Etappe 4: Betanzos - Mirador Vixia de Herbeira, 163,5 kmDrie dagen onderweg en we hebben de eerste belachelijke Spaanse muur alweer gehad. Het was genieten. Mirador de Ézaro, te zwaar voor woorden. In 2012 was het al zeer vermakelijk en dat was nu niet minder. De hele dag was het saai, omdat geen enkele ploeg echt het initiatief wilde nemen. Daardoor leek de behoorlijk saaie kopgroep makkelijk te gaan winnen, maar gelukkig kwam er vooraan dan wat actie. De jonge Zwitser Pellaud overschatte zichzelf nogal en trok vroeg in de aanval. Daardoor bleven er vooraan wat minder jongens over, waardoor je toch nog het gevoel had daadwerkelijk naar een koers te kijken. Ook het peloton schoot nog in gang, hoewel ze dat redelijk laat deden. De voorsprong voor de koplopers werd toch nog wat kleiner, waardoor het zelfs nog mogelijk werd dat de klassementsrenners om de ritzege zouden gaan strijden. Dat gebeurde niet, want Geniez, een van de vluchters, was bijzonder sterk. Hij deed zowat al het kopwerk en op de slotklim schudde hij iedereen af. Een mooie overwinning voor hem, niets op af te dingen. Daarachter ging Movistar helemaal los. Met vier man beukten ze op kop en zo bleef er maar een groepje van een man of acht over. Bijna niemand kon Ruben Fernandez volgen op deze ridicule slotklim, met gigantisch hoge stijgingspercentages. Heel veel jongens zakten lichtelijk door het ijs, waaronder Contador en Kruijswijk. Ook Quintana en Valverde reden nog niet optimaal, waardoor Ruben Fernandez op dit moment opportunistisch gezien de beste van zijn ploeg lijkt. Hij wordt al jaren genoemd als de man die Valverde moet gaan opvolgen, maar daar leek het tijdens deze rit pas voor het eerst echt op. Hij moet alleen wel wat beter gaan opletten hoeveel jongens er voorop rijden, want hij dacht dat hij iedereen voorbij was gereden. Dat viel tegen, want Geniez had toch echt prima stand weten te houden. Tijdens de vierde rit zal Fernandez misschien wel een herkansing krijgen. Er is weer een aankomst bergop. Twee aankomsten bergop achter elkaar in de eerste week, de Vuelta is fantastisch.
De vierde rit van de Vuelta begint een stuk ten oosten van Mirador de Ézaro, in het noorden van Galicia. We zitten net even ten oosten van A Coruña, een van de belangrijkste steden van deze regio. Betanzos is een dorp met 12.000 inwoners, dat vooral bezienswaardig is dankzij het middeleeuwse centrum. Allemaal smalle straatjes, met overal oude gebouwtjes, best mooi. Een paar oude kerken in de kern ook, niets mis mee. Nog wat stadspoortjes, ook leuk. Buiten de kern ligt dan weer een rivier en bij die rivier is er een mooie groene oever en ook weer leuke gebouwen. Het dorp ligt aan de Rio Mandeo, een rivier die niet veel verderop uitmondt in de Ria de Betanzos. Ja, Betanzos heeft z'n eigen ria. Ze hebben het goed voor elkaar dus. Net zoals in veel Spaanse dorpen heb je ook in Betanzos ieder jaar weer een feest. Het feest van dit specifieke dorp is dan wel weer raar. Een feest ter ere van San Roque, maar om die man dan een plezier te doen maken ze blijkbaar jaarlijks een gigantische papieren luchtballon. Lijkt mij nogal onhandig, omdat je daar niet erg ver mee gaat vliegen, maar wie ben ik. Het is in ieder geval wel een grote luchtballon, bijna zo groot als een normale. Elevación del Globo de San Roque, zo noemen ze dat dan. Gekke Galiciërs. De renners vertrekken in ieder geval in het centrum van Betanzos, bij een prima torentje.
Van Betanzos rijden we op een lichtelijk onorthodoxe manier richting het uiterste noorden van Galicië. De eerste 20 kilometer van de rit fietst men langs de kust, over brede en vlakke wegen. Het is nog even genieten van het uitzicht, want er is hier weer genoeg moois te zien. Schattige kustdorpen als Miño en Pontedeume worden gepasseerd, voor de renners na 21 kilometer de kust verlaten en naar het binnenland van Galicië gaan klimmen. De eerste klim van de dag is de Alto da Serra Capela. Een beklimming van de derde categorie, die 6,5 kilometer lang is en 4,6% gemiddeld. Een behoorlijk makkelijke klim dus. Wel een regelmatige klim, geen verstopte steile stroken met wat afdalingen tussendoor. Een geleidelijke klim, over een brede autoweg. Aan het begin van de klim is er nog een mooi uitzicht over de Rio Eume, maar richting de top van de klim wordt de omgeving wat minder inspirerend. Na 28 kilometer komen de renners boven op deze klim. Na deze klim is er alleen niet echt een afdaling, we komen op een soort van plateau terecht en daardoor is het een aantal kilometer vlak. Over de grote weg fietst het peloton verder en onderweg komen de corredores door gehuchten als As Neves en Os Chaos, dat tot mijn grote verrassing weinig chaotisch lijkt. Na een kilometertje of 36 komt iedereen door het dorpje Goente en daar is het gedaan met de vlakke kilometers. Richting dit dorpje liep het nog licht omhoog, maar na Goente is er een korte afdaling, richting de volgende klim van de dag. Boven Goente is er wel een aardig uitzicht over de omgeving.
De afdaling is niet echt lastig, omdat er niet zoveel gedaald hoeft te worden. De weg is ook nog steeds breed, dus dit is allemaal heel simpel. Na een aantal kilometer in licht dalende lijn komen de renners door As Pontes de García Rodríguez, een stadje met een enorme kolencentrale. De grootste van Spanje, naar het schijnt. De schoorsteen van deze centrale is ook vrij hoog, een van de hoogste bouwwerken van Spanje, volgens mijn bronnen. Wel ontzettend slecht voor het milieu allemaal, dus dit had een tikkeltje minder gemogen. Hoe dan ook, in As Pontes begint de tweede klim van de dag. De Alto Monte Caxado is 7,3 kilometer lang en 4,5% gemiddeld. Weer een beklimming van de derde categorie en weer een redelijk makkelijke. Alleen richting de top wordt het even wat steiler, maar heel zwaar wordt het nooit. Na 58 kilometer zijn de renners boven en begint een verdomd lange afdaling richting Ortigueira. De afdaling is meer dan 20 kilometer lang, maar wordt nooit heel lastig. De weg is continu breed, wat het een stuk makkelijker maakt. Er zijn wel wat bochten, maar allemaal prima te doen. Gemiddeld gezien daalt het ook maar aan 3,5%, erg steil gaat het niet naar beneden. Na ongeveer 80 kilometer zijn de renners dan beneden. Weer een klim met de nodige windmolens gehad, daar zijn ze in dit deel van Spanje wel gek op. Hier zelfs ook nog een weerstation, helemaal te gek.
Eenmaal beneden blijft het een tijd vlak. Er wordt met een omweg naar Ortigueira gefietst, dan weer aan het water ligt. Van dit mooie kustplekje wordt er langs de Ria de Ortigueira e Ladrido verder gefietst richting A Ponte de Mera, waar men dan weer na 94 kilometer passeert. Na A Ponte de Mera fietsen we even terug naar het zuiden, terwijl we naar het noorden moeten. De weg loopt nu acht kilometer lang omhoog aan ongeveer 4%. Er zijn hier geen punten te verdienen, want officieel is het geen klim, maar het is wel degelijk een flinke heuvel. Na dit klimmetje is het een tijdje vlak. De grote weg, dwars door Galicië, wordt gevolgd, tot het peloton na 117 kilometer door Riboira komt. Hier verlaten ze de grote weg en komen ze op een wat smaller weggetje terecht. Er volgt ook meteen een afdaling, door een bos. Tot nu toe was alles makkelijk, maar nu moet iedereen toch wel even opletten. Een paar wat smallere bochtjes, maar al snel komt men in Agra de Arriba uit, waar de weg weer breder wordt. Er is ook meteen een kort klimmetje, maar heel veel stelt dat niet voor. Na dit korte klimmetje is het eigenlijk vooral heel erg vlak, tot de slotklim. In licht dalende lijn fietst het geheel richting de kust. Na 128 kilometer komen ze langs Valdoviño, waar ze rechtsaf slaan, op weg naar de finishplaats. Door een bosrijk gebied, met her en der een verlaten steengroeve, fietst het peloton over bochtige wegen verder. Ze passeren heel wat kleine dorpjes en hebben af en een mooi uitzicht over zee. Mooi deel van Spanje wel, weinig mis mee. Na 149 kilometer bereiken ze dan Cedeira, waar de tussensprint van de dag is. Hier is het gedaan met het vlakke werk, hoewel dat eigenlijk al eerder zo was omdat er vlak voor Cedeira ook nog een flink steil pukkeltje zit. Prima rotskust in de baai van Cedeira, overigens.
In Cedeira slaan de renners rechtsaf en niet ver buiten dit dorp begint de slotklim, naar Mirador Vixia de Herbeira. Deze slotklim is 11,2 kilometer lang en 4,8% gemiddeld. Een beklimming van de tweede categorie, die op papier dus niet heel zwaar lijkt. Toch is deze klim wel echt zwaar. De klim begint met drie kilometer aan 7%, dat is toch best behoorlijk. Daarna is er een wat makkelijkere kilometer, aan 4%. Het loopt daarna weer wat steiler omhoog aan 6%, voor de klim weer wat verder afzwakt. Na zes kilometer klimmen komt er dan een afdaling van anderhalve kilometer. Deze afdaling heeft nog twee lastige bochten, vooral omdat de weg hier redelijk smal is. Vooral een lastige bochtencombinatie waar men eerst naar rechts moet en dan weer naar links springt in het oog. Verder moet dit toch niet veel problemen opleveren. Aan het eind van deze korte afdaling komen we uit bij een t-splitsing. Een splitsing waar ik bijzonder weinig van snap. Als we bij deze splitsing links gaan fietsen we richting San Andrés de Teixido. Volgens de site van de Vuelta eindigen we daar ook, maar zoals wel vaker klopt daar geen reet van. Spanjooltjes nemen ons continu in de maling, niet zo netjes van ze. Deze etappe gaat, even voor de duidelijkheid, helemaal niet naar San Andrés de Teixido. We gaan eindigen op Mirador de Vixia Herbeira. Bij de splitsing gaan we dus rechts en meteen begint de weg venijnig op te lopen. Op drie kilometer van de streep krijgen we de zwaarste kilometer. Het gaat omhoog aan 10%, met uitschieters tot 13%. Niets vergeleken met de Mirador Ézaro, maar alsnog behoorlijk lastig. De klim is bijzonder fraai. Het is een enorm groene omgeving, links ligt de zee en in de verder zijn er dan weer wat windmolens te vinden. De weg is ook in goede staat, maar wel redelijk smal. Na de lastige kilometer aan 10% zwakt het richting de top weer wat af, de volgende kilometer stijgt het maar aan 6%. Op een kilometer van de streep wordt het dan weer wat lastiger, 7%. Richting de top wordt de klim wel wat minder mooi. De omgeving wordt kaal en op wat rondgrazende koeien na is er niet veel te zien. Vooral veel rotsen en windmolens. Op een redelijk obscure plek eindigt deze rit dan, met een paar laatste meters aan 6%.
Na 163,5 kilometer zit deze rit er dan op. De finish is ergens in het midden van het niets. Er is alleen aan de linkerkant van de weg een grindpad naar boven. Dit grindpad brengt je naar een stenen huisje en een stenen muurtje. Vanaf dit punt heb je een prachtig uitzicht over de zee, ze noemen het niet niet voor niets een mirador. Vreemd genoeg staat overal dat San Andrés de Teixido de finishplaats is. Daar komen we wel bijna langs, maar net niet helemaal. San Andrés de Teixido is wel mooi. Er staat een prachtige kerk, die door ontzettend veel pelgrims wordt bezocht. Ook in Teixido heb je een geweldig uitzicht over de zee, helemaal mooi. De ironie is dat er bij San Andrés de Teixido een grotere parkeerplaats is dan bij de uiteindelijke finishplaats. Voor de hele karavaan die zo'n grote ronde met zich meebrengt was een finish bij San Andrés de Teixido een stuk logischer geweest, maar logica en Spanjaarden gaat wel vaker niet zo same. De finish is toch echt de andere kant op, bij een ander mooi uitzichtspunt. Strafpunten voor iedereen die het tijdens deze rit over San Andrés de Teixido heeft, dan heb je je huiswerk niet goed gedaan. Mirador Vixia de Herbeira dus. Met aan de rechterkant overal windmolens. Aan de linkerkant vooral veel rotskust en water.
Het schijnt in het noorden van Galicië iets minder warm te zijn. Ongeveer 21 graden in de omgeving van A Coruña en 23 graden in de omgeving van Cedeira, vlak bij de slotklim. Iets aangenamere temperaturen voor de renners dus. Nog steeds wel bijzonder weinig kans op regen en wind. Het is een gebied waar het nog wel eens wil regenen, maar daar blijkt de afgelopen dagen weinig van. We zitten ook al dagen aan de kust, maar waaien wil het niet. Beetje jammer ook wel weer. De start van deze rit is om 13:29. De aankomst wordt verwacht tussen 17:28 en 17:54. Sporza is er uiteraard weer om 15:00 bij, dan zijn de renners in de buurt van de top van de tweede klim van de dag. Missen we dus net die twee beklimmingen in het begin, maar krijgen we wel het hele vlakke stuk daarna te zien. Grandioos.
Zelfs als er een rode trui op te halen is willen de renners nog niet eens hun best doen om daar voor te gaan. Het lijkt een beetje een trend te worden, dat de vluchters steeds meer kansen krijgen. De klassementsrenners geven blijkbaar niet veel meer om een ritwinst. Dat maakt het voorspellingen doen wel wat lastiger. Normaal zijn de eerste lastige ritten in een grote ronde toch wel voor de klassementsrenners, maar nu kan het ook zo zijn dat deze rit weer naar wat vroege vluchters gaat. Toch denk ik wel dat Movistar tijdens deze rit iets meer actie zal ondernemen. Ze hebben gezien dat enkele renners kwetsbaar zijn, die zullen ze nog meer onder druk willen zetten. Daarnaast hebben ze gezien dat zowat hun hele ploeg dik in orde is. Fernandez, Valverde en Quintana, allemaal deden ze het goed. Dus mogen ze tijdens deze rit wel eens hun best gaan doen om de kopgroep niet te ver weg te laten lopen. Weer een type Geniez die wint is teveel van het goede.
1. Froome. Leek in eerste instantie niet zo goed te zijn, maar keek goed naar zijn computertje en kwam zodoende op een wat gelijkmatiger tempo weer vooraan aansluiten. Daarna kon hij dan weer niet echt reageren op de late uitval van Ruben Fernandez, maar dat was wel op een steile klim. Deze klim is wat minder steil. Ideaal voor de wattagemeters. Ik denk dat Froome nu nog in vorm is, dankzij de Tour en Rio, maar dat hij langzaam zal gaan verzwakken. Daarom moet hij nu pakken wat hij pakken kan.
2. Fernandez. Ja, de hypetrain is gestart. Al jaren vraagt men zich af hoe het toch in vredesnaam met Spanje verder moet als Rodriguez en Valverde stoppen. Nou, zo dus. Fernandez, in 2013 de winnaar van de Ronde van de Toekomst. Daarna toch wat moeite gehad om definitief door te breken, maar tijdens de vorige rit zag het er goed uit. Hij kan ook mooi juichen. Mag hij nu weer laten zien. Boeiend dat er waarschijnlijk weer iemand voor zit.
3. Chaves. Hij was er weer hoor. Maanden niet gezien, maar daar is onze grappenmaker weer hoor. HIj volgde makkelijk en kraakte niet. Toch lekker hoor, kunnen fietsen zonder koersritme. Moet wel even kappen met deze onzin, want niemand kan dit serieus nemen.
4. Quintana. Steile beklimmingen zijn niet echt zijn ding, maar toch wist hij de schade heel behoorlijk te beperken. Met zijn vorm zal het dan wel goed zijn. Deze klim is geschikter voor hem, dus kan hij het beter doen dan tijdens de vorige rit.
5. Valverde. Dominantie van Movistar, weer eens wat anders dan het treintje van Sky. Het is eigenlijk wel logisch ook, als enige nemen zij deze Vuelta echt serieus. Sterke ploeg aan de start, in tegenstelling tot veel andere teams. Valverde zelf is natuurlijk altijd goed. Hij schijnt nog jaren door te gaan. We maken nu wel grappen over de piek van drie jaar, maar over een tijdje gaat het over de piek van 10 jaar. Fantastisch.