[CZT #53] Chronisch Ziek Topic

quote:

Op zaterdag 12 november 2016 22:29 schreef LPFAN het volgende:

[..]

Ik denk dat je er op het moment meer van maakt dan het echt is. Iedereen heeft een andere grens qua kou en warmte. Jij bent er blijkbaar gevoelig voor.

Maar waarom dan vroeger niet? Het is pas iets van de laatste jaren. En tuurlijk heb ik de (gevolgen van) diabetes altijd in m'n achterhoofd zitten bij bepaalde dingen. Je weet immers hoe ik ermee omga, vandaar soms vragen erover.

quote:

Op zaterdag 12 november 2016 22:37 schreef LPFAN het volgende:

[..]

Je cellen veranderen eens in de zoveel jaar. Dus dat je er een paar jaar geleden wel tegen kon moet je vergeten.

Precies, net zoals je smaak elke 7 jaar ofzo verandert.

quote:

Op zaterdag 12 november 2016 22:37 schreef LPFAN het volgende:

[..]

Je cellen veranderen eens in de zoveel jaar. Dus dat je er een paar jaar geleden wel tegen kon moet je vergeten.

Het kan iig geen kwaad om er even naar te vragen bij de DVK.

quote:

Op zaterdag 12 november 2016 22:47 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Precies, net zoals je smaak elke 7 jaar ofzo verandert.

Ik lust inene maïs, en salmiak ook. Lustte ik vroeger niet. En schimmelkaas vind ik ook niet meer zo vies als vroeger.

[ Bericht 4% gewijzigd door Jaimy_Luca op 12-11-2016 23:12:57 ]

quote:

Op zaterdag 12 november 2016 22:47 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Precies, net zoals je smaak elke 7 jaar ofzo verandert.

Je smaak verandert misschien naarmate je ouder wordt, m.n. dat je dingen gaat waarderen die je vroeger niet lekker vond. Maar dat heeft met die zeven jaar niks te maken.

quote:

Op zaterdag 12 november 2016 20:08 schreef Jaimy_Luca het volgende:
Even een vraag aan degenen met diabetes: kan het zijn dat je voeten, voordat je ze geen gevoel meer hebben, juist méér gevoel hebben? Ik bedoel dat dingen juist meer pijn doen aan de voeten.

Ik was nml afgelopen week naar de sauna en dan moet je goed koelen. Ze hadden daar een wisselbad. Ik wilde in het hele koude bad gaan, maar het deed serieus gewoon pijn van de kou (en verder leek niemand er last van te hebben). Het is niet dat ik het puntje van m'n teen erin had en dan alweer weg trok, ik had m'n gehele voet erin. Probeerde te wennen, maar dat ging al niet eens. Zelfde pijn als aan je handen als je iets te koud gehakt met de handen mengt.

Zelfde gold voor het warme bubbelbad, dat leek in eerste instantie gewoon bijna kokend water, zo voelde het althans aan, aan m'n voeten.

Vroeger weleens in het Elysium geweest en daar had ik geen last van het koude bad, maar dat is al enige jaren geleden.

http://www.diep.info/Diab(...)uropathie-Het-beloop

quote:

Op zaterdag 12 november 2016 23:15 schreef Diconnected het volgende:

[..]

http://www.diep.info/Diab(...)uropathie-Het-beloop

Bedankt voor deze site.

Update over MA:
Ze is sinds vanmorgen van de Intensive Care af en ligt nu op Medium Care.
Dat is toch weer een mooie vooruitgang!

quote:

Op zondag 13 november 2016 18:23 schreef weethetevennietmeer het volgende:

[..]

Dank voor de update, zeker weten

Ik ben toch bang dat ik mezelf even moet verbeteren, ik heb het blijkbaar niet helemaal goed begrepen dus zal even het bericht dat ik net kreeg letterlijk quoten:

quote:

Het is nog steeds intensive care. Medium care is de volgende stap. Maar er is IZA en IZB en ze is nu naar B.

Maar het is alsnog een vooruitgang, alleen helaas iets minder groot dan ik had verteld.
Was een foute "vertaling" van mij waarvoor excuus.

[ Bericht 3% gewijzigd door vannelle op 13-11-2016 19:06:05 ]

]nou ja, toch progressie

Fijn dat MA stapjes maakt, ook al zijn het kleine.

Mijn avontuur van vandaag:

Wat eraan vooraf ging (in Goede Tijden, Slechte tijden ): ik vroeg dus heel lang geleden aan de plastisch chirurg of er nog iets aan verzorging voor die drain nodig was. Nee, daar hoefde ik niks mee. Later vroeg ik om thuiszorg, maar dat was niet nodig volgens hem. Ok, flash forward naar de operatie dinsdag. Ineens bleek dat het reservoir van de drain vervangen moest worden gedurende de week. Maar dat was geen probleem, daar kreeg ik potjes voor mee en dat was allemaal heel makkelijk. Dus de volgende dag herinner ik de verpleging daaraan, dat ik vervangende potjes mee moet krijgen. 'Dat is allemaal niet zo makkelijk hoor, kom daarvoor maar even terug op de poli.' 'Ja hé, dat gaat allemaal niet zo makkelijk in deze staat, dus dat heeft niet mijn voorkeur.' Ik mag natuurlijk niet in een rolstoel zitten en lopen gaat héél langzaam. Bovendien... hoe moet ik in een auto zitten? Nou, na wat gediscussieer kreeg ik een potje mee, met de voorwaarde dat mijn begeleiding mee zou kijken (alsof dat zin heeft, dat zijn autismebegeleiders, geen verpleegkundigen), maargoed, ik was blij dat ik het thuis mocht doen.

Vandaag was het potje vol dus tijdens mijn begeleidingsafspraak ontkoppelen we het oude potje volgens de instructies en willen we de nieuwe aansluiten, maar dat past niet.

Ik was meteen ongelofelijk boos en verdrietig. Al dat gedoe en dan geven ze een verkeerd potje mee. 'Ga maar naar de spoedeisende hulp,' zeiden ze van het ziekenhuis. Gelukkig was mijn begeleidster scherp en konden we naar de afdeling komen waar ik opgenomen was geweest, want anders hadden we moeten wachten en alles, op de spoed. Ik baalde echt ontzettend, moest bezoek afzeggen en dus een zeer vervelend ritje in de auto, soort van half op mijn zij liggend op de stoel.

'Oh, er zijn blijkbaar twee verschillende systemen. En die liggen gewoon door elkaar in het bakje.' Nou, blij dat ik ze daarop heb kunnen attenderen door dit probleem. Ofzo.

Maargoed, er zit nu dus het juiste potje aan en ik ben een beetje aan het bijkomen van dit verhaal. Het kan nooit helemaal goed gaan natuurlijk... Gelukkig gaat het verder wel goed hoor. Nu wat meer pijn van de wandeling door het ziekenhuis en in en uit de auto komen, maar verder gaat het wel. De wond ziet er ook goed uit, dat kan ik zelf wel zien. Ze vonden wel dat er veel wondvocht/bloed uit de drain was gekomen toen we vanmiddag in het ziekenhuis waren. Ben benieuwd of dat nog gevolgen gaat hebben. Hopen dat het niet op gaat hopen als de drain er woensdag uitgaat.

quote:

Op zondag 13 november 2016 19:21 schreef Aspergermeisje het volgende:

Mijn avontuur van vandaag:

-knip-

Holy moly, dat is inderdaad een avontuur maar geen beste!
Onvoorstelbaar dat ze zo nonchalant doen over zulke belangrijke dingen.
Ben van nature geen klager maar als het daar echt zo'n zootje is lijkt het me toch wel een klacht waard.
Gelukkig is het, dankzij je eigen inspanningen, toch nog goed gekomen.
Mèn wat een zootje......

Hoop dat je genezing beter en sneller gaat.

Ik vind dat het ziekenhuis hier ook heel nonchalant doet over het langskomen, ook (vooral) voor flutafspraakjes van nog geen 5 minuten.

Het is niet alsof ik gehandicapt ben, twee uren kwijt ben en werk af hoef te zeggen of zo

quote:

Op zondag 13 november 2016 19:21 schreef Aspergermeisje het volgende:

Mijn avontuur van vandaag:

Wat een gedoe. Het lijkt inderdaad net een soap.
Goed dat je zelf op blijft letten.
Dat is een noodzakelijk kwaad, blijkt maar weer.

quote:

Op zaterdag 12 november 2016 20:08 schreef Jaimy_Luca het volgende:
Even een vraag aan degenen met diabetes: kan het zijn dat je voeten, voordat je ze geen gevoel meer hebben, juist méér gevoel hebben? Ik bedoel dat dingen juist meer pijn doen aan de voeten.

Ik heb neuropathie, maar door chemotherapie, niet door diabetes. En ja, koude doet zeer. Het is het soort pijn dat je voelt als je met blote voeten door de sneeuw loopt.
Daardoor voel je glas of een steentje of zo, niet. Dat soort gevoelloosheid dus.
Warm water, in bad of zo, prikt even, maar dan is het zalig.

Maar neuropathie doet wel degelijk pijn.

quote:

Op zondag 13 november 2016 23:00 schreef twiFight het volgende:
Ik vind dat het ziekenhuis hier ook heel nonchalant doet over het langskomen, ook (vooral) voor flutafspraakjes van nog geen 5 minuten.

Het is niet alsof ik gehandicapt ben, twee uren kwijt ben en werk af hoef te zeggen of zo

Ja, of ze gaan er maar vanuit dat er wel iemand voor je kan rijden. De mensen die een auto hebben moeten meestal ook gewoon werken overdag... Hier bij het ziekenhuis waren twee bushaltes, aan allebei de kanten één. Die hebben ze allebei weggehaald. Dus de dichtstbijzijnde bushalte is 10 minuten lopen. Dat is veel als je beperkt bent in je bewegingsmogelijkheden...

Dat is waar ik heel erg tegenaan loop nu: ik vraag naar de risico's of complicaties en steeds krijg ik te horen: 'Die zijn er niet. Komt allemaal goed. Hoef jij je niet druk om te maken.' Ik vraag dat niet omdat ik me zorgen maak, ik wil gewoon horen hoe het is en waar ik op moet letten, zodat ik goed voor mezelf kan zorgen. Heel frustrerend.

Ondertussen maak ik elke dag stapjes vooruit en daar ben ik heel blij mee. Sta nu bijvoorbeeld achter de laptop, dat lukt sinds gisteren weer een beetje. Uit bed komen gaat iets gemakkelijker, lopen gaat iets sneller, voel me iets minder wazig. Ik hoop zo dat dit een goede voorbode is voor de rest van het herstel. Zou zo graag over vijf weken kunnen zeggen dat ik genezen ben van dit probleem.

Ik heb al vier dagen een onwijs belabberd gevoel... Alsof ik griep heb. Dat kan natuurlijk, maar heb ergens ook wel het idee dat het door de propylthiouracil komt. Blegh! Vandaag dus voor het eerst sinds het hele schildkliergedoe ziek gemeld

quote:

Op zondag 13 november 2016 19:00 schreef vannelle het volgende:

[..]

Ik ben toch bang dat ik mezelf even moet verbeteren, ik heb het blijkbaar niet helemaal goed begrepen dus zal even het bericht dat ik net kreeg letterlijk quoten:

[..]

Maar het is alsnog een vooruitgang, alleen helaas iets minder groot dan ik had verteld.
Was een foute "vertaling" van mij waarvoor excuus.

Fijn dat er iig wat vooruitgang is en hopelijk mag ze snel naar medium care

quote:

Op zondag 13 november 2016 19:21 schreef Aspergermeisje het volgende:
Fijn dat MA stapjes maakt, ook al zijn het kleine.

Mijn avontuur van vandaag:

Wat eraan vooraf ging (in Goede Tijden, Slechte tijden ): ik vroeg dus heel lang geleden aan de plastisch chirurg of er nog iets aan verzorging voor die drain nodig was. Nee, daar hoefde ik niks mee. Later vroeg ik om thuiszorg, maar dat was niet nodig volgens hem. Ok, flash forward naar de operatie dinsdag. Ineens bleek dat het reservoir van de drain vervangen moest worden gedurende de week. Maar dat was geen probleem, daar kreeg ik potjes voor mee en dat was allemaal heel makkelijk. Dus de volgende dag herinner ik de verpleging daaraan, dat ik vervangende potjes mee moet krijgen. 'Dat is allemaal niet zo makkelijk hoor, kom daarvoor maar even terug op de poli.' 'Ja hé, dat gaat allemaal niet zo makkelijk in deze staat, dus dat heeft niet mijn voorkeur.' Ik mag natuurlijk niet in een rolstoel zitten en lopen gaat héél langzaam. Bovendien... hoe moet ik in een auto zitten? Nou, na wat gediscussieer kreeg ik een potje mee, met de voorwaarde dat mijn begeleiding mee zou kijken (alsof dat zin heeft, dat zijn autismebegeleiders, geen verpleegkundigen), maargoed, ik was blij dat ik het thuis mocht doen.

Vandaag was het potje vol dus tijdens mijn begeleidingsafspraak ontkoppelen we het oude potje volgens de instructies en willen we de nieuwe aansluiten, maar dat past niet.

Ik was meteen ongelofelijk boos en verdrietig. Al dat gedoe en dan geven ze een verkeerd potje mee. 'Ga maar naar de spoedeisende hulp,' zeiden ze van het ziekenhuis. Gelukkig was mijn begeleidster scherp en konden we naar de afdeling komen waar ik opgenomen was geweest, want anders hadden we moeten wachten en alles, op de spoed. Ik baalde echt ontzettend, moest bezoek afzeggen en dus een zeer vervelend ritje in de auto, soort van half op mijn zij liggend op de stoel.

'Oh, er zijn blijkbaar twee verschillende systemen. En die liggen gewoon door elkaar in het bakje.' Nou, blij dat ik ze daarop heb kunnen attenderen door dit probleem. Ofzo.

Maargoed, er zit nu dus het juiste potje aan en ik ben een beetje aan het bijkomen van dit verhaal. Het kan nooit helemaal goed gaan natuurlijk... Gelukkig gaat het verder wel goed hoor. Nu wat meer pijn van de wandeling door het ziekenhuis en in en uit de auto komen, maar verder gaat het wel. De wond ziet er ook goed uit, dat kan ik zelf wel zien. Ze vonden wel dat er veel wondvocht/bloed uit de drain was gekomen toen we vanmiddag in het ziekenhuis waren. Ben benieuwd of dat nog gevolgen gaat hebben. Hopen dat het niet op gaat hopen als de drain er woensdag uitgaat.

Damn dat is toch niet normaal dit!
Echt ongelofelijk dit. Ik vind ze sowieso erg nonchalant daar in het ziekenhuis.
Fijn dat de wond er verder wel goed uit ziet. Ik hoop met je mee dat het wondvocht/bloed niet gaat ophopen idd. Knuffel