[(Reis)verslag] Nieuw-Zeeland

13-1-03

Om ca. 6.45u. ben ik weer eens opgestaan. Na een snel ontbijt met geroosterde boterhammen en suiker uit de "free-food-bin" ben ik om 8.15 uur op een Shuttle-bus naar Invercargill gestapt. Deze shuttle heeft aansluiting met een toerbus, de Catlins Coaster, die mij vandaag door de Catlins gaat voeren. Op de shuttle heb ik nog een beetje geslapen, er was nog niet veel interessants te zien, had ik het idee. In Invercargill (Dat, volgens horen zeggen de meest zuidelijke StarBucks koffie winkel ter wereld heeft) ben ik overgestap op deze "Catlins Coaster". Deze voerde mij langs Curio Bay, een hele rustige baai in de Catlins. Het zag er allemaal wel mooi uit, maar het mooie weer moest ik er zelf bij denken. Volgens de chauffeur was het een van de slechtste dagen van januari tot nu toe... erg donker, en geen zonnetje aan de lucht. Na een korte lunch bij Curio Bay ben ik verder gereden naar Lake Wilkie, waar we uit de bus werden gedropt voor een kort wandelingetje. Lake WIlkie is een reflection lake, net als lake Matheson (bij Fox Glacier). Het water was redelijk glad, dus ik heb maar geprobeerd om een foto met wat reflecties te nemen.
Daarna was het tijd om verder te rijden naar Purakanui Falls. Wel aardig, maar na de Sutherland Falls van de Milford Track, valt het toch een beetje tegen, helaas. Vervolgens ging de reis verder naar Nugget Point. In 1770 dacht kapitein Cook dat de stenen die hier liggen gouden Nuggets waren. Hij had zeker een paar biertjes te veel op.
Daarna ben ik doorgereden naar Dunedin, waar ik gedropt werd bij Elm Lodge Backpackers. Ik ben snel de stad ingegaan (steil, vanaf het hostel). Ik kreeg spontaan pijn in mijn benen). Vervolgens heb ik chinees gegeten met 3 duitse vrouwen die ook op de bus naar Dunedin zaten. Ze reizen met z'n drieen (dat zie ik erg weinig) voor 6 maanden door Nieuw Zeeland en vervolgens voor 2 maanden door Australie.
Daarna ben ik naar het hostel teruggelopen, waar ik om ca. 22.45u. maar ben gaan slapen.

---
Noot:
Ik heb niet veel tijd besteed in de Catlins. Ik vond het er erg rustig. Er zaten op de bus wel wat mensen die er een nacht hadden overnacht. Er zijn een redelijk aantal kleine hostels, die aan mooie baaien liggen. Ik sprak een duitse vrouw over het hostel Hilltop. Zij vond het heel erg goed. (Heeft gratis gebruik van fietsen, kanos, boogie boards en wetsuits. Mijn Lonely Planet noemt het: "This exceptional backpackers". Dus het zal wel echt goed zijn.
Nu is het er nog rustig, maar ze zijn bezig om de 22km hoofdweg door de Catlins te asfalteren. Naar schatting zal het aantal toeristen, dat de Catlins bezoekt, van 50.000 per jaar naar 200.000 per jaar stijgen. Dus of het er in de toekomst nog rustig is, ik denk het niet...

14-1-03

Tijd voor een "semi-rustdag" Ik ben om 10.00u. opgestaan, heb mijn was in de wasmachine gegooid en ben maar weer even mijn bed ingedoken. Beetje ontbeten, de was opgehangen en de stad ingegaan om wat verslaglegging van mijn vakantie te doen. Daarna ben ik naar het Information Centre gegaan om wat informatie te halen over de Albatroskolonie die op Otaga Peninsula "woont". Ik kwam tot de ontdekking dat ik al te laat was om deze kolonie te bezoeken. Echt erg was dat eigenlijk niet, want ik heb de laatste tijd al genoeg tours gehad. Dus besluit ik om terug te gaan naar het hostel, waar ik nog even een uitje heb geknapt (nog steeds uitrusten van de Milford Track ). Om 17.00u. ben ik weer opgestaan en heb ik even op de bank in de zon gezeten (eindelijk weer zon: de morgen was net als gisteren donker en grauw geweest) en een praatje gemaakt met Kim, de hostel-balie-werker.
Om ca. 19.00u. ben ik weer de stad ingegaan. Dit keer om een wandeling van een ruim half uur te maken naar Baldwin Street, volgen het Guiness Book of Records de steilste straat ter wereld. (Een dag later, op 15-1-03 kwam ik erachter, dat ik me deze wandeling net zo goed had kunnen besparen: ik had het Magic-programma niet goed gelezen. Op 15-1-03 reden we braaf even langs Baldwin Street , maar ja...) Deze straat is dus echt steil... grappig om te zien, maar echt bijzonder is het natuurlijk niet, maar wel grappig, vind ik.
Daarna ben ik teruggelopen en heb ik avondeten gehaald bij "Asian" aan Moray Pl. Soep+Hoofdgerecht+Chinese thee voor NZ$ 10,-. Dat kan ik toch niet echt duur noemen. Vervolgens ben ik teruggelopen naar "mijn" hostel en heb ik in de gemeenschappelijke ruimte nog wat gepraat, waarna ik ben gaan slapen. (ca. 23.30u.)

15-1-03

Om 7.30u. opgestaan en om 8.30u. op de Magic-Bus gestapt. Het was een saaie dag wat bussen betreft. Eerst hebben we de Moeraki Boulders, een stel grote, ronde stenen die op het strand liggen, bezocht. Heel erg toeristisch. Ik heb er denk ik wel twee minuten over gedaan om een foto van die stenen te nemen, zonder dat er mensen op staan.
En toen was het doorrijden naar Christchurch. Volgens Magic is er blijkbaar weinig te zien. De rit gaat door de Canterbury plains, een grote, platte vlake. Tevens gaat het over de breedste (soms 4-baans) highway die ik tijdens mijn vakantie ben tegengekomen. Om ca. 16.00u. ben ik aangekomen in Christchurch.
Daar heb ik Robert, die ook de Milford Track liep, opgebeld. Hij had me aan het eind van de Track uitgenodigd om "to crush down on his floor". Ik besloot het aanbod niet af te slaan. Een kwartiertje later was hij bij het Information Centre, waarna we met de auto naar zijn huis zijn gereden. Nadat ik mijn spullen had gedropt, zijn we weer de stad ingegaan. Na een kort rondje door de stad gelopen te hebben en een fotootje genomen te hebben van de Christ Church, heb ik bij Dux-Lux, een (voormalig?) syudentencafe een biertje gedronken. Daarna hebben we inkopen gedaan en hebben we "thuis" steak met friet gegeten. Om ca. 20.30u. zijn we naar de Port Hills gereden. Dit zijn eens tel heuvels buiten Christchurch. Er zijn mooie rotsen, waar veel sportklimmers aan het klimmen zijn. Er staan redelijk wat autos. Het ziet er in iedergeval een stuk beter uit dan een indoor klimhal.
Via het strand zijn we terug naar "huis" gereden. Daar heb ik nog even wat TV gekeken en wat chips gegeten. Bedtijd.

16-1-03.

Om ca. 7.30 opgestaan. Robert heeft vakantie, dus we gaan samen naar Arthur's Pass. Dit is een rit van ca. 1.45u. Het gaat door de vallei waar ook de bekende TranzAlpine-trein rijdt (al heeft die een andere route dan de snelweg). Bij Arthur's Pass hebben we de Avalanche Peak Track gelopen. Dit duurde een uurtje of vier. Het was mooi weer en het uitzicht op de top was uitstekend. (Robert had de tocht al 2x eerder gelopen en nooit een uitzicht gehad, dus voor hem was er ook nog iets nieuws te beleven.)
Om 14.15u. zijn we weer in de auto gestapt. Na het oppikken van een liftende backpacker, die naar Christchurch wilde, zijn we de terugreis begonnen. Na de lifter dicht bij Cathedral Square te hebben afgezet, zijn we weer naar "huis gegaan". Daarna volgde het doen van inkopen in de supermarkt, het eten van spaghetti bolognese (wat is het eten van jongeren toch internationaal...). Tijdens het eten kijk ik wat TV.
Het blijkt dat de uitgever van de welbekende Lonely Planet boekjes Nieuw Zeeland tot nummer 1 vakantieland (volgens mij alleen voor "independent travellers") heeft uitgeroepen. En dat wordt natuurlijk breed uitgemeten in het nieuws.
Dus of het er de komende jaren beter/leuker op wordt voor vakanties aan de andere kant van de aarde, weet ik niet.
Ik vind de tours allemaal al redelijk "overgeorganiseerd". En het aantal toeristen is ook al niet mis. Rond 1993 waren het er 1 miljoen, en afgelopen jaar is de 2 miljoen-grens overschreden. Op naar de 3 miljoen? Geen idee. Ik vind het nu in iedergeval al toeristisch genoeg.

quote:

---

Op vrijdag 17 januari 2003 20:19 schreef Liejannuh het volgende:
Invercargill heeft ook de meest zuidelijke McDonalds ter wereld!

Wel lekker zeker om een paar dagen bij iemand in huis te zitten??? Gewoon je spullen neergooien en dan kun je ze ook gewoon even laten liggen enzo!

---

Dat was inderdaad wel even lekker. Een "gewone" huiskamer bij de hand (Cricket op TV. Die sport is hier echt razendpopulair, denk ik) is ook wel een keer fijn.
Nu moet ik weer redelijk snel doorreizen (ongeveer 1 nacht in elk hostel) want anders ben ik niet op tijd terug in Auckland. Nog maar 5 nachtjes te gaan. En een nacht in het vliegtuig.

quote:

---

Je mist nu trouwens maandag wel mijn zelfgebakken cake!

---

Tsja, daar is helaas niets aan te doen. Hoewel? Daar hebben ze toch een diepvriezer voor uitgevonden? (geintje).

quote:

---

Wie mijn curry niet overleeft is een mietje!

---

Veel emmers water drinken dan maar. Kan me herinneren dat de currys behoorlijk heet kunnen zijn.

17-1-03

Om 7.30u. weer eens opgestaan. Na een ontbijt van geroosterd brood met poedersuiker ben ik samen met Robert naat Akaroa gereden. Daar hebben we de Akaroa Historic Village Walk " gedaan (stond in de Lonely Planet). Dat was wel OK. Het is een rondje langs de verschillende oude gebouwen van Akaroa.
Op de terugtocht met de auto hebben we langs de kant van de weg even gepicknickt. Vervolgens ben ik door Robert in het Centrum van Christchurch gedropt, waar ik (weer eens) een beetje heb geinternet. Daarna heb ik een beetje naar het straattheater gekeken. Het is op dit moment "World Busker Festival" (straattheaterfestival) in Christchurch. Dus er lopen genoeg artiesten rond. Daarna ben ik naar Roberts huis gelopen, waar we steak met friet en sla hebben gegeten.
's-Avonds ben ik met Robert en nog een paar vrienden van hem naar een indoor-hockey-trainingswedstrijd Nieuw-Zeeland vs. Australie gaan kijken (zijn huisgenoot speelt als keeper in het team van Nieuw-Zeeland). Het kijken van het hockey was leuk. Het schijnt dat Nederland trouwens een "reasonable good" team heeft. Misschien zie ik er als ik terug ben in Nederland nog wel wat van als het WK, dat in Tsjechie gehouden wordt, wordt uitgezonden.
Na de wedstrijd zijn we weer naar huis gereden, waar we nog even cricket hebben gekeken op TV (ik zou eigenlijk een keer de spelregels moeten leren, het is toch erg bekend, wereldwijd gezien dan).
Om ca. 0.00u. ben ik gaan slapen.

18-1-03

Om 7.00u opgestaan, tas ingepakt, ontbeten. Vervolgens ben ik door Robert naar het Information Centre van Christchurch gebracht, waar ik om 8.15u. weer ben opgepikt door de Magic-Bus. Tijdens de koffiestop reed de Stray-Bus (een soortgelijk busbedrijf als Magic, dat ook transport voor Backpackers verzorgt op eenzelfde soort manier) eerder weg. Dus hadden we wat extra passagiers in de bus die "meeliftten" tot Kaikoura.
In kaikoura ben ik ingecheckt in Dolphin Lodge Backpackers. Daarna heb ik even gedoucht. De rest van de dag heb ik een beetje door de stad gelopen. 's-Avonds heb ik de Noodles die van de Milford Track over waren opgemaakt. Om het geheel wat beter te laten smaken heb ik wat verse groenten, corned beef en tomatensaus aan het geheel toegevoegd. En toen smaakte het best wel aardig!
Gedurende de avond heb ik een beetje "ge-small-talked" met een aantal (mede)reizigers. Ook heb ik vanaf de veranda een beetje naar de opkomende maan zitten kijken. De spiegeling in de zee was tamelijk mooi. Tenslotte ben ik om 0.30u. gaan slapen.

[Dit bericht is gewijzigd door case_ op 19-01-2003 06:53]

quote:

---

Op zondag 19 januari 2003 11:49 schreef Liejannuh het volgende:
En, ben je al gek geworden van die ontzettend frustrerende puzzel met die blokjes van Stuart Landsborough???
Dat is die puzzel die de eerste keer gewoon lukt en daarna lukt het nooit meer!
Voor het gemak is die puzzel in ongeveer ieder hostel in Nieuw Zeeland terug te vinden!

---

Oh, is dat die puzzel met al die blokjes die in een vierkant moeten passen? Daar ben ik met een aantal medereizigers in Dunedin mee beziggeweest. Na wat gehannes een oplossing (er zijn er minimaal 1000 stond erop) gevonden. Later bleek dat er een heleboel oplossingen in het "visitorbook" van het hostel stonden. Alles voor niets? Nee, het was weer eens tijd om even goed na te denken.

quote:

---

Heb je nog een whale watching of dolphin swim gedaan in Kaikoura??
Ik heb daar nog bijna een vliegles genomen, maar zat toen even in een traveldipje en had nergens zin in en dus ook niet in een vliegles... Achteraf wel jammer! Want eigenlijk is dat best stoer!

---

In kaikoura had ik een reisdipje. Ik wilde er maar 1 nacht blijven. Toen ik in de bus zat dacht ik: laat dat zwemmen met de dolfijnen maar zitten en het whalewatchen ook. Achteraf gezien had ik wel even met die dolfijntjes kunnen gaan zwemmen. Dat was wel leuk geweest. Maar ik vond het dolfijnzwemmen geen must en vind het niet erg dat ik het heb laten lopen. Ik gun ze ook hun rust.

Ik vind het in Kaikoura allemaal erg commercieel. Die dolphin-swim is al 10 dagen vooruit volgeboekt, maar ik had via Magic wel een plaatsje kunnen krijgen, denk ik.

Ik sprak een Duitser, die in Curio Bay (Curio Bay Backpackers, ik ben er voorbij gereden...) gewoon de zee in liep en een aantal dolfijnen op ongeveer een halve meter afstand te zien kreeg (misschien een tip voor anderen die nog naar Nieuw-Zeeland gaan? Succes niet gegarandeerd. ).
Kijk, dat lijkt mij een stuk leuker dan rond de NZ$100,- betalen in Kaikoura. De mensen die in Curio Bay wonen (en dat zullen er niet veel zijn) vinden dit overigens de normaalste zaak van de wereld, zei hij.

19-1-03

Om ca. 7.00 ben ik weer opgestaan. Mijn tas was zoals gebruikelijk weer in 5 minuten ingepakt. Vervolgens heb ik even hetthuisfront gebeld en ben ik weer op de bus gestapt. De rit ging naar Picton. Er was niet veel te beleven tijdens de busreis, maar ik had een krant gekocht dus ik had iets te lezen. Aangekomen in Picton ben ik op de 1.30u (pm, ik had deze keer wel gereserveerd ) ferry gestapt. Na een tocht van drie uur, met mooie uitzichten, kwam ik om 16.30 u. aan in Wellington. Hier ben ik ingechekt in Rosemere Backpackers. Daarna ben ik even de stad ingegaan, heb ik even geinternet bij dezelfde plaats als op 26 december en heb ik inkopen gedaan bij New World. Ik had namelijk zin in tomatensoep. In het hostel heb ik het gekochte blik soep opgewarmd en gegeten met een komkommer, paprika, tomaat en brood. Het smaakte erg goed.
Tijdens het eten heb ik nog wat gepraat met een Australier (uit Perth) en zijn vriendin. Ze reizen samen voor 1 jaar door vele landen van de wereld.
's-Avonds heb ik nog wat gepraat met een Duitse die ik op 27-12-02 al was tegengekomen in de Toot 'n' Whistle Inn in Picton. Daarna was het tijd om te gaan slapen (ca. 23.30u.)

20-1-03

Om 6.45 u ben ik opgestaan, heb ik gedoucht, ontbeten en vervolgens ben ik naar Wellington City YHA gelopen. Daar ben ik weer opgepikt door de bus. Na een buswissel in Masterton zijn we doorgereden naar Mt Bruce Visitor Centre voor een 20 minuten durende koffiestop. Er was een korte wandeling mogelijk, maar het regende erg (een slechte dag vandaag, qua weer), dus ik besloot om binnen te blijven.
Vervolgens zijn we doorgereden naar Napier. Daar ben ik maar een uurtje geweest. Ik heb er wel even een krant gekocht. Vanuit beroepstechnisch opzcht had ik dat beter niet kunnen doen.
[beroepsdefomatie]
Mijn aandacht werd al snel getrokken door een kop in het katern "BusinessDay" van de "The Dominion Post" van deze 20e januari 2003. Namelijk: "McParity a way off for NZ dollar". Mijn aandacht was al snel getrokken. 1) het gaat over eten. 2) het gaat over iets economisch.
In dit geval was het de Big-Mac Index, een economische indicator voor het prijspijl in verschillende gebieden van de gehele wereld. De prijs van een Big Mac wordt voor deze index verschillende gebieden van de wereld teruggerekend naar Amerikaanse dollars. Dat levert (volgens de krant) hetvolgende tabelletje op:

..........................Price of a Big Mac (US$)....Over/undervalued +/- %
Iceland................5.51................................+108
Britain................3.19..................................+21
Euro Area...........2.87.................................+8
US Dollar............2.65.................................(fair value)
NZ Dollar.............2.12.................................-20
Australian Dollar...1.76................................-34
Argentina............1.18.................................-55

Waarom vond ik dit nu zo leuk om te lezen? Ik had namelijk al de hele vakantie het idee dat het eten hier toch iets duurder was dan in Australie, waar ik 2 jaar geleden op vakantie was. En deze tabel geeft een indicatie dat dat waar is, in iedergeval voor de Big Mac. Die is hier namelijk 20% goedkoper dan in de US. Maar in Australie is hij maar liefst 34% goedkoper dan in de US. Hetgeen bevestigt dat mijn gevoel juist is (onder de aanname dat de situatie twee jaar geleden vergelijkbaar was).
[/beroepsdeformatie]
Genoeg geneuzeld over cijfertjes, ik ben immers nog steeds op vakantie. Na de krant verder gelezen te hebben kwam ik aan in Taupo (ca. 18.00u). Ik overnachtte daar in Berkenhoff Lodge. De avond verliep rustig. Na wat door de stad gelopen te hebben, wat inkopen te hebben gedaan, even mijn e-mail gecheckt te hebben ben ik naar het hostel teruggegaan.
Ik heb in de keuken wat gepraat met een Francaise en een Amerikaan (69 jaar oud, maar na het overlijden van zijn vrouw weer in goedkope accommodatie verblijvend omdat hij een motel o.i.d. te stil vindt). Het was een leuk gesprek, maar om 22.00u. moest de keuken dicht. Dat waren de regels... en het gesprek viel meteen stil. De enige plaats waar nog iets te praten viel (behalve de TV-kamer, maar die is per definitie niet-communicatief) was de ietwat lawaaiige bar. Daar heb ik nog even een biertje gedronken. Toen ben ik gaan slapen (ca. 0.15u.)

21-1-03

Om ca. 8.00u. ben ik opgestaan. Ik heb nog wat gepraat met de 69-jarige Amerikaan. Vervolgens ben ik om 10.15u. weer op de bus gestapt. De rit ging naar Rotorua (ik ben hier op de heenreis al geweest), aankomst 13.00u. Hier stopt de bus voor 3 uur. Hier heb ik even een pizzatje gegeten aan het meer. Vervolgens heb ik even door de Government Gardens gewandeld. Daarna heb ik de krant gelezen voor het Information Centre, totdat de bus weer vertrok naar Mt Maunganui, waar ik verbleef in Pacific Coast backpackers.
Na een duik in de South Pacific Ocean (erg lekker water, fijne temperatuur, rustig strand), ben ik met een aantal medebuspassagiers (Norbert (DUI), Yael (UK), Karena (DK), Courtney (US)) gaan eten in de stad. Het werd Turks, en het eten was echt goed en het was gezellig, dus ik had zeker niets te klagen deze avond.
Mt Maunganui schijnt een echte trekpleister te zijn voor Kiwi's die vakantie vieren (er is mooi strand). Ik was dan ook blij dat ik er niet drie weken eerder was, want dan was het er vast een stuk drukker geweest.
Om ca. 23.00u was ik weer terug in het hostel. Daar heb ik samen met Norbert en de buschaufeur nog wat gedronken, waarna het tijd was om naar bed te gaan (0.30u.)

22-1-03 tot ca. 18.00u.

Om 7.00u. ben ik weer opgestaan. Om 9.00u. ben ik samen met Rose (UK), Yael en Norbert door de hostel-baas aan de voet van Mt Maunganui gedropt. Daar ben ik naar de top gelopen. Het uitzicht is zeker OK. Vervolgens hebben we even pauze gehouden op een bankje. Het gesprek ging voornamelijk over voetbal, hetgeen ik niet zo interessant vind.
Na teruggewandeld te zijn en even wat in het hostel gezeten te hebben was het weer tijd om op de bus te stappen: de laatste dag met Magic, want de rit ging naar Auckland. Om 2.15u. was er een stop voor een uurtje in Thames. Om ca. 17.30u. ben ik gedropt bij Central City Backpackers in Auckland. Hier had de bus een aanrijding: een witte Toyota parkeerde (waar dat niet mocht) ca. 30 cm. achter de bus. En toen de bus wegreed, rolde hij iets achteruit. Resultaat: een tamelijk verfrommelde motorkap van deze Toyota. De rest van de passagiers moest wachten totdat de schade was afgewikkeld, maar ik was (gelukkig) al op mijn plaats van bestemming. Voor mij was het tijd om in te checken.

[Dit bericht is gewijzigd door case_ op 22-01-2003 11:26]

quote:

---

Op vrijdag 27 december 2002 15:41 schreef Gumtree het volgende:

[..]
Voor Wellington raad ik je het YHA Hostel aan, op loop afstand van het te papa museum. vorig jaar compleet verbouwd. Het is een voormalig hotel geweest. De sfeer was voor een YHA opmerkelijk goed en reuze gezellig. Boek wel even van te voren.

---

Ik kan me dit indenken. Helaas zat hij, toen ik opbelde (twee dagen vantevoren nog wel) voor de terugreis al vol. Maar ik heb er nog even doorheen gewandeld en het zag er inderdaag erg goed uit. Rosemere Backpackers, waar ik nu zat, vond ik niet geweldig. Ik denk dat de YHA in Wellington idd een van de best mogelijke keuzes is. Ook de supermarkt is erg dichtbij.

22-1-03 vanaf ca. 17.30u.

Na het inckecken in het hostel heb ik even door de stad gewandeld. Kathmandu (een bekende outdoor-winkel), waar ik voordat ik weer naar Nederland zou reizen nog even wat inkopen wou doen, was gesloten. Vervolgens heb ik omdat ik geen zin had om te koken bij de Burger King een double-Whopper menu gehaald. Dit heb ik in het hostel opgegeten. Tijdens het eten heb ik even gepraat met een Canadese die Engelse les had gegeven in Korea. Nu deed ze hetzelfde in Taiwan. Ze was voor drie weken op vakantie in Nieuw-Zeeland.
Na het eten heb ik even geinternet in een internet-gelegenheid aan Queen-street. Vervolgens ben ik teruggegaan naar het hostel, waar ik om ongeveer 23.15u. ben gaan slapen.

23-1-03

Om ca. 8.30u. ben ik opgestaan met het gevoel dat ik geen zin heb om vandaag echt veel te ondernemen. Eerst ben ik even naar de AA (het Nieuw-Zeelandse equivalent van de ANWB) gegaan om te kijken of ik m.b.v. mijn ANWB-pasje gratis kaarten van Nieuw-Zeeland kon krijgen. Ik heb namelijk in het hostel in Kaikoura een mooie set kaarten van de AA zien liggen. Ik vind deze mooie kaarten echter niet terug bij de AA. Ze hebben alleen kaarten met een schaal van 1 cm = 20 km. Deze vind ik niet mooi genoeg om als souvenir mee naar huis te nemen, dus laat ik ze liggen.
Daarna ben ik naar Kathmandu gegaan, waar ik even wat thermokleding heb gekocht. Alles wat ik wilde was voor de helft van de prijs, dus ik heb iets meer gekocht dan ik van plan was. Vervolgens ben ik teruggelopen naar mijn hostel. Daar heb ik even geluncht in de keuken. s-Middags heb ik even in Albert Park gekeken. Aansluitend heb ik in het hostel een krantje en een tijdschriftje gelezen.
s-Avonds ben ik om ca. 20.00u. naar de Skytower gegaan. Met zijn hoogte van 328 m. is dit "the tallest structure of the southern hemisphere". Na het toegangsgeld te hebben voldaan, ben ik naar het hoogste met de lift bereikbare punt van deze toren gegaan. Daar heb ik de zonsondergang bekeken. Het zag er wel aardig uit. Het had denk ik wel een stuk beter gekund, omdat het weer niet optimaal was: er waren redelijk wat wolken aan de lucht.
Na het bezoek aan de toren heb ik in het hostel wat gegeten en zowaar voor de 3e keer gepraat met de man en zoon die ik ook al tijdens de Milford Track was tegengekomen. Daarna heb ik nog wat gepraat met een Amerikaan met een baardje die ook in mijn kamer sliep. Ook heb ik een mede-hostelbewoner nog even verteld wat ik van het Magic-Travelers-network (de bussen waarmee ik gereisd heb) vond. Ter afsluiting van de dag ben ik om ca. 0.15u. gaan slapen.

24&25-1-03

Om 7.00 ben ik (voor de laatste keer deze vakantie in) opgestaan uit mijn hostel-bed. Na gedoucht te hebben en andere formaliteiten te hebben afgehandeld, ben ik de stad in gelopen, waar ik bij StarBucks Coffee een koffie-van-de-dag heb gedronken. Vervolgens ben ik om ca. 8.30 een kaartje gekocht voor de ferry naar Rangitoto, een eiland dat 600 jaar geleden uit de zee is opgestegen door vulkanische activiteit. Om 9.00 ben ik op deze ferry gestapt, die mij om 9.35 uur op het eiland afzette. Ik heb hier twee uur te besteden, omdat ik vanavond mijn vliegtuig moet halen. Dus besluit ik om snel naar te top van het eiland, die op 260m. hoogte ligt, te wandelen. Daar kwam ik na 30 minuten aan. Omdat ik niet zoveel tijd had, heb ik maar snel een paar fotos genomen. Ik vond het uitzicht zeker de moeite waard. Ik heb er ook nog even met een Canadese toeriste gepraat, waarmee ik nog een stukje richting de ferry ben teruggelopen.
Om 11.35u. was het tijd om de ferry terug naar Auckland te nemen. Het weer was slecht: redelijk veel wind, wat regen, en vanaf afstand lijkt het alsof Auckland veel regen te verwerken krijgt (er hangen erg donkere wolken boven de stad). Maar bij aankomst is het er toch (weer?) droog. Ik ben naar het "280 Centre", een food-court dat dichtbij het hostel waar ik afgelopen nacht geslapen heb ligt, gelopen. Daar heb ik geluncht met lasagna, rijst, friet en een kippenpoot. Het was erg veel en het restant heb ik dan ook weggegeven aan een ietwat vaag persoon (die er zelf om vroeg of hij het restant van mijn eten mocht hebben).
Toen was het tijd om met de Air-Bus (shuttle) naar het vliegveld te gaan. Daar heb ik mijn laatste geld besteed aan een kalender, een kop thee en een banaan. Vervolgens ben ik om 18.30u. opgestegen voor mijn 12 uur durende vlucht naar Los Angeles. Ik had gelukkig wat te praten met Josefien, een Nederlandse die via precies dezelfde route als ik ook naar Amsterdam vliegt. Het vliegtuig zit niet helemaal vol, dus we hebben met zn drieen 5 stoelen (in het middengedeelte). Dus ik had de ruimte om goed te slapen, wat ook gelukt is.
In Los Angeles ben ik overgestapt op een krap 4 uur durende vlucht naar Chicago. Daarna ben ik met de aansluitende vlucht in ca. 8 uur verder gereisd naar Amsterdam. Ik zat (geheel onverwacht) weer naast Josefien. Tijdens de vlucht heb mijn boek uitgelezen, weer wat geslapen en het niet altijd even goede eten (halfgare macaroni) van United Airlines gegeten. Op zaterdag 25 januari 2003 om 8.45u. landde het vliegtuig in Amsterdam, waarna ik kon terugkijken op een zeer geslaagde vakantie. Tevens was ik weer veilig en heelhuids in Nederland.

quote:

---

Op zaterdag 25 januari 2003 19:05 schreef Liejannuh het volgende:
Welkom thuis!!

Heb je last van het tijdsverschil? Kan me herinneren dat ik destijds het helemaal hyper was! Werd echt om half 12 s avonds ongeveer naar bed gestuurd, was toen al iets van 40 uur op ofzo en had toch wel 1,5 uur geslapen in die tijd!

---

Het is behoorlijk erg. Ik heb nu zo'n 46 uur geen bed gezien. Ik ben benieuwd of ik nu 21.00u. haal.

Ik kan over een bepaalde tijd wel wat foto's online zetten. Maar ik moet eerst laten ontwikkelen en afdrukken. Ik zit er over te denken om ze ook direkt op CD te laten zetten. Heeft iemand hier ervaring mee? Kosten enzo? En is de kwaliteit dan OK?

Wat betreft Berkenhoff Lodge: ook ik vind dit absoluut geen aanrader:
1) Het is domweg te ver van de stad. Zeker een kwartier lopen naar de supermarkt.
2) Ze hebben van die domme regels: keuken om 10 uur dicht (ik had net een leuk gesprek en toen riep een staflid om 10 voor 10: we gaan over 10 minuten dicht. Einde gesprek ) en pas om acht uur open! Ik ken zat reizigers die om 7 uur al willen ontbijten en hoe kan je dan wat te eten maken? Om 8 uur de keuken pas open is echt slecht.
3) De staf was belabberd. In mijn geval zaten er een aantal whooffende (een aantal uren werken per dag in het hostel voor gratis accommodatie en eventueel nog wat andere dingen) jonge Nieuw-Zeelanders in het hostel. Die gingen samen met de staf 's-Avond wat drinken in de bar. Ik was daar ook (biertje gedronken). Een aantal van die Whooffers (die ik toch ook als soort staf beschouw) had behoorlijk diep in het glaasje gekeken... Toen ik om 0.45u. op bed lag, werd er behoorlijk met de deuren geslagen door deze personen. Ze riepen elkaar tot de orde, maar als je in bed ligt is het niet leuk als je die herrie hoort. Zeker niet als je de volgende morgen gaat uitchecken bij zo'n deurenslaande persoon... Domweg niet professioneel genoeg, vind ik.
Een superafrader dus wat mij betreft... maar als je heel erg van veel bier drinken en feesten houdt en er op een dag komt dat er veel mensen feesten, dan zou je er misschien wel een fijne tijd kunnen hebben. Er hangt een fotocollage van zo'n avond aan de muur in het hostel, en het ziet er inderdaad erg party-achtig uit...