R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Doorgaan, stoppen of alles compleet omgooien?
Ik ben ongelukkig. Voor zo ver ik me kan herinneren altijd al geweest. De laatste jaren is er een soort gelatenheid geweest. Ik had het gevoel dat ik het leven maar moet uitzitten en accepteren zoals het is. In het kort: ik ben eenzaam, heb geen vrienden, geen relatie en ook nooit gehad, m'n leven is een grote sleur. Doordeweeks werk ik veel. Het weekend bestaat uit boodschappen doen, de was doen, schoonmaken, hardlopen, soms wat muziek maken. Dit herhaalt zich week in week uit. Verder heb ik ook nog eens heel veel last van hoofdpijn. Dat laatste is al zo sinds de basisschool. Eigenlijk ben ik er gewoon klaar mee. Het accepteren is een heel aantal jaar best aardig gegaan, maar om dit nog 40 jaar te doen, nee, dat trek ik gewoon niet.
Echter ben ik op m'n werk vrij succesvol en ook financieel sta ik er prima voor. De laatste tijd heb ik meerdere keren het idee gehad om m'n huis te verkopen en m'n baan op te zeggen en van dit geld te gaan reizen, voordat ik er een eind aan maak. Misschien heb ik dan toch nog een paar jaar een leuk leven. Ermee stoppen kan altijd nog. Ik moet genoeg geld overhouden om zeker een aantal jaar te kunnen backpacken.
Dit is waar het mis gaat. Stel dat ik er toch vanaf zie om er een eind aan te maken zodra ik klaar ben met reizen. Dan heb ik opeens niets meer: geen huis, geen werk, geen geld. Ik vraag me af hoe makkelijk het is om dan toch weer iets op te bouwen. Dus toch maar niet doen? Dan ben ik weer terug bij die sleur en het vooruitzicht om nog 40 jaar zo te leven en vooral me nog 40 jaar zo te voelen als ik de laatste jaren heb gedaan. Zoals ik al zei trek ik dat ook niet en maak ik er dan liever direct een eind aan.
Ik zit nu een tijdje in deze cirkelredenering vast. Gisteren zag ik een stukje op tv over een kerel die van een voettocht in de lengterichting over de Himalaya heeft gemaakt. Ik zou willen dat ik zoiets kon besluiten. Hoe doorbreek ik de besluiteloze cirkel waar ik in vast zit? De zekerheid van een eind aan het leven zou voor mij zo verlossend werken.
[ Bericht 1% gewijzigd door Samzz op 04-09-2016 22:29:17 ]
Echter ben ik op m'n werk vrij succesvol en ook financieel sta ik er prima voor. De laatste tijd heb ik meerdere keren het idee gehad om m'n huis te verkopen en m'n baan op te zeggen en van dit geld te gaan reizen, voordat ik er een eind aan maak. Misschien heb ik dan toch nog een paar jaar een leuk leven. Ermee stoppen kan altijd nog. Ik moet genoeg geld overhouden om zeker een aantal jaar te kunnen backpacken.
Dit is waar het mis gaat. Stel dat ik er toch vanaf zie om er een eind aan te maken zodra ik klaar ben met reizen. Dan heb ik opeens niets meer: geen huis, geen werk, geen geld. Ik vraag me af hoe makkelijk het is om dan toch weer iets op te bouwen. Dus toch maar niet doen? Dan ben ik weer terug bij die sleur en het vooruitzicht om nog 40 jaar zo te leven en vooral me nog 40 jaar zo te voelen als ik de laatste jaren heb gedaan. Zoals ik al zei trek ik dat ook niet en maak ik er dan liever direct een eind aan.
Ik zit nu een tijdje in deze cirkelredenering vast. Gisteren zag ik een stukje op tv over een kerel die van een voettocht in de lengterichting over de Himalaya heeft gemaakt. Ik zou willen dat ik zoiets kon besluiten. Hoe doorbreek ik de besluiteloze cirkel waar ik in vast zit? De zekerheid van een eind aan het leven zou voor mij zo verlossend werken.
[ Bericht 1% gewijzigd door Samzz op 04-09-2016 22:29:17 ]
Ik zou maar eens naar de dokter gaan als ik jou was..quote:Verder heb ik ook nog eens heel veel last van hoofdpijn. Dat laatste is al zo sinds de basisschool. Eigenlijk ben ik er gewoon klaar mee.
No Guts, No Glory
Ten eerste, zijn er redenen waarom je zo ongelukkig en eenzaam bent? Zijn er persoonlijke gebrekken die je zelf hebt, waardoor je geen vrienden kan maken, relatie kan krijgen en geluk kan kennen?
Ten tweede, waarom kies je niet voor de gulden middenweg?
Je kan minder gaan werken, of een baan zoeken dat minder van je eist, en in je vrije tijd allerlei dingen ondernemen om je gelukkig te maken. Het is niet moeilijk om gelukkig te worden, zeker niet als je de financiele middelen ervoor hebt. Geluk draait om drie dingen, je moet je nuttig voelen, je moet sociale contacten hebben die om je geven en je moet een leuke bezigheid hebben.
Je kan jezelf prima aansluiten op een vereniging of iets waardoor je omringd bent door anderen en gewaardeerd voelt. Je kan gaan reizen in je vakantie tijden en aan allerlei projecten vastsluiten waardoor je goed actief bezig bent. Ik zou je baan houden en zorgen dat je genoeg financiele middelen hebt om vooruit te kunnen, vervolgens zou ik jezelf in een positie zetten waardoor je meer gelukkige dingen kan meemaken in het leven.
Wat weerhoudt je?
Ten tweede, waarom kies je niet voor de gulden middenweg?
Je kan minder gaan werken, of een baan zoeken dat minder van je eist, en in je vrije tijd allerlei dingen ondernemen om je gelukkig te maken. Het is niet moeilijk om gelukkig te worden, zeker niet als je de financiele middelen ervoor hebt. Geluk draait om drie dingen, je moet je nuttig voelen, je moet sociale contacten hebben die om je geven en je moet een leuke bezigheid hebben.
Je kan jezelf prima aansluiten op een vereniging of iets waardoor je omringd bent door anderen en gewaardeerd voelt. Je kan gaan reizen in je vakantie tijden en aan allerlei projecten vastsluiten waardoor je goed actief bezig bent. Ik zou je baan houden en zorgen dat je genoeg financiele middelen hebt om vooruit te kunnen, vervolgens zou ik jezelf in een positie zetten waardoor je meer gelukkige dingen kan meemaken in het leven.
Wat weerhoudt je?
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Heb je de andere optie al uitgeprobeerd? Om je problemen op te lossen en heb je al geprobeerd om je leven leuker te maken?
Geen vrienden, veel werk doordeweeks, het gewoonlijke in het weekend... Klinken mij niet als zaken waar niets aan gedaan kan worden.
Waarom niet nog een poging doen om je leven wel de moeite waard te laten zijn?
Geen vrienden, veel werk doordeweeks, het gewoonlijke in het weekend... Klinken mij niet als zaken waar niets aan gedaan kan worden.
Waarom niet nog een poging doen om je leven wel de moeite waard te laten zijn?
Never allow waiting to become a habit.
Live your dreams and take risks.
Life is happening now.
Live your dreams and take risks.
Life is happening now.
Goed bedoelde reacties, maar dit stadium ben ik allang voorbij. Op de reguliere weg ga ik mijn problemen niet oplossen. Dat heb ik allang geprobeerd, op allerlei manieren: alleen, met de huisarts, psychologen, door nieuwe hobby's te proberen, door in teamverband dingen te doen. Dit hoeven we dan ook niet meer te bespreken, want dat is allerlei andere topics al gedaan.
Dus je wilt gaan reizen tot het einde. Wat hoop je daarmee te bereiken?quote:Op zondag 4 september 2016 21:04 schreef OngeschiktX het volgende:
Goed bedoelde reacties, maar dit stadium ben ik allang voorbij. Op de reguliere weg ga ik mijn problemen niet oplossen. Dat heb ik allang geprobeerd, op allerlei manieren: alleen, met de huisarts, psychologen, door nieuwe hobby's te proberen, door in teamverband dingen te doen. Dit hoeven we dan ook niet meer te bespreken, want dat is allerlei andere topics al gedaan.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Ik geef er maar een "grappige" draai aan.
Jij hebt een zwaar ongeluk of een ernstige ziekte waar je van geneest nodig.
Als het leven je op de knieen krijgt is dat een uitgelezen kans om je leven structureel te veranderen.
(hopelijk vind je een betere manier, en overkomt het je niet, maar je snapt hopelijk de strekking van mijn opmerking)
Jij hebt een zwaar ongeluk of een ernstige ziekte waar je van geneest nodig.
Als het leven je op de knieen krijgt is dat een uitgelezen kans om je leven structureel te veranderen.
(hopelijk vind je een betere manier, en overkomt het je niet, maar je snapt hopelijk de strekking van mijn opmerking)
Hell To The Liars
Als ik soms beelden op tv zie of verhalen van anderen hoor of lees over reizen die ze hebben gemaakt, dan is het gevoel dat ik dat nog graag een keer zou doen. Er is niets anders waarbij ik dat gevoel ook heb.quote:
[..]
Dus je wilt gaan reizen tot het einde. Wat hoop je daarmee te bereiken?
Aan zo'n reis zou voor mij meer 'doel' aan zitten dan nu nog 40 jaar door te werken. In het laatste geval is m'n doel misschien het afbetalen van m'n huis of voldoende pensioen opbouwen. Dat zijn nou niet bepaald doelen waar ik een heel warm gevoel van krijg. Wat is jouw doel in het leven?
Even kijken of ik de gedachtegang begrijp: je wil gaan reizen, maar bent bang dat je plezier in je leven gaat vinden. Dus misschien is het beter om er gelijk een eind te maken, want dan loop je niet het risico dat je het leven leuk gaat vinden. Zoiets?
Je zou eens kunnen beginnen met op je werk een half jaar vrij proberen te regelen om er tussen uit te gaan.
Dan kun je daarna altijd nog verder besluiten en ben je in ieder geval niet gelijk alles kwijt.
Dan kun je daarna altijd nog verder besluiten en ben je in ieder geval niet gelijk alles kwijt.
Do what you love, love what you do!
Zou zo'n reis dan niet die betere manier zijn? Ik kan nu op zoiets gaan zitten wachten en hopen (ja serieus er zijn momenten dat ik dat heb gedaan), maar de laatste jaren is dat niet gebeurd en er geen enkele garantie dat het überhaupt gaat gebeuren.quote:
Ik geef er maar een "grappige" draai aan.
Jij hebt een zwaar ongeluk of een ernstige ziekte waar je van geneest nodig.
Als het leven je op de knieen krijgt is dat een uitgelezen kans om je leven structureel te veranderen.
(hopelijk vind je een betere manier, en overkomt het je niet, maar je snapt hopelijk de strekking van mijn opmerking)
Op dit moment is mijn doel zoveel mogelijk mensen helpen, inclusief mezelf. Ik vind dat de maatschappij heel hard is, en daar moet iets in veranderen. De wereld is gewoon veel harder dan dat het moet zijn. Alles is een wedstrijd, waardoor een individu weinig geluk kan ervaren.quote:
[..]
Als ik soms beelden op tv zie of verhalen van anderen hoor of lees over reizen die ze hebben gemaakt, dan is het gevoel dat ik dat nog graag een keer zou doen. Er is niets anders waarbij ik dat gevoel ook heb.
Aan zo'n reis zou voor mij meer 'doel' aan zitten dan nu nog 40 jaar door te werken. In het laatste geval is m'n doel misschien het afbetalen van m'n huis of voldoende pensioen opbouwen. Dat zijn nou niet bepaald doelen waar ik een heel warm gevoel van krijg. Wat is jouw doel in het leven?
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Het is misschien ook een betere doel, het leven ervaren in plaats van werken totdat je dood gaat. Je kan altijd na het reizen als je alles hebt ervaren wat je wilt ervaren kunnen kiezen om door te werken. Ik zou het gewoon doen als ik jou was.quote:
[..]
Als ik soms beelden op tv zie of verhalen van anderen hoor of lees over reizen die ze hebben gemaakt, dan is het gevoel dat ik dat nog graag een keer zou doen. Er is niets anders waarbij ik dat gevoel ook heb.
Aan zo'n reis zou voor mij meer 'doel' aan zitten dan nu nog 40 jaar door te werken. In het laatste geval is m'n doel misschien het afbetalen van m'n huis of voldoende pensioen opbouwen. Dat zijn nou niet bepaald doelen waar ik een heel warm gevoel van krijg. Wat is jouw doel in het leven?
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Je bent bang dat als je gaat reizen het zo goed bevalt, dat je er geen einde meer aan wil maken...? Dus de vermeende uitweg van de problemen die je al tijden ervaart blokeer je door de mogelijke beren op de weg die daardoor opduiken?
Ik zou die beren op de weg lekker in Canada gaan ervaren en dingen opduiken zou ik op de Cariben gaan doen. Kortom, wegwezen! Misschien ontdek je wel dat je een van het leven genietende Braziliaan bent, geboren in het lichaam van een ongelukkige Nederlander. En als het allemaal toch kut met peren blijkt, kun je altijd nog gaan wandelen in Panama.
Ik zou die beren op de weg lekker in Canada gaan ervaren en dingen opduiken zou ik op de Cariben gaan doen. Kortom, wegwezen! Misschien ontdek je wel dat je een van het leven genietende Braziliaan bent, geboren in het lichaam van een ongelukkige Nederlander. En als het allemaal toch kut met peren blijkt, kun je altijd nog gaan wandelen in Panama.
Ik bedoel meer, dat je die beslissing dan veel sneller/ makkelijker gaat maken en ziet dat een huis afbetalen of pensioen volmaken ook niet alles is.quote:
[..]
Zou zo'n reis dan niet die betere manier zijn? Ik kan nu op zoiets gaan zitten wachten en hopen (ja serieus er zijn momenten dat ik dat heb gedaan), maar de laatste jaren is dat niet gebeurd en er geen enkele garantie dat het überhaupt gaat gebeuren.
Hell To The Liars
Als je dan terugkomt ga je toch gewoon weer werken? En als het dan kut is kan je er altijd nog een eind aan maken. Niet dat ik dat adviseer. Maar ga lekker reizen.
Ik denk dat het probleem vooral geen vrienden hebben is. Misschien heb je straks na het reizen heel veel vrienden.
Denk eerder een speciaal persoon in zijn leven.quote:
Ik denk dat het probleem vooral geen vrienden hebben is. Misschien heb je straks na het reizen heel veel vrienden.
Wat voor werk doe je eigenlijk? Als je iets doet waar veel vraag naar is, is het makkelijker om je werk op te zeggen, omdat je daarna toch wel weer wat vindt.
Ik zou er sowieso geen eind aan maken, dan weet je zeker dat er niets leuks meer gebeurt.
Hoe zou je dat dan willen doen? Gruwel je niet van het idee dat je onder een trein ligt en je alleen verminkt raakt? Of dat de medicijnen je niet doden, maar je darmen wel flink beschadigen.
Ik zou er sowieso geen eind aan maken, dan weet je zeker dat er niets leuks meer gebeurt.
Hoe zou je dat dan willen doen? Gruwel je niet van het idee dat je onder een trein ligt en je alleen verminkt raakt? Of dat de medicijnen je niet doden, maar je darmen wel flink beschadigen.
Als je in de knoop ligt met jezelf is een wereldreis wel het laatste wat je moet doen. Dan heb je namelijk maar één reisgenoot en dat ben jijzelf; je weet wel; diegene waarmee je in de knoop ligt.quote:
[..]
Zou zo'n reis dan niet die betere manier zijn? Ik kan nu op zoiets gaan zitten wachten en hopen (ja serieus er zijn momenten dat ik dat heb gedaan), maar de laatste jaren is dat niet gebeurd en er geen enkele garantie dat het überhaupt gaat gebeuren.
De problemen die je noemt veroorzaak je zelf. Waarom zou het op reis met jezelf dan beter gaan?
Voorbeeld: Als jij nu al geen contacten kunt leggen door op een terrasje te gaan zitten of naar een kroeg te gaan... Waarom zou je dat dan wel kunnen in bv Australië? Zit je dus nog steeds alleen maar dan zonder die collegae op je werk als je thuis was gebleven. Regen in de drup dus.
Ik zou gewoon gaan reizen als ik jou was. Je hebt toch niks te verliezen.quote:
Goed bedoelde reacties, maar dit stadium ben ik allang voorbij. Op de reguliere weg ga ik mijn problemen niet oplossen. Dat heb ik allang geprobeerd, op allerlei manieren: alleen, met de huisarts, psychologen, door nieuwe hobby's te proberen, door in teamverband dingen te doen. Dit hoeven we dan ook niet meer te bespreken, want dat is allerlei andere topics al gedaan.
Als je nergens plezier in hebt, waarom zou je backpacken dan wel leuk vinden?
The love you take is equal to the love you make.
Lijkt me niet dat hij op reis gaat om contacten op te doen, maar om nieuwe plekken te zien en ervaringen op te doen.quote:
[..]
Als je in de knoop ligt met jezelf is een wereldreis wel het laatste wat je moet doen. Dan heb je namelijk maar één reisgenoot en dat ben jijzelf; je weet wel; diegene waarmee je in de knoop ligt.
De problemen die je noemt veroorzaak je zelf. Waarom zou het op reis met jezelf dan beter gaan?
Voorbeeld: Als jij nu al geen contacten kunt leggen door op een terrasje te gaan zitten of naar een kroeg te gaan... Waarom zou je dat dan wel kunnen in bv Australië? Zit je dus nog steeds alleen maar dan zonder die collegae op je werk als je thuis was gebleven. Regen in de drup dus.
Niet zo moeilijk, hoor.quote:Op zondag 4 september 2016 20:37 schreef OngeschiktX het volgende:
Stel dat ik er toch vanaf zie om er een eind aan te maken zodra ik klaar ben met reizen. Dan heb ik opeens niets meer: geen huis, geen werk, geen geld. Ik vraag me af hoe makkelijk het is om dan toch weer iets op te bouwen.
Je komt terug, huurt tijdelijk iets en je zoekt een baan en (afgaande op je verhaal) kan die waarschijnlijk ook wel vinden. Met je eerste salarisstrook neem je een hypotheek en koopt een huis.
Je doet net alsof je "vast" zit, maar dat zit toch echt in je hoofd hoor.
Talloze mensen nemen een sabbatical year, en verkopen alles. En nog veel meer mensen zijn ZZP'er en hebben hooguit een paar maanden levenskosten op de bank.
Je zit vastgeroest, en je moet er gewoon eventjes uit.
Geinspireerd door historische gebeurtenissen en karakters. Dit werk van fictie was ontworpen, ontwikkeld en geproduceerd door een multicultureel team van verschillende religies en geloven.
geen garantie, maar het is iets totaal anders dan het leven dat hij gewend is.quote:
Als je nergens plezier in hebt, waarom zou je backpacken dan wel leuk vinden?
Het kan twee kanten opgaan, ofwel hij leert met zichzelf omgaan. Of het wordt een enorme teleurstelling.quote:
[..]
Als je in de knoop ligt met jezelf is een wereldreis wel het laatste wat je moet doen. Dan heb je namelijk maar één reisgenoot en dat ben jijzelf; je weet wel; diegene waarmee je in de knoop ligt.
De problemen die je noemt veroorzaak je zelf. Waarom zou het op reis met jezelf dan beter gaan?
Voorbeeld: Als jij nu al geen contacten kunt leggen door op een terrasje te gaan zitten of naar een kroeg te gaan... Waarom zou je dat dan wel kunnen in bv Australië? Zit je dus nog steeds alleen maar dan zonder die collegae op je werk als je thuis was gebleven. Regen in de drup dus.
Overigens vind ik het zelf alleen op reis makkelijker om zonder peer pressure mijzelf te zijn en contact te leggen. Heb er veel van geleerd.
Ben het wel met je eens dat Ts zichzelf onder ogen moet zien Ipv zelfmedelijden hebben. De ouderwetse schop onder de eigen kont zou enorm helpen.
Whatever...
Ik heb ook behoorlijk last gehad van somberheid en daar lang mee rondgelopen. En van al het advies dat ik heb gekregen, was de schop onder de kont opmerking echt de minst nuttige.quote:
De ouderwetse schop onder de eigen kont zou enorm helpen.
Het is het equivalent van "kop op", of "schouders eronder", of "even doorzetten": het geeft geen handvaten waarmee je aan de slag kunt.
Geinspireerd door historische gebeurtenissen en karakters. Dit werk van fictie was ontworpen, ontwikkeld en geproduceerd door een multicultureel team van verschillende religies en geloven.
wat hielp wel?quote:
[..]
Ik heb ook behoorlijk last gehad van somberheid en daar lang mee rondgelopen. En van al het advies dat ik heb gekregen, was de schop onder de kont opmerking echt de minst nuttige.
Het is het equivalent van "kop op", of "schouders eronder", of "even doorzetten": het geeft geen handvaten waarmee je aan de slag kunt.
Bij een therapeut langsgaan. Ik had er eentje die niet eindeloos wauwelde, maar best activerend werkte. Die zei dan: "oké, maar wat ga je er aan doen?"quote:
Geinspireerd door historische gebeurtenissen en karakters. Dit werk van fictie was ontworpen, ontwikkeld en geproduceerd door een multicultureel team van verschillende religies en geloven.
stel jezelf gewon een realistisch levensdoel...
niet van die defaitistische 'apocalypse' drama's (die enkel in je fantasie bestaan) als 'een eind aan je leven maken' of 'alles verkopen en een wereldreis maken'...
maar gewoon iets 'normaal' en haalbaars;.. een bepaalde reisdoel dat je graag wilt zien, een bepaalde belevenis die je wilt ondergaan of activiteit die je wilt ondernemen...
in plaats van gelijk jarenlang te willen packpacken kun je ook bv een trekking-vakantie van twee weken boeken.
of bv bepaalde uitdagende sporten, een keertje bergbeklimmen of parachute-springen...
iets dat voor korte tijd je adrenaline level flink opstuwt en waarnaar je naartoe kunt leven en die je de gelegenheid bied juist dat moment te genieten.
Stop met te fantaseren over heel extreme en onhaalbare fantasieen, maar leef juist wel bepaalde reeele fantasieen uit, die je heel sterk bepaalde momenten laat genieten en je het gevoel geven iets te 'bereiken'
niet van die defaitistische 'apocalypse' drama's (die enkel in je fantasie bestaan) als 'een eind aan je leven maken' of 'alles verkopen en een wereldreis maken'...
maar gewoon iets 'normaal' en haalbaars;.. een bepaalde reisdoel dat je graag wilt zien, een bepaalde belevenis die je wilt ondergaan of activiteit die je wilt ondernemen...
in plaats van gelijk jarenlang te willen packpacken kun je ook bv een trekking-vakantie van twee weken boeken.
of bv bepaalde uitdagende sporten, een keertje bergbeklimmen of parachute-springen...
iets dat voor korte tijd je adrenaline level flink opstuwt en waarnaar je naartoe kunt leven en die je de gelegenheid bied juist dat moment te genieten.
Stop met te fantaseren over heel extreme en onhaalbare fantasieen, maar leef juist wel bepaalde reeele fantasieen uit, die je heel sterk bepaalde momenten laat genieten en je het gevoel geven iets te 'bereiken'
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
SeLang
Black swans matter
Je hebt een kutleven maar er staan in je OP toch wel een aantal dingen waar je iets mee kunt. Je noemt hardlopen en muziek maken. Dat zijn toch al twee hobby's die je verder zou kunnen uitbouwen. Hardlopen kun je in groepsverband doen. Tevens kun je bijvoorbeeld meehelpen sport evenementen te organiseren of iets dergelijks. Leer je weer wat mensen kennen. Daarnaast muziek maken: opent dat niet de mogelijkheid om bijvoorbeeld een band te beginnen? Of als je vindt dat je niet goed genoeg daarvoor bent dan heb je een leuk doel om naar te streven.
Wat betreft reizen: dat is iets waar ik persoonlijk veel plezier uit haal. Maar ik krijg tussen de regels door de indruk dat je vooral vriendschap mist in je leven. Op reis ontmoet je wel veel mensen maar over het algemeen zie je die daarna nooit meer terug (disclaimer: ik heb zelf wel diverse dates en een paar relaties eraan overgehouden met locals en reismeisjes
dus het kan wel, maar als het daar om gaat zou ik eerst dichter bij huis kijken).
Maar goed, als je er echt niet uitkomt dan moet je inderdaad iets radicaals gaan doen want op deze manier doorgaan is zonde van je leven en dan heb je inderdaad weinig te verliezen. Je geeft aan dat die lange voettocht over de lengterichting door de Himalaya's je fascineert en dat je je baan zou willen opzeggen om ook zoiets zou willen doen.
Zo'n lange reis kan je perspectief op het leven inderdaad veranderen. Maar je geeft zelf ook al aan in de OP dat je bang bent dat je het dan opeens toch weer ziet zitten maar dan werkloos bent en blut. Het is inderdaad geen goed idee om gelijk het kind met het badwater weg te gooien.
Daarom zou ik beginnen met een minder radicale stap, bijvoorbeeld een kortere reis die evengoed veel impact heeft maar waarmee je niet meteen alle schepen achter je verbrandt. Dan kun je ook even testen of het inderdaad wel echt iets voor je is
Misschien heb je iets aan onderstaande reisverslagen (spoiler). Treks van 4-6 weken, dus daar hoef je niet meteen je baan en huis voor op te zeggen. Niet dat het direct radicaal je leven verandert maar in mijn geval heeft het wel weer nieuwe hobby's en interesses opgeleverd en ik denk er dagelijks met veel plezier aan terug. En dus ook een goede test om eerst zoiets te doen voordat je aan een veel langere zwaardere tocht begint.
Wat betreft reizen: dat is iets waar ik persoonlijk veel plezier uit haal. Maar ik krijg tussen de regels door de indruk dat je vooral vriendschap mist in je leven. Op reis ontmoet je wel veel mensen maar over het algemeen zie je die daarna nooit meer terug (disclaimer: ik heb zelf wel diverse dates en een paar relaties eraan overgehouden met locals en reismeisjes
dus het kan wel, maar als het daar om gaat zou ik eerst dichter bij huis kijken).Maar goed, als je er echt niet uitkomt dan moet je inderdaad iets radicaals gaan doen want op deze manier doorgaan is zonde van je leven en dan heb je inderdaad weinig te verliezen. Je geeft aan dat die lange voettocht over de lengterichting door de Himalaya's je fascineert en dat je je baan zou willen opzeggen om ook zoiets zou willen doen.
Zo'n lange reis kan je perspectief op het leven inderdaad veranderen. Maar je geeft zelf ook al aan in de OP dat je bang bent dat je het dan opeens toch weer ziet zitten maar dan werkloos bent en blut. Het is inderdaad geen goed idee om gelijk het kind met het badwater weg te gooien.
Daarom zou ik beginnen met een minder radicale stap, bijvoorbeeld een kortere reis die evengoed veel impact heeft maar waarmee je niet meteen alle schepen achter je verbrandt. Dan kun je ook even testen of het inderdaad wel echt iets voor je is
Misschien heb je iets aan onderstaande reisverslagen (spoiler). Treks van 4-6 weken, dus daar hoef je niet meteen je baan en huis voor op te zeggen. Niet dat het direct radicaal je leven verandert maar in mijn geval heeft het wel weer nieuwe hobby's en interesses opgeleverd en ik denk er dagelijks met veel plezier aan terug. En dus ook een goede test om eerst zoiets te doen voordat je aan een veel langere zwaardere tocht begint.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Jezelf van kant maken kan altijd nog, maar dood in een kist liggen is volgens mij alleen maar nog meer sleur."If you want to make God laugh, tell him about your plans"
Mijn reisverslagen
En toch is het keihard waar. Als je zelf niets doet, gebeurt er niets en blijf je in je ellende hangen.quote:
[..]
Ik heb ook behoorlijk last gehad van somberheid en daar lang mee rondgelopen. En van al het advies dat ik heb gekregen, was de schop onder de kont opmerking echt de minst nuttige.
Het is het equivalent van "kop op", of "schouders eronder", of "even doorzetten": het geeft geen handvaten waarmee je aan de slag kunt.
Whatever...
oke nice. kun/wil je meer vertellen over wat je er uiteindelijk aan bent gaan doen?quote:
[..]
Bij een therapeut langsgaan. Ik had er eentje die niet eindeloos wauwelde, maar best activerend werkte. Die zei dan: "oké, maar wat ga je er aan doen?"
Je bent blijkbaar verstandig, mooi werk, geen geldzorgen en toch blijkbaar een depressieve ondertoon. Misschien toch best even langsgaan bij een psychiater. Mogelijk een latente depressie of een niet gekende bipolaire stoornis. Gewoon eens langsgaan, zo ben je zeker dat het niet zo is, en is het toch zo kan je veel ellende voorkomen.
Voor een beter beeld en als er behoefte is om te vertellen: wat ligt ten grondslag dat je geen vrienden hebt, angsten hebt, in een sociale isolatie verkeerd en zelfmoordgedachtes hebt?quote:
Goed bedoelde reacties, maar dit stadium ben ik allang voorbij. Op de reguliere weg ga ik mijn problemen niet oplossen. Dat heb ik allang geprobeerd, op allerlei manieren: alleen, met de huisarts, psychologen, door nieuwe hobby's te proberen, door in teamverband dingen te doen. Dit hoeven we dan ook niet meer te bespreken, want dat is allerlei andere topics al gedaan.
Aangezien je al onderzocht bent. 113 is je (online) hulplijn trouwens.
[ Bericht 1% gewijzigd door Yiwei op 05-09-2016 13:07:12 ]
Veel beter kunnen uitleggen wat ik qua emotie ervaarde. En ook veel minder in de slachtoffer-rol gaan zitten. Ik had een relatie die niet lekker liep, dus eerst heb ik daar wat aan proberen te doen. En toen ze niet mee wilde werken, heb ik die relatie verbroken. Dus door de feedback van die therapeute ben ik veel actie-gerichter gaan handelen.quote:
[..]
oke nice. kun/wil je meer vertellen over wat je er uiteindelijk aan bent gaan doen?
Geinspireerd door historische gebeurtenissen en karakters. Dit werk van fictie was ontworpen, ontwikkeld en geproduceerd door een multicultureel team van verschillende religies en geloven.
Nee hoor, daar krijg je geen spijt van.quote:Op maandag 5 september 2016 13:16 schreef Timeschanger het volgende:
Pleeg nooit zelfmoord vriend, daar ga je spijt van krijgen.
Echter kun je imho wel beter eerst de andere opties uitmelken aangezien dat er geen weg terug is van een (geslaagde) zelfmoordactie.
Never allow waiting to become a habit.
Live your dreams and take risks.
Life is happening now.
Live your dreams and take risks.
Life is happening now.
Ga reizen, en ook al doe je het met het doel om aan het einde van je geld er een eind aan te maken is het misschien precies wat je nodig hebt om het niet te doen? En als je ergens tijdens de backpack het idee hebt of inspiratie hebt om het toch over een andere boeg te gooien dan heb je waarschijnlijk nog wel een zakcentje over en kan je dat geld gebruiken om die andere richting in te gaan. Ik zou me geen zorgen maken over een what if dat je geld op is en je de zin in het leven weer teruggevonden hebt, dat is het wel waard en zeker in Nederland kom je dan echt wel weer op je pootjes terecht met een beetje inzet, heb je ook nog een paar jaar aan interessante ervaringen erbij en wie weet heb je dan het licht gezien en wordt je gelukkig in één of andere hippie commune ergens in Azië.
Iedereen is de hoofdrolspeler van zijn eigen comedie.
'Goatboy is hurt by your indifference'
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=M9srplWe_QQ" target="_blank" rel="nofollow">Vrijheid</a>
[b]Dean Radin presenteert: "Science and the taboo of psi"[/b]
'Goatboy is hurt by your indifference'
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=M9srplWe_QQ" target="_blank" rel="nofollow">Vrijheid</a>
[b]Dean Radin presenteert: "Science and the taboo of psi"[/b]
vet dat het je zo heeft geholpenquote:
[..]
Veel beter kunnen uitleggen wat ik qua emotie ervaarde. En ook veel minder in de slachtoffer-rol gaan zitten. Ik had een relatie die niet lekker liep, dus eerst heb ik daar wat aan proberen te doen. En toen ze niet mee wilde werken, heb ik die relatie verbroken. Dus door de feedback van die therapeute ben ik veel actie-gerichter gaan handelen.
Dit.quote:Op maandag 5 september 2016 13:51 schreef jogy het volgende:
Ik zou me geen zorgen maken over een what if dat je geld op is en je de zin in het leven weer teruggevonden hebt, dat is het wel waard en zeker in Nederland kom je dan echt wel weer op je pootjes terecht met een beetje inzet
Sterker nog, ik durf te wedden dat je ineens veel beter kunt relativeren qua zekerheden.
TS denkt nu dat 'ie veilig zit, maar dat is alleen maar omdat hij geen vergelijkingsmateriaal heeft. Zodra hij een beetje heeft rondgetrokken, dan realiseert hij zich dat half Zuid-Oost-Azie het prima redt op een tiende van zijn salaris. Dat geeft veerkracht.
Geinspireerd door historische gebeurtenissen en karakters. Dit werk van fictie was ontworpen, ontwikkeld en geproduceerd door een multicultureel team van verschillende religies en geloven.
Het was nog een lekker wijf ookquote:
Geinspireerd door historische gebeurtenissen en karakters. Dit werk van fictie was ontworpen, ontwikkeld en geproduceerd door een multicultureel team van verschillende religies en geloven.
Op die manier. Wellicht wel. Heb ook wel eens stiekem wel eens een soort van gehoopt dat ik ontslagen werd, dan hoef ik die eerste stap niet zelf te maken. Al zou de tweede stap van het verkopen van m'n huis dan nog steeds een enorme stap zijn.quote:
[..]
Ik bedoel meer, dat je die beslissing dan veel sneller/ makkelijker gaat maken en ziet dat een huis afbetalen of pensioen volmaken ook niet alles is.
Misschien, misschien niet. Het doel van zo'n reis zou ook niet perse het doel zijn om veel vrienden te maken.quote:
Ik denk dat het probleem vooral geen vrienden hebben is. Misschien heb je straks na het reizen heel veel vrienden.
Waar haal jij vandaan dat ik geen contacten kan leggen? Ik heb niet echt grote problemen om contacten te maken. Aan de andere kant ben ik ook weer niet iemand die met alles en iedereen loopt te praten, maar ik ben ook zeker niet mensenschuw. Voor m'n werk heb ik ook heel veel contact met veel verschillende mensen, ga ook wel een langs bij m'n buren, kom wel eens wat oude bekenden tegen waar ik een praatje mee maak etc. Waar ik wel slecht in ben, is vriendschappen onderhouden.quote:
[..]
Als je in de knoop ligt met jezelf is een wereldreis wel het laatste wat je moet doen. Dan heb je namelijk maar één reisgenoot en dat ben jijzelf; je weet wel; diegene waarmee je in de knoop ligt.
De problemen die je noemt veroorzaak je zelf. Waarom zou het op reis met jezelf dan beter gaan?
Voorbeeld: Als jij nu al geen contacten kunt leggen door op een terrasje te gaan zitten of naar een kroeg te gaan... Waarom zou je dat dan wel kunnen in bv Australië? Zit je dus nog steeds alleen maar dan zonder die collegae op je werk als je thuis was gebleven. Regen in de drup dus.
En of ik nu hier alleen zit, met altijd hetzelfde uitzicht, of ergens anders in een heel andere omgeving.. Dan klinkt dat laatste nog steeds beter.
Met zo'n redenering zou ik beter gelijk kunnen stoppen, want waarom zou ik dan ooit nog aan iets beginnen? Ik vind toch niets leuk. Toch maar per direct een eind eraan maken?quote:
Als je nergens plezier in hebt, waarom zou je backpacken dan wel leuk vinden?
Ik heb niet het idee dat zo'n realistisch doel life changing gaat zijn en dat is wel wat ik nodig heb. Ik ga overigens ook binnenkort op een rondreis van 3 weken, mede op aanraden van een de topics hier. Maar toch gaat zoiets nooit m'n leven echt veranderen. Verder zie ik dat wel als goede test voor eventueel meer.quote:
stel jezelf gewon een realistisch levensdoel...
niet van die defaitistische 'apocalypse' drama's (die enkel in je fantasie bestaan) als 'een eind aan je leven maken' of 'alles verkopen en een wereldreis maken'...
maar gewoon iets 'normaal' en haalbaars;.. een bepaalde reisdoel dat je graag wilt zien, een bepaalde belevenis die je wilt ondergaan of activiteit die je wilt ondernemen...
in plaats van gelijk jarenlang te willen packpacken kun je ook bv een trekking-vakantie van twee weken boeken.
of bv bepaalde uitdagende sporten, een keertje bergbeklimmen of parachute-springen...
iets dat voor korte tijd je adrenaline level flink opstuwt en waarnaar je naartoe kunt leven en die je de gelegenheid bied juist dat moment te genieten.
Stop met te fantaseren over heel extreme en onhaalbare fantasieen, maar leef juist wel bepaalde reeele fantasieen uit, die je heel sterk bepaalde momenten laat genieten en je het gevoel geven iets te 'bereiken'
Bij een grote tocht heb ik ook echt een duidelijk doel. Volgens mij moet het een enorme boost zijn voor m'n zelfvertrouwen en op z'n minst tijdelijke een gevoel van onoverwinnelijkheid geven.
Muziek en hardlopen die ik al een hele tijd, maar ik kom daar niet verder mee. Voor m'n gevoel bereik ik daar niets mee en dan verlies ik het plezier. Ik loop al een jaar of 8 hard, maar altijd ongeveer dezelfde afstand en tijd. Met muziek hetzelfde, ik heb mezelf wat liedjes aangeleerd, af en toe leer ik een nummer bij, maar eigenlijk doe ik meer omdat het moet dan dat ik er nog echt plezier in heb.quote:
Je hebt een kutleven maar er staan in je OP toch wel een aantal dingen waar je iets mee kunt. Je noemt hardlopen en muziek maken. Dat zijn toch al twee hobby's die je verder zou kunnen uitbouwen. Hardlopen kun je in groepsverband doen. Tevens kun je bijvoorbeeld meehelpen sport evenementen te organiseren of iets dergelijks. Leer je weer wat mensen kennen. Daarnaast muziek maken: opent dat niet de mogelijkheid om bijvoorbeeld een band te beginnen? Of als je vindt dat je niet goed genoeg daarvoor bent dan heb je een leuk doel om naar te streven.
De niet radicale oplossing is lastig te realiseren. Met m'n huidige baan kan ik maximaal 3 weken achterelkaar weg. Als ik bijvoorbeeld twee maanden wil, dan moet ik m'n werk al opzeggen. Dan m'n huis aanhouden, zonder baan zitten wordt financieel alweer lastig. Het vermogen komt pas echt vrij bij het verkopen van' m'n huis. Om zowel de tijd en het geld te hebben, moet ik eigenlijk wel beide doen.quote:Wat betreft reizen: dat is iets waar ik persoonlijk veel plezier uit haal. Maar ik krijg tussen de regels door de indruk dat je vooral vriendschap mist in je leven. Op reis ontmoet je wel veel mensen maar over het algemeen zie je die daarna nooit meer terug (disclaimer: ik heb zelf wel diverse dates en een paar relaties eraan overgehouden met locals en reismeisjes
Maar goed, als je er echt niet uitkomt dan moet je inderdaad iets radicaals gaan doen want op deze manier doorgaan is zonde van je leven en dan heb je inderdaad weinig te verliezen. Je geeft aan dat die lange voettocht over de lengterichting door de Himalaya's je fascineert en dat je je baan zou willen opzeggen om ook zoiets zou willen doen.
Zo'n lange reis kan je perspectief op het leven inderdaad veranderen. Maar je geeft zelf ook al aan in de OP dat je bang bent dat je het dan opeens toch weer ziet zitten maar dan werkloos bent en blut. Het is inderdaad geen goed idee om gelijk het kind met het badwater weg te gooien.
Daarom zou ik beginnen met een minder radicale stap, bijvoorbeeld een kortere reis die evengoed veel impact heeft maar waarmee je niet meteen alle schepen achter je verbrandt. Dan kun je ook even testen of het inderdaad wel echt iets voor je is
Goed misschien de net iets minder radicale manier is m'n huis verkopen en m'n baan opzeggen en 6-12 maanden te gaan. Dan houd ik nog wat geld over om weer wat te gaan huren en weer werk te zoeken.
quote:Misschien heb je iets aan onderstaande reisverslagen (spoiler). Treks van 4-6 weken, dus daar hoef je niet meteen je baan en huis voor op te zeggen. Niet dat het direct radicaal je leven verandert maar in mijn geval heeft het wel weer nieuwe hobby's en interesses opgeleverd en ik denk er dagelijks met veel plezier aan terug. En dus ook een goede test om eerst zoiets te doen voordat je aan een veel langere zwaardere tocht begint.Ik heb al meerdere van je reisverslagen gelezen. Als ik dat soort dingen lees, dan zou ik dat zelf ook zo graag willen doen. Ik ga je Himalaya verslag ook zeker even lezen zo.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Jezelf van kant maken kan altijd nog, maar dood in een kist liggen is volgens mij alleen maar nog meer sleur.
Als je het leven zo zat bent maar de angst om financiële zekerheden te verliezen hoogtij viert is er nog voldoende te redden.
Bekijk de situatie rationeel en bedenk wat jij een ander zou adviseren in dit scenario. Werk daar een plan van aanpak voor uit en ga het vervolgens gewoon doen.
Heel veel succes in ieder geval.
Bekijk de situatie rationeel en bedenk wat jij een ander zou adviseren in dit scenario. Werk daar een plan van aanpak voor uit en ga het vervolgens gewoon doen.
Heel veel succes in ieder geval.
Charity is injurious unless it helps the recipient to become independent of it.
Socialisten vechten allang niet meer tegen het kapitalisme maar tegen de realiteit.
Socialisten vechten allang niet meer tegen het kapitalisme maar tegen de realiteit.
Hoe kan je zelfmoord als optie zien Er is zo veel leuks te doen op deze aardkloot. Ga desnoods putten slaan in een apenland ofzo
Je hebt nu alleen het standaard leventje in NL gehad. probeer iets gek en buiten je comfort zone
Er is zo veel leuks te doen op deze aardkloot. Ga desnoods putten slaan in een apenland ofzoJe hebt nu alleen het standaard leventje in NL gehad. probeer iets gek en buiten je comfort zone
Signature:
Maximaal 4 regels
Maximaal 250 tekens
(te kort? neem een abonnement)
Maximaal 4 regels
Maximaal 250 tekens
(te kort? neem een abonnement)
90% van de mensen die zeggen zelfmoord te willen plegen willen een ander leven.
Jij hebt alle tools in handen om dat andere leven te bereiken.
Je zou gek zijn om uit de "verveling/ sleur" te komen zulke drastische maatregelen te nemen.
Hoewel ik je eerlijkheid waardeer, er zijn heel veel mensen bij wie die gedachten opkomen en er stilletjes tussen uitknijpen.
Worden die gedachten echt te serieus, zoek hulp, je kan idd beter nog de boel verkopen en het leven een nieuwe impuls geven.
Jij hebt alle tools in handen om dat andere leven te bereiken.
Je zou gek zijn om uit de "verveling/ sleur" te komen zulke drastische maatregelen te nemen.
Hoewel ik je eerlijkheid waardeer, er zijn heel veel mensen bij wie die gedachten opkomen en er stilletjes tussen uitknijpen.
Worden die gedachten echt te serieus, zoek hulp, je kan idd beter nog de boel verkopen en het leven een nieuwe impuls geven.
Hell To The Liars
Het leven is lijden. Op een bepaalde manier lijden we allemaal elke dag. Als je er voor kiest om te reizen zou ik je aanraden dit boek te lezen: Boeddhisme in het dagelijkse leven - Nathalie Chasseriau niet omdat ik wil dat je je bekeert tot het boeddhisme maar, misschien als je een paar dingen uit dat boek haalt en toepast in je leven zul je misschien een andere kijk hebben erop. Succes ermee!
“I mean, you could claim that anything's real if the only basis for believing in it is that nobody's proved it doesn't exist!”
quote:
Het leven is lijden. Op een bepaalde manier lijden we allemaal elke dag. Als je er voor kiest om te reizen (of niet ervoor kiest) zou ik je aanraden dit boek te lezen: Boeddhisme in het dagelijkse leven - Nathalie Chasseriau niet omdat ik wil dat je je bekeert tot het boeddhisme maar, misschien als je een paar dingen uit dat boek haalt en toepast in je leven zul je misschien een andere kijk hebben erop. Succes ermee!
“I mean, you could claim that anything's real if the only basis for believing in it is that nobody's proved it doesn't exist!”
Dat is dan ook je grote denkfout...quote:
[..]
Ik heb niet het idee dat zo'n realistisch doel life changing gaat zijn en dat is wel wat ik nodig heb
het is volledig interssant wat je vooraf 'denkt' dat iets met je leven gaat doen... het is sowieso al oninterssant om vooraf te willen 'plannen' hoe je je leven zou willen veranderen..
en vooraf te gaan stellen wat er dan precies zou moeten gebeuren volgens jou.
belangrijk is initieel vooral dat je domweg bepaalde dingen onderneemt, en vervolgens openstaat voor de veranderingen de mogelijk daarna kunnen optreden .. ook die die je niet vooraf 'ingepland' had.
Je kunt nu niet vooraf vastleggen wat gaat gebeuren, nmaar wat je zult moeten leren is je open te stellen voor een misschien wat minder vooruit geplande toekomst.
Als ik je posts lees; lees ik vooral iemand die vastzit in een saai en voledig vastgeregeld leven.. en die vervolgens vlucht in fantasieen om dat ales in ene volledig en radikaal om te goien, en die dat daarna niet doet omdat dat ook veels te extreme fantasieen zijn.
Wat je eerst moet leren is gewoon af te stappen van het idee dat alles vooruit te plannen en regelen is.
Dat gaat niet zo makkelijk met extreme stappen (de kans is groot dat juist dat misgaat en op een teleursteling uitloopt, juist omdat zulke dingen niet lopen zoals jij ze vooraf 'plant').
Net als met zwemmen.. dat leer je ook niet door gewoon in een keer in het diepe te springen;
Ook een verandering in je levensinstelling moet je stapsgewijs aangaan.
een grote reis maken, wilde natuur beleven, een volledig andere cultuur kennenleren geeft je meestal niet zomaar direkt het gevoel van 'onoverwinnelijkheid' ...quote:... en op z'n minst tijdelijke een gevoel van onoverwinnelijkheid geven.
Wil je gewoon instant dit gevoel eventjes beleven zou ik eeder drugs aanraden...
als je het 'makkelijk' wil, kun je dat ook chemisch opwekken... dat is de quick-and-dirty manier als je een bepaald gevoel zomaar eventjes wil opwekken.
Wil dat je dat me een andere levensstijl ervaren; denk ik dat je meer eraan zult hebben ook momenten van volledige onzekerheid en juist enorme nederigheid leren door te komen.
Zeker bv de wereld leren kennen in een lange reis, andere culturen dieper kennenleren leert je initieel namelijk eerst dat.
Het is geen 'snelle' belevenis die je instant kunt opwekken.
Zeker als je bepaalde zeer arme landen wilt bezoeken of grote natuurgebieden leer je eerst al je 'zekerheden' in vrage te stellen en vaak zie je ook een hoop dingen die initieel helemaal niet zo 'leuk' zijn.
(bv een and als india dat zeer geliefd is bij veel 'esotherische zoekers' wekt ook een hoop afkeer en repulsie op;;; het is ook een ongelooflijk vies en ook onprettig land)
[ Bericht 25% gewijzigd door RM-rf op 06-09-2016 09:33:58 ]
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Het is heel simpel. Niemand weet waar je je leven voor inruilt als je dood gaat. Misschien is er niks na de dood, misschien is het beter na de dood maar misschien is het zelfs ellendiger na de dood.
Omdat het leven je geschonken is kan je het beste er maar wat van maken, of depressief gezegd, het maar uitzitten.
Ik heb ook rare dingen gedacht, maar sommige dingen zou ik niet willen missen of opgeven, en voor wat geef je het dan eigenlijk op? Dat weet je niet.
Kleine dingen kunnen al heeeeeel mooi zijn vind ik. Bijvoorbeeld hoe de zon door de bomen lichtval maakt op een meertje het klinkt maar ik meen het wel echt
Omdat het leven je geschonken is kan je het beste er maar wat van maken, of depressief gezegd, het maar uitzitten.
Ik heb ook rare dingen gedacht, maar sommige dingen zou ik niet willen missen of opgeven, en voor wat geef je het dan eigenlijk op? Dat weet je niet.
Kleine dingen kunnen al heeeeeel mooi zijn vind ik. Bijvoorbeeld hoe de zon door de bomen lichtval maakt op een meertje het klinkt
maar ik meen het wel echt
een geschenk kun je weigeren, het leven niet. opgelegd lijkt me daarom een passender term.quote:
Het is heel simpel. Niemand weet waar je je leven voor inruilt als je dood gaat. Misschien is er niks na de dood, misschien is het beter na de dood maar misschien is het zelfs ellendiger na de dood.
Omdat het leven je geschonken is kan je het beste er maar wat van maken, of depressief gezegd, het maar uitzitten.
Ik heb ook rare dingen gedacht, maar sommige dingen zou ik niet willen missen of opgeven, en voor wat geef je het dan eigenlijk op? Dat weet je niet.
Kleine dingen kunnen al heeeeeel mooi zijn vind ik. Bijvoorbeeld hoe de zon door de bomen lichtval maakt op een meertje het klinkt
en er wat van maken is een erg vage omschrijving, en makkelijker gezegd dan gedaan als je het super kut vindt om te doen.
Je kunt om de zoveel weken zo'n topic blijven openen of inderdaad het roer eens goed omgooien. Ik zou voor dat laatste gaan.
Opgelegd, dat klinkt behoorlijk ondankbaar. Ik blijf er maar bij dat het mij geschonken is door mijn ouders. Iets wat je geschonken is kan je later ook toch weggooien.quote:
[..]
een geschenk kun je weigeren, het leven niet. opgelegd lijkt me daarom een passender term.
en er wat van maken is een erg vage omschrijving, en makkelijker gezegd dan gedaan als je het super kut vindt om te doen.
Verder is juist het hele punt van mijn verhaal dat je niet weet wat er na de dood komt. Dus dan kan je net zo goed dit leven uitzitten en dan na 80 jaar erachter komen dat bijvoorbeeld het leven na de dood nog slechter is.Straks pleeg je zelfmoord op je 16de en kom je in een of ander hellhole terecht terwijl je dus nog misschien 60/70 jaar op aarde had kunnen zijn.
Makkelijker gezegd dan gedaan heeft trouwens bijna betrekking op alles, aangezien iedereen hier op z’n toetstenbord advies geeft. Het echte leven is nooit makkelijk. Zelfs bij mensen waar je denkt dat die het goed voor elkaar hebben gaat dat bijna nooit op. Iedereen maakt dingen mee en het ligt aan jezelf hoe zwaar je eraan tilt.
waarom zou je dankbaar zijn voor het bestaan als je daarmee ongelukkig bent, en zelfs zo ver bent dat je denkt daaraan met geweld een eind te maken?quote:
[..]
Opgelegd, dat klinkt behoorlijk ondankbaar. Ik blijf er maar bij dat het mij geschonken is door mijn ouders. Iets wat je geschonken is kan je later ook toch weggooien.
Verder is juist het hele punt van mijn verhaal dat je niet weet wat er na de dood komt. Dus dan kan je net zo goed dit leven uitzitten en dan na 80 jaar erachter komen dat bijvoorbeeld het leven na de dood nog slechter is.Straks pleeg je zelfmoord op je 16de en kom je in een of ander hellhole terecht terwijl je dus nog misschien 60/70 jaar op aarde had kunnen zijn.
Makkelijker gezegd dan gedaan heeft trouwens bijna betrekking op alles, aangezien iedereen hier op z’n toetstenbord advies geeft. Het echte leven is nooit makkelijk. Zelfs bij mensen waar je denkt dat die het goed voor elkaar hebben gaat dat bijna nooit op. Iedereen maakt dingen mee en het ligt aan jezelf hoe zwaar je eraan tilt.
je argument dat je niet weet wat er komt gaat niet op. er zijn dan namelijk 2 opties: a) het is slechter of b) het is beter. dus het kan net zo goed zijn dat je die 60 jaar ongelukkig uitzit terwijl je bij zelfdoding niet langer (of minder dan voorheen) hoeft te lijden.
nou ik vind een vage omschrijving als er wat van moeten maken heel makkelijk gezegd, maar geen enkele betekenis hebben. dan kun je iemand die ongelukkig is net zo goed adviseren dat ie moet ophouden met ongelukkig zijn. het gaat erom hoe je dat voor elkaar krijgt.
en je hebt het over het voor elkaar hebbe en gebeurtenissen die het leven zwaar maken, maar dat is niet per se wat mensen ongelukkig maakt. het bestaan zelf, de zinloosheid en de leegte ervan, het opvullen met onzin en daarvan de waarde maar moeten inzien, dat is niet te veranderen.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 06-09-2016 15:22:14 ]
Het is dan ook hoe ik er tegenaan kijk, en dit wil ik graag delen want wellicht heeft TS hier wat aan.
Aangezien je niet “even” kan kijken hoe het leven is na de dood weet je dus nooit of je de juiste keuze hebt gemaakt als je zelfmoord pleegt. Wat je wel weet is dat iedereen uiteindelijk toch dood gaat. Dus mijn beredenering is dat je dit leven gewoon volmaakt, ongeacht hoe kut het ook is. Ik zeg ook niet dat dit moet maar dit is hoe ik het uiteindelijk voor mijzelf bedacht heb.
Dankbaar zijn voor het leven dat je hebt op aarde, dus plat gezegd, het ademen, kijken, horen en voelen moet je sowieso zijn. Hoe het leven zich verder ontpopt en verloopt kan inderdaad een regelrechte hel zijn. Hier moet je dan je uiterste best aan doen om dit te veranderen.
Aangezien je niet “even” kan kijken hoe het leven is na de dood weet je dus nooit of je de juiste keuze hebt gemaakt als je zelfmoord pleegt. Wat je wel weet is dat iedereen uiteindelijk toch dood gaat. Dus mijn beredenering is dat je dit leven gewoon volmaakt, ongeacht hoe kut het ook is. Ik zeg ook niet dat dit moet maar dit is hoe ik het uiteindelijk voor mijzelf bedacht heb.
Dankbaar zijn voor het leven dat je hebt op aarde, dus plat gezegd, het ademen, kijken, horen en voelen moet je sowieso zijn. Hoe het leven zich verder ontpopt en verloopt kan inderdaad een regelrechte hel zijn. Hier moet je dan je uiterste best aan doen om dit te veranderen.
Kun je niet ergens wat vrijwilligers werk doen in de buurt, of iets wat je enigszins interessant vindt.
Muziek maken vond je al leuk, wellicht kun je bij een lokaal poppodium als vrijwilliger aan de slag ofzoiets.
Als je bijvoorbeeld 2 keer per week uit je dagelijkse sleur komt, scheelt dat al enorm.
Muziek maken vond je al leuk, wellicht kun je bij een lokaal poppodium als vrijwilliger aan de slag ofzoiets.
Als je bijvoorbeeld 2 keer per week uit je dagelijkse sleur komt, scheelt dat al enorm.
٩๏̯͡๏)۶
Dat wil ik helemaal niet. Het enige dat ik wil, is dat er iets gaat veranderen. Hoe m'n leven er precies uit zou moeten zien weet ik niet, heb ik hier ook niet besproken. Ik wil alleen het huidige leven niet meer.quote:
[..]
Dat is dan ook je grote denkfout...
het is volledig interssant wat je vooraf 'denkt' dat iets met je leven gaat doen... het is sowieso al oninterssant om vooraf te willen 'plannen' hoe je je leven zou willen veranderen..
Is dat dan niet precies wat ik wil? Ik wil een keer wat groots ondernemen, iets wat nauwelijks echt te plannen is en waarvan ik geen idee heb hoe dat precies gaat lopen. In die hoop dat er iets gaat veranderen, maar niet hoe dat precies moet gaan.quote:en vooraf te gaan stellen wat er dan precies zou moeten gebeuren volgens jou.
belangrijk is initieel vooral dat je domweg bepaalde dingen onderneemt, en vervolgens openstaat voor de veranderingen de mogelijk daarna kunnen optreden .. ook die die je niet vooraf 'ingepland' had.
Heb je dan een suggestie wat ik wel zou moeten doen? Ipv alleen maar zeggen dat ik iets niet moet doen.quote:Je kunt nu niet vooraf vastleggen wat gaat gebeuren, nmaar wat je zult moeten leren is je open te stellen voor een misschien wat minder vooruit geplande toekomst.
Als ik je posts lees; lees ik vooral iemand die vastzit in een saai en voledig vastgeregeld leven.. en die vervolgens vlucht in fantasieen om dat ales in ene volledig en radikaal om te goien, en die dat daarna niet doet omdat dat ook veels te extreme fantasieen zijn.
Wat je eerst moet leren is gewoon af te stappen van het idee dat alles vooruit te plannen en regelen is.
Dat gaat niet zo makkelijk met extreme stappen (de kans is groot dat juist dat misgaat en op een teleursteling uitloopt, juist omdat zulke dingen niet lopen zoals jij ze vooraf 'plant').
Net als met zwemmen.. dat leer je ook niet door gewoon in een keer in het diepe te springen;
Ook een verandering in je levensinstelling moet je stapsgewijs aangaan.
[..]
Dat lijkt me nou inderdaad precies wat ik wil. Ipv de zekerheden en de ongelooflijke sleur die het normale Nederlandse leven met zich meebrengt een keer in een heel andere omgeving komen. Waar de eerste behoefte veel dichter bij overleven ligt dan wat ik nu doe, waar ik me druk maak over het afbetalen van een huis en het regelen van een pensioen. Ik zou liever in een enorm gebergte lopen en me afvragen of ik het volgende dorp haal voor het donker wordt. Dat lijkt me veel overzichtelijker.quote:een grote reis maken, wilde natuur beleven, een volledig andere cultuur kennenleren geeft je meestal niet zomaar direkt het gevoel van 'onoverwinnelijkheid' ...
Wil je gewoon instant dit gevoel eventjes beleven zou ik eeder drugs aanraden...
als je het 'makkelijk' wil, kun je dat ook chemisch opwekken... dat is de quick-and-dirty manier als je een bepaald gevoel zomaar eventjes wil opwekken.
Wil dat je dat me een andere levensstijl ervaren; denk ik dat je meer eraan zult hebben ook momenten van volledige onzekerheid en juist enorme nederigheid leren door te komen.
Wellicht dat het ook een aantal keer fout gaat en dat het echt overleven wordt, maar op de een of andere manier trekt me dat risico op echt afzien ook wel weer.
quote:Zeker bv de wereld leren kennen in een lange reis, andere culturen dieper kennenleren leert je initieel namelijk eerst dat.
Het is geen 'snelle' belevenis die je instant kunt opwekken.
Zeker als je bepaalde zeer arme landen wilt bezoeken of grote natuurgebieden leer je eerst al je 'zekerheden' in vrage te stellen en vaak zie je ook een hoop dingen die initieel helemaal niet zo 'leuk' zijn.
(bv een and als india dat zeer geliefd is bij veel 'esotherische zoekers' wekt ook een hoop afkeer en repulsie op;;; het is ook een ongelooflijk vies en ook onprettig land)
Ik geloof niet dat zoiets echt veel zal veranderen eerlijk gezegd. Het is een langdurig probleem. Iets waar ik al m'n hele leven last van heb. Dus het is meer dan de dagelijkse sleur van een gemiddelde volwassene in een rijk land.quote:
Kun je niet ergens wat vrijwilligers werk doen in de buurt, of iets wat je enigszins interessant vindt.
Muziek maken vond je al leuk, wellicht kun je bij een lokaal poppodium als vrijwilliger aan de slag ofzoiets.
Als je bijvoorbeeld 2 keer per week uit je dagelijkse sleur komt, scheelt dat al enorm.
Wellicht een verschil met vroeger is, dat er toen meer uitzicht was op een verandering met de hoop dat ook m'n gevoel zou veranderen. Op de basisschool kon ik uitkijken naar de middelbare school, daarna naar de universiteit, toen naar een stage (overigens een periode in het buitenland), vervolgens naar een werkend leven. Nu is dat uitzicht er niet, dus ook het uitzicht op verandering niet. Ik kan me zelf niet eens valse hoop voorhouden in dit leven, omdat er de komende 40 jaar in feite geen significante verandering in kom, zolang ik zelf niet iets radicaals doe.
Dus je hebt jezelf je leven lang op de been gehouden door een vooruitzicht naar later, later als het beter wordt/later als het verandert? Dus je bent nog nooit in het hier en nu tevreden of gelukkig geweest met wie of wat dan ook?
The love you take is equal to the love you make.
ik heb juist duidelijk aangegeven dat je beter iets haalbaars kunt doen dan te fantaseren over 'grote' zaken...quote:
Heb je dan een suggestie wat ik wel zou moeten doen? Ipv alleen maar zeggen dat ik iets niet moet doen.
Vervolgens wijs je dat idee om iets haalbaars te doen af, omdat dat allemaal je niet 'groot' genoeg en je juist wil fantaseren over extreme zaken.
en het resultaat is .... Dat je dus helemaal niks doet en zit te miepen over 'dat er maar niks verandert in je leven en dit een sleur is'.
Je leven veranderen begint bij kleine zaken en de eerste stap zetten..
Niet bij 'dromen over die enorm grote verandering die je ooit gaat ondernemen, maar tegelijk ook de ballen niet voor hebt omdat je 'nooit' iets wrkelijk doet.
Eerlijk gezegd vind ik je maar een slappeling en dramaqueen..
zelfs die beweringen over 'er een einde aan maken' is vooral aandacht-zoekerij omdat je helemaal niks doet...
als dat je zo aantrekt, zou je wel eens een keer iets gaan doen en je niet uitvluchten bedenken om het uiteindelijk toch niet te doen...quote:... maar op de een of andere manier trekt me dat risico op echt afzien ook wel weer.
Ik denk dat je het enkel aantrekkelijk vind om lekker thuis te zitten fantaseren en je te beklagen over 'hoe rot je leven wel niet is'.
niet daadwerkelijk in de vrije natuur, in de 'middle-of-nowhere' staan of ontberingen beleven, maar erover nadenken en je voorstellen 'hoe leuk dat wel niet is'.
Iemand die aan de rand van een zwembad staat en hard roept 'hoe graag hij wel niet een rondje zou willen zwemmen'.. en als je dan zegt dat hij in het water moet springen, zegt hij "maar misschien is het water wel koud"
[ Bericht 9% gewijzigd door RM-rf op 07-09-2016 12:22:03 ]
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Maar even concreet nu: heb je een idee in welk land (of op welk continent) je zou willen rondreizen?quote:
Dat lijkt me nou inderdaad precies wat ik wil. Ipv de zekerheden en de ongelooflijke sleur die het normale Nederlandse leven met zich meebrengt een keer in een heel andere omgeving komen.
Dan kunnen we daar de levenskosten van afleiden, en zien wat haalbaar is.
Geinspireerd door historische gebeurtenissen en karakters. Dit werk van fictie was ontworpen, ontwikkeld en geproduceerd door een multicultureel team van verschillende religies en geloven.
Gooi het roer compleet om. Zet je huis alvast in de koop en maak een globale planning van wat je nog wilt zien in de wereld.
Een jaar of twee tussenuit gaat echt niet een drastische negatief effect hebben op je werkende leven, ervan uitgaande dat je gezond terugkomt. Je miept net zoals de studenten die moord en brand schreeuwen bij een studievertraging van een paar jaar. Dat je achterloopt op je leeftijdsgenoten, moet je voor lief nemen, maar daar in plaats heb jij wel een wereldreis gemaakt. Heb je ook eens iets te vertellen op een feestje
.
Kruip achter de computer, zoek uit wat je leuk lijkt, boek je ticket naar je eerste bestemming, en zet je huis op Funda. Fantaseer over de mogelijkheden die de wereld te bieden heeft. Wanneer het huis is verkocht zeg je je baan op. Hup, verruil je dagelijkse stramien voor avontuur. Je hebt serieus niets substantieel te verliezen. Het huis is nog niet afbetaald en wie werkt voor eeuwig voor 1 baas tegenwoordig? En wat heb je aan een huis en een baan wanneer je op pad wilt? Doe gewoon wat je voor een hele lang tijd over gedroomd en gefantaseerd hebt. Je hebt geen kinderen en een vrouw waar je voor hoeft te zorgen, dus doe je voordeel mee, anders ben je voor niks zo risicomijdend. En niet zo bang zijn voor wat als je opeens wel zin in hebt in het leven na je reis, alleen maar mooi meegenomen, want je denkt nu aan zelfdoding, wat bijna nooit een goed idee is. Gast, je woont in Nederland. Niemand met een gezond verstand verhongert hier, zeker niet iemand met universitair opleiding met een aantal jaar werkervaring in de technische sector. We hebben hier bijstand weet je nog, die weet je vast wel te vinden, voor het geval de economie niet meezit.
[ Bericht 1% gewijzigd door wiskundenoob op 07-09-2016 14:26:35 ]
Een jaar of twee tussenuit gaat echt niet een drastische negatief effect hebben op je werkende leven, ervan uitgaande dat je gezond terugkomt. Je miept net zoals de studenten die moord en brand schreeuwen bij een studievertraging van een paar jaar. Dat je achterloopt op je leeftijdsgenoten, moet je voor lief nemen, maar daar in plaats heb jij wel een wereldreis gemaakt. Heb je ook eens iets te vertellen op een feestje
.Kruip achter de computer, zoek uit wat je leuk lijkt, boek je ticket naar je eerste bestemming, en zet je huis op Funda. Fantaseer over de mogelijkheden die de wereld te bieden heeft. Wanneer het huis is verkocht zeg je je baan op. Hup, verruil je dagelijkse stramien voor avontuur. Je hebt serieus niets substantieel te verliezen. Het huis is nog niet afbetaald en wie werkt voor eeuwig voor 1 baas tegenwoordig? En wat heb je aan een huis en een baan wanneer je op pad wilt? Doe gewoon wat je voor een hele lang tijd over gedroomd en gefantaseerd hebt. Je hebt geen kinderen en een vrouw waar je voor hoeft te zorgen, dus doe je voordeel mee, anders ben je voor niks zo risicomijdend. En niet zo bang zijn voor wat als je opeens wel zin in hebt in het leven na je reis, alleen maar mooi meegenomen, want je denkt nu aan zelfdoding, wat bijna nooit een goed idee is. Gast, je woont in Nederland. Niemand met een gezond verstand verhongert hier, zeker niet iemand met universitair opleiding met een aantal jaar werkervaring in de technische sector. We hebben hier bijstand weet je nog, die weet je vast wel te vinden, voor het geval de economie niet meezit.
[ Bericht 1% gewijzigd door wiskundenoob op 07-09-2016 14:26:35 ]
Dat is toch geen suggestie. Noem eens iets concreets dat ik dan zou moeten doen. Iets dat dus volgens jou haalbaar is en toch ondernemend genoeg.quote:
[..]
ik heb juist duidelijk aangegeven dat je beter iets haalbaars kunt doen dan te fantaseren over 'grote' zaken...
Ja man, dat is heel aantrekkelijk.quote:Vervolgens wijs je dat idee om iets haalbaars te doen af, omdat dat allemaal je niet 'groot' genoeg en je juist wil fantaseren over extreme zaken.
en het resultaat is .... Dat je dus helemaal niks doet en zit te miepen over 'dat er maar niks verandert in je leven en dit een sleur is'.
Je leven veranderen begint bij kleine zaken en de eerste stap zetten..
Niet bij 'dromen over die enorm grote verandering die je ooit gaat ondernemen, maar tegelijk ook de ballen niet voor hebt omdat je 'nooit' iets wrkelijk doet.
Eerlijk gezegd vind ik je maar een slappeling en dramaqueen..
zelfs die beweringen over 'er een einde aan maken' is vooral aandacht-zoekerij omdat je helemaal niks doet...
[..]
als dat je zo aantrekt, zou je wel eens een keer iets gaan doen en je niet uitvluchten bedenken om het uiteindelijk toch niet te doen...
Ik denk dat je het enkel aantrekkelijk vind om lekker thuis te zitten fantaseren en je te beklagen over 'hoe rot je leven wel niet is'.
quote:niet daadwerkelijk in de vrije natuur, in de 'middle-of-nowhere' staan of ontberingen beleven, maar erover nadenken en je voorstellen 'hoe leuk dat wel niet is'.
Iemand die aan de rand van een zwembad staat en hard roept 'hoe graag hij wel niet een rondje zou willen zwemmen'.. en als je dan zegt dat hij in het water moet springen, zegt hij "maar misschien is het water wel koud"
Ik houd veel van natuur en met name bergen en woestijnlandschappen. Zuid-Amerika lijkt me heel tof, vooral Patagonië en ook het noorden van Chili en Bolivia. Een reis door de Himalaya lijkt me ook heel vet.quote:
[..]
Maar even concreet nu: heb je een idee in welk land (of op welk continent) je zou willen rondreizen?
Dan kunnen we daar de levenskosten van afleiden, en zien wat haalbaar is.
Ga dan eens eerst een huttentocht maken of een simpele trekking. Geniet ervan en als het je bevalt kun je vaker.quote:
[..]
Ik houd veel van natuur en met name bergen en woestijnlandschappen. Zuid-Amerika lijkt me heel tof, vooral Patagonië en ook het noorden van Chili en Bolivia. Een reis door de Himalaya lijkt me ook heel vet.
Chili is echt prachtig en patagonie moet geweldig zijn (niet geweest). Maar ook in de alpen kun je prachtige tochten maken (maar het seizoen is al zo goed als voorbij. Dus ik zou iets plannen waar het seizoen/weer komende tijd een beetje meezit.
Whatever...
Niet echt denk ik. Dat betekent niet gelijk dat ik helemaal nooit even blij geweest ben of nooit iets heb gedaan dat ik leuk vond. Maar gemiddeld genomen ben ik altijd wel vrij ongelukkig geweest. Ik weet ook niet heel goed waarom. Ik heb ook periodes gehad waarin ik wel vrienden had, bijvoorbeeld de eerste helft van m'n studententijd. Maar ook toen was ik ongelukkig zonder echt duidelijk aanwijsbare reden. De eerste keer dat ik aangegeven heb dat ik niet meer wilde leven was toen ik 3 jaar was volgens m'n ouders. De eerste keer die ik me kan herinneren was op m'n 6e.quote:
Dus je hebt jezelf je leven lang op de been gehouden door een vooruitzicht naar later, later als het beter wordt/later als het verandert? Dus je bent nog nooit in het hier en nu tevreden of gelukkig geweest met wie of wat dan ook?
jij moet het doen...quote:
Dat is toch geen suggestie. Noem eens iets concreets dat ik dan zou moeten doen. Iets dat dus volgens jou haalbaar is en toch ondernemend genoeg.
dus gaat het erom dat je gewoon iets kiest dat jezelf bevalt...
En dan zonder direkt in extremen dat je je alles op moet geven
en waarna je uiteindelijk toch niks doet.
desnoods ga je tweemaal in de week badmintonnen, mij kan dat verder niks schelen wat het is, maar als je maar dat dan ook werkelijk doet in plaats van dat fantaseren over 'iets heel extreems dat je in de toekomst zou willen doen' maar in de tussentijd vind je je leven maar saai en een sleur omdat je nooit wat onderneemt, en alles waarover je fantaseert is je uiteindelijk ook 'te ver' of 'te extreem'.. en dan ga je je weer beklagen dat 'je niks onderneemt'
je kunt je eindeloos blijven bekagen en janken erover dat je leven je niet bevalt...
als je er iets aan wilt doen gaat het niet om hoe luid je je beklaagt maar om wat je er tegen onderneemt en laat je daarin falen..
Kennelijk kies je nu vooral om liever te klagen en niks te doen..
ik raad je duidelijk aan om op te houden je te beklagen maar tegelijekrtijd alle mogelijk dingen die je kunt doen af te gaan wijzen omdat het je 'tioch niet echt bevalt' of je eigenlijk juist een plqn hebt dat zo extreem is dat je denkt het toch maar niet te doen...
Fish or cut Bait
[ Bericht 8% gewijzigd door RM-rf op 07-09-2016 22:13:31 ]
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Maar hierbij doe je alsof ik helemaal nooit iets gedaan heb en nog nooit iets nieuws heb geprobeerd. Ik ben o.a. op aanraden van een paar topics hier op een sport gegaan, gestart met muziek maken, een stage in het buitenland gedaan, gaan hardlopen. Sommige dingen doe ik nog, met anderen ben ik inmiddels weer gestopt. Dat verandert echter niet genoeg in m'n leven om het leuk te gaan vinden. Die dingen heb ik al ervaren. Doesn't work.
Vandaar daar ik nu extremer denk. Het is extreem, maar ook niet onmogelijk. Wel blijft het een enorm grote stap om zoiets te doen. Ik heb het gevoel dat ik met een compleet andere levensstijl een hoop van m'n stress/zorgen die negativiteit veroorzaken wegvallen. Vast niet alles. Maar een leven meer gericht op het nu, minder afhankelijk van mensen om me heen waar ik me door beoordeeld voel, etc.
Zo'n verandering gaat niet gebeuren door 2 keer per week op badminton te gaan.
Vandaar daar ik nu extremer denk. Het is extreem, maar ook niet onmogelijk. Wel blijft het een enorm grote stap om zoiets te doen. Ik heb het gevoel dat ik met een compleet andere levensstijl een hoop van m'n stress/zorgen die negativiteit veroorzaken wegvallen. Vast niet alles. Maar een leven meer gericht op het nu, minder afhankelijk van mensen om me heen waar ik me door beoordeeld voel, etc.
Zo'n verandering gaat niet gebeuren door 2 keer per week op badminton te gaan.
Laten we eerlijk zijn, dit gaat niet drastisch veranderen. Er is veel voortgang geboekt op het gebied van positieve psychologie, maar jij gaat nooit een vrolijke Frans worden. Overigens velen met jou, persoonlijk ervaar ik het leven als een bleek, kleurloos bestaan. Ik moet volgens een bepaalde aanpak gedisciplineerd mijn leven leiden om er wat sjeu aan te geven. Met tijden lukt het dan nog steeds niet. that's the way it is....quote:
De eerste keer dat ik aangegeven heb dat ik niet meer wilde leven was toen ik 3 jaar was volgens m'n ouders. De eerste keer die ik me kan herinneren was op m'n 6e.
Geinspireerd door historische gebeurtenissen en karakters. Dit werk van fictie was ontworpen, ontwikkeld en geproduceerd door een multicultureel team van verschillende religies en geloven.
Ja, Patagonia is prachtig. Het is ook goed te bereiken. Wist je dat je van daaruit kunt oversteken naar Antarctica? Een kennis van me heeft dat gedaan in het kader van wetenschappelijk onderzoek.quote:
[..]
Ik houd veel van natuur en met name bergen en woestijnlandschappen. Zuid-Amerika lijkt me heel tof, vooral Patagonië en ook het noorden van Chili en Bolivia. Een reis door de Himalaya lijkt me ook heel vet.
Hoe dan ook, Argentinië is prachtig. Is dit het eerste reisdoel dat je hebt? Wat is de volgende?
Geinspireerd door historische gebeurtenissen en karakters. Dit werk van fictie was ontworpen, ontwikkeld en geproduceerd door een multicultureel team van verschillende religies en geloven.
Gast! Leef! Als je goed bent in je werk, heb je na je sabbatical vast weer snel werk. Mocht je bij de overheid werken, zij ondersteunen sabbatical leaves maw ze kunnen het eigenlijk niet weigeren.
Wellicht kun je "sparen" door 1 a 2 jaar nauwelijks vakantie op te nemen. Dan is je huis verkopen niet noodzakelijk.
Het huis verkopen is wel de ultieme stap om helemaal opnieuw te beginnen. Het enthousiasme wat in me opkomt om ergens helemaal opnieuw te beginnen.... Ik heb het geluk gehad om maanden door Australië en New Zeeland te backpacken. Er zijn daar zoveel mooie plekken....
De handdoek in de ring kan altijd nog.
Wellicht kun je "sparen" door 1 a 2 jaar nauwelijks vakantie op te nemen. Dan is je huis verkopen niet noodzakelijk.
Het huis verkopen is wel de ultieme stap om helemaal opnieuw te beginnen. Het enthousiasme wat in me opkomt om ergens helemaal opnieuw te beginnen.... Ik heb het geluk gehad om maanden door Australië en New Zeeland te backpacken. Er zijn daar zoveel mooie plekken....
De handdoek in de ring kan altijd nog.
Eigenlijk voor alles langer dan 3 weken moet ik al ontslag nemen en m'n huis verkopen.
Ik mag in principe maar 2 weken aaneengesloten weg en met speciale toestemming 3 weken. Dan zijn sowieso die 20 dagen per jaar al bijna op en dagen mee nemen naar een volgend jaar is gelimiteerd tot 5. Dus als ik meer wil, betekent dat m'n baan opzeggen.
Wel m'n baan opzeggen en m'n huis aanhouden is niet echt te doen. Die 1000 euro hypotheek per maand gaat dan heel hard zonder inkomen en minder HRA. Dan nog de uitgaven op reis en het feit dat je ook niet zomaar gelijk werk hebt bij terugkomst. Dat laatste gaat al snel enkele maanden overheen. Dan moet je echt een vrij grote spaarpot hebben. Zelfs bij 2 of 3 maanden weg.
Ik mag in principe maar 2 weken aaneengesloten weg en met speciale toestemming 3 weken. Dan zijn sowieso die 20 dagen per jaar al bijna op en dagen mee nemen naar een volgend jaar is gelimiteerd tot 5. Dus als ik meer wil, betekent dat m'n baan opzeggen.
Wel m'n baan opzeggen en m'n huis aanhouden is niet echt te doen. Die 1000 euro hypotheek per maand gaat dan heel hard zonder inkomen en minder HRA. Dan nog de uitgaven op reis en het feit dat je ook niet zomaar gelijk werk hebt bij terugkomst. Dat laatste gaat al snel enkele maanden overheen. Dan moet je echt een vrij grote spaarpot hebben. Zelfs bij 2 of 3 maanden weg.
quote:
[..]
Laten we eerlijk zijn, dit gaat niet drastisch veranderen. Er is veel voortgang geboekt op het gebied van positieve psychologie, maar jij gaat nooit een vrolijke Frans worden. Overigens velen met jou, persoonlijk ervaar ik het leven als een bleek, kleurloos bestaan. Ik moet volgens een bepaalde aanpak gedisciplineerd mijn leven leiden om er wat sjeu aan te geven. Met tijden lukt het dan nog steeds niet. that's the way it is....
Ik vind het idee om alles om te gooien wel een goed idee, soms zit je zo diep in de put dat het voelt alsof je een wonder nodig hebt. Maar om het daarna te beëindigen vind ik dom, dat grandioze idee moet fungeren als een ommekeer niet als een eind.
Dus ga op vakantie maak een lange reis, maar verbrand je bruggen niet. En in tijden die je niet op vakantie gaat, Neem jezelf voor om dingen te doen in eigen land die je normaal nooit zou doen. Doe lekker gek en geniet.
Dus ga op vakantie maak een lange reis, maar verbrand je bruggen niet. En in tijden die je niet op vakantie gaat, Neem jezelf voor om dingen te doen in eigen land die je normaal nooit zou doen. Doe lekker gek en geniet.
Verstuurd vanaf mijn Horloge
Sommige mensen met serieuze depressieve klachten komen er inderdaad nooit helemaal bovenop. Toch zijn er zat mensen die met de juiste medicatie, inrichting van hun leven toch een leven kunnen leiden met geluk en plezier.quote:
[..]
Laten we eerlijk zijn, dit gaat niet drastisch veranderen. Er is veel voortgang geboekt op het gebied van positieve psychologie, maar jij gaat nooit een vrolijke Frans worden. Overigens velen met jou, persoonlijk ervaar ik het leven als een bleek, kleurloos bestaan. Ik moet volgens een bepaalde aanpak gedisciplineerd mijn leven leiden om er wat sjeu aan te geven. Met tijden lukt het dan nog steeds niet. that's the way it is....
Overigens is voor niemand het hele leven fantastisch, het hele idee dat dat zo kan zijn is een misvatting, in onze breinen geinjecteerd door televisie, reclames, glossy magazines en facebook-schijn.
Whatever...
Zeker! Het kan absoluut een uitstekend leefbare situatie worden. Die fatalistische gedachten die ik vroeger had, die ervaar ik amper nog. Dat is het resultaat van een paar jaar 1 à 2 keer per maand een psycholoog opzoeken, en dan een aanpak opstellen voor m'n leven. Bijv. dagelijks mediteren, genoeg sporten, gezonde balans van rust en sociale activiteiten, enzovoort.quote:
Sommige mensen met serieuze depressieve klachten komen er inderdaad nooit helemaal bovenop. Toch zijn er zat mensen die met de juiste medicatie, inrichting van hun leven toch een leven kunnen leiden met geluk en plezier.
Geinspireerd door historische gebeurtenissen en karakters. Dit werk van fictie was ontworpen, ontwikkeld en geproduceerd door een multicultureel team van verschillende religies en geloven.
SeLang
Black swans matter
Ik ben het wel eens met de mensen hier die zeggen dat als je je hele leven al ongelukkig bent dat je dat dan waarschijnlijk ook niet gaat worden als je op reis gaat of iets dergelijks. Gelukkig zijn zit toch vooral in jezelf hoe je situaties ziet en er mee omgaat.
Dus als dit al je hele leven zo is dan zou ik toch als eerste kijken of je geen hulp kunt zoeken. Ook al ben je daar sceptisch over, er is weinig te verliezen bij het verkennen van die weg. Daar zou ik dus mee beginnen.
Maar afgezien daarvan zou ik zelf waarschijnlijk ook niet gelukkig zijn in jouw situatie. Slechts twee weken vrij kunnen nemen en zo'n hypotheek die als een molensteen om je nek hangt, je moet het maar over hebben voor een huis (mij zou het het in elk geval niet waard zijn). Zoals je zelf hier aangeeft belemmert het je ook heel concreet in dingen die je zou willen doen.
Dus als dit al je hele leven zo is dan zou ik toch als eerste kijken of je geen hulp kunt zoeken. Ook al ben je daar sceptisch over, er is weinig te verliezen bij het verkennen van die weg. Daar zou ik dus mee beginnen.
Maar afgezien daarvan zou ik zelf waarschijnlijk ook niet gelukkig zijn in jouw situatie. Slechts twee weken vrij kunnen nemen en zo'n hypotheek die als een molensteen om je nek hangt, je moet het maar over hebben voor een huis (mij zou het het in elk geval niet waard zijn). Zoals je zelf hier aangeeft belemmert het je ook heel concreet in dingen die je zou willen doen.
"If you want to make God laugh, tell him about your plans"
Mijn reisverslagen
Mijn reisverslagen
Ik denk dat de positieve kant zit in het feit dat reizen vaak je blik op de wereld en jezelf verandert. Wat dat betreft kan het zeker helpen uit een sleur te komen, geinspireerd te raken en nieuwe mogelijkheden te zien. Echter een klinische depressie zal een reis niet zomaar genezen, mensen rijker maken, levenservaring, kennis en wijsheid brengen kan het zeker wel!
Whatever...
Een verandering van je levensstijl kan een verandering gaan brengen in je gemoedstoestand, maar dat is geen garantie.quote:
Maar hierbij doe je alsof ik helemaal nooit iets gedaan heb en nog nooit iets nieuws heb geprobeerd. Ik ben o.a. op aanraden van een paar topics hier op een sport gegaan, gestart met muziek maken, een stage in het buitenland gedaan, gaan hardlopen. Sommige dingen doe ik nog, met anderen ben ik inmiddels weer gestopt. Dat verandert echter niet genoeg in m'n leven om het leuk te gaan vinden. Die dingen heb ik al ervaren. Doesn't work.
Vandaar daar ik nu extremer denk. Het is extreem, maar ook niet onmogelijk. Wel blijft het een enorm grote stap om zoiets te doen. Ik heb het gevoel dat ik met een compleet andere levensstijl een hoop van m'n stress/zorgen die negativiteit veroorzaken wegvallen. Vast niet alles. Maar een leven meer gericht op het nu, minder afhankelijk van mensen om me heen waar ik me door beoordeeld voel, etc.
Zo'n verandering gaat niet gebeuren door 2 keer per week op badminton te gaan.
Sterker nog, toen ik na een sombere periode naar New York ging (was droom van mij) stortte ik finaal in.
Echter toen ik opgekrabbeld was had ik wel de positieve herinnering eraan overgehouden.
Bij mij is het wel zo dat ik extreme pieken heb, of iets is heel positief of heel negatief.
Hoe heb je bv. de stage in het buitenland ervaren toen je er was en hoe denk je er nu aan terug?
Je hebt een bewonderswaardig leventje tot nu toe, en je doet wel je best om er wat moois van te maken. Complimenten
Hell To The Liars
"De mens die zich omringt met feiten, niet toestaat dat hij verrast wordt, geen flits van intuïtie kent, geen veronderstellingen maakt, geen risico neemt, leeft in een afgesloten cel."quote:
[..]
Ik geloof niet dat zoiets echt veel zal veranderen eerlijk gezegd. Het is een langdurig probleem. Iets waar ik al m'n hele leven last van heb. Dus het is meer dan de dagelijkse sleur van een gemiddelde volwassene in een rijk land.
Wellicht een verschil met vroeger is, dat er toen meer uitzicht was op een verandering met de hoop dat ook m'n gevoel zou veranderen. Op de basisschool kon ik uitkijken naar de middelbare school, daarna naar de universiteit, toen naar een stage (overigens een periode in het buitenland), vervolgens naar een werkend leven. Nu is dat uitzicht er niet, dus ook het uitzicht op verandering niet. Ik kan me zelf niet eens valse hoop voorhouden in dit leven, omdat er de komende 40 jaar in feite geen significante verandering in kom, zolang ik zelf niet iets radicaals doe.
A. Einstein
Als ik je topic zo een beetje doorlees is je leven geen sleur maar ben je net zo'n afgesloten cel als hierboven omschreven. Zoveel dingen die je doet waarbij je je motivatie haalt uit een redenatie.
Droom en durf het om te zetten in een actie zonder dat je dit aan je verstand gaat verantwoorden!
Stop de sleur niet buiten jezelf maar van binnen.
Your life is your life: go all the way
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
Je denkt te veel na, allicht ben je ook heel intelligent, en daarbij die depri ondertoon,..., volgens mij mogelijks een bipolaire stoornis. Vaak onderschat, diagnose soms op latere leeftijd, maar via psychiater perfect te behandelen.
Een andere insteek kan ook zijn je wat minder bezig te houden met je eigen desirata, maar je meer te richten op je omgeving, familie en vrienden. Maar daarvoor moet je je openstellen en dan "just wait and see", dikwijls begint er een bal te rollen (iets waar je niet aan gedacht had) en duiken er gelegenheden voor alles en wat op.
Een andere insteek kan ook zijn je wat minder bezig te houden met je eigen desirata, maar je meer te richten op je omgeving, familie en vrienden. Maar daarvoor moet je je openstellen en dan "just wait and see", dikwijls begint er een bal te rollen (iets waar je niet aan gedacht had) en duiken er gelegenheden voor alles en wat op.
Ik heb dat al drie periodes geprobeerd, maar daar ben ik geen stap verder mee gekomen. Daarnaast is het tegenwoordig ook heel duur.quote:
Ik ben het wel eens met de mensen hier die zeggen dat als je je hele leven al ongelukkig bent dat je dat dan waarschijnlijk ook niet gaat worden als je op reis gaat of iets dergelijks. Gelukkig zijn zit toch vooral in jezelf hoe je situaties ziet en er mee omgaat.
Dus als dit al je hele leven zo is dan zou ik toch als eerste kijken of je geen hulp kunt zoeken. Ook al ben je daar sceptisch over, er is weinig te verliezen bij het verkennen van die weg. Daar zou ik dus mee beginnen.
Een hypotheek of huren maakt eigenlijk niet zo veel uit. Financieel niet in ieder geval. Ik kan binnen een paar weken van m'n huis af zijn. In m'n vorige woning betaalde ik meer huur dan nu ik nu netto aan hypotheek kwijt ben. Ik denk wel dat een koophuis vaster voelt, maar feitelijk valt dat best mee.quote:Maar afgezien daarvan zou ik zelf waarschijnlijk ook niet gelukkig zijn in jouw situatie. Slechts twee weken vrij kunnen nemen en zo'n hypotheek die als een molensteen om je nek hangt, je moet het maar over hebben voor een huis (mij zou het het in elk geval niet waard zijn). Zoals je zelf hier aangeeft belemmert het je ook heel concreet in dingen die je zou willen doen.
Als ik een huurhuis zou hebben gehad, was het hele verhaal redelijk gelijk geweest. Ik had wellicht meer liquide geld gehad, maar niet zoveel als m'n overwaarde nu is. Als ik met een huurhuis serieus zou willen reizen, was het probleem nog steeds gelijk geweest. Dan had ik ook m'n baan op moeten zeggen om te kunnen reizen. Met het aanhouden van zo'n huis was ik dan ook snel door m'n geld heen geweest, dus had ik dat eigenlijk ook moeten opzeggen. Na het reizen zou ik dan in eenzelfde situatie zitten.
En die twee weken en met extra toestemming max drie weken op vakantie is vrij gebruikelijk in het bedrijfsleven volgens mij. Ik ken weinig mensen die 4 weken weg kunnen in ieder geval.
M'n stage in het buitenland was denk ik de fijnste periode uit m'n leven. Ik denk omdat het een beperkte tijd was en een duidelijk einde had. Ik wist dat het maar voor een aantal maanden was en daar maakte ik me ook minder druk over de toekomst, hoe mensen over mij zouden denken, etc. Ik heb tussen m'n stage op een saai kantoor heel veel rondgereisd en heel veel gezien.quote:
[..]
Een verandering van je levensstijl kan een verandering gaan brengen in je gemoedstoestand, maar dat is geen garantie.
Sterker nog, toen ik na een sombere periode naar New York ging (was droom van mij) stortte ik finaal in.
Echter toen ik opgekrabbeld was had ik wel de positieve herinnering eraan overgehouden.
Bij mij is het wel zo dat ik extreme pieken heb, of iets is heel positief of heel negatief.
Hoe heb je bv. de stage in het buitenland ervaren toen je er was en hoe denk je er nu aan terug?
Je hebt een bewonderswaardig leventje tot nu toe, en je doet wel je best om er wat moois van te maken. Complimenten
Naast m'n stage was de middelbare school ook relatief ok. Toen heb ik ook weinig echt extreem sombere periodes gehad. Studietijd en de laatste paar werkende jaren zijn het slechts eigenlijk. De basisschool was ook niet echt top.
Bipolair herken ik me niet echt in. Dat manische ontbreekt enigszins.quote:
Je denkt te veel na, allicht ben je ook heel intelligent, en daarbij die depri ondertoon,..., volgens mij mogelijks een bipolaire stoornis. Vaak onderschat, diagnose soms op latere leeftijd, maar via psychiater perfect te behandelen.
Een andere insteek kan ook zijn je wat minder bezig te houden met je eigen desirata, maar je meer te richten op je omgeving, familie en vrienden. Maar daarvoor moet je je openstellen en dan "just wait and see", dikwijls begint er een bal te rollen (iets waar je niet aan gedacht had) en duiken er gelegenheden voor alles en wat op.
Waarom probeer je je leven niet in kleine stukjes te plannen?quote:
[..]
M'n stage in het buitenland was denk ik de fijnste periode uit m'n leven. Ik denk omdat het een beperkte tijd was en een duidelijk einde had. Ik wist dat het maar voor een aantal maanden was en daar maakte ik me ook minder druk over de toekomst, hoe mensen over mij zouden denken, etc. Ik heb tussen m'n stage op een saai kantoor heel veel rondgereisd en heel veel gezien.
Naast m'n stage was de middelbare school ook relatief ok. Toen heb ik ook weinig echt extreem sombere periodes gehad. Studietijd en de laatste paar werkende jaren zijn het slechts eigenlijk. De basisschool was ook niet echt top.
Ga je iedere maand in het weekend vroeg de auto en naar een stad die je niet kent of doe iets wat je nog nooit gedaan hebt.
Probeer het leven in stapjes door te komen en kijk wat minder nieuws of andere negatieve dingen in het leven wegwerken.
Kan het niet zijn dat je dingen teveel aantrekt en het leven je overweldigd op bepaalde momenten?
Hell To The Liars
keuze 1
JENGEL
ZEUR
ZEIK
WAT-ALS
IK VIND MIJN LEVEN KUT
JA MAAR
WAT-ALS-NIET
keuze 2
geen verantwoordelijkheden
geen verplichtingen
huis verkopen
rugzak inpakken
hash gaan roken
high een lastminute naar anywhere nemen
JENGEL
ZEUR
ZEIK
WAT-ALS
IK VIND MIJN LEVEN KUT
JA MAAR
WAT-ALS-NIET
keuze 2
geen verantwoordelijkheden
geen verplichtingen
huis verkopen
rugzak inpakken
hash gaan roken
high een lastminute naar anywhere nemen
Prrrrr
Dat ik me dingen te veel aantrek is zeker zo. Ik vind m'n werk bijvoorbeeld heel belangrijk en kan er niet tegen als dingen niet gaan zoals ze moeten gaan. Ook andere zaken zoals het nieuws trek ik me erg aan. Op zich geen verkeerd advies denk ik om minder nieuws te kijken en zo. Ik kan me best kwaad maken om sommige dingen, terwijl ik er helemaal geen last van heb.quote:
[..]
Waarom probeer je je leven niet in kleine stukjes te plannen?
Ga je iedere maand in het weekend vroeg de auto en naar een stad die je niet kent of doe iets wat je nog nooit gedaan hebt.
Probeer het leven in stapjes door te komen en kijk wat minder nieuws of andere negatieve dingen in het leven wegwerken.
Kan het niet zijn dat je dingen teveel aantrekt en het leven je overweldigd op bepaalde momenten?
M'n weekenden zijn altijd hetzelfde. Tijdens m'n stage had ik altijd veel meer tijd om dingen te doen in het weekend, terwijl ik in feite in beide situaties een werkweek van 40 uur had. In de praktijk is het nu echter eerder 50 dan 40. Met 2 uur reistijd per dag, komen alle standaard dingen dan vaak op het weekend aan. Ik heb dan ook nog eens steevast knallende koppijn elk weekend, die op zaterdag om 12:30 begint. Daarom kom ik nooit aan leuke dingen toe. En als ik eerst wat leuks ga doen, dan ben ik bang dat ik door die koppijn niet aan de dingen die moeten toe kom.
Lekker gaan, lekker belangrijk die baan en dat huis waar je niet gelukkig van wordt.
Behulpzaam als een waterkraan.
Op woensdag 29 april 2015 16:30 schreef seto het volgende:
als je niet #teamhenk bent ben je gewoon een *weggeFopt*homo
Op woensdag 29 april 2015 16:30 schreef seto het volgende:
als je niet #teamhenk bent ben je gewoon een *weggeFopt*homo
Mijn weken zijn altijd hetzelfde, mijn weekenden ook, Ik werk 5 dagen van 7.50 tot 17.00 behalve op vrijdag, dan ga ik om 16.00u naar huis. Weekend is uitslapen, seks, lekker ontbijt, boodschappen, huiashouden, lezen, muziek maken, eten, seksen, filmpje, slapen, seksen, ontbijt, huishouden, *willekeurige activiteit*, eten, *nog iets anders* slapen.
Ik hou ervan, ik verlang in mijn vakantie naar mijn structuur. Wat maakt jouw dagindeling dusdanig dat je er hoofdpijn van krijgt?
Ik hou ervan, ik verlang in mijn vakantie naar mijn structuur. Wat maakt jouw dagindeling dusdanig dat je er hoofdpijn van krijgt?
Prrrrr
Weet ik niet precies. Ik heb al heel veel geprobeerd, dingen wel/niet eten, variëren in tijd dat ik opsta. M'n zaterdag is nu altijd een uurtje langer slapen dan normaal, dan rustig aan opstaan, boodschappen doen, stofzuigen, lunchen. Dan gaat het meestal fout en krijg ik hoofdpijn en vaak zo erg dat ik de rest van de dag niets meer kan. Op zondag vergelijkbaar, maar dan is het hardlopen ipv boodschappen en wassen ipv stofzuigen. Als ik me 's middags niet al te slecht voel ga ik nog wel eens muziek maken of f1 kijken.quote:
Mijn weken zijn altijd hetzelfde, mijn weekenden ook, Ik werk 5 dagen van 7.50 tot 17.00 behalve op vrijdag, dan ga ik om 16.00u naar huis. Weekend is uitslapen, seks, lekker ontbijt, boodschappen, huiashouden, lezen, muziek maken, eten, seksen, filmpje, slapen, seksen, ontbijt, huishouden, *willekeurige activiteit*, eten, *nog iets anders* slapen.
Ik hou ervan, ik verlang in mijn vakantie naar mijn structuur. Wat maakt jouw dagindeling dusdanig dat je er hoofdpijn van krijgt?
Misschien moet je toch eens bij jezelf nagaan waar die hoofdpijn vandaan komt.
Dat uur langer slapen, de boodschappen en stofzuigen (=activiteit) voor je gaat eten, (heb je dan wel al gedronken?), jezelf verplichten bij oma of ouders langs te gaan, tijd-en plaatsdoelen stellen op die loze dagen?
Dat uur langer slapen, de boodschappen en stofzuigen (=activiteit) voor je gaat eten, (heb je dan wel al gedronken?), jezelf verplichten bij oma of ouders langs te gaan, tijd-en plaatsdoelen stellen op die loze dagen?
Prrrrr
Wat mij persoonlijk heel erg heeft geholpen is geestelijke verdieping. Zoeken naar 'wie ben ik echt?', 'wat zorgt precies voor het lijden van binnen?', 'hoe werkt mijn denken en voelen?', 'in hoeverre speel ik zelf een rol in het in stand houden van de patronen die me klemzetten in m'n leven?'. Ben mij zodoende gaan verdiepen in meditatie, en dit ook gaan beoefenen. Meditatie gericht op zelfonderzoek en het verkrijgen van inzicht.
Op die manier kun je een interessante, nieuwe dimensie in je bestaan scheppen, waardoor er weer verwondering en nieuwsgierigheid in je leven komt. En je zoekt waar je wezen moet om het leven weer om te buigen naar wat lichters dan de donkerheid waarin je nu zit...
Een doodswens koesteren is iets waar je uiteindelijk aan zou kunnen toegeven. Maar is dat wérkelijk wat je wilt? Het is de uiterste consequentie van compleet psychologisch vastgelopen zijn in jezelf. Je kan het zwarte gat instappen, of juist je toestand pakken als opening naar iets anders. Waarom niet juist wérkelijk leren voelen, leren zonder te oordeel naar jezelf en anderen te kijken etc. Het roer kán om, geloof me! Dood willen is het resultaat van stellig geloven in de vastgeroeste verhalen in je hoofd. Maar je kunt dergelijke dingen pas geloven als je het zelf gaat ervaren. Geef het eens kans.
Of ga in gewone therapie als je problemen heel heftig in de persoonlijkheidssferen zitten. Maar dat idee heb ik bij jou niet.
Op die manier kun je een interessante, nieuwe dimensie in je bestaan scheppen, waardoor er weer verwondering en nieuwsgierigheid in je leven komt. En je zoekt waar je wezen moet om het leven weer om te buigen naar wat lichters dan de donkerheid waarin je nu zit...
Een doodswens koesteren is iets waar je uiteindelijk aan zou kunnen toegeven. Maar is dat wérkelijk wat je wilt? Het is de uiterste consequentie van compleet psychologisch vastgelopen zijn in jezelf. Je kan het zwarte gat instappen, of juist je toestand pakken als opening naar iets anders. Waarom niet juist wérkelijk leren voelen, leren zonder te oordeel naar jezelf en anderen te kijken etc. Het roer kán om, geloof me! Dood willen is het resultaat van stellig geloven in de vastgeroeste verhalen in je hoofd. Maar je kunt dergelijke dingen pas geloven als je het zelf gaat ervaren. Geef het eens kans.
Of ga in gewone therapie als je problemen heel heftig in de persoonlijkheidssferen zitten. Maar dat idee heb ik bij jou niet.
Geloof me, ik heb een hele map vol met allerlei data over wat ik gegeten heb, hoe lang ik iets heb gedaan, hoe laat ik opstond, welke medicijnen ik heb gebruikt, hoeveel koffie, etc. Ik heb hier heel uitgebreid naar gekeken. Ik heb nog geen hard patroon kunnen ontdekken, behalve dat het komt zodra ik even zit om te lunchen.quote:
Misschien moet je toch eens bij jezelf nagaan waar die hoofdpijn vandaan komt.
Dat uur langer slapen, de boodschappen en stofzuigen (=activiteit) voor je gaat eten, (heb je dan wel al gedronken?), jezelf verplichten bij oma of ouders langs te gaan, tijd-en plaatsdoelen stellen op die loze dagen?
Ik heb zelf geen auto, dus heel mobiel ben ik niet. Even bij m'n ouders langs kost minimaal 7uur met reizen en een fatsoenlijke tijd daar zijn. Opa's en oma's heb ik niet. Enige familie waar ik contact mee heb zijn m'n ouders en m'n broertje. Die laatste is dan weer altijd heel erg druk en nooit thuis. M'n ouders komen wel regelmatig bij mij langs.
Ik heb iets dergelijks wel eens geprobeerd dmv een boek waar ook een topic over was. Ik ben een eind gekomen, maar uiteindelijk ben ik er nooit helemaal doorheen gekomen. Het past niet echt bij me, maar ik wil het nog weleens proberen.quote:
Wat mij persoonlijk heel erg heeft geholpen is geestelijke verdieping. Zoeken naar 'wie ben ik echt?', 'wat zorgt precies voor het lijden van binnen?', 'hoe werkt mijn denken en voelen?', 'in hoeverre speel ik zelf een rol in het in stand houden van de patronen die me klemzetten in m'n leven?'. Ben mij zodoende gaan verdiepen in meditatie, en dit ook gaan beoefenen. Meditatie gericht op zelfonderzoek en het verkrijgen van inzicht.
Op die manier kun je een interessante, nieuwe dimensie in je bestaan scheppen, waardoor er weer verwondering en nieuwsgierigheid in je leven komt. En je zoekt waar je wezen moet om het leven weer om te buigen naar wat lichters dan de donkerheid waarin je nu zit...
Wanneer is iets in de persoonlijkheidssfeer en wanneer niet?quote:Een doodswens koesteren is iets waar je uiteindelijk aan zou kunnen toegeven. Maar is dat wérkelijk wat je wilt? Het is de uiterste consequentie van compleet psychologisch vastgelopen zijn in jezelf. Je kan het zwarte gat instappen, of juist je toestand pakken als opening naar iets anders. Waarom niet juist wérkelijk leren voelen, leren zonder te oordeel naar jezelf en anderen te kijken etc. Het roer kán om, geloof me! Dood willen is het resultaat van stellig geloven in de vastgeroeste verhalen in je hoofd. Maar je kunt dergelijke dingen pas geloven als je het zelf gaat ervaren. Geef het eens kans.
Of ga in gewone therapie als je problemen heel heftig in de persoonlijkheidssferen zitten. Maar dat idee heb ik bij jou niet.
Welk boek als ik vragen mag? Er zijn er zo enorm veel. Voor ieder wat wils.. Mij staan ook genoeg leraren, methodes of benaderingen niet aan. De kunst is om wat te vinden wat je wél cool vindt. En nog belangrijker: dat je zélf gaat experimenteren met dingen om erachter te komen of er een manier is om je lijden te verlichten. Dat moet de motivatie zijn, niet de manier waarop het op je overkomt, of 'wat het je lijkt'. Dat soort dingen ga je juist leren onderzoeken, hoe je dingen razendsnel in hokjes en frames stopt, hoe dat afstompend werkt, en een kutgevoel veroorzaakt. etc.quote:
[..]
Ik heb iets dergelijks wel eens geprobeerd dmv een boek waar ook een topic over was. Ik ben een eind gekomen, maar uiteindelijk ben ik er nooit helemaal doorheen gekomen. Het past niet echt bij me, maar ik wil het nog weleens proberen.
Wanneer je een ernstig traumatische jeugd hebt gehad bijvoorbeeld, en daar een persoonlijkheidsstoornis aan hebt over gehouden. Wanneer je serieus het vermogen ontbreekt om naar jezelf te kijken. Dat soort dingen.quote:Wanneer is iets in de persoonlijkheidssfeer en wanneer niet?
Wel een klassieker natuurlijk.quote:
Dat boek was 'de kracht van het nu'. Daar liep ook een vrij lange topic reeks over.
Wish you goodluck iig. Hopelijk heb je er wat aan, en mag je wat losser komen van je gedachten en kernovertuigingen.
tja, opties genoeg en zo.
"A leader must be a terror to the few who are evil in order to protect the lives and well-being of the many who are good"
SeLang
Black swans matter
Mensen kijken imo vaak teveel naar alleen de financiële kant van de zaak. Ik heb zelf om me heen gezien dat een koophuis mensen verandert. Theoretisch kun je een koophuis verkopen, onderverhuren en dus flexibel blijven en dingen veranderen. Maar in de praktijk zie je meestal dat zo'n koophuis een enorme barrière wordt om iets te veranderen en in te spelen op kansen die zich voordoen. Alles draait op een gegeven moment om dat huis.quote:
Een hypotheek of huren maakt eigenlijk niet zo veel uit. Financieel niet in ieder geval. Ik kan binnen een paar weken van m'n huis af zijn. In m'n vorige woning betaalde ik meer huur dan nu ik nu netto aan hypotheek kwijt ben. Ik denk wel dat een koophuis vaster voelt, maar feitelijk valt dat best mee.
Alleen al die 2 uur reistijd per dag zouden voor mij reden zijn om te kappen met dat huis en iets in de buurt van je werk te zoeken. Zelf probeerde ik altijd zo te gaan wonen dat ik binnen 10-20 minuten op het werk was, liefst op de fiets.quote:
In de praktijk is het nu echter eerder 50 dan 40. Met 2 uur reistijd per dag,
Het maakt echt veel uit of je elke dag 1,5 uur extra tijd voor jezelf hebt. En het mes snijdt aan twee kanten want van het reizen zelf word je ook nog eens extra moe.
"If you want to make God laugh, tell him about your plans"
Mijn reisverslagen
Mijn reisverslagen
Ik denk zeker dat het een veel grotere barrière is dan bij een huurhuis, maar feitelijk gezien sta ik er hetzelfde voor als wanneer ik een huurhuis zou hebben. LTV is ca. 75%, dus ik kan het prima snel verkopen en iets anders doen.quote:
[..]
Mensen kijken imo vaak teveel naar alleen de financiële kant van de zaak. Ik heb zelf om me heen gezien dat een koophuis mensen verandert. Theoretisch kun je een koophuis verkopen, onderverhuren en dus flexibel blijven en dingen veranderen. Maar in de praktijk zie je meestal dat zo'n koophuis een enorme barrière wordt om iets te veranderen en in te spelen op kansen die zich voordoen. Alles draait op een gegeven moment om dat huis.
Kopen is overigens nog steeds een goede beslissing geweest. Financieel, maar ook voor mezelf. In m'n vorige huis was ik helemaal ongelukkig, nu woon ik in ieder geval nog goed. Hiervoor zat ik voor meer geld in een zeer gehorig en heel vochtig huis waar geen enkel raam in open kon. Daar weer voor ben ik een paar maanden officieel dakloos geweest ivm het niet kunnen vinden van een woning. Als werkende in tijdelijk leegstaande studentenkamers zitten, of erger woonkamers van studentenhuizen beviel al helemaal niet goed.
Ja dat is heel leuk, maar ik woonde op 8min treinen en een paar minuten metro van m'n werk. Totdat het werk even ruim een half uur verder ging verhuizen. Ik ga daar absoluut niet achteraan verhuizen, aangezien er inmiddels al weer plannen zijn om nog een keer te verhuizen. Allemaal ivm overnames etc. Destijds was het voor alle werknemers incl de CXO's nadelig. Gelukkig lijkt het erop dat het werk weer dichterbij gaat komen.quote:Alleen al die 2 uur reistijd per dag zouden voor mij reden zijn om te kappen met dat huis en iets in de buurt van je werk te zoeken. Zelf probeerde ik altijd zo te gaan wonen dat ik binnen 10-20 minuten op het werk was, liefst op de fiets.
Het maakt echt veel uit of je elke dag 1,5 uur extra tijd voor jezelf hebt. En het mes snijdt aan twee kanten want van het reizen zelf word je ook nog eens extra moe.
SeLang, hoe heb jij kunnen zorgen dat je zoveel kunt reizen? Volgens mij heb jij aardig wat vermogen als ik het me goed herinner van WGR topics. Hoe heb je dat voor elkaar gekregen?
Ik persoonlijk heb een paar dingen geleerd in het leven, waaronder:
1. het leven heeft uiteindelijk geen doel, dus je bent vrij net zo vaak je kop te stoten als je wilt en zelf te bepalen wat je doet met je levenslessen.
2. Gezeik in het leven is er ALTIJD. Echt altijd.
Mensen zijn constant op zoek naar iets dat ze gelukkig zal maken. Maar als je erover nadenkt, bestaat geluk buiten jezelf helemaal niet, het zit uitsluitend tussen je oren. Je kunt doen wat je wilt, kopen wat je wilt, whatever, het geluk zit tussen je oren. En hoewel de meeste mensen denken dat geluk iets is om te bereiken, is het nu juist hetgeen wat je alleen nu kan ervaren, en niet in de toekomst kan bereiken.
Er zijn heel veel interessante dingen die je kan doen in je leven zoals reizen. Je hoofd stoten en weer verder gaan. Maar geluk is alleen tussen de oren te vinden. Meditatie heeft mij persoonlijk heel erg geholpen om dit in te zien. Er is namelijk ruimte tussen jou en de (in principe) inhoudsloze zware sombere gedachten.
Het vervelende van gedachten is dat je ze zonder meer aanneemt voor waarheid. Maar gedachten lullen bijna altijd maar wat.
1. het leven heeft uiteindelijk geen doel, dus je bent vrij net zo vaak je kop te stoten als je wilt en zelf te bepalen wat je doet met je levenslessen.
2. Gezeik in het leven is er ALTIJD. Echt altijd.
Mensen zijn constant op zoek naar iets dat ze gelukkig zal maken. Maar als je erover nadenkt, bestaat geluk buiten jezelf helemaal niet, het zit uitsluitend tussen je oren. Je kunt doen wat je wilt, kopen wat je wilt, whatever, het geluk zit tussen je oren. En hoewel de meeste mensen denken dat geluk iets is om te bereiken, is het nu juist hetgeen wat je alleen nu kan ervaren, en niet in de toekomst kan bereiken.
Er zijn heel veel interessante dingen die je kan doen in je leven zoals reizen. Je hoofd stoten en weer verder gaan. Maar geluk is alleen tussen de oren te vinden. Meditatie heeft mij persoonlijk heel erg geholpen om dit in te zien. Er is namelijk ruimte tussen jou en de (in principe) inhoudsloze zware sombere gedachten.
Het vervelende van gedachten is dat je ze zonder meer aanneemt voor waarheid. Maar gedachten lullen bijna altijd maar wat.
TS je hebt een schop in je reet nodig met je witte privileges
Ga en keer kijken hoe het in Syrië en Gaza aan toe gaat, daar hebben ze geen luxe voor depressies
Ga en keer kijken hoe het in Syrië en Gaza aan toe gaat, daar hebben ze geen luxe voor depressies
"Geen kut is ooit nat geworden van een autist die 100 cijfers achter de komma van Pi uit zijn kop kan drummen."
corehype in KLB / Wiskundige bewijzen
corehype in KLB / Wiskundige bewijzen
"Je hebt trek, geen honger. In Afrika hebben ze honger.."quote:
TS je hebt een schop in je reet nodig met je witte privileges
Ga en keer kijken hoe het in Syrië en Gaza aan toe gaat, daar hebben ze geen luxe voor depressies
Waarschijnlijk is het moeilijk voor te stellen hoe het voelt om ongelukkig te zijn, wanneer je dat zelf nooit gevoeld heb. En depressie zijn inderdaad een Westers probleem, maar maakt dat het gelijk niet meer erg? Wat zou je me concreet aanraden.
Je hebt helemaal gelijk. Dat is ook een beetje de strekking van 'de kracht van het nu'. Misschien moet ik daar nog een keer aan beginnen.quote:
Ik persoonlijk heb een paar dingen geleerd in het leven, waaronder:
1. het leven heeft uiteindelijk geen doel, dus je bent vrij net zo vaak je kop te stoten als je wilt en zelf te bepalen wat je doet met je levenslessen.
2. Gezeik in het leven is er ALTIJD. Echt altijd.
Mensen zijn constant op zoek naar iets dat ze gelukkig zal maken. Maar als je erover nadenkt, bestaat geluk buiten jezelf helemaal niet, het zit uitsluitend tussen je oren. Je kunt doen wat je wilt, kopen wat je wilt, whatever, het geluk zit tussen je oren. En hoewel de meeste mensen denken dat geluk iets is om te bereiken, is het nu juist hetgeen wat je alleen nu kan ervaren, en niet in de toekomst kan bereiken.
Er zijn heel veel interessante dingen die je kan doen in je leven zoals reizen. Je hoofd stoten en weer verder gaan. Maar geluk is alleen tussen de oren te vinden. Meditatie heeft mij persoonlijk heel erg geholpen om dit in te zien. Er is namelijk ruimte tussen jou en de (in principe) inhoudsloze zware sombere gedachten.
Het vervelende van gedachten is dat je ze zonder meer aanneemt voor waarheid. Maar gedachten lullen bijna altijd maar wat.
Niet ingaan op zulke reacties, mijns inziens. Er zijn inderdaad mensen die geen idee hebben hoe een depressie voelt. Ik voel me ook wel eens een dagje wat minder", "even schouders eronder", "je beseft gewoon niet hoe goed je het hebt", enzovoort daar heb je niets aanquote:
En depressie zijn inderdaad een Westers probleem, maar maakt dat het gelijk niet meer erg
Geinspireerd door historische gebeurtenissen en karakters. Dit werk van fictie was ontworpen, ontwikkeld en geproduceerd door een multicultureel team van verschillende religies en geloven.
Kick.
Ik ben een tijdje gaan reizen om te kijken hoe dat is. Ik ben zoveel mogelijk zonder echt plan gegaan om te kijken hoe die manier van leven is. Eigenlijk ben ik tot de conclusie gekomen dat dat het ook gewoon niet is. Ik denk dus dat ik niet gelukkig wordt door het opzeggen van m'n baan, verkopen van m'n huis en te gaan reizen. Het was niet zo dat ik het allemaal echt niet leuk vond, maar het niet hebben van een plan en een doel werkt voor mij niet zo. Na een paar weken was ik er wel klaar mee en wilde ik weer terug.
Het maakt het allemaal niet makkelijker. Doorgaan met m'n leven zoals ik altijd heb gedaan is geen optie meer, maar het alternatief dat ik in gedachte had valt ook af. Ik vraag me af of er meer mensen zijn zoals ik. Dus mensen die hun hele leven ongelukkig doorbrengen. Het hebben van een depressie klinkt bijna aantrekkelijk, want dat impliceert dat je ooit niet depressief was.
Ik ben een tijdje gaan reizen om te kijken hoe dat is. Ik ben zoveel mogelijk zonder echt plan gegaan om te kijken hoe die manier van leven is. Eigenlijk ben ik tot de conclusie gekomen dat dat het ook gewoon niet is. Ik denk dus dat ik niet gelukkig wordt door het opzeggen van m'n baan, verkopen van m'n huis en te gaan reizen. Het was niet zo dat ik het allemaal echt niet leuk vond, maar het niet hebben van een plan en een doel werkt voor mij niet zo. Na een paar weken was ik er wel klaar mee en wilde ik weer terug.
Het maakt het allemaal niet makkelijker. Doorgaan met m'n leven zoals ik altijd heb gedaan is geen optie meer, maar het alternatief dat ik in gedachte had valt ook af. Ik vraag me af of er meer mensen zijn zoals ik. Dus mensen die hun hele leven ongelukkig doorbrengen. Het hebben van een depressie klinkt bijna aantrekkelijk, want dat impliceert dat je ooit niet depressief was.
En even voor de duidelijkheid: Ik heb geen plannen om er nu per direct een eind aan te maken of iets in die richting. Ik voel me momenteel gewoon een beetje hopeloos. Ik had gehoopt dat compleet iets anders een oplossing zou zijn, maar dat is het blijkbaar niet.
SeLang
Black swans matter
Toch ben je weer een stap verder omdat je de route van alles opzeggen en gaan reizen zonder plan nu wat hebt verkend. Je weet nu dat je dat niet wilt en dat geeft in elk geval meer duidelijkheid.
De volgende stap zou kunnen zijn reizen met een plan en met een doel. Maar je moet dan natuurlijk wel weten waar je interesses liggen.
De volgende stap zou kunnen zijn reizen met een plan en met een doel. Maar je moet dan natuurlijk wel weten waar je interesses liggen.
"If you want to make God laugh, tell him about your plans"
Mijn reisverslagen
Mijn reisverslagen
Wat ontzettend stoer! Kudo's voor je durf.quote:
Kick.
Ik ben een tijdje gaan reizen om te kijken hoe dat is. Ik ben zoveel mogelijk zonder echt plan gegaan om te kijken hoe die manier van leven is. Eigenlijk ben ik tot de conclusie gekomen dat dat het ook gewoon niet is. Ik denk dus dat ik niet gelukkig wordt door het opzeggen van m'n baan, verkopen van m'n huis en te gaan reizen. Het was niet zo dat ik het allemaal echt niet leuk vond, maar het niet hebben van een plan en een doel werkt voor mij niet zo. Na een paar weken was ik er wel klaar mee en wilde ik weer terug.
Het maakt het allemaal niet makkelijker. Doorgaan met m'n leven zoals ik altijd heb gedaan is geen optie meer, maar het alternatief dat ik in gedachte had valt ook af. Ik vraag me af of er meer mensen zijn zoals ik. Dus mensen die hun hele leven ongelukkig doorbrengen. Het hebben van een depressie klinkt bijna aantrekkelijk, want dat impliceert dat je ooit niet depressief was.
Heb je een idee wat je wél blij zou maken? Stel je voor dat je morgen wakker wordt en alles is exact zoals jij het je wenst. Hoe ziet een dag etr dan uit?
Prrrrr
Ik denk dat daar het probleem ligt, want ik heb helemaal geen idee wat ik leuk vind. Dit weekend ben ik het hele weekend druk geweest met de standaard huishoudelijke klusjes (boodschappen, was, stofzuigen), nog wat werk en wat dingen aan huis aan het fixen. Net rond een uurtje of 16:00 had ik m'n eerste echt vrije moment van het weekend. En dan denk ik.. wat nu? Zelfs een uurtje iets leuks bedenken lukt me niet. Ik heb even geprobeerd muziek te maken, maar na 5 minuten was ik dat zat, wat het lukte niet zoals ik wilde en dat was het eigenlijk.quote:
[..]
Wat ontzettend stoer! Kudo's voor je durf.
Heb je een idee wat je wél blij zou maken? Stel je voor dat je morgen wakker wordt en alles is exact zoals jij het je wenst. Hoe ziet een dag etr dan uit?
Wellicht. Momenteel zou ik daar wel even moeite mee hebben en zin voor te maken. Ik weet wel dat ik van natuur houdt (bergen, woestijnen en sneeuw en ijs). Het liefst zou ik een road trip maken omdat dat vrijheid geeft om te gaan waar je wil en niet alleen waar een bus of een vliegtuig je op dat moment heen kan brengen. Maar om dat alleen te doen, lijkt me dan wel weer heel saai.quote:
Toch ben je weer een stap verder omdat je de route van alles opzeggen en gaan reizen zonder plan nu wat hebt verkend. Je weet nu dat je dat niet wilt en dat geeft in elk geval meer duidelijkheid.
De volgende stap zou kunnen zijn reizen met een plan en met een doel. Maar je moet dan natuurlijk wel weten waar je interesses liggen.
Toch vind ik je stoer. Je bent gewoon gegaan en hebt het geprobeerd.quote:
[..]
Ik denk dat daar het probleem ligt, want ik heb helemaal geen idee wat ik leuk vind. Dit weekend ben ik het hele weekend druk geweest met de standaard huishoudelijke klusjes (boodschappen, was, stofzuigen), nog wat werk en wat dingen aan huis aan het fixen. Net rond een uurtje of 16:00 had ik m'n eerste echt vrije moment van het weekend. En dan denk ik.. wat nu? Zelfs een uurtje iets leuks bedenken lukt me niet. Ik heb even geprobeerd muziek te maken, maar na 5 minuten was ik dat zat, wat het lukte niet zoals ik wilde en dat was het eigenlijk.
Over wat je leuk vindt: laat dat even los. Je wordt morgen wakker en alles is ideaal. Hoe begint je dag? Wat doe je?
Prrrrr
SeLang
Black swans matter
Toevallig was ik kennelijk in dezelfde periode als jij op reis (heerlijk in m'n eentje, 8 weken Ecuador met rugzak en tentje) en heb het fantastisch gehad! De helft van de tijd gekampeerd, een paar keer op spectaculair mooie plekken (reisverslag volgt over 2-3 weken in TRV).
Hoewel ik geen doel nodig heb om het leuk te hebben had ik wel een soort van doel op deze reis en dat was nieuwe vogelsoorten zien. Dat is toevallig omdat mijn interesse daar ligt. Maar het is meer een soort van kapstok waar je de reis aan ophangt. Het is leuk om een soort van doel te hebben maar tegelijkertijd is dat toch niet waar het om draait. Waar het wel om draait is gewoon genieten van al het moois om je heen. En dat is inderdaad het probleem als je dat niet (meer) kunt.
Het is een dooddoener, maar heb je al eens professionele hulp gezocht? Dingen zitten niet goed tussen je oren. Als ik nu terugdenk aan mijn eigen donkere periode dan denk ik: als ik toen dingen zo had kunnen zien zoals ik ze nu zie, dan was ik daar veel sneller uit gekomen. Iemand anders kan je daarbij helpen om dingen anders te zien. Ik heb nog steeds spijt dat ik die hulp toen niet heb gezocht.
Je reis getuigt in elk geval wel van de wil om er echt iets aan te doen en dingen aan te pakken als je denkt dat er een kans is om hier uit te komen. Dat is positief.
Hoewel ik geen doel nodig heb om het leuk te hebben had ik wel een soort van doel op deze reis en dat was nieuwe vogelsoorten zien. Dat is toevallig omdat mijn interesse daar ligt. Maar het is meer een soort van kapstok waar je de reis aan ophangt. Het is leuk om een soort van doel te hebben maar tegelijkertijd is dat toch niet waar het om draait. Waar het wel om draait is gewoon genieten van al het moois om je heen. En dat is inderdaad het probleem als je dat niet (meer) kunt.
Ik denk wel eens dat dit iets is wat aangeboren is. Zelf ben ik Godzijdank niet van die categorie. Ik weet wat depressie is want ik ben lang geleden ook een keer door een hele donkere periode gegaan, maar het is niet mijn natuurlijke toestand. Maar het is iets wat tussen de oren zit en dat moet in principe oplosbaar zijn.quote:Ik vraag me af of er meer mensen zijn zoals ik. Dus mensen die hun hele leven ongelukkig doorbrengen.
Wat ik wel herken uit mijn eigen donkere periode (die Godzijdank inmiddels 25 jaar achter me ligt) is dat je op een bepaald moment nergens meer echt plezier uit kunt halen, ook dingen waar je normaal gesproken wel plezier aan beleeft.quote:Ik denk dat daar het probleem ligt, want ik heb helemaal geen idee wat ik leuk vind. Dit weekend ben ik het hele weekend druk geweest met de standaard huishoudelijke klusjes (boodschappen, was, stofzuigen), nog wat werk en wat dingen aan huis aan het fixen. Net rond een uurtje of 16:00 had ik m'n eerste echt vrije moment van het weekend. En dan denk ik.. wat nu? Zelfs een uurtje iets leuks bedenken lukt me niet. Ik heb even geprobeerd muziek te maken, maar na 5 minuten was ik dat zat, wat het lukte niet zoals ik wilde en dat was het eigenlijk.
Het is een dooddoener, maar heb je al eens professionele hulp gezocht? Dingen zitten niet goed tussen je oren. Als ik nu terugdenk aan mijn eigen donkere periode dan denk ik: als ik toen dingen zo had kunnen zien zoals ik ze nu zie, dan was ik daar veel sneller uit gekomen. Iemand anders kan je daarbij helpen om dingen anders te zien. Ik heb nog steeds spijt dat ik die hulp toen niet heb gezocht.
Je reis getuigt in elk geval wel van de wil om er echt iets aan te doen en dingen aan te pakken als je denkt dat er een kans is om hier uit te komen. Dat is positief.
"If you want to make God laugh, tell him about your plans"
Mijn reisverslagen
Mijn reisverslagen
Bedoel je in het leven zoals ik dat nu heb? Dat zou ik niet echt durven zeggen. Ik heb geen hekel aan m'n werk, maar een werkdag is ook niet echt ideaal natuurlijk. Maar als ik een dag vrij zou zijn en die helemaal zelf zou kunnen indelen, zou ik oprecht niet weten wat ik hier neer moet zetten.quote:
[..]
Toch vind ik je stoer. Je bent gewoon gegaan en hebt het geprobeerd.
Over wat je leuk vindt: laat dat even los. Je wordt morgen wakker en alles is ideaal. Hoe begint je dag? Wat doe je?
Mocht je bedoelen dat ook de omstandigheden anders zijn, dan weet ik het eigenlijk ook niet echt. Ik kan dan natuurlijk allerlei ideaal beelden neerzetten (bijv. vrienden om me heen, een relatie, of ergers op een tropisch eiland zitten), maar ik weet zelf dat dat me ook niet gelukkig maakt.
Waarschijnlijk is dat ook het hele probleem. Als ik zou weten wat ik zou moeten doen om gelukkiger te worden, dan zou ik dat uiteraard doen.
Nee niet in het leven zoals je het nu hebt. Laat dat los en beschrijf hoe je leven eruit ziet als er geen beperkingen waren.
Prrrrr
Professionele hulp heb ik in het verleden wel gehad. Meerdere periodes, te beginnen op de basisschool. Verder ook meerdere keren tijdens m'n studie. Dit via verschillende manieren. Ik ben hier alleen nooit mee geholpen. Sterker, ik heb nooit het gevoel gehad dat ik een behandeling heb gehad. Een diagnose is er ook nooit geweest. Het is altijd alleen maar bij praten gebleven, ik heb nooit 'huiswerk' meegehad of tips gehad. M'n vertrouwen in dit soort hulp is daarom helaas nul. Dit is niet gebaseerd op één psycholoog, maar ik heb er zeker 10 gehad.quote:
Toevallig was ik kennelijk in dezelfde periode als jij op reis (heerlijk in m'n eentje, 8 weken Ecuador met rugzak en tentje) en heb het fantastisch gehad! De helft van de tijd gekampeerd, een paar keer op spectaculair mooie plekken (reisverslag volgt over 2-3 weken in TRV).
Hoewel ik geen doel nodig heb om het leuk te hebben had ik wel een soort van doel op deze reis en dat was nieuwe vogelsoorten zien. Dat is toevallig omdat mijn interesse daar ligt. Maar het is meer een soort van kapstok waar je de reis aan ophangt. Het is leuk om een soort van doel te hebben maar tegelijkertijd is dat toch niet waar het om draait. Waar het wel om draait is gewoon genieten van al het moois om je heen. En dat is inderdaad het probleem als je dat niet (meer) kunt.
[..]
Ik denk wel eens dat dit iets is wat aangeboren is. Zelf ben ik Godzijdank niet van die categorie. Ik weet wat depressie is want ik ben lang geleden ook een keer door een hele donkere periode gegaan, maar het is niet mijn natuurlijke toestand. Maar het is iets wat tussen de oren zit en dat moet in principe oplosbaar zijn.
[..]
Wat ik wel herken uit mijn eigen donkere periode (die Godzijdank inmiddels 25 jaar achter me ligt) is dat je op een bepaald moment nergens meer echt plezier uit kunt halen, ook dingen waar je normaal gesproken wel plezier aan beleeft.
Het is een dooddoener, maar heb je al eens professionele hulp gezocht? Dingen zitten niet goed tussen je oren. Als ik nu terugdenk aan mijn eigen donkere periode dan denk ik: als ik toen dingen zo had kunnen zien zoals ik ze nu zie, dan was ik daar veel sneller uit gekomen. Iemand anders kan je daarbij helpen om dingen anders te zien. Ik heb nog steeds spijt dat ik die hulp toen niet heb gezocht.
Je reis getuigt in elk geval wel van de wil om er echt iets aan te doen en dingen aan te pakken als je denkt dat er een kans is om hier uit te komen. Dat is positief.
Oh en ik vind je reisverslagen altijd tof om te lezen, dus ik ben zeker benieuwd. Ecuador lijkt me ook een hele toffe bestemming.
Nou ja een poging dan, al heb ik sommige dingen in het verleden wel gehad en toen was ik ook niet echt gelukkig.quote:
Nee niet in het leven zoals je het nu hebt. Laat dat los en beschrijf hoe je leven eruit ziet als er geen beperkingen waren.
Allereerst zou graag weer wat vrienden hebben. Ik hoef niet perse 30 vrienden om me heen, maar een paar goede vrienden om 's avonds een biertje mee te drinken, of gewoon iets leuks doen zoals karten, filmpje kijken, naar het strand, etc
Ik zou ook graag ergens goed in zijn. Ik vind het zelf altijd een beetje triest, maar ik heb echt waardering van anderen nodig. Gewoon een complimentje of iemand verbaasd laten zijn dat ik iets goed kan. Helaas ben ik niet goed in dingen die ik leuk vind. Ik zou bijvoorbeeld goed willen zijn in muziek maken, zodat ik in een bandje kan spelen. En dat hoeft echt niet gelijk op wereld niveau, gewoon in een lokaal cafétje of desnoods alleen in een oefenhok lijkt me al leuk om te kunnen.
Beetje inhaken op dat laatste: Ik zou graag vrij willen wonen, zodat ik ook thuis kan oefenen, zonder gelijk overlast te veroorzaken voor allerlei buren. Ik dacht dat een nieuwbouwhuis redelijk geïsoleerd was, maar bij de eerste keer spelen op matig niveau (niet zacht, maar zeker niet belachelijk hard) om 20:00 kreeg ik gelijk een appje van de buren. M'n vorige woning was nog erger, toen is de bovenbuurman zelf met z'n auto op me ingereden vanwege geluidsoverlast. Deze dingen hebben het spelen wel aardig voor me verpest.
Tja verder zou ik het niet echt weten. Misschien een relatie, al twijfel ik daar aan of ik dat nog wel wil. Vroeger wel, maar daar ben ik wel enigszins overheen.
Je staat morgen op en je zet koffie. Of thee. Of je neemt karnemelk. Daarna stap je in je rode/blauwe/witte auto/ op de fiets/ in de trein en je gaat naar ...
Prrrrr
Ik zou het echt niet weten. Ik heb niet echt een doel of iets dat ik perse wil doen, zien, of wat dan ook. Is het zo vreemd om daar geen antwoord op te kunnen geven? (Oprechte vraag)quote:
Je staat morgen op en je zet koffie. Of thee. Of je neemt karnemelk. Daarna stap je in je rode/blauwe/witte auto/ op de fiets/ in de trein en je gaat naar ...
Weet je wat echt een probleem is van veel jonge mensen op dit moment? Dat het leven niet altijd feest is, dat geluk niet een soort van continue stroom van serotonine is, zoals ze wel lijken te denken. Het grootste deel van het leven is saai, hard werken of zelfs afzien, delen zijn naar. Er gaan mensen dood, er doen mensen naar en dingen kunnen tegen zitten.
Ik ben zelf half dertig en weetje; toen ik opgroeide was je gewoon een van de velen. Je moest je bek houden als de volwassenen aan het woord waren en je kreeg af en toe te horen dat je e nog geen fuck van wist (wat waar was).
Kinderen nu worden opgevoed met het idee dat ze god's gift to the world zijn. Dat ze leuk, aardig, gelukkig, slim, hoog opgeleid, mooi, succesvol, rijk, tof en aantrekkelijk zijn, zullen zijn en moeten worden. Ik merk het heel sterk bij al die mensen die nu tussen de 20 en 30 zijn. In absolute weelde opgegroeid, zelfs degenen uit armere gezinnen. Zelden tegenslag gehad. En ook braaf hun opleiding gedaan. En dan ineens... de echte wereld.
Keihard, mensen zijn er niet altijd voor jou. De wereld is er niet voor jou. Je moet er zelf iets van maken. En ja, soms voel je je alleen, of kut of onzeker. Nou en. Leef je leven, maak er wat van, of niet. Maar maak er niet altijd zo'n enorm probleem van. Kortom: doe wat je wilt maar stel eens niet ulke hoge eisen die dan zo slecht haalbaar zijn dat dat leidt tot een soort verlamming.
Maak die reis als je dat wilt. Je wordt er wel wijzer van, maar je zult alsnog met jezelf moeten leren leven. Vluchten kan op veel manieren, maar uiteindelijk zul je jezelf onder ogen moeten zien. Hoe eerder je jezelf accepteert, inclusief al je onvolkomenheden, hoe eerder je echte leven begint. Want in mijn oge is dat het moment dat je volwassen bent. SUcces TS.
Ik ben zelf half dertig en weetje; toen ik opgroeide was je gewoon een van de velen. Je moest je bek houden als de volwassenen aan het woord waren en je kreeg af en toe te horen dat je e nog geen fuck van wist (wat waar was).
Kinderen nu worden opgevoed met het idee dat ze god's gift to the world zijn. Dat ze leuk, aardig, gelukkig, slim, hoog opgeleid, mooi, succesvol, rijk, tof en aantrekkelijk zijn, zullen zijn en moeten worden. Ik merk het heel sterk bij al die mensen die nu tussen de 20 en 30 zijn. In absolute weelde opgegroeid, zelfs degenen uit armere gezinnen. Zelden tegenslag gehad. En ook braaf hun opleiding gedaan. En dan ineens... de echte wereld.
Keihard, mensen zijn er niet altijd voor jou. De wereld is er niet voor jou. Je moet er zelf iets van maken. En ja, soms voel je je alleen, of kut of onzeker. Nou en. Leef je leven, maak er wat van, of niet. Maar maak er niet altijd zo'n enorm probleem van. Kortom: doe wat je wilt maar stel eens niet ulke hoge eisen die dan zo slecht haalbaar zijn dat dat leidt tot een soort verlamming.
Maak die reis als je dat wilt. Je wordt er wel wijzer van, maar je zult alsnog met jezelf moeten leren leven. Vluchten kan op veel manieren, maar uiteindelijk zul je jezelf onder ogen moeten zien. Hoe eerder je jezelf accepteert, inclusief al je onvolkomenheden, hoe eerder je echte leven begint. Want in mijn oge is dat het moment dat je volwassen bent. SUcces TS.
Whatever...
Al eens gekeken naar vrijwilligersprojecten op zulke locaties? Misschien niet de vrijheid die je wil, maar misschien wel leuk als iets van een basis om te kunnen 'bonden' met anderen die ook van natuur houden? En misschien ook wel een lekker gevoel, nuttig werk te doen enzo.quote:
[..]
Wellicht. Momenteel zou ik daar wel even moeite mee hebben en zin voor te maken. Ik weet wel dat ik van natuur houdt (bergen, woestijnen en sneeuw en ijs). Het liefst zou ik een road trip maken omdat dat vrijheid geeft om te gaan waar je wil en niet alleen waar een bus of een vliegtuig je op dat moment heen kan brengen. Maar om dat alleen te doen, lijkt me dan wel weer heel saai.
Verder heb je ook groepsreizen en -activiteiten, zoals wandelingen en bergbeklimmen. Kun je in Nederland al met voorpret beginnen bij een klimcentrum ofzo.
Wat had je dan verwacht? Je neemt jezelf overal mee zoals Seneca 2000 jaar geleden al schreef. Probeer eerst hier gelukkig te zijn voordat je lange reizen gaat maken, anders zal je gemoed je volgen.quote:
Kick.
Ik ben een tijdje gaan reizen om te kijken hoe dat is. Ik ben zoveel mogelijk zonder echt plan gegaan om te kijken hoe die manier van leven is. Eigenlijk ben ik tot de conclusie gekomen dat dat het ook gewoon niet is. Ik denk dus dat ik niet gelukkig wordt door het opzeggen van m'n baan, verkopen van m'n huis en te gaan reizen. Het was niet zo dat ik het allemaal echt niet leuk vond, maar het niet hebben van een plan en een doel werkt voor mij niet zo. Na een paar weken was ik er wel klaar mee en wilde ik weer terug.
Het maakt het allemaal niet makkelijker. Doorgaan met m'n leven zoals ik altijd heb gedaan is geen optie meer, maar het alternatief dat ik in gedachte had valt ook af. Ik vraag me af of er meer mensen zijn zoals ik. Dus mensen die hun hele leven ongelukkig doorbrengen. Het hebben van een depressie klinkt bijna aantrekkelijk, want dat impliceert dat je ooit niet depressief was.
Je geeft aan dat je na een paar weken reizen weer terug wilde. Misschien kun je bedenken waar je dan naar terug verlangde? Dat is wellicht een startpunt om erachter te komen wat je dan wél graag wilt in het leven.
Leuk verhaal, gaat vast op voor mensen met een quarter life crisis. Het heeft mijn inziens alleen weinig te maken met mijn situatie. Ook toen ik 22, 15, 8 en 3 was had ik dit gevoel.quote:
Weet je wat echt een probleem is van veel jonge mensen op dit moment? Dat het leven niet altijd feest is, dat geluk niet een soort van continue stroom van serotonine is, zoals ze wel lijken te denken. Het grootste deel van het leven is saai, hard werken of zelfs afzien, delen zijn naar. Er gaan mensen dood, er doen mensen naar en dingen kunnen tegen zitten.
Ik ben zelf half dertig en weetje; toen ik opgroeide was je gewoon een van de velen. Je moest je bek houden als de volwassenen aan het woord waren en je kreeg af en toe te horen dat je e nog geen fuck van wist (wat waar was).
Kinderen nu worden opgevoed met het idee dat ze god's gift to the world zijn. Dat ze leuk, aardig, gelukkig, slim, hoog opgeleid, mooi, succesvol, rijk, tof en aantrekkelijk zijn, zullen zijn en moeten worden. Ik merk het heel sterk bij al die mensen die nu tussen de 20 en 30 zijn. In absolute weelde opgegroeid, zelfs degenen uit armere gezinnen. Zelden tegenslag gehad. En ook braaf hun opleiding gedaan. En dan ineens... de echte wereld.
Keihard, mensen zijn er niet altijd voor jou. De wereld is er niet voor jou. Je moet er zelf iets van maken. En ja, soms voel je je alleen, of kut of onzeker. Nou en. Leef je leven, maak er wat van, of niet. Maar maak er niet altijd zo'n enorm probleem van. Kortom: doe wat je wilt maar stel eens niet ulke hoge eisen die dan zo slecht haalbaar zijn dat dat leidt tot een soort verlamming.
Maak die reis als je dat wilt. Je wordt er wel wijzer van, maar je zult alsnog met jezelf moeten leren leven. Vluchten kan op veel manieren, maar uiteindelijk zul je jezelf onder ogen moeten zien. Hoe eerder je jezelf accepteert, inclusief al je onvolkomenheden, hoe eerder je echte leven begint. Want in mijn oge is dat het moment dat je volwassen bent. SUcces TS.
Toch mezelf maar achterlaten dan..quote:
[..]
Wat had je dan verwacht? Je neemt jezelf overal mee zoals Seneca 2000 jaar geleden al schreef. Probeer eerst hier gelukkig te zijn voordat je lange reizen gaat maken, anders zal je gemoed je volgen.
De menselijke psyche wordt gelukkig van persoonlijke groei, nieuwe prikkels en vaardigheden.
Die prikkels heb je waarschijnlijk gekregen op vakantie, maar vond je het misschien ook eng om uit je comfortzone te zijn?
Bleef je misschien teveel hangen in je "oude gewoonten"
Die prikkels heb je waarschijnlijk gekregen op vakantie, maar vond je het misschien ook eng om uit je comfortzone te zijn?
Bleef je misschien teveel hangen in je "oude gewoonten"
Hell To The Liars
Het zal best. De kern blijft hetzelfde: leer met jezelf leven. Dat valt misschien niet mee; maar doe het nou maar gewoon. Een onbereikbaar ideaal nastreven gaat niet werken. Dus accepteer jezelf, probeer dat niet te veranderen. En ga dan juist vanuit jezelf eens wat doen wat je leuk vindt, wat je wilt doen. Niet om iemand anders te worden, maar gewoon voor de leuk, omdat het je spannend, leerzaam, tof of eng lijkt.quote:
[..]
Leuk verhaal, gaat vast op voor mensen met een quarter life crisis. Het heeft mijn inziens alleen weinig te maken met mijn situatie. Ook toen ik 22, 15, 8 en 3 was had ik dit gevoel.
Je kunt wel zeggen dat het allemaal niet voor jou geldt, dat zal best. Maar ook jij moet het met jezelf zien te rooien. Met wat mazzel heb je nog 60 jaar te gaan. Maak daar dan gewoon en beetje een relaxte tijd van.
Whatever...
Vooral de onzekerheid, nog dingen moeten regelen om van de een naar de andere plek te komen gingen me na een week of twee een beetje tegen staan. Verder ook gewoon de praktische dingen, eigen bed zonder snurkende mensen om je heen, gewoon water uit de kraan kunnen drinken, etc.quote:
Je geeft aan dat je na een paar weken reizen weer terug wilde. Misschien kun je bedenken waar je dan naar terug verlangde? Dat is wellicht een startpunt om erachter te komen wat je dan wél graag wilt in het leven.
Wat wel een heel groot verschil moet die reis en het gewone leven is dat de tijd veel langzamer leek te gaan daar. Na een dag of drie had ik het gevoel dat ik al weken weg was. Hier vliegt de tijd maar gewoon voorbij zonder dat je iets meemaakt of iets in je opneemt.
Ik zeg niet dat er helemaal niets van voor mij geldt. Ik zou dolgraag willen dat ik er een relaxte tijd van zou kunnen maken, maar ik weet al 30 jaar lang niet hoe. 'Doe wat je leuk vindt' is een makkelijk statement, maar ik weet gewoon niet wat ik leuk vind. En ik weet ook niet wat ik moet doen om daar achter te komen.quote:
[..]
Het zal best. De kern blijft hetzelfde: leer met jezelf leven. Dat valt misschien niet mee; maar doe het nou maar gewoon. Een onbereikbaar ideaal nastreven gaat niet werken. Dus accepteer jezelf, probeer dat niet te veranderen. En ga dan juist vanuit jezelf eens wat doen wat je leuk vindt, wat je wilt doen. Niet om iemand anders te worden, maar gewoon voor de leuk, omdat het je spannend, leerzaam, tof of eng lijkt.
Je kunt wel zeggen dat het allemaal niet voor jou geldt, dat zal best. Maar ook jij moet het met jezelf zien te rooien. Met wat mazzel heb je nog 60 jaar te gaan. Maak daar dan gewoon en beetje een relaxte tijd van.
2x per week zeg ik in R&P: Schematherapie ftw!!
Repareer wat er misgaat in de manier van denken.
Leer anders om te gaan met de gebeurtenissen en ervaringen in het heden en toekomst die je associeert met nare gebeurtenissen.
En wat er voor schade overblijft accepteer wie je bent met je gebreken.
Want die hebben we allemaal
Repareer wat er misgaat in de manier van denken.
Leer anders om te gaan met de gebeurtenissen en ervaringen in het heden en toekomst die je associeert met nare gebeurtenissen.
En wat er voor schade overblijft accepteer wie je bent met je gebreken.
Want die hebben we allemaal
Hell To The Liars
SeLang
Black swans matter
Dat is een mindset. Zelf vind ik die onzekerheid juist één van de leukste dingen van reizen. Je weet niet precies waar je gaat slapen, of er een bus gaat, of je een geschikt kampeerplekje vindt, of er water is, etc. Je moet improviseren, af en toe problemen oplossen, in het donker en in de regen je tentje opzetten, dingen repareren die stuk gaan, etc.quote:
[..]
Vooral de onzekerheid, nog dingen moeten regelen om van de een naar de andere plek te komen gingen me na een week of twee een beetje tegen staan. Verder ook gewoon de praktische dingen, eigen bed zonder snurkende mensen om je heen, gewoon water uit de kraan kunnen drinken, etc.
Ik zeg: die onzekerheid en problemen moet je juist omarmen. Elke keer als je iets tot een goed einde brengt geeft dat weer zo'n YES! gevoel. Een reis moet je ook tegenop zien. Je wilt niet in een gespreid bedje terecht komen.
Op een bepaald moment wil ik ook weer naar huis maar dat is meestal omdat ik dan doodmoe ben en flink wat kilo's lichter ben geworden want je hebt niet altijd genoeg te eten terwijl je wel hele dagen op pad bent en fysiek bezig. Wel altijd een enorm voldaan gevoel, terugkijkend op alles wat je gezien en gedaan hebt en problemen en onzekerheden die je uiteindelijk hebt overwonnen.
En dat is inderdaad een ander mooi aspect. Je doet veel meer met je tijd. Veel nieuwe indrukken en ervaringen. Je kunt niet geloven dat iets pas een paar weken geleden is want het lijkt wel een jaar, zoveel nieuwe indrukken heb je opgedaan. Het is één van de redenen voor mij geweest om te stoppen met werken. Je tijd hier op aarde is maar beperkt en als een week voorbij vliegt terwijl je niet het gevoel hebt dat je veel interessants hebt gedaan dan is dat doodzonde.quote:Wat wel een heel groot verschil moet die reis en het gewone leven is dat de tijd veel langzamer leek te gaan daar. Na een dag of drie had ik het gevoel dat ik al weken weg was. Hier vliegt de tijd maar gewoon voorbij zonder dat je iets meemaakt of iets in je opneemt.
"If you want to make God laugh, tell him about your plans"
Mijn reisverslagen
Mijn reisverslagen
De meeste mensen hebben helemaal niet de mogelijkheid om te stoppen met werken. Mensen hebben de huur of een hypotheek, een auto, een gezin, een hond etc.quote:
[..]
En dat is inderdaad een ander mooi aspect. Je doet veel meer met je tijd. Veel nieuwe indrukken en ervaringen. Je kunt niet geloven dat iets pas een paar weken geleden is want het lijkt wel een jaar, zoveel nieuwe indrukken heb je opgedaan. Het is één van de redenen voor mij geweest om te stoppen met werken. Je tijd hier op aarde is maar beperkt en als een week voorbij vliegt terwijl je niet het gevoel hebt dat je veel interessants hebt gedaan dan is dat doodzonde.
Als je er over nadenkt, is het leven helemaal niet zo leuk. Veel verplichte afspraken, je doet dingen, de tijd verstrijkt en je sterft.
We hebben hier echt niet slecht, maar het grotere ontbreekt wel in deze tijden. Rutte is wat dat betreft een mooi voorbeeld, de man zonder visie (waarvan zijn woord geen drol waard is).
Wat een ontzettend negatieve instelling, zeg. Je hebt je leven zelf in de hand; het is niet iets dat gewoon 'gebeurt'...quote:
[..]
De meeste mensen hebben helemaal niet de mogelijkheid om te stoppen met werken. Mensen hebben de huur of een hypotheek, een auto, een gezin, een hond etc.
Als je er over nadenkt, is het leven helemaal niet zo leuk. Veel verplichte afspraken, je doet dingen, de tijd verstrijkt en je sterft.
We hebben hier echt niet slecht, maar het grotere ontbreekt wel in deze tijden. Rutte is wat dat betreft een mooi voorbeeld, de man zonder visie (waarvan zijn woord geen drol waard is).
Ik leef met je mee ts, ik heb precies hetzelfde.
De manier waarop we tegenwoordig leven is ook wel erg onnatuurlijk met torenhoge eisen, verwachtingen en verantwoordelijkheden die er vroeger nog niet waren. Daarnaast is je hele leven al min of meer voor je uitgestippeld nog voor je goed en wel geboren bent. Lang niet iedereen kan daar goed mee om gaan. Ik denk dat mensen zoals jij en ik het veel beter zouden doen in een simpelere en primitievere samenleving, hoe gek dat voor sommige mensen ook zal klinken.
De manier waarop we tegenwoordig leven is ook wel erg onnatuurlijk met torenhoge eisen, verwachtingen en verantwoordelijkheden die er vroeger nog niet waren. Daarnaast is je hele leven al min of meer voor je uitgestippeld nog voor je goed en wel geboren bent. Lang niet iedereen kan daar goed mee om gaan. Ik denk dat mensen zoals jij en ik het veel beter zouden doen in een simpelere en primitievere samenleving, hoe gek dat voor sommige mensen ook zal klinken.
Nee dat is niet vreemd. Je bent nog zo druk bezig je te focussen op alles wat níet leuk (genoeg) is om te kunnen bedenken hoe het eruit ziet als je je dag beleeft doet zonder er steeds bij na te denken of het wel leuk is wat je doet. Wat als je morgen wakker wordt zonder dat je voortdurend aan het denken bent dat je wat je doet niet leuk vindt. Wat doe je dan?quote:
[..]
Ik zou het echt niet weten. Ik heb niet echt een doel of iets dat ik perse wil doen, zien, of wat dan ook. Is het zo vreemd om daar geen antwoord op te kunnen geven? (Oprechte vraag)
Het is heel moeilijk om je dat voor te stellen omdat je nu bij alles wat je doet denkt 'maar ik word hier niet gelukkig van'. De kunst is dat om te draaien. Hoe ziet je dag eruit als je dat niet meer doet? Wat doe je dan wél? Probeer eens te beschrijven wat je doet als jouw probleem er niet meer is. Heel wel mogelijk (en heel erg hopelijk) zie je dan een patroon.
Maak er een tekening van, schrijf de gedachten op die je dan hebt, weet ik het, maar gelóóf erin.
Prrrrr
Hoiquote:
Ik vraag me af of er meer mensen zijn zoals ik. Dus mensen die hun hele leven ongelukkig doorbrengen.
Ik zit sinds het stoppen met een HBO opleiding, circa 15 jaar geleden, ook dag in dag uit in de knoop met mijzelf. Ondertussen ben ik maar van mening dat ik zó complex in elkaar steek, dat er gewoon geen oplossing voor me is.
Ondertussen is er bij mij PDD-NOS geconstateerd, en na vele jaren Parnassia en bezoekjes aan de huisarts, zeggen ze allemaal hetzelfde: door die PDD-NOS ervaar ik het leven als moeilijk/vervelend en krijg ik sombere/depressieve klachten. Advies: het leven zo relaxed mogelijk leven en het leuk maken.
Kan ik er wat mee? Niet echt. Ik zie het meer als een chronische-depressie en een innerlijk diep gewortelde doodswens.
Had ik je topic eerder gevonden dan had ik je kunnen melden dat het roer omgooien of te gaan reizen niet veel zal helpen: de depressie neem je met je mee en uiteindelijk word alles wel een sleur.
Ik heb zelf ook vaak momenten dat ik -iets- anders wil gaan doen. Inderdaad: reizen, leger des heils, een monnik worden in een of ander klooster, etc. Maar wat dat betreft heb ik weer de realisatie dat ik leef in het rijke westen, dak boven hoofd, geld, goed te eten, voorzieningen, alles waar je als mens eigenlijk alleen maar van kan dromen. Dat afstaan zal heel moeilijk voor me zijn. En dan tóch niet gelukkig zijn.
Al moet ik zeggen dat ik "door blijf gaan" voor m'n ouders. Ik vind het altijd zo rot dat verhaal van "ouders horen hun kinderen niet te begraven". Ze zijn ondertussen ook aardig op leeftijd, dus ja, het "wachten" totdat zij beiden er niet meer zijn, zodat ik daarna ook snel pleite kan gaan van deze aardbol ... het is vrij hopeloos allemaal.
Wat betreft die hobbies en dingetjes doen, dagstructuur/ritme, vermaak etc, ik heb het allemaal ook meegemaakt. Het helpt niet, want het is niet eens een tijdelijke fix: alles is gewoon kudt.
Wat betreft vrienden en relaties heb ik ook geen tips, want die twee woorden zijn al alien voor me.
Dus ja, geen tips, maar uh, ik lees met je mee.
Boe zei het spookje, terwijl het alleen maar gedag zei.
Wtf man als je zo somber in het leven staat wat doe je hier dan nog? Iets bindt je blijkbaar toch aan het leven.
Ik ben ook zowat half dertiger en kan beamen, dat het met opgroeien zo ongeveer ging.quote:
Weet je wat echt een probleem is van veel jonge mensen op dit moment? Dat het leven niet altijd feest is, dat geluk niet een soort van continue stroom van serotonine is, zoals ze wel lijken te denken. Het grootste deel van het leven is saai, hard werken of zelfs afzien, delen zijn naar. Er gaan mensen dood, er doen mensen naar en dingen kunnen tegen zitten.
Ik ben zelf half dertig en weetje; toen ik opgroeide was je gewoon een van de velen. Je moest je bek houden als de volwassenen aan het woord waren en je kreeg af en toe te horen dat je e nog geen fuck van wist (wat waar was).
Kinderen nu worden opgevoed met het idee dat ze god's gift to the world zijn. Dat ze leuk, aardig, gelukkig, slim, hoog opgeleid, mooi, succesvol, rijk, tof en aantrekkelijk zijn, zullen zijn en moeten worden. Ik merk het heel sterk bij al die mensen die nu tussen de 20 en 30 zijn. In absolute weelde opgegroeid, zelfs degenen uit armere gezinnen. Zelden tegenslag gehad. En ook braaf hun opleiding gedaan. En dan ineens... de echte wereld.
Keihard, mensen zijn er niet altijd voor jou. De wereld is er niet voor jou. Je moet er zelf iets van maken. En ja, soms voel je je alleen, of kut of onzeker. Nou en. Leef je leven, maak er wat van, of niet. Maar maak er niet altijd zo'n enorm probleem van. Kortom: doe wat je wilt maar stel eens niet ulke hoge eisen die dan zo slecht haalbaar zijn dat dat leidt tot een soort verlamming.
Maak die reis als je dat wilt. Je wordt er wel wijzer van, maar je zult alsnog met jezelf moeten leren leven. Vluchten kan op veel manieren, maar uiteindelijk zul je jezelf onder ogen moeten zien. Hoe eerder je jezelf accepteert, inclusief al je onvolkomenheden, hoe eerder je echte leven begint. Want in mijn oge is dat het moment dat je volwassen bent. SUcces TS.
Vroeger werd je ook opgevoed om goed en lief voor vrouwen te zijn. Iets wat in realiteit je gewoon tegenwerkt, omdat geen enkele vrouw zoiets wilt. Niet spannend genoeg, niet uitdagend genoeg, ect...
Op deze leeftijd geen enkele stap verder te zijn, omdat je geen 100% zelfverzekerde badboy bent. Alsof geen enkele man onzekerheden heeft. Oh, ze ziet bijvoorbeeld, dat je onzeker bent, maar wel gewoon eerlijk. In plaats dat ze je kan begrijpen waarom je onzeker bent, schrijven ze je gewoon direct af, want je bent niet zelfverzekerd. Als elke vrouw dit doet, als je al uberhaubt verder in contact mag / kan komen, hoe wil je ooit dan voorbij je onzekerheid komen? Juist, nooit dus. Ben je klein? Geen kans, ect...
Het is echt niet zo dat ik nooit geen moeite gedaan heb, maar nooit geen ene enkele stap verder komen, helpt je alleen maar tegen. In het leven is alles helemaal niet zo, zoals je overal wijsgemaakt werd in films en muziek. Liefde, relaties, daten, seks, noem maar op.
Als je niet alles en nog wat bent in het echte leven, dan blijf je gewoon je hele leven alleen. Een hele leven in frustratie (omdat positieve ervaringen uitblijven), onbegrip (omdat ze je nooit vertellen waar het aan ligt.) en onzekerheid (Als resultaat: Ben ik niet goed genoeg? Ben ik niet aantrekkelijk genoeg?).
Alles en iedereen in je familie, kennissen en vrienden hebben een relatie en/of kinderen. Je word dagelijks geconfronteerd met leuke vrouwen en het is een dikke slap in je face. Je mag kijken en weten dat het er is, alleen jij zult het nooit ervaren. Uiteindelijk dat je alleen altijd afgewezen werd, belachelijk gemaakt werd en gebruikt werd, word je na lange depressie pas duidelijk, dat dit realiteit is van het leven.
Wil je toch contact met vrouwen ondank je onzichtbaar bent? Geen enkele vrouw ziet je staan, maar zodra je genoeg geld neer legt, dan is sky's the limit. (Nee, ik doel niet alleen op intiem zijn.)
Ja, je kunt altijd nog positieve ervaringen op doen en vrouwen van begin 30 hebben minder eisen, ect...
Ja, zelfs al zou ik nu wel goed genoeg zijn, is een hele leven van negativiteit, je klote en minder voelen, dit waard?
Nee, de realiteit van het leven, dat van wat ik uit mijn eigen ervaringen kan zeggen, is dat het leven voor velen, zonder te veel tegenslag zijn gang gaat en als je buiten dat valt, bereid je maar voor op eenzaamheid, een lange depressie, onzekerheid, frustratie, lange therapie sessies en ondanks dat iedereen je ervaringen begatalliseerd en je niet begrijpen, je hele leven alleen bent en ook alleen zonder vrouw en kinderen, zult sterven.
Het lijkt misschien offtopic, maar ik snap TS helemaal. Wat je ook doet in het leven, het is nooit goed genoeg en het veranderd helemaal niks aan je leven. Naast het standaard manier van leven zijn er ook genoeg uitzonderingen. Zit je daarbij, dan kan je het gewoon vergeten.
[ Bericht 0% gewijzigd door dip-stick1 op 22-11-2016 02:29:58 ]
Gebruik je al anti-depressiva? Helpt dat?quote:
Goed bedoelde reacties, maar dit stadium ben ik allang voorbij. Op de reguliere weg ga ik mijn problemen niet oplossen. Dat heb ik allang geprobeerd, op allerlei manieren: alleen, met de huisarts, psychologen, door nieuwe hobby's te proberen, door in teamverband dingen te doen. Dit hoeven we dan ook niet meer te bespreken, want dat is allerlei andere topics al gedaan.
Wat zou je onder 'helpt dat' vatten?quote:
[..]
Gebruik je al anti-depressiva? Helpt dat?
een pilletje is gewoon chemie, je lichaam maakt vervolgens wat meer adrenaline en Serotonines aan; maar aan je leven, eenzaamheid verandert het verder niks: dat moet iemand zelf doen (hooguit kan het helpen als de chemische balans in je lichaam wat bijgestuurd is om weer 'actief' te worden)
er zijn mensen voor wie het depressief zijn een deel van hun leven geworden is en de basis van al hun fantasieen en gedachten...
Ik heb bij de TS wel een beetje de indruk dat dat het geval is... Iemand met an sich gewoon een zeer succesvol leven, financiele zekerheid, vaste baan maar wel sociaal eenzaam en vol met droombeelden over een 'ander leven'
Zou de TS zn depressiviteit verliezen heeft hij geen 'excuus' meer... Dan kan hij niet meer het nemen van beslissingen wat te doen met zn leven niet meer uitstellen en zich niet meer verliezen in 'onhaalbare dromen'.
Ik heb een beetje de indruk dat voor TS de depressie ook een gevoel van 'veiligheid' geeft en uiteindeijk ook het excuus om niks aan zn leven te veranderen
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Dat verwijt , als ik het zo mag noemen, krijg ik vaker. Dat ik niets wil veranderen, maar waar maakt je dat uit op? Ik zeg niet dat ik alles probeer wat aangedragen wordt, maar een deel ook zeker wel.quote:
[..]
Wat zou je onder 'helpt dat' vatten?
een pilletje is gewoon chemie, je lichaam maakt vervolgens wat meer adrenaline en Serotonines aan; maar aan je leven, eenzaamheid verandert het verder niks: dat moet iemand zelf doen (hooguit kan het helpen als de chemische balans in je lichaam wat bijgestuurd is om weer 'actief' te worden)
er zijn mensen voor wie het depressief zijn een deel van hun leven geworden is en de basis van al hun fantasieen en gedachten...
Ik heb bij de TS wel een beetje de indruk dat dat het geval is... Iemand met an sich gewoon een zeer succesvol leven, financiele zekerheid, vaste baan maar wel sociaal eenzaam en vol met droombeelden over een 'ander leven'
Zou de TS zn depressiviteit verliezen heeft hij geen 'excuus' meer... Dan kan hij niet meer het nemen van beslissingen wat te doen met zn leven niet meer uitstellen en zich niet meer verliezen in 'onhaalbare dromen'.
Ik heb een beetje de indruk dat voor TS de depressie ook een gevoel van 'veiligheid' geeft en uiteindeijk ook het excuus om niks aan zn leven te veranderen
Nee, nooit gebruikt ook. Ik heb ook altijd te horen gekregen dat ik geen depressie heb, omdat je daar meer dan een ongelukkig gevoel voor nodig hebt. Bijvoorbeeld slecht eten, te veel eten, niet presteren op school of werk, etc. Dat is bij mij nooit geconstateerd, dus heb ik ook nooit anti-depressiva gehad.quote:
[..]
Gebruik je al anti-depressiva? Helpt dat?
Ik ben eenzaam ja. Ik zou graag meer contacten hebben, maar ik ben heel slecht in contacten vasthouden. Met mensen praten is geen probleem, maar echt vrienden blijven of in contact blijven, bijvoorbeeld na een verhuizen, na het voltooien van een studie, stoppen met een sport, dat kan ik om de een of andere reden niet. Ik snap ook gewoon niet waar het fout gaat. Okee ik ben passief daarin en weet niet goed hoe ik moet handelen, maar anderen nemen ook geen contact met mij op. Ik snap dus niet hoe dat tussen andere mensen werkt.quote:
Ben je misschien niet zwaar eenzaam?
Toch zou ik het eens bespreken met je huisarts. Lijkt me het proberen waard.quote:
[..]
Nee, nooit gebruikt ook. Ik heb ook altijd te horen gekregen dat ik geen depressie heb, omdat je daar meer dan een ongelukkig gevoel voor nodig hebt. Bijvoorbeeld slecht eten, te veel eten, niet presteren op school of werk, etc. Dat is bij mij nooit geconstateerd, dus heb ik ook nooit anti-depressiva gehad.
The love you take is equal to the love you make.
Twee dingen waarom ik hier nog ben:quote:
Wtf man als je zo somber in het leven staat wat doe je hier dan nog? Iets bindt je blijkbaar toch aan het leven.
- Vanwege m'n ouders
- Om de een of andere reden wil ik weten hoe mensen reageren als ik dood zou zijn. Dat kan natuurlijk niet. Om de een of andere reden weerhoudt mij dat ervan om er een eind aan te maken.
Bedankt. Ik weet niet zo goed wat ik hierop moet zeggen. Balen dat je je zo voelt. Aan de ene kant ben ik blij dat ik niet de enige ben, maar je vooruitzichten zijn nou niet bepaald hoopgevend.quote:
[..]
Hoi
Ik zit sinds het stoppen met een HBO opleiding, circa 15 jaar geleden, ook dag in dag uit in de knoop met mijzelf. Ondertussen ben ik maar van mening dat ik zó complex in elkaar steek, dat er gewoon geen oplossing voor me is.
Ondertussen is er bij mij PDD-NOS geconstateerd, en na vele jaren Parnassia en bezoekjes aan de huisarts, zeggen ze allemaal hetzelfde: door die PDD-NOS ervaar ik het leven als moeilijk/vervelend en krijg ik sombere/depressieve klachten. Advies: het leven zo relaxed mogelijk leven en het leuk maken.
Kan ik er wat mee? Niet echt. Ik zie het meer als een chronische-depressie en een innerlijk diep gewortelde doodswens.
Had ik je topic eerder gevonden dan had ik je kunnen melden dat het roer omgooien of te gaan reizen niet veel zal helpen: de depressie neem je met je mee en uiteindelijk word alles wel een sleur.
Ik heb zelf ook vaak momenten dat ik -iets- anders wil gaan doen. Inderdaad: reizen, leger des heils, een monnik worden in een of ander klooster, etc. Maar wat dat betreft heb ik weer de realisatie dat ik leef in het rijke westen, dak boven hoofd, geld, goed te eten, voorzieningen, alles waar je als mens eigenlijk alleen maar van kan dromen. Dat afstaan zal heel moeilijk voor me zijn. En dan tóch niet gelukkig zijn.
Al moet ik zeggen dat ik "door blijf gaan" voor m'n ouders. Ik vind het altijd zo rot dat verhaal van "ouders horen hun kinderen niet te begraven". Ze zijn ondertussen ook aardig op leeftijd, dus ja, het "wachten" totdat zij beiden er niet meer zijn, zodat ik daarna ook snel pleite kan gaan van deze aardbol ... het is vrij hopeloos allemaal.
Wat betreft die hobbies en dingetjes doen, dagstructuur/ritme, vermaak etc, ik heb het allemaal ook meegemaakt. Het helpt niet, want het is niet eens een tijdelijke fix: alles is gewoon kudt.
Wat betreft vrienden en relaties heb ik ook geen tips, want die twee woorden zijn al alien voor me.
Dus ja, geen tips, maar uh, ik lees met je mee.
Welke mensen? Waarom zou dat je boeien?quote:
[..]
Twee dingen waarom ik hier nog ben:
- Vanwege m'n ouders
- Om de een of andere reden wil ik weten hoe mensen reageren als ik dood zou zijn. Dat kan natuurlijk niet. Om de een of andere reden weerhoudt mij dat ervan om er een eind aan te maken.
Groepstherapie zou wellicht kunnen helpen. Heb het gevoel dat je enorm gesloten bent in het echte leven, waardoor je moeilijk een connectie kan maken in de persoonlijke sfeer.quote:
[..]
Ik ben eenzaam ja. Ik zou graag meer contacten hebben, maar ik ben heel slecht in contacten vasthouden. Met mensen praten is geen probleem, maar echt vrienden blijven of in contact blijven, bijvoorbeeld na een verhuizen, na het voltooien van een studie, stoppen met een sport, dat kan ik om de een of andere reden niet. Ik snap ook gewoon niet waar het fout gaat. Okee ik ben passief daarin en weet niet goed hoe ik moet handelen, maar anderen nemen ook geen contact met mij op. Ik snap dus niet hoe dat tussen andere mensen werkt.
ik zeg dan ook niet 'dat je niks probeert'... maar hooguit dat je eigenlijk geen verandering lijkt te willen.. alles wat je probeert is je niet 'goed genoeg' of vervolgens vind je weer andere zaken om je over te beklagen...quote:
[..]
Dat verwijt , als ik het zo mag noemen, krijg ik vaker. Dat ik niets wil veranderen, maar waar maakt je dat uit op? Ik zeg niet dat ik alles probeer wat aangedragen wordt, maar een deel ook zeker wel.
Lees het topic mar eens door hoe je eigen rectie is op mensen, alles is je 'niet goed genoeg'... enkel je eigen fantasieen over wereldreizen en 'iets heel bijzonders te doen' vind je dan wel weer wat, maar ook daarvan verzin je zelf weer uitvluchten om het niet daadwerkeljk uit te voeren...
daaruit haal ik mn conclusie dat je erg ongelukkg bent, maar je vooral in je eigen ongeluk zwelgt en misschien wel ook een zekere angst hebt ontwikkeld om die vaste en stabiele situatie van het ongelukkig zijn te verliezen...
Kennelijk ben ik niet de enige als je zelf ook aangeeft dat dt je al veel vaker ook door anderen verteld is.
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Ik krijg toch de indruk dat mensen die in dit topic reageren zich moeilijk kunnen voorstellen hoe het voor TS is dat hij in vrijwel niks plezier heeft. En dat dat al zijn leven lang het geval is. Denk je dat eens in.
Dan kan iedereen wel zeggen 'je moet dit of dat eens doen', maar gaat dat echt helpen? Gaat er ineens een luikje bij TS open en krijgt hij dan wél plezier in het leven?
Dan kan iedereen wel zeggen 'je moet dit of dat eens doen', maar gaat dat echt helpen? Gaat er ineens een luikje bij TS open en krijgt hij dan wél plezier in het leven?
The love you take is equal to the love you make.
Beter gewoon bij alles bij voorbaat zeggem dat je het niet leuk vindt inderdaad.quote:
Ik krijg toch de indruk dat mensen die in dit topic reageren zich moeilijk kunnen voorstellen hoe het voor TS is dat hij in vrijwel niks plezier heeft. En dat dat al zijn leven lang het geval is. Denk je dat eens in.
Dan kan iedereen wel zeggen 'je moet dit of dat eens doen', maar gaat dat echt helpen? Gaat er ineens een luikje bij TS open en krijgt hij dan wél plezier in het leven?
It's my life, it's now or never, I ain't gonna live forever.
-
Headstrong to take on anyone.
-
Headstrong to take on anyone.
Jij snapt het ook niet, dus.quote:
[..]
Beter gewoon bij alles bij voorbaat zeggem dat je het niet leuk vindt inderdaad.
The love you take is equal to the love you make.
Opgeven kan idd altijd nog. Mja, een psycholoog kan TS hiermee helpen, mocht Lienekien gelijk hebben.quote:
[..]
Beter gewoon bij alles bij voorbaat zeggem dat je het niet leuk vindt inderdaad.
Never allow waiting to become a habit.
Live your dreams and take risks.
Life is happening now.
Live your dreams and take risks.
Life is happening now.
Daar heeft hij weinig vertrouwen in. Maar ik vermoed zelf dat er nog geen psycholoog is geweest die het plaatje duidelijk had. Als TS naar de huisarts zou stappen en zou vermelden dat hij overweegt om er op termijn uit te stappen, dan zou bij die huisarts wel een alarmbel af moeten gaan.quote:
[..]
Opgeven kan idd altijd nog. Mja, een psycholoog kan TS hiermee helpen, mocht Lienekien gelijk hebben.
The love you take is equal to the love you make.
Het slaat nergens op, maar wellicht om een soort bevestiging te krijgen (of niet) dat er nog wel een paar mensen zijn die om me geven. Volgens mij zou m'n begrafenis nogal sad zijn, met alleen ouders, broertje en enkele ooms, tantes, nichtjes en neefjes en wat collega's.quote:
[..]
Welke mensen? Waarom zou dat je boeien?
Lijkt me echt verschrikkelijk om zoiets in een groep te doen. Ik zou me daar veel te succesvol voor vinden. Mijn (onterechte) ideeen over zo'n groep zijn dat er alleen maar hele vreemde mensen tussen zitten en daar vind ik mezelf niet tussen passen.quote:
[..]
Groepstherapie zou wellicht kunnen helpen. Heb het gevoel dat je enorm gesloten bent in het echte leven, waardoor je moeilijk een connectie kan maken in de persoonlijke sfeer.
Hoe zou je leven zijn als je morgen wakker zonder al die gedachten die je beperken?
Oh sorry.
Daar wil je niet over nadenken.
Oh sorry.
Daar wil je niet over nadenken.
Prrrrr
Ja ik wil daar best over nadenken, maar ik weet niet precies in welke richting je bedoelt. Ik heb een antwoord getypt, maar dat was niet wat je bedoelde. Kan je een voorbeeld noemen over wat voor soort antwoord je verwacht op deze vraag?quote:
Hoe zou je leven zijn als je morgen wakker zonder al die gedachten die je beperken?
Oh sorry.
Daar wil je niet over nadenken.
klinkt als dysthyme stoornisquote:
Ik krijg toch de indruk dat mensen die in dit topic reageren zich moeilijk kunnen voorstellen hoe het voor TS is dat hij in vrijwel niks plezier heeft. En dat dat al zijn leven lang het geval is. Denk je dat eens in.
Dan kan iedereen wel zeggen 'je moet dit of dat eens doen', maar gaat dat echt helpen? Gaat er ineens een luikje bij TS open en krijgt hij dan wél plezier in het leven?
@TS, had jij poos geleden ook niet langdurige hoofdpijn?
Goed dat je aangeeft dat je ideeën onterecht zijn. Want dat zijn ze bijna allemaal. En dat geldt voor iedereen. Mensen in therapie zijn niet raar. Heb zelf groepstherapie gehad en had dat idee ook een beetje. En de eerste weken van de therapie nog steeds. Uiteindelijk besefte ik dat we allemaal heel veel overeenkomsten hadden, ook al hadden we uiteenlopende problemen op het 1e oog. En je bent niet te succesvol voor groepstherapie. Wat is succes volgens jou dan? Dat je een baan en geld hebt? Fijn, Maar tegelijkertijd zie je het leven niet meer echt zitten. Succes is subjectief. Net als alles wat je denkt. Je gedachten vormen JOUW werkelijkheid. Het is niet de werkelijkheid. Besef je dat. En met dat besef komt ook het besef dat al dat denken en malen wat je doet, zinloos is en die vervelende werkelijkheid van jou in stand houd. Dus het is tijd voor actie. Maar niet zo zwart wit of fataal als jij voorstelt. Zelfmoord of alles compleet omgooien. Je moet wel een boel gaan omgooien. Maar dan in stapjes. Je moet weer in ECHT contact met anderen komen (door bijv. (groeps)therapie) om weer tot jezelf te komen. Want jouw kern is gewoon tevreden. Maar daar ben je ver van verwijderd. Ga naar de dokter en vertel je verhaal. Als je het vertelt zoals hier, gaan de bellen echt wel rinkelen.quote:
[..]
Het slaat nergens op, maar wellicht om een soort bevestiging te krijgen (of niet) dat er nog wel een paar mensen zijn die om me geven. Volgens mij zou m'n begrafenis nogal sad zijn, met alleen ouders, broertje en enkele ooms, tantes, nichtjes en neefjes en wat collega's.
[..]
Lijkt me echt verschrikkelijk om zoiets in een groep te doen. Ik zou me daar veel te succesvol voor vinden. Mijn (onterechte) ideeen over zo'n groep zijn dat er alleen maar hele vreemde mensen tussen zitten en daar vind ik mezelf niet tussen passen.
[ Bericht 5% gewijzigd door Stefanovich op 26-11-2016 12:24:32 ]
Ik dacht daar ook wel aan, maar dan zou ik ook verwachten dat TS noemt dat hij ook betere periodes heeft.quote:
[..]
klinkt als dysthyme stoornis
@TS, had jij poos geleden ook niet langdurige hoofdpijn?
Maar de vergelijking gaat tot zekere hoogte wel op, m.n. dat het weliswaar geen zware depressie is, maar dat de landurigheid van de klachten op den duur slopend is.
The love you take is equal to the love you make.
Helemaal eens met deze post.quote:
[..]
Goed dat je aangeeft dat je ideeën onterecht zijn. Want dat zijn ze bijna allemaal. En dat geldt voor iedereen. Mensen in therapie zijn niet raar. Heb zelf groepstherapie gehad en had dat idee ook een beetje. En de eerste weken van de therapie nog steeds. Uiteindelijk besefte ik dat we allemaal heel veel overeenkomsten hadden, ook al hadden we uiteenlopende problemen op het 1e oog. En je bent niet te succesvol voor groepstherapie. Wat is succes volgens jou dan? Dat je een baan en geld hebt? Fijn, Maar tegelijkertijd zie je het leven niet meer echt zitten. Succes is subjectief. Net als alles wat je denkt. Je gedachten vormen JOUW werkelijkheid. Het is niet de werkelijkheid. Besef je dat. En met dat besef komt ook het besef dat al dat denken en malen wat je doet, zinloos is en die vervelende werkelijkheid van jou in stand houd. Dus het is tijd voor actie. Maar niet zo zwart wit of fataal als jij voorstelt. Zelfmoord of alles compleet omgooien. Je moet wel een boel gaan omgooien. Maar dan in stapjes. Je moet weer in ECHT contact met anderen komen (door bijv. (groeps)therapie) om weer tot jezelf te komen. Want jouw kern is gewoon tevreden. Maar daar ben je ver van verwijderd. Ga naar de dokter en vertel je verhaal. Als je het vertelt zo als hier, gaan de bellen echt wel rinkelen.
Ik heb ook groepstherapie gehad en deel je mening compleet.
Hell To The Liars
Zou kunnen, symptonen lijken aardig overeen te komen.. Waar ik dan alleen nooit last van heb gehad zijn slaapproblemen, eetstoornissen, verminderde energie, concentratieproblemen.quote:
[..]
klinkt als dysthyme stoornis
Ja, ik heb m'n hele leven al veel last van hoofdpijn. Ik schat gemiddeld zo'n 6 van de 7 dagen per week. Ik heb last van verschillende soorten hoofdpijn. De doordeweekse hoofdpijn, waar goed mee om te gaan is en waar paracetamol aardig tegen werkt. De weekendhoofdpijn waar ik echt geen oplossing voor heb. En dan nog migraine. De laatste is het meest intens, maar daar heb ik goede medicijnen voor en die komt niet zo heel vaak voor.quote:@TS, had jij poos geleden ook niet langdurige hoofdpijn?
Ja ik weet precies wat er gebeurt als ik naar de huisarts ga en dat vermeld. Dat doe ik dus nooit meer. Verder weinig zin om op in te gaan, maar dat was een vrij traumatische ervaring.quote:
[..]
Daar heeft hij weinig vertrouwen in. Maar ik vermoed zelf dat er nog geen psycholoog is geweest die het plaatje duidelijk had. Als TS naar de huisarts zou stappen en zou vermelden dat hij overweegt om er op termijn uit te stappen, dan zou bij die huisarts wel een alarmbel af moeten gaan.
Zie je nog opties?quote:
[..]
Ja ik weet precies wat er gebeurt als ik naar de huisarts ga en dat vermeld. Dat doe ik dus nooit meer. Verder weinig zin om op in te gaan, maar dat was een vrij traumatische ervaring.
Als ik jou was, zou ik antidepressiva willen proberen. Dan vertel je je huisarts niet dat je dood wilt, maar het leven niet meer ziet zitten als het zo moet.
The love you take is equal to the love you make.
Anti depressiva kunnen zelfmoordgedachten juist extra triggeren.quote:
[..]
Zie je nog opties?
Als ik jou was, zou ik antidepressiva willen proberen. Dan vertel je je huisarts niet dat je dood wilt, maar het leven niet meer ziet zitten als het zo moet.
Met een half verhaal zelf gaan experimenteren lijkt me een zeer slecht advies.
(oh volgens mij interpreteer ik je advies verkeerd)
Hell To The Liars
Is het experimenteren als je een huisarts vertelt dat je het leven niet ziet zitten? Volgens mij heeft TS ook geen acute zelfmoordneiging.quote:
[..]
Anti depressiva kunnen zelfmoordgedachten juist extra triggeren.
Met een half verhaal zelf gaan experimenteren lijkt me een zeer slecht advies.
(oh volgens mij interpreteer ik je advies verkeerd)
The love you take is equal to the love you make.
Met het eerste heb je gelijk ik las het verkeerd.quote:
[..]
Is het experimenteren als je een huisarts vertelt dat je het leven niet ziet zitten? Volgens mij heeft TS ook geen acute zelfmoordneiging.
Maar die medicatie kan die zelfmoordneigingen wel triggeren.
Je advies om naar de huisarts te gaan deel ik van harte 😊
Hell To The Liars
maar dan wel naar een andere huisartsquote:
[..]
Met het eerste heb je gelijk ik las het verkeerd.
Maar die medicatie kan die zelfmoordneigingen wel triggeren.
Je advies om naar de huisarts te gaan deel ik van harte 😊
...
Misschien moet je op een zaterdag een keer naar een koffieshop gaan. Wat wiet roken en het daar gezellig maken, misschien helpt dit tegen je hoofdpijn. Ook kan je dan vrienden maken.
Je zou dit wel 3x moeten proberen.
Als dit niet werkt, lekker naar Thailand gaan en paar jaar/maanden het klooster in. Jezelf zoeken, een nieuw leven vinden.
Prioriteiten stellen en goed nadenken wat jij wil.
Als dit allemaal niet helpt kan je als nog zelfmoord plegen, maar dat is zonde. Ik raad je dan wel aan om eerst alle drugs uit te proberen die er bestaan. Succes.
Je zou dit wel 3x moeten proberen.
Als dit niet werkt, lekker naar Thailand gaan en paar jaar/maanden het klooster in. Jezelf zoeken, een nieuw leven vinden.
Prioriteiten stellen en goed nadenken wat jij wil.
Als dit allemaal niet helpt kan je als nog zelfmoord plegen, maar dat is zonde. Ik raad je dan wel aan om eerst alle drugs uit te proberen die er bestaan. Succes.
Adviezen zijn ongetwijfeld goed bedoeld, maar ik ga niet meer naar een huisarts, nooit meer. Dan ga ik liever naar een psycholoog die ik zelf uit zoek. Alleen is dat volgens mij niet te betalen.
Dat eerste lijkt me niet zo verstandig. Het tweede is een beetje het idee waar ik aan zat te denken toen ik het topic opende, maar ja dat blijkt ook niet echt te helpen zoals je kan lezen.quote:
Misschien moet je op een zaterdag een keer naar een koffieshop gaan. Wat wiet roken en het daar gezellig maken, misschien helpt dit tegen je hoofdpijn. Ook kan je dan vrienden maken.
Je zou dit wel 3x moeten proberen.
Als dit niet werkt, lekker naar Thailand gaan en paar jaar/maanden het klooster in. Jezelf zoeken, een nieuw leven vinden.
Prioriteiten stellen en goed nadenken wat jij wil.
Als dit allemaal niet helpt kan je als nog zelfmoord plegen, maar dat is zonde. Ik raad je dan wel aan om eerst alle drugs uit te proberen die er bestaan. Succes.
Hoeveel roebels kun je al met al vrijmaken?
Als ik jou was zou ik het overwegen om alles achter je laten, en gaan reizen, en niet alleen maar om cultuur te snuiven in de historische zin, maar juist om eens te gaan onderzoeken wat maakt dat Nederland deze ervaringen geeft. Onze maatschappelijk opzet en manier van leven en omgang maakt alleen de meest afgeharde individuen niet compleet depressief.
Een bijkomend voordeel is dat mocht je een land en cultuur vinden die meer aansluit bij jouw visie op het leven, dat je je daar wellicht kunt gaan vestigen en een mooi en vervullend leven kunt gaan leven.
Hier gaat het je niet lukken.. The definition of insanity is hier dan ook van toepassing..
Als ik jou was zou ik het overwegen om alles achter je laten, en gaan reizen, en niet alleen maar om cultuur te snuiven in de historische zin, maar juist om eens te gaan onderzoeken wat maakt dat Nederland deze ervaringen geeft. Onze maatschappelijk opzet en manier van leven en omgang maakt alleen de meest afgeharde individuen niet compleet depressief.
Een bijkomend voordeel is dat mocht je een land en cultuur vinden die meer aansluit bij jouw visie op het leven, dat je je daar wellicht kunt gaan vestigen en een mooi en vervullend leven kunt gaan leven.
Hier gaat het je niet lukken.. The definition of insanity is hier dan ook van toepassing..
Gek work k van die klapjosties ant ent van de straot, gek zeg ik je. Zo, en nu gaak om een bal gehakt!
Enorme kick! Topic was ouder dan ik dacht..
Korte samenvatting sinds de OP:
• Vlak na het openen van de OP ben ik op een reis van drie weken geweest. Leuk gehad, maar ik wilde na een week of twee ook weer naar huis, zoals hierboven ergens te lezen. Gaan reizen leek dus niet echt een oplossing.
• Daarna weer gaan werken
• Vrij onverwacht een zeer ingrijpende reorganisatie op het werk, zie ook het topic: R&P / Het leven was al zo ongelooflijk kut
• Nog een aantal maanden doorgewerkt
• Naar aanleiding de reorganisatie naar de huisarts geweest en vervolgens een psycholoog. Diagnose is dysthymie. Antidepressiva vonden zowel de huisarts als de psychiater geen goed idee. Netjes de opdrachten van de psycholoog geprobeerd uit te voeren. Na 25 sessies het idee dat ik hier helemaal niets mee ben opgeschoten. De psycholoog wilde me naar een andere behandelaar doorverwijzen, omdat ze ook het idee had dat het niet ging werken. Dit heb ik (nog) niet gedaan.
Toen onbetaald verlof opgenomen en gaan reizen. Alleen een heen ticket gekocht en de eerste twee nachten vooraf geregeld. Ik had wel enigszins een plan en dat heb ik eigenlijk ook wel zo uitgevoerd, maar wel met de flexibiliteit om hier en daar wat dingen anders te doen. Ik ben 4.5 maanden weggeweest. Wel m'n huis aangehouden in deze periode.
Ik heb het heel erg naar m'n zin gehad. Normaal heb ik 6 -7 dagen per week hoofdpijn, op reis vrijwel niet. Ik had elke dag contacten en mensen om wat mee te doen. Heel veel gezien, super gave dingen gedaan en zeker geen spijt van gehad. Ik heb me geen moment eenzaam gevoeld. Ook de enkele keer alleen eten of alleen in een bus voelde niet ongemakkelijk, vooral omdat ik me minder beoordeeld door anderen voelde op de een of andere manier. Verder was het veel makkelijker om even een praatje aan te knopen met vreemden dan hier in Nederland waar iedereen met een chagrijnige kop in het OV zit.
Wat mindere kanten waren dat ik het af en toe ongemakkelijk vond om weer verder te gaan en bang was dat ik niemand zou ontmoeten op een nieuwe plek e.d. Onterechte angst, want ik ben vrijwel overal wel weer mensen tegengekomen. Slechts één keer op een hele saaie plek geweest in de middle of nowhere. Verder had ik op de achtergrond nog steeds niet een heel erg voldaan gevoel. Maar hé, het was wel op de achtergrond ipv op de voorgrond, zoals in m'n normale leven. Pas tegen het eind van de reis, toen ik een terugticket had, kwam het weer wat meer naar boven, netals de hoofdpijn.
Maar dan nu.. Nu is m'n geld op, nog een keer zoiets zit er simpelweg niet in. Ik ben weer aan het werk bij m'n oude werkgever, maar er is werkelijk waar geen zak aan. Voorheen had ik leuke collega's, nu geen. Nu is het gevoel uit de OP dus nog veel sterker. Ik voel me nu ik weer een paar weken terug ben zoals vanouds en misschien nog wel erger dan voordat ik weg ging.
Wat moet je hier dan weer mee.. De vraag uit de topic titel blijft..
Korte samenvatting sinds de OP:
• Vlak na het openen van de OP ben ik op een reis van drie weken geweest. Leuk gehad, maar ik wilde na een week of twee ook weer naar huis, zoals hierboven ergens te lezen. Gaan reizen leek dus niet echt een oplossing.
• Daarna weer gaan werken
• Vrij onverwacht een zeer ingrijpende reorganisatie op het werk, zie ook het topic: R&P / Het leven was al zo ongelooflijk kut
• Nog een aantal maanden doorgewerkt
• Naar aanleiding de reorganisatie naar de huisarts geweest en vervolgens een psycholoog. Diagnose is dysthymie. Antidepressiva vonden zowel de huisarts als de psychiater geen goed idee. Netjes de opdrachten van de psycholoog geprobeerd uit te voeren. Na 25 sessies het idee dat ik hier helemaal niets mee ben opgeschoten. De psycholoog wilde me naar een andere behandelaar doorverwijzen, omdat ze ook het idee had dat het niet ging werken. Dit heb ik (nog) niet gedaan.
Toen onbetaald verlof opgenomen en gaan reizen. Alleen een heen ticket gekocht en de eerste twee nachten vooraf geregeld. Ik had wel enigszins een plan en dat heb ik eigenlijk ook wel zo uitgevoerd, maar wel met de flexibiliteit om hier en daar wat dingen anders te doen. Ik ben 4.5 maanden weggeweest. Wel m'n huis aangehouden in deze periode.
Ik heb het heel erg naar m'n zin gehad. Normaal heb ik 6 -7 dagen per week hoofdpijn, op reis vrijwel niet. Ik had elke dag contacten en mensen om wat mee te doen. Heel veel gezien, super gave dingen gedaan en zeker geen spijt van gehad. Ik heb me geen moment eenzaam gevoeld. Ook de enkele keer alleen eten of alleen in een bus voelde niet ongemakkelijk, vooral omdat ik me minder beoordeeld door anderen voelde op de een of andere manier. Verder was het veel makkelijker om even een praatje aan te knopen met vreemden dan hier in Nederland waar iedereen met een chagrijnige kop in het OV zit.
Wat mindere kanten waren dat ik het af en toe ongemakkelijk vond om weer verder te gaan en bang was dat ik niemand zou ontmoeten op een nieuwe plek e.d. Onterechte angst, want ik ben vrijwel overal wel weer mensen tegengekomen. Slechts één keer op een hele saaie plek geweest in de middle of nowhere. Verder had ik op de achtergrond nog steeds niet een heel erg voldaan gevoel. Maar hé, het was wel op de achtergrond ipv op de voorgrond, zoals in m'n normale leven. Pas tegen het eind van de reis, toen ik een terugticket had, kwam het weer wat meer naar boven, netals de hoofdpijn.
Maar dan nu.. Nu is m'n geld op, nog een keer zoiets zit er simpelweg niet in. Ik ben weer aan het werk bij m'n oude werkgever, maar er is werkelijk waar geen zak aan. Voorheen had ik leuke collega's, nu geen. Nu is het gevoel uit de OP dus nog veel sterker. Ik voel me nu ik weer een paar weken terug ben zoals vanouds en misschien nog wel erger dan voordat ik weg ging.
Wat moet je hier dan weer mee.. De vraag uit de topic titel blijft..
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
quote:
Enorme kick! Topic was ouder dan ik dacht..
Korte samenvatting sinds de OP:
• Vlak na het openen van de OP ben ik op een reis van drie weken geweest. Leuk gehad, maar ik wilde na een week of twee ook weer naar huis, zoals hierboven ergens te lezen. Gaan reizen leek dus niet echt een oplossing.
• Daarna weer gaan werken
• Vrij onverwacht een zeer ingrijpende reorganisatie op het werk, zie ook het topic: R&P / Het leven was al zo ongelooflijk kut
• Nog een aantal maanden doorgewerkt
• Naar aanleiding de reorganisatie naar de huisarts geweest en vervolgens een psycholoog. Diagnose is dysthymie. Antidepressiva vonden zowel de huisarts als de psychiater geen goed idee. Netjes de opdrachten van de psycholoog geprobeerd uit te voeren. Na 25 sessies het idee dat ik hier helemaal niets mee ben opgeschoten. De psycholoog wilde me naar een andere behandelaar doorverwijzen, omdat ze ook het idee had dat het niet ging werken. Dit heb ik (nog) niet gedaan.
Toen onbetaald verlof opgenomen en gaan reizen. Alleen een heen ticket gekocht en de eerste twee nachten vooraf geregeld. Ik had wel enigszins een plan en dat heb ik eigenlijk ook wel zo uitgevoerd, maar wel met de flexibiliteit om hier en daar wat dingen anders te doen. Ik ben 4.5 maanden weggeweest. Wel m'n huis aangehouden in deze periode.
Ik heb het heel erg naar m'n zin gehad. Normaal heb ik 6 -7 dagen per week hoofdpijn, op reis vrijwel niet. Ik had elke dag contacten en mensen om wat mee te doen. Heel veel gezien, super gave dingen gedaan en zeker geen spijt van gehad. Ik heb me geen moment eenzaam gevoeld. Ook de enkele keer alleen eten of alleen in een bus voelde niet ongemakkelijk, vooral omdat ik me minder beoordeeld door anderen voelde op de een of andere manier. Verder was het veel makkelijker om even een praatje aan te knopen met vreemden dan hier in Nederland waar iedereen met een chagrijnige kop in het OV zit.
Wat mindere kanten waren dat ik het af en toe ongemakkelijk vond om weer verder te gaan en bang was dat ik niemand zou ontmoeten op een nieuwe plek e.d. Onterechte angst, want ik ben vrijwel overal wel weer mensen tegengekomen. Slechts één keer op een hele saaie plek geweest in de middle of nowhere. Verder had ik op de achtergrond nog steeds niet een heel erg voldaan gevoel. Maar hé, het was wel op de achtergrond ipv op de voorgrond, zoals in m'n normale leven. Pas tegen het eind van de reis, toen ik een terugticket had, kwam het weer wat meer naar boven, netals de hoofdpijn.
Maar dan nu.. Nu is m'n geld op, nog een keer zoiets zit er simpelweg niet in. Ik ben weer aan het werk bij m'n oude werkgever, maar er is werkelijk waar geen zak aan. Voorheen had ik leuke collega's, nu geen. Nu is het gevoel uit de OP dus nog veel sterker. Ik voel me nu ik weer een paar weken terug ben zoals vanouds en misschien nog wel erger dan voordat ik weg ging.
Wat moet je hier dan weer mee.. De vraag uit de topic titel blijft..Expat worden? Of gewoon een andere baan met internationale mogelijkheden.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Ik vind niet dat je loopt te klagen.
Je hebt lekker gereisd en hopelijk wat geleerd en genoten.
Het échte leven is hard en vaak saai. Als je werk kut is, ziek ander werk. Vluchten heeft geen zin. Bijna iedereen moet werken. Waar' wanneer, hoe een hoe hard kun je deels zelf bepalen.
Maak eens een lijstje met aspecten van werk of een andere baan die je leuk vindt en wat je echt niet leuk vindt. Kijk dan eens hoe je huidige baan scoort een vraag hier en elders eens rond naar ander soort werk en de aspecten.
Je werk lijkt toch wil je probleem en ik denk dat je daar verandering in moet zoeken. Wellicht kan dat bij je eigen werkgever. Maat misschien wil ergens anders. Je zult wel moeten accepteren dat het leven niet altijd zo mooi. Een makkelijk is als tijdens zo'n reis. De meeste mensen in de wereld sappelen ook maar een beetje.
Je hebt lekker gereisd en hopelijk wat geleerd en genoten.
Het échte leven is hard en vaak saai. Als je werk kut is, ziek ander werk. Vluchten heeft geen zin. Bijna iedereen moet werken. Waar' wanneer, hoe een hoe hard kun je deels zelf bepalen.
Maak eens een lijstje met aspecten van werk of een andere baan die je leuk vindt en wat je echt niet leuk vindt. Kijk dan eens hoe je huidige baan scoort een vraag hier en elders eens rond naar ander soort werk en de aspecten.
Je werk lijkt toch wil je probleem en ik denk dat je daar verandering in moet zoeken. Wellicht kan dat bij je eigen werkgever. Maat misschien wil ergens anders. Je zult wel moeten accepteren dat het leven niet altijd zo mooi. Een makkelijk is als tijdens zo'n reis. De meeste mensen in de wereld sappelen ook maar een beetje.
Whatever...
Joh, je hebt de oplossing toch gevonden, maak daar gebruik van!
Hier zit je vast in negatieve patronen. Je voelt je afgesloten, hebt meer last van het gevoel van afwijzing, onderneemt geen nieuwe dingen meer, komt niet elke dag nieuwe mensen tegen en je hebt het idee dat het leven geen zak aan is.
Dat klopt, als jij denkt dat "zoiets er nooit meer in zit". Je hele leven kan zo zijn! Gebruik deze tijd om uit te zoeken waar je heen wil reizen, zoek werk in het buitenland, regel een werkvisa en vertrek. Misschien eerst een taal leren, om de tijd te overbruggen.. Stel doelen, werk ergens naar toe, zoek naar dingen die je de energie geven die je had op reis!
Het leven is wat jij er van maakt en het kan zeker wel elke dag mooi zijn, accepteer nooit dat het leven gezapig is, als je dat zelf niet wilt. De ellende komt vanzelf als mensen ziek worden of wegvallen, daar doe je niets tegen, maar waar je woont, wat je werk is en wat je doelen zijn in het leven bepaal je helemaal zelf.
Luister naar je lichaam.. En/of je hoofdpijnen..
[ Bericht 7% gewijzigd door _I op 15-12-2017 07:54:23 ]
Hier zit je vast in negatieve patronen. Je voelt je afgesloten, hebt meer last van het gevoel van afwijzing, onderneemt geen nieuwe dingen meer, komt niet elke dag nieuwe mensen tegen en je hebt het idee dat het leven geen zak aan is.
Dat klopt, als jij denkt dat "zoiets er nooit meer in zit". Je hele leven kan zo zijn! Gebruik deze tijd om uit te zoeken waar je heen wil reizen, zoek werk in het buitenland, regel een werkvisa en vertrek. Misschien eerst een taal leren, om de tijd te overbruggen.. Stel doelen, werk ergens naar toe, zoek naar dingen die je de energie geven die je had op reis!
Het leven is wat jij er van maakt en het kan zeker wel elke dag mooi zijn, accepteer nooit dat het leven gezapig is, als je dat zelf niet wilt. De ellende komt vanzelf als mensen ziek worden of wegvallen, daar doe je niets tegen, maar waar je woont, wat je werk is en wat je doelen zijn in het leven bepaal je helemaal zelf.
Luister naar je lichaam.. En/of je hoofdpijnen..
[ Bericht 7% gewijzigd door _I op 15-12-2017 07:54:23 ]
Soms ligt de oplossing dichterbij dan je denkt...zoek een andere baan waar je wel plezier in hebt en je zult merken dat de cirkel positief gaat wordenquote:
Verhuis en zoek een andere baan.
Opgelost, slotje.
quote:
Dus toch dysthyme stoornis, dat was al eerder mijn indruk.
Waarom geen andere baan zoeken?
quote:
Verhuis en zoek een andere baan.
Opgelost, slotje.
Een andere baan zoeken doe ik vanzelfsprekend. Ik heb al enkele sollicitatiebrieven geschreven en ga hier ook mee door.quote:
[..]
Soms ligt de oplossing dichterbij dan je denkt...zoek een andere baan waar je wel plezier in hebt en je zult merken dat de cirkel positief gaat worden
Maar het werk is niet het probleem. Tot begin dit jaar heb ik m'n werk altijd leuk gevonden. Het was juist iets waar ik op terug kon vallen. Inhoudelijk was het leuk, uitdagend en ik had leuke collega's rond m'n eigen leeftijd waar ik goed mee kon opschieten. Toch was ook in die tijd heel ongelukkig. Dat was bijvoorbeeld ook toen ik dit en andere topics geopend heb.
Ander werk is noodzakelijk, maar het gaat m'n probleem niet oplossen. Ik ben ik m'n hele leven ongelukkig. Op de basisschool, middelbare school in iets mindere mate, tijdens studie behoorlijk en de afgelopen 6 werkende jaren ook. Ik heb niet de illusie dat het opeens beter gaat als ik anders werk heb. Ook niet als ik weer leuk werk kan vinden.
SeLang
Black swans matter
Toch mooi dat je nu weet dat je je wel gelukkig kunt voelen.
Waar ben je trouwens geweest op reis en wat heb je daar gedaan?
Waar ben je trouwens geweest op reis en wat heb je daar gedaan?
"If you want to make God laugh, tell him about your plans"
Mijn reisverslagen
Mijn reisverslagen
Ze gaven aan dat ze verwachten dat het te weinig effect heeft om tegen de nadelen op te wegen.. Verder weet ik het ook niet. Ik ben zelf ook altijd een soort van tegen geweest, dus heb ik zelf nooit direct om gevraagd, behalve de laatste keer. Toen gaven ze dit dus aan. Ze wilden dat ik eerst een nieuwe behandeling zou proberen, maar toen ging ik dus op reis.quote:
Waarom zijn anti depressiva geen optie eigenlijk?
Ze stelden overigens schematherapie voor. Ik weet niet of ik het moet gaan doen. Ik heb nu vier keer in zo'n traject gezeten, zonder dat het ooit wat heeft opgeleverd. Daarnaast kost het veel tijd en moeite en ook nog eens veel geld.
Ik ben 'gewoon' op reis geweest, dus geen vrijwilligerswerk en dat soort dingen. Vooral heel veel actieve dingen gedaan: meerdaagse treks, mountainbiken, bergen en vulkanen beklommen, wilde dieren bekeken, veel mooie natuur en landschappen gezien, in een aantal toffe steden geweest, snowboarden, raften, buggy rijden, enz. Bijna elke dag wel weer wat nieuws.quote:
Toch mooi dat je nu weet dat je je wel gelukkig kunt voelen.
Waar ben je trouwens geweest op reis en wat heb je daar gedaan?
klinkt tof.quote:
[..]
Ik ben 'gewoon' op reis geweest, dus geen vrijwilligerswerk en dat soort dingen. Vooral heel veel actieve dingen gedaan: meerdaagse treks, mountainbiken, bergen en vulkanen beklommen, wilde dieren bekeken, veel mooie natuur en landschappen gezien, in een aantal toffe steden geweest, snowboarden, raften, buggy rijden, enz. Bijna elke dag wel weer wat nieuws.
dan pak je je rugzakje, ga je naar Thailand oid en doe je daar af en toe wat klusjes.. voor heeeel weinig geld kun je echt al aardig lang weg blijven hoor..quote:
[..]
Ik ben 'gewoon' op reis geweest, dus geen vrijwilligerswerk en dat soort dingen. Vooral heel veel actieve dingen gedaan: meerdaagse treks, mountainbiken, bergen en vulkanen beklommen, wilde dieren bekeken, veel mooie natuur en landschappen gezien, in een aantal toffe steden geweest, snowboarden, raften, buggy rijden, enz. Bijna elke dag wel weer wat nieuws.
of idd... je gaat buiten NL werken.. (want dat van de sjaggie mensen in het OV klopt helemaal)
Any previously enabled store events for this user, including notifications to other users, may fail to fire
Misschien heb je die verandering nodig om te beseffen wat écht nodig is.quote:
[..]
[..]
[..]
Een andere baan zoeken doe ik vanzelfsprekend. Ik heb al enkele sollicitatiebrieven geschreven en ga hier ook mee door.
Maar het werk is niet het probleem. Tot begin dit jaar heb ik m'n werk altijd leuk gevonden. Het was juist iets waar ik op terug kon vallen. Inhoudelijk was het leuk, uitdagend en ik had leuke collega's rond m'n eigen leeftijd waar ik goed mee kon opschieten. Toch was ook in die tijd heel ongelukkig. Dat was bijvoorbeeld ook toen ik dit en andere topics geopend heb.
Ander werk is noodzakelijk, maar het gaat m'n probleem niet oplossen. Ik ben ik m'n hele leven ongelukkig. Op de basisschool, middelbare school in iets mindere mate, tijdens studie behoorlijk en de afgelopen 6 werkende jaren ook. Ik heb niet de illusie dat het opeens beter gaat als ik anders werk heb. Ook niet als ik weer leuk werk kan vinden.
1 + 1 = blauw
Dat zou wel betekenen huis verkopen en baan opzeggen. Nu helemaal, omdat ik wel aardig door m'n spaargeld heen ben. Maanden geen inkomsten, uitgaven voor een huis in Nederland en de kosten op reis gaat vrij hard. Alles opzeggen blijft een erg grote stap..quote:
[..]
dan pak je je rugzakje, ga je naar Thailand oid en doe je daar af en toe wat klusjes.. voor heeeel weinig geld kun je echt al aardig lang weg blijven hoor..
quote:of idd... je gaat buiten NL werken.. (want dat van de sjaggie mensen in het OV klopt helemaal)
SeLang
Black swans matter
Klinkt erg leuk. Welke landen ben je geweest?quote:
[..]
Ik ben 'gewoon' op reis geweest, dus geen vrijwilligerswerk en dat soort dingen. Vooral heel veel actieve dingen gedaan: meerdaagse treks, mountainbiken, bergen en vulkanen beklommen, wilde dieren bekeken, veel mooie natuur en landschappen gezien, in een aantal toffe steden geweest, snowboarden, raften, buggy rijden, enz. Bijna elke dag wel weer wat nieuws.
"If you want to make God laugh, tell him about your plans"
Mijn reisverslagen
Mijn reisverslagen
Sommige mensen zien reizen echt als een wondermiddel, maar het is echt niet alsof je dan een compleet ander persoon wordt. Het kan zeker helpen om even uit de sleur te breken of je leven vanuit een ander perspectief te bekijken, maar ook niet meer dan dat. Als je (een beetje) depressief bent is het niet zo dat die gevoelens thuis blijven en je in het buitenland een nieuw leven begint.
Heb dat al bij verschillende mensen fout zien gaan. Weten niet zo goed wat ze willen of waar ze staan in het leven en gaan vervolgens een paar maanden backpacken in de hoop dat als ze terugkomen ze opeens weten wat ze willen gaan doen.
Het lijkt er vooral op dat je gewoon eenzaam bent TS, ook iets waar veel jonge mensen last van hebben in deze steeds meer individualistische wereld.
Heb dat al bij verschillende mensen fout zien gaan. Weten niet zo goed wat ze willen of waar ze staan in het leven en gaan vervolgens een paar maanden backpacken in de hoop dat als ze terugkomen ze opeens weten wat ze willen gaan doen.
Het lijkt er vooral op dat je gewoon eenzaam bent TS, ook iets waar veel jonge mensen last van hebben in deze steeds meer individualistische wereld.
Misschien beginnen met wat minder werkuren te gaan maken per week en daarnaast wat extra dingen vinden die je leuk vindt om te doen?
Vrienden en een vriendin kunnen daarna nog best wel, maar je hebt toch wel enigzins controle over zulk soort basisdingen? Zeker als je stelt er financieel goed voor te staan.
Bedoel je vraagt wat je kan doen min of meer, nou het eerste lijkt mij om niet in extremen te denken. Welk gezond persoon denkt als oplossing aan het verkopen van zijn huis en het opgeven van zijn baan? Er zijn veel gradaties in oplossingen die minder extreem zijn en waarmee je jezelf niet extra verneukt.
Beetje nadenken en je niet al te veel laten leiden door je emoties zeg
Edit: zie nu dat het topic dus al een jaar oud is. Jezelf goed verneukt dus, is ook een vaardigheid
Vrienden en een vriendin kunnen daarna nog best wel, maar je hebt toch wel enigzins controle over zulk soort basisdingen? Zeker als je stelt er financieel goed voor te staan.
Bedoel je vraagt wat je kan doen min of meer, nou het eerste lijkt mij om niet in extremen te denken. Welk gezond persoon denkt als oplossing aan het verkopen van zijn huis en het opgeven van zijn baan? Er zijn veel gradaties in oplossingen die minder extreem zijn en waarmee je jezelf niet extra verneukt.
Beetje nadenken en je niet al te veel laten leiden door je emoties zeg
Edit: zie nu dat het topic dus al een jaar oud is. Jezelf goed verneukt dus, is ook een vaardigheid
Door die reis te maken? Of bedoel je het feit dat ik hier al meer dan een jaar last van heb?quote:
Jezelf goed verneukt blijkbaar
Nou ja je geeft aan dat je geen geld meer over hebt en weer bij je werkgever zit wat je niet wil. In mijn tekst schrijf ik dat ik zou zorgen dat het me beter lijkt dat je het financieel wat gezond houdt maar minder gaat werken etc. Lees nu dat je dat niet hebt gedaan en je nog kutter voelt dan eerder blijkbaar. Dus ja voor mij lijkt het dan alsof je jezelf verneukt hebt met een soort van idee dat zoiets je gaat helpen terwijl dat het dus niet echt deedquote:
[..]
Door die reis te maken? Of bedoel je het feit dat ik hier al meer dan een jaar last van heb?
Reizen is zeker geen wondermiddel. Dat heb ik zelf nooit verwacht, was nooit het doel en is ook niet uitgekomen. Sommige mensen zeggen wel eens dat een lange reis hun hele leven heeft veranderd, dat ze er sterker zijn geworden door te reizen, etc. Voor mij geldt dat niet. Ik ben nog steeds hetzelfde als ervoor. Het was een mooie tijd, maar het verandert voor mij niets permanent. De reis was voor mij vooral een test voor het maken van het een definitief besluit.quote:
Sommige mensen zien reizen echt als een wondermiddel, maar het is echt niet alsof je dan een compleet ander persoon wordt. Het kan zeker helpen om even uit de sleur te breken of je leven vanuit een ander perspectief te bekijken, maar ook niet meer dan dat. Als je (een beetje) depressief bent is het niet zo dat die gevoelens thuis blijven en je in het buitenland een nieuw leven begint.
Heb dat al bij verschillende mensen fout zien gaan. Weten niet zo goed wat ze willen of waar ze staan in het leven en gaan vervolgens een paar maanden backpacken in de hoop dat als ze terugkomen ze opeens weten wat ze willen gaan doen.
Het lijkt er vooral op dat je gewoon eenzaam bent TS, ook iets waar veel jonge mensen last van hebben in deze steeds meer individualistische wereld.
Ik ben eenzaam inderdaad. Het grote verschil tussen het normale leven en reizen is voornamelijk ook contacten. Tijdens het reizen ontmoette ik altijd mensen. Soms voor een avond, soms meerdere dagen. Daardoor was ik vrijwel nooit alleen. Thuis ben ik zo goed als elke avond en elk weekend alleen. Minder gaan werken alleen helpt niet, dat zal het juist erger maken. Er zou dan met name iets moeten veranderen in m'n privéleven, maar ik ben al tientallen jaren niet in staat om dat te doen.
Financieel is nog steeds wel gezond hoor. Maar na zo'n reis zonder inkomen, met doorlopende kosten in Nederland heb ik niet nog eens zo'n bedrag over om het op korte termijn opnieuw te doen. Dat betekent niet dat geen cent spaargeld meer heb en ik heb ook m'n overwaarde van m'n huis nog. In feite is er helemaal niets anders dan voor het reizen.quote:
[..]
Nou ja je geeft aan dat je geen geld meer over hebt en weer bij je werkgever zit wat je niet wil. In mijn tekst schrijf ik dat ik zou zorgen dat het me beter lijkt dat je het financieel wat gezond houdt maar minder gaat werken etc. Lees nu dat je dat niet hebt gedaan en je nog kutter voelt dan eerder blijkbaar. Dus ja voor mij lijkt het dan alsof je jezelf verneukt hebt met een soort van idee dat zoiets je gaat helpen terwijl dat het dus niet echt deed
Ik heb nooit gezegd dat ik de verwachting had om het hier mee op te lossen. Het was een testperiode als het ware om te bepalen voordat ik alles in Nederland zou opgeven.
Oke dan mijn excuses, ging wat te kort door de bocht dan.quote:
[..]
Financieel is nog steeds wel gezond hoor. Maar na zo'n reis zonder inkomen, met doorlopende kosten in Nederland heb ik niet nog eens zo'n bedrag over om het op korte termijn opnieuw te doen. Dat betekent niet dat geen cent spaargeld meer heb en ik heb ook m'n overwaarde van m'n huis nog. In feite is er helemaal niets anders dan voor het reizen.
Ik heb nooit gezegd dat ik de verwachting had om het hier mee op te lossen. Het was een testperiode als het ware om te bepalen voordat ik alles in Nederland zou opgeven.
Wat ga je nu doen de komende tijd?
Voorlopig werk ik weer. Ik ben ondertussen op zoek naar een nieuwe baan. Daarnaast denk ik dus na om definitief m'n werk op te zeggen en m'n huis te verkopen en dan voor langere tijd te gaan reizen. Besluit blijft moeilijk, want daarna zou ik wel echt een nieuwe start moeten maken indien ik weer naar Nederland kom. Verder weet ik dat m'n ouders het absoluut niet leuk zullen vinden. Dat vonden ze nu in eerste instantie al niet.quote:
[..]
Oke dan mijn excuses, ging wat te kort door de bocht dan.
Wat ga je nu doen de komende tijd?
Klopt. Maar als je in een hostel zit waar andere mensen zijn die op dezelfde plek zijn om leuke dingen te doen, dan is het bijzonder makkelijk om samen wat te gaan doen. Iedereen vraagt je mee of je vraagt zelf mensen mee. Die mensen zijn dan al om je heen. Hier thuis zit ik nu alleen. Aan wie zo ik moeten vragen om nu of morgen iets (wat?) samen te gaan doen?quote:
Tijdens je reizen ontmoette je mensen doordat je je niet in je huis opsloot. Dat is een keuze.
Oke tjah. Ik begrijp het waarschijnlijk niet. De reis was vast leuk maar je gaf aan eigenlijk nog minder eraan toe te zijn dan een jaar geleden van wat ik las. Nu wil je je huis verkopen en dan weer hetzelfde doen en dan als die 2e keer ook niet werkt dan heb je niks meer min of meer?quote:
[..]
Voorlopig werk ik weer. Ik ben ondertussen op zoek naar een nieuwe baan. Daarnaast denk ik dus na om definitief m'n werk op te zeggen en m'n huis te verkopen en dan voor langere tijd te gaan reizen. Besluit blijft moeilijk, want daarna zou ik wel echt een nieuwe start moeten maken indien ik weer naar Nederland kom. Verder weet ik dat m'n ouders het absoluut niet leuk zullen vinden. Dat vonden ze nu in eerste instantie al niet.
Waar zie je dat staan?quote:
[..]
Oke tjah. Ik begrijp het waarschijnlijk niet. De reis was vast leuk maar je gaf aan eigenlijk nog minder eraan toe te zijn dan een jaar geleden van wat ik las. Nu wil je je huis verkopen en dan weer hetzelfde doen en dan als die 2e keer ook niet werkt dan heb je niks meer min of meer?
ik ben een ongelofelijke einzelgänger dus ben niet de juiste persoon om advies te geven hierover denk ik. Toch zie ik om mij heen vriendschappen ontstaan omdat mensen elkaar ontmoeten bijvoorbeeld op de sportschool of op werk en dan meer/andere dingen gaan ondernemen.quote:
[..]
Klopt. Maar als je in een hostel zit waar andere mensen zijn die op dezelfde plek zijn om leuke dingen te doen, dan is het bijzonder makkelijk om samen wat te gaan doen. Iedereen vraagt je mee of je vraagt zelf mensen mee. Die mensen zijn dan al om je heen. Hier thuis zit ik nu alleen. Aan wie zo ik moeten vragen om nu of morgen iets (wat?) samen te gaan doen?
Je vond moutainbiken leuk, ik kom heel veel groepjes tegen in weekend die in duinen of ander natuurgebied fietsen
quote:
quote:
Maar dan nu.. Nu is m'n geld op, nog een keer zoiets zit er simpelweg niet in. Ik ben weer aan het werk bij m'n oude werkgever, maar er is werkelijk waar geen zak aan. Voorheen had ik leuke collega's, nu geen. Nu is het gevoel uit de OP dus nog veel sterker. Ik voel me nu ik weer een paar weken terug ben zoals vanouds en misschien nog wel erger dan voordat ik weg ging.
Oh zo. Ik las je zin verkeerd. Ik dacht dat je bedoelde dat ik minder aan reizen toe was.quote:
Ik ben net terug, dus hoe het op lange termijn is, kan ik nog niet heel goed inschatten. Maar het werk is enorm verslechterd tov tijdens de OP. De laatste dagen voel ik me weer vrij eenzaam en verloren. Ik denk dat m'n gevoel thuis gelijk is, maar daarnaast zit ik met de slechten werksituatie erbij nu.
Oke tjah vraag mezelf toch af hoe slecht mijn eerste advies dan is. Minder werken en meer hobbies/dingen proberenquote:
[..]
Oh zo. Ik las je zin verkeerd. Ik dacht dat je bedoelde dat ik minder aan reizen toe was.
Ik ben net terug, dus hoe het op lange termijn is, kan ik nog niet heel goed inschatten. Maar het werk is enorm verslechterd tov tijdens de OP. De laatste dagen voel ik me weer vrij eenzaam en verloren. Ik denk dat m'n gevoel thuis gelijk is, maar daarnaast zit ik met de slechten werksituatie erbij nu.
Ik heb veel moeite om echte vriendschappen te maken en te behouden. Op het werk had ik leuke collega's. Daarmee gingen we wel eens stappen, maar vaak maar enkele keren per jaar. En dan nog is het elke keer een hele onderneming om al een klein groepje bij elkaar te krijgen, omdat iedereen vol zit met andere dingen. Behalve ik dan, ik kan altijd.quote:
[..]
ik ben een ongelofelijke einzelgänger dus ben niet de juiste persoon om advies te geven hierover denk ik. Toch zie ik om mij heen vriendschappen ontstaan omdat mensen elkaar ontmoeten bijvoorbeeld op de sportschool of op werk en dan meer/andere dingen gaan ondernemen.
Je vond moutainbiken leuk, ik kom heel veel groepjes tegen in weekend die in duinen of ander natuurgebied fietsen
Ik twijfel er niet aan dat het bij mezelf ligt, maar ik heb altijd het gevoel dat iedereen z'n vrienden al heeft en dat je verder alleen kennissen erbij kan krijgen. Ik mis gewoon een paar leuke mensen om me heen waar ik regelmatig wat mee kan doen en bijvoorbeeld ook spontaan. Niet drie maanden vooruit moeten plannen om een keer een biertje bij elkaar te kunnen drinken.
Tijdens reizen staat vrijwel iedereen hier voor open en kan je dus eigenlijk altijd iets met iemand doen.
Heel herkenbaar, maar bij mij komt het na die op-je-knieën-ervaring die op pagina 1 van dit topic genoemd is. Ik heb door omstandigheden tot 3 jaar terug ongeveer geen sociaal leven op kunnen bouwen en moest toen beginnen om mijn leven vanaf de grond op te bouwen.quote:
[..]
Klopt. Maar als je in een hostel zit waar andere mensen zijn die op dezelfde plek zijn om leuke dingen te doen, dan is het bijzonder makkelijk om samen wat te gaan doen. Iedereen vraagt je mee of je vraagt zelf mensen mee. Die mensen zijn dan al om je heen. Hier thuis zit ik nu alleen. Aan wie zo ik moeten vragen om nu of morgen iets (wat?) samen te gaan doen?
De praktische zaken zoals werk, huis etc. had ik gelukkig snel op de rails, maar daarna liep ik er ontzettend tegenaan dat ik niet zoals "normale" mensen vriendschappen op had kunnen bouwen van mijn 19e tot mijn 37e. Ik vloog tegen de muren op om iets te ondernemen, maar wist niet wat en vooral met wie.
Ik ben dus gewoon dingen alleen gaan doen. Naar concerten bijvoorbeeld. Ben alle vette bands die ik tot dat moment alleen op tv of Youtube kon beluisteren gaan bezoeken. Je loopt altijd wel tegen iemand aan om tegenaan te lullen. Ben in een band gaan spelen (je had het over muziek maken in je OP?) en dat is ook een manier om mensen te ontmoeten. Alle uren die ik ooit heb gestoken in het leren spelen van een instrument betalen zich nu uit op een andere manier die ik ooit gedacht had.
Ik ben ook intensief gaan sporten om a) meer energie te krijgen voor mezelf en b) wederom meer mensen te ontmoeten. Ik ben ook nog een sport gaan doen waar ik geen achtergrond in, voeling mee en eigenlijk ook geen talent voor heb, gewoon om mezelf te dwingen uit die comfort zone te komen. En het werkt!
Inmiddels ben ik blij als ik een avond op de bank zit. De eerste maanden dat ik het roer omgooide was het heel onwennig en spannend. Ik moest mezelf echt een schop onder mijn hol geven om in de auto te stappen om bijvoorbeeld in mijn eentje een concert te gaan bezoeken, maar ik heb er nog geen enkele keer spijt van gehad. Ik heb elke keer vette muziek geluisterd, mensen leren kennen, tips gekregen over andere bands, afspraken gescoord om iets anders te doen.
Ik denk dat het niet veel uitmaakt wat je doet, als je maar iets doet. Dus niet zitten prakkiseren wat nou een logische stap is (nieuwe baan, nog een reis, helemaal weg uit Nederland) maar gewoon die deur uitlopen naar iets wat je nooit zou doen.
Ik wil trouwens niet suggereren dat dit dé oplossing is die voor iedereen en dus ook voor TO werkt. Voor mij werkt het wel.
Voor mij viel het kwartje bij het besef dat je eerst moet investeren voordat je ergens iets uitkrijgt. Het is misschien niet altijd wat je in eerste instantie beoogde, maar je wordt er eigenlijk nooit slechter van, je haalt er altijd iets uit al is het maar een matige ervaring
Dus probeerde ik meer initiatief te tonen. Als je in een bandje wilt aanrommelen, dan ga je andere muzikanten zoeken en een oefenruimte regelen. Wordt dat niks, dan is dat maar zo. Ik ben eerst ook op een sport gegaan waar het me niet beviel. Keuzes en dingen zijn niet zaligmakend en zeker niet allesbepalend. Er is werkelijk weinig dat alles ineens anders maakt en je leven Het Enige Ware Geluk maakt.
Je kunt het eigenlijk bijna niet fout doen als je maar iets (anders) doet.
Voor mij viel het kwartje bij het besef dat je eerst moet investeren voordat je ergens iets uitkrijgt. Het is misschien niet altijd wat je in eerste instantie beoogde, maar je wordt er eigenlijk nooit slechter van, je haalt er altijd iets uit al is het maar een matige ervaring
Dus probeerde ik meer initiatief te tonen. Als je in een bandje wilt aanrommelen, dan ga je andere muzikanten zoeken en een oefenruimte regelen. Wordt dat niks, dan is dat maar zo. Ik ben eerst ook op een sport gegaan waar het me niet beviel. Keuzes en dingen zijn niet zaligmakend en zeker niet allesbepalend. Er is werkelijk weinig dat alles ineens anders maakt en je leven Het Enige Ware Geluk maakt.
Je kunt het eigenlijk bijna niet fout doen als je maar iets (anders) doet.
Ik denk dat je zeker gelijk hebt. Maar het is vooral het laatste: ik weet het gewoon niet. Het is geen onwil, maar ik weet het echt niet.quote:
[..]
Heel herkenbaar, maar bij mij komt het na die op-je-knieën-ervaring die op pagina 1 van dit topic genoemd is. Ik heb door omstandigheden tot 3 jaar terug ongeveer geen sociaal leven op kunnen bouwen en moest toen beginnen om mijn leven vanaf de grond op te bouwen.
De praktische zaken zoals werk, huis etc. had ik gelukkig snel op de rails, maar daarna liep ik er ontzettend tegenaan dat ik niet zoals "normale" mensen vriendschappen op had kunnen bouwen van mijn 19e tot mijn 37e. Ik vloog tegen de muren op om iets te ondernemen, maar wist niet wat en vooral met wie.
Ik heb wel dingen geprobeerd ook naar aanleiding van dit soort topics (account heb ik al een jaar of 8 en daarvoor een andere), maar dat heeft tot nu toe niet geholpen. Starten met een muziekinstrument was daar één van, heb ook een tijdje een teamsport gedaan, gaan hardlopen, het reizen.
Tot nu toe heeft het me alleen niet geholpen. Enerzijds is het een soort van demotivatie waarom ik niet nog iets nieuws probeer, maar anderzijds zou ik ook echt gewoon niet weten wat nu weer.
Lijkt me op zich gaaf, maar ik ben op m'n 24e begonnen, heb nooit les gehad en ook niet echt veel geoefend. Ik woon ook nog steeds niet in een vrijstaand huis, dus buren zijn ook een probleem om te oefenen.quote:Ik ben dus gewoon dingen alleen gaan doen. Naar concerten bijvoorbeeld. Ben alle vette bands die ik tot dat moment alleen op tv of Youtube kon beluisteren gaan bezoeken. Je loopt altijd wel tegen iemand aan om tegenaan te lullen. Ben in een band gaan spelen (je had het over muziek maken in je OP?) en dat is ook een manier om mensen te ontmoeten.
quote:Alle uren die ik ooit heb gestoken in het leren spelen van een instrument betalen zich nu uit op een andere manier die ik ooit gedacht had.
Ik ben ook intensief gaan sporten om a) meer energie te krijgen voor mezelf en b) wederom meer mensen te ontmoeten. Ik ben ook nog een sport gaan doen waar ik geen achtergrond in, voeling mee en eigenlijk ook geen talent voor heb, gewoon om mezelf te dwingen uit die comfort zone te komen. En het werkt!
Inmiddels ben ik blij als ik een avond op de bank zit. De eerste maanden dat ik het roer omgooide was het heel onwennig en spannend. Ik moest mezelf echt een schop onder mijn hol geven om in de auto te stappen om bijvoorbeeld in mijn eentje een concert te gaan bezoeken, maar ik heb er nog geen enkele keer spijt van gehad. Ik heb elke keer vette muziek geluisterd, mensen leren kennen, tips gekregen over andere bands, afspraken gescoord om iets anders te doen.
Ik denk dat het niet veel uitmaakt wat je doet, als je maar iets doet. Dus niet zitten prakkiseren wat nou een logische stap is (nieuwe baan, nog een reis, helemaal weg uit Nederland) maar gewoon die deur uitlopen naar iets wat je nooit zou doen.
Ik zei ook al dat ik absoluut niet de garantie kan geven dat het voor een ander en dus jou ook zo werkt. Ik vind eigenlijk dat je al ontzettend voortvarend bent geweest door gewoon je boeltje te pakken en te gaan reizen.quote:
[..]
Ik denk dat je zeker gelijk hebt. Maar het is vooral het laatste: ik weet het gewoon niet. Het is geen onwil, maar ik weet het echt niet.
Ik heb wel dingen geprobeerd ook naar aanleiding van dit soort topics (account heb ik al een jaar of 8 en daarvoor een andere), maar dat heeft tot nu toe niet geholpen. Starten met een muziekinstrument was daar één van, heb ook een tijdje een teamsport gedaan, gaan hardlopen, het reizen.
Tot nu toe heeft het me alleen niet geholpen. Enerzijds is het een soort van demotivatie waarom ik niet nog iets nieuws probeer, maar anderzijds zou ik ook echt gewoon niet weten wat nu weer.
Het is misschien niet geworden wat je ervan gehoopt hebt, maar je hebt er denk ik toch nuttige dingen uit gehaald. Je weet nu dat er een verschil zit voor jouw beleving van het leven als je elke dag sociale dingen doet. Op reis ging dat alleen spontaner doordat je er dan snel iets van kunt maken met andere reizigers, zo hap snap bij gelegenheid. Thuis blijkt dat dus moeilijker, en zo zit je weer op hetzelfde punt als eerst.
Zelf merk ik dat ik erg "opknap" van sociale dingen ook al ben ik nogal onhandig op dat vlak. Ik moet mezelf er vaak toe dwingen eigenlijk, maar heb daar dan nooit spijt van. Is er -bijvoorbeeld- een kroeg in de buurt waar het een optie is bij het meubilair te gaan horen. Of ik noem maar iets een dartvereniging? Fok die pijltjes en de score, het gaat om het gezelschap. Ken je nieuwe mensen leren kennen? Of is lid worden van een politieke partij iets voor je? Het zijn allemaal maar voorbeelden he, het gaat erom dat je een sociale kring opbouwt.
Ik heb bijna 10 jaar niet kunnen spelen en ben echt ook niet geweldig goed. Ik ben een vrouw van 40, dus dan is het echt aanrommelen voor de lol geworden en niet het najagen van de droom om een rockgodin te worden.quote:[..]
Lijkt me op zich gaaf, maar ik ben op m'n 24e begonnen, heb nooit les gehad en ook niet echt veel geoefend. Ik woon ook nog steeds niet in een vrijstaand huis, dus buren zijn ook een probleem om te oefenen.
Speel je electrisch? Want dat kun je behoorlijk zacht instellen toch? Je hoeft ook niet per se zelf te spelen, want als je bijvoorbeeld een bepaalde band goed vindt, kun je online mensen vinden die die ook leuk vinden en zo nieuwe contacten vinden.Opnieuw, ik heb de wijsheid niet in pacht, maar wel de wetenschap dat ik er persoonlijk altijd wel iets uithaal, al is het de les dat ik darten echt kut vind. Het is niet erg als het niet leuk uitpakt. Wat wel erg is, is dat jij de motivatie om iets nieuws te proberen echt goed kwijt lijkt te zijn nadat je er zoveel moeite en hoop in hebt gestoken. Ik begrijp het wel hoor, maar ik hoop dat je jezelf nog een paar schoppen onder de kont kunt geven alleen. Die comfort zone kun je ook uitkomen zonder naar Nepal te hoeven reizen hoop ik.
Als laatste heb ik de ervaring dat het voor mij een slok op een borrel heeft gescheeld om mijn reistijd te verkorten. Ik heb jaren twee uur per dag minstens gereisd naar het werk, dat is nu een half uurtje geworden en soms thuiswerken. Werkt voor mij een stuk beter qua balans. Is dat voor jou een optie?
Precies wat Qarrad zegt, je hebt gewoon een schop onder je kont nodig, maar dat moet je wel zelf doen.
Oude user in een nieuw jasje.
Probeer het leven wat minder serieus te nemen, en zeker het feit dat je je kut voelt. Hoe meer je denkt dat je gelukkig moet zijn hoe meer dat juist niet lukt. Wie de zoektocht naar geluk staakt merkt juist dat het geluk binnenstroomt.
Oh btw misschien kun je een tijdje in hostels werken abroad.
Oh btw misschien kun je een tijdje in hostels werken abroad.
Kick nummer drie.
Sinds de OP:
• Korte backpackreis gemaakt van 3 weken als try-out. Leuke dingen gedaan, maar erg onwennig, uiteindelijk blij dat ik weer naar huis ging.
• Weer gaan werken, situatie op werk enorm verslechterd.
• Nav de werksituatie bij een psycholoog gelopen en na 25 sessies weggestuurd omdat ze niets voor me konden betekenen.
• Onbetaald verlof kunnen nemen, backpackreis van 4.5 maanden gemaakt. Goed bevallen, veel plezier gehad.
• Weer gaan werken bij oude werkgever, ondertussen naar nieuw werk gezocht.
• Inmiddels een klein half jaar in een nieuwe baan.
En dan.. dan blijft de vraag van de topic titel gewoon staan eigenlijk. M'n nieuwe werk is minder spannend dan m'n oude werk. Ik werk minder uren, minder verantwoordelijkheden en heb minder reistijd. Helaas voor m'n hoofdpijn maakt het niet uit. Dat is er nog steeds vrijwel altijd en zeker ook de weekend hoofdpijn. De extra tijd die ik heb, gebruikt ik om een taal te leren. Wellicht nog eens handig voor als ik weer ga reizen of definitief verhuis naar een ander land. Doordat m'n werk nu een stuk minder voorstelt, haal ik daar veel minder voldoening uit en ben ik in feite nog ongelukkiger dan ik al was. Niet zozeer in m'n eigen tijd, dat is gelijk gebleven, maar wel onder werktijd.
Ik vraag me nog steeds elke dag af of ik m'n huis niet moet verkopen en echt lang moet gaan reizen. Ik zou m'n reis kunnen oppakken waar ik was gebleven en vanaf daar in principe gewoon verder gaan reizen. Complicerende factor sinds de OP, is dat m'n ouders ouder worden en dat het vooral bij m'n bij pa qua gezondheid niet zo goed zit. Ik weet niet zo goed wat ik daar mee aan moet. Het kan nog heel lang goed gaan, maar het kan ook zo over zijn. Ik zou me heel schuldig voelen als ik weg zou gaan en hem vervolgens niet meer zou zien.
Het liefst zou ik nog steeds horen dat ik zelf een ernstige ziekte zou hebben en nog maar een aantal weken te leven heb, dan hoef ik zelf die keuze niet te maken en dat zou echt als een bevrijding voelen.
Sinds de OP:
• Korte backpackreis gemaakt van 3 weken als try-out. Leuke dingen gedaan, maar erg onwennig, uiteindelijk blij dat ik weer naar huis ging.
• Weer gaan werken, situatie op werk enorm verslechterd.
• Nav de werksituatie bij een psycholoog gelopen en na 25 sessies weggestuurd omdat ze niets voor me konden betekenen.
• Onbetaald verlof kunnen nemen, backpackreis van 4.5 maanden gemaakt. Goed bevallen, veel plezier gehad.
• Weer gaan werken bij oude werkgever, ondertussen naar nieuw werk gezocht.
• Inmiddels een klein half jaar in een nieuwe baan.
En dan.. dan blijft de vraag van de topic titel gewoon staan eigenlijk. M'n nieuwe werk is minder spannend dan m'n oude werk. Ik werk minder uren, minder verantwoordelijkheden en heb minder reistijd. Helaas voor m'n hoofdpijn maakt het niet uit. Dat is er nog steeds vrijwel altijd en zeker ook de weekend hoofdpijn. De extra tijd die ik heb, gebruikt ik om een taal te leren. Wellicht nog eens handig voor als ik weer ga reizen of definitief verhuis naar een ander land. Doordat m'n werk nu een stuk minder voorstelt, haal ik daar veel minder voldoening uit en ben ik in feite nog ongelukkiger dan ik al was. Niet zozeer in m'n eigen tijd, dat is gelijk gebleven, maar wel onder werktijd.
Ik vraag me nog steeds elke dag af of ik m'n huis niet moet verkopen en echt lang moet gaan reizen. Ik zou m'n reis kunnen oppakken waar ik was gebleven en vanaf daar in principe gewoon verder gaan reizen. Complicerende factor sinds de OP, is dat m'n ouders ouder worden en dat het vooral bij m'n bij pa qua gezondheid niet zo goed zit. Ik weet niet zo goed wat ik daar mee aan moet. Het kan nog heel lang goed gaan, maar het kan ook zo over zijn. Ik zou me heel schuldig voelen als ik weg zou gaan en hem vervolgens niet meer zou zien.
Het liefst zou ik nog steeds horen dat ik zelf een ernstige ziekte zou hebben en nog maar een aantal weken te leven heb, dan hoef ik zelf die keuze niet te maken en dat zou echt als een bevrijding voelen.
Ga even dromen. Stel dat er even geen anderen bestaan, geen mensen waar je rekening mee hoeft te houden, geen maatschappij die iets van je verwacht, geen norm die een bepaalde status stelt. En stel dat er geen beperkingen waren (huis, baan, etc). Stel dat jij het gewoon helemaal voor het zeggen had voor jouw leven. Wat zou je dan ten diepste willen?
[ Bericht 5% gewijzigd door Postbus100 op 04-08-2018 22:41:36 ]
[ Bericht 5% gewijzigd door Postbus100 op 04-08-2018 22:41:36 ]
Somebody that I used to know
Dan kom ik toch op hetgeen uit de OP: een lang reis maken. En dan het liefst samen met iemand en per voet of per fiets.
Ga het verwezenlijken. Stel een doel, maak een plan, tref voorbereidingen. En wat daarna komt, zie je dan wel weer.quote:Op zaterdag 4 augustus 2018 22:37 schreef OngeschiktX het volgende:
Dan kom ik toch op hetgeen uit de OP: een lang reis maken. En dan het liefst samen met iemand en per voet of per fiets.
En wat betreft je huis wel of niet verkopen: wat je ook kiest, doe het weloverwogen.
Somebody that I used to know
Ik snap je wel, zou haast zeggen doen we samen, maar helaas is dat dan voor mij weer financieel weer een soort van onmogelijkheidquote:
Dan kom ik toch op hetgeen uit de OP: een lang reis maken. En dan het liefst samen met iemand en per voet of per fiets.
Do what you love, love what you do!
Weet trouwens niet hoe oud je bent, maar deze gozer heeft het met behulp van sponsors voor elkaar gebokst (waar overigens ook nadelen aan zaten, daar niet van)
Somebody that I used to know
Je kunt zoveel reizen als je wil, je neemt jezelf gewoon mee.
Al die dingen van andere culturen, andere impulsen, andere invloeden. Klopt 100% allemaal. Het doet een mens goed om uit de normale omgeving weg te gaan. Maar uiteindelijk kom je jezelf keer op keer tegen, TS. En als ik het zo lees, doe je best veel leuke dingen en heb je helemaal geen verkeerd leven. Het zit 'm meer in jouw gitzwarte kijk erop. Zodra jij tevreden bent met je eigen gezelschap, zal het leven lichter aanvoelen. Ik weet eigenlijk niet of er een praktische oplossing is voor je.
Mijn chiropractor had veel hoofdpijn. Zijn zus heeft hem er vanaf geholpen door een paar kraaksessies, waardoor hij besloot chiropractor te worden. Dat is het enige praktische advies dat ik weet.
Al die dingen van andere culturen, andere impulsen, andere invloeden. Klopt 100% allemaal. Het doet een mens goed om uit de normale omgeving weg te gaan. Maar uiteindelijk kom je jezelf keer op keer tegen, TS. En als ik het zo lees, doe je best veel leuke dingen en heb je helemaal geen verkeerd leven. Het zit 'm meer in jouw gitzwarte kijk erop. Zodra jij tevreden bent met je eigen gezelschap, zal het leven lichter aanvoelen. Ik weet eigenlijk niet of er een praktische oplossing is voor je.
Mijn chiropractor had veel hoofdpijn. Zijn zus heeft hem er vanaf geholpen door een paar kraaksessies, waardoor hij besloot chiropractor te worden. Dat is het enige praktische advies dat ik weet.
Resistance is futile.
Ben begin 30. Als ik zoiets zou doen, dan heb ik de overwaarde van m'n huis nodig op spaargeld alleen gaat dat niet lukken. Verkopen zou de enige optie zijn. Voordeel momenteel is natuurlijk de compleet idiote huizenprijzen, dus daar kan ik aardig lang van op reis.quote:Op zaterdag 4 augustus 2018 22:40 schreef Postbus100 het volgende:
Weet trouwens niet hoe oud je bent, maar deze gozer heeft het met behulp van sponsors voor elkaar gebokst (waar overigens ook nadelen aan zaten, daar niet van)
Ik ben op een van die reizen iemand tegen gekomen die van Alaska naar zuid Argentinië aan het fietsen was, dat lijkt me heel gaaf. Of een van die voetreizen die Levison Wood heeft gemaakt. Lengte van de Nijl, Himalaya van west naar oost en Mexico naar Colombia geloof ik.quote:
Oh ja, kijk The Last Shaman op Netflix, gaat over een jonge gast die suïcidaal is en uiteindelijk bij een sjamaan uitkomt voor een ayahuesca behandelprogramma. Met name de valkuilen worden belicht, maar hij knapte er uiteindelijk zowaar van op.
Resistance is futile.
Draai het eens om. Ipv met alles wat je hebt te gaan reizen, juist gaan reizen met niks. Dan moet je wel en ben je volledig op je zelf aangewezen. Duizende voorbeelden van mensen waar het geholpen heeft.
Alle hoeren kunnen vertrekken, zolang de man nog z'n handen heeft om zelf te kunnen trekken.
Never underestimate the power of stupid people in a large group
Never underestimate the power of stupid people in a large group
En dan kom je terug. Op wat voor verandering hoop je? Ik bedoel dit niet cynisch, reizen kan wel degelijk je perspectief op het leven veranderen, maar uiteindelijk is het ook een soort vlucht. Het moet wel leiden tot ook in het normale leven weer kunnen genieten van war je hebt en daae kleinere doelen nastreven.quote:
Dan kom ik toch op hetgeen uit de OP: een lang reis maken. En dan het liefst samen met iemand en per voet of per fiets.
Het lijkt heel simpel. Op reis ontmoet je nieuwe mensen, je vindt dat leuk en ervaart minder dat je alles maar saai is. Je lijkt voorzichtig te genieten.
En dan kom je terug en je werk is kut. Maar ja je moet toch wat als hypotheekslaaf, tenminste dat denk je zelf.
Volgens mij is de oplossing simpel. Ga een andere baan zoeken. En dan bedoel ik een echt totaal andere baan. Iets waarbij je regelmatig in contact komt met veel andere mensen. Waarom wordt je geen gids ofzo? Tijdens mijn studententijd wad ik rondvaartschipper, ik vond dat een geniale baan. Je spreekt continu mensen van over de hele wereld, de werkdruk is laag en eigenlijk heb je helemaal niet het gevoel dat je aan het werk bent. Als je voor jezelf zoiets kunt vinden weet je wat je moet doen. Waarschijnlijk betaalt het minder goed, maar fuck die baan die je nu ongelukkig maakt en die hypotheek. Je bent pas rijk als je gelukkig bent.
En dan kom je terug en je werk is kut. Maar ja je moet toch wat als hypotheekslaaf, tenminste dat denk je zelf.
Volgens mij is de oplossing simpel. Ga een andere baan zoeken. En dan bedoel ik een echt totaal andere baan. Iets waarbij je regelmatig in contact komt met veel andere mensen. Waarom wordt je geen gids ofzo? Tijdens mijn studententijd wad ik rondvaartschipper, ik vond dat een geniale baan. Je spreekt continu mensen van over de hele wereld, de werkdruk is laag en eigenlijk heb je helemaal niet het gevoel dat je aan het werk bent. Als je voor jezelf zoiets kunt vinden weet je wat je moet doen. Waarschijnlijk betaalt het minder goed, maar fuck die baan die je nu ongelukkig maakt en die hypotheek. Je bent pas rijk als je gelukkig bent.
quote:Op zondag 5 augustus 2018 08:28 schreef viceversa het volgende:
[..]
En dan kom je terug. Op wat voor verandering hoop je? Ik bedoel dit niet cynisch, reizen kan wel degelijk je perspectief op het leven veranderen, maar uiteindelijk is het ook een soort vlucht. Het moet wel leiden tot ook in het normale leven weer kunnen genieten van war je hebt en daae kleinere doelen nastreven.
Voor beide reacties: Ik ga dus zeker niet op reis met het idee dat ik daardoor verander, een andere kijk op het leven krijg en daarna opeens weer gelukkig verder ga leven. Die verwachting had ik de laatste twee keer niet en dat is ook niet zo gelopen. Als ik zou gaan, doe ik dat, omdat ik meer kan genieten tijdens het reizen en dus op die manier m'n leven hopelijk iets gelukkiger kan doorbrengen.quote:
Het lijkt heel simpel. Op reis ontmoet je nieuwe mensen, je vindt dat leuk en ervaart minder dat je alles maar saai is. Je lijkt voorzichtig te genieten.
En dan kom je terug en je werk is kut. Maar ja je moet toch wat als hypotheekslaaf, tenminste dat denk je zelf.
Volgens mij is de oplossing simpel. Ga een andere baan zoeken. En dan bedoel ik een echt totaal andere baan. Iets waarbij je regelmatig in contact komt met veel andere mensen. Waarom wordt je geen gids ofzo? Tijdens mijn studententijd wad ik rondvaartschipper, ik vond dat een geniale baan. Je spreekt continu mensen van over de hele wereld, de werkdruk is laag en eigenlijk heb je helemaal niet het gevoel dat je aan het werk bent. Als je voor jezelf zoiets kunt vinden weet je wat je moet doen. Waarschijnlijk betaalt het minder goed, maar fuck die baan die je nu ongelukkig maakt en die hypotheek. Je bent pas rijk als je gelukkig bent.
De laatste vakantie heb ik er in eerste instantie helemaal geen last van gehad, dus gewoon nul dagen. Alleen tegen het einde toen ik weer een terugticket had, kwam het weer, maar nog steeds minder erg dan hier in Nederland.quote:
Was de hoofdpijn er ook tijdens je backpack vakanties?
Hoe bedoel je reizen met alles dat ik heb? Ik wil niet van luxe hotel naar luxe hotel gaan reizen mocht je dat bedoelen. De laatste keer ook veel met bussen gedaan en van hostel naar hostel gegaan. Nu heb ik het over een voet- of fietsreis.quote:
Draai het eens om. Ipv met alles wat je hebt te gaan reizen, juist gaan reizen met niks. Dan moet je wel en ben je volledig op je zelf aangewezen. Duizende voorbeelden van mensen waar het geholpen heeft.
Ik kan op zich prima van m'n spaargeld een tijdje goedkoop op reis. Wat dan weer niet kan is van m'n spaargeld een tijdje goedkoop op reis en tegelijkertijd m'n vaste lasten hier in Nederland betalen. Dus om die reden zou ik m'n huis moeten verkopen, niet om een of andere glamourvakantantie te kunnen houden van de overwaarde.
Tja, ik ben ook maar opgezadeld met mezelf. Ik had het liever niet gehad, maar dit is opgelegd aan me. En tijdens de vorige reis had ik aanzienlijk minder last van mezelf dan hier tijdens het gewone leven. Inmiddels na ruim een half jaar ook ervaren dat ik niet verander door het reizen, dus ik moet het puur hebben van tijdens het reizen zelf.quote:
Je kunt zoveel reizen als je wil, je neemt jezelf gewoon mee.
Al die dingen van andere culturen, andere impulsen, andere invloeden. Klopt 100% allemaal. Het doet een mens goed om uit de normale omgeving weg te gaan. Maar uiteindelijk kom je jezelf keer op keer tegen, TS. En als ik het zo lees, doe je best veel leuke dingen en heb je helemaal geen verkeerd leven. Het zit 'm meer in jouw gitzwarte kijk erop. Zodra jij tevreden bent met je eigen gezelschap, zal het leven lichter aanvoelen. Ik weet eigenlijk niet of er een praktische oplossing is voor je.
Mijn chiropractor had veel hoofdpijn. Zijn zus heeft hem er vanaf geholpen door een paar kraaksessies, waardoor hij besloot chiropractor te worden. Dat is het enige praktische advies dat ik weet.
Het enige wat gaat werken is jezelf accepteren zoals je bent en van daaruit ergens je best voor doen als je iets wilt bereiken.quote:
[..]
Tja, ik ben ook maar opgezadeld met mezelf. Ik had het liever niet gehad, maar dit is opgelegd aan me. En tijdens de vorige reis had ik aanzienlijk minder last van mezelf dan hier tijdens het gewone leven. Inmiddels na ruim een half jaar ook ervaren dat ik niet verander door het reizen, dus ik moet het puur hebben van tijdens het reizen zelf.
Zoals oma ooit zei: de gebraden kippetjes komen je mond niet invliegen.
Whatever...
Nee ik zeg ook niet dat je die verwachting had. Ik lees wat je anders doet op vakantie dan op je werk. Het verschil lijkt te zijn dat je nieuwe dingen doet en nieuwe mensen ontmoet.quote:
[..]
[..]
Voor beide reacties: Ik ga dus zeker niet op reis met het idee dat ik daardoor verander, een andere kijk op het leven krijg en daarna opeens weer gelukkig verder ga leven. Die verwachting had ik de laatste twee keer niet en dat is ook niet zo gelopen. Als ik zou gaan, doe ik dat, omdat ik meer kan genieten tijdens het reizen en dus op die manier m'n leven hopelijk iets gelukkiger kan doorbrengen.
Als je een levensstijl vindt waarbij je dat kunt doen ga je denk ik geluk vinden. Vandaar mijn suggestie om gids te worden om op die manier veel mensen te ontmoeten die ook een leuke tijd hebben.
Hoe heb je trouwens bijzondere momenten op reis ervaren? Ik was single toen ik backpackbestemming en soms miste ik, ondanks dat je altijd met anderen op pad bent, een maatje om die mooie dingen mee te delen. Heb je dat ook gehad of herken je dat niet?
gelukkig niet zegquote:
[..]
Zoals oma ooit zei: de gebraden kippetjes komen je mond niet invliegen.
Misschien op reis gaan met als doel om uit te zoeken waar je voldoening uit haalt? Dan kan je bij terugkomst vervolgstappen zetten in plaats van dat je zonder antwoord in je oude leven terecht komt.
Somebody that I used to know
En jezelf niet zien als vaststaand. Genoeg mogelijkheden tot self improvement. Kan ook mooie doelen met zich meebrengen. Iets waar je naartoe streeft.quote:
[..]
Het enige wat gaat werken is jezelf accepteren zoals je bent en van daaruit ergens je best voor doen als je iets wilt bereiken.
Zoals oma ooit zei: de gebraden kippetjes komen je mond niet invliegen.
Ik hwb niet alles gelezen, maar is het niet op een of andere manier mogelijk om van reizen je werk te maken? Dus een baan kiezen waarbij je veel reist, of een baan kiezen die je als ZZP'er overal zou kunnen doen? of een baan in de toerisme-sector? Of als Zzp'er gaan werken en je woonlasten verlagen zodat je 1 a 2 maanden per jaar kan reizen?
Dat lijkt me een wat structureler dan nu alles opgeven zonder plan en iets wat je mogelijk ook langer volhoudt.
Dat lijkt me een wat structureler dan nu alles opgeven zonder plan en iets wat je mogelijk ook langer volhoudt.
Zal zeker waar zijn, maar hoe? Hoe ga ik accepteren zoals ik ben? Ik heb nogal een pleuris hekel aan mezelf, ondanks dat ik van alles heb (in het goede land geboren, goede opleiding, financieel prima), ben ik doodongelukkig en lijk ik nergens van te kunnen genieten. In feite ben ik gewoon een heel naar ondankbaar persoon.quote:
[..]
Het enige wat gaat werken is jezelf accepteren zoals je bent en van daaruit ergens je best voor doen als je iets wilt bereiken.
Zoals oma ooit zei: de gebraden kippetjes komen je mond niet invliegen.
Aha op die manier. Zo had ik het niet gelezen, sorry. Ik weet niet of perse iets met mensen doen wat voor mij is, ik ben niet zo'n sociaal persoon. Dat zullen anderen zoals m'n ouders ook kunnen beamen. Ik heb nooit veel vrienden gehad en al helemaal niet weten te behouden. Overigens had ik vooral in m'n vorige baan veel contacten met allerlei mensen uit verschillende bedrijven. Wel zakelijk, dus heel anders dan mensen die een dagje uit zijn.quote:
[..]
Nee ik zeg ook niet dat je die verwachting had. Ik lees wat je anders doet op vakantie dan op je werk. Het verschil lijkt te zijn dat je nieuwe dingen doet en nieuwe mensen ontmoet.
Als je een levensstijl vindt waarbij je dat kunt doen ga je denk ik geluk vinden. Vandaar mijn suggestie om gids te worden om op die manier veel mensen te ontmoeten die ook een leuke tijd hebben.
Daar heb ik niet zo veel last van gehad eigenlijk. Ik heb nooit iemand gehad om dat soort dingen mee te delen, dus dat ben ik sowieso niet gewend denk ik. Sociaal media doe ik verder ook niet aan. Ik heb alleen af en toe eens een paar foto's naar m'n ouders gestuurd.quote:Hoe heb je trouwens bijzondere momenten op reis ervaren? Ik was single toen ik backpackbestemming en soms miste ik, ondanks dat je altijd met anderen op pad bent, een maatje om die mooie dingen mee te delen. Heb je dat ook gehad of herken je dat niet?
Ik betwijfel of daar iets uitkomt. Waarom zou dat bij een volgende reis wel lukken, terwijl het bij de reis die ik gemaakt heb niet is gelukt? Ik zou niet zo goed weten op welke manier ik dat zou moeten uitzoeken. Het komt in ieder geval niet vanzelf.quote:
Misschien op reis gaan met als doel om uit te zoeken waar je voldoening uit haalt? Dan kan je bij terugkomst vervolgstappen zetten in plaats van dat je zonder antwoord in je oude leven terecht komt.
Nouja, dan begint het daar dus mee.quote:
[..]
Zal zeker waar zijn, maar hoe? Hoe ga ik accepteren zoals ik ben? Ik heb nogal een pleuris hekel aan mezelf, ondanks dat ik van alles heb (in het goede land geboren, goede opleiding, financieel prima), ben ik doodongelukkig en lijk ik nergens van te kunnen genieten. In feite ben ik gewoon een heel naar ondankbaar persoon.
Je kunt niet met jezelf overweg. Dan is het uiteindelijk natuurlijk altijd kut. Dat is iets om te leren.
Accepteer wie je bent en als je van jezelf bepaald gedrag echt onacceptabel vindt, dan moet je daar wat aan doen. Niet makkelijk, maar prima.
Mijn leven werd pas echt leuk en ging ook goed lopen toen ik mezelf met alle talenten en midner leuke kanten accepteerde. En ging werken aan hetgeen ik echt niet leuk vond.
Ik ben verre van perfect, maar ik kan het goed vinden met mezelf. Alleen op vakantie is prima. Alleen whatever wherever.
Whatever...
1-2 maanden gaan reizen kan ik nu in principe ook. Financieel sta ik er prima voor, het is niet dat ik het zo krap heb dat ik niet of weinig op vakantie kan. Wat alleen niet kan, is een half jaar gaan reizen, geen inkomen hebben en ondertussen hypotheek en alle vaste lasten erbij hebben. Dat ging de vorige keer één keer, maar dat gaat een tweede keer een stuk lastiger worden en een derde keer op korte termijn al helemaal niet.quote:
Ik hwb niet alles gelezen, maar is het niet op een of andere manier mogelijk om van reizen je werk te maken? Dus een baan kiezen waarbij je veel reist, of een baan kiezen die je als ZZP'er overal zou kunnen doen? of een baan in de toerisme-sector? Of als Zzp'er gaan werken en je woonlasten verlagen zodat je 1 a 2 maanden per jaar kan reizen?
Dat lijkt me een wat structureler dan nu alles opgeven zonder plan en iets wat je mogelijk ook langer volhoudt.
Of een baan waarbij ik veel reis wat voor me is weet ik niet. Reizen voor een baan is natuurlijk heel anders. Dan moet het iets zijn waarbij ik voor langere tijd in het buitenland zou zitten. Ik heb weleens zitten denken om een vliegbrevet te halen en dan toeristen gaan rondvliegen in Zuid-Amerika of zo, dat lijkt me dan wel gaaf. Geen idee of dat een beetje haalbaar is.
Dat bedoel ik ook niet, ik bedoel op vakantie gaan en niks mee nemen. Niks verkopen en ook geen spaargeld gebruiken. Enkel een start kapitaal en de rest onderweg zien te regelen of verdienenquote:
[..]
Hoe bedoel je reizen met alles dat ik heb? Ik wil niet van luxe hotel naar luxe hotel gaan reizen mocht je dat bedoelen. De laatste keer ook veel met bussen gedaan en van hostel naar hostel gegaan. Nu heb ik het over een voet- of fietsreis.
Ik kan op zich prima van m'n spaargeld een tijdje goedkoop op reis. Wat dan weer niet kan is van m'n spaargeld een tijdje goedkoop op reis en tegelijkertijd m'n vaste lasten hier in Nederland betalen. Dus om die reden zou ik m'n huis moeten verkopen, niet om een of andere glamourvakantantie te kunnen houden van de overwaarde.
Alle hoeren kunnen vertrekken, zolang de man nog z'n handen heeft om zelf te kunnen trekken.
Never underestimate the power of stupid people in a large group
Never underestimate the power of stupid people in a large group
Op die fiets. Ja kan, ik weet niet of dat zoveel verandert eigenlijk. Ik zal nog steeds m'n huis moeten verkopen dan, want zonder inkomen is er niets om de hypotheek en bijkomende vaste lasten te betalen. En op vakantie genoeg bij elkaar sprokkelen zonder in te teren is al een hele opgave, dus nog een hypotheek ervan betalen gaat hem natuurlijk niet worden. Ik zou hooguit een aantal maanden hypotheek uit spaargeld kunnen betalen, maar dat houd ook op. En als ik dan weer terug ben, dan heb ik ook niet direct inkomen natuurlijk.quote:
[..]
Dat bedoel ik ook niet, ik bedoel op vakantie gaan en niks mee nemen. Niks verkopen en ook geen spaargeld gebruiken. Enkel een start kapitaal en de rest onderweg zien te regelen of verdienen
Bottomline is gewoon: Ik kan een korte periode weg zonder iets radicaals te doen, net als dat ik eerder heb gedaan.
Wil ik langer weg dan zit ik met twee dingen waar ik vanaf moet: werk en een huis.
Wil ik langer weg dan zit ik met twee dingen waar ik vanaf moet: werk en een huis.
Ik vind je usernaam niet echt passen, niemand is ongeschikt. En het klinkt misschien stom maar er zijn meer dan 5 miljard mensen die het slechter dan jou hebben. Misschien dat je dat gaat zien tijdens het reizen.
Leuk verhaaltje die weinig met het topic te maken heeft maar wel leuk is om te vertellen:
Toen ik in Australie aan het backpacken was had ik een aansteker nodig, dus ik naar de winkel en bij de rokersbalie vroeg ik om een aansteker. ''Which colour do you want?'' uhhh ik zat even te kijken en toen zag ik een fel roze aansteker en dacht; hey! dat is handig tijdens het kamperen, lekker fel kleurtje raak je niet zo kwijt. Dus ik zei: '''the pink one please'' en toen kreeg ik een soort van
afkeurend gezicht. Waarschijnlijk vanwege het homohaat dat daar heerst.
Dikke cultuurshock.
Leuk verhaaltje die weinig met het topic te maken heeft maar wel leuk is om te vertellen:
Toen ik in Australie aan het backpacken was had ik een aansteker nodig, dus ik naar de winkel en bij de rokersbalie vroeg ik om een aansteker. ''Which colour do you want?'' uhhh ik zat even te kijken en toen zag ik een fel roze aansteker en dacht; hey! dat is handig tijdens het kamperen, lekker fel kleurtje raak je niet zo kwijt. Dus ik zei: '''the pink one please'' en toen kreeg ik een soort van
afkeurend gezicht. Waarschijnlijk vanwege het homohaat dat daar heerst.Dikke cultuurshock.
Signature:
Maximaal 4 regels
Maximaal 250 tekens
(te kort? neem een abonnement)
Maximaal 4 regels
Maximaal 250 tekens
(te kort? neem een abonnement)
Objectief gezien wel. Qua gevoel betwijfel ik het..quote:Op maandag 6 augustus 2018 21:29 schreef DieselTank het volgende:
Ik vind je usernaam niet echt passen, niemand is ongeschikt. En het klinkt misschien stom maar er zijn meer dan 5 miljard mensen die het slechter dan jou hebben.
Uhm.. Ik heb tijdens drie langere reizen ca. een jaar in het buitenland doorgebracht, dus heb al vrij veel gezien en ook een grotere cultuurshock meegemaakt dan iemand die een roze aansteker niet mannelijk genoeg vind. Denk aan, meerdere dagen zonder stroom en stromend water, maar ook het totaal tegenovergestelde. Dus reizen is niet helemaal nieuw voor me of zo.quote:Misschien dat je dat gaat zien tijdens het reizen.
Leuk verhaaltje die weinig met het topic te maken heeft maar wel leuk is om te vertellen:
Toen ik in Australie aan het backpacken was had ik een aansteker nodig, dus ik naar de winkel en bij de rokersbalie vroeg ik om een aansteker. ''Which colour do you want?'' uhhh ik zat even te kijken en toen zag ik een fel roze aansteker en dacht; hey! dat is handig tijdens het kamperen, lekker fel kleurtje raak je niet zo kwijt. Dus ik zei: '''the pink one please'' en toen kreeg ik een soort van
Dikke cultuurshock.
Ja geen idee..quote:
Ik ben hier ook maar mee opgezadeld, het is geen eigen keus dat ik hier ben. Ik moet het maar door zien te komen. Als ik wist wat ik zou willen, zou het allemaal al een stuk makkelijker zijn.
Ts verkoop de hele rotzooi en ga op reis. Ongelukkiger dan nu kan je toch niet worden. Ga mooie dingen zien en ontmoet andere mensen. Wanneer je ooit eens terug komt is er wel weer een weg.
Heb je niet een goede kennis die wellicht je huis kan onderhuren. Met de krapte op de huizenmarkt, zullen er vast wel wat mensen zijn. Zorg wel voor een normaal iemand en weet wie je in huis haalt. Ondertussen heb je je spaargeld voor het reizen en heb je je huis nog achter de hand.
https://www.aroundtheglob(...)reis-gaat-si563.html
https://www.aroundtheglob(...)reis-gaat-si563.html
1. Bij het terugkomen: geen werk, geen huis. Heb al eens even zonder huis gezeten en dat was toen nog met een voltijdsbaan. Een huis vinden is tegenwoordig heel lastig als je alleen bent. Daarnaast heb ik nu best een leuk huis en leuke spullen. Heeft best een tijd geduurd om op te bouwen.quote:
2. Nieuw sinds de OP: ouders met toenemende gezondheidsissues. Nog niet direct levensbedreigend ofzo, maar wel beide meerdere dagen in het ziekenhuis geweest het laatste jaar.
Ik zou niet direct iemand weten. Collega's zoeken toch altijd wat goedkopers en ik moet dan wel voldoende kunnen vragen om de kosten te dekken. Ik woon eigenlijk best groot en luxe voor mijn situatie.quote:
Heb je niet een goede kennis die wellicht je huis kan onderhuren. Met de krapte op de huizenmarkt, zullen er vast wel wat mensen zijn. Zorg wel voor een normaal iemand en weet wie je in huis haalt. Ondertussen heb je je spaargeld voor het reizen en heb je je huis nog achter de hand.
https://www.aroundtheglob(...)reis-gaat-si563.html
Ja, dit is nu het leven. Voor mensen zonder speciake gaven of andere privileges. Werken en bijna geen vrije tijd overhebben. Het enige waar men nog naar uitziet is reizen, iets wat vroeger alleen voor rijken was. Je moet er zelf wat van maken in de zin dat je zelf ervoor moet zorgen meer te verdienen. Maar dat is voor velen moeilijk en ook eenzaamheid los je vanaf een bepaalde leeftijd niet meer op als het er te diep in zit. Misschien is het wel vanaf de geboorte bepaald. Ik lees later even de reacties. Herken me hier wel in qua gevoel van teleurgesteld zijn in het leven. Niet per se in mijn leven, maar in het leven in het algemeen, zoals dat voor bijna iedereen is. Westers leven is vaak al te zwaar dat mensen als slaven moeten leven , soms niet eens van hun werkgever maar ook van de sociale omgeving, en in de rest van de wereld alleen nog maar 10,100x erger. Wat een heerlijk idee. Ben gelukkig zelf niet suicidaal.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Verhuren zodat je de hypotheek kan betalen. En van je spaargeld afblijven.quote:
[..]
Op die fiets. Ja kan, ik weet niet of dat zoveel verandert eigenlijk. Ik zal nog steeds m'n huis moeten verkopen dan, want zonder inkomen is er niets om de hypotheek en bijkomende vaste lasten te betalen. En op vakantie genoeg bij elkaar sprokkelen zonder in te teren is al een hele opgave, dus nog een hypotheek ervan betalen gaat hem natuurlijk niet worden. Ik zou hooguit een aantal maanden hypotheek uit spaargeld kunnen betalen, maar dat houd ook op. En als ik dan weer terug ben, dan heb ik ook niet direct inkomen natuurlijk.
Jij denkt enkel in problemen ipv oplossingen. Volgens mij wil jij helemaal niet weg en reizen.
Alle hoeren kunnen vertrekken, zolang de man nog z'n handen heeft om zelf te kunnen trekken.
Never underestimate the power of stupid people in a large group
Never underestimate the power of stupid people in a large group
Ondanks dat je jezelf nog niet goed voelt, vind ik het toch al tof wat je hebt gedaan. De angst die je hebt qua een lange reis (ik zit er zelf ook mee), kan je niet bij je ouders terecht na de reis om te overbruggen totdat je wat nieuws hebt? Ook al moet je dan huren? Iemand zei het al eerder; veel slechter wordt het niet??
nogmaals; ik heb respect voor de genomen acties en hoop dat je de juiste keuze maakt!
nogmaals; ik heb respect voor de genomen acties en hoop dat je de juiste keuze maakt!
It's nice to be important, but it's more important to be nice
Lieve TO, een jaar of 2000 geleden zeiden saaie, wijze mannen hier al het nodige over:
Mijn punt: ik vind dat je je blindstaart op dat reizen. Je zoekt er een oplossing in voor een probleem dat bij jezelf zit. En nee, ik vind je geen naar, ondankbaar persoon. Je bent gewoon ongelukkig en dat verdien je niet.quote:Denk je dat dit jou alleen overkomen is en verwonder je je hierover als iets ongehoords dat je ondanks je zo lange reis en afwisseling van omgeving toch niet je treurnis en zwaarmoedigheid hebt kunnen afschudden? Je moet je geest veranderen, niet je omgeving. Ook al steek je een eindeloze zee over, ook al 'wijken', naar de woorden van Vergilius,'landen en steden terug', waar je ook komt, je fouten zullen je volgen.
Socrates zei tegen iemand die over ditzelfde klaagde, 'Waarom verbaas je je erover dat reizen je niets opleveren, waar je toch jezelf meeneemt? Dezelfde oorzaak die je wegdreef bedrukt je nog steeds'. Wat kan een nieuwe omgeving helpen? Wat de kennismaking met steden of plaatsen? Tevergeefs pakt deze ongedurigheid uit. Je vraagt waarom die vlucht je niet helpt? Je neemt jezelf op die vlucht mee. Je moet je geest bevrijden van die last.
...
Sommige lieden beroemen zich nog op hun fouten: denk je dat zij ook maar even nadenken over een verbetering die hun tekorten onder hun deugden tellen? Daarom: klaag jezelf zoveel mogelijk aan, stel een onderzoek in tegen jezelf. Speel eerst de rol van aanklager, vervolgens van rechter, tenslotte die van getuige á decharge. Stoot jezelf af en toe voor het hoofd. Het ga je goed.
Bron
Is het een idee om off the grid te gaan leven. Daar heb ik een documentaire over gezien. Men koopt een camper, leeft eenvoudig, met de camper reizen ze voor onbepaalde tijd door Amerika. Prachtige natuur, je voelt je verbonden met de natuur, je ziet van alles en verder hebben ze weinig nodig. Werken zie ik ze niet doen. In jouw geval zou je zo nu en dan tijdens het reizen eens wat kunnen doen qua werk, om je onkosten te kunnen betalen. Ben je altijd op reis. Het is heel lastig om een doel in het leven te vinden, als je dat van nature niet weet. Ik snap ook weinig van wat we met zijn allen nu aan het doen zijn. Mensen kopiëren elkaar, zo zie ik het een beetje. En misschien past het wel prima bij ze, of een tijdje, maar is dat het dan, is dat waar je je voldoening uit moet halen? Consumeren, een hoop stenen, of een gezin. Wat is nou de holy grail, wat maakt het leven, het leven nou waard? Interessante vraag, daar ben jij mee bezig, en dat zie ik een hoop mensen niet doen.
Of een zeilboot kopen, en gaan zeilen, over de wereldzeeën. Heb je geen huur.
[ Bericht 3% gewijzigd door Jeanne_Darc op 07-08-2018 22:20:05 ]
Of een zeilboot kopen, en gaan zeilen, over de wereldzeeën. Heb je geen huur.
[ Bericht 3% gewijzigd door Jeanne_Darc op 07-08-2018 22:20:05 ]
Lekker makkelijk gezegd allemaal. Ik wil wel weg en vond het al een hele stap om ruim 4 maanden weg te gaan. Semi-definitief weg door m'n baan op te zeggen en te zorgen dat ik bij terugkomst niet direct een eigen huis heb, is niet niets. Ik denk daar wel even een tijdje over na.quote:
[..]
Verhuren zodat je de hypotheek kan betalen. En van je spaargeld afblijven.
Jij denkt enkel in problemen ipv oplossingen. Volgens mij wil jij helemaal niet weg en reizen.
Helemaal van m'n spaargeld afblijven zal niet zomaar haalbaar zijn denk ik. Je kan vast het e.e.a. ter plekke bekostigen, maar zelf als je alleen kampeert of een fietstocht maakt, zit je nog aan allerlei investeringen vooraf en evt een vliegticket etc.
Thanks.quote:
Ondanks dat je jezelf nog niet goed voelt, vind ik het toch al tof wat je hebt gedaan. De angst die je hebt qua een lange reis (ik zit er zelf ook mee), kan je niet bij je ouders terecht na de reis om te overbruggen totdat je wat nieuws hebt? Ook al moet je dan huren? Iemand zei het al eerder; veel slechter wordt het niet??
nogmaals; ik heb respect voor de genomen acties en hoop dat je de juiste keuze maakt!
Op zich kan ik wel bij m'n ouders terecht tijdelijk. Het is vooral dat het me zelf al vrij snel vervelend lijkt. Een paar dagen tot een week ok, maar maanden lijkt me vrij naar. En even zelf een nieuw huis vinden, huur dan wel koop, is niet makkelijk in Nederland. Als het zonder inkomen überhaupt al lukt. En weer een baan regelen gaat ook nog al snel een aantal maanden overheen en dan moet je maar zien of niet met een halfjaarcontract of een ZZP constructie waar je alsnog niet makkelijk iets mee kan huren of kopen.
Tja.. ik heb het al eerder geroepen, ik verwacht niet dat ik door een reis verander en opeens gelukkig wordt. Ik denk alleen dat ik tijdens die maanden reizen net een beetje gelukkig ben dan hier in Nederland en zodoende wat makkelijk een stukje van m'n leven door kom.quote:
Lieve TO, een jaar of 2000 geleden zeiden saaie, wijze mannen hier al het nodige over:
[..]
Mijn punt: ik vind dat je je blindstaart op dat reizen. Je zoekt er een oplossing in voor een probleem dat bij jezelf zit. En nee, ik vind je geen naar, ondankbaar persoon. Je bent gewoon ongelukkig en dat verdien je niet.
Hier is alles altijd hetzelfde (ja dat doe ik zelf, ik weet het). Ik spreek hier niemand buiten werk en ouders om. Als ik reis, dan zie je elke dag nieuwe dingen, spreek je elke dag allerlei mensen. Dat levert niet perse iets op de lange termijn op, maar als ik die dagen dat ik weg ben al wat beter door kom, dan scheelt dat toch al?
Als in, zelfmoord?quote:Je neemt jezelf op die vlucht mee. Je moet je geest bevrijden van die last.
Ja dat soort dingen vind ik wel interessant. Bij Floortje naar het einde van de wereld zijn ook weleens interessante personen voorbij gekomen. Geen idee of dat op de lange termijn echt zou willen trouwens. Maar een tijd rondreizen en vrij primitief leven lijkt me wel wat. En dan dus fietsen, lopen of zoiets. Zeilen lijkt me wel gaan geinig, maar niet alleen. Sowieso zou ik denk ik liever met anderen iets doen. En dat hoeft niet perse de helemaal dezelfde persoon te zijn, maar dat kunnen ook wisselende personen zijn. Als ik echt helemaal alleen in Kazachstan zou fietsen, weet ik ook niet of ik het wel heel leuk zou vinden.quote:
Is het een idee om off the grid te gaan leven. Daar heb ik een documentaire over gezien. Men koopt een camper, leeft eenvoudig, met de camper reizen ze voor onbepaalde tijd door Amerika. Prachtige natuur, je voelt je verbonden met de natuur, je ziet van alles en verder hebben ze weinig nodig. Werken zie ik ze niet doen. In jouw geval zou je zo nu en dan tijdens het reizen eens wat kunnen doen qua werk, om je onkosten te kunnen betalen. Ben je altijd op reis. Het is heel lastig om een doel in het leven te vinden, als je dat van nature niet weet. Ik snap ook weinig van wat we met zijn allen nu aan het doen zijn. Mensen kopiëren elkaar, zo zie ik het een beetje. En misschien past het wel prima bij ze, of een tijdje, maar is dat het dan, is dat waar je je voldoening uit moet halen? Consumeren, een hoop stenen, of een gezin. Wat is nou de holy grail, wat maakt het leven, het leven nou waard? Interessante vraag, daar ben jij mee bezig, en dat zie ik een hoop mensen niet doen.
Of een zeilboot kopen, en gaan zeilen, over de wereldzeeën. Heb je geen huur.
Ja maar lieverd, je hebt het over je leven tegen behoorlijke kosten tijdelijk in elk geval draaglijk te maken als de max. Vind je zelf ook niet dat je meer verdient?quote:
[..]
Tja.. ik heb het al eerder geroepen, ik verwacht niet dat ik door een reis verander en opeens gelukkig wordt. Ik denk alleen dat ik tijdens die maanden reizen net een beetje gelukkig ben dan hier in Nederland en zodoende wat makkelijk een stukje van m'n leven door kom.
Hier is alles altijd hetzelfde (ja dat doe ik zelf, ik weet het). Ik spreek hier niemand buiten werk en ouders om. Als ik reis, dan zie je elke dag nieuwe dingen, spreek je elke dag allerlei mensen. Dat levert niet perse iets op de lange termijn op, maar als ik die dagen dat ik weg ben al wat beter door kom, dan scheelt dat toch al?
Ehhh...nee, ik denk niet dat Seneca dat bedoelde en ik al helemaal nietquote:Als in, zelfmoord?
Ik weet niet welke hulpverlening jou destijds weg heeft gestuurd, maar ik zou nogmaals en dan ergens anders aankloppen want dit is een enorm zingevingsprobleem/depressie als je het mij vraagt en je moet het mij niet vragen maar aan iemand die dit voor zijn beroep doet.
Alsjeblieft, help jezelf door in jezelf te investeren in plaats van genoegen te nemen met je tijd uitdienen...Neem het aan van een ander ooit hopeloos geval: het kán.
Als ik draaglijk kan bereiken voor een bepaalde periode, vind ik dat al heel wat. En wie bepaalt er of iemand iets verdient?quote:
[..]
Ja maar lieverd, je hebt het over je leven tegen behoorlijke kosten tijdelijk in elk geval draaglijk te maken als de max. Vind je zelf ook niet dat je meer verdient?
Ik heb nu 4 trajecten met psychologen en psychiaters achter de rug. De enige conclusie dysthymie na het laatste traject. Ik ben gewoon altijd eerlijk geweest, heb gezegd hoe ik me voelde, altijd netjes allerlei lijstjes ingevuld thuis. En dan na 20-30 sessies wordt je weggestuurd met de conclusie: ja wij weten het ook niet. Het lijkt ook wel alsof het gewoon prima wordt gevonden: Ik leef nog, ik kan me zelf onderhouden, verdien genoeg geld, zie er verzorgd uit, kom helder over, etc.quote:Ehhh...nee, ik denk niet dat Seneca dat bedoelde en ik al helemaal niet
Ik weet niet welke hulpverlening jou destijds weg heeft gestuurd, maar ik zou nogmaals en dan ergens anders aankloppen want dit is een enorm zingevingsprobleem/depressie als je het mij vraagt en je moet het mij niet vragen maar aan iemand die dit voor zijn beroep doet.
Alsjeblieft, help jezelf door in jezelf te investeren in plaats van genoegen te nemen met je tijd uitdienen...Neem het aan van een ander ooit hopeloos geval: het kán.
De laatste sessie eindigde met, misschien kan je deze therapie proberen. Weer de zoveelste. Het is ontzettend lastig in te plannen met werk. Kost gruwelijk veel geld (2x niet vergoed, 2x wel, maar wel max eigenrisico naar de klote), ik ben bang dat ik door collega's wordt gezien, etc. En uiteindelijk heb ik nog nooit het gevoel gehad ook maar één klein stapje in de goede richting te hebben gezet dmv therapieën. Op een gegeven moment houdt vertrouwen ook een keer op.
Jij.quote:
[..]
Als ik draaglijk kan bereiken voor een bepaalde periode, vind ik dat al heel wat. En wie bepaalt er of iemand iets verdient?
[..]
Dat snap ik heel goed. Ik zeg ook niet dat ik gelijk heb en jij niet en dat je er zomaar zo in zit zonder dat je iets geprobeerd hebt. Ik kan alleen wel goed herkennen wanneer iemand in de overlevingsstand zit psychisch gezien en dan alleen nog maar aan tijdelijke, snelle verlichting kan denken.quote:Ik heb nu 4 trajecten met psychologen en psychiaters achter de rug. De enige conclusie dysthymie na het laatste traject. Ik ben gewoon altijd eerlijk geweest, heb gezegd hoe ik me voelde, altijd netjes allerlei lijstjes ingevuld thuis. En dan na 20-30 sessies wordt je weggestuurd met de conclusie: ja wij weten het ook niet. Het lijkt ook wel alsof het gewoon prima wordt gevonden: Ik leef nog, ik kan me zelf onderhouden, verdien genoeg geld, zie er verzorgd uit, kom helder over, etc.
De laatste sessie eindigde met, misschien kan je deze therapie proberen. Weer de zoveelste. Het is ontzettend lastig in te plannen met werk. Kost gruwelijk veel geld (2x niet vergoed, 2x wel, maar wel max eigenrisico naar de klote), ik ben bang dat ik door collega's wordt gezien, etc. En uiteindelijk heb ik nog nooit het gevoel gehad ook maar één klein stapje in de goede richting te hebben gezet dmv therapieën. Op een gegeven moment houdt vertrouwen ook een keer op.
Misschien heb je ook wel gelijk en kom jij vanuit die verlichting in een andere staat waardoor je meer rust en overzicht krijgt bij het beslissen van en wat nu.
Wat me ook opvalt aan jouw verhaal, is dat je meerdere keren aangeeft dat je graag/liever samen met iemand iets onderneemt maar dat het je aan de andere kant ook om het even lijkt wie dat "slot" dan in mag vullen. ("En dat hoeft niet perse de helemaal dezelfde persoon te zijn, maar dat kunnen ook wisselende personen zijn.").
Mijn tip voor de lange termijn: ga werken aan meer sociaal netwerk. Gaat jaren duren waarschijnlijk. Of het nu via de lokale kantklosvereniging is of in een black metalband, probeer een omgeving te creëren waarin je erbij hoort, waar je misschien iemand of iemanden ontmoet om samen dingen te doen, mensen die je niet koud laten en jij hen niet.
Bovenstaande staat los van mijn advies om toch opnieuw hulp te zoeken. Als ik moest kiezen tussen hoge kosten voor een reis of hoge kosten voor een therapie dan zou ik de reis uitstellen omdat die tijdelijk verlicht en de ander kans geeft op meer permanente verbetering. Maar dat ben ik en ik zit niet in jouw situatie.
Zucht... Zo herkenbaar.... Maar als je zo'n ervaring hebt wordt het hier alsnog niet serieus genomen. Ik heb hier wel 10,20x het moeten uitleggen, en daarop alleen maar reacties gekregen varierend van begripvol "je trof de verkeerde, je moet gewoon nog doorzoeken tot de juiste" tot onbegripvol "eigen schuld met zo'n instelling, je werkte totaal niet mee" alle jaren negerend, in totaal 8 of zo, dat ik wel gewoon meewerkte en hoop in ze had. Meer tijd dan de meeste lieden hier met ze door hebben gebracht, durf ik te wedden.quote:
Ik heb nu 4 trajecten met psychologen en psychiaters achter de rug. De enige conclusie dysthymie na het laatste traject. Ik ben gewoon altijd eerlijk geweest, heb gezegd hoe ik me voelde, altijd netjes allerlei lijstjes ingevuld thuis. En dan na 20-30 sessies wordt je weggestuurd met de conclusie: ja wij weten het ook niet. Het lijkt ook wel alsof het gewoon prima wordt gevonden: Ik leef nog, ik kan me zelf onderhouden, verdien genoeg geld, zie er verzorgd uit, kom helder over, etc.
De laatste sessie eindigde met, misschien kan je deze therapie proberen. Weer de zoveelste. Het is ontzettend lastig in te plannen met werk. Kost gruwelijk veel geld (2x niet vergoed, 2x wel, maar wel max eigenrisico naar de klote), ik ben bang dat ik door collega's wordt gezien, etc. En uiteindelijk heb ik nog nooit het gevoel gehad ook maar één klein stapje in de goede richting te hebben gezet dmv therapieën. Op een gegeven moment houdt vertrouwen ook een keer op.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Verwacht je misschien wonderen van de ggz terwijl het geen wonderdokters zijn?
Somebody that I used to know
Heftig topic. Ik heb alles door zitten lezen en ben ontzettend blij hoe behulpzaam en serieus iedereen reageert. Zelf kan ik niet helpen met het probleem qua psychiaters en de vele trajecten die je hebt gevolgd. Echter hoop ik toch mijn steentje bij te kunnen dragen.
Je hebt het over reizen, het roer omgooien en een terugkerend probleem waarbij je deze levenservaringen met iemand wilt delen. Ten eerste hoeft reizen echt niet hand in hand te gaan met het roer omgooien. Het Himalaya-gebergte zag ik voorbij komen in èèn van je reacties. Om nu je huis te verkopen en je baan op te zeggen voor zo'n tocht, dat kan een erg grote en onrealistische stap zijn. Zelf zou ik ook niet voor zoiets gaan. Hoe lang kan je vakantie opnemen? Een indrukwekkende 10-daagse hike in het Himalaya-gebergte is binnen no-time geboekt. Neem 2 à 3 weken vakantie en je bent klaar om te vertrekken! Dit hoeven geen dromen te zijn die je misschien 'later' ooit zal meemaken. Afhankelijk van het seizoen kan je eind deze maand nog op een droombestemming zitten. Chili kwam ook in je lijstje voor, zag ik.
Daarnaast wil je deze ervaringen met iemand kunnen delen. Een van de kanten die je op kan gaan is het posten van een oproep in het FOK!-Reisforum of een ander Nederlands reisforum - Bijvoorbeeld AroundtheGlobe.nl. Laat mensen weten waar je naartoe gaat en in welke maand, grote kans dat er iemand met je meewilt. Deze persoon kan je ook van tevoren helpen met andere reistips, gezien de ervaringen wat nieuw en overweldigend kunnen zijn. Ik kan je uit ervaring vertellen dat je de mooiste vriendschappen opbouwt tijdens het reizen.
Wat laagdrempeliger, maar effectiever, is een georganiseerde groepsreis. Dit hoeft niet in een seniorenbus te zijn, zeker als je een gebied als de Himalaya boekt. Je reist met een gezelschap van jouw leeftijd, het merendeel ook in zijn eentje. De perfecte setting om mensen te leren kennen voor tijdens deze reis - en toekomstige. Nogmaals, zo'n reis kan je binnen no-time boeken, het is allemaal niet ingewikkeld.
Ik hoop dat zo'n soort reis ook echt is wat je zoekt en je helpt met je droom om het roer om te gooien en oprechte vriendschappen op te bouwen. Zoniet, je bent binnen een paar weken weer terug thuis. Geen sprake van extreme acties zoals je werk opzeggen of je huis te verkopen. Zoals -mosrednA hierboven al aangeeft, onbetaald verlof is ook een mogelijkheid. Echter heb je binnen 2 à 3 weken ook voldoende tijd voor een mooie reis-ervaring. Gezien jouw situatie snap ik dat je van zo'n reis het uiterste eruit wilt halen - Drie weken vliegen immers zo voorbij.
Verder hoop ik echt dat er verbetering in je situatie komt. Al dan niet door reizen, misschien dat Fok!ers met vergelijkbare leefsituaties je kunnen helpen. De mensen in dit topic zijn sowieso al super behulpzaam bezig gelukkig.
Je hebt het over reizen, het roer omgooien en een terugkerend probleem waarbij je deze levenservaringen met iemand wilt delen. Ten eerste hoeft reizen echt niet hand in hand te gaan met het roer omgooien. Het Himalaya-gebergte zag ik voorbij komen in èèn van je reacties. Om nu je huis te verkopen en je baan op te zeggen voor zo'n tocht, dat kan een erg grote en onrealistische stap zijn. Zelf zou ik ook niet voor zoiets gaan. Hoe lang kan je vakantie opnemen? Een indrukwekkende 10-daagse hike in het Himalaya-gebergte is binnen no-time geboekt. Neem 2 à 3 weken vakantie en je bent klaar om te vertrekken! Dit hoeven geen dromen te zijn die je misschien 'later' ooit zal meemaken. Afhankelijk van het seizoen kan je eind deze maand nog op een droombestemming zitten. Chili kwam ook in je lijstje voor, zag ik.
Daarnaast wil je deze ervaringen met iemand kunnen delen. Een van de kanten die je op kan gaan is het posten van een oproep in het FOK!-Reisforum of een ander Nederlands reisforum - Bijvoorbeeld AroundtheGlobe.nl. Laat mensen weten waar je naartoe gaat en in welke maand, grote kans dat er iemand met je meewilt. Deze persoon kan je ook van tevoren helpen met andere reistips, gezien de ervaringen wat nieuw en overweldigend kunnen zijn. Ik kan je uit ervaring vertellen dat je de mooiste vriendschappen opbouwt tijdens het reizen.
Wat laagdrempeliger, maar effectiever, is een georganiseerde groepsreis. Dit hoeft niet in een seniorenbus te zijn, zeker als je een gebied als de Himalaya boekt. Je reist met een gezelschap van jouw leeftijd, het merendeel ook in zijn eentje. De perfecte setting om mensen te leren kennen voor tijdens deze reis - en toekomstige. Nogmaals, zo'n reis kan je binnen no-time boeken, het is allemaal niet ingewikkeld.
Ik hoop dat zo'n soort reis ook echt is wat je zoekt en je helpt met je droom om het roer om te gooien en oprechte vriendschappen op te bouwen. Zoniet, je bent binnen een paar weken weer terug thuis. Geen sprake van extreme acties zoals je werk opzeggen of je huis te verkopen. Zoals -mosrednA hierboven al aangeeft, onbetaald verlof is ook een mogelijkheid. Echter heb je binnen 2 à 3 weken ook voldoende tijd voor een mooie reis-ervaring. Gezien jouw situatie snap ik dat je van zo'n reis het uiterste eruit wilt halen - Drie weken vliegen immers zo voorbij.
Verder hoop ik echt dat er verbetering in je situatie komt. Al dan niet door reizen, misschien dat Fok!ers met vergelijkbare leefsituaties je kunnen helpen. De mensen in dit topic zijn sowieso al super behulpzaam bezig gelukkig.
Without new experiences, something inside of us sleeps. The sleeper must awaken.
Wat zou iemand dan realistisch gezien wel van ze moeten kunnen verwachten volgens jou?quote:
Verwacht je misschien wonderen van de ggz terwijl het geen wonderdokters zijn?
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
probeer eens ayahuasca, schijnt bij veel mensen te helpen. beter dan therapie en medicijnen.quote:
Goed bedoelde reacties, maar dit stadium ben ik allang voorbij. Op de reguliere weg ga ik mijn problemen niet oplossen. Dat heb ik allang geprobeerd, op allerlei manieren: alleen, met de huisarts, psychologen, door nieuwe hobby's te proberen, door in teamverband dingen te doen. Dit hoeven we dan ook niet meer te bespreken, want dat is allerlei andere topics al gedaan.
Hier heb ik goede dingen over gehoord. Na een snelle google-search vind ik al dat er aanstaande zaterdag een ceremonie plaatsvind in omgeving Groningen. Het roer omgooien, TS?quote:
probeer eens ayahuasca, schijnt bij veel mensen te helpen. beter dan therapie en medicijnen.
Dit is een leuke spontane buitenkans voor je.-------
Update: Dit heeft mijn interesse gewekt - Ik ga zelf ook eens kijken om mee te doen aan zo'n ceremonie.
Without new experiences, something inside of us sleeps. The sleeper must awaken.
Niet dat zij de boel voor je oplossen, maar dat je zelf zoekt naar je eigen oplossingen (ergo: dat je zelf bepaalt wat je zou willen) en dat zij je helpen en ondersteunen als je het even niet meer weet (omdat ze weten welke valkuilen en hindernissen je tegenkomt die je van je doel afhouden)quote:
[..]
Wat zou iemand dan realistisch gezien wel van ze moeten kunnen verwachten volgens jou?
En oplossing /doel zijn geen concrete dingen zoals een reis, dat maar juist dat verlangen wat eronder ligt. Bijvoorbeeld hier: zingeving.
[ Bericht 2% gewijzigd door Postbus100 op 09-08-2018 09:59:39 ]
Somebody that I used to know
Hierbij moet ik wel toevoegen een reis je ook kan helpen met het ontdekken van je persoonlijk onderliggend verlangen.quote:
En oplossing /doel zijn geen concrete dingen zoals een reis, dat maar juist dat verlangen wat eronder ligt. Bijvoorbeeld hier: zingeving.
Without new experiences, something inside of us sleeps. The sleeper must awaken.
Absoluut. Maar ik zie reizen dan ook als een middel, niet als een doel. Dus is het handig om te bedenken wat je met een reis wilt bereiken /waarom je de reis wilt maken. Dat maakt het een stuk leuker /concreter om op reis te gaan.quote:
[..]
Hierbij moet ik wel toevoegen een reis je ook kan helpen met het ontdekken van je persoonlijk onderliggend verlangen.
Edit : net als wonen, werken en andere zaken. Allemaal middelen om je doelen te bereiken.
[ Bericht 6% gewijzigd door Postbus100 op 09-08-2018 10:16:24 ]
Somebody that I used to know
ik ga het binnenkort ook doen. het is wel belangrijk dat je het bij mensen doet die er veel ervaring mee hebben. al is dat moeilijk te beoordelen soms.quote:
[..]
Hier heb ik goede dingen over gehoord. Na een snelle google-search vind ik al dat er aanstaande zaterdag een ceremonie plaatsvind in omgeving Groningen. Het roer omgooien, TS?
-------
Update: Dit heeft mijn interesse gewekt - Ik ga zelf ook eens kijken om mee te doen aan zo'n ceremonie.
Couldn't agree more.quote:
Absoluut. Maar ik zie reizen dan ook als een middel, niet als een doel. Dus is het handig om te bedenken wat je met een reis wilt bereiken /waarom je de reis wilt maken. Dat maakt het een stuk leuker /concreter om op reis te gaan.
Gaaf zeg. Al weleens eerder gedaan?quote:
ik ga het binnenkort ook doen. het is wel belangrijk dat je het bij mensen doet die er veel ervaring mee hebben. al is dat moeilijk te beoordelen soms.
Without new experiences, something inside of us sleeps. The sleeper must awaken.
neequote:
[..]
Couldn't agree more.
[..]
Gaaf zeg. Al weleens eerder gedaan?
Haha ben je serieus? Als er dingen zijn die iemand van een doel afhouden, dan weet diegene meestal zelf ook wel welke dingen dat dan zijn. Artsen zijn er om ziektes op te lossen of eerlijk toe te geven dat het oplossen van deze ziekte teveel gevraagd is van hun capaciteiten, als jij van mening bent dat psychische problemen geen ziektes mogen heten stel dan de makers van de dsm verantwoordelijk en niet mensen als ts of ik.quote:
Niet dat zij de boel voor je oplossen, maar dat je zelf zoekt naar je eigen oplossingen (ergo: dat je zelf bepaalt wat je zou willen) en dat zij je helpen en ondersteunen als je het even niet meer weet (omdat ze weten welke valkuilen en hindernissen je tegenkomt die je van je doel afhouden)
En oplossing /doel zijn geen concrete dingen zoals een reis, dat maar juist dat verlangen wat eronder ligt. Bijvoorbeeld hier: zingeving.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Zeg ik dat psychische problemen geen ziektes mogen heten?quote:
[..]
Haha ben je serieus? Als er dingen zijn die iemand van een doel afhouden, dan weet diegene meestal zelf ook wel welke dingen dat dan zijn. Artsen zijn er om ziektes op te lossen of eerlijk toe te geven dat het oplossen van deze ziekte teveel gevraagd is van hun capaciteiten, als jij van mening bent dat psychische problemen geen ziektes mogen heten stel dan de makers van de dsm verantwoordelijk en niet mensen als ts of ik.
Somebody that I used to know
Nee, maar wel dat iemand ze zelf op moet lossen. Een lichamelijke ziekte die je hebt opgelopen ondanks dat je gezond leeft hoef je ook niet zelf op te lossen. Zelfs als je jehova's getuige bent moet God het voor jou oplossen of niet. Dus daarom beweer je alsnog indirect dat het geen ziekten zijn.quote:
Zeg ik dat psychische problemen geen ziektes mogen heten?
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
De ziekte hoef je niet op te lossen. Sterker nog, die kan je niet oplossen. Daar heb je een dokter bij nodig om te genezen. Maar de problemen die door die ziekte ontstaan, en die ermee gepaard gaan, die kan de dokter niet voor je oplossen. Daar zal je echt zelf mee aan de bak moeten. En daar kan je hulp bij gebruiken. Dat is wat ik zeg.quote:
[..]
Nee, maar wel dat iemand ze zelf op moet lossen. Een lichamelijke ziekte die je hebt opgelopen ondanks dat je gezond leeft hoef je ook niet zelf op te lossen. Zelfs als je jehova's getuige bent moet God het voor jou oplossen of niet. Dus daarom beweer je alsnog indirect dat het geen ziekten zijn.
Edit : je bent niet je ziekte. Als je een gebroken been hebt, moet de dokter hem rechtzetten zodat het kan genezen. De dokter zal je ook vertellen dat je moet revalideren. De dokter zal je ook vertellen hoe je het beste kan revalideren. Maar het revalideren zelf, de rondjes lopen, het aansterken van je spieren, dat kan de dokter niet. Dat zul je zelf moeten doen.
Somebody that I used to know
Dat is het punt, heb je de post wel gelezen? De ziekte wordt niet genezen. Er wordt direct overgegaan op de revalidatie.quote:
De ziekte hoef je niet op te lossen. Sterker nog, die kan je niet oplossen. Daar heb je een dokter bij nodig om te genezen. Maar de problemen die door die ziekte ontstaan, en die ermee gepaard gaan, die kan de dokter niet voor je oplossen. Daar zal je echt zelf mee aan de bak moeten. En daar kan je hulp bij gebruiken. Dat is wat ik zeg.
Edit : je bent niet je ziekte. Als je een gebroken been hebt, moet de dokter hem rechtzetten zodat het kan genezen. De dokter zal je ook vertellen dat je moet revalideren. De dokter zal je ook vertellen hoe je het beste kan revalideren. Maar het revalideren zelf, de rondjes lopen, het aansterken van je spieren, dat kan de dokter niet. Dat zul je zelf moeten doen.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Ik zie het niet perse zitten om weken lang door en of andere woestijn in m'n eentje te fietsen, dat zou ik liever samen met iemand doen. Het zelfde geldt voor een lange wandeltocht e.d. Alleen is wel erg eenzaam en ik zou het simpelweg ook gewoon eng vinden op sommige momenten. Tijdens backpacken ontmoet je veel mensen met wie je een dag of meerdere dagen optrekt, dat vind ik prima. Langer met iemand wat doen ook. Gewoon iemand met wie het klikt en met wie je wat kan delen en dus ook voor het praktische aspect.quote:
[..]
Jij.
[..]
Dat snap ik heel goed. Ik zeg ook niet dat ik gelijk heb en jij niet en dat je er zomaar zo in zit zonder dat je iets geprobeerd hebt. Ik kan alleen wel goed herkennen wanneer iemand in de overlevingsstand zit psychisch gezien en dan alleen nog maar aan tijdelijke, snelle verlichting kan denken.
Misschien heb je ook wel gelijk en kom jij vanuit die verlichting in een andere staat waardoor je meer rust en overzicht krijgt bij het beslissen van en wat nu.
Wat me ook opvalt aan jouw verhaal, is dat je meerdere keren aangeeft dat je graag/liever samen met iemand iets onderneemt maar dat het je aan de andere kant ook om het even lijkt wie dat "slot" dan in mag vullen. ("En dat hoeft niet perse de helemaal dezelfde persoon te zijn, maar dat kunnen ook wisselende personen zijn.").
Ik weet dat het zou moeten, maar het lukt me niet. Ik heb wel wat dingen geprobeerd, maar eigenlijk ook te weinig. Bijvoorbeeld een tijdje gevoetbald, maar dat leverde ook geen sociale contacten op, buiten het voetballen eens per week. Team viel na een tijdje uit elkaar en daarna niemand meer gesproken. Tijdje terug oud-huisgenoot uitgenodigd, die is langs geweest, maar ook daaruit volgt geen echt langdurig contact. Zelfde geldt voor oud-collega's waar een hele goede band mee was, maar dat bloedt allemaal gewoon dood. Hooguit één of twee keer per zie ik een enkeling nog eens. Iedereen heeft heel erg z'n eigen leven, waar ik gewoon niet tussen kom.quote:Mijn tip voor de lange termijn: ga werken aan meer sociaal netwerk. Gaat jaren duren waarschijnlijk. Of het nu via de lokale kantklosvereniging is of in een black metalband, probeer een omgeving te creëren waarin je erbij hoort, waar je misschien iemand of iemanden ontmoet om samen dingen te doen, mensen die je niet koud laten en jij hen niet.
Ja het is een beetje iets dat ik al keren heb geprobeerd, waarvan ik me alle keren alleen maar slechter ging voelen (!) tegen iets dat in ieder geval tijdelijk wat verlichting geeft. De kans op permanente verbetering via psychologen is wat mij betreft nul. Ik geloof daar niet meer in.quote:Bovenstaande staat los van mijn advies om toch opnieuw hulp te zoeken. Als ik moest kiezen tussen hoge kosten voor een reis of hoge kosten voor een therapie dan zou ik de reis uitstellen omdat die tijdelijk verlicht en de ander kans geeft op meer permanente verbetering. Maar dat ben ik en ik zit niet in jouw situatie.
Al eens gedaan dus. Prima ervaring, maar dan wordt het hoogst haalbare eens in de twee jaar een maand of drie onbetaald verlof nemen en de rest er zo bij zitten als nu.quote:Op donderdag 9 augustus 2018 07:48 schreef -mosrednA het volgende:
Onbetaald verlof misschien een idee?
Ik verwacht niet veel, maar in ieder geval iets. Alle keren begon ik me na een sessie of 15-20 af te vragen wanneer we iets zouden gaan doen. Altijd maar lijstjes bijhouden van wat ik doe, hoe ik me voel en die dan bespreken. Ik heb nooit het idee gehad dat ik ook maar iets van een behandeling heb gehad. Muv de laatste keer ook nooit een diagnose. Nooit oefeningen of het idee dat ik iets praktisch moest om mezelf te verandering. Hooguit wat ademhalingsoefeningen om te ontspannen.quote:
Verwacht je misschien wonderen van de ggz terwijl het geen wonderdokters zijn?
De laatste keer heb ik ook op een gegeven moment maar gevraagd wat het plan verder was en aangegeven dat ik nog niet het idee had dat ik echt geholpen was. Daarop zei de therapeut dat ik eigenlijk wel gelijk had en we misschien maar naar iets anders moesten gaan kijken. Dat was dan iets wat weer niet bij die praktijk kon.
Korte vakantie doe ik ook en blijf ik ook gewoon doen. Chili inmiddels al gehad. Alleen gaan die korte vakanties niet echt een oplossing vormen. Bovendien vind ik het steeds ingewikkelder worden naar mate ik ouder wordt. Nu ben ik nog jong genoeg om in hostels te slapen en daar anderen veelal jongeren tussen de 20 en 35 te ontmoeten. Over enkele jaren ga ik me daar ook te oud voor voelen. Dan zou ik niet weten hoe ik dan op vakantie moet.quote:
Heftig topic. Ik heb alles door zitten lezen en ben ontzettend blij hoe behulpzaam en serieus iedereen reageert. Zelf kan ik niet helpen met het probleem qua psychiaters en de vele trajecten die je hebt gevolgd. Echter hoop ik toch mijn steentje bij te kunnen dragen.
Je hebt het over reizen, het roer omgooien en een terugkerend probleem waarbij je deze levenservaringen met iemand wilt delen. Ten eerste hoeft reizen echt niet hand in hand te gaan met het roer omgooien. Het Himalaya-gebergte zag ik voorbij komen in èèn van je reacties. Om nu je huis te verkopen en je baan op te zeggen voor zo'n tocht, dat kan een erg grote en onrealistische stap zijn. Zelf zou ik ook niet voor zoiets gaan. Hoe lang kan je vakantie opnemen? Een indrukwekkende 10-daagse hike in het Himalaya-gebergte is binnen no-time geboekt. Neem 2 à 3 weken vakantie en je bent klaar om te vertrekken! Dit hoeven geen dromen te zijn die je misschien 'later' ooit zal meemaken. Afhankelijk van het seizoen kan je eind deze maand nog op een droombestemming zitten. Chili kwam ook in je lijstje voor, zag ik.
De volgende stap heb ik ook al gezet; een aantal maanden onbetaald verlof en dan een paar maanden zelf op reis. Een volgende stap zou dus kunnen zijn; huis verkopen, baan opzeggen en voor onbepaalde tijd gaan. Ik zou niet zou goed een kleinere stap weten op dit moment. Langer met onbetaald verlof reizen, zonder m'n huis te verkopen zit er niet in.
Bedankt voor je advies. Langere tijd alleen gaan reizen heb ik dus al ervaring mee. Maar dus wel op zo'n manier dat ik ter plekke mensen tegenkom, waar mee ik iets kan doen. Een keer een dag alleen een hike doen vind ik ook niet erg. Ik doelde vooral op bijvoorbeeld een fietstocht van hier naar ZO Azie maken. Dat zou ik niet graag alleen doen, want dan ben je wel heel erg veel tijd alleen. Ik zou het wel leuk vinden om dat met iemand te doen, of mensen die hebben die stukken mee zouden gaan.quote:Daarnaast wil je deze ervaringen met iemand kunnen delen. Een van de kanten die je op kan gaan is het posten van een oproep in het FOK!-Reisforum of een ander Nederlands reisforum - Bijvoorbeeld AroundtheGlobe.nl. Laat mensen weten waar je naartoe gaat en in welke maand, grote kans dat er iemand met je meewilt. Deze persoon kan je ook van tevoren helpen met andere reistips, gezien de ervaringen wat nieuw en overweldigend kunnen zijn. Ik kan je uit ervaring vertellen dat je de mooiste vriendschappen opbouwt tijdens het reizen.
Wat laagdrempeliger, maar effectiever, is een georganiseerde groepsreis. Dit hoeft niet in een seniorenbus te zijn, zeker als je een gebied als de Himalaya boekt. Je reist met een gezelschap van jouw leeftijd, het merendeel ook in zijn eentje. De perfecte setting om mensen te leren kennen voor tijdens deze reis - en toekomstige. Nogmaals, zo'n reis kan je binnen no-time boeken, het is allemaal niet ingewikkeld.
Ik hoop dat zo'n soort reis ook echt is wat je zoekt en je helpt met je droom om het roer om te gooien en oprechte vriendschappen op te bouwen. Zoniet, je bent binnen een paar weken weer terug thuis. Geen sprake van extreme acties zoals je werk opzeggen of je huis te verkopen. Zoals -mosrednA hierboven al aangeeft, onbetaald verlof is ook een mogelijkheid. Echter heb je binnen 2 à 3 weken ook voldoende tijd voor een mooie reis-ervaring. Gezien jouw situatie snap ik dat je van zo'n reis het uiterste eruit wilt halen - Drie weken vliegen immers zo voorbij.
Verder hoop ik echt dat er verbetering in je situatie komt. Al dan niet door reizen, misschien dat Fok!ers met vergelijkbare leefsituaties je kunnen helpen. De mensen in dit topic zijn sowieso al super behulpzaam bezig gelukkig.
Ga ik zo eens op zoeken, nog nooit van gehoord.quote:
[..]
probeer eens ayahuasca, schijnt bij veel mensen te helpen. beter dan therapie en medicijnen.
Met wonen en werken heb ik momenteel totaal geen doel. Tijdens school, studie en het eerste deel van m'n werkende carrière had ik wel een doel. Eerst was dat school en studie afmaken, toen een huis kopen. Dat is nu gebeurd. Wat is dan de volgende stap? Pensioen is nog 40 jaar weg. Huis afbetalen? Duurt ook nog jaren en af en toe een stukje hypotheek aflossen voelt een uurtje goed, maar dat maakt me ook niet echt gelukkig. Ik weet niet wat bij anderen het doel is. Wellicht kinderen opvoeden of zo?quote:
[..]
Absoluut. Maar ik zie reizen dan ook als een middel, niet als een doel. Dus is het handig om te bedenken wat je met een reis wilt bereiken /waarom je de reis wilt maken. Dat maakt het een stuk leuker /concreter om op reis te gaan.
Edit : net als wonen, werken en andere zaken. Allemaal middelen om je doelen te bereiken.
Met reizen is het makkelijker een doel te zetten voor een x aantal weken of maanden in de toekomst. Vorige keer heb ik van te voren bedacht waar ik heel wilde en dat heb ik gedaan. Niet alles helemaal ingevuld, maar wel een globaal plan wat ik zo heb uitgevoerd. Het is gewoon heel makkelijk om een doel als van A naar B te zetten en dat uit te voeren. Met het gewone leven heb ik dat totaal niet.
Dan moet de dokter - de psycholoog/psychiater/therapeut in dit geval - wel zeggen wat ik wel moet doen en wat ik niet moet doen. Ik heb nog nooit instructie, tips of uitleg gehad. Alleen eindeloze ondervragingen of lijstjes die ik moest bijhouden. Alsof je bij de dokter komt met een gebroken been, waarbij de dokter voor de 15e keer op rij naar je hart en je longen gaat luisteren en je ogen test.quote:
[..]
De ziekte hoef je niet op te lossen. Sterker nog, die kan je niet oplossen. Daar heb je een dokter bij nodig om te genezen. Maar de problemen die door die ziekte ontstaan, en die ermee gepaard gaan, die kan de dokter niet voor je oplossen. Daar zal je echt zelf mee aan de bak moeten. En daar kan je hulp bij gebruiken. Dat is wat ik zeg.
Edit : je bent niet je ziekte. Als je een gebroken been hebt, moet de dokter hem rechtzetten zodat het kan genezen. De dokter zal je ook vertellen dat je moet revalideren. De dokter zal je ook vertellen hoe je het beste kan revalideren. Maar het revalideren zelf, de rondjes lopen, het aansterken van je spieren, dat kan de dokter niet. Dat zul je zelf moeten doen.
Ik heb zelf ook last gehad van dysthymie. Ik begrijp je gevoel wel en het is inderdaad echt niet zo eenvoudig als 'bedenk je dat anderen het slechter hebben'. Jammer genoeg heb ik niet echt tips voor je, wat voor mij werkt hoeft voor jou niet te werken natuurlijk.
Bij mij heeft therapie wel geholpen (met name voor een fobie) en verder probeer ik mezelf niet te moeilijk te maken. Ik werk bijvoorbeeld niet fulltime (moet maar net in je mogelijkheden liggen natuurlijk), ik heb net een opleiding afgerond die onder mijn niveau ligt (maar die wel opleidt tot een leuk beroep), ik houd me vooral bezig met dingen die ik wel leuk vind. Maar die moet je natuurlijk wel kunnen vinden.
Je werkt veel en in het weekend heb je last van hoofdpijn. Is het een idee om minder te gaan werken? Misschien leidt dat tot minder weekendhoofdpijn en kun je je vrije tijd ook echt benutten. Ga een keer zwemmen, een keer naar de bioscoop, een keer naar het strand.. Spreekt dat je misschien aan?
Bij mij heeft therapie wel geholpen (met name voor een fobie) en verder probeer ik mezelf niet te moeilijk te maken. Ik werk bijvoorbeeld niet fulltime (moet maar net in je mogelijkheden liggen natuurlijk), ik heb net een opleiding afgerond die onder mijn niveau ligt (maar die wel opleidt tot een leuk beroep), ik houd me vooral bezig met dingen die ik wel leuk vind. Maar die moet je natuurlijk wel kunnen vinden.
Je werkt veel en in het weekend heb je last van hoofdpijn. Is het een idee om minder te gaan werken? Misschien leidt dat tot minder weekendhoofdpijn en kun je je vrije tijd ook echt benutten. Ga een keer zwemmen, een keer naar de bioscoop, een keer naar het strand.. Spreekt dat je misschien aan?
Inmiddels werk ik al een stuk minder, nu gewoon 40 uur per week bij een bedrijf waar mensen ook niet echt een minuut langer werken dan nodig en totaal niet hard. Ik heb het gevoel ik dat ik nog geen kwart doe van wat ik vroeger deed. Die hoofdpijn blijft. Vooral die in het weekend. Doordeweeks is het wel wat minder, dat lijkt toch een beetje door druk te komen.quote:
Ik heb zelf ook last gehad van dysthymie. Ik begrijp je gevoel wel en het is inderdaad echt niet zo eenvoudig als 'bedenk je dat anderen het slechter hebben'. Jammer genoeg heb ik niet echt tips voor je, wat voor mij werkt hoeft voor jou niet te werken natuurlijk.
Bij mij heeft therapie wel geholpen (met name voor een fobie) en verder probeer ik mezelf niet te moeilijk te maken. Ik werk bijvoorbeeld niet fulltime (moet maar net in je mogelijkheden liggen natuurlijk), ik heb net een opleiding afgerond die onder mijn niveau ligt (maar die wel opleidt tot een leuk beroep), ik houd me vooral bezig met dingen die ik wel leuk vind. Maar die moet je natuurlijk wel kunnen vinden.
Je werkt veel en in het weekend heb je last van hoofdpijn. Is het een idee om minder te gaan werken? Misschien leidt dat tot minder weekendhoofdpijn en kun je je vrije tijd ook echt benutten. Ga een keer zwemmen, een keer naar de bioscoop, een keer naar het strand.. Spreekt dat je misschien aan?
Ik functioneer op werk en vroeger op studie wel goed. Aan de ene kant fijn, maar aan de andere kant lijkt het daardoor alsof mensen niet de noodzaak zien van mijn problemen.
Goed te horen dat je wel dingen doet die je leuk vindt. Is je dysthymie helemaal weeg (je schrijft gehad). Ik heb het idee dat dat er gewoon is en er altijd zal zijn. Als een soort basis gemoedstoestand.
Ik doe te weinig leuke dingen in m'n vrije tijd en wat ik doe, voelt vaak als een verplichting. Strand ga ik weleens heen. Dan fiets ik heen en weer en blijf daar 1 of 2 uurtjes. Toch haal ik daar niet veel plezier uit. Vaak doe ik het dan omdat ik wat moet bewegen en omdat ik van het mooie weer moet genieten.
Ik vind 40 uur + reistijd nog steeds wel veel hoor, ook al is het de norm. Klinkt echt alsof je hoofdpijn komt wanneer je eindelijk wat rust krijgt. Misschien als je jezelf wat meer rust gunt, dat het in het weekend minder naar buiten komt (misschien eens een woensdag vrij?).quote:
[..]
Inmiddels werk ik al een stuk minder, nu gewoon 40 uur per week bij een bedrijf waar mensen ook niet echt een minuut langer werken dan nodig en totaal niet hard. Ik heb het gevoel ik dat ik nog geen kwart doe van wat ik vroeger deed. Die hoofdpijn blijft. Vooral die in het weekend. Doordeweeks is het wel wat minder, dat lijkt toch een beetje door druk te komen.
Ik functioneer op werk en vroeger op studie wel goed. Aan de ene kant fijn, maar aan de andere kant lijkt het daardoor alsof mensen niet de noodzaak zien van mijn problemen.
Goed te horen dat je wel dingen doet die je leuk vindt. Is je dysthymie helemaal weeg (je schrijft gehad). Ik heb het idee dat dat er gewoon is en er altijd zal zijn. Als een soort basis gemoedstoestand.
Ik doe te weinig leuke dingen in m'n vrije tijd en wat ik doe, voelt vaak als een verplichting. Strand ga ik weleens heen. Dan fiets ik heen en weer en blijf daar 1 of 2 uurtjes. Toch haal ik daar niet veel plezier uit. Vaak doe ik het dan omdat ik wat moet bewegen en omdat ik van het mooie weer moet genieten.
Mensen hebben sowieso weinig begrip voor onzichtbare aandoeningen en het moet al helemaal niet lang duren. Vaak genoeg gehoord dat mijn issues wel over zouden gaan met vitamine D
veel mensen begrijpen het gewoon niet, maar dat geldt ook voor migraine of pms of astma. Je moet doen wat jij denkt dat goed is en gewoon daar de tijd voor nemen, of een ander dat nou begrijpt of niet. Ik geloof trouwens niet dat het echt overgaat, ik denk dat het altijd een zwakke plek zal blijven en dat je er echt alert op moet zijn om te voorkomen dat het je leven beheerst. Daarom let ik heel erg op m'n mentale welzijn en so far, so good.
Door je reis weet je nu dat het in ieder geval mogelijk is voor jou om gelukkig te zijn (en dat hoofdpijn ook weg kan gaan), dat is al een begin. Ik denk echt dat het weg kan gaan en dat iemand er dan geen last meer van heeft, maar dat het ook heel gauw terug kan zijn als je er niet aan blijft werken. Ik ben nu echt gelukkig, maar ik ben me er wel van bewust dat het gauw om kan slaan. Dus ja, ik denk dat het zo goed als weg kan zijn maar dat het altijd een zwakke plek blijft.
Het rotte is: je zou een miljoen kunnen winnen en nog steeds ongelukkig zijn. Het zit voor een deel in je hoofd en dat los je niet op met wat leuks doen of chocola eten, maar dat wil niet zeggen dat het nooit beter wordt. Maar het is imo een proces, op de goede momenten uitvinden wat je helpt op de mindere momenten. En ook een beetje geluk hebben.
Dat alles als een verplichting voelt is echt vervelend ja. Als je er geen plezier uit haalt... Misschien iets kleiner proberen? Een taart bakken, of iets van lego bouwen, gamen, felgekleurde sokken aandoen, kaartspelletje met je vader, een wandelingetje tijdens de lunch, een huisdier nemen...? Geen idee of je daar het type voor bent, maar die kleine dingetjes zijn ook belangrijk. Ik hoop echt dat je er iets aan hebt, het is echt lastig
De dagelijkse sleur is ook niet de moeite waard om voor te leven. Na een aantal banen komt het besef dat werk nooit echt leuk gaat worden, en na verloop van tijd verlies je de hoop. Werken maakt ongelukkig en het is een verspilling van je leven.
Doorgaan, stoppen of alles compleet omgooien?
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |