Etappe 21: Las Rozas - Madrid, 104,8 kmDe laatste aankomst bergop levert vaak leuke koers op en dat was ook nu wel het geval. Er gebeurde genoeg, vooral vooraan. Er bleef toch een groepje vluchters weg en die jongens maakten het elkaar behoorlijk lastig. Robert Gesink was er weer bij, dat deed hij toch uitstekend. Volgens sommige mensen een renner die niet geschikt is om voor ritzeges te gaan, maar deze Vuelta heeft hij absoluut het tegendeel bewezen. Helaas was hij dan weer niet goed genoeg om voor de overwinning te gaan tijdens deze rit. De strijd om de bergtrui was ook nog fantastisch, want Baskische wielergod Fraile gaat voor het tweede jaar op rij met deze prijs aan de haal. Voor de ritzege kwamen de renners die om de bergtrui streden dan weer niet in aanmerking. Lang leek Luis Leon Sanchez op weg naar de winst, maar hij viel ineens toch stil. Daarna leken Mathias Frank en Darwin Atapuma de grootste kanshebbers, maar Frank viel al snel weer weg en toen kwam Pierre Latour ineens naar voren. Een jonge Fransman, die vooral in Franse koersen al sterk reed, maar het tijdens deze Vuelta nog niet echt kon laten zien. Met zijn schokschouderende manier van fietsen absoluut een lust voor het oog. Hij zou samen met Atapuma gaan strijden om de overwinning, wat leek uit te draaien op een overwinning voor de Colombiaan. Toch wist Latour zich nog knap terug te knokken en zo pakte hij in zijn eerste grote ronde meteen een ritzege. Tussen de favorieten gebeurde er eigenlijk minder dan ik had verwacht. Chaves ging in de aanval, dat was dan nog wel een mooie zet van Orica. Het levert hem een derde plek op, omdat Contador niet echt in staat was om er op een goede manier op te reageren. Bertje zakt naar de vierde plaats, maar het is de vraag of hij dat echt heel er boeiend vindt. Iets anders dan een eerste plaats is hij toch niet geļnteresseerd in. Froome wist het Quintana geen moment moeilijk te maken. De kleine panfluitspeler bleef steevast in het wiel van Froome zitten en ging pas in de laatste 100 meter uit dat wiel. Het leverde hem een cynisch applausje van Froome op, maar daar geven ze in heel Colombia helemala niks om. De Vuelta van 2016 gaat naar Quintana. Een Vuelta met vooral veel flopshows, maar toch ook nog een aantal memorabele ritten. Uiteindelijk is een van die memorabele ritten, de etappe naar Aramon Formigal, toch wel heel erg beslissend gebleken. Daar won Quintana de Vuelta. Hij mag een feestje gaan vieren in Madrid, want daar gaan we na drie slopende weken koers dan eindelijk naartoe.
Een heel eind van de Alto de Aitana start de slotrit in Las Rozas de Madrid. We zitten hier op 450 kilometer van de finishplaats van de vorige rit. Flinke verplaatsing dus nog, op het eind van deze Ronde van Spanje. Las Rozas is een stad met 90.000 inwoners op een aantal kilometer van Madrid. Het schijnt de Europese sportstad van 2016 te zijn. Wist niet dat er blijkbaar ieder jaar een nieuwe sportstad is, maar dit jaar is dat dus Las Rozas. De trainingsfaciliteiten in de stad schijnen uitstekend te zijn en je kan zowat iedere sport beoefenen. Niet echt op hoog niveau, want de voetbalclub is bijvoorbeeld slechts actief op het vierde niveau. Ook de lokale rugby- en basketbalclub vinden we niet terug in de hoogste divisies. Desondanks heeft Las Rozas wel twee keer een nationale sportprijs gewonnen, wat dan dan ook mag inhouden. In de omgeving van de stad zijn er ook nog twee regionale natuurparken, met heel veel bos. Jaarlijks komen 4,5 miljoen mensen shoppen in Las Rozas, want op het sportgebeuren na is het toch vooral een stad met grote winkelcentra. Heel veel bedrijfjes en ook heel veel werkende mensen. Bijna niemand is hier werkloos, wat we in Spanje best een grandioos unicum mogen noemen. Er worden nog meer propagandadingetjes genoemd op de officiėle site, maar dat begint na een tijd toch wel redelijk gźnant te worden. Daarom gaan we het maar even hebben over het verleden van Las Rozas in de Vuelta. Net als alle steden in de directe omgeving van Madrid keert de Ronde van Spanje hier met enige regelmaat terug. Het is vooral een plaats waar wel eens een rit vertrekt. In 1988 bijvoorbeeld, of in 1999 en 2008. Tussendoor was er in 2003 een rit met aankomst en vertrek in Las Rozas, gewonnen door de vrij onbekende Spanjaard Pedro Diaz Lobato. In 2008 was er ook nog een aankomst in Las Rozas, met een iets bekendere winnaar. De beste vriend van Alejandro Valverde en eeuwige meesterknecht, Imanol Erviti, pakte hier zijn eerste zege in een grote ronde. Qua uiterlijk is Las Rozas overigens geen prettige stad. Als zelfs de kerk niet eens mooi is weet je genoeg.
Van Las Rozas kan je best snel naar Madrid fietsen, maar we maken eerst nog een extra omweggetje. Waarom weet niemand, want deze rit gaat toch nergens over. Dat is net als in de Tour een traditie. De renners fietsen naar Las Matas en komen dan door een of ander park. Vervolgens fietsen ze door tot Torrelodones, waar ze zo'n beetje omdraaien om dan weer richting Las Rozas te fietsen. Na 20 kilometer zijn ze daar dan weer en is het tijd om echt naar Madrid te gaan. Via Majadahonda komt het peloton na 46 kilometer uit in Madrid zelf. Na een stukje rijden door de stad passeren de renners na 57 kilometer voor de eerste keer de meet en gaat deze rit dan een klein beetje beginnen. We gaan daarna nog acht rondjes rijden. Bij de tweede passage van de meet, na 63 kilometer, is het tijd voor de tussensprint van de dag. De strijd om de puntentrui is eigenlijk nog niet gestreden, hoewel Felline uiteindelijk vast wel die prijs zal winnen. Het rondje in Madrid is net als vorig jaar 5,8 kilometer lang en heeft een aantal flinke bochten. Paar bochtjes van 180 graden, die ondanks dat feit toch niet zo heel spannend zijn. Gaat toch altijd weer best goed. De laatste bocht komt steeds op iets meer dan een kilometer van de streep, dus de laatste rechte lijn is lekker lang. Het loopt nog wel heel licht omhoog, maar dan ook heel licht. Na ongeveer negen rondjes en 105 kilometer is deze Vuelta dan voorbij. De finish is weer op Plaza de Cibiles.
Madrid is natuurlijk de hoofdstad en de grootste stad van Spanje. Een stad met meer dan 3.000.000 inwoners. Is de laatste jaren zo'n beetje altijd het eindpunt van de Vuelta. Alleen in 2014 werd er even een uitzondering gemaakt, toen eindigde de ronde met een tijdrit in Santiago de Compostella. Alle jaren daarvoor was er wel een finish in Madrid en was er standaard een massasprint. Ook vorig jaar was dat het geval. De massasprint werd toen gewonnen door John Degenkolb, die zijn tegenvallende Vuelta met deze rit toch nog wat glans wist te geven. Twee jaar voor hem won Michael Matthews de massasprint. In 2012 won John Degenkolb ook al, hij heeft dus wel iets met Madrid. Een jaar eerder was Sagan de snelste in de straten van Madrid en in 2010 won Tyler Farrar, die deze Vuelta ook meedeed maar het voor elkaar kreeg zowat geen enkele keer in beeld te rijden. In 2009 won Greipel en in de jaren daarvoor waren er een paar wat verrassendere namen. Bennati, Breschel en dat soort gedoe. Beetje hetzelfde verhaal als met de sprints tijdens deze Vuelta. De laatste keer dat er geen massasprint kwam in Madrid was in 2004, toen was er een tijdrit in deze stad. Die tijdrit werd gewonnen door Santi Perez. Madrid is vanzelfsprekend ook een stad waar grote wielrenners vandaan komen. Als we kijken naar het peloton dat hier nu gaat schroeien, komen we al uit op Contador, Dani Moreno en Luis Angel Maté. Toch geen misselijke namen. Vooral die Maté kan wel wat. Voor meer informatie over Madrid zelf verwijs ik u graag door naar Koffieplanter. Die schijnt daar iedere dag over de Gran Via te lopen.
In Madrid is het naar verluidt heel warm. 33 graden in de middag, maar gelukkig voor de renners hoeven ze pas laat op de dag te fietsen. Dan koelt het wellicht al een beetje af. Geen kans op regen, we sluiten de Vuelta in stijl af. Geen druppel gezien de afgelopen weken, zo ongeveer. Ook geen kans op wind, een waaierloze grote ronde. Ik ken iemand die dit niet leuk vindt. Net als de Tour heeft de Vuelta tegenwoordig om een rondje voor de vrouwen, voorafgaand aan het spektakel bij de mannen. Madrid Challange by La Vuelta. Goede naam wel. Vorig jaar was dat voor het eerst, toen won de Amerikaanse Shelley Olds. Nu is er wel een aardige mogelijkheid voor Kirsten Wild om te winnen. Hoewel die vervelende Belgische D'Hoore wel met de overwinning aan de haal zal gaan, het is immers de Vuelta van de Belgjes. De mannen beginnen om 17:22 pas. Tussen 20:10 en 20:31 is deze Vuelta naar verwachting afgelopen.
Dit wordt uiteraard een massasprint. Klaar.
1. Drucker. Geen idee, ik heb ineens zo'n gevoel.
2. Arndt. Kan er he-le-maal niks van en gaat weer een tweede plaats scoren. Eventueel wint ie net als in de Giro omdat de echte winnaar gedeclasseerd wordt, dat zou deze Vuelta wel compleet maken.
3. Cort Nielsen. Keukeleire! Keukeleire!! Oh, nee. Toch Cort Nielsen.
4. Meersman. Dat viel na een stormachtig begin uiteindelijk toch ook heel erg tegen. Kan zomaar zijn derde pakken, maar als we de afgelopen sprints bekijken is het eigenlijk zelfs logischer als hij 10e wordt.
5. Bennati. De oude Bennati mengt zich er vast nog wel tussen. Deed hij de afgelopen paar sprints in ieder geval wel steeds. Won ook al ooit in Madrid, maar geen idee of dat een rol speelt.