Ik herken het hoor. Een vriend van mij heeft ook een psychiatrische aandoening. Uiteindelijk is het gelukkig redelijk goed gekomen (hopen dat dat zo blijft) door therapie en medicijnen, maar dat was pas nadat het al helemaal uit de hand was gelopen. Soms moet het ook eerst uit de hand lopen voordat iemand hulp aanvaardt. Ik zou het in de gaten houden. Sterkte ermee.quote:Bedankt voor jullie reacties.
Ik was er al bang voor. Ik kan moeilijk voor iemand anders besluiten dat hij aan de bel moet trekken wanneer hij dat zelf niet wilt.
Het is gewoon heel erg moeilijk en pijnlijk om iemand zo achteruit te gaan,
maar dat is inderdaad dan mijn probleem en niet nog eens dat van hem.
quote:Op vrijdag 24 februari 2017 20:39 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
[..]
Ik herken het hoor. Een vriend van mij heeft ook een psychiatrische aandoening. Uiteindelijk is het gelukkig redelijk goed gekomen (hopen dat dat zo blijft) door therapie en medicijnen, maar dat was pas nadat het al helemaal uit de hand was gelopen. Soms moet het ook eerst uit de hand lopen voordat iemand hulp aanvaardt. Ik zou het in de gaten houden. Sterkte ermee.
Ik hou me inderdaad maar vast aan de (succes)verhalen hier.quote:Op vrijdag 3 maart 2017 15:18 schreef duracellkonijntje het volgende:
Ik blijf het soms zo moeilijk vinden om er voor mijn familielid met depressie te zijn. Het ging heel lang voor mijn gevoel beter met haar, alleen vorige week raakte ze weer in een dip. Ik troost haar, probeer wat afleiding voor haar te regelen, maar het lijkt ook allemaal niet echt te helpen.
Vannacht droomde ik er ook nog over. Ik wil mijn zusje zo graag beschermen en helpen, alleen aan de andere kant is die depressie zo abstract dat ik niet weet hoe. Ook heb ik de kracht niet om haar de hele tijd te ondersteunen. Ik voel me gewoon zo machteloos. Het zit me vandaag echt even hoog. Geliefden zo zien lijden is moeilijk.
Die werkte voor mij echt helemaal niet. Een groot drama, en was zoveel meer paniekerig en erg. En ik kon niet slapenquote:Op dinsdag 7 maart 2017 20:25 schreef SLP_ het volgende:
Nou, ik zit inmiddels 9 weken aan de sertraline en voel me zoveel beter
Ik heb niet zo zeer slapeloosheid van Sertraline maar wel die nachtmerries.quote:Op dinsdag 7 maart 2017 20:25 schreef SLP_ het volgende:
Nou, ik zit inmiddels 9 weken aan de sertraline en voel me zoveel beter Therapie bij psycholoog liep vast omdat het echt niks voor mij is en ik het een beetje onzin vond allemaal dus daar zijn we mee gestopt. Over paar weken nog afspraak bij psychiater en daarna gaat waarschijnlijk mn huisarts het overnemen omdat het zo goed gaat Krijg alleen geen slaapmedicatie meer en daar baal ik eigenlijk wel heel erg van. Snap dat het verslavend is enz, maar ik heb gewoon zoveel last van mn slapeloosheid en ben heel erg bang dat ik door die slapeloosheid weer in een depressie ga vallen. Heb ook ontzettend veel last van nachtmerries door de sertraline waardoor ik als ik slaap ook niet echt tot rust kom. Meer mensen die daar zo erg last van hebben door hun antidepressiva?
quote:Op maandag 13 maart 2017 10:57 schreef motorbloempje het volgende:
[..]
Die werkte voor mij echt helemaal niet. Een groot drama, en was zoveel meer paniekerig en erg.
Gestopt met nemen, en het ging wel OK, tot het niet meer ging. Vandaag fluoxetine gekregen, ben benieuwd of dat wat beter werkt.
(hoi )
Hoi Jammer dat het bij jou niet werkte, hopelijk slaat de fluoxetine beter aan!quote:Op maandag 13 maart 2017 10:57 schreef motorbloempje het volgende:
[..]
Die werkte voor mij echt helemaal niet. Een groot drama, en was zoveel meer paniekerig en erg. En ik kon niet slapen
Gestopt met nemen, en het ging wel OK, tot het niet meer ging. Vandaag fluoxetine gekregen, ben benieuwd of dat wat beter werkt.
(hoi )
Ik heb sowieso slapeloosheid dus dat ligt niet aan de Sertraline, maar die nachtmerries Wat vreselijk zeg. Jammer dat het positieve effect nog niet is gekomen. Ik heb de eerste paar weken toen ik begon met Sertraline elke dag Oxazepam geslikt en had daardoor gelukkig geen last van de bijwerkingen van Sertraline. Bij mij begon ik het positieve effect te merken na 4,5 week, hopelijk komt het bij jou ook snelquote:Op maandag 13 maart 2017 16:43 schreef Quotidien het volgende:
[..]
Ik heb niet zo zeer slapeloosheid van Sertraline maar wel die nachtmerries.
Was de eerste weken ontzettend depressief na het nemen van sertraline en nu is het wat meer afgevlakt, maar positief effect blijft ook nog echt uit.
Oh heftig, presentatie geven op de eerste dagen Toch niet dé presentatie?quote:Op woensdag 15 maart 2017 15:14 schreef motorbloempje het volgende:
Over het algemeen gaat het al beter, de eerste dagen, met deze fluoxetine dan met de sertraline, maar ik merk nu op dag 3 dat ik toch een klein beetje standaard bijwerkingen zoals voorspeld door de huisarts heb, met wat vlagen echt wat compleet gestressed/angstig, om dan na wat ademhalen en een eindje lopen weer wat beter te voelen. Heel raar, maar wel een stuk beter dan met de sertraline in ieder geval. Wel fijn, aangezien ik later vandaag nog 'n presentatie moet geven... hopelijk zit ik dan niet in een meh-golfje
Nee, niet dé presentatie Anders had ik nog even gewacht met nieuwe dingen proberen. Daar heb ik nog wel wat tijd voor om te wennen aan de medicatie (hoop ik )quote:Op woensdag 15 maart 2017 15:23 schreef Murmeli het volgende:
[..]
Oh heftig, presentatie geven op de eerste dagen Toch niet dé presentatie?
Sterkte!
Wel hoopvol dat dit beter lijkt te gaan.
Haha, ok, gelukkig!quote:Op woensdag 15 maart 2017 15:24 schreef motorbloempje het volgende:
[..]
Nee, niet dé presentatie Anders had ik nog even gewacht met nieuwe dingen proberen. Daar heb ik nog wel wat tijd voor om te wennen aan de medicatie (hoop ik )
Vetgedrukte weet ik nu eindelijk wat dit is, iets met paniekaanval.quote:Op zaterdag 6 juni 2015 17:39 schreef magnetronkoffie het volgende:
Maar nu komt het:
Terwijl ik aan het vertellen was, begon het -weer- te gebeuren!
mn vingers en lippen begonnen te tintelen en ik werd een beetje licht in mn hoofd.
Ik herken het, maar ik weet na al die jaren nog steeds niet wat het is. Ik heb op dat moment gezegd dat ik naar de supermarkt wou en na het uitwisselen van telefoonnummers ben ik gelijk gegaan, want als ik was gebleven en door was gegaan met vertellen, waren de symptomen alleen maar erger geworden.
Ik heb dit al misschien 10 jaar en baal er nog steeds van dat mn toenmalige begeleiders van de groepstherapie me niet gewoon vertelden wat er met me gebeurde.
En omdat de laatste tijd er altijd wel -wat- aan de hand is in mn leven, vergeet ik elke keer mn spv te vragen, dus ik zit te denken om haar maar gewoon te bellen -of- om gewoon daarheen te gaan en te vragen of iemand even 10 minuutjes tijd voor me heeft.
Edit2: Of ik bel gewoon mn eigen zusje even op, die is ten slotte pas geleden als psychologe afgestudeerd (wel leuk als ik de makkelijke weg als 1e probeer )
Edit3: Juist ja, ze neemt nooit de telefoon op en belt nooit terug, daar heb ik dus niet veel aan
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
[ Bericht 1% gewijzigd door magnetronkoffie op 20-03-2017 15:25:16 ]
Hoi Pancake,quote:Op zondag 19 maart 2017 01:35 schreef iPancakeMix het volgende:
Jezus zeg..
9 februari begonnen met Prozac, eerste twee weken waren qua bijwerkingen zo erg dat ik vrij heb genomen van mijn stage. Daarna ging het steeds verder vooruit en ik merkte echt dat mijn angstgevoelens veel minder waren en ik over het algemeen gelukkiger was. Het enige probleem was echter dat mijn libido heel erg minder was, en ik zat nog maar op de startdosering van 20mg. Daarom ben ik vorige week donderdag gestopt met Prozac en vanaf 12 maart begonnen met Wellbutrin (omdat ik ook ADHD heb).
Wat voel ik me op het moment toch ongelofelijk kut. Ik heb de afgelopen week 3 keer hoofdpijn gehad, waarvan ik er op het moment een ervaar. Derealisatie is versterkt, angst is terug en ook depersonalisatie is er bij gekomen. De afglelopen twee dagen voelt heel mijn lichaam een soort van verdoofd aan, het is net alsof ik dingen wel voel maar het signaal niet goed door wordt gevoerd naar mijn hersenen (dit is de beste manier waarop ik het kan uitleggen). Dit maakt me echt helemaal gek en daardoor heb ik net weer mijn eerste paniekaanval achter de rug gehad. Ik denk meteen dat er iets ergs aan de hand is etc, en ik zit mezelf hier helemaal gek te maken.
Mijn plan is om gewoon door de zure appel heen te bijten en nog een maandje te kijken of Wellbutrin z'n werk gaat doen, maar ik merk al wel dat deze bijwerkingen vele malen erger zijn dan ik bij Prozac had
Hang in therequote:Op woensdag 22 maart 2017 10:48 schreef motorbloempje het volgende:
Hier doet de prozac (wel een lichte dosis) zijn werk goed Gaat al zoveel beter na anderhalve week. Puike shit.
Welbutrin was bij mij eerst ook heel naar, na een tijdje werkte het wel onzettend activerend.quote:Op woensdag 22 maart 2017 10:58 schreef Droopie het volgende:
[..]
Hoi Pancake,
Die Welbutrin was bij mij heel erg vervelend qua bijwerkingen in het begin.
Daarna ging het beter, dus dit is echt iets waar je doorheen moet
Komt goed gozer, je mag altijd de PS4 weer een keer aanzetten he
quote:Op woensdag 22 maart 2017 10:48 schreef motorbloempje het volgende:
Hier doet de prozac (wel een lichte dosis) zijn werk goed Gaat al zoveel beter na anderhalve week. Puike shit.
Je zou op zich naar de apotheek bij het dichtstbijzijnde ziekenhuis kunnen gaan op zondag? Het overslaan van één dosis kan volgens mij geen kwaad. Het zal geen twee weken verkloten. Maar gezien jouw klachten en angsten zou ik dit soort situaties voortaan voorkomen.quote:Op zondag 26 maart 2017 04:41 schreef iPancakeMix het volgende:
Kan het overslaan van een dosis Wellbutrin problemen opleveren? Heb geen rekening gehouden met het feit dat ik morgen mijn laatste tablet slik en maandag pas in de avond tijd heb om naar de apotheek te gaan voor mijn herhalingsrecept. Ik slik ze 's ochtends dus dat zou betekenen dat ik de dosis van maandag over moet slaan (denk ik?) Ben namelijk best bang dat dit mijn gemaakte progressie van de afgelopen 2 weken helemaal gaat verkloten.
Met SSRI's zoals fluoxetine is het zo dat er vaak bij de start van het medicijn meer bijwerkingen zijn, die na een week of twee minder worden. Dat betekent niet dat je na een paar weken helemaal geen bijwerkingen meer zult merken. Ik zou het nog eens goed met je huisarts bespreken; misschien is een ander middel een betere keus.quote:Op maandag 27 maart 2017 15:57 schreef feyenoordfan92 het volgende:
Hoi, vanwege een ernstige depressie zit ik sinds 18 januari jl. aan de fluoxetine. Eerst 10mg, maar omdat het vrij nihil werkte, ong. 4 weken geleden naar 20mg per dag overgestapt. Alleen sindsdien heb ik best wel bijwerkingen (oorsuizen, 'een brok in de keel', spastische bewegingen, helemaal verkrampt zijn, derealisatie- dit heb ik nu niet meer) en het is nog steeds niet over. Terwijl in de bijsluiter staat dat bijwerkingen maar 2 weken duren, en ik bijna al m'n vierde week dubbele dosis zit. Is dit normaal?
Gelukkig heb ik het niet de hele dag door en ook niet iedere dag even erg, maar het zware, depressieve gevoel dat ik eerst had is nu vervangen door de bijwerkingen en per saldo kan ik zelfs moeilijk zeggen wat erger is.
Mooi hè? Kijk, het is nog niet helemaal je-van-het, en dat kan ook niet, máár de bijwerkingen waren in elk geval compleet afwezig, en het heeft me een belangrijke week goed doorgeholpenquote:
Mhi ik kan me nog de week herinneren dat ik dacht dat het écht begon te werken... de zuigende slurrie die oplostequote:Op woensdag 29 maart 2017 14:39 schreef motorbloempje het volgende:
[..]
Mooi hè? Kijk, het is nog niet helemaal je-van-het, en dat kan ook niet, máár de bijwerkingen waren in elk geval compleet afwezig, en het heeft me een belangrijke week goed doorgeholpen
Het kan op zich geen kwaad een enkele dosis over te slaan. Meestal blijft het zeg maar wat langer in je bloed zitten waardoor je er dan niet echt wat van zal merken. Dit kan trouwens ook best verradelijk zijn, meestal merk je het wel als je het meerdere dagen achter elkaar niet neemt.quote:Op zondag 26 maart 2017 04:41 schreef iPancakeMix het volgende:
Kan het overslaan van een dosis Wellbutrin problemen opleveren? Heb geen rekening gehouden met het feit dat ik morgen mijn laatste tablet slik en maandag pas in de avond tijd heb om naar de apotheek te gaan voor mijn herhalingsrecept. Ik slik ze 's ochtends dus dat zou betekenen dat ik de dosis van maandag over moet slaan (denk ik?) Ben namelijk best bang dat dit mijn gemaakte progressie van de afgelopen 2 weken helemaal gaat verkloten.
Ik heb zelf geen echte zware depressie, maar ik denk inmiddels wel een lichte. Wel nog zeker een lichte vorm van angststoornissen die ik nu wat meer onder controle heb en die 1.5 jaar terug nog veel erger was. Ik kon amper nog naar mensen hun huis of lang in de supermarkt blijven.quote:Op donderdag 30 maart 2017 16:33 schreef iPancakeMix het volgende:
Ik denk steeds terug aan vroeger, toen ik nog een 10 jarige knaap was die op de basisschool zat, heel veel vrienden had en geen zorgen had. Gamen met vrienden, RuneScape spelen, dat soort dingen. Ik vraag me dan af waar het nou in godsnaam is misgegaan. De gedachte dat ik misschien nooit meer dat gelukkige kind zal zijn is nog het ergste..
Ik denk niet dat het raar is om zo tegen afspraken met hulpverleners op te zien en opgelucht te zijn als die er een tijdje niet zijn.quote:Op woensdag 29 maart 2017 14:27 schreef magnetronkoffie het volgende:
Is het raar dat je angst het ergste is wanneer je een afspraak met bepaalde faal-hulpverleners hebt staan en dat die angst het minste is op 't moment dat je voorlopig geen vooruitzicht hebt op een afspraak met die bepaalde groep faal-hulpverleners? Toen ik ze (door ziekte, afwezigheid, cursusdag en "we bellen later nog wel terug") een aantal maanden helemaal niet meer sprak, ging ik ook opeens een stuk beter slapen. De alprazolam heb ik de laatste tijd bijna helemaal niet meer nodig gehad om te slapen.
Ik blijk trouwens wel een soort sociale angst te hebben, maar eigenlijk alleen maar bij compleet nieuwe groepen mensen. Ik weet gelukkig wel uit ervaring dat dit na een tijdje weer weggaat.
Ik heb verder trouwens wel nog wat andere hulpverleners en dat loopt al een end beter (was wel enorm veel regelwerk om dat van de grond te krijgen maar het is me wel gelukt ( )).
Ik word zelfs al bloednerveus als ik naar de receptie van die ene hulpverleningsinstantie wil bellen om eenaafspraak af te zeggen .
Bij ander hulpverleners heb ik dit probleem eigenlijk niet (of ieg lang niet zo erg).
Denkende aan vroeger, heb je dan voor jezelf helder hoe je zou willen dat je leven nu of in de nabije toekomst eruitziet? Daarmee bedoel ik specifieke ideeën die je om kunt zetten in praktische, realistische doelstellingen.quote:Op donderdag 30 maart 2017 16:33 schreef iPancakeMix het volgende:
Ik denk steeds terug aan vroeger, toen ik nog een 10 jarige knaap was die op de basisschool zat, heel veel vrienden had en geen zorgen had. Gamen met vrienden, RuneScape spelen, dat soort dingen. Ik vraag me dan af waar het nou in godsnaam is misgegaan. De gedachte dat ik misschien nooit meer dat gelukkige kind zal zijn is nog het ergste..
Kan het ook zo wezen dat je faalhulpverleners zo eng zijn omdat ze eigenlijk niet falen?quote:Op woensdag 29 maart 2017 14:27 schreef magnetronkoffie het volgende:
Is het raar dat je angst het ergste is wanneer je een afspraak met bepaalde faal-hulpverleners hebt staan en dat die angst het minste is op 't moment dat je voorlopig geen vooruitzicht hebt op een afspraak met die bepaalde groep faal-hulpverleners? Toen ik ze (door ziekte, afwezigheid, cursusdag en "we bellen later nog wel terug") een aantal maanden helemaal niet meer sprak, ging ik ook opeens een stuk beter slapen. De alprazolam heb ik de laatste tijd bijna helemaal niet meer nodig gehad om te slapen.
Ik heb even een lijstje gemaakt.quote:Op donderdag 30 maart 2017 20:32 schreef kuolema het volgende:
[..]
Ik denk wel dat de reden van die angst - je vindt dat je hulpverleners falen - iets is om wat mee te doen, namelijk de gesprekken met deze mensen stoppen en eventueel om een vervangende hulpverlener vragen als dat mogelijk is. Ik begrijp hoe vervelend dat kan zijn, vooral omdat je niet van tevoren weet of het nu wel zal bevallen en of het zin heeft om weer zo'n nieuwe stap te zetten en erin te investeren.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt."Gelukkig" heb ik al vaker een burn-out gehad, dus ik weet onderhand wel hoe ik daar zo snel en zo efficiënt weer uit moet komen. Wel merk ik dat wanneer ik veel stress ervaar, ik makkelijk weer kan terugvallen maar ik denk dat dat door de trauma's komt.
Bij 1 hulpverlenersinstantie lijkt het wel te gaan lopen nu en bij de ander ervaar ik nu dus al die stress.
Ik heb gelukkig wel eindelijk een nieuwe wasmachine
Het kan nog steeds wel hoor. Ik game zelfs nu nog steeds af en toe even met iemandquote:Op donderdag 30 maart 2017 16:33 schreef iPancakeMix het volgende:
Ik denk steeds terug aan vroeger, toen ik nog een 10 jarige knaap was die op de basisschool zat, heel veel vrienden had en geen zorgen had. Gamen met vrienden, RuneScape spelen, dat soort dingen. Ik vraag me dan af waar het nou in godsnaam is misgegaan. De gedachte dat ik misschien nooit meer dat gelukkige kind zal zijn is nog het ergste..
Kan het zo wezen dat juist het feit dat mensen er vooral van lijken te houden mij steeds opnieuw aan het twijfelen te brengen de reden is dat ik stil blijf staan en dat ik me rot blijf voelen?quote:Op donderdag 30 maart 2017 21:59 schreef meeleez het volgende:
[..]
Kan het ook zo wezen dat je faalhulpverleners zo eng zijn omdat ze eigenlijk niet falen?
quote:Op vrijdag 31 maart 2017 23:19 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Kan het zo wezen dat juist het feit dat mensen er vooral van lijken te houden mij steeds opnieuw aan het twijfelen te brengen de reden is dat ik stil blijf staan en dat ik me rot blijf voelen?
Ik weet en voel toch prima aan wat goed voor me is en als ik naar mensen blijf luisteren die (bijna huilend of zo) blijven zeggen "maar ik wil je alleen maar helpen!!" me misschien helemaal niet willen helpen? Of zelfs ook maar het beste met me voor hebben?
Als ze het beste met me voor hebben, waarom luisteren ze dan niet naar mij en waarom begrijpen ze me dan niet? Waarom zorgen ze ervoor dat ik me geroepen voel ze te vertrouwen als dat vertrouwen niet in de feiten terug te vinden is? Ik kan ten slotte gewoon zien wie er -feitelijk- goed voor me is en wie de beste intenties hebben.
Het hebben van goede intenties is op lange termijn in principe altijd meetbaar in de resultaten, het is gewoon een kwestie van de juiste patronen leren herkennen.
Patroon?quote:Op vrijdag 31 maart 2017 00:18 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Ik heb even een lijstje gemaakt.
Ik heb sinds begin 2016 -8 keer- zelf een wissel aangevraagd "want geen klik bla bla".
Ik bedoel het heel erg goed. Ik vraag je te kijken op een andere manier. Mijn lief is al bijna drie jaar aan het tobben met allerlei angsten en ik merk aan hem dat als er een afspraak met een hulpverlener aankomt hij een stuk minder goed in zijn vel zit. De mogelijkheid dat iemand iets tegen hem gaat zeggen waarmee hij dan weer iets 'moet' maakt de afspraak spannend en zorgt voor een kort lontje.quote:Ik zou het trouwens wel toffer vinden als je gewoon zegt wat je wilt zeggen in plaats van dat je zo beduidenisloos gaat lopen vissen. Mijn probleem is niet zozeer dat ik mezelf tegenhoud omdat ik ergens bang voor zou zijn of in een soort zelfontkenning ofzo (tenzij je die trauma's bedoelt, maar dat is iets wat ik sowieso niet helemaal zelf kan oplossen (ook al doe ik dat liever wel zelf, want dan ben ik tenminste afhankelijk van iemand anders)), maar dat anderen me letten me volledig te ontplooien en me goed te voelen en 100% mezelf te zijn. Ik weet heus wel dat sommige mensen er helemaal niet van houden me zo kritisch op anderen te zien zijn, maar ik ben van nature nou eenmaal iemand die zegt wat ie voelt en daarin niet beperkt wil worden doordat anderen trachten mij schuldgevoelens aan te praten of me aan het twijfelen willen brengen.
Misschien dat je dit wel goed bedoelt hoor...maar dan ga ik me afvragen of de meeste mensen echt zo simpel zijn. Het is een hele kunst om anderen verder te helpen komen en daarvoor zal je veel inzet moeten uitvoeren, dat kan je niet uit een boekje leren of met een oneliner afdoen.
Wat was het dan, als het geen depressie was?quote:Mijn angsten zijn ondertussen niet m'n eigen gevangenis meer (want ik ga niet meer met de verkeerde mensen om (behalve dan wat de hulpverlening betreft)), maar ik besef wel dat ik ook fysieke limieten heb.
Ik heb nu al absurd veel wissels gehad, maar het einde is toch wel in zicht aan het komen nu. Nadat ik met die trauma's heb afgerekend verwacht ik al veel minder van hulpverlening afhankelijk te zijn en daar verheug ik me al op. je moet het gewoon zelf doen en niet teveel een braindead lemming zijn.
Ik merkte trouwens dat in de 2 maanden dat die hulpverleners compleet uit het zicht waren (o.a. ziekte weer en omdat ik diens opvolger ook had geweigerd), ik ineens weer goed ging slapen. Ik slaap tegenwoordig zelfs geregeld gewoon 8u/nacht, iets wat me in 2 jaar tijd niet gelukt is.
Slaapmedicatie neem ik nagenoeg helemaal niet meer (zeg maar hooguit 1x/2 weken nu, maar dan als kalmeringsmiddel).
M'n stemming is de laatste anderhalve maand ook een enorm stuk beter geworden. Die 'depressie'...ik snap wel dat ie me die diagnose wilde geven, maar eerlijk gezegd denk ik niet dat ik er veel aan ga hebben. Enige is dat dit herstel op 't moment wel nog redelijk fragiel is (kan nog steeds relatief slecht tegen stress etc), maar ik vind het resultaat niet slecht terwijl ik 2 maanden terug in het diepst van de put zat.
Ja, je wilt natuurlijk alleen maar helpen.quote:Op vrijdag 31 maart 2017 23:45 schreef meeleez het volgende:
[..]
[..]
Patroon?
[..]
Ik bedoel het heel erg goed.
Welke andere manier dan?quote:Ik vraag je te kijken op een andere manier.
Ik tob al m'n hele leven en zit al 13 jaar non-stop in de hulpverlening. Waarom zit hij een stuk minder goed in z'n vel als hij een afspraak met -een- hulpverlener heeft? Heeft hij dan niet (net zoals ik nu dus wel heb) hulpverleners waar hij zich wel prettig bij voelt?quote:Mijn lief is al bijna drie jaar aan het tobben met allerlei angsten en ik merk aan hem dat als er een afspraak met een hulpverlener aankomt hij een stuk minder goed in zijn vel zit. De mogelijkheid dat iemand iets tegen hem gaat zeggen waarmee hij dan weer iets 'moet' maakt de afspraak spannend en zorgt voor een kort lontje.
Het gaat nu in elk geval beter dan walgelijk kut waarin alles perfect fout gaat, maar ik zou het toffer vinden als de halve wereld (waaronder dus de helft van de hulpverlening) eens zou afstappen van het idee dat ze menen de waarheid in pacht te hebben en vooral dat ze menen beter te weten wat goed voor me is en waarbij ik een waar mijnenveld moet bewandelen om alleen al aan iemand duidelijk te maken dat ze ernaast zitten zonder dat ze zich meteen door en door gekwetst gaan voelen.quote:[..]
Wat was het dan, als het geen depressie was?
Super fijn voor je dat het beter gaat, ik gun je alle geluk van de wereld.
ja, patroonquote:Op vrijdag 31 maart 2017 23:45 schreef meeleez het volgende:Patroon?
Nee hoor, niet mijn vak.quote:Op vrijdag 31 maart 2017 23:58 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Ja, je wilt natuurlijk alleen maar helpen.
quote:[..]
Welke andere manier dan?
quote:Op vrijdag 31 maart 2017 23:45 schreef meeleez het volgende:
[..]
De mogelijkheid dat iemand iets tegen hem gaat zeggen waarmee hij dan weer iets 'moet' maakt de afspraak spannend en zorgt voor een kort lontje.
Jawel. En dan nog is een afspraak spannend, want wie weet moet hij iets.quote:Ik tob al m'n hele leven en zit al 13 jaar non-stop in de hulpverlening. Waarom zit hij een stuk minder goed in z'n vel als hij een afspraak met -een- hulpverlener heeft? Heeft hij dan niet (net zoals ik nu dus wel heb) hulpverleners waar hij zich wel prettig bij voelt?
[..]
Wat fijn voor je! Ik hoop dat je progressie doorzet.quote:Het gaat nu in elk geval beter dan walgelijk kut waarin alles perfect fout gaat [...]
Leuk om te weten dat je ook open minded bentquote:Op vrijdag 31 maart 2017 14:23 schreef Droopie het volgende:
Ik ben een tegenstander van psychedilica om je ego te leren begrijpen en/ of bestrijden.
Doordat deze middelen je op plekken laten komen in je hoofd waar je het bestaan niet vanaf wist, en dat kunnen hele vervelende plekken zijn.
Persoonlijk ben ik groot fan van schematherapie, acceptatie van je denken, leren omgaan met je triggers en ook begrip hebben voor waarom je op bepaalde zaken zo reageert..
Zodat je er op kan anticiperen.
Zelf het ik de behandeling dubbele diagnose gehad, dus ben zeker wel geinteresseerd in je verhalen en opvattingen Propps..
Oja, mindfullness werkte voor mij wel redelijk, hoe sceptisch ik ook was
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |