SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Croce e delizia cor. Misterioso, Misterioso altero, croce e delizia al cor.
quote:Op donderdag 19 januari 2017 22:00 schreef Mathemaat het volgende:
Even een kleine update na een half jaar.Ben je tevreden over het resultaat?SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Hell To The Liars
quote:Op donderdag 19 januari 2017 22:07 schreef Droopie het volgende:
[..]
Ben je tevreden over het resultaat?
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Croce e delizia cor. Misterioso, Misterioso altero, croce e delizia al cor.
Dat zou wel heel goed zijn. Ik hoop het voor je!quote:Op donderdag 19 januari 2017 21:21 schreef bloempjuh het volgende:
[..]
Ik heb nu al de zenuwen voor wéér een nieuwe UWV'er. Maar als het waar is wat de arts zei vandaag (baan van 15 uur + aanvulling uit ziektewet = evenveel inkomen als nu) dan ben ik best blij ja. Zéker als ze me toestaan te wachten op een baan bij de Bieb -waar ik vrijwillig werk-...
Prometazine is evt ook nog een optie. Is nog lichter dan Seroquel.quote:Op woensdag 18 januari 2017 14:25 schreef SLP_ het volgende:
[..]
Nee, word op dit moment nog niet behandeld voor ADHD. Had er vroeger ook in mindere mate last van, kon het beter handelen. Wellicht straks wel, maar mn psychiater wil eerst de depressie en angst behandelen, en eventueel daarna met ADHD medicatie beginnen.
[..]
Zal bij mijn volgende afspraak bij de psychiater dat eens aankaarten, wellicht dat ik dat ook kan proberen! En ja, bij de psycholoog houd ik me bezig met ontspannende trucjes en activiteiten. Het wil alleen nog niet zo helpen
Hoi! Leuk iets van je te lezen. Wat vind je van je nieuwe baan en wat voor dagbesteding heb je daarnaast? Misschien is daarin iets aan te passen? Misschien kun je met die vriendin skypen met webcam, eventueel een vaste dag afspreken daarvoor.quote:Op zondag 22 januari 2017 16:06 schreef rainbowwarrior het volgende:
Heb hier al lang niet meer gepost (ik heb hier nooit heel vaak gepost, maar toch...).
Hoe gaan jullie met (kleinere) terugvallen om? Ik had nu best wel een lange periode waar eigenlijk alles meestal goed/normaal liep. Ik denk zo'n 9 maanden. Ik was meestal tevreden, heb genoeg geld, leuke contacten, leuke bezigheden en zo. En nu sinds een maand of zo merk ik dat het steeds slechter met me gaat. Er waren wel wat veranderingen in mijn leven, maar ik dacht aanvankelijk dat dat niet zoveel invloed zou hebben; mijn beste vriendin is verhuisd (die zie ik nu veel minder vaak), ik heb een nieuwe baan (heb alsnog wel erg veel vrij, misschien is dat ook een probleem...). En dan is het nu natuurlijk winter... Van de feestdagen houd ik niet, maar ook daar kon ik deze keer goed mee omgaan en heb nog vrij leuke dingen gedaan eigenlijk.
En dan was het voor mij gevoeld van de 1 op de andere dag alles weer klote. Ik zit weer in mijn oude gevoelens, voel me erg eenzaam, heb weer de negatieve gedachtes van voorheen. Wat is dat klote zeg. En alles wat ik bij de therapie geleerd heb, ben ik vergeten, naja, zo voelt het aan. Is er echt zoiets als een winterdepressie?
Wat ik zo vervelend aan zo'n "terugval" vind, is dat dat ik meteen heel erg bang word, dat ik weer zo depressief word als 2-3 jaar geleden. Ik voel me dus niet alleen slecht, nu heb ik ook nog angst. En wat ik raar vind is dat ik wanneer het slechter gaat, vrienden/bekenden minder contact opnemen, ik ruzie met mijn vriend krijg (dat maakt alles bij mij nog veel erger) en dat veel dingen mis gaan, die daarvoor niet mis gingen. Misschien is het eigenlijk altijd wel zo, maar nu valt het me meer op?
Wat doen jullie in zo'n geval? Ik heb in de afgelopen weken geprobeerd er tegen te vechten met weinig resultaat, ik zet mezelf vooral daarmee onder druk. Nu probeer ik het eerder te accepteren en sta het dan ook toe dan maar minder te doen als voorheen, maar hier thuis zitten en niets doen is ook niet zo goed. Ik zit er weer hard aan te denken om nog een therapie te volgen, alhoewel mijn laatste therapie pas anderhalf jaar geleden gestopt is.
Wat staat er in de bijsluiter dan?quote:Op zondag 29 januari 2017 11:49 schreef SLP_ het volgende:
Ik slik nu sinds 28-12 Sertraline 50mg. Merkte deze week opeens dat ik me al heel anders voel en anders reageer op situaties en dat de Sertraline dus zn werk doet. Super fijn! Gebruikte eerst regelmatig wat Oxazepam 50, maar kon dat deze week laten staan. De geestelijke behoefte is er wel, maar het is niet alsof het lichamelijk ''nodig'' is. Heb laatste paar dagen wel mega erg last van hoofdpijn, zou dat ontwenningsverschijnselen kunnen zijn van de Oxa? Anyway, ik heb de laatste tijd opeens last van blauwe plekken, zonder dat ik me gestoten heb. Ze zitten allemaal op mn rechter bovenbeen, dus het is niet echt verspreid Las op internet dat dat een bijwerking kan zijn van de sertraline en dat er dan vaak over wordt gestapt op een ander middel. Heeft iemand hier ervaring mee? Ik wil eigenlijk niet overstappen, omdat ik nu merk dat het werkt en dat is zo'n fijn gevoel. En zie het niet zitten om straks met een nieuwe pil te beginnen met bijwerkingen enz..
Bijwerkingen: Zeer zelden (bij minder dan 1 op de 100 mensen)quote:Op zondag 29 januari 2017 19:35 schreef Mathemaat het volgende:
[..]
Wat staat er in de bijsluiter dan?
Ik zou het dan gewoon met je arts overleggen. Het kan vrij gevaarlijk zijn of het kan niets zijn.quote:Op zondag 29 januari 2017 21:06 schreef SLP_ het volgende:
[..]
Bijwerkingen: Zeer zelden (bij minder dan 1 op de 100 mensen)
''Sneller en langer bloeden bij een verwonding. Dit merkt u ook aan blauwe plekken en bloedneuzen. Raadpleeg uw arts als u daar veel last van heeft. Dit medicijn kan problemen geven bij bloedingen. Meld daarom uw arts dat u dit medicijn gebruikt wanneer u een operatie moet ondergaan.''
Oh, heb ook al 2 keer een bloedneus gehad afgelopen 10 dagen.
Alprozolam is goed spul, alleen behoorlijk verslavend.quote:Op woensdag 1 februari 2017 22:43 schreef iPancakeMix het volgende:
Wie heeft er ooit benzo's gebruikt om goed in slaap te komen? Ik gebruik af en toe alprazolam als ik 's nachts wakker word en in paniek raak omdat ik niet meer in slaap te komen, maar ik weet niet of het nou echt zo slecht is als dat ze op internet zeggen.
Ik heb verschillende geprobeerd en gebruik al een paar jaar zo nu en dan flurazepam.quote:Op woensdag 1 februari 2017 22:43 schreef iPancakeMix het volgende:
Wie heeft er ooit benzo's gebruikt om goed in slaap te komen? Ik gebruik af en toe alprazolam als ik 's nachts wakker word en in paniek raak omdat ik niet meer in slaap te komen, maar ik weet niet of het nou echt zo slecht is als dat ze op internet zeggen.
Fijn dat mijn dokter zonder na te denken een ex-verslaafde dit middel 8 maanden liet gebruikenquote:
Maar je weet over het algemeen niet van tevoren wanneer je 's nachts wakker gaat worden. Preventief slikken is een slecht idee, want dan zou je vaker gebruiken dan nodig is en voor je het weet ben je verslaafd.quote:Op woensdag 1 februari 2017 23:42 schreef Droopie het volgende:
[..]
Fijn dat mijn dokter zonder na te denken een ex-verslaafde dit middel 8 maanden liet gebruiken
Ik gebruikte het voor het dempen van nare gedachten en vrat ze als snoepjes.
Dus wat je zegt komt wel overeen met mijn eigen ervaring.
En neem het voor het slapen en niet als je halverwege wakker wordt.
Dan is het s'morgens bijna uitgewerkt en ben je snel weer helder.
Goed om te horen. En is het de laatste dagen ook gelukt?quote:Op donderdag 2 februari 2017 22:24 schreef SLP_ het volgende:
Vannacht voor het eerst flurazepam gebruikt. Eerste middel waarbij ik gewoon heeeeerlijk slaap en niet 20x wakker word, en als ik wakker word gewoon weer snel kunnen slapen. Ik voelde me zeer gelukkig toen ik vanochtend wakker werd, heerlijk spul Blij dat ik eindelijk een keer iets heb waar ik écht van slaap
Laatste dagen weer wat minder, maar vanavond neem ik er weer een. Kan ik de week iig uitgerust beginnenquote:Op zondag 5 februari 2017 13:04 schreef Biekuh het volgende:
[..]
Goed om te horen. En is het de laatste dagen ook gelukt?
Ik houd deze reeks trouwens al tig weken in de gaten (en heb jouw posts dus ook gelezen) maar had eigenlijk niks zinnigs te vertellen .
Ik heb sertraline. Eerste twee weken wel opeens heel erg veel zin in chocola, terwijl ik eigenlijk niet zo van de chocola ben maar nu merk ik geen verschil meer qua eetlustquote:Op maandag 6 februari 2017 00:51 schreef Quotidien het volgende:
Heeft er iemand ervaringen met antidepressiva zonder bijwerkingen op de eetlust en slaap?
Misschien heb je hier wat aan (wat eetlust betreft, naar beneden scrollen voor de tabel):quote:Op maandag 6 februari 2017 00:51 schreef Quotidien het volgende:
Heeft er iemand ervaringen met antidepressiva zonder bijwerkingen op de eetlust en slaap?
Vandaag bij psych geweest en na verhaal over nare bijwerkingen ook sertraline voorgeschreven. Laten we hopen dat deze wel goed helpt.quote:Op maandag 6 februari 2017 05:59 schreef SLP_ het volgende:
[..]
Ik heb sertraline. Eerste twee weken wel opeens heel erg veel zin in chocola, terwijl ik eigenlijk niet zo van de chocola ben maar nu merk ik geen verschil meer qua eetlust
Ik hoop het ook voor je! Na week of 4 begon het bij mij al aan te slaan Hoop bij jou ook.quote:Op woensdag 8 februari 2017 02:39 schreef Quotidien het volgende:
[..]
Vandaag bij psych geweest en na verhaal over nare bijwerkingen ook sertraline voorgeschreven. Laten we hopen dat deze wel goed helpt.
\quote:Op woensdag 8 februari 2017 15:29 schreef SLP_ het volgende:
[..]
Ik hoop het ook voor je! Na week of 4 begon het bij mij al aan te slaan Hoop bij jou ook.
Ik heb trouwens wel veel last van blauwe plekken en bloedneuzen sinds ik het gebruik. Psych zei dat het waarschijnlijk niks is, maar moet toch maar even bloedonderzoek doen om te checken. Dus morgen lekker bloedprikken
Jup, had er voorheen nooit last van. Het schijnt bloedverdunnend te werkenquote:Op woensdag 8 februari 2017 16:50 schreef Quotidien het volgende:
[..]
\
Komt dat door de sertraline denk je? Dat zijn wel bizarre bijwerkingen zeg.
Ik denk dat het tussen de oren zit aangezien fluoxetine een vrij lange half-life heeft relatief tot andere ssri's.quote:Op zaterdag 11 februari 2017 00:42 schreef iPancakeMix het volgende:
Vanaf 10 februari begonnen met Prozac (fluoxetine) op aanraden van mijn psychiater bij de GGZ. Ze denkt dat deze SSRI het beste aansluit op mijn behoeften.
Ik ben erg blij dat ik (tot nu toe) nog geen enkele bijwerking heb ervaren, misschien komen deze nog (?)
Wat ik me wel afvraag is of het mogelijk is om na dag 1 al iets te merken. Je hoort namelijk altijd dat het weken tot maanden kan duren voordat je pas echt effect merkt, maar ik had vandaag al het idee dat ik een stabiele en goede stemming had en ook op mijn werk beter presteerde. Wanneer ik thuiskwam was ik ook niet mentaal gesloopt zoals normaal en was nog steeds net zo opgepept als de rest van de dag. Zit dit tussen mijn oren of kan dit echt zo zijn?
Ik zou beginnen met je mondverzorging serieus te gaan nemen, en praat hierover met je huisarts. Het is voor hem/haar goed om te weten dat je om dit soort dingen stresst, dan kan hij/zij daar ook bij helpen.quote:Op zaterdag 18 februari 2017 23:40 schreef iPancakeMix het volgende:
Ugh.. Ik zit me sinds vanavond al heel de tijd zorgen te maken. Ik heb mezelf mede dankzij Google weer aan lopen praten dat ik mondkanker heb. Ik ben echt een enorme hypochonder en ik kan maar niet van Google afblijven.
Ik heb al sinds mijn 12e weleens dat mijn mond/keel opeens gevoelloos wordt en dat ik in paniek raak. De afgelopen 3 weken heb ik al drie keer meegemaakt dat ik een pijnlijke en branderige keel heb, met pijn in mijn gehemelte. Ik krijg snel wondjes in mijn mond omdat mijn algehele mondverzorging slecht is en mijn eetpatroon ook niet al te gezond is. Roken en alcohol doe ik echter niet aan.
Nu komen natuurlijk alle symptomen voor mondkanker weer overeen met waar ik last van heb, en ben ik al heel de avond in paniek. Zou het noodzakelijk zijn om een bezoekje te brengen aan de KNO-arts of zit het gewoon weer geheel tussen mijn oren en hoort het bijvoorbeeld bij chronische hyperventilatie of angst? Ik ben tevens ook pas 19.
Wat haat ik dit toch.
Volgens mij weet je zelf heel goed dat dit afkomstig is uit je hypochondrie maar zoek je toch nog een soort bevestiging hier. Maar ik ben geen arts.quote:Op zaterdag 18 februari 2017 23:40 schreef iPancakeMix het volgende:
Ugh.. Ik zit me sinds vanavond al heel de tijd zorgen te maken. Ik heb mezelf mede dankzij Google weer aan lopen praten dat ik mondkanker heb. Ik ben echt een enorme hypochonder en ik kan maar niet van Google afblijven.
Ik heb al sinds mijn 12e weleens dat mijn mond/keel opeens gevoelloos wordt en dat ik in paniek raak. De afgelopen 3 weken heb ik al drie keer meegemaakt dat ik een pijnlijke en branderige keel heb, met pijn in mijn gehemelte. Ik krijg snel wondjes in mijn mond omdat mijn algehele mondverzorging slecht is en mijn eetpatroon ook niet al te gezond is. Roken en alcohol doe ik echter niet aan.
Nu komen natuurlijk alle symptomen voor mondkanker weer overeen met waar ik last van heb, en ben ik al heel de avond in paniek. Zou het noodzakelijk zijn om een bezoekje te brengen aan de KNO-arts of zit het gewoon weer geheel tussen mijn oren en hoort het bijvoorbeeld bij chronische hyperventilatie of angst? Ik ben tevens ook pas 19.
Wat haat ik dit toch.
Het kan ook valse bezorgdheid zijn als mensen bij de algemene symptomen van kanker die door heel veel aandoeningen kunnen komen direct aan kanker denken. Maar ja, beter te bezorgd dan te weinig natuurlijk, je geestelijke gezondheid moet er alleen niet onder lijdenquote:Op maandag 20 februari 2017 00:22 schreef Lienekien het volgende:
Dat is wel een soort van valse geruststelling, denken dat je het wel duidelijk zou merken als je kanker hebt.
Of dus jezelf erop proberen voor te bereiden.quote:Op maandag 20 februari 2017 06:10 schreef raspberryPi het volgende:
Dus het gaat alleen weg als je niemand meer dichtbij laat komen? Daar is het
al een beetje te laat voor en nu zit ik constant met die angst in mn kop en ik wil daar van af maar weet niet hoe. Iemand een tip, liefst iets waar geen therapie e.d bij betrokken zijn.
Waarom mag er geen therapie bij betrokken zijn? Je zegt dat je er vanaf wil, dat je niet weet hoe, maar de meest logische optie wijs je af.quote:Op maandag 20 februari 2017 06:10 schreef raspberryPi het volgende:
Dus het gaat alleen weg als je niemand meer dichtbij laat komen? Daar is het
al een beetje te laat voor en nu zit ik constant met die angst in mn kop en ik wil daar van af maar weet niet hoe. Iemand een tip, liefst iets waar geen therapie e.d bij betrokken zijn.
Omdat ik niet wil dat mn vriendin dit weet, ik schaam mezelf ervoor. En ik heb ook een hekel aan praten over mn gevoel. Is er geen andere weg?quote:Op dinsdag 21 februari 2017 10:37 schreef Fripsel het volgende:
[..]
Waarom mag er geen therapie bij betrokken zijn? Je zegt dat je er vanaf wil, dat je niet weet hoe, maar de meest logische optie wijs je af.
Dat probeer ik maar gaat moeilijk. Tot voor kort wist ik zelf niet eens dat ik dit hadquote:Op maandag 20 februari 2017 20:52 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
[..]
Het kan ook valse bezorgdheid zijn als mensen bij de algemene symptomen van kanker die door heel veel aandoeningen kunnen komen direct aan kanker denken. Maar ja, beter te bezorgd dan te weinig natuurlijk, je geestelijke gezondheid moet er alleen niet onder lijden
[..]
Of dus jezelf erop proberen voor te bereiden.
Aan iets anders denken, afleiding zoeken.
Als je echt erge last hebt van verlatingsangst dan kan je vriendin toch bijna niet niet merken dat er iets is?quote:Op dinsdag 21 februari 2017 10:57 schreef raspberryPi het volgende:
[..]
Omdat ik niet wil dat mn vriendin dit weet, ik schaam mezelf ervoor. En ik heb ook een hekel aan praten over mn gevoel. Is er geen andere weg?
Zij heeft een soortgelijk probleem , dus zij vind mijn tientallen whatsappjes niet erg, maar ze weet niets van mijn paniek als ze bijvoorbeeld geen antwoordquote:Op dinsdag 21 februari 2017 11:06 schreef Fripsel het volgende:
[..]
Als je echt erge last hebt van verlatingsangst dan kan je vriendin toch bijna niet niet merken dat er iets is?
Wat voor soort weg zoek je dan wel? Een zelfhulpboek ofzo?quote:Op dinsdag 21 februari 2017 10:57 schreef raspberryPi het volgende:
[..]
Omdat ik niet wil dat mn vriendin dit weet, ik schaam mezelf ervoor. En ik heb ook een hekel aan praten over mn gevoel. Is er geen andere weg?
Ik heb er geen ervaring mee maar aangezien er tegenwoordig over alle onderwerpen zelfhulpboeken, lotgenotenfora en e-modules te vinden zijn, heb ik het even voor je door Google gehaald. Het antwoord is ja, die bestaan. Je kunt van alles en nog wat in je uppie gaan proberen om hiervan te komen terwijl je jezelf voor houdt dat je vriendin het niet merkt en ze je appjes niet storend vindt.quote:
Daarom wil ik er ook vanaf, het stoort me ook erg.quote:Op dinsdag 21 februari 2017 16:47 schreef Luchtbel het volgende:
[..]
Ik heb er geen ervaring mee maar aangezien er tegenwoordig over alle onderwerpen zelfhulpboeken, lotgenotenfora en e-modules te vinden zijn, heb ik het even voor je door Google gehaald. Het antwoord is ja, die bestaan. Je kunt van alles en nog wat in je uppie gaan proberen om hiervan te komen terwijl je jezelf voor houdt dat je vriendin het niet merkt en ze je appjes niet storend vindt.
Als je ervan uitgaat dat je verlatingsangst is gebaseerd op irrationele gedachten, dan zou je iets kunnen hebben aan de rationeel-emotieve therapie (RET). Daar kun je heel goed zelf mee aan de slag. Een handig boekje is: https://www.bol.com/nl/p/ret-jezelf/9200000007707935/quote:
Hoezo kan zij meer dood gaan dan de gemiddelde persoon die je achter laat? Is ze ziek, of heb je toch niet zo goed door wat irrationeel is of niet? Dat bedoel ik niet gemeen.quote:Op dinsdag 21 februari 2017 17:20 schreef raspberryPi het volgende:
Ik zal het kopen maar voor mij is de angst niet irrationeel. Ik weet dat ze echt dood kan gaan, en daarom durf ik nooit haar lang alleen te laten. En schiet ik in paniekmodus als ze geen antwoord geeft. Of als ze weg is en ik niet weet waar ze is.
Ik weet dat ik mezelf echt gek maak maar ik kan het niet helpen.
Als jij het niet kan helpen...quote:Op dinsdag 21 februari 2017 17:20 schreef raspberryPi het volgende:
Ik zal het kopen maar voor mij is de angst niet irrationeel. Ik weet dat ze echt dood kan gaan, en daarom durf ik nooit haar lang alleen te laten. En schiet ik in paniekmodus als ze geen antwoord geeft. Of als ze weg is en ik niet weet waar ze is.
Ik weet dat ik mezelf echt gek maak maar ik kan het niet helpen.
Dat weet ik niet, kon er niks over vinden verder maar dat kwam het meeste in de buurt.quote:Op dinsdag 21 februari 2017 17:28 schreef Luchtbel het volgende:
[..]
Als jij het niet kan helpen...
Want volgens mij ga je hier al een beetje een probleemgebied in. Is angst dat je vriendin ziek wordt en doodgaat wel verlatingsangst?
En helpt het dan als ze je elk half uur appt?quote:Op dinsdag 21 februari 2017 17:28 schreef raspberryPi het volgende:
Nee ze is niet ziek maar zou wel ziek kunnen worden. En voor mij is dat een rationele angst.
Jawel dat helpt wel als ze meteen antwoord geeft, dan ben ik weer even rustig. Maar ik wil haar niet de rest vertellen. Dus met therapie zou ik daar gedwongen toe worden, en dat probeer ik te voorkomen.quote:Op dinsdag 21 februari 2017 21:31 schreef Lienekien het volgende:
[..]
En helpt het dan als ze je elk half uur appt?
Je angst kan wel reëel zijn, d.w.z. dat je iets bedenkt wat inderdaad zou kunnen gebeuren, maar dan hoeven de andere gedachten daaromheen, die je zo'n rotgevoel geven, nog niet rationeel te zijn. Je lijkt nu een ellendig hoopje angst als gevolg van wat je je in je hoofd haalt. En dat hoeft niet.
Dat ze appt helpt tegen je angst dat ze ziek kan worden?!quote:Op dinsdag 21 februari 2017 22:01 schreef raspberryPi het volgende:
[..]
Jawel dat helpt wel als ze meteen antwoord geeft, dan ben ik weer even rustig. Maar ik wil haar niet de rest vertellen. Dus met therapie zou ik daar gedwongen toe worden, en dat probeer ik te voorkomen.
Eerlijkheid in een relatie is best belangrijk. Waarom verzwijg je zoiets wezenlijks?quote:Op dinsdag 21 februari 2017 22:01 schreef raspberryPi het volgende:
[..]
Jawel dat helpt wel als ze meteen antwoord geeft, dan ben ik weer even rustig. Maar ik wil haar niet de rest vertellen. Dus met therapie zou ik daar gedwongen toe worden, en dat probeer ik te voorkomen.
Nee dat ze ziek word en doodgaat is de ergste angst, met geregeld een appje sturen weet ik wel dat ze nog leeft, ze kan ook van de trap vallen bijvoorbeeld, als ik niks terug krijg denk ik dat haar iets is overkomen, dan wil ik haar direct zien en laat ik mn werk tijdelijk even liggen, maar dat heeft tot gevolg dat ik geen werken verder dan een half uur van huis meer durf aan te nemen, en om haar steeds mee te nemen kan ook niet, dan moet ze in de auto wachten tot ik klaar ben, dat vind ze zonde van haar tijd.quote:Op dinsdag 21 februari 2017 22:02 schreef Lienekien het volgende:
[..]
Dat ze appt helpt tegen je angst dat ze ziek kan worden?!
Geen verklaring voor, schaam mezelf ervoor.quote:Op dinsdag 21 februari 2017 22:05 schreef Cat-astrophe het volgende:
[..]
Eerlijkheid in een relatie is best belangrijk. Waarom verzwijg je zoiets wezenlijks?
Hoe denk je dat ze zal reageren als ze er over een poos toch achter komt?
Ik denk dat je toch maar beter psychologische hulp kunt zoeken, want dit gaat wel vrij ver. Lijkt me onderdeel van verder ook niet echt lekker functioneren.quote:Op dinsdag 21 februari 2017 22:09 schreef raspberryPi het volgende:
[..]
Nee dat ze ziek word en doodgaat is de ergste angst, met geregeld een appje sturen weet ik wel dat ze nog leeft, ze kan ook van de trap vallen bijvoorbeeld, als ik niks terug krijg denk ik dat haar iets is overkomen, dan wil ik haar direct zien en laat ik mn werk tijdelijk even liggen, maar dat heeft tot gevolg dat ik geen werken verder dan een half uur van huis meer durf aan te nemen, en om haar steeds mee te nemen kan ook niet, dan moet ze in de auto wachten tot ik klaar ben, dat vind ze zonde van haar tijd.
Klopt, heb ook verslavingsproblemen. Verder functioneer ik nog best aardig. Ik veronderstel dat de huisarts me terug stuurt naar verslavingszorg maar daar wil ik absoluut niet over dit onderwerp praten.quote:Op dinsdag 21 februari 2017 22:23 schreef Lienekien het volgende:
[..]
Ik denk dat je toch maar beter psychologische hulp kunt zoeken, want dit gaat wel vrij ver. Lijkt me onderdeel van verder ook niet echt lekker functioneren.
In plaats van deze angsten aan te pakken laat je ze liever op deze manier je leven beheersen. Ok dan.quote:Op dinsdag 21 februari 2017 22:29 schreef raspberryPi het volgende:
[..]
Klopt, heb ook verslavingsproblemen. Verder functioneer ik nog best aardig. Ik veronderstel dat de huisarts me terug stuurt naar verslavingszorg maar daar wil ik absoluut niet over dit onderwerp praten.
Ik raad je aan te hopen op een wonder.quote:Op dinsdag 21 februari 2017 22:29 schreef raspberryPi het volgende:
[..]
Klopt, heb ook verslavingsproblemen. Verder functioneer ik nog best aardig. Ik veronderstel dat de huisarts me terug stuurt naar verslavingszorg maar daar wil ik absoluut niet over dit onderwerp praten.
Tof dat je zo betrokken bent als vriend.quote:Op dinsdag 21 februari 2017 22:42 schreef Yew het volgende:
Goedeavond, ik heb even een vraag waar misschien een aantal van jullie mij wel mee kunnen helpen.
Ik heb een vriend die zwaar depressief is en ik weet niet zo goed hoe ik hiermee kan helpen of ondersteunen.
In het begin heb ik heel erg aangespoord om contact te zoeken met de huisarts maar dat werkte eigenlijk een beetje averechts. En nu probeer ik mijn best te doen om er op zijn verzoek niet al te veel meer over te beginnen maar dat voelt voor mijzelf heel erg als wegkijken en hem een soort van in de steek te laten.
Dus eigenlijk is de vraag is door blijven vragen de betere optie met het risico dat hij het contact verbreekt of toch maar gewoon meegaan in het blijven doen of er niet een serieus probleem is?
Wat zouden jullie willen?
Ja, ik blijf aangeven dat ik er ben wanneer hij het er wel over wilt hebben of wilt doen maar van zijn kant uit zie ik dat uit zichzelf helaas echt niet gebeuren. Daarom herhaal ik het soms nog maar, maar merk dat zelfs dat soms al tot irritatie leidt.quote:Op dinsdag 21 februari 2017 23:13 schreef Luchtbel het volgende:
[..]
Tof dat je zo betrokken bent als vriend.
Ik weet niet goed wat advies voor je is. Als iemand echt aangegeven heeft er niet over te willen praten etc zorg dan vooral dat je er bent, dat je wel nog even wat samen doet of over andere dingen praat voor zo ver dat lukt. Al zit je maar even in dezelfde ruimte soms.
Wat een vriendin van mij weleens zei was "We hebben het er over gehad dat je er niet over wil praten. Dat is oké. Hoeft ook niet. Maar ik zie dat het niet goed gaat en wil toch graag luisteren of iets voor je doen als dat kan./ Of als je er nu wel of een andere keer wel over wil beginnen dan kan dat."
Dat vond ik prettig. Het was afgebakend, ik kon er op in gaan. Zij zei ook haar kant.
Voor de rest weet ik.ook niet
Heeft je vriend inmiddels wel iets van hulp ofzo?
Dan zou ik het laten. Misschien ben je het ook niet zelf die tot irritatie leidt, maar ben je de zoveelste, of de druppel op dat moment.quote:Op dinsdag 21 februari 2017 23:20 schreef Yew het volgende:
[..]
Ja, ik blijf aangeven dat ik er ben wanneer hij het er wel over wilt hebben of wilt doen maar van zijn kant uit zie ik dat uit zichzelf helaas echt niet gebeuren. Daarom herhaal ik het soms nog maar, maar merk dat zelfs dat soms al tot irritatie leidt.
Over zijn hulp laat hij maar weinig los. Ik weet dat hij van de huisarts een doorverwijzing heeft gekregen naar een psycholoog en daar in het begin ook wel naartoe gegaan is maar heb het idee dat hij daar nu mee gestopt is of het in elk geval zelf erg afgebouwd heeft omdat hij er ook daar niet fijn vindt om erover te praten.
Maar ik ken alleen gevallen die er met veel praten met professionals, vrienden of lotgenoten doorheen zijn gekomen. Mja als dat dus het probleem is.... ik zie niet hoe die (neerwaartse) spiraal dan doorbroken kan worden.
Zijn er nog alternatieve opties? Doe-therapieën ofzo? Dan zou ik zoiets nog kunnen voorstellen maar met zoeken op internet kom ik qua suggesties via google helaas ook niet veel verder dan de 'gebruikelijke' weg.
Ik heb haar gister alles verteltquote:Op dinsdag 21 februari 2017 22:34 schreef Lienekien het volgende:
[..]
In plaats van deze angsten aan te pakken laat je ze liever op deze manier je leven beheersen. Ok dan.
Ik was het niet die zei dat je het je vriendin moet vertellen.quote:Op woensdag 22 februari 2017 06:35 schreef raspberryPi het volgende:
[..]
Ik heb haar gister alles vertelt
quote:Op woensdag 22 februari 2017 08:37 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Zoals ook al in het andere topic werd gezegd mensen moeten zelf geholpen willen worden anders verandert er niks. Praten met een psycholoog helpt niet bij iedereen, sommigen gaan zich er nog slechter door voelen en dat ligt dan niet aan de psycholoog maar aan het individu denk ik. Doe therapieen is vaak knutselen en ik heb van iemand met een trauma die dit heeft gedaan gehoord dat dit ook soms echt niet werkt, maar een ander vond het juist beter dan praten (een creatief type die een nare jeugd had gehad). Je moet er creatief voor zijn. Ik zou gewoon de gewone leuke vrienden activiteiten blijven doen in de hoop dat dit voor afleiding zorgt en er voor die persoon zijn als diegene er toch wel over wil praten (en het af en toe misschien terloops ter sprake brengen door te vragen hoe het gaat) Meer kun je echt niet doen denk ik. Of een vakantie voorstellen
Bedankt voor jullie reacties.quote:Op dinsdag 21 februari 2017 23:49 schreef Luchtbel het volgende:
[..]
Dan zou ik het laten. Misschien ben je het ook niet zelf die tot irritatie leidt, maar ben je de zoveelste, of de druppel op dat moment.
Voor de rest ben ik te moe om een nuttig antwoord te geven. Sorry. Er bestaan wel "doe dingen" om zoals jij het zegt "er doorheen te komen" maar dat is toch allemaal veel te persoons afhankelijk om wat zinnigs over te zeggen. Daarnaast is het vaak een combinatie van van allerlei waardoor iemand evt kan opknappen, zoals steun, therapie, doen, praten, medicatie, er cetera. Ik zou ook niet gaan zoeken enzo als iemand je hulp niet wil. Sterk te.
En hoe reageerde ze?quote:Op woensdag 22 februari 2017 06:35 schreef raspberryPi het volgende:
[..]
Ik heb haar gister alles vertelt
Toen ik sertraline kreeg had ik hetzelfde, veel wakker worden, veel zweten, maar juist ook heel levendig dromen. Hoeveel mg slik je?quote:Op woensdag 22 februari 2017 12:48 schreef Adsumnonabsum het volgende:
Ik slik nu zo'n twee weken sertraline en heb gemerkt dat ik regelmatig wakker word rond ~ 5 uur 's morgens, badend in het zweet. Echt met een doorweekt kussen en matras. Iemand die dit herkent?
Ze begrijpt het wel maar wil dat ik er vanaf kom, heb voor morgen een afspraak bij de huisarts, gelukkig gaat ze wel mee.quote:
Zit pas op 50 mg/dag. Heb verder weinig bijwerkingen (had de eerste week geen eetlust, nu wel), maar ik merk ook niet echt een positief effect.quote:Op woensdag 22 februari 2017 13:08 schreef Franknfurter het volgende:
[..]
Toen ik sertraline kreeg had ik hetzelfde, veel wakker worden, veel zweten, maar juist ook heel levendig dromen. Hoeveel mg slik je?
Het positieve effect kan ook nog wel even op zich laten wachten hoor, ga maar uit van 2 maanden voor je echt verandering begint te merken. Als je deze bijwerking heel vervelend vindt kun je aan je arts vragen om even met wat minder te beginnen, maar ik zou persoonlijk gewoon even doorzetten, je hebt de ergste periode er al bijna op zitten.quote:Op woensdag 22 februari 2017 14:47 schreef Adsumnonabsum het volgende:
[..]
Zit pas op 50 mg/dag. Heb verder weinig bijwerkingen (had de eerste week geen eetlust, nu wel), maar ik merk ook niet echt een positief effect.
Ik herken het hoor. Een vriend van mij heeft ook een psychiatrische aandoening. Uiteindelijk is het gelukkig redelijk goed gekomen (hopen dat dat zo blijft) door therapie en medicijnen, maar dat was pas nadat het al helemaal uit de hand was gelopen. Soms moet het ook eerst uit de hand lopen voordat iemand hulp aanvaardt. Ik zou het in de gaten houden. Sterkte ermee.quote:Bedankt voor jullie reacties.
Ik was er al bang voor. Ik kan moeilijk voor iemand anders besluiten dat hij aan de bel moet trekken wanneer hij dat zelf niet wilt.
Het is gewoon heel erg moeilijk en pijnlijk om iemand zo achteruit te gaan,
maar dat is inderdaad dan mijn probleem en niet nog eens dat van hem.
quote:Op vrijdag 24 februari 2017 20:39 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
[..]
Ik herken het hoor. Een vriend van mij heeft ook een psychiatrische aandoening. Uiteindelijk is het gelukkig redelijk goed gekomen (hopen dat dat zo blijft) door therapie en medicijnen, maar dat was pas nadat het al helemaal uit de hand was gelopen. Soms moet het ook eerst uit de hand lopen voordat iemand hulp aanvaardt. Ik zou het in de gaten houden. Sterkte ermee.
Ik hou me inderdaad maar vast aan de (succes)verhalen hier.quote:Op vrijdag 3 maart 2017 15:18 schreef duracellkonijntje het volgende:
Ik blijf het soms zo moeilijk vinden om er voor mijn familielid met depressie te zijn. Het ging heel lang voor mijn gevoel beter met haar, alleen vorige week raakte ze weer in een dip. Ik troost haar, probeer wat afleiding voor haar te regelen, maar het lijkt ook allemaal niet echt te helpen.
Vannacht droomde ik er ook nog over. Ik wil mijn zusje zo graag beschermen en helpen, alleen aan de andere kant is die depressie zo abstract dat ik niet weet hoe. Ook heb ik de kracht niet om haar de hele tijd te ondersteunen. Ik voel me gewoon zo machteloos. Het zit me vandaag echt even hoog. Geliefden zo zien lijden is moeilijk.
Die werkte voor mij echt helemaal niet. Een groot drama, en was zoveel meer paniekerig en erg. En ik kon niet slapenquote:Op dinsdag 7 maart 2017 20:25 schreef SLP_ het volgende:
Nou, ik zit inmiddels 9 weken aan de sertraline en voel me zoveel beter
Ik heb niet zo zeer slapeloosheid van Sertraline maar wel die nachtmerries.quote:Op dinsdag 7 maart 2017 20:25 schreef SLP_ het volgende:
Nou, ik zit inmiddels 9 weken aan de sertraline en voel me zoveel beter Therapie bij psycholoog liep vast omdat het echt niks voor mij is en ik het een beetje onzin vond allemaal dus daar zijn we mee gestopt. Over paar weken nog afspraak bij psychiater en daarna gaat waarschijnlijk mn huisarts het overnemen omdat het zo goed gaat Krijg alleen geen slaapmedicatie meer en daar baal ik eigenlijk wel heel erg van. Snap dat het verslavend is enz, maar ik heb gewoon zoveel last van mn slapeloosheid en ben heel erg bang dat ik door die slapeloosheid weer in een depressie ga vallen. Heb ook ontzettend veel last van nachtmerries door de sertraline waardoor ik als ik slaap ook niet echt tot rust kom. Meer mensen die daar zo erg last van hebben door hun antidepressiva?
quote:Op maandag 13 maart 2017 10:57 schreef motorbloempje het volgende:
[..]
Die werkte voor mij echt helemaal niet. Een groot drama, en was zoveel meer paniekerig en erg.
Gestopt met nemen, en het ging wel OK, tot het niet meer ging. Vandaag fluoxetine gekregen, ben benieuwd of dat wat beter werkt.
(hoi )
Hoi Jammer dat het bij jou niet werkte, hopelijk slaat de fluoxetine beter aan!quote:Op maandag 13 maart 2017 10:57 schreef motorbloempje het volgende:
[..]
Die werkte voor mij echt helemaal niet. Een groot drama, en was zoveel meer paniekerig en erg. En ik kon niet slapen
Gestopt met nemen, en het ging wel OK, tot het niet meer ging. Vandaag fluoxetine gekregen, ben benieuwd of dat wat beter werkt.
(hoi )
Ik heb sowieso slapeloosheid dus dat ligt niet aan de Sertraline, maar die nachtmerries Wat vreselijk zeg. Jammer dat het positieve effect nog niet is gekomen. Ik heb de eerste paar weken toen ik begon met Sertraline elke dag Oxazepam geslikt en had daardoor gelukkig geen last van de bijwerkingen van Sertraline. Bij mij begon ik het positieve effect te merken na 4,5 week, hopelijk komt het bij jou ook snelquote:Op maandag 13 maart 2017 16:43 schreef Quotidien het volgende:
[..]
Ik heb niet zo zeer slapeloosheid van Sertraline maar wel die nachtmerries.
Was de eerste weken ontzettend depressief na het nemen van sertraline en nu is het wat meer afgevlakt, maar positief effect blijft ook nog echt uit.
Oh heftig, presentatie geven op de eerste dagen Toch niet dé presentatie?quote:Op woensdag 15 maart 2017 15:14 schreef motorbloempje het volgende:
Over het algemeen gaat het al beter, de eerste dagen, met deze fluoxetine dan met de sertraline, maar ik merk nu op dag 3 dat ik toch een klein beetje standaard bijwerkingen zoals voorspeld door de huisarts heb, met wat vlagen echt wat compleet gestressed/angstig, om dan na wat ademhalen en een eindje lopen weer wat beter te voelen. Heel raar, maar wel een stuk beter dan met de sertraline in ieder geval. Wel fijn, aangezien ik later vandaag nog 'n presentatie moet geven... hopelijk zit ik dan niet in een meh-golfje
Nee, niet dé presentatie Anders had ik nog even gewacht met nieuwe dingen proberen. Daar heb ik nog wel wat tijd voor om te wennen aan de medicatie (hoop ik )quote:Op woensdag 15 maart 2017 15:23 schreef Murmeli het volgende:
[..]
Oh heftig, presentatie geven op de eerste dagen Toch niet dé presentatie?
Sterkte!
Wel hoopvol dat dit beter lijkt te gaan.
Haha, ok, gelukkig!quote:Op woensdag 15 maart 2017 15:24 schreef motorbloempje het volgende:
[..]
Nee, niet dé presentatie Anders had ik nog even gewacht met nieuwe dingen proberen. Daar heb ik nog wel wat tijd voor om te wennen aan de medicatie (hoop ik )
Vetgedrukte weet ik nu eindelijk wat dit is, iets met paniekaanval.quote:Op zaterdag 6 juni 2015 17:39 schreef magnetronkoffie het volgende:
Maar nu komt het:
Terwijl ik aan het vertellen was, begon het -weer- te gebeuren!
mn vingers en lippen begonnen te tintelen en ik werd een beetje licht in mn hoofd.
Ik herken het, maar ik weet na al die jaren nog steeds niet wat het is. Ik heb op dat moment gezegd dat ik naar de supermarkt wou en na het uitwisselen van telefoonnummers ben ik gelijk gegaan, want als ik was gebleven en door was gegaan met vertellen, waren de symptomen alleen maar erger geworden.
Ik heb dit al misschien 10 jaar en baal er nog steeds van dat mn toenmalige begeleiders van de groepstherapie me niet gewoon vertelden wat er met me gebeurde.
En omdat de laatste tijd er altijd wel -wat- aan de hand is in mn leven, vergeet ik elke keer mn spv te vragen, dus ik zit te denken om haar maar gewoon te bellen -of- om gewoon daarheen te gaan en te vragen of iemand even 10 minuutjes tijd voor me heeft.
Edit2: Of ik bel gewoon mn eigen zusje even op, die is ten slotte pas geleden als psychologe afgestudeerd (wel leuk als ik de makkelijke weg als 1e probeer )
Edit3: Juist ja, ze neemt nooit de telefoon op en belt nooit terug, daar heb ik dus niet veel aan
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
[ Bericht 1% gewijzigd door magnetronkoffie op 20-03-2017 15:25:16 ]Waar had ik nou ook alweer m'n UFO verstopt? Ik wil weer naar huis ;(
♫♪♪♫♪♫♫♪==♥☥
Hoi Pancake,quote:Op zondag 19 maart 2017 01:35 schreef iPancakeMix het volgende:
Jezus zeg..
9 februari begonnen met Prozac, eerste twee weken waren qua bijwerkingen zo erg dat ik vrij heb genomen van mijn stage. Daarna ging het steeds verder vooruit en ik merkte echt dat mijn angstgevoelens veel minder waren en ik over het algemeen gelukkiger was. Het enige probleem was echter dat mijn libido heel erg minder was, en ik zat nog maar op de startdosering van 20mg. Daarom ben ik vorige week donderdag gestopt met Prozac en vanaf 12 maart begonnen met Wellbutrin (omdat ik ook ADHD heb).
Wat voel ik me op het moment toch ongelofelijk kut. Ik heb de afgelopen week 3 keer hoofdpijn gehad, waarvan ik er op het moment een ervaar. Derealisatie is versterkt, angst is terug en ook depersonalisatie is er bij gekomen. De afglelopen twee dagen voelt heel mijn lichaam een soort van verdoofd aan, het is net alsof ik dingen wel voel maar het signaal niet goed door wordt gevoerd naar mijn hersenen (dit is de beste manier waarop ik het kan uitleggen). Dit maakt me echt helemaal gek en daardoor heb ik net weer mijn eerste paniekaanval achter de rug gehad. Ik denk meteen dat er iets ergs aan de hand is etc, en ik zit mezelf hier helemaal gek te maken.
Mijn plan is om gewoon door de zure appel heen te bijten en nog een maandje te kijken of Wellbutrin z'n werk gaat doen, maar ik merk al wel dat deze bijwerkingen vele malen erger zijn dan ik bij Prozac had
Hang in therequote:Op woensdag 22 maart 2017 10:48 schreef motorbloempje het volgende:
Hier doet de prozac (wel een lichte dosis) zijn werk goed Gaat al zoveel beter na anderhalve week. Puike shit.
Welbutrin was bij mij eerst ook heel naar, na een tijdje werkte het wel onzettend activerend.quote:Op woensdag 22 maart 2017 10:58 schreef Droopie het volgende:
[..]
Hoi Pancake,
Die Welbutrin was bij mij heel erg vervelend qua bijwerkingen in het begin.
Daarna ging het beter, dus dit is echt iets waar je doorheen moet
Komt goed gozer, je mag altijd de PS4 weer een keer aanzetten he
quote:Op woensdag 22 maart 2017 10:48 schreef motorbloempje het volgende:
Hier doet de prozac (wel een lichte dosis) zijn werk goed Gaat al zoveel beter na anderhalve week. Puike shit.
Je zou op zich naar de apotheek bij het dichtstbijzijnde ziekenhuis kunnen gaan op zondag? Het overslaan van één dosis kan volgens mij geen kwaad. Het zal geen twee weken verkloten. Maar gezien jouw klachten en angsten zou ik dit soort situaties voortaan voorkomen.quote:Op zondag 26 maart 2017 04:41 schreef iPancakeMix het volgende:
Kan het overslaan van een dosis Wellbutrin problemen opleveren? Heb geen rekening gehouden met het feit dat ik morgen mijn laatste tablet slik en maandag pas in de avond tijd heb om naar de apotheek te gaan voor mijn herhalingsrecept. Ik slik ze 's ochtends dus dat zou betekenen dat ik de dosis van maandag over moet slaan (denk ik?) Ben namelijk best bang dat dit mijn gemaakte progressie van de afgelopen 2 weken helemaal gaat verkloten.
Met SSRI's zoals fluoxetine is het zo dat er vaak bij de start van het medicijn meer bijwerkingen zijn, die na een week of twee minder worden. Dat betekent niet dat je na een paar weken helemaal geen bijwerkingen meer zult merken. Ik zou het nog eens goed met je huisarts bespreken; misschien is een ander middel een betere keus.quote:Op maandag 27 maart 2017 15:57 schreef feyenoordfan92 het volgende:
Hoi, vanwege een ernstige depressie zit ik sinds 18 januari jl. aan de fluoxetine. Eerst 10mg, maar omdat het vrij nihil werkte, ong. 4 weken geleden naar 20mg per dag overgestapt. Alleen sindsdien heb ik best wel bijwerkingen (oorsuizen, 'een brok in de keel', spastische bewegingen, helemaal verkrampt zijn, derealisatie- dit heb ik nu niet meer) en het is nog steeds niet over. Terwijl in de bijsluiter staat dat bijwerkingen maar 2 weken duren, en ik bijna al m'n vierde week dubbele dosis zit. Is dit normaal?
Gelukkig heb ik het niet de hele dag door en ook niet iedere dag even erg, maar het zware, depressieve gevoel dat ik eerst had is nu vervangen door de bijwerkingen en per saldo kan ik zelfs moeilijk zeggen wat erger is.
Mooi hè? Kijk, het is nog niet helemaal je-van-het, en dat kan ook niet, máár de bijwerkingen waren in elk geval compleet afwezig, en het heeft me een belangrijke week goed doorgeholpenquote:
Mhi ik kan me nog de week herinneren dat ik dacht dat het écht begon te werken... de zuigende slurrie die oplostequote:Op woensdag 29 maart 2017 14:39 schreef motorbloempje het volgende:
[..]
Mooi hè? Kijk, het is nog niet helemaal je-van-het, en dat kan ook niet, máár de bijwerkingen waren in elk geval compleet afwezig, en het heeft me een belangrijke week goed doorgeholpen
Het kan op zich geen kwaad een enkele dosis over te slaan. Meestal blijft het zeg maar wat langer in je bloed zitten waardoor je er dan niet echt wat van zal merken. Dit kan trouwens ook best verradelijk zijn, meestal merk je het wel als je het meerdere dagen achter elkaar niet neemt.quote:Op zondag 26 maart 2017 04:41 schreef iPancakeMix het volgende:
Kan het overslaan van een dosis Wellbutrin problemen opleveren? Heb geen rekening gehouden met het feit dat ik morgen mijn laatste tablet slik en maandag pas in de avond tijd heb om naar de apotheek te gaan voor mijn herhalingsrecept. Ik slik ze 's ochtends dus dat zou betekenen dat ik de dosis van maandag over moet slaan (denk ik?) Ben namelijk best bang dat dit mijn gemaakte progressie van de afgelopen 2 weken helemaal gaat verkloten.
Ik heb zelf geen echte zware depressie, maar ik denk inmiddels wel een lichte. Wel nog zeker een lichte vorm van angststoornissen die ik nu wat meer onder controle heb en die 1.5 jaar terug nog veel erger was. Ik kon amper nog naar mensen hun huis of lang in de supermarkt blijven.quote:Op donderdag 30 maart 2017 16:33 schreef iPancakeMix het volgende:
Ik denk steeds terug aan vroeger, toen ik nog een 10 jarige knaap was die op de basisschool zat, heel veel vrienden had en geen zorgen had. Gamen met vrienden, RuneScape spelen, dat soort dingen. Ik vraag me dan af waar het nou in godsnaam is misgegaan. De gedachte dat ik misschien nooit meer dat gelukkige kind zal zijn is nog het ergste..
Ik denk niet dat het raar is om zo tegen afspraken met hulpverleners op te zien en opgelucht te zijn als die er een tijdje niet zijn.quote:Op woensdag 29 maart 2017 14:27 schreef magnetronkoffie het volgende:
Is het raar dat je angst het ergste is wanneer je een afspraak met bepaalde faal-hulpverleners hebt staan en dat die angst het minste is op 't moment dat je voorlopig geen vooruitzicht hebt op een afspraak met die bepaalde groep faal-hulpverleners? Toen ik ze (door ziekte, afwezigheid, cursusdag en "we bellen later nog wel terug") een aantal maanden helemaal niet meer sprak, ging ik ook opeens een stuk beter slapen. De alprazolam heb ik de laatste tijd bijna helemaal niet meer nodig gehad om te slapen.
Ik blijk trouwens wel een soort sociale angst te hebben, maar eigenlijk alleen maar bij compleet nieuwe groepen mensen. Ik weet gelukkig wel uit ervaring dat dit na een tijdje weer weggaat.
Ik heb verder trouwens wel nog wat andere hulpverleners en dat loopt al een end beter (was wel enorm veel regelwerk om dat van de grond te krijgen maar het is me wel gelukt ( )).
Ik word zelfs al bloednerveus als ik naar de receptie van die ene hulpverleningsinstantie wil bellen om eenaafspraak af te zeggen .
Bij ander hulpverleners heb ik dit probleem eigenlijk niet (of ieg lang niet zo erg).
Denkende aan vroeger, heb je dan voor jezelf helder hoe je zou willen dat je leven nu of in de nabije toekomst eruitziet? Daarmee bedoel ik specifieke ideeën die je om kunt zetten in praktische, realistische doelstellingen.quote:Op donderdag 30 maart 2017 16:33 schreef iPancakeMix het volgende:
Ik denk steeds terug aan vroeger, toen ik nog een 10 jarige knaap was die op de basisschool zat, heel veel vrienden had en geen zorgen had. Gamen met vrienden, RuneScape spelen, dat soort dingen. Ik vraag me dan af waar het nou in godsnaam is misgegaan. De gedachte dat ik misschien nooit meer dat gelukkige kind zal zijn is nog het ergste..
Kan het ook zo wezen dat je faalhulpverleners zo eng zijn omdat ze eigenlijk niet falen?quote:Op woensdag 29 maart 2017 14:27 schreef magnetronkoffie het volgende:
Is het raar dat je angst het ergste is wanneer je een afspraak met bepaalde faal-hulpverleners hebt staan en dat die angst het minste is op 't moment dat je voorlopig geen vooruitzicht hebt op een afspraak met die bepaalde groep faal-hulpverleners? Toen ik ze (door ziekte, afwezigheid, cursusdag en "we bellen later nog wel terug") een aantal maanden helemaal niet meer sprak, ging ik ook opeens een stuk beter slapen. De alprazolam heb ik de laatste tijd bijna helemaal niet meer nodig gehad om te slapen.
Ik heb even een lijstje gemaakt.quote:Op donderdag 30 maart 2017 20:32 schreef kuolema het volgende:
[..]
Ik denk wel dat de reden van die angst - je vindt dat je hulpverleners falen - iets is om wat mee te doen, namelijk de gesprekken met deze mensen stoppen en eventueel om een vervangende hulpverlener vragen als dat mogelijk is. Ik begrijp hoe vervelend dat kan zijn, vooral omdat je niet van tevoren weet of het nu wel zal bevallen en of het zin heeft om weer zo'n nieuwe stap te zetten en erin te investeren.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt."Gelukkig" heb ik al vaker een burn-out gehad, dus ik weet onderhand wel hoe ik daar zo snel en zo efficiënt weer uit moet komen. Wel merk ik dat wanneer ik veel stress ervaar, ik makkelijk weer kan terugvallen maar ik denk dat dat door de trauma's komt.
Bij 1 hulpverlenersinstantie lijkt het wel te gaan lopen nu en bij de ander ervaar ik nu dus al die stress.
Ik heb gelukkig wel eindelijk een nieuwe wasmachineWaar had ik nou ook alweer m'n UFO verstopt? Ik wil weer naar huis ;(
♫♪♪♫♪♫♫♪==♥☥
Het kan nog steeds wel hoor. Ik game zelfs nu nog steeds af en toe even met iemandquote:Op donderdag 30 maart 2017 16:33 schreef iPancakeMix het volgende:
Ik denk steeds terug aan vroeger, toen ik nog een 10 jarige knaap was die op de basisschool zat, heel veel vrienden had en geen zorgen had. Gamen met vrienden, RuneScape spelen, dat soort dingen. Ik vraag me dan af waar het nou in godsnaam is misgegaan. De gedachte dat ik misschien nooit meer dat gelukkige kind zal zijn is nog het ergste..
Kan het zo wezen dat juist het feit dat mensen er vooral van lijken te houden mij steeds opnieuw aan het twijfelen te brengen de reden is dat ik stil blijf staan en dat ik me rot blijf voelen?quote:Op donderdag 30 maart 2017 21:59 schreef meeleez het volgende:
[..]
Kan het ook zo wezen dat je faalhulpverleners zo eng zijn omdat ze eigenlijk niet falen?
quote:Op vrijdag 31 maart 2017 23:19 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Kan het zo wezen dat juist het feit dat mensen er vooral van lijken te houden mij steeds opnieuw aan het twijfelen te brengen de reden is dat ik stil blijf staan en dat ik me rot blijf voelen?
Ik weet en voel toch prima aan wat goed voor me is en als ik naar mensen blijf luisteren die (bijna huilend of zo) blijven zeggen "maar ik wil je alleen maar helpen!!" me misschien helemaal niet willen helpen? Of zelfs ook maar het beste met me voor hebben?
Als ze het beste met me voor hebben, waarom luisteren ze dan niet naar mij en waarom begrijpen ze me dan niet? Waarom zorgen ze ervoor dat ik me geroepen voel ze te vertrouwen als dat vertrouwen niet in de feiten terug te vinden is? Ik kan ten slotte gewoon zien wie er -feitelijk- goed voor me is en wie de beste intenties hebben.
Het hebben van goede intenties is op lange termijn in principe altijd meetbaar in de resultaten, het is gewoon een kwestie van de juiste patronen leren herkennen.
Patroon?quote:Op vrijdag 31 maart 2017 00:18 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Ik heb even een lijstje gemaakt.
Ik heb sinds begin 2016 -8 keer- zelf een wissel aangevraagd "want geen klik bla bla".
Ik bedoel het heel erg goed. Ik vraag je te kijken op een andere manier. Mijn lief is al bijna drie jaar aan het tobben met allerlei angsten en ik merk aan hem dat als er een afspraak met een hulpverlener aankomt hij een stuk minder goed in zijn vel zit. De mogelijkheid dat iemand iets tegen hem gaat zeggen waarmee hij dan weer iets 'moet' maakt de afspraak spannend en zorgt voor een kort lontje.quote:Ik zou het trouwens wel toffer vinden als je gewoon zegt wat je wilt zeggen in plaats van dat je zo beduidenisloos gaat lopen vissen. Mijn probleem is niet zozeer dat ik mezelf tegenhoud omdat ik ergens bang voor zou zijn of in een soort zelfontkenning ofzo (tenzij je die trauma's bedoelt, maar dat is iets wat ik sowieso niet helemaal zelf kan oplossen (ook al doe ik dat liever wel zelf, want dan ben ik tenminste afhankelijk van iemand anders)), maar dat anderen me letten me volledig te ontplooien en me goed te voelen en 100% mezelf te zijn. Ik weet heus wel dat sommige mensen er helemaal niet van houden me zo kritisch op anderen te zien zijn, maar ik ben van nature nou eenmaal iemand die zegt wat ie voelt en daarin niet beperkt wil worden doordat anderen trachten mij schuldgevoelens aan te praten of me aan het twijfelen willen brengen.
Misschien dat je dit wel goed bedoelt hoor...maar dan ga ik me afvragen of de meeste mensen echt zo simpel zijn. Het is een hele kunst om anderen verder te helpen komen en daarvoor zal je veel inzet moeten uitvoeren, dat kan je niet uit een boekje leren of met een oneliner afdoen.
Wat was het dan, als het geen depressie was?quote:Mijn angsten zijn ondertussen niet m'n eigen gevangenis meer (want ik ga niet meer met de verkeerde mensen om (behalve dan wat de hulpverlening betreft)), maar ik besef wel dat ik ook fysieke limieten heb.
Ik heb nu al absurd veel wissels gehad, maar het einde is toch wel in zicht aan het komen nu. Nadat ik met die trauma's heb afgerekend verwacht ik al veel minder van hulpverlening afhankelijk te zijn en daar verheug ik me al op. je moet het gewoon zelf doen en niet teveel een braindead lemming zijn.
Ik merkte trouwens dat in de 2 maanden dat die hulpverleners compleet uit het zicht waren (o.a. ziekte weer en omdat ik diens opvolger ook had geweigerd), ik ineens weer goed ging slapen. Ik slaap tegenwoordig zelfs geregeld gewoon 8u/nacht, iets wat me in 2 jaar tijd niet gelukt is.
Slaapmedicatie neem ik nagenoeg helemaal niet meer (zeg maar hooguit 1x/2 weken nu, maar dan als kalmeringsmiddel).
M'n stemming is de laatste anderhalve maand ook een enorm stuk beter geworden. Die 'depressie'...ik snap wel dat ie me die diagnose wilde geven, maar eerlijk gezegd denk ik niet dat ik er veel aan ga hebben. Enige is dat dit herstel op 't moment wel nog redelijk fragiel is (kan nog steeds relatief slecht tegen stress etc), maar ik vind het resultaat niet slecht terwijl ik 2 maanden terug in het diepst van de put zat.
Ja, je wilt natuurlijk alleen maar helpen.quote:Op vrijdag 31 maart 2017 23:45 schreef meeleez het volgende:
[..]
[..]
Patroon?
[..]
Ik bedoel het heel erg goed.
Welke andere manier dan?quote:Ik vraag je te kijken op een andere manier.
Ik tob al m'n hele leven en zit al 13 jaar non-stop in de hulpverlening. Waarom zit hij een stuk minder goed in z'n vel als hij een afspraak met -een- hulpverlener heeft? Heeft hij dan niet (net zoals ik nu dus wel heb) hulpverleners waar hij zich wel prettig bij voelt?quote:Mijn lief is al bijna drie jaar aan het tobben met allerlei angsten en ik merk aan hem dat als er een afspraak met een hulpverlener aankomt hij een stuk minder goed in zijn vel zit. De mogelijkheid dat iemand iets tegen hem gaat zeggen waarmee hij dan weer iets 'moet' maakt de afspraak spannend en zorgt voor een kort lontje.
Het gaat nu in elk geval beter dan walgelijk kut waarin alles perfect fout gaat, maar ik zou het toffer vinden als de halve wereld (waaronder dus de helft van de hulpverlening) eens zou afstappen van het idee dat ze menen de waarheid in pacht te hebben en vooral dat ze menen beter te weten wat goed voor me is en waarbij ik een waar mijnenveld moet bewandelen om alleen al aan iemand duidelijk te maken dat ze ernaast zitten zonder dat ze zich meteen door en door gekwetst gaan voelen.quote:[..]
Wat was het dan, als het geen depressie was?
Super fijn voor je dat het beter gaat, ik gun je alle geluk van de wereld.
ja, patroonquote:Op vrijdag 31 maart 2017 23:45 schreef meeleez het volgende:Patroon?
Nee hoor, niet mijn vak.quote:Op vrijdag 31 maart 2017 23:58 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Ja, je wilt natuurlijk alleen maar helpen.
quote:[..]
Welke andere manier dan?
quote:Op vrijdag 31 maart 2017 23:45 schreef meeleez het volgende:
[..]
De mogelijkheid dat iemand iets tegen hem gaat zeggen waarmee hij dan weer iets 'moet' maakt de afspraak spannend en zorgt voor een kort lontje.
Jawel. En dan nog is een afspraak spannend, want wie weet moet hij iets.quote:Ik tob al m'n hele leven en zit al 13 jaar non-stop in de hulpverlening. Waarom zit hij een stuk minder goed in z'n vel als hij een afspraak met -een- hulpverlener heeft? Heeft hij dan niet (net zoals ik nu dus wel heb) hulpverleners waar hij zich wel prettig bij voelt?
[..]
Wat fijn voor je! Ik hoop dat je progressie doorzet.quote:Het gaat nu in elk geval beter dan walgelijk kut waarin alles perfect fout gaat [...]
Leuk om te weten dat je ook open minded bentquote:Op vrijdag 31 maart 2017 14:23 schreef Droopie het volgende:
Ik ben een tegenstander van psychedilica om je ego te leren begrijpen en/ of bestrijden.
Doordat deze middelen je op plekken laten komen in je hoofd waar je het bestaan niet vanaf wist, en dat kunnen hele vervelende plekken zijn.
Persoonlijk ben ik groot fan van schematherapie, acceptatie van je denken, leren omgaan met je triggers en ook begrip hebben voor waarom je op bepaalde zaken zo reageert..
Zodat je er op kan anticiperen.
Zelf het ik de behandeling dubbele diagnose gehad, dus ben zeker wel geinteresseerd in je verhalen en opvattingen Propps..
Oja, mindfullness werkte voor mij wel redelijk, hoe sceptisch ik ook was
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |