[Vuelta 2016] #14 Topshow

Wat een rare TT.

quote:

Op donderdag 1 september 2016 16:59 schreef Rellende_Rotscholier het volgende:
Fraile is aan het knechten voor Haas.

quote:

172. AUS HAAS Nathan 155 DIMENSION DATA 05h 28' 57'' + 57' 14''

Wat is er gebeurd?

quote:

Op donderdag 1 september 2016 19:10 schreef showtimer het volgende:

[..]

[..]

Wat is er gebeurd?

Nou dan was het dus duidelijk niet Haas. Sbaraaljie dan.

Valt me nu trouwens pas op dat er 57 minuten staat. Jezus. Dat moet zowat een record zijn.

quote:

Op donderdag 1 september 2016 18:54 schreef Rellende_Rotscholier het volgende:
Wat een rare TT.

Frank is gek geworden.

Lekkere laatste kilometer morgen. Op zo'n 400 meter voor de finish een mooi bochtje naar rechts:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

En dan op zo'n 200 meter nog een mooie rotonde:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

twitter:

3sdevenyns twitterde op donderdag 01-09-2016 om 18:21:28 Hi @inrng, guess it's an easy thing 2 do, insinuating things like this. What's your identity? I race 2 win. https://t.co/UP9RRb8I2D reageer retweet

quote:

Op donderdag 1 september 2016 20:02 schreef ZakaRosa het volgende:

twitter:

3sdevenyns twitterde op donderdag 01-09-2016 om 18:21:28 Hi @inrng, guess it's an easy thing 2 do, insinuating things like this. What's your identity? I race 2 win. https://t.co/UP9RRb8I2D reageer retweet

Het is maar goed dat bepaalde renners hier nooit komen.

Topshow
Walgelijke KUT Vuelta is het

quote:

Op donderdag 1 september 2016 19:12 schreef Rellende_Rotscholier het volgende:
Valt me nu trouwens pas op dat er 57 minuten staat. Jezus. Dat moet zowat een record zijn.

Hij is dan ook fuera de control.

Wat een gezeik hier zeg, elke dag weer. Keukeleire is best een leuke renner, mooi dat zo iemand ook eens etappe in een grote ronde kan winnen.

quote:

Op donderdag 1 september 2016 21:48 schreef Chiappucci het volgende:
Wat een gezeik hier zeg, elke dag weer. Keukeleire is best een leuke renner, mooi dat zo iemand ook eens etappe in een grote ronde kan winnen.

De laatste 20 kilometer waren ook gewoon leuk om te zien, niets mis mee. Maar omdat het in de Vuelta is is het ineens belangrijk of de grote namen winnen.

quote:

Op donderdag 1 september 2016 21:48 schreef Chiappucci het volgende:
Wat een gezeik hier zeg, elke dag weer. Keukeleire is best een leuke renner, mooi dat zo iemand ook eens etappe in een grote ronde kan winnen.

Keukeleire is wel een goede allroundrenner inderdaad

quote:

Op donderdag 1 september 2016 22:08 schreef Dale__Cooper het volgende:

[..]

Keukeleire is wel een goede allroundrenner inderdaad

Ik had 'm ook best een rit gegund in de Driedaagse van West-Vlaanderen, maar tijdens deze Vuelta hebben we al teveel van dit soort winnaars gehad. Doe maar niet meer.

quote:

Op donderdag 1 september 2016 21:48 schreef Chiappucci het volgende:
Wat een gezeik hier zeg, elke dag weer. Keukeleire is best een leuke renner, mooi dat zo iemand ook eens etappe in een grote ronde kan winnen.

De echte wielerliefhebber herkent men aan zijn verbitterd sarcasme, loller-samenstellingen en -smileys, dat weet toch iedereen? Een dag zonder één van die dingen is een dag niet geleefd.

quote:

Op donderdag 1 september 2016 22:27 schreef SaintOfKillers het volgende:

[..]

De echte wielerliefhebber herkent men aan zijn verbitterd sarcasme, loller-samenstellingen en -smileys, dat weet toch iedereen? Een dag zonder één van die dingen is een dag niet geleefd.

En oeverloos gezemel over een wielerpooltje (ook wel "het NK Cyclingquotes overnemen met één wissel en hopen dat die het goed doet" genoemd)

¤ 1.088.946

Etappe 13: Bilbao -Urdax-Dantxarinea, 213,4 km

Zelfs een rit naar het Baskenland kan deze Vuelta niet redden. De beelden waren mooi, de supporters op de afspraak, maar de renners maakten er weer niet echt een topshow van. Op de lastige beklimmingen van de Vivero gebeurde er vrij weinig. Een paar renners van de tweede en derde rij probeerden in de aanval te gaan, maar de grote favorieten roerden zich niet echt. Ja, Contador trok even 100 meter door. Dat was het dan wel. Daardoor leek Dries Devenyns op weg naar de overwinning. Hij viel al meteen bij de voet van Vivero aan en omdat er niet echt werd gereageerd reed hij een mooie voorsprong bij elkaar. Uiteindelijk werd er daarachter toch nog hard gereden om hem terug te halen. Omdat men op de Vivero niet verschrikkelijk hard reed zaten er nog wat rappe jongens bij, waardoor er genoeg reden was voor sommige ploegen om nog een mannetje op kop te zetten. In de slotkilometers waren er nog wel wat aanvallen, maar het zou toch op een sprint gaan uitdraaien. Sprintjes en deze Vuelta zijn geen goede combinatie. In een sprint wint een matige Belg. De matige Belg van vandaag was Jens Keukeleire. Toch een prachtig rijtje van Belgische flopsprinters die hier een rit pakken. Jens is niet echt een waardige opvolger van Igor. Dat het niet zo mooi zou worden als in 2011 was al meteen duidelijk, maar dit was wel weer heel erg. Minachting van de kijker is het. We zetten deze afschuwelijke Vuelta voort met nog een rit in het Baskenland. De langste rit van deze Vuelta is het, en een van de twee die langer is dan 200 kilometer. Van Bilbao naar het noorden van Navarra, dicht bij de grens met Frankrijk. Heel wat heuvels onderweg, waardoor het er op papier nog wel leuk uitziet. Derhalve zal het wel weer niet zo leuk worden.




We starten in Bilbao, een stad die ondertussen bekend is. We hebben al een paar rondjes door de stad gereden en kwamen daarbij ook een aantal keer langs het Guggenheim museum. Omdat ze er geen genoeg van kunnen krijgen start deze rit op de mooie rode brug, vlakbij het museum. Omdat het zo vaak over dit museum gaat is het misschien wel leuk om toch nog een beetje toe te lichten wat er nou eigenlijk precies allemaal te zien is. Het Guggenheim in Bilbao is een de vier musea van de Solomon R. Guggenheim Foundation. Het oudste museum staat in New York, daarnaast zijn er ook nog musea te vinden in Venetië en Berlijn. Solomonnetje was dan weer een kunstverzamelaar en filantroop, die zijn stichting oprichtte omdat hij de waardering voor moderne kunst wilde vergroten. Dat is aardig gelukt, want het Guggenheim in Bilbao is een enorme toeristische trekpleister. Zo'n beetje het belangrijkste gebouw van de stad. Op het voetbalstadion na, natuurlijk. Het museum is best groot, je kan hier best wat dingetjes zien. Er is vooral veel aandacht voor moderne kunst, maar je kan er ook wat werken van grootheden als Picasso en dat soort mensen aanschouwen. Schijnt wel dat de collectie nog wel eens wil veranderen en dat ze de verschillende kunstwerken een beetje laten roteren tussen de verschillende musea van Guggenheim, dus heel veel is er dan niet over te zeggen. Er is meer dan de kunstwerken alleen, want ook het gebouw zelf is opvallend. Niet alleen van de buitenkant, maar ook juist van de binnenkant. Moet je dus wel een keer naartoe als je er in de buurt bent. Daarna duik je gewoon even de binnenstad van Bilbao in en ga je voor wat pintxos, niks mis mee allemaal.



Het begin van de rit is best simpel. Vlak is het in het prachtige Baskenland nooit helemaal, maar het is toch wel behoorlijk vlak. De eerste kilometers van de rit rijden we over terrein dat inmiddels best bekend is. Weer over de grote weg richting het geweldige Galdakao. In het dorp van Igor Antón hoeven de renners nu niet linksaf te slaan, maar mogen ze rechtdoor. De renners fietsen door een vallei, langs de snelweg. Ze komen door een aantal steden die wel bekend zijn vanwege de Ronde van het Baskenland, of plaatsen die bekend zijn van het vrouwenwielrennen, zoals Durango. In Durango ligt uiteraard ook de voet van de heilige klim naar Urkiola, maar die klim slaan we helaas over. De wegen zijn steeds goed en breed, want in het Baskenland zorgen ze daar gewoon goed voor. Een aantal kilometer na Durango begint er bij Zaldibar een klim van vier kilometer aan 5%. Na dit klimmetje is er een korte afdaling richting Ermua, maar dat stelt niet zo veel voor. De weg is breed en ze waren vorig jaar nog met onderhoud bezig, dus dat zal er nu wel prima uitzien. Van Ermua is het nog maar een paar kilometer tot de volgende fantastische stad. Na 41 kilometer komen de renners door het geweldig Eibar. Een klein stadje, met amper 27.000 inwoners, waar de Vuelta al Pais Vasco ieder jaar langskomt. Je kan in deze stad beginnen aan de klim naar Arrate, een van de bekendere klimmen van het Baskenland. Toch is Eibar tegenwoordig vooral bekend vanwege de lokale voetbalclub. Al drie jaar komt SD Eibar uit in de Primera Division, of LaLiga zoals we dat nu moeten noemen. Zo'n beetje de kleinste profclub van Spanje, maar wel de club met het beste beleid. Zo hebben ze in tegenstelling tot bijna iedere andere club in Spanje geen schulden. Echt een fantastische club, die al jarenlang boven alle verwachtingen weet te presteren. Geweldige club en een schattige stad waar alles op elkaar is gepropt in een smal stukje vallei.



We hebben ondertussen Biskaje verlaten en zitten nu in de provincie Gipuzkoa. Ook best gezellig daar. Van Eibar fietsen we langzaam naar het noorden, richting de kust. Het gaat heel wat kilometers in licht dalende lijn naar beneden. Af en toe zijn er wat rotondes en bochten in de buurt van wat dorpen, zoals Elgoibar, maar verder gaat het vooral vaak rechtdoor. Langs de Deba, door een groene omgeving. Na 61 kilometer komen de renners door het dorp Deba, waar de rivier Deba uitmondt in de zee. Mooie kust hier, niks mis mee. Na Deba gaan we wel weer even een paar kilometer omhoog. Ongeveer vier kilometer aan een procentje of vier. Deels langs de kust, dus met prachtig uitzicht. Het gaat daarna weer een aantal kilometer naar beneden, over brede maar wel bochtige wegen. Best geleidelijke afdaling, is niet zo heel ingewikkeld weer allemaal. De renners waren even terug naar het binnenland gefietst, maar al snel gaan ze weer terug naar de kust. We gaan op weg naar Zumaia, waar de kust echt prachtig is. Een klifkust, dat is altijd mooi. Bovendien hebben ze er ook nog flysch. Een opeenstapeling van sedimentair gesteende. Jawel. Wat het precies ook is, het ziet er in ieder geval wel mooi uit. Overal allemaal gleuven, waardoor het meer op een soort kunstwerk lijkt dan op daadwerkelijk een creatie van Moeder Natuur.



Na Zumaia, dat op de kust na sowieso wel een schattig plaatsje is, gaat het nog een aantal kilometer verder langs de kust, over behoorlijk bochtige wegen. Het is in ieder geval wel weer een aantal kilometer vlak. De renners komen nog langs Getaria, waar een leuk schiereilandje is. Er wordt verder gefietst richting Zauratz, waar er weer een kort klimmetje is. Na dit korte klimmetje wordt er afgedaald richting Orio, waar de voet van de eerste officiële klim van de dag ligt. Na 94 kilometer beginnen we aan de Alto Monte Igueldo, een beklimming van de derde categorie. 5,3 kilometer lang en 6,2% gemiddeld. In Orio verlaten we de grote weg en komen we op een wat smaller weggetje terecht. Een weggetje dat nogal lijkt op de wegen die je bij de beklimmingen in de Ronde van het Baskenland en de Clasica San Sebastian vaak ziet. De Monte Igueldo is een berg boven San Sebastian. Boven op de top, die we overigens niet halen, heb je een prachtig uitzicht over Donostia en de baai. De afdaling van de Monte Igueldo heeft een paar lastige bochten, maar is over het algemeen niet zo moeilijk. De weg is wat breder dan tijdens de beklimming, dat scheelt al een hoop. Na een aantal kilometer komen de renners beneden in San Sebastian, weer een prachtige Baskische stad. Donostia, zoals de Basken het noemen, is de hoofdstad van de provincie Gipuzkoa. Wij kennen het natuurlijk vooral van de Clasica San Sebastian. Derhalve weten wij natuurlijk dat het een prachtige stad is. Zoals iedere stad hier natuurlijk absoluut de moeite waard is. Na 110 kilometer is het tijd voor de tussensprint in San Sebastian.



Na de tussensprint zitten we toch maar mooi al over de helft van de rit. Buiten San Sebastian is het even redelijk vlak, maar al snel krijgen we de volgende klim van de rit. De renners komen door Errenteria en fietsen verder richting Oiartzun. Daar loopt de weg al omhoog, maar een paar kilometer later in Ergoien begint de Alto de Aritxulegi echt. Deze klim van de derde categorie is 6,2 kilometer lang en 6,5% gemiddeld. De klim begint heel makkelijk, maar daarna volgen er twee lastige kilometers aan 8,5%. Richting de top gaat het verder aan 6%. Best een leuk klimmetje. Redelijk smalle weg, maar wel door een best mooie omgeving. Lekker groen, veel boompjes, af en toe een leuk uitzicht. Op de top van de klim rijden we Navarra binnen. Nog steeds in Euskal Herria, maar toch een andere autonome regio. Na een kort tunneltje begint de afdaling, die ook maar kort is. Iets meer dan drie kilometer. Het weggetje is nog steeds niet al te breed en er zijn heel wat bochten, daarom is het nog wel even een afdaling om je aandacht er goed bij te houden. Er staan meerdere grote borden langs de kant van de weg waar vrij duidelijk op staat dat je niet harder mag dan 50, maar daar zullen de renners wel schijt aan hebben. Na een paar flinke haarspeldbochten komen de renners weer op een wat bredere weg terecht en vrij snel gaat het weer omhoog lopen. Na het passeren van een meertje en een kerkje van San Antón begint de Alto de Agiña. Deze klim van de derde categorie is vijf kilometer lang en 6,2% gemiddeld. Een wat regelmatigere klim dan de vorige. Het begint makkelijk met een kilometer aan 3%, maar daarna gaat het drie kilometer lang omhoog aan 7%. Richting de top wordt het weer wat makkelijker. Na 139 kilometer komen de renners boven op de Agiña. Ook de weg naar de top van Agiña is behoorlijk smal. Dwars door een bos, waardoor het nog wel eens redelijk donker wil zijn. Wel weer een mooi klimmetje. Ook Navarra is niet lelijk.




In de afdaling van de Agiña fietsen we weer verder over de redelijk smalle weg. De afdaling is behoorlijk bochtig en daardoor nog wel een beetje lastig ook. Het gaat acht kilometer lang naar beneden, met een aantal kilometer waar het ook nog behoorlijk flink naar beneden gaat aan een procentje of zeven en dat soort dingen. Er zijn wat scherpe bochtjes en er zijn wat haarspeldbochten. Een paar van die bochten zijn wat lastiger in te schatten, waardoor we deze afdaling wel vrij serieus moeten nemen. Na de afdaling komen de renners door Lesaka en gaan we op weg naar Frankrijk. Voorbij Lesaka is het een aantal kilometer vlak. De renners komen na een tijdje uit in het dal van de rivier Bidasoa. De wegen zijn weer wat breder en dat blijft ook nog even zo. Na een aantal kilometer langs de Bidasoa slaan de renners linksaf en gaan ze op weg naar Etxalar. Daar ligt de voet van de volgende klim van de dag. De Puerto de Lizaieta, of Lizarrieta, is 7,2 kilometer lang en 4,7% gemiddeld. Weer een klim van de derde categorie, hoewel deze wat makkelijker is dan de vorige beklimmingen. Wel nog twee fatsoenlijke kilometers aan 6%, maar de rest is redelijk simpel. Het uiterlijk van de klim is wel vergelijkbaar met de twee voorgaande beklimmingen. Weer een redelijk smalle weg door een bos, met weinig tekenen van leven onderweg. We zitten nu ontzettend dicht bij Frankrijk en na 163 kilometer, op de top van de klim, rijden we Frankrijk binnen. Het Baskische deel van Frankrijk, om precies te zijn. Net even wat minder erg dan de rest van Frankrijk.




Je kan heel goed merken dat we ineens in Frankrijk zitten. De weg in de afdaling is een stuk smaller dan tijdens de klim. Daarnaast is de staat van de weg ook nog eens een stuk minder. Soms wil Streetview nog wel eens vertekenen, maar deze weg ziet er echt heel smal uit. Amper breed genoeg voor een auto. Het begin van de afdaling is heel lastig, omdat het niet alleen smal is, maar ook nog heel bochtig. Talloze haarspeldbochten en nog een boel andere bochten. Geen ruimte om te corrigeren, dus hier moet je meteen goed sturen, anders lig je in het skoekeloen. Vijf kilometer lang gaat het serieus naar beneden. Eén kilometer gaat het zelfs aan bijna 10% naar beneden, dat is met dit weggetje bijna niet te doen. Als Quintana wil proberen om nog wat tijd te pakken op Froome kan hij hier ook lekker in het wiel van Valverde gaan zitten en dan maar kijken wat er gaat gebeuren. Als iemand hier druk zet gaan er mensen op hun smoel, dat lijkt me vrij evident. Een hoop bochten die lastig in te schatten zijn, lastigste afdaling van deze Vuelta tot nu toe. Na die vijf kilometer gaat het nog drie kilometer verder naar beneden, richting Sare. Sare halen we alleen niet, na een kilometer of acht in dalende lijn slaan we rechtsaf terug naar Spanje. Na 174 kilometer bereiken we dat land weer. Richting Spanje loopt het weer een aantal kilometer omhoog. Vier kilometer lang mogen de renners weer klimmen. Heel steil loopt het niet omhoog, maar wel nog tussen de drie en vier procent, met ook nog een paar lastige stukken waar het wat steiler omhoog loopt. Op de grens komen de renners nog een leuk restaurantje tegen, waar ze eventueel even uit kunnen rusten, want we zitten ook weer op een soort van lokaal rondje. Dit stuk van de route rijden we nog een keer. Als je er geen zin in hebt kan je makkelijk wachten op de rest en over 30 kilometer weer aansluiten. Op een paar kilometer van de finishplaats komen de renners door Zugarramurdi, een mooi plaatjes in de Navarrese heuvels.



Ze passeren dit dorp voor het eerst na 177 kilometer. Het is dan nog minder dan 40 kilometer tot de rit is afgelopen. Van Zugarramurdi is het nog een kilometer of vier tot Dantxerinea. Deze kilometers worden afgewerkt in licht dalende lijn over een brede weg. In Dantxerinea slaan de renners bij een rotonde linksaf. Dat zal over een kilometertje of 30 wel anders zijn, maar dat zal dan wel blijken. Dantxerinea ligt precies op de grens met Frankrijk, dat land betreden we dan ook weer. Het gaat direct 1,5 kilometer omhoog aan een procentje of vijf. Na dit stuk is het weer een tijd vlak. We fietsen nu gelukkig over brede wegen en komen door Ainhoa. Van dit dorpje fietsen we verder richting een dorp dat een beetje uit de toon valt in deze regio. Cherchebruit, dat is toch behoorlijk Frans, tussen alle Baskische namen door. Tot dit dorp, waar we na 190 kilometer passeren, is het dus vlak. Daarna is het nog even een paar kilometer vlak, tot Sare. Hier verlaten we de grote weg en gaan we een aantal kilometer klimmen over een wat smaller weggetje, door een omgeving die me echt doet denken aan de Ronde van het Baskenland. Dezelfde weggetjes, dezelfde huisjes langs de kant, genot. Drie kilometer lang gaat het omhoog aan 5%, om deze rit nog maar even een stukje zwaarder te maken. De renners komen boven bij een treinstation, le Train de la Rhune. Hier kan je de trein pakken naar Larrun, een iconische berg voor de Basken. Lekker oud treintje wel, weer eens wat anders. Best druk bezocht ook, die berg.



Enfin, nog minder dan 20 kilometer tot de streep. Er komt nu een afdaling van drie kilometer terug naar Sare, over een brede, maar bochtige weg. Het gaat niet heel steil naar beneden, dat scheelt dan weer. We zitten op de Col de Saint Ignace, overigens. Dat vinden mensen vast boeiend om te weten. In Sare is de afdaling even gedaan en gaan we op weg naar bekend terrein. We fietsen weer richting Spanje en na een aantal vlakke kilometers begint dan weer de klim richting Zugarramurdi. Weer een kilometer of vier aan een procent of 3 à 4 met ook nog wat zwaardere stroken. Na Zugarramendi, op ongeveer vijf kilometer van de streep wordt er een tijd lang gedaald. Brede weg hier, zonder lastige bochten. De finale zal heel snel zijn, het blijft namelijk dalen tot de finishplaats. In de laatste kilometer zitten we nog op de brede weg en krijgen we eerst een bocht naar links, gevolgd door een bocht naar rechts. Het lijkt dan even rechtdoor te gaan, tot de renners Dantxarinea binnenrijden. Hier treffen ze op een metertje of 500 van de streep de inmiddels bekende rotonde. Ze gaan nu niet linksaf, maar rechtsaf, wat een behoorlijke scherpe bocht oplevert. Na de bocht liggen er op het midden van de weg ook nog wat verhogingen in het midden, die hopelijk verwijderd gaan worden. Heel even gaat het rechtdoor, tot er op ongeveer 200 meter van de streep nog een rotonde is. Al die tijd liggen er ook nog een soort van bakstenen in het midden van de weg. De laatste 200 meter gaat het wel rechtdoor, maar dit is een bezopen finale. Had bedacht kunnen zijn door de flapdrollen van de Ronde van Zwitserland. Totaal krankzinnig. Als hier een grote groep aankomt en ze moeten sprinten, krijg je gegarandeerd ongelukken. Hopelijk verwijderen ze nog een deel van die verkeerselementen.




Zijn we er toch weer ingetuind. De finish is helemaal niet in Urdax. Nee, dat kleine dorpje met een stuk of 300 inwoners en een leuke kerk ligt een aantal kilometer verderop. We zitten hier aan de Franse grens, in Dantxarinea. Ja, goed, de gemeente het Urdax. Leuk en aardig, maar Dantxarinea is alsnog de finishplaats. Een commercieel belangrijk gebied, zoals wel meer grensplaatsen. Alle gierige Fransen komen hier natuurlijk winkelen en tanken, je kent dat wel. Het is wel een godsgruwelijk lelijk dorpje. De enige reden om hier te komen is ook om te winkelen. Wonen kan je hier beter niet doen, dat moet dan verderop in Urdax dan maar. Urdax is wel mooi, maar daar zijn we helemaal niet, dus fuck Urdax. Maar goed, we zitten nog steeds wel in het Baskenland, dus alsnog is alles hier heel mooi. Navarra is ook een mooie regio, niks mis mee. Alleen de finishplaats had wel wat beter uitgekozen kunnen worden. Even serieus, een finish 200 meter na een rotonde. Het is toch ook niet te geloven. Waardeloze gozers die Spanjolen. Om toch nog met iets leuks af te sluiten wil ik graag vermelden dat er in Dantxarinea wel een redelijk uitzicht is over wat bergjes in de omgeving. We zitten toch in de Pyreneeën, uiteindelijk.



In het Baskenland wordt het weer warm. Graadje of 28 in de middag. Lekker temperatuurtje, als je bedenkt dat het tijdens de Vuelta vaak nog veel warmer is. Er is weinig kans op regen, maar het kan nog wel een beetje gaan waaien. In het begin van de rit rijden we nog wel een beetje langs de kust, dus daar zou de wind eventueel wel z'n ding kunnen doen. Gaat uiteraard niet gebeuren, maar het moet toch vermeld worden. De langste rit van deze Vuelta begint om 12:04. Dat zal schrikken zijn voor de renners, kunnen ze een keer niet uitslapen. Ze worden tussen 17:24 en 17:59 in Dantxarinea verwacht. Een paar minuten meer marge dan normaal, want een langere rit. Hoe lang de rit ook is, de uitzending begint toch pas om 15:00. We missen dus een groot deel van het prachtige Baskenland. Met een beetje pech missen we zelfs de passage door San Sebastian. Dat zou wel matig zijn. Alsnog blijven er dan meer dan 100 kilometer over, wat deze Vuelta kennende gaat aanvoelen alsof we een hele dag aan het kijken zijn.

Alle ritten zijn lastig te voorspellen tijdens deze Vuelta, maar dat geldt voor deze rit al helemaal. Het is een lange rit, met ontzettend veel beklimmingen. Een aantal officiële beklimmingen waar punten te verdienen zijn, maar ook nog heel veel korte klimmetjes die eigenlijk niet eens genoemd worden. Het kan zomaar een slopende rit worden, als er in het peloton een vooraan een beetje wordt gereden. Er zijn veel beklimmingen, een aantal lastige afdalingen en nog een technische finale. Kan een leuke rit worden. De ingrediënten zijn er. We blijven alleen afhankelijk van het peloton en de renners. Daar kun je eigenlijk maar beter niet van afhankelijk zijn, blijkt deze Vuelta regelmatig. Ik geef bijna iedere dag de rit aan de vluchters en dat zal nu niet anders zijn. De volgende rit gaat naar de Aubisque en wordt heel zwaar. Daarom verwacht ik dat er een onbeduidend kopgroepje gaat wegrijden en het peloton daarachter zich rustig houdt. Maarja, mijn verwachtingen. Lol.
1. Bilbao. Ja, die noemde ik tijdens de vorige rit ook al. Hij werd niet eerste, maar zesde. Toch jammer allemaal. Wel een goed teken dat hij vooraan wist te eindigen in die rit. Dan kan hij deze rit met een gerust hart gaan aanvallen. Of weer meedoen in de sprint, maar aanvallen lijkt me dan toch de optie met meer kans op succes.
2. Brambilla. Die dacht tijdens de vorige rit een mooie kans te hebben om eens in de aanval te gaan, maar Kennaugh gooide roet in het eten. Wellicht dat hij tijdens deze rit meer kans maakt. Ook wel een ritje voor Brambilla, ik zou het gewoon nog eens proberen als ik hem was.
3. De Gendt. Gaat zo'n beetje altijd in de aanval en dat vinden we natuurlijk mooi. Dit is ook weer een typische rit waarin de aanvallers kans zouden moeten maken, dus hij zal deze rit wel aangestipt hebben. Of hij besluit om aan te vallen nadat hij is opgestaan, dat kan ook zomaar het geval zijn.
4. Zeits. Die was in de rit naar Bilbao continu aan het aanvallen. Het leverde allemaal helemaal niets op, maar hij had er in ieder geval zin in. Als hij tijdens deze rit nog steesd zin heeft zal het wellicht wat meer opleveren.
5. Frank. Die non-renner zie ik ineens bijna iedere dag in de aanval. Dat past niet bij mijn beeld van hem, dus zorg ik er op deze manier voor dat hij weer in de anonimiteit verdwijnt.

Totale loterij vandaag. Ik trek gewoon 9 lootjes.

Crosspost:

quote:

Contador, Quintana (and Nibali, red.) want power meters banned from racing

“I believe the power meters block the show in the races,” said Contador, who lost 44 seconds to Froome. “Now, it’s very much controlled. If you have a powerful team and a rider attacks, you can control him. You can do that over 20 minutes. That’s how it is today.”

Contador, a three-time Vuelta champion, trails overall leader Quintana in the overall by 2:54. Quintana’s Movistar teammate Alejandro Valverde sits second overall at 57 seconds, while Froome is 1 second further back in third.

“They take away a lot of show and make you race more cautiously,” Quintana said of power meters. “I’d be the first in line to say they should be banned.”

Racing to the numbers has been a hot topic over the last 10 years as power meters swept through the peloton. In the 2013 Tirreno-Adriatico, Vincenzo Nibali slammed Sky for what he called racing by the numbers.

“SRM meters help to train and prepare for races but in the races, those numbers don’t mean anything,” Nibali said. “SRMs give you a lot of data for the future. In races, though, you don’t need those numbers. You must have the capacity to read the race.”

Froome reageert vrij mad:

quote:

When asked about the notion of banning power meters in racing after Wednesday’s stage 11, Froome scoffed, saying, “Why not, and then we can also go back to single-speed bikes without gears. Why not, eh?”

Meer: http://velonews.competito(...)banned-racing_419500

Hoewel het altijd de vraag is hoeveel effect zoiets heeft, ben ik wel een groot voorstander van het verbannen. Zoiets goed aanvoelen zou een kwaliteit moeten zijn, wat ook prima trainbaar is.

Sowieso ben ik voorstander van het verbannen van elektronica tijdens de race, zo ook oortjes

Ik ben voor alle maatregelen die dat robotwielrennen tegengaan.

Froome maakt van beklimmingen eigenlijk een klimtijdrit, waarbij hij zich niets aantrekt van wat anderen doen. Je moet je eens proberen voor te stellen hoe dat zo'n beklimming eruit zou zien als iedereen zo reed