ADD&ADHD #68 Waar we druk zijn...

quote:

Op donderdag 22 december 2016 22:37 schreef Adsumnonabsum het volgende:
Heb je nu het idee dat je al duidelijk beter af bent dan voor de behandeling?

Ik voel mij vooral erkend. Het is fijn dat de psych mij begrijpt en mij wil begrijpen. Ik heb vaak getwijfeld of de diagnose wel klopt of dat ik mij niet gewoon aanstel en onvolwassen ben. Ze nemen mij serieus, ik kan gewoon zeggen wat ik voel en denk en er wordt naar mij geluisterd. Ik krijg ook de ruimte om spraakwaterval te zijn als ik in mijn emoties zit.

Ik heb voorheen twee intensieve behandelingen gedaan voor persoonlijkheidsstoornissen. Maar qua structuur kwam er niet veel verbetering. Bij zo'n behandeling wordt vooral gewerkt aan hoe jij naar jezelf kijkt. Maar op den duur raakte ik toch weer terug bij af.

Ik ben een volwassen kerel die niet dom is, wel wat labiel maar ik heb absoluut wel vermogen tot relativeren. Dan is het erg frustrerend om elke keer te falen door mijn gebrek aan plannen en organiseren. Ik leef erg op mezelf en eenvoudig, omdat alles mij zoveel energie kost. Terwijl ik juist alles uit het leven wil halen. Ik ben enerzijds een schijtbak, maar anderzijds heb ik zo'n drang naar avontuur en kick.

Ik wil echt op mijn 80e terugkijken op een leven wat spannend genoeg is om verfilmd te worden

quote:

Op donderdag 22 december 2016 21:33 schreef Adsumnonabsum het volgende:
Moet ik trouwens specifiek tegen mijn huisarts zeggen naar welke instelling ik verwezen wil worden? Zo ja, hoe kan ik die keuze maken? Als ik alleen naar de wachttijd kijk is de keuze snel gemaakt.

PsyQ ziet er prima uit, maar daar hebben ze wachttijden van 4-8 weken tot intake en dan weer 4-10 weken tot behandeling. ADHD Centraal heeft maar 4 weken wachttijd van aanmelding tot behandeling.

Daarnaast: kan ik ook weigeren om een naaste een vragenlijst in te laten vullen of mee te laten komen? Zoals ik eerder al zei wil ik dus liever niet dat mijn ouders hiervan weten voor ik aan een diagnose kom. Ik snap dat de psychologen misschien wel wat aan die info hebben, maar eigenlijk denk ik dat ik zelf wel een duidelijk beeld van mijn jonge jaren kan geven.

Laatste domme vraagje: hoe spreek je PsyQ uit? Als het Engelse psych, met stille p? Of als IQ met 'ps' ervoor?

Hoop dat ik het topic niet te veel kaap, zeg het anders maar.

Hey, je kan gewoon aangeven bij je huisarts dat je voorkeur uitgaat naar bijvoorbeeld ADHD centraal.

Ik heb mijn vragenlijst niet laten invullen door mijn ouders, maar iemand anders die mij heel goed kent. Die vragenlijst gaat namelijk niet over 'vroeger' maar over hoe deze naaste persoon jou op dit moment kent (jij vult dezelfde lijst over jezelf in). Mocht je naast je ouders niemand kunnen bedenken die jou goed kent, denk ik dat je dit gewoon kunt aangeven bij de mevrouw die je moet bellen (of jou belt) wanneer je de verwijzing van je huisarts hebt. In Rotterdam is/was deze mevrouw heel erg behulpzaam en vriendelijk.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Voor mijn volgende recept moet ik weer ff bellen, maar ik denk dat ik ga aangeven dat het effect van de methylfenidaat niet heel aanwezig meer is. Nou heb ik wel veel, heel veel, te doen op het moment, dus wellicht dat stress een rol speelt.

Maar aangezien de bijwerkingen ook minder zijn, zal gewenning ook een rol spelen. Dat laatste waardeer ik eigenlijk wel; minder koud zweet en gespannen spieren bevallen me goed.

Dosis verhogen zie ik dan weer niet zitten, dus wellicht een andere medicatie voorstellen?

quote:

Op woensdag 21 december 2016 21:04 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Ik heb de diagnose in april gekregen. Ik was toen net 36 geworden. Uit de test kwam ADD en dat is mijn officiele diagnose.

Er bestaat ook iets als een QB-test die speciaal is ontwikkeld om ADHD vast te stellen. Daarin scoorde ik frappant genoeg ook hoog op hyperactiveit en impulsiviteit.

[ afbeelding ]

[ afbeelding ]

De bovenste is de score van een gemiddeld persoon (zonder ADHD). De onderste is mijn score.

Bij andere psychische stoornissen komt ook concentratieproblemen voor. En als je zenuwachtig bent, ben je ook beweeglijk. Maar bij de meeste mensen neemt dat dan juist af.

Bij mensen met ADHD niet. Voor die test moet je non-stop je aandacht erbij houden, anders maak je fouten. Dat kost bij ADDers en ADHDers heel veel moeite. ADDers worden er heel moe van. ADHDers juist heel gejaagd. Ik had zeker nog een uur nagestuiterd terwijl mijn hoofd zo wollig als het maar zijn kon was. Daarna was ik bekaf en ging ik op mn nest liggen

Mijn psych is ervan overtuigd dat ik ook de H erbij heb. Klopt ook wel. Want ik zit vaak met mijn voet te schommelen of aan iets te friemelen. En als mijn kop vol gedachten zit, moet ik gewoon heen en weer lopen. Ben ik blij of boos, dan wordt het zelfs rennen en springen.

Maar de hyperactiviteit trekt vooral naar binnen. Hoewel ik ook mijn momenten heb dat ik erg druk ben. Het richt zich bij mij naar buiten als ik mij op mijn gemak voel. Als ik loop te stuiteren is dat vaak een signaal voor de ander dat ik mij goed voel

Sorry, ik kon niet eerder reageren. Wat lief dat je die test geplaatst hebt. Ik vermoed dat ik ook zo'n soort test zal krijgen.

Dus jij hebt zowel drukte naar buiten gericht als naar binnen gericht. Moet ik allemaal nog nagaan bij mezelf...

quote:

Op vrijdag 23 december 2016 17:55 schreef Boca_Raton het volgende:

[..]

Sorry, ik kon niet eerder reageren. Wat lief dat je die test geplaatst hebt. Ik vermoed dat ik ook zo'n soort test zal krijgen.

Dus jij hebt zowel drukte naar buiten gericht als naar binnen gericht. Moet ik allemaal nog nagaan bij mezelf...

Ik ben nogal beweeglijk, dus in die zin heb ik de H erbij gekregen. Maar voor mezelf heb ik het gevoel dat alles naar binnen trekt. Ik ben ook vaak erg moe. Ik heb wel af en toe van die energie-uitbarstingen en dan kan ik ook erg druk zijn.

Er zit bij mij ook helaas persoonlijkheidsproblemen. Ik heb van kleins af aan het gevoel dat ik verkeerd ben en mezelf niet 100% mag uiten. Sommige gedachten mochten er van mij ook niet zijn. Ik raakte ook helemaal angstig van de drukte in mijn hoofd, terwijl mijn hoofd juist een plek moet zijn om jezelf te zijn.

Ik ben nu wel heel iemand anders dan in mijn jeugd. Maar ik heb de angst dat dat allemaal coping is en dat ik weer helemaal terugmoet naar hoe ik vroeger was en weer een angstig verwijfd kutventje moet worden.

Ik heb dat gevoel wel vaak besproken met mijn psych. Trouwens met mijn eerdere psychologen ook, maar die wisten blijkbaar niet goed wat ze ermee aanmoesten. Het is zo'n overweldigend diepgeworteld gevoel van "ik ben niet OK". Het voelt zo machteloos, vooral omdat het gevoel in mezelf zit. Hoe goed de externe omstandigheden ook zijn, iets in mij maakt dat ik nooit 100% van het leven kan genieten. Ik voel mij dan verdoemd en gestraft.

En dat staat weer heel erg in contrast met hoe ik wil leven en wil zijn. Ik wil mijn leven niet laten verpesten door dit soort rare nutteloze doemscenarios.

Het is wel minder geworden na mijn therapie voor borderline. Veel mensen vinden mij ook leuker en spontaner in de omgang geworden. Maar het zit er nog steeds. En ik ben bang dat het ook met dex weer sterker gaat worden.

Niet dat ik persé medicatie wil, maar mijn structuur is helemaal ruk . En structuur heb ik wel nodig om mijn leven in goede banen te leiden

quote:

Op zaterdag 24 december 2016 12:02 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Ik ben nogal beweeglijk, dus in die zin heb ik de H erbij gekregen. Maar voor mezelf heb ik het gevoel dat alles naar binnen trekt. Ik ben ook vaak erg moe. Ik heb wel af en toe van die energie-uitbarstingen en dan kan ik ook erg druk zijn.

Er zit bij mij ook helaas persoonlijkheidsproblemen. Ik heb van kleins af aan het gevoel dat ik verkeerd ben en mezelf niet 100% mag uiten. Sommige gedachten mochten er van mij ook niet zijn. Ik raakte ook helemaal angstig van de drukte in mijn hoofd, terwijl mijn hoofd juist een plek moet zijn om jezelf te zijn.

Ik ben nu wel heel iemand anders dan in mijn jeugd. Maar ik heb de angst dat dat allemaal coping is en dat ik weer helemaal terugmoet naar hoe ik vroeger was en weer een angstig verwijfd kutventje moet worden.

Ik heb dat gevoel wel vaak besproken met mijn psych. Trouwens met mijn eerdere psychologen ook, maar die wisten blijkbaar niet goed wat ze ermee aanmoesten. Het is zo'n overweldigend diepgeworteld gevoel van "ik ben niet OK". Het voelt zo machteloos, vooral omdat het gevoel in mezelf zit. Hoe goed de externe omstandigheden ook zijn, iets in mij maakt dat ik nooit 100% van het leven kan genieten. Ik voel mij dan verdoemd en gestraft.

En dat staat weer heel erg in contrast met hoe ik wil leven en wil zijn. Ik wil mijn leven niet laten verpesten door dit soort rare nutteloze doemscenarios.

Het is wel minder geworden na mijn therapie voor borderline. Veel mensen vinden mij ook leuker en spontaner in de omgang geworden. Maar het zit er nog steeds. En ik ben bang dat het ook met dex weer sterker gaat worden.

Niet dat ik persé medicatie wil, maar mijn structuur is helemaal ruk . En structuur heb ik wel nodig om mijn leven in goede banen te leiden

Wat raar dat de hulpverlening geen raad weet met dat diepgewortelde gevoel. Want dat is nogal wat. Heftig hoor...

quote:

Op zaterdag 24 december 2016 17:51 schreef Boca_Raton het volgende:

[..]

Wat raar dat de hulpverlening geen raad weet met dat diepgewortelde gevoel. Want dat is nogal wat. Heftig hoor...

Ik heb wat dat betreft nogal wat pech gehad met de psychische hulpverlening. En helaas ben ik daar ook de enige niet in. Je moet in een standaardplaatje passen. Dat heeft denk ik vooral te maken met dat er binnen de psychische zorg veel meer vraag is dan aanbod.

Mijn huidige psych neemt mij gelukkig wel serieus. Dit is voor het eerst dat ik nu goed onderzocht wordt en dat ze begrijpen wat het patroon van mijn problematiek is. Ik heb best wel wat baat gehad van mijn voorgaande behandelingen. Maar ik kan denk niet volledig 'genezen' om het zo te noemen. Die gevoelens van minderwaardigheid zitten gewoon heel diep.

Het is nu afwachten of ik baat zal hebben bij dexamfetamine. Ik ben ergens bang van niet. Ik hoor van veel mensen met ADHD dat alle stimulantia toch wel min of meer een negatief effect heeft op je stemming. Ze hebben misschien meer concentratie en overzicht op hun planning en organisatie, maar ik hoor vaak dat ze het jammer vinden dat ze ook wat minder spontaan zijn.

Hoe ik mij voel, staat voor mij op de eerste plaats. Ik ben er eigenlijk helemaal niet zo voor om pillen te slikken. Ik probeer het alleen omdat ik anders niet weet wat meer structuur te krijgen.

Morgen naar de huisarts. Heb er eigenlijk geen zin meer in ivm die twijfels dat ik gewoon een luie donder ben en me voor schut zet door te denken dat het ADHD is. Hopelijk is de huisarts een beetje begripvol.

quote:

Op zaterdag 24 december 2016 21:35 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Ik heb wat dat betreft nogal wat pech gehad met de psychische hulpverlening. En helaas ben ik daar ook de enige niet in. Je moet in een standaardplaatje passen. Dat heeft denk ik vooral te maken met dat er binnen de psychische zorg veel meer vraag is dan aanbod.

Mijn huidige psych neemt mij gelukkig wel serieus. Dit is voor het eerst dat ik nu goed onderzocht wordt en dat ze begrijpen wat het patroon van mijn problematiek is. Ik heb best wel wat baat gehad van mijn voorgaande behandelingen. Maar ik kan denk niet volledig 'genezen' om het zo te noemen. Die gevoelens van minderwaardigheid zitten gewoon heel diep.

Het is nu afwachten of ik baat zal hebben bij dexamfetamine. Ik ben ergens bang van niet. Ik hoor van veel mensen met ADHD dat alle stimulantia toch wel min of meer een negatief effect heeft op je stemming. Ze hebben misschien meer concentratie en overzicht op hun planning en organisatie, maar ik hoor vaak dat ze het jammer vinden dat ze ook wat minder spontaan zijn.

Hoe ik mij voel, staat voor mij op de eerste plaats. Ik ben er eigenlijk helemaal niet zo voor om pillen te slikken. Ik probeer het alleen omdat ik anders niet weet wat meer structuur te krijgen.

Van ritalin raak je niet minder spontaan.

quote:

Op maandag 26 december 2016 19:12 schreef Kamina het volgende:

[..]

Van ritalin raak je niet minder spontaan.

Dat geloof ik inderdaad ook niet, maar ik kan wel baemen dat het een negatief effect kan hebben op je algehele gemoedstoestand. Met name vlak nadat het is uitgewerkt word ik er altijd heel naar en beetje depressief van.

quote:

Op maandag 26 december 2016 18:38 schreef Adsumnonabsum het volgende:
Morgen naar de huisarts. Heb er eigenlijk geen zin meer in ivm die twijfels dat ik gewoon een luie donder ben en me voor schut zet door te denken dat het ADHD is. Hopelijk is de huisarts een beetje begripvol.

Daar ben je niet de enige in. Ik loop bijna een jaar bij PsyQ. Ik heb van zowel mijn coach als mijn psychiater nadrukkelijk te horen gekregen dat ze er zeker van zijn dat ik ADHD heb. En toch denk ik nog elke dag: "Ik stel me aan. Ik wil zonodig die diagnose hebben om mezelf interessant te vinden, maar eigenlijk is er niks aan de hand behalve dat ik lui ben en labiel."

Geef het tijd en laat het over je heen komen. De diagnose houdt in weze niks meer in dat je stimulantia zou kunnen slikken om beter te functioneren.

Ik weet dat het een heel emotioneel beladen proces is, want je gaat op een heel andere manier naar jezelf kijken. Maar uiteindelijk blijf je toch gewoon jezelf. En je bent bijzonder op je eigen manier, of je nou wel of geen ADHD hebt.

quote:

Op maandag 26 december 2016 20:39 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Daar ben je niet de enige in. Ik loop bijna een jaar bij PsyQ. Ik heb van zowel mijn coach als mijn psychiater nadrukkelijk te horen gekregen dat ze er zeker van zijn dat ik ADHD heb. En toch denk ik nog elke dag: "Ik stel me aan. Ik wil zonodig die diagnose hebben om mezelf interessant te vinden, maar eigenlijk is er niks aan de hand behalve dat ik lui ben en labiel."

Geef het tijd en laat het over je heen komen. De diagnose houdt in weze niks meer in dat je stimulantia zou kunnen slikken om beter te functioneren.

Ik weet dat het een heel emotioneel beladen proces is, want je gaat op een heel andere manier naar jezelf kijken. Maar uiteindelijk blijf je toch gewoon jezelf. En je bent bijzonder op je eigen manier, of je nou wel of geen ADHD hebt.

Thanks

quote:

Op maandag 26 december 2016 19:54 schreef Orbeatle het volgende:

[..]

Dat geloof ik inderdaad ook niet, maar ik kan wel baemen dat het een negatief effect kan hebben op je algehele gemoedstoestand. Met name vlak nadat het is uitgewerkt word ik er altijd heel naar en beetje depressief van.

Ik alleen moe en hongerig.

HA (invaller, niet mijn vaste) was heel begripvol. Ivm wachttijden hebben we maar besloten om niet naar een instelling zoals PsyQ te gaan. In plaats daarvan mag ik een vragenlijst invullen bij de HA zelf en daarna eventueel nog een vragenlijst voor mijn ouders. Als daar AD(H)D uitkomt schrijft mijn eigen HA Ritalin voor; hij heeft blijkbaar veel ervaring met ADHD. Zelf denk ik dat ik met alleen een pilletje niet klaar ben, dus ik zal uiteindelijk toch wel ergens heen moeten voor therapie of w /e.

quote:

Op dinsdag 27 december 2016 15:20 schreef Adsumnonabsum het volgende:
HA (invaller, niet mijn vaste) was heel begripvol. Ivm wachttijden hebben we maar besloten om niet naar een instelling zoals PsyQ te gaan. In plaats daarvan mag ik een vragenlijst invullen bij de HA zelf en daarna eventueel nog een vragenlijst voor mijn ouders. Als daar AD(H)D uitkomt schrijft mijn eigen HA Ritalin voor; hij heeft blijkbaar veel ervaring met ADHD. Zelf denk ik dat ik met alleen een pilletje niet klaar ben, dus ik zal toch wel ergens heen moeten voor therapie of w /e.

Ik zit zelf bij PsyQ Den Haag Noord en daar ben ik wel over te spreken hoor. Daar krijg je ook coaching en diverse trainingen. Een pilletje alleen is idd niet de oplossing.

ADHDCentraal is ook een heel goede instelling. Dan weet je binnen een dag je diagnose en ook of je goed reageert op medicatie. Ze bieden daar ook therapie. Nadeel is dat je wel je eigen bijdrage meteen kwijt bent, maar als je ouders je financieel kunnen bijstaan of je hebt zelf voldoende geld, is die instelling wel een aanrader.

Je krijgt daar ook de QB-test en die test biedt extra zekerheid voor een objectieve diagnose.

Moet nog steeds kijken wat nog te doen met zorgverzekering. Iemand hier nog tips mbt verzekeraar icm medicatie? Ik gebruik Concerta wat volgens mij nergens wordt vergoed buiten een aanvullende verzekering met kei hoge premie....

quote:

Op vrijdag 30 december 2016 17:03 schreef Orbeatle het volgende:
Moet nog steeds kijken wat nog te doen met zorgverzekering. Iemand hier nog tips mbt verzekeraar icm medicatie? Ik gebruik Concerta wat volgens mij nergens wordt vergoed buiten een aanvullende verzekering met kei hoge premie....

Oei. Dit heb ik te laat gelezen. Aan advies voor een nieuwe zorgverzekeraar heb je nu niks.

Wat je wel zou kunnen proberen is methylfenidaat Sandoz. Is vrijwel hetzelfde als concerta, maar dan ander merk en goedkoper.

Let wel dat de samenstelling íetsje anders is. Voor de meesten heeft het dezelfde werking, maar er zijn uitzonderingen op wie het niet aanslaat.

Ik ga over een paar dagen dexamfetamine proberen. Ben benieuwd

quote:

Op zondag 1 januari 2017 18:09 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Oei. Dit heb ik te laat gelezen. Aan advies voor een nieuwe zorgverzekeraar heb je nu niks.

Wat je wel zou kunnen proberen is methylfenidaat Sandoz. Is vrijwel hetzelfde als concerta, maar dan ander merk en goedkoper.

Let wel dat de samenstelling íetsje anders is. Voor de meesten heeft het dezelfde werking, maar er zijn uitzonderingen op wie het niet aanslaat.

Uitendelijk bij dezelfde verzekeraar gebleven als vorig jaar. Er zijn er eigenlijk geen die ADHD medicatie vergoeden, dus dan maar gewoon betalen voor de Concerta.

Die Sandoz ken ik, daar heb ik de kort werkende methylfenidaat van en die wordt in de 10 mg variant wel volledig vergoed.

Ik heb een apart topic hiervoor gemaakt, maar aangezien hier veel mensen met dezelfde problemen zitten als ik stel ik de vraag hier ook maar even

quote:

Ik kan geluid niet buiten sluiten. Bij het minste of geringste achtergrondgeluid ben ik afgeleid van mijn werk.

Bij simpel werk (mailtjes tikken, een tekening fotoshoppen, een document opmaken) is dat niet zo’n heel erg probleem. Maar als ik me echt moet focussen op een conceptueel probleem (programmeren, bij een abstract vraagstuk analyseren wat er precies aan de hand is) merk ik dat ik dat het werk niet 100% de aandacht kan geven.

Op dit moment is dat niet zo erg, want ik werk thuis, met oordoppen in. Heel soms werk ik een dagje op kantoor, daar merk ik ook dat de concentratie minder is. Daar maak ik me zorgen over, want zo gaat een betaalde baan straks wel lastig worden.

Ik heb een lichte vorm van autisme, waarschijnlijk heeft dat ermee te maken. Ik heb al medicijnen voor de concentratie (Ritalin). Die geven een focus, maar helpen niet de achtergrondruis weg te blokken. Ik kan ook de oordoppen uit laten, om te wennen, maar dan merk ik gewoon dat ik echt minder diep in de stof kan duiken.

Heeft iemand een idee of hier iets tegen te doen is? Meditatie, yoga, therapie, langzaam wennen aan geluid?

Lijkt veel met overzicht van doen te hebben: abstracte taken of vage taken geven je geen duidelijk takenpakket ongeacht of je ze boeiend vindt of niet als ik het zo lees, klopt dat?

quote:

Op dinsdag 3 januari 2017 09:00 schreef Skull-splitter het volgende:
Lijkt veel met overzicht van doen te hebben: abstracte taken of vage taken geven je geen duidelijk takenpakket ongeacht of je ze boeiend vindt of niet als ik het zo lees, klopt dat?

Klopt, de problemen ontstaan vooral als ik geen duidelijk omschreven recept voor een oplossing kan volgen.

De oplossing ligt dan voor de hand: Probeer het vage/abstracte aspect zoveel mogelijk te schrappen. Zorg dat mijn werk uit helder omschreven taken bestaat, zodat ik die zonder al te veel nadenken kan uitvoeren.

Echter, het 'vage' stuk is voor mij geen vervelend aspect van een verder leuke taak. Omgekeerd juist. Ik vind dit het leukste deel: uit een vaag probleem een helder omschreven oplossingsprocedure destilleren. Het is het aspect waar ik (naar mijn idee) ook beste in ben.

Ik hoor vaak van anderen dat ze mijn werk zeer helder en inzichtelijk vinden. Als je abstracte problemen kan tackelen geeft je dat een meerwaarde tegenover mensen die alleen het boekje kunnen volgen.

Daarom vraag ik me af of ik geholpen zou zijn met werk waar je alles volgens het boekje kan doen. Ik zou het niet alleen minder leuk vinden, ik zou dan ook hogere mate van vervangbaarheid hebben, als werknemer. Maar wellicht heb ik daar verder niet echt een keuze in.

Ik kan mijzelf uiteraard ook afvragen of ik 'echt' goed ben in dat analytische deel, als ik het alleen kan bij totale stilte...

Heb vandaag voor het eerst dexamfetamine genomen. Dosis van 10 mg, want ik was/ben bang dat het net als concerta niet aanslaat. Dus vandaar lage dosis.

Vergelijkbare werking. Hoofd voelt minder wollig en zwaar. Meer bewustzijn, meer gewaarwording van prikkels in mijn omgeving. Kan mij makkelijker focussen op gesprekken met anderen. Ik overzie het geheel beter. Ben minder geneigd vanalles tegelijk te doen.

Daarentegen kan ik mij wel moeilijker focussen op details. Voelde mij wat angstiger en depressiever dan normaal. Werd wel meer overprikkeld dan normaal in stad omdat ik niet in mijn eigen hoofd kan wegduiken. Ik word normaal gesproken al erg geirriteerd als kan kinderen gaan janken. Ik heb geen hekel aan kinderen hoor; ik kan echt puur dat geluid niet verdragen wat uit hun keeltjes kom. Maarja... da's mijn probleem, dus ik onderga het maar lijdzaam en na een paar minuten kan ik ertegen.

Maar vandaag moest ik echt de winkel uitlopen toen een baby begon te krijsen.

De effecten van stimulantia zijn bij mij anders dan bij anderen met ADHD. Weer twijfelen of ik stiekem toch niet autistisch ben ofzo ipv ADHD, want dat voorbeeld van die kinderen vind ik meer passen bij de overprikkeldheid die autistische mensen ervaren. Maar psych blijft stellig volhouden dat ik wel ADHD heb. Maar omdat ik ook neiging tot angststoornissen en persoonlijkheidsstoornissen heb, zijn sommige dingen anders.

Ik nam de dex in om 9u. Het zou nu uitgewerkt moeten zijn toch?

Ik voel me nu erg gejaagd en geil

quote:

Op zaterdag 7 januari 2017 16:45 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Heb vandaag voor het eerst dexamfetamine genomen. Dosis van 10 mg, want ik was/ben bang dat het net als concerta niet aanslaat. Dus vandaar lage dosis.

Vergelijkbare werking. Hoofd voelt minder wollig en zwaar. Meer bewustzijn, meer gewaarwording van prikkels in mijn omgeving. Kan mij makkelijker focussen op gesprekken met anderen. Ik overzie het geheel beter. Ben minder geneigd vanalles tegelijk te doen.

Daarentegen kan ik mij wel moeilijker focussen op details. Voelde mij wat angstiger en depressiever dan normaal. Werd wel meer overprikkeld dan normaal in stad omdat ik niet in mijn eigen hoofd kan wegduiken. Ik word normaal gesproken al erg geirriteerd als kan kinderen gaan janken. Ik heb geen hekel aan kinderen hoor; ik kan echt puur dat geluid niet verdragen wat uit hun keeltjes kom. Maarja... da's mijn probleem, dus ik onderga het maar lijdzaam en na een paar minuten kan ik ertegen.

Maar vandaag moest ik echt de winkel uitlopen toen een baby begon te krijsen.

De effecten van stimulantia zijn bij mij anders dan bij anderen met ADHD. Weer twijfelen of ik stiekem toch niet autistisch ben ofzo ipv ADHD, want dat voorbeeld van die kinderen vind ik meer passen bij de overprikkeldheid die autistische mensen ervaren. Maar psych blijft stellig volhouden dat ik wel ADHD heb. Maar omdat ik ook neiging tot angststoornissen en persoonlijkheidsstoornissen heb, zijn sommige dingen anders.

Ik nam de dex in om 9u. Het zou nu uitgewerkt moeten zijn toch?

Ik voel me nu erg gejaagd en geil

Heb je het voorgeschreven gekregen?

10mg is niet persé een lage dosis voor een eerste keer.