OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Dat is echt rot Tink, dat het zo'n wachttijd oplevert. Misschien kun je Molo een pm sturen? Ik weet niet of zij ook Graves heeft, maar in elk geval iets aan de schildklier en is dit jaar bevallen.
Je bent toch heel veel afgevallen de laatste jaren? Was dat niet extra lastigbdoor Graves?
Je bent toch heel veel afgevallen de laatste jaren? Was dat niet extra lastigbdoor Graves?
Kwak
Het is zo'n automatisme om dan maar iets positiefs te willen zeggen, dat mensen dan vaak idd aan je voorbij lopen, Dat is in heel veel situaties zo, merkte dat vorige maand tijdens mn zoon zijn opnames ook..quote:Op donderdag 12 januari 2017 08:57 schreef Bloesem. het volgende:
Het zal voor iedereen verschillend zijn, maar ik vind het heel prettig als mensen me gewoon horen. Geen advies, me niet overtuigen van het tegendeel, maar gewoon luisteren. Want als ik zeg "ik voel me zo'n slechte moeder en ik denk dat mijn kind schade oploopt" en jij zegt "je bent wel een goede moeder" is mijn gevoel niet weg, maar de mogelijkheid tot het delen wel.
Wat ik net als kwak als heel moeilijk heb ervaren, was iedereen die iets zei in de trant van "nou, ze is in elk geval gezond." Ik heb daar zelfs een blog over geschreven, omdat ik het zo moeilijk vond. Want, zoals kwak ook zegt, wij zien dat ook wel (maar dat helpt niks, want zo voelt het dus niet) Mensen willen zo graag iets positiefs zeggen, maar vaak is het gewoon echt fijner als iemand zegt "jeetje, wat klote. Ik zie je, en ik ben er voor je"
Ik deel best wel regelmatig dit filmpje, omdat ik het zo'n goed filmpje vind. Ik denk dat hij hier nu ook goed past:
Vind het oprecht knap dat jij kan aangeven wat je van anderen nodig hebt. Veel mensen kunnen dat niet. Dikke
voor jou.Tink... wat onwijs rot dat de wachttijd dan zo lang word.
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Jep, 50 kilo (al drie jaar stabiel), maar pas sinds daarna Graves (is overigens een te snel werkende schildklier). Daardoor gingen er nog 7 kilo af, maar dat was niet de bedoeling en die zitten er sinds ik medicatie gebruik ook gewoon weer aan.quote:
Dat is echt rot Tink, dat het zo'n wachttijd oplevert. Misschien kun je Molo een pm sturen? Ik weet niet of zij ook Graves heeft, maar in elk geval iets aan de schildklier en is dit jaar bevallen.
Je bent toch heel veel afgevallen de laatste jaren? Was dat niet extra lastigbdoor Graves?
K&W / Tink's droomhuis deel 3: Vur goan beginne! Ofzoiets....
maandag 30 september 2013 07:58 schreef Brighteyes het volgende:
En over de chocola... Tink is van een andere planeet. ;) Die heeft dat niet nodig. ;)
maandag 30 september 2013 07:58 schreef Brighteyes het volgende:
En over de chocola... Tink is van een andere planeet. ;) Die heeft dat niet nodig. ;)
Pfff ratio en gevoel liggen bij mij mijlenver uiteen de laatste tijd 
zo lastig vind ik dat.
Ik denk dat er geen derde kindje komt hier. En oh man, het voelt bijna als rouw
bijzonder, zoiets.
Het kost me zoveel moeite om mezelf te 'verdelen', het levert me veel stress op en ik voel me er zelfs fysiek naar van. Dus een derde is gewoon eigenlijk helemaal niet haalbaar.
hormoneuhh 
zo lastig vind ik dat. Ik denk dat er geen derde kindje komt hier. En oh man, het voelt bijna als rouw
bijzonder, zoiets. Het kost me zoveel moeite om mezelf te 'verdelen', het levert me veel stress op en ik voel me er zelfs fysiek naar van. Dus een derde is gewoon eigenlijk helemaal niet haalbaar.
hormoneuhh
erf de ogen van je kind - kijk erdoor
pinq Het is toch ook geen kwestie van nu of nooit? Dingen veranderen, kinderen groeien op, wie weet hoe je er over 1 of 2 jaar in staat. Hier heeft het in ieder geval rust gegeven dat het ooit nog kan, en dat we nu geen knoop hoeven door te hakken.
Het is toch ook geen kwestie van nu of nooit? Dingen veranderen, kinderen groeien op, wie weet hoe je er over 1 of 2 jaar in staat. Hier heeft het in ieder geval rust gegeven dat het ooit nog kan, en dat we nu geen knoop hoeven door te hakken.
Pinquit, hoe oud ben jij en hoe oud zijn je kinderen? Als ik vriendinnen moet geloven, wordt het echt makkelijker als ze wat ouder zijn. Misschien dat je de beslissing nog even kunt uitstellen?
K&W / Tink's droomhuis deel 3: Vur goan beginne! Ofzoiets....
maandag 30 september 2013 07:58 schreef Brighteyes het volgende:
En over de chocola... Tink is van een andere planeet. ;) Die heeft dat niet nodig. ;)
maandag 30 september 2013 07:58 schreef Brighteyes het volgende:
En over de chocola... Tink is van een andere planeet. ;) Die heeft dat niet nodig. ;)
Dat is zo LE. Ik hoef nog niks te beslissen natuurlijk 
geen idee eigenlijk, waarom het nu zo'n ding is.. Misschien ook omdat max over anderhalf jaar naar de middelbare gaat, ik wil er 100% voor hem kunnen zijn dan. Dus dan denk ik: beter eerder dan dat nog als we willen. Maar eigenlijk is dat onzin, ik ga proberen het wat meer los te laten.
geen idee eigenlijk, waarom het nu zo'n ding is.. Misschien ook omdat max over anderhalf jaar naar de middelbare gaat, ik wil er 100% voor hem kunnen zijn dan. Dus dan denk ik: beter eerder dan dat nog als we willen. Maar eigenlijk is dat onzin, ik ga proberen het wat meer los te laten.
erf de ogen van je kind - kijk erdoor
Tink, ik ben inmiddels alweer 32 oudste zoon is bijna 11 en jongste is 16mnd. M'n lief is 23 
Leuke constructie he?
Klinkt misschien gek, maar ik vond het toch een stuk makkelijker toen ik 21 was, terwijl ik toen alleenstaand was
Maar 't is echt dat verdelen van aandacht merk ik. Toen was het alleen Max en ik, nu zijn er 3 mannen waar ik er voor moet zijn. En ohja, mezelf
Ik ben zo bang dat m'n oudste stilletjes elke dag een beetje meer onzichtbaar wordt, maar dat zal ook heus de leeftijd zijn.
oudste zoon is bijna 11 en jongste is 16mnd. M'n lief is 23 Leuke constructie he?
Klinkt misschien gek, maar ik vond het toch een stuk makkelijker toen ik 21 was, terwijl ik toen alleenstaand was
Maar 't is echt dat verdelen van aandacht merk ik. Toen was het alleen Max en ik, nu zijn er 3 mannen waar ik er voor moet zijn. En ohja, mezelf
Ik ben zo bang dat m'n oudste stilletjes elke dag een beetje meer onzichtbaar wordt, maar dat zal ook heus de leeftijd zijn.
erf de ogen van je kind - kijk erdoor
Dat klinkt als een heel bijzondere constructie... maar hey, whatever floats your boat.quote:
Tink, ik ben inmiddels alweer 32
Leuke constructie he?
Klinkt misschien gek, maar ik vond het toch een stuk makkelijker toen ik 21 was, terwijl ik toen alleenstaand was
Maar 't is echt dat verdelen van aandacht merk ik. Toen was het alleen Max en ik, nu zijn er 3 mannen waar ik er voor moet zijn. En ohja, mezelf
Ik ben zo bang dat m'n oudste stilletjes elke dag een beetje meer onzichtbaar wordt, maar dat zal ook heus de leeftijd zijn.
En mijn ervaring met pubers (of dat nou mijn 'ponykampkindjes', mijn kleine zusje of de kinderen van vrienden zijn), is dat ze per definitie minder gaan delen als ze naar de middelbare school gaan. Puberteit en loslaten enzo...het hoort erbij.
En die mannen, die spelen ook een rol he? Wij hebben ook grote leeftijdsverschillen tussen broers en zussen en juist die zijn er voor elkaar. Mijn zusje is nu 16 (ik 28) en we hebben enorm veel aan elkaar, juist door het leeftijdsverschil. En voor je jongste is een broertje/zusje juist wel heel gezellig...
Ik zou gewoon nog even afwachten. Nu alles de deur uitdoen, is erg definitief als je het eigenlijk nog niet zeker weet.
K&W / Tink's droomhuis deel 3: Vur goan beginne! Ofzoiets....
maandag 30 september 2013 07:58 schreef Brighteyes het volgende:
En over de chocola... Tink is van een andere planeet. ;) Die heeft dat niet nodig. ;)
maandag 30 september 2013 07:58 schreef Brighteyes het volgende:
En over de chocola... Tink is van een andere planeet. ;) Die heeft dat niet nodig. ;)
Oh my, +1 op alles! Hier ook een jongere man, en gestart als alleenstaande moeder. En ja, wat was het heerlijk om gewoon onderdeel van die symbiose te zijn en daarin te cocoonenquote:
Tink, ik ben inmiddels alweer 32
Leuke constructie he?
Klinkt misschien gek, maar ik vond het toch een stuk makkelijker toen ik 21 was, terwijl ik toen alleenstaand was
Maar 't is echt dat verdelen van aandacht merk ik. Toen was het alleen Max en ik, nu zijn er 3 mannen waar ik er voor moet zijn. En ohja, mezelf
Ik ben zo bang dat m'n oudste stilletjes elke dag een beetje meer onzichtbaar wordt, maar dat zal ook heus de leeftijd zijn.
Ook dat laatste is zooo herkenbaar
Hij is net 9, zou het er inderdaad gewoon bij horen wellicht?
Dat gevoel is heel herkenbaar. Toen Frans 1,5 was ongeveer werd het minder, omdat die zorgtaken dan echt afnemen en hij zichzelf ook kan vermaken. (Het gevolg is wel dat ik meer politieagent werdquote:
Pfff ratio en gevoel liggen bij mij mijlenver uiteen de laatste tijd
Ik denk dat er geen derde kindje komt hier. En oh man, het voelt bijna als rouw
Het kost me zoveel moeite om mezelf te 'verdelen', het levert me veel stress op en ik voel me er zelfs fysiek naar van. Dus een derde is gewoon eigenlijk helemaal niet haalbaar.
, maar volgensmij is jouw oudste ouder, dus dat zal dan misschien wel minder zijn.)
Als je twijfelt aan bovenstaande tekst, neem dan contact op met je medisch specialist.
Nou, dat!quote:
[..]
Oh my, +1 op alles! Hier ook een jongere man, en gestart als alleenstaande moeder. En ja, wat was het heerlijk om gewoon onderdeel van die symbiose te zijn en daarin te cocoonen
Ook dat laatste is zooo herkenbaar
hij en ik, zo'n goed team En ik vrees het, hij heeft er zelf werkelijk geen weet van dat het steeds een beetje anders wordt hoe hij reageert, in z'n eigen stille wereldje aan het tekenen is tussen alle (soms keilawaaierige) leven om hem heen. Voor hem is het allemaal 'gewoon' als ik er naar vraag, dus ik denk dat dit helemaal de bedoeling van het leven is verder. Hij geeft in ieder geval aan niks te missen, gelukkig maar
toch voelt het voor mij alsof ik hem te weinig kan geven, zeker vergeleken met hoe het ooit was
erf de ogen van je kind - kijk erdoor
Ja. Ik voel ook heel duidelijk het verschil in contact nu, zo'n 3-jarige heeft gewoon andere dingen nodig dan een 9-jarige maar ik vind het lastig om me niet voortdurend schuldig te voelen, ofzo. We zorgen er in ieder geval voor dat we altijd beschikbaar zijn voor hem, en dat we de vinger aan de pols houden: wat zijn zijn behoeftes, kan hij ze wel uiten, en wordt hij daarin gehoord? Maar ik geloof dat ik het toch fijner vind als ze voor eeuwig 3 zouden blijvenquote:Op maandag 30 januari 2017 10:17 schreef pinquit het volgende:
[..]
Nou, dat!
En ik vrees het, hij heeft er zelf werkelijk geen weet van dat het steeds een beetje anders wordt hoe hij reageert, in z'n eigen stille wereldje aan het tekenen is tussen alle (soms keilawaaierige) leven om hem heen. Voor hem is het allemaal 'gewoon' als ik er naar vraag, dus ik denk dat dit helemaal de bedoeling van het leven is verder. Hij geeft in ieder geval aan niks te missen, gelukkig maar
toch voelt het voor mij alsof ik hem te weinig kan geven, zeker vergeleken met hoe het ooit was
Ik weet niet of het hier past, maar ik denk er wel steeds vaker over na, of ik nog een tweede zou willen. Vooral nu het hele dreumestopic zwanger is
De belangrijkste reden om het wel te doen, is de angst mijn kind te verliezen. Stel ik ben straks 45, en N gaat dood, dan ben ik te oud om er nog een te krijgen. En dan heb je dus niets meer. Terwijl als je nog andere kinderen hebt, dan heb je nog iets om voor te leven. Denk ik nu heel raar? Of klinkt dit bekend? (Natuurlijk is het verliezen van een kind altijd vreselijk, maar dit zou voor mij een reden kunnen zijn om er nog een te willen).
Of voor N zelf, als wij straks overleden zijn, is ze alleen. Dat zou voor mij een reden kunnen zijn om nog een tweede willen. Hoe denken jullie hierover?
Er zijn ook zat redenen om het nog niet te willen, zoals dat mijn leven nu echt best wel fijn is en dat ik het met één kind al druk zat vind. En ik mis al zoveel van N's leven door werk enzo, ik zou niet mijn aandacht met nog een willen delen. En meer tijd voor mezelf, ooit dan, als ze naar school gaat ofzo
De belangrijkste reden om het wel te doen, is de angst mijn kind te verliezen. Stel ik ben straks 45, en N gaat dood, dan ben ik te oud om er nog een te krijgen. En dan heb je dus niets meer. Terwijl als je nog andere kinderen hebt, dan heb je nog iets om voor te leven. Denk ik nu heel raar? Of klinkt dit bekend? (Natuurlijk is het verliezen van een kind altijd vreselijk, maar dit zou voor mij een reden kunnen zijn om er nog een te willen).
Of voor N zelf, als wij straks overleden zijn, is ze alleen. Dat zou voor mij een reden kunnen zijn om nog een tweede willen. Hoe denken jullie hierover?
Er zijn ook zat redenen om het nog niet te willen, zoals dat mijn leven nu echt best wel fijn is
en dat ik het met één kind al druk zat vind. En ik mis al zoveel van N's leven door werk enzo, ik zou niet mijn aandacht met nog een willen delen. En meer tijd voor mezelf, ooit dan, als ze naar school gaat ofzo
Carpe diem, quam minimum credula postero.
Saskia: ik snap je redenatie wel. Ik denk zelf alleen dat het verlies van een kind ongeacht of je er nog één hebt sowieso onnoemelijk veel verdriet oplevert. Dat is dan ook voor mij geen overweging; dat verdriet heb ik dan toch, met of zonder 2e kind.
Wat ik wel veel in mn hoofd heb is wat je als 2e noemt, dat je kind alleen achterblijft als ik en man overlijden. Nu hoop ik dat dat pas is als we oud en grijs zijn en als W. zelf een gezin heeft, maar zelfs dan nog. Ik gun hem dan heel erg een brusje met wie hij is opgegroeid en dan herinneringen en verdriet mee kan delen.. dus in die zin is dat wel een reden voor een tweede hier.
Maar bovenal regeert mijn hormoonhuishouding. Mijn lijf wil nog een zwangerschap, nog een kindje. Daar is weinig rationeels aan, dat is gewoon een gevoel.. Dat gevoel negeren is ondoenlijk..
Wat ik wel veel in mn hoofd heb is wat je als 2e noemt, dat je kind alleen achterblijft als ik en man overlijden. Nu hoop ik dat dat pas is als we oud en grijs zijn en als W. zelf een gezin heeft, maar zelfs dan nog. Ik gun hem dan heel erg een brusje met wie hij is opgegroeid en dan herinneringen en verdriet mee kan delen.. dus in die zin is dat wel een reden voor een tweede hier.
Maar bovenal regeert mijn hormoonhuishouding. Mijn lijf wil nog een zwangerschap, nog een kindje. Daar is weinig rationeels aan, dat is gewoon een gevoel.. Dat gevoel negeren is ondoenlijk..
Dat laatste heb ik dus helemaal niet, ik ben nu alleen 'rationele' overwegingen aan het bedenken waarom ik misschien toch beter een tweede zou kunnen krijgen. Maar als we dat al doen, duurt het nog wel een paar jaar, want man wil het nu ook niet. Ik denk alleen dat als N eenmaal naar school gaat, ik juist blij zal zijn met eindelijk meer tijd voor mezelf. Dus dan komt het er nooit meer van. Of misschien gaat het dan juist wel extra kriebelen...
Carpe diem, quam minimum credula postero.
dat laatste is juist een reden waarom ik graag nu een tweede zou willen. Behalve ook de natuurlijke rammelfunctie, die hier ook sterk aanwezig is. Ik heb het gevoel dat als we nu een tweede kind zouden krijgen, we over een paar jaar 'uit' de kleine kinderen zijn, en weer wat meer flexibiliteit terug krijgen in ons leven. Als we wachten tot T op school zit, dan hebben we met 1 kind weer flexibiliteit, maar niet met het andere...quote:
Dat laatste heb ik dus helemaal niet, ik ben nu alleen 'rationele' overwegingen aan het bedenken waarom ik misschien toch beter een tweede zou kunnen krijgen. Maar als we dat al doen, duurt het nog wel een paar jaar, want man wil het nu ook niet. Ik denk alleen dat als N eenmaal naar school gaat, ik juist blij zal zijn met eindelijk meer tijd voor mezelf. Dus dan komt het er nooit meer van. Of misschien gaat het dan juist wel extra kriebelen...
anyways, rammel rammel rammel...
Ik ga hier ook weer rammelen. Gisteren mijn moeder vertelt van mijn wens.
En het voelt goed zo. Ik wil het zo graag nog een keer meemaken. Zo graag een brusje voor Riley. Echt keihard gerammel.
En het voelt goed zo. Ik wil het zo graag nog een keer meemaken. Zo graag een brusje voor Riley. Echt keihard gerammel.
Ik kan je redenatie wel volgen. Ik heb het in mijn omgeving meegemaakt, mensen die hun enige kind verloren toen het net van de middelbare school af was. Een kind verliezen is sowieso het ergste dat je kan overkomen denk ik, maar inderdaad, als het het enige is verlies je wel nog meer. Ze verloren ook een toekomst waarin ze mee zouden maken dat hun kind afstudeert, een baan krijgt, gaat samenwonen of trouwen, een kind krijgt en zij opa en oma worden. En hoewel al dat soort gebeurtenissen als je meer kinderen hebt, na het verlies van één daarvan, een donker randje zullen hebben, zijn ze er dan nog wel.quote:
Ik weet niet of het hier past, maar ik denk er wel steeds vaker over na, of ik nog een tweede zou willen. Vooral nu het hele dreumestopic zwanger is
De belangrijkste reden om het wel te doen, is de angst mijn kind te verliezen. Stel ik ben straks 45, en N gaat dood, dan ben ik te oud om er nog een te krijgen. En dan heb je dus niets meer. Terwijl als je nog andere kinderen hebt, dan heb je nog iets om voor te leven. Denk ik nu heel raar? Of klinkt dit bekend? (Natuurlijk is het verliezen van een kind altijd vreselijk, maar dit zou voor mij een reden kunnen zijn om er nog een te willen).
Of voor N zelf, als wij straks overleden zijn, is ze alleen. Dat zou voor mij een reden kunnen zijn om nog een tweede willen. Hoe denken jullie hierover?
Er zijn ook zat redenen om het nog niet te willen, zoals dat mijn leven nu echt best wel fijn is
Ik heb deze gevoelens en gedachten ook veel (gehad), maar ik spreek ze zelden uit, omdat het zo luguber is om over na te denken op die manier. Sowieso het idee dat ik mijn kind zou verliezen, dat druk ik liever weg, het is het ergst denkbare. Maar toch.... dat ik dan inderdaad 'met lege handen' zou staan, ik voel me nu zo moeder en dat is dan in een klap weg. Het voelt zo kwetsbaar, zo fragiel. En er speelt ook mee inderdaad dat ik al een oudere moeder ben (en mijn vriend wordt over paar maanden 50) waardoor ik het ook belangrijk vind dat ze niet alleen is.quote:
Ik weet niet of het hier past, maar ik denk er wel steeds vaker over na, of ik nog een tweede zou willen. Vooral nu het hele dreumestopic zwanger is
De belangrijkste reden om het wel te doen, is de angst mijn kind te verliezen. Stel ik ben straks 45, en N gaat dood, dan ben ik te oud om er nog een te krijgen. En dan heb je dus niets meer. Terwijl als je nog andere kinderen hebt, dan heb je nog iets om voor te leven. Denk ik nu heel raar? Of klinkt dit bekend? (Natuurlijk is het verliezen van een kind altijd vreselijk, maar dit zou voor mij een reden kunnen zijn om er nog een te willen).
Of voor N zelf, als wij straks overleden zijn, is ze alleen. Dat zou voor mij een reden kunnen zijn om nog een tweede willen. Hoe denken jullie hierover?
Kortom, voor mij zijn dit wel belangrijke gedachtegangen geweest.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
In 'The fault in our stars' (boek waarin dochter ongeneeslijke ziek is) zegt de moeder op een bepaald moment dat ze 'straks geen moeder meer is'. Dat lijkt me zo'n rotgevoel... Hier komen er dus - ooit, als m'n lijf weer meewerkt en het allemaal gaat lukken - minstens twee. Mijn vriend heeft maar één zus en dat is soms al weinig als z'n ouders veel hulp nodig hebben of veel doktersafspraken hebben ofzo.
Wij zijn thuis met zes kinderen, da's weer het andere uiterste.
Vergeet btw ook niet dat je kind ook vroeg hulpbehoevend kan zijn. Een collega heeft de zorg over haar zwaargehandicapte zusje. Die had het 'makkelijker' gehad als haar ouders maar één kind gehad hadden. De redenatie 'met z'n tweeën is het makkelijker' gaat dus zeker niet altijd op...
Wij zijn thuis met zes kinderen, da's weer het andere uiterste.
Vergeet btw ook niet dat je kind ook vroeg hulpbehoevend kan zijn. Een collega heeft de zorg over haar zwaargehandicapte zusje. Die had het 'makkelijker' gehad als haar ouders maar één kind gehad hadden. De redenatie 'met z'n tweeën is het makkelijker' gaat dus zeker niet altijd op...
K&W / Tink's droomhuis deel 3: Vur goan beginne! Ofzoiets....
maandag 30 september 2013 07:58 schreef Brighteyes het volgende:
En over de chocola... Tink is van een andere planeet. ;) Die heeft dat niet nodig. ;)
maandag 30 september 2013 07:58 schreef Brighteyes het volgende:
En over de chocola... Tink is van een andere planeet. ;) Die heeft dat niet nodig. ;)
Maar dat is toch geen taak van de kinderen? Dat je vriend het doet is nobel hoor maar met extra broers of zussen hoeft het niet anders te wezen.quote:
Mijn vriend heeft maar één zus en dat is soms al weinig als z'n ouders veel hulp nodig hebben of veel doktersafspraken hebben ofzo.
Ik verwacht helemaal niet dat ik meer hulp zal hebben omdat ik 4 kinderen heb.
Dus als jouw bejaarde ouders naar het ziekenhuis moeten, laat je ze een taxi bellen? En als er iets aan de hand is, ga je niet even op bezoek? En als er een van de trap valt, bel je niet even de gemeente om te vragen wat er mogelijk is qua thuiszorg?quote:Op dinsdag 31 januari 2017 15:07 schreef Budabuddumbam het volgende:
[..]
Maar dat is toch geen taak van de kinderen? Dat je vriend het doet is nobel hoor maar met extra broers of zussen hoeft het niet anders te wezen.
Ik verwacht helemaal niet dat ik meer hulp zal hebben omdat ik 4 kinderen heb.
Zeker nu de overheid wil dat ouderen zo lang mogelijk thuis blijven wonen, heb je - zeker als je ouders het niet breed hebben - weinig keuze...
K&W / Tink's droomhuis deel 3: Vur goan beginne! Ofzoiets....
maandag 30 september 2013 07:58 schreef Brighteyes het volgende:
En over de chocola... Tink is van een andere planeet. ;) Die heeft dat niet nodig. ;)
maandag 30 september 2013 07:58 schreef Brighteyes het volgende:
En over de chocola... Tink is van een andere planeet. ;) Die heeft dat niet nodig. ;)
Dat zeg ik niet, ik vind het alleen geen verplichting. Ik vind niet dat ik verplicht ben om voor mijn ouders te zorgen. Dat is geen verplichting die ik ben aangegaan. Daar heb ik dus wel een keus in en mijn kinderen ook.
Als je in het buitenland woont of gewoon: aan de andere kant van het land? Een drukke baan combineert met een gezin?quote:
[..]
Dus als jouw bejaarde ouders naar het ziekenhuis moeten, laat je ze een taxi bellen? En als er iets aan de hand is, ga je niet even op bezoek? En als er een van de trap valt, bel je niet even de gemeente om te vragen wat er mogelijk is qua thuiszorg?
Zeker nu de overheid wil dat ouderen zo lang mogelijk thuis blijven wonen, heb je - zeker als je ouders het niet breed hebben - weinig keuze...
Ik kom uit een gezin van 5. Een zus werkt parttime, heeft al volwassen kinderen en woont om de hoek bij mijn ouders. Zij doet dus 10 x meer voor mijn zeer bejaarde ouders dan ik. Als zij er niet was, zou ik wel meer op me nemen maar ik zou nooit hetzelfde kunnen doen als zij.
Van mijn eigen kinderen verwacht ik op dit punt ook niets. Zij moeten lekker hun eigen leven leiden en we zien wel hoe wij daar dan in passen.
(Mijn ouders gaan overigens vaak inderdaad met taxi of de bus naar het ziekenhuis. Omdat ze dat zoveel mogelijk zelf willen regelen en zo vaak naar het ziekenhuis moeten dat het zelfs voor 5 kinderen bijna niet te doen is om daar steeds voor te rijden..)
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Hoe reageerde ze? Ik dacht dat je een beetje bang was voor de reactie van je ouders? Was het positief? Ik gun het je enorm.quote:
Ik ga hier ook weer rammelen. Gisteren mijn moeder vertelt van mijn wens.
En het voelt goed zo. Ik wil het zo graag nog een keer meemaken. Zo graag een brusje voor Riley. Echt keihard gerammel.
.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Spannend Omen! Ga je nu ook stappen ondernemen of blijft het nog eventjes bij rammelen?
Ik snap de overweging hoor, Saskia. Wij wilden altijd twee kinderen, maar toen ik mijn beide ouders in korte tijd verloor, werd voor mij hard duidelijk dat ik er dus echt héél graag twee wilden. Als ik dit alleen had door moeten maken... Nu is natuurlijk niet gezegd dat mijn kinderen later dezelfde fijne band hebben als mijn zus en ik, maar als het er op aan komt, dan hebben ze elkaar.
Ik snap de overweging hoor, Saskia. Wij wilden altijd twee kinderen, maar toen ik mijn beide ouders in korte tijd verloor, werd voor mij hard duidelijk dat ik er dus echt héél graag twee wilden. Als ik dit alleen had door moeten maken... Nu is natuurlijk niet gezegd dat mijn kinderen later dezelfde fijne band hebben als mijn zus en ik, maar als het er op aan komt, dan hebben ze elkaar.
Wij zijn er ook nog niet helemaal uit Saskia. We hebben een zware tijd achter de rug en we vormen zo'n leuke drie-eenheid op het moment. Ik vind het ergens wel prima zo en zou het helemaal niet erg vinden om zo'n zware babytijd nooit meer te hoeven meemaken. Ook (bijna) geen 'last' van emotionele rammels of de drang naar een tweede.
Aan de andere kant hebben we altijd wel het ideaalbeeld gehad van een gezin met 2 kinderen. We hebben er ons huis op gekocht. Zeker als ze wat ouder zijn lijkt me het fijn voor ze om elkaar te hebben.
Als ik me een voorstelling maak van hoe ons gezin er over 10 jaar uit zal zien dan zie ik helemaal 2 kinderen voor me. Maar hoe we die eerste tijd zouden doorkomen met nog baby erbij, dat voelt voor zover ik me daar een voorstelling van kan maken als een enorm opgave waar we ons doorheen zouden moeten bijten en niet zozeer als een fijne periode.
Aan de andere kant hebben we altijd wel het ideaalbeeld gehad van een gezin met 2 kinderen. We hebben er ons huis op gekocht. Zeker als ze wat ouder zijn lijkt me het fijn voor ze om elkaar te hebben.
Als ik me een voorstelling maak van hoe ons gezin er over 10 jaar uit zal zien dan zie ik helemaal 2 kinderen voor me. Maar hoe we die eerste tijd zouden doorkomen met nog baby erbij, dat voelt voor zover ik me daar een voorstelling van kan maken als een enorm opgave waar we ons doorheen zouden moeten bijten en niet zozeer als een fijne periode.
Wat ontzettend leuk!quote:
Ik ga hier ook weer rammelen. Gisteren mijn moeder vertelt van mijn wens.
En het voelt goed zo. Ik wil het zo graag nog een keer meemaken. Zo graag een brusje voor Riley. Echt keihard gerammel.
Ik wil nu vrij snel stappen ondernemen. Ook gezien mijn leeftijd (nu 38).
Mijn moeder zei helemaal niks. Best wel lastig. Mijn ouders zijn heel belangrijk voor mij. Dat ze het er niet mee eens zijn dat kan. Maar ik hoop wel dat ze mijn wens kunnen respecteren.
Ludann. Moeilijke afwegingen ook. Vooral met zo'n zware babytijd ook. Hoe gaat het nu met Wolk?
Mijn moeder zei helemaal niks. Best wel lastig. Mijn ouders zijn heel belangrijk voor mij. Dat ze het er niet mee eens zijn dat kan. Maar ik hoop wel dat ze mijn wens kunnen respecteren.
Ludann. Moeilijke afwegingen ook. Vooral met zo'n zware babytijd ook. Hoe gaat het nu met Wolk?
+1 op LuDann, dat had ik geschreven kunnen hebben. Wij doen voorlopig aan struisvogelpolitiek, hebben met elkaar afgesproken om het er een bepaalde tijd niet over te hebben. Daarna zien we dan wel verder.
Lastig he Ludann,
Wij hebben het juist wel snel erna gedaan. Ow was als baby echt niet gemakkelijk, hele slechte slaper en hij huilde best veel. Wij hadden altijd een perfect toekomstplaatje in ons hoofd met 3 kindertjes, 2 jongetjes vlak achter elkaar met 4 jaar daarna nog een lief meisje (al zie ik daar nu een lief jongetje). Na Ow wisten we het even niet meer, maar zijn dus snel erna doorgegaan. We wilden ons plaatje toch niet veranderen omdat Ow pittig was. (En Js was een makkie)
Wij hebben het juist wel snel erna gedaan. Ow was als baby echt niet gemakkelijk, hele slechte slaper en hij huilde best veel. Wij hadden altijd een perfect toekomstplaatje in ons hoofd met 3 kindertjes, 2 jongetjes vlak achter elkaar met 4 jaar daarna nog een lief meisje (al zie ik daar nu een lief jongetje). Na Ow wisten we het even niet meer, maar zijn dus snel erna doorgegaan. We wilden ons plaatje toch niet veranderen omdat Ow pittig was. (En Js was een makkie)
Omen, wat prachtig Op welke termijn denk je nummer 2 te mogen verwelkomen, hoe snel gaat zoiets?
De toekomst is hier geen motivatie voor meer dan 1 kind. Ik vind dat er zo enorm veel factoren mee spelen in hoe die toekomst eruit ziet dat ik het geen invloed wil laten hebben op zoiets groots als de komst van een kind. Wij kiezen voor hoe wij willen dat ons gezin eruit ziet, niet voor eventuele dode of hulpbehoevende ouders die mogelijk nog komen. Mijn schoonmoeder heeft drie zoons, waarvan twee gesetteld zijn in de Randstad (ze woont zelf in zuid-limburg), in de praktijk weinig steunend als daar iets aan de hand is. En toen mijn dochter overleed kreeg ik veel steun van veel mensen, maar echt totaal niet van mijn broers. Ik heb me nog nooit zo enig kind gevoeld als toen.
Op welke termijn denk je nummer 2 te mogen verwelkomen, hoe snel gaat zoiets?De toekomst is hier geen motivatie voor meer dan 1 kind. Ik vind dat er zo enorm veel factoren mee spelen in hoe die toekomst eruit ziet dat ik het geen invloed wil laten hebben op zoiets groots als de komst van een kind. Wij kiezen voor hoe wij willen dat ons gezin eruit ziet, niet voor eventuele dode of hulpbehoevende ouders die mogelijk nog komen. Mijn schoonmoeder heeft drie zoons, waarvan twee gesetteld zijn in de Randstad (ze woont zelf in zuid-limburg), in de praktijk weinig steunend als daar iets aan de hand is. En toen mijn dochter overleed kreeg ik veel steun van veel mensen, maar echt totaal niet van mijn broers. Ik heb me nog nooit zo enig kind gevoeld als toen.
Ik heb jouw verhaal verder gemist. Wat speelt er bij jou waardoor de mening van je ouders zo zwaar telt?quote:
Ik wil nu vrij snel stappen ondernemen. Ook gezien mijn leeftijd (nu 38).
Mijn moeder zei helemaal niks. Best wel lastig. Mijn ouders zijn heel belangrijk voor mij. Dat ze het er niet mee eens zijn dat kan. Maar ik hoop wel dat ze mijn wens kunnen respecteren.
Ludann. Moeilijke afwegingen ook. Vooral met zo'n zware babytijd ook. Hoe gaat het nu met Wolk?
Bewust alleenstaande moeder?
Dat lijkt me inderdaad lastig. Hopelijk wennen je ouders aan het idee.quote:
Ik wil nu vrij snel stappen ondernemen. Ook gezien mijn leeftijd (nu 38).
Mijn moeder zei helemaal niks. Best wel lastig. Mijn ouders zijn heel belangrijk voor mij. Dat ze het er niet mee eens zijn dat kan. Maar ik hoop wel dat ze mijn wens kunnen respecteren.
Ludann. Moeilijke afwegingen ook. Vooral met zo'n zware babytijd ook. Hoe gaat het nu met Wolk?
Wat lief dat je dat vraagt. Het gaat supergoed met Wolk. Over de allergieën heen, slaapt beter (3 keer per nacht wakker nog wel maar dat is te doen, zeker vergeleken met hoe het was) en voorlopig mogen we van de kinderarts aankijken hoe ze groeit.
Hier hebben we het er ook eigenlijk niet over, we zien wel hoe we er over een tijdje tegenaan kijken.quote:
+1 op LuDann, dat had ik geschreven kunnen hebben. Wij doen voorlopig aan struisvogelpolitiek, hebben met elkaar afgesproken om het er een bepaalde tijd niet over te hebben. Daarna zien we dan wel verder.
Loj: je stukje over dat Js een makkie was, zo fijn.
Ik durf me echt niet in te stellen op zo'n gedachte. Bij mij speelt trouwens nog wel meer mee, een redelijk zware eerste zwangerschap (hoe doe je dat met al een rondlopend kind?) en een bevalling die ik ook niet perse zou willen herhalen.
Spannend Omen . En ik herken het lastige van de situatie. Hier is het ook wel een tijd lastig geweest, maar nu kleine C er eenmaal is, is het toch totaal omgekeerd gelukkig. Alle mensen die belangrijk voor me zijn, zijn helemaal gek op dat kleine kaboutervrouwtje.
. En ik herken het lastige van de situatie. Hier is het ook wel een tijd lastig geweest, maar nu kleine C er eenmaal is, is het toch totaal omgekeerd gelukkig. Alle mensen die belangrijk voor me zijn, zijn helemaal gek op dat kleine kaboutervrouwtje.
Ik kan ook wel wat meer uitleg gebruikenquote:
[..]
Ik heb jouw verhaal verder gemist. Wat speelt er bij jou waardoor de mening van je ouders zo zwaar telt?
K&W / Tink's droomhuis deel 3: Vur goan beginne! Ofzoiets....
maandag 30 september 2013 07:58 schreef Brighteyes het volgende:
En over de chocola... Tink is van een andere planeet. ;) Die heeft dat niet nodig. ;)
maandag 30 september 2013 07:58 schreef Brighteyes het volgende:
En over de chocola... Tink is van een andere planeet. ;) Die heeft dat niet nodig. ;)
Ik ben inderdaad bewust alleenstaande moeder.
Mijn ouders en zus spelen een hele belangrijke rol in het leven van mijn (net) vierjarige dochter en mij.
Ik ben er nu uit wat ik wil, maar toch. Bij mijn ouders blijf ik mezelf altijd het kleine meisje voelen dat goedkeuring nodig heeft van haar ouders.
Maar ik kies nu wel om de stap te nemen om voor een tweede te gaan. Ik weet namelijk dat dit iets waar ik later spijt van zal krijgen als ik het niet geprobeerd zou hebben.
Mijn ouders en zus spelen een hele belangrijke rol in het leven van mijn (net) vierjarige dochter en mij.
Ik ben er nu uit wat ik wil, maar toch. Bij mijn ouders blijf ik mezelf altijd het kleine meisje voelen dat goedkeuring nodig heeft van haar ouders.
Maar ik kies nu wel om de stap te nemen om voor een tweede te gaan. Ik weet namelijk dat dit iets waar ik later spijt van zal krijgen als ik het niet geprobeerd zou hebben.
Ga je weer naar Geertgen?quote:
Ik ben inderdaad bewust alleenstaande moeder.
Mijn ouders en zus spelen een hele belangrijke rol in het leven van mijn (net) vierjarige dochter en mij.
Ik ben er nu uit wat ik wil, maar toch. Bij mijn ouders blijf ik mezelf altijd het kleine meisje voelen dat goedkeuring nodig heeft van haar ouders.
Maar ik kies nu wel om de stap te nemen om voor een tweede te gaan. Ik weet namelijk dat dit iets waar ik later spijt van zal krijgen als ik het niet geprobeerd zou hebben.
Ik vind je stoer!
Ja. Weer naar Geertgen. Ik ben benieuwd hoe het nu daar gaat met al die veranderingen die er geweest zijn
Ik ookquote:
Ja. Weer naar Geertgen. Ik ben benieuwd hoe het nu daar gaat met al die veranderingen die er geweest zijn
ik lees je avonturen straks graag!
Wat dapper en spannend zeg! Goedkeuring zoeken bij ouders komt me bekend voor hoor, en ik begrijp zeker in deze situatie dat hun mening erg belangrijk voor je is. Het is niet alsof je een nieuw paar schoenen gaat kopenquote:
Ik ben inderdaad bewust alleenstaande moeder.
Mijn ouders en zus spelen een hele belangrijke rol in het leven van mijn (net) vierjarige dochter en mij.
Ik ben er nu uit wat ik wil, maar toch. Bij mijn ouders blijf ik mezelf altijd het kleine meisje voelen dat goedkeuring nodig heeft van haar ouders.
Maar ik kies nu wel om de stap te nemen om voor een tweede te gaan. Ik weet namelijk dat dit iets waar ik later spijt van zal krijgen als ik het niet geprobeerd zou hebben.
Heel veel succes gewenst gedurende het traject. Mocht je erover gaan schrijven op dit forum, dan lees ik graag mee.
Heel stoer van je Omen! Herken wel dat de mening van ouders toch wel erg belangrijk is, hopelijk worden ze nog wat enthousiaster als je er eenmaal echt weer mee bezig bent
Lu en Hupje, lastige overwegingen. Ik heb nog geen kinderen dus weet natuurlijk niet hoe het voelt, maar kan me wel indenken dat het de drempel voor een evt tweede een stuk hoger maakt.
L-E, ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, maar je laatste zin raakt me. Wat ontzettend naar. Fijn dat je van anderen wel veel steun hebt gehad! Ik denk regelmatig aan Elva
Ik rammel aan alle kanten, maar kan er niks mee momenteel. Kan er goed over praten met vriend (en die begint er ook steeds meer klaar voor te worden), maar moet sowieso wachten tot de afspraak bij endometriose centrum eind februari. En ik verwacht dat ze dan nog wel iets van extra onderzoek willen doen, want inwendige echo is al vaker gedaan maar daarmee kunnen ze natuurlijk niet zien waar het nog meer zit behalve in m'n baarmoederwand, dus dan daar weer op wachten, en dan pas denk ik dat ze iets kunnen zeggen over of ik zomaar kan stoppen met de pil of dat er toch iets aan monitoring nodig zal zijn. Ik hoop op het eerste.. maar wachten is niet echt iets waar ik goed in ben, dus ik vind het lastig.
[ Bericht 5% gewijzigd door vlindertje89 op 01-02-2017 19:16:17 ]
Lu en Hupje, lastige overwegingen. Ik heb nog geen kinderen dus weet natuurlijk niet hoe het voelt, maar kan me wel indenken dat het de drempel voor een evt tweede een stuk hoger maakt.
L-E, ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, maar je laatste zin raakt me. Wat ontzettend naar. Fijn dat je van anderen wel veel steun hebt gehad! Ik denk regelmatig aan Elva
Ik rammel aan alle kanten, maar kan er niks mee momenteel. Kan er goed over praten met vriend (en die begint er ook steeds meer klaar voor te worden), maar moet sowieso wachten tot de afspraak bij endometriose centrum eind februari. En ik verwacht dat ze dan nog wel iets van extra onderzoek willen doen, want inwendige echo is al vaker gedaan maar daarmee kunnen ze natuurlijk niet zien waar het nog meer zit behalve in m'n baarmoederwand, dus dan daar weer op wachten, en dan pas denk ik dat ze iets kunnen zeggen over of ik zomaar kan stoppen met de pil of dat er toch iets aan monitoring nodig zal zijn. Ik hoop op het eerste.. maar wachten is niet echt iets waar ik goed in ben, dus ik vind het lastig.
[ Bericht 5% gewijzigd door vlindertje89 op 01-02-2017 19:16:17 ]
Wachten is echt heel erg vervelend, zeker als je niet precies weet hoe lang het nog gaat duren. Wat dat betreft kunnen wij elkaar de hand schudden geloof ik.. Al komt het bij mij dan door de ziekte van Graves en niet door endometriose.quote:
Heel stoer van je Omen! Herken wel dat de mening van ouders toch wel erg belangrijk is, hopelijk worden ze nog wat enthousiaster als je er eenmaal echt weer mee bezig bent
Lu en Hupje, lastige overwegingen. Ik heb nog geen kinderen dus weet natuurlijk niet hoe het voelt, maar kan me wel indenken dat het de drempel voor een evt tweede een stuk hoger maakt.
L-E, ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, maar je laatste zin raakt me. Wat ontzettend naar. Fijn dat je van anderen wel veel steun hebt gehad! Ik denk regelmatig aan Elva
Ik rammel aan alle kanten, maar kan er niks mee momenteel. Kan er goed over praten met vriend (en die begint er ook steeds meer klaar voor te worden), maar moet sowieso wachten tot de afspraak bij endometriose centrum eind februari. En ik verwacht dat ze dan nog wel iets van extra onderzoek willen doen, want inwendige echo is al vaker gedaan maar daarmee kunnen ze natuurlijk niet zien waar het nog meer zit behalve in m'n baarmoederwand, dus dan daar weer op wachten, en dan pas denk ik dat ze iets kunnen zeggen over of ik zomaar kan stoppen met de pil of dat er toch iets aan monitoring nodig zal zijn. Ik hoop op het eerste.. maar wachten is niet echt iets waar ik goed in ben, dus ik vind het lastig.
K&W / Tink's droomhuis deel 3: Vur goan beginne! Ofzoiets....
maandag 30 september 2013 07:58 schreef Brighteyes het volgende:
En over de chocola... Tink is van een andere planeet. ;) Die heeft dat niet nodig. ;)
maandag 30 september 2013 07:58 schreef Brighteyes het volgende:
En over de chocola... Tink is van een andere planeet. ;) Die heeft dat niet nodig. ;)
Wow, wat bijzonder om hier herkenning te vinden in de gedachte "wat als er een overlijdt". Bijzonder hoe het brein roch werkt. ik zou graag drie kinderen willen als het ons gegund is. Gewoon omdat leuk en gezellig. Maar ook omdat ik dus wel eens heb gedacht: "Stel je hebt er twee en er overlijdt er een, dan heb je er daarna nog maar een." 
Ja tis echt bijzonder dat menselijk brein.
ik zou graag drie kinderen willen als het ons gegund is. Gewoon omdat leuk en gezellig. Maar ook omdat ik dus wel eens heb gedacht: "Stel je hebt er twee en er overlijdt er een, dan heb je er daarna nog maar een." Ja tis echt bijzonder dat menselijk brein.
Dit, dat, alles.
