R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Doorgaan, stoppen of alles compleet omgooien?
Het leven is lijden. Op een bepaalde manier lijden we allemaal elke dag. Als je er voor kiest om te reizen zou ik je aanraden dit boek te lezen: Boeddhisme in het dagelijkse leven - Nathalie Chasseriau niet omdat ik wil dat je je bekeert tot het boeddhisme maar, misschien als je een paar dingen uit dat boek haalt en toepast in je leven zul je misschien een andere kijk hebben erop. Succes ermee!
“I mean, you could claim that anything's real if the only basis for believing in it is that nobody's proved it doesn't exist!”
quote:Op dinsdag 6 september 2016 00:12 schreef hermeliengriffel het volgende:
Het leven is lijden. Op een bepaalde manier lijden we allemaal elke dag. Als je er voor kiest om te reizen (of niet ervoor kiest) zou ik je aanraden dit boek te lezen: Boeddhisme in het dagelijkse leven - Nathalie Chasseriau niet omdat ik wil dat je je bekeert tot het boeddhisme maar, misschien als je een paar dingen uit dat boek haalt en toepast in je leven zul je misschien een andere kijk hebben erop. Succes ermee!
“I mean, you could claim that anything's real if the only basis for believing in it is that nobody's proved it doesn't exist!”
Dat is dan ook je grote denkfout...quote:
[..]
Ik heb niet het idee dat zo'n realistisch doel life changing gaat zijn en dat is wel wat ik nodig heb
het is volledig interssant wat je vooraf 'denkt' dat iets met je leven gaat doen... het is sowieso al oninterssant om vooraf te willen 'plannen' hoe je je leven zou willen veranderen..
en vooraf te gaan stellen wat er dan precies zou moeten gebeuren volgens jou.
belangrijk is initieel vooral dat je domweg bepaalde dingen onderneemt, en vervolgens openstaat voor de veranderingen de mogelijk daarna kunnen optreden .. ook die die je niet vooraf 'ingepland' had.
Je kunt nu niet vooraf vastleggen wat gaat gebeuren, nmaar wat je zult moeten leren is je open te stellen voor een misschien wat minder vooruit geplande toekomst.
Als ik je posts lees; lees ik vooral iemand die vastzit in een saai en voledig vastgeregeld leven.. en die vervolgens vlucht in fantasieen om dat ales in ene volledig en radikaal om te goien, en die dat daarna niet doet omdat dat ook veels te extreme fantasieen zijn.
Wat je eerst moet leren is gewoon af te stappen van het idee dat alles vooruit te plannen en regelen is.
Dat gaat niet zo makkelijk met extreme stappen (de kans is groot dat juist dat misgaat en op een teleursteling uitloopt, juist omdat zulke dingen niet lopen zoals jij ze vooraf 'plant').
Net als met zwemmen.. dat leer je ook niet door gewoon in een keer in het diepe te springen;
Ook een verandering in je levensinstelling moet je stapsgewijs aangaan.
een grote reis maken, wilde natuur beleven, een volledig andere cultuur kennenleren geeft je meestal niet zomaar direkt het gevoel van 'onoverwinnelijkheid' ...quote:... en op z'n minst tijdelijke een gevoel van onoverwinnelijkheid geven.
Wil je gewoon instant dit gevoel eventjes beleven zou ik eeder drugs aanraden...
als je het 'makkelijk' wil, kun je dat ook chemisch opwekken... dat is de quick-and-dirty manier als je een bepaald gevoel zomaar eventjes wil opwekken.
Wil dat je dat me een andere levensstijl ervaren; denk ik dat je meer eraan zult hebben ook momenten van volledige onzekerheid en juist enorme nederigheid leren door te komen.
Zeker bv de wereld leren kennen in een lange reis, andere culturen dieper kennenleren leert je initieel namelijk eerst dat.
Het is geen 'snelle' belevenis die je instant kunt opwekken.
Zeker als je bepaalde zeer arme landen wilt bezoeken of grote natuurgebieden leer je eerst al je 'zekerheden' in vrage te stellen en vaak zie je ook een hoop dingen die initieel helemaal niet zo 'leuk' zijn.
(bv een and als india dat zeer geliefd is bij veel 'esotherische zoekers' wekt ook een hoop afkeer en repulsie op;;; het is ook een ongelooflijk vies en ook onprettig land)
[ Bericht 25% gewijzigd door RM-rf op 06-09-2016 09:33:58 ]
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Het is heel simpel. Niemand weet waar je je leven voor inruilt als je dood gaat. Misschien is er niks na de dood, misschien is het beter na de dood maar misschien is het zelfs ellendiger na de dood.
Omdat het leven je geschonken is kan je het beste er maar wat van maken, of depressief gezegd, het maar uitzitten.
Ik heb ook rare dingen gedacht, maar sommige dingen zou ik niet willen missen of opgeven, en voor wat geef je het dan eigenlijk op? Dat weet je niet.
Kleine dingen kunnen al heeeeeel mooi zijn vind ik. Bijvoorbeeld hoe de zon door de bomen lichtval maakt op een meertje het klinkt
maar ik meen het wel echt
Omdat het leven je geschonken is kan je het beste er maar wat van maken, of depressief gezegd, het maar uitzitten.
Ik heb ook rare dingen gedacht, maar sommige dingen zou ik niet willen missen of opgeven, en voor wat geef je het dan eigenlijk op? Dat weet je niet.
Kleine dingen kunnen al heeeeeel mooi zijn vind ik. Bijvoorbeeld hoe de zon door de bomen lichtval maakt op een meertje het klinkt
maar ik meen het wel echt
een geschenk kun je weigeren, het leven niet. opgelegd lijkt me daarom een passender term.quote:
Het is heel simpel. Niemand weet waar je je leven voor inruilt als je dood gaat. Misschien is er niks na de dood, misschien is het beter na de dood maar misschien is het zelfs ellendiger na de dood.
Omdat het leven je geschonken is kan je het beste er maar wat van maken, of depressief gezegd, het maar uitzitten.
Ik heb ook rare dingen gedacht, maar sommige dingen zou ik niet willen missen of opgeven, en voor wat geef je het dan eigenlijk op? Dat weet je niet.
Kleine dingen kunnen al heeeeeel mooi zijn vind ik. Bijvoorbeeld hoe de zon door de bomen lichtval maakt op een meertje het klinkt
en er wat van maken is een erg vage omschrijving, en makkelijker gezegd dan gedaan als je het super kut vindt om te doen.
Je kunt om de zoveel weken zo'n topic blijven openen of inderdaad het roer eens goed omgooien. Ik zou voor dat laatste gaan.
Opgelegd, dat klinkt behoorlijk ondankbaar. Ik blijf er maar bij dat het mij geschonken is door mijn ouders. Iets wat je geschonken is kan je later ook toch weggooien.quote:
[..]
een geschenk kun je weigeren, het leven niet. opgelegd lijkt me daarom een passender term.
en er wat van maken is een erg vage omschrijving, en makkelijker gezegd dan gedaan als je het super kut vindt om te doen.
Verder is juist het hele punt van mijn verhaal dat je niet weet wat er na de dood komt. Dus dan kan je net zo goed dit leven uitzitten en dan na 80 jaar erachter komen dat bijvoorbeeld het leven na de dood nog slechter is.Straks pleeg je zelfmoord op je 16de en kom je in een of ander hellhole terecht terwijl je dus nog misschien 60/70 jaar op aarde had kunnen zijn.
Makkelijker gezegd dan gedaan heeft trouwens bijna betrekking op alles, aangezien iedereen hier op z’n toetstenbord advies geeft. Het echte leven is nooit makkelijk. Zelfs bij mensen waar je denkt dat die het goed voor elkaar hebben gaat dat bijna nooit op. Iedereen maakt dingen mee en het ligt aan jezelf hoe zwaar je eraan tilt.
waarom zou je dankbaar zijn voor het bestaan als je daarmee ongelukkig bent, en zelfs zo ver bent dat je denkt daaraan met geweld een eind te maken?quote:
[..]
Opgelegd, dat klinkt behoorlijk ondankbaar. Ik blijf er maar bij dat het mij geschonken is door mijn ouders. Iets wat je geschonken is kan je later ook toch weggooien.
Verder is juist het hele punt van mijn verhaal dat je niet weet wat er na de dood komt. Dus dan kan je net zo goed dit leven uitzitten en dan na 80 jaar erachter komen dat bijvoorbeeld het leven na de dood nog slechter is.Straks pleeg je zelfmoord op je 16de en kom je in een of ander hellhole terecht terwijl je dus nog misschien 60/70 jaar op aarde had kunnen zijn.
Makkelijker gezegd dan gedaan heeft trouwens bijna betrekking op alles, aangezien iedereen hier op z’n toetstenbord advies geeft. Het echte leven is nooit makkelijk. Zelfs bij mensen waar je denkt dat die het goed voor elkaar hebben gaat dat bijna nooit op. Iedereen maakt dingen mee en het ligt aan jezelf hoe zwaar je eraan tilt.
je argument dat je niet weet wat er komt gaat niet op. er zijn dan namelijk 2 opties: a) het is slechter of b) het is beter. dus het kan net zo goed zijn dat je die 60 jaar ongelukkig uitzit terwijl je bij zelfdoding niet langer (of minder dan voorheen) hoeft te lijden.
nou ik vind een vage omschrijving als er wat van moeten maken heel makkelijk gezegd, maar geen enkele betekenis hebben. dan kun je iemand die ongelukkig is net zo goed adviseren dat ie moet ophouden met ongelukkig zijn. het gaat erom hoe je dat voor elkaar krijgt.
en je hebt het over het voor elkaar hebbe en gebeurtenissen die het leven zwaar maken, maar dat is niet per se wat mensen ongelukkig maakt. het bestaan zelf, de zinloosheid en de leegte ervan, het opvullen met onzin en daarvan de waarde maar moeten inzien, dat is niet te veranderen.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 06-09-2016 15:22:14 ]
Het is dan ook hoe ik er tegenaan kijk, en dit wil ik graag delen want wellicht heeft TS hier wat aan.
Aangezien je niet “even” kan kijken hoe het leven is na de dood weet je dus nooit of je de juiste keuze hebt gemaakt als je zelfmoord pleegt. Wat je wel weet is dat iedereen uiteindelijk toch dood gaat. Dus mijn beredenering is dat je dit leven gewoon volmaakt, ongeacht hoe kut het ook is. Ik zeg ook niet dat dit moet maar dit is hoe ik het uiteindelijk voor mijzelf bedacht heb.
Dankbaar zijn voor het leven dat je hebt op aarde, dus plat gezegd, het ademen, kijken, horen en voelen moet je sowieso zijn. Hoe het leven zich verder ontpopt en verloopt kan inderdaad een regelrechte hel zijn. Hier moet je dan je uiterste best aan doen om dit te veranderen.
Aangezien je niet “even” kan kijken hoe het leven is na de dood weet je dus nooit of je de juiste keuze hebt gemaakt als je zelfmoord pleegt. Wat je wel weet is dat iedereen uiteindelijk toch dood gaat. Dus mijn beredenering is dat je dit leven gewoon volmaakt, ongeacht hoe kut het ook is. Ik zeg ook niet dat dit moet maar dit is hoe ik het uiteindelijk voor mijzelf bedacht heb.
Dankbaar zijn voor het leven dat je hebt op aarde, dus plat gezegd, het ademen, kijken, horen en voelen moet je sowieso zijn. Hoe het leven zich verder ontpopt en verloopt kan inderdaad een regelrechte hel zijn. Hier moet je dan je uiterste best aan doen om dit te veranderen.
Kun je niet ergens wat vrijwilligers werk doen in de buurt, of iets wat je enigszins interessant vindt.
Muziek maken vond je al leuk, wellicht kun je bij een lokaal poppodium als vrijwilliger aan de slag ofzoiets.
Als je bijvoorbeeld 2 keer per week uit je dagelijkse sleur komt, scheelt dat al enorm.
Muziek maken vond je al leuk, wellicht kun je bij een lokaal poppodium als vrijwilliger aan de slag ofzoiets.
Als je bijvoorbeeld 2 keer per week uit je dagelijkse sleur komt, scheelt dat al enorm.
٩๏̯͡๏)۶
Dat wil ik helemaal niet. Het enige dat ik wil, is dat er iets gaat veranderen. Hoe m'n leven er precies uit zou moeten zien weet ik niet, heb ik hier ook niet besproken. Ik wil alleen het huidige leven niet meer.quote:
[..]
Dat is dan ook je grote denkfout...
het is volledig interssant wat je vooraf 'denkt' dat iets met je leven gaat doen... het is sowieso al oninterssant om vooraf te willen 'plannen' hoe je je leven zou willen veranderen..
Is dat dan niet precies wat ik wil? Ik wil een keer wat groots ondernemen, iets wat nauwelijks echt te plannen is en waarvan ik geen idee heb hoe dat precies gaat lopen. In die hoop dat er iets gaat veranderen, maar niet hoe dat precies moet gaan.quote:en vooraf te gaan stellen wat er dan precies zou moeten gebeuren volgens jou.
belangrijk is initieel vooral dat je domweg bepaalde dingen onderneemt, en vervolgens openstaat voor de veranderingen de mogelijk daarna kunnen optreden .. ook die die je niet vooraf 'ingepland' had.
Heb je dan een suggestie wat ik wel zou moeten doen? Ipv alleen maar zeggen dat ik iets niet moet doen.quote:Je kunt nu niet vooraf vastleggen wat gaat gebeuren, nmaar wat je zult moeten leren is je open te stellen voor een misschien wat minder vooruit geplande toekomst.
Als ik je posts lees; lees ik vooral iemand die vastzit in een saai en voledig vastgeregeld leven.. en die vervolgens vlucht in fantasieen om dat ales in ene volledig en radikaal om te goien, en die dat daarna niet doet omdat dat ook veels te extreme fantasieen zijn.
Wat je eerst moet leren is gewoon af te stappen van het idee dat alles vooruit te plannen en regelen is.
Dat gaat niet zo makkelijk met extreme stappen (de kans is groot dat juist dat misgaat en op een teleursteling uitloopt, juist omdat zulke dingen niet lopen zoals jij ze vooraf 'plant').
Net als met zwemmen.. dat leer je ook niet door gewoon in een keer in het diepe te springen;
Ook een verandering in je levensinstelling moet je stapsgewijs aangaan.
[..]
Dat lijkt me nou inderdaad precies wat ik wil. Ipv de zekerheden en de ongelooflijke sleur die het normale Nederlandse leven met zich meebrengt een keer in een heel andere omgeving komen. Waar de eerste behoefte veel dichter bij overleven ligt dan wat ik nu doe, waar ik me druk maak over het afbetalen van een huis en het regelen van een pensioen. Ik zou liever in een enorm gebergte lopen en me afvragen of ik het volgende dorp haal voor het donker wordt. Dat lijkt me veel overzichtelijker.quote:een grote reis maken, wilde natuur beleven, een volledig andere cultuur kennenleren geeft je meestal niet zomaar direkt het gevoel van 'onoverwinnelijkheid' ...
Wil je gewoon instant dit gevoel eventjes beleven zou ik eeder drugs aanraden...
als je het 'makkelijk' wil, kun je dat ook chemisch opwekken... dat is de quick-and-dirty manier als je een bepaald gevoel zomaar eventjes wil opwekken.
Wil dat je dat me een andere levensstijl ervaren; denk ik dat je meer eraan zult hebben ook momenten van volledige onzekerheid en juist enorme nederigheid leren door te komen.
Wellicht dat het ook een aantal keer fout gaat en dat het echt overleven wordt, maar op de een of andere manier trekt me dat risico op echt afzien ook wel weer.
quote:Zeker bv de wereld leren kennen in een lange reis, andere culturen dieper kennenleren leert je initieel namelijk eerst dat.
Het is geen 'snelle' belevenis die je instant kunt opwekken.
Zeker als je bepaalde zeer arme landen wilt bezoeken of grote natuurgebieden leer je eerst al je 'zekerheden' in vrage te stellen en vaak zie je ook een hoop dingen die initieel helemaal niet zo 'leuk' zijn.
(bv een and als india dat zeer geliefd is bij veel 'esotherische zoekers' wekt ook een hoop afkeer en repulsie op;;; het is ook een ongelooflijk vies en ook onprettig land)
Ik geloof niet dat zoiets echt veel zal veranderen eerlijk gezegd. Het is een langdurig probleem. Iets waar ik al m'n hele leven last van heb. Dus het is meer dan de dagelijkse sleur van een gemiddelde volwassene in een rijk land.quote:
Kun je niet ergens wat vrijwilligers werk doen in de buurt, of iets wat je enigszins interessant vindt.
Muziek maken vond je al leuk, wellicht kun je bij een lokaal poppodium als vrijwilliger aan de slag ofzoiets.
Als je bijvoorbeeld 2 keer per week uit je dagelijkse sleur komt, scheelt dat al enorm.
Wellicht een verschil met vroeger is, dat er toen meer uitzicht was op een verandering met de hoop dat ook m'n gevoel zou veranderen. Op de basisschool kon ik uitkijken naar de middelbare school, daarna naar de universiteit, toen naar een stage (overigens een periode in het buitenland), vervolgens naar een werkend leven. Nu is dat uitzicht er niet, dus ook het uitzicht op verandering niet. Ik kan me zelf niet eens valse hoop voorhouden in dit leven, omdat er de komende 40 jaar in feite geen significante verandering in kom, zolang ik zelf niet iets radicaals doe.
Dus je hebt jezelf je leven lang op de been gehouden door een vooruitzicht naar later, later als het beter wordt/later als het verandert? Dus je bent nog nooit in het hier en nu tevreden of gelukkig geweest met wie of wat dan ook?
The love you take is equal to the love you make.
ik heb juist duidelijk aangegeven dat je beter iets haalbaars kunt doen dan te fantaseren over 'grote' zaken...quote:
Heb je dan een suggestie wat ik wel zou moeten doen? Ipv alleen maar zeggen dat ik iets niet moet doen.
Vervolgens wijs je dat idee om iets haalbaars te doen af, omdat dat allemaal je niet 'groot' genoeg en je juist wil fantaseren over extreme zaken.
en het resultaat is .... Dat je dus helemaal niks doet en zit te miepen over 'dat er maar niks verandert in je leven en dit een sleur is'.
Je leven veranderen begint bij kleine zaken en de eerste stap zetten..
Niet bij 'dromen over die enorm grote verandering die je ooit gaat ondernemen, maar tegelijk ook de ballen niet voor hebt omdat je 'nooit' iets wrkelijk doet.
Eerlijk gezegd vind ik je maar een slappeling en dramaqueen..
zelfs die beweringen over 'er een einde aan maken' is vooral aandacht-zoekerij omdat je helemaal niks doet...
als dat je zo aantrekt, zou je wel eens een keer iets gaan doen en je niet uitvluchten bedenken om het uiteindelijk toch niet te doen...quote:... maar op de een of andere manier trekt me dat risico op echt afzien ook wel weer.
Ik denk dat je het enkel aantrekkelijk vind om lekker thuis te zitten fantaseren en je te beklagen over 'hoe rot je leven wel niet is'.
niet daadwerkelijk in de vrije natuur, in de 'middle-of-nowhere' staan of ontberingen beleven, maar erover nadenken en je voorstellen 'hoe leuk dat wel niet is'.
Iemand die aan de rand van een zwembad staat en hard roept 'hoe graag hij wel niet een rondje zou willen zwemmen'.. en als je dan zegt dat hij in het water moet springen, zegt hij "maar misschien is het water wel koud"
[ Bericht 9% gewijzigd door RM-rf op 07-09-2016 12:22:03 ]
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Maar even concreet nu: heb je een idee in welk land (of op welk continent) je zou willen rondreizen?quote:
Dat lijkt me nou inderdaad precies wat ik wil. Ipv de zekerheden en de ongelooflijke sleur die het normale Nederlandse leven met zich meebrengt een keer in een heel andere omgeving komen.
Dan kunnen we daar de levenskosten van afleiden, en zien wat haalbaar is.
Geinspireerd door historische gebeurtenissen en karakters. Dit werk van fictie was ontworpen, ontwikkeld en geproduceerd door een multicultureel team van verschillende religies en geloven.
Gooi het roer compleet om. Zet je huis alvast in de koop en maak een globale planning van wat je nog wilt zien in de wereld.
Een jaar of twee tussenuit gaat echt niet een drastische negatief effect hebben op je werkende leven, ervan uitgaande dat je gezond terugkomt. Je miept net zoals de studenten die moord en brand schreeuwen bij een studievertraging van een paar jaar. Dat je achterloopt op je leeftijdsgenoten, moet je voor lief nemen, maar daar in plaats heb jij wel een wereldreis gemaakt. Heb je ook eens iets te vertellen op een feestje
.
Kruip achter de computer, zoek uit wat je leuk lijkt, boek je ticket naar je eerste bestemming, en zet je huis op Funda. Fantaseer over de mogelijkheden die de wereld te bieden heeft. Wanneer het huis is verkocht zeg je je baan op. Hup, verruil je dagelijkse stramien voor avontuur. Je hebt serieus niets substantieel te verliezen. Het huis is nog niet afbetaald en wie werkt voor eeuwig voor 1 baas tegenwoordig? En wat heb je aan een huis en een baan wanneer je op pad wilt? Doe gewoon wat je voor een hele lang tijd over gedroomd en gefantaseerd hebt. Je hebt geen kinderen en een vrouw waar je voor hoeft te zorgen, dus doe je voordeel mee, anders ben je voor niks zo risicomijdend. En niet zo bang zijn voor wat als je opeens wel zin in hebt in het leven na je reis, alleen maar mooi meegenomen, want je denkt nu aan zelfdoding, wat bijna nooit een goed idee is. Gast, je woont in Nederland. Niemand met een gezond verstand verhongert hier, zeker niet iemand met universitair opleiding met een aantal jaar werkervaring in de technische sector. We hebben hier bijstand weet je nog, die weet je vast wel te vinden, voor het geval de economie niet meezit.
[ Bericht 1% gewijzigd door wiskundenoob op 07-09-2016 14:26:35 ]
Een jaar of twee tussenuit gaat echt niet een drastische negatief effect hebben op je werkende leven, ervan uitgaande dat je gezond terugkomt. Je miept net zoals de studenten die moord en brand schreeuwen bij een studievertraging van een paar jaar. Dat je achterloopt op je leeftijdsgenoten, moet je voor lief nemen, maar daar in plaats heb jij wel een wereldreis gemaakt. Heb je ook eens iets te vertellen op een feestje
.Kruip achter de computer, zoek uit wat je leuk lijkt, boek je ticket naar je eerste bestemming, en zet je huis op Funda. Fantaseer over de mogelijkheden die de wereld te bieden heeft. Wanneer het huis is verkocht zeg je je baan op. Hup, verruil je dagelijkse stramien voor avontuur. Je hebt serieus niets substantieel te verliezen. Het huis is nog niet afbetaald en wie werkt voor eeuwig voor 1 baas tegenwoordig? En wat heb je aan een huis en een baan wanneer je op pad wilt? Doe gewoon wat je voor een hele lang tijd over gedroomd en gefantaseerd hebt. Je hebt geen kinderen en een vrouw waar je voor hoeft te zorgen, dus doe je voordeel mee, anders ben je voor niks zo risicomijdend. En niet zo bang zijn voor wat als je opeens wel zin in hebt in het leven na je reis, alleen maar mooi meegenomen, want je denkt nu aan zelfdoding, wat bijna nooit een goed idee is. Gast, je woont in Nederland. Niemand met een gezond verstand verhongert hier, zeker niet iemand met universitair opleiding met een aantal jaar werkervaring in de technische sector. We hebben hier bijstand weet je nog, die weet je vast wel te vinden, voor het geval de economie niet meezit.
[ Bericht 1% gewijzigd door wiskundenoob op 07-09-2016 14:26:35 ]
Dat is toch geen suggestie. Noem eens iets concreets dat ik dan zou moeten doen. Iets dat dus volgens jou haalbaar is en toch ondernemend genoeg.quote:
[..]
ik heb juist duidelijk aangegeven dat je beter iets haalbaars kunt doen dan te fantaseren over 'grote' zaken...
Ja man, dat is heel aantrekkelijk.quote:Vervolgens wijs je dat idee om iets haalbaars te doen af, omdat dat allemaal je niet 'groot' genoeg en je juist wil fantaseren over extreme zaken.
en het resultaat is .... Dat je dus helemaal niks doet en zit te miepen over 'dat er maar niks verandert in je leven en dit een sleur is'.
Je leven veranderen begint bij kleine zaken en de eerste stap zetten..
Niet bij 'dromen over die enorm grote verandering die je ooit gaat ondernemen, maar tegelijk ook de ballen niet voor hebt omdat je 'nooit' iets wrkelijk doet.
Eerlijk gezegd vind ik je maar een slappeling en dramaqueen..
zelfs die beweringen over 'er een einde aan maken' is vooral aandacht-zoekerij omdat je helemaal niks doet...
[..]
als dat je zo aantrekt, zou je wel eens een keer iets gaan doen en je niet uitvluchten bedenken om het uiteindelijk toch niet te doen...
Ik denk dat je het enkel aantrekkelijk vind om lekker thuis te zitten fantaseren en je te beklagen over 'hoe rot je leven wel niet is'.
quote:niet daadwerkelijk in de vrije natuur, in de 'middle-of-nowhere' staan of ontberingen beleven, maar erover nadenken en je voorstellen 'hoe leuk dat wel niet is'.
Iemand die aan de rand van een zwembad staat en hard roept 'hoe graag hij wel niet een rondje zou willen zwemmen'.. en als je dan zegt dat hij in het water moet springen, zegt hij "maar misschien is het water wel koud"
Ik houd veel van natuur en met name bergen en woestijnlandschappen. Zuid-Amerika lijkt me heel tof, vooral Patagonië en ook het noorden van Chili en Bolivia. Een reis door de Himalaya lijkt me ook heel vet.quote:
[..]
Maar even concreet nu: heb je een idee in welk land (of op welk continent) je zou willen rondreizen?
Dan kunnen we daar de levenskosten van afleiden, en zien wat haalbaar is.
Ga dan eens eerst een huttentocht maken of een simpele trekking. Geniet ervan en als het je bevalt kun je vaker.quote:
[..]
Ik houd veel van natuur en met name bergen en woestijnlandschappen. Zuid-Amerika lijkt me heel tof, vooral Patagonië en ook het noorden van Chili en Bolivia. Een reis door de Himalaya lijkt me ook heel vet.
Chili is echt prachtig en patagonie moet geweldig zijn (niet geweest). Maar ook in de alpen kun je prachtige tochten maken (maar het seizoen is al zo goed als voorbij. Dus ik zou iets plannen waar het seizoen/weer komende tijd een beetje meezit.
Whatever...
Niet echt denk ik. Dat betekent niet gelijk dat ik helemaal nooit even blij geweest ben of nooit iets heb gedaan dat ik leuk vond. Maar gemiddeld genomen ben ik altijd wel vrij ongelukkig geweest. Ik weet ook niet heel goed waarom. Ik heb ook periodes gehad waarin ik wel vrienden had, bijvoorbeeld de eerste helft van m'n studententijd. Maar ook toen was ik ongelukkig zonder echt duidelijk aanwijsbare reden. De eerste keer dat ik aangegeven heb dat ik niet meer wilde leven was toen ik 3 jaar was volgens m'n ouders. De eerste keer die ik me kan herinneren was op m'n 6e.quote:Op dinsdag 6 september 2016 23:11 schreef Lienekien het volgende:
Dus je hebt jezelf je leven lang op de been gehouden door een vooruitzicht naar later, later als het beter wordt/later als het verandert? Dus je bent nog nooit in het hier en nu tevreden of gelukkig geweest met wie of wat dan ook?
jij moet het doen...quote:
Dat is toch geen suggestie. Noem eens iets concreets dat ik dan zou moeten doen. Iets dat dus volgens jou haalbaar is en toch ondernemend genoeg.
dus gaat het erom dat je gewoon iets kiest dat jezelf bevalt...
En dan zonder direkt in extremen dat je je alles op moet geven
en waarna je uiteindelijk toch niks doet.
desnoods ga je tweemaal in de week badmintonnen, mij kan dat verder niks schelen wat het is, maar als je maar dat dan ook werkelijk doet in plaats van dat fantaseren over 'iets heel extreems dat je in de toekomst zou willen doen' maar in de tussentijd vind je je leven maar saai en een sleur omdat je nooit wat onderneemt, en alles waarover je fantaseert is je uiteindelijk ook 'te ver' of 'te extreem'.. en dan ga je je weer beklagen dat 'je niks onderneemt'
je kunt je eindeloos blijven bekagen en janken erover dat je leven je niet bevalt...
als je er iets aan wilt doen gaat het niet om hoe luid je je beklaagt maar om wat je er tegen onderneemt en laat je daarin falen..
Kennelijk kies je nu vooral om liever te klagen en niks te doen..
ik raad je duidelijk aan om op te houden je te beklagen maar tegelijekrtijd alle mogelijk dingen die je kunt doen af te gaan wijzen omdat het je 'tioch niet echt bevalt' of je eigenlijk juist een plqn hebt dat zo extreem is dat je denkt het toch maar niet te doen...
Fish or cut Bait
[ Bericht 8% gewijzigd door RM-rf op 07-09-2016 22:13:31 ]
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Maar hierbij doe je alsof ik helemaal nooit iets gedaan heb en nog nooit iets nieuws heb geprobeerd. Ik ben o.a. op aanraden van een paar topics hier op een sport gegaan, gestart met muziek maken, een stage in het buitenland gedaan, gaan hardlopen. Sommige dingen doe ik nog, met anderen ben ik inmiddels weer gestopt. Dat verandert echter niet genoeg in m'n leven om het leuk te gaan vinden. Die dingen heb ik al ervaren. Doesn't work.
Vandaar daar ik nu extremer denk. Het is extreem, maar ook niet onmogelijk. Wel blijft het een enorm grote stap om zoiets te doen. Ik heb het gevoel dat ik met een compleet andere levensstijl een hoop van m'n stress/zorgen die negativiteit veroorzaken wegvallen. Vast niet alles. Maar een leven meer gericht op het nu, minder afhankelijk van mensen om me heen waar ik me door beoordeeld voel, etc.
Zo'n verandering gaat niet gebeuren door 2 keer per week op badminton te gaan.
Vandaar daar ik nu extremer denk. Het is extreem, maar ook niet onmogelijk. Wel blijft het een enorm grote stap om zoiets te doen. Ik heb het gevoel dat ik met een compleet andere levensstijl een hoop van m'n stress/zorgen die negativiteit veroorzaken wegvallen. Vast niet alles. Maar een leven meer gericht op het nu, minder afhankelijk van mensen om me heen waar ik me door beoordeeld voel, etc.
Zo'n verandering gaat niet gebeuren door 2 keer per week op badminton te gaan.
Laten we eerlijk zijn, dit gaat niet drastisch veranderen. Er is veel voortgang geboekt op het gebied van positieve psychologie, maar jij gaat nooit een vrolijke Frans worden. Overigens velen met jou, persoonlijk ervaar ik het leven als een bleek, kleurloos bestaan. Ik moet volgens een bepaalde aanpak gedisciplineerd mijn leven leiden om er wat sjeu aan te geven. Met tijden lukt het dan nog steeds niet. that's the way it is....quote:
De eerste keer dat ik aangegeven heb dat ik niet meer wilde leven was toen ik 3 jaar was volgens m'n ouders. De eerste keer die ik me kan herinneren was op m'n 6e.
Geinspireerd door historische gebeurtenissen en karakters. Dit werk van fictie was ontworpen, ontwikkeld en geproduceerd door een multicultureel team van verschillende religies en geloven.
Ja, Patagonia is prachtig. Het is ook goed te bereiken. Wist je dat je van daaruit kunt oversteken naar Antarctica? Een kennis van me heeft dat gedaan in het kader van wetenschappelijk onderzoek.quote:
[..]
Ik houd veel van natuur en met name bergen en woestijnlandschappen. Zuid-Amerika lijkt me heel tof, vooral Patagonië en ook het noorden van Chili en Bolivia. Een reis door de Himalaya lijkt me ook heel vet.
Hoe dan ook, Argentinië is prachtig. Is dit het eerste reisdoel dat je hebt? Wat is de volgende?
Geinspireerd door historische gebeurtenissen en karakters. Dit werk van fictie was ontworpen, ontwikkeld en geproduceerd door een multicultureel team van verschillende religies en geloven.
Gast! Leef! Als je goed bent in je werk, heb je na je sabbatical vast weer snel werk. Mocht je bij de overheid werken, zij ondersteunen sabbatical leaves maw ze kunnen het eigenlijk niet weigeren.
Wellicht kun je "sparen" door 1 a 2 jaar nauwelijks vakantie op te nemen. Dan is je huis verkopen niet noodzakelijk.
Het huis verkopen is wel de ultieme stap om helemaal opnieuw te beginnen. Het enthousiasme wat in me opkomt om ergens helemaal opnieuw te beginnen.... Ik heb het geluk gehad om maanden door Australië en New Zeeland te backpacken. Er zijn daar zoveel mooie plekken....
De handdoek in de ring kan altijd nog.
Wellicht kun je "sparen" door 1 a 2 jaar nauwelijks vakantie op te nemen. Dan is je huis verkopen niet noodzakelijk.
Het huis verkopen is wel de ultieme stap om helemaal opnieuw te beginnen. Het enthousiasme wat in me opkomt om ergens helemaal opnieuw te beginnen.... Ik heb het geluk gehad om maanden door Australië en New Zeeland te backpacken. Er zijn daar zoveel mooie plekken....
De handdoek in de ring kan altijd nog.
Eigenlijk voor alles langer dan 3 weken moet ik al ontslag nemen en m'n huis verkopen.
Ik mag in principe maar 2 weken aaneengesloten weg en met speciale toestemming 3 weken. Dan zijn sowieso die 20 dagen per jaar al bijna op en dagen mee nemen naar een volgend jaar is gelimiteerd tot 5. Dus als ik meer wil, betekent dat m'n baan opzeggen.
Wel m'n baan opzeggen en m'n huis aanhouden is niet echt te doen. Die 1000 euro hypotheek per maand gaat dan heel hard zonder inkomen en minder HRA. Dan nog de uitgaven op reis en het feit dat je ook niet zomaar gelijk werk hebt bij terugkomst. Dat laatste gaat al snel enkele maanden overheen. Dan moet je echt een vrij grote spaarpot hebben. Zelfs bij 2 of 3 maanden weg.
Ik mag in principe maar 2 weken aaneengesloten weg en met speciale toestemming 3 weken. Dan zijn sowieso die 20 dagen per jaar al bijna op en dagen mee nemen naar een volgend jaar is gelimiteerd tot 5. Dus als ik meer wil, betekent dat m'n baan opzeggen.
Wel m'n baan opzeggen en m'n huis aanhouden is niet echt te doen. Die 1000 euro hypotheek per maand gaat dan heel hard zonder inkomen en minder HRA. Dan nog de uitgaven op reis en het feit dat je ook niet zomaar gelijk werk hebt bij terugkomst. Dat laatste gaat al snel enkele maanden overheen. Dan moet je echt een vrij grote spaarpot hebben. Zelfs bij 2 of 3 maanden weg.
quote:
[..]
Laten we eerlijk zijn, dit gaat niet drastisch veranderen. Er is veel voortgang geboekt op het gebied van positieve psychologie, maar jij gaat nooit een vrolijke Frans worden. Overigens velen met jou, persoonlijk ervaar ik het leven als een bleek, kleurloos bestaan. Ik moet volgens een bepaalde aanpak gedisciplineerd mijn leven leiden om er wat sjeu aan te geven. Met tijden lukt het dan nog steeds niet. that's the way it is....
Ik vind het idee om alles om te gooien wel een goed idee, soms zit je zo diep in de put dat het voelt alsof je een wonder nodig hebt. Maar om het daarna te beëindigen vind ik dom, dat grandioze idee moet fungeren als een ommekeer niet als een eind.
Dus ga op vakantie maak een lange reis, maar verbrand je bruggen niet. En in tijden die je niet op vakantie gaat, Neem jezelf voor om dingen te doen in eigen land die je normaal nooit zou doen. Doe lekker gek en geniet.
Dus ga op vakantie maak een lange reis, maar verbrand je bruggen niet. En in tijden die je niet op vakantie gaat, Neem jezelf voor om dingen te doen in eigen land die je normaal nooit zou doen. Doe lekker gek en geniet.
Verstuurd vanaf mijn Horloge
Sommige mensen met serieuze depressieve klachten komen er inderdaad nooit helemaal bovenop. Toch zijn er zat mensen die met de juiste medicatie, inrichting van hun leven toch een leven kunnen leiden met geluk en plezier.quote:
[..]
Laten we eerlijk zijn, dit gaat niet drastisch veranderen. Er is veel voortgang geboekt op het gebied van positieve psychologie, maar jij gaat nooit een vrolijke Frans worden. Overigens velen met jou, persoonlijk ervaar ik het leven als een bleek, kleurloos bestaan. Ik moet volgens een bepaalde aanpak gedisciplineerd mijn leven leiden om er wat sjeu aan te geven. Met tijden lukt het dan nog steeds niet. that's the way it is....
Overigens is voor niemand het hele leven fantastisch, het hele idee dat dat zo kan zijn is een misvatting, in onze breinen geinjecteerd door televisie, reclames, glossy magazines en facebook-schijn.
Whatever...
Zeker! Het kan absoluut een uitstekend leefbare situatie worden. Die fatalistische gedachten die ik vroeger had, die ervaar ik amper nog. Dat is het resultaat van een paar jaar 1 à 2 keer per maand een psycholoog opzoeken, en dan een aanpak opstellen voor m'n leven. Bijv. dagelijks mediteren, genoeg sporten, gezonde balans van rust en sociale activiteiten, enzovoort.quote:
Sommige mensen met serieuze depressieve klachten komen er inderdaad nooit helemaal bovenop. Toch zijn er zat mensen die met de juiste medicatie, inrichting van hun leven toch een leven kunnen leiden met geluk en plezier.
Geinspireerd door historische gebeurtenissen en karakters. Dit werk van fictie was ontworpen, ontwikkeld en geproduceerd door een multicultureel team van verschillende religies en geloven.
SeLang
Black swans matter
Ik ben het wel eens met de mensen hier die zeggen dat als je je hele leven al ongelukkig bent dat je dat dan waarschijnlijk ook niet gaat worden als je op reis gaat of iets dergelijks. Gelukkig zijn zit toch vooral in jezelf hoe je situaties ziet en er mee omgaat.
Dus als dit al je hele leven zo is dan zou ik toch als eerste kijken of je geen hulp kunt zoeken. Ook al ben je daar sceptisch over, er is weinig te verliezen bij het verkennen van die weg. Daar zou ik dus mee beginnen.
Maar afgezien daarvan zou ik zelf waarschijnlijk ook niet gelukkig zijn in jouw situatie. Slechts twee weken vrij kunnen nemen en zo'n hypotheek die als een molensteen om je nek hangt, je moet het maar over hebben voor een huis (mij zou het het in elk geval niet waard zijn). Zoals je zelf hier aangeeft belemmert het je ook heel concreet in dingen die je zou willen doen.
Dus als dit al je hele leven zo is dan zou ik toch als eerste kijken of je geen hulp kunt zoeken. Ook al ben je daar sceptisch over, er is weinig te verliezen bij het verkennen van die weg. Daar zou ik dus mee beginnen.
Maar afgezien daarvan zou ik zelf waarschijnlijk ook niet gelukkig zijn in jouw situatie. Slechts twee weken vrij kunnen nemen en zo'n hypotheek die als een molensteen om je nek hangt, je moet het maar over hebben voor een huis (mij zou het het in elk geval niet waard zijn). Zoals je zelf hier aangeeft belemmert het je ook heel concreet in dingen die je zou willen doen.
"If you want to make God laugh, tell him about your plans"
Mijn reisverslagen
Mijn reisverslagen
Ik denk dat de positieve kant zit in het feit dat reizen vaak je blik op de wereld en jezelf verandert. Wat dat betreft kan het zeker helpen uit een sleur te komen, geinspireerd te raken en nieuwe mogelijkheden te zien. Echter een klinische depressie zal een reis niet zomaar genezen, mensen rijker maken, levenservaring, kennis en wijsheid brengen kan het zeker wel!
Whatever...
Een verandering van je levensstijl kan een verandering gaan brengen in je gemoedstoestand, maar dat is geen garantie.quote:
Maar hierbij doe je alsof ik helemaal nooit iets gedaan heb en nog nooit iets nieuws heb geprobeerd. Ik ben o.a. op aanraden van een paar topics hier op een sport gegaan, gestart met muziek maken, een stage in het buitenland gedaan, gaan hardlopen. Sommige dingen doe ik nog, met anderen ben ik inmiddels weer gestopt. Dat verandert echter niet genoeg in m'n leven om het leuk te gaan vinden. Die dingen heb ik al ervaren. Doesn't work.
Vandaar daar ik nu extremer denk. Het is extreem, maar ook niet onmogelijk. Wel blijft het een enorm grote stap om zoiets te doen. Ik heb het gevoel dat ik met een compleet andere levensstijl een hoop van m'n stress/zorgen die negativiteit veroorzaken wegvallen. Vast niet alles. Maar een leven meer gericht op het nu, minder afhankelijk van mensen om me heen waar ik me door beoordeeld voel, etc.
Zo'n verandering gaat niet gebeuren door 2 keer per week op badminton te gaan.
Sterker nog, toen ik na een sombere periode naar New York ging (was droom van mij) stortte ik finaal in.
Echter toen ik opgekrabbeld was had ik wel de positieve herinnering eraan overgehouden.
Bij mij is het wel zo dat ik extreme pieken heb, of iets is heel positief of heel negatief.
Hoe heb je bv. de stage in het buitenland ervaren toen je er was en hoe denk je er nu aan terug?
Je hebt een bewonderswaardig leventje tot nu toe, en je doet wel je best om er wat moois van te maken. Complimenten
Hell To The Liars
"De mens die zich omringt met feiten, niet toestaat dat hij verrast wordt, geen flits van intuïtie kent, geen veronderstellingen maakt, geen risico neemt, leeft in een afgesloten cel."quote:
[..]
Ik geloof niet dat zoiets echt veel zal veranderen eerlijk gezegd. Het is een langdurig probleem. Iets waar ik al m'n hele leven last van heb. Dus het is meer dan de dagelijkse sleur van een gemiddelde volwassene in een rijk land.
Wellicht een verschil met vroeger is, dat er toen meer uitzicht was op een verandering met de hoop dat ook m'n gevoel zou veranderen. Op de basisschool kon ik uitkijken naar de middelbare school, daarna naar de universiteit, toen naar een stage (overigens een periode in het buitenland), vervolgens naar een werkend leven. Nu is dat uitzicht er niet, dus ook het uitzicht op verandering niet. Ik kan me zelf niet eens valse hoop voorhouden in dit leven, omdat er de komende 40 jaar in feite geen significante verandering in kom, zolang ik zelf niet iets radicaals doe.
A. Einstein
Als ik je topic zo een beetje doorlees is je leven geen sleur maar ben je net zo'n afgesloten cel als hierboven omschreven. Zoveel dingen die je doet waarbij je je motivatie haalt uit een redenatie.
Droom en durf het om te zetten in een actie zonder dat je dit aan je verstand gaat verantwoorden!
Stop de sleur niet buiten jezelf maar van binnen.
Your life is your life: go all the way
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
Je denkt te veel na, allicht ben je ook heel intelligent, en daarbij die depri ondertoon,..., volgens mij mogelijks een bipolaire stoornis. Vaak onderschat, diagnose soms op latere leeftijd, maar via psychiater perfect te behandelen.
Een andere insteek kan ook zijn je wat minder bezig te houden met je eigen desirata, maar je meer te richten op je omgeving, familie en vrienden. Maar daarvoor moet je je openstellen en dan "just wait and see", dikwijls begint er een bal te rollen (iets waar je niet aan gedacht had) en duiken er gelegenheden voor alles en wat op.
Een andere insteek kan ook zijn je wat minder bezig te houden met je eigen desirata, maar je meer te richten op je omgeving, familie en vrienden. Maar daarvoor moet je je openstellen en dan "just wait and see", dikwijls begint er een bal te rollen (iets waar je niet aan gedacht had) en duiken er gelegenheden voor alles en wat op.
Ik heb dat al drie periodes geprobeerd, maar daar ben ik geen stap verder mee gekomen. Daarnaast is het tegenwoordig ook heel duur.quote:
Ik ben het wel eens met de mensen hier die zeggen dat als je je hele leven al ongelukkig bent dat je dat dan waarschijnlijk ook niet gaat worden als je op reis gaat of iets dergelijks. Gelukkig zijn zit toch vooral in jezelf hoe je situaties ziet en er mee omgaat.
Dus als dit al je hele leven zo is dan zou ik toch als eerste kijken of je geen hulp kunt zoeken. Ook al ben je daar sceptisch over, er is weinig te verliezen bij het verkennen van die weg. Daar zou ik dus mee beginnen.
Een hypotheek of huren maakt eigenlijk niet zo veel uit. Financieel niet in ieder geval. Ik kan binnen een paar weken van m'n huis af zijn. In m'n vorige woning betaalde ik meer huur dan nu ik nu netto aan hypotheek kwijt ben. Ik denk wel dat een koophuis vaster voelt, maar feitelijk valt dat best mee.quote:Maar afgezien daarvan zou ik zelf waarschijnlijk ook niet gelukkig zijn in jouw situatie. Slechts twee weken vrij kunnen nemen en zo'n hypotheek die als een molensteen om je nek hangt, je moet het maar over hebben voor een huis (mij zou het het in elk geval niet waard zijn). Zoals je zelf hier aangeeft belemmert het je ook heel concreet in dingen die je zou willen doen.
Als ik een huurhuis zou hebben gehad, was het hele verhaal redelijk gelijk geweest. Ik had wellicht meer liquide geld gehad, maar niet zoveel als m'n overwaarde nu is. Als ik met een huurhuis serieus zou willen reizen, was het probleem nog steeds gelijk geweest. Dan had ik ook m'n baan op moeten zeggen om te kunnen reizen. Met het aanhouden van zo'n huis was ik dan ook snel door m'n geld heen geweest, dus had ik dat eigenlijk ook moeten opzeggen. Na het reizen zou ik dan in eenzelfde situatie zitten.
En die twee weken en met extra toestemming max drie weken op vakantie is vrij gebruikelijk in het bedrijfsleven volgens mij. Ik ken weinig mensen die 4 weken weg kunnen in ieder geval.
M'n stage in het buitenland was denk ik de fijnste periode uit m'n leven. Ik denk omdat het een beperkte tijd was en een duidelijk einde had. Ik wist dat het maar voor een aantal maanden was en daar maakte ik me ook minder druk over de toekomst, hoe mensen over mij zouden denken, etc. Ik heb tussen m'n stage op een saai kantoor heel veel rondgereisd en heel veel gezien.quote:
[..]
Een verandering van je levensstijl kan een verandering gaan brengen in je gemoedstoestand, maar dat is geen garantie.
Sterker nog, toen ik na een sombere periode naar New York ging (was droom van mij) stortte ik finaal in.
Echter toen ik opgekrabbeld was had ik wel de positieve herinnering eraan overgehouden.
Bij mij is het wel zo dat ik extreme pieken heb, of iets is heel positief of heel negatief.
Hoe heb je bv. de stage in het buitenland ervaren toen je er was en hoe denk je er nu aan terug?
Je hebt een bewonderswaardig leventje tot nu toe, en je doet wel je best om er wat moois van te maken. Complimenten
Naast m'n stage was de middelbare school ook relatief ok. Toen heb ik ook weinig echt extreem sombere periodes gehad. Studietijd en de laatste paar werkende jaren zijn het slechts eigenlijk. De basisschool was ook niet echt top.
Bipolair herken ik me niet echt in. Dat manische ontbreekt enigszins.quote:
Je denkt te veel na, allicht ben je ook heel intelligent, en daarbij die depri ondertoon,..., volgens mij mogelijks een bipolaire stoornis. Vaak onderschat, diagnose soms op latere leeftijd, maar via psychiater perfect te behandelen.
Een andere insteek kan ook zijn je wat minder bezig te houden met je eigen desirata, maar je meer te richten op je omgeving, familie en vrienden. Maar daarvoor moet je je openstellen en dan "just wait and see", dikwijls begint er een bal te rollen (iets waar je niet aan gedacht had) en duiken er gelegenheden voor alles en wat op.
Waarom probeer je je leven niet in kleine stukjes te plannen?quote:
[..]
M'n stage in het buitenland was denk ik de fijnste periode uit m'n leven. Ik denk omdat het een beperkte tijd was en een duidelijk einde had. Ik wist dat het maar voor een aantal maanden was en daar maakte ik me ook minder druk over de toekomst, hoe mensen over mij zouden denken, etc. Ik heb tussen m'n stage op een saai kantoor heel veel rondgereisd en heel veel gezien.
Naast m'n stage was de middelbare school ook relatief ok. Toen heb ik ook weinig echt extreem sombere periodes gehad. Studietijd en de laatste paar werkende jaren zijn het slechts eigenlijk. De basisschool was ook niet echt top.
Ga je iedere maand in het weekend vroeg de auto en naar een stad die je niet kent of doe iets wat je nog nooit gedaan hebt.
Probeer het leven in stapjes door te komen en kijk wat minder nieuws of andere negatieve dingen in het leven wegwerken.
Kan het niet zijn dat je dingen teveel aantrekt en het leven je overweldigd op bepaalde momenten?
Hell To The Liars
keuze 1
JENGEL
ZEUR
ZEIK
WAT-ALS
IK VIND MIJN LEVEN KUT
JA MAAR
WAT-ALS-NIET
keuze 2
geen verantwoordelijkheden
geen verplichtingen
huis verkopen
rugzak inpakken
hash gaan roken
high een lastminute naar anywhere nemen
JENGEL
ZEUR
ZEIK
WAT-ALS
IK VIND MIJN LEVEN KUT
JA MAAR
WAT-ALS-NIET
keuze 2
geen verantwoordelijkheden
geen verplichtingen
huis verkopen
rugzak inpakken
hash gaan roken
high een lastminute naar anywhere nemen
Prrrrr
Dat ik me dingen te veel aantrek is zeker zo. Ik vind m'n werk bijvoorbeeld heel belangrijk en kan er niet tegen als dingen niet gaan zoals ze moeten gaan. Ook andere zaken zoals het nieuws trek ik me erg aan. Op zich geen verkeerd advies denk ik om minder nieuws te kijken en zo. Ik kan me best kwaad maken om sommige dingen, terwijl ik er helemaal geen last van heb.quote:
[..]
Waarom probeer je je leven niet in kleine stukjes te plannen?
Ga je iedere maand in het weekend vroeg de auto en naar een stad die je niet kent of doe iets wat je nog nooit gedaan hebt.
Probeer het leven in stapjes door te komen en kijk wat minder nieuws of andere negatieve dingen in het leven wegwerken.
Kan het niet zijn dat je dingen teveel aantrekt en het leven je overweldigd op bepaalde momenten?
M'n weekenden zijn altijd hetzelfde. Tijdens m'n stage had ik altijd veel meer tijd om dingen te doen in het weekend, terwijl ik in feite in beide situaties een werkweek van 40 uur had. In de praktijk is het nu echter eerder 50 dan 40. Met 2 uur reistijd per dag, komen alle standaard dingen dan vaak op het weekend aan. Ik heb dan ook nog eens steevast knallende koppijn elk weekend, die op zaterdag om 12:30 begint. Daarom kom ik nooit aan leuke dingen toe. En als ik eerst wat leuks ga doen, dan ben ik bang dat ik door die koppijn niet aan de dingen die moeten toe kom.
Lekker gaan, lekker belangrijk die baan en dat huis waar je niet gelukkig van wordt.
Behulpzaam als een waterkraan.
Op woensdag 29 april 2015 16:30 schreef seto het volgende:
als je niet #teamhenk bent ben je gewoon een *weggeFopt*homo
Op woensdag 29 april 2015 16:30 schreef seto het volgende:
als je niet #teamhenk bent ben je gewoon een *weggeFopt*homo
Mijn weken zijn altijd hetzelfde, mijn weekenden ook, Ik werk 5 dagen van 7.50 tot 17.00 behalve op vrijdag, dan ga ik om 16.00u naar huis. Weekend is uitslapen, seks, lekker ontbijt, boodschappen, huiashouden, lezen, muziek maken, eten, seksen, filmpje, slapen, seksen, ontbijt, huishouden, *willekeurige activiteit*, eten, *nog iets anders* slapen.
Ik hou ervan, ik verlang in mijn vakantie naar mijn structuur. Wat maakt jouw dagindeling dusdanig dat je er hoofdpijn van krijgt?
Ik hou ervan, ik verlang in mijn vakantie naar mijn structuur. Wat maakt jouw dagindeling dusdanig dat je er hoofdpijn van krijgt?
Prrrrr
Weet ik niet precies. Ik heb al heel veel geprobeerd, dingen wel/niet eten, variëren in tijd dat ik opsta. M'n zaterdag is nu altijd een uurtje langer slapen dan normaal, dan rustig aan opstaan, boodschappen doen, stofzuigen, lunchen. Dan gaat het meestal fout en krijg ik hoofdpijn en vaak zo erg dat ik de rest van de dag niets meer kan. Op zondag vergelijkbaar, maar dan is het hardlopen ipv boodschappen en wassen ipv stofzuigen. Als ik me 's middags niet al te slecht voel ga ik nog wel eens muziek maken of f1 kijken.quote:
Mijn weken zijn altijd hetzelfde, mijn weekenden ook, Ik werk 5 dagen van 7.50 tot 17.00 behalve op vrijdag, dan ga ik om 16.00u naar huis. Weekend is uitslapen, seks, lekker ontbijt, boodschappen, huiashouden, lezen, muziek maken, eten, seksen, filmpje, slapen, seksen, ontbijt, huishouden, *willekeurige activiteit*, eten, *nog iets anders* slapen.
Ik hou ervan, ik verlang in mijn vakantie naar mijn structuur. Wat maakt jouw dagindeling dusdanig dat je er hoofdpijn van krijgt?
Misschien moet je toch eens bij jezelf nagaan waar die hoofdpijn vandaan komt.
Dat uur langer slapen, de boodschappen en stofzuigen (=activiteit) voor je gaat eten, (heb je dan wel al gedronken?), jezelf verplichten bij oma of ouders langs te gaan, tijd-en plaatsdoelen stellen op die loze dagen?
Dat uur langer slapen, de boodschappen en stofzuigen (=activiteit) voor je gaat eten, (heb je dan wel al gedronken?), jezelf verplichten bij oma of ouders langs te gaan, tijd-en plaatsdoelen stellen op die loze dagen?
Prrrrr
Wat mij persoonlijk heel erg heeft geholpen is geestelijke verdieping. Zoeken naar 'wie ben ik echt?', 'wat zorgt precies voor het lijden van binnen?', 'hoe werkt mijn denken en voelen?', 'in hoeverre speel ik zelf een rol in het in stand houden van de patronen die me klemzetten in m'n leven?'. Ben mij zodoende gaan verdiepen in meditatie, en dit ook gaan beoefenen. Meditatie gericht op zelfonderzoek en het verkrijgen van inzicht.
Op die manier kun je een interessante, nieuwe dimensie in je bestaan scheppen, waardoor er weer verwondering en nieuwsgierigheid in je leven komt. En je zoekt waar je wezen moet om het leven weer om te buigen naar wat lichters dan de donkerheid waarin je nu zit...
Een doodswens koesteren is iets waar je uiteindelijk aan zou kunnen toegeven. Maar is dat wérkelijk wat je wilt? Het is de uiterste consequentie van compleet psychologisch vastgelopen zijn in jezelf. Je kan het zwarte gat instappen, of juist je toestand pakken als opening naar iets anders. Waarom niet juist wérkelijk leren voelen, leren zonder te oordeel naar jezelf en anderen te kijken etc. Het roer kán om, geloof me! Dood willen is het resultaat van stellig geloven in de vastgeroeste verhalen in je hoofd. Maar je kunt dergelijke dingen pas geloven als je het zelf gaat ervaren. Geef het eens kans.
Of ga in gewone therapie als je problemen heel heftig in de persoonlijkheidssferen zitten. Maar dat idee heb ik bij jou niet.
Op die manier kun je een interessante, nieuwe dimensie in je bestaan scheppen, waardoor er weer verwondering en nieuwsgierigheid in je leven komt. En je zoekt waar je wezen moet om het leven weer om te buigen naar wat lichters dan de donkerheid waarin je nu zit...
Een doodswens koesteren is iets waar je uiteindelijk aan zou kunnen toegeven. Maar is dat wérkelijk wat je wilt? Het is de uiterste consequentie van compleet psychologisch vastgelopen zijn in jezelf. Je kan het zwarte gat instappen, of juist je toestand pakken als opening naar iets anders. Waarom niet juist wérkelijk leren voelen, leren zonder te oordeel naar jezelf en anderen te kijken etc. Het roer kán om, geloof me! Dood willen is het resultaat van stellig geloven in de vastgeroeste verhalen in je hoofd. Maar je kunt dergelijke dingen pas geloven als je het zelf gaat ervaren. Geef het eens kans.
Of ga in gewone therapie als je problemen heel heftig in de persoonlijkheidssferen zitten. Maar dat idee heb ik bij jou niet.
Geloof me, ik heb een hele map vol met allerlei data over wat ik gegeten heb, hoe lang ik iets heb gedaan, hoe laat ik opstond, welke medicijnen ik heb gebruikt, hoeveel koffie, etc. Ik heb hier heel uitgebreid naar gekeken. Ik heb nog geen hard patroon kunnen ontdekken, behalve dat het komt zodra ik even zit om te lunchen.quote:
Misschien moet je toch eens bij jezelf nagaan waar die hoofdpijn vandaan komt.
Dat uur langer slapen, de boodschappen en stofzuigen (=activiteit) voor je gaat eten, (heb je dan wel al gedronken?), jezelf verplichten bij oma of ouders langs te gaan, tijd-en plaatsdoelen stellen op die loze dagen?
Ik heb zelf geen auto, dus heel mobiel ben ik niet. Even bij m'n ouders langs kost minimaal 7uur met reizen en een fatsoenlijke tijd daar zijn. Opa's en oma's heb ik niet. Enige familie waar ik contact mee heb zijn m'n ouders en m'n broertje. Die laatste is dan weer altijd heel erg druk en nooit thuis. M'n ouders komen wel regelmatig bij mij langs.
Ik heb iets dergelijks wel eens geprobeerd dmv een boek waar ook een topic over was. Ik ben een eind gekomen, maar uiteindelijk ben ik er nooit helemaal doorheen gekomen. Het past niet echt bij me, maar ik wil het nog weleens proberen.quote:
Wat mij persoonlijk heel erg heeft geholpen is geestelijke verdieping. Zoeken naar 'wie ben ik echt?', 'wat zorgt precies voor het lijden van binnen?', 'hoe werkt mijn denken en voelen?', 'in hoeverre speel ik zelf een rol in het in stand houden van de patronen die me klemzetten in m'n leven?'. Ben mij zodoende gaan verdiepen in meditatie, en dit ook gaan beoefenen. Meditatie gericht op zelfonderzoek en het verkrijgen van inzicht.
Op die manier kun je een interessante, nieuwe dimensie in je bestaan scheppen, waardoor er weer verwondering en nieuwsgierigheid in je leven komt. En je zoekt waar je wezen moet om het leven weer om te buigen naar wat lichters dan de donkerheid waarin je nu zit...
Wanneer is iets in de persoonlijkheidssfeer en wanneer niet?quote:Een doodswens koesteren is iets waar je uiteindelijk aan zou kunnen toegeven. Maar is dat wérkelijk wat je wilt? Het is de uiterste consequentie van compleet psychologisch vastgelopen zijn in jezelf. Je kan het zwarte gat instappen, of juist je toestand pakken als opening naar iets anders. Waarom niet juist wérkelijk leren voelen, leren zonder te oordeel naar jezelf en anderen te kijken etc. Het roer kán om, geloof me! Dood willen is het resultaat van stellig geloven in de vastgeroeste verhalen in je hoofd. Maar je kunt dergelijke dingen pas geloven als je het zelf gaat ervaren. Geef het eens kans.
Of ga in gewone therapie als je problemen heel heftig in de persoonlijkheidssferen zitten. Maar dat idee heb ik bij jou niet.
Doorgaan, stoppen of alles compleet omgooien?
