Als zwanger worden/blijven niet zo makkelijk gaat #161

stroop! succes met deze ronde ...
Majo, lekker genieten van je vakantie!
en SS, succes! hoe vond je de prik instructie?

ik ben weer helemaal happy.. lekker gesport de rest van de week en heerlijk wijntjes gedronken.. nu kan het nog alleen wel erg vroege BMS ontwikkeling, dus toch maar even ovulatie testen gekocht om deze ronde te surveilleren

quote:

Op zondag 2 oktober 2016 13:46 schreef Barreltje het volgende:
stroop! succes met deze ronde ...
Majo, lekker genieten van je vakantie!
en SS, succes! hoe vond je de prik instructie?

ik ben weer helemaal happy.. lekker gesport de rest van de week en heerlijk wijntjes gedronken.. nu kan het nog alleen wel erg vroege BMS ontwikkeling, dus toch maar even ovulatie testen gekocht om deze ronde te surveilleren

Ik zag er een klein beetje tegenop, want vervelende associaties er bij, maar het viel me alles mee!

Ik geloof dat wij deze ronde overslaan, nog steeds geen smiley. Mijn vrouw is op dag 14 gaan testen. We zitten nu op dag 22, zo laat is het nog nooit geweest, sterker nog, dag 15 was de max in de afgelopen jaren. Volgende maand starten we op dag 10 met testen.

Geniet van je vakantie majo!

Stroop Hopelijk geef deze poging een beter resultaat.

Ik ben jaloers barrel, wou dat ik de motivatie vond om te sporten.

Veel succes met prikken SS. Hopelijk vallen de bijwerkingen mee en doet 't ook wat.

Wat frustrerend is het toch exode. Ik hoop dat er snel duidelijkheid is en je verder kan.


Wat een mindfucks kunnen die echo's toch zijn. Iui gaat hier finaal niet door. Na de minder goede echo van vrijdag zijn ze te hard gegroeid dus we zijn te laat. Eentje van 20 en eentje van zelfs 24. Moet na het werk zo snel mogelijk de pregnyl zetten en dan zelf maar aan de slag. Gelukkig telt het niet mee als poging

quote:

Op maandag 3 oktober 2016 11:46 schreef Bottoms_up het volgende:

Wat een mindfucks kunnen die echo's toch zijn. Iui gaat hier finaal niet door. Na de minder goede echo van vrijdag zijn ze te hard gegroeid dus we zijn te laat. Eentje van 20 en eentje van zelfs 24. Moet na het werk zo snel mogelijk de pregnyl zetten en dan zelf maar aan de slag. Gelukkig telt het niet mee als poging

waarom kunnen ze geen iui doen dan??

quote:

Op maandag 3 oktober 2016 11:52 schreef Barreltje het volgende:

[..]

waarom kunnen ze geen iui doen dan??

Het was wel mogelijk maar dan zou ik nu de troepen moeten mobiliseren en vandaag om 13u de iui hebben. Normaal gezien zou het ten vroegste woensdag zijn en dan is het waarschijnlijk te laat. Dus doen ze het liever niet omdat het dan niet telt als poging. Misschien zouden ze het wel doen als er een reden was gevonden waarom het niet lukt bij ons. Nu mogen we gewoon zelf proberen met 2 eitjes

tweeling!!!

en wat voor troepen moet je allemaal mobiliseren dan?

quote:

Op maandag 3 oktober 2016 11:59 schreef Barreltje het volgende:
tweeling!!!

en wat voor troepen moet je allemaal mobiliseren dan?

Ze kunnen geen onbevlekte iui doen hé

Dan had mijn vriend dus onmiddellijk van zijn werk terug moeten komen voor z'n donatie.

Balen Exode en BU! Hoewel BU misschien dat de pregnyl net dat extra zetje geeft

Het is zo fantastisch hier Nu in de bus van Toronto naar niagara falls

Daar ben ik ook weer een keer, het is hier even een rollercoaster geweest na het overlijden van mijn moeder en het ziek zijn van mijn stiefmoeder.
Ondertussen ben ik wel gewoon door gegaan met de IUI, afgelopen zaterdag de 4e IUI gehad. Mijn hoop/vertrouwen wordt steeds kleiner moet ik bekennen.
Van de gyn. moeten we ook na gaan denken over IVF, willen we dat ja of nee, mocht de IUI echt niet gaan lukken.
De kinderwens is groot maar ik weet nog niet hoe ik tegenover IVF sta, paar jaar terug zei ik altijd gelijk nee, dat sloeg om naar ja maar inmiddels twijfel ik enorm... Wat is het toch verrekte lastig allemaal

quote:

Op dinsdag 4 oktober 2016 14:33 schreef Whoopje het volgende:
Daar ben ik ook weer een keer, het is hier even een rollercoaster geweest na het overlijden van mijn moeder en het ziek zijn van mijn stiefmoeder.
Ondertussen ben ik wel gewoon door gegaan met de IUI, afgelopen zaterdag de 4e IUI gehad. Mijn hoop/vertrouwen wordt steeds kleiner moet ik bekennen.
Van de gyn. moeten we ook na gaan denken over IVF, willen we dat ja of nee, mocht de IUI echt niet gaan lukken.
De kinderwens is groot maar ik weet nog niet hoe ik tegenover IVF sta, paar jaar terug zei ik altijd gelijk nee, dat sloeg om naar ja maar inmiddels twijfel ik enorm... Wat is het toch verrekte lastig allemaal

Gecondoleerd met je moeder

Ik snap de mededeling van de gyn wel, dat werd ons ook verteld. Alleen zijn ze er bij ons na 3 keer achter gekomen dat we de 2e 3 keer NET even anders moeten aanpakken. Meer monitoren etc.. is dat bij jullie evt ook een optie?

wat zijn je beweegredenen om het wel/ niet te doen

Ik snap de mededeling ook, vooral ook omdat mijn gyn. weet dat ik twijfels heb.

Wat zijn mijn beweegredenen:
Voor: als de IUI niet werkt is IVF de logische volgende stap, doe ik het niet dan zal er waarschijnlijk geen kindje gaan komen.
Tegen: we zijn nu al zo lang bezig, ik heb al zo'n berg miskramen gehad, het is zo'n intensief traject dat ik me af en toe af vraag of we niet gewoon beter met ons tweetjes kunnen blijven. (vervolgens ga ik weer ergens op kraambezoek, krijg ik zo'n uberschattig wurmpje in mijn handen en gaat het nog harder rammelen). Ik ben gewoon bang dat het gewoon niet gaat lukken en wil mezelf die teleurstelling besparen... vooral omdat ik de afgelopen jaren al zo vaak teleurgesteld ben...

Ik weet het gewoon niet en maak het mezelf zo moeilijk denk ik

Whoop..
Is het een optie om een (lange) pauze te houden ? Of heb je last van de biologische klok?
Afgezien van het feit dat je natuurlijk gister een baby had gewild..

En jeetje.. ik las even je spoiler .. al 5 jaar..

quote:

Op maandag 3 oktober 2016 11:46 schreef Bottoms_up het volgende:
Wat een mindfucks kunnen die echo's toch zijn. Iui gaat hier finaal niet door. Na de minder goede echo van vrijdag zijn ze te hard gegroeid dus we zijn te laat. Eentje van 20 en eentje van zelfs 24. Moet na het werk zo snel mogelijk de pregnyl zetten en dan zelf maar aan de slag. Gelukkig telt het niet mee als poging

Ineens te hard gegroeid? Dat kan dus ook?

Bij mij groeiden ze helemaal niet afgelopen cyclus. Ik slik nu weer provera om mijn menstruatie op te wekken. Het duurde ruim zeven dagen voordat ik weer ongesteld werd. Volgens de arts hoor je ergens tussen dag 3 en dag 7 ongesteld te worden, en de vorige keer werd ik het rond de derde dag, dus ik ben heel blij dat het nu alsnog door lijkt te breken

quote:

Op dinsdag 4 oktober 2016 14:33 schreef Whoopje het volgende:
Daar ben ik ook weer een keer, het is hier even een rollercoaster geweest na het overlijden van mijn moeder en het ziek zijn van mijn stiefmoeder.
Ondertussen ben ik wel gewoon door gegaan met de IUI, afgelopen zaterdag de 4e IUI gehad. Mijn hoop/vertrouwen wordt steeds kleiner moet ik bekennen.
Van de gyn. moeten we ook na gaan denken over IVF, willen we dat ja of nee, mocht de IUI echt niet gaan lukken.
De kinderwens is groot maar ik weet nog niet hoe ik tegenover IVF sta, paar jaar terug zei ik altijd gelijk nee, dat sloeg om naar ja maar inmiddels twijfel ik enorm... Wat is het toch verrekte lastig allemaal

Wat een lastige dilemma's he. Jullie zijn ook al zo lang aan het worstelen. Ik zou ook denken dat het met deze twijfels een goed idee is om een langere pauze te nemen

We hebben tussendoor al een keer een pauze van een half jaar gehad en mijn leeftijd begint inmiddels echt wel een rol te spelen. Medisch gezien kan het nog prima volgens de gyn maar mijn man wil perse geen vader worden na zijn 38e, we worden beiden 36 dit jaar, de redenen die hij geeft zijn goede redenen overigens

Ik moet het gewoon weer even allemaal laten bezinken, er nog maar weer eens over praten met hem...

quote:

Op woensdag 5 oktober 2016 14:55 schreef Whoopje het volgende:
We hebben tussendoor al een keer een pauze van een half jaar gehad en mijn leeftijd begint inmiddels echt wel een rol te spelen. Medisch gezien kan het nog prima volgens de gyn maar mijn man wil perse geen vader worden na zijn 38e, we worden beiden 36 dit jaar, de redenen die hij geeft zijn goede redenen overigens

Ik moet het gewoon weer even allemaal laten bezinken, er nog maar weer eens over praten met hem...

ik snap je wat betreft het leeftijds gedeelte hoor. hier ook in dezelfde leeftijd. en soms, heel soms denk ik : als er volgend jaar nog steeds geen zwangerschap is dan hou ik er gewoon mee op! op je 38ste nog een kind krijgen.. ik weet niet of IK dat nog wil..of dat we dan " gewoon" de omslag maken en ons leven als kinderlozen in gaan richten _{gewoon.. tuurlijk.. doen we even}

quote:

Op woensdag 5 oktober 2016 15:56 schreef Barreltje het volgende:

[..]

ik snap je wat betreft het leeftijds gedeelte hoor. hier ook in dezelfde leeftijd. en soms, heel soms denk ik : als er volgend jaar nog steeds geen zwangerschap is dan hou ik er gewoon mee op! op je 38ste nog een kind krijgen.. ik weet niet of IK dat nog wil..of dat we dan " gewoon" de omslag maken en ons leven als kinderlozen in gaan richten _{gewoon.. tuurlijk.. doen we even}

appeltje, eitje, doen we even idd niet dus.... Exact mijn en zijn gedachtengang ook. Het wordt er gewoon niet simpeler op zo. Wel fijn dat je begrijpt wat ik bedoel!

Ik begrijp het ook whoopje, de leeftijd begint maar op te lopen en op een gegeven moment heb je echt het gevoel te oud te worden. Ik zal op z'n vroegst op mijn 35e moeder worden, op die leeftijd krijg mijn moeder haar laatste kind (mij). Aan de andere kant was mijn oma 36 toen ze de eerste kreeg en 42 bij de laatste. Nadeel daarvan was wel weer dat ik mijn opa en oma maar kort gekend heb. Ik hoop echt dat mijn ouders en schoonmoeder er nog van kunnen genieten.

Mijn ouders waren 40 en 41 bij mijn geboorte, maar ik zou het ook nogal wat vinden om dan je eerste kind pas te krijgen (ik was de vijfde). Ik vind het zelf best lastig dat mijn ouders al af takelen terwijl ik nog best jong ben.
Aan de andere kant schuiven leeftijden ook steeds meer op. 65 is nu niet meer hetzelfde als 50 jaar geleden, en zo zal het ook weer anders zijn als wij die leeftijd bereiken. Een kennis van mij heeft laatst een cryo terug laten plaatsen en is zwanger, en zij is 45. Er is niets aan hun wat mij dan doet denken dat dat veel te oud is. Maar het zal ook per persoon verschillen.

quote:

Op woensdag 5 oktober 2016 22:30 schreef BobbyMcGee het volgende:
Mijn ouders waren 40 en 41 bij mijn geboorte, maar ik zou het ook nogal wat vinden om dan je eerste kind pas te krijgen (ik was de vijfde). Ik vind het zelf best lastig dat mijn ouders al af takelen terwijl ik nog best jong ben.
Aan de andere kant schuiven leeftijden ook steeds meer op. 65 is nu niet meer hetzelfde als 50 jaar geleden, en zo zal het ook weer anders zijn als wij die leeftijd bereiken. Een kennis van mij heeft laatst een cryo terug laten plaatsen en is zwanger, en zij is 45. Er is niets aan hun wat mij dan doet denken dat dat veel te oud is. Maar het zal ook per persoon verschillen.

Herkenbaar mijn ouders gaan richting de 70 en hoewel ze nog hartstikke kwiek zijn merk je wel dat ze ouder worden. Ik vind dat best confronterend vooral met het oog op kinderen, hopelijk kunnen ze daar nog lang van genieten. Bij ons speelt ook nog mee dat man en ik de enigen zijn die (hopelijk!) kinderen zullen krijgen, aan beide kanten. Ik merk ook dat mijn ouders en schoonmoeder het erg leuk zullen vinden als het gebeurt, al zouden ze ons nooit pushen

quote:

Op woensdag 5 oktober 2016 22:30 schreef BobbyMcGee het volgende:
Aan de andere kant schuiven leeftijden ook steeds meer op. 65 is nu niet meer hetzelfde als 50 jaar geleden, en zo zal het ook weer anders zijn als wij die leeftijd bereiken.

Precies! Mijn ouders waren ook 40 en 41 toen ik kwam (ook als vijfde). En ik heb misschien 'geluk' want ze zijn nu in de 80 maar ze gaan nog steeds goed. Vermaken zich ook nog prima en genieten van alle kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen. Een dag oppassen kan ik niet aan ze vragen, want dat gaat niet meer, maar ach.

Ik snap de overwegingen van oud worden op zich wel, wat ik alleen niet helemaal begrijp zijn die in mijn ogen wat willekeurige 'grenzen'. Een kind op je 36e krijgen, is wel prima, maar op je 38e voel je je te oud? Of op je 37e nog wel, maar op je 39e niet meer?

Even los van de medische risico's die meespelen bij het tikken van de biologische klok zie ik zelf niet zo in waarom je in twee jaar tijd je ineens zoveel ouder voelt dat je dan een kind krijgen niet meer vindt passen. Even vanuit mijn eigen ervaring: ik voel me nu op mijn 41e echt niet anders dan toen ik 38 was en zwanger van mijn eerste, zowel fysiek als psychisch is er gevoelsmatig niets veranderd (ok, ik heb er misschien 1 rimpel bij gekregen en 1 grijze haar .).

[ Bericht 0% gewijzigd door Franny_G op 06-10-2016 09:09:29 ]

Ik begrijp je redenatie ook wel franny..
Ik -voor mezelf- vind 3 jaar proberen en dan met lege handen staan op mm 37ste misschien ook wel genoeg.. is de kinderwens dan "niet groot genoeg"? misschien.. ik weet niet of je dat zo kan zeggen.. ik heb wel het gevoel dat door de kinderwens bepaalde dingen "on hold" worden gezet.. en als het niet lukt ,terwijl we er genoeg aan gedaan hebben, dan is het zo..dan is er weer ruimte voor de andere dingen.. zoals lange reizen en een nieuw huis... en ben je daar de rest van je leven dan gelukkig over,over die keus? Geen idee.. maar het is zoals het is.

En hiermee wil.ik niemand beschulddigen oid.. dit is de manier waarop IK er in sta (en mijn lief ook wel,hij was er sowieso al van overtuigd dat hij zelf nooit kinderen zou maken, maar kwam mij tegen )

Ieder zijn eigen keuzes denk ik..

quote:

Op donderdag 6 oktober 2016 09:14 schreef Barreltje het volgende:
Ik begrijp je redenatie ook wel franny..
Ik -voor mezelf- vind 3 jaar proberen en dan met lege handen staan op mm 37ste misschien ook wel genoeg.. is de kinderwens dan "niet groot genoeg"? misschien.. ik weet niet of je dat zo kan zeggen.. ik heb wel het gevoel dat door de kinderwens bepaalde dingen "on hold" worden gezet.. en als het niet lukt ,terwijl we er genoeg aan gedaan hebben, dan is het zo..dan is er weer ruimte voor de andere dingen.. zoals lange reizen en een nieuw huis... en ben je daar de rest van je leven dan gelukkig over,over die keus? Geen idee.. maar het is zoals het is.

Dat snap ik, dat je er op een gegeven moment een punt achter wil kunnen zetten en andere plannen wil gaan maken. . Het is mooi als je voelt dat wat er ook gebeurt, wel of geen kind, je in staat zult zijn iets moois van je leven te maken.

quote:

Op dinsdag 4 oktober 2016 20:56 schreef Whoopje het volgende:
Ik snap de mededeling ook, vooral ook omdat mijn gyn. weet dat ik twijfels heb.

Wat zijn mijn beweegredenen:
Voor: als de IUI niet werkt is IVF de logische volgende stap, doe ik het niet dan zal er waarschijnlijk geen kindje gaan komen.
Tegen: we zijn nu al zo lang bezig, ik heb al zo'n berg miskramen gehad, het is zo'n intensief traject dat ik me af en toe af vraag of we niet gewoon beter met ons tweetjes kunnen blijven. (vervolgens ga ik weer ergens op kraambezoek, krijg ik zo'n uberschattig wurmpje in mijn handen en gaat het nog harder rammelen). Ik ben gewoon bang dat het gewoon niet gaat lukken en wil mezelf die teleurstelling besparen... vooral omdat ik de afgelopen jaren al zo vaak teleurgesteld ben...

Ik weet het gewoon niet en maak het mezelf zo moeilijk denk ik

Wat je schrijft is enorm herkenbaar. De twijfels of je nog door moet gaan. De angst dat het nooit gaat lukken. Zachtjes aan proberen te wennen aan het idee altijd met zn tweeën te blijven. Ik vond die stap naar icsi echt een enorme. De drempel was heel hoog voor mijn gevoel.

Dat is ook zo moeilijk aan dit traject. Wist je maar van tevoren dat het zou lukken. Dan zijn al die offers en het wachten te overzien en het waard.
Sterkte met alle moeilijke beslissingen.