Het is toch ook niet altijd alleen maar rozengeur en maneschijn?quote:Op donderdag 1 september 2016 10:34 schreef Unihipili het volgende:
[..]
Ik vond het te veel (verkapt) geklaag/egopost.
Hier heb ik me altijd zo aan gestoord bij andere vrouwen. Hoop echt dat ik het uit mijn hoofd laat dat te gaan doen. Lukt jou dat?quote:Op donderdag 1 september 2016 10:08 schreef Burdie het volgende:
Sowieso als je zwanger bent hebben veel (oudere) vrouwen de neiging om in detail over hun eigen bevalling(en) te gaan vertellen. Hoeft van mij ook niet zo nodig .
(Net als dat er na de geboorte kennelijk alleen nog maar over kinderen gepraat wordt. Of over je bevalling.)
Stuur hem naar de Kruidvat (of ga zelf ) of Hema!quote:Op donderdag 1 september 2016 12:44 schreef Twinkle20 het volgende:
Be
mijn man moest gisteren even bij dr jumbo een boodschapje doen. Dus had hem gevraagd om naar sjokolade pepernoten uit te kijken ... helaas, die waren er nog niet. Dus als troost had ie maar oreo koekjes meegenomen (ook in zijn belang )
Ik probeer, zeker bij kinderloze mensen op te letten dat ik het niet ovwr kindere heb want da's cht wel een valkuil. En er is nog zoveel meer als dat!
Maar wil natuurlijk ook niet zeggen dat je dat onderwerp helemaal moet vermijden . Zeker niet als het je eerste kindje is of als het kindje er net pas is want TROTS!
Maar die balans vind je vaak zelf wel op den duur
de eerste weken zijn over het algemeen gewoon vrij pittig. Vaak voel je je alweer beter als je in de tientallen zit. En dan kun je het ook gewoon tegen iedereen vertellen en voelt het niet meer zo "geheim". Even volhouden dusquote:Op donderdag 1 september 2016 12:41 schreef Tweedledee het volgende:
Ik wil eigenlijk niet klagen want ik ben zo blij dat ik eindelijk zwanger ben en ik geniet elke dag meer van die gedachte. Maar ik vind het erg lastig om mijn werk te kunnen doen met een lijf wat van slag is en een hoofd vol met babygedachten
Het scheelt dat ik zelf mijn tijd in kan delen omdat ik voor mezelf werk, maar op het moment zie ik ff niet hoe ik alle deadlines kan halen. Ik zou het liefst alleen maar op de bank willen liggen en water drinken en een flink potje janken Zo ken ik mezelf niet, ik ben overdag nooit moe en heb een gezonde eetlust, maar als ik me er nu toe kan zetten iets te eten ben ik alweer half beroerd als ik bij het aanrecht ben en zit ik na een paar happen vol.
Moest het ff kwijt. Voel me wat wanhopig worden aangezien ik morgen nog maar de 7 weken aantik.
Hebben jullie misschien tips hoe je je fit kunt blijven voelen en gewoon dingen kunt doen?
Kleine beetjes eten evt. kan wat vanille vla je helpen bij misselijkheid (helpt bij mij heel goed ten minste). Toegeven aan je vermoeidheid, die energie komt meestal weer terug over een aantal weken. Accepteren dat je nu niet heel actief kunt zijn.quote:Op donderdag 1 september 2016 12:41 schreef Tweedledee het volgende:
Ik wil eigenlijk niet klagen want ik ben zo blij dat ik eindelijk zwanger ben en ik geniet elke dag meer van die gedachte. Maar ik vind het erg lastig om mijn werk te kunnen doen met een lijf wat van slag is en een hoofd vol met babygedachten
Het scheelt dat ik zelf mijn tijd in kan delen omdat ik voor mezelf werk, maar op het moment zie ik ff niet hoe ik alle deadlines kan halen. Ik zou het liefst alleen maar op de bank willen liggen en water drinken en een flink potje janken Zo ken ik mezelf niet, ik ben overdag nooit moe en heb een gezonde eetlust, maar als ik me er nu toe kan zetten iets te eten ben ik alweer half beroerd als ik bij het aanrecht ben en zit ik na een paar happen vol.
Moest het ff kwijt. Voel me wat wanhopig worden aangezien ik morgen nog maar de 7 weken aantik.
Hebben jullie misschien tips hoe je je fit kunt blijven voelen en gewoon dingen kunt doen?
Rust en jank als je daar behoefte aan hebt. Het is heel logisch dat je jezelf niet meer herkent, je hele lichaam is zich totaal aan het aanpassen met de bijbehorende hormonen. Is hard werk!quote:Op donderdag 1 september 2016 12:41 schreef Tweedledee het volgende:
Ik wil eigenlijk niet klagen want ik ben zo blij dat ik eindelijk zwanger ben en ik geniet elke dag meer van die gedachte. Maar ik vind het erg lastig om mijn werk te kunnen doen met een lijf wat van slag is en een hoofd vol met babygedachten
Het scheelt dat ik zelf mijn tijd in kan delen omdat ik voor mezelf werk, maar op het moment zie ik ff niet hoe ik alle deadlines kan halen. Ik zou het liefst alleen maar op de bank willen liggen en water drinken en een flink potje janken Zo ken ik mezelf niet, ik ben overdag nooit moe en heb een gezonde eetlust, maar als ik me er nu toe kan zetten iets te eten ben ik alweer half beroerd als ik bij het aanrecht ben en zit ik na een paar happen vol.
Moest het ff kwijt. Voel me wat wanhopig worden aangezien ik morgen nog maar de 7 weken aantik.
Hebben jullie misschien tips hoe je je fit kunt blijven voelen en gewoon dingen kunt doen?
Ik vinď dat zo persoonlijk! Ik ben zelf best kleinzerig ingesteld qua pijnbeleving. En het gevoel na dat strippen is allerminst fijn te noemen. Mijn man gaat altijd mee naar alle afspraken, gewoon omdat we dit samen doen zeg maar en hij zoveel als mogelijk betrokken wil zijn bij alles. Maar ik was na dat strippen, als puntje bij paaltje komt, prima in staat om eerst door het hele zkh naar de auto te waggelen en dan zelf nog ruim een half uur naar huis te rijden. Thuis deed ik het dan wel rustig aan.quote:Op donderdag 1 september 2016 13:00 schreef Quoi het volgende:
Klagen mág! En Tweedle, it gets better
Vraagje! Is het fijn/handig/praktisch om iemand mee te nemen naar een stripafspraak? (Fyi: vk praktijk is op 1 min wandelen van ons huis)
Vriend heeft nu alleen vrijgenomen voor de gynafspraak de dag erna. Ook vanwege evt knopen die we dan ter plaatse samen kunnen doorhakken.
Idem, en het dan toch keihard zelf ook doen want mijn baby en zo.quote:Op donderdag 1 september 2016 11:15 schreef Mies_poes het volgende:
Hier heb ik me altijd zo aan gestoord bij andere vrouwen. Hoop echt dat ik het uit mijn hoofd laat dat te gaan doen. Lukt jou dat?
Thanks. Sja, geen idee, nooit zoiets meegemaakt en benieuwd naar andere ervaringen. Mijn eerste ingeving was eigenlijk: dat doe ik even alleen. Het is uiteraard persoonlijk, dat is waar Zo hoeft er tijdens reguliere controles hier echt niemand mee.quote:Op donderdag 1 september 2016 13:26 schreef Twinkle20 het volgende:
[..]
Ik vinď dat zo persoonlijk! Ik ben zelf best kleinzerig ingesteld qua pijnbeleving. En het gevoel na dat strippen is allerminst fijn te noemen. Mijn man gaat altijd mee naar alle afspraken, gewoon omdat we dit samen doen zeg maar en hij zoveel als mogelijk betrokken wil zijn bij alles. Maar ik was na dat strippen, als puntje bij paaltje komt, prima in staat om eerst door het hele zkh naar de auto te waggelen en dan zelf nog ruim een half uur naar huis te rijden. Thuis deed ik het dan wel rustig aan.
Om welke reden zou je hem er wel/niet bij willen hebben? Ter (mentale) ondersteuning? Om jou naar huis te dragen na het strippen?
Mijn man heeft zat vrije dagen dus hij kan het zich ook makkelijk permiteren om overal mee naartoe te gaan. Maar als je schaars in je dagen zit, dan zou ik ze bewaren voor andere momenten. Hij kan toch niet zoveel voor je doen in mijn optiek.
Maar nogmaals, zo persoonlijk!
Wist jij op dat moment nog hoe dat voelde?quote:Op donderdag 1 september 2016 15:17 schreef Stormqueen het volgende:
Quoi, toen ik onaangekondigd gestript werd ben ik gewoon van het ziekenhuis in een nabijgelegen plaats zelf naar huis gekomen hoor. 1 minuut lopen zou ik zelfs een uur na de bevalling wel gedaan hebben het voelde bij mij alsof ik net flink was genomen, niet meer.
ja want dat schijnt ook bevallingen op te kunnen wekkenquote:Op donderdag 1 september 2016 15:36 schreef Fazzoletti het volgende:
[..]
Wist jij op dat moment nog hoe dat voelde?
Dat je er ontzettend veel zin in hebt, maar te moe bent en fysiek te brak om ook maar iets aan actie te ondernemen op dat gebied... .quote:Op donderdag 1 september 2016 15:36 schreef Fazzoletti het volgende:
[..]
Wist jij op dat moment nog hoe dat voelde?
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |