GC General Chat
Hier kun je praten over van alles en nog wat. Eigenlijk alles wat niet in een van de andere rubrieken thuishoort.
Tijdje geleden overleed mijn beste vriend aan die onrechtvaardige klote ziekte. Hij woonde net zoals ik op dit rustieke, gemoedelijke, mooie hofje in het centrum van het historische hanzenstadje Zaltbommel.
Jack was naast al 35 jaar een maat, de afgelopen 15 jaar buurman. Hij was pas 53. Voor iemand van 20 lijkt dat al best wel op leeftijd. Als je zelf eenmaal in die leeftijdscategorie vertoeft, sta je er niet eens bij stil dat je al een halve eeuw rondhangt op deze planeet. Er komen wel steeds meer herinneringen bij, de toekomst wordt steeds korter en kleiner. Jack en ik hebben altijd bij het moment geleefd, deden niet aan carrièreplanning, hadden geen uitzet gespaard, zagen wel wat er in het verschiet lag. We hinkelden, zonder in het krijt te staan, van meisje naar deerne en van griet naar mokkel. Relaties hielden niet zolang stand als onze broederschap.
Onze binding lag voornamelijk in de muziek. Van jongs af aan hadden we daarom een extra klik. Een eeuwigheid geleden gingen we al met een groepje vrienden en vriendinnen naar Pinkpop, Werchter, U2, Elvis Costello, Simple Minds, The Alarm of Ramones. Jack echter was een echte pionier. Als je iedereen moet geloven zouden de Sex Pistols en Nirvana in de Kuip hebben moeten spelen. Zoveel mensen beweren bij de concerten te zijn geweest. Jack had de kaartjes nog. Als ie tussen neus en lippen door zei: 'Oh ja, daar was ik bij.' Geloofde je hem op zijn woord. Jack zag er destijds nog uit als de broer van Dikke Dennis zonder tatoo's. Jack was nogal een feestbeest, dan druk ik me nog zwakjes uit. Hij had vele kennissen en vrienden. Was werkzaam als roadmanager voor bands en bandjes (Peter Pan Speedrock, Pussy Riot), was ICT-er, taxichauffeur en zwartwerker. Stond voor iedereen klaar. Of je nou problemen had met je computer, vervoer nodig had naar het ziekenhuis, kaartjes voor Underword, Ajax-Celtic of de premiere van de laatste film van Quentin Tarentino. Jack was the man.
Je kunt hem op een Rock 'n' Roll manier flamboyant noemen. Jack zat in de organisatie van 'PaasPop' in Schijndel en 'Eindhoven Open Air.' Had overal zijn lijntjes, letterlijk en figuurlijk. Hij zorgde ervoor dat er genoeg beveiliging was of dat buitenlandse bands goed werden opgevangen. Het mooie was dat als eenmaal alles op poten stond, hij voor ging in de hardcore polonaise.
Jack at niet, Jack schoof de pizza's met een sjofel naar binnen en schrokte de broodjes bal, nonchalant zonder schijnbewegingen, in zijn muil. Van zijn hart maakte ie geen moordkuil. Hart op de tong en right in your face. We waren hem een keer kwijt op PaasPop. Zagen we plots een kluwen mensen, er klonk een bulderende, schaterende lach. Stond Jack dronken, in zijn blote bast, in een kliko het volk te vermaken. Als een zeeleeuw in een harington was ie de omstanders aan het entertainen.
'Herm ga je mee? Ik heb nog een kaartje over voor het 25jarige jubileumfeest van Muziekkrant OOR in de Melkweg.' 10 minuten later zat ik naast de op The Bad Brains mee bewegende hardcore chauffeur op weg naar Amsterdam en Arno Hintjes. Met Jackie naar 'Ein Abend in Wien' In Rotterdam, genieten van Einstürzende Neubauten, Birthday Party en Texecolina Jones.
Van die laatste was ie groot fan. Ze kon immers met de binnenkant van haar dijen een blikje bier open persen. Was echt iets voor mijn maat. Net zoals ie voor de tournees met Pussy Riot in de wieg was gelegd. Als chauffeur/roadmanager met vier geflipte meiden door Europa.
Ik mis hem nu al een tijdje, zijn schaterlach, zijn kennis en passie voor het wielrennen, het samen met vrienden bij hem naar naar Ajax kijken, de snelle korte babbel of de lange gesprekken. Het uitwisselen van goede nieuwe bandjes en het avonden ouwe shit draaien. Je weet pas wat je mist als het er niet meer is. Je weet pas hoe hecht een band is als de banden onvrijwillig worden doorgesneden. Twee maanden geleden zijn moeder aan de deur met de computer van Jack, zijn beeldscherm had ik al. 'Voor jou Herm' Brok in de keel. Kwam op het juiste moment, mijn eigen computer was op sterven na dood. Dat wist Jack. De stekker zou er aanstonds definitief uit gaan. Vriend van me zou hem herprogrammeren, opschonen en installeren. Om het kort te houden. Vorige week heb ik hem pas in gebruik kunnen nemen. M'n DM en Quote Alert doen het inmiddels weer. Dankzij Jack kan ik de FOK!kers nog vaker irriteren en op de huid zitten.
Hij is rete snel, sneller dan Quicksand of Rocket from the Crypt. Jackie ging veel te snel van ons heen. Hij heeft snel geleefd. Life vast, die young was niet aan dovenmansoren gericht. Niet dat ie oordopjes droeg. Dat was voor mietjes. Jack viel nog in slaap met z'n hoofd in de geluidsbox. Dan piepte hij niet eens.
De remsporen, stofwolken en schroeiende benzinelucht zijn stille getuigen van een leven vol passie, hartstocht en toewijding. Hij heeft geleefd voor twee, ik was erbij, en ben trots hem gekend te hebben. Net zo trots ben ik met zijn computer. Zo is ie toch nog een beetje bij me.
Hij is in de muzikantenhemel in goed gezelschap. Moet wel uitkijken met Janis, Herman, Jim, Bon, Wally, Amy, Sid en André, die hebben heel wat op hun lever.......
Dag Jack, Dag maat, Rock on Boy !
Jack was naast al 35 jaar een maat, de afgelopen 15 jaar buurman. Hij was pas 53. Voor iemand van 20 lijkt dat al best wel op leeftijd. Als je zelf eenmaal in die leeftijdscategorie vertoeft, sta je er niet eens bij stil dat je al een halve eeuw rondhangt op deze planeet. Er komen wel steeds meer herinneringen bij, de toekomst wordt steeds korter en kleiner. Jack en ik hebben altijd bij het moment geleefd, deden niet aan carrièreplanning, hadden geen uitzet gespaard, zagen wel wat er in het verschiet lag. We hinkelden, zonder in het krijt te staan, van meisje naar deerne en van griet naar mokkel. Relaties hielden niet zolang stand als onze broederschap.
Onze binding lag voornamelijk in de muziek. Van jongs af aan hadden we daarom een extra klik. Een eeuwigheid geleden gingen we al met een groepje vrienden en vriendinnen naar Pinkpop, Werchter, U2, Elvis Costello, Simple Minds, The Alarm of Ramones. Jack echter was een echte pionier. Als je iedereen moet geloven zouden de Sex Pistols en Nirvana in de Kuip hebben moeten spelen. Zoveel mensen beweren bij de concerten te zijn geweest. Jack had de kaartjes nog. Als ie tussen neus en lippen door zei: 'Oh ja, daar was ik bij.' Geloofde je hem op zijn woord. Jack zag er destijds nog uit als de broer van Dikke Dennis zonder tatoo's. Jack was nogal een feestbeest, dan druk ik me nog zwakjes uit. Hij had vele kennissen en vrienden. Was werkzaam als roadmanager voor bands en bandjes (Peter Pan Speedrock, Pussy Riot), was ICT-er, taxichauffeur en zwartwerker. Stond voor iedereen klaar. Of je nou problemen had met je computer, vervoer nodig had naar het ziekenhuis, kaartjes voor Underword, Ajax-Celtic of de premiere van de laatste film van Quentin Tarentino. Jack was the man.
Je kunt hem op een Rock 'n' Roll manier flamboyant noemen. Jack zat in de organisatie van 'PaasPop' in Schijndel en 'Eindhoven Open Air.' Had overal zijn lijntjes, letterlijk en figuurlijk. Hij zorgde ervoor dat er genoeg beveiliging was of dat buitenlandse bands goed werden opgevangen. Het mooie was dat als eenmaal alles op poten stond, hij voor ging in de hardcore polonaise.
Jack at niet, Jack schoof de pizza's met een sjofel naar binnen en schrokte de broodjes bal, nonchalant zonder schijnbewegingen, in zijn muil. Van zijn hart maakte ie geen moordkuil. Hart op de tong en right in your face. We waren hem een keer kwijt op PaasPop. Zagen we plots een kluwen mensen, er klonk een bulderende, schaterende lach. Stond Jack dronken, in zijn blote bast, in een kliko het volk te vermaken. Als een zeeleeuw in een harington was ie de omstanders aan het entertainen.
'Herm ga je mee? Ik heb nog een kaartje over voor het 25jarige jubileumfeest van Muziekkrant OOR in de Melkweg.' 10 minuten later zat ik naast de op The Bad Brains mee bewegende hardcore chauffeur op weg naar Amsterdam en Arno Hintjes. Met Jackie naar 'Ein Abend in Wien' In Rotterdam, genieten van Einstürzende Neubauten, Birthday Party en Texecolina Jones.
Van die laatste was ie groot fan. Ze kon immers met de binnenkant van haar dijen een blikje bier open persen. Was echt iets voor mijn maat. Net zoals ie voor de tournees met Pussy Riot in de wieg was gelegd. Als chauffeur/roadmanager met vier geflipte meiden door Europa.
Ik mis hem nu al een tijdje, zijn schaterlach, zijn kennis en passie voor het wielrennen, het samen met vrienden bij hem naar naar Ajax kijken, de snelle korte babbel of de lange gesprekken. Het uitwisselen van goede nieuwe bandjes en het avonden ouwe shit draaien. Je weet pas wat je mist als het er niet meer is. Je weet pas hoe hecht een band is als de banden onvrijwillig worden doorgesneden. Twee maanden geleden zijn moeder aan de deur met de computer van Jack, zijn beeldscherm had ik al. 'Voor jou Herm' Brok in de keel. Kwam op het juiste moment, mijn eigen computer was op sterven na dood. Dat wist Jack. De stekker zou er aanstonds definitief uit gaan. Vriend van me zou hem herprogrammeren, opschonen en installeren. Om het kort te houden. Vorige week heb ik hem pas in gebruik kunnen nemen. M'n DM en Quote Alert doen het inmiddels weer. Dankzij Jack kan ik de FOK!kers nog vaker irriteren en op de huid zitten.
Hij is rete snel, sneller dan Quicksand of Rocket from the Crypt. Jackie ging veel te snel van ons heen. Hij heeft snel geleefd. Life vast, die young was niet aan dovenmansoren gericht. Niet dat ie oordopjes droeg. Dat was voor mietjes. Jack viel nog in slaap met z'n hoofd in de geluidsbox. Dan piepte hij niet eens.
De remsporen, stofwolken en schroeiende benzinelucht zijn stille getuigen van een leven vol passie, hartstocht en toewijding. Hij heeft geleefd voor twee, ik was erbij, en ben trots hem gekend te hebben. Net zo trots ben ik met zijn computer. Zo is ie toch nog een beetje bij me.
Hij is in de muzikantenhemel in goed gezelschap. Moet wel uitkijken met Janis, Herman, Jim, Bon, Wally, Amy, Sid en André, die hebben heel wat op hun lever.......
Dag Jack, Dag maat, Rock on Boy !
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
*Een in memoriam voor mijn Rock 'n' Roll Buddy.
Tevens rip enzo, lekker feesten in de hemel en zo alles.
Tevens rip enzo, lekker feesten in de hemel en zo alles.
Kort en bondigquote:Op maandag 7 november 2016 17:15 schreef LurkJeRot het volgende:
*Een in memoriam voor mijn Rock 'n' Roll Buddy.
Tevens rip enzo, lekker feesten in de hemel en zo alles.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ja nouja, ik kende hem alleen van je topic nu, dus ik vond het ongepast om een hele speech af te steken. Bovendien is je topic al een veel mooier eerbetoon dan ik ooit zou kunnen maken.quote:
Ik bedoelde het positiefquote:Op maandag 7 november 2016 18:27 schreef LurkJeRot het volgende:
[..]
Ja nouja, ik kende hem alleen van je topic nu, dus ik vond het ongepast om een hele speech af te steken. Bovendien is je topic al een veel mooier eerbetoon dan ik ooit zou kunnen maken.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Waar moet ik die van kennen ?quote:
Buddy is helemaal niet dood...
<<<<<<<<<kijk maar.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Dan zou jij dat moeten weten. Het lijkt me meer een Amerikaans typequote:
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik kijk al een paar jaar geen GTST meer, ik vond het na meer dan 10 jaar wel leuk geweest.quote:
[..]
Dan zou jij dat moeten weten. Het lijkt me meer een Amerikaans type
Your beauty never ever scared me.
Ik na één dagquote:Op maandag 7 november 2016 18:35 schreef Amarantha het volgende:
[..]
Ik kijk al een paar jaar geen GTST meer, ik vond het na meer dan 10 jaar wel leuk geweest.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Dank je.quote:
Goed verhaal wel, 'we hinkelden zonder in het krijt te staan' was ook een mooie woordspeling
Sommige mensen zijn echt enig in hun soort. Hij was er één van. Peter Pan Speedrock was bij de crematie maar ook mountainbiker Bart Brentjes. Zo'n type
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Dank je RacerDKBquote:
Op
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
|
|
