Na een spontane miskraam vaak weer na 4 weken. Na een curettage duurt het bij mij vaak een week of 6.quote:Op zaterdag 29 juli 2017 20:39 schreef Wolken het volgende:
Na hoeveel tijd was bij jullie de cyclus weer op gang gekomen?
Lichamelijk gaat het heel goed, ik krijg weer wat energie en ik verlies alleen nog een heel klein beetje oud bloed / weefsel .quote:Op donderdag 3 augustus 2017 14:01 schreef Malteser het volgende:
[..]
Na een spontane miskraam vaak weer na 4 weken. Na een curettage duurt het bij mij vaak een week of 6.
Tevens lokquote:
Hoe is het nu met je?
Ik ben nu 4 weken verder en de zwangerschapstest is nu echt negatief. Dus bij mij duurde het echt 4 weken. Ik hoop volgende week weer ongesteld te worden.quote:Op vrijdag 25 augustus 2017 21:39 schreef laziness het volgende:
Toch maar een kickje
Hoe lang duurt het na een curretage voordat het hcg uit je lichaam is? Ik lees verschillende dingen maar ik wil zo snel mogelijk van die vreselijke misselijkheid af
Ik zou het je niet durven zeggen laziness. De artsen zeiden tegen mij een maand tot 6 weken, maar ik heb niet gewacht en was binnen een maand opnieuw zwanger.quote:Op vrijdag 25 augustus 2017 21:39 schreef laziness het volgende:
Toch maar een kickje
Hoe lang duurt het na een curretage voordat het hcg uit je lichaam is? Ik lees verschillende dingen maar ik wil zo snel mogelijk van die vreselijke misselijkheid af
Het was een blighted ovum. De vruchtzak was keurig op termijn. Er zat alleen geen vruchtje inquote:Op vrijdag 25 augustus 2017 21:44 schreef Wolken het volgende:
[..]
Ik ben nu 4 weken verder en de zwangerschapstest is nu echt negatief. Dus bij mij duurde het echt 4 weken. Ik hoop volgende week weer ongesteld te worden.
De symptomen waren bij mij trouwens al eerder weg maar bij mij was het vruchtje ook al een tijdje gestopt dus de symptomen namen al af toen ik nog gewoon zwanger was.
Sterkte
dichtbij is ook een plekjequote:Op donderdag 3 augustus 2017 21:47 schreef Wolken het volgende:
Jullie zijn lief
Mijn moeder had het erover dat ik het een plekje moet gaan geven. Maar wat als ik het geen plekje wil geven? Wat als ik het dichtbij me wil houden? Nou ben ik sowieso redelijk allergisch voor zulke uitspraken maar zou nu ook niet weten hoe ik dat nu moet doen.
Vriendlief snapt mijn gevoelens en emoties maar is zelf van het type "gewoon doorgaan" en heeft ook vanuit huis uit niet geleerd hoe je om moet gaan met andermans gevoelens. Praten doet hij er niet echt over. Ik kan het hem ook niet kwalijk nemen, maar ik heb me de afgelopen 2 weken behoorlijk eenzaam gevoeld. Mijn grootste steun is heel onverwacht mijn broer, Altijd al mijn maatje geweest en ik denk dat hij bijna net zo verdrietig was als ik. Hij is echt super lief en attent.
Herkenbaar, ik was ook dolblij met de zwangerschap maar de mankementen waren echt best wel heftig vond ik. Maar ik denk dat het bij mij in totaal 3 tot 4 weken heeft geduurd vanaf het moment dat het vruchtje was gestopt met groeien. Nadat het was gestopt waren de pijnlijke borsten en misselijkheid binnen 2 weken over. De vermoeidheid heeft nog wel een tijd geduurd maar dat kon ook komen door de hele gebeuren er omheen.quote:Op vrijdag 25 augustus 2017 21:51 schreef laziness het volgende:
[..]
Het was een blighted ovum. De vruchtzak was keurig op termijn. Er zat alleen geen vruchtje in
De symptomen zijn dus al die tijd gebleven en toegenomen zelfs helaas. Dat vond ik wel extra heftig. Je rot voelen voor helemaal niks
Sterkte Lazi wat ontzettend rot!quote:Op vrijdag 25 augustus 2017 21:51 schreef laziness het volgende:
[..]
Het was een blighted ovum. De vruchtzak was keurig op termijn. Er zat alleen geen vruchtje in
De symptomen zijn dus al die tijd gebleven en toegenomen zelfs helaas. Dat vond ik wel extra heftig. Je rot voelen voor helemaal niks
oh dat is helemaal moeilijkquote:Op zondag 27 augustus 2017 10:42 schreef laziness het volgende:
Dank voor de lieve woorden allemaal.
De misselijkheid neemt wat af dus nu de primperan ook afbouwen
Het een plekje geven gaat een wat langer traject zijn denk ik. Om gezondheidsredenen hebben we er al die jaren over gedaan om na lang twijfelen tot een besluit te komen om het nog een keer te willen proberen. Diezelfde gezondheidsredenen hebben ons doen besluiten om het nu hier bij te laten en dolgelukkig te zijn met het jongetje dat we hebben.
Wat ons betreft juist het moment omdat er veel van zeven jaar geleden toch al wat in de vergetelheid was geraakt en nu weer heel hard binnen kwam. Laat ik omschrijven als eerder toch een geromantiseerde beslissing tegenover een realistische beslissing nu.quote:Op zondag 27 augustus 2017 17:37 schreef ViviRAWRS het volgende:
Lazi jullie zitten er eigenlijk nog midden in hè, ik zou zelf zo'n heftige, definitieve beslissing nog niet durven nemen. Fijn dat de misselijkheid al wat aan het afnemen is.
Ah een reality check dus, ontzettend verdrietig om er op zo'n manier achter te moeten komen wat wijsheid is. Het ruimt wel lekker op (in jullie huis en daardoor misschien ook in jullie hoofd), zag ik in het andere topic. Heel veel sterkte.quote:Op zondag 27 augustus 2017 18:06 schreef laziness het volgende:
Wat ons betreft juist het moment omdat er veel van zeven jaar geleden toch al wat in de vergetelheid was geraakt en nu weer heel hard binnen kwam. Laat ik omschrijven als eerder toch een geromantiseerde beslissing tegenover een realistische beslissing nu.
Dit. Wat heftig lazi, veel sterkte gewenst.quote:Op zondag 27 augustus 2017 10:52 schreef Mariposas het volgende:
Ach laziness, wat een heftige beslissing(en)... jeetje. Sterkte met alles!
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |