KAA Kaaskoppen in het Buitenland
Nee, geen oud-Hollands spel, maar een forum voor Nederlanders die in het buitenland wonen.
Weet je dat zeker? Op de truis staat verder ook nog "Japan"quote:
Op de site vind ik dit over het merk.
Kan natuurlijk ook nog zo zijn dat dit helemaal geen bestaande tekens zijn.quote:Superdry is een spannend modern merk dat zich focust op producten van hoge kwaliteit die vintage americana en Japanse graphics combineren met een Britse stijl.
Het zijn tekens van Mainland China. Met een woordenboek erbij staat er zoiets als "Hoofd van entertainment-festival vandaag".quote:Op dinsdag 13 december 2016 15:13 schreef KolonelBroodje het volgende:
[..]
Weet je dat zeker? Op de truis staat verder ook nog "Japan"
Op de site vind ik dit over het merk.
[..]
Kan natuurlijk ook nog zo zijn dat dit helemaal geen bestaande tekens zijn.
Bedanktquote:Op dinsdag 13 december 2016 16:01 schreef Igen het volgende:
[..]
Het zijn tekens van Mainland China. Met een woordenboek erbij staat er zoiets als "Hoofd van entertainment-festival vandaag".
Nog een beetje vaag maar in ieder geval niks geks 
Het kinderdagverblijf
Afgelopen week liep ik met ons oudste kind (LK) door het winkelcentrum. Dat doen we graag. Een beetje mensen kijken. Eigenlijk komt het neer op bekeken worden, omdat iedereen ons kent, maar wij kennen bijna niemand. Bijna iedereen in ons stadje is Japans, en wij zien er toch wel erg anders uit.
Bij het verlaten van het winkelcentrum zagen we een grote groep kinderen lopen. Ieder kind had een roze petje op. Het ging om zo'n twintig kinderen die hand in hand liepen. Vier dames zorgden voor de begeleiding van de kinderen. De kinderen waren van dezelfde leeftijd als LK. Een kind was met zijn jasje aan het hannessen, want het moest open, of dicht, en een van de leidsters was daar niet zo blij mee, en zei dat hij van dat jasje af moest blijven, en terug in de rij moest. Aan het einde van de rij was een grote bolderkar die werd geduwd door een andere leidster. De bolderkar had rechtopstaande spijlen en meerdere kinderhoofdjes staken boven die spijlen uit. Ging het hier om de domme kinderen, die niet hand in hand konden lopen? Ik zag geen enkel kind lachen, en vooral die bolderkar straalde een en al treurigheid uit.
"LK, do you want to go to daycare?" vroeg ik. Dit werd beantwoord met een bedrukt maar driftig neeschuddend hoofdje. Duidelijk.
Mevrouw Lyrebird heeft wel eens in een Japans kinderdagverblijf gewerkt, en is om die reden niet zo te spreken over kinderdagverblijven. Ik heb er zelf ook niet zo'n hoge pet van op. Helaas gaat Japan niet echt met de tijd mee. Het is hier nog erg 1970 als het gaat om hoe mannen en vrouwen het werk verdelen. Of erger.
Kijk, als je van het weekend door het winkelcentrum loopt, dan zie je veel modelgezinnen. Vaders en moeders en kinderen, waarbij ook de vaders voor de kinderen zorgen.
Dat is allemaal voor de schijn.
Met name jonge vaders worden door hun werkgever gedwongen lang aanwezig te zijn op het werk, en zitten om 6 uur al in de auto om naar het werk te gaan, om daar tot 10 uur te blijven. Als je weet hoe veel men hier verdient, dan heb je het dus over een hongerloon. De zorg voor de kinderen komt helemaal op het bordje van de moeder terecht. Tada, de oorzaak van de vergrijzing.
Als je je ogen goed openhoudt, en je kijkt bijvoorbeeld in een restaurant naar een typische Japanse familie, dan zie je dat pa aan het eten is, terwijl ma de kinderen te eten geeft, en zelf tijd moet zien te vinden om te eten. Waar het eigenlijk op neer komt, is dat de Japanse man gemiddeld genomen een enorme slapzak is, die zich verschuilt achter werkdruk. De uitkomst voor moeders is dus het kinderdagverblijf. Van de ene kant lijkt dat wel te werken. Japanse kindertjes zijn stuk voor stuk erg goed opgevoed. Men is beleefd en vriendelijk. Maar man o man, wat een treurigheid. Wij improviseren dus wat aan met nannies, en proberen zo veel mogelijk zelf te doen. So far, so good.
Je weet dat er de komende 30 jaar echt niets gaat veranderen op dit gebied (of eigenlijk ieder sociaal-economisch gebied), maar Japan moet echt met de tijd mee gaan, wil het mee kunnen blijven doen met de rest van de wereld. Het wordt tijd dat de Japanse man een stel ballen laat groeien, en tegengas tegen de werkgever gaat geven.
Afgelopen week liep ik met ons oudste kind (LK) door het winkelcentrum. Dat doen we graag. Een beetje mensen kijken. Eigenlijk komt het neer op bekeken worden, omdat iedereen ons kent, maar wij kennen bijna niemand. Bijna iedereen in ons stadje is Japans, en wij zien er toch wel erg anders uit.
Bij het verlaten van het winkelcentrum zagen we een grote groep kinderen lopen. Ieder kind had een roze petje op. Het ging om zo'n twintig kinderen die hand in hand liepen. Vier dames zorgden voor de begeleiding van de kinderen. De kinderen waren van dezelfde leeftijd als LK. Een kind was met zijn jasje aan het hannessen, want het moest open, of dicht, en een van de leidsters was daar niet zo blij mee, en zei dat hij van dat jasje af moest blijven, en terug in de rij moest. Aan het einde van de rij was een grote bolderkar die werd geduwd door een andere leidster. De bolderkar had rechtopstaande spijlen en meerdere kinderhoofdjes staken boven die spijlen uit. Ging het hier om de domme kinderen, die niet hand in hand konden lopen? Ik zag geen enkel kind lachen, en vooral die bolderkar straalde een en al treurigheid uit.
"LK, do you want to go to daycare?" vroeg ik. Dit werd beantwoord met een bedrukt maar driftig neeschuddend hoofdje. Duidelijk.
Mevrouw Lyrebird heeft wel eens in een Japans kinderdagverblijf gewerkt, en is om die reden niet zo te spreken over kinderdagverblijven. Ik heb er zelf ook niet zo'n hoge pet van op. Helaas gaat Japan niet echt met de tijd mee. Het is hier nog erg 1970 als het gaat om hoe mannen en vrouwen het werk verdelen. Of erger.
Kijk, als je van het weekend door het winkelcentrum loopt, dan zie je veel modelgezinnen. Vaders en moeders en kinderen, waarbij ook de vaders voor de kinderen zorgen.
Dat is allemaal voor de schijn.
Met name jonge vaders worden door hun werkgever gedwongen lang aanwezig te zijn op het werk, en zitten om 6 uur al in de auto om naar het werk te gaan, om daar tot 10 uur te blijven. Als je weet hoe veel men hier verdient, dan heb je het dus over een hongerloon. De zorg voor de kinderen komt helemaal op het bordje van de moeder terecht. Tada, de oorzaak van de vergrijzing.
Als je je ogen goed openhoudt, en je kijkt bijvoorbeeld in een restaurant naar een typische Japanse familie, dan zie je dat pa aan het eten is, terwijl ma de kinderen te eten geeft, en zelf tijd moet zien te vinden om te eten. Waar het eigenlijk op neer komt, is dat de Japanse man gemiddeld genomen een enorme slapzak is, die zich verschuilt achter werkdruk. De uitkomst voor moeders is dus het kinderdagverblijf. Van de ene kant lijkt dat wel te werken. Japanse kindertjes zijn stuk voor stuk erg goed opgevoed. Men is beleefd en vriendelijk. Maar man o man, wat een treurigheid. Wij improviseren dus wat aan met nannies, en proberen zo veel mogelijk zelf te doen. So far, so good.
Je weet dat er de komende 30 jaar echt niets gaat veranderen op dit gebied (of eigenlijk ieder sociaal-economisch gebied), maar Japan moet echt met de tijd mee gaan, wil het mee kunnen blijven doen met de rest van de wereld. Het wordt tijd dat de Japanse man een stel ballen laat groeien, en tegengas tegen de werkgever gaat geven.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Lyre, je kunt de vader het toch niet kwalijk nemen dat hij moe is na een dag van 6 tot 22?
Dingen doen met dingen, da's machtig mooi
Twitch: https://www.twitch.tv/drizzt_dourden
Twitch: https://www.twitch.tv/drizzt_dourden
Ja, ik zit nog een beetje in 2009 als het om dit soort zaken gaat. Er is de afgelopen jaren behoorlijk wat veranderd om bijvoorbeeld een Greencard te krijgen. Zo is er een puntensysteem ingevoerd (heb ik nu ik er over nadenk al wel eens iets over geschreven) waarmee je zelf kunt uitrekenen of je voor zo'n GC in aanmerking komt.quote:
[..]
Naturaliseren is op zich niet zo moeilijk in Japan hoor. Je moet 5 jaar lang continu in Japan hebben gewoond (Door middel van werkvisum, of trouwvisum etc.). En je moet een bepaald niveau van Japans hebben (Je wordt geïnterviewd door immigratie en je krijg ook nog een redelijk simpele schrijftoets geloof ik). Wat iemand wel behoord te hebben na vijf jaar gewoond te hebben in Japan. Je moet wel je eigen nationaliteit opgeven, indien dat mogelijk is.
Naar mijn mening niet rare eisen en kunnen ze dat ook prima hier in NL invoeren.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Ik snap dat vaders gevangen zitten in een collectivistisch spinnenweb. Iedereen maakt lange dagen, en als je je daar tegen verzet, dan heb je problemen.quote:
Lyre, je kunt de vader het toch niet kwalijk nemen dat hij moe is na een dag van 6 tot 22?
Maar zo verandert er dus niets. Nu ben ik zelf absoluut niet collectivistisch ingesteld, ik erger me dood aan kadaverdiscipline, en heb daardoor op mijn eigen werk ook behoorlijk wat mot met alles en iedereen.
Jammer dan.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Zo was het leven wel eeuwenlang... vader zorgde ervoor dat vrouw en kinderen te eten hadden en de vrouw zorgde voor de kinderen. Ik weet dat Japan enorm vast zit in een systeem, en ik zie het daar niet gauw veranderen. Misschien is dat ergens wel goed, want als je naar het westen kijkt en een twee-verdienend gezin ziet waarvan de kinderen de hele dag op de peuterspeelzaal en naschoolse opvang zitten... daar wordt men ook niet vrolijk van.quote:
[..]
Ik snap dat vaders gevangen zitten in een collectivistisch spinnenweb. Iedereen maakt lange dagen, en als je je daar tegen verzet, dan heb je problemen.
Maar zo verandert er dus niets. Nu ben ik zelf absoluut niet collectivistisch ingesteld, ik erger me dood aan kadaverdiscipline, en heb daardoor op mijn eigen werk ook behoorlijk wat mot met alles en iedereen.
Jammer dan.
Dingen doen met dingen, da's machtig mooi
Twitch: https://www.twitch.tv/drizzt_dourden
Twitch: https://www.twitch.tv/drizzt_dourden
Eens. Wat dat betreft ben ik zelf ook erg ouderwets. Het zijn onze kinderen, onze verantwoordelijkheid, en wij voeden ze op. Maar wat meer flexibiliteit kan echt helpen, zeker in een land als Japan.quote:
[..]
Zo was het leven wel eeuwenlang... vader zorgde ervoor dat vrouw en kinderen te eten hadden en de vrouw zorgde voor de kinderen. Ik weet dat Japan enorm vast zit in een systeem, en ik zie het daar niet gauw veranderen. Misschien is dat ergens wel goed, want als je naar het westen kijkt en een twee-verdienend gezin ziet waarvan de kinderen de hele dag op de peuterspeelzaal en naschoolse opvang zitten... daar wordt men ook niet vrolijk van.
Wat dat betreft is Nederland wel een voorbeeld voor de rest van de wereld. Nederlandse vrienden in de IT werken vaak thuis, en kunnen op die manier een handje helpen. Hier is men heel erg gericht op lang op het werk zijn. Want vaak wordt er helemaal niet gewerkt. Ik heb een aantal keer meegelopen in een fabriek of een R&D department, en geregeld zie je mensen met hun hoofd op hun bureau slapen. Het is erg belangrijk om aanwezig te zijn, en om te laten zien dat je iets voor de baas doet, maar het komt negen van de tien keer op window dressing neer. Vandaar dus dat die Japanse man zich best wel mag verzetten tegen deze onzin. Doe je werk, en ga op tijd naar huis om bij je vrouw en kinderen te zijn.
Ik heb het geluk dat mijn baas er eigenlijk nooit is (wat dan wel weer vervelend is als ik iets van 'm moet hebben) en ik kan doen en laten wat ik wil. Al twee jaar lang draai ik dagen van 6 a 7 uur, om thuis ook een handje te kunnen helpen. Nu moet het werk wel af, dus ga ik op vakantiedagen in hetzelfde ritme door, maar op die manier is het voor ons allemaal wel te doen. Ik denk dat Japan er wel wat mee op zou schieten, als de arbeidsethiek wat zou veranderen.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 27-12-2016 09:06:14 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Kan de Japanse overheid het werkritme van mensen niet beinvloeden door een arbeidstijdenwet in te stellen?
Je zou verwachten dat er al een arbeidstijdenwet is. Maar ook met wetten heeft een gemiddelde werknemer toch met de druk van collega's te maken.
Die druk van collega's is samen te vatten in het Japanse otsukaresama desu: bedankt voor je harde werken. Als je naar huis gaat, dan zeg je dat tegen je Japanse collega's. En als het goed is beantwoorden ze jouw otsukaresama desu met otsukaresama desu of otsukaresama deshita. Maar als jij om zes uur al achter de piepers wil zitten, en je collega's zijn nog druk bezig met er druk uit te zien, dan kan het wel eens gebeuren dat je geen otsukaresama desu meer terugkrijgt.
Nee, dat zullen ze nooit laten merken, maar bij een volgende vergadering kan het gebeuren dat ze je vergeten uit te nodigen. Japanners zijn notoire pesters. Op die manier heb ik al heel veel vergaderingen gemist. Onze vergaderingen zijn in het Japans, dus voor ons buitenlanders is het een groot vraagteken wat er besproken wordt. Wat mij betreft is het toch verspilde moeite, een beetje doen alsof ik snap waar het over gaat, en ik doe daar niet zo moeilijk over.
[ Bericht 1% gewijzigd door Lyrebird op 27-12-2016 09:06:56 ]
Die druk van collega's is samen te vatten in het Japanse otsukaresama desu: bedankt voor je harde werken. Als je naar huis gaat, dan zeg je dat tegen je Japanse collega's. En als het goed is beantwoorden ze jouw otsukaresama desu met otsukaresama desu of otsukaresama deshita. Maar als jij om zes uur al achter de piepers wil zitten, en je collega's zijn nog druk bezig met er druk uit te zien, dan kan het wel eens gebeuren dat je geen otsukaresama desu meer terugkrijgt.
Nee, dat zullen ze nooit laten merken, maar bij een volgende vergadering kan het gebeuren dat ze je vergeten uit te nodigen. Japanners zijn notoire pesters. Op die manier heb ik al heel veel vergaderingen gemist. Onze vergaderingen zijn in het Japans, dus voor ons buitenlanders is het een groot vraagteken wat er besproken wordt. Wat mij betreft is het toch verspilde moeite, een beetje doen alsof ik snap waar het over gaat, en ik doe daar niet zo moeilijk over.
[ Bericht 1% gewijzigd door Lyrebird op 27-12-2016 09:06:56 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Ze hebben geen echte vakbonden?quote:
[..]
Ik snap dat vaders gevangen zitten in een collectivistisch spinnenweb. Iedereen maakt lange dagen, en als je je daar tegen verzet, dan heb je problemen.
Maar zo verandert er dus niets. Nu ben ik zelf absoluut niet collectivistisch ingesteld, ik erger me dood aan kadaverdiscipline, en heb daardoor op mijn eigen werk ook behoorlijk wat mot met alles en iedereen.
Jammer dan.
Dat is iets wat je in veel Aziatische landen ziet.
1/10 Van de rappers dankt zijn bestaan in Amerika aan de Nederlanders die zijn voorouders met een cruiseschip uit hun hongerige landen ophaalde om te werken op prachtige plantages.
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
Bedoel je met GC een visum voor in Japan te verblijven? Japan heeft idd nu ook een nieuw punten systeem voor een visum. Dat is een werkvisum. Dat is ook een regeling idd.quote:
[..]
Ja, ik zit nog een beetje in 2009 als het om dit soort zaken gaat. Er is de afgelopen jaren behoorlijk wat veranderd om bijvoorbeeld een Greencard te krijgen. Zo is er een puntensysteem ingevoerd (heb ik nu ik er over nadenk al wel eens iets over geschreven) waarmee je zelf kunt uitrekenen of je voor zo'n GC in aanmerking komt.
Jezelf laten naturaliseren is weer een andere regeling en die heeft die eisen die in die post gesteld hebt. Dat is weer een andere regeling en kan je nu ook nog steeds gebruiken als het goed is. Als je hem eenmaal hebt zit je niet meer gebonden aan werk voor je visum(Njah je paspoort
).Jaja de Japanse overheid heeft een wet ingesteld dat je niet meer als 90 uur mag overwerken per maand(komt plus minus neer op een 12 urige werkdag op basis van een 5 daagse werkweek)! Anders kan het bedrijf boetes krijgen. Het is wel een beetje een wassen neus, want het word bijgehouden met timecards meestal die handgeschreven zijn en je baas zegt meestal dat je echt niet meer als 89.9 uur overwerk mag opschrijven want anders heeft dat "gevolgen" voor jouw. Dus op papier werken ze niet teveel over, in de praktijk draaien ze nog meerquote:
Kan de Japanse overheid het werkritme van mensen niet beinvloeden door een arbeidstijdenwet in te stellen?
Nee, want dat visum heb ik al. Als je een aantal jaar in Japan hebt gewerkt, een bepaald inkomen hebt en bijvoorbeeld patenten hebt, dan kun je punten bij elkaar sparen, waarmee je bijvoorbeeld een maid naar Japan kan halen, die dan ook een visum krijgt. Ik meende me te herinneren dat het om een GC ging, maar zoals ondertussen misschien wel duidelijk is, liggen mijn interesses ergens anders.quote:
[..]
Bedoel je met GC een visum voor in Japan te verblijven? Japan heeft idd nu ook een nieuw punten systeem voor een visum. Dat is een werkvisum. Dat is ook een regeling idd.
Nee, niet bij die maid...
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Een serieus vraag:
Hoe hebben jullie het voor elkaar gekregen om werk te vinden in Japan?
Ik ben aan het overwegen om naar Japan te verhuizen en daar voor x(x) jaar te gaan werken. Maar hoe vind je werk in Japan, zonder te wachten op het recruitment seizoen.
Hoe hebben jullie het voor elkaar gekregen om werk te vinden in Japan?
Ik ben aan het overwegen om naar Japan te verhuizen en daar voor x(x) jaar te gaan werken. Maar hoe vind je werk in Japan, zonder te wachten op het recruitment seizoen.
Je bent een kloon van Dispenser?quote:
Een serieus vraag:
Hoe hebben jullie het voor elkaar gekregen om werk te vinden in Japan?
Ik ben aan het overwegen om naar Japan te verhuizen en daar voor x(x) jaar te gaan werken. Maar hoe vind je werk in Japan, zonder te wachten op het recruitment seizoen.
Ik ben indertijd - netwerk - voor deze baan gevraagd.
Er liggen enorme kansen voor buitenlanders, maar als je dit topic een beetje gevolgd hebt, dan hoop ik dat je begrijpt dat het een akelig wespennest is, werken in Japan. Wonen is geweldig, we hebben het erg goed naar ons zin, maar werken is lastig.
Als ik het nog eens zou doen, dan zou ik eerst goed Japans leren. Lezen, schrijven en spreken. En met goed Japans bedoel ik dan perfect Japans. Anders krijg je hier niet het respect dat je nodig hebt om goed je werk te doen, en blijft het behelpen.
Daarnaast zou ik me als een Japanner gaan gedragen. Dat betekent je altijd op de vlakte houden, nooit vrijwillig informatie afstaan, ondergeschikten afblaffen en slijmen bij de baas. Verder is het verstandig om heel indirect te communiceren. Directheid is iets dat absoluut niet gewaardeerd wordt, en ook heel slecht op waarde wordt geschat. En dat op de vlakte houden is erg belangrijk, omdat Japanners notoire roddelaars zijn, die ieder beetje informatie met elkaar delen, en dat voor waar aannemen. Voor je het weet is iets dat je in vertrouwen hebt gedeeld met een goede collega bekend bij een bedrijf in een andere stad, en kun je fluiten naar een contract.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Nee, ik ben ik. en nog eens, nee ik heb de vorige topics niet gevolgd.quote:
[..]
Je bent een kloon van Dispenser?
Ik ben indertijd - netwerk - voor deze baan gevraagd.
Er liggen enorme kansen voor buitenlanders, maar als je dit topic een beetje gevolgd hebt, dan hoop ik dat je begrijpt dat het een akelig wespennest is, werken in Japan. Wonen is geweldig, we hebben het erg goed naar ons zin, maar werken is lastig.
Als ik het nog eens zou doen, dan zou ik eerst goed Japans leren. Lezen, schrijven en spreken. En met goed Japans bedoel ik dan perfect Japans. Anders krijg je hier niet het respect dat je nodig hebt om goed je werk te doen, en blijft het behelpen.
Daarnaast zou ik me als een Japanner gaan gedragen. Dat betekent je altijd op de vlakte houden, nooit vrijwillig informatie afstaan, ondergeschikten afblaffen en slijmen bij de baas. Verder is het verstandig om heel indirect te communiceren. Directheid is iets dat absoluut niet gewaardeerd wordt, en ook heel slecht op waarde wordt geschat. En dat op de vlakte houden is erg belangrijk, omdat Japanners notoire roddelaars zijn, die ieder beetje informatie met elkaar delen, en dat voor waar aannemen. Voor je het weet is iets dat je in vertrouwen hebt gedeeld met een goede collega bekend bij een bedrijf in een andere stad, en kun je fluiten naar een contract.
De taal beheers ik en ik ben mij op van de hoogte hoe het er in Japan aan toe qua werken.
Mijn vraag is, hoe ik het beste/de juiste manier aan een baan kan komen. Een baan in de richting van marketing, taal en/of reizen (NL/EN/JP).
Ben eens gaan klagen bij de VP Research, en toen die de kat uit de boom bleef kijken, ben ik het kantoor van de president van de universiteit binnengewandeld. Het is toch wel erg vreemd hoe dit allemaal gelopen is, en dat zag de president ook in. De dag erop zat ik met de decaan van onze campus, de VP Research en de directeur van ons centrum om de tafel. Er is geld vrijgemaakt om me nog een half jaar extra hier te houden (tot eind september), zodat ik op een normale manier iets anders kan vinden.quote:
Er lopen verschillende sollicitaties. In de VS ben ik tegen m'n eerste sollicitatie aangelopen, waarin gevraagd wordt om een diversity statement. Je moet dan aangeven wat je hebt gedaan om meer diversity te creeeren, en je plannen uiteenzetten voor de toekomst. Ik heb een broertje dood aan dit soort onzin, en begin steeds meer vraagtekens te zetten bij een loopbaan in de academische wereld, en dan vooral die in de VS. Mijn passie ligt bij het onderzoek, de rest kan me gestolen worden. Misschien dat een startup een logischer vervolg is.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
"Hoe bedoelt u? Ik bén diversity."quote:
In de VS ben ik tegen m'n eerste sollicitatie aangelopen, waarin gevraagd wordt om een diversity statement. Je moet dan aangeven wat je hebt gedaan om meer diversity te creeeren, en je plannen uiteenzetten voor de toekomst.
Dat was de strekking van het betoog dat ik heb ingestuurd, maar ik ben bang dat ik het wat te dik heb aangezet. Uiteindelijk gaat het er om dat er brood op de plank komt, dat onze kinderen naar school kunnen. Een volgende keer bewaar ik mijn frustraties voor FOK!quote:
[..]
"Hoe bedoelt u? Ik bén diversity."
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
WTF ik dacht dat de universiteiten daar net als hier overlopen worden door aziaten.quote:
[..]
Ben eens gaan klagen bij de VP Research, en toen die de kat uit de boom bleef kijken, ben ik het kantoor van de president van de universiteit binnengewandeld. Het is toch wel erg vreemd hoe dit allemaal gelopen is, en dat zag de president ook in. De dag erop zat ik met de decaan van onze campus, de VP Research en de directeur van ons centrum om de tafel. Er is geld vrijgemaakt om me nog een half jaar extra hier te houden (tot eind september), zodat ik op een normale manier iets anders kan vinden.
Er lopen verschillende sollicitaties. In de VS ben ik tegen m'n eerste sollicitatie aangelopen, waarin gevraagd wordt om een diversity statement. Je moet dan aangeven wat je hebt gedaan om meer diversity te creeeren, en je plannen uiteenzetten voor de toekomst. Ik heb een broertje dood aan dit soort onzin, en begin steeds meer vraagtekens te zetten bij een loopbaan in de academische wereld, en dan vooral die in de VS. Mijn passie ligt bij het onderzoek, de rest kan me gestolen worden. Misschien dat een startup een logischer vervolg is.
1/10 Van de rappers dankt zijn bestaan in Amerika aan de Nederlanders die zijn voorouders met een cruiseschip uit hun hongerige landen ophaalde om te werken op prachtige plantages.
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
Nou ja, het gaat neem ik aan toch vooral om "underrepresented" resp. "underserved" achtergronden en noch een blanke Nederlander noch een Japanner hoort daarbij. Wie weet wordt het zelfs wel als negatief gezien als je claimt dat dat vergelijkbaar met "diversity" is. (https://www.insidehighere(...)sity-statement-essay "Focus on commonly accepted understandings of diversity and equity." / "Avoid false parallels")quote:
[..]
"Hoe bedoelt u? Ik bén diversity."
niet echt goed argument als een blanke man in USA wil werken volgens mijquote:
[..]
"Hoe bedoelt u? Ik bén diversity."
|
|
