Namens Tong iedere dag iets opmerkelijks.......

'Hermke, ge mot meer pingelen.' Woorden van ome Sijm tijdens het schoolvoetbaltoernooi dat naar hem was vernoemd. Ik zat op de Philipsschool.
Had dus weinig kans ooit iets met het schoolvoetbal te winnen. Hockey was een ander verhaal. Dan had je Freerk Oltmans in de spits en Coert Zondervan als spelverdeler. Garantie voor succesvol. Kon je een notaris vast laten leggen. Ome Sijm werd en wordt ie genoemd. Voor mij is ie letterlijk en figuurlijk een oom.

Ome Sijmen is inmiddels 85. Weinig Bommelaars die hun voetbalsporen zo hebben achtergelaten in Bommel. Als voetballer aan de wieg van NIVO-Sparta in 1953, tot op hoge leeftijd als trainer actief geweest. Zijn enthousiasme nooit verloren. Ook bij andere clubs was ie trainer. Vaak succesvol, overal wordt ie nog met open armen ontvangen. Van Zuilichem tot Dussen en van Herwijnen tot Madurodam. Markante man. Overal een mening over en overal verstand van. Dat maakt hem zo leuk. De Bommelse kruising tussen Piet de Visser en Wiel Coerver.

'Ik ging altijd in overleg met aanvoerder Joop Bekker, en deed daarna wat ik al in m'n hoofd had.' Ik heb trainers meegemaakt in het eerste van Bommel die je lieten lopen en opdrukken in de sneeuw. Waar ik daarna mee degradeerde. Die mocht het voorwoord schrijven in het jubileumboek van 50 jaar NIVO Sparta. In hetzelfde boek waar families geportreteerd werden. Een portret dat ome Sijmen alleen al had verdiend. Ook door zijn zonen Jan en Peter. Bekend als de Binkies. Beiden eerste-elftalspeler. Ik zelf speelde met beiden samen. Op m'n 15e scoorde ik tegen Roda Boys. Had eigenlijk geen idee. Was in de jeugd gewend altijd te scoren. Komt Peter naar me toe gerend als linksachter. Springt op m'n rug en we vallen op het gras. Geneerde me kapot. Ik was gewend te juichen als de Kromme of Cruiffie. Omdraaien en handje in de lucht. Maar de genen van ome Sijmen waren doorgegeven aan neef Peter.

Veel NIVO-spelers hebben onder ome Sijm gespeeld. Sommigen hebben minder goede ervaringen met hem. De meesten echter herinneren hem als een positief ingestelde trainer, die aanvallend wilde spelen. Er zijn ook mensen die hem herinneren van bruiloften en partijen. Uit een acteurs-familie groeide hij met het typetje Schlemieleke naar grote hoogten. De generatiegenoot van Ome Leo en Wim Smit zou het cocktails trio kunnen zijn. Hun zonen Jan van Eck, Alfred van Opijnen en Fred Smit hebben de muzikale NIVO-genen niet van een vreemde. Het dirigeerstokje werd doorgeven.

Markante man, waar je als familielid, zoals ik, trots op mag zijn. Dat het hockeyen nu op hetzelfde sportcomplex is als het voetballen is mooi.
De sportdag bestaat nog steeds. Heet niet meer De ome Sijmen-trofee. Het sportpark draagt ook niet zijn naam. Net zoals Coert en Freerk waarschijnlijk niet meer genoemd worden. Er wordt op kunstgras gespeeld tegenwoordig. Hockey, is dan ook voetbal met een stokkie.
Grad, de kantinebeheerder, is het bindmiddel tussen Olympia en NIVO. Net zoals Makkie en Nelis een groen/rood hart hebben. Het hart van Ome Sijmen is rood/wit/zwart. 'Hermke, ge mot meer pingelen.'

quote:

Op woensdag 26 april 2017 20:58 schreef Lange_Lans het volgende:
Goed topic Tong.

Dank je Had een week-ban, dus lag even stil.

Leicester City kan dit jaar iets unieks overkomen. Althans dat denken ze. In de Bundesliga gebeurde het eerder. Nürnberg werd landskampioen en degradeerde het jaar erna. Ze speelden dat seizoen ook nog eens tegen Ajax. in de EC-1. Verloren natuurlijk.



Tussen 1996 en 1998 beleefden de Kaiserslautern fans nog bizardere tijden.
In mei 1996 gegradeerden ze en in dezelfde maand wonnen ze de Duitse Bekerfinale.
Het jaar er op promoveerden ze weer.
Op de slotdag werd een zeker voorsprong bijna uit handen gegeven. Na een 7-3 voorsprong bleef het bij 7-6.



Na de promotie dat seizoen, werden ze in het seizoen 97/98 landskampioen. Vrijwel het hele team dat degradeerde was intact gebleven. Er is nog hoop voor Leicester. Die weten als geen ander dat voetbalsprookjes niet zijn te voorspellen. Zelfs niet door Chriet Titulaer.

Een paar dagen geleden vierden we postuum de 70e verjaardag van Johan Cruijff. Sommigen vinden hem de beste ooit. De Arena eindelijk de juiste naam gekregen



Hij was even geniaal als Pelé. Die heeft een streepje voor door zijn drie wereldtitels Cruijff was liefhebber. Van Basten, Rijkaard en Bergkamp konden zijn bloed wel drinken als jonge speler bij Ajax. Cruijff zat ze op de hielen. Zoals ze later de verdedigers kregen. Als ie geen aandacht aan je schonk had je geen potentie voor de top.

Zijn grote voorbeeld was een voetballer uit Argentinië. Hij noemde hem een leider, regisseur. Een speler die over het hele veld was te vinden. Di Stefano was volgens Cruijff de perfecte voetballer. Niet alleen scorend, maar ook het elftal bij de hand nemend. De ultieme voetballer volgens Johan.



Tussen 1953 en 1964 speelde de aanvaller voor Real Madrid. Won 8 landstitels en 5 keer de EC1.
In alle finales scoorde ie destijds. Samen met een andere vedette, Puskas, de briljante Hongaar heerste hij. Waar Nederland in die periode nog van Luxemburg verloor. Had Jopie het al in de gaten. Ik wil Di Stefano zijn. Zoals ik later tijdens het straatvoetballen Cruijffie was. Zelfs een godenzoon had zijn voorbeeld.

Toen PEC-Zwolle plots FC Zwolle ging heten promoveerden ze in 2002 naar de Eredivisie. Gelukkig heten ze weer PEC-Zwolle.



Het kampioenschap werd luid gevierd. De trainer echter werd door het debiele bestuur gevierendeeld. Paul Krabbe werd ontslagen. En bedankt voor bewezen diensten. Een coach die een topprestatie had geleverd werd weggestuurd.



Niemand weet nog wie de bestuurders waren. Waarschijnlijk in het old-mens network actief. Kennen geen schaamte. Peter Boeve werd aangesteld als nieuwe trainer. De omhoog gevallen ex-linksachter van Ajax bakte er niks van. Van beide trainers is sindsdien niks meer vernomen. Ron Jans is daarom een verfrissende coach. Herman Brood, de prominenste Zwollenaar zou er een mooi nummer hebben geschreven. Opgezwollen moet zwijgen.

Het Chelsea van tegenwoordig kan qua sympathie niet tippen aan het Chelsea van jaren geleden. Chelsea was het Sparta van Engeland. Een door iedereen geliefde club. Het grote geld regeerde nog niet. Toch wonnen ze de UEFA-cup



De sterspelers waren doelman Peter Bonetti en aanvaller Peter Osgood. Osgood was de George Best van Chelsea. Speelde tussen 1964 en 1974 voor de Londense club. Helaas was in die tijd Alf Ramsey de bondscoach. Die moest niets hebben van langharig tuig, dat zich hip kleedde en die zich lieten zien in het uitgaansleven.



Peter Osgood was Zlatan jaren vooruit. Strooide met sierlijke dribbels, fantastische schoten en mooie doelpunten. Het was de beste allround-aanvaller van zijn generatie. Hij genoot van het leven. Het leven dat ie in 2006 moest verlaten. Op 59jarige leeftijd overleed de flamboyante voetballer aan een hartaanval. Voor eeuwig in het hart op Stamford bridge. De bruggenbouwer tussen het nostalgische verleden en de hedendaagse commerciële werkelijkheid. Met recht The King of Stamford Bridge.

Eljero Elia en Marko Arnautovic ontmoetten elkaar niet alleen in de Eredivisie, ook in de Bundesliga kruisten ze elkaars pad. Bij Werder Bremen waren ze behalve ploeggenoten ook Partners-In-Crime.



In april 2013 scheuren ze over de Duitse autobahn. De polizei zette de Nederlander en Oostenrijker aan de kant. Het gebeurde om drie uur 's nachts, twee dagen voor een belangrijke wedstrijd. Dit hadgrote consequenties voor het duo. Tot het einde van het seizoen 2012/2013 weerden ze door Werder geschort. Ze mochten zelfs niet meer meetrainen.



Elia mislukte bij Werder Bremen met slechts 66 Bundesliga-duels tussen 2012 en 2015. Max verstappen kan niet voetballen, weet het gaspedaal echter verantwoorder in te trappen op jonge leeftijd. Ieder zijn ding en ieder zijn vak. Vak S zal zondag een staande ovatie geven. Zo komt alles nog op zijn pootjes terecht. Al is het hand in hand.

quote:

Op maandag 1 mei 2017 13:14 schreef Sloggi het volgende:
Mooi topic tong. Ga zo door.

Zal ik doen

quote:

Op maandag 1 mei 2017 16:00 schreef Insomnia_ het volgende:

[..]

Elia speelde bij Southampton nog een fantastische 2e wedstrijd tegen Newcastle met twee doelpunten, om daarna de andere 14 wedstrijden onzichtbaar te zijn

Is dit relevant ?

Wie kent Clyde Wijnard nog ? Een korte loopbaan als speler. Na Ajax en RKC in de anonimiteit beland. Hij kreeg echter de voorkeur van coach Louis van Gaal om als mislukte aanvaller verdediger te worden bij Ajax.



Wijnard wilde niet, de aanvallende middenvelder Michael Reiziger hapte wel toe. Als uitgeleende speler van Ajax aan FC Volendam en FC Groningen had ie geen toekomst in de Meer. De opleiding op de Toekomst had ie wel degelijk achter de rug. Wat hem in het verschiet zou gaan liggen had ie nooit kunnen bevroeden.



Van Gaal de ziener zag het wel. Michael Reiziger werd, in de traditie van andere omgeschoolde Ajax-aanvallers, Wim Suurbier en Ruud Krol, een wereldtopper in de verdediging. Als dynamische rechtsachter met snelheid en prima voorzet, won ie met Ajax de Champions League en speelde hij voor AC Milan en zeven seizoenen voor Barcelona.



72 interlands later stopte hij als held. Wijnhard slaapt nog steeds slecht. De nachtmerrie van de verkeerde keuze zal hem blijven achtervolgen. Zoals Reiziger steraanvallers succesvol achtervolgde. Zijn stoutste dromen waarmakend.

Er zijn voetballers die jong overlijden. Er zijn ook voetballers die geschitterd hebben op een WK, die te jong het huidige voor het eeuwige verruilden. Rashidi Yekini is zo'n speler



Als ik aan het WK-94 denk, denk ik aan Brazilië-Nederland. Maar ik denk ook aan deze grote Afrikaan. Hij hing in de netten na het eerste Nigeriaanse doelpunt ooit op een WK. Tegen Bulgarije maakte ie in de 3-0 gewonnen wedstrijd de 1-0.



Het was Finidi George, de Nigeriaan van het grote Ajax midden jaren 90 die de voorzet gaf.
Het mooie van dat elftal was dat er meer spelers uit Nigeria in de Europese top speelden. Sunday Oliseh was een zondagvoetballer in de Eredivisie. Emmanuel Amonike en Daniel Amokachi waren ook beesten en toppers in het andere continent.



Yekini echter, zal eeuwig worden herinnerd. De grote spits, lichamelijk en geestelijk, zal voor eeuwig de held blijven. Met 37 doelpunten in 58 interlands misschien nooit meer in te halen.

Zelfs de onafhankelijke voetballiefhebbers herinneren het zich nog. AZ-Sporting Lissabon halve finale UEFA-Cup 2005. Nederland was nog niet gezonken in de spelonken en moest nog niet 12 jaar wachten op Ajax in Europa 2017.



AZ stond met 3-1 voor in de thuis-en terugwedstijd. Uit met 2-1 verloren. Dus gewoon naar de finale. Laatste hoekschop. Diep in blessuretijd van de verlenging. Toen voltrok zich het grote voetbaldrama. Via de linker schouder van Miguel Marcia hobbelde de bal het doel in. Henk Timmer stond verstijfd.



Een voetbaldrama om nooit meer te vergeten. Zelden deed een Europese uitschakeling zoveel pijn. Ajax, PSV en Feyenoord, eerst nog met puntjes, zijn vaker slachtoffer geweest. Maar de relatief kleine club AZ zal die kans waarschijnlijk nooit meer krijgen. Later schaakte Henk Timmer nog wel een lekker wijf. Waarschijnlijk met de bal net voor de doellijn.

Deze voetballer betoverde met de toverbal aan de voeten. Net zoals Dennis lijkt ie in ons geheugen geen doorsnee doelpunt te hebben gemaakt. Hij leek zich te schamen voor een intikkertje.



Luc Nilis voetbalde in de verkeerde tijd voor het verkeerde land. Zijn genialiteit werd in België ingeleverd voor het verdedigende systeem. De verdediging werd belangrijker gevonden dan een wereldspits in stelling brengen. De stellingen werden opgetrokken en Nilis moest het in interlands doen met een sporadische hoge bal.



PSV zag zijn grootsheid. Bij PSV zou ie furore gaan schrijven. Nilis was een kunstenaar. Toverde met de bal. Het ene wonderdoelpunt na de andere. Verliezen tegen Barcelona maakte niet uit. Met zijn voeten sprak ie boekdelen. Hij deelt zijn sterren-positie bij PSV met Romario en Ronaldo. Skieten Willie ook natuurlijk.



Zelden heeft een voetballer wraak genomen zoals Lucie Nilis op België. In Nederland werd ie voetballer van het jaar. Dat zijn er meer geweest. Maar niet in het jaar dat Ajax de wereld veroverde door in 1995 de CL te winnen. Zijn-en de tranen van zijn vrouw waren oprecht op het podium toen ie gekozen was tot voetballer van het jaar. Vreugdetranen die ik als Ajacied niet wegveegde. Ik huilde met hem mee. En met België, dat ze zo'n voetballer jarenlang hadden ondergewaardeerd. Een kunstenaar. Eeuwig op ons netvlies gebrand. Als de nachtwacht, met een Philips-lampje.

Ik heb sympathie voor Feyenoord voetballers uit het verleden. De Kromme, Coentje. Hoe De Tank stond naast Ijzeren Rinus bij het in ontvangst nemen van de EC-1 beker. Kippenvel.



Het sentiment over het huidige Feyenoord deel ik niet. Geen Rotterdammer die Ajax een kampioenschap gunt. Plots moeten we uit medelijden het Feyenoord gunnen na 18 jaar wanbeleid. Been, Beenhakker, van den Herik en Cor van der Gijp de Kuip uit gejaagd.



Het is voor Gio, voor Gio dat ik een goed gevoel krijg. De speler die op de opendag van Feijenoord niet hoefde te spelen. Hij was als groot talent al aangenomen, zonder dat ie het wist.



Gio nam via Glasgow Rangers, Arsenal en Barcelona een omweg om terug te keren. In 2007 was ie weer op zijn plaats. In 2010 nam ie, na de vorige afscheidswedstrijd verloren te hebben, tegen Heerenveen mooi afscheid. De 6-2 overwinning was extra mooi door de hattrick van Roy Mackaay. Die tevens zijn laatste wedstrijd speelde. iedereen gunt Gio het kampioenschap. Zelfs deze Ajacied.

Clarence Seedorf kreeg in Nederland pas waardering toen ie was gestopt als voetballer. Er zijn op een bescheidener niveau ook voetballers die pas later de waardering kregen.



Tim Cornelisse zal vast in zijn omgeving waardering hebben gekregen. Supporters van zijn clubs herinneren hem als sierlijke rechtsachter of als meevoetballende laatste man. Een carrière van 18 jaar laat zijn sporen na. In het Nederlandse voetbalgeheugen onterecht vergeten.

Met FC Utrecht en FC Twente de Johan Cruijff Schaal gewonnen. Met Willem 2 kampioen in de Eerste Divisie.



Pas na 443 wedstrijden nam ie afscheid als prof. Ben ik nog vergeten zijn wedstrijden voor RKC Waalwijk en Vitesse te vermelden. Het haar van Ronaldo zit altijd goed. Er zijn echter weinig modelprofs zoals Tim Cornelissen. Een subtopper, maar op en topman. Had beter verdiend. Letterlijk en figuurlijk.

Ene Dudek is weer op de trein gezet. De Poolse passant zou de beker uitgereikt hebben afgelopen zondag. Iedereen kan grotere helden uit het verleden opnoemen. Met deze als eerste



Weten wie Ove Kindvall is hoort bij de opvoeding van iedere jonge Feyenoord-fan. Feijenoord nog met puntjes. Niet alleen een geweldige buitenlandse speler, tevens een legendarische Feijenoorder. Een Zweed. In het Rijtje Puck van Heel, Eddy PG, Rinus Israël en Wim van Hanegem misstaat ie niet.



In vijf jaar 129 competitie-doelpunten in 144 competitie-wedstrijden. 6 mei 1970 werd zijn hoogtepunt. De eerste Europese Nederlandse Europaccup-1 winst werd dankzij hem behaald. Tsjiendval zei Herman Kuiphof, na zijn doelpunt tegen Celtic. Legendarisch commentaar, van een legendarische commentator, tijdens een legendarische wedstrijd. Mede dankzij deze legendarische voetballer. 'Hands. hands. Nee het is een doelpunt. Tsjiendval scoort.' Eeuwig in ons geheugen. Van heel voetballend Nederland.

Video.......




[ Bericht 5% gewijzigd door tong80 op 09-05-2017 16:20:29 ]

Ik had het als romanticus laatst over de mooiste Europese finale ooit. Ik bedoelde Benfica-Real Madrid in de jaren 60. 5-3



Echter de meest legendarische ligt niet zo ver achter het heden.

De wedstrijd ging de geschiedenis in als het Mirakel van Istanboel. Favoriet AC Milan kwam al na een minuut 1-0 voor, dankzij een goal van aanvoerder Paolo Maldini. Nog voor de rust werd de score uitgediept tot 3-0 dankzij twee doelpunten van de Argentijnse aanvaller Hernán Crespo. Liverpool ging knock-out, maar keerde na de rust gemotiveerd terug uit de kleedkamers.



Wedstrijd gespeeld dus. Echter in de tweede helft scoorde Liverpool 3 keer in 6 minuten. In zes dolle minuten scoorde Liverpool drie keer.



De VBL-mod was destijds Doc. Ik had telefonisch contact met hem. De grootste Liverpool-fan die je je in Nederland kunt voorstellen. Hij kon het niet aan. Ging douchen. Stierf bijna tijdens de strafschoppen.



In de strafschoppenreeks probeerde doelman Jerzy Dudek de tegenstanders van Milan af te leiden. Hij imiteerde de "spaghettibenen" van gewezen keeper Bruce Grobbelaar en Serginho trapte de bal over. Bij een 2-3 stand voor Liverpool moest de Oekraïense aanvaller Andrij Sjevtsjenko scoren. De speler van Milan had twee jaar eerder nog de beslissende penalty binnengetrapt in de Champions Leaguefinale tegen Juventus, maar ditmaal werd zijn schot gestopt door Dudek. Liverpool won zo zijn vijfde Europacup na een thriller.



Doc huilde vreugdetranen. Helden van Liverpool. En een helden VBL-mod destijds. Het water van de douche was niet koud. Het werd een warm bad.

Nu de Kuip nog.

De Fransman Marcel Desailly schopte in de EC-1 finale Ajax-AC Milan in 1995 bijna het hoofd van Jari Litmanen van de romp. louis van Gaal deed het beter. Die maakte de imitatie van de eeuw.



Desailly was bikkelhard. Maar ook een sierlijke voorstopper. Een beest in het veld, een klein hartje er buiten. Studentikoos brilletje, iedereen te woord staand. Dat was eerder in zijn leven wel anders.
Toen Desally 16 was overleed zijn broer Seth Adonkor. Ik houd niet van de term halfbroer.



De verdediger van FC Nantes overleed, na een avond en nacht uitgaan, met voetbalvrienden tijdens een auto-ongeluk. Jonge Desailly moest van zijn vader stoppen met voetballen. Die gaf de voetbalsport de schuld. Jonge Marcel, sloeg terecht, het advies, raad en bevel van zijn vader in de wind.



Later zou ie als enige speler twee keer achter elkaar de Champions-Leaque winnen met twee verschillende clubs. Zijn derde CL zou ie niet winnen. Dankzij een 17-jarig Ajax voetballertje.
Wiens voetsporen misschien vanavond zullen worden betreden. Geen luchtkastelen voor Kluivert-junior.

quote:

Op donderdag 11 mei 2017 18:34 schreef The_Verve het volgende:
Die karatekick van Van Gaal was inderdaad perfect. In de herhaling zag je hoe hij in de lucht zijn linkerbeen ook nog even optrok.

[ afbeelding ]

Vanavond ren ik weer karatetrappend door de kamer.

Door veel voetballiefhebbers wordt de Premier Leaque als de beste beschouwd. Anderen vinden Spanje beter.



Het is nog niet zo lang geleden dat Roy Mackaay topscorer werd in de Bundesliga en Jimmy Floyd Hasselbaink in Engeland. Twee spelers die niet eens eerste keus waren voor het Nederlands-Elftal. We hebben er nooit bij stil gestaan hoe bevoorrecht we waren als klein land. Take it voor granted.



De Hollandsche school maakte in de naam van Cruijff furore. Van Basten, Gullit, Bergkamp en Kluivert vonden we normaal



Net zoals we het seizoen 2010/2011 in Engeland normaal vonden. Van Persie maakte 18 doelpunten namens Arsenal, van der Vaart 13 voor Tottenham. Kuijt deed hetzelfde voor Liverpool.

Er waren verder tien Nederlandse toppers in de Premier league actief. De oud-Manchester United doelman van der Sar was er één van. Het Nederlands voetbal is ver weggezakt. Daarom genieten straks van de finale. Met van der Sar aan het roer. Niet altijd staan de beste stuurlui aan de wal.

Verliezen van Bulgarije is van alle tijden. Oranje deed het in 1988 in de laatste oefenwedstrijd voor het EK-88 2-1 nederlaag. De rest werd daarna historisch.



Het was de enige keer dat de debuterende Wim Koevermans, Wilbert Suvrijn en Hendrie Krüzen in de basis startten. Reservespelers op het latere EK. Michels stelde verder de volgende spelers op: Joop Hiele, Adri van Tiggelen, Frank Rijkaard, Jan Wouters, Arnold Mühren, Ruud Gullit, John Bosman en John van het Schip.



Op het EK moest de overgewaardeerde Michels weer terugkomen op een vreemde beslissing. Na de nederlaag in de eerste wedstrijd tegen Rusland, stelde hij toch maar Marco van Basten op tegen Engeland i.p.v. John Bosman. Nadat Johan Cruijff Michels als coach groot maakte, redde Marco van Basten "De Generaal" met een hattrick tegen Engeland. Toch werd Michels internationaal gekozen tot coach van de eeuw.