quote:
Op zondag 15 januari 2017 22:01 schreef francorex het volgende:[..]
Vraag:
Hoe komt het dat we nog nooit in de ganse geschiedenis van de ruimtevaart we een raket de ruimte in zien gaan?
Raketten nemen niet de snelste route naar de ruimte nl recht omhoog.
Raketten maken een arc beweging, uiteindelijk vliegen ze horizontaal weg uit het zicht van de camera's.
[
afbeelding ]
Eenmaal uit het zicht van de camera's gaat Houston control over op een animatie.
Maw nog nooit in de geschiedenis van de ruimtevaart hebben de reis naar de ruimte gezien vanuit het standpunt van de raket.
Weet je, je kunt met allerhande tekeningen en berekingen komen (zoals ik in het begin van de reeks deed welke allemaal
irrefutable de FET ontkrachtten zonder vergezochte en geforceerde ad hoc hypothesen.
Maar denk in plaats van wat anderen zeggen op youtube nou een keer zélf na, wat ik je meerdere malen gevraagd heb te doen.
Het lijkt wel alsof je zelf met helemaal niets komt en louter YT-mannetjes napraat en mensen quoot die een belangenverstrengeling hebben van heb ik jou daar (zoals ene E. Dubay die er goudgeld mee verdient en andere mensen die danzij de naïviteit van de FE-community geld verdienen).
Met zelf nadenken bedoel ik dus wat ik een paar dagen terug hier heb gepost (waar je uiteraard geen reactie op geeft): we zien wolken overkomen die van de onderkant belicht worden tijdens een zonsondergang.
In de FET staat de zon iets van 5000km hoog, nou geloof me, dat is boven de wolken, want als je ooit hebt gevlogen zit je op een standaard
cruising altitude van 33.000 voet ofwel een kilometertje of 10, boven de wolkenlaag te vliegen. Er zijn wel degelijk hogere wolken zoals diegenen in de 'cirrus' klasse, maar die komen niet hoger dan 20km. En dan heb je nog de zogenaamde noctilucente wolken (via chemische reacties met ozon) en die zitten maximaal op een hoogte van 90km wat (in het normale 'globe earth model') volgens de gangbare definities net onder de grens zit van 'de ruimte'.
Als je gewoon logisch nadenkt, zonder te veel poespas, en deze keer zélf nadenkt, hoe verklaar je de observatie (want je bent zo dol op empirisch bewijs) dat wolken van de ONDERKANT belicht worden terwijl de zon -als we uitgaan van de hoogste wolken die er zijn wat uiteraard niet zo was, het waren simpele cumulus-wolken- volgens de FET zich altijd BOVEN de wolken bevindt?
Ik hoor graag een goed argument waarin de termen 'perspectief' en 'refractie' verboden zijn.
Perspectief is verboden want vanuit geen enkel perspectief kan een lichbron boven een object de onderkant van het object belichten, ik bedoel, als je de lampen thuis aan hebt is doorgaans het tafelblad verlicht en is de onderkant van de tafel donker. Ik heb één kanttekening hierbij waar ik later op terugkom.
Refractie is verboden want licht moet dan op een miraculeuze wijze extreem afbuigen zodat alléén de onderkant wordt verlicht, terwijl de schaduw van voorwerpen steeds langer werd bij het ondergaan van de zon. Als licht zo extreem naar boven afbuigt, dan vraag ik me af waarom de schaduw van een boom langer wordr ipv korter; immers het licht komt meer van onderen waardoor je in sommige gevallen niet eens een schaduw hoort te zien, misschien een schaduw naar boven gericht maar zeker niet op de grond.
En om terug te komen op het feit dat wolken wel eventueel belicht kunnen worden van de onderkant door reflectie, dan verwacht je nog steeds dat ook de bovenkant belicht is. Dus reflectie valt ook af als ad hoc hypothese.
Dus Francorex:
Hoe verklaar je het fenomeen dat wolken bij zonsondergang van onderen belicht worden en de bovenkant van de wolken donker is?
In eigen bewoordingen graag.
Alvast dank
[ Bericht 0% gewijzigd door starla op 19-01-2017 16:40:51 ]