Down the Rabbit Hole 2017 #1 for the early rabbits

Ik vind dit niet heel indrukwekkend, Oscar & the Wolf is erg tof, maar als headliner is wel een pijnlijke indicatie voor ze.

Roosevelt is dan wel weer tof.

quote:

Op donderdag 12 januari 2017 15:28 schreef Verregende_Otter het volgende:

[..]

MOJO moet haar programmeurs ontslaan en mensen aannemen die niet het werkethos "voorspelbaar" en "weinig verrassend" bezitten. Voor mensen die jaarlijks naar festivals gaan, alleen al LL & DTRH bijvoorbeeld, is het veelal "oh leuke band, maar afgelopen jaar/twee jaar geleden al op LL/DTRH gezien". De bands zijn wel goed, maar je wilt ook geprikkeld worden met wat nieuws. Daar faalt MOJO m.i. in.

O&TW, Benjamin Clementine, Roosevelt, Bazart, Warpaint, Anderson .Paak en Slaves zouden al overgeslagen worden wat dat betreft. Zeker als eerste aankondigingen. Dat is bijna de helft.

Denk out of the box zou ik willen zeggen tegen ze. Nu lijkt het alsof de programmeurs de line ups van afgelopen jaren erbij pakken en daarvan artiesten kiezen.

bijna de helft? Kom op zeg...

Kom maar eens met een voorbeeld van een festival waar louter 'out of The box' (vreselijke term trouwens) gedacht wordt....

quote:

Op donderdag 12 januari 2017 15:46 schreef Grobbel het volgende:

[..]

Vind het persoonlijk een behoorlijk gladde band gemaakt voor de radio.

en daar hoor je ze zelden of nooit, dus lijkt mee te vallen.
Twee jaar geleden op Dtrh vond ik ze overigens geweldig, maar ze moeten zich uiteraard wel verder ontwikkelen.

quote:

Op donderdag 12 januari 2017 15:50 schreef peaceman het volgende:

[..]

bijna de helft? Kom op zeg...

Kom maar eens met een voorbeeld van een festival waar louter 'out of The box' (vreselijke term trouwens) gedacht wordt....

Van de 16 artiesten die DTRH nu heeft aangekondigd 7. Bijna de helft. Dus. Inderdaad.

Van een grote organisatie als MOJO dat ook gedurende het jaar vele concerten organiseert en deze twee festivals van formaat, mag wel iets verwacht worden. Het lijkt alsof ze steeds 1/2-tjes doen.
Zoals gezegd: er zit leuks tussen. Maar als fervent festivalganger is de eerste reactie bij zulke line up release ook meteen "Die? Alweer? "

quote:

Op donderdag 12 januari 2017 15:28 schreef Verregende_Otter het volgende:

[..]

MOJO moet haar programmeurs ontslaan en mensen aannemen die niet het werkethos "voorspelbaar" en "weinig verrassend" bezitten. Voor mensen die jaarlijks naar festivals gaan, alleen al LL & DTRH bijvoorbeeld, is het veelal "oh leuke band, maar afgelopen jaar/twee jaar geleden al op LL/DTRH gezien". De bands zijn wel goed, maar je wilt ook geprikkeld worden met wat nieuws. Daar faalt MOJO m.i. in.

O&TW, Benjamin Clementine, Roosevelt, Bazart, Warpaint, Anderson .Paak en Slaves zouden al overgeslagen worden wat dat betreft. Zeker als eerste aankondigingen. Dat is bijna de helft.

Denk out of the box zou ik willen zeggen tegen ze. Nu lijkt het alsof de programmeurs de line ups van afgelopen jaren erbij pakken en daarvan artiesten kiezen.

Eens. De eerste namen van Lowlands waren ook gewoon een rehash van de laatste twee jaar BKS en Rabbithole.
Aan de andere kant: Oscar and the Wolf zijn denk ik een hele slimme zakelijke boeking. Veel fans in Nederland en België, relatief goedkoop nog (lijkt me, zeker t.o.v. andere headliners), en redelijk benaderbaar (geen raar gegoochel met tourschema's, package deals, rare riders vanwege exclusiviteit etc). Rotsvast, superveilig, succes gegarandeerd voor relatief weinig geld.
De muziekliefhebber in me ziet liever ook (relatieve) out-of-the-box boekingen als Stone Roses, My Bloody Valentine, Super Furry Animals, Paul Weller, Van Morrison, Tom Waits, Nick Cave, Björk, Eels, My Morning Jacket, Sufjan Stevens etc - zeg maar artiesten die nog wel af en toe touren, maar op de een of andere manier niet snel op een Nederlandse festival zullen staan. Tuurlijk zitten er wel wat namen bij die sowieso een broertje dood hebben aan festivals, maar een hoop van die namen staan wel elders in Europa op festivals...

Wie ik trouwens ook nog wel verwacht op een festival dit jaar is St. Vincent. Nieuwe plaat op komst, dus die zal ook wel weer gaan touren gok ik.

quote:

Op donderdag 12 januari 2017 15:55 schreef Grobbel het volgende:

[..]

De muziekliefhebber in me ziet liever ook (relatieve) out-of-the-box boekingen als Stone Roses, My Bloody Valentine, Super Furry Animals, Paul Weller, Van Morrison, Tom Waits, Nick Cave, Björk, Eels, My Morning Jacket, Sufjan Stevens etc - zeg maar artiesten die nog wel af en toe touren, maar op de een of andere manier niet snel op een Nederlandse festival zullen staan.

Ik denk dat je je als festival daarmee onderscheidt en zeer veel mensen naar je toe trekt. Een zeer welkome zet wat mij betreft. Iets waar een festival als DTRH op in zou moeten springen m.i.

quote:

Op donderdag 12 januari 2017 15:55 schreef Verregende_Otter het volgende:

[..]

Van de 16 artiesten die DTRH nu heeft aangekondigd 7. Bijna de helft. Dus. Inderdaad.

Van een grote organisatie als MOJO dat ook gedurende het jaar vele concerten organiseert en deze twee festivals van formaat, mag wel iets verwacht worden. Het lijkt alsof ze steeds 1/2-tjes doen.
Zoals gezegd: er zit leuks tussen. Maar als fervent festivalganger is de eerste reactie bij zulke line up release ook meteen "Die? Alweer? "

oh ik dacht dat je de helft van het totaal aantal artiesten bedoelde, sorry verkeerd begrepen.

Welk festival doet dat dan wel?
Alle festivals, en dat zijn er nogal wat in Nederland, willen uitverkopen. Dat doe je niet met louter 'out of The box' denken en bovendien ben je zeer afhankelijk van het aanbod en je budget.

Volledig eens met Verregende_Otter en Grobbel. Lowlands (en nu zelfs Down The Rabbit Hole op eerste gezicht, maar dat is nog geen gelopen race) laat al jaren alles wat beetje buiten de platgetreden paden gaat schieten, en worden ondertussen vooral door Amerikaanse festivals linksom en rechtsom ingehaald. Een angst voor alles wat geen dance of rock is - "maar we hadden dit jaar toch Fresku én Anderson .Paak?!" - maar ook een gebrek aan originaliteit. Ook alles in de afgelopen jaren wat beetje exclusief is (of in die tijd in ieder geval was) staat overal behalve Nederland. "'t is gewoon géén headliner". "De spoeling is dun dit jaar".

quote:

Op donderdag 12 januari 2017 15:55 schreef Grobbel het volgende:

[..]

Eens. De eerste namen van Lowlands waren ook gewoon een rehash van de laatste twee jaar BKS en Rabbithole.
Aan de andere kant: Oscar and the Wolf zijn denk ik een hele slimme zakelijke boeking. Veel fans in Nederland en België, relatief goedkoop nog (lijkt me, zeker t.o.v. andere headliners), en redelijk benaderbaar (geen raar gegoochel met tourschema's, package deals, rare riders vanwege exclusiviteit etc). Rotsvast, superveilig, succes gegarandeerd voor relatief weinig geld.
De muziekliefhebber in me ziet liever ook (relatieve) out-of-the-box boekingen als Stone Roses, My Bloody Valentine, Super Furry Animals, Paul Weller, Van Morrison, Tom Waits, Nick Cave, Björk, Eels, My Morning Jacket, Sufjan Stevens etc - zeg maar artiesten die nog wel af en toe touren, maar op de een of andere manier niet snel op een Nederlandse festival zullen staan. Tuurlijk zitten er wel wat namen bij die sowieso een broertje dood hebben aan festivals, maar een hoop van die namen staan wel elders in Europa op festivals...

veel van die artiesten zijn natuurlijk niet zozeer out of The box, maar meer: lang(er) niet gezien op een Nederlands festival.
Maar ook veel hiervan zijn, denk ik, erg duur.

quote:

Op donderdag 12 januari 2017 16:16 schreef Aisumasen het volgende:
Volledig eens met Verregende_Otter en Grobbel. Lowlands (en nu zelfs Down The Rabbit Hole op eerste gezicht, maar dat is nog geen gelopen race) laat al jaren alles wat beetje buiten de platgetreden paden gaat schieten, en worden ondertussen vooral door Amerikaanse festivals linksom en rechtsom ingehaald. Een angst voor alles wat geen dance of rock is - "maar we hadden dit jaar toch Fresku én Anderson .Paak?!" - maar ook een gebrek aan originaliteit. Ook alles in de afgelopen jaren wat beetje exclusief is (of in die tijd in ieder geval was) staat overal behalve Nederland. "'t is gewoon géén headliner". "De spoeling is dun dit jaar".

anohni was aardig exclusief volgens mij.

Maar los daarvan denk ik dat er overdreven wordt en vraag ik vooral: welk festival doet het dan wel goed?

quote:

Op donderdag 12 januari 2017 16:16 schreef Aisumasen het volgende:
Volledig eens met Verregende_Otter en Grobbel. Lowlands (en nu zelfs Down The Rabbit Hole op eerste gezicht, maar dat is nog geen gelopen race) laat al jaren alles wat beetje buiten de platgetreden paden gaat schieten, en worden ondertussen vooral door Amerikaanse festivals linksom en rechtsom ingehaald. Een angst voor alles wat geen dance of rock is - "maar we hadden dit jaar toch Fresku én Anderson .Paak?!" - maar ook een gebrek aan originaliteit. Ook alles in de afgelopen jaren wat beetje exclusief is (of in die tijd in ieder geval was) staat overal behalve Nederland. "'t is gewoon géén headliner". "De spoeling is dun dit jaar".

Ik ben toch wel benieuwd op welke VS festivals je nu doelt. Daar vind ik het eigenlijk nog stukken erger dan hier .

Edit: al hoewel de zojuist bekend gemaakte line-up van Boston Calling vind ik dan wel naar mijn smaak (al is die ook niet bijster origineel).

[ Bericht 5% gewijzigd door indiaantje89 op 12-01-2017 17:40:45 ]

quote:

Op donderdag 12 januari 2017 16:18 schreef peaceman het volgende:

[..]

veel van die artiesten zijn natuurlijk niet zozeer out of The box, maar meer: lang(er) niet gezien op een Nederlands festival.
Maar ook veel hiervan zijn, denk ik, erg duur.

Vandaar ook 'relatief'; ik beperkte me vooral op de combi headliner/festival-potentie. Want daar hadden we het over, toch? Het clubje potentiële headliners is geen bodemloze put, dus me dunkt dat daar grote namen tussen staan.
Ik kan ook wel een hoop namen noemen die wat meer de box uitvliegen (zo is er bijvoorbeeld een gedeeltelijke reünie van Can dat met een orkest optreedt in Engeland dit jaar ), maar daar trek je niet het publiek mee dat je wil gok ik. Voor echt hele bijzondere projecten ben je toch wel aangewezen op pakweg Le Guess Who.

quote:

Op donderdag 12 januari 2017 16:19 schreef peaceman het volgende:

[..]

anohni was aardig exclusief volgens mij.

Maar los daarvan denk ik dat er overdreven wordt en vraag ik vooral: welk festival doet het dan wel goed?

Le Guess Who dus.
Primavera heeft het wat (grotendeels kleinere), redelijk exclusieve out-of-the-box-boekingen ook wat beter begrepen met o.a. Descendents, Converge, The Damned, Van Morrison, Aphex Twin, Broken Social Scene, Magnetic Fields, Seu Jorge, Saint Etienne, Sleep, Teenage Fanclub, Zombies play Oddessey & Oracle, The Wedding Present, plus nog wat LGW-namen die voor een buitenfestival zeker uniek zijn (Junun, Anette Peacock, Elza Soares) op het affiche. En Shellac is onderhand Primavera-huisband, maar waarom staan die nooit in NL op een festival? Etc.

[ Bericht 2% gewijzigd door Grobbel op 12-01-2017 17:24:09 ]

quote:

Op donderdag 12 januari 2017 16:31 schreef indiaantje89 het volgende:

[..]

Ik ben toch wel benieuwd op welke VS festivals je nu doelt. Daar vind ik het eigenlijk nog stukken erger dan hier .

Ik heb het vooral over variatie en het publiek durven uit te dagen. Alleen al als we kijken naar de headliners. Vind de line-up van Coachella al zeker 2 jaar abominabel, maar die kunnen tenminste wel bijvoorbeeld gewoon Beyoncé neerzetten waar het hoort, als headliner. En aan het andere kant van het spectrum durven ze op tijd opkomende sensaties als Sheer Mag neer te zetten terwijl Europa nog ligt te slapen en ze OCCII nog niet eens vol krijgen. En voor EDM én hip-hop én rock te gaan.

Zelfde situatie op Governors Ball met Chance The Rapper en Childish Gambino dit jaar, beide deze maand ook headliners op mainstream-festivals in Australië. Alhier straks weer veilig ingebakerd op een genre-specifiek evenement. Frank Ocean op Hangout Festival. The Weeknd op Bonnaroo. Solange, Frank Oceaan en A Tribe Called Quest op Panorama NY. En dan ook rock en elektronische namen. Gevarieerd en relevant. (Boston Calling laat ik net effe buiten beschouwing ja, haha.) Dit zijn festivals die ook rock (of dance) neerzetten als headliners als het moet, maar daar ligt de focus in muziekland anno 2017 even niet op.

Dat er geen nieuwe headliners meer zijn is deels gelul. Nee, niet als men blijft hangen in vergane glorie, gitaren en af en toe gedateerde dance. Als je dat nooit durft te doorbreken zal het altijd zo blijven. De media heeft hier ook een groot aandeel in. Wat was de meest uitdagende Lowlands-headliner van de afgelopen jaren? Skrillex bij gebrek aan beter omdat het zoontje van de baas het waardeert? De headliners zitten nu gewoon weer in een andere hoek, en het een sluit het ander niet uit.

Dus elders heb je die variatie, en dan heb je op ons continent een beschamende petitie tegen een hit-kanon met verbluffende live-visuals en podiumpresentatie, een ultieme festival-act als Kanye West op wat een open-minded festival als Glastonbury zou moeten zijn, want de lads worden nu 2 uurtjes meelallen met The Stone Roses ontnomen. Dit gaat trouwens allang niet meer over Down The Rabbit Hole, begrijp me niet verkeerd. Ik heb het dus over de algemene cultuur, wat weer bijdraagt aan, etc.

Amerika, maar ook in Australië. Ik noem dat omdat hun focus veel meer vergelijkbaar is met Europa: rap/hip-hop is nog lang niet automatisch op headline-niveau, en alles met een gitaar en/of Engels doet het automatisch goed. Vorig jaar op Splendour In The Grass gezien: super-exclusieve acts (The Strokes), arena-kneiters met een volledige set (The Cure), exclusieve comebacks (The Avalanches), sombere acts (Mark Lanegan, Sigur Ros), maar ook soul (Leon Bridges, Michael Kiwanuka), garage/rock (King Lizzard, Fat White Family), dance (Flume, sja, Duke Dumont) en overige (Santigold, James Blake, etc.), plus de opkomende locals (Methyl Ethyl, Alex Lahey, Ball Park Music, etc.), mega lokale acts (Violent Soho, Sticky Fingers, Boy & Bear, hoe suf ook), maar ook gewoon Europese stijl opvul-ladrock waar toch wel wat mensen voor komen (DMA’s, Jake Bugg).

Het zal een soort luxe-probleem in Nederland zijn, merendeel daarvan komt hier uiteindelijk ook wel, maar allemaal verspreid over arena’s en 10 festivals, ik kan ze zo al invullen. Maar het zal een reden kunnen zijn dat er totaal geen uitdaging meer zit in vooral de Mojo-boekingen. Het frappante daar dan weer is dus - misschien door het tijdsverschil - dat hele sneue uit elkaar gevallen has-been one-album-wonders als The Wombats en Bloc Party omdat Engels en gitaar in Australië gewoon nog doodleuk (sub-)headliner op kleine festivals zijn. Zo heeft iedereen wel wat.

Het laatste, vroeger was het altijd Glastonbury of Roskilde die mega-acts over de streep wisten te trekken om eens een festival te doen en zo iets ultra-exclusiefs hadden, en automatisch de weg vrij konden maken voor de nakijkers als Pinkpop. Nu is het vaker aan de andere kant van de wereld, Bonnaroo die in 2013 Paul McCartney wist te overtuigen, en dit jaar de eerste festival-show ooit van U2 te pakken heeft. (Dat Coachella de cashgrab-reünies vaak het eerst heeft beschouw ik maar even als iets wat komt door hun plaatsing in het jaar.) Terwijl wij hier bakkeleien of Beyoncé het publiek op Megaland niet bang zou maken, of over rommel waar men rond 2000 al niet meer mee aan durfde te komen als Linkin' Park of een gemankeerde versie van Blink-182. Die, ja, ook wel in Amerika staan, maar dan staat er vaak zo veel genre-overbruggend naast dat je je niet hoeft te tergen.

Samengevat mist het in Nederland vooral aan variatie (genoemde genres), uitdaging (zou Lowlands Chance dit jaar een goede plek durven te geven, ze móéten wel toch?) en ligt de focus te veel op de eeuwige herhalingen.

Prima uitleg, ben het wel met je eens wat je schrijft. Alleen ben bang dat Mojo het hier vanuit een commercieele oogpunt bekijkt ipv vanuit de liefhebbers kant. Alleen die weegschaal mag misschien iets gelijker hangen dan dat ze nu doen.

quote:

Op donderdag 12 januari 2017 16:31 schreef Grobbel het volgende:

[..]

Vandaar ook 'relatief'; ik beperkte me vooral op de combi headliner/festival-potentie. Want daar hadden we het over, toch? Het clubje potentiële headliners is geen bodemloze put, dus me dunkt dat daar grote namen tussen staan.
Ik kan ook wel een hoop namen noemen die wat meer de box uitvliegen (zo is er bijvoorbeeld een gedeeltelijke reünie van Can dat met een orkest optreedt in Engeland dit jaar ), maar daar trek je niet het publiek mee dat je wil gok ik. Voor echt hele bijzondere projecten ben je toch wel aangewezen op pakweg Le Guess Who.

[..]

Le Guess Who dus.
Primavera heeft het wat (grotendeels kleinere), redelijk exclusieve out-of-the-box-boekingen ook wat beter begrepen met o.a. Descendents, Converge, The Damned, Van Morrison, Aphex Twin, Broken Social Scene, Magnetic Fields, Seu Jorge, Saint Etienne, Sleep, Teenage Fanclub, Zombies play Oddessey & Oracle, The Wedding Present, plus nog wat LGW-namen die voor een buitenfestival zeker uniek zijn (Junun, Anette Peacock, Elza Soares) op het affiche. En Shellac is onderhand Primavera-huisband, maar waarom staan die nooit in NL op een festival? Etc.

Le Guess Who is inderdaad een aardig voorbeeld, maar zelfs daar staan ook acts die op veel andere festivals te zien zijn.
Niet dat daar iets mis mee is, puur een constatering.

quote:

Op donderdag 12 januari 2017 17:56 schreef Aisumasen het volgende:

[..]

Ik heb het vooral over variatie en het publiek durven uit te dagen. Alleen al als we kijken naar de headliners. Vind de line-up van Coachella al zeker 2 jaar abominabel, maar die kunnen tenminste wel bijvoorbeeld gewoon Beyoncé neerzetten waar het hoort, als headliner. En aan het andere kant van het spectrum durven ze op tijd opkomende sensaties als Sheer Mag neer te zetten terwijl Europa nog ligt te slapen en ze OCCII nog niet eens vol krijgen. En voor EDM én hip-hop én rock te gaan.

Zelfde situatie op Governors Ball met Chance The Rapper en Childish Gambino dit jaar, beide deze maand ook headliners op mainstream-festivals in Australië. Alhier straks weer veilig ingebakerd op een genre-specifiek evenement. Frank Ocean op Hangout Festival. The Weeknd op Bonnaroo. Solange, Frank Oceaan en A Tribe Called Quest op Panorama NY. En dan ook rock en elektronische namen. Gevarieerd en relevant. (Boston Calling laat ik net effe buiten beschouwing ja, haha.) Dit zijn festivals die ook rock (of dance) neerzetten als headliners als het moet, maar daar ligt de focus in muziekland anno 2017 even niet op.

Dat er geen nieuwe headliners meer zijn is deels gelul. Nee, niet als men blijft hangen in vergane glorie, gitaren en af en toe gedateerde dance. Als je dat nooit durft te doorbreken zal het altijd zo blijven. De media heeft hier ook een groot aandeel in. Wat was de meest uitdagende Lowlands-headliner van de afgelopen jaren? Skrillex bij gebrek aan beter omdat het zoontje van de baas het waardeert? De headliners zitten nu gewoon weer in een andere hoek, en het een sluit het ander niet uit.

Dus elders heb je die variatie, en dan heb je op ons continent een beschamende petitie tegen een hit-kanon met verbluffende live-visuals en podiumpresentatie, een ultieme festival-act als Kanye West op wat een open-minded festival als Glastonbury zou moeten zijn, want de lads worden nu 2 uurtjes meelallen met The Stone Roses ontnomen. Dit gaat trouwens allang niet meer over Down The Rabbit Hole, begrijp me niet verkeerd. Ik heb het dus over de algemene cultuur, wat weer bijdraagt aan, etc.

Amerika, maar ook in Australië. Ik noem dat omdat hun focus veel meer vergelijkbaar is met Europa: rap/hip-hop is nog lang niet automatisch op headline-niveau, en alles met een gitaar en/of Engels doet het automatisch goed. Vorig jaar op Splendour In The Grass gezien: super-exclusieve acts (The Strokes), arena-kneiters met een volledige set (The Cure), exclusieve comebacks (The Avalanches), sombere acts (Mark Lanegan, Sigur Ros), maar ook soul (Leon Bridges, Michael Kiwanuka), garage/rock (King Lizzard, Fat White Family), dance (Flume, sja, Duke Dumont) en overige (Santigold, James Blake, etc.), plus de opkomende locals (Methyl Ethyl, Alex Lahey, Ball Park Music, etc.), mega lokale acts (Violent Soho, Sticky Fingers, Boy & Bear, hoe suf ook), maar ook gewoon Europese stijl opvul-ladrock waar toch wel wat mensen voor komen (DMA’s, Jake Bugg).

Het zal een soort luxe-probleem in Nederland zijn, merendeel daarvan komt hier uiteindelijk ook wel, maar allemaal verspreid over arena’s en 10 festivals, ik kan ze zo al invullen. Maar het zal een reden kunnen zijn dat er totaal geen uitdaging meer zit in vooral de Mojo-boekingen. Het frappante daar dan weer is dus - misschien door het tijdsverschil - dat hele sneue uit elkaar gevallen has-been one-album-wonders als The Wombats en Bloc Party omdat Engels en gitaar in Australië gewoon nog doodleuk (sub-)headliner op kleine festivals zijn. Zo heeft iedereen wel wat.

Het laatste, vroeger was het altijd Glastonbury of Roskilde die mega-acts over de streep wisten te trekken om eens een festival te doen en zo iets ultra-exclusiefs hadden, en automatisch de weg vrij konden maken voor de nakijkers als Pinkpop. Nu is het vaker aan de andere kant van de wereld, Bonnaroo die in 2013 Paul McCartney wist te overtuigen, en dit jaar de eerste festival-show ooit van U2 te pakken heeft. (Dat Coachella de cashgrab-reünies vaak het eerst heeft beschouw ik maar even als iets wat komt door hun plaatsing in het jaar.) Terwijl wij hier bakkeleien of Beyoncé het publiek op Megaland niet bang zou maken, of over rommel waar men rond 2000 al niet meer mee aan durfde te komen als Linkin' Park of een gemankeerde versie van Blink-182. Die, ja, ook wel in Amerika staan, maar dan staat er vaak zo veel genre-overbruggend naast dat je je niet hoeft te tergen.

Samengevat mist het in Nederland vooral aan variatie (genoemde genres), uitdaging (zou Lowlands Chance dit jaar een goede plek durven te geven, ze móéten wel toch?) en ligt de focus te veel op de eeuwige herhalingen.

U2 deed in 1981 Pinkpop al aan, maar dat terzijde.

Ik denk dat we een paar zaken niet moeten vergeten als het Nederlandse festivals betreft:
1. budgetten en concurrentie
Elk festival heeft een beperkt budget, maar heeft bovendien te maken met een moordende concurrentie. Dat drijft de prijs in Nederland extra op als er meerdere gegadigden voor een artiest zijn.
2. de ticketprijzen. Vergelijk de prijzen in Nederland eens met bijv. Glastonbury. Logisch dat ze daar acts exclusiever kunnen boeken. In het geval van DTRH (99 euro) kun je simpelweg niet verwachten dat ze veel acts exclusief kunnen boeken en al helemaal niet uit het bovenste segment
3. de festivals zelf
Wat wil een festival? Uitverkopen en uniek zijn. Dat eerste lukt sneller (met de juiste publieksfavorieten) dan het tweede. Bij het tweede speelt ook de enorme concurrentie een grote rol.
4. het publiek
er is in dit land veel festivalpubliek en mede daardoor kunnen ook al die festivals bestaan, maar dit geeft bij dat deel wat vaker in 1 jaar naar een festival gaat ook sneller een gevoel van verzadiging. Zo zijn er nu dus mensen die commentaar hebben op Oscar & the Wolf of Anderson.Paak, maar dit zijn gewoon prima acts. Dat Anderson.Paak afgelopen jaar al op Lowlands stond doet daar niets aan af. Het is niet zo dat we die al jaren in het festivalcircuit zien staan. Anohni vorig jaar op DTRH was ook een behoorlijk exclusieve act, Kendrick Lamar niet heel lang geleden op Lowlands ook.
Zelf heb ik ook al heel veel gezien en ik kijk niet op of om van een act als Greenday. Maar als je die nog nooit live gezien heeft, is dat natuurlijk een grote publiekstrekker. Leeftijd en het al of niet hebben van een festivalleven speelt dus een grote rol of je iets wel of niet bijzonder genoeg vindt.
Daarnaast speelt persoonlijk budget (verdelen over festivals of 1 duurdere) en de periode van vrij (kunnen) krijgen/hebben een rol.

5. de bands zelf
Willen ze wel komen op een festival? Een voorbeeld. Weezer zou in Nederland echt een exclusieve act zijn op een festival. Maar, behalve dat ze hier al nauwelijks komen, kiezen zij ervoor naar de HMH te gaan (misschien mede door de rest van hun tourschema), maar dat neemt niet weg dat elk festival in Nederland blij zou zijn als ze deze band zouden kunnen boeken.
En zo zijn er natuurlijk veel meer artiesten die Nederland wel aan willen doen, maar niet op een festival. Hoe jammer dat ook is. Het is, denk ik, een utopie te denken dat Mojo en co dit zomaar even kunnen veranderen. Nederland is slechts een klein vlekje op de wereld en soms mogen we blij zijn dat ze überhaupt al deze kant op komen.

6. de herhaling
de factor herhaling speelt zowel een negatieve als positieve rol. herhaling verkoopt over het algemeen meer kaartjes dan nieuwe acts, maar snoept vaak veel van het budget en daardoor is er minder geld om gedurfd te programmeren.

Ik ben het er wel mee eens dat het soms wat spannender mag, maar alle bovenstaande redenen zijn hier van toepassing. Tussen willen en kunnen zit een wereld van verschil. Ik zie bijv. ook liever meer soul- en reggae acts op festivals. Met die eerste gaat het de laatste jaren wat beter, maar reggae blijft ver achter. Dance, Singer/songwriter, pop en rock maken de dienst uit. Soul en ook R&B en hiphop wordt beter, maar gaat langzamer.

Natuurlijk kan het altijd beter, maar mijn inziens is het nog niet zo slecht gesteld hier.
En ik denk ook dat wij (de mensen die het hier nu over hebben) simpelweg aan de verwende kant zijn, omdat we al zoveel hebben gezien.

Festival-Reggae heeft anno 2016 wel heel snel de neiging om heel erg kut te zijn, dus wees voorzichtig met wat je verlangt. Ik zou eerlijk gezegd persoonlijk nog geen 10 enigszins credible recente reggae-acts kunnen noemen...

quote:

Op donderdag 12 januari 2017 19:33 schreef Grobbel het volgende:
Festival-Reggae heeft anno 2016 wel heel snel de neiging om heel erg kut te zijn, dus wees voorzichtig met wat je verlangt. Ik zou eerlijk gezegd persoonlijk nog geen 10 enigszins credible recente reggae-acts kunnen noemen...

dat is ook wel het probleem van reggae ja. maar dat was ook lang zo met soul, dus wie weet..
Toch zijn de reggae acts die ik de laatste 5 jaar heb gezien op o.a. lowlands de moeite waard, maar het waren er inderdaad maar een handvol.

De Rapid Rabbit-kaarten zijn gevlogen. Lang leve de Happy Rapid-kaarten!
Komende twee weken kosten Happy Rabbit-kaarten ¤115,-* dus als je je ticket voor 28 januari koopt heb je ¤14,- korting! Vanaf 28 januari is de definitieve kaartprijs namelijk ¤129,-* voor het volledig festival, een plek op de camping en de pendelbus van en naar station Wijchen.
Vanaf nu zijn de groepstickets ook beschikbaar. Voor 10 tickets betaal je ¤990,-* waardoor je per ticket slechts ¤99,- betaalt.

Ze hebben daar iets met Rapids/Rabbits.

quote:

Op vrijdag 13 januari 2017 15:11 schreef indiaantje89 het volgende:
Ze hebben daar iets met Rapids/Rabbits.

Misschien gaan ze nog wel een prijsvraag doen met de beste tongbreker met rabbits en rapids

En toch zijn die Rapid Rabbit kaarten snel weg..

quote:

Op vrijdag 13 januari 2017 17:45 schreef peaceman het volgende:
En toch zijn die Rapid Rabbit kaarten snel weg..

Anders zijn t ook geen Rapid kaarten hé

quote:

Op vrijdag 13 januari 2017 17:56 schreef DerJoris het volgende:

[..]

Anders zijn t ook geen Rapid kaarten hé

touché

quote:

Op vrijdag 13 januari 2017 17:45 schreef peaceman het volgende:
En toch zijn die Rapid Rabbit kaarten snel weg..

100 eur voor drie dagen festival is dan ook wel een schijntje, denk alleen dat je je qua budget voor bands wel beperkt.