POS Positiviteitspaleis
In een hartverwarmende brief aan de ouders en kinderen op school schrijft Davy (11) over de situatie van zijn moeder Jeanette van Balkum (42). Jeanette heeft een progressieve vorm van MS en is in Nederland uitbehandeld. En dan heeft Davy's vader ook nog eens alvleesklierkanker, een ziekte met weinig positieve vooruitzichten. "Ik wil Davy zien opgroeien tot een leuke en onbezorgde vent. Ik wil er voor hem zijn als hij mij nodig heeft, niet andersom. Zonder een behandeling is die kans heel klein."
Vijf jaar geleden kreeg Jeanette de diagnose te horen. PPMS, Primair Progressieve Multiple Sclerose. Een ziekte waarbij je lichamelijk steeds verder achteruitgaat. "Bij mij begon het met een slepend been. Dan was ik met de hond aan het wandelen en wilde mijn been ineens niet meer. Dat vond ik raar en toen ben ik naar de huisarts gegaan."
Jeanette kwam terecht in het ziekenhuis waar ze eerst niet serieus werd genomen. "Het zou tussen mijn oren zitten. Er was helemaal niets met me aan de hand. Zelf ging ik toen ook denken: hup, ga gewoon lopen! Maar dat wilde soms echt niet. Na een jaar heb ik een second opinion aangevraagd. Binnen een mum van tijd was het duidelijk: ik had een ernstige vorm van MS."
Nu, vijf jaar later, is Jeanette afhankelijk van een rolstoel. "De ziekte is heel progressief en ik ga heel hard achteruit. Eerst liep ik met een kruk, toen met twee, vervolgens kon ik geen lange stukken meer lopen en nu ben ik rolstoelafhankelijk."
"Met Davy ging ik eerst vaak voetballen, gewoon rennen en ravotten of in de winter met de slee van de heuvel naar beneden. Dat gaat nu allemaal niet meer. Afgelopen zomer ging voor het eerst zwemmen ook niet meer."
Flessenactie
"Deze ziekte pikt je vrijheid volledig in. Je wordt steeds afhankelijker van iemand anders en dat is frustrerend. Ik wil niet dat mijn zoon mij moet helpen. Ik hoor hém te helpen! Je kunt er alleen zo weinig tegen doen. Nu ik in Nederland ben uitbehandeld, kreeg ik enige tijd geleden te horen dat er nog een kans is voor een behandeling. En die behandeling wordt niet vergoed en is niet in Nederland…"
Vijf jaar geleden kreeg Jeanette de diagnose te horen. PPMS, Primair Progressieve Multiple Sclerose. Een ziekte waarbij je lichamelijk steeds verder achteruitgaat. "Bij mij begon het met een slepend been. Dan was ik met de hond aan het wandelen en wilde mijn been ineens niet meer. Dat vond ik raar en toen ben ik naar de huisarts gegaan."
Jeanette kwam terecht in het ziekenhuis waar ze eerst niet serieus werd genomen. "Het zou tussen mijn oren zitten. Er was helemaal niets met me aan de hand. Zelf ging ik toen ook denken: hup, ga gewoon lopen! Maar dat wilde soms echt niet. Na een jaar heb ik een second opinion aangevraagd. Binnen een mum van tijd was het duidelijk: ik had een ernstige vorm van MS."
Nu, vijf jaar later, is Jeanette afhankelijk van een rolstoel. "De ziekte is heel progressief en ik ga heel hard achteruit. Eerst liep ik met een kruk, toen met twee, vervolgens kon ik geen lange stukken meer lopen en nu ben ik rolstoelafhankelijk."
"Met Davy ging ik eerst vaak voetballen, gewoon rennen en ravotten of in de winter met de slee van de heuvel naar beneden. Dat gaat nu allemaal niet meer. Afgelopen zomer ging voor het eerst zwemmen ook niet meer."
Flessenactie
"Deze ziekte pikt je vrijheid volledig in. Je wordt steeds afhankelijker van iemand anders en dat is frustrerend. Ik wil niet dat mijn zoon mij moet helpen. Ik hoor hém te helpen! Je kunt er alleen zo weinig tegen doen. Nu ik in Nederland ben uitbehandeld, kreeg ik enige tijd geleden te horen dat er nog een kans is voor een behandeling. En die behandeling wordt niet vergoed en is niet in Nederland…"
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
|
|
