Hoe depressies en angststoornis te verslaan?

GGZ is idd echt waardeloos. ik heb het zelf ook eens geprobeerd en het werd alleen maar erger.

slik je op het moment ook medicijnen?

quote:

Op woensdag 2 november 2016 08:29 schreef Aladdin-- het volgende:
Olanzapine en Lorazepam. Maar word misselijk van Lorazepam joh. En de olanzipine werkt ook nog niet echt. Slik jij ook nog? Lang bij GGZ rondgelopen?

nee ik heb niet lang bij de GGZ rondgelopen. ze wouden mij ook niet helpen vanwege mijn IQ die te laag was........ teminste dat zeiden ze tegen mij.....ik zelf geloof dat uiteraard niet.

ik slik op het moment geen medicijnen maar heb ze wel geslikt. ik heb een tijdje citalopram geslikt...dat hielp bij mij niet. en weer jaren later heb ik een tijdje clobazam geslikt.....en dat hielp wel heel goed. nu op dit moment slik ik helemaal niks meer en dat gaat ook prima gelukkig.

Wat doet de ggz nu? Praat je met een therapeut?

Kun je niet beter verhuizen naar R&P met deze vraag? Ze hebben een centraal topic over het onderwerp. Ik vermoed dat je daar sneller antwoord krijgt op je vragen.

quote:

Op woensdag 2 november 2016 08:16 schreef Aladdin-- het volgende:
Heeft iemand hier ervaring mee? Voel me echt in het nauw gedreven door mn klachten. Loop al jaren bij de ggz maar het is niet genoeg om het te verslaan momenteel.

Ik heb het nog nooit gehad en zal het nooit krijgen ook denk. Mijn vrouw heeft het wel ernstig. GGZ en dergelijke helpen niet. Je krijgt zware medicatie met flinke bijwerkingen. Ikzelf heb er geen last van omdat het toch echt tussen de oren zit. Het is de manier waarop je de informatie verwerkt. Je hebt mensen die een probleem binnen 5 minuten vergeten zijn en in het nu leven. Dan heb je de mensen die continue aan de negatieve dingen blijven denken. Klein probleempje wordt heel groot of ze kunnen een probleem niet loslaten. Ze zijn ongelukkiger.

Je moet jezelf altijd op 1 zetten. Zorgen dat je goed in je vel gaat zitten en je zelfvertrouwen hoog is. Misschien dat hypnotherapie wel uitkomst biedt. Jezelf herprogrammeren.

Medicatie is alleen onderdrukken van het probleem. Er wordt niets opgelost. Je zal toch echt dat knopje in je hoofd moeten zien te vinden. De informatie anders gaan verwerken.

quote:

Op woensdag 2 november 2016 08:39 schreef Anthonie24 het volgende:
nee ik heb niet lang bij de GGZ rondgelopen. ze wouden mij ook niet helpen vanwege mijn IQ die te laag was........

Ok.................

Wat voor angststoornis heb je? Waar liggen je angsten?

Lees eens het boek 'The Linden Method'. Een heel mooi boek met een (te) lange intro over hoe de schrijver zelf kampte met extreme angsten en hoe hij daar van af is gekomen.

De conclusie is in ieder geval, van elke geslaagde therapie, dat de enige oplossing voor angst 'exposure' is. Dat wil zeggen, ben je bang om de deur uit te gaan? Dan moet je elke dag de deur uit. In het begin 30 seconden in de deuropening gaan staan. Dag 2 een minuut. Op dag 3 loop je 100 meter naar buiten en weer terug. Etc.

Door binnen te blijven zitten (of de angst te blijven ontlopen) wordt het langzaam maar zeker steeds erger omdat je je onderbewustzijn eigenlijk bevestigt dat het 'terecht' is dat je er bang van bent.

Alleen door duizend keer hetgeen te doen waar je bang voor bent, herprogrammeert je onderbewustzijn door het te leren 'Zie je wel? Er gebeurt niks als ik x doe'.

Met depressie kan ik je helaas niet helpen. Wel weet ik dat zowel voor angsten als voor depressie, medicatie eigenlijk altijd maar een tijdelijke oplossing is. Sterker nog, het is geen oplossing, het is een tijdelijke 'verdoving' van je brein zodat je bovengenoemde technieken makkelijker kunt toepassen. Uiteindelijk zul je altijd meer nodig moeten hebben van dezelfde medicijnen waardoor je er van afhankelijk wordt én meer bijwerkingen zult ervaren die vaak ook niet mals zijn.

Als je er met iemand over wilt praten, stuur me een PM. Ik ben geen betweter, maar een ervaringsdeskundige (helaas).

quote:

Op woensdag 2 november 2016 13:28 schreef matigeuser het volgende:
Wat voor angststoornis heb je? Waar liggen je angsten?

Lees eens het boek 'The Linden Method'. Een heel mooi boek met een (te) lange intro over hoe de schrijver zelf kampte met extreme angsten en hoe hij daar van af is gekomen.

De conclusie is in ieder geval, van elke geslaagde therapie, dat de enige oplossing voor angst 'exposure' is. Dat wil zeggen, ben je bang om de deur uit te gaan? Dan moet je elke dag de deur uit. In het begin 30 seconden in de deuropening gaan staan. Dag 2 een minuut. Op dag 3 loop je 100 meter naar buiten en weer terug. Etc.

Door binnen te blijven zitten (of de angst te blijven ontlopen) wordt het langzaam maar zeker steeds erger omdat je je onderbewustzijn eigenlijk bevestigt dat het 'terecht' is dat je er bang van bent.

Alleen door duizend keer hetgeen te doen waar je bang voor bent, herprogrammeert je onderbewustzijn door het te leren 'Zie je wel? Er gebeurt niks als ik x doe'.

Met depressie kan ik je helaas niet helpen. Wel weet ik dat zowel voor angsten als voor depressie, medicatie eigenlijk altijd maar een tijdelijke oplossing is. Sterker nog, het is geen oplossing, het is een tijdelijke 'verdoving' van je brein zodat je bovengenoemde technieken makkelijker kunt toepassen. Uiteindelijk zul je altijd meer nodig moeten hebben van dezelfde medicijnen waardoor je er van afhankelijk wordt én meer bijwerkingen zult ervaren die vaak ook niet mals zijn.

Als je er met iemand over wilt praten, stuur me een PM. Ik ben geen betweter, maar een ervaringsdeskundige (helaas).

Je hebt gelijk hoor, maar ergens is dat toch wel heel gek vind ik. Bij veel mensen ontstaan bepaalde angsten 'opeens'. Bij veel van die mensen ging daar eerst een leven aan vooraf waarin "Zie je wel? Er gebeurt niks als ik x doe" gewoon altijd het geval was en tóch werden ze op een gegeven moment dus bang voor 'x'...

quote:

Op woensdag 2 november 2016 13:13 schreef Aladdin-- het volgende:

[..]

Hoe gaat je vrouw er mee overweg? Die heeft ook hypnotherapie geprobeerd?

Hypnotherapie gaat binnenkort starten. Vandaag de intake. Dus ik kan nog weinig melden hierover.

Mocht je roken/drank drugs gebruiken is dat het eerste waarmee je moet stoppen wil je er ooit van af kunnen komen. Zo niet heb ik niks gezegd.

Stoppen met medicijnen slikken en afleiding gaan zoeken. Bijvoorbeeld werk/sport. De hele dag niets doen en gaan lopen piekeren maakt het alleen maar erger. Je komt in een soort van vicieuze cirkel terecht. Ik spreek uit eigen ervaring. En het enige wat die medicijnen doen, is de klachten onderdrukken. Het lost niets op.

En mocht je drugs gebruiken, stop daar inderdaad ook mee. Vooral langdurig wietgebruik veroorzaakt dit soort klachten.

quote:

Op woensdag 2 november 2016 13:44 schreef Forbry het volgende:

[..]

Je hebt gelijk hoor, maar ergens is dat toch wel heel gek vind ik. Bij veel mensen ontstaan bepaalde angsten 'opeens'. Bij veel van die mensen ging daar eerst een leven aan vooraf waarin "Zie je wel? Er gebeurt niks als ik x doe" gewoon altijd het geval was en tóch werden ze op een gegeven moment dus bang voor 'x'...

Ja dat is inderdaad vreemd. Maar vaak is het niet helemaal 'opeens', ook al lijkt het zo. Vaak voed je met een bepaalde denkwijze of gedachten die regelmatig opkomen + je gedrag toch wel stiekem al angsten die dan op latere leeftijd 'ineens' tot uiting komen.

Zal niet voor iedereen gelden en ook zeker niet voor iedereen te identificeren zijn, maar als ik zo terug denk aan wat voor gedachten ik als puber al had en welke 'voorzorgsmaatregelen' ik toen al nam, dan zie ik wel dat mijn angststoornis nu daar een verlengde van is.

En mijn moeder kan / kon er ook wat van dus ik heb het ook niet van een vreemde. Zowel genetisch als je opvoeding spelen vaak ook een grote rol. En dan kan het zomaar zijn dat je op je 30e 'ineens' een paniekaanval krijgt, maar de voedingsbodem daarvoor lag er misschien al jaren. Even wat meer stress, slecht gegeten of een hormonale inbalans en het kan tot uiting komen.

De fout die 'we' dan maken is dat we de stoornis gaan koppelen aan gebeurtenissen en / of locaties.
"Ik had vorige keer een paniekaanval in de metro, dus daar ga ik niet meer in". Wat meestal tot gevolg heeft dat alle vergelijkbare situaties ook dezelfde angsten gaan oproepen en dus ook vermeden worden. Dus dan ook maar niet meer in de lift, een vliegtuig, een trein en een bus.

Zo bouw je langzaam maar een zeker een steeds groter 'web' van angst om je heen waardoor je uiteindelijk thuis komt te zitten en zelfs de supermarkt al een enge plek wordt.
Tuurlijk was de supermarkt vroeger nooit eng. Maar misschien zat de claustrofobie of hypochondrie er toen stiekem ook wel al. Van de ene angst, rol je in de andere.

Tot dat je 'stop' durft te zeggen en de situaties één voor één dagelijks gaat tackelen. Gvd duizend keer in die kutmetro tot dat je weer diep van binnen weet dat er niks aan de hand is.

Uiteraard makkelijker gezegd allemaal dan gedaan. En er helemaal van af komen is denk ik ook niet 100% mogelijk. Maar je moet er in ieder geval voor zorgen dat je kunt blijven functioneren. Je hoeft dus niet 1000 keer in een vliegtuig naar de Vietnamese jungle te zitten, maar wel naar de supermarkt / auto / OV / het plein / insert irationele angst.

quote:

Op woensdag 2 november 2016 14:38 schreef Infection het volgende:
Stoppen met medicijnen slikken en afleiding gaan zoeken. Bijvoorbeeld werk/sport. De hele dag niets doen en gaan lopen piekeren maakt het alleen maar erger. Je komt in een soort van vicieuze cirkel terecht. Ik spreek uit eigen ervaring. En het enige wat die medicijnen doen, is de klachten onderdrukken. Het lost niets op.

En mocht je drugs gebruiken, stop daar inderdaad ook mee. Vooral langdurig wietgebruik veroorzaakt dit soort klachten.

Een heel goed punt haal je daar aan. Wiet is minder onschuldig dan je zou denken. Ik heb vroeger een paar jaar dagelijks geblowd en weet 100% zeker dat dit flink heeft bijgedragen aan mijn piekerende manier van denken en dus bijbehorende angsten.

Daarbij heb ik vrienden van me compleet geschift zien worden door een combinatie van hoe het leven is verlopen + jaren dagelijks blowen.
Niks mis met hier en daar een lekker jointje, maar absoluut niet dagelijks of regelmatig gaan doen. Het fucked meer met je brein dat je op dat moment denkt. Ik raak het in ieder geval nooit meer aan.

quote:

Op woensdag 2 november 2016 14:38 schreef Infection het volgende:
Stoppen met medicijnen slikken en afleiding gaan zoeken. Bijvoorbeeld werk/sport. De hele dag niets doen en gaan lopen piekeren maakt het alleen maar erger. Je komt in een soort van vicieuze cirkel terecht. Ik spreek uit eigen ervaring. En het enige wat die medicijnen doen, is de klachten onderdrukken. Het lost niets op.

En mocht je drugs gebruiken, stop daar inderdaad ook mee. Vooral langdurig wietgebruik veroorzaakt dit soort klachten.

Doe effe normaal zeg, een kwetsbaar persoon vertellen dat ie moet stoppen met medicatie, ben je de huisarts? Zijn heel gevaarlijke uitspraken die je doet.

TS, wat voor hulp krijg je nu? En bij wat voor instantie?

quote:

Op woensdag 2 november 2016 14:47 schreef matigeuser het volgende:

[..]

Een heel goed punt haal je daar aan. Wiet is minder onschuldig dan je zou denken. Ik heb vroeger een paar jaar dagelijks geblowd en weet 100% zeker dat dit flink heeft bijgedragen aan mijn piekerende manier van denken en dus bijbehorende angsten.

Daarbij heb ik vrienden van me compleet geschift zien worden door een combinatie van hoe het leven is verlopen + jaren dagelijks blowen.
Niks mis met hier en daar een lekker jointje, maar absoluut niet dagelijks of regelmatig gaan doen. Het fucked meer met je brein dat je op dat moment denkt. Ik raak het in ieder geval nooit meer aan.

Inderdaad. Ik begon op mijn 18e (ben nu 24) en heb t/m vorig jaar bijna dagelijks geblowd. En in diezelfde periode zijn ook mijn angstklachten begonnen. Nu sinds een half jaar ben ik een heel stuk geminderd en veel afleiding gaan zoeken en ik moet zeggen dat ik nu zo goed als helemaal van mijn klachten af ben. Het blowen doe ik nog wel, maar dat is vooral in weekenden, zodat ik doordeweeks bij kan komen laat maar zeggen. Het dagelijkse blowen zorgde bij mij voor een soort van opbouw van angsten, wat ik met een pauze kan voorkomen. Het doel is om uiteindelijk helemaal te stoppen. Maar de angst is vooral een familie-dingetje. Ik had dus de aanleg er al voor en wietgebruik heeft het zeg maar geactiveerd...

quote:

Op woensdag 2 november 2016 14:49 schreef Franknfurter het volgende:

[..]

Doe effe normaal zeg, een kwetsbaar persoon vertellen dat ie moet stoppen met medicatie, ben je de huisarts? Zijn heel gevaarlijke uitspraken die je doet.

TS, wat voor hulp krijg je nu? En bij wat voor instantie?

In overleg met de dokter natuurlijk. Het is niet goed om je hele leven die medicijnen te blijven gebruiken. Uiteindelijk zullen je klachten steeds erger worden en zul je steeds meer van een bepaald medicijn nodig hebben om de klachten te onderdrukken. Het zou goed zijn om in overleg met de dokter zoiets langzaam af te bouwen en iets anders te zoeken om de klachten te verminderen/verhelpen. Afleiding is al een hele stap.

quote:

Op woensdag 2 november 2016 14:54 schreef Infection het volgende:

[..]

In overleg met de dokter natuurlijk. Het is niet goed om je hele leven die medicijnen te blijven gebruiken. Uiteindelijk zul je steeds meer nodig hebben om de klachten te onderdrukken en zullen je klachten ook nog eens erger worden. Het zou goed zijn om in overleg met de dokter zoiets langzaam af te bouwen en iets anders te zoeken om de klachten te verminderen/verhelpen.

Ja in overleg met de dokter, maar dat zei je eerst niet. Je stelt gewoon stoppen met medicatie, wat heel gevaarlijke uitkomsten met zich mee kan brengen. Daarnaast hebben sommige mensen eerst de medicatie nodig voor ze het op eigen houtje kunnen gaan doen, en daar is niks mis mee. Ik ben nu na 2 jaar medicatie voor het eerst een stapje aan het afbouwen, en dat gaat gewoon onder begeleiding en met alle begrip van de huisarts en psycholoog. Niet zomaar in het diepe gegooid worden met je klachten onder het mom: je zal het toch ooit zelf moeten kunnen. Daarvoor moet je eerst de mogelijkheden kweken.

quote:

Op woensdag 2 november 2016 14:45 schreef matigeuser het volgende:

[..]

Ja dat is inderdaad vreemd. Maar vaak is het niet helemaal 'opeens', ook al lijkt het zo. Vaak voed je met een bepaalde denkwijze of gedachten die regelmatig opkomen + je gedrag toch wel stiekem al angsten die dan op latere leeftijd 'ineens' tot uiting komen.

Zal niet voor iedereen gelden en ook zeker niet voor iedereen te identificeren zijn, maar als ik zo terug denk aan wat voor gedachten ik als puber al had en welke 'voorzorgsmaatregelen' ik toen al nam, dan zie ik wel dat mijn angststoornis nu daar een verlengde van is.

En mijn moeder kan / kon er ook wat van dus ik heb het ook niet van een vreemde. Zowel genetisch als je opvoeding spelen vaak ook een grote rol. En dan kan het zomaar zijn dat je op je 30e 'ineens' een paniekaanval krijgt, maar de voedingsbodem daarvoor lag er misschien al jaren. Even wat meer stress, slecht gegeten of een hormonale inbalans en het kan tot uiting komen.

De fout die 'we' dan maken is dat we de stoornis gaan koppelen aan gebeurtenissen en / of locaties.
"Ik had vorige keer een paniekaanval in de metro, dus daar ga ik niet meer in". Wat meestal tot gevolg heeft dat alle vergelijkbare situaties ook dezelfde angsten gaan oproepen en dus ook vermeden worden. Dus dan ook maar niet meer in de lift, een vliegtuig, een trein en een bus.

Zo bouw je langzaam maar een zeker een steeds groter 'web' van angst om je heen waardoor je uiteindelijk thuis komt te zitten en zelfs de supermarkt al een enge plek wordt.
Tuurlijk was de supermarkt vroeger nooit eng. Maar misschien zat de claustrofobie of hypochondrie er toen stiekem ook wel al. Van de ene angst, rol je in de andere.

Tot dat je 'stop' durft te zeggen en de situaties één voor één dagelijks gaat tackelen. Gvd duizend keer in die kutmetro tot dat je weer diep van binnen weet dat er niks aan de hand is.

Uiteraard makkelijker gezegd allemaal dan gedaan. En er helemaal van af komen is denk ik ook niet 100% mogelijk. Maar je moet er in ieder geval voor zorgen dat je kunt blijven functioneren. Je hoeft dus niet 1000 keer in een vliegtuig naar de Vietnamese jungle te zitten, maar wel naar de supermarkt / auto / OV / het plein / insert irationele angst.

Ik schreef 'opeens' bewust tussen aanhalingstekens

Om een voorbeeld uit jouw post te gebruiken: je hele leven lang vond je naar de supermarkt helemaal niet/nooit eng. 'Opeens' (door een bepaalde 'trigger' en hoogstwaarschijnlijk ook een bepaalde voedingsbodem) vind je dat wel. Oplossing: je beseffen dat naar de supermarkt gaan niet eng is. Iets wat je vòòr die angst dus al jaren zonder problemen deed. Ik vind dat gewoon echt een heel erg eigenaardig idee.

Maar goed, je had me al wel begrepen

quote:

Op woensdag 2 november 2016 14:53 schreef Infection het volgende:

[..]

Inderdaad. Ik begon op mijn 18e (ben nu 24) en heb t/m vorig jaar bijna dagelijks geblowd. En in diezelfde periode zijn ook mijn angstklachten begonnen. Nu sinds een half jaar ben ik een heel stuk geminderd en veel afleiding gaan zoeken en ik moet zeggen dat ik nu zo goed als helemaal van mijn klachten af ben. Het blowen doe ik nog wel, maar dat is vooral in weekenden, zodat ik doordeweeks bij kan komen laat maar zeggen. Het dagelijkse blowen zorgde bij mij voor een soort van opbouw van angsten, wat ik met een pauze kan voorkomen. Het doel is om uiteindelijk helemaal te stoppen. Maar de angst is vooral een familie-dingetje. Ik had dus de aanleg er al voor en wietgebruik heeft het zeg maar geactiveerd...

Hoe dat precies zit weet ik niet, maar een angststoornis komt volgens mij váák ('pas') tot uiting bij mensen in hun (mid) twintiger jaren (tenzij de klachten heel duidelijk het gevolg van een hele specifieke gebeurtenis zijn, dan ontstaan ze vanzelfsprekend ergens na die gebeurtenis en dat kan in principe op elk(e) moment/leeftijd zijn). 'Tot uiting', de (eventuele) voedingsbodem is er, neem ik aan, meestal al wel langer (eventueel bij de geboorte al).

[ Bericht 0% gewijzigd door Forbry op 02-11-2016 15:36:55 ]

Schopje R&P