OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Een topic voor iedereen die wel graag een kindje zou willen maar waarvoor het nu (nog) niet weggelegd is.
Het rammelende ei:
Hier verder rammelen!
Het rammelende ei:
Hier verder rammelen!
erf de ogen van je kind - kijk erdoor
Ik sloot met bekentenis!
Daar komt bij dat ik nogal een pittige dreumes heb lopen, maargoed, die zal ouder en wijzer worden uiteindelijk, ja toch?
Nuja, het rammelen is aanwezig, nu maar eens goed praktisch nadenken enzo
Ja! Nog geen puber hoor, hij is bijna 11, maar zijn gedrag is af en toe wel dubieus te noemen alquote:Op dinsdag 10 januari 2017 09:56 schreef Tink89 het volgende:
[..]
Je bedoelt dat je al een puber en een kleintje hebt en rammelt voor een derde?
Daar komt bij dat ik nogal een pittige dreumes heb lopen, maargoed, die zal ouder en wijzer worden uiteindelijk, ja toch?
Nuja, het rammelen is aanwezig, nu maar eens goed praktisch nadenken enzo
erf de ogen van je kind - kijk erdoor
Spannend, Pinq.quote:
Ik sloot met bekentenis!
[..]
Ja! Nog geen puber hoor, hij is bijna 11, maar zijn gedrag is af en toe wel dubieus te noemen al
Daar komt bij dat ik nogal een pittige dreumes heb lopen, maargoed, die zal ouder en wijzer worden uiteindelijk, ja toch?
Nuja, het rammelen is aanwezig, nu maar eens goed praktisch nadenken enzo
Ik rammel ook, maar de duutser nog niet zo geloof ik. Het eerste jaar met T was heel heftig met extreem weinig slapen, en dat heeft ons niet altijd heel goed gedaan geloof ik, en de duutser is bang voor wat er komt met nog een kind erbij...
Plus, proefschrift afronden enzo hoog zwanger is ook niet altijd even makkelijk denk ik..
Nou precies. Nu hebben wij geen groot langdurig slaapgebrek achter de rug, maar de eerste periode met Alex was zo heftig zwaar! Dat zit misschien nog iets te vers in mijn geheugen.
Er zijn ook momenten dat ik totaal niet rammel hoor toen we allevier geveld lagen door een norovirus was er eerder anti-rammel bijvoorbeeld
Er zijn ook momenten dat ik totaal niet rammel hoor
toen we allevier geveld lagen door een norovirus was er eerder anti-rammel bijvoorbeeld
erf de ogen van je kind - kijk erdoor
Als jullie hier posten, kan ik ook wel 
Ik rammel aan alle kanten
Ik rammel aan alle kantenSPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Sorry voor de kaapIk leef met jullie mee
[ Bericht 1% gewijzigd door Bloesem. op 10-01-2017 10:52:51 ]
Pinquit, lastig! Misschien komen jullie toch in wat rustiger vaarwater qua pittige dreumes en maakt dat de beslissing wat makkelijker 
zou gezellig zijn als we allebei in WOHTS / Z&G kunnen posten, volgens mij zijn we stadsgenoten 
Een dikke
voor de rammelaars die nog door kunnen/willen.
zou gezellig zijn als we allebei in WOHTS / Z&G kunnen posten, volgens mij zijn we stadsgenoten Een dikke
voor de rammelaars die nog door kunnen/willen.
[i]And those who were seen dancing were thought to be insane by those who could not hear the music.[/i]
I loved to discover how unique and strange humanity is. How we are all, deep down, nerdy weirdos.
I loved to discover how unique and strange humanity is. How we are all, deep down, nerdy weirdos.
Een PPD lijkt me ook heel heftig, maar aan de andere kant is er helemaal geen garantie dat je die weer krijgt. Bovendien voelt iedere moeder zich wrs vreselijk onbekwaam... dat hoort er toch een beetje bij.
Ik sta natuurlijk niet in jouw schoenen, maar met zo'n grote kinderwens zou ik me door angst niet laten tegenhouden. Wat zegt je therapeut/psycholoog en je wederhelft?
Ik ben de maanden aan het aftellen. Nog minstens 10 te gaan...
Ik sta natuurlijk niet in jouw schoenen, maar met zo'n grote kinderwens zou ik me door angst niet laten tegenhouden. Wat zegt je therapeut/psycholoog en je wederhelft?
Ik ben de maanden aan het aftellen. Nog minstens 10 te gaan...
K&W / Tink's droomhuis deel 3: Vur goan beginne! Ofzoiets....
maandag 30 september 2013 07:58 schreef Brighteyes het volgende:
En over de chocola... Tink is van een andere planeet. ;) Die heeft dat niet nodig. ;)
maandag 30 september 2013 07:58 schreef Brighteyes het volgende:
En over de chocola... Tink is van een andere planeet. ;) Die heeft dat niet nodig. ;)
Pfoe Bloesem, wat is dat moeilijk
Kan je dit ook kwijt aan de mensen om je heen? Of iig de belangrijkste dan
Kan je dit ook kwijt aan de mensen om je heen? Of iig de belangrijkste dan
erf de ogen van je kind - kijk erdoor
Bloesem, wat zou voor jou de doorslag geven? Wanneer denk je dat je er voor durft te gaan? Wil je nog dingen bereiken met jezelf? Wil je dingen afgesloten hebben (kan dat?) voor jezelf?
erf de ogen van je kind - kijk erdoor
Ha, wat grappig kirb, wereld blijkt steeds maar weer zo klein te zijn 
erf de ogen van je kind - kijk erdoor
Ja inderdaad , ik ben geen enge stalker oid trouwens lurk gewoon al een paar jaar
, ik ben geen enge stalker oid trouwens lurk gewoon al een paar jaar
[i]And those who were seen dancing were thought to be insane by those who could not hear the music.[/i]
I loved to discover how unique and strange humanity is. How we are all, deep down, nerdy weirdos.
I loved to discover how unique and strange humanity is. How we are all, deep down, nerdy weirdos.
Ik heb nu met F. veel meer ademruimte en veel meer energie dan ik had in de eerste 1,5 jaar met R.
Ik was kapot, geen energie, enorme bekkenpijn, huilbaby etc etc. Ik had het gevoel te verdrinken dat eerste jaar. Ik was niet meer de moeder die ik wilde zijn. Diezelfde R. is nu mijn zonnestraaltje. Echt wat een levensgeluk geeft dat kind, Mijn ooit zo makkelijke 6 jarige slurpt tegenwoordig energie terwijl ik daar nooit veel energie aan kwijt was. En pfff mijn lieve meisje is ook goed aan het pre-puberen.
wat ik wel heb gemerkt is dat het voor mij heeeel veel uitmaakt dat er voor ieder kind een eigen kamer heeft de mogelijkheid om ze allemaal in een andere ruimte te hebben als ze elkaar in de weg zitten is heerlijk, plus de troep zit mij minder in de weg, wat ik in de woonkamer niet zie is er niet. En dat maakt het makkelijker om de boel de boel te laten.
Ik:
Ik was kapot, geen energie, enorme bekkenpijn, huilbaby etc etc. Ik had het gevoel te verdrinken dat eerste jaar. Ik was niet meer de moeder die ik wilde zijn. Diezelfde R. is nu mijn zonnestraaltje. Echt wat een levensgeluk geeft dat kind, Mijn ooit zo makkelijke 6 jarige slurpt tegenwoordig energie terwijl ik daar nooit veel energie aan kwijt was. En pfff mijn lieve meisje is ook goed aan het pre-puberen.
wat ik wel heb gemerkt is dat het voor mij heeeel veel uitmaakt dat er voor ieder kind een eigen kamer heeft de mogelijkheid om ze allemaal in een andere ruimte te hebben als ze elkaar in de weg zitten is heerlijk, plus de troep zit mij minder in de weg, wat ik in de woonkamer niet zie is er niet. En dat maakt het makkelijker om de boel de boel te laten.
Ik:
Bloesem. Ik hoop dat je snel ruimte vindt om daar een beslissing over te nemen. Als ik je verhalen lees en je foto's ziet word ik instant gelukkig. Je lijkt mij zo'n lieve moeder 
Buda, wat klink je gelukkig
Mocht er hier een tweede komen is een extra kamer wel een probleem. Ik heb maar twee slaapkamers. Wel al een aantal ideeën hoe ik het wil inrichten.
Buda, wat klink je gelukkig
Mocht er hier een tweede komen is een extra kamer wel een probleem. Ik heb maar twee slaapkamers. Wel al een aantal ideeën hoe ik het wil inrichten.
Mja, die eigen kamer is hier ook wel een dingetje. Er zijn drie slaapkamers, maar er zijn er twee in gebruik. Onze (grote) slaapkamer, en een kleintje boven van Max. Als er nog een derde komt, zou die tzt met Alex op de grote slaapkamer moeten denk ik. Stiekem wil ik dat elk kind en eigen plek heeft, zeker als ze wat ouder zijn vind ik dat heel belangrijk.
Missschien kunnen we van de grote slaapkamer nog twee kleine knutselen..
Missschien kunnen we van de grote slaapkamer nog twee kleine knutselen..
erf de ogen van je kind - kijk erdoor
Ik heb expres een huis met vier slaapkamers gekocht, maar in de praktijk is er maar één kleintje vrij voor een eventuele baby. Onze kamer, de werkkamer van mijn vriend en de logeerkamer (die elke maand gebruikt wordt), vind ik ook belangrijk. De logeerkamer zou wel als eerste opgeofferd worden bij een eventuele tweede, maar toch merk ik dat ik nu al vind dat we te weinig ruimte hebben voor twee kinderen.
Denk dat de baby in de kleine kamer zou komen en op termijn zou doorschuiven naar de grote logeerkamer en dat baby twee in het kleine kamertje zou komen en dat we dan als ze groot genoeg zijn om een grote eigen plek te hebben, wel weer verder kijken. We willen toch niet nog tien jaar in dit koophuis wonen, maar een keer verkassen naar een mooie boerderij.
Denk dat de baby in de kleine kamer zou komen en op termijn zou doorschuiven naar de grote logeerkamer en dat baby twee in het kleine kamertje zou komen en dat we dan als ze groot genoeg zijn om een grote eigen plek te hebben, wel weer verder kijken. We willen toch niet nog tien jaar in dit koophuis wonen, maar een keer verkassen naar een mooie boerderij.
K&W / Tink's droomhuis deel 3: Vur goan beginne! Ofzoiets....
maandag 30 september 2013 07:58 schreef Brighteyes het volgende:
En over de chocola... Tink is van een andere planeet. ;) Die heeft dat niet nodig. ;)
maandag 30 september 2013 07:58 schreef Brighteyes het volgende:
En over de chocola... Tink is van een andere planeet. ;) Die heeft dat niet nodig. ;)
Die prioriteiten worden vanzelf anders heb ik gemerkt. Ik vond ooit mijn schoenenkamer ook heel belangrijk. En mijn man zijn legokamer. Maar het blijkt dat onze levenskwaliteit zonder die twee eigenlijk niet achteruit is gegaanquote:
Ik heb expres een huis met vier slaapkamers gekocht, maar in de praktijk is er maar één kleintje vrij voor een eventuele baby. Onze kamer, de werkkamer van mijn vriend en de logeerkamer (die elke maand gebruikt wordt), vind ik ook belangrijk. De logeerkamer zou wel als eerste opgeofferd worden bij een eventuele tweede, maar toch merk ik dat ik nu al vind dat we te weinig ruimte hebben voor twee kinderen.
Denk dat de baby in de kleine kamer zou komen en op termijn zou doorschuiven naar de grote logeerkamer en dat baby twee in het kleine kamertje zou komen en dat we dan als ze groot genoeg zijn om een grote eigen plek te hebben, wel weer verder kijken. We willen toch niet nog tien jaar in dit koophuis wonen, maar een keer verkassen naar een mooie boerderij.
disclaimer
een schoenenkamer en een legokamer, wow.
Ja, hier zou ruimte bij een eventuele 2e ook een probleem zijn. We wonen op 60m2, en langzamerhand wordt het krap. Zo krap dat ik op het moment aan het overwegen ben om een vriezer in de klerenkast te zetten op de slaapkamer
. Maar goed, hier blijven we niet eeuwig wonen, en 2 mini's zouden hier best kunnen.
Ja, hier zou ruimte bij een eventuele 2e ook een probleem zijn. We wonen op 60m2, en langzamerhand wordt het krap. Zo krap dat ik op het moment aan het overwegen ben om een vriezer in de klerenkast te zetten op de slaapkamer
. Maar goed, hier blijven we niet eeuwig wonen, en 2 mini's zouden hier best kunnen.
ja echt wel. ik het lang op afstand gehouden met 'volgend jaar' wat nog heel ver weg klinkt. maar nu is het ineens dit jaar. alle kinderen en zwangeren in mijn omgeving helpen ook niet bepaald meequote:
Echt aftellen kan ik nog niet want er zijn nog een aantal dingen waarvan we de uitkomst nog even moeten afwachten.
is geen kaap joh. al dit soort overwegingen spelen bij het rammelen. ik kan je helaas geen antwoord geven op de vragen. ik kan me wel bij de rest aansluiten, als lurker lees ik juist een hele lieve moeder.quote:Op dinsdag 10 januari 2017 10:30 schreef Bloesem. het volgende:
Sorry voor de kaap
we hebben ook 2 slaapkamers gevuld. hobbyruimte en logeerkamer. maar die kunnen in de toekomst beide op de zolderruimte.quote:
Ik heb expres een huis met vier slaapkamers gekocht, maar in de praktijk is er maar één kleintje vrij voor een eventuele baby. Onze kamer, de werkkamer van mijn vriend en de logeerkamer (die elke maand gebruikt wordt), vind ik ook belangrijk. De logeerkamer zou wel als eerste opgeofferd worden bij een eventuele tweede, maar toch merk ik dat ik nu al vind dat we te weinig ruimte hebben voor twee kinderen.
Denk dat de baby in de kleine kamer zou komen en op termijn zou doorschuiven naar de grote logeerkamer en dat baby twee in het kleine kamertje zou komen en dat we dan als ze groot genoeg zijn om een grote eigen plek te hebben, wel weer verder kijken. We willen toch niet nog tien jaar in dit koophuis wonen, maar een keer verkassen naar een mooie boerderij.
[ Bericht 2% gewijzigd door Elleska op 10-01-2017 15:08:07 ]
I can't even....quote:
Een PPD lijkt me ook heel heftig, maar aan de andere kant is er helemaal geen garantie dat je die weer krijgt. Bovendien voelt iedere moeder zich wrs vreselijk onbekwaam... dat hoort er toch een beetje bij.
Ik sta natuurlijk niet in jouw schoenen, maar met zo'n grote kinderwens zou ik me door angst niet laten tegenhouden. Wat zegt je therapeut/psycholoog en je wederhelft?
Ik ben de maanden aan het aftellen. Nog minstens 10 te gaan...
een beetje onbekwaam voelen ja? Is dat wat je denkt dat een PPD inhoudt?Ik snap bloesem heel goed, en hoewel wij niet altijd eye to eye zijn met elkaar moet ik hier echt even mijn plasje over doen.
Een PPD raakt je als moeder tot in de kern van je bestaan. Ik heb me nog nooit zo waardeloos en mislukt gevoeld als in mijn eerste twee jaar als moeder. Er komen nu eindelijk lichtpuntjes
(mijn kind liet een boekje op zijn tenen vallen en kwam naar MIJ om getroost te worden terwijl man ook thuis was, ik heb gejankt van blijdschap).Mijn kind wilde niks meer van me weten omdat ik door die PPD de zorg niet aankon en steeds meer aan man overliet. Het is een overwinning dat ik weer naar bed breng, luiers verschoon, speel met mijn kind. Gelukkig is hij nog zo jong dat ik dingen kan repareren, maar hoe graag ik ook een tweede wil, ik durf het (nog) niet.
Dat afdoen als een onzekerheidje, dan heb je er echt heel heel weinig van begrepen.
Kwak
Jij hebt mijn post volledig verkeerd begrepen.quote:
[..]
I can't even....
Ik snap bloesem heel goed, en hoewel wij niet altijd eye to eye zijn met elkaar moet ik hier echt even mijn plasje over doen.
Een PPD raakt je als moeder tot in de kern van je bestaan. Ik heb me nog nooit zo waardeloos en mislukt gevoeld als in mijn eerste twee jaar als moeder. Er komen nu eindelijk lichtpuntjes
Mijn kind wilde niks meer van me weten omdat ik door die PPD de zorg niet aankon en steeds meer aan man overliet. Het is een overwinning dat ik weer naar bed breng, luiers verschoon, speel met mijn kind. Gelukkig is hij nog zo jong dat ik dingen kan repareren, maar hoe graag ik ook een tweede wil, ik durf het (nog) niet.
Dat afdoen als een onzekerheidje, dan heb je er echt heel heel weinig van begrepen.
Ik zei dat iedere moeder zich vreselijk onbekwaam voelt, niet een beetje en heb ook nergens gezegd dat dat bij de PPD hoort. Ik zei ook dat een PPD me vreselijk lijkt, maar dat het me ook vreselijk lijkt om je te laten leiden door angst en dat ze dus in overleg met therapeut/psycholoog/wederhelft een afweging moet maken of die angst voor 'wat als' of de kinderwens zwaarder weegt in haar situatie.
K&W / Tink's droomhuis deel 3: Vur goan beginne! Ofzoiets....
maandag 30 september 2013 07:58 schreef Brighteyes het volgende:
En over de chocola... Tink is van een andere planeet. ;) Die heeft dat niet nodig. ;)
maandag 30 september 2013 07:58 schreef Brighteyes het volgende:
En over de chocola... Tink is van een andere planeet. ;) Die heeft dat niet nodig. ;)
quote:
[..]
Jij hebt mijn post volledig verkeerd begrepen.
Ik zei dat iedere moeder zich vreselijk onbekwaam voelt, niet een beetje en heb ook nergens gezegd dat dat bij de PPD hoort. Ik zei ook dat een PPD me vreselijk lijkt, maar dat het me ook vreselijk lijkt om je te laten leiden door angst en dat ze dus in overleg met therapeut/psycholoog/wederhelft een afweging moet maken of die angst voor 'wat als' of de kinderwens zwaarder weegt in haar situatie.
Nee, ik denk toch dat jij degene bent die het niet begrijpt. Het dikgedrukte stukje komt echt heel badinerend over, het onbekwame gevoel waar Bloesem het over heeft is echt anders dan 'oh jee doe ik het wel goed' wat elke moeder heeft.quote:Op dinsdag 10 januari 2017 10:41 schreef Tink89 het volgende:
Een PPD lijkt me ook heel heftig, maar aan de andere kant is er helemaal geen garantie dat je die weer krijgt. Bovendien voelt iedere moeder zich wrs vreselijk onbekwaam... dat hoort er toch een beetje bij.
Je moet gewoon een beetje beter nadenken over de impact van je woorden.
Kwak
Ik denk idd net als kwak dat het onbekwame waar Bloesem het over heeft bijna tot in de kern van je bestaan gaat, en niet een oppervlakkige onbekwaam, waar idd elke ouder last van heeft. Ik had ook een ppd, niet zo'n heftige als bloesem en kwak, maar ook onze keus is niet eenvoudig geweest, en ik ben nu heel, heel erg op mijn hoede voor symptomen.
voor bloesem en kwak. Lijkt me heel ingewikkeld als een diepe wens en diepe angst elkaar zo in de weg zitten.
voor bloesem en kwak. Lijkt me heel ingewikkeld als een diepe wens en diepe angst elkaar zo in de weg zitten.
misschien proberen om de post op verschillende manieren te lezen? kan me namelijk niet voorstellen dat Tink dit kwaad bedoeld.
beide posten zijn op verschillende manieren te lezen. bloessem maakt een opsomming van verschillende dingen. PPD is er daar een van, gevoel van onbekwaam zijn is er daar een van. dat kan je samenhangend lezen, of los van elkaar.
Tink reageert eerst dat PPD vreselijk is en daarna op het onbekwame gevoel. wanneer je dit samenhangend leest is het een moeilijke opmerking waar je terecht over struikelt. maar wanneer je die twee dingen los van elkaar leest?
helaas is PPD iets wat je je gewoon niet kan voorstellen als je het niet zelf hebt meegemaakt. veel mensen hebben er ook geen weet van hoe het in elkaar steekt. ik heb geprobeerd om me er iets meer in te verdiepen om een vriendin beter te kunnen steunen maar alsnog is dat het topje van de ijsberg omdat ik het gevoel niet zelf ken.
[ Bericht 0% gewijzigd door Elleska op 10-01-2017 16:27:08 ]
beide posten zijn op verschillende manieren te lezen. bloessem maakt een opsomming van verschillende dingen. PPD is er daar een van, gevoel van onbekwaam zijn is er daar een van. dat kan je samenhangend lezen, of los van elkaar.
Tink reageert eerst dat PPD vreselijk is en daarna op het onbekwame gevoel. wanneer je dit samenhangend leest is het een moeilijke opmerking waar je terecht over struikelt. maar wanneer je die twee dingen los van elkaar leest?
helaas is PPD iets wat je je gewoon niet kan voorstellen als je het niet zelf hebt meegemaakt. veel mensen hebben er ook geen weet van hoe het in elkaar steekt. ik heb geprobeerd om me er iets meer in te verdiepen om een vriendin beter te kunnen steunen maar alsnog is dat het topje van de ijsberg omdat ik het gevoel niet zelf ken.
[ Bericht 0% gewijzigd door Elleska op 10-01-2017 16:27:08 ]
Ik bedoelde ze inderdaad los van elkaar (txs Elleska), zo las ik het namelijk ook in de post over de PPD. En natuurlijk bedoel ik het niet kwaad. Wat mij betreft heb ik dat voldoende uitgelegd in mijn tweede post. Ik ga mezelf verder niet zitten verantwoorden over een goedbedoelde post.
K&W / Tink's droomhuis deel 3: Vur goan beginne! Ofzoiets....
maandag 30 september 2013 07:58 schreef Brighteyes het volgende:
En over de chocola... Tink is van een andere planeet. ;) Die heeft dat niet nodig. ;)
maandag 30 september 2013 07:58 schreef Brighteyes het volgende:
En over de chocola... Tink is van een andere planeet. ;) Die heeft dat niet nodig. ;)
Soms maakt je bedoeling niet uit maar moet je toch de uitwerking van je woorden op de koop toe nemen en er misschien lering uit trekken.
Kwak
als je wil dat iemand er lering uit trekt werkt het vaak beter om diegene te informeren ipv aan te vallen.
Ik kan mij niet voorstellen hoe erg een PND is. Als ik jouw verhaal en die van Bloesem lees snap ik een beetje hoe vreselijk het moet zijn.
Maar als er zo gevallen wordt over iets wat net verkeerd geschreven wordt, bereik je dat mensen er niet eens meer naar durven te vragen. Want stel dat je het fout zegt en iemand kwetst.
Maar als er zo gevallen wordt over iets wat net verkeerd geschreven wordt, bereik je dat mensen er niet eens meer naar durven te vragen. Want stel dat je het fout zegt en iemand kwetst.
Heel erg +1 op jouw post Kwak. Op alles.quote:
[..]
I can't even....
Ik snap bloesem heel goed, en hoewel wij niet altijd eye to eye zijn met elkaar moet ik hier echt even mijn plasje over doen.
Een PPD raakt je als moeder tot in de kern van je bestaan. Ik heb me nog nooit zo waardeloos en mislukt gevoeld als in mijn eerste twee jaar als moeder. Er komen nu eindelijk lichtpuntjes
Mijn kind wilde niks meer van me weten omdat ik door die PPD de zorg niet aankon en steeds meer aan man overliet. Het is een overwinning dat ik weer naar bed breng, luiers verschoon, speel met mijn kind. Gelukkig is hij nog zo jong dat ik dingen kan repareren, maar hoe graag ik ook een tweede wil, ik durf het (nog) niet.
Dat afdoen als een onzekerheidje, dan heb je er echt heel heel weinig van begrepen.
Bij mij schommelt alles heel erg tussen aan de ene kant een tweede kindje willen om te laten zien dat ik het wél kan, en aan de andere kant de angst dat het weer fout gaat en ik dus twee kindjes heb die niet krijgen waar ze recht op hebben in mijn ogen.
Tussen mij en Sjaak gaat het nu goed en daardoor krijg ik vertrouwen, maar dat is nog zo broos, doodeng bijna.
Oh is iedereen hier? 
Bloesem . Wat moeilijk! Hopelijk krijg je met nog wat tijd een stukje vertrouwen en rust terug!
En voor Kwakzor en MwC ook. Lijkt me enorm zwaar om je zo te voelen.
Ik ben hier dus ook nog,maar ik zit ergens in een hoekje stilletjes heel hard te rammelen. Verder kan ik er nu niks mee.
Bloesem
. Wat moeilijk! Hopelijk krijg je met nog wat tijd een stukje vertrouwen en rust terug! En
voor Kwakzor en MwC ook. Lijkt me enorm zwaar om je zo te voelen. Ik ben hier dus ook nog,maar ik zit ergens in een hoekje stilletjes heel hard te rammelen. Verder kan ik er nu niks mee.
quote:
Als jullie hier posten, kan ik ook welToevallig (SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Sorry voor de kaap‘Jouw ouders hadden zeker liever een jongetje gehad?’
Oi, dikke kus voor alle rammelaars die het er zo moeilijk mee hebben 
Ik kan me niet voorstellen hoe erg een ppd erin hakt, maar als het t rammelen in de weg staat moet het wel heel erg zijn
Hopelijk komen jullie er zo uit als jullie zouden willen
Ik kan me niet voorstellen hoe erg een ppd erin hakt, maar als het t rammelen in de weg staat moet het wel heel erg zijn
Hopelijk komen jullie er zo uit als jullie zouden willen
J'ai vu un escarbot ivre!-Komupolapana
Het zijn de kleine dingen die het doen <3
Het zijn de kleine dingen die het doen <3
Heb ik dit veroorzaakt? Oeps..
Kwak, bedankt voor je bijval en voor je uitleg Door ‘raakt je tot in de kern van je bestaan’ moest ik (toen ik het las en nu weer) huilen. Want dat is het gewoon. Ik kan ‘helaas’ niet aan een ander laten voelen hoe het voelt (en dat is misschien maar beter ook, want ik gun het echt niemand) maar ik kan wel een stukje proberen te vertellen, om aan te sluiten bij het verhaal van kwak, voor wie het weten wil. Dat geeft misschien ook meer inzicht in mijn worsteling met die grote kinderwens..
Oeps.. Kwak, bedankt voor je bijval en voor je uitleg
Door ‘raakt je tot in de kern van je bestaan’ moest ik (toen ik het las en nu weer) huilen. Want dat is het gewoon. Ik kan ‘helaas’ niet aan een ander laten voelen hoe het voelt (en dat is misschien maar beter ook, want ik gun het echt niemand) maar ik kan wel een stukje proberen te vertellen, om aan te sluiten bij het verhaal van kwak, voor wie het weten wil. Dat geeft misschien ook meer inzicht in mijn worsteling met die grote kinderwens..SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Zo, sorry voor dit epistel. Bedankt voor jullie steun, trouwens. Ik vind het echt een hele fijne gedachte dat er mensen zijn die meelezen en meelevenquote:
Bloesem, wat zou voor jou de doorslag geven? Wanneer denk je dat je er voor durft te gaan? Wil je nog dingen bereiken met jezelf? Wil je dingen afgesloten hebben (kan dat?) voor jezelf?SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.LeSage, ik voerde regelmatig gesprekken hierover met bevriende doula's. Mijn vertrouwen in de verloskundige moet na de vorige bevalling nog groeien, dat ben ik een beetje kwijtgeraakt. Alsnog bedankt voor je suggestie, je helpt me er mooi aan herinneren dat ik het gesprek aan kan gaan hierover met mensen die me hierbij kunnen helpen (bijvoorbeeld met die doula's)
Oh lieve Bloesem. Ik heb niet zo veel woorden, maar ik vind je wel dapper omdat je elke dag zo hard knokt. Met en tegen, maar ook voor en dķķr jezelf (vanuit je kracht en je doorzettingsvermogen en alles van dat). Voor je gezin en je mini. Wauw.
<3
<3
Één keer in de zoveel tijd komen dromen uit!
Kwak en Bloesem, het lijkt me verschrikkelijk om mee te maken en ik hoop dat er een dag komt waarop die gevoelens verleden tijd zijn. Ik vond de documentaire die een tijdje geleden op televisie was over dit onderwerp heel verhelderend, door de verhalen van die vrouwen ben ik beter gaan begrijpen wat het is en ook heftig het is.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Lieve Bloesem en Kwak, ik wil zoveel zeggen, maar ik weet gewoon niet hoe. Dus gewoon en ik heb echt heel veel respect voor jullie (en anderen ook natuurlijk) want jullie zijn doorgegaan
en bloesem, wil je een succesverhaal vaginale bevalling na ks horen, die heb ik voor je Vraag er gerust naar
en ik heb echt heel veel respect voor jullie (en anderen ook natuurlijk) want jullie zijn doorgegaan en bloesem, wil je een succesverhaal vaginale bevalling na ks horen, die heb ik voor je
Vraag er gerust naar
Oh Bloesem. 
Wat knap dat je je gevoelens zo goed weet te verwoorden. Ik had geen idee.
Ik heb zoveel respect voor je dat je zo knokt.
En je toekomstbeeld is prachtig.
Je bent zo bewust van jezelf.
Je bent er nog niet, maar je gaat er komen, echt!!!
Wat knap dat je je gevoelens zo goed weet te verwoorden. Ik had geen idee. Ik heb zoveel respect voor je dat je zo knokt.
En je toekomstbeeld is prachtig.
Je bent zo bewust van jezelf.
Je bent er nog niet, maar je gaat er komen, echt!!!
Dikke Bloesem, wat een strijd voer jij...
En kwak ook
en f*ck, wat herkenbaar ook weer
Bloesem, wat een strijd voer jij... En kwak ook
en f*ck, wat herkenbaar ook weer
Everything will be fine in the end. If it's not fine, it's not the end
Nou, straks ontnemen we iedereen de rammels nog
Het gaat wel echt een stuk beter hoor! Het is idd de innerlijke strijd tussen 'gaat het weer mis' en 'kan ik het beter doen deze keer'... en bij mij speelt mee dat ik in mijn zwarte periode (weer) veel ben aangekomen waardoor ik mijn lijf nu echt geen zwangerschap wil aandoen.
Het gaat wel echt een stuk beter hoor! Het is idd de innerlijke strijd tussen 'gaat het weer mis' en 'kan ik het beter doen deze keer'... en bij mij speelt mee dat ik in mijn zwarte periode (weer) veel ben aangekomen waardoor ik mijn lijf nu echt geen zwangerschap wil aandoen.
Kwak
Of juist niet, want ondanks alles rammelen wij nog net zo goedquote:
Nou, straks ontnemen we iedereen de rammels nog
Het gaat wel echt een stuk beter hoor! Het is idd de innerlijke strijd tussen 'gaat het weer mis' en 'kan ik het beter doen deze keer'... en bij mij speelt mee dat ik in mijn zwarte periode (weer) veel ben aangekomen waardoor ik mijn lijf nu echt geen zwangerschap wil aandoen.
En hebben we hele coole kinderen, dat helpt ook wel natuurlijk 
& jullie
Bloesem; wat knap dat je het zo duidelijk neer kan zetten. Wat een immense strijd.
Ik heb geen verhelderende woorden dus eigenlijk alleen maar voor jullie allemaal.
En nu weer weg, want het enige wat bij mij rammelt is mn bekken
Ik heb geen verhelderende woorden dus eigenlijk alleen maar
voor jullie allemaal. En nu weer weg, want het enige wat bij mij rammelt is mn bekken
S. 2014
J. 2016
J. 2016
bloesem wat weet je dit goed te verwoorden. je kan iemand niet laten voelen hoe het voelt, maar op deze manier wel een klein inkijkje geven.
ook bij het rammelen is het denk ik goed om hierover te lezen. hopelijk niet maar misschien zitten hier wel meiden die er later ook mee te maken krijgen, zelf of in hun omgeving. dan is dit soort info juist heel belangrijk.
zo was ik me er niet van bewust dat een opmerking dat iemand een goede moeder is de druk juist nog groter kan maken.
ook bij het rammelen is het denk ik goed om hierover te lezen. hopelijk niet maar misschien zitten hier wel meiden die er later ook mee te maken krijgen, zelf of in hun omgeving. dan is dit soort info juist heel belangrijk.
zo was ik me er niet van bewust dat een opmerking dat iemand een goede moeder is de druk juist nog groter kan maken.
Ik eerlijk gezegd ook niet. Ik weet nog dat ik als lurker veel 'geleerd' heb van L-E en de verdrietige situatie rond het overlijden van hun dochter Elva (en ook ik denk nog vaak aan haar en aan hun verhaal) en ik zou eigenlijk ook wel willen weten hoe ik een moeder met PPD wel zou kunnen steunen (als in: wat moet ik dus iig niet zeggen?). Ik heb zelf (nog) geen kinderen en/of ervaring met depressies dus weet überhaupt niet wat die mama's doormaken.quote:
zo was ik me er niet van bewust dat een opmerking dat iemand een goede moeder is de druk juist nog groter kan maken.
Sowieso dank en heel veel sterkte voor die moeders die hier over hun strijd en angsten vertellen en aan Kwakzor, Bloesem en JufMariska in het bijzonder.
[ Bericht 2% gewijzigd door Sunglasses op 11-01-2017 03:43:55 ]
Jeee bloesem, wat knap dat je het zo goed kan verwoorden! En pfff wat extreem zwaar, echt een flinke reis dit!
wat extreem zwaar, echt een flinke reis dit!
erf de ogen van je kind - kijk erdoor
Bedankt Bloesem voor je openhartigheid Ik wens jou (en Kwakzor en JufM en anderen die te maken hebben (gehad) met een PPD) zo'n onwijs mooie toekomst toe met alle kinders die jullie willen. Ik weet verder niet wat ik moet zeggen. Maar ben net als Sunglasses benieuwd hoe ik iemand wel zou kunnen steunen. Je bent toch erg geneigd om iemand ervan te overtuigen dat ze wél een goede moeder zijn.
Ik wens jou (en Kwakzor en JufM en anderen die te maken hebben (gehad) met een PPD) zo'n onwijs mooie toekomst toe met alle kinders die jullie willen. Ik weet verder niet wat ik moet zeggen. Maar ben net als Sunglasses benieuwd hoe ik iemand wel zou kunnen steunen. Je bent toch erg geneigd om iemand ervan te overtuigen dat ze wél een goede moeder zijn.
[i]And those who were seen dancing were thought to be insane by those who could not hear the music.[/i]
I loved to discover how unique and strange humanity is. How we are all, deep down, nerdy weirdos.
I loved to discover how unique and strange humanity is. How we are all, deep down, nerdy weirdos.
Ik denk dat dat heel persoonlijk is. Voor mij geven zulke opmerkingen geen negatieve lading. Ik geloofde ze ook niet, maar had er geen last van.
Maar de diagnose PPD is bij mij pas gesteld toen Melle al anderhalf was. Ik heb destijds hulp heel erg afgehouden.
ik vond het zelf fijn als mensen me niet het gevoel gaven dat het raar was dat ik M niet mee wilde nemen als ik met ze afsprak of dat J overal mee naar toe ging met ons. En als ze geen dingen zeiden als 'maar het belangrijkste is dat hij gezond is' (dat vond ik zelf ook, maar zo voelde het niet)... dat soort dingen.
Maar de diagnose PPD is bij mij pas gesteld toen Melle al anderhalf was. Ik heb destijds hulp heel erg afgehouden.
ik vond het zelf fijn als mensen me niet het gevoel gaven dat het raar was dat ik M niet mee wilde nemen als ik met ze afsprak of dat J overal mee naar toe ging met ons. En als ze geen dingen zeiden als 'maar het belangrijkste is dat hij gezond is' (dat vond ik zelf ook, maar zo voelde het niet)... dat soort dingen.
Kwak
Nee hoor, mijn rammels blijven. Ik heb als kleuter de ppd van mijn moeder na de geboorte van mijn broertje meegemaakt, het lijkt mij echt het meest vreselijke wat je kan meemaken. Ik hoop echt dat ik dat nooit mee hoef te maken. Dus eenquote:
Nou, straks ontnemen we iedereen de rammels nog
Het gaat wel echt een stuk beter hoor! Het is idd de innerlijke strijd tussen 'gaat het weer mis' en 'kan ik het beter doen deze keer'... en bij mij speelt mee dat ik in mijn zwarte periode (weer) veel ben aangekomen waardoor ik mijn lijf nu echt geen zwangerschap wil aandoen.
voor jullie.Nog 6 maanden en dan mag de pil de deur uit
*ontlurkt* wat naar om te lezen dat een paar van jullie zo worstellen met een PPD 😯. Jullie doen het goed en hebben mooie en lieve kinderen.
Nog 5 maanden dan gaan wij er ook echt voor na een aantal maanden uitzoeken en zoeken naar wijsheid want zomaar een kindje krijgen is voor ons niet vanzelfspreken. Manlief is manisch deprissief (alleen de lichte dipjes niet het manische gelukkig). We hebben veel diepe dalen gehad, maar sinds een dik jaar nieuwe medicatie en hij is stabiel nu.
Waar ik het meeste bang voor ben is de reactie van onze ouders ze zullen misschien wel erg boos worden en ons zeer onverantwoordelijk vinden. Vooral ouders van man zijn zo toen we vertelden dat we gingen samenwonen waren ze ook niet blij. En dat we een pup namen ook totaal niet terwijl alles hier prima loopt.
En we hebben alles al helemaal op papier ook als het niet zo goed gaat
Hoe gaan jullie hiermee om ? Om negatieve reacties van ouders
Nog 5 maanden dan gaan wij er ook echt voor na een aantal maanden uitzoeken en zoeken naar wijsheid want zomaar een kindje krijgen is voor ons niet vanzelfspreken. Manlief is manisch deprissief (alleen de lichte dipjes niet het manische gelukkig). We hebben veel diepe dalen gehad, maar sinds een dik jaar nieuwe medicatie en hij is stabiel nu.
Waar ik het meeste bang voor ben is de reactie van onze ouders ze zullen misschien wel erg boos worden en ons zeer onverantwoordelijk vinden. Vooral ouders van man zijn zo toen we vertelden dat we gingen samenwonen waren ze ook niet blij. En dat we een pup namen ook totaal niet terwijl alles hier prima loopt.
En we hebben alles al helemaal op papier ook als het niet zo goed gaat
Hoe gaan jullie hiermee om ? Om negatieve reacties van ouders
Maar stiekem toch meer een lurker.
Het zal voor iedereen verschillend zijn, maar ik vind het heel prettig als mensen me gewoon horen. Geen advies, me niet overtuigen van het tegendeel, maar gewoon luisteren. Want als ik zeg "ik voel me zo'n slechte moeder en ik denk dat mijn kind schade oploopt" en jij zegt "je bent wel een goede moeder" is mijn gevoel niet weg, maar de mogelijkheid tot het delen wel.
Wat ik net als kwak als heel moeilijk heb ervaren, was iedereen die iets zei in de trant van "nou, ze is in elk geval gezond." Ik heb daar zelfs een blog over geschreven, omdat ik het zo moeilijk vond. Want, zoals kwak ook zegt, wij zien dat ook wel (maar dat helpt niks, want zo voelt het dus niet) Mensen willen zo graag iets positiefs zeggen, maar vaak is het gewoon echt fijner als iemand zegt "jeetje, wat klote. Ik zie je, en ik ben er voor je"
Ik deel best wel regelmatig dit filmpje, omdat ik het zo'n goed filmpje vind. Ik denk dat hij hier nu ook goed past:
Wat ik net als kwak als heel moeilijk heb ervaren, was iedereen die iets zei in de trant van "nou, ze is in elk geval gezond." Ik heb daar zelfs een blog over geschreven, omdat ik het zo moeilijk vond. Want, zoals kwak ook zegt, wij zien dat ook wel (maar dat helpt niks, want zo voelt het dus niet) Mensen willen zo graag iets positiefs zeggen, maar vaak is het gewoon echt fijner als iemand zegt "jeetje, wat klote. Ik zie je, en ik ben er voor je"
Ik deel best wel regelmatig dit filmpje, omdat ik het zo'n goed filmpje vind. Ik denk dat hij hier nu ook goed past:
Geen idee hoe ik met negatieve ouders om zou gaan. Ik heb momenteel vooral moeite met moeder en schoonouders die vinden dat de ziekte van Graves zo'n big deal niet is, omdat 'het toch ook opgelost kan worden?'. En dat klopt wel, maar is toch echt niet zo makkelijk als zij roepen...
Mijn behandeling bestaat uit een jaar titreren met propylthiouracil (PTU). In dat jaar zoeken we de perfecte dosering. Ik moet aan de arts vragen of het jaar begint als we die dosering gevonden hebben (en dat is nog niet het geval), of dat we beginnen te tellen vanaf de eerste PTU-dag (23-20-2016).
Dan stop ik in één keer en is de kans zo'n 25-40% dat ik dan een normaalwerkende schildklier heb, maar de kans is dus groter dat dat niet zo is. Dan gaan we voor een behandeling met radioactief jodium en is de kans daarna behoorlijk groot dat het ķf nog een keer moet (dat weten we dan na vier maanden, dan behandeling 2, dan nog zes maanden wachten), ķf dat m'n schildklier te langzaam wordt, waardoor ik dan de rest van m'n leven schildklierhormoon moet slikken. Daar moeten we dan ook eerst weer de ideale dosering van vinden voordat we groen licht krijgen.
En dan mensen die roepen 'dat uitstel toch geen afstel is', maar dat helpt niet...
Mijn behandeling bestaat uit een jaar titreren met propylthiouracil (PTU). In dat jaar zoeken we de perfecte dosering. Ik moet aan de arts vragen of het jaar begint als we die dosering gevonden hebben (en dat is nog niet het geval), of dat we beginnen te tellen vanaf de eerste PTU-dag (23-20-2016).
Dan stop ik in één keer en is de kans zo'n 25-40% dat ik dan een normaalwerkende schildklier heb, maar de kans is dus groter dat dat niet zo is. Dan gaan we voor een behandeling met radioactief jodium en is de kans daarna behoorlijk groot dat het ķf nog een keer moet (dat weten we dan na vier maanden, dan behandeling 2, dan nog zes maanden wachten), ķf dat m'n schildklier te langzaam wordt, waardoor ik dan de rest van m'n leven schildklierhormoon moet slikken. Daar moeten we dan ook eerst weer de ideale dosering van vinden voordat we groen licht krijgen.
En dan mensen die roepen 'dat uitstel toch geen afstel is', maar dat helpt niet...
K&W / Tink's droomhuis deel 3: Vur goan beginne! Ofzoiets....
maandag 30 september 2013 07:58 schreef Brighteyes het volgende:
En over de chocola... Tink is van een andere planeet. ;) Die heeft dat niet nodig. ;)
maandag 30 september 2013 07:58 schreef Brighteyes het volgende:
En over de chocola... Tink is van een andere planeet. ;) Die heeft dat niet nodig. ;)
Dat is echt rot Tink, dat het zo'n wachttijd oplevert. Misschien kun je Molo een pm sturen? Ik weet niet of zij ook Graves heeft, maar in elk geval iets aan de schildklier en is dit jaar bevallen.
Je bent toch heel veel afgevallen de laatste jaren? Was dat niet extra lastigbdoor Graves?
Je bent toch heel veel afgevallen de laatste jaren? Was dat niet extra lastigbdoor Graves?
Kwak
Het is zo'n automatisme om dan maar iets positiefs te willen zeggen, dat mensen dan vaak idd aan je voorbij lopen, Dat is in heel veel situaties zo, merkte dat vorige maand tijdens mn zoon zijn opnames ook..quote:
Het zal voor iedereen verschillend zijn, maar ik vind het heel prettig als mensen me gewoon horen. Geen advies, me niet overtuigen van het tegendeel, maar gewoon luisteren. Want als ik zeg "ik voel me zo'n slechte moeder en ik denk dat mijn kind schade oploopt" en jij zegt "je bent wel een goede moeder" is mijn gevoel niet weg, maar de mogelijkheid tot het delen wel.
Wat ik net als kwak als heel moeilijk heb ervaren, was iedereen die iets zei in de trant van "nou, ze is in elk geval gezond." Ik heb daar zelfs een blog over geschreven, omdat ik het zo moeilijk vond. Want, zoals kwak ook zegt, wij zien dat ook wel (maar dat helpt niks, want zo voelt het dus niet) Mensen willen zo graag iets positiefs zeggen, maar vaak is het gewoon echt fijner als iemand zegt "jeetje, wat klote. Ik zie je, en ik ben er voor je"
Ik deel best wel regelmatig dit filmpje, omdat ik het zo'n goed filmpje vind. Ik denk dat hij hier nu ook goed past:
Vind het oprecht knap dat jij kan aangeven wat je van anderen nodig hebt. Veel mensen kunnen dat niet. Dikke
voor jou.Tink... wat onwijs rot dat de wachttijd dan zo lang word.
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Jep, 50 kilo (al drie jaar stabiel), maar pas sinds daarna Graves (is overigens een te snel werkende schildklier). Daardoor gingen er nog 7 kilo af, maar dat was niet de bedoeling en die zitten er sinds ik medicatie gebruik ook gewoon weer aan.quote:
Dat is echt rot Tink, dat het zo'n wachttijd oplevert. Misschien kun je Molo een pm sturen? Ik weet niet of zij ook Graves heeft, maar in elk geval iets aan de schildklier en is dit jaar bevallen.
Je bent toch heel veel afgevallen de laatste jaren? Was dat niet extra lastigbdoor Graves?
K&W / Tink's droomhuis deel 3: Vur goan beginne! Ofzoiets....
maandag 30 september 2013 07:58 schreef Brighteyes het volgende:
En over de chocola... Tink is van een andere planeet. ;) Die heeft dat niet nodig. ;)
maandag 30 september 2013 07:58 schreef Brighteyes het volgende:
En over de chocola... Tink is van een andere planeet. ;) Die heeft dat niet nodig. ;)
Pfff ratio en gevoel liggen bij mij mijlenver uiteen de laatste tijd zo lastig vind ik dat.
Ik denk dat er geen derde kindje komt hier. En oh man, het voelt bijna als rouw
bijzonder, zoiets.
Het kost me zoveel moeite om mezelf te 'verdelen', het levert me veel stress op en ik voel me er zelfs fysiek naar van. Dus een derde is gewoon eigenlijk helemaal niet haalbaar.
hormoneuhh 
zo lastig vind ik dat. Ik denk dat er geen derde kindje komt hier. En oh man, het voelt bijna als rouw
bijzonder, zoiets. Het kost me zoveel moeite om mezelf te 'verdelen', het levert me veel stress op en ik voel me er zelfs fysiek naar van. Dus een derde is gewoon eigenlijk helemaal niet haalbaar.
hormoneuhh
erf de ogen van je kind - kijk erdoor
pinq Het is toch ook geen kwestie van nu of nooit? Dingen veranderen, kinderen groeien op, wie weet hoe je er over 1 of 2 jaar in staat. Hier heeft het in ieder geval rust gegeven dat het ooit nog kan, en dat we nu geen knoop hoeven door te hakken.
Het is toch ook geen kwestie van nu of nooit? Dingen veranderen, kinderen groeien op, wie weet hoe je er over 1 of 2 jaar in staat. Hier heeft het in ieder geval rust gegeven dat het ooit nog kan, en dat we nu geen knoop hoeven door te hakken.
Pinquit, hoe oud ben jij en hoe oud zijn je kinderen? Als ik vriendinnen moet geloven, wordt het echt makkelijker als ze wat ouder zijn. Misschien dat je de beslissing nog even kunt uitstellen?
K&W / Tink's droomhuis deel 3: Vur goan beginne! Ofzoiets....
maandag 30 september 2013 07:58 schreef Brighteyes het volgende:
En over de chocola... Tink is van een andere planeet. ;) Die heeft dat niet nodig. ;)
maandag 30 september 2013 07:58 schreef Brighteyes het volgende:
En over de chocola... Tink is van een andere planeet. ;) Die heeft dat niet nodig. ;)
Dat is zo LE. Ik hoef nog niks te beslissen natuurlijk geen idee eigenlijk, waarom het nu zo'n ding is.. Misschien ook omdat max over anderhalf jaar naar de middelbare gaat, ik wil er 100% voor hem kunnen zijn dan. Dus dan denk ik: beter eerder dan dat nog als we willen. Maar eigenlijk is dat onzin, ik ga proberen het wat meer los te laten.
geen idee eigenlijk, waarom het nu zo'n ding is.. Misschien ook omdat max over anderhalf jaar naar de middelbare gaat, ik wil er 100% voor hem kunnen zijn dan. Dus dan denk ik: beter eerder dan dat nog als we willen. Maar eigenlijk is dat onzin, ik ga proberen het wat meer los te laten.
erf de ogen van je kind - kijk erdoor
Tink, ik ben inmiddels alweer 32 oudste zoon is bijna 11 en jongste is 16mnd. M'n lief is 23
Leuke constructie he?
Klinkt misschien gek, maar ik vond het toch een stuk makkelijker toen ik 21 was, terwijl ik toen alleenstaand was
Maar 't is echt dat verdelen van aandacht merk ik. Toen was het alleen Max en ik, nu zijn er 3 mannen waar ik er voor moet zijn. En ohja, mezelf
Ik ben zo bang dat m'n oudste stilletjes elke dag een beetje meer onzichtbaar wordt, maar dat zal ook heus de leeftijd zijn.
oudste zoon is bijna 11 en jongste is 16mnd. M'n lief is 23 Leuke constructie he?
Klinkt misschien gek, maar ik vond het toch een stuk makkelijker toen ik 21 was, terwijl ik toen alleenstaand was
Maar 't is echt dat verdelen van aandacht merk ik. Toen was het alleen Max en ik, nu zijn er 3 mannen waar ik er voor moet zijn. En ohja, mezelf
Ik ben zo bang dat m'n oudste stilletjes elke dag een beetje meer onzichtbaar wordt, maar dat zal ook heus de leeftijd zijn.
erf de ogen van je kind - kijk erdoor
Dat klinkt als een heel bijzondere constructie... maar hey, whatever floats your boat.quote:
Tink, ik ben inmiddels alweer 32
Leuke constructie he?
Klinkt misschien gek, maar ik vond het toch een stuk makkelijker toen ik 21 was, terwijl ik toen alleenstaand was
Maar 't is echt dat verdelen van aandacht merk ik. Toen was het alleen Max en ik, nu zijn er 3 mannen waar ik er voor moet zijn. En ohja, mezelf
Ik ben zo bang dat m'n oudste stilletjes elke dag een beetje meer onzichtbaar wordt, maar dat zal ook heus de leeftijd zijn.
En mijn ervaring met pubers (of dat nou mijn 'ponykampkindjes', mijn kleine zusje of de kinderen van vrienden zijn), is dat ze per definitie minder gaan delen als ze naar de middelbare school gaan. Puberteit en loslaten enzo...het hoort erbij.
En die mannen, die spelen ook een rol he? Wij hebben ook grote leeftijdsverschillen tussen broers en zussen en juist die zijn er voor elkaar. Mijn zusje is nu 16 (ik 28) en we hebben enorm veel aan elkaar, juist door het leeftijdsverschil. En voor je jongste is een broertje/zusje juist wel heel gezellig...
Ik zou gewoon nog even afwachten. Nu alles de deur uitdoen, is erg definitief als je het eigenlijk nog niet zeker weet.
K&W / Tink's droomhuis deel 3: Vur goan beginne! Ofzoiets....
maandag 30 september 2013 07:58 schreef Brighteyes het volgende:
En over de chocola... Tink is van een andere planeet. ;) Die heeft dat niet nodig. ;)
maandag 30 september 2013 07:58 schreef Brighteyes het volgende:
En over de chocola... Tink is van een andere planeet. ;) Die heeft dat niet nodig. ;)
Oh my, +1 op alles! Hier ook een jongere man, en gestart als alleenstaande moeder. En ja, wat was het heerlijk om gewoon onderdeel van die symbiose te zijn en daarin te cocoonenquote:
Tink, ik ben inmiddels alweer 32
Leuke constructie he?
Klinkt misschien gek, maar ik vond het toch een stuk makkelijker toen ik 21 was, terwijl ik toen alleenstaand was
Maar 't is echt dat verdelen van aandacht merk ik. Toen was het alleen Max en ik, nu zijn er 3 mannen waar ik er voor moet zijn. En ohja, mezelf
Ik ben zo bang dat m'n oudste stilletjes elke dag een beetje meer onzichtbaar wordt, maar dat zal ook heus de leeftijd zijn.
Ook dat laatste is zooo herkenbaar
Hij is net 9, zou het er inderdaad gewoon bij horen wellicht?
Dat gevoel is heel herkenbaar. Toen Frans 1,5 was ongeveer werd het minder, omdat die zorgtaken dan echt afnemen en hij zichzelf ook kan vermaken. (Het gevolg is wel dat ik meer politieagent werdquote:
Pfff ratio en gevoel liggen bij mij mijlenver uiteen de laatste tijd
Ik denk dat er geen derde kindje komt hier. En oh man, het voelt bijna als rouw
Het kost me zoveel moeite om mezelf te 'verdelen', het levert me veel stress op en ik voel me er zelfs fysiek naar van. Dus een derde is gewoon eigenlijk helemaal niet haalbaar.
, maar volgensmij is jouw oudste ouder, dus dat zal dan misschien wel minder zijn.)
Als je twijfelt aan bovenstaande tekst, neem dan contact op met je medisch specialist.
Nou, dat!quote:
[..]
Oh my, +1 op alles! Hier ook een jongere man, en gestart als alleenstaande moeder. En ja, wat was het heerlijk om gewoon onderdeel van die symbiose te zijn en daarin te cocoonen
Ook dat laatste is zooo herkenbaar
hij en ik, zo'n goed team En ik vrees het, hij heeft er zelf werkelijk geen weet van dat het steeds een beetje anders wordt hoe hij reageert, in z'n eigen stille wereldje aan het tekenen is tussen alle (soms keilawaaierige) leven om hem heen. Voor hem is het allemaal 'gewoon' als ik er naar vraag, dus ik denk dat dit helemaal de bedoeling van het leven is verder. Hij geeft in ieder geval aan niks te missen, gelukkig maar
toch voelt het voor mij alsof ik hem te weinig kan geven, zeker vergeleken met hoe het ooit was
erf de ogen van je kind - kijk erdoor
Ja. Ik voel ook heel duidelijk het verschil in contact nu, zo'n 3-jarige heeft gewoon andere dingen nodig dan een 9-jarige maar ik vind het lastig om me niet voortdurend schuldig te voelen, ofzo. We zorgen er in ieder geval voor dat we altijd beschikbaar zijn voor hem, en dat we de vinger aan de pols houden: wat zijn zijn behoeftes, kan hij ze wel uiten, en wordt hij daarin gehoord? Maar ik geloof dat ik het toch fijner vind als ze voor eeuwig 3 zouden blijvenquote:
[..]
Nou, dat!
En ik vrees het, hij heeft er zelf werkelijk geen weet van dat het steeds een beetje anders wordt hoe hij reageert, in z'n eigen stille wereldje aan het tekenen is tussen alle (soms keilawaaierige) leven om hem heen. Voor hem is het allemaal 'gewoon' als ik er naar vraag, dus ik denk dat dit helemaal de bedoeling van het leven is verder. Hij geeft in ieder geval aan niks te missen, gelukkig maar
toch voelt het voor mij alsof ik hem te weinig kan geven, zeker vergeleken met hoe het ooit was
Ik weet niet of het hier past, maar ik denk er wel steeds vaker over na, of ik nog een tweede zou willen. Vooral nu het hele dreumestopic zwanger is
De belangrijkste reden om het wel te doen, is de angst mijn kind te verliezen. Stel ik ben straks 45, en N gaat dood, dan ben ik te oud om er nog een te krijgen. En dan heb je dus niets meer. Terwijl als je nog andere kinderen hebt, dan heb je nog iets om voor te leven. Denk ik nu heel raar? Of klinkt dit bekend? (Natuurlijk is het verliezen van een kind altijd vreselijk, maar dit zou voor mij een reden kunnen zijn om er nog een te willen).
Of voor N zelf, als wij straks overleden zijn, is ze alleen. Dat zou voor mij een reden kunnen zijn om nog een tweede willen. Hoe denken jullie hierover?
Er zijn ook zat redenen om het nog niet te willen, zoals dat mijn leven nu echt best wel fijn is en dat ik het met één kind al druk zat vind. En ik mis al zoveel van N's leven door werk enzo, ik zou niet mijn aandacht met nog een willen delen. En meer tijd voor mezelf, ooit dan, als ze naar school gaat ofzo
De belangrijkste reden om het wel te doen, is de angst mijn kind te verliezen. Stel ik ben straks 45, en N gaat dood, dan ben ik te oud om er nog een te krijgen. En dan heb je dus niets meer. Terwijl als je nog andere kinderen hebt, dan heb je nog iets om voor te leven. Denk ik nu heel raar? Of klinkt dit bekend? (Natuurlijk is het verliezen van een kind altijd vreselijk, maar dit zou voor mij een reden kunnen zijn om er nog een te willen).
Of voor N zelf, als wij straks overleden zijn, is ze alleen. Dat zou voor mij een reden kunnen zijn om nog een tweede willen. Hoe denken jullie hierover?
Er zijn ook zat redenen om het nog niet te willen, zoals dat mijn leven nu echt best wel fijn is
en dat ik het met één kind al druk zat vind. En ik mis al zoveel van N's leven door werk enzo, ik zou niet mijn aandacht met nog een willen delen. En meer tijd voor mezelf, ooit dan, als ze naar school gaat ofzo
Carpe diem, quam minimum credula postero.
Saskia: ik snap je redenatie wel. Ik denk zelf alleen dat het verlies van een kind ongeacht of je er nog één hebt sowieso onnoemelijk veel verdriet oplevert. Dat is dan ook voor mij geen overweging; dat verdriet heb ik dan toch, met of zonder 2e kind.
Wat ik wel veel in mn hoofd heb is wat je als 2e noemt, dat je kind alleen achterblijft als ik en man overlijden. Nu hoop ik dat dat pas is als we oud en grijs zijn en als W. zelf een gezin heeft, maar zelfs dan nog. Ik gun hem dan heel erg een brusje met wie hij is opgegroeid en dan herinneringen en verdriet mee kan delen.. dus in die zin is dat wel een reden voor een tweede hier.
Maar bovenal regeert mijn hormoonhuishouding. Mijn lijf wil nog een zwangerschap, nog een kindje. Daar is weinig rationeels aan, dat is gewoon een gevoel.. Dat gevoel negeren is ondoenlijk..
Wat ik wel veel in mn hoofd heb is wat je als 2e noemt, dat je kind alleen achterblijft als ik en man overlijden. Nu hoop ik dat dat pas is als we oud en grijs zijn en als W. zelf een gezin heeft, maar zelfs dan nog. Ik gun hem dan heel erg een brusje met wie hij is opgegroeid en dan herinneringen en verdriet mee kan delen.. dus in die zin is dat wel een reden voor een tweede hier.
Maar bovenal regeert mijn hormoonhuishouding. Mijn lijf wil nog een zwangerschap, nog een kindje. Daar is weinig rationeels aan, dat is gewoon een gevoel.. Dat gevoel negeren is ondoenlijk..
Dat laatste heb ik dus helemaal niet, ik ben nu alleen 'rationele' overwegingen aan het bedenken waarom ik misschien toch beter een tweede zou kunnen krijgen. Maar als we dat al doen, duurt het nog wel een paar jaar, want man wil het nu ook niet. Ik denk alleen dat als N eenmaal naar school gaat, ik juist blij zal zijn met eindelijk meer tijd voor mezelf. Dus dan komt het er nooit meer van. Of misschien gaat het dan juist wel extra kriebelen...
Carpe diem, quam minimum credula postero.
dat laatste is juist een reden waarom ik graag nu een tweede zou willen. Behalve ook de natuurlijke rammelfunctie, die hier ook sterk aanwezig is. Ik heb het gevoel dat als we nu een tweede kind zouden krijgen, we over een paar jaar 'uit' de kleine kinderen zijn, en weer wat meer flexibiliteit terug krijgen in ons leven. Als we wachten tot T op school zit, dan hebben we met 1 kind weer flexibiliteit, maar niet met het andere...quote:
Dat laatste heb ik dus helemaal niet, ik ben nu alleen 'rationele' overwegingen aan het bedenken waarom ik misschien toch beter een tweede zou kunnen krijgen. Maar als we dat al doen, duurt het nog wel een paar jaar, want man wil het nu ook niet. Ik denk alleen dat als N eenmaal naar school gaat, ik juist blij zal zijn met eindelijk meer tijd voor mezelf. Dus dan komt het er nooit meer van. Of misschien gaat het dan juist wel extra kriebelen...
anyways, rammel rammel rammel...
Ik ga hier ook weer rammelen. Gisteren mijn moeder vertelt van mijn wens.
En het voelt goed zo. Ik wil het zo graag nog een keer meemaken. Zo graag een brusje voor Riley. Echt keihard gerammel.
En het voelt goed zo. Ik wil het zo graag nog een keer meemaken. Zo graag een brusje voor Riley. Echt keihard gerammel.
Ik kan je redenatie wel volgen. Ik heb het in mijn omgeving meegemaakt, mensen die hun enige kind verloren toen het net van de middelbare school af was. Een kind verliezen is sowieso het ergste dat je kan overkomen denk ik, maar inderdaad, als het het enige is verlies je wel nog meer. Ze verloren ook een toekomst waarin ze mee zouden maken dat hun kind afstudeert, een baan krijgt, gaat samenwonen of trouwen, een kind krijgt en zij opa en oma worden. En hoewel al dat soort gebeurtenissen als je meer kinderen hebt, na het verlies van één daarvan, een donker randje zullen hebben, zijn ze er dan nog wel.quote:
Ik weet niet of het hier past, maar ik denk er wel steeds vaker over na, of ik nog een tweede zou willen. Vooral nu het hele dreumestopic zwanger is
De belangrijkste reden om het wel te doen, is de angst mijn kind te verliezen. Stel ik ben straks 45, en N gaat dood, dan ben ik te oud om er nog een te krijgen. En dan heb je dus niets meer. Terwijl als je nog andere kinderen hebt, dan heb je nog iets om voor te leven. Denk ik nu heel raar? Of klinkt dit bekend? (Natuurlijk is het verliezen van een kind altijd vreselijk, maar dit zou voor mij een reden kunnen zijn om er nog een te willen).
Of voor N zelf, als wij straks overleden zijn, is ze alleen. Dat zou voor mij een reden kunnen zijn om nog een tweede willen. Hoe denken jullie hierover?
Er zijn ook zat redenen om het nog niet te willen, zoals dat mijn leven nu echt best wel fijn is
Ik heb deze gevoelens en gedachten ook veel (gehad), maar ik spreek ze zelden uit, omdat het zo luguber is om over na te denken op die manier. Sowieso het idee dat ik mijn kind zou verliezen, dat druk ik liever weg, het is het ergst denkbare. Maar toch.... dat ik dan inderdaad 'met lege handen' zou staan, ik voel me nu zo moeder en dat is dan in een klap weg. Het voelt zo kwetsbaar, zo fragiel. En er speelt ook mee inderdaad dat ik al een oudere moeder ben (en mijn vriend wordt over paar maanden 50) waardoor ik het ook belangrijk vind dat ze niet alleen is.quote:
Ik weet niet of het hier past, maar ik denk er wel steeds vaker over na, of ik nog een tweede zou willen. Vooral nu het hele dreumestopic zwanger is
De belangrijkste reden om het wel te doen, is de angst mijn kind te verliezen. Stel ik ben straks 45, en N gaat dood, dan ben ik te oud om er nog een te krijgen. En dan heb je dus niets meer. Terwijl als je nog andere kinderen hebt, dan heb je nog iets om voor te leven. Denk ik nu heel raar? Of klinkt dit bekend? (Natuurlijk is het verliezen van een kind altijd vreselijk, maar dit zou voor mij een reden kunnen zijn om er nog een te willen).
Of voor N zelf, als wij straks overleden zijn, is ze alleen. Dat zou voor mij een reden kunnen zijn om nog een tweede willen. Hoe denken jullie hierover?
Kortom, voor mij zijn dit wel belangrijke gedachtegangen geweest.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
In 'The fault in our stars' (boek waarin dochter ongeneeslijke ziek is) zegt de moeder op een bepaald moment dat ze 'straks geen moeder meer is'. Dat lijkt me zo'n rotgevoel... Hier komen er dus - ooit, als m'n lijf weer meewerkt en het allemaal gaat lukken - minstens twee. Mijn vriend heeft maar één zus en dat is soms al weinig als z'n ouders veel hulp nodig hebben of veel doktersafspraken hebben ofzo.
Wij zijn thuis met zes kinderen, da's weer het andere uiterste.
Vergeet btw ook niet dat je kind ook vroeg hulpbehoevend kan zijn. Een collega heeft de zorg over haar zwaargehandicapte zusje. Die had het 'makkelijker' gehad als haar ouders maar één kind gehad hadden. De redenatie 'met z'n tweeën is het makkelijker' gaat dus zeker niet altijd op...
Wij zijn thuis met zes kinderen, da's weer het andere uiterste.
Vergeet btw ook niet dat je kind ook vroeg hulpbehoevend kan zijn. Een collega heeft de zorg over haar zwaargehandicapte zusje. Die had het 'makkelijker' gehad als haar ouders maar één kind gehad hadden. De redenatie 'met z'n tweeën is het makkelijker' gaat dus zeker niet altijd op...
K&W / Tink's droomhuis deel 3: Vur goan beginne! Ofzoiets....
maandag 30 september 2013 07:58 schreef Brighteyes het volgende:
En over de chocola... Tink is van een andere planeet. ;) Die heeft dat niet nodig. ;)
maandag 30 september 2013 07:58 schreef Brighteyes het volgende:
En over de chocola... Tink is van een andere planeet. ;) Die heeft dat niet nodig. ;)
Maar dat is toch geen taak van de kinderen? Dat je vriend het doet is nobel hoor maar met extra broers of zussen hoeft het niet anders te wezen.quote:
Mijn vriend heeft maar één zus en dat is soms al weinig als z'n ouders veel hulp nodig hebben of veel doktersafspraken hebben ofzo.
Ik verwacht helemaal niet dat ik meer hulp zal hebben omdat ik 4 kinderen heb.
Dus als jouw bejaarde ouders naar het ziekenhuis moeten, laat je ze een taxi bellen? En als er iets aan de hand is, ga je niet even op bezoek? En als er een van de trap valt, bel je niet even de gemeente om te vragen wat er mogelijk is qua thuiszorg?quote:Op dinsdag 31 januari 2017 15:07 schreef Budabuddumbam het volgende:
[..]
Maar dat is toch geen taak van de kinderen? Dat je vriend het doet is nobel hoor maar met extra broers of zussen hoeft het niet anders te wezen.
Ik verwacht helemaal niet dat ik meer hulp zal hebben omdat ik 4 kinderen heb.
Zeker nu de overheid wil dat ouderen zo lang mogelijk thuis blijven wonen, heb je - zeker als je ouders het niet breed hebben - weinig keuze...
K&W / Tink's droomhuis deel 3: Vur goan beginne! Ofzoiets....
maandag 30 september 2013 07:58 schreef Brighteyes het volgende:
En over de chocola... Tink is van een andere planeet. ;) Die heeft dat niet nodig. ;)
maandag 30 september 2013 07:58 schreef Brighteyes het volgende:
En over de chocola... Tink is van een andere planeet. ;) Die heeft dat niet nodig. ;)
Dat zeg ik niet, ik vind het alleen geen verplichting. Ik vind niet dat ik verplicht ben om voor mijn ouders te zorgen. Dat is geen verplichting die ik ben aangegaan. Daar heb ik dus wel een keus in en mijn kinderen ook.
Als je in het buitenland woont of gewoon: aan de andere kant van het land? Een drukke baan combineert met een gezin?quote:
[..]
Dus als jouw bejaarde ouders naar het ziekenhuis moeten, laat je ze een taxi bellen? En als er iets aan de hand is, ga je niet even op bezoek? En als er een van de trap valt, bel je niet even de gemeente om te vragen wat er mogelijk is qua thuiszorg?
Zeker nu de overheid wil dat ouderen zo lang mogelijk thuis blijven wonen, heb je - zeker als je ouders het niet breed hebben - weinig keuze...
Ik kom uit een gezin van 5. Een zus werkt parttime, heeft al volwassen kinderen en woont om de hoek bij mijn ouders. Zij doet dus 10 x meer voor mijn zeer bejaarde ouders dan ik. Als zij er niet was, zou ik wel meer op me nemen maar ik zou nooit hetzelfde kunnen doen als zij.
Van mijn eigen kinderen verwacht ik op dit punt ook niets. Zij moeten lekker hun eigen leven leiden en we zien wel hoe wij daar dan in passen.
(Mijn ouders gaan overigens vaak inderdaad met taxi of de bus naar het ziekenhuis. Omdat ze dat zoveel mogelijk zelf willen regelen en zo vaak naar het ziekenhuis moeten dat het zelfs voor 5 kinderen bijna niet te doen is om daar steeds voor te rijden..)
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Hoe reageerde ze? Ik dacht dat je een beetje bang was voor de reactie van je ouders? Was het positief? Ik gun het je enorm.quote:
Ik ga hier ook weer rammelen. Gisteren mijn moeder vertelt van mijn wens.
En het voelt goed zo. Ik wil het zo graag nog een keer meemaken. Zo graag een brusje voor Riley. Echt keihard gerammel.
.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Spannend Omen! Ga je nu ook stappen ondernemen of blijft het nog eventjes bij rammelen?
Ik snap de overweging hoor, Saskia. Wij wilden altijd twee kinderen, maar toen ik mijn beide ouders in korte tijd verloor, werd voor mij hard duidelijk dat ik er dus echt héél graag twee wilden. Als ik dit alleen had door moeten maken... Nu is natuurlijk niet gezegd dat mijn kinderen later dezelfde fijne band hebben als mijn zus en ik, maar als het er op aan komt, dan hebben ze elkaar.
Ik snap de overweging hoor, Saskia. Wij wilden altijd twee kinderen, maar toen ik mijn beide ouders in korte tijd verloor, werd voor mij hard duidelijk dat ik er dus echt héél graag twee wilden. Als ik dit alleen had door moeten maken... Nu is natuurlijk niet gezegd dat mijn kinderen later dezelfde fijne band hebben als mijn zus en ik, maar als het er op aan komt, dan hebben ze elkaar.
Wij zijn er ook nog niet helemaal uit Saskia. We hebben een zware tijd achter de rug en we vormen zo'n leuke drie-eenheid op het moment. Ik vind het ergens wel prima zo en zou het helemaal niet erg vinden om zo'n zware babytijd nooit meer te hoeven meemaken. Ook (bijna) geen 'last' van emotionele rammels of de drang naar een tweede.
Aan de andere kant hebben we altijd wel het ideaalbeeld gehad van een gezin met 2 kinderen. We hebben er ons huis op gekocht. Zeker als ze wat ouder zijn lijkt me het fijn voor ze om elkaar te hebben.
Als ik me een voorstelling maak van hoe ons gezin er over 10 jaar uit zal zien dan zie ik helemaal 2 kinderen voor me. Maar hoe we die eerste tijd zouden doorkomen met nog baby erbij, dat voelt voor zover ik me daar een voorstelling van kan maken als een enorm opgave waar we ons doorheen zouden moeten bijten en niet zozeer als een fijne periode.
Aan de andere kant hebben we altijd wel het ideaalbeeld gehad van een gezin met 2 kinderen. We hebben er ons huis op gekocht. Zeker als ze wat ouder zijn lijkt me het fijn voor ze om elkaar te hebben.
Als ik me een voorstelling maak van hoe ons gezin er over 10 jaar uit zal zien dan zie ik helemaal 2 kinderen voor me. Maar hoe we die eerste tijd zouden doorkomen met nog baby erbij, dat voelt voor zover ik me daar een voorstelling van kan maken als een enorm opgave waar we ons doorheen zouden moeten bijten en niet zozeer als een fijne periode.
Wat ontzettend leuk!quote:
Ik ga hier ook weer rammelen. Gisteren mijn moeder vertelt van mijn wens.
En het voelt goed zo. Ik wil het zo graag nog een keer meemaken. Zo graag een brusje voor Riley. Echt keihard gerammel.
Ik wil nu vrij snel stappen ondernemen. Ook gezien mijn leeftijd (nu 38).
Mijn moeder zei helemaal niks. Best wel lastig. Mijn ouders zijn heel belangrijk voor mij. Dat ze het er niet mee eens zijn dat kan. Maar ik hoop wel dat ze mijn wens kunnen respecteren.
Ludann. Moeilijke afwegingen ook. Vooral met zo'n zware babytijd ook. Hoe gaat het nu met Wolk?
Mijn moeder zei helemaal niks. Best wel lastig. Mijn ouders zijn heel belangrijk voor mij. Dat ze het er niet mee eens zijn dat kan. Maar ik hoop wel dat ze mijn wens kunnen respecteren.
Ludann. Moeilijke afwegingen ook. Vooral met zo'n zware babytijd ook. Hoe gaat het nu met Wolk?
+1 op LuDann, dat had ik geschreven kunnen hebben. Wij doen voorlopig aan struisvogelpolitiek, hebben met elkaar afgesproken om het er een bepaalde tijd niet over te hebben. Daarna zien we dan wel verder.
Lastig he Ludann,
Wij hebben het juist wel snel erna gedaan. Ow was als baby echt niet gemakkelijk, hele slechte slaper en hij huilde best veel. Wij hadden altijd een perfect toekomstplaatje in ons hoofd met 3 kindertjes, 2 jongetjes vlak achter elkaar met 4 jaar daarna nog een lief meisje (al zie ik daar nu een lief jongetje). Na Ow wisten we het even niet meer, maar zijn dus snel erna doorgegaan. We wilden ons plaatje toch niet veranderen omdat Ow pittig was. (En Js was een makkie)
Wij hebben het juist wel snel erna gedaan. Ow was als baby echt niet gemakkelijk, hele slechte slaper en hij huilde best veel. Wij hadden altijd een perfect toekomstplaatje in ons hoofd met 3 kindertjes, 2 jongetjes vlak achter elkaar met 4 jaar daarna nog een lief meisje (al zie ik daar nu een lief jongetje). Na Ow wisten we het even niet meer, maar zijn dus snel erna doorgegaan. We wilden ons plaatje toch niet veranderen omdat Ow pittig was. (En Js was een makkie)
Omen, wat prachtig Op welke termijn denk je nummer 2 te mogen verwelkomen, hoe snel gaat zoiets?
De toekomst is hier geen motivatie voor meer dan 1 kind. Ik vind dat er zo enorm veel factoren mee spelen in hoe die toekomst eruit ziet dat ik het geen invloed wil laten hebben op zoiets groots als de komst van een kind. Wij kiezen voor hoe wij willen dat ons gezin eruit ziet, niet voor eventuele dode of hulpbehoevende ouders die mogelijk nog komen. Mijn schoonmoeder heeft drie zoons, waarvan twee gesetteld zijn in de Randstad (ze woont zelf in zuid-limburg), in de praktijk weinig steunend als daar iets aan de hand is. En toen mijn dochter overleed kreeg ik veel steun van veel mensen, maar echt totaal niet van mijn broers. Ik heb me nog nooit zo enig kind gevoeld als toen.
Op welke termijn denk je nummer 2 te mogen verwelkomen, hoe snel gaat zoiets?De toekomst is hier geen motivatie voor meer dan 1 kind. Ik vind dat er zo enorm veel factoren mee spelen in hoe die toekomst eruit ziet dat ik het geen invloed wil laten hebben op zoiets groots als de komst van een kind. Wij kiezen voor hoe wij willen dat ons gezin eruit ziet, niet voor eventuele dode of hulpbehoevende ouders die mogelijk nog komen. Mijn schoonmoeder heeft drie zoons, waarvan twee gesetteld zijn in de Randstad (ze woont zelf in zuid-limburg), in de praktijk weinig steunend als daar iets aan de hand is. En toen mijn dochter overleed kreeg ik veel steun van veel mensen, maar echt totaal niet van mijn broers. Ik heb me nog nooit zo enig kind gevoeld als toen.
Ik heb jouw verhaal verder gemist. Wat speelt er bij jou waardoor de mening van je ouders zo zwaar telt?quote:
Ik wil nu vrij snel stappen ondernemen. Ook gezien mijn leeftijd (nu 38).
Mijn moeder zei helemaal niks. Best wel lastig. Mijn ouders zijn heel belangrijk voor mij. Dat ze het er niet mee eens zijn dat kan. Maar ik hoop wel dat ze mijn wens kunnen respecteren.
Ludann. Moeilijke afwegingen ook. Vooral met zo'n zware babytijd ook. Hoe gaat het nu met Wolk?
Bewust alleenstaande moeder?
Dat lijkt me inderdaad lastig. Hopelijk wennen je ouders aan het idee.quote:
Ik wil nu vrij snel stappen ondernemen. Ook gezien mijn leeftijd (nu 38).
Mijn moeder zei helemaal niks. Best wel lastig. Mijn ouders zijn heel belangrijk voor mij. Dat ze het er niet mee eens zijn dat kan. Maar ik hoop wel dat ze mijn wens kunnen respecteren.
Ludann. Moeilijke afwegingen ook. Vooral met zo'n zware babytijd ook. Hoe gaat het nu met Wolk?
Wat lief dat je dat vraagt. Het gaat supergoed met Wolk. Over de allergieën heen, slaapt beter (3 keer per nacht wakker nog wel maar dat is te doen, zeker vergeleken met hoe het was) en voorlopig mogen we van de kinderarts aankijken hoe ze groeit.
Hier hebben we het er ook eigenlijk niet over, we zien wel hoe we er over een tijdje tegenaan kijken.quote:
+1 op LuDann, dat had ik geschreven kunnen hebben. Wij doen voorlopig aan struisvogelpolitiek, hebben met elkaar afgesproken om het er een bepaalde tijd niet over te hebben. Daarna zien we dan wel verder.
Loj: je stukje over dat Js een makkie was, zo fijn.
Ik durf me echt niet in te stellen op zo'n gedachte. Bij mij speelt trouwens nog wel meer mee, een redelijk zware eerste zwangerschap (hoe doe je dat met al een rondlopend kind?) en een bevalling die ik ook niet perse zou willen herhalen.
Spannend Omen . En ik herken het lastige van de situatie. Hier is het ook wel een tijd lastig geweest, maar nu kleine C er eenmaal is, is het toch totaal omgekeerd gelukkig. Alle mensen die belangrijk voor me zijn, zijn helemaal gek op dat kleine kaboutervrouwtje.
. En ik herken het lastige van de situatie. Hier is het ook wel een tijd lastig geweest, maar nu kleine C er eenmaal is, is het toch totaal omgekeerd gelukkig. Alle mensen die belangrijk voor me zijn, zijn helemaal gek op dat kleine kaboutervrouwtje.
Ik kan ook wel wat meer uitleg gebruikenquote:
[..]
Ik heb jouw verhaal verder gemist. Wat speelt er bij jou waardoor de mening van je ouders zo zwaar telt?
K&W / Tink's droomhuis deel 3: Vur goan beginne! Ofzoiets....
maandag 30 september 2013 07:58 schreef Brighteyes het volgende:
En over de chocola... Tink is van een andere planeet. ;) Die heeft dat niet nodig. ;)
maandag 30 september 2013 07:58 schreef Brighteyes het volgende:
En over de chocola... Tink is van een andere planeet. ;) Die heeft dat niet nodig. ;)
Ik ben inderdaad bewust alleenstaande moeder.
Mijn ouders en zus spelen een hele belangrijke rol in het leven van mijn (net) vierjarige dochter en mij.
Ik ben er nu uit wat ik wil, maar toch. Bij mijn ouders blijf ik mezelf altijd het kleine meisje voelen dat goedkeuring nodig heeft van haar ouders.
Maar ik kies nu wel om de stap te nemen om voor een tweede te gaan. Ik weet namelijk dat dit iets waar ik later spijt van zal krijgen als ik het niet geprobeerd zou hebben.
Mijn ouders en zus spelen een hele belangrijke rol in het leven van mijn (net) vierjarige dochter en mij.
Ik ben er nu uit wat ik wil, maar toch. Bij mijn ouders blijf ik mezelf altijd het kleine meisje voelen dat goedkeuring nodig heeft van haar ouders.
Maar ik kies nu wel om de stap te nemen om voor een tweede te gaan. Ik weet namelijk dat dit iets waar ik later spijt van zal krijgen als ik het niet geprobeerd zou hebben.
Ga je weer naar Geertgen?quote:
Ik ben inderdaad bewust alleenstaande moeder.
Mijn ouders en zus spelen een hele belangrijke rol in het leven van mijn (net) vierjarige dochter en mij.
Ik ben er nu uit wat ik wil, maar toch. Bij mijn ouders blijf ik mezelf altijd het kleine meisje voelen dat goedkeuring nodig heeft van haar ouders.
Maar ik kies nu wel om de stap te nemen om voor een tweede te gaan. Ik weet namelijk dat dit iets waar ik later spijt van zal krijgen als ik het niet geprobeerd zou hebben.
Ik vind je stoer!
Ja. Weer naar Geertgen. Ik ben benieuwd hoe het nu daar gaat met al die veranderingen die er geweest zijn
Ik ookquote:
Ja. Weer naar Geertgen. Ik ben benieuwd hoe het nu daar gaat met al die veranderingen die er geweest zijn
ik lees je avonturen straks graag!
Wat dapper en spannend zeg! Goedkeuring zoeken bij ouders komt me bekend voor hoor, en ik begrijp zeker in deze situatie dat hun mening erg belangrijk voor je is. Het is niet alsof je een nieuw paar schoenen gaat kopenquote:
Ik ben inderdaad bewust alleenstaande moeder.
Mijn ouders en zus spelen een hele belangrijke rol in het leven van mijn (net) vierjarige dochter en mij.
Ik ben er nu uit wat ik wil, maar toch. Bij mijn ouders blijf ik mezelf altijd het kleine meisje voelen dat goedkeuring nodig heeft van haar ouders.
Maar ik kies nu wel om de stap te nemen om voor een tweede te gaan. Ik weet namelijk dat dit iets waar ik later spijt van zal krijgen als ik het niet geprobeerd zou hebben.
Heel veel succes gewenst gedurende het traject. Mocht je erover gaan schrijven op dit forum, dan lees ik graag mee.
Heel stoer van je Omen! Herken wel dat de mening van ouders toch wel erg belangrijk is, hopelijk worden ze nog wat enthousiaster als je er eenmaal echt weer mee bezig bent
Lu en Hupje, lastige overwegingen. Ik heb nog geen kinderen dus weet natuurlijk niet hoe het voelt, maar kan me wel indenken dat het de drempel voor een evt tweede een stuk hoger maakt.
L-E, ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, maar je laatste zin raakt me. Wat ontzettend naar. Fijn dat je van anderen wel veel steun hebt gehad! Ik denk regelmatig aan Elva
Ik rammel aan alle kanten, maar kan er niks mee momenteel. Kan er goed over praten met vriend (en die begint er ook steeds meer klaar voor te worden), maar moet sowieso wachten tot de afspraak bij endometriose centrum eind februari. En ik verwacht dat ze dan nog wel iets van extra onderzoek willen doen, want inwendige echo is al vaker gedaan maar daarmee kunnen ze natuurlijk niet zien waar het nog meer zit behalve in m'n baarmoederwand, dus dan daar weer op wachten, en dan pas denk ik dat ze iets kunnen zeggen over of ik zomaar kan stoppen met de pil of dat er toch iets aan monitoring nodig zal zijn. Ik hoop op het eerste.. maar wachten is niet echt iets waar ik goed in ben, dus ik vind het lastig.
[ Bericht 5% gewijzigd door vlindertje89 op 01-02-2017 19:16:17 ]
Lu en Hupje, lastige overwegingen. Ik heb nog geen kinderen dus weet natuurlijk niet hoe het voelt, maar kan me wel indenken dat het de drempel voor een evt tweede een stuk hoger maakt.
L-E, ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, maar je laatste zin raakt me. Wat ontzettend naar. Fijn dat je van anderen wel veel steun hebt gehad! Ik denk regelmatig aan Elva
Ik rammel aan alle kanten, maar kan er niks mee momenteel. Kan er goed over praten met vriend (en die begint er ook steeds meer klaar voor te worden), maar moet sowieso wachten tot de afspraak bij endometriose centrum eind februari. En ik verwacht dat ze dan nog wel iets van extra onderzoek willen doen, want inwendige echo is al vaker gedaan maar daarmee kunnen ze natuurlijk niet zien waar het nog meer zit behalve in m'n baarmoederwand, dus dan daar weer op wachten, en dan pas denk ik dat ze iets kunnen zeggen over of ik zomaar kan stoppen met de pil of dat er toch iets aan monitoring nodig zal zijn. Ik hoop op het eerste.. maar wachten is niet echt iets waar ik goed in ben, dus ik vind het lastig.
[ Bericht 5% gewijzigd door vlindertje89 op 01-02-2017 19:16:17 ]
Wachten is echt heel erg vervelend, zeker als je niet precies weet hoe lang het nog gaat duren. Wat dat betreft kunnen wij elkaar de hand schudden geloof ik.. Al komt het bij mij dan door de ziekte van Graves en niet door endometriose.quote:
Heel stoer van je Omen! Herken wel dat de mening van ouders toch wel erg belangrijk is, hopelijk worden ze nog wat enthousiaster als je er eenmaal echt weer mee bezig bent
Lu en Hupje, lastige overwegingen. Ik heb nog geen kinderen dus weet natuurlijk niet hoe het voelt, maar kan me wel indenken dat het de drempel voor een evt tweede een stuk hoger maakt.
L-E, ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, maar je laatste zin raakt me. Wat ontzettend naar. Fijn dat je van anderen wel veel steun hebt gehad! Ik denk regelmatig aan Elva
Ik rammel aan alle kanten, maar kan er niks mee momenteel. Kan er goed over praten met vriend (en die begint er ook steeds meer klaar voor te worden), maar moet sowieso wachten tot de afspraak bij endometriose centrum eind februari. En ik verwacht dat ze dan nog wel iets van extra onderzoek willen doen, want inwendige echo is al vaker gedaan maar daarmee kunnen ze natuurlijk niet zien waar het nog meer zit behalve in m'n baarmoederwand, dus dan daar weer op wachten, en dan pas denk ik dat ze iets kunnen zeggen over of ik zomaar kan stoppen met de pil of dat er toch iets aan monitoring nodig zal zijn. Ik hoop op het eerste.. maar wachten is niet echt iets waar ik goed in ben, dus ik vind het lastig.
K&W / Tink's droomhuis deel 3: Vur goan beginne! Ofzoiets....
maandag 30 september 2013 07:58 schreef Brighteyes het volgende:
En over de chocola... Tink is van een andere planeet. ;) Die heeft dat niet nodig. ;)
maandag 30 september 2013 07:58 schreef Brighteyes het volgende:
En over de chocola... Tink is van een andere planeet. ;) Die heeft dat niet nodig. ;)
Wow, wat bijzonder om hier herkenning te vinden in de gedachte "wat als er een overlijdt". Bijzonder hoe het brein roch werkt. ik zou graag drie kinderen willen als het ons gegund is. Gewoon omdat leuk en gezellig. Maar ook omdat ik dus wel eens heb gedacht: "Stel je hebt er twee en er overlijdt er een, dan heb je er daarna nog maar een."
Ja tis echt bijzonder dat menselijk brein.
ik zou graag drie kinderen willen als het ons gegund is. Gewoon omdat leuk en gezellig. Maar ook omdat ik dus wel eens heb gedacht: "Stel je hebt er twee en er overlijdt er een, dan heb je er daarna nog maar een." Ja tis echt bijzonder dat menselijk brein.
Dit, dat, alles.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |