Er staat enkele toffe afspraken op de planning als het om gaming gaat. Zo zal ik op maandag een pre-TGS party bij wonen dat door de Nederlandse ambassade is georganiseerd om de Nederlandse indies te promoten in het land van de rijzende zon. Ik heb mijn nette blouse maar meegenomen, voordat ik er niet binnen kom. Op woensdag, de dag voor de beurs, ga ik bij Bandai Namco op de koffie (en lunch) om allerlei presentaties en hands-on van al aangekondigde games zoals Tales of Berseria, Dragon Ball Xenoverse 2, Tekken 7, Sword Art Online: Hollow Realization, de eerste DLC van Dark Souls 3 mee te maken. En dan staan er nog een paar 'geheime titels' op het programma. Mooi, ik laat me graag verrassen en ik lust toch geen koffie, dus meer tijd om te gamen.
En dan moet de heksenketel die Tokyo Game Show heet nog beginnen! Dat is aanstaande donderdag. Koei Tecmo komt met enorm veel games naar TGS zoals Nights of Azure 2, Beserk en Nioh. SEGA laat Yakuza 6, Valkyria: Azure Revolution en veel Hatsune Miku zien. PQube en NIS America tonen visual novels die naar het Westen komen, en dan nog bijvoorbeeld Sony met haar Last Guardian, Gran Turismo Sport en Gravity Rush 2. En dan heb ik het nog niet over Persona 5 en meer: er komen weer toffe nieuwe Japanse games aan en die zijn te zien op TGS.
Japanners en gadgets in een zin is vrij normaal dus VR krijgt zijn eigen ruimte in de toch al enorme Makuhari Messe waar de beurs gehouden wordt. Enkele indie-developers, die echt iets unieks hebben weten te bedenken, krijgen hun moment tijdens Sense of Wonder Night op vrijdag. Deze week worden ze op kosten van de beurs ingevlogen en mogen ze hun idee voor een overvolle zaal presenteren en komen hun games ook in de grote publieke hal, zodat iedereen het uit kan proberen. Een leuke prijs voor een origineel idee.
En natuurlijk, als we dan toch in Japan zijn, gaan we ook weer op pad om te zien wat of hoe we dingen tegen het lijf lopen. Je leest het allemaal hier, als ik tussen eten, slapen, gamen en Pokmon vangen toch de tijd vind om het met jullie te delen.
Dan ga ik voor AirBNB, voor mij de eerste keer dat ik dat doe. Er moet toch een uitdaging op een reis zijn en zonder internet naar een Japans appartement gaan zoeken midden in een woonwijk in Tokio kan nog lachen worden. Ik heb namelijk een MiFi-router geregeld, maar die ligt in het appartement op me te wachten. MiFi zorgt ervoor dat een simkaartje de internet uit de lucht pakt en het als WiFi weer uitzend, zodat je zelf een draagbare router op zak hebt. Het is een stuk voordeliger dan welke provider dan ook, met hun buitenlandbundels. KPN durfde nog te melden bij aankomst dat een wereldbundel 'maar' 5 euro kost en dan heb je 4 mb per dag. Een keer mijn mail openen en het is weg vrees ik.
Rustige vlucht, check. Geen jankende babies die zo nodig mee moeten, check. Twee films meegepakt waarvoor ik niet naar de bioscoop wilde, check. Ik kom eigenlijk best goed uitgerust aan op Narita Airport in de ochtend. Trein naar het eindstation gaat ook voorspoedig en natuurlijk word je weer helemaal kawaii van alle blije poppetjes die je zeggen dat dingen verboden zijn, of gewoon voor reclame-doeleinden zijn bedacht. En na het station is het dan toch even "uh". Ik kwam op eigen kracht best ver in het zoeken van mijn slaapplaats, maar als een gebouw daadwerkelijk het juiste huisnummer heeft en je moet bij het gebouw ernaast zijn dat blijkbaar hetzelfde nummer heeft, dan is het oneerlijk. Het is geen drukke straat, maar gelukkig komt een bewoner van een van de appartementen net buiten, dus hem ik het kan vragen. Sleutel uit de postbus met cijfercode, naar binnen en die *&@^*#koffer dumpen.
De man met de jetlag-hamer wacht vast nog ergens, maar zolang hij wacht neem ik me een ding voor om op deze zaterdag te doen: Naar Roppongi Hills om in het laatste weekend de expositie van Studio Ghibli mee te pakken. Gamers kennen de studionaam misschien van Ni No Kuni, filmliefhebbers moeten zich schamen als ze Ghibli niet kennen. Spirited Away is hun Oscar-winnende film, maar voor mij blijft My Neighbor Totoro toch de favoriet. Die rustige dikkerd zie je nog steeds in Japan, en de allerkleinsten krijgen deze klassieke film mee van hun ouders.
Dus ik ga met MiFi-router en wel naar Roppongi. Eenmaal daar aangekomen staat daar een wachtrij van heb ik jouw daar. Volgens het bordje is het negentig minuten wachten om een ticket te kopen. Twijfel. Het is snikheet, benauwd en de wachtrij kronkelt een glazen toren omhoog. Fuck de twijfel, het is Ghibli, ik ben nu in Japan en wachtrijen in Japan zijn ook cultuurgoed. Netjes in de rij aansluiten dan maar. Even Pokmon Go opstarten en ik weet wat ik het komende anderhalf uur kan doen. Een stuk of vijf stops met lures erop, dat zorgt dat je wel even bezig bent. En het zorgt dat je telefoon vrij snel leeg gaat, maar niets wat een leuke powerbank niet zou kunnen opvangen. En laat ik die nu bij me hebben.
Een goede twee uur later ben ik binnen, het is zeker de moeite waard. Wel jammer dat je haast nergens foto's van mag nemen. Het was dus druk en daarom genoeg bewaking om te voorkomen dat een levensgrote Totoro op de kiek genomen wordt. Enorm veel posters, concepten en knuffels uit de Ghibli-stal, dus ik schuifel er graag langs. Ponyo, Howls Moving Castle, Kiki's Delivery service, Totoro maar ook het nieuwe Red Turtle dat onder Ghibli wordt uitgebracht passeren de revu.
De kamer met aparte verzamelobjecten, zoals een Totoro die een handdoekring aan zijn staart heeft, wil eigenlijk leeggekocht worden door de bezoekers. Maar dat kunnen ze in de winkel die later komt. Wachtrij nummer drie voor de kassa. Zucht, het hoort erbij.
Een Ghibli-tas met hebbedingetjes rijker stap ik weer op de metro naar mijn appartement. De man met de hamer wil erg graag aankloppen, dus besluit ik niet uitgebreid te gaan eten, maar iets simpels te nemen. Groente, spring-rolls: prima. Even douchen dan nog, want fris na zo'n dag met deze temperaturen en net uit een vlucht. Fijn, ik krijg alleen koud water. Even doorbijten, daarna meteen een bericht sturen naar de eigenaresse. Blijkt dat er een elektronische thermostaat buiten de douche hangt, die ik aan moet zetten. Ik ben toch moe zat, dus zelfs na een koude douche verlang ik naar een bed. Op naar de zondag. Met een warme douche.
[ Bericht 0% gewijzigd door Pheno op 10-09-2016 16:38:22 ]
Welterusten.
Ghiblitas met hebbedingetjes 
Restaurants zijn overal in de stad, maar ze hebben een ding gemeen: rond lunchtijd hebben ze speciale menu's die beter geprijsd zijn dan 's avonds. En nu zijn er altijd prima eettenten te vinden bovenin warenhuizen. Wil je cheap eten, dan is er beneden in de warenhuizen vaak wel een supermarkt om bijvoorbeeld kant-en-klare sushi te scoren. Die is beter te eten dan die van de Albert Heijn, maar hier in Japan worden die dingen 's avonds ook in de uitverkoop gedaan, want daarna is het weer weg. Een groot verschil met Nederland, waar die armzalige stukjes nog dagen met een 35%-sticker blijven liggen. Maar geen sushi vandaag, ik ga aan de tonkatsu. Met zelf te vijzelen sesamzaadjes om de saus te maken naar eigen smaak. Omnomnom. Nu heb ik mijn lunch gepland in van de grootste warenhuizen als het gaat om elektronica. Yodobashi is een begrip. Niet alleen de foto-afdeling is enorm, maar elke verdieping heeft gewoonweg teveel keuze. Statief nodig? In Nederland mag je blij zijn als een fotozaak er drie heeft staan. In Yodobashi struikel je over die dingen. Koptelefoon nodig? In Nederland moet je de reviews maar geloven, maar zelf luisteren voor te kopen is lastig, of er is weinig keuze. Kijk naar bovenstaande foto en bedenk dat dit maar een kwart van die afdeling van de audio-afdeling was. En elke koptelefoon kun je op je eigen telefoon aansluiten zodat je jouw eigen muziek kunt beluisteren.
Nu is er in Yodobashi ook een speelgoed-verdieping. En daar is een aardig stuk voor games gereserveerd. Verwacht er geen oude retro-spullen, daar moet je bij andere zaken in Akihabara zijn, maar daar later meer over. In Nederland, of eigenlijk in het Westen is de PlayStation Vita voor dood achtergelaten. Er zijn maar weinig Westerse bedrijven die nog een game uitbrengen voor de handheld. In Japan is het wel even anders. Ik zou bijna een tweede Vita kopen omdat ik geen zin heb steeds weer die bizarre formatering te moeten doen om van regio te wisselen. Sony, regel nu eens dat die handheld meerdere accounts aan kan net als de PlayStation 3 en 4, dan is wisselen een fluitje van een cent. Import is er namelijk genoeg. Er zijn schappen vol Vita-games, van de Atelier Plus-games tot Valkyria Drive Bhikkhuni, veel visual novels en ik sta op het punt Yomawari: Night Alone toch te kopen. Ik ben verliefd op de stijl en de sfeer, het is een van mijn favorieten van gamescom http://frontpage.fok.nl/p(...)es-in-duitsland.html. Op het punt, want ik wil ook heel graag Persona 5, en die komt over drie dagen in Japan uit.
Microsoft daarentegen heeft het volgens mij opgegeven. Je ziet ook in de winkels dat het aanbod amper aanwezig is. Tja, als je echt niets meer doet aan marketing en niet eens aanwezig bent op Tokyo Game Show om het publiek toch kennis te laten maken met je product, dan moet je niet raar staan te kijken dat er echt maar een schap te vinden is met wat Xbox One-spellen. Hier in Japan is het dus de omgekeerde wereld ten opzichte van het Westen: de PlayStation Vita is springlevend, de Xbox One zo dood als een pier.
Nu het echte Akihabara in want wil wil eens kijken hoe het zit met de retro-games. Ik heb enkele winkels van te voren opgezocht en wilde eens kijken wat er zoal te vinden is. Eerste stop: Retro Game. Het klonk in ieder geval veelbelovend, dus daarom staat het op mijn lijstje. Het vinden is wat lastig, maar Google Maps werkt prima. Had ik al gezegd dat MiFi super is? Retro Game is een hele kleine winkel, vergelijk het met een tankstation. Maar dan volgepropt met games en consoles van de oude stempel. Games zitten vaak nog in het doosje, ze hebben maar een paar echt incomplete games. Hardware die ik kon vinden: Virtual Boy, Jaguar, Famicom, Super Famicom, R.O.B. en Gameboy Micro. Wel erg prijzig, dus ik ben met lege handen uit de winkel gestapt.
De tweede stop is Super Potato. Je zou een snackbar verwachten met zo'n naam, maar nee, het is de grootste winkel als het gaat om retro-aanbod. Het is een winkel met vijf verdiepingen. Het is ruimer van opzet dan Retro Game, zodat je rustig kunt zoeken zonder bang te hoeven zijn iets om te gooien. Echt bizar hoeveel ze hebben. Heb je nog een Dreamcast, dan is volgens mij hier elke game nog te vinden. De laatste verdieping heeft geen games om te kopen, maar oude retro-arcadekasten om op te spelen. Dus wil je nog een potje Donkey Kong doen, dan is dit de plek om dat te doen. En ja, ik moest... Dit speelde ik vroeger. Daarna was het tijd voor een snack-attack. De stappenteller op de telefoon gaf 7 kilometer gelopen aan, nou ja, geschuifeld. Even wat suikers naar binnen werken dus. Van harte met deze samenwerking met Mister Donut, Snoopy!
En weer verder door Akihabara. Trader heeft niet zo veel games als Super Potato, maar maakt dat weer goed door enorm veel beperkte edities van consoles te hebben. Ook enkele gelimiteerder collector's editions van games, maar dat zijn er niet veel. Tja, het heet limited met een reden natuurlijk. Opvallend is wel dat er ook veel games zonder doosje of handleiding te koop zijn. Dus als je een verzamelaar van complete spellen bent, inclusief doos en bijzaken, dan is Trader de mindere keus. Dan zijn er nog een heleboel kleine zaakjes die vaak Zelda als 'lokmuziek' gebruiken. Blijkbaar is dat de melodie die het meest retro is, want mijn oren horen dat melodietje nu na de flinke wandeling nog. Retro is er in ieder geval genoeg te vinden, maar neem goede wandelschoenen mee, want soms loont het de moeite wat verder te shoppen. Ben je lui aangelegd en interesseert je de prijs niet zo veel, loop dan in een keer door naar Super Potato. Als zij het niet hebben dan wordt de kans al snel klein dat je het nog gaat vinden.
Maar ik heb dan ook niks met retro.En je moet je topic even unsticky maken, dan valt hij wat meer op. Niemand leest de sticky-topics op fok.
zou daar wel eens naar MSX meuk willen snorren.niet alleen mannen, vrouwen doen net zo hard mee.quote:Op zondag 11 september 2016 21:03 schreef koei het volgende:
Ik mis foto's van de Japanse mannen die in die manga-pornoboekjes zitten te bladeren. Dat vond ik nog het meest opvallende van Akihabara. Verder vond ik het een tegenvaller met vooral heel veel rommel
En je moet je topic even unsticky maken, dan valt hij wat meer op. Niemand leest de sticky-topics op fok.
Rommel? Als je in die kleine rotgangetjes gaat wel ja, dat is pure troep. Stomme kabeltjes, stekkers en andere zooi die je bij ons bij de action haalt
Ik zal het eens unstickyen.
Gundam bijvoorbeeld is niet enorm groot in het Westen. In Japan is het enorm, ik denk dat Pokmon het er niet eens bij gaat halen. Hetoudere publiek heeft ook wat meer te besteden, dus alleen al aan bouwkits kun je met koffers vol terug naar Nederland, als je zou willen. Rijen vol bouwkits van allerlei generaties mechs, voor de niet-kenners: robots waarin piloten zitten.
Wil je helemaal niets zelf bouwen, dan is er genoeg keuze. Wat zeg ik, te veel. Echt, als je een autistische verzamelaar bent dan heb je een budget-probleem. Gelukkig is het nog prima met me gesteld, dus ik kan me inhouden. Kijken mag, foto's maken meestal niet. Maar he, als ze een gordijn met 18+ in een figurine-winkel hebben word ik nieuwsgierig. Een van de drie onderstaande foto's kwam niet vanachter dat gordijn, maar er zit toch echt een verschil tussen het zien en niet zien van een tepel. Al zijn ze wel afgeplakt, want ja, het mag nou eenmaal niet in het openbaar. Ik zet het in een spoiler, zodat er niemand aanstoot aan kan nemen, wel zo aardig. Eerlijk gezegd valt het allemaal wel mee.
Gelukkig zijn er ook meer dan genoeg figurines die je wel in je kast in de woonkamer durft te zetten. One Piece en Jojo's Bizarre Adventures uit Japan, maar ook Marvel heeft genoeg fans hier in Japan. Zelf vind ik de God Eater-figurine fantastsich, maar helaas, nog niet verkrijgbaar. Het is wel te reserveren, maar in oktober ben ik toch echt weer thuis en overzee versturen ze niet. Damn you. Misschien toch maar Boa Hancock van One Piece... En natuurlijk mogen we van Square Enix Lightning niet vergeten, ze staat zelfs tussen de personages van Final Fantasy XV. Kappen nou Square Enix, Lightning is klaar.SPOILER
Na een flinke middag lopen is het tijd voor iets superlekkers: okonomiyaki. Toegegeven, het ziet er uit alsof iemand het niet zo lekker vond. Het is echter heerlijk. Het best te vergelijken met een pannenkoek met vulling zoals kool, bacon, garnalen, inktvis, overgoten met een speciale saus en wasabi-mayo. Prima thuis te maken, de saus is te krijgen in een fatsoenlijke toko. Maar het is nooit zo lekker als hier... En het vult als een malle, dus ik kan er weer tegenaan.
Want na al dat gefigurine zie ik een bord dat verraadt dat er een arcade verborgen is. Tekken 7 is namelijk alleen nog uit in de Japanse arcadehallen, pas in 2017 mogen we thuis aan de slag op consoles. Even naar binnen dan. Dissidia Final Fantasy is er ook, waar Square echt nog wel een console-versie van gaat aankondigen, ooit. Oudgediende Street Fighter IV is er, maar opvallend genoeg Street Fighter V niet. Apart. Maar een arcade kon ik niet laten gaan zonder te spelen: Mario 1. De oude NES-klassieker in de arcadehal, ik had het niet verwacht.
In de avond wilde ik eigenlijk even wat snel halen, maar ja, dan kom je sushi aan de lopende band tegen. Het werkt heel simpel: er komen allerlei soorten sushi langs, en je pakt gewoon welke je wil hebben. Elke sushi valt in een prijscategorie. Dat is dan te zien aan het kleur bordje, groen is bijvoorbeeld 200 yen, terwijl zwart 500 yen is. Dan hebben we het meestal over o-toro, het vetste gedeelte van de tonijn. Enorm lekker. Natuurlijk kun je hopen dat jouw favoriete sushi voorbij komt, maar als je een poging wil wagen om het aan de chef te vragen: zo lastig is het nou ook weer niet. Een zoete garnaal zie je hier daadwerkelijk vers op je bordje, in plaats van dat diepvries-gedoe in Nederland. De aal moest ook op bestelling. Superlekker, en nadat ik dat bordje kreeg waren er enkele Duitsers naast me die me vroegen hetzelfde te bestellen voor ze. Want ja, op 'veruntschuldigung' reageren Japanners tamelijk niet, maar een 'sumimasen' is genoeg om de aandacht van de chef te vragen. Als het om eten gaat leer ik elke taal in de wereld.
Volle maag, de avond is nog jong en ik ga naar een pre-party van de Tokyo Game Show. De Nederlandse ambassade regelt dat, en ik ga eens kijken of het wat is. Het is in Roppongi, dus mocht het heel saai zijn dan kan ik zo daar de wijk in op zoek naar wat leukers. Ik ga het meemaken, maar voor nu, sayonara!
Retro-prijzen zijn inderdaad wel erg hoog. Had dat al gelezen maar het blijft jammer dat je nu nergens meer echt koopjes kunt jagen. Zelfs opa en oma van drie hoog achter weten tegenwoordig wat een NES in doos kan opleveren.
Deze week. Morgen heeft Sony een persconferentie voor Japan bijvoorbeeld.quote:
ah dus we krijgen niets nieuws te horenquote:Op maandag 12 september 2016 13:34 schreef Notorious_Roy het volgende:
[..]
Deze week. Morgen heeft Sony een persconferentie voor Japan bijvoorbeeld.
donderdag en vrijdag voor media en business, zaterdag en zondag voor iedereen. Woensdag heb ik een hele dag preTGS bij bandai op kantoorquote:
ik kan het antwoord erop al radenquote:Op maandag 12 september 2016 15:11 schreef Notorious_Roy het volgende:
Kun je morgen/straks bij Sony navragen hoe vaak ze TLG nog gaan uitstellen?
daar kan ik kort over zijn: het was een leuk feest, ik kende nog iemand daar ook die het mede-georganiseerd heeftquote:Op maandag 12 september 2016 12:27 schreef Notorious_Roy het volgende:
Cool! Lees dit topic nu pas helaas maar heb mooi even kunnen bijlezen. Heel veel plezier en ik ben erg benieuwd naar je artikel over de Nederlandse ambassade daar op de TGS. Vanaf het moment dat ik las dat ze aanwezig zijn ben ik al benieuwd naar wat er daadwerkelijk gebeurt daar. De 'ter bevordering van NL development' is wat algemeen namelijk.
Wat de ambassade doet is eigenlijk dat netwerkfeest. Want zelf zou het raar zijn als een ambassade game-events gaat organiseren. Dus de TGS is een handig moment om dit te doen. In 2010 was het Holland paviljoen op TGS een tafel met een zakje stroopwafels (niet eens overdreven). Wat ze toen wilden proberen is Japanse bedrijven genteresseerd krijgen om bij ons te kopen. Wat dan, denk ik dan: stroopwafels?
Sinds vorig jaar proberen ze het anders: ze halen Nederlandse indies naar Japan om hun product te tonen. Tenminste, schijnbaar waren er vorig jaar devvers die alleen een idee hadden en meer niet. Die stonden dus niet op de showvloer.
Dit jaar hebben ze er van geleerd en hebben ze alleen devvers die ook daadwerkelijk wat gemaakt hebben. Ze gaan rondom en natuurlijk op de beurs een soort Dutch Roadshow doen waar genteresseerden langs de games worden begeleid. Op die manier hopen ze de juiste mensen hier te koppelen aan de NL devvers, zodat hun spel misschien ook in Japan wordt uitgebracht.
Maar er was bv ook iemand aanwezig van een bedrijf die in te huren is als men niet uit een bug of probleem komt. Zeg dat er performance problemen in een onaf spel zijn. Deze half Brit, half Nederlander gaat op zoek naar bugs of dit soort problemen om ze te tackelen. Slimme jongens dus, die technisch erg snel iets door moeten hebben en kunnen oplossen. Nintendo heeft er een Frans bedrijf voor zag ik laatst, maar wij Nederlanders doen het dus ook voor Japanse bedrijven.
Hier helpt de ambassade dus mee: netwerken, weten wie je voor wat moet hebben en dat soort bemiddelingen.
Oh, toch niet zo kort
Ik heb alleen mannen gezien die in dergelijke boekjes zaten te bladeren. Maar je hebt gelijk, in de stripjes doen vrouwen net zo hard mee (of nouja, zijn het grotendeels vrouwen).quote:
[..]
niet alleen mannen, vrouwen doen net zo hard mee.
Rommel? Als je in die kleine rotgangetjes gaat wel ja, dat is pure troep. Stomme kabeltjes, stekkers en andere zooi die je bij ons bij de action haalt
Ik zal het eens unstickyen.
En ik bedoel met rommel ook van die oude games die eruit zien alsof je ze hier in de budgetbakken nog niet eens aan zou raken, en vooral dat die winkels helemaal volgepropt zijn met alles wat ze ook maar kunnen vinden. Wij zijn er twee uurtjes geweest en toen waren we er wel klaar mee. Mijn verwachtingen waren te groot denk ik... 18+ gordijntjes heb ik niet gezien
Heb je die foto's stiekem gemaakt? 
Maar goed, ik vond Tokyo sowieso het minste deel van Japan, dus misschien ben ik ook niet helemaal representatief...
tot overmaat van ramp regent het ook pijpenstelen . Paraplu mee en gaan! Waarom? Als het lukt zal ik het laten zien 
fixed. ben benieuwd!quote:
Het is 5:50am en ik ga al naar een winkelcentrum. Om in een rij te staan voor kaartjes. Ik lijk wel ben gek
Lol, laat ik daar nu vandaag heen zijn gegaan. Zie hieronderquote:
Dus ik stond 5:30 op om te zorgen dat ik vroeg voor het winkelcentrum zou staan om zo'n ticket te bemachtigen. Jullie hebben de foto in een eerdere post al gezien: ik was niet de eerste om 7:00, verre van zelfs. De rij stopte achter me, want anders zou de bushalte en het treinstation opstopping krijgen. Die rij werd dus aan de andere kant van het gebouw voortgezet. Overal mensen die iedereen naar de juiste rij begeleidt, het is eigenlijk te bizar voor woorden. Wat ik niet snap is dat ze kaartjes hebben met daarop een tijd en een volgnummer. Waarom laat je mensen in de stromende regen wachten terwijl je gewoon ook die kaartjes al kan uitdelen aan diegene die er al zijn? Nee, er werd zelfs iemand die #3 was in de rij niet goed en die werd met een rolstoel weggebracht. Nou ja, na een tweede keer dat hij niet goed werd, want hij moest en zou naar het Kriby Caf. Meer diehard dan dat krijg je ze niet. Ook lullig, want hij moet er wel om 5 uur of zo al daar zijn geweest om zo voor in die rij te kunnen staan.
Om 9 uur delen ze dan toch eindelijk de tickets uit. Als ik aan de beurt ben vraag ik of dit ticket ook geldig is voor de pop-up Kirby Shop, die ook in de Skytree te vinden is. Nee, de rij daarvoor staat ergens anders. Wachtrijen, ik begrijp ze niet. Eerst is het al wachten om het wachten, en nu weer rijen maken om er maar rijen te laten zijn. Gelukkig staat er welgeteld n persoon voor me in de Kirby Shop-rij, dus het valt mee. Van 10:30 tot 11:00 mag ik shoppen, en om de prachtieg tijd van 12:00 tot 13:00 lunchen. Mooi uitgemikt dus.
Het shoppen, of beter gezegd, de organisatie eromheen is bijzonder te noemen. Ja hoor, iedereen van dezelfde tijd wordt bij elkaar geroepen en we moeten drie rijen vormen op volgnummer. De tweede en derde rij moeten mee om achter een lintje te gaan staan, de eerste rij met de laagste volgnummers worden naar de ingang begeleidt. Fantastisch en super-eerlijk dus. Daarna loopt het snel door, dus drie minuten later sta ik in de winkel. Telefoonhoesjes, t-shirts, tassen, buttons, onderzetters, postkaarten, er is van alles. En Japanners hebben geld om te laten rollen en pleuren alles in hun boodschappentas. Ik heb het bescheiden gehouden, maar na deze wachtrij-exercitie kon ik toch niet met lege handen de winkel uit gaan. Dat werd een tas vol met hebbedingetjes met natuurlijk de roze bol in de hoofdrol.
Goed, even op een bankje wachten op de volgende wachtrij: het restaurant. Want daar aan gekomen gaat het weer op volgnummer. Een medewerkster gaat iedereen langs en shuffelt met mensen zodat het allemaal op volgorde staat. Daarna krijgt iedereen een menukaart en als je bijna aan d ebeurt bent wordt de bestelling opgenomen. Efficientie, daar draait het om. Gelukkig staan we onder een afdak, zodat de paraplu eens weg kan. Twintig minuten later ben ik binnen. In dit restaurant krijg je een exclusieve Kirby-goodie als je een hoofdmenu bestelt. DIe krijg je in een zakje bij binnenkomst. Er zijn er zeven te verzamelen, maar daar ga ik niet aan beginnen, want het zijn namelijk niet eens kleine porties.
Aan de tafel krijg ik mijn cocktail met een kleurtje. En Kirby-toverstaf als roerstaaf. Om daarna Wadle Dee-beef als hoofdgerecht te krijgen. Nou Iteejer, je vroeg me of ik nog iets met ogen had gegeten: bij dezen. Bij de eerste hap voel je je toch een moordenaar. Als dessert heb ik natuurlijk de roze bol die kawaii uitschreeuwt. In de vorm van een pannenkoek. En weer, iedereen die het mes erin steekt zie je enigszins beteuterd kijken. We zijn allemaal Kirby-moordenaars. Het smaakt zo zoet als wat, maar wat verwacht je van een Japans dessert?
De setting, het menu, alles is Kirby. En hoewel het eten geen topkwaliteit is, is het iets dat ik niet had willen missen. Soms zo efficient, soms ook totaal niet (waarom met de kaartjes in je hand uren wachten om ze daarna uit te delen aan de mensen in volgorde van opkomst?). Niemand zeurt, iedereen wacht geduldig. Tussen de Kirby-momenten door ben ik nog even naar het Pokmon Center geweest, een verdieping hoger. In Japan schaamt niemand zich om een gamer te zijn, dus ik ben niet eens de oudste daar. Kom Nintendo Nederland, maak ook eens een pop-up Kirby Caf in Nederland. En als je toch bezig bent: Pokmon Centers in Japan zijn enorm druk. In Nederland verwacht ik met de huidige rage niets anders.
Stream gehacked door Watch Dogs 2. Japanse stream:quote:
http://bnonews.com/news/index.php/mobile/id5126
Is die Kirby Nendoroid van jezelf of staan die daar gewoon los op tafel?quote:
Dat is denk ik een van die zeven goodies die je kunt verzamelen als je het hoofdmenu bestelt ... Hij kijkt wat bozig.quote:
[..]
Is die Kirby Nendoroid van jezelf of staan die daar gewoon los op tafel?
Gezien de prijs van Nendoroids denk ik niet dat je die zomaar gratis bij je eten krijgt. Tenzij het wel heel duur is.quote:
[..]
Dat is denk ik een van die zeven goodies die je kunt verzamelen als je het hoofdmenu bestelt ... Hij kijkt wat bozig.
Denk eerder dat je een van deze krijgt:
Zou wel echt iets voor Japanners zijn ... Ik bedoel, als die dingen zo kostbaar zijn, dat je ze dan alsnog gewoon op tafel kunt laten staan. Dat zou hier nooit goed gaanquote:
[..]
Gezien de prijs van Nendoroids denk ik niet dat je die zomaar gratis bij je eten krijgt. Tenzij het wel heel duur is.
Denk eerder dat je een van deze krijgt:
[ afbeelding ]
Die staan er op tafel voor de (foto) sier.quote:
[..]
Is die Kirby Nendoroid van jezelf of staan die daar gewoon los op tafel?
Cool. Vraag me af hoe lang zoiets het hier uit zou houden voordat z'n handjes en voetjes weg zijn.quote:
[..]
Die staan er op tafel voor de (foto) sier.
Nerd heaven daar.
op dit moment is ook het weer klimaat insane. Luchtvochtigheid is hoger dan in een hamam.quote:
Goddamn. ik wil ook naar Tokyo. Tis dat het werk klimaat daar zo insane is.. anders wist ik het wel.
Nerd heaven daar.
daar slaap ik zowatquote:
Ga je nog naar Nakano Broadway?
Maar persoonlijk vind ik het niet zo heel tof. Of misschien heb je een tip
Vond het zelf ook niet zoveel aan.quote:
[..]
daar slaap ik zowat
Maar persoonlijk vind ik het niet zo heel tof. Of misschien heb je een tip
Was alleen benieuwd.Je kan er wel een gigantisch softijsje kopen.
een ijsje met ik geloof 8 bolletjes etenquote:
[..]
daar slaap ik zowat
Maar persoonlijk vind ik het niet zo heel tof. Of misschien heb je een tip
Hahaha iddquote:
Ik mis foto's van de Japanse mannen die in die manga-pornoboekjes zitten te bladeren. Dat vond ik nog het meest opvallende van Akihabara. Verder vond ik het een tegenvaller met vooral heel veel rommel
En je moet je topic even unsticky maken, dan valt hij wat meer op. Niemand leest de sticky-topics op fok.
Ze zitten ook allemaal zonder schaamte porno dvd's uit te zoeken
Ik heb er nog steeds spijt van dat ik geen zak met gebruikte dames ondergoed heb gekocht
[ Bericht 39% gewijzigd door #ANONIEM op 14-09-2016 12:15:14 ]
Bandai Namco is verhuisd, dus dit keer kan ik met de drukke Yamanote-lijn naar ze toe. Voor mensen die niet weten wat dat is: de trein- en metrolijnen worden allemaal gerund door verschillende bedrijfjes. JR is wel de grootste in Japan, zeg maar de NS van ons. De Yamanote-lijn is een dienst die rond de kern van Tokyo gaat, zei het dus met een omweg, want ja, dat ding rijdt om de twee minuten een rondje centrum Tokyo. Voor zover je het over n centrum kunt hebben. Akihabara, Ueno, Shinjuku, Shibuya, Ikebukuru: het is allemaal makkelijk te bereiken en de meeste westerlingen zullen deze lijn nemen omdat je niet verkeerd kunt gaan. Het is er alleen druk als je de lijn echt moet hebben. Zoals nu, want ik moet naar Tamachi, een station dat de Yamanote aandoet.
Daar heb ik van alles met Bandai-games gedaan, namelijk <embargo, embargo, embargo>
Na het event spreek ik met een groepje af om ergens te gaan eten. Maar dat wordt pas half 8, dus ik moet tot die tijd wat gaan doen. Tien minuutjes treinen verder is Ueno. En als je een Pokemon Go-speler bent dan snap je wat ik een kleine drie uur gedaan heb. En ik niet alleen, het was er druk. Wel rustig in gedrag, iedereen stil, en rustig wandelen. En als je opeens een hele groep, en dan bedoel ik honderd man op ziet veren en ergens anders naar toe ziet lopen hoef je de taal niet machtig te zijn om te begrijpen dat er iets te vinden is. Volg de groep en vind er zeldzame pokemon.
En dat etentje? Dat eindigde met vleesch (en wat orgaanvlees). Yakiniku is een Japanse grill, BBQ, whatever. Het is in ieder geval lekker. En een gezellige avond met wat Nederlanders en Fransen.
Verwacht een grotere update na deze dag, want dan zijn er wat embargo's verlopen en heb ik hopelijk de eerste dag van de Tokyo Game Show 2016 zelf overleefd! Voor nu: ik pak al mijn spullen, registraties en weet ik wat meer, want het is tijd voor de Makuhari Messe. Kortom, grote schermen met games, veel herrie, veel drukte en meer toffigheid.
Maar nog de gewone, morgen check ik de indiehal
De eerste presentatie is een oude bekende: Little Nightmares. Sterker nog, de presentator herkende mij nog van Gamescom, want ik laat altijd een onuitwisbare indruk achter met mijn charismatische persoonlijkheid. Lees: als er een Q&A is, of mogelijkheid om een interview na de presentatie te regelen, dan zullen ze het weten ook. Deze presentatie was dezelfde als op gamescom. Sterker nog, ze deden dit keer de gehele demo voor, op gamescom kregen we meer uitleg over de wereld terwijl we het daarna zelf mochten uitzoeken. De presentator keek me na de presentatie nog aan met "geen vragen"". Nee, geen vragen, je mag namelijk hetzelfde vertellen als op gamescom en dat heb ik al gevraagd. Have a nice day and a great show, cya!
De volgende is Dark Souls 3, de al aangekondigde DLC. Speelbaar en een vragenrondje met director Miyazaki zelf. De bevindingen lees je volgende week... Je weet wel, iets met embargo's. Datzelfde geldt voor twee games met elk een powerlevel over 9000. Zucht. Bij Sword Art Online wordt het op een andere manier treurig: we waren eerder met een groep van een stuk of acht man, maar er zitten er nog maar drie, mijzelf inclusief. Wat ze te melden hadden was niet zo wereldschokkend: er zijn meerdere smeden waar je wapens en dergelijke kunt upgraden. Maar de een is een betere smid dan de ander, alleen weet je dat pas als je die man vaak genoeg items hebt laten maken. Dan wordt hij een hoger level, en kan hij meer of betere items, zoals legendaries, maken. Sommige smeden zijn sneller aan hun max dan de ander. Maar voor je daar achter bent kijk je dus op internet zodat je alleen aan de goede smeden je resources geeft. Daarna ging het nog over een zooitje kostuums waar je elke NPC mee kunt uitrusten. Dat is een dingetje in Japan, maar niet in het Westen. Als je nou iedereen een Super Saiyan-uiterlijk kunt geven is het nog grappig te noemen, maar een bruidsjurk... Weer met een Q&A en om het niet superlullig te maken stel ik wat vragen, want dat smidgebeuren was me met de eerste wel heel korte uitleg niet duidelijk. Gelukkig ken ik de vorige twee games, zodat het nog gerichte vragen zijn en niet een "waar gaat de game eigenlijk over". Want ze gingen er wel vanuit dat iedereen dat wist. In een uitgebreidere preview zal ik me daarover buigen.
Naruto Shippūden: Ultimate Ninja Storm 4 Road to Boruto is een mondvol, maar eigenlijk is het gewoon DLC voor de originele game. Naruto is afgelopen, dus de producer zegt met gemak dat dit ook het einde van de serie is, er komt geen deel 5. Wow, verrassend. Nee, het volgende deel zal waarschijnlijk Boruto Shippuden gaan heten, want zijn zoon neemt het over in Japan. Het is nog even wachten tot ze genoeg content hebben uit de anime om te gebruiken in een spel. Deze DLC gaat over de film die onlangs is uitgekomen. Het is geen compleet spel waard, daarvoor is het te weinig vernieuwend. Een voordeel: er zijn twee versies te koop. Mocht je de basisgame niet hebben, dan kun je alles in een keer kopen voor vijftig euro. Heb je alles al, dan is deze DLC voor twintig euro een stukje goedkoper. Een nette deal, want het is wel een aardig grote DLC met een compleet verhaallijn en extra missies erbij. Welke personages, naast Boruto er nog bijkomen willen ze nog niet zeggen.
De laatste game is Digimon World. Nu heb ik daar echt helemaal niets mee, maar het spel klonk best interessant. Digimon zijn eigenlijk een soort Tamagochi, je weet wel, dat digitale kut-ei waar een kuiken uitkwam dat je moest voeden, laten slapen en weet ik wat meer. Die gaat uiteindelijk dood, al doe je nog zo je best. Nou, dat is met je Digimon ook. Alleen kun je wel de vaardigheden en relatie met andere Digimon over laten hevelen naar een nieuwe Digimon van dat type. Ze levelen dus veel sneller een tweede keer. Enige dat ik dan heb is dat je geen band met je Digimon opbouwt, want ja, ze gaan toch dood. Met Pokemon heb je een beestje dat blijft en dat je traint, maar het enige wat het kan doen is "fainten". Wederom, ik ga er nog uitgebreider over vertellen in een preview.
Ondertussen heb ik ook hands-on kunnen gaan met de DLC van Dark Souls 3, Naruto Shippūden: Ultimate Ninja Storm 4 Road to Boruto, Dragon Ball Xenoverse 2, Sword Art Online: Hollow Realization, de eerste consolebuild van Tekken 7 (fokking vet), en mijn JRPG-zwak: de Engelstalige Tales of Berseria-game. Helaas, geen presentatie daarover, maar daar heb ik eerder al veel over geschreven. Een kleine zes uur aan informatie aan de hand van de presentaties, de antwoorden op mijn vragen tijdens interviews en de ervaringen met de diverse hands-on. Dat moet ik nog allemaal uitwerken. Ik weet wat ik na de Tokyo Game Show te doen heb... Een ding is zeker, om games zitten ze niet verlegen bij Bandai Namco, want natuurlijk hoop ik nog op een lokalisatie van de net aangekondigde Gundam Versus voor PlayStation 4. En ik heb van Miyazaki gehoord dat er nog veel meer aankomt van zijn kant...
Een half uurtje later ben ik vrij om te gaan en te staan waar ik wil. Ik ga naar Sony, snap geen reet van hun systeem en sluit aan in een rij waar je blijkbaar tickets voor nodig had. Zet dat dan ook in het Engels neer, dan snappen die domme buitenlanders het ook. Ze laten me door en eindelijk kan ik Gravity Daze 2, in onze contreien Gravity Rush 2 genoemd, spelen. Ik vind het origineel op de PlayStation Vita tof, ondanks de soms wel erg aparte besturing. Dat heeft de remaster op PlayStation 4 opgelost en binnenkort hoop ik met dit veel mooier uitziende deel thuis te kunnen beginnen. Ik krijg een Japanstalige tutorila, maar zelfs dat spreekt voor zich. De besturing hebben ze niet veel meer aan gesleuteld, al heb je wel een nieuwe handige schroefaanval. Maar de grafische details laten mij in ieder geval watertanden, het is zoveel kleuriger en levendiger dan het eerste deel. De stad is veel meer bevolkt, je kijkt verder, en de actie gaat snel. Ik kreeg een kwartier om het tot de eindbaas te halen. Ik had er twaalf nodig, de beste gast lag al vrij snel neer. Het helpt dat ik echt alles in het eerste deel heb gedaan, dus doordat de besturing nog goed in mijn vingers zit was het een eitje.
Biohazard 7 dan. Oftewel Resident Evil 7, want het moet natuurlijk net weer anders heten. Horrorgame waarbij de laatste paar delen vergaten dat het horror moest zijn en niet keiharde zombie-neerknal-actie. Daar zijn andere games voor. Ik dacht in de rij te staan voor VR, maar daar moest je een afspraak voor hebben gemaakt. Gezien Capcom Europe niet aanwezig was, kon ik dat schudden zeiden ze bij de ingang. Ja, dag, dan ken je mij niet. Ik ken ook nog wel wat Amerikaanse PR, dat scheelt. Overmorgen, wanneer de beurs voor iedereen open is, mag ik meteen bij opening vooraan in de VR-rij staan. Dan iedereen kan bij binnenkomst meteen zien hoe ik in mijn broek schijt van angst. Want de rij waarin ik vandaag stond was voor de speelbare The Lantern-demo. En die laat me meteen weten dat resident Evil weer terug bij horror is. Geen hordes zombies, maar je bent gevangen in een huis, bij een wel erg vreemde en wrede familie. En daar mag je van proberen te gaan ontsnappen. In deze demo komt de moeder des huizes je zoeken, met een sfeervolle lantaar in haar hand. Je hebt geen wapens, maar je moet door te schuilen, op tijd voorbij haar te kruipen en nog een puzzel op te lossen uit het huis te zien komen. Ik ben nu al in hongerstaking voor de VR-versie, dat waarschijnlijk een andere demo is, dus dan weet ik niet wat ik moet doen.
Tijd voor de volgende Japanse studio: Koei Tecmo. Geen afspraak van te voren kunnen maken, want ze zaten vol. Dus dan zie je weer een oude bekende PR, en is er toch van alles mogelijk. Eant de wachtrijen op de business-dagen zijn al achterlijk. Anderhalf uur wachten voor een nieuwe Nioh-demo. No way. Dan klinkt vijftien minuten wachten omdat de ronde afgespeeld moet worden een stuk beter. Dark Souls is al lastig, en Nioh doet er niet voor onder. Deze demo zet je met nog een paar vijanden te gaan voor de deur van een ijskoningin. En die gaat te keer! Een serie ijssperen door de lucht gooien, een ijsmuur opwerpen, of als je te dichtbij komt een ijsnova. Ik kreeg het er koud van en kon haar niet koud maken. Ik kwam er te laat achter wat haar zwakke plek is.
Atelier-games zijn verschrikkelijk niche, en ik vind het onterecht. De vrolijke kleuren in die werelden breken eens met de hel en verdoemenis die we al zo vaakzien. En het craften zelf is enorm uitgebreid. Er was alleen een Japanse build van Atelier Firis: The Alchemist and the Mysterious Journey, maar gelukkig ken ik de menu's aardig door Atelier Sophie, die dit jaar in het Westen uitgekomen is. De vernieuwingen zitten vooral in de grafische weergave van de wereld, die overigens tien keer zo groot is als het vorige deel. Dit keer ben je ook een soort van zigeunermeisje, want je hebt geen vast dorp. Als je een bonfire ziet (he, waar kennen we die van), dan kun je je tent opzetten en gaan craften met de spullen die je onderweg gevonden hebt. Daar zijn ook weer meer opties om betere spullen te maken.
En dan mijn dingetje van Koei Tecmo. Ze zijn namelijk bekend van hun Musou-games, en dan vooral Dynasty Warriors. De studio die ze maakt, Omega Force, heeft meer spin-offs gemaakt. Dragon Quest Heroes, Hyrule Warriors, One Piece: Pirate Warriors en nog veel meer. En nu zijn ze bezig met Beserk. Dat is een manga (en anime), die nogal bloederig is. De hoofdpersonage Guts gebruikt een enorm zwaard, maar er zijn nog veel meer speelbare personages. Een dingetje is dat Casca er ook in zit. Zij is een goede vechtersbaas maar wordt in de manga verkracht en heeft daarna een trauma. Dan is het nogal dubious om als pre-order bonus dat 'kostuum' aan te bieden waarin ze dan gaat vechten. De fans vinden het niet kloppen, en de niet-kenners horen iets over een verkrachting en roepen boe omdat dat moet. Maar goed, vechten dus. Ik mag weer de VIP-behandeling krijgen, dus in vijf minuten ben ik al bezig. Tien minuten om een stad te redden van demonen met Guts. Mijn voorganger lukte het niet, maar ik vroeg me af of hij ooit een Musou gespeeld had. Geen probleem voor me, dit is een overduidelijke Musou. Met alle voordelen, zoals altijd actie, maar ook de ondertussen tot vervelends toe achterhaalde grafische engine. Dit was prima voro PlayStation 3, want daar moest veel kracht naar al die vijanden op je scherm. Maar Koei Tecmo wil nog steeds niet zeggen over de nieuwe engine. Want die komt er en waarschijnlijk horen en zien we die in actie bij hun eigen paradepaardje: Dynasty Warriors 9. Ook deze Tokyo Game SHow werd er weer geteaset, maar het bleef bij woorden. Beserk gaat in ieder geval heel bloederig worden, zoals het hoort. En dan neem ik die engine wel voor lief, want dat doe ik al jaren. Koei Tecmo heeft meer in de pijplijn, maar die titels waren niet speelbaar. Dan hebben we het over Night of Azure 2, Toukiden 2 en hopelijk ook Musou Star, een crossover met alle Koei Tecmo-sterren uit games als Ninja Gaiden, Dead or Alive en zelfs Atelier Sophie.
Dan heb ik een interview met de producer van Root Letter. Een typische Italiaanse mooiboy doet de vertaling, inclusief mooi Italiaans accent. Maakt niet uit, als ik maar genoeg informatie krijg om er ook wat over te schrijven, anders krijg je ook zo'n no-comment interview. Heb je niets aan. De producer werkte eerder mee aan Lollipop Chainsaw en dergelijke. Een visual novel is geheel nieuw voor hem, en hij wilde dan ook al te graag praten over de uitdagingen en het spel. Gelukkig, iemand die niet gebonden is aan PR-mannetjes die overal de rem op zetten. Daarna is het bijna sluitingstijd, maar ik zie nog kans om Earth Defense Force 5 te spelen. Denk aan reuzen-insecten die de wereld overnemen en jij mete en handjevol soldaten die de tering uit die beesten moet schieten. Hersenloos vermaak, niet denken , maar schietknop indrukken. Als D3 het zou uitgeven in Europa noem ik het een wonder. Bandai Namco heeft eerdere delen wel naar hier gebracht, maar ze zijn er nu vrij stil over. Het is ook net aangekondigd, maar toch. Grafisch doet het me weinig, en qua uitdaging werd het alleen maar "meer mieren". Een budgetbaktitel, als ik in een vreemde bui ben. De beurs gaat sluiten, dus alle boothbabes op een rijtje per stand buigen allemaal. Nou ja, sommige doen hun veel te dikke kleren uit en uh, moeten het koud hebben.
In de avond ga ik weer eens sushi eten maar dan met een hogesnelheidstrein. Want ja, als het niet op de band ligt, dan bestel je het via een touchscreen en komt het over de hoge snelheidslijn naar je toe. Handig toch?
[ Bericht 0% gewijzigd door Pheno op 15-09-2016 17:37:06 ]
Ik zit helaas in de civil engineering, al paar keer geprobeerd werk te krijgen in Japan, maar helaas er zitten ook amper Nederlandse bedrijven die iets met civil engineering doen daar... anders had ik het ook wel geweten ;dquote:
Goddamn. ik wil ook naar Tokyo. Tis dat het werk klimaat daar zo insane is.. anders wist ik het wel.
Nerd heaven daar.
Pheno, veel plezier daar
Ben paar keer in Japan geweest maar nooit bij de Tokyo Game Show of Comiket.
Hoe wordt VR beleefd daar?
Dat staat al in dit topicquote:
Toevallig zag ik de banner staan; echt gaaf hoor ^^, hele beleving zo te zien...wat een andere wereld.
Hoe wordt VR beleefd daar?
Goh, zo leuk om te volgen!quote:
De Tokyo Game Show begint voor mij en enkele anderen al op woensdag.
Geen idee of je van het bestaan weet, maar er is in Akihabara een retro games bar. Die heet A-Button. Reviewtje hier.
Tokyo is top, de rest is niet mijn ding...
Kawai...quote:
-> Bijzondere content die we graag onder de aandacht brengen, het gebeurt niet iedere dag dat iemand voor ons naar Tokyo gaatquote:
Waarom wordt dit gespamd als Fok mededeling door Iteejer?
true haha, maar niet veel zullen dit gaan zien en meemaken :pquote:
[..]
Dat staat al in dit topic
[ afbeelding ]
Als reis, onderkomen en voeding door Fok! goed geregeld zijn, wil ik ook wel die kant op.quote:
[..]
-> Bijzondere content die we graag onder de aandacht brengen, het gebeurt niet iedere dag dat iemand voor ons naar Tokyo gaat
Of ergens anders heen, geen probleem...
Maar om dat als Fok! mededeling te brengen is wat over de top, het is maar een onderwerp in een topic, zoals er duizenden zijn. Daarnaast is de titel van de mededeling 'Fok! aanwezig in Tokyo', maar gaat het primair om een games show...
ik ben vandaag de VR-toer opgegaan, als ik straks weer achter een laptop kruip ga ik daarover typen. Nu nog een uurtje treinen om terug te zijn.quote:
Toevallig zag ik de banner staan; echt gaaf hoor ^^, hele beleving zo te zien...wat een andere wereld.
Hoe wordt VR beleefd daar?
nice! ben benieuwd, ik hoor er veels te weinig mensen over (in ps4 topic) terwijl het naar mijn idee wel echt een mooie evolutie kan zijn voor het gamenquote:
[..]
ik ben vandaag de VR-toer opgegaan, als ik straks weer achter een laptop kruip ga ik daarover typen. Nu nog een uurtje treinen om terug te zijn.
ik heb van alles gezien (ook die van hier eerder in dit topic te vinden is), maar er zijn wel een paar toffe dingen. Een ervan in het bijzonder, alleen is dat nog een prototype. Ik zal het straks met screens en zo uitleggen, maar mobiel down- en uploaden van een ftp is op een mobiel een helquote:
[..]
nice! ben benieuwd, ik hoor er veels te weinig mensen over (in ps4 topic) terwijl het naar mijn idee wel echt een mooie evolutie kan zijn voor het gamen
en de metro is nogal vol ook, dus ik doe een poging tot ademen
Hoe gaat het met StreetPass daarzo? Leeft dat nog een beetje?quote:
[..]
ik heb van alles gezien (ook die van hier eerder in dit topic te vinden is), maar er zijn wel een paar toffe dingen. Een ervan in het bijzonder, alleen is dat nog een prototype. Ik zal het straks met screens en zo uitleggen, maar mobiel down- en uploaden van een ftp is op een mobiel een hel
en de metro is nogal vol ook, dus ik doe een poging tot ademen
Beetje jammer dat ik het niet even eerder had gepland zodat ik ook naar de TGS had gekund.
Volgende keer beter. (:
Veel plezier nog!
quote:
[..]
Als reis, onderkomen en voeding door Fok! goed geregeld zijn, wil ik ook wel die kant op.
Of ergens anders heen, geen probleem...
Maar om dat als Fok! mededeling te brengen is wat over de top, het is maar een onderwerp in een topic, zoals er duizenden zijn. Daarnaast is de titel van de mededeling 'Fok! aanwezig in Tokyo', maar gaat het primair om een games show...
Je mag mijn reactie zuur vinden, net zoals ik de Fok!-mededeling spam vind...quote:
morgen wel, gok ik zo. Deze twee dagen zijn vooral business. In Tokio zelf heb je ook de punten zoals bij ons, dus het is lastig te zeggen. Morgen ga ik voor de publieke sfeer-impressie (en nog even Bioharzard 7 in VR). Voor de rest zijn de rijen te lang, en heb ik mijn portie al gehad met Kirby Caf en Ghibliquote:Op vrijdag 16 september 2016 12:06 schreef Notorious_Roy het volgende:
[..]
Hoe gaat het met StreetPass daarzo? Leeft dat nog een beetje?
Helaas pindakaas is deze demo gestopt volgens nu.nl.quote:
[..]
Dat staat al in dit topic
[ afbeelding ]
http://www.nu.nl/games/43(...)ing-met-vr-bril.html
nu alleen nog achter gesloten deuren ;-)quote:
[..]
Helaas pindakaas is deze demo gestopt volgens nu.nl.
http://www.nu.nl/games/43(...)ing-met-vr-bril.html
bullshit van nu.nl, vandaag was ie er gewoon. Met pop en al. De beurs-organisatie heeft dan twee dagen volledig lopen slapen. Misschien dat het op de publieke dagen vanaf morgen niet te zien is. Maar vandaag is er niets gestopt.quote:
[..]
Helaas pindakaas is deze demo gestopt volgens nu.nl.
http://www.nu.nl/games/43(...)ing-met-vr-bril.html
Wil zelf ook ooit nog wel eens een keer naar Tokyo.
Dus ik dacht iets eerder te gaan om mijn perskaart voor dag 2 op te halen en meteen door te gaan naar dat gebouw. Er stond alleen al een rij van ik gok honderd man voor me bij de ingang van hal 9. Ik had het kunnen weten, sommige Japanners rollen liever een slaapzak uit om in een wachtrij te kunnen staan. Ah well, aansluiten maar. Precies 10 uur gaat de boel open en gaat iedereen rustig in rijen van twee naar binnen. Iedereen die beelden van gamescom heeft gezien weet hoe het daar gaat, dat is een soort stampede... De Tokyo Game Show is dan een verademing, mensen met fatsoen
Sony heeft een flinke wachtrij. Oh dear. Maar hier is het beter geregeld. Steeds wordt er een groepje losgelaten en mag je naar een tafeltje lopen om een ticket voor een bepaalde game op te halen. Daar staat dan een tijd op, kiezen mag je niet. De buit na een paar keer weer aansluiten: DriveClub VR, Farpoint, Hatsune Miku Future Zone VR en Rez VR. Mijn moeder zou trots op me zijn geweest als ze wist wat VR was en dat ik me aan de regels heb gehouden.
Om 11:15 heb ik mijn eerste VR-date met DriveClub, een racegame. De normale versie is echt een van de mooiste arcade-racers ooit gemaakt, met weereffecten en al. Die zie ik in deze versie niet. De resolutie is ook lager, dus de graphics gaan een tandje terug. Het gevoel van snelheid zit er wel in, maar er is een probleem. Nu heb ik wel vaker al VR op mijn hoofd gehad, maar dit keer heb ik voor het eerst de ervaring dat ik misselijk word. Ik heb in achtbanen gezeten, in op hol geslagen mijnkarretjes en rondgevlogen in X-Wings, en nooit ben ik eerder misselijk geweest. Ik weet ook niet precies waarom nu wel en eerder nooit. De VR-versie van DriveClub gaat 'm niet worden voor me, ik was blij dat de PlayStation VR van mijn hoofd werd gedaan na 12 minuten. Nog net niets kotswaardig, maar wel een misselijk gevoel.
Next stop, Hatsune. De Japanse virtuele popzangeres staat weer op het podium, en dit keer sta jij als speler in het publiek. Wie de eerdere ritme-games heeft gespeeld weet dat je vaak van die lichtgevende stokjes in het publiek allemaal tegelijk op dezelfde manier ziet meezwaaien en dat is precies wat je moet proberen in deze VR-modus van de nieuwste Hatsune Miku. Dus Move-controller in de hand en zwaaien, draaien en snel genoeg wiebelen maar. Het is geen compleet spel, maar ee modus. En dan is het grappig te noemen. En totaal niet misselijkmakend, want ja, je zit toch al stil, ook in de virtuele wereld. En ik deed het goed genoeg, dus ik mocht naast Miku staan, in de virtuele wereld dan, om een encore te ontvangen. Tja, uhhhhh.
Meteen door naar Farpoint. Deze zagen we op de E3 al in een trailer. Nu mocht ik het zelf doen. Dus ik kreeg een wapen in mijn hand, en mocht op een vreemde planeet op zoek naar wat er met geleerden is gebeurd. Natuurlijk zijn ze niet naar de eerste beste cafe gegaan, maar zijn er monsters die mij ook niet zo heel aardig vinden. Dat is mooi, want ik vind ze ook om te schieten en dat doe ik dus ook. Mikken gaat prima, bewegen gaat natuurlijk genoeg om niet misselijk te worden. Maar ik vind de planeet wel karig eruit zien. Rotsen, rotsen, en had ik al rotsen gezegd. Grafisch is het geen hoogvlieger, ik krijg wat PlayStation 2-gevoelens qua textures. Oke, het loopt soepel en VR kost nogal wat kracht, dus graphics op het niveau van Uncharted 4 hoeven we nog even niet te verwachten. Maar het is voor mij geen game om full price te kopen, daar is het mij te karig voor.
Pauze, want Rez is een uur later en iedereen die er niet moet zijn wordt toch weggestuurd. Het is toch lunchtijd, dus even een kleffe hap halen en wat foto's maken van de merchandise. Square Enix, Koei Tecmo, Capcom, Bandai Namco, iedere grote uitgever wil wel figurines, badhandoeken of wat dan ook slijten aan de koopgrage gamer. Daar zijn de prijzen dan ook naar, importeren is goedkoper volgens mij. Maar he, morgen zal ik zien dat ik een gierige Hollander ben, want dan staan er rijen dik bij de kassa's. En nu al zijn er dingen uitverkocht, en dat is alleen media en business dat binnen is. Ikz ie dat Everybody's Golf voor PlayStation 4 amper een rij heeft, dus even geen VR, maar een kawaii op een golfclub bezig zijn. Ik weet nu al dat ik deze game gewoon wil hebben, want het is zo heerlijk relaxted. Omdat ik in de rij heb gestaan(welke), mag ik mezelf inloggen op PSN zodat een medewerker een QR-code scant dat tevoorschijn komt nadat ik dat gedaan heb. Geen idee waarom, maar ik zie een blad vol Japans liggen. Het is om een exclusief pakje voor in de game te krijgen, zo gauw het spel uit is. Leuk bedacht, het is eens wat anders dan een button of stickervel. Al ben ik erg blij met mijn Gravity Rush 2-stickervel overigens.
Rez dan. Denk aan de film Tron, zet jezelf in een vliegtuigje en bedenk dat je allerlei polygonen gevallen kapot moet schieten. Dit keer mik en lock je de vijande door er even naar te kijken. Je kunt er tot acht tegelijk gelocked houden. Door een knop los te laten stopt het locken en schiet je de lasers af om ze te vernietigen. Vliegen gaat op autopiloot en dat gaat snel. De eerste tien seconden had ik DriveClub nog in mijn hoofd en hoopte ik dat ik niet weer misselijk zou worden en de PS4 voor me onder zou gaan kotsen. Dat gebeurde totaal niet. Voor ik het weet komt er een ufo voor me die zich beschermt met allerlei polygonen vormen, zodat ik hem niet kan raken. In de tweede fase verandert hij de vormen tot een enorme robot die hard gaat rennen. Mijn ego wordt weer even gestreeld als de medewerker na vijf minuten spelen vraagt of ik Rez zo vaak gespeeld heb. Nee, nog nooit, maar ik had de baas van deze demo zojuist verslagen. Dus die vijftien minuten had ik echt geheel niet nodig.
Mooi, leuk, maar nu wil ik wat andere VR-praktijken zien. Nu zijn er genoeg games (onschuldige love-sims bijvoorbeeld) en gadgets van minder bekende bedrijven, maar over het algemeen zijn ze totaal zinloos. Ik heb ze op de foto gezet, omdat het natuurlijk kon, maar praktisch is een ander verhaal. Totdat ik achter de booth van Square Enix naast Fallout VR en Doom VR iets anders zag. Square Enix noemt het Project Hikari. Nee, het is geen game. De onderzoekers vroegen zich wat af: wat als je in een manga zou kunnen stappen, hoe zou dat zijn? En Project Hikari is het concept om dat antwoord te geven. Het werkt met HTC Vive op de demo, maar Oculus hebben ze ook al werkend. PlayStation VR zou ook moeten kunnen, maar daar zijn ze nog niet klaar mee. Ze gebruiken de Unreal Engine 4 om jou, als speler, de manga in te laten stappen. Dus de shaders en belichting zijn helemaal des manga's, en je gebruikt de Vive controller om pagina's om te slaan, in- of uit te zoomen, of in zijn geheel te verplaatsen. Dat is al mooi om te zien, maar de personages komen in 3D tot leven en je ziet een interactive manga op je netvlies. Ik ben er echt helemaal voor dat er een PSN Servic komt om manga's zo uit te geven, day one dat ik lid word. Maar of en wanneer en wat er met deze techniek gaat gebeuren is nog helemaal niets bekend. Het is een concept, en ze weten nog helemaal niet of er een eindproduct uit gaat komen. Waar kan ik de petitie tekenen? Onderstaande screenshot moet je in 3D bedenken, en dan snap je hopelijk dat dit echt heel tof is. Ze gebruiken het Tales of Wedding Rings als demo, een manga die ik erna meteen mee kreeg, altijd aardig. Al had ik liever een HTC Vive met controller en die software meegekregen natuurlijk, maar je kunt niet alles hebben. I'm hyped.
MAYBE/SQUARE ENIX
Nu nog naar mijn afspraak van vandaag, na al dat ge-VR. NIS America, nee niet Miss America, wacht op me. Ze zijn in een hotel op vijf minuten loopafstand, en dan op verdieping 46. Met die info denk ik het hotel wel te kunnen vinden, want zo'n enorme hoogbouw is daar niet. En als je onderstaande toren ziet snap je dat ik het vrij simpel kon vinden zonder Google Maps. NIS had ik nog op gamescom gesproken, maar gelukkig hadden ze nu genoeg nieuwe games bij. Birthdays the Beginning moet je zien als Minecraft meets Spore. Het is van de maker van Harvest Moon, en het ziet er dan ook weer cute uit. Dit keer moet je het landschap aanpassen, om zo de ideale omstandigheden te creeren voor leven. Dus je begint met microben, maar na een flink aantal uur spelen heb je dinosaurussen, die er soms best te schattig uit zien. Meer ga ik in een preview schrijven, maar ik vond het wel een leuk idee. God Wars is een SRPG, strategisch dus. Niet zo lastig als Nactural Doctrine verzekeren ze me, en het wil ook zeker niet het wiel opnieuw uitvinden. De graphics zijn niet geniaal mooi of zo, maar het gaat hier dan ook om diepgang. Jammer, want waarom niet beide? Nu ben ik altijd wel blij met een goede turnbased RPG, dus als het uitkomt wil ik het best proberen. Minpunten voor de graphics mag je alvast noteren. Disgaea 2 voor pc is verbeterd en dit keer aan een strenge kwaliteitscontrole gegaan, omdat de laatste port nogal matig was. Dat wilden ze nu voorkomen, in plaats van te genezen met patches zoals toen. Longest Five Minutes heeft de graphics van de klassiekers als Earthbound, maar vooral het concept vind ik wel leuk. Je begint bij de eindbaas, maar je weet helemaal niet hoe en waarom je daar bent. De baas is de kwaadste niet en geeft je vijf minuten om je dat weer te herinneren. Weet hij dat je kunt tijdreizen en zo steeds weer terug gaat naar het verleden om je geheugen terug te vinden. En je meteen goed voor te bereiden op het laatste gevecht.
Dan is het bijna sluitingstijd van de beurs zelf, want vijf uur is vijf uur in Japan. Dus de dames gaan weer gekke dansjes doen en zo, zoals je hieronder ziet. Daarna hobbel ik rustig naar PlayStation loves indies, want ik love gratis eten en ik zie een match. Iedereen die me een beetje kent weet dat ik aardig kan hamsteren op een beurs. Morgen ga ik nog naar de publieke dag. Dus heel veel meer drukte, maar ook cosplay en dat is altijd erg tof in Japan. eSports begint ook morgen op de beurs, dus daar wil ik ook wel bij zijn. Het is een ervaring die je niet wil missen als je er bent. Hieronder nog een kleine impressie.
quote:
Enkele jaren geleden maakte ik al een reis naar Japan om de Tokyo Game Show eens van dichtbij te maken, als media zijnde.
quote:
Arme kittens.quote:
Op Dan moet je bijvoorbeeld rond maart gaan, overdag ~ 6 graden dus nergens last van.quote:
Goddamn. ik wil ook naar Tokyo. Tis dat het werk klimaat daar zo insane is.. anders wist ik het wel.
Nerd heaven daar.
@ts ben je ook op de bovenste etages geweest van sommige winkels in Akihabara?
Wil echt heel graag een keer terug.
(Ik wil die Vive...
) Ooit zal ik nog eens naar Tokio willen.Wil je nu niet dan?quote:
Mooi topic
Zombie Hunter was destijds al goed voor leuke fototaferelen (al moest je hier en daar snel opsodemieteren als je geen Photo Pass had)! Hoop dat je het naar je zin hebt daar!
Maak er wat van en geniet van de naborrels!
Nog voor tien uur ben ik klaar, dus ik ga eens kijken hoe het er voor staat qua wachtrijen. Buiten is het niet te harden, maar toch staan ze er in grote getalen. Binnen klok ik de meeste wachtrijen al op 90 minuten, en dan moet het feestje nog eigenlijk beginnen. Gekkenhuis. Op gamescom is een wachtrij van een uur niet ongewoon, maar hier is dat het minimum. Later op de dag zie je gerust 240 minuten bij Final Fantasy XV staan. Bij een spel als Earth Defense Force 5, waar ik eergisteren in alle rust meteen kon beginnen, stond nog voor tien uur een rij ter waarde van 90 minuten. Heilige poep, dit is hardcore. Van mijn leven zou ik geen vijftig euro betalen om met een beetje pech een halve dag alleen in een rij te gaan staan. Want tien uur ben je niet binnen, om 11 uur stonden er nog mensen buiten in de rij. Maar elke standhouder had het druk, en daardoor viel het me nu pas op dat D3 een erg grappige stand had, only in Japan. Eergisteren, toen ik er langs liep, was er niemand die het grieten-slachten-zombies-af-spel speelde. Nu wel. Briljant bedacht!
De rest van de drukte is hieronder wel te zien, je schuifelt maar wat er door heen, want je kunt toch geen kant op. Merchandise , food court, alles, maar dan ook alles was druk. Het is dat ze je nog niet in de urinoirs met z'n tweeen tegelijk laten pissen. Want zelfs daar stonden lange wachtrijen. Deze dag was voor mij dan ook vermoeidender dan de rest van afgelopen week. Alles op een laag pitje en dat geslof om voort te bewegen, argh...
Het is voor mij de laatste dag op TGS, een tweede publieksdag is meer van hetzelfde en nog steeds bizar druk. Dus ik word uitgezwaaid:
Tokyo Game Show 2016 was weer helemaal top!
Maar nu doe ik mijn pyjama aan
en ga ik slapen.
Morgen nog een dagje relaxen, de cosplay-foto's uploaden en met jullie delen. Daarna nog even wat rond shoppen voor mezelf in het altijd leuke Tokyu Hands en de bijbehorende boekenzaak in Shinjuku. Om daarna de koffer in te pakken en aan te duwen. Nog een keer verse sushi eten en dan ben ik er maandag weg van. Weer terug naar Nederland, zodat ik weer mag wennen aan het chaotische gehaast en het voorkruipen in rijen en in files. Ik kan niet wachten...
Prachtig verslag weer!quote:Ik kan niet wachten..
Heel cool verslag! Leuk geschreven!
Ik weet niet of ik tegen zoveel wachten opgewassen ben. Wel tegen zoveel sushi!
Geniet van je laatste dag!
Ik heb mij erg vermaakt bij de cosplay area. Zo grappig en bizar om al die amateur fotografen aan het werk te zien
Hier nog zo'n amateurfotograaf:
En het posten van etenquote:
[..]
Als reis, onderkomen en voeding door Fok! goed geregeld zijn, wil ik ook wel die kant op.
Of ergens anders heen, geen probleem...
Maar om dat als Fok! mededeling te brengen is wat over de top, het is maar een onderwerp in een topic, zoals er duizenden zijn. Daarnaast is de titel van de mededeling 'Fok! aanwezig in Tokyo', maar gaat het primair om een games show...
[ Bericht 93% gewijzigd door 2dope op 19-09-2016 15:14:27 ]
Hoe wordt de Tokyo Game Show door Japanners zelf ervaren? Wordt het gezien als iets voor jongeren, nerds en mannen, of spreekt het een bredere doelgroep aan? Hoe vinden Japanners de tijd en het geld om zo'n evenement te bezoeken, gezien de beruchte werkcultuur en de hoge vaste lasten?
De cosplay is leuk om te zien, maar die meisjes doen me ook denken aan opgezette wassen beelden en opblaaspoppen om nerds te verleiden tot aankopen, een beetje beledigend zeg maar.
Toenemend probleem in Japan is dat deze mensen ook geen zin hebben in een gezin. Al het besteedbaar inkomen gaat aan hun hobby op. Rukken op een plastic poppetje is "makkelijker" dan een echte vriendin. Vluchtgedrag voor de stressvolle, gereguleerde Japanse samenleving. Daarom zie je ook zoveel van die schoolmeisjes en Lolita shit.
Cijfermatig zie je ook dat het aantal volwassen gamers in Japan steeds verder afneemt. Eerst was er een verschuiving van console naar handhelds, en nu zie je dat de meeste mensen simpele games spelen op hun iPhone. PS4 verkoopt (nog) helemaal niet goed in Japan. Dit is eigenlijk de eerste TGS waar een aantal exclusieve titels zoals Yakuza 6 aangekondigd zijn, hiervoor waren de meeste games nog PS3/PS4.
Cosplayer (niet alleen gamefiguren) zien er niet zozeer nep uit, maar levensecht. Dit omdat als Japanners een hobby hebben, ze deze echt serieus nemen. Ze doen niks half. Of je doet het perfect, of niet. Zie ook de hele autocustomize scene. Wij gaan vaak in de natuur wandelen in Japan, en dat zien we mensen rondlopen die eruit zien alsof ze Mt. Everest gaan beklimmen, terwijl wij rondlopen in onze gympen met een flesje water.
Het beeld van de gemiddelde Japanners van volwassen gamers? Toch wel otaku (nerd) of hikikomori (kluizenaar). Het wordt in het westen "normaler" gevonden. Maar zoals gezegd, dat komt dus omdat Japanners niks met mate doen. Als je gewoon naast je baan, studie of gezinsleven een paar uur per week wilt gamen doe je dat daar in de trein op je telefoon. Niet thuis achter de TV.
[ Bericht 2% gewijzigd door Aurelius op 19-09-2016 09:59:01 ]
Bedankt voor je uitgebreide bericht. Interessante kijk op de cultuur. Ik benieuwd hoe Japan zich de komende jaren gaat ontwikkelen. Ik kan me namelijk niet voorstellen dat het land ten onder gaat aan vergrijzing, sociale isolatie en werkdruk, terwijl iedereen blijft lachen op evenementen als deze. Wellicht wordt Japan het eerste land met een antwoord op de sociale en culturele problemen die we in het westen ook kennen.quote:
Mijn ervaring is dat volwassen gamers in Japan echt een niche zijn...
...Niet thuis achter de TV.
Ik denk dat dit soort topics ook bijdragen aan de beeldvorming van veel mensen over Japan. Daarom ben ik altijd benieuwd hoe het land nu 'echt' in elkaar steekt. (Het komt er maar niet van om zelf op reis te gaan.).
voor van alles en iedereen. Het was ook wel te vinden bij de event-kalenders in Tokio en aangeplakte posters bij Familiemart en zo. Maar vooral veel gamenerds natuurlijk. Er was ook een hoek om kleine kinderen te vermaken, plus een aparte puberafdeling met games zonder geweld, seks of wat dan ook. Denk aan PES, NBA, en de altijd leuke ritmespellen. Indies en VR, en ook een zooi love-simulators voor de zou ik zeggen puberende meid. Maar er stonden ook volwassen vrouwen...scholen lieten er ook hun projecten zien en proberen mensen naar hun opleiding te laten komen. Dus ja, nogal breed.quote:
Ik ben wel benieuwd...
Hoe wordt de Tokyo Game Show door Japanners zelf ervaren? Wordt het gezien als iets voor jongeren, nerds en mannen, of spreekt het een bredere doelgroep aan? Hoe vinden Japanners de tijd en het geld om zo'n evenement te bezoeken, gezien de beruchte werkcultuur en de hoge vaste lasten?
De cosplay is leuk om te zien, maar die meisjes doen me ook denken aan opgezette wassen beelden en opblaaspoppen om nerds te verleiden tot aankopen, een beetje beledigend zeg maar.
Over die werkdruk: Het is niets voor niets op zondag het drukst, dit jaar meer dan 100.000 bezoekers. Geld hebben de mensen die komen wel, maar dat komt door de generatie die thuis woont tot op late leeftijd. Wat Aurelius hierboven al zei. Dat scheelt enorm in die hoge lasten. Een toegangskaartje is 50 Euro, de trein vanuit het centrum 5 euro. Niet zo enorm hoge drempel dus. En dan de merchandise...
Sommige cosplayers/booth babes staan er puur om aan te prijzen, anderen om echt te cosplayen. Het was druk in de buiten de toegewezen hal voor de amateur cosplayers. ik sprak iemand uit Polen, die vooral hiervoor naar Japan kwam en daarna nog even Tokio ging bekijken. Een ander kwam uit Australi. Die vinden het inleven in zo'n figuur en de aandacht kicken en hebben geen product aan te prijzen. Overigens zie je langzamerhand in Keulen tijdens gamescom steeds meer cosplay. E3 wat minder, maar dat komt ook omdat je als publiek niet naar binnen mag. Dus er staan er een paar voor de ingang. Maar comic-cons in Amerika zijn weer enorm druk met superhelden. Dus het gaat echt wel verder dan alleen Japan. Maar in Japan is het een dingetje om iets ook meteen goed te doen.
Zo ja: Foto?
Komt er nog aan, maar ik gooi de ogen nog maar even dicht. Donderdag weer werken, dacht ik nog optimistischquote:Op dinsdag 20 september 2016 03:30 schreef Amarantha het volgende:
Heb je nog leuke dingen gekocht?
Zo ja: Foto?
Fysiek aanwezig zijn, gok ik ....Tofquote:
[..]
Komt er nog aan, maar ik gooi de ogen nog maar even dicht. Donderdag weer werken, dacht ik nog optimistisch
Slaap lekker.Hoax!quote:
[..]
Komt er nog aan, maar ik gooi de ogen nog maar even dicht.
kloptquote:
Hij slaapt nooit. Geloof me, ik ben 11 jaar met hem getrouwd en ik heb hem nog nooit slapend gezien. Het stuitert maar door.quote:
geen idee, wel kunststof kozijnen iig.quote:
Matige prioriteiten stel je...quote:
Anyway, deze unsticky?
Dat eten in Japan ziet er smakelijk uit