De kunst van het loslaten van je ex #241 Rust im kopf bitte :(

Aaai, geen contact is echt het beste "one text away from being back again"- John Mayer

Ik heb er laatst nog topic over gestart haha, maar bij duurt het dit keer ook een stuk langer dan normaal.

quote:

Op dinsdag 18 april 2017 23:54 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Zeg nooit nooit. Ikzelf hou het bij misschien ooit, maar nu even niet
Ben echt helemaal klaar met m'n ex

Is het normaal om (nadat je het uit hebt gemaakt) je ex een aantal keer te (moeten) blokkeren en daarna deblokkeren en daarna weer te blokkeren enzo?

Eerst heb ik het uitgemaakt, daarna tijdje nog contact gehad, op een gegeven moment geblokkeerd, weer gedeblokkeerd, geblokkeerd...alles bij elkaar een aantal keer.

Ik vind 't prima iemand meerdere kansen te geven (soms duurt het even voor ik opnieuw probeer een oud contact weer uit te bouwen), maar wanneer houdt het definitief op?

En een andere vraag: Stel dat je hebt afgesproken dat je na afloop niet elkaar gaat zitten zwartpraten...maar de ander doet dat toch. Wat kan je dan het beste doen?

Hoe doen jullie dat? Wat is wijsheid?

quote:

Op woensdag 19 april 2017 02:37 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Is het normaal om (nadat je het uit hebt gemaakt) je ex een aantal keer te (moeten) blokkeren en daarna deblokkeren en daarna weer te blokkeren enzo?

Eerst heb ik het uitgemaakt, daarna tijdje nog contact gehad, op een gegeven moment geblokkeerd, weer gedeblokkeerd, geblokkeerd...alles bij elkaar een aantal keer.

Ik vind 't prima iemand meerdere kansen te geven (soms duurt het even voor ik opnieuw probeer een oud contact weer uit te bouwen), maar wanneer houdt het definitief op?

En een andere vraag: Stel dat je hebt afgesproken dat je na afloop niet elkaar gaat zitten zwartpraten...maar de ander doet dat toch. Wat kan je dan het beste doen?

Hoe doen jullie dat? Wat is wijsheid?

Waarom blijven blokkeren en deblokkeren? Denk dat het op een gegeven moment gewoon klaar is, of je hebt nog contact of niet. Als je dr al "zo vaak" hebt geblokkeerd, haal je blijkbaar niet uit het contact wat je zoekt. Lekker blokkeren en geblokkeerd laten zou ik zeggen. Maar dar kun je pas doen als je er zelf ook echt klaar mee bent. Ga dan voor jezelf na hoeveel kansen je iemand wil geven.

Dat zwart praten zou ik gewoon negeren. Jij hebt jouw waarheid en zij die van haar. Ga je er niet in mengen of verlagen naar haar niveau. Ik ben ook bang dat, ondanks afspraken, iedereen dit wel eens doet of gaat doen. Dat hou je niet tegen. Hou dan, vooral voor jezelf, de leuke dingen uit de relatie voor ogen.

quote:

Op woensdag 19 april 2017 06:30 schreef TaMieke het volgende:

[..]

Waarom blijven blokkeren en deblokkeren? Denk dat het op een gegeven moment gewoon klaar is, of je hebt nog contact of niet. Als je dr al "zo vaak" hebt geblokkeerd, haal je blijkbaar niet uit het contact wat je zoekt. Lekker blokkeren en geblokkeerd laten zou ik zeggen. Maar dar kun je pas doen als je er zelf ook echt klaar mee bent. Ga dan voor jezelf na hoeveel kansen je iemand wil geven.

Dat zwart praten zou ik gewoon negeren. Jij hebt jouw waarheid en zij die van haar. Ga je er niet in mengen of verlagen naar haar niveau. Ik ben ook bang dat, ondanks afspraken, iedereen dit wel eens doet of gaat doen. Dat hou je niet tegen. Hou dan, vooral voor jezelf, de leuke dingen uit de relatie voor ogen.

Vaak valt het kwartje bij de ander pas na een wake-up call en kan een "afkoelperiode" of "bezinningsperiode" wel goed doen. Dus wat dat betreft kan het wel zinvol zijn het toch nog een 2e/3e kans te geven. Ik heb ooit jaren terug met een vriend gebroken en dat heb ik een jaar of wat later weer gelijmd en daarna is het 15 jaar goed gegaan, wat dat betreft kan zo'n blokkade ook heel leerzaam voor de ander zijn. Het kan wel werken (mits het kwartje daarna bij de ander wel gevallen is), maar als je op een gegeven moment ontdekt dat zelfs de meest helder, meest duidelijke, meest letterlijk gestelde grenzen steeds maar opnieuw gebroken blijven worden en ik er absoluut zeker van ben dat de ander zich hier ook ruimschoots van mijn grenzen bewust is geweest (omdat ik ze toch echt duidelijk heb aangegeven en bij m'n grenzen bleef)...en zeker als er al meerdere breuken zijn geweest van mijn kant...dan houdt het idd toch echt op.
Dat is dus het stukje "kansen geven" en hoe ik er naar kijk.

Voor de rest geef ik je gewoon 100% gelijk.

Nou laat ik je het hele wel/niet blokkeren dillema besparen: ik heb jou al een tijdje geblokkeerd dus het maakt geen kut uit of je me deblokkeert of niet.
Het idee dat jij kan bepalen of ik een 'afkoelperiode' nodig heb en of wij wel of geen contact hebben is echt het toppunt van arrogantie. Ik wil geen contact met iemand die een ander emotioneel kan chanteren "geef me gelijk of ik verbreek het contact". Die macht héb je nu niet meer. Dus laat me met rust.

En wat dat 'zwart maken' betreft: ik heb jou helemaal niet zwart gemaakt. Meningen die over jou zijn gevormd komt door je eigen gedrag hier op fok. Je kunt het zwart maken prima alleen af. Alles wat je me hebt verteld in vertrouwen heb ik nooit doorgespeeld naar anderen. Maar jij gelooft me gewoon niet omdat je je slachtofferrol veel te comfortabel vind. Dus ik vertrouw er niet op dat jíj je belofte kunt houden.
Ik heb ook regelmatig gezegd dat ik het niet over je wilde hebben als mensen me naar onze relatie vroeg dus hoezo zwartmaken? Het laatste wat ik gister over je zei is dat ik je een keer je eigen huis moest uitzetten omdat ik anders niet kan poepen sorry, maar ik geloof dat ik me dan eerder zelf voor lul zet dan dat ik iets naars over jou zei

Je vergeet dat er twee mensen in deze relatie zaten, niet alleen jij maar ook ík. Je kunt me niet verbieden om niet te praten over onze relatie (het was niet alleen jouw relatie, maar ook de mijne), maar ik heb me sowieso altijd ingehouden.

Wat jou echt dwars zit, is dat ik in een slowchat post. En dat je me niet kan verbieden of dwingen om daarmee te stoppen. Nogmaals; als jij ter sprake kwam in die SC heb ik gezegd dat ik er niet over wilde praten. Je weet zelf nog wel wat 1 van de laatste dingen was die je tegen me zei op Skype, en het zit je dwars dat ik nog niet 'kapot' ben. Ik denk dat je daar ook heel erg lang op kunt wachten.

Aangezien jij het heel vervelend vind als ik praat over onze relatie (iets wat je nu zelf ook doet, dus je stuurt een beetje mixed messages hier...) ben ik bereid om je vandaag en morgen te deblokkeren op Skype zodat we het hele 'zwart maken' privé uit kunnen praten. Ik vind het zelf niet nodig om dat in het openbaar op Fok te doen, en ik weet hoe vervelend jij dat vind dus deze optie geef ik je nog.
Ik deblokkeer je dus even voor vandaag en donderdag en verder is het dan aan jou of je besluit om me aan te spreken of niet.

Is ook niet slim om te posten als alles meegelezen wordt he

Al heeft m'n eigen ex dat ook wel lang gedaan.

Haha lekker kneuterig en kansloos dit

quote:

Op woensdag 19 april 2017 09:04 schreef BredeBroeder het volgende:
Is ook niet slim om te posten als alles meegelezen wordt he

Al heeft m'n eigen ex dat ook wel lang gedaan.

Klopt. We hadden vooraf ook duidelijke afspraken over dingen gemaakt.
Voor de rest leek het me wel oké om in elk geval nog 1 keer even om duidelijkheid voor mezelf te vragen en dit topic is daar denk ik ook wel voor bedoeld.

Voor de rest kende ik de risico's vooraf natuurlijk ook wel, die heb ik blijkbaar onderschat. Ik ben ook niet van plan om te gaan zitten roddelen ofzo (zelfs niet als mijn pakkans 0% zou zijn), dat vind ik gewoon not-done. Je kunt in principe elkaars grenzen ook na een breuk gewoon blijven respecteren.

Maar wanneer er dan toch een breuk plaatsvindt met iemand die ik via bijvoorbeeld fok ken of via een andere gelegenheid, is dat voor mij nog geen reden om (na die breuk) daarover te gaan spuien (zelfs niet als ik het kwetsend vond en ongeacht of ik het er wel of niet mee eens was) want dat vind ik gewoon niet oké. Ik heb er nooit een gewoonte van gemaakt over m'n eigen exen te gaan spuien (ook niet die van 10 jaar geleden) en dit wil ik ook zo houden.

quote:

Op woensdag 19 april 2017 09:16 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Klopt. We hadden vooraf ook duidelijke afspraken over dingen gemaakt.
Voor de rest leek het me wel oké om in elk geval nog 1 keer even om duidelijkheid voor mezelf te vragen en dit topic is daar denk ik ook wel voor bedoeld.

Voor de rest kende ik de risico's vooraf natuurlijk ook wel, die heb ik blijkbaar onderschat. Ik ben ook niet van plan om te gaan zitten roddelen ofzo (zelfs niet als mijn pakkans 0% zou zijn), dat vind ik gewoon not-done. Je kunt in principe elkaars grenzen ook na een breuk gewoon blijven respecteren.

Maar wanneer er dan toch een breuk plaatsvindt met iemand die ik via bijvoorbeeld fok ken of via een andere gelegenheid, is dat voor mij nog geen reden om (na die breuk) daarover te gaan spuien (zelfs niet als ik het kwetsend vond en ongeacht of ik het er wel of niet mee eens was) want dat vind ik gewoon niet oké. Ik heb er nooit een gewoonte van gemaakt over m'n eigen exen te gaan spuien (ook niet die van 10 jaar geleden) en dit wil ik ook zo houden.

Wat deed je dan in je vorige post? Sowieso een FOK relatie bespreken op FOK zelf...je weet dat de ander het gaat lezen, dus dat is dan gewoon een manier van aandachttrekkerij. Hoe het nu overkomt op mij: jij bent nog niet over je ex heen, zij heeft je geblokkeerd, dus normaal communiceren lukt niet, dus dan maar even een post plaatsen op FOK in de hoop dat zij het leest en je daarmee dus alsnog communicatie kan afdwingen.

quote:

Op woensdag 19 april 2017 12:00 schreef AlwaysHappy het volgende:

[..]

Wat deed je dan in je vorige post? Sowieso een FOK relatie bespreken op FOK zelf...je weet dat de ander het gaat lezen, dus dat is dan gewoon een manier van aandachttrekkerij. Hoe het nu overkomt op mij: jij bent nog niet over je ex heen, zij heeft je geblokkeerd, dus normaal communiceren lukt niet, dus dan maar even een post plaatsen op FOK in de hoop dat zij het leest en je daarmee dus alsnog communicatie kan afdwingen.

En ik trap er nog in ook Trut die ik ben. Ik ben eigenlijk gewoon klaar met het machtspelletje van wel/geen contact boven mn hoofd houden.

quote:

Op woensdag 19 april 2017 13:01 schreef Elvi het volgende:

[..]

En ik trap er nog in ook Trut die ik ben. Ik ben eigenlijk gewoon klaar met het machtspelletje van wel/geen contact boven mn hoofd houden.

Wat doe je hier nog dan?

Vannacht weer over m'n ex gedroomd, is alweer een tijdje geleden. Het wordt in ieder geval minder. Misschien moet ik het me ook allemaal niet zo dwars laten zitten. Als ik een lange tijd van iemand gehouden heb, is het normaal dat ze in mijn hoofd blijven zitten. Ook al is het nu inmiddels een jaar geleden.

Ik heb inmiddels van meerdere vrouwen gehouden, dus wie weet komt er ineens de juiste en dan klikt het weer.

Zo, op mijn harde schijf al een heel dossier aangemaakt met 'afschrijvingen'. Ik meld me hier ook maar eventjes

Het begon vorig jaar april zo mooi. Uit het niets ontmoette ik haar, was het liefde op het eerste gezicht en had ik het idee eindelijk 'mijn grote liefde' te hebben ontmoet. Ik trok vrij snel bij haar in, maakten samen wat mooie reisjes en hadden de grootste schik met elkaar. Nog niet eerder in mijn leven had iemand mij zo gegrepen als zij dat had. We waren ook serieus over de toekomst. Huisje kopen, kinderen krijgen...het hele pakket....

En toen ineens in januari, besloot ze dat ze niet meer verder wilde. We zijn daarna nog een maandje blijven samenwonen om praktische zaken, maar daarna zijn onze wegen weer gescheiden. We hebben daarna nog wat contact gehad, maar eerder deze maand voelde het voor mij niet meer goed en besloot ik mezelf niet langer te pijnigen. Ik heb alle contacten met haar verbroken. Ik heb haar uit mijn social media gegooid, telefoonnummer verwijderd en alles wat ik qua foto's, video's en overige zaken had die me aan haar doen denken gearchiveerd op een externe harde schijf.

En nu voel ik me nog steeds leeg, verdrietig en boos om hoe het is gelopen. Ik doe mijn best me ertoe te zetten weer het leven op te pakken. Dat gaat opzich wel goed (ik heb na een pauze van 2 maanden mijn danslessen hervat, heb sinds maart een fijne nieuwe baan met veel toekomstperspectief, onderneem genoeg op sociaal vlak en hou me verder vooral bezig met mijn hobby's en de andere dingen die me gelukkig maken). Maar op de momenten dat ik niet met het oppakken bezig ben, komt zij weer in mijn hart en hoofd en voel ik die pijn van binnen. En me continue afvragen hoelang het duurt voordat ik het een plek heb gegeven....die pijn is misschien wel het ergste van alles, want die pijn is echt

Tsja, en waarom besloot ze ermee te stoppen? Het is een lang en gecompliceerd verhaal. Hoe kan ik dit verhaal een beetje behapbaar maken? Even kijken wat er uit komt als ik vrolijk verder ga met schrijven...

We hebben beiden de nodige bagage. Beiden hebben we in onze jeugd traumatische gebeurtenissen meegemaakt die ons hebben gevormd tot de personen die we nu zijn. Zij heeft jaren geleden dankzij een burn-out moeten inzien dat ze die gebeurtenissen nooit had verwerkt en is ze er jaren voor therapie geweest. Ik ben sinds begin dit jaar in therapie gegaan voor de verwerking van mijn trauma's en het werken aan mijn persoonlijke issues die het gevolg zijn van die trauma's.

En daar komt 1 van de grootste problemen die zij had met onze relatie. Ze vond dat we elkaar niet op een positieve manier aanvulden. Onze bagage heeft issues veroorzaakt die ons op bepaalde momenten verdronken in een bui van onzekerheid, angst of een negatief zelfbeeld. Ik was bereid hier samen met haar aan te werken. Zij niet. Zij had namelijk door de jaren heen al veel moeite gedaan om zichzelf weer op de rails te krijgen en vond dat ik nog een lange weg te gaan heb. Een weg waarin zij mij alleen als goede vriendin kan ondersteunen, maar niet als partner. Daarnaast heeft ze wel vaker mannen in haar leven gehad met dergelijke bagage en durfde ze het niet aan een relatie 'op sleeptouw' te nemen. Ze kiest onvoorwaardelijk voor zichzelf.

Ergens begint mede dankzij mijn hulptraject, zelfstudie en het stukje bij beetje verdwijnen van het ergste verdriet wel het nodige inzicht naar boven te komen. Uiteindelijk zie ik wel dat ik feitelijk een relatie had met mijn spiegelbeeld. Het is maar de vraag of dit lang had geduurd. Daarnaast heeft zij als 1 van de weinige personen in mijn leven een dusdanige invloed gehad dat ik ben gaan inzien dat ik hulp nodig had. En dat is iets waar ik haar erg dankbaar voor ben. Daarom geloof ik wel dat we op een later moment iets van een vriendschap kunnen ontwikkelen, maar voorlopig nog even niet. De pijn en het verdriet zijn nu nog te groot, daarom is het voor nu helemaal over.

En nu zit ik even alleen, komen de muren op me af en voel ik het gemis van haar. Het is en blijft het grootste kutgevoel dat er bestaat. Ik weet dat het een rouwproces is, maar het aansterken en omdenken van gedachten is soms best moeilijk en frustrerend.

Zolang ik nog voel wat ik voel leef ik vooral met 1 motto: blijven ademen.

Want de rest moet gewoon helen....hoe moeilijk dat soms ook is

quote:

Op zaterdag 29 april 2017 21:48 schreef Flylib het volgende:
Zo, op mijn harde schijf al een heel dossier aangemaakt met 'afschrijvingen'. Ik meld me hier ook maar eventjes

Het begon vorig jaar april zo mooi. Uit het niets ontmoette ik haar, was het liefde op het eerste gezicht en had ik het idee eindelijk 'mijn grote liefde' te hebben ontmoet. Ik trok vrij snel bij haar in, maakten samen wat mooie reisjes en hadden de grootste schik met elkaar. Nog niet eerder in mijn leven had iemand mij zo gegrepen als zij dat had. We waren ook serieus over de toekomst. Huisje kopen, kinderen krijgen...het hele pakket....

En toen ineens in januari, besloot ze dat ze niet meer verder wilde. We zijn daarna nog een maandje blijven samenwonen om praktische zaken, maar daarna zijn onze wegen weer gescheiden. We hebben daarna nog wat contact gehad, maar eerder deze maand voelde het voor mij niet meer goed en besloot ik mezelf niet langer te pijnigen. Ik heb alle contacten met haar verbroken. Ik heb haar uit mijn social media gegooid, telefoonnummer verwijderd en alles wat ik qua foto's, video's en overige zaken had die me aan haar doen denken gearchiveerd op een externe harde schijf.

En nu voel ik me nog steeds leeg, verdrietig en boos om hoe het is gelopen. Ik doe mijn best me ertoe te zetten weer het leven op te pakken. Dat gaat opzich wel goed (ik heb na een pauze van 2 maanden mijn danslessen hervat, heb sinds maart een fijne nieuwe baan met veel toekomstperspectief, onderneem genoeg op sociaal vlak en hou me verder vooral bezig met mijn hobby's en de andere dingen die me gelukkig maken). Maar op de momenten dat ik niet met het oppakken bezig ben, komt zij weer in mijn hart en hoofd en voel ik die pijn van binnen. En me continue afvragen hoelang het duurt voordat ik het een plek heb gegeven....die pijn is misschien wel het ergste van alles, want die pijn is echt

Tsja, en waarom besloot ze ermee te stoppen? Het is een lang en gecompliceerd verhaal. Hoe kan ik dit verhaal een beetje behapbaar maken? Even kijken wat er uit komt als ik vrolijk verder ga met schrijven...

We hebben beiden de nodige bagage. Beiden hebben we in onze jeugd traumatische gebeurtenissen meegemaakt die ons hebben gevormd tot de personen die we nu zijn. Zij heeft jaren geleden dankzij een burn-out moeten inzien dat ze die gebeurtenissen nooit had verwerkt en is ze er jaren voor therapie geweest. Ik ben sinds begin dit jaar in therapie gegaan voor de verwerking van mijn trauma's en het werken aan mijn persoonlijke issues die het gevolg zijn van die trauma's.

En daar komt 1 van de grootste problemen die zij had met onze relatie. Ze vond dat we elkaar niet op een positieve manier aanvulden. Onze bagage heeft issues veroorzaakt die ons op bepaalde momenten verdronken in een bui van onzekerheid, angst of een negatief zelfbeeld. Ik was bereid hier samen met haar aan te werken. Zij niet. Zij had namelijk door de jaren heen al veel moeite gedaan om zichzelf weer op de rails te krijgen en vond dat ik nog een lange weg te gaan heb. Een weg waarin zij mij alleen als goede vriendin kan ondersteunen, maar niet als partner. Daarnaast heeft ze wel vaker mannen in haar leven gehad met dergelijke bagage en durfde ze het niet aan een relatie 'op sleeptouw' te nemen. Ze kiest onvoorwaardelijk voor zichzelf.

Ergens begint mede dankzij mijn hulptraject, zelfstudie en het stukje bij beetje verdwijnen van het ergste verdriet wel het nodige inzicht naar boven te komen. Uiteindelijk zie ik wel dat ik feitelijk een relatie had met mijn spiegelbeeld. Het is maar de vraag of dit lang had geduurd. Daarnaast heeft zij als 1 van de weinige personen in mijn leven een dusdanige invloed gehad dat ik ben gaan inzien dat ik hulp nodig had. En dat is iets waar ik haar erg dankbaar voor ben. Daarom geloof ik wel dat we op een later moment iets van een vriendschap kunnen ontwikkelen, maar voorlopig nog even niet. De pijn en het verdriet zijn nu nog te groot, daarom is het voor nu helemaal over.

En nu zit ik even alleen, komen de muren op me af en voel ik het gemis van haar. Het is en blijft het grootste kutgevoel dat er bestaat. Ik weet dat het een rouwproces is, maar het aansterken en omdenken van gedachten is soms best moeilijk en frustrerend.

Zolang ik nog voel wat ik voel leef ik vooral met 1 motto: blijven ademen.

Want de rest moet gewoon helen....hoe moeilijk dat soms ook is

Wat een lastige situatie man. Ik denk dat je er erg goed aan hebt gedaan om het contact in zijn geheel te verbreken. 'Vrienden blijven' direct na een relatie, nee, dat zorgt imo alleen maar voor meer pijn.

Ik kan je niet vertellen wanneer de pijn ophoudt. Meestal is het ergste na een maand wel over, maar het kan lang duren. Zie in ieder geval in dat ze jou als persoon niet heeft afgewezen. Het enige wat hier gebeurd is, is dat ze zichzelf herkende in je pijn en bang was daar zelf weer in te belanden. De keuze die ze maakte is haar goed recht, hoe pijnlijk dit ook voor je was.

Je bent goed bezig, ga zo door!

Sinds gisteravond weer echt zo'n knal van eenzaamheid over me heen gekregen. Dan zie ik hoe al mijn vrienden relaties hebben en dat raakt dan die zenuw bij me.

Mijn onzekerheden komen naar boven. Wat als een vrouw me nooit meer wil vanwege mijn tekortkomingen? Wat als ik voor eeuwig alleen ben? Angst voor het verliezen van dierbaren. Mijn sociale leven is top en ik heb alles op de rails, toekomstplannen. Maar oef, die onzekerheid soms.

Gelukkig kan ik tegenwoordig dingen beter relativeren. Ik wil mijn angsten niet wegdrukken, maar probeer ze in perspectief te zetten. Het is slechts 1 van de mogelijkheden en ik zijnde wie ik ben, neig ik meestal sneller naar het doemscenario. Het spectrum van mogelijkheden is breed en alleen met een positieve attitude kom ik zo veel mogelijk in de positieve kant te zitten.

quote:

Op zondag 30 april 2017 10:16 schreef duracellkonijntje het volgende:

[..]

Wat een lastige situatie man. Ik denk dat je er erg goed aan hebt gedaan om het contact in zijn geheel te verbreken. 'Vrienden blijven' direct na een relatie, nee, dat zorgt imo alleen maar voor meer pijn.

Ik kan je niet vertellen wanneer de pijn ophoudt. Meestal is het ergste na een maand wel over, maar het kan lang duren. Zie in ieder geval in dat ze jou als persoon niet heeft afgewezen. Het enige wat hier gebeurd is, is dat ze zichzelf herkende in je pijn en bang was daar zelf weer in te belanden. De keuze die ze maakte is haar goed recht, hoe pijnlijk dit ook voor je was.

Je bent goed bezig, ga zo door!

Thanx man. Ik merk wel dat per dag ik me een tikkeltje optimistischer begin te voelen. Nadat ik had besloten dat het qua contact volledig over was voelde ik me erg zwaarmoedig. Maar dat ze nergens meer zichtbaar is in mijn leven doet me wel goed. Zij wilt graag een vriendschap, ik kan dat voorlopig niet. Gelukkig respecteert ze mijn besluit en neemt ze zelf ook geen contact meer met me op. Dat is aan de ene kant lastig, aan de andere kant fijn. En verder wens ik haar het allerbeste en doe ik wel een handreiking als ik daar klaar voor ben

De keuze die ze heeft gemaakt is inderdaad haar goed recht. Ik ben naast mijn therapie ook veel bezig met zelfstudie rondom onderwerpen als loslaten, zaken anders bekijken en van jezelf houden. En nu leer ik er langzaam maar zeker mee leven dat niks in het leven zeker is en het leven soms gewoon een biatch is. 2 negatieve polen die elkaar aantrekken had op den duur sowieso mis kunnen gaan. Ik hoop voor haar dat ze er ook lering uit trekt en dit meeneemt in het omgaan met haar eigen issues (die ondanks haar jaren van therapie nog steeds op de loer liggen heb ik in mijn relatie met haar ervaren).

Verder is een nieuwe maand begonnen. De afgelopen 2 maanden voelde ik de klap van de breuk. Het verdriet, de pijn...ik wil het niet meer. In die periode pakte ik ook de draad weer op, maar niet van harte. Nu een nieuwe maand is begonnen is dat een goed moment voor reflectie en ook echt weer plezier beleven aan de dingen waar ik van hou. Lekker bezig met dansen, mijn werk, mijn hobby's en als alles meezit kan ik binnenkort een leuke vakantie voor mezelf boeken. En de therapie, zelfstudie en alle andere zaken die me helpen in het herstel van mezelf gaan me ook helpen om echt een einde te maken aan de negatieve roes waar ik al heel lang in leef. Alles wordt anders. Mijn gedachten aan haar zullen wel blijven, maar ik probeer er met meer humor en liefde naar te kijken. En de afstand zal er ook voor zorgen dat ik het uiteindelijk echt een plaats kan geven

Ik kan me trouwens goed voorstellen dat je onzekerheden soms parten spelen. Ik heb daar ook regelmatig last van. De dingen die jij beschrijft, zie ik in een 'normale' situatie precies zoals jij ze ziet. Relativeren is een goede methode om van die gevoelens af te komen. Dat is alles behalve gemakkelijk, maar het scheelt je een hoop verdriet en stress om niks. Je kunt er beter van uitgaan dat alles op zijn plaats komt en van een afstandje die onzekerheid bekijken.

Het komt allemaal goed man, hoe moeilijk het soms ook is....

1 van mijn verwerkingsmethoden is een playlist die ik in Spotify heb aangemaakt. Vol met opbeurende muziek en daarnaast persoonlijke favorieten. Het is uiteindelijk een lijstje van meer dan 500 nummers geworden, want ik heb teveel persoonlijke favorieten Die playlist staat bijna dagelijks in volle rotatie.

Dit is 1 van de nummers uit mijn lijstje. Krijg er een brok in mijn keel van, want het omschrijft mijn gevoel als geen ander. Tegelijkertijd geniet ik er ook gewoon van. Heel dubbel, maar soms is het gewoon nodig een brok in je keel te krijgen om er vervolgens sterker van te worden

Jaaa, naar dit topic was ik op zoek

Ook broccolitaartje heeft ernstig last van liefdesverdriet. Zij heeft het afgelopen dinsdag uitgemaakt na een relatie van meer dan 2 jaar, en wat valt het zwaar

Waar ik het misschien nog wel het meest moeite mee heb, zijn de kleine dingetjes en ritueeltjes die je opeens mist. Het "slaap lekker" en "ik hou van jou " als je warm in je bedje ligt. Bij verveling even de ander appen om te vragen wat ze aan het doen zijn. En gewoon allemaal kleine, stomme dingetjes, zoals "WAUW MN MOESTUINTJES ZIJN ECHT GEGROEID" niet meer aan die persoon kunnen vertellen, die altijd álles van je wou weten, hoe oninteressant het ook leek.

Die emotionele rollercoaster tussen "WTF HEB IK GEDAAN " en "het is beter zo" is echt verschrikkelijk...

De eerste periode na de breuk is het lastigst Veel sterkte!

quote:

Op donderdag 4 mei 2017 21:56 schreef Flylib het volgende:
De eerste periode na de breuk is het lastigst Veel sterkte!

Dankjewel
Ik merk al wel dat het elke dag een beetje beter wordt. Gelukkig heb ik wel genoeg afleiding met mn studie, werk en hobby's. En ik denk dat ik het sporten volgende week maar weer ga oppakken...

Ik zet dit ff bij mij at.. de verhalen zijn helaas al te herkenbaar... verhaal volgt misschien zo anders later

quote:

Op vrijdag 5 mei 2017 12:53 schreef Broccolitaartje het volgende:

[..]

Dankjewel
Ik merk al wel dat het elke dag een beetje beter wordt. Gelukkig heb ik wel genoeg afleiding met mn studie, werk en hobby's. En ik denk dat ik het sporten volgende week maar weer ga oppakken...

Goed bezig Ben benieuwd jij het 'leven weer oppakken' ervaart. Het kostte mij veel moeite om de draad weer op te pakken zonder aan haar te denken. Bij alles wat ik deed kwam zij voorbij in mijn gedachten, incl. het verdriet ed. Nu merk dat ik veel meer plezier beleef aan de dingen die ik leuk vind en zij alleen verschijnt op de momenten dat ik even niks voorhanden heb, en dat zonder verdriet ed. Loslaatproces is in uitvoering

Vooral aan mijn danslessen en de daaraan gerelateerde feestjes beleef ik veel plezier. Lekker random dames aanspreken en even een dansje mee doen, geeft een flinke boost. Met wat voorzichtigheid ga ik ook maar weer de datingmarkt op, maar nog zonder serieuze intenties. Vind het toch leuker om nieuwe mensen te leren kennen

Goed bezig heren!

Ben er na een jaar toch even vanaf. Ik had hem op alles geblokkeerd en heb geen social media meer.
Kwam hem gisteravond weer tegen. Heb netjes hoi gezegd en hij was er even vanaf. Na een half uur kwam hij ineens uit de menigte recht op mij aflopen en gaf mij een lange zoen op de wang, terwijl mijn vriendengroep om mij heen stond. De grond zakte onder mijn voeten vandaan en toen ging hij weer terug naar zijn vrienden...

[ Bericht 2% gewijzigd door MidnightB00m op 06-05-2017 10:02:03 ]

quote:

Op zaterdag 6 mei 2017 09:55 schreef MidnightB00m het volgende:
Na een half uur kwam hij ineens uit de menigte recht op mij aflopen en gaf mij een lange zoen op de wang, terwijl mijn vriendengroep om mij heen stond. De grond zakte onder mijn voeten vandaan en toen ging hij weer terug naar zijn vrienden...

Uhm, dafuq? Waarom?

quote:

Op zaterdag 6 mei 2017 11:38 schreef Flylib het volgende:

[..]

Uhm, dafuq? Waarom?

Als ik dat eens wist