LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
O, met de Snekbar? Tegenaan gelopen tijdens het zappen. Wel aardig, ja. Sommige scènes vond ik fantastisch, maar de meeste toch n beetje geforceerd en/of vermoeiend. - Vondquote:Op dinsdag 7 februari 2017 07:51 schreef I.R.Baboon het volgende:
Heeft er iemand trouwens Treurteevee gekeken? Ik vond het erg vermakelijk, zo nu en dan een nuchtere trip.
Ellen Parren wel indrukwekkend in al haar kleurrijke vertolkingen.
"Now which way do we go?" - Dorothy Gale
Je posticon verraadt lichtvoetigheid maar mijn Google-resultaten stemden weinig vrolijk, JAM. Sterkte!quote:Op dinsdag 7 februari 2017 02:39 schreef JAM het volgende:
Laatste weekje nu. Drie biertjes, 10 mg. diazepam per dag. Stapsgewijs afbouwen en dan maandag nuchter en hopen dat het insult uirblijft. Zoek hem even op; tonic-clonic seizure. Dat of delerium tremens.
He's simple, he's dumb, he's the pilot.
Nou ja, ik dronk gelukkig niet zo heel erg veel. Ik ken(de) ook mensen die minstens een kratje per dag dronken. Bij mij zijn de risico's allemaal stukken minder.quote:
[..]
Je posticon verraadt lichtvoetigheid maar mijn Google-resultaten stemden weinig vrolijk, JAM. Sterkte!
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Heb je het boek al ontvangen, MP?quote:Op zondag 22 januari 2017 15:23 schreef Mainport het volgende:
[..]
Bedankt voor de tip, ik heb het meteen besteld, in het Nederlands gelukkig.
Voor wie wil lachen heeft Propria Cures (dat redelijk gehaat wordt) een persiflage van de contemporaine Nederlandse schrijver geplaatst. http://www.propriacures.n(...)llen-mortelschieten/
Op maandag 15 mei 2023 18:39
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Ja, ik had het (dunne) boekje half uit, maar toen moest ik ineens een dagje naar Utrecht, daarvan ben ik nog steeds niet bijgekomen. Wist je dat ze daar overal heel steile trappen hebben? Wist je ook dat het woord millennium spellen voor een gezelschap lastig kan zijn?
Nee, dat wist ik allemaal niet. Maar ter zake: wat vond je van het boekje? Wil je een refund of vond je het goed (genoeg)?quote:
Ja, ik had het (dunne) boekje half uit, maar toen moest ik ineens een dagje naar Utrecht, daarvan ben ik nog steeds niet bijgekomen. Wist je dat ze daar overal heel steile trappen hebben? Wist je ook dat het woord millennium spellen voor een gezelschap lastig kan zijn?
Op maandag 15 mei 2023 18:39
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Ik ben deel 1 van het bureau aan het lezen en ik herken mezelf heel erg in Maarten de Koning, is dat erg?
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Geen refund noodzakelijk. Ik zal tzt een recensie schrijvenquote:
[..]
Nee, dat wist ik allemaal niet. Maar ter zake: wat vond je van het boekje? Wil je een refund of vond je het goed (genoeg)?
Daar was ik eigenlijk ook niet bang voor, want ik raad je dat boek natuurlijk niet zomaar aan. Zelf vond ik het intrigerend en soms vreeswekkend of hilarisch. Heel apart in ieder geval.quote:Op zondag 12 februari 2017 20:26 schreef Mainport het volgende:
[..]
Geen refund noodzakelijk. Ik zal tzt een recensie schrijven
Op maandag 15 mei 2023 18:39
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Op De Correspondent heb je elke maand een boekenclub bestaande uit vier marketingpraatjes die gelardeerd zijn met superlatieven. Voor literatuurkritiek is er geen plaats, misschien omdat het een klein wereldje is waar het aarsvingeren de norm is of misschien omdat men bang is de laatste lezers weg te jagen. Bij film, dat een veel groter publiek kent, heeft men geen angst iets de grond in te boren. Blijkbaar is de literatuur zo weerloos dat meer dan een voorzichtige kanttekening al op het randje is. Men mag hopen dat Jean-Pierre Geelen eens een dagelijkse boekrecensie gaat schrijven.
Ik ken die [betreffende recensent] want ooit, we schrijven 10 jaar geleden, was hij een tijdje de partner van een goede vriendin en zag ik hem op feestjes en voorleesavonden. In die tijd was hij jong en boos en brandde hij bijna elk boek af. Het kunnen de jaren zijn, of het opportunisme.
Het gaat slecht, verder gaat het goed.
Vandaag, 25 februari 2017, kwam ik er achter dat ik omgeven word door objectivisten.
De mens als een heroïsch wezen, met zijn eigen geluk als het hoogste ethische doel, met productieve prestatie als zijn nobelste activiteit en de rede als zijn enige absoluut, beschrijft in essentie het objectivisme. Het objectivisme van Ayn Rand stelt dat de werkelijkheid onafhankelijk is van interpretaties door individuen, deze is zoals zij is, objectieve kennis is mogelijk en heeft altijd een context, het nastreven van ieders eigen geluk ofwel “rationeel eigenbelang” is ethisch en het juiste uiteindelijke doel, het enige sociale systeem consistent met deze ethiek is het laissez-faire kapitalisme en kunst heeft de rol een ode aan het leven te zijn.
De mens als een heroïsch wezen, met zijn eigen geluk als het hoogste ethische doel, met productieve prestatie als zijn nobelste activiteit en de rede als zijn enige absoluut, beschrijft in essentie het objectivisme. Het objectivisme van Ayn Rand stelt dat de werkelijkheid onafhankelijk is van interpretaties door individuen, deze is zoals zij is, objectieve kennis is mogelijk en heeft altijd een context, het nastreven van ieders eigen geluk ofwel “rationeel eigenbelang” is ethisch en het juiste uiteindelijke doel, het enige sociale systeem consistent met deze ethiek is het laissez-faire kapitalisme en kunst heeft de rol een ode aan het leven te zijn.
Nu een week nuchter.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Ik zou bijna gaan denken dat je de afgelopen dagen in het zuiden hebt doorgebracht, JAM. - Zodra ik ontelbaar veel dronken malloten in belachelijke outfits over de straten zie zwalken en onophoudelijk kinderachtige teksten hoor lallen, vergaat de dorst mij althans als vanzelf.
Hoe dan ook:!
Hoe dan ook:
!
"Now which way do we go?" - Dorothy Gale
Even een crosspostje tussendoor.
Een van de grote problemen in het huidige Nederlandse politieke klimaat is het geringe vertrouwen van de burger in de huidige volksvertegenwoordiging. Mijnentwege komt dat voornamelijk doordat de Tweede-Kamer voornamelijk gevuld is door schreeuwlelijken, carrièrepolitici, ja-knikkers (die braaf de partijlijn moeten voeren) en idealisten die het een of andere utopia door de strot willen duwen, in plaats van hen die daadwerkelijk geroepen zijn het volk te dienen en zich nederig en dienstbaar tegenover hen op te stellen. Om hen zich daarvan bewust te maken, van hun taak, stel ik voor de normale ceremonie, waarbij een nieuw kamerlid alleen de een of andere belofte af moet leggen, te vervangen door het volgende (hetwel ik ook zeker via een burgerinitatief hoop te bewerkstelligen):
Vanaf de poort aan het Buitenhof tot de troon in de Ridderzaal wordt met dranghekken een nauwe 'gang' (bij gebrek aan een beter woord) gemaakt, waarom heen het volk zich mag verzamelen. Het nieuw in te zweren kamerlid dient zich aan het begin van die gang, bij het Buitenhof dus, volledig te ontkleden en op handen en voeten, met het hoofd naar beneden, langzaam richting de Ridderzaal te kruipen. Onderwijl staat het het volk vrij op dit nieuwe lid te spuwen, urineren en zacht fruit en uitwerpselen te gooien. Ook mag er flink gescholden worden. Eenmaal in de Ridderzaal aangekomen treft men Zijne Majesteit de Koning. Deze dient het nieuwe lid met een kalfslederen handschoen voor de bek te slaan, tot er bloed begint te vloeien (in de mond zelf, uit de lippen, WHATEVER), terwijl Zijne Majesteit herhaaldelijk roept: 'Wie denk jij wel dat je bent?' Als het bloed eenmaal rijkelijk vloeit, dient het nieuwe lid op te staan, zich in volle trots en naaktheid aan de Koning te tonen, hem in het gezicht te spuwen en te zeggen: 'Wie denk jíj wel niet dat je bent?!' Daarna wordt het nieuwe lid gebaad en in een witte toga gehuld, welke hij of zij gedurende zijn of haar kamerlidmaatschap dient te dragen; geen enkel ander kledingstuk is meer toegestaan. Daarna vertrekt het lid weer uit de Ridderzaal, waar hij door het nu jubelende en trotse volk ontvangen wordt. 'Leve zus-en-zo!'
Dit klinkt wat bizar, natuurlijk, maar een betere manier om kamerleden daadwerkelijk van hun taak en de houding die zij in dienen te nemen tegenover het volk en Zijne Majesteit (let wel, het is een democratie dus Wim-Lex moest ook maar niet zo'n grote bek hebben, vandaar dat spuwen), te doordringen heb ik nog niet bedacht. Ik hoop dat ik op jullie steun kan rekenen.
Als stok achter de deur zullen ook elke maand op het Toernooiveld tien willekeurige Kamerleden afgeranseld worden met een smeulende bos twijgen van een rozenstruik, opdat dit allen niet licht vergeten wordt.
Een van de grote problemen in het huidige Nederlandse politieke klimaat is het geringe vertrouwen van de burger in de huidige volksvertegenwoordiging. Mijnentwege komt dat voornamelijk doordat de Tweede-Kamer voornamelijk gevuld is door schreeuwlelijken, carrièrepolitici, ja-knikkers (die braaf de partijlijn moeten voeren) en idealisten die het een of andere utopia door de strot willen duwen, in plaats van hen die daadwerkelijk geroepen zijn het volk te dienen en zich nederig en dienstbaar tegenover hen op te stellen. Om hen zich daarvan bewust te maken, van hun taak, stel ik voor de normale ceremonie, waarbij een nieuw kamerlid alleen de een of andere belofte af moet leggen, te vervangen door het volgende (hetwel ik ook zeker via een burgerinitatief hoop te bewerkstelligen):
Vanaf de poort aan het Buitenhof tot de troon in de Ridderzaal wordt met dranghekken een nauwe 'gang' (bij gebrek aan een beter woord) gemaakt, waarom heen het volk zich mag verzamelen. Het nieuw in te zweren kamerlid dient zich aan het begin van die gang, bij het Buitenhof dus, volledig te ontkleden en op handen en voeten, met het hoofd naar beneden, langzaam richting de Ridderzaal te kruipen. Onderwijl staat het het volk vrij op dit nieuwe lid te spuwen, urineren en zacht fruit en uitwerpselen te gooien. Ook mag er flink gescholden worden. Eenmaal in de Ridderzaal aangekomen treft men Zijne Majesteit de Koning. Deze dient het nieuwe lid met een kalfslederen handschoen voor de bek te slaan, tot er bloed begint te vloeien (in de mond zelf, uit de lippen, WHATEVER), terwijl Zijne Majesteit herhaaldelijk roept: 'Wie denk jij wel dat je bent?' Als het bloed eenmaal rijkelijk vloeit, dient het nieuwe lid op te staan, zich in volle trots en naaktheid aan de Koning te tonen, hem in het gezicht te spuwen en te zeggen: 'Wie denk jíj wel niet dat je bent?!' Daarna wordt het nieuwe lid gebaad en in een witte toga gehuld, welke hij of zij gedurende zijn of haar kamerlidmaatschap dient te dragen; geen enkel ander kledingstuk is meer toegestaan. Daarna vertrekt het lid weer uit de Ridderzaal, waar hij door het nu jubelende en trotse volk ontvangen wordt. 'Leve zus-en-zo!'
Dit klinkt wat bizar, natuurlijk, maar een betere manier om kamerleden daadwerkelijk van hun taak en de houding die zij in dienen te nemen tegenover het volk en Zijne Majesteit (let wel, het is een democratie dus Wim-Lex moest ook maar niet zo'n grote bek hebben, vandaar dat spuwen), te doordringen heb ik nog niet bedacht. Ik hoop dat ik op jullie steun kan rekenen.
Als stok achter de deur zullen ook elke maand op het Toernooiveld tien willekeurige Kamerleden afgeranseld worden met een smeulende bos twijgen van een rozenstruik, opdat dit allen niet licht vergeten wordt.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Klinkt in eerste instantie goed maar ik ben bang dat een dergelijke ceremonie juist weer volk aantrekt dat hier juist heel geil van wordt en helemaal geen zin heeft in besturen maar enkel maar vanwege die 'nauwe gang' zich op de kieslijst laat zetquote:Op dinsdag 28 februari 2017 04:44 schreef JAM het volgende:
Even een crosspostje tussendoor.
Een van de grote problemen in het huidige Nederlandse politieke klimaat is het geringe vertrouwen van de burger in de huidige volksvertegenwoordiging. Mijnentwege komt dat voornamelijk doordat de Tweede-Kamer voornamelijk gevuld is door schreeuwlelijken, carrièrepolitici, ja-knikkers (die braaf de partijlijn moeten voeren) en idealisten die het een of andere utopia door de strot willen duwen, in plaats van hen die daadwerkelijk geroepen zijn het volk te dienen en zich nederig en dienstbaar tegenover hen op te stellen. Om hen zich daarvan bewust te maken, van hun taak, stel ik voor de normale ceremonie, waarbij een nieuw kamerlid alleen de een of andere belofte af moet leggen, te vervangen door het volgende (hetwel ik ook zeker via een burgerinitatief hoop te bewerkstelligen):
Vanaf de poort aan het Buitenhof tot de troon in de Ridderzaal wordt met dranghekken een nauwe 'gang' (bij gebrek aan een beter woord) gemaakt, waarom heen het volk zich mag verzamelen. Het nieuw in te zweren kamerlid dient zich aan het begin van die gang, bij het Buitenhof dus, volledig te ontkleden en op handen en voeten, met het hoofd naar beneden, langzaam richting de Ridderzaal te kruipen. Onderwijl staat het het volk vrij op dit nieuwe lid te spuwen, urineren en zacht fruit en uitwerpselen te gooien. Ook mag er flink gescholden worden. Eenmaal in de Ridderzaal aangekomen treft men Zijne Majesteit de Koning. Deze dient het nieuwe lid met een kalfslederen handschoen voor de bek te slaan, tot er bloed begint te vloeien (in de mond zelf, uit de lippen, WHATEVER), terwijl Zijne Majesteit herhaaldelijk roept: 'Wie denk jij wel dat je bent?' Als het bloed eenmaal rijkelijk vloeit, dient het nieuwe lid op te staan, zich in volle trots en naaktheid aan de Koning te tonen, hem in het gezicht te spuwen en te zeggen: 'Wie denk jíj wel niet dat je bent?!' Daarna wordt het nieuwe lid gebaad en in een witte toga gehuld, welke hij of zij gedurende zijn of haar kamerlidmaatschap dient te dragen; geen enkel ander kledingstuk is meer toegestaan. Daarna vertrekt het lid weer uit de Ridderzaal, waar hij door het nu jubelende en trotse volk ontvangen wordt. 'Leve zus-en-zo!'
Dit klinkt wat bizar, natuurlijk, maar een betere manier om kamerleden daadwerkelijk van hun taak en de houding die zij in dienen te nemen tegenover het volk en Zijne Majesteit (let wel, het is een democratie dus Wim-Lex moest ook maar niet zo'n grote bek hebben, vandaar dat spuwen), te doordringen heb ik nog niet bedacht. Ik hoop dat ik op jullie steun kan rekenen.
Als stok achter de deur zullen ook elke maand op het Toernooiveld tien willekeurige Kamerleden afgeranseld worden met een smeulende bos twijgen van een rozenstruik, opdat dit allen niet licht vergeten wordt.
Op maandag 15 mei 2023 18:39
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Ik had deze post helemaal over het hoofd gezien. Ik verheug me heel erg op Het Bureau, maar ik wacht tot ik nog wat ouder en uitgebluster ben.quote:
Ik ben deel 1 van het bureau aan het lezen en ik herken mezelf heel erg in Maarten de Koning, is dat erg?
Het gaat slecht, verder gaat het goed.
Gelukkig gaat dat snel genoeg!quote:Op dinsdag 28 februari 2017 17:30 schreef I.R.Baboon het volgende:
[..]
Ik had deze post helemaal over het hoofd gezien. Ik verheug me heel erg op Het Bureau, maar ik wacht tot ik nog wat ouder en uitgebluster ben.
Op maandag 15 mei 2023 18:39
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Ik zie het probleem niet?quote:
[..]
Klinkt in eerste instantie goed maar ik ben bang dat een dergelijke ceremonie juist weer volk aantrekt dat hier juist heel geil van wordt en helemaal geen zin heeft in besturen maar enkel maar vanwege die 'nauwe gang' zich op de kieslijst laat zet
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
De nederigheid van deze sado-masochisten is niet oprecht maar is eerder een compensatie voor een gebrek aan bescheidenheid. Ik zou het er dus niet mee proberen.quote:
Op
Op maandag 15 mei 2023 18:39
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Heb deel 1 uit en ik vond het een erg prettig boek maar ik wacht ook nog even met de volgende 6 delenquote:
[..]
Ik had deze post helemaal over het hoofd gezien. Ik verheug me heel erg op Het Bureau, maar ik wacht tot ik nog wat ouder en uitgebluster ben.
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Kan je nog meer Podcasts aanraden Claudia? Ik luister er niet heel veel maar vind het wel een fijn medium. The Daily van de NYT is nog wel een aanrader.
Aldus.
Ik heb het boekje van Hermann Ungar inmiddels uit, Louis. Een hoofdpersoon met tal van persoonlijkheidsstoornissen uit het DSM V en enkele fobietjes; het is zijn tijd ver vooruit. OCD, een minderwaardigheidscomplex, faalangst, het bedriegerscomplex, aseksueel, antisociaal en bijgelovig. De leukste stoornis vind ik zijn aseksualiteit, die zie je niet zo vaak langskomen. Hoe hij verkracht wordt door zijn hospita en walgt van haar donker behaarde borsten is vermoedelijk het beeld dat mij het langst bij zal blijven.
Op de kaft prijkt een aanprijzing van Thomas Mann: een boek dat door je ziel snijdt. Helaas bekroop mij veelal het gevoel dat het Hermann om de taboedoorbrekende en choquerende factor ging. Hoeveel viespeukerij kan ik in een boekje stoppen? Incest, amputaties, onthoofdingen, antisemitisme. Allemaal erg leuk op zijn tijd, maar je moet het wel doseren.
Op de kaft prijkt een aanprijzing van Thomas Mann: een boek dat door je ziel snijdt. Helaas bekroop mij veelal het gevoel dat het Hermann om de taboedoorbrekende en choquerende factor ging. Hoeveel viespeukerij kan ik in een boekje stoppen? Incest, amputaties, onthoofdingen, antisemitisme. Allemaal erg leuk op zijn tijd, maar je moet het wel doseren.
Het leven is als I.R.Baboon, het begint fris en sprankelend, maar die periode ligt al jaren achter je.
Het leven is als Ringo, een vage herinnering van een paar meisjes die nu veertig zijn.
Het leven is als broer, saai en ongelukkig.
Het leven is als Louis, de ironie ontgaat ons.
Het leven is als JAM, je had verwacht dat het een paar jaar geleden al afgelopen zou zijn.
Het leven is als Ringo, een vage herinnering van een paar meisjes die nu veertig zijn.
Het leven is als broer, saai en ongelukkig.
Het leven is als Louis, de ironie ontgaat ons.
Het leven is als JAM, je had verwacht dat het een paar jaar geleden al afgelopen zou zijn.
Ja-ja, het lijf kan blijkbaar toch wel wat hebben hè.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
quote:
Ja-ja, het lijf kan blijkbaar toch wel wat hebben hè.
Denk je dat hij het er om doet? Die indruk had ik niet toen ik het las. Het was toen wel het tijdperk van de psychoanalyse, ik denk eerder dat het daarmee samenhangt.quote:
Ik heb het boekje van Hermann Ungar inmiddels uit, Louis. Een hoofdpersoon met tal van persoonlijkheidsstoornissen uit het DSM V en enkele fobietjes; het is zijn tijd ver vooruit. OCD, een minderwaardigheidscomplex, faalangst, het bedriegerscomplex, aseksueel, antisociaal en bijgelovig. De leukste stoornis vind ik zijn aseksualiteit, die zie je niet zo vaak langskomen. Hoe hij verkracht wordt door zijn hospita en walgt van haar donker behaarde borsten is vermoedelijk het beeld dat mij het langst bij zal blijven.
Op de kaft prijkt een aanprijzing van Thomas Mann: een boek dat door je ziel snijdt. Helaas bekroop mij veelal het gevoel dat het Hermann om de taboedoorbrekende en choquerende factor ging. Hoeveel viespeukerij kan ik in een boekje stoppen? Incest, amputaties, onthoofdingen, antisemitisme. Allemaal erg leuk op zijn tijd, maar je moet het wel doseren.
Ik had er tenminste plezier van.
Op maandag 15 mei 2023 18:39
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Ons konijn rammelt aan de deur tussen de eetkamer en de woonkamer. Mijn vrouw zegt dat ik hem in de woonkamer moet laten. Geen zin op om te staan dus zeg ik dat het beest het in de eetkamer/keuken prima heeft. "Maar hoe zou jij het vinden als jij alleen in de eetkamer moest zitten terwijl het in de woonkamer gezellig is?" En dan denk ik: ja, zo eenvoudig is het wel. Dat konijn wil ook gewoon wat gezelligheid. Bij ons is het alleen rond zessen gezellig in de eetkamer.
Op maandag 15 mei 2023 18:39
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Verder heb ik vorige week een goede vriend begraven die ik al 30 jaar kende. De eerste generatiegenoot. Dat is me niet in de koude kleren gaan zitten.
Op maandag 15 mei 2023 18:39
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Dat heb ik een jaar of tien geleden al eens moeten doen. Killing. Sterkte.quote:
Verder heb ik vorige week een goede vriend begraven die ik al 30 jaar kende. De eerste generatiegenoot. Dat is me niet in de koude kleren gaan zitten.
Aldus.
Het vervelende was ook dat dit dus aan hartfalen was en niet gesneuveld of door een auto-ongeluk. Dat maakte het toch anders.quote:
[..]
Dat heb ik een jaar of tien geleden al eens moeten doen. Killing. Sterkte.
Op maandag 15 mei 2023 18:39
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Gecondoleerd, L.quote:
[..]
Het vervelende was ook dat dit dus aan hartfalen was en niet gesneuveld of door een auto-ongeluk. Dat maakte het toch anders.
Waarom vind je het verschil relevant? Ik heb mijn longembolie lange tijd een ongeluk genoemd in plaats van een ziekte, misschien omdat ik wilde benadrukken dat het me overkwam en ik het niet over mezelf had afgeroepen. Of omdat ik me ervan wilde verzekeren dat het iets eenmaligs was. Inmiddels voel ik het verschil niet meer zo; we zijn allemaal ten dode.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Dat lijkt me ook heftig, LXIV. Sterkte ermee.
Dat verschil snap ik ook wel. Het idee dat je lichaam oud wordt en kan gaan falen (of er dus ineens mee op kan houden) is best lastig. Ik ben altijd gezond en fit geweest, maar nu ik op mijn 41e nog een tweede kind krijg, terwijl mijn vriend deze maand 50 wordt, denk ik toch ook ineens regelmatig na over wat ouder worden betekent en waar het mee gepaard kan gaan. En vooral ook wat het voor onze kinderen betekent.
Gelukkig is mijn vader op z'n 82e na een paar kritieke weken in het ziekenhuis weer thuis en helemaal vol levenslust.
.
Dat verschil snap ik ook wel. Het idee dat je lichaam oud wordt en kan gaan falen (of er dus ineens mee op kan houden) is best lastig. Ik ben altijd gezond en fit geweest, maar nu ik op mijn 41e nog een tweede kind krijg, terwijl mijn vriend deze maand 50 wordt, denk ik toch ook ineens regelmatig na over wat ouder worden betekent en waar het mee gepaard kan gaan. En vooral ook wat het voor onze kinderen betekent.
Gelukkig is mijn vader op z'n 82e na een paar kritieke weken in het ziekenhuis weer thuis en helemaal vol levenslust.
.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Je lichaam kan natuurlijk op elk moment falen. Ik begrijp wel dat de kans daarop groter wordt naarmate je ouder wordt en dat het logisch voelt dat je zorgen daaromtrent evenredig toenemen. Alleen weet je nu eenmaal niet hoe de kaarten voor jou zijn geschud. Die fundamentele onzekerheid biedt ons wat mij betreft twee mogelijke reacties: het voortdurend anticiperen van de dood of je kop in het zand steken. Ik raad een ieder aan het tweede te doen, want het eerste is vrij onaangenaam (al zou het je tot het schrijven van een meesterwerk kunnen inspireren, waarmee je in wezen de dood te slim af bent).
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ja, maar dat besef (dat het elk moment kan zijn) is voor mij altijd zo abstract geweest, omdat ik het nooit zelf heb ondervonden, en ook in mijn eigen omgeving zeer zelden op jonge leeftijd. En voordat ik kinderen kreeg, was ik daar ook heel stoïcijns in: ik hechtte niet heel zeer aan het leven en het leek me ook weer niet zo heel erg (voor mezelf) als het ineens voorbij zou zijn. Ben ook nooit bezig geweest met dat ik iets moet achterlaten. Een meesterwerk maken, zou ik bijvoorbeeld voor mezelf doen en niet om de dood te ontstijgen. Dat laatste boeit me niet. Nu is dat anders, nu vind ik 't echt belangrijk dat ik oud word (en dan het liefst zo gezond mogelijk uiteraard) want ik heb nu een echte verantwoordelijkheid. Ook stel ik me wel eens voor hoe het zou zijn als mijn vriend ziek zou worden en zou dood gaan, en ik achterblijf met twee (nog jonge) kinderen. Dat soort dingen, vrij concreet eigenlijk.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Ik sprak daar recent nog over met mijn moeder. Zij en ik hebben allebei een aparte verhouding met de dood gehad of beter gezegd; met de beperkte tijd die met de zekerheid van de dood geïmpliceerd is. Haar leven lang heeft ze de dood weggewuifd en toch speelde wat het impliceert een fundamentele rol in hoe ze het leven ervoer. Ze omschreef haar leven als 'een vlucht van rust'; continue opzoek naar afleiding, continue met iets, met wat dan ook (in haar geval voornamelijk verhuizen en verbouwen), bezig zijn. Ze kwam hiermee omdat ze na de zoveelste verbouwing 'Levenskunst à la Montaigne' had gelezen (die ligt nu naast m'n computer) en tot de conclusie was gekomen dat het misschien verstandiger was geweest om de dood te implementeren in plaats van weg te wuiven. Om dat te doen zal ze moeten beginnen met een confrontatie, en daartoe leek haar 'De laatste deur' (http://cult.tpo.nl/column(...)jvers-leven-stapten/), een prima boek.
[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 04-04-2017 12:38:35 ]
[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 04-04-2017 12:38:35 ]
Bij mij resulteerde een zelfde soort houding tegenover de beperkte tijd in een leven waarin ik zoveel mogelijk afleiding zocht in zaken die temporele pleziermomentjes, gericht op mijn directe behoeften, opleverden. Levenskunst à la Afrika? Elke minuut omgezet in een plezierminuut. Investeren in de toekomst was geen optie; dat zou namelijk ten koste gaan van tijd waarvan ik zeker ben dat die er is. Investeren in tijd die er mogelijk niet zal zijn, leek mij immers een onverantwoordelijke gok. Maar dan wordt je langzaamaan ouder en kan je terug kijken naar al die tijd die niet zinvol, niet gericht op een beter leven later, benut was. Dat is wel pijnlijk.
