Het grote zelfvertrouwen topic!

Zelfvertrouwen is op dit forum ver te zoeken bij de meeste.

quote:

Op vrijdag 11 november 2016 14:22 schreef K44S het volgende:

[..]

Daarom is dit topic in het leven geroepen.
Om elkaar tips en tricks tegen om stapje bij beetje (meer) zelfvertrouwen te geven.

Tenslotte kan de coach tips geven, de speler moet uiteindelijk met die tips aan de gang.

Nou 0906 kom er maar in!

quote:

Op vrijdag 11 november 2016 14:24 schreef K44S het volgende:

[..]

Er zijn er wel meer die tips nodig hebben.

Bedoeling is wel, dat die tips GEBRUIKT Worden.

Ja dat gebruiken gebeurt dan nauwelijks.

Nooit gehad ik vind het een vrij abstract en ongrijpbaar begrip.

quote:

Op vrijdag 11 november 2016 14:35 schreef K44S het volgende:

[..]

Kan je jezelf wat meer uitleggen?

Het is het vertrouwen dat iets op een specifieke manier gaat, ik heb daar geen vertrouwen in. Ik vertrouw dat dingen op een manier, en wel de manier waarop ze gaan gaan, maar vooraf bepalen welke manier dat dan is komt mij over als een onmogelijkheid. Of anders gezegd er zijn teveel factoren om op een eenvoudige manier een eenduidige voorspelling te doen over hoe zaken gaan lopen dus doe ik dat liever niet. Ik bekijk situaties liever achteraf, dan weet ik tenminste zeker hoe ze liepen.

quote:

Op vrijdag 11 november 2016 14:41 schreef K44S het volgende:

[..]

Dus als jij op je sterfbed ligt, dan zou jij nooit zoiets hebben van :Had ik maar.
Tenslotte is dat achteraf.

Nee als ik op mijn sterfbed lig dan denk ik (denk ik)... zo is het gegaan en niet anders.

Trouwens ik heb het hier wel eens vaker over gehad op FOK!. R&P / bestaat zelfverzekerdheid (een tijdje geleden trouwens 2002 )

quote:

Op vrijdag 11 november 2016 14:44 schreef K44S het volgende:

[..]

Zelfverzekerdheid houd voor mij in: voor iets GAAN waar je nu bang voor bent. Iets positiefs uitstralen. Er vertrouwen op hebben dat je genoeg bent zoals je dus bent ondanks de fouten die gemaakt worden.

Ik denk dat als je het goed wil uitpluizen je moet beginnen bij wat "zelf" is en dan wel wat het zelf is waar je in het woord zelfvertrouwen je vertrouwen in zou hebben.

Ik heb het grootste vertrouwen in dat ik doe wat ik doe, maar dat is denk ik in dit topic niet aan de orde. Want ik kan namelijk niets anders doen dan dat ik doe.. en daar wordt het lastig want eigenlijk doet iedereen altijd wat diegene doet dus is het raar daar geen vertrouwen in te hebben.

Maar wat dus daadwerkelijk wel het zelf is waar je in het woord zelfvertrouwen vertrouwen in zou moeten hebben kan ik niet helemaal plaatsen en daarom is het dus een abstract gegeven voor mij. Ik kan er niet helemaal bij

Mijn zelfvertrouwen is redelijk goed. Worstel nu met mijn scriptie.

quote:

Op vrijdag 11 november 2016 14:24 schreef K44S het volgende:

[..]

Er zijn er wel meer die tips nodig hebben.

Bedoeling is wel, dat die tips GEBRUIKT Worden.

Dat kun je natuurlijk nooit verplichten . Het is mooi dat het gebeurt, maar is geen vereiste.

Ik hoop dat meer mensen wat aan dit topic kunnen gaan hebben, want gebrek aan zelfvertrouwen komt toch regelmatig bij meer users terug.

Hier heb ik ook lang mee geworsteld en af en toe nog wel. Mijn opvoeding heeft me eigenlijk meegegeven dat ik goed ben zoals ik ben, hoe ik ook ben. In de praktijk vonden andere(n) (kinderen eerst) dat niet. Mensen vonden me raar en ik ben gepest. Door mijn opvoeding duurde het lang voordat ik me ben gaan aanpassen.
Ik zal nooit een volledige meeloper worden, maar aanpassen, er in-passen, positieve feedback krijgen op dingen die je doet of hebt of maakt, helpt wel dat je uiteindelijk ook makkelijker dingen doet en onderneemt.

Het heet 'zelf'vertrouwen, maar volgens mij stralen vooral (sociaal) geaccepteerde mensen dit veelal uit.
Voor mij was een breekpunt dat ik op een moment in mijn leven dacht: alles wat ik onderneem kan alleen positief uitpakken, ik zit namelijk voor mijn gevoel op een dieptepunt. Toen ben ik gewoon dingen gaan ondernemen, welke inderdaad positieve ontwikkelingen tot gevolg hadden en zo ben ik gesterkt in mijn zelfvertrouwen.

Niet iedereen is hetzelfde, maar als ook maar één iemand dit leest en denkt.. 'knop om', it's worth it.

Centraal van gemaakt zoals eerder afgesproken tussen TS en Samzz.

Onmisbaar voor dit topic, één van de meest gerespecteerde boeken over dit onderwerp;

-Minder nadenken. Ga meer leven i.p.v. piekeren. Dus ook niet nadenken over wat mensen evt van je zouden vinden.
-Als mensen je uilachen is dat veelal om zichzelf beter te voelen. Ze zijn dus zelf fucking onzeker.
-Minder op anderen letten. Als je veel negatief over anderen praat reflecteert dat naar jezelf.
-Als iemand om je lacht, jammer. Niet over nadenken en gewoon doorgaan.

Zal niet zeggen dat ik een hoog zelfvertrouwen heb, maar deze tips helpen wel een beetje

Zorgen dat je jezelf op de eerste plaats zet.
Je grenzen kennen en niet te vaak daar over heen gaan.
Je eigen normen en waarden hanteren en niet toegeven om anderen te pleasen.


Voel het, bewijs het met het daden en straal het uit.

Niets vervelender dan iemand die A zegt en B doet.

Je kunt beter werken aan zelf acceptatie dan aan zelfvertrouwen. Dat eerste is onvoorwaardelijk, dat tweede deels afhankelijk van externe factoren.

quote:

Op vrijdag 11 november 2016 14:40 schreef Bosbeetle het volgende:

[..]

Het is het vertrouwen dat iets op een specifieke manier gaat, ik heb daar geen vertrouwen in. Ik vertrouw dat dingen op een manier, en wel de manier waarop ze gaan gaan, maar vooraf bepalen welke manier dat dan is komt mij over als een onmogelijkheid. Of anders gezegd er zijn teveel factoren om op een eenvoudige manier een eenduidige voorspelling te doen over hoe zaken gaan lopen dus doe ik dat liever niet. Ik bekijk situaties liever achteraf, dan weet ik tenminste zeker hoe ze liepen.

Maar dat is toch geen definitie van zelfvertrouwen. Zelfvertrouwen heeft toch te maken met zelfbewustheid en niet of je kan voorspellen hoe zaken zullen lopen?

quote:

Op vrijdag 18 november 2016 22:14 schreef the-eye het volgende:

[..]

Maar dat is toch geen definitie van zelfvertrouwen. Zelfvertrouwen heeft toch te maken met zelfbewustheid en niet of je kan voorspellen hoe zaken zullen lopen?

Zelfbewustheid zie ik juist als dat je weet wie je bent ofzo. Zelfvertrouwen heb ik het idee dat je overtuigd bent van je voorkomen en je handelen/kunnen

quote:

Op vrijdag 18 november 2016 22:14 schreef the-eye het volgende:

[..]

Maar dat is toch geen definitie van zelfvertrouwen. Zelfvertrouwen heeft toch te maken met zelfbewustheid en niet of je kan voorspellen hoe zaken zullen lopen?

Hoezo heeft zelfvertrouwen met zelfbewustheid te maken, ieder mens (met uitzondering van kasplantjes etc) is zich bewust van zichzelf... juist mensen die geen zelfvertrouwen hebben zijn zich vaak juist bewust van zichzelf.

Ik zou wel graag een definitie zien van zelfvertrouwen want ik kan niet zoveel met het begrip.

quote:

Op zondag 20 november 2016 20:37 schreef Bosbeetle het volgende:

[..]

Hoezo heeft zelfvertrouwen met zelfbewustheid te maken, ieder mens (met uitzondering van kasplantjes etc) is zich bewust van zichzelf... juist mensen die geen zelfvertrouwen hebben zijn zich vaak juist bewust van zichzelf.

Ik zou wel graag een definitie zien van zelfvertrouwen want ik kan niet zoveel met het begrip.

Ik kom deze def. tegen:

Zelfvertrouwen is het gevoel van eigenwaarde. Letterlijk betekent het het vertrouwen van een persoon in zichzelf in dat wat hij of zij kan of hoe diegene is.

https://www.ensie.nl/redactie-ensie/zelfvertrouwen

Ik ben het overigens niet eens met "juist mensen die geen zelfvertrouwen hebben zijn zich vaak juist bewust van zichzelf". Ze zijn zich misschien bewust van hun gebrek aan zelfvertrouwen, van hun onzekerheid.
Ik denk dat zelfvertrouwen vooral het gevoel is dat je (elke) situatie aankan, je niet meer of minder dan anderen voelen.

Ik denk zelf dat zelfvertrouwen inderdaad het gevoel omvat dat je vertrouwen hebt in je eigen kunnen. Verder denk ik dat mensen met veel zelfvertrouwen zich ook niet uit het veld laten slaan wanneer ze 'falen' en door gaan ook al zitten ze aan de bodem. Naar mijn idee heeft niemand op elk vlak in zijn leven volledig vertrouwen in zichzelf. Ik moet in ieder geval de eerste persoon nog tegenkomen die nergens onzeker over is.
Is zelfvertrouwen aangeboren? Ik weet het niet precies, waarschijnlijk deels wel. Overtuigd ben ik wel dat iedereen zijn zelfvertrouwen kan opkrikken. Hoe? Door juist de dingen te doen waar hij geen zelfvertrouwen in heeft en dit blijft doen net zo vaak tot er (enig) succes zichtbaar is.

Zelfvertrouwen is voor mij zoals het woord al aanduid. Vertrouwen op jezelf dat je iets tot een goed einde gaat brengen, ondanks de op dat moment geldende omstandigheden of de meningen die mensen hebben over hetgeen waar je aan begint.

Voor een groot deel dus zelfkennis.

Iemand die onzeker is ontbreekt het vaak aan zelfkennis in mijn optiek. Die laten zich te veel beïnvloeden door externe factoren.

Voor mij is het zelfvertrouwen juist of onder andere jezelf goed genoeg voelen en niet zozeer iets kunnen. Tenminste daar loop ik tegenaan.
Dat ik mezelf niet goed genoeg voel en er bijv niet mag zijn en niet mag zijn met mijn problemen. Het idee hebben dat ik alleen maar tot last ben en daardoor mijn problemen niet durf te delen met andere.
Daardoor stel ik me heel verontschuldigend op (weet niet goed hoe ik anders moet omschrijven). Dan begin ik ook vaak met "Mag ik even storen?, Mag ik iets vragen? Sorry, maar....."
Daar moet ik vanaf, ik weet alleen niet hoe...

quote:

Op dinsdag 22 november 2016 10:50 schreef Tyler-Girl het volgende:
Voor mij is het zelfvertrouwen juist of onder andere jezelf goed genoeg voelen en niet zozeer iets kunnen. Tenminste daar loop ik tegenaan.
Dat ik mezelf niet goed genoeg voel en er bijv niet mag zijn en niet mag zijn met mijn problemen. Het idee hebben dat ik alleen maar tot last ben en daardoor mijn problemen niet durf te delen met andere.
Daardoor stel ik me heel verontschuldigend op (weet niet goed hoe ik anders moet omschrijven). Dan begin ik ook vaak met "Mag ik even storen?, Mag ik iets vragen? Sorry, maar....."
Daar moet ik vanaf, ik weet alleen niet hoe...

Mogelijk bedoel je nog iets meer dan wat je nu omschrijft, maar als het alleen tot uiting komt in 'etiquette' (verontschuldigen bij aanspreken/storen) is er niet per definitie iets mis met je zelfvertrouwen, mijns inziens. Dat heet gewoon beleefd en correct zijn.

Als je je ook daadwerkelijk opgelaten voelt, of niet om kan gaan met een 'nee, komt nu niet zo goed uit.' is het alweer wat anders.

Misschien zou je nog wat meer toe willen lichten waar je tegenaan loopt?

quote:

Op dinsdag 22 november 2016 17:15 schreef Panthera1984 het volgende:

[..]

Mogelijk bedoel je nog iets meer dan wat je nu omschrijft, maar als het alleen tot uiting komt in 'etiquette' (verontschuldigen bij aanspreken/storen) is er niet per definitie iets mis met je zelfvertrouwen, mijns inziens. Dat heet gewoon beleefd en correct zijn.

Als je je ook daadwerkelijk opgelaten voelt, of niet om kan gaan met een 'nee, komt nu niet zo goed uit.' is het alweer wat anders.

Misschien zou je nog wat meer toe willen lichten waar je tegenaan loopt?

Dat je vreemde op straat bijv zo aanspreekt snap ik. Maar ik doe het dus ook bij vrienden op WhatsApp bijvoorbeeld. Als ik weet dat ze het druk hebben of zelf al niet lekker in hun vel zitten, durf ik ze al haast niet lastig te vallen met mijn berichtjes. Omdat mijn problemen vast niet "erg" genoeg zijn. Ben vooral bang dat ik ze tot last ben, ik misschien teveel vraag en niet goed genoeg ben als zij iets van mij vragen.

Ik ben ook pas weer vrijgezel. Dan vraag ik me af of ik ooit nog een relatie zal krijgen. Maar dat zal toch wel niet, want ik ben niet leuk en spontaan enzovoorts.... En ik trek vast toch alleen maar de verkeerde mensen aan.

Heeft dat met zelfvertrouwen te maken, of alleen met mijn eigen zelfbeeld? Zijn het twee losse dingen of juist niet?
Volgens mij wordt het zo niet heel veel duidelijker Ik weet alleen niet hoe ik het anders uit kan leggen...

Ik kijk neer op jullie allemaal!

quote:

Op dinsdag 22 november 2016 17:49 schreef Tyler-Girl het volgende:

[..]

Dat je vreemde op straat bijv zo aanspreekt snap ik. Maar ik doe het dus ook bij vrienden op WhatsApp bijvoorbeeld. Als ik weet dat ze het druk hebben of zelf al niet lekker in hun vel zitten, durf ik ze al haast niet lastig te vallen met mijn berichtjes. Omdat mijn problemen vast niet "erg" genoeg zijn. Ben vooral bang dat ik ze tot last ben, ik misschien teveel vraag en niet goed genoeg ben als zij iets van mij vragen.

Ik ben ook pas weer vrijgezel. Dan vraag ik me af of ik ooit nog een relatie zal krijgen. Maar dat zal toch wel niet, want ik ben niet leuk en spontaan enzovoorts.... En ik trek vast toch alleen maar de verkeerde mensen aan.

Heeft dat met zelfvertrouwen te maken, of alleen met mijn eigen zelfbeeld? Zijn het twee losse dingen of juist niet?
Volgens mij wordt het zo niet heel veel duidelijker Ik weet alleen niet hoe ik het anders uit kan leggen...

Ik zou denken dat je (lage) zelfbeeld (eigendunk) ervoor zorgt dat je weinig vertrouwen hebt. Vertrouwen in hoe je over komt bijv. Deze lage eigendunk zorgt er ook voor dat je je niet competent voelt. En dus niet zeker over je kunnen. Dus het één heeft zeker raakvlakken met het ander zou ik zeggen, maar is niet hetzelfde, denk ik.

Logischerwijs zou ik denken dat een hoger zelfbeeld, leidt tot meer vertrouwen in jezelf, hoe je over komt of wat je kan. Dit zou betekenen dat een zelfbeeld niet altijd beter is om realistisch/kritisch op te zijn. Dat maakt onzeker, wat leidt tot weinig zelfvertrouwen, wat kan leiden tot depressies of andere ongelukkige gevoelens.

Gewoon mijn two pennies aan gedachte.

quote:

Op dinsdag 22 november 2016 17:50 schreef Villas__Rubin het volgende:
Ik kijk neer op jullie allemaal!

Das ook niet echt gezond en getuigt niet van een realistisch zelfbeeld

quote:

Op dinsdag 22 november 2016 17:49 schreef Tyler-Girl het volgende:

[..]

Dat je vreemde op straat bijv zo aanspreekt snap ik. Maar ik doe het dus ook bij vrienden op WhatsApp bijvoorbeeld. Als ik weet dat ze het druk hebben of zelf al niet lekker in hun vel zitten, durf ik ze al haast niet lastig te vallen met mijn berichtjes. Omdat mijn problemen vast niet "erg" genoeg zijn. Ben vooral bang dat ik ze tot last ben, ik misschien teveel vraag en niet goed genoeg ben als zij iets van mij vragen.

Ik ben ook pas weer vrijgezel. Dan vraag ik me af of ik ooit nog een relatie zal krijgen. Maar dat zal toch wel niet, want ik ben niet leuk en spontaan enzovoorts.... En ik trek vast toch alleen maar de verkeerde mensen aan.

Heeft dat met zelfvertrouwen te maken, of alleen met mijn eigen zelfbeeld? Zijn het twee losse dingen of juist niet?
Volgens mij wordt het zo niet heel veel duidelijker Ik weet alleen niet hoe ik het anders uit kan leggen...

Ik ben iemand die nou ook niet zo snel leuk gevonden wordt. Wek vaak wrevel bij mensen op. Ik weet dat maar voel me daar niet minder door. Ik heb eigenlijk zoiets van wat zou de wereld toch een stuk mooier zijn als mensen wat meer op mij leken

[ Bericht 2% gewijzigd door the-eye op 25-11-2016 15:19:24 ]

quote:

Op dinsdag 22 november 2016 17:49 schreef Tyler-Girl het volgende:

[..]

Dat je vreemde op straat bijv zo aanspreekt snap ik. Maar ik doe het dus ook bij vrienden op WhatsApp bijvoorbeeld. Als ik weet dat ze het druk hebben of zelf al niet lekker in hun vel zitten, durf ik ze al haast niet lastig te vallen met mijn berichtjes. Omdat mijn problemen vast niet "erg" genoeg zijn. Ben vooral bang dat ik ze tot last ben, ik misschien teveel vraag en niet goed genoeg ben als zij iets van mij vragen.

Ik ben ook pas weer vrijgezel. Dan vraag ik me af of ik ooit nog een relatie zal krijgen. Maar dat zal toch wel niet, want ik ben niet leuk en spontaan enzovoorts.... En ik trek vast toch alleen maar de verkeerde mensen aan.

Heeft dat met zelfvertrouwen te maken, of alleen met mijn eigen zelfbeeld? Zijn het twee losse dingen of juist niet?
Volgens mij wordt het zo niet heel veel duidelijker Ik weet alleen niet hoe ik het anders uit kan leggen...

Zelfbeeld en zelfvertrouwen staan in verhouding. Laag zelfbeeld=weinig zelfvertrouwen en vice versa

Het klinkt allemaal heel logisch en het een heeft zeker verband met het ander, maar wat doe ik eraan???
Het is niet zo dat andere mij niet mogen of dat ze me een naar persoon vinden, maar ik vind mezelf gewoon niet leuk....

Opmerkingen als "je moet gewoon in jezelf geloven" of " je moet vertrouwen hebben in jezelf" kan ik weinig mee. Hoe dan? En waarin moet ik dan geloven?
Ik vind het lastig

quote:

Op zaterdag 26 november 2016 12:29 schreef Tyler-Girl het volgende:
Het klinkt allemaal heel logisch en het een heeft zeker verband met het ander, maar wat doe ik eraan???
Het is niet zo dat andere mij niet mogen of dat ze me een naar persoon vinden, maar ik vind mezelf gewoon niet leuk....

Opmerkingen als "je moet gewoon in jezelf geloven" of " je moet vertrouwen hebben in jezelf" kan ik weinig mee. Hoe dan? En waarin moet ik dan geloven?
Ik vind het lastig

Zoek een hobby waar je je ei in kwijt kan. Als je een leuke hobby hebt, vind je jezelf vaak ook leuker. Je maakt jezelf dan als het ware interessanter

Dus als ik ga schaken vind ik mezelf ineens een leuker mens? ik heb/had hobby's maar heb er nu even niet de puf voor om die op te pakken. Mijn hoofd staat er niet naar, ik heb die rust niet ofzo

Mezelf omschrijven in 1 zin? Jeetje wat lastig
Op dit moment vind ik mezelf ergens wel een grote zeur, iemand die teveel negatieve aandacht zoekt, kan ook heel hard zijn naar andere en ben gewoon niet heel gezellig voor de buiten wereld.
Maar ik weet dat ik ergens wel gezellig kan zijn, denk dat ik ook wel wat humor heb en ga er graag op uit....

quote:

Op vrijdag 11 november 2016 14:44 schreef K44S het volgende:

[..]

Zelfverzekerdheid houd voor mij in: voor iets GAAN waar je nu bang voor bent. Iets positiefs uitstralen. Er vertrouwen op hebben dat je genoeg bent zoals je dus bent ondanks de fouten die gemaakt worden.

Wat mooi omschreven !!

Leuk initiatief dit topic

quote:

Op vrijdag 11 november 2016 14:44 schreef K44S het volgende:

[..]

Zelfverzekerdheid houd voor mij in: voor iets GAAN waar je nu bang voor bent. Iets positiefs uitstralen. Er vertrouwen op hebben dat je genoeg bent zoals je dus bent ondanks de fouten die gemaakt worden.

Oké, dan ben ik in elk geval wel zelfverzekerd. Ik doe soms zelfs dingen waar ik doodsbang voor ben...maar ik doe ze tenminste wel.

Ik vertrouw er denk ik wel op dat ik goed genoeg ben (samen met een kleine dosis yolo), maar ik vertrouw er niet meer op dat anderen mijn goed-genoeg-zijn zullen waarderen.

quote:

Op dinsdag 28 maart 2017 11:57 schreef Audacia het volgende:

[..]

Wat mooi omschreven !!

quote:

Op zaterdag 26 november 2016 13:30 schreef Fatoeman het volgende:

[..]

Zoek een hobby waar je je ei in kwijt kan. Als je een leuke hobby hebt, vind je jezelf vaak ook leuker. Je maakt jezelf dan als het ware interessanter

Het is meestal belangrijk dat je uitgerekend jezelf daarmee interessanter maakt voor jezelf. Wat anderen interessant vinden is pas een daaropvolgende stap. Mensen die jouw interesses niet delen, moet je ook niet met alle macht gaan trachten te overtuigen. Beter steek je die energie in mensen waarbij je sowieso vanaf t=0 een klik mee hebt of gemeenschappelijke interesses mee kunt delen.

En daarna zie je wel weer verder

quote:

Op zaterdag 26 november 2016 12:29 schreef TaMieke het volgende:
Het klinkt allemaal heel logisch en het een heeft zeker verband met het ander, maar wat doe ik eraan???
Het is niet zo dat andere mij niet mogen of dat ze me een naar persoon vinden, maar ik vind mezelf gewoon niet leuk....

Opmerkingen als "je moet gewoon in jezelf geloven" of " je moet vertrouwen hebben in jezelf" kan ik weinig mee. Hoe dan? En waarin moet ik dan geloven?
Ik vind het lastig

Dit soort opmerkingen komen op mij een beetje over als desinteresse van de persoon die probeert jou te helpen. Voor mij komen dit soort opmerkingen een beetje over als wanneer ik vraag "Waarvan is de maan gemaakt?" en de ander antwoordt dan "Gewoon een raket bouwen en zelf gaan kijken, joe ken doe dis!!11 "

Het zijn gewoon dooddoeners en het helpt gewoon niet. Ze hebben het misschien nooit zelf meegemaakt of hebben om een andere reden niet echt een idee wat ze anders tegen je zouden moeten zeggen.

quote:

Op woensdag 29 maart 2017 14:50 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Dit soort opmerkingen komen op mij een beetje over als desinteresse van de persoon die probeert jou te helpen. Voor mij komen dit soort opmerkingen een beetje over als wanneer ik vraag "Waarvan is de maan gemaakt?" en de ander antwoordt dan "Gewoon een raket bouwen en zelf gaan kijken, joe ken doe dis!!11 "

Het zijn gewoon dooddoeners en het helpt gewoon niet. Ze hebben het misschien nooit zelf meegemaakt of hebben om een andere reden niet echt een idee wat ze anders tegen je zouden moeten zeggen.

Ik denk dat het dat wel was ja. Niet weten wat te zeggen en er verder niet teveel moeite in willen steken.

Er zijn wel dingen waar ik energie uit haal en die ik graag zou willen delen met andere. Maar die mensen heb ik niet in mijn omgeving.

Soms heb ik van die piekmomenten van zelfvertrouwen. Dan voel ik me goed en durf ik veel meer te zeggen tegen andere. Helaas duurt dat nooit heel lang.
Zo heb ik laatst een reis geboekt voor mezelf. Ik hoopte heel erg dat andere zouden zien dat dat iets goeds was voor me. Maar dan krijg je wat gematigde reacties en "weet je dat wel zeker??" "Kun je dat wel?".

quote:

Op woensdag 29 maart 2017 17:19 schreef TaMieke het volgende:

[..]

Ik denk dat het dat wel was ja. Niet weten wat te zeggen en er verder niet teveel moeite in willen steken.

Er zijn wel dingen waar ik energie uit haal en die ik graag zou willen delen met andere. Maar die mensen heb ik niet in mijn omgeving.

Soms heb ik van die piekmomenten van zelfvertrouwen. Dan voel ik me goed en durf ik veel meer te zeggen tegen andere. Helaas duurt dat nooit heel lang.
Zo heb ik laatst een reis geboekt voor mezelf. Ik hoopte heel erg dat andere zouden zien dat dat iets goeds was voor me. Maar dan krijg je wat gematigde reacties en "weet je dat wel zeker??" "Kun je dat wel?".

Zo'n reis boek je voor jezelf en niet voor anderen. Overigens vind ik die opmerkingen (alhoewel ik het ergens ook wel kan begrijpen) niet bepaald tactisch, want je zegt daar tussen de regels eigenlijk een beetje mee "eigenlijk vind ik dat je zoiets niet aan kunt, maar dat zeg ik niet tegen je". Ze zeggen daarmee dat ze er geen vertrouwen in hebben dat -jij- zo'n reis zou aankunnen.

Ik heb zelf geleerd (en dit heb ik echt moeten leren) om vertrouwen te hebben in de mensen waarmee ik omga (en al helemaal als ze zelf vaker periodes hadden dat ze minder in hun vel zaten), maar dit moet je loslaten..misschien zelfs eerder juist wel aanmoedigen!

En ja, er -kan- natuurlijk altijd wel -wat- fout gaan, maar dat is voor iedereen zo? En op zich gaat bijna niemand op reis zonder 1 of enkele backup-plannen (zoals telefoonnummers voor geval van nood ofzo). Dat is gewoon een kwestie van overleggen. je kunt niet groeien zonder risico's te nemen. Wel kan je risico's incalculeren.

Vond je je reis achteraf gezien de moeite waard?

quote:

Op woensdag 29 maart 2017 17:33 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Zo'n reis boek je voor jezelf en niet voor anderen. Overigens vind ik die opmerkingen (alhoewel ik het ergens ook wel kan begrijpen) niet bepaald tactisch, want je zegt daar tussen de regels eigenlijk een beetje mee "eigenlijk vind ik dat je zoiets niet aan kunt, maar dat zeg ik niet tegen je". Ze zeggen daarmee dat ze er geen vertrouwen in hebben dat -jij- zo'n reis zou aankunnen.

Ik heb zelf geleerd (en dit heb ik echt moeten leren) om vertrouwen te hebben in de mensen waarmee ik omga (en al helemaal als ze zelf vaker periodes hadden dat ze minder in hun vel zaten), maar dit moet je loslaten..misschien zelfs eerder juist wel aanmoedigen!

En ja, er -kan- natuurlijk altijd wel -wat- fout gaan, maar dat is voor iedereen zo? En op zich gaat bijna niemand op reis zonder 1 of enkele backup-plannen (zoals telefoonnummers voor geval van nood ofzo). Dat is gewoon een kwestie van overleggen. je kunt niet groeien zonder risico's te nemen. Wel kan je risico's incalculeren.

Vond je je reis achteraf gezien de moeite waard?

Wat bedoel je met aanmoedigen?

Ik heb de reis nog niet gemaakt, ga in December pas. dus nog voldoende tijd om voor te bereiden.
Ik weet ook dat er vanalles fout kan gaan, maar had gehoopt dat ik minn vreugde meer kon delen. Nu ben ik geneigd om er ook maar niets over te vertellen omdat zij het blijkbaar niet zien zitten. Ik maak de reis sowieso voor mezelf, het wordt een uitdaging maar ook daar leer ik van.

quote:

Op woensdag 29 maart 2017 17:47 schreef TaMieke het volgende:

[..]

Wat bedoel je met aanmoedigen?

Ik heb de reis nog niet gemaakt, ga in December pas. dus nog voldoende tijd om voor te bereiden.
Ik weet ook dat er vanalles fout kan gaan, maar had gehoopt dat ik minn vreugde meer kon delen. Nu ben ik geneigd om er ook maar niets over te vertellen omdat zij het blijkbaar niet zien zitten. Ik maak de reis sowieso voor mezelf, het wordt een uitdaging maar ook daar leer ik van.

Ik zou als ik jou was een reisblog aanmaken en ze een poepie laten ruiken.
Wat nou ik kan dat niet!! Daar word ik juist zekerder van en ik ben ook heel onzeker totdat iemand zegt dat ik het niet kan 😂😃

quote:

Op woensdag 29 maart 2017 17:47 schreef TaMieke het volgende:

[..]

Wat bedoel je met aanmoedigen?

Ik heb de reis nog niet gemaakt, ga in December pas. dus nog voldoende tijd om voor te bereiden.
Ik weet ook dat er vanalles fout kan gaan, maar had gehoopt dat ik minn vreugde meer kon delen. Nu ben ik geneigd om er ook maar niets over te vertellen omdat zij het blijkbaar niet zien zitten. Ik maak de reis sowieso voor mezelf, het wordt een uitdaging maar ook daar leer ik van.

Ik bedoelde daarmee dat in plaats van te zeggen "ooo ik maak me zorgen dat je het niet aan kunt want eigenlijk vind ik je daar te incapabel voor weet je dat wel zeker? Kunt je dat wel aan?" ik liever zo'n initiatief niet de grond in boor (dus je ontmoedigen), maar ik het eerlijk gezegd juist leuk vind dat je met zoiets bezig bent.

Verder vind ik het op zich wel prima als ik aangeef dat het voor mij wat onverwacht kwam, maar meestal doe ik dat niet (als iemand me verrast op die manier, weet ik vaak de 1e keer niet zo goed wat ik ervan moet vinden en later bedenk ik me wel wat ik ervan vind).

Wat het delen van je vreugde betreft...waarom heb je eigenlijk niet al iemand bij wie je dit kunt doen? Ik begrijp best dat niet iedereen mijn laatste meest geniatastische bedenksels kan waarderen, maar als ik IRL niemand ken, dan deel ik het wel op internet .
Ofzo

Er was toch ook een reizen-subforum hier op fok? Je zou daar een topic kunnen plaatsen en dan kijken wat voor reacties je krijgt. Je hebt ook best kans dat er al iemand naar je toekomstige bestemming is geweest en je met plezier alvast met een lijst met to-go-places zal bedienen

En uitdagingen zijn altijd wel goed

Waar ga je heen? En vergeet niet om het luchtig te houden en ik wens je vast een bon voyage!

quote:

Op donderdag 30 maart 2017 23:03 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ik bedoelde daarmee dat in plaats van te zeggen "ooo ik maak me zorgen dat je het niet aan kunt want eigenlijk vind ik je daar te incapabel voor weet je dat wel zeker? Kunt je dat wel aan?" ik liever zo'n initiatief niet de grond in boor (dus je ontmoedigen), maar ik het eerlijk gezegd juist leuk vind dat je met zoiets bezig bent.

Verder vind ik het op zich wel prima als ik aangeef dat het voor mij wat onverwacht kwam, maar meestal doe ik dat niet (als iemand me verrast op die manier, weet ik vaak de 1e keer niet zo goed wat ik ervan moet vinden en later bedenk ik me wel wat ik ervan vind).

Wat het delen van je vreugde betreft...waarom heb je eigenlijk niet al iemand bij wie je dit kunt doen? Ik begrijp best dat niet iedereen mijn laatste meest geniatastische bedenksels kan waarderen, maar als ik IRL niemand ken, dan deel ik het wel op internet .
Ofzo

Er was toch ook een reizen-subforum hier op fok? Je zou daar een topic kunnen plaatsen en dan kijken wat voor reacties je krijgt. Je hebt ook best kans dat er al iemand naar je toekomstige bestemming is geweest en je met plezier alvast met een lijst met to-go-places zal bedienen

En uitdagingen zijn altijd wel goed

Waar ga je heen? En vergeet niet om het luchtig te houden en ik wens je vast een bon voyage! [ afbeelding ]

Op zulke reacties had ik wel een beetje gehoopt. Maar blijkbaar zitten de meeste hier toch meer vast geroest dan ik verwacht had
Misschien speelt dat ook wel mee. Ik kom uit een klein dorp, waar alles onder een vergrootglas ligt. Als je niet netjes in de lijn loopt, ben je raar. Ik doe wel graag mijn eigen ding, dus dan val je al snel uit de toon...

Ik heb mijn vreugde ook wel gedeeld in het reistopic en ga het straks ook wel op Facebook gooien. Maar ben zelf niet zo van die aandachtrekkerij. En voel me hier op Fok ook niet overal echt op mijn plaats (maar dat zit waarschijnlijk ook echt tussen mijn oren).
Een heel topic wil ik er niet voor aanmaken, het is geen wereldreis

Ik ga eerst 6 dagen naar New York en dan 1,5 week naar Sint Maarten. Voor mij uitdaging genoeg

Haha..
6 dagen New York

Dat bleek achteraf voor mij heel belangerijk om zelfvertrouwen uitbetaald te krijgen..

Ik durfde het niet, maar mijn vader en de hulpverlening moedigde het toe.
Ja er ging best veel mis tijdens de reis

Maar het was zo goed voor mijn persoonlijke ontwikkeling en New York is awesome.
Ben alleen gegaan, dat vond ik belangerijk zodat je zelfredzaam moet worden.

Tevens is New York heel erg veilig, maar toch ver van je bed show.
Dus ik vind het supertof voor je

ps. ik kan er nog steeds enthousiast over worden als ik aan die periode denk.

Kun/wil je uitleggen waarom het zo belangrijk was dan? En wat ging er mis?
Dankjewel trouwens heb je tips?

Ik ben echt heel benieuwd, maak me tot nu toe het minste druk om New York omdat ik een global beeld heb van wat ik wil doen. Het voelt "bekender" dan Sint Maarten....

quote:

Op vrijdag 31 maart 2017 11:13 schreef TaMieke het volgende:
Kun/wil je uitleggen waarom het zo belangrijk was dan? En wat ging er mis?
Dankjewel trouwens heb je tips?

Ik ben echt heel benieuwd, maak me tot nu toe het minste druk om New York omdat ik een global beeld heb van wat ik wil doen. Het voelt "bekender" dan Sint Maarten....

Ik was een jaar nuchter van de drank en had een half jaar bij mijn ouders gewoond..
Daarna naar huurwoning verhuisd en heel veel hulpverlening.

Toen ik naar New York ging was het een bevestiging dat ik weer kon genieten van mooie dingen en daar kon ik nergens op terugvallen.
Je kan niet bellen Pa mijn koffer is kwijt en je bent op jezelf aangewezen.

Dus na ruim 4 jaar ellende kon ik eindelijk mijn lessen in de praktijk brengen qua zelfredzaamheid (ook niet overdrijven, ik ben niet wezen survivalen in verlaten Afrika).

Maar in je eentje naar New York doe je ook niet op de automatische piloot.

Toen ik aankwam zonder koffer en uitstapte na 18 (!) uur op Times Square in het donker met al die lampjes was ik zo intens gelukkig en toen ik thuis kwam in Nederland had ik een mooi verhaal en avontuur beleefd ipv. alleen maar verhalen over mijn sombere leven en therapieen.

Dus het eerste avontuur was een feit en dat smaakte naar meer

Jammer genoeg flikkerde ik na thuiskomst helemaal in elkaar, dat was minder..
Maar ik had eindelijke positieve energie gekregen en ging vooruit ipv. mijn verleden te repareren

quote:

Op woensdag 29 maart 2017 17:19 schreef TaMieke het volgende:
Zo heb ik laatst een reis geboekt voor mezelf. Ik hoopte heel erg dat andere zouden zien dat dat iets goeds was voor me. Maar dan krijg je wat gematigde reacties en "weet je dat wel zeker??" "Kun je dat wel?".

Die reacties komen meestal voort uit hun eigen onzekerheid en de overtuiging dat ze het zelf nooit zouden durven. Ze projecteren dan hun eigen onzekerheid op jou, maar daar moet je je niet door laten weerhouden. Jij doet het tenminste! Zij zijn te schijterig om er überhaupt aan te denken.

Ik herken het trouwens ook: mijn vriendin gaat in mei ook alleen, zonder mij, op vakantie, maar je moet ongeveer overal uitleggen waarom ze alleen gaat en waarom ik niet mee ga. (iets met te weinig vrije dagen en een land wat me toch niet boeit, ik vind het niet erg en zij ook niet)

[ Bericht 7% gewijzigd door Metalfreak op 31-03-2017 11:36:30 ]

quote:

Op vrijdag 31 maart 2017 11:27 schreef Metalfreak het volgende:

[..]

Die reacties komen meestal voort uit hun eigen onzekerheid en de overtuiging dat ze het zelf nooit zouden durven. Ze projecteren dan hun eigen onzekerheid op jou, maar daar moet je je niet door laten weerhouden. Jij doet het tenminste! Zij zijn te schijterig om er überhaupt aan te denken.

Klopt..Mijn moeder was ook, vind je dat niet eng, zal je dat wel doen.

Stel mijn vader was ook zo geweest, dan had ik het nooit gedaan.

Dus sowieso vind ik het wel baas.
En dan heb je nog de mensen die het gaan downplayen, oh ik ken iemand die had een villa enzo gehuurd in NY.

Nou dat is dus afgunst.

quote:

Op vrijdag 31 maart 2017 10:57 schreef Droopie het volgende:
Haha..
6 dagen New York

Dat bleek achteraf voor mij heel belangerijk om zelfvertrouwen uitbetaald te krijgen..

Ik durfde het niet, maar mijn vader en de hulpverlening moedigde het toe.
Ja er ging best veel mis tijdens de reis

Maar het was zo goed voor mijn persoonlijke ontwikkeling en New York is awesome.
Ben alleen gegaan, dat vond ik belangerijk zodat je zelfredzaam moet worden.

Tevens is New York heel erg veilig, maar toch ver van je bed show.
Dus ik vind het supertof voor je

ps. ik kan er nog steeds enthousiast over worden als ik aan die periode denk.

Wat ontzettend cool, wat heeft het voor je zelfvertrouwen gedaan?
Ja ik weet dat klinkt wat raar maar waar merk je het nog aan?

[ Bericht 2% gewijzigd door Audacia op 31-03-2017 11:45:08 ]

quote:

Op vrijdag 31 maart 2017 11:39 schreef Audacia het volgende:

[..]

Wat ontzettend cool, wat heeft het voor je zelfvertrouwen gedaan?

Mijn idee was dat als ik in 1 jaar van heel veel schuld, depressie (die niet over was btw) en verslaving kan afkomen en mijn droom vervullen er heel veel mogelijk is als je heel veel doorzettingsvermogen heb en wat geluk uiteraard.

Dus wat lette mij om in jaar 2 (nieuwe baan) en jaar 3 (nieuw koophuis in nieuwe stad) die lijn en groei niet door te zetten

Ik ga mijn prestatie niet bagataliseren, maar ik snap ook dat dit niet voor iedereen weggelegd is.
Verslaving is eigenlijk de makkelijkste ziekte, het enige wat je moet doen is niet meer drinken.

Depressie en suicidaal gedrag heb ik ook gehad en genezen.
Maar er zijn ook mensen die chronisch depressief zijn ofzo, die kunnen met doorzettingsvermogen er niet uit komen..

Dus dat is het stukje geluk en dat besef ik mij wel hoor

quote:

Op vrijdag 31 maart 2017 11:43 schreef Droopie het volgende:

[..]

Mijn idee was dat als ik in 1 jaar van heel veel schuld, depressie (die niet over was btw) en verslaving kan afkomen en mijn droom vervullen er heel veel mogelijk is als je heel veel doorzettingsvermogen heb en wat geluk uiteraard.

Dus wat lette mij om in jaar 2 (nieuwe baan) en jaar 3 (nieuw koophuis in nieuwe stad) die lijn en groei niet door te zetten

Ik snap het ik zit momenteel op mijn crossroad veilig/avontuur maar combineerbaar met gezin.
Ik ben sinds 20 jaar klachtenvrij van depressies.
Ik heb zo'n beetje alles opzij gezet of niet opgebouwd daardoor

quote:

Op vrijdag 31 maart 2017 11:46 schreef Audacia het volgende:

[..]

Ik snap het ik zit momenteel op mijn crossroad veilig/avontuur maar combineerbaar met gezin.
Ik ben sinds 20 jaar klachtenvrij van depressies.
Ik heb zo'n beetje alles opzij gezet of niet opgebouwd daardoor

Ik ben door mijn verslaving uit mijn comfortzone geschopt en toen ik tevreden rust had moedigde mijn vader het aan om het avontuur op te zoeken, gaf me kracht

Maar ik ben vrijgezel dus dat maakt keuzes wat makkelijker.

quote:

Op vrijdag 31 maart 2017 11:50 schreef Droopie het volgende:

[..]

Ik ben door mijn verslaving uit mijn comfortzone geschopt en toen ik tevreden rust had moedigde mijn vader het aan om het avontuur op te zoeken, gaf me kracht

Maar ik ben vrijgezel dus dat maakt keuzes wat makkelijker.

Ik wou je een dm sturen maar dat kan pas volgende week goed?

quote:

Op vrijdag 31 maart 2017 12:01 schreef Audacia het volgende:

[..]

Ik wou je een dm sturen maar dat kan pas volgende week goed?

Is goed hoor.

quote:

Op vrijdag 31 maart 2017 12:07 schreef Droopie het volgende:

[..]

Is goed hoor.

Ik las je dm ik stuur maandag even dm terug 😉

quote:

Op vrijdag 31 maart 2017 11:27 schreef Metalfreak het volgende:

[..]

Die reacties komen meestal voort uit hun eigen onzekerheid en de overtuiging dat ze het zelf nooit zouden durven. Ze projecteren dan hun eigen onzekerheid op jou, maar daar moet je je niet door laten weerhouden. Jij doet het tenminste! Zij zijn te schijterig om er überhaupt aan te denken.

Ik herken het trouwens ook: mijn vriendin gaat in mei ook alleen, zonder mij, op vakantie, maar je moet ongeveer overal uitleggen waarom ze alleen gaat en waarom ik niet mee ga. (iets met te weinig vrije dagen en een land wat me toch niet boeit, ik vind het niet erg en zij ook niet)

Ik laat me er niet door weerhouden, maar het beperkt me wel in mijn enthousiasme zeg maar.
Je zou zeggen dat ik het haast gewend zou moeten zijn, bij bijna alles wat ik echt zelf beslis komen van zulke reacties

Wat knap dat je je vriendin kan laten gaan. Ik heb 3 maanden stage gelopen in Suriname en dat werd me door mijn ex echt niet in dank afgenomen. Terwijl ik daar echt een super tijd heb gehad.

quote:

Op vrijdag 31 maart 2017 10:45 schreef TaMieke het volgende:

[..]

Op zulke reacties had ik wel een beetje gehoopt. Maar blijkbaar zitten de meeste hier toch meer vast geroest dan ik verwacht had

Wat verwacht je van andere mensen? Zoek je een soort erkenning misschien?

quote:

Misschien speelt dat ook wel mee. Ik kom uit een klein dorp, waar alles onder een vergrootglas ligt. Als je niet netjes in de lijn loopt, ben je raar. Ik doe wel graag mijn eigen ding, dus dan val je al snel uit de toon...

Dit is trouwens overal wel zo. Wel valt het in grote steden minder snel op, maar dit is overal zo.
Beste wat je dan kan doen is toch zoveel mogelijk mensen in je sociale kring opnemen die jou wel accepteren zoals je bent.

quote:

Ik heb mijn vreugde ook wel gedeeld in het reistopic en ga het straks ook wel op Facebook gooien. Maar ben zelf niet zo van die aandachtrekkerij. En voel me hier op Fok ook niet overal echt op mijn plaats (maar dat zit waarschijnlijk ook echt tussen mijn oren).
Een heel topic wil ik er niet voor aanmaken, het is geen wereldreis

Ik ga eerst 6 dagen naar New York en dan 1,5 week naar Sint Maarten. Voor mij uitdaging genoeg

Het maken van zo'n topic kun je gewoon praktisch zien (ivm die mogelijke tips die je zou kunnen krijgen).

Klinkt wel als een verre reis

quote:

Op vrijdag 31 maart 2017 12:26 schreef TaMieke het volgende:

[..]

Ik laat me er niet door weerhouden, maar het beperkt me wel in mijn enthousiasme zeg maar.
Je zou zeggen dat ik het haast gewend zou moeten zijn, bij bijna alles wat ik echt zelf beslis komen van zulke reacties

Wat knap dat je je vriendin kan laten gaan. Ik heb 3 maanden stage gelopen in Suriname en dat werd me door mijn ex echt niet in dank afgenomen. Terwijl ik daar echt een super tijd heb gehad.

Misschien een rare vraag, maar waarom ga je dan nog met die mensen om?

het maakt zo'n enorm verschil als je met mensen omgaat die beter bij je passen.

Als je met een oude (misschien ook vastgeroeste) vriendengroep omgaat waarbij je chronisch het gevoel hebt dat het steeds maar niet echt lekker loopt (ook al blijf je om wat voor redenen maar bij ze plakken steeds) en dit gaat al jaren zo...is het dan niet een goed idee om nog eens een keertje te kijken en je hele sociale kring nog een keertje helemaal onder de loep te nemen?

Mensen bij wie ik me jarenlang steeds -net- niet goed genoeg voel, ze kunnen wel zo gezellig zijn en me steeds mijn twijfels laten doen afnemen (omdat ze zo gezellig zijn ofzo), maar als zij er ook voor zorgen dat ik niet tot zelfontplooiing kan komen en zeg maar aan ze vast blijf zitten..dan zijn ze blijkbaar gewoon niet goed voor me.

En soms blijken de mensen waar ik echt meer mee kan mensen te zijn waar ik eerst aan zat te twijfelen, maar dat kwam mede door bepaalde mensen waarvan ik dacht dat die het beste met me voor hadden. Alleen bleken die dat vooral tegen me gezegd te hebben niet uit mijn belang, maar hun eigen belang.

Maar goed, waarom zou je met mensen willen omgaan waarbij je niet verder komt en waarbij je je niet gelukkig kunt voelen? Waarbij het het steeds net niet is? Die mensen waarbij je je wel structureel genomen goed voelt, die zijn er wel. Wel moet je zeg maar vriendschappen de kans geven om te kunnen groeien, er gaat altijd tussendoor wel -iets- mis.

Misschien zit ik hier niet bij het goede end hoor, maar als je vrienden je een gevoel van "steeds net niet, maar ze zijn zoooo aardig en gezellig!" hebt...is er dan niet iemand die beter voor je is? Iemand die echt het beste met je voor heeft die prikkelt je, die zorgt ervoor dat je horde na horde neemt en steeds verder komt, steeds meer leert, zonder dat je het idee krijgt dat je zelfs met "die ideale vrienden" steeds maar niet verder komt. Das uiteindelijk slecht voor je eigenwaarde.

Ik ben trouwens een beetje allergisch voor mensen die steeds tegen me zeggen "maar ik wil je alleen maar helpen!" maar das een beetje mijn ervaring denk ik

Misschien heb je echt totaal niks aan wat ik hier heb getikt, maar wie weet toch wel.

Ik denk idd wel dat ik bevestiging/erkenning nodig heb. Waarom precies weet ik niet.
Laatste tijd maak ik me vaak druk over of mensen me wel leuk vinden ed. Er zijn helemaal geen signalen dat dat niet zo is, maar toch mis ik die bevestiging dan waardoor ik ga twijfelen.

Het is vooral familie die zo denkt. Daar heb ik weinig aan uit te zoeken Mijn ex had er ook een handje van trouwens. Het is niet voor niets een ex
Maar het is idd een wijze les. Niet teveel aantrekken van wat andere vinden en selectiever zijn in de mensen waarmee je omgaat.

quote:

Op zaterdag 1 april 2017 10:11 schreef TaMieke het volgende:
Ik denk idd wel dat ik bevestiging/erkenning nodig heb. Waarom precies weet ik niet.
Laatste tijd maak ik me vaak druk over of mensen me wel leuk vinden ed. Er zijn helemaal geen signalen dat dat niet zo is, maar toch mis ik die bevestiging dan waardoor ik ga twijfelen.

Ik heb 't idee dat vetgedrukte hier significant is. Waarom heb je dit de laatste tijd vaker? Hoe zit het met je vertrouwen in andere mensen en heb je misschien toevallig een zware tijd achter de rug?

De roep om bevestiging kan natuurlijk ook gewoon meerdere oorzaken hebben.
Bij mij was dit deels ook trauma, maar ik denk dat het deels ook een natuurlijk iets is, nml dat je je aan anderen wilt kunnen spiegelen. Ten slotte is de mens ook een sociaal wezen en zoekt iedereen een soort vastigheid.

Soms moet je (iets) veranderen om verder te kunnen komen. Ik vind 't zelf zonde om vast te blijven zitten op een plek waar ik zelf liever niet zit, maar dan moet je wel weten waar je dan wel heen wilt.

Misschien is het ook wel interessant als je erachter zou komen wat voor bevestiging je het liefste hoort (en dit kunnen dus meerdere dingen zijn, zelfs nadat je de meeste losse dingetjes aan elkaar hebt kunnen associëren dmv patronen herkennen).

Heb je misschien een paar concrete voorbeelden over wat je vraagt aan iemand of vertelt tegen aan iemand en wat voor soort woorden je dan het liefste terug zou willen horen? Het kunnen ook best kleine dingetjes zijn.

quote:

Het is vooral familie die zo denkt. Daar heb ik weinig aan uit te zoeken Mijn ex had er ook een handje van trouwens. Het is niet voor niets een ex
Maar het is idd een wijze les. Niet teveel aantrekken van wat andere vinden en selectiever zijn in de mensen waarmee je omgaat.

Onderstreepte moet je niet vergeten dat het voor de mensen die belangrijk voor je zijn juist een versterkend effect kan hebben om je aan te trekken van wat de voor jou beste mensen van je vinden. Vetgedrukte ben ik helemaal met je eens

Mensen die belangrijk voor me zijn, zijn ook de mensen die ik gewoonlijk het meest serieus neem en dat zijn ook de mensen die het beste tot me door zouden kunnen dringen.

Het selectiever uitzoeken van met wie je omgaat kan een langdurig proces zijn (reken maar op meerdere jaren, maar zie het als het in je 1tje langzaam (uit)bouwen van een huis. Na een paar jaar heb je de belangrijkste kamers al en alle groei daarna is verruiming (en een vorm van vrijheid)).

En wat familie betreft, daar heb je idd weinig uit te zoeken. Natuurlijk kun je er wel voor kiezen alleen maar met die om te gaan die ook goed voor je zijn (ik ken weinig mensen die geen problemen met hun brusjes hebben). Maar naarmate je ouder wordt, leer je nieuwe mensen kennen en m'n oudste vrienden zijn eigenlijk steeds meer de rol van m'n familie gaan overnemen. Net zoals familie spreek ik ze soms geruime tijd niet, maar daarna zit het gewoonlijk toch weer goed (zeker als je ook een bepaalde geschiedenis met iemand deelt, dan hoef je elkaar ook niet wekelijks (of zelfs maandelijks) te spreken om een band te onderhouden.

Een goede band die gewoon goed zit heeft naar mijn idee niet de noodzaak dat het erg onderhoudsgevoelig is. 1 vriend van me spreek ik 3x per jaar als het veel is (ik spreek veel kennissen nog veel vaker), maar het zit gewoon goed tussen ons.

Pff lastig. Weet niet goed waar ik moet beginnen
Ik ga nog door een zware tijd. Ik heb vaak de neiging het te downgraden, dat het allemaal wel mee valt. Maar het valt eigenlijk niet mee. Vind het leven vooral kut de laatste tijd. Waar het aan ligt? Misschien toch het beeindigen van mijn relatie en alles wat daarbij komt kijken. Merk nu pas dat bepaalde dingen toch meer inpackt hebben gehad dan ik dacht.
Vertrouwen in andere mensen is lastig voor mij. Vind het lastig me open te stellen voor andere en gewoon erop te vertrouwen dat ze het beste met me voor hebben.
Wil die bevestiging het liefst ontvangen van het andere geslacht (ja lekker oppervlakkig) maar dan geloof ik ze alsnog niet. En de negatieve dingen blijven altijd beter hangen dan al het positieve.

De mensen waar ik meestal wel bij terecht kan, zie ik toch wel regelmatig. Familie en vrienden trouwens. Maar heb niet altijd het idee dat ik alles kan vertellen, omdat ze het niet begrijpen. Hou daardoor veel voor mezelf.

quote:

Soms moet je (iets) veranderen om verder te kunnen komen. Ik vind 't zelf zonde om vast te blijven zitten op een plek waar ik zelf liever niet zit, maar dan moet je wel weten waar je dan wel heen wilt.

Dit is de spijker op zn kop. Ik wil vooruit, ik moet vooruit. Maar ik weet niet waar naar toe of hoe ik dat moet doen. Ik zit een beetje vast.

quote:

Op maandag 3 april 2017 10:25 schreef TaMieke het volgende:
Pff lastig. Weet niet goed waar ik moet beginnen
Ik ga nog door een zware tijd. Ik heb vaak de neiging het te downgraden, dat het allemaal wel mee valt. Maar het valt eigenlijk niet mee. Vind het leven vooral kut de laatste tijd. Waar het aan ligt? Misschien toch het beeindigen van mijn relatie en alles wat daarbij komt kijken. Merk nu pas dat bepaalde dingen toch meer inpackt hebben gehad dan ik dacht.

Dit herken ik wel, in zoverre dat toen ik ooit op de PAAZ terecht kwam, ik me zelfs schaamde omdat ik ervan overtuigd was dat ik eigenlijk onterecht een bed bezette van iemand die het eeecht nodig had.

Maar dit had denk ik meer met eigenwaarde te maken (en dan vooral het gebrek daaraan).

Vaak ligt het (zodra je leven echt kut gaat of lijkt te gaan) aan meerdere factoren en kan een laatste tegenslag als het ware de spreekwoordelijke druppel zijn. Vaak zijn dit ook factoren die al een langere tijd zijn blijven bestaan (soms zelfs jaren). Kan zijn dat je in de loop der tijd bent gaan denken dat het normaal is om je zo te voelen.

Als bepaalde dingen toch meer impact op je hadden dan je vooraf had verwacht, misschien heb je er een gewoonte van gemaakt jezelf voorbij te lopen?

quote:

Vertrouwen in andere mensen is lastig voor mij. Vind het lastig me open te stellen voor andere en gewoon erop te vertrouwen dat ze het beste met me voor hebben.
Wil die bevestiging het liefst ontvangen van het andere geslacht (ja lekker oppervlakkig) maar dan geloof ik ze alsnog niet. En de negatieve dingen blijven altijd beter hangen dan al het positieve.

Ik vind 't eerlijk gezegd niet echt een oppervlakkige gedachte dat die bevestiging juist van het andere geslacht "moet" komen. Ik neem aan dat je op mannen valt? Zo ja, dan zou het kunnen zijn dat je je ook gewoon geliefd wilt voelen?

quote:

De mensen waar ik meestal wel bij terecht kan, zie ik toch wel regelmatig. Familie en vrienden trouwens. Maar heb niet altijd het idee dat ik alles kan vertellen, omdat ze het niet begrijpen. Hou daardoor veel voor mezelf.

Ik heb niet echt 1 persoon die ik alles vertel. Ik heb een beetje de neiging om zeg maar de ene stukje 1 te vertellen en de ander dan stukje 2. Niet alleen maar omdat ze het niet helemaal zullen begrijpen, maar ook om een beetje te voorkomen dat iemand -alles- van me weet en dat vroeger of later tegen me zal gebruiken.

Geen idee of dit bij jou ook het geval is, maar je weet maar nooit.

Overigens vind ik het heel frustrerend als mensen me niet begrijpen (en al helemaal als ik verder gewoon duidelijk ben).

quote:

[..]

Dit is de spijker op zn kop. Ik wil vooruit, ik moet vooruit. Maar ik weet niet waar naar toe of hoe ik dat moet doen. Ik zit een beetje vast.

Die "drive" om vooruit te willen is op zich wel een voordeel denk ik.
Maar vast zitten terwijl je vooruit wil (of MOET) is gewoon ronduit frustrerend...(kost ook bakken energie)

Een goed begin is altijd wel om meer zelfinzicht te verkrijgen. Als je al jarenlang tegen dezelfde dingen aan blijft lopen, dan is er gewoonlijk iets wat je (om wat voor reden dan ook) over het hoofd hebt gezien.

Een ander goed begin is om te weten wat je wilt, en ik bedoel dat je echt doet wat goed voelt. Wat -wil- je? Wat wil -jij-? Wat heb je nu niet wat je mist en wat heb je nu wel wat je liever kwijt zou zijn? En hoe vertaalt zich dit naar je sociale kring?

Je hebt blijkbaar numeriek gezien wel een prima sociale kring, maar is dit kwalitatief gezien ook zo?

Sorry voor de vele vragen

Volgens mijn therapeut is er in mijn jeugd al veel "fout" gegaan, vooral in de band met mijn moeder. Voel ik me daardoor niet geliefd, wat weer zorgt voor weinig zelfvertrouwen ed.
Dat aan jezelf voorbij lopen vind ik wel een moeilijke. Hoe weet/meet je dat? Ik heb denk ik wel (te) lang dingen gepikt die ik niet had hoeven pikken. Lang gedaan alsof het normaal was.

Misschien is het inderdaad ook gewoon geliefd voelen. Weten dat iemand je leuk vindt, blij met je is.

Ik vertel ook niet iedereen alles. Ook stukjes of ik hou het vaag, zodat de context wel te begrijpen is. Afgelopen week probeerde ik met een vriendin te praten, maar zij snapt mijn probleem gewoon niet omdat het te ver afstaat van haar belevingswereld. Dat frustreert dan ook enorm. Omdat ik wel altijd mijn best doe om me in haar te verplaatsen. Maar andersom gaat dat blijkbaar niet.

Ik begin bepaalde patronen wel te herkennen. Maar het lukt me nog niet om daar iets aan te veranderen. Dan zie ik achteraf pas dat ik weer hetzelfde heb gedaan als voorheen.
Wat ik precies wil heb ik me al vaker afgevraagd, maar ik heb er nog geen antwoord op.

hahah ja genoeg mensen om me heen zou je zeggen. Maar mensen waar ik echt bij terecht kan, dat valt vies tegen. De kwaliteit mist wel een beetje

Het lastige is dat je voor jezelf referentiekaders moet uitzetten.
En niet spiegelen aan wat iemand anders z'n grens of mening is.
En ik weet dat dat heel moeilijk is ik ben zelf ook volop bezig.

Kleine noot ik heb gesolliciteerd 🙈

quote:

Op maandag 3 april 2017 16:43 schreef Audacia het volgende:
Het lastige is dat je voor jezelf referentiekaders moet uitzetten.
En niet spiegelen aan wat iemand anders z'n grens of mening is.
En ik weet dat dat heel moeilijk is ik ben zelf ook volop bezig.

Kleine noot ik heb gesolliciteerd 🙈

Goed bezig
Op wat voor baan heb je gesolliciteerd? Succes ermee alvast

quote:

Op maandag 3 april 2017 14:38 schreef TaMieke het volgende:
Volgens mijn therapeut is er in mijn jeugd al veel "fout" gegaan, vooral in de band met mijn moeder. Voel ik me daardoor niet geliefd, wat weer zorgt voor weinig zelfvertrouwen ed.
Dat aan jezelf voorbij lopen vind ik wel een moeilijke. Hoe weet/meet je dat? Ik heb denk ik wel (te) lang dingen gepikt die ik niet had hoeven pikken. Lang gedaan alsof het normaal was.

Vetgedrukte, goede vraag.

Alleen ben ik mezelf gisteren flink voorbijgelopen (wel met een goed doel dus geen spijt van ) dus ik kan even niet zo heel goed nadenken, maar ik ga het toch proberen

Maar een paar dingen zijn toch wel dat je (door jezelf) dan als het waren van dip naar dip gaat.
Een basaal gevoel van ontevredenheid, dat je als het waren steeds het gevoel ook hebt dat je vooral -moet-, alsof je zelfs je verplichtingen al zwaar vind en je vindt (en er tegenje gezegd wordt) dat "je maar gewoon the man moet upfucken" (wat natuurlijk niks helpt, maar de mensen die dit uit hun nek tegen je zeggen, snappen er sowieso niks van. Niet naar dit soort mensen luisteren (want ze snappen het toch niet en dan kan je -dus- niet geïnformeerd advies geven)).

Maar je kunt het een beetje meten door hoe je je voelt. Het is alleen wel lastiger te meten als je niet beter weet dan dat het 'normaal' voor je is als je je min of meer continu rot voelt (en dan in een soort vage golfbeweging die jaren zo door zou kunnen blijven gaan).

Maar je gevoel en je energie zijn wel al een paar graadmeters. Voor de rest kan ik even niks bedenken, dus misschien vul ik later nog wel even aan. Ik ben vast wel -iets- vergeten...

quote:

Misschien is het inderdaad ook gewoon geliefd voelen. Weten dat iemand je leuk vindt, blij met je is.

Ik vertel ook niet iedereen alles. Ook stukjes of ik hou het vaag, zodat de context wel te begrijpen is. Afgelopen week probeerde ik met een vriendin te praten, maar zij snapt mijn probleem gewoon niet omdat het te ver afstaat van haar belevingswereld. Dat frustreert dan ook enorm. Omdat ik wel altijd mijn best doe om me in haar te verplaatsen. Maar andersom gaat dat blijkbaar niet.

Als je op zoek bent naar "lotgenoten", heb je er op zich al goed aan gedaan je vraag in deze reeks neer te leggen. Tis niet alles maar iets is beter dan niets

Ik had vroeger ook de neiging niemand een compleet plaatje te vertellen en dat deed ik vooral vanuit wantrouwen. Het vervelende is dan alleen als mensen dan gaan zitten wroeten juist omdat ze een zo compleet mogelijk plaatje van me willen hebben...en zodra ze alles weten snappen ze het nog steeds niet (want ze hebben het nog nooit meegemaakt bladiebla) maar krijg ik wel de verwijten...een tegenwoordig bedank ik daarvoor (heb er echt geen zin meer in).

quote:

Ik begin bepaalde patronen wel te herkennen. Maar het lukt me nog niet om daar iets aan te veranderen. Dan zie ik achteraf pas dat ik weer hetzelfde heb gedaan als voorheen.
Wat ik precies wil heb ik me al vaker afgevraagd, maar ik heb er nog geen antwoord op.

Een patroon herkennen impliceert ook dat het als het ware een soort "chain of events" is die zich op min of meer steeds dezelfde wijze herhaalt en herhaalt.

Weet je in elk geval al dat je (dat wat je nu dus hebt) in elk geval niet zou willen?

Vind je bepaalde mensen fijner dan andere mensen?
Waar, onder welke omstandigheden, bij wie voel je je fijner en voel je je beter gehoord? Wanneer gaan dingen bij jou mis?

quote:

hahah ja genoeg mensen om me heen zou je zeggen. Maar mensen waar ik echt bij terecht kan, dat valt vies tegen. De kwaliteit mist wel een beetje

Voel je je ook soort van "verplicht" om met mensen af te blijven spreken, terwijl je er eigenlijk niet zo op zit te wachten? Het is sowieso heel lastig om mensen te vinden die echt een goede match met je hebben en er zal zeg maar altijd wel wat om over te zeiken zijn

Heb je in elk geval wel mensen waar je je eigenlijk echt prima voelt?
Zelf heb ik wel een aantal oude vrienden, maar is het probleem juist meer dat ze dus zeg maar niet 100% dekkend zijn (van sommige dingen snappen ze niks, ook al zijn ze verder wel de kwalitatief goede mensen die ik altijd wel graag zie).

Ik kom er inderdaad achteraf pas achter als ik veel te veel gedaan heb. Afgelopen week bijvoorbeeld, 2 avonden thuis gehad. Rest was helemaal volgepland. Helemaal mijn eigen schuld, maar dingen afzeggen vind ik dan wel lastig. Of dan lijkt het een rustige week te worden, maar achteraf alsnog heel druk. Soms wel fijn, andere keren trek ik het juist niet.

Ik had juist verwacht dat mijn vriendin het wel zou snappen. Ze is zelf depressief geweest, geeft vaak aan dat ze denkt dat haar kijk op het leven raar/anders is als de rest. Ze zegt nu ook dat ze weinig zelfvertrouwen heeft, al zie ik dat niet zo. Maar juist daardoor had ik wel een iets andere reactie van haar verwacht dan; "stel je niet aan".

Misschien zit daar juist mijn probleem; al die verwachtingen. Ik verwacht blijkbaar teveel of gekke dingen. Zelfs als die verwachtingen besproken zijn, loop ik er tegen aan dat ik dan toch niet op 1 lijn zit met diegene. Dan houdt ik me maar in, krop ik alles op....
Of ben ik te onduidelijk ofzo. Ik weet het niet

Met die ene vriendin heb ik wel vaker periodes waarin ik geen zin heb om af te spreken. Blijf het dan wel gewoon doen omdat dat gevoel meestal wel weer weggaat. Ze heeft me eerder ook ontzettend geholpen, dus wil dat niet zomaar aan de kant schuiven. Nu vind ik het voor mezelf vervelend om met haar af te spreken omdat zij naar mijn idee ook teveel zeurt. Ik prober dan netjes te blijven, maar soms zou ik gewoon willen zeggen dat ze dr mond moet houden

Heb ook nog een goede vriend waar ik regelmatig mee afspreek. Daar kan ik wel vrijer tegen praten. Kan ik tegen spuien maar we hebben ook gewoon lol samen. Het is niet altijd zo serieus.

Waar dingen mis lopen met mensen weet ik niet goed. Misschien in eerste instantie dat ik te onzeker ben, te afwachtend en terughoudend. Ik laat mensen niet snel binnen. Dan kom je niet echt gezellig over en haken mensen ook af -> teveel drama.

Denk ik, gok ik. Zeker weten doe ik het ook niet

quote:

Op dinsdag 11 april 2017 13:43 schreef TaMieke het volgende:
Ik kom er inderdaad achteraf pas achter als ik veel te veel gedaan heb. Afgelopen week bijvoorbeeld, 2 avonden thuis gehad. Rest was helemaal volgepland. Helemaal mijn eigen schuld, maar dingen afzeggen vind ik dan wel lastig. Of dan lijkt het een rustige week te worden, maar achteraf alsnog heel druk. Soms wel fijn, andere keren trek ik het juist niet.

Mijn ervaring (en niet alleen maar de mijne) is dat eenmaal gemaakte afspraken afzeggen moeilijker is dan bij voorbaat de afspraak niet maken. Alleen daar is het probleem dat je dan wel "nee" leert te zeggen en ook te zeggen tegen de dingen die je eigenlijk niet wilt.

Maar het is lastig dit numeteenheelsnel goed aan te voelen, dus zei ik vroeger vaak al "ja" en dacht ik later "Waarom heb ik nou alweer toegezegd?!? ".

Op een gegeven moment ben ik (in plaats van dat ik standaard vrijwel meteen al "ja" zei) gaan zeggen "Ik wil er even een nachtje over slapen" en dat hielp wel wat.

Mijn probleem verschoof later naar "te graag toch willen proberen" waardoor ik m'n agenda structureel te vol bleef plannen.

En het is soms idd juist wel leuk geweest, ook al was ik meteen daarna wel erg brak. Maar andere keren deed het me gewoon geen goed en dit vond ik vaak toch lastig inschatten. In de loop der tijd ben ik m'n agenda meer gaan gebruiken en plan ik ook lege plekken in (die ik alleen maar opvul voor iets wat ik eeeecht heel leuk vind!).

Het blijft alleen wel gehannes, maar het is veel beter dan constant over m'n eigen grenzen heen blijven gaan.

Wat ik ook ben gaan doen, is dat ik mezelf meer als een soort "manager van m'n eigen energie" ben gaan zien. Niet dat ik dat leuk vind, maar ik kwam tot de conclusie dat ik wel moest (omdat ik constant leeg was en het gevoel had dat ik achter de feiten aan bleef lopen en eigenlijk minder echt leefde en meer werd geleefd).

Ik weet niet of dit precies overeenkomt met wat er bij jou speelt, ik ben op 't moment nog steeds niet echt helemaal lekker (maar ik wilde ook niet langer wachten met reageren).

quote:

Ik had juist verwacht dat mijn vriendin het wel zou snappen. Ze is zelf depressief geweest, geeft vaak aan dat ze denkt dat haar kijk op het leven raar/anders is als de rest. Ze zegt nu ook dat ze weinig zelfvertrouwen heeft, al zie ik dat niet zo. Maar juist daardoor had ik wel een iets andere reactie van haar verwacht dan; "stel je niet aan".

Vergelijkbare ervaringen bieden geen garantie voor begrip. Het is lastig uit te leggen, maar ik heb gemerkt dat je dan ook op een andere manier op een vergelijkbaar level moet zitten (dat je een beetje hetzelfde type mens bent). Je moet bepaalde raakvlakken hebben met iemand, anders kan je nog zoveel vergelijkbare ervaringen hebben maar dan zit er nog geen klik (zoals bijvoorbeeld bij veel broers/zussen of bijvoorbeeld klasgenootjes die klik er toch niet zit).

Verder ken ik je vriendin niet, dus daar kan ik verder weinig concreets over zeggen. Het is ook een kwestie van of iemand goed voelt, dat de communicatie lekker loopt (dat het zeg maar wat meer vanzelf gaat)

quote:

Misschien zit daar juist mijn probleem; al die verwachtingen. Ik verwacht blijkbaar teveel of gekke dingen. Zelfs als die verwachtingen besproken zijn, loop ik er tegen aan dat ik dan toch niet op 1 lijn zit met diegene. Dan houdt ik me maar in, krop ik alles op....
Of ben ik te onduidelijk ofzo. Ik weet het niet

Wat zijn de dingen die je verwacht in het contact met anderen?
En wat krijg je naar je gevoel te veel? En wat krijg je niet genoeg? Ik krijg een beetje de indruk alsof je niet vindt wat je zoekt/nodig hebt.

Waarom houd je je dan in? Je zou jezelf toch gewoon mogen uitspreken? Als dat niet goed kan...waarom dan niet?

Wat die onduidelijkheid betreft, ik heb geleerd dat de wijze waarop bijvoorbeeld iemand mij wel of niet duidelijk vindt, sterk afhankelijk is van de ontvanger. Vaak kan je met veel pijn en moeite het beeld dat je in je hoofd hebt, toch bij de ander overbrengen. Maar dit kost bergen energie en leverde me weinig op (en dat wat het me opleverde, leek steeds weer te verdampen of zo).

quote:

Met die ene vriendin heb ik wel vaker periodes waarin ik geen zin heb om af te spreken. Blijf het dan wel gewoon doen omdat dat gevoel meestal wel weer weggaat. Ze heeft me eerder ook ontzettend geholpen, dus wil dat niet zomaar aan de kant schuiven. Nu vind ik het voor mezelf vervelend om met haar af te spreken omdat zij naar mijn idee ook teveel zeurt. Ik prober dan netjes te blijven, maar soms zou ik gewoon willen zeggen dat ze dr mond moet houden

Ik heb een vriend die ik al heel lang ken. Superleuke herinneringen delen we, maar ik vind hem wel vermoeiend in het contact en hij heeft een beetje de neiging veel te willen kletsen over onderwerpen die me niet zo boeien en het toch vaak over z'n eigen interesses te willen hebben (en hij is zeg maar lastiger te onderbreken). En nadat we een middagje met elkaar gespendeerd hebben, heeft hij de neiging dan elke dag weer contact te zoeken met de meest onbeduidende vraagjes die ik dan maar weer laat doodbloeden. Wel wil ik hem niet kwijt, ook omdat hij verder niet lastig is en ik hem toch maar een paar keer per jaar spreek

Maar elke week zou ik echt niet trekken met hem. Bij andere mensen zou ik daar beter mee kunnen leven.

quote:

Heb ook nog een goede vriend waar ik regelmatig mee afspreek. Daar kan ik wel vrijer tegen praten. Kan ik tegen spuien maar we hebben ook gewoon lol samen. Het is niet altijd zo serieus.

Vetgedrukte is superbelangrijk! Want dan kan je ook wat meer ontspannen (en het belang van samen kunnen ontspannen, wordt door veel mensen toch wel onderschat).

quote:

Waar dingen mis lopen met mensen weet ik niet goed. Misschien in eerste instantie dat ik te onzeker ben, te afwachtend en terughoudend. Ik laat mensen niet snel binnen. Dan kom je niet echt gezellig over en haken mensen ook af -> teveel drama.

Denk ik, gok ik. Zeker weten doe ik het ook niet

Ik ben vroeger ook heel onzeker geweest, maar vandaar ook dat ik weet dat een onzeker iemand het niet als "ongezellig" of zo zie. Het zeg maar "gewoon samen chillen" vind ik zelf juist een leuke manier om met mensen om te gaan en om elkaar beter te leren kennen. Ik noem het "chillen", want het is ten slotte niet te serieus en juist omdat het minder serieus is, kan ik meer van mezelf laten zien (want er staat niet zoveel op het spel).

Het zorgt er ook voor dat ik niet constant op m'n hoede hoef te zijn en dat helpt ook dat ik minder snel moe ben (waardoor ik uiteindelijk meer kan doen en het is ook beter voor m'n stemming).

Wat die vriendin van je betreft...waarom zegt ze dat ze onzeker is? Heeft ze op de momenten dat ze dit zegt ook andere klachten die je wel kunt zien?

quote:

Mijn ervaring (en niet alleen maar de mijne) is dat eenmaal gemaakte afspraken afzeggen moeilijker is dan bij voorbaat de afspraak niet maken. Alleen daar is het probleem dat je dan wel "nee" leert te zeggen en ook te zeggen tegen de dingen die je eigenlijk niet wilt.

Maar het is lastig dit numeteenheelsnel goed aan te voelen, dus zei ik vroeger vaak al "ja" en dacht ik later "Waarom heb ik nou alweer toegezegd?!? ".

Op een gegeven moment ben ik (in plaats van dat ik standaard vrijwel meteen al "ja" zei) gaan zeggen "Ik wil er even een nachtje over slapen" en dat hielp wel wat.

Mijn probleem verschoof later naar "te graag toch willen proberen" waardoor ik m'n agenda structureel te vol bleef plannen.

En het is soms idd juist wel leuk geweest, ook al was ik meteen daarna wel erg brak. Maar andere keren deed het me gewoon geen goed en dit vond ik vaak toch lastig inschatten. In de loop der tijd ben ik m'n agenda meer gaan gebruiken en plan ik ook lege plekken in (die ik alleen maar opvul voor iets wat ik eeeecht heel leuk vind!).

Het blijft alleen wel gehannes, maar het is veel beter dan constant over m'n eigen grenzen heen blijven gaan.

Wat ik ook ben gaan doen, is dat ik mezelf meer als een soort "manager van m'n eigen energie" ben gaan zien. Niet dat ik dat leuk vind, maar ik kwam tot de conclusie dat ik wel moest (omdat ik constant leeg was en het gevoel had dat ik achter de feiten aan bleef lopen en eigenlijk minder echt leefde en meer werd geleefd).

Heel herkenbaar je moet er inderdaad bewust in gaan staan en energiemanager gaan spelen het kan helpen omdat samen met een vertrouwenspersoon te doen.
Die dan ook kan aangeven waar soms de pijnprikkel zit en waar je dus over je eigen grens gaat.
En in het begin moet je het heel bewust doen en naar verloop van tijd werd het een tweede natuur voor me.
Maar ik moest ook inderdaad anders kon ik weer elke keer bij de onderste tree van de trap beginnen omdat ik weer heel hard gevallen was.

quote:

Op woensdag 12 april 2017 22:25 schreef Audacia het volgende:

[..]

Heel herkenbaar je moet er inderdaad bewust in gaan staan en energiemanager gaan spelen het kan helpen omdat samen met een vertrouwenspersoon te doen.
Die dan ook kan aangeven waar soms de pijnprikkel zit en waar je dus over je eigen grens gaat.
En in het begin moet je het heel bewust doen en naar verloop van tijd werd het een tweede natuur voor me.
Maar ik moest ook inderdaad anders kon ik weer elke keer bij de onderste tree van de trap beginnen omdat ik weer heel hard gevallen was.

Het lijkt me lastig zo'n vertrouwenspersoon te vinden. Ik weet nieteens bij wie ik naar zoiemand zou kunnen vragen. Ik weet nieteens hoe zoiets heet.

Wat bedoel je met pijnprikkel in deze context? Voor mij wordt het idd wat meer een 2e natuur, maar het is iets waar ik wel altijd rekening mee moet blijven houden (ik denk dan in 1e instantie van het maken en noteren van afspraken en plannen. Ik schrijf ze allemaal in een agenda zodat ik per week overzicht heb wat de hoeveelheid afspraken betreft en wat voor afspraken het zijn).
Wel kan ik nu vrij goed inschatten in hoeverre een afspraak energie zal gaan kosten en in hoeverre ik m'n dagen vol kan plannen.

Ik probeer het zelf (dat je meer de manager van je energie moet gaan zijn) wel anderen bij te brengen en ik probeer ook dingen uit te leggen.

Ik ben in al die jaren nooit iemand tegengekomen die zeg maar hierin gespecialiseerd was, maar misschien begreep ik je niet goed. Ik kom wel mensen tegen die hier -iets- van weten, maar vaak krijg ik dan van die losse (meer onsamenhangende) tips en is het lastig tussen alle ruis van andere op zich goede (maar ook weer losstaande) tips te filteren en tot het besef te komen dat dit een op zichzelf staande handigheid is die je je eigen kunt maken.

Het is ook iets wat je eerst moet beseffen en ondervinden.

quote:

Op woensdag 12 april 2017 21:47 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Mijn ervaring (en niet alleen maar de mijne) is dat eenmaal gemaakte afspraken afzeggen moeilijker is dan bij voorbaat de afspraak niet maken. Alleen daar is het probleem dat je dan wel "nee" leert te zeggen en ook te zeggen tegen de dingen die je eigenlijk niet wilt.

Maar het is lastig dit numeteenheelsnel goed aan te voelen, dus zei ik vroeger vaak al "ja" en dacht ik later "Waarom heb ik nou alweer toegezegd?!? ".

Op een gegeven moment ben ik (in plaats van dat ik standaard vrijwel meteen al "ja" zei) gaan zeggen "Ik wil er even een nachtje over slapen" en dat hielp wel wat.

Mijn probleem verschoof later naar "te graag toch willen proberen" waardoor ik m'n agenda structureel te vol bleef plannen.

En het is soms idd juist wel leuk geweest, ook al was ik meteen daarna wel erg brak. Maar andere keren deed het me gewoon geen goed en dit vond ik vaak toch lastig inschatten. In de loop der tijd ben ik m'n agenda meer gaan gebruiken en plan ik ook lege plekken in (die ik alleen maar opvul voor iets wat ik eeeecht heel leuk vind!).

Het blijft alleen wel gehannes, maar het is veel beter dan constant over m'n eigen grenzen heen blijven gaan.

Wat ik ook ben gaan doen, is dat ik mezelf meer als een soort "manager van m'n eigen energie" ben gaan zien. Niet dat ik dat leuk vind, maar ik kwam tot de conclusie dat ik wel moest (omdat ik constant leeg was en het gevoel had dat ik achter de feiten aan bleef lopen en eigenlijk minder echt leefde en meer werd geleefd).

Ik weet niet of dit precies overeenkomt met wat er bij jou speelt, ik ben op 't moment nog steeds niet echt helemaal lekker (maar ik wilde ook niet langer wachten met reageren).

Ik merk de laaste tijd heel vaag blijf bij het maken van afspreken "ja ik zie wel". Ik heb er een hekel aan bij andere, maar definitief nee zeggen tegen iemand vind ik ook lastig dus dit is een slechte middenweg Het vervelende vooral vind ik dat als ik bijv tegen een vriendin zeg dat ik niet kan of wil afspreken, ze altijd moet weten wat ik dan gepland heb. Terwijl het haar de helft van de tijd niets aan gaat.

Van te voren inschatten of iets veel energie gaat kosten, lukt mij (nog) niet. En idd toch op veel dingen ja zeggen, omdat ik niets wil missen, niet nog meer mensen teleur wil stellen of weer een zoveelste smoesje moeten verzinnen om ergens onderuit te komen

quote:

Vergelijkbare ervaringen bieden geen garantie voor begrip. Het is lastig uit te leggen, maar ik heb gemerkt dat je dan ook op een andere manier op een vergelijkbaar level moet zitten (dat je een beetje hetzelfde type mens bent). Je moet bepaalde raakvlakken hebben met iemand, anders kan je nog zoveel vergelijkbare ervaringen hebben maar dan zit er nog geen klik (zoals bijvoorbeeld bij veel broers/zussen of bijvoorbeeld klasgenootjes die klik er toch niet zit).

Verder ken ik je vriendin niet, dus daar kan ik verder weinig concreets over zeggen. Het is ook een kwestie van of iemand goed voelt, dat de communicatie lekker loopt (dat het zeg maar wat meer vanzelf gaat)

Ik kan er ook weinig zinnigs over zeggen nu. Soms loopt alles goed en prima. Soms even niet. Ze klinkt wel een beetje als die vriend die je omschreef. Als ik "geluk" heb hoef ik de hele avond niets te zeggen, ze praat wel door. Een beetje begrijpend knikken enzo
Nee dat is wel heel flauw, maar als je haar laat praten kom je er ook echt niet meer tussen

quote:

Wat zijn de dingen die je verwacht in het contact met anderen?
En wat krijg je naar je gevoel te veel? En wat krijg je niet genoeg? Ik krijg een beetje de indruk alsof je niet vindt wat je zoekt/nodig hebt.

Waarom houd je je dan in? Je zou jezelf toch gewoon mogen uitspreken? Als dat niet goed kan...waarom dan niet?

Wat die onduidelijkheid betreft, ik heb geleerd dat de wijze waarop bijvoorbeeld iemand mij wel of niet duidelijk vindt, sterk afhankelijk is van de ontvanger. Vaak kan je met veel pijn en moeite het beeld dat je in je hoofd hebt, toch bij de ander overbrengen. Maar dit kost bergen energie en leverde me weinig op (en dat wat het me opleverde, leek steeds weer te verdampen of zo).

Vind het lastig om aan te geven wat ik dan precies mis of wat ik verwacht. Vooral omdat dit vaak per person verschillend is. Maar denk dat het toch een stuk begrip en compassie is. Ik hoef geen medelijden van mensen, maar iets meer begrip van andere zou fijn zijn.

Maar ik heb het ook met dates. Dat ik er vanuit ga dat die ander hetzelfde wil als ik, vooral omdat we beide aangegeven hadden wat we zochten. Maar uiteindelijk blijkt de praktijk toch anders te zijn. Vind het dan soms lastig me daar bij neer te leggen en dus die verwachting los te laten.

Mezelf daarin uitspreken doe ik vaak niet omdat ik bang ben dat ik teveel zeg. Teveel met mijn vinger ga wijzen en zo dus mensen wegjaag. Dan zeg ik liever niets zodat ik wel nog met die mensen om kan blijven gaan.

quote:

Ik ben vroeger ook heel onzeker geweest, maar vandaar ook dat ik weet dat een onzeker iemand het niet als "ongezellig" of zo zie. Het zeg maar "gewoon samen chillen" vind ik zelf juist een leuke manier om met mensen om te gaan en om elkaar beter te leren kennen. Ik noem het "chillen", want het is ten slotte niet te serieus en juist omdat het minder serieus is, kan ik meer van mezelf laten zien (want er staat niet zoveel op het spel).

Het zorgt er ook voor dat ik niet constant op m'n hoede hoef te zijn en dat helpt ook dat ik minder snel moe ben (waardoor ik uiteindelijk meer kan doen en het is ook beter voor m'n stemming).

Nee ik vind ook niet dat ik ongezellig ben Maar dan moet ik wel de kans krijgen om mensen te leren kennen, om me bij diegene op mn gemak te voelen. En dat duurt gewoon lang. Mensen hebben dat geduld niet. Dan geef ik het van te voren aan, probeer ik zo goed en zo kwaad mogelijk uit te leggen dat het tijd kost. Maar dan ben ik nog "zo stil" of stug of wat dan ook.
Ik weet ook niet hoe ik dat nog duidelijker kan maken. Misschien is het voor extraverte, super zelfverzekerde mensen ook wel heel lastig te begrijpen....

quote:

Het vervelende vooral vind ik dat als ik bijv tegen een vriendin zeg dat ik niet kan of wil afspreken, ze altijd moet weten wat ik dan gepland heb.

Dit vind ik ook behoorlijk bezwaarlijk en sommige mensen die ik ken, hebben ook de neiging me uit te gaan zitten vragen (alsof ik ze iets tekort doe ofzo).

Maar ik mag toch lekker zelf weten met wie ik wil afspreken enzo?

Ik reageer later wel op de rest.

quote:

Op dinsdag 18 april 2017 09:49 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Dit vind ik ook behoorlijk bezwaarlijk en sommige mensen die ik ken, hebben ook de neiging me uit te gaan zitten vragen (alsof ik ze iets tekort doe ofzo).

Maar ik mag toch lekker zelf weten met wie ik wil afspreken enzo?

Ik reageer later wel op de rest.

Ik snap het ook niet. Ik ben zelf ook best nieuwsgierig, maar als iemand me niet verteld wat ze gepland hebben snap ik die hint echt wel.
Bemoei je er niet mee.

En is goed hoor. Doe rustig aan

quote:

Op dinsdag 18 april 2017 09:13 schreef TaMieke het volgende:

[..]

Ik merk de laaste tijd heel vaag blijf bij het maken van afspreken "ja ik zie wel". Ik heb er een hekel aan bij andere, maar definitief nee zeggen tegen iemand vind ik ook lastig dus dit is een slechte middenweg Het vervelende vooral vind ik dat als ik bijv tegen een vriendin zeg dat ik niet kan of wil afspreken, ze altijd moet weten wat ik dan gepland heb. Terwijl het haar de helft van de tijd niets aan gaat.

Van te voren inschatten of iets veel energie gaat kosten, lukt mij (nog) niet. En idd toch op veel dingen ja zeggen, omdat ik niets wil missen, niet nog meer mensen teleur wil stellen of weer een zoveelste smoesje moeten verzinnen om ergens onderuit te komen

Een gedeelte heb ik al beantwoord.

Het steeds moeten verzinnen van een smoesje is gewoon kut (op meerdere manieren).
Stel dat ik op een gegeven moment m'n agenda "moet" pakken omdat ik een nieuwe afspraak moet/wil plannen.
Ik schrijf al m'n afspraken in een papieren agenda en heb 1 week op 1 pagina, want dat vind ik overzichtelijk en als ik een dag per bladzijde nodig heb om al m'n afspraken op te schrijven, dan plan ik er sowieso al teveel.
Ik bekijk dan de weekplanning en kijk waar ik nog wat tussen zou kunnen proppen en ik bekijk het dan ook rationeel en emotioneel (lastig uit te leggen, dus doe ik het maar even gebruikmakend van deze 2 termen).

Rationeel is bijvoorbeeld of ik het wel red om van de ene afspraak naar de volgende te komen en of de potentiële nieuwe afspraak niet te krap op een andere afspraak zit. Ik heb mezelf ook een beetje een regel gegeven dat ik tussen afspraken door in principe altijd even tijd voor mezelf moet kunnen hebben (zodat ik bijvoorbeeld 1 of 2 uur speling heb om van de ene afspraak naar de volgende te komen).

Ook plan ik eigenlijk nooit meer dan 3 dingen op 1 dag. Dingen die voor mij standaard zijn (zoals boodschappen halen etc), zet ik sowieso nooit in m'n agenda, want dan wordt het te rommelig (verlies van overzicht) en zulke dingen kan ik tijdens elk gat in m'n agenda doen.

Emotioneel bekijk ik ook hoe zwaar ik deze afspraken vind (ook al is dit eigenlijk ook een ratio). Ik plan sowieso geen 2 hele zware dingen op dezelfde dag, omdat ik uit ervaring weet dat ik dan bijvoorbeeld de 2e afspraak ga missen of compleet gesloopt ben.

Als een nieuw voorgestelde afspraak dan niet uitkomt, stel ik eerst aan de ander voor om het eventueel op een andere dag te plannen en lukt dat ook niet, dan zal ik helaas een "sorry, gaat me niet lukken" moeten geven. Dan laat ik het ook wel open, maar op een manier waarbij de ander meer afwachtend/geduldig zal moeten zijn.

Soms plan ik dingen zelfs maanden vooruit (zelfs losse afspraken).

Maar eigenlijk is het principe redelijk eenvoudig: Niet meer dan 3 afspraken op een dag (dit zijn dus verplichte dingen zoals een klus bij iemand, afspraak hulpverlener of afspraak vriend) en altijd veel extra tijd/speelruimte tussen afspraken door proberen te plannen.
Bij de "lichte" afspraken kan ik ook meer schuiven en vind ik het ook minder erg ze dicht op een volgende afspraak te hebben.

Gaat dit niet, dan -kan- ik niet. En mensen die dan gaan zitten slijmen/grenzen opzoeken en overschrijden/"onderhandelen" wil ik sowieso niet kennen. Wat ik ook doe is afspraken met mensen die niet moeilijk zouden doen wanneer ik toch wil verplaatsen, juist meer voorrang geven boven de zeikerds die proberen "voor te dringen" ten koste van de mensen waar ik minder stress bij ervaar.

quote:

Op dinsdag 18 april 2017 09:13 schreef TaMieke het volgende:

[..]

Ik kan er ook weinig zinnigs over zeggen nu. Soms loopt alles goed en prima. Soms even niet. Ze klinkt wel een beetje als die vriend die je omschreef. Als ik "geluk" heb hoef ik de hele avond niets te zeggen, ze praat wel door. Een beetje begrijpend knikken enzo
Nee dat is wel heel flauw, maar als je haar laat praten kom je er ook echt niet meer tussen

Misschien heeft het ook een beetje met een soort van dominantie te maken? Dat sommige mensen wat meer de neiging hebben de kartrekkers te zijn en anderen wat minder snel tijdens een gesprek durven/kunnen insteken waardoor ze zich verbaal eerder plat laten walsen?

Ik denk dat ikzelf qua dominantie tijdens een gesprek een beetje halverwege val. Wel ga ik liever om met mensen die niet gespreksdominanter zijn dan ik (zijn er genoeg van, maar deze geef ik al geruime tijd geen toegang meer tot m'n sociale kring).
Dit komt denk ik o.a. omdat ik dan meer "controle" heb tijdens zo'n gesprek? Ik vind 't ook gewoon heel leuk een erg introvert iemand aan de praat te krijgen en ik leer daar zelf ook weer nieuwe dingen van. Wel moet ik die ander dan ruimte kunnen geven en ik heb wel gemerkt dat dit het beste gaat als ik goed in m'n vel zit.

Aan iemand die de hele avond begrijpend ja-knikt en verder niks inbrengt...dan heb ik zoiets van "dan doe -ik- toch iets fout".

Bij mensen die de neiging hebben veel een gesprek te willen gaan domineren, komt het al snel tot botsingen (ik heb er een hekel aan als mensen m'n grenzen blijven overschrijden, dit is ook een belangrijke reden voor mij dat ik dit zelf ook niet wil doen bij mensen waarbij ik verbaal sterker ben, ik weet hoe kut 't is en vroeger was ik verbaal echt nowhere near waar ik nu ben).

quote:

[..]

Vind het lastig om aan te geven wat ik dan precies mis of wat ik verwacht. Vooral omdat dit vaak per person verschillend is. Maar denk dat het toch een stuk begrip en compassie is. Ik hoef geen medelijden van mensen, maar iets meer begrip van andere zou fijn zijn.

Heb je toevallig ook een hekel aan van die "opbeurende complimentjes"?
Stel je hebt echt een rotdag. Je begint daarover wat te vertellen en na een zin of anderhalf breekt die in en begint met een "AAwww " en begint je daarna met van die goedkope complimentjes te geven "alsof je er vrolijk van zou moeten worden dat je je veters zo symmetrisch gestrikt hebt" of iets anders met een positieve lading wat verder totaal geen relevantie heeft voor het probleem dat je bespreekbaar probeert te maken.

Dan willen ze wel helpen, maar dat kunnen ze niet als ze het niet snappen en ook niet kunnen luisteren.

quote:

Maar ik heb het ook met dates. Dat ik er vanuit ga dat die ander hetzelfde wil als ik, vooral omdat we beide aangegeven hadden wat we zochten. Maar uiteindelijk blijkt de praktijk toch anders te zijn. Vind het dan soms lastig me daar bij neer te leggen en dus die verwachting los te laten.

Mezelf daarin uitspreken doe ik vaak niet omdat ik bang ben dat ik teveel zeg. Teveel met mijn vinger ga wijzen en zo dus mensen wegjaag. Dan zeg ik liever niets zodat ik wel nog met die mensen om kan blijven gaan.

Ik denk eerlijk gezegd dat je dan nog beter wel met je vinger zou kunnen wijzen dan dat je je laat leven (zorg er dan wel voor dat je kritiek wel terecht is of in elk geval een punt heeft. Das sociaal gezien in principe sowieso altijd toegestaan). Mochten andere mensen dit vervelend vinden, zullen ze dit toch zelf moeten aangeven. Wel is dit niet zo eenvoudig zoals ik nu effesnel schets, maar altijd dezelfde respons geven maakt je voorspelbaar (ook voor diegenen die over je heen willen lopen). Zelfde geldt eigenlijk ook voor altijd maar "ja" zeggen.

Zelfs af en toe "nee" zeggen en de andere keren "ja" zeggen, ik denk dat dit het voor anderen al moeilijker in te schatten maakt in of je een makkelijke push-over bent

quote:

[..]

Nee ik vind ook niet dat ik ongezellig ben Maar dan moet ik wel de kans krijgen om mensen te leren kennen, om me bij diegene op mn gemak te voelen. En dat duurt gewoon lang. Mensen hebben dat geduld niet. Dan geef ik het van te voren aan, probeer ik zo goed en zo kwaad mogelijk uit te leggen dat het tijd kost. Maar dan ben ik nog "zo stil" of stug of wat dan ook.
Ik weet ook niet hoe ik dat nog duidelijker kan maken. Misschien is het voor extraverte, super zelfverzekerde mensen ook wel heel lastig te begrijpen....

Als het lang duurt dan neem je die tijd maar. Geven anderen je die tijd niet dan zit je daar sowieso niet helemaal goed.

^{Ik denk dat het voor een extraverte overkomt als een slap kutexcuus en ik heb ook geen zin meer om uit te blijven leggen en steeds maar weer die beschuldigingen te moeten aanhoren...blijkbaar horen dat soort mensen gewoon niet bij mij.}

Al m'n vrienden vallen in de categorie "introvert" tot "meer introvert, met hooguit af en toe een kleine piek boven modaal". Die houden het toch het langste vol met mij

edit:
Ik denk dat het stukje met "dominant" zijn tijdens een gesprek bij mezelf ook erg afhankelijk is van hoe gestrest ik ben. Hoe meer stress ik ervaar, hoe meer ik de neiging kan krijgen om maar door te blijven kletsen, terwijl ik gelijktijdig ook minder doorheb wat het met de ander doet (ik let daar dan minder op en ik ga me er ook niet beter door voelen, word er vaak eerder rustelozer van).
Ik snap het zelf niet helemaal
Wel las ik pasgeleden iets over dat mensen met een burn-out meer gaan praten en dat dat typisch kan zijn. Maar je kunt dit denk ik ook invullen met "naarmate je meer stress ervaart, ga je meer praten en misschien ook meer contact met anderen zoeken (wat het vaak alleen maar erger maakt voor hun en voor jezelf. Vet irritant)".

[ Bericht 2% gewijzigd door magnetronkoffie op 21-04-2017 08:33:38 ]

quote:

Op woensdag 29 maart 2017 17:19 schreef TaMieke het volgende:

[..]

Ik denk dat het dat wel was ja. Niet weten wat te zeggen en er verder niet teveel moeite in willen steken.

Er zijn wel dingen waar ik energie uit haal en die ik graag zou willen delen met andere. Maar die mensen heb ik niet in mijn omgeving.

Soms heb ik van die piekmomenten van zelfvertrouwen. Dan voel ik me goed en durf ik veel meer te zeggen tegen andere. Helaas duurt dat nooit heel lang.
Zo heb ik laatst een reis geboekt voor mezelf. Ik hoopte heel erg dat andere zouden zien dat dat iets goeds was voor me. Maar dan krijg je wat gematigde reacties en "weet je dat wel zeker??" "Kun je dat wel?".

Dat is jammer. Heb je geen mogelijkheid om nieuwe vrienden en kennissen op te doen?

Wat betreft reizen: uit ervaring kan ik je zeggen dat in je eentje reizen veel goeds doet voor vertrouwen in je eigen kunnen en je vermogen om je zelf te redden.
Ander voordeel: je doet alleen dat wat jij leuk vindt.

quote:

Op maandag 8 mei 2017 22:45 schreef Ewelina het volgende:

[..]

Dat is jammer. Heb je geen mogelijkheid om nieuwe vrienden en kennissen op te doen?

Wat betreft reizen: uit ervaring kan ik je zeggen dat in je eentje reizen veel goeds doet voor vertrouwen in je eigen kunnen en je vermogen om je zelf te redden.
Ander voordeel: je doet alleen dat wat jij leuk vindt.

Ben ook eens alleen op reis geweest, naar Krakau. Niks aantrekken wat de rest denkt hoor. Heeft een aantal voordelen: je moet sociaal zijn dus je oefent je skills. Je zoekt avontuur op en dat geeft een kick. Je bent niet als alle anderen en dat alleen al kan je zelfvertrouwen boosten!

Zou nu wel geen hele week gaan maar paar dagen alleen op reis is super hoor!

quote:

Op vrijdag 11 november 2016 13:51 schreef K44S het volgende:
Dit is het grote zelfvertrouwen topic.

Ik lees regelmatig dat mensen moeite hebben met het opbouwen van zelfvertrouwen en vragen zich af hoe zij hier mee om moeten gaan en hoe zij hier aan kunnen werken.

De bedoeling van dit topic:
Deel je ervaring waar door je zelfvertrouwen is aangetast of waar door deze juist is gegroeid!

The skill of self confidence | Dr. Ivan Joseph | TEDxRyersonU

3 tips to boost your confidence - TED-Ed

BELIEVE IN YOURSELF - Motivational Video (ft. Jaret Grossman & Eric Thomas)

Alles verliezen wat je lief had, om verschillende redenen. Vb. Alles verliezen wat je lief had, zoals je huis, schoonfamilie waar je enorm aan gehecht bent, vrienden, huisdieren, werk, omdat je voor jezelf moest kiezen in de relatie (geweld) en volledig back to basic gaan. Vervolgens een nieuwe man ontmoeten die wel leuk is, het zelf verpesten omdat je niet zo goed weet hoe een goede relatie werkt en je dit nog moet leren. Om dan weer alleen verder te gaan en je leven op de rails te krijgen én het wéér lukt, dat heeft mij zelfvertrouwen.

Weet nu wat ik niet wil, wel wil en hoe het moet