Doorgaan, stoppen of alles compleet omgooien?

Wat voor werk doe je?

quote:

Verder heb ik ook nog eens heel veel last van hoofdpijn. Dat laatste is al zo sinds de basisschool. Eigenlijk ben ik er gewoon klaar mee.

Ik zou maar eens naar de dokter gaan als ik jou was..

Ten eerste, zijn er redenen waarom je zo ongelukkig en eenzaam bent? Zijn er persoonlijke gebrekken die je zelf hebt, waardoor je geen vrienden kan maken, relatie kan krijgen en geluk kan kennen?

Ten tweede, waarom kies je niet voor de gulden middenweg?

Je kan minder gaan werken, of een baan zoeken dat minder van je eist, en in je vrije tijd allerlei dingen ondernemen om je gelukkig te maken. Het is niet moeilijk om gelukkig te worden, zeker niet als je de financiele middelen ervoor hebt. Geluk draait om drie dingen, je moet je nuttig voelen, je moet sociale contacten hebben die om je geven en je moet een leuke bezigheid hebben.

Je kan jezelf prima aansluiten op een vereniging of iets waardoor je omringd bent door anderen en gewaardeerd voelt. Je kan gaan reizen in je vakantie tijden en aan allerlei projecten vastsluiten waardoor je goed actief bezig bent. Ik zou je baan houden en zorgen dat je genoeg financiele middelen hebt om vooruit te kunnen, vervolgens zou ik jezelf in een positie zetten waardoor je meer gelukkige dingen kan meemaken in het leven.

Wat weerhoudt je?

Heb je de andere optie al uitgeprobeerd? Om je problemen op te lossen en heb je al geprobeerd om je leven leuker te maken?

Geen vrienden, veel werk doordeweeks, het gewoonlijke in het weekend... Klinken mij niet als zaken waar niets aan gedaan kan worden.

Waarom niet nog een poging doen om je leven wel de moeite waard te laten zijn?

quote:

Op zondag 4 september 2016 21:04 schreef OngeschiktX het volgende:
Goed bedoelde reacties, maar dit stadium ben ik allang voorbij. Op de reguliere weg ga ik mijn problemen niet oplossen. Dat heb ik allang geprobeerd, op allerlei manieren: alleen, met de huisarts, psychologen, door nieuwe hobby's te proberen, door in teamverband dingen te doen. Dit hoeven we dan ook niet meer te bespreken, want dat is allerlei andere topics al gedaan.

Dus je wilt gaan reizen tot het einde. Wat hoop je daarmee te bereiken?

Ik geef er maar een "grappige" draai aan.

Jij hebt een zwaar ongeluk of een ernstige ziekte waar je van geneest nodig.

Als het leven je op de knieen krijgt is dat een uitgelezen kans om je leven structureel te veranderen.

(hopelijk vind je een betere manier, en overkomt het je niet, maar je snapt hopelijk de strekking van mijn opmerking)

Even kijken of ik de gedachtegang begrijp: je wil gaan reizen, maar bent bang dat je plezier in je leven gaat vinden. Dus misschien is het beter om er gelijk een eind te maken, want dan loop je niet het risico dat je het leven leuk gaat vinden. Zoiets?

Je zou eens kunnen beginnen met op je werk een half jaar vrij proberen te regelen om er tussen uit te gaan.
Dan kun je daarna altijd nog verder besluiten en ben je in ieder geval niet gelijk alles kwijt.

quote:

Op zondag 4 september 2016 21:15 schreef OngeschiktX het volgende:

[..]

Als ik soms beelden op tv zie of verhalen van anderen hoor of lees over reizen die ze hebben gemaakt, dan is het gevoel dat ik dat nog graag een keer zou doen. Er is niets anders waarbij ik dat gevoel ook heb.

Aan zo'n reis zou voor mij meer 'doel' aan zitten dan nu nog 40 jaar door te werken. In het laatste geval is m'n doel misschien het afbetalen van m'n huis of voldoende pensioen opbouwen. Dat zijn nou niet bepaald doelen waar ik een heel warm gevoel van krijg. Wat is jouw doel in het leven?

Op dit moment is mijn doel zoveel mogelijk mensen helpen, inclusief mezelf. Ik vind dat de maatschappij heel hard is, en daar moet iets in veranderen. De wereld is gewoon veel harder dan dat het moet zijn. Alles is een wedstrijd, waardoor een individu weinig geluk kan ervaren.

quote:

Op zondag 4 september 2016 21:15 schreef OngeschiktX het volgende:

[..]

Als ik soms beelden op tv zie of verhalen van anderen hoor of lees over reizen die ze hebben gemaakt, dan is het gevoel dat ik dat nog graag een keer zou doen. Er is niets anders waarbij ik dat gevoel ook heb.

Aan zo'n reis zou voor mij meer 'doel' aan zitten dan nu nog 40 jaar door te werken. In het laatste geval is m'n doel misschien het afbetalen van m'n huis of voldoende pensioen opbouwen. Dat zijn nou niet bepaald doelen waar ik een heel warm gevoel van krijg. Wat is jouw doel in het leven?

Het is misschien ook een betere doel, het leven ervaren in plaats van werken totdat je dood gaat. Je kan altijd na het reizen als je alles hebt ervaren wat je wilt ervaren kunnen kiezen om door te werken. Ik zou het gewoon doen als ik jou was.

Je bent bang dat als je gaat reizen het zo goed bevalt, dat je er geen einde meer aan wil maken...? Dus de vermeende uitweg van de problemen die je al tijden ervaart blokeer je door de mogelijke beren op de weg die daardoor opduiken?

Ik zou die beren op de weg lekker in Canada gaan ervaren en dingen opduiken zou ik op de Cariben gaan doen. Kortom, wegwezen! Misschien ontdek je wel dat je een van het leven genietende Braziliaan bent, geboren in het lichaam van een ongelukkige Nederlander. En als het allemaal toch kut met peren blijkt, kun je altijd nog gaan wandelen in Panama.

quote:

Op zondag 4 september 2016 21:21 schreef OngeschiktX het volgende:

[..]

Zou zo'n reis dan niet die betere manier zijn? Ik kan nu op zoiets gaan zitten wachten en hopen (ja serieus er zijn momenten dat ik dat heb gedaan), maar de laatste jaren is dat niet gebeurd en er geen enkele garantie dat het überhaupt gaat gebeuren.

Ik bedoel meer, dat je die beslissing dan veel sneller/ makkelijker gaat maken en ziet dat een huis afbetalen of pensioen volmaken ook niet alles is.

Als je dan terugkomt ga je toch gewoon weer werken? En als het dan kut is kan je er altijd nog een eind aan maken. Niet dat ik dat adviseer. Maar ga lekker reizen.

Ik denk dat het probleem vooral geen vrienden hebben is. Misschien heb je straks na het reizen heel veel vrienden.

quote:

Op zondag 4 september 2016 23:54 schreef Desmosedici het volgende:
Ik denk dat het probleem vooral geen vrienden hebben is. Misschien heb je straks na het reizen heel veel vrienden.

Denk eerder een speciaal persoon in zijn leven.

Wat voor werk doe je eigenlijk? Als je iets doet waar veel vraag naar is, is het makkelijker om je werk op te zeggen, omdat je daarna toch wel weer wat vindt.

Ik zou er sowieso geen eind aan maken, dan weet je zeker dat er niets leuks meer gebeurt.

Hoe zou je dat dan willen doen? Gruwel je niet van het idee dat je onder een trein ligt en je alleen verminkt raakt? Of dat de medicijnen je niet doden, maar je darmen wel flink beschadigen.

quote:

Op zondag 4 september 2016 21:21 schreef OngeschiktX het volgende:

[..]

Zou zo'n reis dan niet die betere manier zijn? Ik kan nu op zoiets gaan zitten wachten en hopen (ja serieus er zijn momenten dat ik dat heb gedaan), maar de laatste jaren is dat niet gebeurd en er geen enkele garantie dat het überhaupt gaat gebeuren.

Als je in de knoop ligt met jezelf is een wereldreis wel het laatste wat je moet doen. Dan heb je namelijk maar één reisgenoot en dat ben jijzelf; je weet wel; diegene waarmee je in de knoop ligt.

De problemen die je noemt veroorzaak je zelf. Waarom zou het op reis met jezelf dan beter gaan?
Voorbeeld: Als jij nu al geen contacten kunt leggen door op een terrasje te gaan zitten of naar een kroeg te gaan... Waarom zou je dat dan wel kunnen in bv Australië? Zit je dus nog steeds alleen maar dan zonder die collegae op je werk als je thuis was gebleven. Regen in de drup dus.

quote:

Op zondag 4 september 2016 21:04 schreef OngeschiktX het volgende:
Goed bedoelde reacties, maar dit stadium ben ik allang voorbij. Op de reguliere weg ga ik mijn problemen niet oplossen. Dat heb ik allang geprobeerd, op allerlei manieren: alleen, met de huisarts, psychologen, door nieuwe hobby's te proberen, door in teamverband dingen te doen. Dit hoeven we dan ook niet meer te bespreken, want dat is allerlei andere topics al gedaan.

Ik zou gewoon gaan reizen als ik jou was. Je hebt toch niks te verliezen.

Als je nergens plezier in hebt, waarom zou je backpacken dan wel leuk vinden?

quote:

Op maandag 5 september 2016 07:54 schreef Ouder1 het volgende:

[..]

Als je in de knoop ligt met jezelf is een wereldreis wel het laatste wat je moet doen. Dan heb je namelijk maar één reisgenoot en dat ben jijzelf; je weet wel; diegene waarmee je in de knoop ligt.

De problemen die je noemt veroorzaak je zelf. Waarom zou het op reis met jezelf dan beter gaan?
Voorbeeld: Als jij nu al geen contacten kunt leggen door op een terrasje te gaan zitten of naar een kroeg te gaan... Waarom zou je dat dan wel kunnen in bv Australië? Zit je dus nog steeds alleen maar dan zonder die collegae op je werk als je thuis was gebleven. Regen in de drup dus.

Lijkt me niet dat hij op reis gaat om contacten op te doen, maar om nieuwe plekken te zien en ervaringen op te doen.

quote:

Op zondag 4 september 2016 20:37 schreef OngeschiktX het volgende:
Stel dat ik er toch vanaf zie om er een eind aan te maken zodra ik klaar ben met reizen. Dan heb ik opeens niets meer: geen huis, geen werk, geen geld. Ik vraag me af hoe makkelijk het is om dan toch weer iets op te bouwen.

Niet zo moeilijk, hoor.

Je komt terug, huurt tijdelijk iets en je zoekt een baan en (afgaande op je verhaal) kan die waarschijnlijk ook wel vinden. Met je eerste salarisstrook neem je een hypotheek en koopt een huis.

Je doet net alsof je "vast" zit, maar dat zit toch echt in je hoofd hoor.

Talloze mensen nemen een sabbatical year, en verkopen alles. En nog veel meer mensen zijn ZZP'er en hebben hooguit een paar maanden levenskosten op de bank.

Je zit vastgeroest, en je moet er gewoon eventjes uit.

quote:

Op maandag 5 september 2016 07:54 schreef Ouder1 het volgende:

[..]

Als je in de knoop ligt met jezelf is een wereldreis wel het laatste wat je moet doen. Dan heb je namelijk maar één reisgenoot en dat ben jijzelf; je weet wel; diegene waarmee je in de knoop ligt.

De problemen die je noemt veroorzaak je zelf. Waarom zou het op reis met jezelf dan beter gaan?
Voorbeeld: Als jij nu al geen contacten kunt leggen door op een terrasje te gaan zitten of naar een kroeg te gaan... Waarom zou je dat dan wel kunnen in bv Australië? Zit je dus nog steeds alleen maar dan zonder die collegae op je werk als je thuis was gebleven. Regen in de drup dus.

Het kan twee kanten opgaan, ofwel hij leert met zichzelf omgaan. Of het wordt een enorme teleurstelling.

Overigens vind ik het zelf alleen op reis makkelijker om zonder peer pressure mijzelf te zijn en contact te leggen. Heb er veel van geleerd.

Ben het wel met je eens dat Ts zichzelf onder ogen moet zien Ipv zelfmedelijden hebben. De ouderwetse schop onder de eigen kont zou enorm helpen.

quote:

Op maandag 5 september 2016 09:20 schreef Spanky78 het volgende:
De ouderwetse schop onder de eigen kont zou enorm helpen.

Ik heb ook behoorlijk last gehad van somberheid en daar lang mee rondgelopen. En van al het advies dat ik heb gekregen, was de schop onder de kont opmerking echt de minst nuttige.

Het is het equivalent van "kop op", of "schouders eronder", of "even doorzetten": het geeft geen handvaten waarmee je aan de slag kunt.

quote:

Op maandag 5 september 2016 10:03 schreef Drug het volgende:
wat hielp wel?

Bij een therapeut langsgaan. Ik had er eentje die niet eindeloos wauwelde, maar best activerend werkte. Die zei dan: "oké, maar wat ga je er aan doen?"

stel jezelf gewon een realistisch levensdoel...

niet van die defaitistische 'apocalypse' drama's (die enkel in je fantasie bestaan) als 'een eind aan je leven maken' of 'alles verkopen en een wereldreis maken'...
maar gewoon iets 'normaal' en haalbaars;.. een bepaalde reisdoel dat je graag wilt zien, een bepaalde belevenis die je wilt ondergaan of activiteit die je wilt ondernemen...

in plaats van gelijk jarenlang te willen packpacken kun je ook bv een trekking-vakantie van twee weken boeken.
of bv bepaalde uitdagende sporten, een keertje bergbeklimmen of parachute-springen...

iets dat voor korte tijd je adrenaline level flink opstuwt en waarnaar je naartoe kunt leven en die je de gelegenheid bied juist dat moment te genieten.

Stop met te fantaseren over heel extreme en onhaalbare fantasieen, maar leef juist wel bepaalde reeele fantasieen uit, die je heel sterk bepaalde momenten laat genieten en je het gevoel geven iets te 'bereiken'

Je hebt een kutleven maar er staan in je OP toch wel een aantal dingen waar je iets mee kunt. Je noemt hardlopen en muziek maken. Dat zijn toch al twee hobby's die je verder zou kunnen uitbouwen. Hardlopen kun je in groepsverband doen. Tevens kun je bijvoorbeeld meehelpen sport evenementen te organiseren of iets dergelijks. Leer je weer wat mensen kennen. Daarnaast muziek maken: opent dat niet de mogelijkheid om bijvoorbeeld een band te beginnen? Of als je vindt dat je niet goed genoeg daarvoor bent dan heb je een leuk doel om naar te streven.

Wat betreft reizen: dat is iets waar ik persoonlijk veel plezier uit haal. Maar ik krijg tussen de regels door de indruk dat je vooral vriendschap mist in je leven. Op reis ontmoet je wel veel mensen maar over het algemeen zie je die daarna nooit meer terug (disclaimer: ik heb zelf wel diverse dates en een paar relaties eraan overgehouden met locals en reismeisjes dus het kan wel, maar als het daar om gaat zou ik eerst dichter bij huis kijken).

Maar goed, als je er echt niet uitkomt dan moet je inderdaad iets radicaals gaan doen want op deze manier doorgaan is zonde van je leven en dan heb je inderdaad weinig te verliezen. Je geeft aan dat die lange voettocht over de lengterichting door de Himalaya's je fascineert en dat je je baan zou willen opzeggen om ook zoiets zou willen doen.

Zo'n lange reis kan je perspectief op het leven inderdaad veranderen. Maar je geeft zelf ook al aan in de OP dat je bang bent dat je het dan opeens toch weer ziet zitten maar dan werkloos bent en blut. Het is inderdaad geen goed idee om gelijk het kind met het badwater weg te gooien.

Daarom zou ik beginnen met een minder radicale stap, bijvoorbeeld een kortere reis die evengoed veel impact heeft maar waarmee je niet meteen alle schepen achter je verbrandt. Dan kun je ook even testen of het inderdaad wel echt iets voor je is

Misschien heb je iets aan onderstaande reisverslagen (spoiler). Treks van 4-6 weken, dus daar hoef je niet meteen je baan en huis voor op te zeggen. Niet dat het direct radicaal je leven verandert maar in mijn geval heeft het wel weer nieuwe hobby's en interesses opgeleverd en ik denk er dagelijks met veel plezier aan terug. En dus ook een goede test om eerst zoiets te doen voordat je aan een veel langere zwaardere tocht begint.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Jezelf van kant maken kan altijd nog, maar dood in een kist liggen is volgens mij alleen maar nog meer sleur.

quote:

Op maandag 5 september 2016 09:43 schreef Hallmark het volgende:

[..]

Ik heb ook behoorlijk last gehad van somberheid en daar lang mee rondgelopen. En van al het advies dat ik heb gekregen, was de schop onder de kont opmerking echt de minst nuttige.

Het is het equivalent van "kop op", of "schouders eronder", of "even doorzetten": het geeft geen handvaten waarmee je aan de slag kunt.

En toch is het keihard waar. Als je zelf niets doet, gebeurt er niets en blijf je in je ellende hangen.

Je bent blijkbaar verstandig, mooi werk, geen geldzorgen en toch blijkbaar een depressieve ondertoon. Misschien toch best even langsgaan bij een psychiater. Mogelijk een latente depressie of een niet gekende bipolaire stoornis. Gewoon eens langsgaan, zo ben je zeker dat het niet zo is, en is het toch zo kan je veel ellende voorkomen.

quote:

Op zondag 4 september 2016 21:04 schreef OngeschiktX het volgende:
Goed bedoelde reacties, maar dit stadium ben ik allang voorbij. Op de reguliere weg ga ik mijn problemen niet oplossen. Dat heb ik allang geprobeerd, op allerlei manieren: alleen, met de huisarts, psychologen, door nieuwe hobby's te proberen, door in teamverband dingen te doen. Dit hoeven we dan ook niet meer te bespreken, want dat is allerlei andere topics al gedaan.

Voor een beter beeld en als er behoefte is om te vertellen: wat ligt ten grondslag dat je geen vrienden hebt, angsten hebt, in een sociale isolatie verkeerd en zelfmoordgedachtes hebt?

Aangezien je al onderzocht bent. 113 is je (online) hulplijn trouwens.

[ Bericht 1% gewijzigd door Yiwei op 05-09-2016 13:07:12 ]

Pleeg nooit zelfmoord vriend, daar ga je spijt van krijgen.

quote:

Op maandag 5 september 2016 11:11 schreef Drug het volgende:

[..]

oke nice. kun/wil je meer vertellen over wat je er uiteindelijk aan bent gaan doen?

Veel beter kunnen uitleggen wat ik qua emotie ervaarde. En ook veel minder in de slachtoffer-rol gaan zitten. Ik had een relatie die niet lekker liep, dus eerst heb ik daar wat aan proberen te doen. En toen ze niet mee wilde werken, heb ik die relatie verbroken. Dus door de feedback van die therapeute ben ik veel actie-gerichter gaan handelen.

quote:

Op maandag 5 september 2016 13:16 schreef Timeschanger het volgende:
Pleeg nooit zelfmoord vriend, daar ga je spijt van krijgen.

Nee hoor, daar krijg je geen spijt van.

Echter kun je imho wel beter eerst de andere opties uitmelken aangezien dat er geen weg terug is van een (geslaagde) zelfmoordactie.

Ga reizen, en ook al doe je het met het doel om aan het einde van je geld er een eind aan te maken is het misschien precies wat je nodig hebt om het niet te doen? En als je ergens tijdens de backpack het idee hebt of inspiratie hebt om het toch over een andere boeg te gooien dan heb je waarschijnlijk nog wel een zakcentje over en kan je dat geld gebruiken om die andere richting in te gaan. Ik zou me geen zorgen maken over een what if dat je geld op is en je de zin in het leven weer teruggevonden hebt, dat is het wel waard en zeker in Nederland kom je dan echt wel weer op je pootjes terecht met een beetje inzet, heb je ook nog een paar jaar aan interessante ervaringen erbij en wie weet heb je dan het licht gezien en wordt je gelukkig in één of andere hippie commune ergens in Azië.

quote:

Op maandag 5 september 2016 13:51 schreef jogy het volgende:
Ik zou me geen zorgen maken over een what if dat je geld op is en je de zin in het leven weer teruggevonden hebt, dat is het wel waard en zeker in Nederland kom je dan echt wel weer op je pootjes terecht met een beetje inzet

Dit.

Sterker nog, ik durf te wedden dat je ineens veel beter kunt relativeren qua zekerheden.

TS denkt nu dat 'ie veilig zit, maar dat is alleen maar omdat hij geen vergelijkingsmateriaal heeft. Zodra hij een beetje heeft rondgetrokken, dan realiseert hij zich dat half Zuid-Oost-Azie het prima redt op een tiende van zijn salaris. Dat geeft veerkracht.

quote:

Op maandag 5 september 2016 15:30 schreef Drug het volgende:

[..]

vet dat het je zo heeft geholpen

Het was nog een lekker wijf ook

Ach ik herken me hier echt in.

Als je het leven zo zat bent maar de angst om financiële zekerheden te verliezen hoogtij viert is er nog voldoende te redden.

Bekijk de situatie rationeel en bedenk wat jij een ander zou adviseren in dit scenario. Werk daar een plan van aanpak voor uit en ga het vervolgens gewoon doen.

Heel veel succes in ieder geval.

Hoe kan je zelfmoord als optie zien Er is zo veel leuks te doen op deze aardkloot. Ga desnoods putten slaan in een apenland ofzo

Je hebt nu alleen het standaard leventje in NL gehad. probeer iets gek en buiten je comfort zone

90% van de mensen die zeggen zelfmoord te willen plegen willen een ander leven.
Jij hebt alle tools in handen om dat andere leven te bereiken.

Je zou gek zijn om uit de "verveling/ sleur" te komen zulke drastische maatregelen te nemen.

Hoewel ik je eerlijkheid waardeer, er zijn heel veel mensen bij wie die gedachten opkomen en er stilletjes tussen uitknijpen.

Worden die gedachten echt te serieus, zoek hulp, je kan idd beter nog de boel verkopen en het leven een nieuwe impuls geven.