R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Dat heb ik dus momenteel bij alles eigenlijk. Kies liever voor de veilige en rustige optie: "Dan maar alleen thuis dan..."quote:Op zaterdag 19 november 2016 22:50 schreef Nijna het volgende:
andere situatie, maar wel hetzelfde effect. Stress wat resulteert in gemopper.
Ik had het er vanavond nog met mijn moeder over, die zei dat ik misschien toch maar eens iets van yoga ofzo moest overwegen (die tip heb ik al vaker gehad).
Om wat rustiger te kunnen blijven. Ik kan het natuurlijk allicht proberen. Alleen denk ik nu vooral: weer iets waar ik heen moet en wat me energie gaat kosten, maar wellicht levert het me meer op... het ligt in de week zullen we maar zeggen.
Ik weet eigenlijk zeker dat ik niks zal doen die maand dan dat ik alle andere maanden al deed en mja, toch teruggetrokken blijven leven. Ofwel, ik zal al die dagen echt zoveel als mogelijk proberen te negeren. Klinkt wellicht zielig, maar ik zie er gewoon geen plezier (meer) in.quote:Nu is dit sowieso een drukke tijd, december in aantocht. Verplichtingen.
Vanmorgen bedacht ik me op een gegeven moment dat ik eens wat minder bezig moet zijn met zorgen dat ik het voor anderen goed doe. Ik moet eerst maar eens zorgen dat ik het voor mij goed doe, ik ben weer aan het rennen en doen en als ik zo doorga dan zak ik straks toch weer weg.
Dat wil ik niet.
Dus ik ga de feestdagen maar eens zo organiseren dat het ook voor mij nog leuk is ipv als we dit maar gehad hebben kan ik weer ademhalen. Daar ga ik mensen mee voor de borst stoten, maar het is niet anders.
En nu naar bed, want mijn nachtrust heb ik ook hard nodig.
Ik heb opmerkingen die grappig bedoeld zijn vaak later pas door (voor m'n gevoel te laat). Dan wil ik dus halsoverkop een "grappige" tegenreactie geven, maar die komt er dan zo raar uit (en zie de andere persoon dan ook vertwijfeld reageren van; "wat moet ik hier nu weer op zeggen"), dat ik er zo snel mogelijk een eind probeer te breien aan het gesprek en vervolgens in m'n hoofd weer rondgaat van; "die sociale interactie was opnieuw weer om te janken..."quote:Op vrijdag 25 november 2016 09:41 schreef Fera het volgende:
[..]
O, dat herken ik ergens wel. Ik vind ook best veel dingen interessant. Maar vaak niet interessant genoeg om er lang in te blijven hangen. Dan heb ik de neiging om er een periode lang heel veel over te lezen. Obsessief bijna. Maar op een dag is dat ineens over. Ik kan me er niet in blijven verdiepen, zoals ik sommige mensen wel zie doen. Dat ze echt alles over één onderwerp weten. Ik weet dan van alles een beetje.
Discussies vind ik ook lastig. Ik heb moeite met argumenten verwoorden. Vaak heb ik ze wel, maar kan ik ze niet overbrengen. Soms houd ik wel eens een monoloog tegenover mijn moeder of zo.Maar bij haar voel ik me op mijn gemak en kan ik het kwijt. Maar meestal stel ik vragen ipv de discussie aangaan. Gewoon om te weten hoe de ander daarover denkt. Ik ben beter als luisterend oor dan discussie partner. Ik zou een goede interviewer kunnen zijn, denk ik.
Maar hoe reageer je op grappige opmerkingen dan? Heb je door dat ze grappig bedoeld zijn? Ik nam ze vroeger altijd serieus en werd boos. Maar ik heb geleerd het verschil te zien.
Mja, de verwelkoming van de club van 30+'ers was toch toenertijd (5 jaar geleden nu) een stuk minder vervelend aansluiten bij een club...quote:Op maandag 28 november 2016 19:37 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Vetgedrukte: Welcome to the club. Dit komt echt heel veel voor bij mensen die de diagnose nog niet zo lang hebben. Het lijkt zelfs eerder standaard dan uitzondering. De meesten die de diagnose sneller accepteren, zijn toch wel vaker de mensen die al wat ouder zijn.
Ik hoop oprecht dat je zoiets nooit hoeft mee te maken. Zoiets kan je je ook niet voorstellen hoe dat is als je dat niet hebt meegemaakt. Een nachtmerrie (dat heb ik weleens gehad ooit) waar je iemand verliest en dan badend in het zweet wakker wordt stelt dan niks voor.quote:[..]
Je wilt gewoon normaal behandeld worden...das helemaal niet zo raar, toch?
[..]
Echt verlies heb ik al een tijdje niet meer meegemaakt, maar mijn tijd komt nog wel.
Een verlate welkom van mijn kant in elk geval. ff de rest nog teruglezen hoor, moment.
Het gaat inderdaad om m'n grote liefde...quote:
[..]
Het overlijden van je vriendin zal waarschijnlijk een zeer groot effect op je hebben gehad (gaat het hier trouwens om je partner?).
Vetgedrukte: Heb je al eens lotgenotencontact overwogen?
Wel een beetje raar aangezien je de diagnose (nog) niet hebt, maar das wel een "quick way out" zeg maar.
Lotgenoten is een no-go. Wil absoluut niet met mijn "tekortkomingen" geconfronteerd worden. Dat is niet alleen met ASS, maar met veel andere dingen die m'n leven enorm dwars zitten.
Ik heb bij m'n therapeute wel aangegeven dat de symptomen van PDD-NOS de meeste matches bij me gaven, maar mja, dat is zelfdiagnose zei ik ook tegen haar. Zij leek het dan ook niet echt met me eens te zijn. Was er met m'n hoofd ook niet helemaal bij verder. Enkel dat ze zei dat alle symptomen onder ASS vallen. Ik werd er niet veel wijzer van, maar wellicht ook teveel info tegelijk denk ik...quote:Frumzel en Fera, weten jullie 2 ondertussen al wat meer?
Ehm... ok
Ik heb geen idee eigenlijk, het zou kunnen, maar ik heb er eigenlijk niet echt iets zinnigs over te zeggenquote:
Edit: Ik doe even een edit ipv een nieuwe post, maar als een meltdown bij een autist een beetje hetzelfde lijkt op wat je traditioneel vaker over (niet-autistische) vrouwen hoort (dat ze over-emotioneel zijn, of soms zelfs hysterisch, die (kroeg)verhalen zeg maar)), zouden die 2 dingen niet gerelateerd kunnen zijn aan elkaar? Zou wel een dingetje kunnen zijn waarom het bij mannen meer opvalt (want ten slotte werd het ook wel als een gedragsprobleem gezien en bij vrouwen zal dit minder opvallen omdat niet-autistische vrouwen sowieso wat emotioneler zijn t.o.v. niet-autistische mannen).
(schiet je weinig mee op dus).Ik denk dat geen niet een simpel antwoord is op je vraag.quote:Op dinsdag 29 november 2016 19:40 schreef Woods het volgende:
Houden relaties lang stand? Ik heb nog geen relatie gehad maar besef dat 1 iemand liefde geven misschien lastiger is dan ik dacht(uberhaupt met iemand communiceren is verdomde lastig
)
Ik heb inmiddels ruim 16 jaar een relatie, communicatie is lastig, maar ik heb niet de indruk dat dat enkel van mijn kant is zeg maar...
Wat ik frustrerend vind aan een relatie of uberhaupt het met meerdere mensen in 1 huis wonen, is dat je niet helemaal je eigen ding kan doen. Dat je afspraken maakt en anderen die niet nakomen. Dat zijn dingen die me frustreren. (op het moment wel een thema zeg maar...
)
Mama van 2 lieve meiden :)
Het was ook maar een dingetje waarvan ik dacht "Hmm...zou toch kunnen? Misschien?"quote:
[..]
Ik heb geen idee eigenlijk, het zou kunnen, maar ik heb er eigenlijk niet echt iets zinnigs over te zeggen
Maar echt belangrijk vond ik het niet, anders had ik daarna nog veel meer geschreven
.Zelf zou ik geen tijd/energie meer in zulke mensen steken...tenzij mijn werk daarvan afhankelijk is (dus alleen zo nodig).quote:Op dinsdag 29 november 2016 21:09 schreef Woods het volgende:
[..]
Over bepaalde onderwerpen kan ik prima praten echter spontaan ben ik niet. Zoals gezegd grapjes of leuke opmerkingen, überhaupt complimenten geven zijn mij vreemd. Ik probeer het wel want ik wil niet in die shell blijven zitten maar de manier waarop ik spreek zijn dan alsnog eentonig.
Tijdens mijn vrijwilligerswerk hielp dit wel, ten slotte hoef ik niet met iedereen vriendjes te zijn (en zou ik niet kunnen en ook niet willen).
Maar vind je het dan helemaal niet prettig hier?quote:Op dinsdag 29 november 2016 21:56 schreef Frumzel het volgende:
Lotgenoten is een no-go. Wil absoluut niet met mijn "tekortkomingen" geconfronteerd worden. Dat is niet alleen met ASS, maar met veel andere dingen die m'n leven enorm dwars zitten.
Ik vond het even wennen (vooral in het begin), maar nu zou ik zelfs niet anders meer willen.
ADHD-ers vind ik trouwens wel een stuk irritanter, op een gegeven moment ken ik die Alle Dagen Heel Druk HAHAHA!-grapjes en variaties daarvan wel
.En ik word een beetje gek van die drukte.
Maar zelf vind ik het juist fijn als iemand gelijk begrijpt dat ik meer op mezelf wil zijn en dat ik andere onderwerpen en grapjes leuk vind en dat ik ook andere interesses heb.
Vroeger was ik toch wel vaak bezig (voor m'n gevoel dan) met "onderhandelen" hoevaak en wanneer ik met wie dan "moest" gaan afspreken (stel iemand wil 3x/week met mij afspreken, maar ik wil max 1x/week, dan moest ik maar accepteren dat het dus 2x/week zou worden, want dan hebben we beiden wat moeten bijleggen. Maar wat die ander niet snapt, is dat die 1x/week al mijn max is en meer alleen maar meer van mij zal vragen. Bij lotgenoten hoef ik niet steeds mijn grenzen te bewaken en dat geeft mij rust).
In het begin viel lotgenotencontact mij tegen, maar ik ben compleet om. Wel is het handig om een beetje selectief te zijn met wie je om wilt gaan. Dat iemand autistisch is, garandeert nog niet dat ik die persoon dus zal mogen, maar het stukje onbegrip is bij vakje "start" al meteen voor 90% geklaard. Scheelt weer, en ik houd niet zo van gedoe.
Als je bij -alles- het gevoel hebt, dan ben je jezelf aan het overbelasten. Als je op een gegeven moment een tijdje je eigen tempo weet vast te houden (dus ook vaker nee durven zeggen zodra en zolang dat nodig is), zal je op een gegeven moment zelfs gaan merken dat je warempel zin krijgt om zelf contact met anderen te gaan opnemen.quote:[..]
Dat heb ik dus momenteel bij alles eigenlijk. Kies liever voor de veilige en rustige optie: "Dan maar alleen thuis dan..."
Zit er wel in dat je sowieso minder behoefte aan sociaal doen zal hebben, maar zelf vind ik dat helemaal niet erg. Vind het wel lekker om geregeld zelf wat te doen en ergens verwacht ik van anderen ook dat ik ze niet constant hoef te babysitten/vermaken.
Als je het niet leuk vindt, waarom zou je het dan doen? Omdat anderen dat zo graag van je willen?quote:[..]
Ik weet eigenlijk zeker dat ik niks zal doen die maand dan dat ik alle andere maanden al deed en mja, toch teruggetrokken blijven leven. Ofwel, ik zal al die dagen echt zoveel als mogelijk proberen te negeren. Klinkt wellicht zielig, maar ik zie er gewoon geen plezier (meer) in.
Ik geef je groot gelijk.
Dit herken ik wel. Heb ik vroeger ja-ren lang geprobeerd. Eigenlijk werd het wel -iets- beter, maar ik haalde nooit het niveau van de rest.quote:[..]
Ik heb opmerkingen die grappig bedoeld zijn vaak later pas door (voor m'n gevoel te laat). Dan wil ik dus halsoverkop een "grappige" tegenreactie geven, maar die komt er dan zo raar uit (en zie de andere persoon dan ook vertwijfeld reageren van; "wat moet ik hier nu weer op zeggen"), dat ik er zo snel mogelijk een eind probeer te breien aan het gesprek en vervolgens in m'n hoofd weer rondgaat van; "die sociale interactie was opnieuw weer om te janken..."
Maar ik ben er wel veel beter in geworden, heel veel fok!meets doen was daarbij wel een goede beslissing van mij. Ik was wel vrij stil, maar ik heb alles geabsorbeerd en me later dingen eigen gemaakt (zelfs ver na de meet zelf bleef ik ervan leren, net alsof ik dat boek nog in mijn bibliotheek in mijn hoofd had. het valt me sowieso wel op dat ik nog heel lang van een bepaalde ervaring kan leren, zo nu en dan een jaar daarna of nog langer).
Maar...uiteindelijk ben ik tot de conclusie gekomen (zelfs voor mijn diagnose al) dat ik eigenlijk het beste zoveel mogelijk kan blijven omgaan met mensen waarmee ik sowieso vanaf dag 1 al meer op 1 level zit. Dit scheelde me op den duur ook veel nare ervaringen met mensen die achteraf gezien toch niet te vertrouwen bleken te zijn.
En het allerbelangrijkste wat ik qua sociaal contact gemerkt heb, is dat ik het beste sociaal kan doen (dus ook kletsen enzo) als ik lekker in mijn vel zit.
Zolang ik lef heb en nog een zonnige kant kan zien, weet ik dat ik niet meer bang hoef te zijn verbaal onderlegd te zijn. Ik ben gegaan van een stille "ergens achterin de klas" naar iemand die vrijwel geen blad meer voor de mond heeft en die zegt wat ie op zijn hart heeft liggen (ook al komt het er niet altijd even handig uit).
Hoe bedoel je?quote:[..]
Mja, de verwelkoming van de club van 30+'ers was toch toenertijd (5 jaar geleden nu) een stuk minder vervelend aansluiten bij een club...
Heb je het over een specifieke groep mensen nu?
Helaas...in elk geval 1 sterfgeval ligt op me te wachten, want terminaal ziek.quote:[..]
Ik hoop oprecht dat je zoiets nooit hoeft mee te maken. Zoiets kan je je ook niet voorstellen hoe dat is als je dat niet hebt meegemaakt. Een nachtmerrie (dat heb ik weleens gehad ooit) waar je iemand verliest en dan badend in het zweet wakker wordt stelt dan niks voor.
Ah kut, wat rot voor jequote:[..]
Het gaat inderdaad om m'n grote liefde...
.Ik moet eerlijk zeggen dat de keuze tussen die verschillende varianten sowieso al aardig arbitrair was. Ik had ook PDD-NOS kunnen krijgen (ik kreeg Asperger) en een ander die ik ken, kreeg PDD-NOS, maar had ook Asperger kunnen krijgen.quote:[..]
Ik heb bij m'n therapeute wel aangegeven dat de symptomen van PDD-NOS de meeste matches bij me gaven, maar mja, dat is zelfdiagnose zei ik ook tegen haar. Zij leek het dan ook niet echt met me eens te zijn. Was er met m'n hoofd ook niet helemaal bij verder. Enkel dat ze zei dat alle symptomen onder ASS vallen. Ik werd er niet veel wijzer van, maar wellicht ook teveel info tegelijk denk ik...
Ik had deze gemist geloof ik?quote:
[..]
O, dat herken ik ergens wel. Ik vind ook best veel dingen interessant. Maar vaak niet interessant genoeg om er lang in te blijven hangen. Dan heb ik de neiging om er een periode lang heel veel over te lezen. Obsessief bijna. Maar op een dag is dat ineens over. Ik kan me er niet in blijven verdiepen, zoals ik sommige mensen wel zie doen. Dat ze echt alles over één onderwerp weten. Ik weet dan van alles een beetje.
Discussies vind ik ook lastig. Ik heb moeite met argumenten verwoorden. Vaak heb ik ze wel, maar kan ik ze niet overbrengen. Soms houd ik wel eens een monoloog tegenover mijn moeder of zo.
Maar hoe reageer je op grappige opmerkingen dan? Heb je door dat ze grappig bedoeld zijn? Ik nam ze vroeger altijd serieus en werd boos. Maar ik heb geleerd het verschil te zien.
Vetgedrukte vind ik erg herkenbaar. 1 van de dingen voor mij is dat ik altijd wel wat op de plank heb liggen en me nooit hoef te vervelen. Ik heb nog talloze projectjes liggen en zat ideeën, plekken waar ik heen zou willen gaan (vaak stellen deze plekken eigenlijk weinig voor).
Waarom kan je ze niet overbrengen? Ik vond je altijd juist vrij helder en duidelijk overkomen?
In deze reeks tot nu toe in elk geval wel.
Wat zoeken jullie in een partner? Moet hij/zij een tegenpool zijn? (juist heel spontaan, extravert enz.) Of juist een gelijke daarin?
Heb het idee dat sommige mannen met autisme juist een tegenpool zoeken.
Mij maakt het als vrouw niet uit, lijkt mij beetje raar als ik iemand zoek die dingen kan compenseren. Een vriend is geen psycholoog. En hetzelfde zijn kan juist misschien handig zijn. Meer dingen die je eerder begrijpt.
Heb het idee dat sommige mannen met autisme juist een tegenpool zoeken.
Mij maakt het als vrouw niet uit, lijkt mij beetje raar als ik iemand zoek die dingen kan compenseren. Een vriend is geen psycholoog. En hetzelfde zijn kan juist misschien handig zijn. Meer dingen die je eerder begrijpt.
FOK! is net een groot tijdschrift
Mijn eerste relatie was een exacte tegenpool van me en dat klapte op een gegeven moment echt gruwelijk. Mijn tweede zat veel meer op 1 lijn en dat maakte alles zo ontzettend veel makkelijker. Het vrat veel minder energie.quote:
Wat zoeken jullie in een partner? Moet hij/zij een tegenpool zijn? (juist heel spontaan, extravert enz.) Of juist een gelijke daarin?
Heb het idee dat sommige mannen met autisme juist een tegenpool zoeken.
Mij maakt het als vrouw niet uit, lijkt mij beetje raar als ik iemand zoek die dingen kan compenseren. Een vriend is geen psycholoog. En hetzelfde zijn kan juist misschien handig zijn. Meer dingen die je eerder begrijpt.
"Een menschenhater, menschenschuwend mensch, die niet gaarne andere menschen ziet; een wonderlijk, ongezellig mensch, vijand van alle vrolijkheid.'
"My voice is nothing, my thoughts are nothing, in many respects I'm like you; nothing"
"My voice is nothing, my thoughts are nothing, in many respects I'm like you; nothing"
Meer elkaars gelijke.quote:
Wat zoeken jullie in een partner? Moet hij/zij een tegenpool zijn? (juist heel spontaan, extravert enz.) Of juist een gelijke daarin?
Heb het idee dat sommige mannen met autisme juist een tegenpool zoeken.
Mij maakt het als vrouw niet uit, lijkt mij beetje raar als ik iemand zoek die dingen kan compenseren. Een vriend is geen psycholoog. En hetzelfde zijn kan juist misschien handig zijn. Meer dingen die je eerder begrijpt.
Verschillen zijn prima, zolang je elkaar daar maar mee aanvult, maar vaak eindigen deze verschillen in een strijdtoneel. Dus voor mij geen tegenpolen meer. Ook niet als gewone vriendschap, ik heb het daar nu compleet mee gehad.
Wat andere mannen (al dan niet met autisme....of vrouwen al dan niet autistisch) zoeken, boeit me eerlijk gezegd niet zo.
Tegenwoordig zou ik absoluut voor iemand willen kiezen die meer op mij lijkt. Interesses hoeven natuurlijk niet 100% te overlappen, maar zou wel handig zijn als zij zelf (net als ik dus) ook meerdere interesses heeft want dan zal een deel vast wel overlappen.
En ja, het begrip is gewoon de helft van het gemak. Communicatie is ook belangrijk en die zal bij een gelijkgestemde ook beter verlopen. Zonder communicatie geen (intieme) relatie
.Bij vriendschap ligt dit denk ik wel wat anders, daar gaat het er meer om dat de communicatie die er is, wel bij voorkeur van betere kwaliteit is (begrip is hier trouwens ook erg handig, maar dit vind ik van al mijn sociale contacten).
Wat vrienden betreft, spreek ik bepaalde individuen soms/geregeld weken niet.
[ Bericht 1% gewijzigd door magnetronkoffie op 30-11-2016 09:36:33 ]
We werken in een klein groepje waar ik de afwezige ben. Af en toe probeer ik wel een 'houterig' grapje te maken maar spontaan ben ik niet. Laat staan om dan nog oogcontact te maken. Kortsluitingquote:
[..]
Het was ook maar een dingetje waarvan ik dacht "Hmm...zou toch kunnen? Misschien?"
Maar echt belangrijk vond ik het niet, anders had ik daarna nog veel meer geschreven
[..]
Zelf zou ik geen tijd/energie meer in zulke mensen steken...tenzij mijn werk daarvan afhankelijk is (dus alleen zo nodig).
Tijdens mijn vrijwilligerswerk hielp dit wel, ten slotte hoef ik niet met iedereen vriendjes te zijn (en zou ik niet kunnen en ook niet willen).
woensdag 6 mei 2015 17:54 schreef Libertarisch het volgende:
Helaas pindakaas dan, het leven is hard. Je kunt niet iedereen blijven begeleiden alsof het kinderen zijn, je zult het zelf moeten doen.
Helaas pindakaas dan, het leven is hard. Je kunt niet iedereen blijven begeleiden alsof het kinderen zijn, je zult het zelf moeten doen.
Forceren heeft sowieso geen zin. Vind je het zelf wel -echt- een leuke werkplek? Vind je je collega's wel -echt- leuk?quote:Op woensdag 30 november 2016 11:19 schreef Woods het volgende:
[..]
We werken in een klein groepje waar ik de afwezige ben. Af en toe probeer ik wel een 'houterig' grapje te maken maar spontaan ben ik niet. Laat staan om dan nog oogcontact te maken. Kortsluiting
Wat vinden ze zelf van jou?
Vrijwilligerswerk voor morgen afgezegd. Zo ontzettend tegen mijn principes, maar ik denk wel beter voor mijzelf... Ik heb het te druk, althans zo voelt het.
En nu moeten we morgenochtend eerst nog ergens anders heen, zou ik daarna naar mijn vrijwilligerswerk.
Maar ik loop al een paar weken op mn tandvlees, inmiddels alweer niet fit en moe. Nadat mijn moeder gisteren zei dat het toch echt verstandiger is om even pas op de plaats te maken en me vanmorgen nog even hielp met hoe ik dat dan het beste kon doen, heb ik het toch maar gedaan.
Terwijl als ik een ander advies zou moeten geven, had ik ook geadviseerd om het een keer af te zeggen.
Ik stond gisteren in tranen op het schoolplein omdat een kind met mijn kind wilde spelen en doorvroeg waarom het dan niet kon... .
En nu moeten we morgenochtend eerst nog ergens anders heen, zou ik daarna naar mijn vrijwilligerswerk.
Maar ik loop al een paar weken op mn tandvlees, inmiddels alweer niet fit en moe. Nadat mijn moeder gisteren zei dat het toch echt verstandiger is om even pas op de plaats te maken en me vanmorgen nog even hielp met hoe ik dat dan het beste kon doen, heb ik het toch maar gedaan.
Terwijl als ik een ander advies zou moeten geven, had ik ook geadviseerd om het een keer af te zeggen.
Ik stond gisteren in tranen op het schoolplein omdat een kind met mijn kind wilde spelen en doorvroeg waarom het dan niet kon...
.
Mama van 2 lieve meiden :)
Hebben er hier mensen last van niet precies kunnen omschrijven waar ze pijn hebben?
Ik ben nu al 2 keer bij de HA geweest en beide keren waren er problemen omdat ik moeilijk kon aangeven waar ik nou precies pijn had. Daarbovenop ben ik ook nog eens relatief ongevoelig voor drukpijn, dus doet iets bij mij vaak geen pijn waar het bij anderen wel pijn doet en...dit levert gewoon zoveel gedoe op.
Ik ben nu al 2 keer bij de HA geweest en beide keren waren er problemen omdat ik moeilijk kon aangeven waar ik nou precies pijn had. Daarbovenop ben ik ook nog eens relatief ongevoelig voor drukpijn, dus doet iets bij mij vaak geen pijn waar het bij anderen wel pijn doet en...dit levert gewoon zoveel gedoe op
.
Mijn langste relatie is nu bijna 3 jaar. Daarvoor heb ik een relatie gehad van ruim 2 jaar.quote:
Houden relaties lang stand? Ik heb nog geen relatie gehad maar besef dat 1 iemand liefde geven misschien lastiger is dan ik dacht
Ik vind het overigens af en toe wel moeilijk om met iemand samen moeten zijn die een zwaardere vorm van Asperger heeft dan ik. We begrijpen elkaar prima en de communicatie is ook goed, maar in sommige dingen merk ik dat het eenrichtingsverkeer is. Dat vind ik toch jammer.
Fijn om te lezen dat relaties wel degelijk mogelijk zijn. Ik heb uberhaupt geen relatie gehad maar het benauwd me enigszins wel om het hele leven met 1 iemand te delen.quote:
[..]
Mijn langste relatie is nu bijna 3 jaar. Daarvoor heb ik een relatie gehad van ruim 2 jaar.
Ik vind het overigens af en toe wel moeilijk om met iemand samen moeten zijn die een zwaardere vorm van Asperger heeft dan ik. We begrijpen elkaar prima en de communicatie is ook goed, maar in sommige dingen merk ik dat het eenrichtingsverkeer is. Dat vind ik toch jammer.
woensdag 6 mei 2015 17:54 schreef Libertarisch het volgende:
Helaas pindakaas dan, het leven is hard. Je kunt niet iedereen blijven begeleiden alsof het kinderen zijn, je zult het zelf moeten doen.
Helaas pindakaas dan, het leven is hard. Je kunt niet iedereen blijven begeleiden alsof het kinderen zijn, je zult het zelf moeten doen.
Je hoeft natuurlijk niet te gaan samenwonen als je dat niet wiltquote:Op donderdag 1 december 2016 20:17 schreef Woods het volgende:
[..]
Fijn om te lezen dat relaties wel degelijk mogelijk zijn. Ik heb uberhaupt geen relatie gehad maar het benauwd me enigszins wel om het hele leven met 1 iemand te delen.
.Hoe oud ben je eigenlijk als ik vragen mag?
Ik was ook heel laat met mijn 1e relatie (iets van 27 ofzo), maar ik heb wel het 1 en ander kunnen inhalen. Merk wel dat ik er sowieso minder behoefte aan heb en ben wel erg gesteld op mijn eigen plekje zeg maar.
Volgens mij is het wel een bekend iets bij ASS, maar ik herken het niet van mezelf.quote:
Hebben er hier mensen last van niet precies kunnen omschrijven waar ze pijn hebben?
Ik ben nu al 2 keer bij de HA geweest en beide keren waren er problemen omdat ik moeilijk kon aangeven waar ik nou precies pijn had. Daarbovenop ben ik ook nog eens relatief ongevoelig voor drukpijn, dus doet iets bij mij vaak geen pijn waar het bij anderen wel pijn doet en...dit levert gewoon zoveel gedoe op
Maar ik heb al verschillende ervaringen gehoord van kinderen met bv een botbreuk die hier rustig mee doorliepen zeg maar.
Niet specifiek met pijn, maar ik heb wel eens het idee dat ik niet heel duidelijk ben met dingen aangeven. Ik heb wel eens het idee dat ik gewoon te vaag ben ofzo... of een andere taal spreek.
Mama van 2 lieve meiden :)
Ik heb trouwens de indruk dat vetgedrukte bij veel autisten wel -een- rol speelt, maar dat het zich per individu anders kan uiten (zoals het bij jou zich anders uit).quote:
[..]
Volgens mij is het wel een bekend iets bij ASS, maar ik herken het niet van mezelf.
Maar ik heb al verschillende ervaringen gehoord van kinderen met bv een botbreuk die hier rustig mee doorliepen zeg maar.
Niet specifiek met pijn, maar ik heb wel eens het idee dat ik niet heel duidelijk ben met dingen aangeven. Ik heb wel eens het idee dat ik gewoon te vaag ben ofzo... of een andere taal spreek.
Ik merk wel dat ik meer moeite heb met uitleggen hoe ik me voel, maar dat ik daar wel beter in ben geworden de laatste pak-em-beet 5 jaar.
Het enige is dat dat wat ik uitleg, vaak een complex mozaiek aan gevoelens, emoties en gedachten is (en afwegingen en zorgen en plannen, tis alles ook nog eens constant in beweging en daarbovenop komt nog een filter die weer veranderlijk is en afhankelijk van andere factoren (zoals hoe moe ik ben en of ik honger heb etc enz).
Tis ingewikkeld en zeggen "ik ben blij PUNT" klopt voor mijn gevoel ook gewoon niet, want dan laat ik teveel dingen weg.
Ik denk dat ik (mede) hierdoor graag zo nu en dan (niet altijd dus) mensen in levende lijve zie, omdat ik dan als het ware de andere persoon beter snap, ook als ik diezelfde persoon daarna een paar keer alleen maar bel of chat.
edit: Ik vraag me trouwens af of ze misschien in andere talen niet bewoordingen hebben voor gevoelens die we in het Nederlands helemaal niet hebben? (dus dat we in Nederland een gevoel hebben waar geen woord voor bestaat of zelfs ook maar bekend is, maar in een heel ander land dit gevoel gewoon algemeen bekend en erkend is en ook gewoon een naam heeft)
[ Bericht 4% gewijzigd door magnetronkoffie op 02-12-2016 01:23:03 (typo) ]
Gisteren op visite en daar zat iemand die ik maar niet kan peilen. Nu ken ik diegene nog niet zo lang, volgens mij was dit de derde keer dat ik hem zag.
Maar ik weet niet of hij grapjes maakt of me belachelijk maakt of dat we gewoon een andere taal spreken ofzo.
Als ik mijn lievelingsthee pak en er wordt gezegd: "Daar wordt je zeker lekker rustig van"... dan heb ik het gevoel dat ik belachelijk wordt gemaakt (zeker aangezien het al de tweede keer was en de vorige keer was het nadat ik boos was geworden).
En zo zijn er meer momenten dat ik niet zo goed snap waarom hij bepaalde dingen zegt.
Ik moet zeggen dat ik ook niet echt een klik met hem heb zeg maar. Hij doet me denken aan iemand die ik absoluut niet mag.
Ik wil graag netjes blijven naar anderen, maar als ik het idee heb dat ik belachelijk wordt gemaakt dan vind ik dat erg lastig... en ik ben bang dat als ik vraag of het nou een grap is of niet, dat er gezeur van komt.
Maar ik weet niet of hij grapjes maakt of me belachelijk maakt of dat we gewoon een andere taal spreken ofzo.
Als ik mijn lievelingsthee pak en er wordt gezegd: "Daar wordt je zeker lekker rustig van"... dan heb ik het gevoel dat ik belachelijk wordt gemaakt (zeker aangezien het al de tweede keer was en de vorige keer was het nadat ik boos was geworden).
En zo zijn er meer momenten dat ik niet zo goed snap waarom hij bepaalde dingen zegt.
Ik moet zeggen dat ik ook niet echt een klik met hem heb zeg maar. Hij doet me denken aan iemand die ik absoluut niet mag.
Ik wil graag netjes blijven naar anderen, maar als ik het idee heb dat ik belachelijk wordt gemaakt dan vind ik dat erg lastig... en ik ben bang dat als ik vraag of het nou een grap is of niet, dat er gezeur van komt.
Mama van 2 lieve meiden :)
Dank je.quote:
[..]
Ik had deze gemist geloof ik?
Vetgedrukte vind ik erg herkenbaar. 1 van de dingen voor mij is dat ik altijd wel wat op de plank heb liggen en me nooit hoef te vervelen. Ik heb nog talloze projectjes liggen en zat ideeën, plekken waar ik heen zou willen gaan (vaak stellen deze plekken eigenlijk weinig voor).
Waarom kan je ze niet overbrengen? Ik vond je altijd juist vrij helder en duidelijk overkomen?
In deze reeks tot nu toe in elk geval wel.
Ik denk dat het via tekst beter gaat. Dan is het veel schrappen en herschrijven. Dat gaat helaas niet IRL, zeg maar. Dus dan duurt het of te lang voordat ik antwoord geef, of het komt er een beetje verkeerd uit. Het is ook zo dat ik gewoon heel onzeker ben en waarschijnlijk conflict gewoon uit de weg ga. Bang om voor schut te staan ofzo.
A man once asked me if it hurt my head when I broke through the earth's crust on my ascension from Hell.
Conclusie van het gesprek afgelopen dinsdag was dat ze nog niet genoeg wisten. In het verleden ben ik ook onderzocht op ADD, maar mijn psycholoog vond dat onderzoek maar karig. Dus ze wil daar ook naar gaan kijken.
Volgende week nog een gesprek met mijn moeder erbij . De dag erna een intelligentietest en de week daarna een neuropsychologische test. Doen ze niet bij iedereen hoorde ik. Ben benieuwd. In ieder geval fijn dat het allemaal in een zeer korte periode mogelijk is.
Volgende week nog een gesprek met mijn moeder erbij . De dag erna een intelligentietest en de week daarna een neuropsychologische test. Doen ze niet bij iedereen hoorde ik. Ben benieuwd. In ieder geval fijn dat het allemaal in een zeer korte periode mogelijk is.
A man once asked me if it hurt my head when I broke through the earth's crust on my ascension from Hell.
Ik merk vaker op zodra ik een inspanning lever ik vergeet adem te halen lijkt het. Zorgt dit ervoor dat ik moeite heb meerdere dingen te doen?
woensdag 6 mei 2015 17:54 schreef Libertarisch het volgende:
Helaas pindakaas dan, het leven is hard. Je kunt niet iedereen blijven begeleiden alsof het kinderen zijn, je zult het zelf moeten doen.
Helaas pindakaas dan, het leven is hard. Je kunt niet iedereen blijven begeleiden alsof het kinderen zijn, je zult het zelf moeten doen.
Om heel eerlijk te zijn, zijn we ook begonnen met 'We zien wel waar het schip strandt'. Het is wel aan te raden als je samenwoont ieder een eigen ruimte te hebben waar je even tot jezelf mag komen.quote:
[..]
Fijn om te lezen dat relaties wel degelijk mogelijk zijn. Ik heb uberhaupt geen relatie gehad maar het benauwd me enigszins wel om het hele leven met 1 iemand te delen.
Wat doen ze niet bij iedereen? Ik ga naar het autismeteam maar heb geen zin in weer een iq-test. Heb er 10 jaar terug bij het GGZ gehad. Was toen 17. En het kan toch nooit veel afwijken volgens mij.quote:
Conclusie van het gesprek afgelopen dinsdag was dat ze nog niet genoeg wisten. In het verleden ben ik ook onderzocht op ADD, maar mijn psycholoog vond dat onderzoek maar karig. Dus ze wil daar ook naar gaan kijken.
Volgende week nog een gesprek met mijn moeder erbij . De dag erna een intelligentietest en de week daarna een neuropsychologische test. Doen ze niet bij iedereen hoorde ik. Ben benieuwd. In ieder geval fijn dat het allemaal in een zeer korte periode mogelijk is.
Wel rot dat je nog niks wist. Maar aan de andere kant wel goed dat je gauw meer duidelijkheid hebt. Hopelijk krijg je uitsluitsel in de zin dat als je 'iets' hebt dan dingen op zijn plek kunnen vallen en je dan kan groeien in dingen. Alvast veel succes.
FOK! is net een groot tijdschrift
Die extra onderzoeken. Tenminste, niet bij deze instelling. Voordat er weer allemaal mensen komen posten dat het bij hen wel zo is.quote:
Meestal hebben ze na de gesprekken wel een aardig beeld. Dat was wat ik eruit begreep. Dank je wel.
A man once asked me if it hurt my head when I broke through the earth's crust on my ascension from Hell.
Hier heb ik in het verleden wel moeite mee gehad. Ik woon nu alleen, maar wel met een ex van mij samengewoond. Ik denk dat het gebrek aan ruimte wel heeft meegespeeld in de break up. Maar ja, toen besefte ik dat nog niet.quote:
[..]
Om heel eerlijk te zijn, zijn we ook begonnen met 'We zien wel waar het schip strandt'. Het is wel aan te raden als je samenwoont ieder een eigen ruimte te hebben waar je even tot jezelf mag komen.
A man once asked me if it hurt my head when I broke through the earth's crust on my ascension from Hell.
