’s groter. Maar waarschijnlijk gebruikten ze ook wel boten. De voetsporen leveren een erg tastbare link naar de eerste Amerikanen.”
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
https://nos.nl/artikel/22(...)t-schimmelplaag.htmlquote:Kikker in Panama overwint schimmelplaag
DONDERDAG, 22:49BUITENLAND
AFP
Na jaren van afwezigheid zijn er weer kikkers in Panama. Tussen 2004 en 2007 stierven de dieren vrijwel uit in het land door een uitbraak van een dodelijke schimmelziekte.
Amerikaanse en Panamese wetenschappers hebben nu ontdekt dat bepaalde soorten weer terugkeren. In het toonaangevende tijdschrift Scienceschrijven zij dat het een opvallende ontdekking is, omdat de schimmel nog steeds aanwezig is in het gebied. Het lijkt er daarom op dat de nieuwe dieren inmiddels minder vatbaar zijn voor de ziekte.
Eerst werd ook gedacht dat de de schimmel wellicht minder sterk was geworden, maar dat bleek niet het geval. Uiteindelijk is de meest voor de hand liggende verklaring dat de huid van de kikkers zich dusdanig heeft ontwikkeld dat ze beter bestand zijn tegen de schimmelziekte.
"Je wordt moedeloos als je jaar in jaar uit langs dezelfde rivier loopt in de hoop de biodiversiteit te zien die je hier ooit kon vinden", zegt bioloog Corinne Richards-Zawacki, die bij het onderzoek betrokken was. "Dus je kan je voorstellen hoe goed het voelt om zulk mooi nieuws te kunnen brengen."
De wetenschappers benadrukken tegelijkertijd dat de kikkerpopulatie in Panama nog lang niet op het oude niveau is en zeggen dat het leefgebied ook een stuk kleiner is dan het was. Maar het begin is er, zeggen ze.
De observaties van de wetenschappers bevestigen het beeld dat al langer leeft onder biologen, dat een diersoort zelden uitsterft door een hevige uitbraak van een ziekte. Door evolutie passen dieren zich aan, waardoor ze beter bestand zijn tegen de ziekte dan hun voorouders.
|
|
