De kunst van het loslaten van je ex #241 Rust im kopf bitte :(

quote:

Op dinsdag 13 september 2016 23:01 schreef Godshand het volgende:

[..]

Nouja, je hebt je grenzen goed aangegeven. Zijn motieven kunnen al dan niet oprecht zijn, ik zou aan zijn antwoorden in ieder geval niet teveel waarden hechten, want ook al gelooft hij zelf erin, hij gedraagt zich er niet naar.

Grappig verder, bij mij is het nu 3 weken uit, ook na een relatie van 2 jaar. Zij maakte het min of meer uit.

Het is lastig om te zeggen waarom het uit is, het is een combinatie van vele factoren. In ieder geval geen vreemdgaan, maar deels zaken waarvan ik weet dat ze bij mij spelen en deels een verschil in levensfilosofie.

Klopt, had ik toen tegen hem gezegd. Woorden zeggen meer dan daden.
Hoe voel je je nu?
Ik heb er echt nog moeite mee, huilbuien af en toe. Ik weet dat ik de juiste beslissing heb gemaakt maar het doet wel enorm pijn. Zal blij zijn als ik er overheen ben.

Gisteren een blauwtje gelopen bij een meisjs. Genoeg waar ik er geen blauwtje bij heb gelopen de laatste maanden, maar wat voelt deze kut. Het laat me echt even voelen hoe leeg het ergens van binnen zonder een meisje voelt, de eenzaamheid komt gewoon even hard op.

Ik heb een tof leven en heb het echt welgoed naar m'n zin, alleen merk ik soms als ik geen contact heb met een vrouw dat ik dat juist heel erg nodig heb. Gewoon contact, berichtjes krijgen. Ik denk toch dat dit de keerkant is van single zijn, misschien is het ook dat ik wat ouder wordt.

Toch vermaak ik me en raak ik niet in paniek. Ik ga gewoon door met mijn leven en vindt vanzelf een nieuw meisje😊 Dit moest ik gewoon even kwijt.

Anderhalve week volledig uit het niets (voor mij dan) gedumpt. Nog geen 2 maanden geleden samen op een drieweekse rondreis naar het zuidwesten van Amerika geweest en nog geen 2 weken voor ze het uit maakte waren we een lang weekend naar Barcelona. Ging allemaal prima, niks aan haar gemerkt. Ze heeft ook nooit over haar twijfels gesproken met mij of iets in die richting.

Ik stond dus behoorlijk met m'n bek vol tanden toen ze het uit maakte en heb niet echt antwoord kunnen geven. Heb het wel een paar dagen heel slecht gehad, maar daarna gaat het eigenlijk wel goed met me. Ik heb haar nog op Facebook en dan steekt het wel als ze allerlei foto's en blije statusupdates post over dat ze het zo naar haar zin heeft, maar verder heb ik het contact bewust vermeden en voel ik me dus wel prima. Af en toe even een momentje van "ik mis haar, we hadden het prima samen, waarom heeft ze niks gezegd, had ik iets anders kunnen doen??".

Misschien omdat ik vanwege een aantal omstandigheden die ik hier niet ga neerzetten nog een soort van hoop heb op een hereniging. Ik wil sowieso binnenkort nog even afspreken met haar om m'n hart te luchten (aangezien ik tijdens het uitmaken dus nogal perplex was en nauwelijks iets gezegd heb. Nu ik een weekje afstand heb genomen en nagedacht heb, wil ik nog wel wat zeggen).
Aan de andere kant denk ik ook "het gaat eigenlijk wel redelijk goed met me, waarom zou ik haar nog wat zeggen, misschien vind ik het wel helemaal niet zo erg".

In ieder geval was het mijn eerste "echte" vriendin, dus hoe je het ook wendt of keert, ze zal altijd een speciaal plekje blijven houden. Die afspraak komt er dus nog wel, al is het maar omdat ik mezelf op lange termijn nog best op vriendschappelijke basis met haar om zie gaan.

quote:

Op maandag 19 september 2016 16:06 schreef Irritatie100 het volgende:
Anderhalve week volledig uit het niets (voor mij dan) gedumpt. Nog geen 2 maanden geleden samen op een drieweekse rondreis naar het zuidwesten van Amerika geweest en nog geen 2 weken voor ze het uit maakte waren we een lang weekend naar Barcelona. Ging allemaal prima, niks aan haar gemerkt. Ze heeft ook nooit over haar twijfels gesproken met mij of iets in die richting.

Ik stond dus behoorlijk met m'n bek vol tanden toen ze het uit maakte en heb niet echt antwoord kunnen geven. Heb het wel een paar dagen heel slecht gehad, maar daarna gaat het eigenlijk wel goed met me. Ik heb haar nog op Facebook en dan steekt het wel als ze allerlei foto's en blije statusupdates post over dat ze het zo naar haar zin heeft, maar verder heb ik het contact bewust vermeden en voel ik me dus wel prima. Af en toe even een momentje van "ik mis haar, we hadden het prima samen, waarom heeft ze niks gezegd, had ik iets anders kunnen doen??".

Misschien omdat ik vanwege een aantal omstandigheden die ik hier niet ga neerzetten nog een soort van hoop heb op een hereniging. Ik wil sowieso binnenkort nog even afspreken met haar om m'n hart te luchten (aangezien ik tijdens het uitmaken dus nogal perplex was en nauwelijks iets gezegd heb. Nu ik een weekje afstand heb genomen en nagedacht heb, wil ik nog wel wat zeggen).
Aan de andere kant denk ik ook "het gaat eigenlijk wel redelijk goed met me, waarom zou ik haar nog wat zeggen, misschien vind ik het wel helemaal niet zo erg".

In ieder geval was het mijn eerste "echte" vriendin, dus hoe je het ook wendt of keert, ze zal altijd een speciaal plekje blijven houden. Die afspraak komt er dus nog wel, al is het maar omdat ik mezelf op lange termijn nog best op vriendschappelijke basis met haar om zie gaan.

Het is nog kort geleden, ik had in het begin ook dat het 'redelijk' ging. Klap komt later pas, tenminste bij mij wel. Ik ben nu ook pas echt met verwerken bezig omdat ik inzie dat het niks meer gaat worden, daarvoor had ik nog hoop op een hereniging ook.
Maar als iemand vreemdgaat en erna schaamteloos doorgaat met diegene om vervolgens weer terug te willen kan gewoon niet..het heeft me echt opgefucked en nog steeds. Echt erge negatieve buien en frustraties, pff zo blij als ik er overheen ben.

quote:

Op maandag 19 september 2016 16:06 schreef Irritatie100 het volgende:
Anderhalve week volledig uit het niets (voor mij dan) gedumpt. Nog geen 2 maanden geleden samen op een drieweekse rondreis naar het zuidwesten van Amerika geweest en nog geen 2 weken voor ze het uit maakte waren we een lang weekend naar Barcelona. Ging allemaal prima, niks aan haar gemerkt. Ze heeft ook nooit over haar twijfels gesproken met mij of iets in die richting.

Ik stond dus behoorlijk met m'n bek vol tanden toen ze het uit maakte en heb niet echt antwoord kunnen geven. Heb het wel een paar dagen heel slecht gehad, maar daarna gaat het eigenlijk wel goed met me. Ik heb haar nog op Facebook en dan steekt het wel als ze allerlei foto's en blije statusupdates post over dat ze het zo naar haar zin heeft, maar verder heb ik het contact bewust vermeden en voel ik me dus wel prima. Af en toe even een momentje van "ik mis haar, we hadden het prima samen, waarom heeft ze niks gezegd, had ik iets anders kunnen doen??".

Misschien omdat ik vanwege een aantal omstandigheden die ik hier niet ga neerzetten nog een soort van hoop heb op een hereniging. Ik wil sowieso binnenkort nog even afspreken met haar om m'n hart te luchten (aangezien ik tijdens het uitmaken dus nogal perplex was en nauwelijks iets gezegd heb. Nu ik een weekje afstand heb genomen en nagedacht heb, wil ik nog wel wat zeggen).
Aan de andere kant denk ik ook "het gaat eigenlijk wel redelijk goed met me, waarom zou ik haar nog wat zeggen, misschien vind ik het wel helemaal niet zo erg".

In ieder geval was het mijn eerste "echte" vriendin, dus hoe je het ook wendt of keert, ze zal altijd een speciaal plekje blijven houden. Die afspraak komt er dus nog wel, al is het maar omdat ik mezelf op lange termijn nog best op vriendschappelijke basis met haar om zie gaan.

Ik zou dat gesprek gewoon hebben, zeg wat je wil zeggen en kijk daarna niet meer om. Eerste vriendin ook, dus dat zal je niet vergeten iig. Had zelf precies hetzelfde (en dat ging een jaar geleden uit) voor mij zal zij ook altijd bijzonder blijven, ondanks ruzies.

Vriendschap zou ik nu niet over nadenken, dat komt later wel misschien (of niet)
Sterkte iig

[ Bericht 1% gewijzigd door BredeBroeder op 19-09-2016 17:32:24 ]

quote:

Op maandag 19 september 2016 16:42 schreef Alana232 het volgende:

[..]

Het is nog kort geleden, ik had in het begin ook dat het 'redelijk' ging. Klap komt later pas, tenminste bij mij wel. Ik ben nu ook pas echt met verwerken bezig omdat ik inzie dat het niks meer gaat worden, daarvoor had ik nog hoop op een hereniging ook.
Maar als iemand vreemdgaat en erna schaamteloos doorgaat met diegene om vervolgens weer terug te willen kan gewoon niet..het heeft me echt opgefucked en nog steeds. Echt erge negatieve buien en frustraties, pff zo blij als ik er overheen ben.

Tja, gelukkig is er bij mij geen ander in het spel. Ze zei gewoon ineens 'ik vind het nog steeds gezellig met je, ik geef nog steeds veel om je, maar niet meer als partner maar als vriend'. Maar wat ik zei, ik zie nog wel een kans, maar dat hoe en waarom gooi ik niet zomaar op fok

quote:

Op maandag 19 september 2016 16:55 schreef BredeBroeder het volgende:

[..]

Ik zou dat gesprek gewoon hebben, zeg wat je wil zeggen en kijk daarna niet meer om. Eerste vriendin ook, dus dat zal je niet vergeten iig. Had zelf precies hetzelfde (en dat ging een jaar geleden uit) voor mij zal zij ook altijd bijzonder blijven, ondanks ruzies.

Vriendschap zou ik nu niet over nadenken, dat komt later wel misschien (of niet)
Sterkte iig

Bedankt! Gesprek komt er ook sowieso. Ik vind het alleen heel raar om iemand die ik elke dag sprak, meerdere keren per week zag, waar ik mee op een aantal vakanties ben geweest, waar ik persoonlijke dingen mee heb besproken die ik zelfs nooit met m'n vrienden besproken heb, waar ik intiem mee ben geweest etc etc van de ene op de andere dag ineens nooit meer te zien en te spreken.

De verliefdheid zal wel slijten over tijd, maar ik zal altijd om haar blijven geven.

quote:

Op maandag 19 september 2016 18:45 schreef Trashcanman het volgende:

[..]

Zure shit wel. Hoop je een verklaring oid voor de breuk te vinden? Ik zou niet te veel verwachten van een hereniging en na je hart gelucht hebben aansturen op een periode van geen contact.

Ik denk zelf de verklaring te weten, ik ben benieuwd of zij dat ook wellicht als verklaring ziet. Zo ja, dan is die opening er wel imo (maar voor meer info moet je maar dm'en als je geïnteresseerd bent, want nogmaals, te privé om op het forum te gooien ).

En ik vraag me af waarom ze nooit aangegeven heeft te twijfelen over onze relatie, dan had ik er wellicht aan kunnen werken. Nu stond ik voor een plompverloren feit.

quote:

Op zaterdag 17 september 2016 21:22 schreef Alana232 het volgende:

[..]

Klopt, had ik toen tegen hem gezegd. Woorden zeggen meer dan daden.
Hoe voel je je nu?
Ik heb er echt nog moeite mee, huilbuien af en toe. Ik weet dat ik de juiste beslissing heb gemaakt maar het doet wel enorm pijn. Zal blij zijn als ik er overheen ben.

Beetje een mix. Op en af.

Maar meestal wel dat het toch goed is. En ik ben niet depri, nog genoeg lollige momenten beleefd

quote:

Op maandag 19 september 2016 18:37 schreef Irritatie100 het volgende:

[..]

Tja, gelukkig is er bij mij geen ander in het spel. Ze zei gewoon ineens 'ik vind het nog steeds gezellig met je, ik geef nog steeds veel om je, maar niet meer als partner maar als vriend'. Maar wat ik zei, ik zie nog wel een kans, maar dat hoe en waarom gooi ik niet zomaar op fok

[..]

Bedankt! Gesprek komt er ook sowieso. Ik vind het alleen heel raar om iemand die ik elke dag sprak, meerdere keren per week zag, waar ik mee op een aantal vakanties ben geweest, waar ik persoonlijke dingen mee heb besproken die ik zelfs nooit met m'n vrienden besproken heb, waar ik intiem mee ben geweest etc etc van de ene op de andere dag ineens nooit meer te zien en te spreken.

De verliefdheid zal wel slijten over tijd, maar ik zal altijd om haar blijven geven.

Jup, ik denk er precies zo over als jij eigenlijk. Nooit is dan ook wel een erg groot woord, maar afstand zal je zeker goed doen de komende tijd. Verliefdheid kan slijten, maar om iemand geven blijft meestal wel, en dat is ook goed, maar daar verschillen de meningen nogal over.

M'n ex staat nog in m'n telefoon, geblokkeerd op wapp dan wel maar mocht er wat zijn kan ze nog steeds bellen, zie ook geen reden om haar dan te negeren alleen omdat we niks meer hebben als zij er wel altijd voor mij was in best wel kut situaties, dus dat kan je ook doen.

Wil zelf graag ook nog een keer irl met d'r praten, nog wat dingetjes kwijt, o.a. schuldgevoel uitspreken en heb zelf ook nog wat vragen, maar das best lastig als je al lang geen contact hebt gehad. Maja komt nog wel een keer.

Veel succes iig met het praten!

quote:

Op dinsdag 20 september 2016 06:57 schreef BredeBroeder het volgende:

[..]

Jup, ik denk er precies zo over als jij eigenlijk. Nooit is dan ook wel een erg groot woord, maar afstand zal je zeker goed doen de komende tijd. Verliefdheid kan slijten, maar om iemand geven blijft meestal wel, en dat is ook goed, maar daar verschillen de meningen nogal over.

M'n ex staat nog in m'n telefoon, geblokkeerd op wapp dan wel maar mocht er wat zijn kan ze nog steeds bellen, zie ook geen reden om haar dan te negeren alleen omdat we niks meer hebben als zij er wel altijd voor mij was in best wel kut situaties, dus dat kan je ook doen.

Wil zelf graag ook nog een keer irl met d'r praten, nog wat dingetjes kwijt, o.a. schuldgevoel uitspreken en heb zelf ook nog wat vragen, maar das best lastig als je al lang geen contact hebt gehad. Maja komt nog wel een keer.

Veel succes iig met het praten!

Thanks, komt wel goed denk ik!

Gisteravond appte ze uit haarzelf, dus nu een beetje een gesprek over koetjes en kalfjes en haar nieuwe baan waar ze gisteren mee begonnen is enzo. Later vandaag maar vragen of ze een gesprek wil. Heb al wel besloten dat als ze dat niet wil, ik het contact definitief ga verbreken in ieder geval. Ik vind dat ik wel recht heb op een gesprek om mijn zegje te doen nog, aangezien ze over haar twijfels heeft gepraat met zussen/ouders/vriendinnen etc etc etc. In feite met iedereen behalve degene die het ECHT aan gaat (ik dus ).

Donderdagmiddag afgesproken

[ Bericht 100% gewijzigd door ntm op 21-09-2016 10:40:21 ]

Hallo. Ik kom maar niet over hem heen. Het is nota bene bijna een jaar uit. Collega's willen me koppelen, maar ik laat het totaal niet toe omdat het zo vreselijk veel pijn nog doet dat iemand na 2,5 jaar niks meer van me wil weten. Ik heb absoluut geen vertrouwen meer in de liefde, maar hoop ergens dat ik weer geheeld raak zodat ik dat vertrouwen terugkrijg. Ik heb nog zoveel verdriet. Helpt het om hem te spreken? Ik denk van wel. Maar hij reageert nergens op. Ik wil weer blij zijn als het op mannen aankomt. Hoe doe ik dat nou?

[edit] o kut, in april zei ik in deze reeks dat ik niet meer over hem ging posten, maar het steekt weer de kop op zodra er naar mijn niet bestaande liefdesleven wordt gevraagd. Ik voel me bij zulke vragen zo rot, heb zo veel verdriet, een heel akelig gevoel, ik wil dan keihard wegrennen. Hoe en wanneer komt het geloof terug dat er ooit nog iemand komt van wie ik kan houden en hij van mij? Ik voel me werkelijk vreselijk op zulke momenten. Ik ben verdorie vandaag jarig (34) maar weer intens bedroefd. Mijn liefdesleven is voorbij nu hij er niet meer is, en het komt nooit meer goed. Ik ben een grote mislukking in de liefde.

[ Bericht 37% gewijzigd door Andromache op 21-09-2016 20:37:50 ]

quote:

Op woensdag 21 september 2016 20:22 schreef Andromache het volgende:
Hallo. Ik kom maar niet over hem heen. Het is nota bene bijna een jaar uit. Collega's willen me koppelen, maar ik laat het totaal niet toe omdat het zo vreselijk veel pijn nog doet dat iemand na 2,5 jaar niks meer van me wil weten. Ik heb absoluut geen vertrouwen meer in de liefde, maar hoop ergens dat ik weer geheeld raak zodat ik dat vertrouwen terugkrijg. Ik heb nog zoveel verdriet. Helpt het om hem te spreken? Ik denk van wel. Maar hij reageert nergens op. Ik wil weer blij zijn als het op mannen aankomt. Hoe doe ik dat nou?

[edit] o kut, in april zei ik in deze reeks dat ik niet meer over hem ging posten, maar het steekt weer de kop op zodra er naar mijn niet bestaande liefdesleven wordt gevraagd. Ik voel me bij zulke vragen zo rot, heb zo veel verdriet, een heel akelig gevoel, ik wil dan keihard wegrennen. Hoe en wanneer komt het geloof terug dat er ooit nog iemand komt van wie ik kan houden en hij van mij? Ik voel me werkelijk vreselijk op zulke momenten. Ik ben verdorie vandaag jarig (34) maar weer intens bedroefd. Mijn liefdesleven is voorbij nu hij er niet meer is, en het komt nooit meer goed. Ik ben een grote mislukking in de liefde.

In ieder geval gefeliciteerd met je verjaardag!

Sterkte

quote:

Op dinsdag 20 september 2016 22:59 schreef Trashcanman het volgende:

[..]

Succes met alles bespreken dude.

Bedankt maar of all days ben ik vandaag ziek geworden

quote:

Op donderdag 22 september 2016 09:04 schreef Irritatie100 het volgende:

[..]

Bedankt maar of all days ben ik vandaag ziek geworden

Beter ga je alsnog.

Laat ook wat zien tegenover haar

Nog niet echt tijd gehad om te updaten. Heb dus een gesprek met haar gehad. Zij wees de opening die ik zag/de reden waarom ze het volgens mij uitmaakte pertinent af. Het hoofdstuk relatie is dus helemaal klaar nu. We houden nog wel een beetje oppervlakkig contact via WA, aangezien we totaal niet met ruzie oid uit elkaar zijn gegaan, maar verder niks.

En hoe langer ik er over na heb gedacht de afgelopen weken hoe minder ik behoefte heb gekregen aan verder gaan met haar. Door het zo plotseling uit te maken ipv haar twijfels met mij te delen is er bij mij toch ook wel iets veranderd in m'n gevoel tov haar en ik denk niet dat het ooit nog zou kunnen worden hoe het ooit was.

Verder voel ik me op zich wel prima en heb ik het kutgevoel van de eerste paar dagen niet meer terug gehad. Zelfs niet bij dat gesprek toen ik haar dus weer 'echt' zag.

quote:

Op donderdag 29 september 2016 12:04 schreef Irritatie100 het volgende:
Nog niet echt tijd gehad om te updaten. Heb dus een gesprek met haar gehad. Zij wees de opening die ik zag/de reden waarom ze het volgens mij uitmaakte pertinent af. Het hoofdstuk relatie is dus helemaal klaar nu. We houden nog wel een beetje oppervlakkig contact via WA, aangezien we totaal niet met ruzie oid uit elkaar zijn gegaan, maar verder niks.

En hoe langer ik er over na heb gedacht de afgelopen weken hoe minder ik behoefte heb gekregen aan verder gaan met haar. Door het zo plotseling uit te maken ipv haar twijfels met mij te delen is er bij mij toch ook wel iets veranderd in m'n gevoel tov haar en ik denk niet dat het ooit nog zou kunnen worden hoe het ooit was.

Verder voel ik me op zich wel prima en heb ik het kutgevoel van de eerste paar dagen niet meer terug gehad. Zelfs niet bij dat gesprek toen ik haar dus weer 'echt' zag.

Jammer man, maar was wel te verwachten een beetje.

Sterkte met 't verwerken

quote:

Op donderdag 29 september 2016 13:08 schreef BredeBroeder het volgende:

[..]

Jammer man, maar was wel te verwachten een beetje.

Sterkte met 't verwerken

Bedankt! Gaat wel lukken hoor. Ik voel me op zich wel prima nu. Alleen moet ik nog even niet terug kijken op bijvoorbeeld onze vakantie. Maar dat komt ook wel weer goed!

quote:

Op donderdag 29 september 2016 13:30 schreef Irritatie100 het volgende:

[..]

Bedankt! Gaat wel lukken hoor. Ik voel me op zich wel prima nu. Alleen moet ik nog even niet terug kijken op bijvoorbeeld onze vakantie. Maar dat komt ook wel weer goed!

Later wordt dat gewoon een mooie herinnering waar je positief op zal terugkijken (neem aan dat het leuk was) en iedereen heeft wel eens in de zoveel tijd een inzak momentje, komt vast goed! Je staat er imo opvallend gemakkelijk in, maar zal wel met de relatie te maken hebben..

quote:

Op donderdag 29 september 2016 17:03 schreef Trashcanman het volgende:
Wat BredeBroeder zegt.

Loop de mijne nog een paar keer per week tegen het lijf, en volgens mij wordt de sfeer per keer een stukje koeler. Komt denk vooral door mezelf, ik had na het definitief afkappen van wat we hadden gevoelsmatig nog de meeste losse eindjes

Mja, dat zal bij mij gelukkig wel meevallen. Ik woon in de buurt van Rotterdam wat een stad is waar zij eigenlijk nooit komt, zij woont in de buurt van Leiden wat een stad is waar ik eigenlijk nooit kom

quote:

Op vrijdag 30 september 2016 07:14 schreef BredeBroeder het volgende:

[..]

Later wordt dat gewoon een mooie herinnering waar je positief op zal terugkijken (neem aan dat het leuk was) en iedereen heeft wel eens in de zoveel tijd een inzak momentje, komt vast goed! Je staat er imo opvallend gemakkelijk in, maar zal wel met de relatie te maken hebben..

Misschien wel ja, maar ik moet ook zeggen dat ik veel afleiding zoek in m'n werk, sporten, doe de laatste tijd veel dingen met vrienden die ik daarvoor nooit gedaan zou hebben, dus ik heb op zich veel afleiding. En ik ben dus ook steeds meer gaan inzien dat ik ook steeds minder behoefte heb aan weer bij elkaar komen omdat het toch niet meer gaat worden zoals het was.

Aan de andere kant moet ik dus nog even niet terug denken aan de mooie reizen die we gemaakt hebben samen, dat is nog even te vers. En het allerlaatste waar ik op dit moment zin in heb is weer gaan daten

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ik ben ook na een relatie van 3,5 jaar weer vrijgezel. We zijn jong bij elkaar gekomen, ik was 17, en ik wilde mezelf los van hem ontwikkelen. Ik zit dus nu in het buitenland voor mijn studie, maar dat was heel zwaar voor onze relatie.

Daarvoor ging het al niet lekker. Hij wilde niet meer met me naar bed, wat mij heel veel pijn heeft gedaan en voor frustraties heeft gezorgd. Dit is een paar maanden zo door gegaan. Vlak voor ik weg ging zijn we nog een weekendje weggegaan. Ik voel de verliefdheid weer, hij juist minder dan tijdens eerdere vakanties. Pijnlijk.

Ik ben nu een maand weg en we hebben veel ruzie gemaakt via whatsapp. Hij was heel veel met zijn eigen dingen bezig, en had weinig tijd om contact met mij te houden. Uiteindelijk na een hele pittige ruzie besloten dat het niet meer werkt, in ieder geval niet terwijl ik hier zit.

We hebben nog wel contact nu omdat hij voor mijn kat en mijn kamer zorgt, en omdat we hebben besloten dat we er nog voor willen knokken als ik terug ben. Hier lukt het niet om echt aan de relatie te werken namelijk. Maar nu voelt het wel heel dubbel. Van zijn kant voel ik afstand, wat mij veel pijn doet.

Ik voel me eerlijk gezegd echt gebroken. Overdag gaat het wel, maar als ik alleen op mijn kamer ben heb ik huilbuien, voel me heel erg alleen en eet amper nog. Ik ben ook heel onzeker omdat ik het gevoel heb dat hij zich juist aan het terugtrekken is. Liefdesverdriet zuigt