De kunst van het loslaten van je ex #241 Rust im kopf bitte :(

quote:

[..]

Heb je inmiddels wel een gesprek gehad over waarom ze het uitmaakte? Bij mij kwam het ook vrij onverwacht dat ze het uitmaakte, maar een gesprek erover een paar weken later heeft me erg veel goed gedaan.

Ja ik heb wel een gesprek gehad met haar, maar helaas niet in real life. Ben op een avondje stappen nog naar haar toe gegaan maar op dat moment had ze nog geen zin/behoefte om met me te praten. Uiteindelijk wel te horen gekregen waar het aan lag, deels via via . Ook zei ze dat er meerdere factoren waren wat haar heeft doen besluiten om het uit te maken.

Eén van die dingen was dat ze het afspreken erg moeizaam vond gaan, dat vond ik ook. Dat komt omdat ik stage heb en dus lange dagen maak en daarnaast dingen voor school moet doen en ook nog mijn geld moet verdienen. En zij zelf was natuurlijk ook erg druk met school en werk waardoor het veel moeite kostte om een moment te vinden en hierdoor sloeg de stemming een beetje om denk ik.

We hadden beide een ander beeld over hoe we dit moesten oplossen, en ik denk dan ook dat het hierdoor is mis gegaan. Echter had ik niet in de gaten dat zei er zo anders over dacht, waardoor ik vaak heb gedacht, 'waarom heb ik dit niet anders gedaan'. Gelukkig heb ik er nu al een stuk meer vrede mee, maar toch denk ik nog steeds dat met een goed gesprek toen het voorkomen had kunnen worden dat het kapot liep.

En ook denk ik nog steeds dat het nu ook nog goed zou kunnen komen, mits we ons beiden een beetje aanpassen, iets wat ik heel graag zou willen. Maar tegelijkertijd denk ik niet dat ik die kans ooit nog krijg...

Hier dus sinds een jaar met een collega bezig, we draaien beetje om elkaar heen, soms goed soms slechte tijden.
Nu zitten we echt in een slechte tijd, ze heeft me geblokkeerd op whatsapp maar reageert nog wel soms op mijn smsjes.
Een dag voor oud en nieuw kwam ze ineens dat ze bij mij wilde zijn met oud en nieuw en ik had al wat vrienden uitgenodigd voor deze avond.
Natuurlijk wilde ik graag bij haar zijn en heb voor gesteld om ook naar mij te komen, mede omdat er ook vriendinnen waren van mijn vrienden.

Ik ben smoor verliefd op haar, maar soms heb ik gewoon het idee dat ik alles moet aanpassen in mijn leven voor haar maar andersom het niet gebeurd. Wat ik voorheen het leukste vond haar elke dag kunnen zien op het werk is nu een drama.

Misschien diep van binnen weet ik dat het blijkbaar niet werkt tussen ons, en is haar persoonlijkheid misschien te hard voor mij.
Maar nog steeds de gevoelens blijven aanwezig en kan haar niet los laten. Ook omdat ik haar elke dag weer zie maakt het niet makkelijker.

Als ik vraag of ze me nog een kans wil geven zegt ze wel dat ze er ook elke dag wel aan denkt maar haar gedrag verder is totaal anders, alsof ze al over me heen is en dat ze al de keus heeft gemaakt om verder te gaan in haar leven. Heel irritant dit.

Ik vind het toch best verrassend hoe ik nu met m'n ex deal. Of naja, eerder verrassend hoe m'n gevoel zo veranderd is in de loop der tijd. Geen dromen meer, niet meer frequent over nadenken (behalve als we er toevallig zelf over praten), minder schuldgevoel (nog wel aanwezig in zekere zin), en ze is nu gewoon een soort van normaal contact met een verleden erachter. Ik zie haar niet perse als een ex, tenminste het "algemene beeld" van hoe je je ex zou moeten zien.

Het doet me gewoon allemaal niet meer zoveel, zit meestal sarcastisch te appen, het voelt gewoon alsof ik weer gewoon mezelf kan zijn en botte opmerkingen naar dr kan gooien zoals ik bij ieder ander doe

We hebben regelmatig wel eens gesprekken via app, gaat over alles en niets en heel af en toe nog ruzie over wat kleins, waar dat vroeger wel echt stukken vaker was. Ben er wel blij mee. Als ik naar haar kijk op een foto ook geen "haar vind ik leuk" gevoel meer, slechts dat het een aardige meid is die er voor je kan zijn en af en toe kut reageert.

Vertelde ze ook vandaag over d'r nieuwe date, en ik vond het gewoon leuk voor d'r. Was uiteraard wel nieuwsgierig maarja Voor de rest gewoon hopende dat 't geen lul is en dat ze een keer weer verliefd wordt na wat er is gebeurd.

Feels good

Hier nu een week uit na ruim een jaar. Ik ga er aan onderdoor eigenlijk, ik ben nog stapelverliefd op hem. Het is al eens eerder uit geweest maar na 2 maanden van zijn kant weer verder gegaan, hij kon niet zonder me. Nu toch weer dezelfde redenen, wel lief en leuk maar twijfels over de toekomst.
Het kwam nogal onverwacht. Ik doe het op zich redelijk, stort me op mijn werk en ben zowaar wezen stappen, maar eenmaal thuis komt dat lege gevoel weer keihard binnen. Mijn telefoon is zo stil, ik mis hem en ik snap het niet. Ik wil dat dit gevoel weggaat, maar ik ben bang dat dit minstens maanden gaat duren.

Ik moet ook even wat kwijt...

Ik heb in 2013 een collega gehad die ik op dat moment niet zag zitten, omdat ik haar niet aantrekkelijk vond. Later ging het uit met mijn toenmalige vriendin en heb ik met haar wat geapped en heben we uiteindelijk afgesproken om samen wat te doen. Begin 2014 heb ik wat met haar afgesproken en hebben we samen een film gekeken. Alles wat op dat moment leuk, maar op den duur vond ik haar toch niet zo leuk en heb ik het afgekapt.

Eind 2014 weer wat contact met haar gehad en het was toch eigenlijk wel heel leuk, samen wat dingen ondernomen en het bleek gelukkig wederzijds te zijn. Sinds dien hebben we een relatie opgebouwd die ook uiteindelijk leidde tot een echte relatie.

Sinds een aantal week heb ik wat twijfels over onze relatie. Ze woont tegenwoordig bij me omdat ze ruzie thuis heeft, en ik gun haar natuurlijk ook een normale plek om te wonen. Helaas is het zo dat ze nergens anders kan slapen dan bij mij, en ik mis mijn vrijheid. Ook mis ik soms haar leuke karakter die ze is kwijt geraakt doordat ze is nu tegenwoordig bij mij woont.

Een aantal week geleden heb ik een goed gesprek gehad met iemand die ik ken van college, en dit klikt ontzettend goed. Zij heeft aan mij aangegeven dat ze me leuk vind, en persoonlijk vind ik haar ook ontzettend leuk. Ik zit nu al een tijdje in de knoop wat ik moet doen, moet ik mijn relatie opgeven omdat ik mijn vriendin niet echt leuk meer vind, of moet ik gewoon doorzetten en hopen er het beste van te maken. Ik weet het echt niet... Persoonlijk word ik wel een beetje zat van telkens bij mijn vriendin te zitten (ik woon in een studentenkamer van 17 m2).

Eigenlijk geef ik zelf wel aan wat mijn keus is, maar ik vind het zo moeilijk om haar los te laten en haar ook los te laten in de wereld waar ze eigenlijk nergens terecht kan en nergens kan slapen omdat ze ruzie heeft thuis...

quote:

Op zondag 12 februari 2017 02:56 schreef igi0n het volgende:
Ik moet ook even wat kwijt...

Ik heb in 2013 een collega gehad die ik op dat moment niet zag zitten, omdat ik haar niet aantrekkelijk vond. Later ging het uit met mijn toenmalige vriendin en heb ik met haar wat geapped en heben we uiteindelijk afgesproken om samen wat te doen. Begin 2014 heb ik wat met haar afgesproken en hebben we samen een film gekeken. Alles wat op dat moment leuk, maar op den duur vond ik haar toch niet zo leuk en heb ik het afgekapt.

Eind 2014 weer wat contact met haar gehad en het was toch eigenlijk wel heel leuk, samen wat dingen ondernomen en het bleek gelukkig wederzijds te zijn. Sinds dien hebben we een relatie opgebouwd die ook uiteindelijk leidde tot een echte relatie.

Sinds een aantal week heb ik wat twijfels over onze relatie. Ze woont tegenwoordig bij me omdat ze ruzie thuis heeft, en ik gun haar natuurlijk ook een normale plek om te wonen. Helaas is het zo dat ze nergens anders kan slapen dan bij mij, en ik mis mijn vrijheid. Ook mis ik soms haar leuke karakter die ze is kwijt geraakt doordat ze is nu tegenwoordig bij mij woont.

Een aantal week geleden heb ik een goed gesprek gehad met iemand die ik ken van college, en dit klikt ontzettend goed. Zij heeft aan mij aangegeven dat ze me leuk vind, en persoonlijk vind ik haar ook ontzettend leuk. Ik zit nu al een tijdje in de knoop wat ik moet doen, moet ik mijn relatie opgeven omdat ik mijn vriendin niet echt leuk meer vind, of moet ik gewoon doorzetten en hopen er het beste van te maken. Ik weet het echt niet... Persoonlijk word ik wel een beetje zat van telkens bij mijn vriendin te zitten (ik woon in een studentenkamer van 17 m2).

Eigenlijk geef ik zelf wel aan wat mijn keus is, maar ik vind het zo moeilijk om haar los te laten en haar ook los te laten in de wereld waar ze eigenlijk nergens terecht kan en nergens kan slapen omdat ze ruzie heeft thuis...

We zijn nu een weekje verder. Heb je het je huidige vriendin verteld wat er speelt bij je of niet?

quote:

Op zondag 12 februari 2017 02:56 schreef igi0n het volgende:
Ik moet ook even wat kwijt...

Ik heb in 2013 een collega gehad die ik op dat moment niet zag zitten, omdat ik haar niet aantrekkelijk vond. Later ging het uit met mijn toenmalige vriendin en heb ik met haar wat geapped en heben we uiteindelijk afgesproken om samen wat te doen. Begin 2014 heb ik wat met haar afgesproken en hebben we samen een film gekeken. Alles wat op dat moment leuk, maar op den duur vond ik haar toch niet zo leuk en heb ik het afgekapt.

Eind 2014 weer wat contact met haar gehad en het was toch eigenlijk wel heel leuk, samen wat dingen ondernomen en het bleek gelukkig wederzijds te zijn. Sinds dien hebben we een relatie opgebouwd die ook uiteindelijk leidde tot een echte relatie.

Sinds een aantal week heb ik wat twijfels over onze relatie. Ze woont tegenwoordig bij me omdat ze ruzie thuis heeft, en ik gun haar natuurlijk ook een normale plek om te wonen. Helaas is het zo dat ze nergens anders kan slapen dan bij mij, en ik mis mijn vrijheid. Ook mis ik soms haar leuke karakter die ze is kwijt geraakt doordat ze is nu tegenwoordig bij mij woont.

Een aantal week geleden heb ik een goed gesprek gehad met iemand die ik ken van college, en dit klikt ontzettend goed. Zij heeft aan mij aangegeven dat ze me leuk vind, en persoonlijk vind ik haar ook ontzettend leuk. Ik zit nu al een tijdje in de knoop wat ik moet doen, moet ik mijn relatie opgeven omdat ik mijn vriendin niet echt leuk meer vind, of moet ik gewoon doorzetten en hopen er het beste van te maken. Ik weet het echt niet... Persoonlijk word ik wel een beetje zat van telkens bij mijn vriendin te zitten (ik woon in een studentenkamer van 17 m2).

Eigenlijk geef ik zelf wel aan wat mijn keus is, maar ik vind het zo moeilijk om haar los te laten en haar ook los te laten in de wereld waar ze eigenlijk nergens terecht kan en nergens kan slapen omdat ze ruzie heeft thuis...

Ik snap in dat soort situaties nooit echt waarom je er niet gewoon over communiceert Je kan ook gewoon eerlijk zijn naar je partner dat jij nog niet toe bent aan samenwonen en dat je het wilt blijven proberen...maar wel zolang zij een nieuwe plek vind om te wonen. Jij bent haar vriend, niet haar hulpverlener. Als ze ruzie heeft thuis is dat verder niet jouw verantwoordelijkheid, ze kan er moeilijk voor weg blijven rennen (uiteraard weten wij niet de details verder, maar ik ga uit van de info die je geeft). Als zij ook van jou houdt en de relatie een kans wil geven dan zal ze daar echt wel naar luisteren.

Wat in ieder geval niet helpt en ook niet netjes is om nu contact op te bouwen met iemand anders. Het is uiteraard geen vreemdgaan, maar je laat het wel zover komen dat er wederzijdse verliefdheid is achter je partners rug om. Communiceren is gewoon zoveel beter. Niet makkelijk, maar uiteindelijk wel het beste wat je kan doen. Wie weet..als je eerder met haar gecommuniceerd..dat je gevoelens niet verminderd waren. Relaties gaan vaak te snel uit omdat mensen gewoon niet durven te communiceren met elkaar als het even wat minder gaat, wat gewoon jammer is.

Geen makkelijke situatie in ieder geval, heel veel succes! Zou niet graag in je schoenen staan. Of in die van je vriendin. Sterkte!

Hoi allemaal, helaas zit ik op dit moment in een enorm vervelende situatie. Mijn vriendin, waarmee ik sinds april 2008 samen was vertelde mij eergister dat ze maar een paar dagen bij haar ouders gaat slapen. Een paar weken daarvoor had ze in een dronken bui met een ander gezoend. Ondanks dat ze eerlijk was en het mij vertelde had ik de hoop dat alles weer zou worden zoals het was. Helaas ging het vanaf dat moment steeds slechter, op gegeven moment zei ze dat ze toch twijfels had en ze na wilde denken wat ze nu wil doen. Ik had toen nog wel een sprankje hoop dat het allemaal tijdelijk was.

Helaas heeft ze gister een aantal spullen meegenomen van ons huis, waar we net een paar maanden wonen, en is ze vertrokken naar haar ouders. Ze heeft tijd nodig om te kijken wat ze wil doen met onze relatie. In gesprekken heeft ze het over het gedachten dat ze mij niet meer aantrekkelijk vindt als liefdespartner, maar meer als vriend. Dit kwam wel als een enorme mokerslag bij mij binnen. Gelukkig heb ik goede vrienden die mij hierbij kunnen begeleiden, maar ik vind het ook wel een fijn idee dit kwijt te kunnen bij een paar ervaringsdeskundigen.

Volgens haar is het nog niet uit en is er nog een kans op verbetering, maar ze waarschuwt me wel dat ik maar uit moet gaan van het ergste. Morgen komt ze langs om te praten, ik hoop dat we wat duidelijkheid kunnen scheppen, ondanks dat ze nog maar een paar dagen weg is. De onzekerheid die ik nu heb is ondragelijk.

We hebben sinds oktober een koophuis en waren redelijk gesetteld. Ik had zelfs al een weekend gepland waar ik haar ten huwelijk zou vragen. Helaas zal dit, waarschijnlijk, allemaal tevergeefs zijn. Zullen we het huis moeten verkopen omdat geen van ons beide hier alleen kan wonen en hebben we veel dieren die verdeeld moeten worden… Ik krijg er hoofdpijn van als ik eraan denk.

Wellicht dat jullie of ik er niets aan hebben, maar ik wilde dit toch wel even kwijt. Ik heb in ieder geval al wel wat aan het lezen van al jullie tips. Dank je wel daarvoor!

Heel veel sterkte Tommy. Het enigste wat ik je mee kan geven is, dat als ze om ruimte en rust vraagt, ze dat ook te geven. Pushen en aandringen gaat alleen maar averechts werken.
Probeer nog niet teveel na te denken over dingen die nog niet aan de orde zijn. Dat huis en die dieren komen dan wel, als het echt nodig is.


Ik zit een beetje met de carnaval in mijn maag. Het is niet zo dat ik mijn ex heel erg mis, maar eerder mijn thuis. Vind het moeilijk om in het dorp te zijn en niet naar "huis" te kunnen.
Ook het carnaval vieren zelf, om daar alleen te moeten staan. Niemand om op terug te vallen...
Weet niet of dit hier hoort

Helaas, ze heeft vanmorgen een punt achter de relatie gezet. Ik heb ondertussen al een aardig deel van mijn social media verwijderd. We moeten echter nog wel contact houden over de dieren en het huis. Gaat een leuke periode worden...

quote:

Op zaterdag 25 februari 2017 13:37 schreef Themeparktommy het volgende:
Helaas, ze heeft vanmorgen een punt achter de relatie gezet. Ik heb ondertussen al een aardig deel van mijn social media verwijderd. We moeten echter nog wel contact houden over de dieren en het huis. Gaat een leuke periode worden...

Dat heeft ze snel besloten dan sterkte.
Hoop dat jullie alles snel geregeld krijgen wat betreft het huis en de dieren.

Ja, het gaat allemaal zo snel, niet te bevatten...

quote:

Op zaterdag 25 februari 2017 22:27 schreef Themeparktommy het volgende:
Ja, het gaat allemaal zo snel, niet te bevatten...

Heeft ook z'n voordelen, kan je niet over elk dingetje blijven malen omdat het daar gewoon te snel voor gaat.

Sterkte!

December 2015 is de relatie van 5 jaar tussen mijn ex en ik beëindigt. Na een moeilijk begin heb ik mij herpakt en ben ik lekker gaan genieten van het leven. Veel alcohol en one night stands. Wat ook wel hielp was dat mijn ex al vrij snel een nieuwe relatie had en ik haar eigenlijk nergens meer tegen kwam.

Afgelopen december kreeg ik een relatie met een andere leuke meid. Ééntje die ik al een tijdje kende en super goed mee kan worden. Ze past veel beter bij mij en ik heb het dan ook super leuk met haar.

Maar sinds kort is mijn ex weer vrijgezel en zie ik haar af en toe weer in de supermarkt of horecagelegenheden. En hoewel ik er niet aan zou moeten denken om bij haar terug te gaan, krijg ik kriebels als ik haar zie en komt ze mij opzoeken in mijn dromen.

Mijn ex is een beetje een borderline typetje en heeft in 5 jaar tijd heel veel van mij gevraagd. Ik hield zielsveel van haar, heb heel veel voor haar gedaan maar ze heeft mij ook echt wel gekwetst. Ik zou dan ook nooit mijn huidige vriendin inruilen voor mijn ex en wil gewoon van deze kut gevoelens af.

Herkent iemand zich hierin? Na 2 jaar en tijdens een andere relatie zou ik hier toch helemaal geen last van moeten hebben?

De reden van de breuk lijkt steeds meer vorm te krijgen. Ze heeft me verteld dat ze alweer een ander heeft... Dezelfde persoon als met wie ze vreemd was gegaan. Ze zegt dat dat allemaal pas na de breuk ging spelen, maar ik geloof daar echt geen snars van. Het maakt het gelukkig wel wat makkelijker om te begrijpen, vandaag een dagje op bed gelegen, ben toch kapot van het bericht. Dat ineens na 9 jaar ze gevoelens kan hebben voor een ander... Maar verwacht nu wel sneller eroverheen te zijn, aangezien ik totaal geen hoop meer heb dat het goed zal komen en veel meer om me heen aan het kijken ben...

Nu écht uit de AT verwijderen. Laatst per DM een leuk gesprekje gehad met ex en dat heeft enorm geholpen. Het gaat goed met hem, althans, dat zegt hij. Dat doet goed! Na ruim 1 jaar bitter verdriet weer vooruit kijken.

quote:

Op maandag 27 maart 2017 16:20 schreef Themeparktommy het volgende:
De reden van de breuk lijkt steeds meer vorm te krijgen. Ze heeft me verteld dat ze alweer een ander heeft... Dezelfde persoon als met wie ze vreemd was gegaan. Ze zegt dat dat allemaal pas na de breuk ging spelen, maar ik geloof daar echt geen snars van. Het maakt het gelukkig wel wat makkelijker om te begrijpen, vandaag een dagje op bed gelegen, ben toch kapot van het bericht. Dat ineens na 9 jaar ze gevoelens kan hebben voor een ander... Maar verwacht nu wel sneller eroverheen te zijn, aangezien ik totaal geen hoop meer heb dat het goed zal komen en veel meer om me heen aan het kijken ben...

Damn Tommy.

Ik snap dat je waarschijnlijk alles wat ze zegt niet meer geloof. Vrij normaal. Je situatie is echt behoorlijk kut icm je koophuis en dieren en dat soort dingen, maar als ik je 1 tip mag geven..

Ga dingen doen. Je kan een dag op bed gaan liggen en er kapot van zijn, maar daarvan ga je alleen maar dieper in de put zitten.

Jammer dat dit allemaal zo loopt, maar als ze daadwerkelijk overspelig blijkt te zijn geweest, dan verdien jij beter. Vele malen beter
Je mag alles van je af schrijven hiero, if there's something, tell us!

quote:

Op maandag 27 maart 2017 14:42 schreef dimmak het volgende:
December 2015 is de relatie van 5 jaar tussen mijn ex en ik beëindigt. Na een moeilijk begin heb ik mij herpakt en ben ik lekker gaan genieten van het leven. Veel alcohol en one night stands. Wat ook wel hielp was dat mijn ex al vrij snel een nieuwe relatie had en ik haar eigenlijk nergens meer tegen kwam.

Afgelopen december kreeg ik een relatie met een andere leuke meid. Ééntje die ik al een tijdje kende en super goed mee kan worden. Ze past veel beter bij mij en ik heb het dan ook super leuk met haar.

Maar sinds kort is mijn ex weer vrijgezel en zie ik haar af en toe weer in de supermarkt of horecagelegenheden. En hoewel ik er niet aan zou moeten denken om bij haar terug te gaan, krijg ik kriebels als ik haar zie en komt ze mij opzoeken in mijn dromen.

Mijn ex is een beetje een borderline typetje en heeft in 5 jaar tijd heel veel van mij gevraagd. Ik hield zielsveel van haar, heb heel veel voor haar gedaan maar ze heeft mij ook echt wel gekwetst. Ik zou dan ook nooit mijn huidige vriendin inruilen voor mijn ex en wil gewoon van deze kut gevoelens af.

Herkent iemand zich hierin? Na 2 jaar en tijdens een andere relatie zou ik hier toch helemaal geen last van moeten hebben?

Yes. Ik herken je. Ik heb het ook met huidige ex, alhoewel ik zelf mn leven nu drastisch omgegooid heb en haar nagenoeg niet meer tegen kom.

Ik denk dat het hem zit in het feit wat je allemaal voor haar gedaan hebt, dat heb ik zelf namelijk ook. Dat zullen wel dingen zijn waar we aan herrinderd worden ofzo, geen idee. Gelukkig slijt dit ook met de tijd.. het is bij mij al minder dan eerst.

Geniet van je huidige relatie, en probeer de rest achter te laten

quote:

Op maandag 27 maart 2017 21:28 schreef Djurres het volgende:

[..]

Damn Tommy.

Ik snap dat je waarschijnlijk alles wat ze zegt niet meer geloof. Vrij normaal. Je situatie is echt behoorlijk kut icm je koophuis en dieren en dat soort dingen, maar als ik je 1 tip mag geven..

Ga dingen doen. Je kan een dag op bed gaan liggen en er kapot van zijn, maar daarvan ga je alleen maar dieper in de put zitten.

Jammer dat dit allemaal zo loopt, maar als ze daadwerkelijk overspelig blijkt te zijn geweest, dan verdien jij beter. Vele malen beter
Je mag alles van je af schrijven hiero, if there's something, tell us!

Dank je wel, gelukkig was dit pas de eerste dag waarbij ik even niets kon doen. Het kwam toch echt hard aan dat ze zo snel over je heen is. Ik heb tot nu toe elk volgend weekend wat te doen en ben vandaag weer gewoon gaan werken, dus afleiding genoeg.

Korte update:
Afgelopen weeken was het precies 1 jaar uit met mijn ex. Ik had er eigenlijk langzaamaan vrede mee, leven leek weer op de rit te staan (emotioneel). Nieuwe studie, leuke vakantie in de VS gehad.
Kreeg ik zondag toch weer een fysiek gevoel van leegte, falen en eenzaamheid. Kon me niet meer concentreren op mijn studie.

Complicerende factor is, dat ik in de VS verliefd ben geworden op het huisgenootje van een vriendin van mij. Het gaat nooit iets worden en het kan nooit iets worden want ik wil weer geen lange afstandsrelatie maar man. Ik miste eindelijk mijn ex niet meer is dat vervangen doordat ik haar mis.
In de VS vond ik haar wel leuk maar verders viel het mee behalve dat er wat geflirt werd. Nu ik een week terug ben mis ik haar steeds meer en lijk ik haar leuker te vinden dan ik dacht. Ik droom over haar, ben mijzelf niet (in een negatieve manier, obsessief, hang naar aandacht) Ik snap niet dat ik het mijzelf weer aan doe. Weer een protestants meisje van een ander continent.

Weet je wat het is, op het moment dat je gezellig met vrienden bent en er verder niet mee bezig bent, dan kan ik er zelfs grapjes over maken. Maar wanneer je dan weer alleen in dat grote huis zit dan valt alles weer terug naar het missen van iemand om me heen. Ik heb 9 jaar lang altijd iemand om mij heen gehad. Het is echt wennen om zelf alles te moeten regelen en doen.

Vandaag hebben we nog wat meer gepraat, ze vertelde me dat ze al vanaf januari gevoelens voor hem creëerde en dat ze nu wel verliefd op hem is. Verschrikkelijk om te horen, maar het is niet anders. Ik vond het wel ironisch dat ruim een half jaar geleden, toen ze net met hem ging samenwerken, dat ze mij geruststelde dat ze nooit op hem zou kunnen vallen en dat ik maar even wat foto's moest bekijken van hem (oftewel, jij bent knapper, leuker blabla). Dat ze dan nu ineens verliefd op hem is zegt wel dat ze haar standaard wat verlaagt heeft

Ik zal er vast overheen komen, maar komende tijd zit ze helaas nog in mijn hoofd en is Marco Borsato mijn grootste vriend...

Elke keer denk ik hier nooit meer te posten en toch is er altijd wel wat.

Zo had ik vandaag uit het niets weer een droom over m'n ex, dat is dan weer voor 't eerst sinds een paar maanden wellicht. Ik vraag me af hoe dat terug blijft komen..

Een half jaartje geleden hadden we weer contact opgepakt, vriendschappelijk en was meestal best wel gezellig. Ik merkte toen wel dat ze het over vroeger praten niet zo makkelijk afging als bij mij, naja geen probleem toen eigenlijk maar dat leidde soms tot wat kleine ruzies.

De reden dat ik contact had opgenomen was omdat ik een gesprek met haar wilde, die behoefte werd met het goede contact steeds minder en minder tot ik op het punt stond dat ik er eigenlijk helemaal geen behoefte meer aan had. Dat was ook het punt dat ik haar echt als een vriend zag en niet perse als een ex. Ik had het idee dat alles wat ik wilde zeggen, wel begrepen zou worden en ik voelde me ook niet meer schuldig. Tenminste niet op een directe manier.

Ze bood een keer aan om me s' ochtends vroeg met de auto weg te brengen en dat had ik eigenlijk niet van haar verwacht, gezien hoe bitter ze was in het verleden m.b.t. face to face contact.

Nou hadden we laatst een keer ruzie over het feit dat ze de laatste tijd toen zo kortaf deed. Ze kwam ervoor met haar problemen naar mij toe, had geen succes in de liefde, jongens wilden alleen maar seks en ze twijfelde of ze wel knap genoeg was etc. Ik heb daar gewoon normaal op gereageerd, haar wat geholpen, gerustgesteld, en op dat moment was ze ook daadwerkelijk dankbaar.

Een week later is ze alleen nog maar kortaf en wilde niets meer kwijt. Ik kon daar niet tegen, dus werd boos. Ze gooide mijn boosheid op iets van hoe ik vroeger was en dat maakte mij nog bozer, heb toen gezegd dat ze maar in een kussen moet gaan huilen als ze voortaan problemen heeft, naar mijn mening kwam ze heel ondankbaar over.

Naja toen was ik dus meteen geblokkeerd Dacht van joh, is over een dag wel weer voorbij maar nee hoor, nu al 3 weken ofzo geblokkeerd, en dan denk ik tja, je kan ook wel een beetje overdrijven hoor, als je goed contact weggooit voor een kleine ruzie. Ik vond het tamelijk hypocriet.

Maarja he, ik ga er niet meer achteraan lopen. Zij zou namelijk zeker niet hetzelfde doen, dat is voor mij al genoeg reden. Beetje teleurgesteld in haar wel, blijkbaar kan ze er toch nog niet zo best mee omgaan als dat ze doet overkomen. Heb gewoon sorry gezegd overigens, ook geen reactie op.. jammer van 't gesprek ook, maarja dan had ik maar wat hardere afspraken moeten maken, ga ik nu ook niet meer over zeiken.

Joe

Afgelopen weekend heb ik in een dronken bui mijn ex een bericht gestuurd. Niks geks, gewoon hallo hoe is het. Maar ik ben nog niet over haar heen en ik weet dat mijn onbewuste intentie was om interesse van haar terug te krijgen. De stiekeme hoop dat ze mij ook nog wilde. Het was dom en ik had het niet moeten doen. Het gesprek was niet gek, alleen was de interesse van haar kant er totaal niet. Niks wat ik niet verwachtte diep van binnen, maar toch deed het pijn.

Ik weet nu dat ik dit beter niet meer kan doen, het haalt alleen maar oude wonden open. Tenzij ik haar echt terug wil winnen of over haar heen ben, is geen contact gewoon beter. Maar verdomme, wat zou ik haar nogsteeds willen. In hemelsnaam het is een jaar geleden, hoe lang kan iets duren?

quote:

Op woensdag 12 april 2017 09:04 schreef duracellkonijntje het volgende:
Afgelopen weekend heb ik in een dronken bui mijn ex een bericht gestuurd. Niks geks, gewoon hallo hoe is het. Maar ik ben nog niet over haar heen en ik weet dat mijn onbewuste intentie was om interesse van haar terug te krijgen. De stiekeme hoop dat ze mij ook nog wilde. Het was dom en ik had het niet moeten doen. Het gesprek was niet gek, alleen was de interesse van haar kant er totaal niet. Niks wat ik niet verwachtte diep van binnen, maar toch deed het pijn.

Ik weet nu dat ik dit beter niet meer kan doen, het haalt alleen maar oude wonden open. Tenzij ik haar echt terug wil winnen of over haar heen ben, is geen contact gewoon beter. Maar verdomme, wat zou ik haar nogsteeds willen. In hemelsnaam het is een jaar geleden, hoe lang kan iets duren?

lang, toch gaat 't over.

Aaai, geen contact is echt het beste "one text away from being back again"- John Mayer

Ik heb er laatst nog topic over gestart haha, maar bij duurt het dit keer ook een stuk langer dan normaal.

quote:

Op dinsdag 18 april 2017 23:54 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Zeg nooit nooit. Ikzelf hou het bij misschien ooit, maar nu even niet
Ben echt helemaal klaar met m'n ex

Is het normaal om (nadat je het uit hebt gemaakt) je ex een aantal keer te (moeten) blokkeren en daarna deblokkeren en daarna weer te blokkeren enzo?

Eerst heb ik het uitgemaakt, daarna tijdje nog contact gehad, op een gegeven moment geblokkeerd, weer gedeblokkeerd, geblokkeerd...alles bij elkaar een aantal keer.

Ik vind 't prima iemand meerdere kansen te geven (soms duurt het even voor ik opnieuw probeer een oud contact weer uit te bouwen), maar wanneer houdt het definitief op?

En een andere vraag: Stel dat je hebt afgesproken dat je na afloop niet elkaar gaat zitten zwartpraten...maar de ander doet dat toch. Wat kan je dan het beste doen?

Hoe doen jullie dat? Wat is wijsheid?

quote:

Op woensdag 19 april 2017 02:37 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Is het normaal om (nadat je het uit hebt gemaakt) je ex een aantal keer te (moeten) blokkeren en daarna deblokkeren en daarna weer te blokkeren enzo?

Eerst heb ik het uitgemaakt, daarna tijdje nog contact gehad, op een gegeven moment geblokkeerd, weer gedeblokkeerd, geblokkeerd...alles bij elkaar een aantal keer.

Ik vind 't prima iemand meerdere kansen te geven (soms duurt het even voor ik opnieuw probeer een oud contact weer uit te bouwen), maar wanneer houdt het definitief op?

En een andere vraag: Stel dat je hebt afgesproken dat je na afloop niet elkaar gaat zitten zwartpraten...maar de ander doet dat toch. Wat kan je dan het beste doen?

Hoe doen jullie dat? Wat is wijsheid?

Waarom blijven blokkeren en deblokkeren? Denk dat het op een gegeven moment gewoon klaar is, of je hebt nog contact of niet. Als je dr al "zo vaak" hebt geblokkeerd, haal je blijkbaar niet uit het contact wat je zoekt. Lekker blokkeren en geblokkeerd laten zou ik zeggen. Maar dar kun je pas doen als je er zelf ook echt klaar mee bent. Ga dan voor jezelf na hoeveel kansen je iemand wil geven.

Dat zwart praten zou ik gewoon negeren. Jij hebt jouw waarheid en zij die van haar. Ga je er niet in mengen of verlagen naar haar niveau. Ik ben ook bang dat, ondanks afspraken, iedereen dit wel eens doet of gaat doen. Dat hou je niet tegen. Hou dan, vooral voor jezelf, de leuke dingen uit de relatie voor ogen.

quote:

Op woensdag 19 april 2017 06:30 schreef TaMieke het volgende:

[..]

Waarom blijven blokkeren en deblokkeren? Denk dat het op een gegeven moment gewoon klaar is, of je hebt nog contact of niet. Als je dr al "zo vaak" hebt geblokkeerd, haal je blijkbaar niet uit het contact wat je zoekt. Lekker blokkeren en geblokkeerd laten zou ik zeggen. Maar dar kun je pas doen als je er zelf ook echt klaar mee bent. Ga dan voor jezelf na hoeveel kansen je iemand wil geven.

Dat zwart praten zou ik gewoon negeren. Jij hebt jouw waarheid en zij die van haar. Ga je er niet in mengen of verlagen naar haar niveau. Ik ben ook bang dat, ondanks afspraken, iedereen dit wel eens doet of gaat doen. Dat hou je niet tegen. Hou dan, vooral voor jezelf, de leuke dingen uit de relatie voor ogen.

Vaak valt het kwartje bij de ander pas na een wake-up call en kan een "afkoelperiode" of "bezinningsperiode" wel goed doen. Dus wat dat betreft kan het wel zinvol zijn het toch nog een 2e/3e kans te geven. Ik heb ooit jaren terug met een vriend gebroken en dat heb ik een jaar of wat later weer gelijmd en daarna is het 15 jaar goed gegaan, wat dat betreft kan zo'n blokkade ook heel leerzaam voor de ander zijn. Het kan wel werken (mits het kwartje daarna bij de ander wel gevallen is), maar als je op een gegeven moment ontdekt dat zelfs de meest helder, meest duidelijke, meest letterlijk gestelde grenzen steeds maar opnieuw gebroken blijven worden en ik er absoluut zeker van ben dat de ander zich hier ook ruimschoots van mijn grenzen bewust is geweest (omdat ik ze toch echt duidelijk heb aangegeven en bij m'n grenzen bleef)...en zeker als er al meerdere breuken zijn geweest van mijn kant...dan houdt het idd toch echt op.
Dat is dus het stukje "kansen geven" en hoe ik er naar kijk.

Voor de rest geef ik je gewoon 100% gelijk.

Nou laat ik je het hele wel/niet blokkeren dillema besparen: ik heb jou al een tijdje geblokkeerd dus het maakt geen kut uit of je me deblokkeert of niet.
Het idee dat jij kan bepalen of ik een 'afkoelperiode' nodig heb en of wij wel of geen contact hebben is echt het toppunt van arrogantie. Ik wil geen contact met iemand die een ander emotioneel kan chanteren "geef me gelijk of ik verbreek het contact". Die macht héb je nu niet meer. Dus laat me met rust.

En wat dat 'zwart maken' betreft: ik heb jou helemaal niet zwart gemaakt. Meningen die over jou zijn gevormd komt door je eigen gedrag hier op fok. Je kunt het zwart maken prima alleen af. Alles wat je me hebt verteld in vertrouwen heb ik nooit doorgespeeld naar anderen. Maar jij gelooft me gewoon niet omdat je je slachtofferrol veel te comfortabel vind. Dus ik vertrouw er niet op dat jíj je belofte kunt houden.
Ik heb ook regelmatig gezegd dat ik het niet over je wilde hebben als mensen me naar onze relatie vroeg dus hoezo zwartmaken? Het laatste wat ik gister over je zei is dat ik je een keer je eigen huis moest uitzetten omdat ik anders niet kan poepen sorry, maar ik geloof dat ik me dan eerder zelf voor lul zet dan dat ik iets naars over jou zei

Je vergeet dat er twee mensen in deze relatie zaten, niet alleen jij maar ook ík. Je kunt me niet verbieden om niet te praten over onze relatie (het was niet alleen jouw relatie, maar ook de mijne), maar ik heb me sowieso altijd ingehouden.

Wat jou echt dwars zit, is dat ik in een slowchat post. En dat je me niet kan verbieden of dwingen om daarmee te stoppen. Nogmaals; als jij ter sprake kwam in die SC heb ik gezegd dat ik er niet over wilde praten. Je weet zelf nog wel wat 1 van de laatste dingen was die je tegen me zei op Skype, en het zit je dwars dat ik nog niet 'kapot' ben. Ik denk dat je daar ook heel erg lang op kunt wachten.

Aangezien jij het heel vervelend vind als ik praat over onze relatie (iets wat je nu zelf ook doet, dus je stuurt een beetje mixed messages hier...) ben ik bereid om je vandaag en morgen te deblokkeren op Skype zodat we het hele 'zwart maken' privé uit kunnen praten. Ik vind het zelf niet nodig om dat in het openbaar op Fok te doen, en ik weet hoe vervelend jij dat vind dus deze optie geef ik je nog.
Ik deblokkeer je dus even voor vandaag en donderdag en verder is het dan aan jou of je besluit om me aan te spreken of niet.

Is ook niet slim om te posten als alles meegelezen wordt he

Al heeft m'n eigen ex dat ook wel lang gedaan.

Haha lekker kneuterig en kansloos dit

quote:

Op woensdag 19 april 2017 09:04 schreef BredeBroeder het volgende:
Is ook niet slim om te posten als alles meegelezen wordt he

Al heeft m'n eigen ex dat ook wel lang gedaan.

Klopt. We hadden vooraf ook duidelijke afspraken over dingen gemaakt.
Voor de rest leek het me wel oké om in elk geval nog 1 keer even om duidelijkheid voor mezelf te vragen en dit topic is daar denk ik ook wel voor bedoeld.

Voor de rest kende ik de risico's vooraf natuurlijk ook wel, die heb ik blijkbaar onderschat. Ik ben ook niet van plan om te gaan zitten roddelen ofzo (zelfs niet als mijn pakkans 0% zou zijn), dat vind ik gewoon not-done. Je kunt in principe elkaars grenzen ook na een breuk gewoon blijven respecteren.

Maar wanneer er dan toch een breuk plaatsvindt met iemand die ik via bijvoorbeeld fok ken of via een andere gelegenheid, is dat voor mij nog geen reden om (na die breuk) daarover te gaan spuien (zelfs niet als ik het kwetsend vond en ongeacht of ik het er wel of niet mee eens was) want dat vind ik gewoon niet oké. Ik heb er nooit een gewoonte van gemaakt over m'n eigen exen te gaan spuien (ook niet die van 10 jaar geleden) en dit wil ik ook zo houden.

quote:

Op woensdag 19 april 2017 09:16 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Klopt. We hadden vooraf ook duidelijke afspraken over dingen gemaakt.
Voor de rest leek het me wel oké om in elk geval nog 1 keer even om duidelijkheid voor mezelf te vragen en dit topic is daar denk ik ook wel voor bedoeld.

Voor de rest kende ik de risico's vooraf natuurlijk ook wel, die heb ik blijkbaar onderschat. Ik ben ook niet van plan om te gaan zitten roddelen ofzo (zelfs niet als mijn pakkans 0% zou zijn), dat vind ik gewoon not-done. Je kunt in principe elkaars grenzen ook na een breuk gewoon blijven respecteren.

Maar wanneer er dan toch een breuk plaatsvindt met iemand die ik via bijvoorbeeld fok ken of via een andere gelegenheid, is dat voor mij nog geen reden om (na die breuk) daarover te gaan spuien (zelfs niet als ik het kwetsend vond en ongeacht of ik het er wel of niet mee eens was) want dat vind ik gewoon niet oké. Ik heb er nooit een gewoonte van gemaakt over m'n eigen exen te gaan spuien (ook niet die van 10 jaar geleden) en dit wil ik ook zo houden.

Wat deed je dan in je vorige post? Sowieso een FOK relatie bespreken op FOK zelf...je weet dat de ander het gaat lezen, dus dat is dan gewoon een manier van aandachttrekkerij. Hoe het nu overkomt op mij: jij bent nog niet over je ex heen, zij heeft je geblokkeerd, dus normaal communiceren lukt niet, dus dan maar even een post plaatsen op FOK in de hoop dat zij het leest en je daarmee dus alsnog communicatie kan afdwingen.

quote:

Op woensdag 19 april 2017 12:00 schreef AlwaysHappy het volgende:

[..]

Wat deed je dan in je vorige post? Sowieso een FOK relatie bespreken op FOK zelf...je weet dat de ander het gaat lezen, dus dat is dan gewoon een manier van aandachttrekkerij. Hoe het nu overkomt op mij: jij bent nog niet over je ex heen, zij heeft je geblokkeerd, dus normaal communiceren lukt niet, dus dan maar even een post plaatsen op FOK in de hoop dat zij het leest en je daarmee dus alsnog communicatie kan afdwingen.

En ik trap er nog in ook Trut die ik ben. Ik ben eigenlijk gewoon klaar met het machtspelletje van wel/geen contact boven mn hoofd houden.

quote:

Op woensdag 19 april 2017 13:01 schreef Elvi het volgende:

[..]

En ik trap er nog in ook Trut die ik ben. Ik ben eigenlijk gewoon klaar met het machtspelletje van wel/geen contact boven mn hoofd houden.

Wat doe je hier nog dan?

Vannacht weer over m'n ex gedroomd, is alweer een tijdje geleden. Het wordt in ieder geval minder. Misschien moet ik het me ook allemaal niet zo dwars laten zitten. Als ik een lange tijd van iemand gehouden heb, is het normaal dat ze in mijn hoofd blijven zitten. Ook al is het nu inmiddels een jaar geleden.

Ik heb inmiddels van meerdere vrouwen gehouden, dus wie weet komt er ineens de juiste en dan klikt het weer.

Zo, op mijn harde schijf al een heel dossier aangemaakt met 'afschrijvingen'. Ik meld me hier ook maar eventjes

Het begon vorig jaar april zo mooi. Uit het niets ontmoette ik haar, was het liefde op het eerste gezicht en had ik het idee eindelijk 'mijn grote liefde' te hebben ontmoet. Ik trok vrij snel bij haar in, maakten samen wat mooie reisjes en hadden de grootste schik met elkaar. Nog niet eerder in mijn leven had iemand mij zo gegrepen als zij dat had. We waren ook serieus over de toekomst. Huisje kopen, kinderen krijgen...het hele pakket....

En toen ineens in januari, besloot ze dat ze niet meer verder wilde. We zijn daarna nog een maandje blijven samenwonen om praktische zaken, maar daarna zijn onze wegen weer gescheiden. We hebben daarna nog wat contact gehad, maar eerder deze maand voelde het voor mij niet meer goed en besloot ik mezelf niet langer te pijnigen. Ik heb alle contacten met haar verbroken. Ik heb haar uit mijn social media gegooid, telefoonnummer verwijderd en alles wat ik qua foto's, video's en overige zaken had die me aan haar doen denken gearchiveerd op een externe harde schijf.

En nu voel ik me nog steeds leeg, verdrietig en boos om hoe het is gelopen. Ik doe mijn best me ertoe te zetten weer het leven op te pakken. Dat gaat opzich wel goed (ik heb na een pauze van 2 maanden mijn danslessen hervat, heb sinds maart een fijne nieuwe baan met veel toekomstperspectief, onderneem genoeg op sociaal vlak en hou me verder vooral bezig met mijn hobby's en de andere dingen die me gelukkig maken). Maar op de momenten dat ik niet met het oppakken bezig ben, komt zij weer in mijn hart en hoofd en voel ik die pijn van binnen. En me continue afvragen hoelang het duurt voordat ik het een plek heb gegeven....die pijn is misschien wel het ergste van alles, want die pijn is echt

Tsja, en waarom besloot ze ermee te stoppen? Het is een lang en gecompliceerd verhaal. Hoe kan ik dit verhaal een beetje behapbaar maken? Even kijken wat er uit komt als ik vrolijk verder ga met schrijven...

We hebben beiden de nodige bagage. Beiden hebben we in onze jeugd traumatische gebeurtenissen meegemaakt die ons hebben gevormd tot de personen die we nu zijn. Zij heeft jaren geleden dankzij een burn-out moeten inzien dat ze die gebeurtenissen nooit had verwerkt en is ze er jaren voor therapie geweest. Ik ben sinds begin dit jaar in therapie gegaan voor de verwerking van mijn trauma's en het werken aan mijn persoonlijke issues die het gevolg zijn van die trauma's.

En daar komt 1 van de grootste problemen die zij had met onze relatie. Ze vond dat we elkaar niet op een positieve manier aanvulden. Onze bagage heeft issues veroorzaakt die ons op bepaalde momenten verdronken in een bui van onzekerheid, angst of een negatief zelfbeeld. Ik was bereid hier samen met haar aan te werken. Zij niet. Zij had namelijk door de jaren heen al veel moeite gedaan om zichzelf weer op de rails te krijgen en vond dat ik nog een lange weg te gaan heb. Een weg waarin zij mij alleen als goede vriendin kan ondersteunen, maar niet als partner. Daarnaast heeft ze wel vaker mannen in haar leven gehad met dergelijke bagage en durfde ze het niet aan een relatie 'op sleeptouw' te nemen. Ze kiest onvoorwaardelijk voor zichzelf.

Ergens begint mede dankzij mijn hulptraject, zelfstudie en het stukje bij beetje verdwijnen van het ergste verdriet wel het nodige inzicht naar boven te komen. Uiteindelijk zie ik wel dat ik feitelijk een relatie had met mijn spiegelbeeld. Het is maar de vraag of dit lang had geduurd. Daarnaast heeft zij als 1 van de weinige personen in mijn leven een dusdanige invloed gehad dat ik ben gaan inzien dat ik hulp nodig had. En dat is iets waar ik haar erg dankbaar voor ben. Daarom geloof ik wel dat we op een later moment iets van een vriendschap kunnen ontwikkelen, maar voorlopig nog even niet. De pijn en het verdriet zijn nu nog te groot, daarom is het voor nu helemaal over.

En nu zit ik even alleen, komen de muren op me af en voel ik het gemis van haar. Het is en blijft het grootste kutgevoel dat er bestaat. Ik weet dat het een rouwproces is, maar het aansterken en omdenken van gedachten is soms best moeilijk en frustrerend.

Zolang ik nog voel wat ik voel leef ik vooral met 1 motto: blijven ademen.

Want de rest moet gewoon helen....hoe moeilijk dat soms ook is

quote:

Op zaterdag 29 april 2017 21:48 schreef Flylib het volgende:
Zo, op mijn harde schijf al een heel dossier aangemaakt met 'afschrijvingen'. Ik meld me hier ook maar eventjes

Het begon vorig jaar april zo mooi. Uit het niets ontmoette ik haar, was het liefde op het eerste gezicht en had ik het idee eindelijk 'mijn grote liefde' te hebben ontmoet. Ik trok vrij snel bij haar in, maakten samen wat mooie reisjes en hadden de grootste schik met elkaar. Nog niet eerder in mijn leven had iemand mij zo gegrepen als zij dat had. We waren ook serieus over de toekomst. Huisje kopen, kinderen krijgen...het hele pakket....

En toen ineens in januari, besloot ze dat ze niet meer verder wilde. We zijn daarna nog een maandje blijven samenwonen om praktische zaken, maar daarna zijn onze wegen weer gescheiden. We hebben daarna nog wat contact gehad, maar eerder deze maand voelde het voor mij niet meer goed en besloot ik mezelf niet langer te pijnigen. Ik heb alle contacten met haar verbroken. Ik heb haar uit mijn social media gegooid, telefoonnummer verwijderd en alles wat ik qua foto's, video's en overige zaken had die me aan haar doen denken gearchiveerd op een externe harde schijf.

En nu voel ik me nog steeds leeg, verdrietig en boos om hoe het is gelopen. Ik doe mijn best me ertoe te zetten weer het leven op te pakken. Dat gaat opzich wel goed (ik heb na een pauze van 2 maanden mijn danslessen hervat, heb sinds maart een fijne nieuwe baan met veel toekomstperspectief, onderneem genoeg op sociaal vlak en hou me verder vooral bezig met mijn hobby's en de andere dingen die me gelukkig maken). Maar op de momenten dat ik niet met het oppakken bezig ben, komt zij weer in mijn hart en hoofd en voel ik die pijn van binnen. En me continue afvragen hoelang het duurt voordat ik het een plek heb gegeven....die pijn is misschien wel het ergste van alles, want die pijn is echt

Tsja, en waarom besloot ze ermee te stoppen? Het is een lang en gecompliceerd verhaal. Hoe kan ik dit verhaal een beetje behapbaar maken? Even kijken wat er uit komt als ik vrolijk verder ga met schrijven...

We hebben beiden de nodige bagage. Beiden hebben we in onze jeugd traumatische gebeurtenissen meegemaakt die ons hebben gevormd tot de personen die we nu zijn. Zij heeft jaren geleden dankzij een burn-out moeten inzien dat ze die gebeurtenissen nooit had verwerkt en is ze er jaren voor therapie geweest. Ik ben sinds begin dit jaar in therapie gegaan voor de verwerking van mijn trauma's en het werken aan mijn persoonlijke issues die het gevolg zijn van die trauma's.

En daar komt 1 van de grootste problemen die zij had met onze relatie. Ze vond dat we elkaar niet op een positieve manier aanvulden. Onze bagage heeft issues veroorzaakt die ons op bepaalde momenten verdronken in een bui van onzekerheid, angst of een negatief zelfbeeld. Ik was bereid hier samen met haar aan te werken. Zij niet. Zij had namelijk door de jaren heen al veel moeite gedaan om zichzelf weer op de rails te krijgen en vond dat ik nog een lange weg te gaan heb. Een weg waarin zij mij alleen als goede vriendin kan ondersteunen, maar niet als partner. Daarnaast heeft ze wel vaker mannen in haar leven gehad met dergelijke bagage en durfde ze het niet aan een relatie 'op sleeptouw' te nemen. Ze kiest onvoorwaardelijk voor zichzelf.

Ergens begint mede dankzij mijn hulptraject, zelfstudie en het stukje bij beetje verdwijnen van het ergste verdriet wel het nodige inzicht naar boven te komen. Uiteindelijk zie ik wel dat ik feitelijk een relatie had met mijn spiegelbeeld. Het is maar de vraag of dit lang had geduurd. Daarnaast heeft zij als 1 van de weinige personen in mijn leven een dusdanige invloed gehad dat ik ben gaan inzien dat ik hulp nodig had. En dat is iets waar ik haar erg dankbaar voor ben. Daarom geloof ik wel dat we op een later moment iets van een vriendschap kunnen ontwikkelen, maar voorlopig nog even niet. De pijn en het verdriet zijn nu nog te groot, daarom is het voor nu helemaal over.

En nu zit ik even alleen, komen de muren op me af en voel ik het gemis van haar. Het is en blijft het grootste kutgevoel dat er bestaat. Ik weet dat het een rouwproces is, maar het aansterken en omdenken van gedachten is soms best moeilijk en frustrerend.

Zolang ik nog voel wat ik voel leef ik vooral met 1 motto: blijven ademen.

Want de rest moet gewoon helen....hoe moeilijk dat soms ook is

Wat een lastige situatie man. Ik denk dat je er erg goed aan hebt gedaan om het contact in zijn geheel te verbreken. 'Vrienden blijven' direct na een relatie, nee, dat zorgt imo alleen maar voor meer pijn.

Ik kan je niet vertellen wanneer de pijn ophoudt. Meestal is het ergste na een maand wel over, maar het kan lang duren. Zie in ieder geval in dat ze jou als persoon niet heeft afgewezen. Het enige wat hier gebeurd is, is dat ze zichzelf herkende in je pijn en bang was daar zelf weer in te belanden. De keuze die ze maakte is haar goed recht, hoe pijnlijk dit ook voor je was.

Je bent goed bezig, ga zo door!

Sinds gisteravond weer echt zo'n knal van eenzaamheid over me heen gekregen. Dan zie ik hoe al mijn vrienden relaties hebben en dat raakt dan die zenuw bij me.

Mijn onzekerheden komen naar boven. Wat als een vrouw me nooit meer wil vanwege mijn tekortkomingen? Wat als ik voor eeuwig alleen ben? Angst voor het verliezen van dierbaren. Mijn sociale leven is top en ik heb alles op de rails, toekomstplannen. Maar oef, die onzekerheid soms.

Gelukkig kan ik tegenwoordig dingen beter relativeren. Ik wil mijn angsten niet wegdrukken, maar probeer ze in perspectief te zetten. Het is slechts 1 van de mogelijkheden en ik zijnde wie ik ben, neig ik meestal sneller naar het doemscenario. Het spectrum van mogelijkheden is breed en alleen met een positieve attitude kom ik zo veel mogelijk in de positieve kant te zitten.

quote:

Op zondag 30 april 2017 10:16 schreef duracellkonijntje het volgende:

[..]

Wat een lastige situatie man. Ik denk dat je er erg goed aan hebt gedaan om het contact in zijn geheel te verbreken. 'Vrienden blijven' direct na een relatie, nee, dat zorgt imo alleen maar voor meer pijn.

Ik kan je niet vertellen wanneer de pijn ophoudt. Meestal is het ergste na een maand wel over, maar het kan lang duren. Zie in ieder geval in dat ze jou als persoon niet heeft afgewezen. Het enige wat hier gebeurd is, is dat ze zichzelf herkende in je pijn en bang was daar zelf weer in te belanden. De keuze die ze maakte is haar goed recht, hoe pijnlijk dit ook voor je was.

Je bent goed bezig, ga zo door!

Thanx man. Ik merk wel dat per dag ik me een tikkeltje optimistischer begin te voelen. Nadat ik had besloten dat het qua contact volledig over was voelde ik me erg zwaarmoedig. Maar dat ze nergens meer zichtbaar is in mijn leven doet me wel goed. Zij wilt graag een vriendschap, ik kan dat voorlopig niet. Gelukkig respecteert ze mijn besluit en neemt ze zelf ook geen contact meer met me op. Dat is aan de ene kant lastig, aan de andere kant fijn. En verder wens ik haar het allerbeste en doe ik wel een handreiking als ik daar klaar voor ben

De keuze die ze heeft gemaakt is inderdaad haar goed recht. Ik ben naast mijn therapie ook veel bezig met zelfstudie rondom onderwerpen als loslaten, zaken anders bekijken en van jezelf houden. En nu leer ik er langzaam maar zeker mee leven dat niks in het leven zeker is en het leven soms gewoon een biatch is. 2 negatieve polen die elkaar aantrekken had op den duur sowieso mis kunnen gaan. Ik hoop voor haar dat ze er ook lering uit trekt en dit meeneemt in het omgaan met haar eigen issues (die ondanks haar jaren van therapie nog steeds op de loer liggen heb ik in mijn relatie met haar ervaren).

Verder is een nieuwe maand begonnen. De afgelopen 2 maanden voelde ik de klap van de breuk. Het verdriet, de pijn...ik wil het niet meer. In die periode pakte ik ook de draad weer op, maar niet van harte. Nu een nieuwe maand is begonnen is dat een goed moment voor reflectie en ook echt weer plezier beleven aan de dingen waar ik van hou. Lekker bezig met dansen, mijn werk, mijn hobby's en als alles meezit kan ik binnenkort een leuke vakantie voor mezelf boeken. En de therapie, zelfstudie en alle andere zaken die me helpen in het herstel van mezelf gaan me ook helpen om echt een einde te maken aan de negatieve roes waar ik al heel lang in leef. Alles wordt anders. Mijn gedachten aan haar zullen wel blijven, maar ik probeer er met meer humor en liefde naar te kijken. En de afstand zal er ook voor zorgen dat ik het uiteindelijk echt een plaats kan geven

Ik kan me trouwens goed voorstellen dat je onzekerheden soms parten spelen. Ik heb daar ook regelmatig last van. De dingen die jij beschrijft, zie ik in een 'normale' situatie precies zoals jij ze ziet. Relativeren is een goede methode om van die gevoelens af te komen. Dat is alles behalve gemakkelijk, maar het scheelt je een hoop verdriet en stress om niks. Je kunt er beter van uitgaan dat alles op zijn plaats komt en van een afstandje die onzekerheid bekijken.

Het komt allemaal goed man, hoe moeilijk het soms ook is....

1 van mijn verwerkingsmethoden is een playlist die ik in Spotify heb aangemaakt. Vol met opbeurende muziek en daarnaast persoonlijke favorieten. Het is uiteindelijk een lijstje van meer dan 500 nummers geworden, want ik heb teveel persoonlijke favorieten Die playlist staat bijna dagelijks in volle rotatie.

Dit is 1 van de nummers uit mijn lijstje. Krijg er een brok in mijn keel van, want het omschrijft mijn gevoel als geen ander. Tegelijkertijd geniet ik er ook gewoon van. Heel dubbel, maar soms is het gewoon nodig een brok in je keel te krijgen om er vervolgens sterker van te worden

Jaaa, naar dit topic was ik op zoek

Ook broccolitaartje heeft ernstig last van liefdesverdriet. Zij heeft het afgelopen dinsdag uitgemaakt na een relatie van meer dan 2 jaar, en wat valt het zwaar

Waar ik het misschien nog wel het meest moeite mee heb, zijn de kleine dingetjes en ritueeltjes die je opeens mist. Het "slaap lekker" en "ik hou van jou " als je warm in je bedje ligt. Bij verveling even de ander appen om te vragen wat ze aan het doen zijn. En gewoon allemaal kleine, stomme dingetjes, zoals "WAUW MN MOESTUINTJES ZIJN ECHT GEGROEID" niet meer aan die persoon kunnen vertellen, die altijd álles van je wou weten, hoe oninteressant het ook leek.

Die emotionele rollercoaster tussen "WTF HEB IK GEDAAN " en "het is beter zo" is echt verschrikkelijk...

De eerste periode na de breuk is het lastigst Veel sterkte!

quote:

Op donderdag 4 mei 2017 21:56 schreef Flylib het volgende:
De eerste periode na de breuk is het lastigst Veel sterkte!

Dankjewel
Ik merk al wel dat het elke dag een beetje beter wordt. Gelukkig heb ik wel genoeg afleiding met mn studie, werk en hobby's. En ik denk dat ik het sporten volgende week maar weer ga oppakken...

Ik zet dit ff bij mij at.. de verhalen zijn helaas al te herkenbaar... verhaal volgt misschien zo anders later

quote:

Op vrijdag 5 mei 2017 12:53 schreef Broccolitaartje het volgende:

[..]

Dankjewel
Ik merk al wel dat het elke dag een beetje beter wordt. Gelukkig heb ik wel genoeg afleiding met mn studie, werk en hobby's. En ik denk dat ik het sporten volgende week maar weer ga oppakken...

Goed bezig Ben benieuwd jij het 'leven weer oppakken' ervaart. Het kostte mij veel moeite om de draad weer op te pakken zonder aan haar te denken. Bij alles wat ik deed kwam zij voorbij in mijn gedachten, incl. het verdriet ed. Nu merk dat ik veel meer plezier beleef aan de dingen die ik leuk vind en zij alleen verschijnt op de momenten dat ik even niks voorhanden heb, en dat zonder verdriet ed. Loslaatproces is in uitvoering

Vooral aan mijn danslessen en de daaraan gerelateerde feestjes beleef ik veel plezier. Lekker random dames aanspreken en even een dansje mee doen, geeft een flinke boost. Met wat voorzichtigheid ga ik ook maar weer de datingmarkt op, maar nog zonder serieuze intenties. Vind het toch leuker om nieuwe mensen te leren kennen

Goed bezig heren!

Ben er na een jaar toch even vanaf. Ik had hem op alles geblokkeerd en heb geen social media meer.
Kwam hem gisteravond weer tegen. Heb netjes hoi gezegd en hij was er even vanaf. Na een half uur kwam hij ineens uit de menigte recht op mij aflopen en gaf mij een lange zoen op de wang, terwijl mijn vriendengroep om mij heen stond. De grond zakte onder mijn voeten vandaan en toen ging hij weer terug naar zijn vrienden...

[ Bericht 2% gewijzigd door MidnightB00m op 06-05-2017 10:02:03 ]

quote:

Op zaterdag 6 mei 2017 09:55 schreef MidnightB00m het volgende:
Na een half uur kwam hij ineens uit de menigte recht op mij aflopen en gaf mij een lange zoen op de wang, terwijl mijn vriendengroep om mij heen stond. De grond zakte onder mijn voeten vandaan en toen ging hij weer terug naar zijn vrienden...

Uhm, dafuq? Waarom?

quote:

Op zaterdag 6 mei 2017 11:38 schreef Flylib het volgende:

[..]

Uhm, dafuq? Waarom?

Als ik dat eens wist