FOK! goes Tokyo Game Show 2016

Die foto is wel stiekem ja, het mocht dus niet, net zoals in de arcades. Vooral daar zag je iedereen gewoonweg foto's maken dus daar viel ik dan wat minder op

Het is 5:50am en ik ga al naar een winkelcentrum. Om in een rij te staan voor kaartjes. Ik lijk wel gek tot overmaat van ramp regent het ook pijpenstelen . Paraplu mee en gaan! Waarom? Als het lukt zal ik het laten zien

Ik ben niet de enige. Regen of geen regen...

quote:

Op dinsdag 13 september 2016 01:10 schreef chibibo het volgende:
Ga je ook naar het Kirby Cafe?

Lol, laat ik daar nu vandaag heen zijn gegaan. Zie hieronder

De uitdaging: het Kirby Café binnenkomen. Maar waarom is dat een uitdaging, vraag je je af? Nou, het is een tijdelijk restaurant op de vierde verdieping van de Tokyo Skytree. En nu wil het dat zo gauw iets tijdelijk is, er belachelijke rijen vormen in Japan. Als in: we gaan een ticketsysteem regelen zodat wie het eerst komt, in dit geval letterlijk het eerst maalt. Er zijn dus tickets op de dag zelf te verkrijgen met daarop een tijd (bijvoorbeeld van 11 tot 12) en een volgnummer.



Dus ik stond 5:30 op om te zorgen dat ik vroeg voor het winkelcentrum zou staan om zo'n ticket te bemachtigen. Jullie hebben de foto in een eerdere post al gezien: ik was niet de eerste om 7:00, verre van zelfs. De rij stopte achter me, want anders zou de bushalte en het treinstation opstopping krijgen. Die rij werd dus aan de andere kant van het gebouw voortgezet. Overal mensen die iedereen naar de juiste rij begeleidt, het is eigenlijk te bizar voor woorden. Wat ik niet snap is dat ze kaartjes hebben met daarop een tijd en een volgnummer. Waarom laat je mensen in de stromende regen wachten terwijl je gewoon ook die kaartjes al kan uitdelen aan diegene die er al zijn? Nee, er werd zelfs iemand die #3 was in de rij niet goed en die werd met een rolstoel weggebracht. Nou ja, na een tweede keer dat hij niet goed werd, want hij moest en zou naar het Kriby Café. Meer diehard dan dat krijg je ze niet. Ook lullig, want hij moet er wel om 5 uur of zo al daar zijn geweest om zo voor in die rij te kunnen staan.

Om 9 uur delen ze dan toch eindelijk de tickets uit. Als ik aan de beurt ben vraag ik of dit ticket ook geldig is voor de pop-up Kirby Shop, die ook in de Skytree te vinden is. Nee, de rij daarvoor staat ergens anders. Wachtrijen, ik begrijp ze niet. Eerst is het al wachten om het wachten, en nu weer rijen maken om er maar rijen te laten zijn. Gelukkig staat er welgeteld één persoon voor me in de Kirby Shop-rij, dus het valt mee. Van 10:30 tot 11:00 mag ik shoppen, en om de prachtieg tijd van 12:00 tot 13:00 lunchen. Mooi uitgemikt dus.

Het shoppen, of beter gezegd, de organisatie eromheen is bijzonder te noemen. Ja hoor, iedereen van dezelfde tijd wordt bij elkaar geroepen en we moeten drie rijen vormen op volgnummer. De tweede en derde rij moeten mee om achter een lintje te gaan staan, de eerste rij met de laagste volgnummers worden naar de ingang begeleidt. Fantastisch en super-eerlijk dus. Daarna loopt het snel door, dus drie minuten later sta ik in de winkel. Telefoonhoesjes, t-shirts, tassen, buttons, onderzetters, postkaarten, er is van alles. En Japanners hebben geld om te laten rollen en pleuren alles in hun boodschappentas. Ik heb het bescheiden gehouden, maar na deze wachtrij-exercitie kon ik toch niet met lege handen de winkel uit gaan. Dat werd een tas vol met hebbedingetjes met natuurlijk de roze bol in de hoofdrol.





Goed, even op een bankje wachten op de volgende wachtrij: het restaurant. Want daar aan gekomen gaat het weer op volgnummer. Een medewerkster gaat iedereen langs en shuffelt met mensen zodat het allemaal op volgorde staat. Daarna krijgt iedereen een menukaart en als je bijna aan d ebeurt bent wordt de bestelling opgenomen. Efficientie, daar draait het om. Gelukkig staan we onder een afdak, zodat de paraplu eens weg kan. Twintig minuten later ben ik binnen. In dit restaurant krijg je een exclusieve Kirby-goodie als je een hoofdmenu bestelt. DIe krijg je in een zakje bij binnenkomst. Er zijn er zeven te verzamelen, maar daar ga ik niet aan beginnen, want het zijn namelijk niet eens kleine porties.






Aan de tafel krijg ik mijn cocktail met een kleurtje. En Kirby-toverstaf als roerstaaf. Om daarna Wadle Dee-beef als hoofdgerecht te krijgen. Nou Iteejer, je vroeg me of ik nog iets met ogen had gegeten: bij dezen. Bij de eerste hap voel je je toch een moordenaar. Als dessert heb ik natuurlijk de roze bol die kawaii uitschreeuwt. In de vorm van een pannenkoek. En weer, iedereen die het mes erin steekt zie je enigszins beteuterd kijken. We zijn allemaal Kirby-moordenaars. Het smaakt zo zoet als wat, maar wat verwacht je van een Japans dessert?





De setting, het menu, alles is Kirby. En hoewel het eten geen topkwaliteit is, is het iets dat ik niet had willen missen. Soms zo efficient, soms ook totaal niet (waarom met de kaartjes in je hand uren wachten om ze daarna uit te delen aan de mensen in volgorde van opkomst?). Niemand zeurt, iedereen wacht geduldig. Tussen de Kirby-momenten door ben ik nog even naar het Pokémon Center geweest, een verdieping hoger. In Japan schaamt niemand zich om een gamer te zijn, dus ik ben niet eens de oudste daar. Kom Nintendo Nederland, maak ook eens een pop-up Kirby Café in Nederland. En als je toch bezig bent: Pokémon Centers in Japan zijn enorm druk. In Nederland verwacht ik met de huidige rage niets anders.

Ik zit er klaar voor:

Toch mooi, je voelt het gebouw wat wiebelen en dat is het.

http://bnonews.com/news/index.php/mobile/id5126

quote:

Op dinsdag 13 september 2016 21:38 schreef DeZwabber het volgende:

[..]

Is die Kirby Nendoroid van jezelf of staan die daar gewoon los op tafel?

Die staan er op tafel voor de (foto) sier.

Eerste bezoekers nemen het mee, gok ik