R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Het overkomt iedereen wel eens: liefdesverdriet. En of je nu gedumpt bent, gedumpt hebt of vriendschappelijk uit elkaar gegaan bent, of je nu een maand, een jaar of 10 jaar samen was, de gevoelens die je hebt zijn meestal hetzelfde: verdriet, woede, eenzaamheid, schuld.
Dit topic is bedoeld om je verhaal te kunnen delen met mensen die hetzelfde doorstaan en advies te krijgen over wat je kunt doen. In deze OP staan al aardig wat dingen die je kan doen en lezen, maar iedere situatie is natuurlijk anders. Als je vragen hebt, stel ze vooral, er is altijd wel iemand die je wil helpen.
Dus wat kan ik doen?
Aan welke kant van de breuk je ook staat (dumper of gedumpte), het eerste wat je moet doen is contact verbreken. Dat wil zeggen, blokkeren op sociale media, telefoonnummer weggooien uit je mobiel, bij vrienden aangeven dat je niets van hem/haar wil weten.
Dit is waarschijnlijk ook de moeilijkste stap, zeker als je gedumpt bent. Je ex heeft een belangrijk deel van je leven uitgemaakt, dat 'weggooien' voelt heel tegennatuurlijk. Maar je zal jezelf achteraf heel dankbaar zijn dat je het gedaan hebt. Elke keer als je met je ex spreekt, iets van hem of haar leest, een foto tegenkomt, zal het je herinneren aan het feit dat je niet meer samen bent. En dat doet pijn.
Er zijn maar heel weinig uitzonderingen op deze regel. De voornaamste is als je kinderen hebt. Als dit het geval is, probeer gesprekken met je ex dan kort en zakelijk te houden, en heb het alleen maar over de kinderen. Een andere reden is als er nog zaken geregeld moeten worden, zoals schulden, spullen die nog opgehaald moeten worden, nieuwe woning als je samengewoond hebt. Ook dan moet je proberen het zo kort en to-the-point mogelijk te houden.
Het is heel makkelijk om nu te denken dat je het contact wel aankan, vaak omdat je hoopt dat je hem/haar zo terug kan krijgen of omdat je bang bent om los te laten. Het is heel normaal je zo te voelen, maar het is toch echt het beste voor je om dit te doen. Pas als je het gedaan hebt en het langzaam begint weg te zakken, zul je merken dat het beter is zo.
Contact is weg, en nu?
Dit topic is bedoeld om je verhaal te kunnen delen met mensen die hetzelfde doorstaan en advies te krijgen over wat je kunt doen. In deze OP staan al aardig wat dingen die je kan doen en lezen, maar iedere situatie is natuurlijk anders. Als je vragen hebt, stel ze vooral, er is altijd wel iemand die je wil helpen.
Dus wat kan ik doen?
Aan welke kant van de breuk je ook staat (dumper of gedumpte), het eerste wat je moet doen is contact verbreken. Dat wil zeggen, blokkeren op sociale media, telefoonnummer weggooien uit je mobiel, bij vrienden aangeven dat je niets van hem/haar wil weten.
Dit is waarschijnlijk ook de moeilijkste stap, zeker als je gedumpt bent. Je ex heeft een belangrijk deel van je leven uitgemaakt, dat 'weggooien' voelt heel tegennatuurlijk. Maar je zal jezelf achteraf heel dankbaar zijn dat je het gedaan hebt. Elke keer als je met je ex spreekt, iets van hem of haar leest, een foto tegenkomt, zal het je herinneren aan het feit dat je niet meer samen bent. En dat doet pijn.
Er zijn maar heel weinig uitzonderingen op deze regel. De voornaamste is als je kinderen hebt. Als dit het geval is, probeer gesprekken met je ex dan kort en zakelijk te houden, en heb het alleen maar over de kinderen. Een andere reden is als er nog zaken geregeld moeten worden, zoals schulden, spullen die nog opgehaald moeten worden, nieuwe woning als je samengewoond hebt. Ook dan moet je proberen het zo kort en to-the-point mogelijk te houden.
Het is heel makkelijk om nu te denken dat je het contact wel aankan, vaak omdat je hoopt dat je hem/haar zo terug kan krijgen of omdat je bang bent om los te laten. Het is heel normaal je zo te voelen, maar het is toch echt het beste voor je om dit te doen. Pas als je het gedaan hebt en het langzaam begint weg te zakken, zul je merken dat het beter is zo.
Contact is weg, en nu?
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.En daten dan?SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Kan ik hem/haar terugkrijgen?SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Wat kan ik leren?SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.GevoelensSPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Dingen om te lezenSPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Meetverslag 20/21 septemberSPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Zou er niet vanuit gaan. Vanaf het moment dat ik haar niet meer bijna dagelijks zag is het voor mij toen een stuk makkelijker geworden om niet meer aan haar te denken, was in de schoolperiode ontzettend moeilijk. Zeker toen het meer ruzie hebben / elkaar negeren op school was dan normaal met elkaar omgaan zoals we nog deden toen het pas uit was.quote:Op maandag 15 augustus 2016 21:56 schreef Trashcanman het volgende:
[..]
Wat zeggen je vrienden er op als je dit bij ze aankaart?
Het klinkt trouwens alsof ze nog lang niet over jou heen is, wellicht iets waarmee je je irritaties kan sussen wetende dat haar gedrag wat op paniekvoetbal lijkt.
OT: ik denk wel veel te veel aan mijn ex. Ik hoop dat dat snel slijt en ik mettertijd wel normaal in dezelfde ruimte kan zijn aangezien ik haar nog veel ga tegenkomen.
Maarja bleef erg lastig, want eerste liefde en eerste gebroken hart en dat compleet loslaten blijft moeilijk hoe graag ik het ook wil. First cuts are the deepest
Zal er iig voor zorgen dat ik nooit meer maanden lang met schuldgevoel en spijt loop te kampen door het in ieder geval voor mezelf goed te doen voortaan, en daar ben ik trots op.
edit:
En nu denk ik weer van wtf, vond ik háar eigenlijk wel echt leuk om wie zij was of gewoon omdat ze me geliefd liet voelen? ik weet dat toen ik pas met haar had hieraan ook twijfelde, nooit gezegd omdat ik het niet zeker wist en haar niet wilde kwetsen maar de ene kant is heel duidelijk dat ik haar leuk vond om wie ze is maar aan de andere kant twijfel ik aan mezelfof is het oppervlakkig? Ik snap mezelf niet meer en het is ook al veel te laat, half 5 is geen goeie nadenk tijd.
't eerste meisje waar ik echt verliefd op werd was om haarzelf, en dat voelde toch een heel stuk anders. Maar valt dan weer niet een streep op te trekken omdat we nooit een relatie hadden, ookal voelde dat voor beide wel zo. Is beter als ik ga slapen denk
[ Bericht 11% gewijzigd door BredeBroeder op 16-08-2016 04:33:08 ]Zijn er hier mensen die hun ex niet kunnen loslaten, maar hem/haar nog wel volgen op allerlei social media? Toen ik mijn ex van social media verwijderde was dat zo'n enorme verademing. Daarna ook maanden geen contact meer gehad, maar laatst wel weer op whatsapp. Dat eindigde uiteindelijk dat ik haar heb geblokkeerd op whatsappHerb is the healing of a nation, alcohol is the destruction.Nja de meeste vrienden vinden het wel naar en kunnen het niet geloven omdat wij volgens hen een leuk stel waren.quote:
[..]
Wat zeggen je vrienden er op als je dit bij ze aankaart?
Het klinkt trouwens alsof ze nog lang niet over jou heen is, wellicht iets waarmee je je irritaties kan sussen wetende dat haar gedrag wat op paniekvoetbal lijkt.
OT: ik denk wel veel te veel aan mijn ex. Ik hoop dat dat snel slijt en ik mettertijd wel normaal in dezelfde ruimte kan zijn aangezien ik haar nog veel ga tegenkomen.
Die enkeling ziet haar zitten (althans wilt seks met haar) en die andere vrienden vinden het eigenlijk not done wat hij doet (het uitnodigen van haar naar zijn verjaardag terwijl ik eerder bevriend was met hem maar goed, it is what it is.).
Naar aanleiding van een ander topic dat ik heb lopen moet ik toch wel bekennen dat ik niet compleet over haar heen ben denk ik. Het is nu 2/3 maanden uit, ik weet zeker dat ik niks meer van haar wil en hoef.. ook geen (vriendschappelijk) contact, maar de situatie waarin ik zit zorgt er voor dat ik dus er lang over doe om dit te verwerken.
Ze woont letterlijk 500 meter verderop, er is maar 1 bushalte hier die we beide moeten pakken, de stad is klein, door mij kent ze de halve sportschool (ben sportschool fanaat), ze gaat dus door mij ook naar die sportschool.
Ondanks dat ik haar dus overal heb verwijderd hoor en zie ik toch vaak dingen over haar iets waar ik voorheen dus nooit mee te maken had gekregen.Waz met jou!Ja, eigenlijk moet je dat vanaf het begin dat het uit is doen, maar weet niet of ik het zou kunnen.quote:
Zijn er hier mensen die hun ex niet kunnen loslaten, maar hem/haar nog wel volgen op allerlei social media? Toen ik mijn ex van social media verwijderde was dat zo'n enorme verademing. Daarna ook maanden geen contact meer gehad, maar laatst wel weer op whatsapp. Dat eindigde uiteindelijk dat ik haar heb geblokkeerd op whatsappOp maandag 5 september 2016 23:16 schreef -Deluzion- het volgende:
En ik antwoord liever niet op Fascination. aka Alex Vause.Ik heb haar op allerlei mogelijkheden geblokkeerd, behalve via e-mail. Mocht ze contact met me willen over iets serieus, kan ze via die manier een bericht sturen.quote:
Zijn er hier mensen die hun ex niet kunnen loslaten, maar hem/haar nog wel volgen op allerlei social media? Toen ik mijn ex van social media verwijderde was dat zo'n enorme verademing. Daarna ook maanden geen contact meer gehad, maar laatst wel weer op whatsapp. Dat eindigde uiteindelijk dat ik haar heb geblokkeerd op whatsappVooral verwijderen van media waar content je 'opgedrongen' wordt. Zeker in het begin is niets zo erg als foto's / updates van je ex ongevraagd voorbij te zien komen op Facebook, instagram etc.quote:
Zijn er hier mensen die hun ex niet kunnen loslaten, maar hem/haar nog wel volgen op allerlei social media? Toen ik mijn ex van social media verwijderde was dat zo'n enorme verademing. Daarna ook maanden geen contact meer gehad, maar laatst wel weer op whatsapp. Dat eindigde uiteindelijk dat ik haar heb geblokkeerd op whatsappIdem, 06 en e-mail allebei te bereiken.quote:Op dinsdag 16 augustus 2016 16:40 schreef Friek_ het volgende:
[..]
Ik heb haar op allerlei mogelijkheden geblokkeerd, behalve via e-mail. Mocht ze contact met me willen over iets serieus, kan ze via die manier een bericht sturen.In het begin wilde ik dr idd blijven volgen. Toen ik uiteindelijk overal een blokje neergelegd had, wat een rust. Ondanks dat ik haar nog 3x in de week moest zien gaf dat al zoveel rust meer. Inmiddels ook het besluit genomen om van vereniging te switchen, ga nu ergens anders korfballen om haar definitief helemaal uit het leven te verwijderen. Kans dat ik nog een keer een wedstrijdje tegen dr moet spelen, maargoed, das niet zo heel erg.quote:
Zijn er hier mensen die hun ex niet kunnen loslaten, maar hem/haar nog wel volgen op allerlei social media? Toen ik mijn ex van social media verwijderde was dat zo'n enorme verademing. Daarna ook maanden geen contact meer gehad, maar laatst wel weer op whatsapp. Dat eindigde uiteindelijk dat ik haar heb geblokkeerd op whatsappTadumtiedum.Ja ik kreeg laatst dus via WhatsApp info die ik niet hoefde te hebben. Ging ze vervolgens een beetje met mijn leven bemoeien en me de les lezenquote:
[..]
Vooral verwijderen van media waar content je 'opgedrongen' wordt. Zeker in het begin is niets zo erg als foto's / updates van je ex ongevraagd voorbij te zien komen op Facebook, instagram etc.Herb is the healing of a nation, alcohol is the destruction.
Wat een rust hier. Hoe gaat het met iedereen?
Om maar met de deur in huis te vallen: met mij gaat het uitstekend.Nu een dik maandje geen relatie meer, maar eigenlijk vind ik het heerlijker dan ooit. Ook komt het besef binnen dat ik al een jaar aan een dood paard aan het trekken was, in combinatie met het feit dat ik nu met een nieuwe leuke dame bezig ben (nog niks serieus of iets, beetje aanklooien). Frappant om te merken dat ik het alleen zijn en wat aankloten met vrouwen toch blijkbaar heb gemist.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 26-08-2016 22:31:38 ]Niet teveel mee bezig, soms wat irritante dromen maar dat is t dan ook. Zijn ergere dingen op 't moment waar ik me mee bezig houd.quote:Op vrijdag 26 augustus 2016 22:27 schreef Friek_ het volgende:
Wat een rust hier. Hoe gaat het met iedereen?
Om maar met de deur in huis te vallen: met mij gaat het uitstekend.Godverdomme wordt eens ff flink getriggered hier
Die mongool die met m'n ex meeging naar m'n huis zit blijkbaar ook op het VAVO, mannetje die stoer ging praten, fucking bitchboy
Loopt ie ineens langs me op school, pfff, hou je in...
Met zn gayboy naam
[ Bericht 2% gewijzigd door BredeBroeder op 01-09-2016 12:53:34 ]Ik weet niet zo goed hoe ik me nu moet voelen
In het begin was ik echt een paar dagen compleet van de rel en emotioneel een wrak. Dat sloeg om in fysieke klachten, namelijk niet/amper eten en slecht slapen. Ik wilde er nog tijd en energie in stoppen, maar het was duidelijk dat het van haar niet meer hoefde.
We hebben een paar keer afgesproken (op mijn initiatief), wat ze altijd op het laatste moment afzegde met een of andere smoes. Uiteindelijk is het van de 7 keer afspreken tot slechts één daadwerkelijke ontmoeting gekomen. Toen voelde alles goed, alsof er niets gebeurd was.
Daarna begon het weer van voren af aan. Afspreken, terwijl ik allang wist dat het niet door zou gaan
Ik zou blij moeten zijn, maar ik heb een beetje gemengde gevoelens
[ Bericht 11% gewijzigd door Vox_Populi op 02-09-2016 00:42:38 ]Dit is goed. Ik heb het ook zo gehad. Of ja, dat het eigenlijk van de ene op de andere dag gewoon klaar was voor mij. Ik heb namelijk ook een hele periode nog afgesproken met m'n ex, van wat drinken tot ordinaire seksdates. Maar gewoon op een donderdagavond was het ineens over, was ik er helemaal klaar meequote:
Ik weet niet zo goed hoe ik me nu moet voelen
In het begin was ik echt een paar dagen compleet van de rel en emotioneel een wrak. Dat sloeg om in fysieke klachten, namelijk niet/amper eten en slecht slapen. Ik wilde er nog tijd en energie in stoppen, maar het was duidelijk dat het van haar niet meer hoefde.
We hebben een paar keer afgesproken (op mijn initiatief), wat ze altijd op het laatste moment afzegde met een of andere smoes. Uiteindelijk is het van de 7 keer afspreken tot slechts één daadwerkelijke ontmoeting gekomen. Toen voelde alles goed, alsof er niets gebeurd was.
Daarna begon het weer van voren af aan. Afspreken, terwijl ik allang wist dat het niet door zou gaan
Ik zou blij moeten zijn, maar ik heb een beetje gemengde gevoelens
Wees er vooral blij om, want ze heeft je nou niet echt heel netjes behandeld als ik zo die inschatting maak.Herb is the healing of a nation, alcohol is the destruction.Het is nu een maand uit met mijn ex na een relatie van twee jaar.
Twee jaar hadden we een leuke relatie, gewoon fijn. We pasten bij elkaar.
Ik ben zelf alleen een paar maanden naar het buitenland gegaan afgelopen half jaar. We kregen veel ruzie via whatsapp en ik merkte dat zijn gevoel minder werd. Nadat ik terugkwam van het buitenland zijn we gelijk op vakantie gegaan. Ook daar merkte ik zijn twijfels en het deed me erg pijn. Het liep niet zo lekker op vakantie en ik merkte dat hij zich anders voordeed. Ik heb toen op vakantie op zijn mobiel gekeken en helaas dacht ik het al maar het bleek dat hij is vreemd gegaan. En bleef zelfs nog appen met haar terwijl hij op vakantie was met mij. Ik heb de volgende dag het vliegtuig terug naar huis gepakt. Ik kon er echt niet blijven.
Nadat we in NL terug waren, wilde hij een 2 maanden break om 'na te denken' en kijken of hij mij genoeg zou missen. We hebben erna nog een paar keer gebeld en hij bleef dus dat meisje zien waar hij mee is vreemd gegaan. Ik vond dat niet leuk en dat wist hij maar toch ging hij door...
Eergisteren heb ik hem voor het laatst gebeld om de knoop door te hakken. Ik heb gezegd dat ik het niet vind kunnen dat hij met haar bleef afspreken en wat ik vooral erg vind is dat hij dus niet aan de relatie wilde werken. Dus ik zei ook dat ik die 2 maanden break niet zie zitten. Ik wilde het gewoon afsluiten.
Via de telefoon zei hij enorm spijt te hebben en mij terug te willen en dat dat meisje helemaal niet bijzonder is voor hem. Hij wilt me terug en denkt nog elke dag aan mij. Ik vind zijn gedrag daardoor alleen maar aparter, spijt komt nu te laat vind ik.
Het doet mij echt veel pijn nog en heb nog gevoelens voor hem, maar mijn verstand zegt wel dat dit gewoon echt niet kan wat hij heeft gedaan en dat hij mij niet verdient...Ouch! Goed dat je jezelf niet verder laat pijnigen.quote:
Het is nu een maand uit met mijn ex na een relatie van twee jaar.
Twee jaar hadden we een leuke relatie, gewoon fijn. We pasten bij elkaar.
Ik ben zelf alleen een paar maanden naar het buitenland gegaan afgelopen half jaar. We kregen veel ruzie via whatsapp en ik merkte dat zijn gevoel minder werd. Nadat ik terugkwam van het buitenland zijn we gelijk op vakantie gegaan. Ook daar merkte ik zijn twijfels en het deed me erg pijn. Het liep niet zo lekker op vakantie en ik merkte dat hij zich anders voordeed. Ik heb toen op vakantie op zijn mobiel gekeken en helaas dacht ik het al maar het bleek dat hij is vreemd gegaan. En bleef zelfs nog appen met haar terwijl hij op vakantie was met mij. Ik heb de volgende dag het vliegtuig terug naar huis gepakt. Ik kon er echt niet blijven.
Nadat we in NL terug waren, wilde hij een 2 maanden break om 'na te denken' en kijken of hij mij genoeg zou missen. We hebben erna nog een paar keer gebeld en hij bleef dus dat meisje zien waar hij mee is vreemd gegaan. Ik vond dat niet leuk en dat wist hij maar toch ging hij door...
Eergisteren heb ik hem voor het laatst gebeld om de knoop door te hakken. Ik heb gezegd dat ik het niet vind kunnen dat hij met haar bleef afspreken en wat ik vooral erg vind is dat hij dus niet aan de relatie wilde werken. Dus ik zei ook dat ik die 2 maanden break niet zie zitten. Ik wilde het gewoon afsluiten.
Via de telefoon zei hij enorm spijt te hebben en mij terug te willen en dat dat meisje helemaal niet bijzonder is voor hem. Hij wilt me terug en denkt nog elke dag aan mij. Ik vind zijn gedrag daardoor alleen maar aparter, spijt komt nu te laat vind ik.
Het doet mij echt veel pijn nog en heb nog gevoelens voor hem, maar mijn verstand zegt wel dat dit gewoon echt niet kan wat hij heeft gedaan en dat hij mij niet verdient...Ik snap het gedrag ook gewoon niet. Merkte dat hij het ook echt niet leuk vond toen ik zei dat ik het contact gewoon wil stoppen en dat hij mij niet meer moet benaderen. Zeggen dat ie van me houdt enzo. Maar waarom dan doorgaan met zo'n meisje waar die niet eens relatiemateriaal in ziet. Als hij nou geen gevoelens meer voor mij had, dan had ik zijn actie wat beter begrepen.quote:
[..]
Ouch! Goed dat je jezelf niet verder laat pijnigen.
Misschien dacht hij 'ze blijft toch wel bij me' ofzo. Geen idee.
Wat vooral pijnlijk is, is dat we voordat ik wegging naar het buitenland 1.5. jaar mooie relatie hadden. Hij was altijd lief voor me, nu echt veranderd.
Ze zeggen je leert iemand pas kennen in slechte tijden en dat is dan wel zo.Nouja, je hebt je grenzen goed aangegeven. Zijn motieven kunnen al dan niet oprecht zijn, ik zou aan zijn antwoorden in ieder geval niet teveel waarden hechten, want ook al gelooft hij zelf erin, hij gedraagt zich er niet naar.quote:
[..]
Ik snap het gedrag ook gewoon niet. Merkte dat hij het ook echt niet leuk vond toen ik zei dat ik het contact gewoon wil stoppen en dat hij mij niet meer moet benaderen. Zeggen dat ie van me houdt enzo. Maar waarom dan doorgaan met zo'n meisje waar die niet eens relatiemateriaal in ziet. Als hij nou geen gevoelens meer voor mij had, dan had ik zijn actie wat beter begrepen.
Misschien dacht hij 'ze blijft toch wel bij me' ofzo. Geen idee.
Wat vooral pijnlijk is, is dat we voordat ik wegging naar het buitenland 1.5. jaar mooie relatie hadden. Hij was altijd lief voor me, nu echt veranderd.
Ze zeggen je leert iemand pas kennen in slechte tijden en dat is dan wel zo.
Grappig verder, bij mij is het nu 3 weken uit, ook na een relatie van 2 jaar. Zij maakte het min of meer uit.
Het is lastig om te zeggen waarom het uit is, het is een combinatie van vele factoren. In ieder geval geen vreemdgaan, maar deels zaken waarvan ik weet dat ze bij mij spelen en deels een verschil in levensfilosofie.[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.Snapjequote:
Kan ze niet even voor een paar dagen uit mijn kop verdwijnen?Ze blijft toch in m'n hoofd, zolang al. Inmiddels al bijna 2 jaar, waarvan een derde hele mooie herinneringen en het grootste gedeelte met nare achtervolgende herinneringen, als een of andere open wond met een half bedekkend verband erop.
Ik vergeet 't niet, hoe graag ik het ook wil. Ze is nog steeds een naam die ik elke dag in m'n hoofd hoor, al is het maar 1x heel kort, toch iedere dag.
@TC, begrijpelijk wel. Zelf zou dat me niet zoveel uitmaken, is best begrijpelijk dat ze ook wel weer iemand tegenkomt en hoop ook dat ze gelukkig is, iig als het dan geen loser is die misbruik van d'r maakt en d'r hart nogmaals breekt, want daar zijn er ook zat van.
Maar bij jou zit het nog vers, ja dan is het best kut om dat te zien ja..
[ Bericht 31% gewijzigd door BredeBroeder op 17-09-2016 09:04:13 ]Ik kwam de mijne eergisteren met een nieuw porfiel op een datingsite tegen
Dat doet rust in mijn kop houden niet bepaald goedIk weet niet of het normaal is maar: het is inmiddels dik 4 jaar uit met mn ex. Dit was een kortte relatie maar was blijkbaar speciaal genoeg om zelfs nu nog (vooral bij speciale gelegenheden) haar naam in mn hoofd voorbij te horen komen.
In de zin van :"goh. Vanavond feestje van mn moeder.. ik had eigenlijk best leuk gevonden als "x" er bij had geweest."
Terwijl het absoluut niet perdoor "x" hoeft te zijn maar toch plaats ik haar in die personage.
Ik vind dit best vervelend en heb al diverse dingen geprobeerd om er eens mee te dealen/van af te komen.
Van boeken lezen hoe ik omga met piekeren tot boeken die mij praktische dingen laat doen (soort van brief schrijven dat het echt echt uit is en dan dit briefje verbranden. Deze psychologisch techniek heeft neer bar veel gewerkt denk ik omdat ik van mezelf een nogal nuchter, kritisch en piekerend karakter heb.)
Ik heb ondertussen zat gedatet en zelfs seks gehad. Dit is of het allemaal net niet geworden of ik gooide mijn eigen glazen is of zij was gewoon niet leuk.
Nu ben ik behoorlijk bezig met mezelf (baan, vrienden, persoonlijke ontwikkeling vooral op psychologie en voeding gebied) maar toch blijf ik er (On)bewust mee bezig.
Ook heb ik diverse date app's geprobeerd.. en regelmatig matches mee.. ik reageer vaak genoeg on pua topic en ik "weet hoe het allemaal hoort en moet".
Toch ben ik gevoelsmatig en mentaal gezien compleet uitge-date-blust en heb ik geen trek in van die halve interview dates waar dan niks uit komt.
Bah.. Zo dat was even van mij afschrijven.
The bearded man: “So many good tunes, I didn't have time to shave!”Dit is zo herkenbaarquote:
Ook heb ik diverse date app's geprobeerd.. en regelmatig matches mee.. ik reageer vaak genoeg on pua topic en ik "weet hoe het allemaal hoort en moet".
Toch ben ik gevoelsmatig en mentaal gezien compleet uitge-date-blust en heb ik geen trek in van die halve interview dates waar dan niks uit komt.
Ook al haak ik in op een oprecht leuk detail in een profiel, het voelt allemaal zo geforceerd. Gevoelsmatig zou ik net zo goed iets als:
"Goedenmiddag mevrouw,
Zou ik U kunnen interesseren in deze man? Hij is dan wel niet meer 1e hands, lichamelijk is alles nog keurig in orde. Geestelijk uiteraard ook, alleen het zelfvertrouwen is aan vervanging toe. Maar als U vandaag nog reageert dan zal er gelijk een kleine nieuwe geplaatst worden.
Mocht U verdere informatie willen voordat U toehapt dan zie ik uw vragen graag tegemoed.
Met vriendelijke groet,
TCM"
kunnen plaatsen. Komt op het zelfde neer op dit moment
Maar goed, ik laat datingssites nu even voor wat ze zijn en ga bezig met andere dingen waar ik mezelf beter mee in mijn vel ga laten zitten.Klopt, had ik toen tegen hem gezegd. Woorden zeggen meer dan daden.quote:
[..]
Nouja, je hebt je grenzen goed aangegeven. Zijn motieven kunnen al dan niet oprecht zijn, ik zou aan zijn antwoorden in ieder geval niet teveel waarden hechten, want ook al gelooft hij zelf erin, hij gedraagt zich er niet naar.
Grappig verder, bij mij is het nu 3 weken uit, ook na een relatie van 2 jaar. Zij maakte het min of meer uit.
Het is lastig om te zeggen waarom het uit is, het is een combinatie van vele factoren. In ieder geval geen vreemdgaan, maar deels zaken waarvan ik weet dat ze bij mij spelen en deels een verschil in levensfilosofie.
Hoe voel je je nu?
Ik heb er echt nog moeite mee, huilbuien af en toe. Ik weet dat ik de juiste beslissing heb gemaakt maar het doet wel enorm pijn. Zal blij zijn als ik er overheen ben.Gisteren een blauwtje gelopen bij een meisjs. Genoeg waar ik er geen blauwtje bij heb gelopen de laatste maanden, maar wat voelt deze kut. Het laat me echt even voelen hoe leeg het ergens van binnen zonder een meisje voelt, de eenzaamheid komt gewoon even hard op.
Ik heb een tof leven en heb het echt welgoed naar m'n zin, alleen merk ik soms als ik geen contact heb met een vrouw dat ik dat juist heel erg nodig heb. Gewoon contact, berichtjes krijgen. Ik denk toch dat dit de keerkant is van single zijn, misschien is het ook dat ik wat ouder wordt.
Toch vermaak ik me en raak ik niet in paniek. Ik ga gewoon door met mijn leven en vindt vanzelf een nieuw meisje😊 Dit moest ik gewoon even kwijt.Ignorance is blissAnderhalve week volledig uit het niets (voor mij dan) gedumpt. Nog geen 2 maanden geleden samen op een drieweekse rondreis naar het zuidwesten van Amerika geweest en nog geen 2 weken voor ze het uit maakte waren we een lang weekend naar Barcelona. Ging allemaal prima, niks aan haar gemerkt. Ze heeft ook nooit over haar twijfels gesproken met mij of iets in die richting.
Ik stond dus behoorlijk met m'n bek vol tanden toen ze het uit maakte en heb niet echt antwoord kunnen geven. Heb het wel een paar dagen heel slecht gehad, maar daarna gaat het eigenlijk wel goed met me. Ik heb haar nog op Facebook en dan steekt het wel als ze allerlei foto's en blije statusupdates post over dat ze het zo naar haar zin heeft, maar verder heb ik het contact bewust vermeden en voel ik me dus wel prima. Af en toe even een momentje van "ik mis haar, we hadden het prima samen, waarom heeft ze niks gezegd, had ik iets anders kunnen doen??".
Misschien omdat ik vanwege een aantal omstandigheden die ik hier niet ga neerzetten nog een soort van hoop heb op een hereniging. Ik wil sowieso binnenkort nog even afspreken met haar om m'n hart te luchten (aangezien ik tijdens het uitmaken dus nogal perplex was en nauwelijks iets gezegd heb. Nu ik een weekje afstand heb genomen en nagedacht heb, wil ik nog wel wat zeggen).
Aan de andere kant denk ik ook "het gaat eigenlijk wel redelijk goed met me, waarom zou ik haar nog wat zeggen, misschien vind ik het wel helemaal niet zo erg".
In ieder geval was het mijn eerste "echte" vriendin, dus hoe je het ook wendt of keert, ze zal altijd een speciaal plekje blijven houden. Die afspraak komt er dus nog wel, al is het maar omdat ik mezelf op lange termijn nog best op vriendschappelijke basis met haar om zie gaan.Het is nog kort geleden, ik had in het begin ook dat het 'redelijk' ging. Klap komt later pas, tenminste bij mij wel. Ik ben nu ook pas echt met verwerken bezig omdat ik inzie dat het niks meer gaat worden, daarvoor had ik nog hoop op een hereniging ook.quote:
Anderhalve week volledig uit het niets (voor mij dan) gedumpt. Nog geen 2 maanden geleden samen op een drieweekse rondreis naar het zuidwesten van Amerika geweest en nog geen 2 weken voor ze het uit maakte waren we een lang weekend naar Barcelona. Ging allemaal prima, niks aan haar gemerkt. Ze heeft ook nooit over haar twijfels gesproken met mij of iets in die richting.
Ik stond dus behoorlijk met m'n bek vol tanden toen ze het uit maakte en heb niet echt antwoord kunnen geven. Heb het wel een paar dagen heel slecht gehad, maar daarna gaat het eigenlijk wel goed met me. Ik heb haar nog op Facebook en dan steekt het wel als ze allerlei foto's en blije statusupdates post over dat ze het zo naar haar zin heeft, maar verder heb ik het contact bewust vermeden en voel ik me dus wel prima. Af en toe even een momentje van "ik mis haar, we hadden het prima samen, waarom heeft ze niks gezegd, had ik iets anders kunnen doen??".
Misschien omdat ik vanwege een aantal omstandigheden die ik hier niet ga neerzetten nog een soort van hoop heb op een hereniging. Ik wil sowieso binnenkort nog even afspreken met haar om m'n hart te luchten (aangezien ik tijdens het uitmaken dus nogal perplex was en nauwelijks iets gezegd heb. Nu ik een weekje afstand heb genomen en nagedacht heb, wil ik nog wel wat zeggen).
Aan de andere kant denk ik ook "het gaat eigenlijk wel redelijk goed met me, waarom zou ik haar nog wat zeggen, misschien vind ik het wel helemaal niet zo erg".
In ieder geval was het mijn eerste "echte" vriendin, dus hoe je het ook wendt of keert, ze zal altijd een speciaal plekje blijven houden. Die afspraak komt er dus nog wel, al is het maar omdat ik mezelf op lange termijn nog best op vriendschappelijke basis met haar om zie gaan.
Maar als iemand vreemdgaat en erna schaamteloos doorgaat met diegene om vervolgens weer terug te willen kan gewoon niet..het heeft me echt opgefucked en nog steeds. Echt erge negatieve buien en frustraties, pff zo blij als ik er overheen ben.Ik zou dat gesprek gewoon hebben, zeg wat je wil zeggen en kijk daarna niet meer om. Eerste vriendin ook, dus dat zal je niet vergeten iig. Had zelf precies hetzelfde (en dat ging een jaar geleden uit) voor mij zal zij ook altijd bijzonder blijven, ondanks ruzies.quote:
Anderhalve week volledig uit het niets (voor mij dan) gedumpt. Nog geen 2 maanden geleden samen op een drieweekse rondreis naar het zuidwesten van Amerika geweest en nog geen 2 weken voor ze het uit maakte waren we een lang weekend naar Barcelona. Ging allemaal prima, niks aan haar gemerkt. Ze heeft ook nooit over haar twijfels gesproken met mij of iets in die richting.
Ik stond dus behoorlijk met m'n bek vol tanden toen ze het uit maakte en heb niet echt antwoord kunnen geven. Heb het wel een paar dagen heel slecht gehad, maar daarna gaat het eigenlijk wel goed met me. Ik heb haar nog op Facebook en dan steekt het wel als ze allerlei foto's en blije statusupdates post over dat ze het zo naar haar zin heeft, maar verder heb ik het contact bewust vermeden en voel ik me dus wel prima. Af en toe even een momentje van "ik mis haar, we hadden het prima samen, waarom heeft ze niks gezegd, had ik iets anders kunnen doen??".
Misschien omdat ik vanwege een aantal omstandigheden die ik hier niet ga neerzetten nog een soort van hoop heb op een hereniging. Ik wil sowieso binnenkort nog even afspreken met haar om m'n hart te luchten (aangezien ik tijdens het uitmaken dus nogal perplex was en nauwelijks iets gezegd heb. Nu ik een weekje afstand heb genomen en nagedacht heb, wil ik nog wel wat zeggen).
Aan de andere kant denk ik ook "het gaat eigenlijk wel redelijk goed met me, waarom zou ik haar nog wat zeggen, misschien vind ik het wel helemaal niet zo erg".
In ieder geval was het mijn eerste "echte" vriendin, dus hoe je het ook wendt of keert, ze zal altijd een speciaal plekje blijven houden. Die afspraak komt er dus nog wel, al is het maar omdat ik mezelf op lange termijn nog best op vriendschappelijke basis met haar om zie gaan.
Vriendschap zou ik nu niet over nadenken, dat komt later wel misschien (of niet)
Sterkte iig
[ Bericht 1% gewijzigd door BredeBroeder op 19-09-2016 17:32:24 ]Tja, gelukkig is er bij mij geen ander in het spel. Ze zei gewoon ineens 'ik vind het nog steeds gezellig met je, ik geef nog steeds veel om je, maar niet meer als partner maar als vriend'. Maar wat ik zei, ik zie nog wel een kans, maar dat hoe en waarom gooi ik niet zomaar op fokquote:
[..]
Het is nog kort geleden, ik had in het begin ook dat het 'redelijk' ging. Klap komt later pas, tenminste bij mij wel. Ik ben nu ook pas echt met verwerken bezig omdat ik inzie dat het niks meer gaat worden, daarvoor had ik nog hoop op een hereniging ook.
Maar als iemand vreemdgaat en erna schaamteloos doorgaat met diegene om vervolgens weer terug te willen kan gewoon niet..het heeft me echt opgefucked en nog steeds. Echt erge negatieve buien en frustraties, pff zo blij als ik er overheen ben.Bedankt! Gesprek komt er ook sowieso. Ik vind het alleen heel raar om iemand die ik elke dag sprak, meerdere keren per week zag, waar ik mee op een aantal vakanties ben geweest, waar ik persoonlijke dingen mee heb besproken die ik zelfs nooit met m'n vrienden besproken heb, waar ik intiem mee ben geweest etc etc van de ene op de andere dag ineens nooit meer te zien en te spreken.quote:
[..]
Ik zou dat gesprek gewoon hebben, zeg wat je wil zeggen en kijk daarna niet meer om. Eerste vriendin ook, dus dat zal je niet vergeten iig. Had zelf precies hetzelfde (en dat ging een jaar geleden uit) voor mij zal zij ook altijd bijzonder blijven, ondanks ruzies.
Vriendschap zou ik nu niet over nadenken, dat komt later wel misschien (of niet)
Sterkte iig
De verliefdheid zal wel slijten over tijd, maar ik zal altijd om haar blijven geven.Zure shit wel. Hoop je een verklaring oid voor de breuk te vinden? Ik zou niet te veel verwachten van een hereniging en na je hart gelucht hebben aansturen op een periode van geen contact.quote:
Anderhalve week volledig uit het niets (voor mij dan) gedumpt. Nog geen 2 maanden geleden samen op een drieweekse rondreis naar het zuidwesten van Amerika geweest en nog geen 2 weken voor ze het uit maakte waren we een lang weekend naar Barcelona. Ging allemaal prima, niks aan haar gemerkt. Ze heeft ook nooit over haar twijfels gesproken met mij of iets in die richting.
Ik stond dus behoorlijk met m'n bek vol tanden toen ze het uit maakte en heb niet echt antwoord kunnen geven. Heb het wel een paar dagen heel slecht gehad, maar daarna gaat het eigenlijk wel goed met me. Ik heb haar nog op Facebook en dan steekt het wel als ze allerlei foto's en blije statusupdates post over dat ze het zo naar haar zin heeft, maar verder heb ik het contact bewust vermeden en voel ik me dus wel prima. Af en toe even een momentje van "ik mis haar, we hadden het prima samen, waarom heeft ze niks gezegd, had ik iets anders kunnen doen??".
Misschien omdat ik vanwege een aantal omstandigheden die ik hier niet ga neerzetten nog een soort van hoop heb op een hereniging. Ik wil sowieso binnenkort nog even afspreken met haar om m'n hart te luchten (aangezien ik tijdens het uitmaken dus nogal perplex was en nauwelijks iets gezegd heb. Nu ik een weekje afstand heb genomen en nagedacht heb, wil ik nog wel wat zeggen).
Aan de andere kant denk ik ook "het gaat eigenlijk wel redelijk goed met me, waarom zou ik haar nog wat zeggen, misschien vind ik het wel helemaal niet zo erg".
In ieder geval was het mijn eerste "echte" vriendin, dus hoe je het ook wendt of keert, ze zal altijd een speciaal plekje blijven houden. Die afspraak komt er dus nog wel, al is het maar omdat ik mezelf op lange termijn nog best op vriendschappelijke basis met haar om zie gaan.Ik denk zelf de verklaring te weten, ik ben benieuwd of zij dat ook wellicht als verklaring ziet. Zo ja, dan is die opening er wel imo (maar voor meer info moet je maar dm'en als je geïnteresseerd bent, want nogmaals, te privé om op het forum te gooienquote:
[..]
Zure shit wel. Hoop je een verklaring oid voor de breuk te vinden? Ik zou niet te veel verwachten van een hereniging en na je hart gelucht hebben aansturen op een periode van geen contact.).
En ik vraag me af waarom ze nooit aangegeven heeft te twijfelen over onze relatie, dan had ik er wellicht aan kunnen werken. Nu stond ik voor een plompverloren feit.Beetje een mix. Op en af.quote:
[..]
Klopt, had ik toen tegen hem gezegd. Woorden zeggen meer dan daden.
Hoe voel je je nu?
Ik heb er echt nog moeite mee, huilbuien af en toe. Ik weet dat ik de juiste beslissing heb gemaakt maar het doet wel enorm pijn. Zal blij zijn als ik er overheen ben.
Maar meestal wel dat het toch goed is. En ik ben niet depri, nog genoeg lollige momenten beleefd
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.Jup, ik denk er precies zo over als jij eigenlijk. Nooit is dan ook wel een erg groot woord, maar afstand zal je zeker goed doen de komende tijd. Verliefdheid kan slijten, maar om iemand geven blijft meestal wel, en dat is ook goed, maar daar verschillen de meningen nogal over.quote:
[..]
Tja, gelukkig is er bij mij geen ander in het spel. Ze zei gewoon ineens 'ik vind het nog steeds gezellig met je, ik geef nog steeds veel om je, maar niet meer als partner maar als vriend'. Maar wat ik zei, ik zie nog wel een kans, maar dat hoe en waarom gooi ik niet zomaar op fok
[..]
Bedankt! Gesprek komt er ook sowieso. Ik vind het alleen heel raar om iemand die ik elke dag sprak, meerdere keren per week zag, waar ik mee op een aantal vakanties ben geweest, waar ik persoonlijke dingen mee heb besproken die ik zelfs nooit met m'n vrienden besproken heb, waar ik intiem mee ben geweest etc etc van de ene op de andere dag ineens nooit meer te zien en te spreken.
De verliefdheid zal wel slijten over tijd, maar ik zal altijd om haar blijven geven.
M'n ex staat nog in m'n telefoon, geblokkeerd op wapp dan wel maar mocht er wat zijn kan ze nog steeds bellen, zie ook geen reden om haar dan te negeren alleen omdat we niks meer hebben als zij er wel altijd voor mij was in best wel kut situaties, dus dat kan je ook doen.
Wil zelf graag ook nog een keer irl met d'r praten, nog wat dingetjes kwijt, o.a. schuldgevoel uitspreken en heb zelf ook nog wat vragen, maar das best lastig als je al lang geen contact hebt gehad. Maja komt nog wel een keer.
Veel succes iig met het praten!Thanks, komt wel goed denk ik!quote:
[..]
Jup, ik denk er precies zo over als jij eigenlijk. Nooit is dan ook wel een erg groot woord, maar afstand zal je zeker goed doen de komende tijd. Verliefdheid kan slijten, maar om iemand geven blijft meestal wel, en dat is ook goed, maar daar verschillen de meningen nogal over.
M'n ex staat nog in m'n telefoon, geblokkeerd op wapp dan wel maar mocht er wat zijn kan ze nog steeds bellen, zie ook geen reden om haar dan te negeren alleen omdat we niks meer hebben als zij er wel altijd voor mij was in best wel kut situaties, dus dat kan je ook doen.
Wil zelf graag ook nog een keer irl met d'r praten, nog wat dingetjes kwijt, o.a. schuldgevoel uitspreken en heb zelf ook nog wat vragen, maar das best lastig als je al lang geen contact hebt gehad. Maja komt nog wel een keer.
Veel succes iig met het praten!
Gisteravond appte ze uit haarzelf, dus nu een beetje een gesprek over koetjes en kalfjes en haar nieuwe baan waar ze gisteren mee begonnen is enzo. Later vandaag maar vragen of ze een gesprek wil. Heb al wel besloten dat als ze dat niet wil, ik het contact definitief ga verbreken in ieder geval. Ik vind dat ik wel recht heb op een gesprek om mijn zegje te doen nog, aangezien ze over haar twijfels heeft gepraat met zussen/ouders/vriendinnen etc etc etc. In feite met iedereen behalve degene die het ECHT aan gaat (ik dusHallo. Ik kom maar niet over hem heen. Het is nota bene bijna een jaar uit. Collega's willen me koppelen, maar ik laat het totaal niet toe omdat het zo vreselijk veel pijn nog doet dat iemand na 2,5 jaar niks meer van me wil weten. Ik heb absoluut geen vertrouwen meer in de liefde, maar hoop ergens dat ik weer geheeld raak zodat ik dat vertrouwen terugkrijg. Ik heb nog zoveel verdriet. Helpt het om hem te spreken? Ik denk van wel. Maar hij reageert nergens op. Ik wil weer blij zijn als het op mannen aankomt. Hoe doe ik dat nou?
[edit] o kut, in april zei ik in deze reeks dat ik niet meer over hem ging posten, maar het steekt weer de kop op zodra er naar mijn niet bestaande liefdesleven wordt gevraagd. Ik voel me bij zulke vragen zo rot, heb zo veel verdriet, een heel akelig gevoel, ik wil dan keihard wegrennen. Hoe en wanneer komt het geloof terug dat er ooit nog iemand komt van wie ik kan houden en hij van mij? Ik voel me werkelijk vreselijk op zulke momenten. Ik ben verdorie vandaag jarig (34) maar weer intens bedroefd. Mijn liefdesleven is voorbij nu hij er niet meer is, en het komt nooit meer goed. Ik ben een grote mislukking in de liefde.
[ Bericht 37% gewijzigd door Andromache op 21-09-2016 20:37:50 ]== houdt van sterke anekdotes voor op feesten en partijen ==
--- Ga van dat gas af! - Laat Groningen niet zakken ---
Don't give up Andro: https://www.youtube.com/watch?v=VjEq-r2agqc O+
*O* ESF-gekkie: justice for Elvana en justice for Keiino :'( *O*In ieder geval gefeliciteerd met je verjaardag!quote:
Hallo. Ik kom maar niet over hem heen. Het is nota bene bijna een jaar uit. Collega's willen me koppelen, maar ik laat het totaal niet toe omdat het zo vreselijk veel pijn nog doet dat iemand na 2,5 jaar niks meer van me wil weten. Ik heb absoluut geen vertrouwen meer in de liefde, maar hoop ergens dat ik weer geheeld raak zodat ik dat vertrouwen terugkrijg. Ik heb nog zoveel verdriet. Helpt het om hem te spreken? Ik denk van wel. Maar hij reageert nergens op. Ik wil weer blij zijn als het op mannen aankomt. Hoe doe ik dat nou?
[edit] o kut, in april zei ik in deze reeks dat ik niet meer over hem ging posten, maar het steekt weer de kop op zodra er naar mijn niet bestaande liefdesleven wordt gevraagd. Ik voel me bij zulke vragen zo rot, heb zo veel verdriet, een heel akelig gevoel, ik wil dan keihard wegrennen. Hoe en wanneer komt het geloof terug dat er ooit nog iemand komt van wie ik kan houden en hij van mij? Ik voel me werkelijk vreselijk op zulke momenten. Ik ben verdorie vandaag jarig (34) maar weer intens bedroefd. Mijn liefdesleven is voorbij nu hij er niet meer is, en het komt nooit meer goed. Ik ben een grote mislukking in de liefde.
Sterkte
Bedankt maar of all days ben ik vandaag ziek gewordenquote:
[..]
Succes met alles bespreken dude.Beter ga je alsnog.quote:
[..]
Bedankt maar of all days ben ik vandaag ziek geworden
Laat ook wat zien tegenover haarNog niet echt tijd gehad om te updaten. Heb dus een gesprek met haar gehad. Zij wees de opening die ik zag/de reden waarom ze het volgens mij uitmaakte pertinent af. Het hoofdstuk relatie is dus helemaal klaar nu. We houden nog wel een beetje oppervlakkig contact via WA, aangezien we totaal niet met ruzie oid uit elkaar zijn gegaan, maar verder niks.
En hoe langer ik er over na heb gedacht de afgelopen weken hoe minder ik behoefte heb gekregen aan verder gaan met haar. Door het zo plotseling uit te maken ipv haar twijfels met mij te delen is er bij mij toch ook wel iets veranderd in m'n gevoel tov haar en ik denk niet dat het ooit nog zou kunnen worden hoe het ooit was.
Verder voel ik me op zich wel prima en heb ik het kutgevoel van de eerste paar dagen niet meer terug gehad. Zelfs niet bij dat gesprek toen ik haar dus weer 'echt' zag.Jammer man, maar was wel te verwachten een beetje.quote:
Nog niet echt tijd gehad om te updaten. Heb dus een gesprek met haar gehad. Zij wees de opening die ik zag/de reden waarom ze het volgens mij uitmaakte pertinent af. Het hoofdstuk relatie is dus helemaal klaar nu. We houden nog wel een beetje oppervlakkig contact via WA, aangezien we totaal niet met ruzie oid uit elkaar zijn gegaan, maar verder niks.
En hoe langer ik er over na heb gedacht de afgelopen weken hoe minder ik behoefte heb gekregen aan verder gaan met haar. Door het zo plotseling uit te maken ipv haar twijfels met mij te delen is er bij mij toch ook wel iets veranderd in m'n gevoel tov haar en ik denk niet dat het ooit nog zou kunnen worden hoe het ooit was.
Verder voel ik me op zich wel prima en heb ik het kutgevoel van de eerste paar dagen niet meer terug gehad. Zelfs niet bij dat gesprek toen ik haar dus weer 'echt' zag.
Sterkte met 't verwerkenBedankt! Gaat wel lukken hoor. Ik voel me op zich wel prima nu. Alleen moet ik nog even niet terug kijken op bijvoorbeeld onze vakantie. Maar dat komt ook wel weer goed!quote:
[..]
Jammer man, maar was wel te verwachten een beetje.
Sterkte met 't verwerkenWat BredeBroeder zegt.
Loop de mijne nog een paar keer per week tegen het lijf, en volgens mij wordt de sfeer per keer een stukje koeler. Komt denk vooral door mezelf, ik had na het definitief afkappen van wat we hadden gevoelsmatig nog de meeste losse eindjesLater wordt dat gewoon een mooie herinnering waar je positief op zal terugkijkenquote:
[..]
Bedankt! Gaat wel lukken hoor. Ik voel me op zich wel prima nu. Alleen moet ik nog even niet terug kijken op bijvoorbeeld onze vakantie. Maar dat komt ook wel weer goed!Mja, dat zal bij mij gelukkig wel meevallen. Ik woon in de buurt van Rotterdam wat een stad is waar zij eigenlijk nooit komt, zij woont in de buurt van Leiden wat een stad is waar ik eigenlijk nooit komquote:
Wat BredeBroeder zegt.
Loop de mijne nog een paar keer per week tegen het lijf, en volgens mij wordt de sfeer per keer een stukje koeler. Komt denk vooral door mezelf, ik had na het definitief afkappen van wat we hadden gevoelsmatig nog de meeste losse eindjesMisschien wel ja, maar ik moet ook zeggen dat ik veel afleiding zoek in m'n werk, sporten, doe de laatste tijd veel dingen met vrienden die ik daarvoor nooit gedaan zou hebben, dus ik heb op zich veel afleiding. En ik ben dus ook steeds meer gaan inzien dat ik ook steeds minder behoefte heb aan weer bij elkaar komen omdat het toch niet meer gaat worden zoals het was.quote:
[..]
Later wordt dat gewoon een mooie herinnering waar je positief op zal terugkijken
Aan de andere kant moet ik dus nog even niet terug denken aan de mooie reizen die we gemaakt hebben samen, dat is nog even te vers. En het allerlaatste waar ik op dit moment zin in heb is weer gaan datenSPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Ik ben ook na een relatie van 3,5 jaar weer vrijgezel. We zijn jong bij elkaar gekomen, ik was 17, en ik wilde mezelf los van hem ontwikkelen. Ik zit dus nu in het buitenland voor mijn studie, maar dat was heel zwaar voor onze relatie.
Daarvoor ging het al niet lekker. Hij wilde niet meer met me naar bed, wat mij heel veel pijn heeft gedaan en voor frustraties heeft gezorgd. Dit is een paar maanden zo door gegaan. Vlak voor ik weg ging zijn we nog een weekendje weggegaan. Ik voel de verliefdheid weer, hij juist minder dan tijdens eerdere vakanties. Pijnlijk.
Ik ben nu een maand weg en we hebben veel ruzie gemaakt via whatsapp. Hij was heel veel met zijn eigen dingen bezig, en had weinig tijd om contact met mij te houden. Uiteindelijk na een hele pittige ruzie besloten dat het niet meer werkt, in ieder geval niet terwijl ik hier zit.
We hebben nog wel contact nu omdat hij voor mijn kat en mijn kamer zorgt, en omdat we hebben besloten dat we er nog voor willen knokken als ik terug ben. Hier lukt het niet om echt aan de relatie te werken namelijk. Maar nu voelt het wel heel dubbel. Van zijn kant voel ik afstand, wat mij veel pijn doet.
Ik voel me eerlijk gezegd echt gebroken. Overdag gaat het wel, maar als ik alleen op mijn kamer ben heb ik huilbuien, voel me heel erg alleen en eet amper nog. Ik ben ook heel onzeker omdat ik het gevoel heb dat hij zich juist aan het terugtrekken is. Liefdesverdriet zuigtGewoon gelijk een ander zoeken.
Had net een wijf gedumpt en heb dinsdag weer een date met iemand.N A P O L I
C A M P A N I AShit jij bent ruig
OT: dromen nemen ook steeds meer af, heel incidenteel nog wat, iig de afgelopen maand dan. Maar als ze er zijn, zijn 't wel altijd best intense dromen die duidelijk zijn. Wordt dan nog steeds kut wakker.
Voor de rest gaat het wel
[ Bericht 87% gewijzigd door BredeBroeder op 04-10-2016 01:06:58 ]Dit klinkt enigszins bekend. Echter had/heb ik het er moeilijker mee (al viel de eerste maand ook mee). Op aangeven van mijn coach vorige maand haar toch gesproken omdat het voor mij ook plotseling kwam. Dat heeft goed geholpen al blijft het idd raar dat iemand met wie je de afgelopen 6 jaar alles besprak er opeens niet meer is. In zekere zin zou het makkelijker zijn geweest wanneer ze gestorven was.quote:
Anderhalve week volledig uit het niets (voor mij dan) gedumpt. Nog geen 2 maanden geleden samen op een drieweekse rondreis naar het zuidwesten van Amerika geweest en nog geen 2 weken voor ze het uit maakte waren we een lang weekend naar Barcelona. Ging allemaal prima, niks aan haar gemerkt. Ze heeft ook nooit over haar twijfels gesproken met mij of iets in die richting.
Ik stond dus behoorlijk met m'n bek vol tanden toen ze het uit maakte en heb niet echt antwoord kunnen geven. Heb het wel een paar dagen heel slecht gehad, maar daarna gaat het eigenlijk wel goed met me. Ik heb haar nog op Facebook en dan steekt het wel als ze allerlei foto's en blije statusupdates post over dat ze het zo naar haar zin heeft, maar verder heb ik het contact bewust vermeden en voel ik me dus wel prima. Af en toe even een momentje van "ik mis haar, we hadden het prima samen, waarom heeft ze niks gezegd, had ik iets anders kunnen doen??".
Misschien omdat ik vanwege een aantal omstandigheden die ik hier niet ga neerzetten nog een soort van hoop heb op een hereniging. Ik wil sowieso binnenkort nog even afspreken met haar om m'n hart te luchten (aangezien ik tijdens het uitmaken dus nogal perplex was en nauwelijks iets gezegd heb. Nu ik een weekje afstand heb genomen en nagedacht heb, wil ik nog wel wat zeggen).
Aan de andere kant denk ik ook "het gaat eigenlijk wel redelijk goed met me, waarom zou ik haar nog wat zeggen, misschien vind ik het wel helemaal niet zo erg".
In ieder geval was het mijn eerste "echte" vriendin, dus hoe je het ook wendt of keert, ze zal altijd een speciaal plekje blijven houden. Die afspraak komt er dus nog wel, al is het maar omdat ik mezelf op lange termijn nog best op vriendschappelijke basis met haar om zie gaan.
Al had ik het gisteren behoorlijk weer moeilijk toen een klasgenoot van de zomerschool blijkbaar een artikel over mij had geschreven in het Chinees.
Dat was op zich een mooi stuk (van wat ik van translate begrijp) maar bracht ook wel weer een hoop terug.1/10 Van de rappers dankt zijn bestaan in Amerika aan de Nederlanders die zijn voorouders met een cruiseschip uit hun hongerige landen ophaalde om te werken op prachtige plantages.
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."Het praten heeft mij inderdaad ook flink opgelucht ja. Ik moet zeggen dat het bij mij nog wel goed blijft gaan, maar aan de andere kant negeer ik haar ook wel een beetje ofzoquote:
[..]
Dit klinkt enigszins bekend. Echter had/heb ik het er moeilijker mee (al viel de eerste maand ook mee). Op aangeven van mijn coach vorige maand haar toch gesproken omdat het voor mij ook plotseling kwam. Dat heeft goed geholpen al blijft het idd raar dat iemand met wie je de afgelopen 6 jaar alles besprak er opeens niet meer is. In zekere zin zou het makkelijker zijn geweest wanneer ze gestorven was.
Al had ik het gisteren behoorlijk weer moeilijk toen een klasgenoot van de zomerschool blijkbaar een artikel over mij had geschreven in het Chinees.
Dat was op zich een mooi stuk (van wat ik van translate begrijp) maar bracht ook wel weer een hoop terug.
Ik heb sinds het gesprek geen contact meer gehad, scroll langs haar posts op Facebook, denk totaal niet meer aan de vakantie die we afgelopen zomer gemaakt hebben (hoewel dat echt een droomreis was!) en dat soort dingen.... Misschien ook niet zo gezondPffftt...
Goed, 11 maanden na de breuk en toch nog dagelijks mee bezig. Echt shit vind ik dat!
We hebben 5 fantastische jaren gehad waarin we heel veel hebben meegemaakt en gezien. Jaren samengewoond, alles gedeeld en samen gedaan. Daarna volgde een minder jaar, zij verloor haar interesse in mij langzaam en ik voelde dat aan. Werd er niet gelukkiger van. Maar, dacht ik, we blijven bij elkaar want we hebben zoveel meegemaakt. Tot een maandagavond. Ze kwam niet thuis, ben haar ergens midden in A'dam gaan ophalen 's nachts. Ze vertelde me dat ze het niet meer kon en is vertrokken. Daarna kort daarna nog 3x gezien waar andere mensen bij waren voor praktische zaken. Ik heb haar vervolgens uit mijn leven gezet, offline en online, omdat ik wist dat het anders te moeilijk zou zijn om haar los te laten. Wilde mijzelf niet extra onnodig pijnigen.
Waar ik moeite mee heb is dat het surrealistisch is. Ik bedoel: je bent elke dag samen, je deelt alles, je gaat samen naar bed en staat weer op. En plotseling, uit het niets, is zo iemand volledig verdwenen. Erger dan dood, want je hebt niet eens een graf om bij te rouwen.
Ik vind het jammer dat mijn herinneringen zo sterk zijn. Waarbij alle mindere momenten vaag en onduidelijk zijn. De goede momenten zijn daarentegen kraakhelder.
Ik mis haar, maar ook mijn oude gesettelde leventje. Waarbij ik ook rationeel weet dat het oude geweest is en nooit meer terugkomt. Ik ben positief en wil graag een nieuw leven vormgeven, lukt mondjesmaat, maar écht gelukkig ben ik niet. Het is meer op discipline dat ik de dingen doe waarvan ik denk dat ze goed voor mij zijn.
Bah, baaljaar zo.Na bijna 6 jaar samen heeft m'n vriendin het een paar weken geleden uitgemaakt. Eerste paar dagen waren echt zwaar. Weinig slapen & eten, constant dat gevoel van ziek zijn. Inmiddels gaat het wel, maar mis nog steeds het samenzijn met haar.
Onze relatie had wat hobbels, vooral de laatste tijd. Ze zat in therapie voor psychische klachten, iets waar ik zelf veel moeite mee had om haar en de situatie te begrijpen (te weinig kennis van de klacht en hoe ermee om te gaan).
Het ergste vind ik dit voor ons dochtertje. Ze snapt het niet echt, maar ook voor haar houd ik een beetje hoop dat het weer goed komt. Al is die hoop niet erg groot. Ze was vrij zeker van haar zaak en het kwam voor mij wel als een verassing. Pluspunt is wel dat we beide het beste voor onze dochter willen en we beide elkaar de tijd met haar gunnen.
Iemand nog tips om hier beter mee te leren omgaan? Heb wel gedacht om een relatietherapeut oid om hulp te vragen, maar weet niet of zoiets zinvol is of kan zijn.
[ Bericht 0% gewijzigd door zealot op 09-10-2016 13:28:13 ]Heb jij dat ook nog soms, dat je droomt over je ex?quote:
Shit jij bent ruig
OT: dromen nemen ook steeds meer af, heel incidenteel nog wat, iig de afgelopen maand dan. Maar als ze er zijn, zijn 't wel altijd best intense dromen die duidelijk zijn. Wordt dan nog steeds kut wakker.
Voor de rest gaat het wel
Ik heb dat namelijk ook, dat ik de laatste tijd weer over haar droom. Het komt echt in golven, ik snap er niks van. Ik wil toch ergens graag zo graag een meisje en zij heeft echt een soort gapend gat achtergelaten. Ik voel me van binnen best eenzaam, en dat komt er uit wanneer ik niet werk. Reken er dan ook nog bij dat ik veel onzekerheid in me heb over of ik goed genoeg ben voor een meisje, is rot. Iedereen om me heen krijgt nu ook relaties en ik zit hier wat.Ignorance is bliss
De allereerste paar weken had ik ook dromen ja (terwijl ik normaal nooit droom, of het me iig niet kan herinneren als ik wakker word). Niet direct over haar, maar wel dat ik allerlei dingen deed wat het tegenovergestelde van haar interesses wasquote:
[..]
Heb jij dat ook nog soms, dat je droomt over je ex?
Ik heb dat namelijk ook, dat ik de laatste tijd weer over haar droom. Het komt echt in golven, ik snap er niks van. Ik wil toch ergens graag zo graag een meisje en zij heeft echt een soort gapend gat achtergelaten. Ik voel me van binnen best eenzaam, en dat komt er uit wanneer ik niet werk. Reken er dan ook nog bij dat ik veel onzekerheid in me heb over of ik goed genoeg ben voor een meisje, is rot. Iedereen om me heen krijgt nu ook relaties en ik zit hier wat.
Zo gaat ze vaak naar cabaretvoorstellingen en dan droomde ik dat ik naar Hans Teeuwen ging. Dat is dan net haar minst favoriete cabaretier. Dat soort dingen
Mijn ex stuurde weer een bericht. Niet op ingegaan. Waarom zou ik, hij deed altijd moeilijk over afspreken enzo.FOK! is net een groot tijdschrift
Dus gemengde gevoelens?quote:
Mijn ex stuurde weer een bericht. Niet op ingegaan. Waarom zou ik, hij deed altijd moeilijk over afspreken enzo.[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Maar als ik goed begrijp had je het wel zien aan komen?quote:
Pffftt...
Goed, 11 maanden na de breuk en toch nog dagelijks mee bezig. Echt shit vind ik dat!
We hebben 5 fantastische jaren gehad waarin we heel veel hebben meegemaakt en gezien. Jaren samengewoond, alles gedeeld en samen gedaan. Daarna volgde een minder jaar, zij verloor haar interesse in mij langzaam en ik voelde dat aan. Werd er niet gelukkiger van. Maar, dacht ik, we blijven bij elkaar want we hebben zoveel meegemaakt. Tot een maandagavond. Ze kwam niet thuis, ben haar ergens midden in A'dam gaan ophalen 's nachts. Ze vertelde me dat ze het niet meer kon en is vertrokken. Daarna kort daarna nog 3x gezien waar andere mensen bij waren voor praktische zaken. Ik heb haar vervolgens uit mijn leven gezet, offline en online, omdat ik wist dat het anders te moeilijk zou zijn om haar los te laten. Wilde mijzelf niet extra onnodig pijnigen.
Waar ik moeite mee heb is dat het surrealistisch is. Ik bedoel: je bent elke dag samen, je deelt alles, je gaat samen naar bed en staat weer op. En plotseling, uit het niets, is zo iemand volledig verdwenen. Erger dan dood, want je hebt niet eens een graf om bij te rouwen.
Ik vind het jammer dat mijn herinneringen zo sterk zijn. Waarbij alle mindere momenten vaag en onduidelijk zijn. De goede momenten zijn daarentegen kraakhelder.
Ik mis haar, maar ook mijn oude gesettelde leventje. Waarbij ik ook rationeel weet dat het oude geweest is en nooit meer terugkomt. Ik ben positief en wil graag een nieuw leven vormgeven, lukt mondjesmaat, maar écht gelukkig ben ik niet. Het is meer op discipline dat ik de dingen doe waarvan ik denk dat ze goed voor mij zijn.
Bah, baaljaar zo.[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.Beetje wel. Afspreken kwam van mijn kant. En sex voelde meer als dwang dan als iets anders voor hem. Dus op gegeven moment had ik het maar uitgemaakt. Eigenlijk dan ook geen behoefte aan contact. Ik had al eerder gezegd dat ik geen contact wilde voor dit laatste bericht van hem. Daarvoor zocht hij ook contact meerdere malen.quote:
Het is ook al 2 jaar uit ofzo
[ Bericht 2% gewijzigd door Vimbavimba op 09-10-2016 15:04:29 ]FOK! is net een groot tijdschrift
Tsja, je kan weer veroverd worden, dan is het weer interessant....quote:
[..]
Beetje wel. Afspreken kwam van mijn kant. En sex voelde meer als dwang dan als iets anders voor hem. Dus op gegeven moment had ik het maar uitgemaakt. Eigenlijk dan ook geen behoefte aan contact. Ik had al eerder gezegd dat ik geen contact wilde voor dit laatste bericht van hem. Daarvoor zocht hij ook contact meerdere malen.
Het is ook al 2 jaar uit ofzo
Aantrekken/afstoten etc. Als je er genoeg van hebt gewoon alle banden verbreken, nummer/e-mail adres/whatsapp blokkeren etc.
Tenzij je contact nog nodig hebt, om welke reden dan ook (werk/kids/spullen etc)[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.Nee, contact nodig.quote:Op zondag 9 oktober 2016 17:12 schreef Godshand het volgende:
[..]
Tsja, je kan weer veroverd worden, dan is het weer interessant....
Aantrekken/afstoten etc. Als je er genoeg van hebt gewoon alle banden verbreken, nummer/e-mail adres/whatsapp blokkeren etc.
Tenzij je contact nog nodig hebt, om welke reden dan ook (werk/kids/spullen etc)
Hmm als iemand zegt dat gene van de seks en moeilijkheden om of te spreken denk ik niet echt dat hij graag nog wil. Aantrekken/afstoten is niet fijn. Oh ik had het gesprek al weggegooid.FOK! is net een groot tijdschriftJup, ook in golfjes. Soms een hele tijd niet en dan ineens weer een paar keer in dezelfde week wel.quote:
[..]
Heb jij dat ook nog soms, dat je droomt over je ex?
Ik heb dat namelijk ook, dat ik de laatste tijd weer over haar droom. Het komt echt in golven, ik snap er niks van. Ik wil toch ergens graag zo graag een meisje en zij heeft echt een soort gapend gat achtergelaten. Ik voel me van binnen best eenzaam, en dat komt er uit wanneer ik niet werk. Reken er dan ook nog bij dat ik veel onzekerheid in me heb over of ik goed genoeg ben voor een meisje, is rot. Iedereen om me heen krijgt nu ook relaties en ik zit hier wat.
Misschien is je zelfvertrouwen een beetje ondergesneeuwd door je break-up. Waarom zou je niet goed genoeg zijn?
Heel snel iemand anders willen is niet zo raar, je voelt je alleen en als niemand dat invult en je bent het niet gewend zal de drang naar gezelschap vanzelf komen.
Zie 't als leermoment. Ik zit zelf weer bijna 4 maanden in een relatie en de keren dat ik met haar ruzie heb gehad, wat trouwens nooit echt heftig is geweest, zijn op 1 hand te tellen. Maar goed ik ken m'n eigen grenzen nu ook wel een stuk beter en weet wanneer ik persoonlijk te ver ga, waar ik vroeger nogal iemand was van de grens opzoeken om er vervolgens overheen te gaan
Maar die dromen zijn indd kut, sinds ik zit te speculeren hoe ik 't ga aanpakken om een keer mezelf uit te spreken tegenover haar in persoon over o.a. m'n schuldgevoel en wat me nog achtervolgt komen die dromen ook terug (vermoed ik dan) Vriendin zegt dat ik er te lang mee wacht en 't gewoon moet vragen maarja..
Denk het best als ik er nog ff mee wacht.Sinds zondagavond is het mijn ex, wel blijven slapen nog. Hoorde zondag dat ie ander meisje vrijdag voor het eerst had ontmoet en dat de aanleiding is. Snap er niets meer van. Intens verdrietig, echt.Is hij vreemd gegaan? Anders vind ik het maar raar, want in zo'n korte tijd ken je iemand helemaal niet.quote:
Sinds zondagavond is het mijn ex, wel blijven slapen nog. Hoorde zondag dat ie ander meisje vrijdag voor het eerst had ontmoet en dat de aanleiding is. Snap er niets meer van. Intens verdrietig, echt.
Veel sterkte de komende tijd.FOK! is net een groot tijdschriftNee, hij is niet vreemdgegaan. Hij zei dat hij het al langer wilde uitmaken. Via fb had hij een bericht van haar gekregen en ze hebben elkaar vrijdag vrijblijvend ontmoet zoals hij het noemde. Hij was meteen onder de indruk van haar zei hij. Dus omdat hij mij duidelijkheid wil geven en haar ook, was dit zijn "besluit".quote:
[..]
Is hij vreemd gegaan? Anders vind ik het maar raar, want in zo'n korte tijd ken je iemand helemaal niet.
Veel sterkte de komende tijd.
En dankje.Wel goed dat je weer iemand gevonden hebt. Ik merk zelf dat ik door onzekerheid bang ben echt concreet te worden met vrouwen. Ik verzin allerlei redenen waarom ik er niet aan zou moeten beginnen, waarom ze me niet willen.quote:
[..]
Jup, ook in golfjes. Soms een hele tijd niet en dan ineens weer een paar keer in dezelfde week wel.
Misschien is je zelfvertrouwen een beetje ondergesneeuwd door je break-up. Waarom zou je niet goed genoeg zijn?
Heel snel iemand anders willen is niet zo raar, je voelt je alleen en als niemand dat invult en je bent het niet gewend zal de drang naar gezelschap vanzelf komen.
Zie 't als leermoment. Ik zit zelf weer bijna 4 maanden in een relatie en de keren dat ik met haar ruzie heb gehad, wat trouwens nooit echt heftig is geweest, zijn op 1 hand te tellen. Maar goed ik ken m'n eigen grenzen nu ook wel een stuk beter en weet wanneer ik persoonlijk te ver ga, waar ik vroeger nogal iemand was van de grens opzoeken om er vervolgens overheen te gaan
Maar die dromen zijn indd kut, sinds ik zit te speculeren hoe ik 't ga aanpakken om een keer mezelf uit te spreken tegenover haar in persoon over o.a. m'n schuldgevoel en wat me nog achtervolgt komen die dromen ook terug (vermoed ik dan) Vriendin zegt dat ik er te lang mee wacht en 't gewoon moet vragen maarja..
Denk het best als ik er nog ff mee wacht.
Ik hoop dat ik snel weer een meisje tegen het lijf loop waar ik me goed bij voel. Ik ga mezelf iig meer 'out there' gooien, blauwtje lopen of niet. Misschien is het nu ook omdat de herfst is begonnen, maar het vliegt me deze week allemaal echt even aan, die eenzaamheid. Kan slecht alleen zijn.
Gelukkig ken ik mezelf goed en kan ik goed met dit soort dingen omgaan. Ik blijf lekker m'n ding doen en dan komt het vast vanzelf wel weer.Ignorance is blissStel je bent 1.5 jaar na het verbreken nog steeds niet over de relatie heen en voelt je geen haar beter dan op de eerste dag na het verbreken. Kan een psycholoog dan helpen, of is dat onzin en moet je het helemaal zelf doen en moet je het nog meer tijd geven om te slijten?
Ben er wel een beetje klaar mee, wil gewoon verder met mijn leven.Baat het niet dan schaadt het niet. Wie weet kan een professional je motiveren om meer of makkelijker afleiding te vinden?quote:
Stel je bent 1.5 jaar na het verbreken nog steeds niet over de relatie heen en voelt je geen haar beter dan op de eerste dag na het verbreken. Kan een psycholoog dan helpen, of is dat onzin en moet je het helemaal zelf doen en moet je het nog meer tijd geven om te slijten?
Ben er wel een beetje klaar mee, wil gewoon verder met mijn leven.
Hmmfp. Zojuist m'n ex even gesproken, ze was benieuwd hoe het met me gaat. Ik weet niet of ik er verstandig aan heb gedaan om even te telefoneren: het was een fijn gesprek maar tussen nu en het in slaap vallen ga ik hoogstwaarschijnlijk niet meer ergens anders aan denken
Ik kan wel weer even op een datingsite gaan rondhangen maar bijna iedereen die ik sinds het uitgaan van de relatie daarop gesproken heb maakt dat me de moed me in de schoenen zakt, zo weinig meiden daar die me echt kunnen boeien. Ik vrees dat het nog erg lang gaat duren voor ik weer iemand tref waar ik zo'n klik mee kan krijgen als dat ik met mijn ex had
Bedankt, zal er nog over nadenken. Hij heeft vandaag zijn relatiestatus op Facebook aangepast. Had al een beetje Door dat hij een nieuw meisje had, maar komt toch hard aan. Wat een naar gevoel.
Je laatste zinnen herken ik. Ik had zo'n klik met hem, vanaf dag 1 kon ik mezelf bij hem zijn. Vraag me af of ik dat ooit weer vind!Even bij de huisarts informeren heeft sowieso geen hoge drempelquote:
Bedankt, zal er nog over nadenken. Hij heeft vandaag zijn relatiestatus op Facebook aangepast. Had al een beetje Door dat hij een nieuw meisje had, maar komt toch hard aan. Wat een naar gevoel.
Je laatste zinnen herken ik. Ik had zo'n klik met hem, vanaf dag 1 kon ik mezelf bij hem zijn. Vraag me af of ik dat ooit weer vind!Mijn ex wil mij weer zien en mij een dikke knuffel geven. Hij blijft maar zeggen hoe graag ie mij nog ziet en mag. En dat het allemaal niet aan mij lag. Maar dat hij de schuldige is, er miste wat qua gevoel bij hem. Hij zoekt constant contact en wil vrienden blijven.
En ik mis ons. Hoe het was.Zie d'r via via weer op een foto en dan slaat er zo'n angstvallig gevoel in.
Je weet wel, het gevoel dat je bijvoorbeeld hebt als je vroeger boos werd geroepen door je ouders dat je naar beneden moest komen om te praten of als je iets doet wat niet mag en mensen komen er bijna achter.
Don't get it
En dan nog dat gesprek, moet ook nog. Eerst maar ff alle schoolstress wegwerken en dan komt 't wel..Maar zou jij hem nog terugwillen? En super leuk contact, maar bij de meeste gaat dat niet werkenquote:
Mijn ex wil mij weer zien en mij een dikke knuffel geven. Hij blijft maar zeggen hoe graag ie mij nog ziet en mag. En dat het allemaal niet aan mij lag. Maar dat hij de schuldige is, er miste wat qua gevoel bij hem. Hij zoekt constant contact en wil vrienden blijven.
En ik mis ons. Hoe het was.Ik zag wel basis om verder te gaan.quote:
[..]
Maar zou jij hem nog terugwillen? En super leuk contact, maar bij de meeste gaat dat niet werken
Maar hij mist mij dus en wil mij graag weer zien. Ik heb gezegd dat als hij mij niet terug wil, dat ik hem dan ook niet meer hoef te zien.
Die boodschap is slecht gevallen bij hem. Maar ik moet voor mijzelf kiezen vind ik. Hij wil niet voor mij gaan maar mij wel als emotionele klankbord in zijn leven houden. Daar heb ik geen zin in.
Wat vinden jullie?Ik snap het wel en geef je groot gelijk.quote:
[..]
Ik zag wel basis om verder te gaan.
Maar hij mist mij dus en wil mij graag weer zien. Ik heb gezegd dat als hij mij niet terug wil, dat ik hem dan ook niet meer hoef te zien.
Die boodschap is slecht gevallen bij hem. Maar ik moet voor mijzelf kiezen vind ik. Hij wil niet voor mij gaan maar mij wel als emotionele klankbord in zijn leven houden. Daar heb ik geen zin in.
Wat vinden jullie?Sturen jullie terug als hij/zij je een sms stuurt uit het niets? Na maanden van geen contact.
Nu is het 4 maand uit. Alles wel ok, heb alles achter mij gelaten maar als hij dan begint te smsen dan heb ik toch wel heel moeilijk om op een bepaald moment te zeggen tegen mijzelf: "ok nu gewoon negeren" In begin deed ik nog onschuldig mee maar nu stuurt hij zo persoonlijke dingen die ik heb gedaan voor hem en hoe leuk hij dat vond etc. Stiekem krijg ik wel graag maar ik weet ook dat uiteindelijk niet terug kan naar vroeger.“Here is your final lesson: Do not commit the crime for which you now serve the sentence. God said: Vengeance is mine. "
- Alexandre Dumas, The Count of Monte CristoJa dat is moeilijk wat je dan moet doen. Hangt denk ik af hoe jullie uit elkaar zijn gegaan en of vrienden zijn gebleven of niet.quote:
Sturen jullie terug als hij/zij je een sms stuurt uit het niets? Na maanden van geen contact.
Nu is het 4 maand uit. Alles wel ok, heb alles achter mij gelaten maar als hij dan begint te smsen dan heb ik toch wel heel moeilijk om op een bepaald moment te zeggen tegen mijzelf: "ok nu gewoon negeren" In begin deed ik nog onschuldig mee maar nu stuurt hij zo persoonlijke dingen die ik heb gedaan voor hem en hoe leuk hij dat vond etc. Stiekem krijg ik wel graag maar ik weet ook dat uiteindelijk niet terug kan naar vroeger.
Bij mij begon ie in dezelfde week al te beginnen met ik mis je en de leuke herinneringen op te halen, terwijl het amper uit was en hij diegene was die het uitmaakte. Ik heb er toen niet op gereageerd en dat maakte hem boos en gefrustreerd.
Tegenwoordig als ie zoiets stuurt, dan gebruik ik deze smiley: ☺. En dan is het klaar. Toch iets gezegd maar zonder dat het weer "gedoe" uitlokt.Het meest gangbare advies is om het contact af te kappen, of letterlijk te vragen of hij geen contact meer wil zoeken.quote:
Sturen jullie terug als hij/zij je een sms stuurt uit het niets? Na maanden van geen contact.
Nu is het 4 maand uit. Alles wel ok, heb alles achter mij gelaten maar als hij dan begint te smsen dan heb ik toch wel heel moeilijk om op een bepaald moment te zeggen tegen mijzelf: "ok nu gewoon negeren" In begin deed ik nog onschuldig mee maar nu stuurt hij zo persoonlijke dingen die ik heb gedaan voor hem en hoe leuk hij dat vond etc. Stiekem krijg ik wel graag maar ik weet ook dat uiteindelijk niet terug kan naar vroeger.
Ik en mijn ex zijn daar niet zo goed in, aangezien we na contact houden weer naar elkaar toetrekken
Geen idee waar het heengaat maar het voelt nu wel goed, ik probeer niets te verwachten though.Mag je hier ook meeschrijven als je het zelf uitgemaakt hebt?
Ik vind het nogsteeds erg zwaar om alleen te zijn. Niemand om tegen te praten, klagen, de dag door te nemen...
Ik maak mezelf gek met mijn gedachten, weet niet zo goed waar ik er mee naartoe moet. Het vreet. Het lijkt alleen maar erger te worden ipv beter. Het was de juiste beslissing om het uit te maken, maar dat gelukkig zijn....dat lukt nog niet.
En dan die weekenden, die duren altijd zo lang. 's Morgens gaat het meestal nog wel, maar aan het einde van de middag ben ik er wel klaar mee...
Ex had al vrij snel een nieuwe vriendin (eerste date op de dag dat ik verhuist ben), maar had het wel heel moeilijk met het uit elkaar gaanHij kwam vrijdag even uithuilen omdat zijn nieuwe vriendin een punt had gezet achter hun relatie. Vind het heel jammer voor hem, maar daar kan ik hem niet mee helpen.
Uithuilen pfoe, m'n ex zou me denk ik voor gek verklaren als ik persoonlijk met een probleem naar haar toe zou gaan, laat staan huilen..quote:
Mag je hier ook meeschrijven als je het zelf uitgemaakt hebt?
Ik vind het nogsteeds erg zwaar om alleen te zijn. Niemand om tegen te praten, klagen, de dag door te nemen...
Ik maak mezelf gek met mijn gedachten, weet niet zo goed waar ik er mee naartoe moet. Het vreet. Het lijkt alleen maar erger te worden ipv beter. Het was de juiste beslissing om het uit te maken, maar dat gelukkig zijn....dat lukt nog niet.
En dan die weekenden, die duren altijd zo lang. 's Morgens gaat het meestal nog wel, maar aan het einde van de middag ben ik er wel klaar mee...
Ex had al vrij snel een nieuwe vriendin (eerste date op de dag dat ik verhuist ben), maar had het wel heel moeilijk met het uit elkaar gaan
We kunnen het verder nog wel goed met elkaar vinden. Hebben zo nu en dan ook nog wel contact. Hij is niet zo'n prater dus dat hij überhaupt iets loslaat is al heel wat. Maar het is soms wel wat vreemd ja...Vrijdag te horen gekregen dat mijn tante ongeneeslijk ziek is. Voor mij nog eens extra kut, want het is de eeneiige tweelingzus van m'n moeder, dus je kan je voorstellen dat de band met haar heel hecht is en er voor mij dus geen verschil zit tussen m'n moeder en tante.
Tijdens m'n relatie was ze al ziek, maar geopereerd en alle kanker was eruit gehaald en dus was ze schoon verklaard en goed aan het herstellen. Het is nu dus weer terug en omdat dat binnen een half jaar na de operatie is, is het blijkbaar zeer agressief en niet meer te behandelen.
Waar het om gaat, mijn ex was tijdens de relatie beste vriendinnen met m'n moeder (en dus automatisch tante), appte bijna net zoveel met hen als met mij, ging altijd mee op ziekenbezoek, informeerde dagelijks hoe het herstel ging en leefde gewoon heel erg mee. Ik vind het sowieso al lastig zat om met de situatie om te gaan, maar hoe zouden jullie dit aanpakken ten aanzien van mijn ex?Heb jij nog veel contact met haar? Weet je of zij nog contact heeft met je moeder en/of tante?quote:
Vrijdag te horen gekregen dat mijn tante ongeneeslijk ziek is. Voor mij nog eens extra kut, want het is de eeneiige tweelingzus van m'n moeder, dus je kan je voorstellen dat de band met haar heel hecht is en er voor mij dus geen verschil zit tussen m'n moeder en tante.
Tijdens m'n relatie was ze al ziek, maar geopereerd en alle kanker was eruit gehaald en dus was ze schoon verklaard en goed aan het herstellen. Het is nu dus weer terug en omdat dat binnen een half jaar na de operatie is, is het blijkbaar zeer agressief en niet meer te behandelen.
Waar het om gaat, mijn ex was tijdens de relatie beste vriendinnen met m'n moeder (en dus automatisch tante), appte bijna net zoveel met hen als met mij, ging altijd mee op ziekenbezoek, informeerde dagelijks hoe het herstel ging en leefde gewoon heel erg mee. Ik vind het sowieso al lastig zat om met de situatie om te gaan, maar hoe zouden jullie dit aanpakken ten aanzien van mijn ex?
Jij kent haar het beste, denk je dat ze het wil weten? Dan zou ik haar gewoon op de hoogte brengen.Ik heb af en toe wat oppervlakkig appcontact met haar, maar zo ver ik weet heeft zij geen contact meer met m'n moeder en tante. Ik hoor ze er in ieder geval niet over en hun kennende zouden ze wel gelijk zeggen van "ik kreeg ineens een appje van je ex" als ze dat wel zou hebben.quote:
[..]
Heb jij nog veel contact met haar? Weet je of zij nog contact heeft met je moeder en/of tante?
Jij kent haar het beste, denk je dat ze het wil weten? Dan zou ik haar gewoon op de hoogte brengen.
Ik vind het gewoon heel lastig te beoordelen of ik haar op de hoogte moet houden dus. Het contact tussen haar en m'n moeder/tante is dus weg, dan oordeel ik "als ze echt zo geïnteresseerd was zou ze zelf af en toe wel wat sturen", maar aan de andere kant heb ik zoiets van "tijdens de relatie was ze een hele goede steun en had ze oprechte interesse, dus zal ze het nu ook wel willen weten". Ik weet het gewoon even niet, maar sowieso moet ik het nieuws nog even verwerken omdat dat nog heel vers is..Laat het zelf even bezinken. Zal niet gemakkelijk zijn voor jou en de rest van de familie.quote:
[..]
Ik heb af en toe wat oppervlakkig appcontact met haar, maar zo ver ik weet heeft zij geen contact meer met m'n moeder en tante. Ik hoor ze er in ieder geval niet over en hun kennende zouden ze wel gelijk zeggen van "ik kreeg ineens een appje van je ex" als ze dat wel zou hebben.
Ik vind het gewoon heel lastig te beoordelen of ik haar op de hoogte moet houden dus. Het contact tussen haar en m'n moeder/tante is dus weg, dan oordeel ik "als ze echt zo geïnteresseerd was zou ze zelf af en toe wel wat sturen", maar aan de andere kant heb ik zoiets van "tijdens de relatie was ze een hele goede steun en had ze oprechte interesse, dus zal ze het nu ook wel willen weten". Ik weet het gewoon even niet, maar sowieso moet ik het nieuws nog even verwerken omdat dat nog heel vers is..
Ik snap wel dat het contact tussen je ex en je moeder en tante weg is. Ervaar nu een beetje hetzelfde. Sommige familieleden van mijn ex kon ik het goed mee vinden, maar ik weet niet hoe zij nu (na een aantal maanden) over mij denken. Misschien willen ze helemaal geen contact meer met me.
Denk dat het voor je ex ook lastig is. Maar ik zou haar denk ik wel op de hoogte stellen.Het is hier wat minder dan de laatste weken, maar nogsteeds spookt m'n ex door mijn hoofd, droom ik over haar, mis ik haar. De drang om haar te appen is groot, maar ik doe het niet. Het is verdomme een half jaar later en nu ineens krijg ik dit, ik snap het niet.
Ik onderga het maar gewoon, dan is het het snelste weer weg.Ignorance is blissZou haar inderdaad niet appen om zomaar iets, tenzij je met iets serieus aankomt ofzo.quote:
Het is hier wat minder dan de laatste weken, maar nogsteeds spookt m'n ex door mijn hoofd, droom ik over haar, mis ik haar. De drang om haar te appen is groot, maar ik doe het niet. Het is verdomme een half jaar later en nu ineens krijg ik dit, ik snap het niet.
Ik onderga het maar gewoon, dan is het het snelste weer weg.
Ik heb ook nog steeds ongeveer hetzelfde met die dromen, ze blijven terugkomen.
Elke keer zijn het ook dromen waarin iets gebeurd waardoor ik me of schuldig voel, (bijv: ik laat per ongeluk wat van d'r vallen wat kostbaar is) of het zijn dromen waar we goeie vrienden in zijn.
Zo had ik vandaag een droom dat ik bij d'r thuis was en de achtertuin stond vol met dieren. Haar moeder ging een weekend weg en of ik wel op de dieren wilde passen.. Ze hielp me erbij en vroeg of we iets van eten konden bakken voor haar moeder voor als ze terugkwam, heel raar, maar tegenwoordig ben ik wel aan die vage dromen gewend
Maanden terug droomde ik ook over d'r maar wel heel anders. Komt omdat ik dat gesprekkie wil hebben, komt ook dichterbij, en gezien m'n kijk op haar ook veranderd is. Voel me gewoon nog steeds schuldig en 't is kut dat dat nog zo is
Ik wou dat mijn gevoel eens met mijn verstand op 1 lijn zou komenen wat jullie zeggen over dat dromen daar word ik ook echt gek van!
Nu precies 1 jaar geleden had ik voor de eerste keer met hem afgesproken, echt ongelooflijk hoe het klikte, ik ken hem al langer maar nooit op die manier naar hem gekeken, hij was het broertje van de man van mijn nicht. Het ging allemaal zo snel en was zo fijn en voor het eerst in zo lange tijd zag ik het weer eens zitten, had me zolang afgesloten voor alle gevoel en hij maakte dat ik alles open gooide en dat ik begon te geloven niet niet alle mannen slecht zijn en dat ik wel de liefde verdiende, die ik zo erg miste (hoe erg ik dat ook steeds bleef ontkennen).
Nu een maand of 3 geleden wilde hij ineens niks meer met mij en zei hij dat ik spoken had gezien en dat het allemaal niks betekende... het brak echt mijn hart en heb hem vanaf dat moment ruim een maand niet gesproken of gezien totdat hij contact opnam over iets totaal onbelangrijk en we toch weer aan de praat raakte.
Het duurde niet lang voordat we weer bij elkaar in bed belande en ik liet mij weer meeslepen totdat hij de bom weer opnieuw liet klappen en zei dat het allemaal niks betekende en dat ik spoken zag weer en dat hij duidelijk was geweest en blabla, opnieuw weer zo klap, echt
Ik heb zo hard geprobeerd om vanaf dat moment het contact opnieuw te verbreken, maar het lukt mij gewoon niet, dus ben er maar in mee gegaan dat het alleen om seks zou draaien en dat ik niks voor hem voelde op een andere manier en blabla... en ik lieg vanaf die tijd dat het allemaal oké is en dat ik ermee kan leven... maar van binnen ga ik kapot, ik wil veel meer en niet alleen een appje krijgen als meneer zin heeft en voor de rest genegeerd te worden. En ik snap echt niet waarom het zo moeilijk is om hiermee te stoppen... ik lig nu al ruim anderhalve maand 2x per week in bed naast iemand waar ik zo ontzettend verliefd op ben... en ik vraag me echt af waar ik in godsnaam mee bezig ben
Sorry lang verhaal maar dat moest ik echt even kwijt, ik wil hier gewoon mee stoppen maar weet alleen niet zo goed waar ik moet beginnen omdat het stuk dat hem niet kwijt wil nog zo groot aanwezig is.The Shit You Hear About Me Might Be True.... But Then Again It Could Be as Fake as the Bitch Who Told You.Graag meld ik mij hier ook even, sinds woensdag is het uit na ruim 7,5 jaar. We wonen nog samen, wat het allemaal niet veel makkelijker maakt, en ik begin er steeds meer (emotioneel) last van te krijgen.
Vannacht bij een vriendin geslapen omdat hij mij niet meer in ONS huis wil hebben. Maar morgen moet ik weer naar huis omdat ik gewoon moet werken en het gewone leven wel doorgaat. Ik hoop gewoon snel een eigen woning te hebben zodat ik het rustig kan verwerken en hem even kan vergeten. Zijn boosheid en norsheid en onverschilligheid maken dat ik me alleen maar meer ellendig voel als ik thuis ben.They say I have ADD but I just don't understa...OOOHH!! Look!! A Kitty!!
Screw worldpeace! I want a Pony!Heftig, hoop dat je snel wat rustiger kan leven!quote:Op zaterdag 5 november 2016 16:08 schreef fraubitch het volgende:
Graag meld ik mij hier ook even, sinds woensdag is het uit na ruim 7,5 jaar. We wonen nog samen, wat het allemaal niet veel makkelijker maakt, en ik begin er steeds meer (emotioneel) last van te krijgen.
Vannacht bij een vriendin geslapen omdat hij mij niet meer in ONS huis wil hebben. Maar morgen moet ik weer naar huis omdat ik gewoon moet werken en het gewone leven wel doorgaat. Ik hoop gewoon snel een eigen woning te hebben zodat ik het rustig kan verwerken en hem even kan vergeten. Zijn boosheid en norsheid en onverschilligheid maken dat ik me alleen maar meer ellendig voel als ik thuis ben.
Zelf ook een raar gevoel bij vandaag, koppijn en leren lukt niet, zal wel met d'r te maken hebben, zo voelt 't alleen niet.Sterkte allemaal! Het is echt niet raar dat je af en toe nog zo aan je ex denkt.Je verhaal is een beetje herkenbaar. Ik hoop dat je de moed en kracht kan vinden om voor jezelf te kiezen. Waarom kan je hem niet loslaten? Waarin is hij niet duidelijk geweest? Waarom ga je niet voor iemand die meer wil dan alleen maar seks?quote:Op donderdag 3 november 2016 09:05 schreef Carooltje79 het volgende:
Ik wou dat mijn gevoel eens met mijn verstand op 1 lijn zou komen
Nu precies 1 jaar geleden had ik voor de eerste keer met hem afgesproken, echt ongelooflijk hoe het klikte, ik ken hem al langer maar nooit op die manier naar hem gekeken, hij was het broertje van de man van mijn nicht. Het ging allemaal zo snel en was zo fijn en voor het eerst in zo lange tijd zag ik het weer eens zitten, had me zolang afgesloten voor alle gevoel en hij maakte dat ik alles open gooide en dat ik begon te geloven niet niet alle mannen slecht zijn en dat ik wel de liefde verdiende, die ik zo erg miste (hoe erg ik dat ook steeds bleef ontkennen).
Nu een maand of 3 geleden wilde hij ineens niks meer met mij en zei hij dat ik spoken had gezien en dat het allemaal niks betekende... het brak echt mijn hart en heb hem vanaf dat moment ruim een maand niet gesproken of gezien totdat hij contact opnam over iets totaal onbelangrijk en we toch weer aan de praat raakte.
Het duurde niet lang voordat we weer bij elkaar in bed belande en ik liet mij weer meeslepen totdat hij de bom weer opnieuw liet klappen en zei dat het allemaal niks betekende en dat ik spoken zag weer en dat hij duidelijk was geweest en blabla, opnieuw weer zo klap, echt
Ik heb zo hard geprobeerd om vanaf dat moment het contact opnieuw te verbreken, maar het lukt mij gewoon niet, dus ben er maar in mee gegaan dat het alleen om seks zou draaien en dat ik niks voor hem voelde op een andere manier en blabla... en ik lieg vanaf die tijd dat het allemaal oké is en dat ik ermee kan leven... maar van binnen ga ik kapot, ik wil veel meer en niet alleen een appje krijgen als meneer zin heeft en voor de rest genegeerd te worden. En ik snap echt niet waarom het zo moeilijk is om hiermee te stoppen... ik lig nu al ruim anderhalve maand 2x per week in bed naast iemand waar ik zo ontzettend verliefd op ben... en ik vraag me echt af waar ik in godsnaam mee bezig ben
Sorry lang verhaal maar dat moest ik echt even kwijt, ik wil hier gewoon mee stoppen maar weet alleen niet zo goed waar ik moet beginnen omdat het stuk dat hem niet kwijt wil nog zo groot aanwezig is.
Ik had mijn "ex" geblokkeerd na eeuwig aantrekken en afstoten. Heb nooit iemand hoeven blokkeren en vind het vreselijk.
Na 3 maanden nam hij weer contact op via sms. Uiteindelijk weer hetzelfde liedje.
Heb hem gisteren overall geblokkeerd. Vind het echt moeilijk, maar dit speelt nu al langer dan een jaar en ik ben er niets mee opgeschoten.Gisteravond toch maar een felicitatie mailtje gestuurd, vond 't uiteindelijk wel zo oprecht om dat te doen. Is ook weer raar om alleen d'r zus te feliciteren als ik 't haar ook gun.
Ben wel benieuwd hoe ze reageert, is alweer een hele tijd terug.Waarom voel je je nogsteeds schuldig?quote:
[..]
Zou haar inderdaad niet appen om zomaar iets, tenzij je met iets serieus aankomt ofzo.
Ik heb ook nog steeds ongeveer hetzelfde met die dromen, ze blijven terugkomen.
Elke keer zijn het ook dromen waarin iets gebeurd waardoor ik me of schuldig voel, (bijv: ik laat per ongeluk wat van d'r vallen wat kostbaar is) of het zijn dromen waar we goeie vrienden in zijn.
Zo had ik vandaag een droom dat ik bij d'r thuis was en de achtertuin stond vol met dieren. Haar moeder ging een weekend weg en of ik wel op de dieren wilde passen.. Ze hielp me erbij en vroeg of we iets van eten konden bakken voor haar moeder voor als ze terugkwam, heel raar, maar tegenwoordig ben ik wel aan die vage dromen gewend
Maanden terug droomde ik ook over d'r maar wel heel anders. Komt omdat ik dat gesprekkie wil hebben, komt ook dichterbij, en gezien m'n kijk op haar ook veranderd is. Voel me gewoon nog steeds schuldig en 't is kut dat dat nog zo is
De laatste weken ging het weer wat beter, ook omdat ik veel te doen had. De eenzaamheid hakt er nu echter wel weer wat in. Ik mis gewoon iemand die naast me zit, lekker op de bank, gewoon iemand. Die stilte kan soms schreinend zijn. Het schreeuwt ook al hoor ik niks.
De onzekerheid dat ik geen normale relatie kan krijgen doordat ik snel klaarkom (last van sinds ik een burnout kreeg jaren terug) is wel minder, maar helpt ook niet voor m'n gemoedsrust. Wel heb ik een middeltje gevonden wat er tegen helpt, met enorm goede reviews, de kans hierdoor dat m'n seksleven weer zo kan zijn zoals vroeger is een prettige hoop om mee rond te lopen.Ignorance is blissBrrr, die eerste alinea voelde ik gewoon! Vreselijk gevoel.quote:
[..]
De laatste weken ging het weer wat beter, ook omdat ik veel te doen had. De eenzaamheid hakt er nu echter wel weer wat in. Ik mis gewoon iemand die naast me zit, lekker op de bank, gewoon iemand. Die stilte kan soms schreinend zijn. Het schreeuwt ook al hoor ik niks.
De onzekerheid dat ik geen normale relatie kan krijgen doordat ik snel klaarkom (last van sinds ik een burnout kreeg jaren terug) is wel minder, maar helpt ook niet voor m'n gemoedsrust. Wel heb ik een middeltje gevonden wat er tegen helpt, met enorm goede reviews, de kans hierdoor dat m'n seksleven weer zo kan zijn zoals vroeger is een prettige hoop om mee rond te lopen.
Wat jammer dat je zo onzeker bent geworden. Als iemand je echt leuk vind, vind je daarin samen wel een weg! Spreek uit ervaring
Ik kan het niet. Het is een jaar geleden. Ik kan niet loslaten en het maakt me gek. Er is nu een FWB in mijn leven waardoor ik er alleen maar weer aan herinnerd word dat ik nooit voor hem zal voelen wat ik voor mijn ex voelde en hoe leuk we het samen hadden. FWB weet dat hij FWB is en vindt het jammer maar accepteert het wel en kijkt ook verder. Ik durf niet te daten omdat ik doodsangsten uitsta voor nog meer van dir verdriet als het weer eens misgaat met een date of iets dat al iets verder gevorderd is. Ik wil gewoon huisje-boompje-beestje met de liefde van mijn leven, gewoon dat fundamentele. Het lukt me niet, niet zo door thuis te blijven zitten maar ik geloof ook volstrekt niet dat het wel lukt als ik er uit ga. Het duurde al zo lang voor ik mijn ex tegenkwam en ik dacht echt dat ik met hem oud ging worden.
Oplossing: de tranen wegslikken en heel veel gaan daten en nieuwe ervaringen opdoen, sneller 'next' roepen?== houdt van sterke anekdotes voor op feesten en partijen ==
--- Ga van dat gas af! - Laat Groningen niet zakken ---
Don't give up Andro: https://www.youtube.com/watch?v=VjEq-r2agqc O+
*O* ESF-gekkie: justice for Elvana en justice for Keiino :'( *O*Afgelopen maand rare dag waar ik al een tijdje tegen in zat te hikken.
Namelijk de dag welke we als start voor de relatie hadden gekozen stond nog steeds in mijn agenda.
Uiteindelijk wel met haar gepraat maar je merkt aan veel dat ze al verder is dan ik.
Ook al gaat het al een heel stuk beter. Wel voel ik deze dagen idd een eenzaamheid zelfs wanneer ik niet alleen ben.
Zelfs goed nieuws doet mij weinig. Ik heb niemand om het mee te delen. En dat maakt het een beetje doelloos. Ik heb echt een grote angst om alleen te blijven want ik voel zelden een klik (zie mijn ervaringen over de twee dates).
Het weekend ervoor was ik bij studievrienden omdat een vriendin uit de VS over was voor een babbyborrel. Die had een vriendin bij waar het wel goed mee klikte en ik wel iets voelde. Ze woont alleen in florida dus dat gaat hem niet worden. Wel goede gesprekken gehad toen ik opeens moest blijven slapen (de man van mijn studievriendin wilde dat ik de whiskey collectie probeerde).
Maar dat gaat hem dus niet worden, ik ga niet weer een lange afstandsrelatie aan.
[ Bericht 0% gewijzigd door icecreamfarmer_NL op 07-11-2016 16:57:35 ]1/10 Van de rappers dankt zijn bestaan in Amerika aan de Nederlanders die zijn voorouders met een cruiseschip uit hun hongerige landen ophaalde om te werken op prachtige plantages.
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
Dat gevoel van eenzaamheid is verschrikkelijk. Sterktequote:
Afgelopen maand rare dag waar ik al een tijdje tegen in zat te hikken.
Namelijk de dag welke we als start voor de relatie hadden gekozen stond nog steeds in mijn agenda.
Uiteindelijk wel met haar gepraat maar je merkt aan veel dat ze al verder is dan ik.
Ook al gaat het al een heel stuk beter. Wel voel ik deze dagen idd een eenzaamheid zelfs wanneer ik niet alleen ben.
Zelfs goed nieuws doet mij weinig. Ik heb niemand om het mee te delen. En dat maakt het een beetje doelloos. Ik heb echt een grote angst om alleen te blijven want ik voel zelden een klik (zie mijn ervaringen over de twee dates).
Het weekend ervoor was ik bij studievrienden omdat een vriendin uit de VS over was voor een babbyborrel. Die had een vriendin waar het wel goed mee klikte en ik wel iets voelde. Ze woont alleen in florida dus dat gaat hem niet worden. Wel goede gesprekken gehad toen ik opeens moest blijven slapen (de man van mijn studievriendin wilde dat ik de whiskey collectie probeerde).
Maar dat gaat hem dus niet worden, ik ga niet weer een lange afstandsrelatie aan.They say I have ADD but I just don't understa...OOOHH!! Look!! A Kitty!!
Screw worldpeace! I want a Pony!Wellicht denkt ze dat laatste ook wel van jou, als jullie beiden je enigszins groot houden enzo. Iets om iig in gedachten te houden.quote:
Afgelopen maand rare dag waar ik al een tijdje tegen in zat te hikken.
Namelijk de dag welke we als start voor de relatie hadden gekozen stond nog steeds in mijn agenda.
Uiteindelijk wel met haar gepraat maar je merkt aan veel dat ze al verder is dan ik.Grappige is dat, dat in het begin wel was. De datum hadden we gekozen omdat ze er toen voor uitkwam dat ze ook van mij hield. Daarvoor zag ze praktische bezwaren om een relatie aan te gaan en downplayde ze het wanneer ik het vroeg.quote:
[..]
Wellicht denkt ze dat laatste ook wel van jou, als jullie beiden je enigszins groot houden enzo. Iets om iig in gedachten te houden.
Ik heb echter het gevoel dat dat deze keer niet is.
Overigens hou ik mij niet groot en zeg gewoon dat ik haar mis.1/10 Van de rappers dankt zijn bestaan in Amerika aan de Nederlanders die zijn voorouders met een cruiseschip uit hun hongerige landen ophaalde om te werken op prachtige plantages.
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."Ik zit echt in nood. Wat kan ik doen?quote:
Ik kan het niet. Het is een jaar geleden. Ik kan niet loslaten en het maakt me gek. Er is nu een FWB in mijn leven waardoor ik er alleen maar weer aan herinnerd word dat ik nooit voor hem zal voelen wat ik voor mijn ex voelde en hoe leuk we het samen hadden. FWB weet dat hij FWB is en vindt het jammer maar accepteert het wel en kijkt ook verder. Ik durf niet te daten omdat ik doodsangsten uitsta voor nog meer van dir verdriet als het weer eens misgaat met een date of iets dat al iets verder gevorderd is. Ik wil gewoon huisje-boompje-beestje met de liefde van mijn leven, gewoon dat fundamentele. Het lukt me niet, niet zo door thuis te blijven zitten maar ik geloof ook volstrekt niet dat het wel lukt als ik er uit ga. Het duurde al zo lang voor ik mijn ex tegenkwam en ik dacht echt dat ik met hem oud ging worden.
Oplossing: de tranen wegslikken en heel veel gaan daten en nieuwe ervaringen opdoen, sneller 'next' roepen?
Ben vandaag bij een zeer tof concert geweest van Biffy Clyro (yeah!), en er kijken veel mannen naar mij. Mijn mooie lach valt op. Maar ik vind het eng. Zo eng. Ik geloof dat ze me allemaal gaan bedriegen en dat ze toch weer weggaan, want dat gebeurt er als ik mijn hart verlies. Uiteindelijk. Hoe goed het ook voelt, het gaat toch altijd weer kapot. Dus waarom zou ik het nog überhaupt proberen? Omdat ik een fijn en blijvend nestje met mijn liefje wil bouwen. Maar hoe krijg ik het vertrouwen weer terug? Dat het echt wel weer kan lukken en dat ik echt nog wel ga samenwonen en kindjes ga krijgen?
[ Bericht 18% gewijzigd door Andromache op 08-11-2016 00:08:05 ]== houdt van sterke anekdotes voor op feesten en partijen ==
--- Ga van dat gas af! - Laat Groningen niet zakken ---
Don't give up Andro: https://www.youtube.com/watch?v=VjEq-r2agqc O+
*O* ESF-gekkie: justice for Elvana en justice for Keiino :'( *O*Heeft ze nog gereageerd?quote:
Gisteravond toch maar een felicitatie mailtje gestuurd, vond 't uiteindelijk wel zo oprecht om dat te doen. Is ook weer raar om alleen d'r zus te feliciteren als ik 't haar ook gun.
Ben wel benieuwd hoe ze reageert, is alweer een hele tijd terug.Tsk. Mijn ex, sinds een maand, heeft nu regelmatige fwb aan mij voorgesteld. Terwijl ie nieuwe chick heeft.
Men are dogs. Seriously.Raar dat zo'n gevoel echt universeel kan zijn he. Vind je het ook niet vreemd dat je het het ene moment allemaal prima kan vinden en het andere moment zo moeilijk kan vinden.quote:
[..]
Brrr, die eerste alinea voelde ik gewoon! Vreselijk gevoel.
Wat jammer dat je zo onzeker bent geworden. Als iemand je echt leuk vind, vind je daarin samen wel een weg! Spreek uit ervaring
Heb jij ook last gehad van dat vroeg klaarkomen? Ik had het vroeger nooit, daarom klapt het er nu zo in bij me. Kwestie van perspectief ook. Des te meer ik realiseer dat ik ook nog een goede relatie kan hebben met, des te minder down ik me voel.Ignorance is blissKlopt. Ik heb hem nu echt volledig geblokkeerd na een jaar aan- en afstoten, maar vindt het vreselijk en aan de andere kant prettig dat hij mij niet meer kan kwetsen.quote:
[..]
Raar dat zo'n gevoel echt universeel kan zijn he. Vind je het ook niet vreemd dat je het het ene moment allemaal prima kan vinden en het andere moment zo moeilijk kan vinden.
Heb jij ook last gehad van dat vroeg klaarkomen? Ik had het vroeger nooit, daarom klapt het er nu zo in bij me. Kwestie van perspectief ook. Des te meer ik realiseer dat ik ook nog een goede relatie kan hebben met, des te minder down ik me voel.
Hij had dat probleempje denk ik ook, maar heb mij er nooit aan gestoord. Vond het zelfs de fijnste seks die ik ooit heb gehad. Dus hoop dat je er niet een te groot issue voor jezelf van maakt en jezelf tekort doet nu!Raar dat mensen altijd gelijk de halve mensheid afrekenen op de kutacties van 1 of 2 idividuen.quote:
Tsk. Mijn ex, sinds een maand, heeft nu regelmatige fwb aan mij voorgesteld. Terwijl ie nieuwe chick heeft.
Men are dogs. Seriously.
Wel erg zuur dat je zo'n eikel getroffen hebt thoughDus binnen een maand heeft 'ie een nieuwe vriendin plus fwb weten te regelen? Ik doe 't 'm niet na.quote:
Tsk. Mijn ex, sinds een maand, heeft nu regelmatige fwb aan mij voorgesteld. Terwijl ie nieuwe chick heeft.
Men are dogs. Seriously.Op maandag 5 september 2016 23:16 schreef -Deluzion- het volgende:
En ik antwoord liever niet op Fascination. aka Alex Vause.Dat is wel heel snel allemaal inderdaadquote:
Tsk. Mijn ex, sinds een maand, heeft nu regelmatige fwb aan mij voorgesteld. Terwijl ie nieuwe chick heeft.
Men are dogs. Seriously.
Ikzelf ben inmiddels ruim 2 maanden verder, maar als er iets is waar ik géén behoefte aan heb is het weer gaan daten, dus ik doe het hem ook niet na neeEcht heel knap dat je dat dan toch gedaan hebt... ik kan het tot nu toe nog niet, als denk ik wel dat het uiteindelijk een stuk makkelijker voor me zou zijn.quote:
Sterkte allemaal! Het is echt niet raar dat je af en toe nog zo aan je ex denkt.
[..]
Je verhaal is een beetje herkenbaar. Ik hoop dat je de moed en kracht kan vinden om voor jezelf te kiezen. Waarom kan je hem niet loslaten? Waarin is hij niet duidelijk geweest? Waarom ga je niet voor iemand die meer wil dan alleen maar seks?
Ik had mijn "ex" geblokkeerd na eeuwig aantrekken en afstoten. Heb nooit iemand hoeven blokkeren en vind het vreselijk.
Na 3 maanden nam hij weer contact op via sms. Uiteindelijk weer hetzelfde liedje.
Heb hem gisteren overall geblokkeerd. Vind het echt moeilijk, maar dit speelt nu al langer dan een jaar en ik ben er niets mee opgeschoten.
Hij zegt het een en doet duidelijk het andere, het ene moment verteld ie tegen zijn vrienden dat ik zijn meissie ben en hij voor me wilt "zorgen" , of dan krijg ik weer bloemen of krijg ik weer een cadeautje... en het andere moment roept ie dat ik het allemaal verkeerd zie en dat hij niks voor mij voelt blabla... maar langer dan een paar dagen zonder contact kan meneer niet, dus ik word gek van die onduidelijkheid.
Ik neem alleen maar genoegen met alleen seks omdat ik zo graag bij hem ben. En het waarom ik hem niet kan loslaten spookt op dit moment alleen maar door mijn hoofd, waarom zou ik zo bang zijn om geen contact meer te hebben? zeker nu het contact toch alleen maar kort af is en dat elk berichtje zeer doet omdat er niet in staat wat ik graag zou willen... ik zit echt met de vraag in mijn hoofd "waarom neem ik hier genoegen mee en waarom kan ik hem niet loslaten"
En heel eerlijk weet ik ook niet zo goed waar ik moet beginnen, wil hem niet van social media gooien, want wil natuurlijk zo af en toe wel kunnen checken wat ie uitspookt.... wat natuurlijk ook helemaal nergens over gaat
Hem blokeren op de WApp wil ik ook niet, want stel dat hij mij de "liefde" wilt verklaren en het dan niet bij mij aankomt....
Ontlopen lukt niet want hij woont hier om de hoek en zie hem bijna dagelijks (wat ik stiekem ook heel fijn vind natuurlijk) *zucht*
Ik voel me echt heel erg dom als ik dit zo typ en terug lees.... maar mijn gevoel wil gewoon niet mee met hoofdThe Shit You Hear About Me Might Be True.... But Then Again It Could Be as Fake as the Bitch Who Told You.Het steeds maar controleren via social media en whatsapp status is denk ik nog erger voor je dan met je ex weer in bed belanden. Je bent zo veel tijd en energie kwijt met die bezigheden terwijl je er nooit een goed gevoel bij hebt. Plus je kan jezelf ook nooit wat rust gunnen.quote:
En heel eerlijk weet ik ook niet zo goed waar ik moet beginnen, wil hem niet van social media gooien, want wil natuurlijk zo af en toe wel kunnen checken wat ie uitspookt.... wat natuurlijk ook helemaal nergens over gaat
Hem blokeren op de WApp wil ik ook niet, want stel dat hij mij de "liefde" wilt verklaren en het dan niet bij mij aankomt....
Eigenlijk zou je je mobiel eens voor twee dagen aan een vriendin van je moeten geven en er even op uit gaan. Ik ben heel benieuwd hoe je je na de tijd voelt, ik vermoed dat het een verademing is dat je simpelweg niet kan kijken en dus het wat meer los kan laten. Sowieso zou je (als je dat al niet hebt gedaan) je privacy instellingen op whatsapp zo moeten instellen dat je geen blauwe vinkjes en laatst online status meer kan zien. Dan geef je uiteindelijk minder snel aan die impulsen toe om toch te controlerenKlopt en ik ben het ook helemaal met je eens... daarom snap ik die behoefte ook nietquote:
[..]
Het steeds maar controleren via social media en whatsapp status is denk ik nog erger voor je dan met je ex weer in bed belanden. Je bent zo veel tijd en energie kwijt met die bezigheden terwijl je er nooit een goed gevoel bij hebt. Plus je kan jezelf ook nooit wat rust gunnen.
Eigenlijk zou je je mobiel eens voor twee dagen aan een vriendin van je moeten geven en er even op uit gaan. Ik ben heel benieuwd hoe je je na de tijd voelt, ik vermoed dat het een verademing is dat je simpelweg niet kan kijken en dus het wat meer los kan laten. Sowieso zou je (als je dat al niet hebt gedaan) je privacy instellingen op whatsapp zo moeten instellen dat je geen blauwe vinkjes en laatst online status meer kan zien. Dan geef je uiteindelijk minder snel aan die impulsen toe om toch te controleren
Die vinkjes kan je toch alleen voor jezelf uitzetten?The Shit You Hear About Me Might Be True.... But Then Again It Could Be as Fake as the Bitch Who Told You.De mijne heeft vandaag ook weer eventjes de boel in mijn kop overhoop gegooid
Ergens alleen maar beter dat ze dat soort dingen doet, zo weet ik steeds weer waarom ik niet verder met haar wou. Verder kunnen we samen dan wel weer goed door een deur.. dat maakt het allemaal weer heerlijk dubbel en lastig.Volgens mij voor beide partijen. Maar je wil ze iig niet zelf meer zien... dat geeft na een tijdje echt meer rust, geloof mequote:
[..]
Klopt en ik ben het ook helemaal met je eens... daarom snap ik die behoefte ook niet
Die vinkjes kan je toch alleen voor jezelf uitzetten?
Die behoefte is niet raar, alleen vreselijk onpraktisch als je niet meer samen bentJa dat is ook zo en misschien ook wel een stukje acceptatie dat die gevoelens er inderdaad gewoon bij horen en misschien ook maar gewoon op mij af laten komen zonder dat ik er al van te voren allerlei ideeën en angsten bij hebquote:
[..]
Volgens mij voor beide partijen. Maar je wil ze iig niet zelf meer zien... dat geeft na een tijdje echt meer rust, geloof me
Die behoefte is niet raar, alleen vreselijk onpraktisch als je niet meer samen bentThe Shit You Hear About Me Might Be True.... But Then Again It Could Be as Fake as the Bitch Who Told You.Vandaag met haar gebeld en een gesprek geregeld. Nouja geregeld, ze vond het in ieder geval goed om een keer te praten. Was toch nog wel een beetje zenuwachtig aan 't begin maar dat was ook zo weer weg door de manier waarop 't gesprek liep, eigenlijk was het best gezellig
Weer een zorg minder.Ookal is het zo lang geleden en ben ik verder. Het doet me nog steeds met vlagen pijn alsof het gisteren is gebeurd.De mijne heeft alvast een goede klik met haar huidige date.. Ik had niet moeten vragen hoe het wat dat betreft ging...hahaha sorry ik moest lachenquote:
De mijne heeft alvast een goede klik met haar huidige date.. Ik had niet moeten vragen hoe het wat dat betreft ging...
ja met zulk soort dingen gaat het volgende aardig op : don't ask questions you don't want the answer toIk flapte het er uit voor ik doorhad wat ik haar vroeg, was eigenlijk een standaard 'hoe gaat het nu' gesprek. Wist wel dat ze aan het daten was though, weet ze van mij ook dus we lopen elkaar onbedoeld enigszins te kwellen zoquote:
[..]
hahaha sorry ik moest lachen
ja met zulk soort dingen gaat het volgende aardig op : don't ask questions you don't want the answer toMidden in de nacht denk ik aan haar, wetende dat ze mij al aan het vergeten is. Ik bedenk me hoe mooi het had kunnen zijn, ik koester de mooie momenten die we samen hadden, ik kan me nog steeds niet voorstellen dat het boek nu echt dicht is.
Het is al een paar maand geleden, inmiddels date ze weer met een ander. En ik wil dr het liefst vergeten. Maar weet niet hoe. Hoewel als vrienden uit elkaar, met haar in het nu zijn werkt niet. Is te pijnlijk. Ik functioneer momenteel ook voor geen meter. Bah.
Moest even m'n frustraties kwijt.. Iedereen hier veel sterkte, we zijn niet helemaal alleenIk mis mijn ex..
Ongeveer twee jaar geleden een relatie gekregen, en die is vorig jaar rond de kerst geëindigd. Vervolgens maanden geen contact gehad (alhoewel we wel collega's waren), maar buiten het werk spraken we elkaar niet. Ongeveer in april zochten we toch weer toenadering naar elkaar. Dit heeft een maand of twee geduurd. We kregen ruzie, ik had haar overal op verwijderd (behalve WhatsApp) en zij kreeg een relatie met een andere jongen.
Die relatie hield niet lang stand en was na enkele maanden alweer voorbij. Daarna zocht ze weer contact met me. Ik zat net een week of twee in het buitenland toen ze me appte (ik verblijf daar in totaal voor drie maanden) en af en toe hebben we contact.
Het is vriendschappelijk, maar ik heb gewoon (weer?) gevoelens voor haar. Zij stelde dat ze momenteel geen relatie wil (niet zozeer niet met mij, maar ze is even klaar met relaties in het algemeen).
Ik vind dit wel vervelend, want ze had me beter helemaal met rust kunnen laten dan. Ik weet niet zo goed wat ik moet doen. Moet ik het contact verbreken en haar loslaten, of het contact onderhouden rustig uitzoeken wat we willen als ik weer terug ben in Nederland (dat is over vier weken)?Loslaten als je met vrienden blijven last van opspelende gevoelens blijft hebben. Leg het haar desnoods uit en wens dr succes met haar leven.quote:
Ik mis mijn ex..
Ongeveer twee jaar geleden een relatie gekregen, en die is vorig jaar rond de kerst geëindigd. Vervolgens maanden geen contact gehad (alhoewel we wel collega's waren), maar buiten het werk spraken we elkaar niet. Ongeveer in april zochten we toch weer toenadering naar elkaar. Dit heeft een maand of twee geduurd. We kregen ruzie, ik had haar overal op verwijderd (behalve WhatsApp) en zij kreeg een relatie met een andere jongen.
Die relatie hield niet lang stand en was na enkele maanden alweer voorbij. Daarna zocht ze weer contact met me. Ik zat net een week of twee in het buitenland toen ze me appte (ik verblijf daar in totaal voor drie maanden) en af en toe hebben we contact.
Het is vriendschappelijk, maar ik heb gewoon (weer?) gevoelens voor haar. Zij stelde dat ze momenteel geen relatie wil (niet zozeer niet met mij, maar ze is even klaar met relaties in het algemeen).
Ik vind dit wel vervelend, want ze had me beter helemaal met rust kunnen laten dan. Ik weet niet zo goed wat ik moet doen. Moet ik het contact verbreken en haar loslaten, of het contact onderhouden rustig uitzoeken wat we willen als ik weer terug ben in Nederland (dat is over vier weken)?Hoe is het allemaal? Hele weekend weer volgeboekt?Eensquote:
[..]
Loslaten als je met vrienden blijven last van opspelende gevoelens blijft hebben. Leg het haar desnoods uit en wens dr succes met haar leven.
Ik ben ziek geworden en voel mij toch partij lamlendig na eindelijk het contact -na een jaar aankloten- helemaal verbroken te hebben. Begrijp het nog steeds niet, maar wellicht is dat juist waarom het nooit gaat werken. Mijn (zelf)vertrouwen (in mannen) is ook behoorlijk beschadigd geraakt met deze ervaring erbij. Denk dat ik hier nog erg lang last van ga hebben
[ Bericht 2% gewijzigd door MidnightB00m op 25-11-2016 17:58:06 ]Heb ik geprobeerd en heb gefaald. Op een bepaald punt werden gevoelens weer sterker en we hadden afgesproken voorzichtig aan te doen met elkaar en te kijken hoe het zou gaan. Maar ze (polyamoureus) vond het na 2 weken wel weer tijd worden om nieuwe mannen te leren kennen terwijl ze al amper tijd had om met mij af te spreken dus heb maar aangegeven dat ik helemaal niet meer met haar wil afspreken. Intussen heeft ze kennelijk al 2 desastreus verlopende contacten gehad en ik heb inmiddels helemaal geen waardering meer voor haar: als ze kennelijk mij wil laten lopen voor een stel mongolen die 0 respect voor haar hebben hoe laag moet ze mij wel niet inschatten? (Erg hoog als ik haar op dr woord moet geloven... speciale band en allesquote:
Hoe is het allemaal? Hele weekend weer volgeboekt?
[..]
Eens
Mja, dat aankloten is juist funest voor je zelfvertrouwen. Richt je eens een tijd op jezelf en zie hoe je dan tegenover jezelf en mannen aankijkt. Succes en sterkte iigquote:Ik ben ziek geworden en voel mij toch partij lamlendig na eindelijk het contact -na een jaar aankloten- helemaal verbroken te hebben. Begrijp het nog steeds niet, maar wellicht is dat juist waarom het nooit gaat werken. Mijn (zelf)vertrouwen (in mannen) is ook behoorlijk beschadigd geraakt met deze ervaring erbij. Denk dat ik hier nog erg lang last van ga hebben
Whuttt? Mijn oren klapperen. Maar ben je zelf ook polyamoureus? Heb er niets tegen hoor, maar wat vreemd dat ze zo gauw zoveel verschillende contacten aangaat. Kan mij voorstellen dat je dan twijfelt wat je voor haar betekenende. Waar kom je haar nog tegen?quote:
[..]
Heb ik geprobeerd en heb gefaald. Op een bepaald punt werden gevoelens weer sterker en we hadden afgesproken voorzichtig aan te doen met elkaar en te kijken hoe het zou gaan. Maar ze (polyamoureus) vond het na 2 weken wel weer tijd worden om nieuwe mannen te leren kennen terwijl ze al amper tijd had om met mij af te spreken dus heb maar aangegeven dat ik helemaal niet meer met haar wil afspreken. Intussen heeft ze kennelijk al 2 desastreus verlopende contacten gehad en ik heb inmiddels helemaal geen waardering meer voor haar: als ze kennelijk mij wil laten lopen voor een stel mongolen die 0 respect voor haar hebben hoe laag moet ze mij wel niet inschatten? (Erg hoog als ik haar op dr woord moet geloven... speciale band en allesJa, dat was ik al van plan en mee bezig. Maar "ex" vond zijn eigen behoeftes blijkbaar zo belangrijk dat hij zich er niets van aantrok dat ik hem stap voor stap blokkeerde en duidelijk had gemaakt waarom (eerst social media, half jaar later Whatsapp en vervolgens moest ik hem wel op alles blokkeren, hij ging bijvoorbeeld dan smsen na paar maanden). Maar uiteindelijk ben ik er niet echt wat mee opgeschoten. Doet nog wel pijn, want je krijgt weer hoop etc. Heb totaal niet de behoefte om weer te gaan daten, komt hoop ik over een jaar weer ofzo.quote:
Mja, dat aankloten is juist funest voor je zelfvertrouwen. Richt je eens een tijd op jezelf en zie hoe je dan tegenover jezelf en mannen aankijkt. Succes en sterkte iigNope dat niet maar ik kon het wel handelen dat ze al een langere relatie heeft, ze ging er prat op dat ze er heel serieus en doordacht instaat. En mits ik het gevoel heb serieus genomen te worden, ze geduld met me en mijn gevoel heeft is een boel prima te bespreken. Wat er zoal het afgelopen half jaar afgespeeld heeft lijkt daar helemaal niet op en dus ben ik wel klaar met dr.quote:
[..]
Whuttt? Mijn oren klapperen. Maar ben je zelf ook polyamoureus? Heb er niets tegen hoor, maar wat vreemd dat ze zo gauw zoveel verschillende contacten aangaat. Kan mij voorstellen dat je dan twijfelt wat je voor haar betekenende. Waar kom je haar nog tegen?Heb je hem nu effectief uit kunnen bannen?quote:[..]
Ja, dat was ik al van plan en mee bezig. Maar "ex" vond zijn eigen behoeftes blijkbaar zo belangrijk dat hij zich er niets van aantrok dat ik hem stap voor stap blokkeerde en duidelijk had gemaakt waarom (eerst social media, half jaar later Whatsapp en vervolgens moest ik hem wel op alles blokkeren, hij ging bijvoorbeeld dan smsen na paar maanden). Maar uiteindelijk ben ik er niet echt wat mee opgeschoten. Doet nog wel pijn, want je krijgt weer hoop etc. Heb totaal niet de behoefte om weer te gaan daten, komt hoop ik over een jaar weer ofzo.
Ik hoop dat je een boel leuks kan vinden om je aandacht op te vestigen, ga je je vast beter door voelen.Gaat wel. Ik heb nog nooit zoveel liefdesverdriet gehad. Krijg wel veel complimentjes en aandacht, maar de mannen doen mij helemaal niets
Lange relatie van beste vriendin is ook voorbij. Gaan samen Kerst vierenBen zo blij met mijn vriendinnen
Hoe is het met de rest? Komen jullie de feestdagen wat door?
[ Bericht 6% gewijzigd door MidnightB00m op 05-12-2016 23:19:40 ]Gaat ook wel. Mijn relatie is inmiddels 3 maanden uit en ik voel me niet meer verdrietig er over en ik mis haar ook niet ofzo. Ik heb alleen nog steeds 0,0 behoefte om weer te gaan daten, laat staan een nieuwe relatie aan te gaan. Het enige waar ik af en toe wel veel behoefte aan heb is seks, maar ja, dat is dan maar even niet anders.
Feestdagen zullen wel kut worden, maar dat komt omdat mijn tante ongeneeslijk ziek is en het 95% zeker is dat dit de laatste feestdagen zijn dat ze nog in leven is. En het is niet zomaar een tante, maar de eeneiige tweelingzus van m'n ma, dus eigenlijk is het gewoon een tweede moeder voor me. En dat verklaart misschien ook wel meteen waarom ik nog totaal geen behoefte aan een nieuwe relatie heb/mijn ex niet meer zo mis: ik ben heel veel met mijn tante bezig nu het nog enigszins kan en de rest denk ik allemaal niet zo aan.Klinkt als de bekende (gevoelsmatig) lange wacht tot je weer toe bent aan een nieuwe liefde. Beter dat je fijne mensen om je heen hebtquote:
Gaat wel. Ik heb nog nooit zoveel liefdesverdriet gehad. Krijg wel veel complimentjes en aandacht, maar de mannen doen mij helemaal niets
Lange relatie van beste vriendin is ook voorbij. Gaan samen Kerst vieren
Hoe is het met de rest? Komen jullie de feestdagen wat door?
Kerst is voor mij sowieso altijd al familietijd geweest, dus ga dan ook niet iemand missen
Momenteel lekker bezig met andere mensen: met vrienden hangen en een date in het verschiet. Denk wel vrij veel nog aan m'n ex maar sinds het laatste gesprek wat we hebben gevoerd mis haar niet echt meer zo erg. Aan hoe ik op haar reageerde zij mij vast ook niet meer dus hoef me ook geen zorgen te maken over of ze nog weer de boel bij me door de war gaat schoppen door weer naar me toe te trekkenDamn, sterkte manquote:
Gaat ook wel. Mijn relatie is inmiddels 3 maanden uit en ik voel me niet meer verdrietig er over en ik mis haar ook niet ofzo. Ik heb alleen nog steeds 0,0 behoefte om weer te gaan daten, laat staan een nieuwe relatie aan te gaan. Het enige waar ik af en toe wel veel behoefte aan heb is seks, maar ja, dat is dan maar even niet anders.
Feestdagen zullen wel kut worden, maar dat komt omdat mijn tante ongeneeslijk ziek is en het 95% zeker is dat dit de laatste feestdagen zijn dat ze nog in leven is. En het is niet zomaar een tante, maar de eeneiige tweelingzus van m'n ma, dus eigenlijk is het gewoon een tweede moeder voor me. En dat verklaart misschien ook wel meteen waarom ik nog totaal geen behoefte aan een nieuwe relatie heb/mijn ex niet meer zo mis: ik ben heel veel met mijn tante bezig nu het nog enigszins kan en de rest denk ik allemaal niet zo aan.Thanks, heb ik ook wel nodig.. Eerlijk gezegd ben ik de laatste tijd totaal niet meer met mezelf bezig en dus misschien ook niet met het over mijn ex heenkomen en is mijn gevoel dat ik over haar heen ben dus meer iets dat ik weggeduwd in plaats van dat ik echt over haar heen ben.quote:
[..]
Klinkt als de bekende (gevoelsmatig) lange wacht tot je weer toe bent aan een nieuwe liefde. Beter dat je fijne mensen om je heen hebt
Kerst is voor mij sowieso altijd al familietijd geweest, dus ga dan ook niet iemand missen
Momenteel lekker bezig met andere mensen: met vrienden hangen en een date in het verschiet. Denk wel vrij veel nog aan m'n ex maar sinds het laatste gesprek wat we hebben gevoerd mis haar niet echt meer zo erg. Aan hoe ik op haar reageerde zij mij vast ook niet meer dus hoef me ook geen zorgen te maken over of ze nog weer de boel bij me door de war gaat schoppen door weer naar me toe te trekken
[..]
Damn, sterkte man
Het is in ieder geval wel nieuws dat redelijk vers is en dat dus ook pas bekend is geworden nadat mijn relatie al uit was, dus het is in ieder geval niet zo dat ik ineens een grote steun hierin ben kwijt geraakt oid. Dat scheelt misschien ook wel een beetje.Voor de mensen die t nodig hebben, sterkte toegewenst..
Ik zal ook eens updaten, inmiddels al 2 jaar klaar met ex. Na dat het over en uit was, heb ik haar nog wel een jaar lang actief gezien, zelfde sport, 3x in de week, moeten communiceren en dat heeft me fiks geholpen aan een hele lange nasleep.
Sinds het begin van dit seizoen overgestapt naar een andere vereniging. Ex uit beeld, tijd om het leven op orde te brengen. Als ware kapitein op mn eigen schip kon ik een stabiele koers aan houden, om het maar zo te zeggen. Weer wat doelen gesteld, en begon op mn single leven gesteld te raken. Toffe dingen doen met toffe mensen, geen gezeur wat betreft rekeninghouden met een soort van wederhelft, en toen sloeg het 'noodlot' toe..
Iemand uit mn 'nieuwe' team benaderde mij, ze begon met een kort appje of ik haar een keer op kon halen. Van het een komt het ander, jawel, je weet het wel. Inmiddels zitten we in een on-officiele fase, ze vertrekt binnenkort naar het buitenland. Leuk wel, verliefd nu, en het gaat leuk tussen ons. Hopen dat het over een jaar ook nog zo is
Waar ik eigenlijk naartoe wil, is dat ik mensen zie schrijven, daten dit, geen zin dat. Ik heb die periode ook gekend, en heb daar dan ook niets mee gedaan. Ik heb juist geprobeerd om mezelf weer te gaan vermaken, mn eigen koers op te pakken, en te zien wat er op mn pad kwam.
Actief zoeken werkt niet, denk ik. Dingen zoals deze komen op je pad, ofzo.. Dat daten komt vanzelf wel weer, maar zorg eerst dat je zelf in stabiel vaarwater zit, voordat je daar aan begin, ik denk persoonlijk dat je er dan vele malen sterker uitkom!Tadumtiedum.Beroerd om te horen man, sterkte ermee.quote:
[..]
Thanks, heb ik ook wel nodig.. Eerlijk gezegd ben ik de laatste tijd totaal niet meer met mezelf bezig en dus misschien ook niet met het over mijn ex heenkomen en is mijn gevoel dat ik over haar heen ben dus meer iets dat ik weggeduwd in plaats van dat ik echt over haar heen ben.
Het is in ieder geval wel nieuws dat redelijk vers is en dat dus ook pas bekend is geworden nadat mijn relatie al uit was, dus het is in ieder geval niet zo dat ik ineens een grote steun hierin ben kwijt geraakt oid. Dat scheelt misschien ook wel een beetje.Tadumtiedum.Dit doet mij goed om te lezenquote:
Voor de mensen die t nodig hebben, sterkte toegewenst..
Ik zal ook eens updaten, inmiddels al 2 jaar klaar met ex. Na dat het over en uit was, heb ik haar nog wel een jaar lang actief gezien, zelfde sport, 3x in de week, moeten communiceren en dat heeft me fiks geholpen aan een hele lange nasleep.
Sinds het begin van dit seizoen overgestapt naar een andere vereniging. Ex uit beeld, tijd om het leven op orde te brengen. Als ware kapitein op mn eigen schip kon ik een stabiele koers aan houden, om het maar zo te zeggen. Weer wat doelen gesteld, en begon op mn single leven gesteld te raken. Toffe dingen doen met toffe mensen, geen gezeur wat betreft rekeninghouden met een soort van wederhelft, en toen sloeg het 'noodlot' toe..
Iemand uit mn 'nieuwe' team benaderde mij, ze begon met een kort appje of ik haar een keer op kon halen. Van het een komt het ander, jawel, je weet het wel. Inmiddels zitten we in een on-officiele fase, ze vertrekt binnenkort naar het buitenland. Leuk wel, verliefd nu, en het gaat leuk tussen ons. Hopen dat het over een jaar ook nog zo is
Waar ik eigenlijk naartoe wil, is dat ik mensen zie schrijven, daten dit, geen zin dat. Ik heb die periode ook gekend, en heb daar dan ook niets mee gedaan. Ik heb juist geprobeerd om mezelf weer te gaan vermaken, mn eigen koers op te pakken, en te zien wat er op mn pad kwam.
Actief zoeken werkt niet, denk ik. Dingen zoals deze komen op je pad, ofzo.. Dat daten komt vanzelf wel weer, maar zorg eerst dat je zelf in stabiel vaarwater zit, voordat je daar aan begin, ik denk persoonlijk dat je er dan vele malen sterker uitkom!
Als het zo ver komt, zou dit ook prettig zijn voor mij.
Er is gevoelsmatig nog veel dingen op persoonlijk vlak wat ik wil/moer leren waar door een vriendin er niet in zit. Ik zeg tegen mezelf en vrieden dat ik geen behoefte heb aan een vriendin... naar stiekem zou het fijn zijn
Geniet van je tijd man.The bearded man: “So many good tunes, I didn't have time to shave!”Op persoonlijk vlak is er voor iedereen altijd wat om aan te werken, en dat mag geen rede zijn waarom een vriendin 'er niets in zit'.quote:
[..]
Dit doet mij goed om te lezen
Als het zo ver komt, zou dit ook prettig zijn voor mij.
Er is gevoelsmatig nog veel dingen op persoonlijk vlak wat ik wil/moer leren waar door een vriendin er niet in zit. Ik zeg tegen mezelf en vrieden dat ik geen behoefte heb aan een vriendin... naar stiekem zou het fijn zijn
Geniet van je tijd man.
Stiekem zou t fijn zijn, heb ik altijd gehad, maar door juist aan jezelf te werken, jezelf weer te vermaken, en door weer te gaan ondernemen gebeuren er vanzelf mooie dingen. T schijnt zo te zijn dat als je zelf alles op orde hebt, je in je persoonlijkheid aantrekkelijker wordt.
Ook voor jou komt t goed
Sterkte, voor de mensen die t nodig hebben!Tadumtiedum.Dit is sowieso waar, als je lekker in je vel zit dan merken anderen dat.quote:
[..]
Op persoonlijk vlak is er voor iedereen altijd wat om aan te werken, en dat mag geen rede zijn waarom een vriendin 'er niets in zit'.
Stiekem zou t fijn zijn, heb ik altijd gehad, maar door juist aan jezelf te werken, jezelf weer te vermaken, en door weer te gaan ondernemen gebeuren er vanzelf mooie dingen. T schijnt zo te zijn dat als je zelf alles op orde hebt, je in je persoonlijkheid aantrekkelijker wordt.
Ook voor jou komt t goed
Sterkte, voor de mensen die t nodig hebben!Wat zijn er ook postieve verhalen gepost. Dank je!
Hoe is het hier nu allemaal? Komen jullie de feestdagen wat door?
Ik heb mijn vriendinnen/familie en werk, maar jeetje, wat een lange weg.
Hoop dat het volgend jaar meer slijt.
[ Bericht 15% gewijzigd door MidnightB00m op 26-12-2016 19:56:11 ]Sinds afgelopen januari elke dag met haar gepraat. Ook nadat het uit is gegaan (+- drie maanden geleden) omdat we vrienden zijn gebleven. Nu sinds vorige week woensdag geen contact meer gehad buiten snapchat om. Beste verademing al zeg ik het zelf.Ik mag me nu ook hier melden. Na 4 jaar samen is het net na kerst uitgegaan.
Totaal onverwacht en ik snap het nog steeds niet. Al onze toekomstplannen in 1x als sneeuw voor de zon verdwenen. We hebben nog wel wat contact, en ik hoop dat nog goed gaat komen. Maar eigenlijk weet ik wel dat het echt over is.
Meteen wat professionele hulp ingeschakeld, ook om wat andere problemen aan te pakken waar ik al jaren mee loop maar dankzij haar kon onderdrukken. Ik hoop dat ik over een half jaar terug kan kijken en zeggen dat het mij geholpen heeft. Maar nu doet het nog echt veel pijn...Elin: What the hell are we doing? We must be out of our damned minds!
Agnes: Yes, I know.
Elin: But we are so fucking cool.Ondanks dat mijn relatie nu al bijna 2 maand uit is, wou ik toch even mn ei kwijt...
We waren slechts 4 maand in een relatie nadat we zo ongeveer een half jaar al met elkaar 'bezig' waren. Zij maakte het uit en het kwam voor mij zo onverwachts, dat ik dat nog steeds niet begrijp. Achteraf gezien waren er wel dingen waaraan ik kon merken dat ik sommige dingen anders moest doen, maar die heb ik nooit in de gaten gehad. Daarom is het ook zo moeilijk te verwerken omdat ik er zo graag iets aan had willen doen.
Toen het uit ging het ik veel te hard geprobeerd om te zorgen dat ze het nog een keer wilde proberen. Ik voelde me compleet machteloos omdat ik het idee heb dat ik er nooit iets aan heb kunnen doen. kleine troost voor mezelf is dan wel dat ik moet bedenken dat iemand die me geen kans wil geven, niet goed genoeg voor me is ofzo...
Nog wel een beetje contact gehad tot vorige week maar dat waren eigenlijk veelal ook geen leuke gesprekken meer. Ze zei dat ze echt niks meer met me wil, maar stiekem hoop ik toch dat we ooit nog samen komen.....tegen beter weten in"Onze" datum was 30 december, maar ik moet zeggen dat ik dat zonder al te veel problemen doorstaan heb. Ook de feestdagen gingen wel, maar dat was sowieso altijd al meer een gelegenheid die ik met eigen familie/vrienden doorbracht. En gezien de ziekte van m'n tante waar ik hiervoor over postte was ik sowieso erg blij dat ik voor de volle 100% bij haar kon zijn tijdens de feestdagen. Vooral oud en nieuw was een stuk emotioneler dan ik verwacht had.
Maar om niet al te veel van het topic af te wijken: m'n ex stuurde vorige week uit het niets weer een appje hoe het ging. Heb het even een dag genegeerd, maar uiteindelijk wel antwoord op gegeven en een gesprek gehad over ons huidige dagelijkse leven enzo. Niks bijzonders verder, ze vroeg nog wel (toen ik vrij positief antwoordde) of ik een happy single was en dat heb ik volmondig bevestigd tegenover haar
Het is inmiddels alweer ruim 4 maanden geleden dat ze het uit maakte en ik moet zeggen dat ik haar persoonlijk niet echt meer mis (dus bevestigde ik het maar
Binnenkort wel weer m'n allereerste date (met iemand anders natuurlijk) sinds het uit is gegaan en stiekem ben ik er wel een beetje zenuwachtig voor
Heb je inmiddels wel een gesprek gehad over waarom ze het uitmaakte? Bij mij kwam het ook vrij onverwacht dat ze het uitmaakte, maar een gesprek erover een paar weken later heeft me erg veel goed gedaan.quote:
Ondanks dat mijn relatie nu al bijna 2 maand uit is, wou ik toch even mn ei kwijt...
We waren slechts 4 maand in een relatie nadat we zo ongeveer een half jaar al met elkaar 'bezig' waren. Zij maakte het uit en het kwam voor mij zo onverwachts, dat ik dat nog steeds niet begrijp. Achteraf gezien waren er wel dingen waaraan ik kon merken dat ik sommige dingen anders moest doen, maar die heb ik nooit in de gaten gehad. Daarom is het ook zo moeilijk te verwerken omdat ik er zo graag iets aan had willen doen.
Toen het uit ging het ik veel te hard geprobeerd om te zorgen dat ze het nog een keer wilde proberen. Ik voelde me compleet machteloos omdat ik het idee heb dat ik er nooit iets aan heb kunnen doen. kleine troost voor mezelf is dan wel dat ik moet bedenken dat iemand die me geen kans wil geven, niet goed genoeg voor me is ofzo...
Nog wel een beetje contact gehad tot vorige week maar dat waren eigenlijk veelal ook geen leuke gesprekken meer. Ze zei dat ze echt niks meer met me wil, maar stiekem hoop ik toch dat we ooit nog samen komen.....tegen beter weten inJa ik heb wel een gesprek gehad met haar, maar helaas niet in real life. Ben op een avondje stappen nog naar haar toe gegaan maar op dat moment had ze nog geen zin/behoefte om met me te praten. Uiteindelijk wel te horen gekregen waar het aan lag, deels via viaquote:[..]
Heb je inmiddels wel een gesprek gehad over waarom ze het uitmaakte? Bij mij kwam het ook vrij onverwacht dat ze het uitmaakte, maar een gesprek erover een paar weken later heeft me erg veel goed gedaan.
Eén van die dingen was dat ze het afspreken erg moeizaam vond gaan, dat vond ik ook. Dat komt omdat ik stage heb en dus lange dagen maak en daarnaast dingen voor school moet doen en ook nog mijn geld moet verdienen. En zij zelf was natuurlijk ook erg druk met school en werk waardoor het veel moeite kostte om een moment te vinden en hierdoor sloeg de stemming een beetje om denk ik.
We hadden beide een ander beeld over hoe we dit moesten oplossen, en ik denk dan ook dat het hierdoor is mis gegaan. Echter had ik niet in de gaten dat zei er zo anders over dacht, waardoor ik vaak heb gedacht, 'waarom heb ik dit niet anders gedaan'. Gelukkig heb ik er nu al een stuk meer vrede mee, maar toch denk ik nog steeds dat met een goed gesprek toen het voorkomen had kunnen worden dat het kapot liep.
En ook denk ik nog steeds dat het nu ook nog goed zou kunnen komen, mits we ons beiden een beetje aanpassen, iets wat ik heel graag zou willen. Maar tegelijkertijd denk ik niet dat ik die kans ooit nog krijg...Hier dus sinds een jaar met een collega bezig, we draaien beetje om elkaar heen, soms goed soms slechte tijden.
Nu zitten we echt in een slechte tijd, ze heeft me geblokkeerd op whatsapp maar reageert nog wel soms op mijn smsjes.
Een dag voor oud en nieuw kwam ze ineens dat ze bij mij wilde zijn met oud en nieuw en ik had al wat vrienden uitgenodigd voor deze avond.
Natuurlijk wilde ik graag bij haar zijn en heb voor gesteld om ook naar mij te komen, mede omdat er ook vriendinnen waren van mijn vrienden.
Ik ben smoor verliefd op haar, maar soms heb ik gewoon het idee dat ik alles moet aanpassen in mijn leven voor haar maar andersom het niet gebeurd. Wat ik voorheen het leukste vond haar elke dag kunnen zien op het werk is nu een drama.
Misschien diep van binnen weet ik dat het blijkbaar niet werkt tussen ons, en is haar persoonlijkheid misschien te hard voor mij.
Maar nog steeds de gevoelens blijven aanwezig en kan haar niet los laten. Ook omdat ik haar elke dag weer zie maakt het niet makkelijker.
Als ik vraag of ze me nog een kans wil geven zegt ze wel dat ze er ook elke dag wel aan denkt maar haar gedrag verder is totaal anders, alsof ze al over me heen is en dat ze al de keus heeft gemaakt om verder te gaan in haar leven. Heel irritant dit.Ik vind het toch best verrassend hoe ik nu met m'n ex deal. Of naja, eerder verrassend hoe m'n gevoel zo veranderd is in de loop der tijd. Geen dromen meer, niet meer frequent over nadenken (behalve als we er toevallig zelf over praten), minder schuldgevoel (nog wel aanwezig in zekere zin), en ze is nu gewoon een soort van normaal contact met een verleden erachter. Ik zie haar niet perse als een ex, tenminste het "algemene beeld" van hoe je je ex zou moeten zien.
Het doet me gewoon allemaal niet meer zoveel, zit meestal sarcastisch te appen, het voelt gewoon alsof ik weer gewoon mezelf kan zijn en botte opmerkingen naar dr kan gooien zoals ik bij ieder ander doe
We hebben regelmatig wel eens gesprekken via app, gaat over alles en niets en heel af en toe nog ruzie over wat kleins, waar dat vroeger wel echt stukken vaker was. Ben er wel blij mee. Als ik naar haar kijk op een foto ook geen "haar vind ik leuk" gevoel meer, slechts dat het een aardige meid is die er voor je kan zijn en af en toe kut reageert.
Vertelde ze ook vandaag over d'r nieuwe date, en ik vond het gewoon leuk voor d'r. Was uiteraard wel nieuwsgierig maarja
Feels goodHier nu een week uit na ruim een jaar. Ik ga er aan onderdoor eigenlijk, ik ben nog stapelverliefd op hem. Het is al eens eerder uit geweest maar na 2 maanden van zijn kant weer verder gegaan, hij kon niet zonder me. Nu toch weer dezelfde redenen, wel lief en leuk maar twijfels over de toekomst.
Het kwam nogal onverwacht. Ik doe het op zich redelijk, stort me op mijn werk en ben zowaar wezen stappen, maar eenmaal thuis komt dat lege gevoel weer keihard binnen. Mijn telefoon is zo stil, ik mis hem en ik snap het niet. Ik wil dat dit gevoel weggaat, maar ik ben bang dat dit minstens maanden gaat duren.Ik moet ook even wat kwijt...
Ik heb in 2013 een collega gehad die ik op dat moment niet zag zitten, omdat ik haar niet aantrekkelijk vond. Later ging het uit met mijn toenmalige vriendin en heb ik met haar wat geapped en heben we uiteindelijk afgesproken om samen wat te doen. Begin 2014 heb ik wat met haar afgesproken en hebben we samen een film gekeken. Alles wat op dat moment leuk, maar op den duur vond ik haar toch niet zo leuk en heb ik het afgekapt.
Eind 2014 weer wat contact met haar gehad en het was toch eigenlijk wel heel leuk, samen wat dingen ondernomen en het bleek gelukkig wederzijds te zijn. Sinds dien hebben we een relatie opgebouwd die ook uiteindelijk leidde tot een echte relatie.
Sinds een aantal week heb ik wat twijfels over onze relatie. Ze woont tegenwoordig bij me omdat ze ruzie thuis heeft, en ik gun haar natuurlijk ook een normale plek om te wonen. Helaas is het zo dat ze nergens anders kan slapen dan bij mij, en ik mis mijn vrijheid. Ook mis ik soms haar leuke karakter die ze is kwijt geraakt doordat ze is nu tegenwoordig bij mij woont.
Een aantal week geleden heb ik een goed gesprek gehad met iemand die ik ken van college, en dit klikt ontzettend goed. Zij heeft aan mij aangegeven dat ze me leuk vind, en persoonlijk vind ik haar ook ontzettend leuk. Ik zit nu al een tijdje in de knoop wat ik moet doen, moet ik mijn relatie opgeven omdat ik mijn vriendin niet echt leuk meer vind, of moet ik gewoon doorzetten en hopen er het beste van te maken. Ik weet het echt niet... Persoonlijk word ik wel een beetje zat van telkens bij mijn vriendin te zitten (ik woon in een studentenkamer van 17 m2).
Eigenlijk geef ik zelf wel aan wat mijn keus is, maar ik vind het zo moeilijk om haar los te laten en haar ook los te laten in de wereld waar ze eigenlijk nergens terecht kan en nergens kan slapen omdat ze ruzie heeft thuis...We zijn nu een weekje verder. Heb je het je huidige vriendin verteld wat er speelt bij je of niet?quote:
Ik moet ook even wat kwijt...
Ik heb in 2013 een collega gehad die ik op dat moment niet zag zitten, omdat ik haar niet aantrekkelijk vond. Later ging het uit met mijn toenmalige vriendin en heb ik met haar wat geapped en heben we uiteindelijk afgesproken om samen wat te doen. Begin 2014 heb ik wat met haar afgesproken en hebben we samen een film gekeken. Alles wat op dat moment leuk, maar op den duur vond ik haar toch niet zo leuk en heb ik het afgekapt.
Eind 2014 weer wat contact met haar gehad en het was toch eigenlijk wel heel leuk, samen wat dingen ondernomen en het bleek gelukkig wederzijds te zijn. Sinds dien hebben we een relatie opgebouwd die ook uiteindelijk leidde tot een echte relatie.
Sinds een aantal week heb ik wat twijfels over onze relatie. Ze woont tegenwoordig bij me omdat ze ruzie thuis heeft, en ik gun haar natuurlijk ook een normale plek om te wonen. Helaas is het zo dat ze nergens anders kan slapen dan bij mij, en ik mis mijn vrijheid. Ook mis ik soms haar leuke karakter die ze is kwijt geraakt doordat ze is nu tegenwoordig bij mij woont.
Een aantal week geleden heb ik een goed gesprek gehad met iemand die ik ken van college, en dit klikt ontzettend goed. Zij heeft aan mij aangegeven dat ze me leuk vind, en persoonlijk vind ik haar ook ontzettend leuk. Ik zit nu al een tijdje in de knoop wat ik moet doen, moet ik mijn relatie opgeven omdat ik mijn vriendin niet echt leuk meer vind, of moet ik gewoon doorzetten en hopen er het beste van te maken. Ik weet het echt niet... Persoonlijk word ik wel een beetje zat van telkens bij mijn vriendin te zitten (ik woon in een studentenkamer van 17 m2).
Eigenlijk geef ik zelf wel aan wat mijn keus is, maar ik vind het zo moeilijk om haar los te laten en haar ook los te laten in de wereld waar ze eigenlijk nergens terecht kan en nergens kan slapen omdat ze ruzie heeft thuis...Ik snap in dat soort situaties nooit echt waarom je er niet gewoon over communiceertquote:
Ik moet ook even wat kwijt...
Ik heb in 2013 een collega gehad die ik op dat moment niet zag zitten, omdat ik haar niet aantrekkelijk vond. Later ging het uit met mijn toenmalige vriendin en heb ik met haar wat geapped en heben we uiteindelijk afgesproken om samen wat te doen. Begin 2014 heb ik wat met haar afgesproken en hebben we samen een film gekeken. Alles wat op dat moment leuk, maar op den duur vond ik haar toch niet zo leuk en heb ik het afgekapt.
Eind 2014 weer wat contact met haar gehad en het was toch eigenlijk wel heel leuk, samen wat dingen ondernomen en het bleek gelukkig wederzijds te zijn. Sinds dien hebben we een relatie opgebouwd die ook uiteindelijk leidde tot een echte relatie.
Sinds een aantal week heb ik wat twijfels over onze relatie. Ze woont tegenwoordig bij me omdat ze ruzie thuis heeft, en ik gun haar natuurlijk ook een normale plek om te wonen. Helaas is het zo dat ze nergens anders kan slapen dan bij mij, en ik mis mijn vrijheid. Ook mis ik soms haar leuke karakter die ze is kwijt geraakt doordat ze is nu tegenwoordig bij mij woont.
Een aantal week geleden heb ik een goed gesprek gehad met iemand die ik ken van college, en dit klikt ontzettend goed. Zij heeft aan mij aangegeven dat ze me leuk vind, en persoonlijk vind ik haar ook ontzettend leuk. Ik zit nu al een tijdje in de knoop wat ik moet doen, moet ik mijn relatie opgeven omdat ik mijn vriendin niet echt leuk meer vind, of moet ik gewoon doorzetten en hopen er het beste van te maken. Ik weet het echt niet... Persoonlijk word ik wel een beetje zat van telkens bij mijn vriendin te zitten (ik woon in een studentenkamer van 17 m2).
Eigenlijk geef ik zelf wel aan wat mijn keus is, maar ik vind het zo moeilijk om haar los te laten en haar ook los te laten in de wereld waar ze eigenlijk nergens terecht kan en nergens kan slapen omdat ze ruzie heeft thuis...
Wat in ieder geval niet helpt en ook niet netjes is om nu contact op te bouwen met iemand anders. Het is uiteraard geen vreemdgaan, maar je laat het wel zover komen dat er wederzijdse verliefdheid is achter je partners rug om. Communiceren is gewoon zoveel beter. Niet makkelijk, maar uiteindelijk wel het beste wat je kan doen. Wie weet..als je eerder met haar gecommuniceerd..dat je gevoelens niet verminderd waren. Relaties gaan vaak te snel uit omdat mensen gewoon niet durven te communiceren met elkaar als het even wat minder gaat, wat gewoon jammer is.
Geen makkelijke situatie in ieder geval, heel veel succes! Zou niet graag in je schoenen staan. Of in die van je vriendin. Sterkte!Nintendo Switch: SW-1156-9327-1516 | Xbox Series X: Alwayshappyz | Photographer: D750, 24mm, 50mm, 85mm | TV Shows: Gilmore Girls, Grey's Anatomy, His Dark Materials, Veronica Mars, Fringe, The Good Wife, The Crown & More.Ja een ex op de werkvloer is echt schijtvervelend. Hoe gaat het nu tussen jullie?quote:
Hier dus sinds een jaar met een collega bezig, we draaien beetje om elkaar heen, soms goed soms slechte tijden.
Nu zitten we echt in een slechte tijd, ze heeft me geblokkeerd op whatsapp maar reageert nog wel soms op mijn smsjes.
Een dag voor oud en nieuw kwam ze ineens dat ze bij mij wilde zijn met oud en nieuw en ik had al wat vrienden uitgenodigd voor deze avond.
Natuurlijk wilde ik graag bij haar zijn en heb voor gesteld om ook naar mij te komen, mede omdat er ook vriendinnen waren van mijn vrienden.
Ik ben smoor verliefd op haar, maar soms heb ik gewoon het idee dat ik alles moet aanpassen in mijn leven voor haar maar andersom het niet gebeurd. Wat ik voorheen het leukste vond haar elke dag kunnen zien op het werk is nu een drama.
Misschien diep van binnen weet ik dat het blijkbaar niet werkt tussen ons, en is haar persoonlijkheid misschien te hard voor mij.
Maar nog steeds de gevoelens blijven aanwezig en kan haar niet los laten. Ook omdat ik haar elke dag weer zie maakt het niet makkelijker.
Als ik vraag of ze me nog een kans wil geven zegt ze wel dat ze er ook elke dag wel aan denkt maar haar gedrag verder is totaal anders, alsof ze al over me heen is en dat ze al de keus heeft gemaakt om verder te gaan in haar leven. Heel irritant dit.
Ik heb mijn ex nu al weken niet meer gesproken terwijl we zo nu en dan toch vlak bij elkaar staan. Ergens is er nog altijd een knagend gevoel van gemis, maar bij de laatste paar keren dat we hebben gepraat was het gewoon duidelijk dat ze simpelwel geen rekening wil houden met hoe ik me voel bij haar acties en eenzijdige besluiten die ze heeft genomen en dat ze wel miept over dat ik niet leuk doe als ik net zo'n harde houding aanneem.
Ik wil haar nog wel melden hoe ik over haar houding denk maar weet dat het geen zin heeft en me alleen maar energie kost. Langzaam aan krijg ik ook wel meer rust in mijn kop wat die situatie betreft en met wat geluk is ze tegen de zomer ook helemaal uit beeld.Hoi allemaal, helaas zit ik op dit moment in een enorm vervelende situatie. Mijn vriendin, waarmee ik sinds april 2008 samen was vertelde mij eergister dat ze maar een paar dagen bij haar ouders gaat slapen. Een paar weken daarvoor had ze in een dronken bui met een ander gezoend. Ondanks dat ze eerlijk was en het mij vertelde had ik de hoop dat alles weer zou worden zoals het was. Helaas ging het vanaf dat moment steeds slechter, op gegeven moment zei ze dat ze toch twijfels had en ze na wilde denken wat ze nu wil doen. Ik had toen nog wel een sprankje hoop dat het allemaal tijdelijk was.
Helaas heeft ze gister een aantal spullen meegenomen van ons huis, waar we net een paar maanden wonen, en is ze vertrokken naar haar ouders. Ze heeft tijd nodig om te kijken wat ze wil doen met onze relatie. In gesprekken heeft ze het over het gedachten dat ze mij niet meer aantrekkelijk vindt als liefdespartner, maar meer als vriend. Dit kwam wel als een enorme mokerslag bij mij binnen. Gelukkig heb ik goede vrienden die mij hierbij kunnen begeleiden, maar ik vind het ook wel een fijn idee dit kwijt te kunnen bij een paar ervaringsdeskundigen.
Volgens haar is het nog niet uit en is er nog een kans op verbetering, maar ze waarschuwt me wel dat ik maar uit moet gaan van het ergste. Morgen komt ze langs om te praten, ik hoop dat we wat duidelijkheid kunnen scheppen, ondanks dat ze nog maar een paar dagen weg is. De onzekerheid die ik nu heb is ondragelijk.
We hebben sinds oktober een koophuis en waren redelijk gesetteld. Ik had zelfs al een weekend gepland waar ik haar ten huwelijk zou vragen. Helaas zal dit, waarschijnlijk, allemaal tevergeefs zijn. Zullen we het huis moeten verkopen omdat geen van ons beide hier alleen kan wonen en hebben we veel dieren die verdeeld moeten worden… Ik krijg er hoofdpijn van als ik eraan denk.
Wellicht dat jullie of ik er niets aan hebben, maar ik wilde dit toch wel even kwijt. Ik heb in ieder geval al wel wat aan het lezen van al jullie tips. Dank je wel daarvoor!Heel veel sterkte Tommy. Het enigste wat ik je mee kan geven is, dat als ze om ruimte en rust vraagt, ze dat ook te geven. Pushen en aandringen gaat alleen maar averechts werken.
Probeer nog niet teveel na te denken over dingen die nog niet aan de orde zijn. Dat huis en die dieren komen dan wel, als het echt nodig is.
Ik zit een beetje met de carnaval in mijn maag. Het is niet zo dat ik mijn ex heel erg mis, maar eerder mijn thuis. Vind het moeilijk om in het dorp te zijn en niet naar "huis" te kunnen.
Ook het carnaval vieren zelf, om daar alleen te moeten staan. Niemand om op terug te vallen...
Weet niet of dit hier hoortHelaas, ze heeft vanmorgen een punt achter de relatie gezet. Ik heb ondertussen al een aardig deel van mijn social media verwijderd. We moeten echter nog wel contact houden over de dieren en het huis. Gaat een leuke periode worden...Dat heeft ze snel besloten danquote:
Helaas, ze heeft vanmorgen een punt achter de relatie gezet. Ik heb ondertussen al een aardig deel van mijn social media verwijderd. We moeten echter nog wel contact houden over de dieren en het huis. Gaat een leuke periode worden...
Hoop dat jullie alles snel geregeld krijgen wat betreft het huis en de dieren.Heeft ook z'n voordelen, kan je niet over elk dingetje blijven malen omdat het daar gewoon te snel voor gaat.quote:
Ja, het gaat allemaal zo snel, niet te bevatten...
Sterkte!December 2015 is de relatie van 5 jaar tussen mijn ex en ik beëindigt. Na een moeilijk begin heb ik mij herpakt en ben ik lekker gaan genieten van het leven. Veel alcohol en one night stands. Wat ook wel hielp was dat mijn ex al vrij snel een nieuwe relatie had en ik haar eigenlijk nergens meer tegen kwam.
Afgelopen december kreeg ik een relatie met een andere leuke meid. Ééntje die ik al een tijdje kende en super goed mee kan worden. Ze past veel beter bij mij en ik heb het dan ook super leuk met haar.
Maar sinds kort is mijn ex weer vrijgezel en zie ik haar af en toe weer in de supermarkt of horecagelegenheden. En hoewel ik er niet aan zou moeten denken om bij haar terug te gaan, krijg ik kriebels als ik haar zie en komt ze mij opzoeken in mijn dromen.
Mijn ex is een beetje een borderline typetje en heeft in 5 jaar tijd heel veel van mij gevraagd. Ik hield zielsveel van haar, heb heel veel voor haar gedaan maar ze heeft mij ook echt wel gekwetst. Ik zou dan ook nooit mijn huidige vriendin inruilen voor mijn ex en wil gewoon van deze kut gevoelens af.
Herkent iemand zich hierin? Na 2 jaar en tijdens een andere relatie zou ik hier toch helemaal geen last van moeten hebben?Uitvinder van de biersmiley.De reden van de breuk lijkt steeds meer vorm te krijgen. Ze heeft me verteld dat ze alweer een ander heeft... Dezelfde persoon als met wie ze vreemd was gegaan. Ze zegt dat dat allemaal pas na de breuk ging spelen, maar ik geloof daar echt geen snars van. Het maakt het gelukkig wel wat makkelijker om te begrijpen, vandaag een dagje op bed gelegen, ben toch kapot van het bericht. Dat ineens na 9 jaar ze gevoelens kan hebben voor een ander... Maar verwacht nu wel sneller eroverheen te zijn, aangezien ik totaal geen hoop meer heb dat het goed zal komen en veel meer om me heen aan het kijken ben...Nu écht uit de AT verwijderen. Laatst per DM een leuk gesprekje gehad met ex en dat heeft enorm geholpen. Het gaat goed met hem, althans, dat zegt hij. Dat doet goed! Na ruim 1 jaar bitter verdriet weer vooruit kijken.== houdt van sterke anekdotes voor op feesten en partijen ==
--- Ga van dat gas af! - Laat Groningen niet zakken ---
Don't give up Andro: https://www.youtube.com/watch?v=VjEq-r2agqc O+
*O* ESF-gekkie: justice for Elvana en justice for Keiino :'( *O*Damn Tommy.quote:
De reden van de breuk lijkt steeds meer vorm te krijgen. Ze heeft me verteld dat ze alweer een ander heeft... Dezelfde persoon als met wie ze vreemd was gegaan. Ze zegt dat dat allemaal pas na de breuk ging spelen, maar ik geloof daar echt geen snars van. Het maakt het gelukkig wel wat makkelijker om te begrijpen, vandaag een dagje op bed gelegen, ben toch kapot van het bericht. Dat ineens na 9 jaar ze gevoelens kan hebben voor een ander... Maar verwacht nu wel sneller eroverheen te zijn, aangezien ik totaal geen hoop meer heb dat het goed zal komen en veel meer om me heen aan het kijken ben...
Ik snap dat je waarschijnlijk alles wat ze zegt niet meer geloof. Vrij normaal. Je situatie is echt behoorlijk kut icm je koophuis en dieren en dat soort dingen, maar als ik je 1 tip mag geven..
Ga dingen doen. Je kan een dag op bed gaan liggen en er kapot van zijn, maar daarvan ga je alleen maar dieper in de put zitten.
Jammer dat dit allemaal zo loopt, maar als ze daadwerkelijk overspelig blijkt te zijn geweest, dan verdien jij beter. Vele malen beter
Je mag alles van je af schrijven hiero, if there's something, tell us!Tadumtiedum.Yes. Ik herken je. Ik heb het ook met huidige ex, alhoewel ik zelf mn leven nu drastisch omgegooid heb en haar nagenoeg niet meer tegen kom.quote:
December 2015 is de relatie van 5 jaar tussen mijn ex en ik beëindigt. Na een moeilijk begin heb ik mij herpakt en ben ik lekker gaan genieten van het leven. Veel alcohol en one night stands. Wat ook wel hielp was dat mijn ex al vrij snel een nieuwe relatie had en ik haar eigenlijk nergens meer tegen kwam.
Afgelopen december kreeg ik een relatie met een andere leuke meid. Ééntje die ik al een tijdje kende en super goed mee kan worden. Ze past veel beter bij mij en ik heb het dan ook super leuk met haar.
Maar sinds kort is mijn ex weer vrijgezel en zie ik haar af en toe weer in de supermarkt of horecagelegenheden. En hoewel ik er niet aan zou moeten denken om bij haar terug te gaan, krijg ik kriebels als ik haar zie en komt ze mij opzoeken in mijn dromen.
Mijn ex is een beetje een borderline typetje en heeft in 5 jaar tijd heel veel van mij gevraagd. Ik hield zielsveel van haar, heb heel veel voor haar gedaan maar ze heeft mij ook echt wel gekwetst. Ik zou dan ook nooit mijn huidige vriendin inruilen voor mijn ex en wil gewoon van deze kut gevoelens af.
Herkent iemand zich hierin? Na 2 jaar en tijdens een andere relatie zou ik hier toch helemaal geen last van moeten hebben?
Ik denk dat het hem zit in het feit wat je allemaal voor haar gedaan hebt, dat heb ik zelf namelijk ook. Dat zullen wel dingen zijn waar we aan herrinderd worden ofzo, geen idee. Gelukkig slijt dit ook met de tijd.. het is bij mij al minder dan eerst.
Geniet van je huidige relatie, en probeer de rest achter te latenTadumtiedum.Dank je wel, gelukkig was dit pas de eerste dag waarbij ik even niets kon doen. Het kwam toch echt hard aan dat ze zo snel over je heen is. Ik heb tot nu toe elk volgend weekend wat te doen en ben vandaag weer gewoon gaan werken, dus afleiding genoeg.quote:
[..]
Damn Tommy.
Ik snap dat je waarschijnlijk alles wat ze zegt niet meer geloof. Vrij normaal. Je situatie is echt behoorlijk kut icm je koophuis en dieren en dat soort dingen, maar als ik je 1 tip mag geven..
Ga dingen doen. Je kan een dag op bed gaan liggen en er kapot van zijn, maar daarvan ga je alleen maar dieper in de put zitten.
Jammer dat dit allemaal zo loopt, maar als ze daadwerkelijk overspelig blijkt te zijn geweest, dan verdien jij beter. Vele malen beter
Je mag alles van je af schrijven hiero, if there's something, tell us!Korte update:
Afgelopen weeken was het precies 1 jaar uit met mijn ex. Ik had er eigenlijk langzaamaan vrede mee, leven leek weer op de rit te staan (emotioneel). Nieuwe studie, leuke vakantie in de VS gehad.
Kreeg ik zondag toch weer een fysiek gevoel van leegte, falen en eenzaamheid. Kon me niet meer concentreren op mijn studie.
Complicerende factor is, dat ik in de VS verliefd ben geworden op het huisgenootje van een vriendin van mij. Het gaat nooit iets worden en het kan nooit iets worden want ik wil weer geen lange afstandsrelatie maar man. Ik miste eindelijk mijn ex niet meer is dat vervangen doordat ik haar mis.
In de VS vond ik haar wel leuk maar verders viel het mee behalve dat er wat geflirt werd. Nu ik een week terug ben mis ik haar steeds meer en lijk ik haar leuker te vinden dan ik dacht. Ik droom over haar, ben mijzelf niet (in een negatieve manier, obsessief, hang naar aandacht) Ik snap niet dat ik het mijzelf weer aan doe. Weer een protestants meisje van een ander continent.1/10 Van de rappers dankt zijn bestaan in Amerika aan de Nederlanders die zijn voorouders met een cruiseschip uit hun hongerige landen ophaalde om te werken op prachtige plantages.
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."Weet je wat het is, op het moment dat je gezellig met vrienden bent en er verder niet mee bezig bent, dan kan ik er zelfs grapjes over maken. Maar wanneer je dan weer alleen in dat grote huis zit dan valt alles weer terug naar het missen van iemand om me heen. Ik heb 9 jaar lang altijd iemand om mij heen gehad. Het is echt wennen om zelf alles te moeten regelen en doen.
Vandaag hebben we nog wat meer gepraat, ze vertelde me dat ze al vanaf januari gevoelens voor hem creëerde en dat ze nu wel verliefd op hem is. Verschrikkelijk om te horen, maar het is niet anders. Ik vond het wel ironisch dat ruim een half jaar geleden, toen ze net met hem ging samenwerken, dat ze mij geruststelde dat ze nooit op hem zou kunnen vallen en dat ik maar even wat foto's moest bekijken van hem (oftewel, jij bent knapper, leuker blabla). Dat ze dan nu ineens verliefd op hem is zegt wel dat ze haar standaard wat verlaagt heeft
Ik zal er vast overheen komen, maar komende tijd zit ze helaas nog in mijn hoofd en is Marco Borsato mijn grootste vriend...Elke keer denk ik hier nooit meer te posten en toch is er altijd wel wat.
Zo had ik vandaag uit het niets weer een droom over m'n ex, dat is dan weer voor 't eerst sinds een paar maanden wellicht. Ik vraag me af hoe dat terug blijft komen..
Een half jaartje geleden hadden we weer contact opgepakt, vriendschappelijk en was meestal best wel gezellig. Ik merkte toen wel dat ze het over vroeger praten niet zo makkelijk afging als bij mij, naja geen probleem toen eigenlijk maar dat leidde soms tot wat kleine ruzies.
De reden dat ik contact had opgenomen was omdat ik een gesprek met haar wilde, die behoefte werd met het goede contact steeds minder en minder tot ik op het punt stond dat ik er eigenlijk helemaal geen behoefte meer aan had. Dat was ook het punt dat ik haar echt als een vriend zag en niet perse als een ex. Ik had het idee dat alles wat ik wilde zeggen, wel begrepen zou worden en ik voelde me ook niet meer schuldig. Tenminste niet op een directe manier.
Ze bood een keer aan om me s' ochtends vroeg met de auto weg te brengen en dat had ik eigenlijk niet van haar verwacht, gezien hoe bitter ze was in het verleden m.b.t. face to face contact.
Nou hadden we laatst een keer ruzie over het feit dat ze de laatste tijd toen zo kortaf deed. Ze kwam ervoor met haar problemen naar mij toe, had geen succes in de liefde, jongens wilden alleen maar seks en ze twijfelde of ze wel knap genoeg was etc. Ik heb daar gewoon normaal op gereageerd, haar wat geholpen, gerustgesteld, en op dat moment was ze ook daadwerkelijk dankbaar.
Een week later is ze alleen nog maar kortaf en wilde niets meer kwijt. Ik kon daar niet tegen, dus werd boos. Ze gooide mijn boosheid op iets van hoe ik vroeger was en dat maakte mij nog bozer, heb toen gezegd dat ze maar in een kussen moet gaan huilen als ze voortaan problemen heeft, naar mijn mening kwam ze heel ondankbaar over.
Naja toen was ik dus meteen geblokkeerd
Maarja he, ik ga er niet meer achteraan lopen. Zij zou namelijk zeker niet hetzelfde doen, dat is voor mij al genoeg reden. Beetje teleurgesteld in haar wel, blijkbaar kan ze er toch nog niet zo best mee omgaan als dat ze doet overkomen. Heb gewoon sorry gezegd overigens, ook geen reactie op.. jammer van 't gesprek ook, maarja dan had ik maar wat hardere afspraken moeten maken, ga ik nu ook niet meer over zeiken.
Joe
Afgelopen weekend heb ik in een dronken bui mijn ex een bericht gestuurd. Niks geks, gewoon hallo hoe is het. Maar ik ben nog niet over haar heen en ik weet dat mijn onbewuste intentie was om interesse van haar terug te krijgen. De stiekeme hoop dat ze mij ook nog wilde. Het was dom en ik had het niet moeten doen. Het gesprek was niet gek, alleen was de interesse van haar kant er totaal niet. Niks wat ik niet verwachtte diep van binnen, maar toch deed het pijn.
Ik weet nu dat ik dit beter niet meer kan doen, het haalt alleen maar oude wonden open. Tenzij ik haar echt terug wil winnen of over haar heen ben, is geen contact gewoon beter. Maar verdomme, wat zou ik haar nogsteeds willen. In hemelsnaam het is een jaar geleden, hoe lang kan iets duren?Ignorance is blisslang, toch gaat 't over.quote:
Afgelopen weekend heb ik in een dronken bui mijn ex een bericht gestuurd. Niks geks, gewoon hallo hoe is het. Maar ik ben nog niet over haar heen en ik weet dat mijn onbewuste intentie was om interesse van haar terug te krijgen. De stiekeme hoop dat ze mij ook nog wilde. Het was dom en ik had het niet moeten doen. Het gesprek was niet gek, alleen was de interesse van haar kant er totaal niet. Niks wat ik niet verwachtte diep van binnen, maar toch deed het pijn.
Ik weet nu dat ik dit beter niet meer kan doen, het haalt alleen maar oude wonden open. Tenzij ik haar echt terug wil winnen of over haar heen ben, is geen contact gewoon beter. Maar verdomme, wat zou ik haar nogsteeds willen. In hemelsnaam het is een jaar geleden, hoe lang kan iets duren?Aaai, geen contact is echt het beste "one text away from being back again"- John Mayer
Ik heb er laatst nog topic over gestart haha, maar bij duurt het dit keer ook een stuk langer dan normaal.Is het normaal om (nadat je het uit hebt gemaakt) je ex een aantal keer te (moeten) blokkeren en daarna deblokkeren en daarna weer te blokkeren enzo?quote:Op dinsdag 18 april 2017 23:54 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Zeg nooit nooit. Ikzelf hou het bij misschien ooit, maar nu even niet
Ben echt helemaal klaar met m'n ex
Eerst heb ik het uitgemaakt, daarna tijdje nog contact gehad, op een gegeven moment geblokkeerd, weer gedeblokkeerd, geblokkeerd...alles bij elkaar een aantal keer.
Ik vind 't prima iemand meerdere kansen te geven (soms duurt het even voor ik opnieuw probeer een oud contact weer uit te bouwen), maar wanneer houdt het definitief op?
En een andere vraag: Stel dat je hebt afgesproken dat je na afloop niet elkaar gaat zitten zwartpraten...maar de ander doet dat toch. Wat kan je dan het beste doen?
Hoe doen jullie dat? Wat is wijsheid?Waarom blijven blokkeren en deblokkeren? Denk dat het op een gegeven moment gewoon klaar is, of je hebt nog contact of niet. Als je dr al "zo vaak" hebt geblokkeerd, haal je blijkbaar niet uit het contact wat je zoekt. Lekker blokkeren en geblokkeerd laten zou ik zeggen. Maar dar kun je pas doen als je er zelf ook echt klaar mee bent. Ga dan voor jezelf na hoeveel kansen je iemand wil geven.quote:
[..]
Is het normaal om (nadat je het uit hebt gemaakt) je ex een aantal keer te (moeten) blokkeren en daarna deblokkeren en daarna weer te blokkeren enzo?
Eerst heb ik het uitgemaakt, daarna tijdje nog contact gehad, op een gegeven moment geblokkeerd, weer gedeblokkeerd, geblokkeerd...alles bij elkaar een aantal keer.
Ik vind 't prima iemand meerdere kansen te geven (soms duurt het even voor ik opnieuw probeer een oud contact weer uit te bouwen), maar wanneer houdt het definitief op?
En een andere vraag: Stel dat je hebt afgesproken dat je na afloop niet elkaar gaat zitten zwartpraten...maar de ander doet dat toch. Wat kan je dan het beste doen?
Hoe doen jullie dat? Wat is wijsheid?
Dat zwart praten zou ik gewoon negeren. Jij hebt jouw waarheid en zij die van haar. Ga je er niet in mengen of verlagen naar haar niveau. Ik ben ook bang dat, ondanks afspraken, iedereen dit wel eens doet of gaat doen. Dat hou je niet tegen. Hou dan, vooral voor jezelf, de leuke dingen uit de relatie voor ogen.Vaak valt het kwartje bij de ander pas na een wake-up call en kan een "afkoelperiode" of "bezinningsperiode" wel goed doen. Dus wat dat betreft kan het wel zinvol zijn het toch nog een 2e/3e kans te geven. Ik heb ooit jaren terug met een vriend gebroken en dat heb ik een jaar of wat later weer gelijmd en daarna is het 15 jaar goed gegaan, wat dat betreft kan zo'n blokkade ook heel leerzaam voor de ander zijn. Het kan wel werken (mits het kwartje daarna bij de ander wel gevallen is), maar als je op een gegeven moment ontdekt dat zelfs de meest helder, meest duidelijke, meest letterlijk gestelde grenzen steeds maar opnieuw gebroken blijven worden en ik er absoluut zeker van ben dat de ander zich hier ook ruimschoots van mijn grenzen bewust is geweest (omdat ik ze toch echt duidelijk heb aangegeven en bij m'n grenzen bleef)...en zeker als er al meerdere breuken zijn geweest van mijn kant...dan houdt het idd toch echt op.quote:
[..]
Waarom blijven blokkeren en deblokkeren? Denk dat het op een gegeven moment gewoon klaar is, of je hebt nog contact of niet. Als je dr al "zo vaak" hebt geblokkeerd, haal je blijkbaar niet uit het contact wat je zoekt. Lekker blokkeren en geblokkeerd laten zou ik zeggen. Maar dar kun je pas doen als je er zelf ook echt klaar mee bent. Ga dan voor jezelf na hoeveel kansen je iemand wil geven.
Dat zwart praten zou ik gewoon negeren. Jij hebt jouw waarheid en zij die van haar. Ga je er niet in mengen of verlagen naar haar niveau. Ik ben ook bang dat, ondanks afspraken, iedereen dit wel eens doet of gaat doen. Dat hou je niet tegen. Hou dan, vooral voor jezelf, de leuke dingen uit de relatie voor ogen.
Dat is dus het stukje "kansen geven" en hoe ik er naar kijk.
Voor de rest geef ik je gewoon 100% gelijk.
Nou laat ik je het hele wel/niet blokkeren dillema besparen: ik heb jou al een tijdje geblokkeerd dus het maakt geen kut uit of je me deblokkeert of niet.
Het idee dat jij kan bepalen of ik een 'afkoelperiode' nodig heb en of wij wel of geen contact hebben is echt het toppunt van arrogantie. Ik wil geen contact met iemand die een ander emotioneel kan chanteren "geef me gelijk of ik verbreek het contact". Die macht héb je nu niet meer. Dus laat me met rust.
En wat dat 'zwart maken' betreft: ik heb jou helemaal niet zwart gemaakt. Meningen die over jou zijn gevormd komt door je eigen gedrag hier op fok. Je kunt het zwart maken prima alleen af. Alles wat je me hebt verteld in vertrouwen heb ik nooit doorgespeeld naar anderen. Maar jij gelooft me gewoon niet omdat je je slachtofferrol veel te comfortabel vind. Dus ik vertrouw er niet op dat jíj je belofte kunt houden.
Ik heb ook regelmatig gezegd dat ik het niet over je wilde hebben als mensen me naar onze relatie vroeg dus hoezo zwartmaken? Het laatste wat ik gister over je zei is dat ik je een keer je eigen huis moest uitzetten omdat ik anders niet kan poepen
Je vergeet dat er twee mensen in deze relatie zaten, niet alleen jij maar ook ík. Je kunt me niet verbieden om niet te praten over onze relatie (het was niet alleen jouw relatie, maar ook de mijne), maar ik heb me sowieso altijd ingehouden.
Wat jou echt dwars zit, is dat ik in een slowchat post. En dat je me niet kan verbieden of dwingen om daarmee te stoppen. Nogmaals; als jij ter sprake kwam in die SC heb ik gezegd dat ik er niet over wilde praten. Je weet zelf nog wel wat 1 van de laatste dingen was die je tegen me zei op Skype, en het zit je dwars dat ik nog niet 'kapot' ben. Ik denk dat je daar ook heel erg lang op kunt wachten.
Aangezien jij het heel vervelend vind als ik praat over onze relatie (iets wat je nu zelf ook doet, dus je stuurt een beetje mixed messages hier...) ben ik bereid om je vandaag en morgen te deblokkeren op Skype zodat we het hele 'zwart maken' privé uit kunnen praten. Ik vind het zelf niet nodig om dat in het openbaar op Fok te doen, en ik weet hoe vervelend jij dat vind dus deze optie geef ik je nog.
Ik deblokkeer je dus even voor vandaag en donderdag en verder is het dan aan jou of je besluit om me aan te spreken of niet.Is ook niet slim om te posten als alles meegelezen wordt he
Al heeft m'n eigen ex dat ook wel lang gedaan.Klopt. We hadden vooraf ook duidelijke afspraken over dingen gemaakt.quote:
Is ook niet slim om te posten als alles meegelezen wordt he
Al heeft m'n eigen ex dat ook wel lang gedaan.
Voor de rest leek het me wel oké om in elk geval nog 1 keer even om duidelijkheid voor mezelf te vragen en dit topic is daar denk ik ook wel voor bedoeld.
Voor de rest kende ik de risico's vooraf natuurlijk ook wel, die heb ik blijkbaar onderschat. Ik ben ook niet van plan om te gaan zitten roddelen ofzo (zelfs niet als mijn pakkans 0% zou zijn), dat vind ik gewoon not-done. Je kunt in principe elkaars grenzen ook na een breuk gewoon blijven respecteren.
Maar wanneer er dan toch een breuk plaatsvindt met iemand die ik via bijvoorbeeld fok ken of via een andere gelegenheid, is dat voor mij nog geen reden om (na die breuk) daarover te gaan spuien (zelfs niet als ik het kwetsend vond en ongeacht of ik het er wel of niet mee eens was) want dat vind ik gewoon niet oké. Ik heb er nooit een gewoonte van gemaakt over m'n eigen exen te gaan spuien (ook niet die van 10 jaar geleden) en dit wil ik ook zo houden.
Wat deed je dan in je vorige post?quote:
[..]
Klopt. We hadden vooraf ook duidelijke afspraken over dingen gemaakt.
Voor de rest leek het me wel oké om in elk geval nog 1 keer even om duidelijkheid voor mezelf te vragen en dit topic is daar denk ik ook wel voor bedoeld.
Voor de rest kende ik de risico's vooraf natuurlijk ook wel, die heb ik blijkbaar onderschat. Ik ben ook niet van plan om te gaan zitten roddelen ofzo (zelfs niet als mijn pakkans 0% zou zijn), dat vind ik gewoon not-done. Je kunt in principe elkaars grenzen ook na een breuk gewoon blijven respecteren.
Maar wanneer er dan toch een breuk plaatsvindt met iemand die ik via bijvoorbeeld fok ken of via een andere gelegenheid, is dat voor mij nog geen reden om (na die breuk) daarover te gaan spuien (zelfs niet als ik het kwetsend vond en ongeacht of ik het er wel of niet mee eens was) want dat vind ik gewoon niet oké. Ik heb er nooit een gewoonte van gemaakt over m'n eigen exen te gaan spuien (ook niet die van 10 jaar geleden) en dit wil ik ook zo houden.Nintendo Switch: SW-1156-9327-1516 | Xbox Series X: Alwayshappyz | Photographer: D750, 24mm, 50mm, 85mm | TV Shows: Gilmore Girls, Grey's Anatomy, His Dark Materials, Veronica Mars, Fringe, The Good Wife, The Crown & More.En ik trap er nog in ookquote:Op woensdag 19 april 2017 12:00 schreef AlwaysHappy het volgende:
[..]
Wat deed je dan in je vorige post?Wat doe je hier nog dan?quote:
[..]
En ik trap er nog in ookVannacht weer over m'n ex gedroomd, is alweer een tijdje geleden. Het wordt in ieder geval minder.
Ik heb inmiddels van meerdere vrouwen gehouden, dus wie weet komt er ineens de juiste en dan klikt het weer.Ignorance is blissZo, op mijn harde schijf al een heel dossier aangemaakt met 'afschrijvingen'. Ik meld me hier ook maar eventjes
Het begon vorig jaar april zo mooi. Uit het niets ontmoette ik haar, was het liefde op het eerste gezicht en had ik het idee eindelijk 'mijn grote liefde' te hebben ontmoet. Ik trok vrij snel bij haar in, maakten samen wat mooie reisjes en hadden de grootste schik met elkaar. Nog niet eerder in mijn leven had iemand mij zo gegrepen als zij dat had. We waren ook serieus over de toekomst. Huisje kopen, kinderen krijgen...het hele pakket....
En toen ineens in januari, besloot ze dat ze niet meer verder wilde. We zijn daarna nog een maandje blijven samenwonen om praktische zaken, maar daarna zijn onze wegen weer gescheiden. We hebben daarna nog wat contact gehad, maar eerder deze maand voelde het voor mij niet meer goed en besloot ik mezelf niet langer te pijnigen. Ik heb alle contacten met haar verbroken. Ik heb haar uit mijn social media gegooid, telefoonnummer verwijderd en alles wat ik qua foto's, video's en overige zaken had die me aan haar doen denken gearchiveerd op een externe harde schijf.
En nu voel ik me nog steeds leeg, verdrietig en boos om hoe het is gelopen. Ik doe mijn best me ertoe te zetten weer het leven op te pakken. Dat gaat opzich wel goed (ik heb na een pauze van 2 maanden mijn danslessen hervat, heb sinds maart een fijne nieuwe baan met veel toekomstperspectief, onderneem genoeg op sociaal vlak en hou me verder vooral bezig met mijn hobby's en de andere dingen die me gelukkig maken). Maar op de momenten dat ik niet met het oppakken bezig ben, komt zij weer in mijn hart en hoofd en voel ik die pijn van binnen. En me continue afvragen hoelang het duurt voordat ik het een plek heb gegeven....die pijn is misschien wel het ergste van alles, want die pijn is echt
Tsja, en waarom besloot ze ermee te stoppen? Het is een lang en gecompliceerd verhaal. Hoe kan ik dit verhaal een beetje behapbaar maken? Even kijken wat er uit komt als ik vrolijk verder ga met schrijven...
We hebben beiden de nodige bagage. Beiden hebben we in onze jeugd traumatische gebeurtenissen meegemaakt die ons hebben gevormd tot de personen die we nu zijn. Zij heeft jaren geleden dankzij een burn-out moeten inzien dat ze die gebeurtenissen nooit had verwerkt en is ze er jaren voor therapie geweest. Ik ben sinds begin dit jaar in therapie gegaan voor de verwerking van mijn trauma's en het werken aan mijn persoonlijke issues die het gevolg zijn van die trauma's.
En daar komt 1 van de grootste problemen die zij had met onze relatie. Ze vond dat we elkaar niet op een positieve manier aanvulden. Onze bagage heeft issues veroorzaakt die ons op bepaalde momenten verdronken in een bui van onzekerheid, angst of een negatief zelfbeeld. Ik was bereid hier samen met haar aan te werken. Zij niet. Zij had namelijk door de jaren heen al veel moeite gedaan om zichzelf weer op de rails te krijgen en vond dat ik nog een lange weg te gaan heb. Een weg waarin zij mij alleen als goede vriendin kan ondersteunen, maar niet als partner. Daarnaast heeft ze wel vaker mannen in haar leven gehad met dergelijke bagage en durfde ze het niet aan een relatie 'op sleeptouw' te nemen. Ze kiest onvoorwaardelijk voor zichzelf.
Ergens begint mede dankzij mijn hulptraject, zelfstudie en het stukje bij beetje verdwijnen van het ergste verdriet wel het nodige inzicht naar boven te komen. Uiteindelijk zie ik wel dat ik feitelijk een relatie had met mijn spiegelbeeld. Het is maar de vraag of dit lang had geduurd. Daarnaast heeft zij als 1 van de weinige personen in mijn leven een dusdanige invloed gehad dat ik ben gaan inzien dat ik hulp nodig had. En dat is iets waar ik haar erg dankbaar voor ben. Daarom geloof ik wel dat we op een later moment iets van een vriendschap kunnen ontwikkelen, maar voorlopig nog even niet. De pijn en het verdriet zijn nu nog te groot, daarom is het voor nu helemaal over.
En nu zit ik even alleen, komen de muren op me af en voel ik het gemis van haar. Het is en blijft het grootste kutgevoel dat er bestaat. Ik weet dat het een rouwproces is, maar het aansterken en omdenken van gedachten is soms best moeilijk en frustrerend.
Zolang ik nog voel wat ik voel leef ik vooral met 1 motto: blijven ademen.
Want de rest moet gewoon helen....hoe moeilijk dat soms ook isdiseased rhinoceros pizzleWat een lastige situatie man. Ik denk dat je er erg goed aan hebt gedaan om het contact in zijn geheel te verbreken. 'Vrienden blijven' direct na een relatie, nee, dat zorgt imo alleen maar voor meer pijn.quote:
Zo, op mijn harde schijf al een heel dossier aangemaakt met 'afschrijvingen'. Ik meld me hier ook maar eventjes
Het begon vorig jaar april zo mooi. Uit het niets ontmoette ik haar, was het liefde op het eerste gezicht en had ik het idee eindelijk 'mijn grote liefde' te hebben ontmoet. Ik trok vrij snel bij haar in, maakten samen wat mooie reisjes en hadden de grootste schik met elkaar. Nog niet eerder in mijn leven had iemand mij zo gegrepen als zij dat had. We waren ook serieus over de toekomst. Huisje kopen, kinderen krijgen...het hele pakket....
En toen ineens in januari, besloot ze dat ze niet meer verder wilde. We zijn daarna nog een maandje blijven samenwonen om praktische zaken, maar daarna zijn onze wegen weer gescheiden. We hebben daarna nog wat contact gehad, maar eerder deze maand voelde het voor mij niet meer goed en besloot ik mezelf niet langer te pijnigen. Ik heb alle contacten met haar verbroken. Ik heb haar uit mijn social media gegooid, telefoonnummer verwijderd en alles wat ik qua foto's, video's en overige zaken had die me aan haar doen denken gearchiveerd op een externe harde schijf.
En nu voel ik me nog steeds leeg, verdrietig en boos om hoe het is gelopen. Ik doe mijn best me ertoe te zetten weer het leven op te pakken. Dat gaat opzich wel goed (ik heb na een pauze van 2 maanden mijn danslessen hervat, heb sinds maart een fijne nieuwe baan met veel toekomstperspectief, onderneem genoeg op sociaal vlak en hou me verder vooral bezig met mijn hobby's en de andere dingen die me gelukkig maken). Maar op de momenten dat ik niet met het oppakken bezig ben, komt zij weer in mijn hart en hoofd en voel ik die pijn van binnen. En me continue afvragen hoelang het duurt voordat ik het een plek heb gegeven....die pijn is misschien wel het ergste van alles, want die pijn is echt
Tsja, en waarom besloot ze ermee te stoppen? Het is een lang en gecompliceerd verhaal. Hoe kan ik dit verhaal een beetje behapbaar maken? Even kijken wat er uit komt als ik vrolijk verder ga met schrijven...
We hebben beiden de nodige bagage. Beiden hebben we in onze jeugd traumatische gebeurtenissen meegemaakt die ons hebben gevormd tot de personen die we nu zijn. Zij heeft jaren geleden dankzij een burn-out moeten inzien dat ze die gebeurtenissen nooit had verwerkt en is ze er jaren voor therapie geweest. Ik ben sinds begin dit jaar in therapie gegaan voor de verwerking van mijn trauma's en het werken aan mijn persoonlijke issues die het gevolg zijn van die trauma's.
En daar komt 1 van de grootste problemen die zij had met onze relatie. Ze vond dat we elkaar niet op een positieve manier aanvulden. Onze bagage heeft issues veroorzaakt die ons op bepaalde momenten verdronken in een bui van onzekerheid, angst of een negatief zelfbeeld. Ik was bereid hier samen met haar aan te werken. Zij niet. Zij had namelijk door de jaren heen al veel moeite gedaan om zichzelf weer op de rails te krijgen en vond dat ik nog een lange weg te gaan heb. Een weg waarin zij mij alleen als goede vriendin kan ondersteunen, maar niet als partner. Daarnaast heeft ze wel vaker mannen in haar leven gehad met dergelijke bagage en durfde ze het niet aan een relatie 'op sleeptouw' te nemen. Ze kiest onvoorwaardelijk voor zichzelf.
Ergens begint mede dankzij mijn hulptraject, zelfstudie en het stukje bij beetje verdwijnen van het ergste verdriet wel het nodige inzicht naar boven te komen. Uiteindelijk zie ik wel dat ik feitelijk een relatie had met mijn spiegelbeeld. Het is maar de vraag of dit lang had geduurd. Daarnaast heeft zij als 1 van de weinige personen in mijn leven een dusdanige invloed gehad dat ik ben gaan inzien dat ik hulp nodig had. En dat is iets waar ik haar erg dankbaar voor ben. Daarom geloof ik wel dat we op een later moment iets van een vriendschap kunnen ontwikkelen, maar voorlopig nog even niet. De pijn en het verdriet zijn nu nog te groot, daarom is het voor nu helemaal over.
En nu zit ik even alleen, komen de muren op me af en voel ik het gemis van haar. Het is en blijft het grootste kutgevoel dat er bestaat. Ik weet dat het een rouwproces is, maar het aansterken en omdenken van gedachten is soms best moeilijk en frustrerend.
Zolang ik nog voel wat ik voel leef ik vooral met 1 motto: blijven ademen.
Want de rest moet gewoon helen....hoe moeilijk dat soms ook is
Ik kan je niet vertellen wanneer de pijn ophoudt. Meestal is het ergste na een maand wel over, maar het kan lang duren. Zie in ieder geval in dat ze jou als persoon niet heeft afgewezen. Het enige wat hier gebeurd is, is dat ze zichzelf herkende in je pijn en bang was daar zelf weer in te belanden. De keuze die ze maakte is haar goed recht, hoe pijnlijk dit ook voor je was.
Je bent goed bezig, ga zo door!Ignorance is blissSinds gisteravond weer echt zo'n knal van eenzaamheid over me heen gekregen. Dan zie ik hoe al mijn vrienden relaties hebben en dat raakt dan die zenuw bij me.
Mijn onzekerheden komen naar boven. Wat als een vrouw me nooit meer wil vanwege mijn tekortkomingen? Wat als ik voor eeuwig alleen ben? Angst voor het verliezen van dierbaren. Mijn sociale leven is top en ik heb alles op de rails, toekomstplannen. Maar oef, die onzekerheid soms.
Gelukkig kan ik tegenwoordig dingen beter relativeren. Ik wil mijn angsten niet wegdrukken, maar probeer ze in perspectief te zetten. Het is slechts 1 van de mogelijkheden en ik zijnde wie ik ben, neig ik meestal sneller naar het doemscenario. Het spectrum van mogelijkheden is breed en alleen met een positieve attitude kom ik zo veel mogelijk in de positieve kant te zitten.Ignorance is blissThanx man. Ik merk wel dat per dag ik me een tikkeltje optimistischer begin te voelen. Nadat ik had besloten dat het qua contact volledig over was voelde ik me erg zwaarmoedig. Maar dat ze nergens meer zichtbaar is in mijn leven doet me wel goed. Zij wilt graag een vriendschap, ik kan dat voorlopig niet. Gelukkig respecteert ze mijn besluit en neemt ze zelf ook geen contact meer met me op. Dat is aan de ene kant lastig, aan de andere kant fijn. En verder wens ik haar het allerbeste en doe ik wel een handreiking als ik daar klaar voor benquote:
[..]
Wat een lastige situatie man. Ik denk dat je er erg goed aan hebt gedaan om het contact in zijn geheel te verbreken. 'Vrienden blijven' direct na een relatie, nee, dat zorgt imo alleen maar voor meer pijn.
Ik kan je niet vertellen wanneer de pijn ophoudt. Meestal is het ergste na een maand wel over, maar het kan lang duren. Zie in ieder geval in dat ze jou als persoon niet heeft afgewezen. Het enige wat hier gebeurd is, is dat ze zichzelf herkende in je pijn en bang was daar zelf weer in te belanden. De keuze die ze maakte is haar goed recht, hoe pijnlijk dit ook voor je was.
Je bent goed bezig, ga zo door!
De keuze die ze heeft gemaakt is inderdaad haar goed recht. Ik ben naast mijn therapie ook veel bezig met zelfstudie rondom onderwerpen als loslaten, zaken anders bekijken en van jezelf houden. En nu leer ik er langzaam maar zeker mee leven dat niks in het leven zeker is en het leven soms gewoon een biatch is. 2 negatieve polen die elkaar aantrekken had op den duur sowieso mis kunnen gaan. Ik hoop voor haar dat ze er ook lering uit trekt en dit meeneemt in het omgaan met haar eigen issues (die ondanks haar jaren van therapie nog steeds op de loer liggen heb ik in mijn relatie met haar ervaren).
Verder is een nieuwe maand begonnen. De afgelopen 2 maanden voelde ik de klap van de breuk. Het verdriet, de pijn...ik wil het niet meer. In die periode pakte ik ook de draad weer op, maar niet van harte. Nu een nieuwe maand is begonnen is dat een goed moment voor reflectie en ook echt weer plezier beleven aan de dingen waar ik van hou. Lekker bezig met dansen, mijn werk, mijn hobby's en als alles meezit kan ik binnenkort een leuke vakantie voor mezelf boeken. En de therapie, zelfstudie en alle andere zaken die me helpen in het herstel van mezelf gaan me ook helpen om echt een einde te maken aan de negatieve roes waar ik al heel lang in leef. Alles wordt anders. Mijn gedachten aan haar zullen wel blijven, maar ik probeer er met meer humor en liefde naar te kijken. En de afstand zal er ook voor zorgen dat ik het uiteindelijk echt een plaats kan geven
Ik kan me trouwens goed voorstellen dat je onzekerheden soms parten spelen. Ik heb daar ook regelmatig last van. De dingen die jij beschrijft, zie ik in een 'normale' situatie precies zoals jij ze ziet. Relativeren is een goede methode om van die gevoelens af te komen. Dat is alles behalve gemakkelijk, maar het scheelt je een hoop verdriet en stress om niks. Je kunt er beter van uitgaan dat alles op zijn plaats komt en van een afstandje die onzekerheid bekijken.
Het komt allemaal goed man, hoe moeilijk het soms ook is....diseased rhinoceros pizzle1 van mijn verwerkingsmethoden is een playlist die ik in Spotify heb aangemaakt. Vol met opbeurende muziek en daarnaast persoonlijke favorieten. Het is uiteindelijk een lijstje van meer dan 500 nummers geworden, want ik heb teveel persoonlijke favorieten
Dit is 1 van de nummers uit mijn lijstje. Krijg er een brok in mijn keel van, want het omschrijft mijn gevoel als geen ander. Tegelijkertijd geniet ik er ook gewoon van. Heel dubbel, maar soms is het gewoon nodig een brok in je keel te krijgen om er vervolgens sterker van te worden
diseased rhinoceros pizzleJaaa, naar dit topic was ik op zoek
Ook broccolitaartje heeft ernstig last van liefdesverdriet. Zij heeft het afgelopen dinsdag uitgemaakt na een relatie van meer dan 2 jaar, en wat valt het zwaar
Waar ik het misschien nog wel het meest moeite mee heb, zijn de kleine dingetjes en ritueeltjes die je opeens mist. Het "slaap lekker" en "ik hou van jou
Die emotionele rollercoaster tussen "WTF HEB IK GEDAANDankjewelquote:
De eerste periode na de breuk is het lastigst
Ik merk al wel dat het elke dag een beetje beter wordt. Gelukkig heb ik wel genoeg afleiding met mn studie, werk en hobby's. En ik denk dat ik het sporten volgende week maar weer ga oppakken...Ik zet dit ff bij mij at.. de verhalen zijn helaas al te herkenbaar... verhaal volgt misschien zo anders later- I'm buttwalking... is that a crime? -
-Never underestimate the predictability of stupidity-Goed bezigquote:
[..]
Dankjewel
Ik merk al wel dat het elke dag een beetje beter wordt. Gelukkig heb ik wel genoeg afleiding met mn studie, werk en hobby's. En ik denk dat ik het sporten volgende week maar weer ga oppakken...Ben benieuwd jij het 'leven weer oppakken' ervaart. Het kostte mij veel moeite om de draad weer op te pakken zonder aan haar te denken. Bij alles wat ik deed kwam zij voorbij in mijn gedachten, incl. het verdriet ed. Nu merk dat ik veel meer plezier beleef aan de dingen die ik leuk vind en zij alleen verschijnt op de momenten dat ik even niks voorhanden heb, en dat zonder verdriet ed. Loslaatproces is in uitvoering
Vooral aan mijn danslessen en de daaraan gerelateerde feestjes beleef ik veel plezier. Lekker random dames aanspreken en even een dansje mee doen, geeft een flinke boost. Met wat voorzichtigheid ga ik ook maar weer de datingmarkt op, maar nog zonder serieuze intenties. Vind het toch leuker om nieuwe mensen te leren kennendiseased rhinoceros pizzleGoed bezig heren!
Ben er na een jaar toch even vanaf. Ik had hem op alles geblokkeerd en heb geen social media meer.
Kwam hem gisteravond weer tegen. Heb netjes hoi gezegd en hij was er even vanaf. Na een half uur kwam hij ineens uit de menigte recht op mij aflopen en gaf mij een lange zoen op de wang, terwijl mijn vriendengroep om mij heen stond. De grond zakte onder mijn voeten vandaan en toen ging hij weer terug naar zijn vrienden...
[ Bericht 2% gewijzigd door MidnightB00m op 06-05-2017 10:02:03 ]Uhm, dafuq?quote:
Na een half uur kwam hij ineens uit de menigte recht op mij aflopen en gaf mij een lange zoen op de wang, terwijl mijn vriendengroep om mij heen stond. De grond zakte onder mijn voeten vandaan en toen ging hij weer terug naar zijn vrienden...diseased rhinoceros pizzleJa vast wel, maar geen excuus. Vaker discussie met hem gehad over gehad.quote:
Had hij niet 'gewoon' een aardige lading alcohol op?
Maar goed, mag er vandaag even vanaf zijn en morgen weer zand eroverJup daarvoor hebben we deze reeks, lekker even luchtenquote:
[..]
Ja vast wel, maar geen excuus. Vaker discussie met hem gehad over gehad.
Maar goed, mag er vandaag even vanaf zijn en morgen weer zand erover
Ex is zo goed als uit beeld hier, dus ben er minder mee bezig.Wat fijn!quote:
[..]
Jup daarvoor hebben we deze reeks, lekker even luchten
Ex is zo goed als uit beeld hier, dus ben er minder mee bezig.Ik moet ook de hele tijd aan hem denken, meer dan toen we nog een relatie hadden. Elke keer is het "oh dit is zijn favoriete film" en "dat zei hij ook altijd" en "waarschijnlijk doet hij nu dit" en weet ik het.quote:
[..]
Goed bezig
Vooral aan mijn danslessen en de daaraan gerelateerde feestjes beleef ik veel plezier. Lekker random dames aanspreken en even een dansje mee doen, geeft een flinke boost. Met wat voorzichtigheid ga ik ook maar weer de datingmarkt op, maar nog zonder serieuze intenties. Vind het toch leuker om nieuwe mensen te leren kennenSPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Ja, ik herken het. Ineens beheerst iemand zo je gedachten, soms zelfs meer dan het eerder deed. Heeft tijd nodig, en dan zullen het leuke snippers zijn die je gewoon een glimlach bezorgen en geen pijn of verdriet
Ik had zoiets vandaag ook. Vandaag is het precies een jaar geleden dat ik een dierbaar familielid ben verloren. Zij was er voor me gedurende het hele proces en gaf me steun, knuffels en nog veel meer. Ik zal nooit vergeten dat zij er voor me was toen ik het zo moeilijk had en daar ben ik haar ontzettend dankbaar voor.
Het leuke was: vanmiddag had ik met wat andere familieleden afgesproken om bij het overlijden stil te staan. Daarvoor was ik aan het werk, en het is dat zij me appte om me sterkte te wensen anders was ik haar steun in het proces helemaal vergeten. Rondom het overlijden was ik met mijn ex een weekendje weg. Een fantastisch weekend dat rond de uitchecktijd in ons hotel ineens helemaal omsloeg toen ik het slechte nieuws hoorde. Maar toen dacht ik ook ineens aan de herdenkingsdienst, het uitstrooien van de as enzovoort. Maar ik liet het op dat moment zelf toe, anders had ik dat bijzondere weekend en alles wat daarna kwam even over het hoofd gezien.
Ben blij dat zij er toen was, maar ben ook blij om te constateren dat ze mijn gedachten niet meer volledig domineertdiseased rhinoceros pizzle@Broccolitaartje: en, ga je 't doen?
Het is echt niet raar dat je zo aan je ex denkt. Juist als je dat gaat onderdrukken, komt het vroeg of laat sterker terug.Ja. Hij zal wss de redenen wat meer willen weten. Ik moest namelijk vorige week zo erg huilen dat ik echt niet meer goed uit mn woorden kwam. En hij verdient het om die redenen te weten, dan kan hij het ook allemaal een plekje geven...quote:
@Broccolitaartje: en, ga je 't doen?
Het is echt niet raar dat je zo aan je ex denkt. Juist als je dat gaat onderdrukken, komt het vroeg of laat sterker terug.En dan kom je ineens je ex tegen op de fiets, bijna een jaartje terug dat ik die voor 't laatst gezien heb, best apart
Viel me nog mee dat ze vriendelijk glimlachte, had verwacht dat ze weg zou kijken, oh wellHoezo verwachtte je dat? Zijn jullie op een slechte manier uit elkaar gegaan?quote:
En dan kom je ineens je ex tegen op de fiets, bijna een jaartje terug dat ik die voor 't laatst gezien heb, best apart
Viel me nog mee dat ze vriendelijk glimlachte, had verwacht dat ze weg zou kijken, oh wellJawel, grote golfbeweging van goede periodes na de break naar slechte. Toen leek het een aantal maanden terug goed te gaan voor langere tijd. 1 (wat heftigere) ruzie, daarna nooit meer gesproken.quote:
[..]
Hoezo verwachtte je dat? Zijn jullie op een slechte manier uit elkaar gegaan?
Moet er wel bij zeggen dat we beide al een tijd over elkaar heen zijn, de break was 2 zomers terug, dusja contact is wel mogelijk maar we hadden af en toe nog wel eens van die boze momentjesquote:
[..]
Ik moet ook de hele tijd aan hem denken, meer dan toen we nog een relatie hadden. Elke keer is het "oh dit is zijn favoriete film" en "dat zei hij ook altijd" en "waarschijnlijk doet hij nu dit" en weet ik het.Ik zou vooral niet met hem afspreken en alles laten varen want zo komt er nooit een einde aan.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Ô mon citoyens vous serez unis.Heb je inmiddels afgesproken of staat het nog in de planning? Zelf zou ik liever bellen ipv afspreken. Hou je voor jezelf toch iets meer afstand dan als je elkaar weer ziet terwijl het al moeilijk genoeg is.quote:
[..]
Ja. Hij zal wss de redenen wat meer willen weten. Ik moest namelijk vorige week zo erg huilen dat ik echt niet meer goed uit mn woorden kwam. En hij verdient het om die redenen te weten, dan kan hij het ook allemaal een plekje geven...diseased rhinoceros pizzleEn toen was m'n ex 8 maanden nadat het uit ging ineens weer heel actueel...
Zeer kort nadat het uit is gegaan op een voor mij erg lullige manier, kregen we (als in mijn familie en ik) te horen dat mijn tante ongeneeslijk ziek was. En niet zomaar een tante, maar de eeneiige tweelingzus van m'n moeder. Dat was dus iemand waar ik echt een sterke band mee had en die eigenlijk gewoon m'n tweede moeder was. Daar heb ik toen gelijk alle aandacht op gevestigd en ik heb de gevoelens en gedachtes die er nog richting m'n ex zaten daarmee heel erg weg gemaakt. Ik was dan ook altijd in de overtuiging dat ik over haar heen was en ik nergens meer last van zou hebben als het over haar zou gaan. Ook later nog een gesprek met haar gehad over de manier waarop ze het uitmaakte waarin ik tevens heb aangegeven dat ik er vrede mee had.
Flash forward naar nu. Ik loop al dik 12 jaar tegen bepaalde psychische problemen aan (die overigens 0,0 te maken hebben met de relatie of de reden dat het uit is gegaan). Ik was daar zo klaar mee dat ik ben begonnen aan een zeer pittige therapie. Na een tijd op een wachtlijst te hebben gestaan en een aantal losse gesprekken te hebben gevoerd, is de "echte" therapie zo'n anderhalve maand geleden begonnen. Tijdens die therapie is er aardig wat los gewrikt en er blijkt nog behoorlijk wat boosheid in me te zitten jegens m'n ex en de manier waarop het is uit gegaan (die ik dus in dat gesprek niet heb uitgesproken tegen haar). En toen iemand uit mijn therapiegroep afgelopen maandag aan me vroeg "heb je misschien nog gevoelens voor haar?" triggerde dat heel veel bij me.
Ik ben nu een halve week thuis (de behandeling is een klinische opname van 2 keer 6,5 week, ik zit nu in de halve week er tussen) en het hoofddoel voor dat halve weekje is dat ik voor mezelf op een rijtje ga zetten hoe ik die boosheid wil gaan verwerken en onderzoeken of er misschien nog meer gevoel voor haar in me zit.
En wat gebeurt er vandaag? Stuurt m'n ex ineens een berichtje... Alsof ze aanvoelt waar ik deze dagen mee bezig ben ofzo (ons laatste contact is van een maand of 4 geleden en dat ging niet verder dan "hoi, hoe is het nu?" "ja goed, en met jou" "ook goed").... Ik zit nu me heel erg af te vragen of het briljante of beroerde timing van haar is, want dat rijtje is nog niet bepaald klaar te noemen...Nee, ik heb ook al wel voor mezelf besloten dat ik het niet nu aan ga maken om het gemis op te vullen, om het later weer uit te maken en wéér door zo'n klote tijd te moeten gaan. Het is wmb klaar nu.quote:
[..]
Ik zou vooral niet met hem afspreken en alles laten varen want zo komt er nooit een einde aan.Morgenavond ga ik bij hem langs. Ik heb hem gevraagd waarover hij het wil hebben, en dat blijkt idd vooral het "waarom" te zijn. En ik realiseer mij ook dat ik dat niet goed duidelijk heb gemaakt omdat ik niet goed uit mn woorden kon komen. Dit is de laatste kans om nog vragen te stellen, daarna wil ik dit niet meer, want ook bij mij haalt het de wond weer open.quote:
[..]
Heb je inmiddels afgesproken of staat het nog in de planning? Zelf zou ik liever bellen ipv afspreken. Hou je voor jezelf toch iets meer afstand dan als je elkaar weer ziet terwijl het al moeilijk genoeg is.Jammer dat dit topic een beetje wegvalt want heb meerdere edities doorgespit toen ik erg veel last had van mijn beëindigde relatie.
Hoe is het met iedereen hier?Ik heb even een klein ex-dipje.
Ik ging de afgelopen tijd de goede kant op qua verwerken en voelde me een stuk optimistischer en energieker. Ben zelfs weer de datingmarkt opgegaan.
Maar afgelopen zaterdag werd ik weer eens met mijn neus op de feiten gedrukt. Het verwerken van je ex is een proces van vallen en opstaan. Ik was op een salsafeestje, en deed voor aanvang van het feestje ook nog mee met proeflessen voor beginners. Tijdens die proeflessen liep mijn ex ineens binnen. Het was onvermijdelijk dat we elkaar weer een keer tegen het lijf zouden lopen aangezien we in dezelfde stad wonen en bij dezelfde dansschool dansen, maar toch....haar verschijning; mijn hart begon overuren te draaien en ik begon te shaken toen ik haar ineens weer zag, voor het eerst sinds we afscheid van elkaar hebben genomen.
Toen de proeflessen waren afgelopen en het feestje begon ben ik even naar buiten gelopen om te roken. Mijn ex kwam toen naar me toe en we hebben even 5 minuten gekletst. De rest van de avond hebben we geen woord met elkaar gewisseld, behalve zo nu en dan een vriendelijke glimlach naar elkaar. Ik had me voorgenomen lekker te dansen, dus dat zou ik ook doen...maar damn, wat was het een rare avond. Voelde me ineens weer die onzekere en verdrietige man. Ik dacht dat die gevoelens weg begonnen te gaan. Daarna nog een paar keer over haar gedroomd en de laatste paar dagen veel aan haar gedacht....maar verder geen gekke dingen gedaan. Ik had het contact met haar verbroken, en ik ben een man van mijn woord, ook naar mezelf.
Moraal van het verhaal: het verwerken heeft tijd nodig, en kent pieken en dalen. Was een duidelijke eye opener
Werd ook automatisch weer geveld door een algeheel gevoel van eenzaamheid. Maar goed, ik weet dat dit weg gaat en alles tijd nodig heeft. Ik moet het er maar gewoon laten zijn.
Mijn dans aspiraties zijn er niet minder om in ieder geval. Was een tijdje terug al overgestapt van Salsa naar Kizomba. O.a. omdat ik behoefte had aan iets nieuws, maar ook omdat ik geen zin meer had met mijn ex in dezelfde klas te dansen. Beste beslissing ooit, al was het maar vanwege het hoge knuffelgehalte met andere dames. Vanavond weer lekker naar de les om mijn roes eruit te dansen
@Broccolitaartje: hoe is de afspraak verlopen?diseased rhinoceros pizzleKan gebeuren hé, als je 't niet verwacht kan je je er ook niet op voorbereiden.quote:
Ik heb even een klein ex-dipje.
Ik ging de afgelopen tijd de goede kant op qua verwerken en voelde me een stuk optimistischer en energieker. Ben zelfs weer de datingmarkt opgegaan.
Maar afgelopen zaterdag werd ik weer eens met mijn neus op de feiten gedrukt. Het verwerken van je ex is een proces van vallen en opstaan. Ik was op een salsafeestje, en deed voor aanvang van het feestje ook nog mee met proeflessen voor beginners. Tijdens die proeflessen liep mijn ex ineens binnen. Het was onvermijdelijk dat we elkaar weer een keer tegen het lijf zouden lopen aangezien we in dezelfde stad wonen en bij dezelfde dansschool dansen, maar toch....haar verschijning; mijn hart begon overuren te draaien en ik begon te shaken toen ik haar ineens weer zag, voor het eerst sinds we afscheid van elkaar hebben genomen.
Toen de proeflessen waren afgelopen en het feestje begon ben ik even naar buiten gelopen om te roken. Mijn ex kwam toen naar me toe en we hebben even 5 minuten gekletst. De rest van de avond hebben we geen woord met elkaar gewisseld, behalve zo nu en dan een vriendelijke glimlach naar elkaar. Ik had me voorgenomen lekker te dansen, dus dat zou ik ook doen...maar damn, wat was het een rare avond. Voelde me ineens weer die onzekere en verdrietige man. Ik dacht dat die gevoelens weg begonnen te gaan. Daarna nog een paar keer over haar gedroomd en de laatste paar dagen veel aan haar gedacht....maar verder geen gekke dingen gedaan. Ik had het contact met haar verbroken, en ik ben een man van mijn woord, ook naar mezelf.
Moraal van het verhaal: het verwerken heeft tijd nodig, en kent pieken en dalen. Was een duidelijke eye opener
Werd ook automatisch weer geveld door een algeheel gevoel van eenzaamheid. Maar goed, ik weet dat dit weg gaat en alles tijd nodig heeft. Ik moet het er maar gewoon laten zijn.
Mijn dans aspiraties zijn er niet minder om in ieder geval. Was een tijdje terug al overgestapt van Salsa naar Kizomba. O.a. omdat ik behoefte had aan iets nieuws, maar ook omdat ik geen zin meer had met mijn ex in dezelfde klas te dansen. Beste beslissing ooit, al was het maar vanwege het hoge knuffelgehalte met andere dames. Vanavond weer lekker naar de les om mijn roes eruit te dansen
@Broccolitaartje: hoe is de afspraak verlopen?Dat is waar. Ik laat de dip maar gewoon even over me heen komen. Gaat wel weer over. Hopelijk voel ik me bij een volgende keer weer wat sterker.diseased rhinoceros pizzleToen het pas uit was met mijn ex had ik dat ook wel hoor. Als ik haar dan onverhoopt tegenkwam of zelfs mee praatte probeerde ik alles om zo normaal mogelijk over te komen. Wat resulteerde in juist een heel onnatuurlijke reactie had ik uiteindelijk doorquote:
Dat is waar. Ik laat de dip maar gewoon even over me heen komen. Gaat wel weer over. Hopelijk voel ik me bij een volgende keer weer wat sterker.
Dat ging met de tijd steeds beter, tot we elkaar nauwelijks tot niet spraken/zagen. Ik blijf het vreemd vinden hoe gevoelens zo sterk kunnen veranderen. Van de eerste verliefdheid met klamme handen haar proberen te versieren tot met klamme handen tegenover haar staan, genegeerd worden omdat je rela over is, tot uiteindelijk haar niet meer als speciaal beschouwen maar gewoon een meid met gedeelde herinneringen die de oude jij als enige zo goed kent.
Hoe verder ik kom in mijn huidige relatie, hoe meer eye-opening het wordt dat ik eigenlijk een hele kinderachtige relatie had met mijn ex, wat niet heel gek is eigenlijk maargoed.
Van fouten moet je leren tochEven een soort van depressiedagje.. Vandaag was de dag dat ik het aanzoek had gepland...
Gelukkig ben ik al ver met het verwerken van het verlies en ben ik alweer lekker aan het daten en lol aan het hebbenGister nog een laatste poging gewaagd om tot een gesprek te komen.. toch. Mailtje gestuurd zodat ze zelf kan beslissen of ze wil antwoorden, zo niet dan is dat ook prima, weet ik iig met wat voor iemand ik nu te maken heb, al weet ik zelf ook niet of ik wel zou antwoorden in haar plaats.
Naja goed ik zie het meer als beleefdheid, ik bedoel je kan ook gewoon zeggen van nee dankje toch? Maargoed, voor m'n verjaardag ook geen berichtje o.i.d. gehad terwijl dat vorige jaren nog wel zo was, dus ik verwacht er niks meer van.
Dan had ze me ook wel kunnen negeren toen ze me tegenkwam op straatIk meld mij. Relatie van 19 maanden is - vermoedelijk - stukgelopen op het feit dat er vanuit haar kant geen aantrekkingskracht meer was. Donderdagavond hebben we besloten tot maandagavond geen contact meer te hebben, zodat zij kan bedenken wat zij nog echt wilt.
De situatie is delicaat omdat wij over 1.5 maand op vakantie zouden gaan en wij nog nooit een sleur hebben gehad. Ik heb donderdag dan ook benadrukt dat ik het graag nog eens zou proberen, al is het maar om te kijken of de vakantie weer nieuw leven doet inblazen.
Maar goed, overtuigen heeft geen zin. Ik ben nu vanaf donderdag al met mezelf in de knoop over de vraag of het nou door zal gaan, ja of nee. 'welnietwelnietwelnietwelniet' en dat is zo slopend. Ik heb misschien nog wel liever dat het uit is dan dat 'welnietwelnietwelnietwelniet' gedoe. Dan weet ik waar ik aan toe ben.
Maandagavond hebben we een gesprek. Voor mij is het simpel. Je kunt in vier dagen best bepalen of je het nog een keer wilt proberen, op een andere manier. Dus elkaar wat minder zien en meer ruimte geven. Als ze het maandag nog steeds niet weet, dan moet ik er zelf maar een eind aan maken..Sterkte deman13! Niks vervelenders dan dat soort onzekerheid. Hopelijk kunnen jullie goede knopen doorhakken vanavond, hoe de uitkomst ook zal zijn.
Hier is alles weer helemaal ok en stabiel. Ben inmiddels weer aan het daten en dat gaat de goede kant op. En verder zit ik ook gewoon weer lekker in mijn vel. Tijd heeft al behoorlijk wat van de wonden echt geheeld
Inmiddels ook het contact met mijn ex weer opgepakt. Ik wil de mogelijkheid om als vrienden verder te gaan graag een kans geven. Binnenkort gaan we iets drinken en zie ik wel hoe het verder loopt.
Voel me in ieder geval goed. En niet verward, verdrietig etc bij het hebben van contact. Goed teken...en verder zien we het weldiseased rhinoceros pizzleNou... ik stuur ook maar eens een berichtje aangezien ik mijn ex moet gaan loslaten.
We hadden 4,5 jaar een relatie en het is sinds een week uit. In het begin ging het wel met mij, maar steeds meer komt het besef dat het nu echt voorgoed uit is. Het doet zo'n pijn. Ik mis hem, zijn familie, ons huis en ik merk dat ik echt angst heb voor het alleen zijn. We deden bijna alles samen en konden met elkaar over alles praten. Raar dat dit nu niet meer kan.
Ik weet dat het beter is om hem te vergeten, maar is best moeilijk als hij steeds in je dromen komt of rondzwerft in je gedachten. Soms heb ik zelfs het idee dat mijn hart echt pijn doet en op die momenten kan ik alleen maar huilen. Blehhh, ik wil ervan af!Keep breathing. Dat vooral. Er zal de komende tijd van alles door je heen gaan, daar moet je gewoon doorheen. Moeilijk voor te stellen nu: maar aan al die rotgevoelens komt uiteindelijk een einde. Echt..quote:
En verder ook de focus op jezelf leggen. Focus op je hobbies, interesses enz. Sociale contacten, nieuwe dingen ondernemen. Niet in een hoekje gaan zitten, want dan wordt het gevoel alleen maar erger.diseased rhinoceros pizzleThanks. Ik heb het net een soort van achter me gelaten. Nummer verwijderd, foto's, gesprekken. Geen contact.quote:
[..]
Keep breathing. Dat vooral. Er zal de komende tijd van alles door je heen gaan, daar moet je gewoon doorheen. Moeilijk voor te stellen nu: maar aan al die rotgevoelens komt uiteindelijk een einde. Echt..
En verder ook de focus op jezelf leggen. Focus op je hobbies, interesses enz. Sociale contacten, nieuwe dingen ondernemen. Niet in een hoekje gaan zitten, want dan wordt het gevoel alleen maar erger.
Het enige probleem, ik klamp me vast aan hetgeen ze zei 'het komt misschien ooit wel weer goed, wie weet.'
Hoe krijg ik die rot hoop uit mn kop?Ook zo herkenbaar!! mijn exvriend zei tegen mij dat het voor nu echt beter is en hij niet kan zeggen dat het nooit meer goedkomt of niet. Dan krijg je weer onbewust hoop.quote:
[..]
Thanks. Ik heb het net een soort van achter me gelaten. Nummer verwijderd, foto's, gesprekken. Geen contact.
Het enige probleem, ik klamp me vast aan hetgeen ze zei 'het komt misschien ooit wel weer goed, wie weet.'
Hoe krijg ik die rot hoop uit mn kop?
Soms denk ik dat ze dat doen om ons een beetje beter te laten voelen... terwijl dat juist niet zo is.Ja precies. Het geeft verkeerde signalen af. Beste remedie is afstand nemen. Het heeft mij iig geholpen, dusdanig veel dat ze geen prominente rol meer in mijn leven speelt en ik haar ook weer zonder rare emoties kan benaderen.
Het is wel een hele grote stap om te nemen. En in het begin voel je je er gebroken door, maar die breuk zal stukje bij beetje worden hersteld.diseased rhinoceros pizzleDank voor alle steunbetuigingen. De ochtenden zijn moeilijk. Ik heb gelukkig niet de neiging om naar haar social media te kijken, dat scheelt.
Ik weet niet hoe ik mij moet voelen en of handelen. Ik heb al gehuild dit weekend. En nu niet meer. Moet ik dit opwekken? Zodat alles er maar uit is? Of onderdruk ik het juist door nu niet aan het huilen te zijn.
Andere vragen spelen steeds op: 'zal ze het inzien en me berichten?' tot 'zal ik ooit nog iemand vinden van wie ik zo ontzettend heb gehouden?'Je moet nu vooral aan jezelf en in het belang van jezelf denken. Je eigen leven oppakken en dingen ondernemen. Hoe meer je dit soort gedachten een rol laat spelen, hoe moeilijker je het maakt voor jezelf.quote:
Andere vragen spelen steeds op: 'zal ze het inzien en me berichten?' tot 'zal ik ooit nog iemand vinden van wie ik zo ontzettend heb gehouden?'
Ja het klinkt makkelijker gezegd dan gedaan, maar als je die drempel overgaat zal het stukje bij beetje beter worden en ga je over zulke dingen niet meer nadenken. Het is echt zo. Ik ben daar ook doorheen gegaan, en velen met mij in dit topic
En vlucht vooral niet voor je verdriet. Praat erover. Met vrienden, familie etc. Niks mis met het tonen van je kwetsbaarheid. Praten helpt dingen een plek te gevendiseased rhinoceros pizzleTinder maar eens gedownload. Al is het maar om mijn zinnen te verzetten.
Weet je wat ik raar vind? Ik heb geen behoefte om haar een bericht te sturen of haar op te zoeken op social media. Ik hoef het niet.
Weet je waarom? Omdat ze het uit heeft gemaakt en mij kennelijk niet nodig heeft.
Wat ik wel mis is wat we hadden. Maar dat komt niet terug. Althans, niet door mij.
Ik mis haar ook. Maar niet zo erg dat ik haar wil berichten, want zij maakte er een eind aan.
Pff. Mijn gedachtes.Hier is het ook uit. Het voelt verschrikkelijk aan, ik probeer er met een aantal vrienden wat door te komen want alleen lukt het echt niet...
Er kwamen een heleboel frustraties boven tafel waar ik initieel van dacht "Terechte kritiek". Tot ik na een tijd achter kwam dat er een patroon in zat. "Nu vraag je om X en vroeger mocht X niet." Het zou allemaal mijn schuld zijn maar de verwijten houden geen steek. Het lijkt meer een verantwoording om het verhaal voor zichzelf goed te praten.
Ik probeerde altijd zo goed mogelijk te luisteren en als er iets was het te begrijpen, maar desondanks was er dan toch een grote brok slechte communicatie. Je begint elkaar te kennen na een paar maand en op elkaar ingespeeld maar als dat mis loopt is het van "Besef je dat dan niet?" of "Je moet dat toch weten?".
Misschien was de breuk dan op termijn onvermijdelijk. Tegenstrijdige verwachtingen en niet uitspreken wat er wordt verwacht, lang is dat niet vol te houden. In het begin is het nog toe te dekken met "Wat doe je nu? haha" maar die grace period was duidelijk voorbijgestreefd...
Het doet ongelooflijk veel pijn en het klinkt stom maar soms is het enige dat ik doe wat voor me uit staren, ben radeloos
Ik zou me niet teveel verzetten tegen het missen eigenlijk. Is veel beter dan die gevoelens maar ergens te verstoppen, dan komt het er later veel harder uit allemaal. Dus praat er inderdaad over met anderen. Focus je op leuke dingen in je leven, maar ren niet weg van je gevoelens. Juiste balans vinden. Misschien helpt het om je gevoelens op te schrijven eens per dag. Dat je de rest van de dag gewoon focust op andere dingen (proberen in ieder geval).quote:
Tinder maar eens gedownload. Al is het maar om mijn zinnen te verzetten.
Weet je wat ik raar vind? Ik heb geen behoefte om haar een bericht te sturen of haar op te zoeken op social media. Ik hoef het niet.
Weet je waarom? Omdat ze het uit heeft gemaakt en mij kennelijk niet nodig heeft.
Wat ik wel mis is wat we hadden. Maar dat komt niet terug. Althans, niet door mij.
Ik mis haar ook. Maar niet zo erg dat ik haar wil berichten, want zij maakte er een eind aan.
Pff. Mijn gedachtes.
Dat gevoel gaat vanzelf wel weg. Je moet het alleen niet overhaasten, ook al voelt het niet fijn. Betekent alleen maar dat wat jullie hadden ook echt wat betekende voor jou. Dat is alleen maar iets om met een fijne blik op terug te kijken.
Ik zou vooral niet beginnen met daten (tinder) eigenlijk. Eerst zorgen dat je dit achter je hebt gelaten. Anders is het (vrij vaak) een vorm van wegrennen. Dan vind je iemand anders...paar weken later hoor je weer iets van je ex...of iets doet je aan haar denken...en dan zullen die gevoelens alleen maar harder naar voren komen, geloof me. Dat is niet eerlijk naar jezelf, maar ook niet naar je nieuwe date.
Succes!Nintendo Switch: SW-1156-9327-1516 | Xbox Series X: Alwayshappyz | Photographer: D750, 24mm, 50mm, 85mm | TV Shows: Gilmore Girls, Grey's Anatomy, His Dark Materials, Veronica Mars, Fringe, The Good Wife, The Crown & More.Het is nog maar sinds verleden weekend dus het is allemaal erg vers.quote:
Ik heb de thread nog eens doorgenomen en mijn situatie kom ik bij vele posts tegen. Uniek is mijn verhaal niet.
Het pijnlijkste dat ik hoorde was dat "het me niets leek uit te maken". Ik stond aan de grond genageld... Uiteraard zou je zo een relatie gerechtvaardigd kunnen beeindigen, als het waar was...
[ Bericht 0% gewijzigd door zipcon op 30-06-2017 13:06:44 ]Een bekende van mij, kwam m'n ex tegen. We zijn goed uit elkaar gegaan. Toen zei ze: 'het gaat uitzonderlijk goed'.
Ik voel me echt een beetje belazerd. Dat is toch echt achterlijk onbeschoft om te zeggen?
Misschien keldert het besef van gemis bij haar wat later in, maar wtf.Weet je iig waar je mee te maken had.quote:
Een bekende van mij, kwam m'n ex tegen. We zijn goed uit elkaar gegaan. Toen zei ze: 'het gaat uitzonderlijk goed'.
Ik voel me echt een beetje belazerd. Dat is toch echt achterlijk onbeschoft om te zeggen?
Misschien keldert het besef van gemis bij haar wat later in, maar wtf.Ik vind dit echt heel ziek en tenenkrommend. Ik ben echt godverdomd boos. Nooit gemerkt dat zij zo in elkaar stak. Ik kan het ook gewoon niet geloven.quote:
[..]
Weet je iig waar je mee te maken had.
Na twee jaar. Dat zeggen. Komt haar pijn later nog?Wellicht, sommige mensen doet het gewoon minder pijn.quote:
[..]
Ik vind dit echt heel ziek en tenenkrommend. Ik ben echt godverdomd boos. Nooit gemerkt dat zij zo in elkaar stak. Ik kan het ook gewoon niet geloven.
Na twee jaar. Dat zeggen. Komt haar pijn later nog?
Ik zou niet focussen op wat zij voelt maar op hoe jij je beter gaat voelen.Waarom zou ze dat niet mogen zeggen? En die bekende is ook lekker handig dat jou weer te laten weten. Wat doet het er toe.quote:
Een bekende van mij, kwam m'n ex tegen. We zijn goed uit elkaar gegaan. Toen zei ze: 'het gaat uitzonderlijk goed'.
Ik voel me echt een beetje belazerd. Dat is toch echt achterlijk onbeschoft om te zeggen?
Misschien keldert het besef van gemis bij haar wat later in, maar wtf.
Richt je op jezelf.Wie dit leest is een lezer van ditHaar recht om zich zo te voelen. Heb jij niks (meer) mee te maken helaas. Wellicht had ze al eerder afscheid genomen van de relatie. Zij is ook degene die niet meer verder wou, dus waarschijnlijk vind ze dat ze de juiste keuze heeft gemaakt. Niet leuk voor jou, en je boosheid is begrijpelijk, maar ook weer niet helemaal terecht imo. Ik vind het eerder raar dat je vriend het er even bij je inwrijft. Bereikt hij toch niks mee? Behalve jou een kutgevoel geven.quote:
Een bekende van mij, kwam m'n ex tegen. We zijn goed uit elkaar gegaan. Toen zei ze: 'het gaat uitzonderlijk goed'.
Ik voel me echt een beetje belazerd. Dat is toch echt achterlijk onbeschoft om te zeggen?
Misschien keldert het besef van gemis bij haar wat later in, maar wtf.Nintendo Switch: SW-1156-9327-1516 | Xbox Series X: Alwayshappyz | Photographer: D750, 24mm, 50mm, 85mm | TV Shows: Gilmore Girls, Grey's Anatomy, His Dark Materials, Veronica Mars, Fringe, The Good Wife, The Crown & More.Tien weken. Vandaag is het precies tien weken geleden dat mijn toenmalige vriendin besloot om een einde te maken aan onze relatie. Na ruim zeven jaar vond ze het genoeg geweest. Het ging niet meer, volgens haar. Die ochtend stapte ik de trein in om voor een laatste keer afscheid van haar te nemen. Misschien had ik stiekem nog een beetje hoop dat alles toch nog goed zou komen. Toen ik de trein uitstapte zag ik haar op het perron staan wachten. Het was anders dan andere keren. Ze keek me anders aan, ze praatte op een andere manier, en, hoe gek het lijkt, ze rook zelfs anders. Ik stond tegenover een vreemde die ik totaal niet meer herkende.
We liepen de trap van het station af en ik wilde haar hand pakken, zoals ik dat altijd deed. “Doe dit nou niet”, zei ze terwijl ze haar hand wegtrok. Opnieuw wist ik dat het niet goed zat. In de bus terug naar haar huis bleef het stil. Ik moest me inhouden niet te gaan huilen. Dat zou alles alleen maar erger maken.
Buiten pakte ik haar hand toch vast, maar het voelde niet meer vertrouwd. Eenmaal aangekomen bij haar huis besefte ik me pas hoeveel ik dit allemaal zou gaan missen. Dat het de laatste keer was dat ik door haar huis zou lopen, door haar straat, door haar kamer. Dat het de laatste keer was dat ik haar hamster zou zien. De hamster die we samen uitgezocht hebben, en waar we avonden lang naar konden kijken.
Op de bank bleken de stiekeme hoopvolle gedachten onterecht. Ze wilde niet meer. Ze wilde van me af. Ze wil rust. Een leven zonder mij. Mensen zeggen wel eens dat ze ‘beland zijn in een slechte nachtmerrie’. Dat omschrijft nauwelijks het gevoel wat op dat moment door me heenging. Ik wilde m’n ogen dicht doen en wakker schrikken in m’n eigen bed. Maar dat ging niet. De gesprekken die we voerden kwamen er enkel op neer dat ze wilde stoppen met ‘ons’. Ik wilde nog een laatste keer met haar naar haar kamer. Gewoon om alles nog één keer in me op te kunnen nemen. Nog één keer op haar bed te liggen. Ze liep met me mee, maar haar reacties en antwoorden waren kil en koud. Daar was ze weer, die vreemde.
Na heel wat bij elkaar te hebben gehuild was het tijd om te gaan. Voor haar was het blijkbaar een stuk makkelijker, aangezien zij geen traan gelaten heeft. Ik hield mezelf voor dat ze zichzelf groot probeerde te houden. Ik keek nog een keer goed om me heen in haar kamer. Al haar spullen hadden een herinnering aan zich gekoppeld. Die knuffel, dat lampje of die IKEA-kast die we samen in elkaar hebben gezet. We liepen de trap af naar beneden en ik vroeg haar om een laatste aandenken. Uit een laatje toverde ze een pasfoto. Vervolgens schreef ze een briefje; “Het waren 7 mooie jaren. Die zal ik nooit vergeten.”. Bij het lezen van die twee zinnen rolden de tranen opnieuw over m’n wangen.
“Het is klaar.”, zei ze. Ondertussen had ik al vier keer op proberen te zoeken wanneer de eerstvolgende trein zou vertrekken. En ik probeerde het vier keer uit te stellen. Maar ik wist dat het geen zin had om langer te blijven. Vandaag zou het niet meer goed komen. Ik besloot dat ik naar het station wilde fietsen. Dat duurde langer dan een ritje met de bus, en zo kon ik voor de laatste keer haar straat door fietsen.
Ik liep nog een keer langs de kooi van haar hamster. “Dag beesie”, kwam nog net uit m’n mond. Ik draaide me om en keek voor de laatste keer door de huiskamer waar ik zoveel plezier heb beleefd. We reden de fietsen naar buiten en voor de laatste keer ging de deur dicht.
De bloesembomen stonden vol in bloei. Zoals ze er maar een paar weken per jaar bij staan. We konden daar samen altijd enorm van genieten tijdens een late avondwandeling. Deze keer fietsten we samen tussen de bomen door, zonder te praten. De blikken die we deelden waren meer dan genoeg.
Onderweg fietsen we langs al die plekken waaraan ik zo gewend was geraakt. Plekken die ik waarschijnlijk nooit meer zal zien, maar ook nooit meer zal vergeten. Aangekomen bij de fietsenstalling bracht ze ‘mijn’ fiets naar binnen. Het was een oud barrel, maar perfect voor de korte stukjes die we fietsen. Het pasje van de fietsenstalling had ik niet meer nodig, en brandde in m’n portemonnee. Ik besloot hem te houden als aandenken.
Op het perron zaten we zij aan zij, zoals we elke week afsloten. Maar vandaag was niet zoals elke week. “Niet huilen, het is klaar.”, zei ze opnieuw. Haar woorden bleven zich herhalen in m’n hoofd. Verdomme, ik wilde niet dat het over was. Het kon toch niet zo zijn dat ik nu de trein in zou stappen en haar vervolgens nooit meer zou zien? Het kan toch niet zo zijn dat ze mij zo makkelijk kan missen? De wijzer van de klok op het perron bleef maar verspringen. Het was bijna zover. In de verte zag ik de trein aan komen rijden. Hij kwam tot stilstand en de deuren gingen open.
Even twijfelde ik of ik wel moest instappen, maar ik wist dat het geen zin had om langer te blijven. Haar gevoel voor mij was was. “Ik hou van je”, zei ik voor een laatste keer. “Niet zeggen”, was haar antwoord. Ik gaf haar een kus, liet haar hand los en stapte de trein in. “Doeg”. Weer kon ik m’n huilen maar net inhouden. Daar zat ik dan, op een blauwe stoel in een trein die half gevuld was met mensen. Zij stond aan de andere kant van het raam op het perron.
De trein begon te rijden. Ik zwaaide naar haar, en zij zwaaide terug. Dat was het enige moment waarop ik een klein beetje emotie zag in haar ogen. De trein verhoogde zijn snelheid en daar verdween ze uit het zicht.
Gebroken staarde ik uit het raam. Nog steeds besefte ik niet precies wat er gebeurd was. En nog steeds wilde ik niet geloven wat ik zojuist had meegemaakt. Ik stuurde haar nog een berichtje om haar te bedanken voor alles. Ze stuurde een soortgelijk berichtje terug.
De rest van de dag is voorbij gegaan als een waas. Ik zat nog steeds in diezelfde nachtmerrie, en kon niet wakker worden.
Een paar weken lang probeerde ik nog normaal contact met haar te hebben. Dat ging niet. Ze was veranderd in een totaal ander persoon.
Ik telde de dagen. Ze kropen voorbij. Elke ochtend werd ik wakker met een verschrikkelijk gevoel. Het was een combinatie van verschillende emoties. Verdiet, ongeloof, woede en ergens bleef ik toch de hoop houden dat ze me na een tijdje zou gaan missen.
Het is maandag, vier weken nadat ik haar voor het laatst gezien heb. Ik kom erachter dat ze al tijdens onze relatie andere jongens heeft gehad. En niet eenmalig. Ik voel me nog ellendiger dan ik me de afgelopen vier weken al voelde. Hoe kan ik me al die tijd zo in haar vergist hebben? Hoe kan ze een compleet leven naast mij hebben gehad, zonder dat ik dat gemerkt heb?
Natuurlijk weet ik dat het vaker gebeurd. Maar bij haar was dit wel het laatste wat ik van haar verwacht had.
De emoties die ik eerst voelde veranderden totaal. Van verdriet en ‘een klein beetje hoop’, naar woede en wantrouwen.
In de maanden voor dit alles overleden mijn beide oma’s. Maar de pijn die ik daarover had was niet te vergelijken met de pijn die ik nu voelde. Geen minuut van de dag was vrij van gedachtes aan haar. Bij elke blik op de klok dacht ik na over wat zij rond dit tijdstip aan het doen was. De onmacht was enorm. Haar leven gaat verder op een manier waar ik geen onderdeel meer van ben.
Dagen gaan voorbij. Inmiddels is het precies tien weken geleden. Ik heb in de tussentijd dingen gedaan die ik hiervoor alleen maar uitstelde of gewoon simpel weg niet deed. Puur als afleiding. En enkel en alleen om maar niet de hele dag aan haar te hoeven denken. Op de momenten dat ik met andere dingen bezig ben lukt dat aardig. Maar als ik ’s avonds alleen in bed lig, met een leeg kussen naast me, komen de gedachtes toch terug. Dan probeer ik mezelf aan anderen dingen te laten denken, maar dat lukt vaker niet dan wel.
Iedereen met wie ik erover spreek zegt hetzelfde; “Het heeft tijd nodig, en het kan heel lang duren.”. Dan vraag ik mezelf af hoe lang ‘lang’ dan is. Ik ben er inmiddels achter gekomen dat ik niet goed ben in alleen zijn. Terwijl ik eerder juist altijd dacht dat dat wel het geval was.
De hoop dat ik haar ooit terug zal krijgen is verdwenen, maar mijn herinneringen aan haar zijn dat zeker niet. Mijn ontmoeting met haar was een vreemd toeval, en ik ben benieuwd of ik ooit weer een soortgelijk geluk zal hebben. Dat mijn dagen niet meer als een ‘marteling’ voelen, en ik weer gelukkig kan zijn met iemand. Maar nu moet ik blijkbaar nog even door op deze manier. Wat zijn tien weken immers na zeven jaar.Probeer je bui niet teveel van zoiets te laten afhangen, iedereen gaat er op zijn/haar manier mee om. En omdat jij het op een bepaalde manier voelt wil niet zeggen dat zij dat ook zo voelt en dat is oke.quote:
[..]
Ik vind dit echt heel ziek en tenenkrommend. Ik ben echt godverdomd boos. Nooit gemerkt dat zij zo in elkaar stak. Ik kan het ook gewoon niet geloven.
Na twee jaar. Dat zeggen. Komt haar pijn later nog?
Ik was vroeger ook zo, uiteindelijk ga je je er alleen maar meer klote door voelen. Probeer meer bezig te zijn met dingen van nu en niet wat geweest is. Anders mis je misschien juist iets moois in de toekomst wat op je pad komt.Ookal ken ik je totaal niet leef ik wel met je mee. Je emotie is goed te voelen in je schrijfstijl, wat ik best wel knap vind. Klinkt als een pijnlijke breuk, zeker na zo'n lange tijd samen. Als ik jou was zou ik niet de dagen gaan tellen, dan duurt het alleen maar langer.quote:
Tien weken. Vandaag is het precies tien weken geleden dat mijn toenmalige vriendin besloot om een einde te maken aan onze relatie. Na ruim zeven jaar vond ze het genoeg geweest. Het ging niet meer, volgens haar. Die ochtend stapte ik de trein in om voor een laatste keer afscheid van haar te nemen. Misschien had ik stiekem nog een beetje hoop dat alles toch nog goed zou komen. Toen ik de trein uitstapte zag ik haar op het perron staan wachten. Het was anders dan andere keren. Ze keek me anders aan, ze praatte op een andere manier, en, hoe gek het lijkt, ze rook zelfs anders. Ik stond tegenover een vreemde die ik totaal niet meer herkende.
We liepen de trap van het station af en ik wilde haar hand pakken, zoals ik dat altijd deed. “Doe dit nou niet”, zei ze terwijl ze haar hand wegtrok. Opnieuw wist ik dat het niet goed zat. In de bus terug naar haar huis bleef het stil. Ik moest me inhouden niet te gaan huilen. Dat zou alles alleen maar erger maken.
Buiten pakte ik haar hand toch vast, maar het voelde niet meer vertrouwd. Eenmaal aangekomen bij haar huis besefte ik me pas hoeveel ik dit allemaal zou gaan missen. Dat het de laatste keer was dat ik door haar huis zou lopen, door haar straat, door haar kamer. Dat het de laatste keer was dat ik haar hamster zou zien. De hamster die we samen uitgezocht hebben, en waar we avonden lang naar konden kijken.
Op de bank bleken de stiekeme hoopvolle gedachten onterecht. Ze wilde niet meer. Ze wilde van me af. Ze wil rust. Een leven zonder mij. Mensen zeggen wel eens dat ze ‘beland zijn in een slechte nachtmerrie’. Dat omschrijft nauwelijks het gevoel wat op dat moment door me heenging. Ik wilde m’n ogen dicht doen en wakker schrikken in m’n eigen bed. Maar dat ging niet. De gesprekken die we voerden kwamen er enkel op neer dat ze wilde stoppen met ‘ons’. Ik wilde nog een laatste keer met haar naar haar kamer. Gewoon om alles nog één keer in me op te kunnen nemen. Nog één keer op haar bed te liggen. Ze liep met me mee, maar haar reacties en antwoorden waren kil en koud. Daar was ze weer, die vreemde.
Na heel wat bij elkaar te hebben gehuild was het tijd om te gaan. Voor haar was het blijkbaar een stuk makkelijker, aangezien zij geen traan gelaten heeft. Ik hield mezelf voor dat ze zichzelf groot probeerde te houden. Ik keek nog een keer goed om me heen in haar kamer. Al haar spullen hadden een herinnering aan zich gekoppeld. Die knuffel, dat lampje of die IKEA-kast die we samen in elkaar hebben gezet. We liepen de trap af naar beneden en ik vroeg haar om een laatste aandenken. Uit een laatje toverde ze een pasfoto. Vervolgens schreef ze een briefje; “Het waren 7 mooie jaren. Die zal ik nooit vergeten.”. Bij het lezen van die twee zinnen rolden de tranen opnieuw over m’n wangen.
“Het is klaar.”, zei ze. Ondertussen had ik al vier keer op proberen te zoeken wanneer de eerstvolgende trein zou vertrekken. En ik probeerde het vier keer uit te stellen. Maar ik wist dat het geen zin had om langer te blijven. Vandaag zou het niet meer goed komen. Ik besloot dat ik naar het station wilde fietsen. Dat duurde langer dan een ritje met de bus, en zo kon ik voor de laatste keer haar straat door fietsen.
Ik liep nog een keer langs de kooi van haar hamster. “Dag beesie”, kwam nog net uit m’n mond. Ik draaide me om en keek voor de laatste keer door de huiskamer waar ik zoveel plezier heb beleefd. We reden de fietsen naar buiten en voor de laatste keer ging de deur dicht.
De bloesembomen stonden vol in bloei. Zoals ze er maar een paar weken per jaar bij staan. We konden daar samen altijd enorm van genieten tijdens een late avondwandeling. Deze keer fietsten we samen tussen de bomen door, zonder te praten. De blikken die we deelden waren meer dan genoeg.
Onderweg fietsen we langs al die plekken waaraan ik zo gewend was geraakt. Plekken die ik waarschijnlijk nooit meer zal zien, maar ook nooit meer zal vergeten. Aangekomen bij de fietsenstalling bracht ze ‘mijn’ fiets naar binnen. Het was een oud barrel, maar perfect voor de korte stukjes die we fietsen. Het pasje van de fietsenstalling had ik niet meer nodig, en brandde in m’n portemonnee. Ik besloot hem te houden als aandenken.
Op het perron zaten we zij aan zij, zoals we elke week afsloten. Maar vandaag was niet zoals elke week. “Niet huilen, het is klaar.”, zei ze opnieuw. Haar woorden bleven zich herhalen in m’n hoofd. Verdomme, ik wilde niet dat het over was. Het kon toch niet zo zijn dat ik nu de trein in zou stappen en haar vervolgens nooit meer zou zien? Het kan toch niet zo zijn dat ze mij zo makkelijk kan missen? De wijzer van de klok op het perron bleef maar verspringen. Het was bijna zover. In de verte zag ik de trein aan komen rijden. Hij kwam tot stilstand en de deuren gingen open.
Even twijfelde ik of ik wel moest instappen, maar ik wist dat het geen zin had om langer te blijven. Haar gevoel voor mij was was. “Ik hou van je”, zei ik voor een laatste keer. “Niet zeggen”, was haar antwoord. Ik gaf haar een kus, liet haar hand los en stapte de trein in. “Doeg”. Weer kon ik m’n huilen maar net inhouden. Daar zat ik dan, op een blauwe stoel in een trein die half gevuld was met mensen. Zij stond aan de andere kant van het raam op het perron.
De trein begon te rijden. Ik zwaaide naar haar, en zij zwaaide terug. Dat was het enige moment waarop ik een klein beetje emotie zag in haar ogen. De trein verhoogde zijn snelheid en daar verdween ze uit het zicht.
Gebroken staarde ik uit het raam. Nog steeds besefte ik niet precies wat er gebeurd was. En nog steeds wilde ik niet geloven wat ik zojuist had meegemaakt. Ik stuurde haar nog een berichtje om haar te bedanken voor alles. Ze stuurde een soortgelijk berichtje terug.
De rest van de dag is voorbij gegaan als een waas. Ik zat nog steeds in diezelfde nachtmerrie, en kon niet wakker worden.
Een paar weken lang probeerde ik nog normaal contact met haar te hebben. Dat ging niet. Ze was veranderd in een totaal ander persoon.
Ik telde de dagen. Ze kropen voorbij. Elke ochtend werd ik wakker met een verschrikkelijk gevoel. Het was een combinatie van verschillende emoties. Verdiet, ongeloof, woede en ergens bleef ik toch de hoop houden dat ze me na een tijdje zou gaan missen.
Het is maandag, vier weken nadat ik haar voor het laatst gezien heb. Ik kom erachter dat ze al tijdens onze relatie andere jongens heeft gehad. En niet eenmalig. Ik voel me nog ellendiger dan ik me de afgelopen vier weken al voelde. Hoe kan ik me al die tijd zo in haar vergist hebben? Hoe kan ze een compleet leven naast mij hebben gehad, zonder dat ik dat gemerkt heb?
Natuurlijk weet ik dat het vaker gebeurd. Maar bij haar was dit wel het laatste wat ik van haar verwacht had.
De emoties die ik eerst voelde veranderden totaal. Van verdriet en ‘een klein beetje hoop’, naar woede en wantrouwen.
In de maanden voor dit alles overleden mijn beide oma’s. Maar de pijn die ik daarover had was niet te vergelijken met de pijn die ik nu voelde. Geen minuut van de dag was vrij van gedachtes aan haar. Bij elke blik op de klok dacht ik na over wat zij rond dit tijdstip aan het doen was. De onmacht was enorm. Haar leven gaat verder op een manier waar ik geen onderdeel meer van ben.
Dagen gaan voorbij. Inmiddels is het precies tien weken geleden. Ik heb in de tussentijd dingen gedaan die ik hiervoor alleen maar uitstelde of gewoon simpel weg niet deed. Puur als afleiding. En enkel en alleen om maar niet de hele dag aan haar te hoeven denken. Op de momenten dat ik met andere dingen bezig ben lukt dat aardig. Maar als ik ’s avonds alleen in bed lig, met een leeg kussen naast me, komen de gedachtes toch terug. Dan probeer ik mezelf aan anderen dingen te laten denken, maar dat lukt vaker niet dan wel.
Iedereen met wie ik erover spreek zegt hetzelfde; “Het heeft tijd nodig, en het kan heel lang duren.”. Dan vraag ik mezelf af hoe lang ‘lang’ dan is. Ik ben er inmiddels achter gekomen dat ik niet goed ben in alleen zijn. Terwijl ik eerder juist altijd dacht dat dat wel het geval was.
De hoop dat ik haar ooit terug zal krijgen is verdwenen, maar mijn herinneringen aan haar zijn dat zeker niet. Mijn ontmoeting met haar was een vreemd toeval, en ik ben benieuwd of ik ooit weer een soortgelijk geluk zal hebben. Dat mijn dagen niet meer als een ‘marteling’ voelen, en ik weer gelukkig kan zijn met iemand. Maar nu moet ik blijkbaar nog even door op deze manier. Wat zijn tien weken immers na zeven jaar.
Dit verhaal doet me weer denken aan mijn breuk, het moment dat ik luisterde naar wat ze te zeggen had probeerde ik ook m'n emoties in bedwang te houden, hopende dat het allemaal niet écht gebeurde en alles wel weer goed kwam. Eenmaal de poort van d'r tuin uit kwam de klap en ben ik z.s.m. naar mijn beste vriend gegaan, en daar voelde ik mij al een stuk beter dan als je ineens "alleen" bent. Want zo voelde het voor mij, alsof je heimwee hebt maar niet uit kan kijken naar het moment dat het over zou gaan. En toen kwam ik in een negatieve spiraal waarin ik door mijn eenzaamheid geen behoefte had aan wat ik juist nodig had: anderen.
Maar ook bij jou zal 't slijten. Ik heb heel vaak gedacht van: nu ben ik eroverheen, maar toch niet echt. Troost gezocht door uitgaan hielp uiteindelijk ook niet. Ik wist pas dat ik er écht overheen was toen ik besefte dat ik haar niet miste als ik aan haar dacht. De irritaties zijn er soms nog wel als ik aan haar denk, vooral haar gezin, en toen ik nog contact had met haar resulteerde dat wel eens in random afgunstige reacties op haar wat eigenlijk niet nodig was. Maar aan de andere kant ook de positieve momenten natuurlijk.
Dus meng je vooral met anderen, ga werken, studeren, reizen, iets waarbij je je goed voelt. Dan gaan het veel sneller.Ik herken de situatie helemaal. Je trekt zo lang samen met iemand op en plots merk je dat de persoon helemaal anders wordt na de breuk. Het is lastig om te verwerken. Ikzelf merk soms "fantoompijn" op, de dingen die je vroeger deed kunnen niet meer want de ander is er niet meer. En zo blijf ik maar aan mijn ex denken door de vroegere routines waar die mee in verweven zat en nu niet meer.quote:
Het was anders dan andere keren. Ze keek me anders aan, ze praatte op een andere manier, en, hoe gek het lijkt, ze rook zelfs anders. Ik stond tegenover een vreemde die ik totaal niet meer herkende.
[...]
Hoe kan ik me al die tijd zo in haar vergist hebben? Hoe kan ze een compleet leven naast mij hebben gehad, zonder dat ik dat gemerkt heb?
Ik kreeg de schuld van de breuk maar ik merk nu dat ik ongemerkt aan het slaapwandelen was naar het einde. Mijn ex was eigenlijk al anders geworden maar ik merkte het niet, het was eerder subtiel maar ik voelde wel dat het de laatste tijd bitsiger werd. Soms denk ik dat ik een paar wrijvingen had kunnen voorkomen maar je kan enkel een paar ijsbergen ontwijken. Als het niet in juni was dan was het misschien september. Het was gewoon wachten tot voldoende "bewijsmateriaal" was verzameld om dan klinisch het probleem weg te snijden.
Het is niet altijd mogelijk om duidelijkheid te krijgen, we tasten in het duister en kunnen oorzaken vermoeden bij onszelf of de ex, maar ergens zal het vaag blijven. Als je nadien schokkende ontdekkingen doet, dan begin je alles weer in twijfel te trekken. Je denkt dat je elkaar kent en toch was dit niet het geval, zelfs niet na ettelijke jaren, het raakt diep.
Ik zou me inderdaad ook mengen met anderen. Ik krijg positieve steun en de nodige tegenwerpingen dat het niet allemaal aan mij lag of dat ze mijn persoonlijkheid helemaal anders ervaren dan de ex voorstelt.Ik kom hier even meelezen. Ik heb net een relatie gehad van ruim 3 jaar en ik merk dat ik het erg moeilijk los kan laten.
Ik heb er zelf voor gekozen maar desondanks blijf ik aan haar denken, twijfel of ik de juiste keuze heb gemaakt etc.
Zal dit topic eens rustig doorlezen wellicht vind ik wat tips.
Afleiding helpt maar tijdelijk heb ik gemerkt.Gaat best goed hier. Nu precies drie weken verder. Veel afleiding gezocht en eigenlijk gaat het me heel goed af. Natuurlijk is het met slapen soms kut. Of met wakker worden. Maar that's part of the deal, I guess.
Het leven gaat voor mij vooral gewoon door. Totdat ik vandaag via via op social-media een foto voorbij zag komen van mijn ex. Ik herkende haar niet meer als de persoon met wie ik het zo leuk heb gehad. Het was voor mij alsof het een vreemde was.
En dat gevoel vind ik heel erg naar. Bij het zien van die foto mis ik haar niet zo zeer, maar het gevoel dat we voor elkaar nu vreemden zijn na een verhaal van bijna twee jaar, vind ik echt onwerkelijk.
De afgelopen drie weken ging het echt goed. Echt goed. Hoort dit er bij?Zou het niet weten. Mijn eerste 3 weken gingen barslecht.quote:
Gaat best goed hier. Nu precies drie weken verder. Veel afleiding gezocht en eigenlijk gaat het me heel goed af. Natuurlijk is het met slapen soms kut. Of met wakker worden. Maar that's part of the deal, I guess.
Het leven gaat voor mij vooral gewoon door. Totdat ik vandaag via via op social-media een foto voorbij zag komen van mijn ex. Ik herkende haar niet meer als de persoon met wie ik het zo leuk heb gehad. Het was voor mij alsof het een vreemde was.
En dat gevoel vind ik heel erg naar. Bij het zien van die foto mis ik haar niet zo zeer, maar het gevoel dat we voor elkaar nu vreemden zijn na een verhaal van bijna twee jaar, vind ik echt onwerkelijk.
De afgelopen drie weken ging het echt goed. Echt goed. Hoort dit er bij?Tsja dat is onvermijdelijk. Overkwam mij ook. Life goes on, geldt voor beide partijen....diseased rhinoceros pizzleEx appte me net dat ie een appartement heeft gekocht. Terwijl ik had aangegeven dat ik gewoon niet op dat soort dingen zit te wachten. Fijn voor hem, maar ik wil dat niet horen.
Maar niks teruggestuurd, want we hadden afgesproken om geen contact meer op te nemen. Maar voel me wel even gefrustreerdHopelijk binnenkort weer over.
Ohh heerlijk he zoietsquote:
Ex appte me net dat ie een appartement heeft gekocht. Terwijl ik had aangegeven dat ik gewoon niet op dat soort dingen zit te wachten. Fijn voor hem, maar ik wil dat niet horen.
Maar niks teruggestuurd, want we hadden afgesproken om geen contact meer op te nemen. Maar voel me wel even gefrustreerd
Mijn ex dan.. al weken stil.. gister :
Even delen hoor! Xx is zwanger! Ze krijgen een jongetje..
Maar gereageerd met : wat leuk voor ze.
Na 4 jaar hebben we gezamenlijk een punt achter de relatie gezet en afgesproken niks met een ander te nemen/doen zolang we nog samen woonde.
Nou kreeg ik te horen dat ze al 3 maanden met een ander gaat waardoor ze haar sleutel mocht inleveren alleen de pest is dat ik nou haar dochtertje ook niet meer zie
pfff wat komt zo'n klap dan hard aan terwijl het al over was.Dat soort afspraken zijn lastig... Je kunt wel van elkaar vragen dat als er een ander is dat privé te houden, dat de andere partij er geen last van heeft zeg maar.quote:
Na 4 jaar hebben we gezamenlijk een punt achter de relatie gezet en afgesproken niks met een ander te nemen/doen zolang we nog samen woonde.
Nou kreeg ik te horen dat ze al 3 maanden met een ander gaat waardoor ze haar sleutel mocht inleveren alleen de pest is dat ik nou haar dochtertje ook niet meer zie
pfff wat komt zo'n klap dan hard aan terwijl het al over was.
Triest dat je haar dochtertje niet meer ziet. Mag dat niet van haar? Of denk je dat zelf?Wie dit leest is een lezer van ditHet zal vast wel mogen maar is weer net in de vakantie waardoor alle vakantie plannen in de soep lopen (zouden nog leuke dingen gaan doen met zun 3en al geboekt en betaald)quote:
[..]
Dat soort afspraken zijn lastig... Je kunt wel van elkaar vragen dat als er een ander is dat privé te houden, dat de andere partij er geen last van heeft zeg maar.
Triest dat je haar dochtertje niet meer ziet. Mag dat niet van haar? Of denk je dat zelf?
Maar die kleine meid heeft ze natuurlijk meegenomen is ook logisch.
En wanneer je met een ander gaat deel je het bed toch niet meer met je ex?Na 9 heftige maanden (is niet zo erg lang maar toch..) is de relatie tussen mijn ex en mij uitgegaan.
In het begin van de relatie gaf ze al aan problemen met haar eigen te hebben maar dit vond ik helemaal niet erg en ik vond dat ik zelf wel klaar was voor de relatie aan te gaan.
Het eerste halfjaar was alles leuk, geen ruzies, we leerden elkaar nog kennen en deden leuke dingen. Daarna echter gingen mijn gevoelens langzaam weg omdat (denk ik) ze te veel over haar problemen zat en er dingen waren die ik niet kon apprecieren aan haar.
Hier heb ik slecht over gecommuniceerd en heb mij hiertegen proberen te verzetten waardoor er langs beide kanten meer en meer irritaties kwamen totdat het niet meer gaat.
Mijn gevoelens waren ook denk ik weg op dat moment. Dus we hadden het "samen" uitgemaakt.
We hadden elkaar 2 maand niet meer gezien, ik was echt opgelucht, tot dat er een reunie was met gemeenschappelijke vrienden. Omdat ik dacht dat ik hier wel klaar voor was wou ik hier toch heen gaan. Ook omdat zei mij in die 2 maand nog wel eens had gestuurd voor te vragen hoe het was. (Misschien wou ze toch nog iets? Valse hoop?)
Naargelang de reunie dichter bijkwam kwamen mijn gevoelens stilaan terug, toen het uiteindelijk daar was zag ik haar weer en werd ik smoorverliefd. Ik kon haar bijna niet in de ogen kijken of met haar praten want het deed me super veel pijn dat ik niet meer bij haar was. En zij.. zij deed dood normaal. Waarschijnlijk komt dit ook omdat je bij haar haar problemen niet langs de buitenkant ziet. Ze ziet er altijd vrolijk uit..
De volgende dag stuurde ze via sms dat ze het super leuk vond en het in het begin wel moeilijk had.. ook vroeg ze nogmaals hoe het met me was en dit snapte ik niet goed.. ze had wel aangegeven dat ze vrienden wou blijven maar dan nog.
Omdat ik nog in haar stad verbleef voor een paar dagen heb ik gestuurd voor dan maar af te spreken zodat ik gewoon eens kon polsen hoe het met haar was en het haar kon uitleggen. Tijdens onze afspraak hebben we een uurtje of twee gepraat en gaf ze aan dat haar gevoelens voor mij op relatiegebied op waren en dat ze nog wel veel om mij gaf.
Maar ze wilt momenteel echt geen relatie met iemand omdat ze dus zit met haar eigen problemen. Dit was voor mij een doodsteek. Gewoon omdat ik dit niet had verwacht.. ze was al lang over mij en had de afgelopen maanden zelfs bijna niet aan mij gedacht.. ze had gewoon direct haar leven terug opgepakt en bij mij begon nu pas alles door te dringen..
In dat zelfde gesprek zei ze ook nog dat ze vakantiewerk deed en daar een jongen had laten doorschijnen dat ze wel iets wou met haar. Maar ze zei er ook bij dat ze echt geen relatie wou met iemand... In mijn hoofd kan ik dus aan niets anders denken dan dat ze iets gaat beginnen met die jongen. Want zou was het ook begonnen in onze relatie, ze wilde helemaal geen relatie maar toch waren de gevoelens er dus het gebeurde toch.
Nu heb ik haar nog een bericht gestuurd om haar te bedanken voor de dingen die ze me heeft laten inzien in mijn leven waarvoor ik haar ook echt dankbaar ben. Hopelijk kan ik zo ook weer wat verbeteren als persoon zelf en niet weer dezelfde fouten maken die ik toen maakte.
Ergens in mijn hoofd besef ik echt wel dat het op dat moment echt niet lukte; maar nu achteraf heb ik er wel spijt van dat we niet beter gecommuniceerd hebben over onze frustraties en er een echte oplossing voor hadden gezocht.
Spijt komt altijd te laat zeker.
Jammer maar helaas, die reunies met die gemeenschappelijke vriendengroep ga ik ook maar even een jaartje of 2 mijden totdat ik weer helemaal over haar ben. (Dit stelde ze zelf ook voor, wat extra pijn doet voor mij omdat ze er dus duidelijk over is en toch mij wilt helpen.. wat mij allemaal maar verliefder maakt..)
Sorry voor de wall of slechte samenhangde text.
[ Bericht 3% gewijzigd door OeiGeenIdee op 25-07-2017 14:50:45 ]Sterkte allemaal! Goed dat jullie hier blijven posten.
Kwam mijn "ex"-scharrel weer tegen sinds hij een nieuwe vriendin heeft. Daarvoor had ik hem geblokkeerd op alle social media en hij kan mij telefonisch ook niet meer benaderen, want we kwamen maar niet uit die viceuze cirkel.
De eerste keer kwam hij plotseling uit de menigte om een dikke zoen op mijn wang te geven en weer weg te gaan. Afgelopen weekend begon hij- bewust of onbewust - wat te flirten.
Al met al doet het me nog steeds wat, zwak hè. Nu inmiddels driekwart jaar verder
[ Bericht 5% gewijzigd door MidnightB00m op 26-07-2017 14:10:00 ]Awh. Hoe lang is het uit?quote:
Mwehhhhhhh ex heeft nieuwe .. vriend ? iig contact ...
Still hurtsIs niet heel raar hoorquote:
[..]
Ja lang... haha
My heart is so stupid
Soms zie ik mijn ex onverwachts op een foto en dan krijg ik ook zo'n raar gevoel. Licht angst gevoel, komt door alle ruzie. Toch jammer, zou een prima vriendschap kunnen hebben gehad denk ik als we niet met zoveel haat uit elkaar waren gegaan. Vorig jaar dacht ik dat dat nog wel goed zou komen die vriendschap, maar na de laatste ruzie op wapp was t definitief voorbij
Wie weet als ik dr over 20 jaar tegenkom in de ikea ofzo 😂 En anders maar niet. Tot nu toe heb ik met iedereen met wie ik (hele) erge ruzie heb gehad, het kunnen bijleggen of gewoon contact mee kunnen hebben, zelfs met iemand die m'n leven emotioneel op z'n kop had gezet. Ik weet niet of dat nou een goede of slechte eigenschap isIk denk dat ik ook moeite heb met het loslaten van mijn ex. Begin dit jaar ergens heb ik de relatie verbroken omdat ik steeds meer en meer begon in te zien dat hij misbruik van mij maakte. Ik blijf mij afvragen hoe ik het toch zo ver heb laten komen. En heb veel verdriet. Hij heeft hij naderhand nog gestalkt etc. Vind het erg lastig om mensen nog een kans te geven, daar waar ze dat misschien wel verdienen. Soms word ik overvallen door alles en dan voel ik me zo ranzig en bevlekt.Ik sinds gisteren weer single na 3 maanden. En ik ben er best wel kapot van. Ik dacht serieus 'dit is 'm', gewoon zoveel leuke gesprekken, gelachen, goeie seks, echt alles. Nooit ruzie, alleen de laatste 2 weken 2 x woorden gehad, eerste keer uitgepraat. Tweede keer maakte hij het uit. En nu blijkt, hij zit alweer op tinder en volgens mij al zeker een paar weken.
Zo verdrietig nu dat ik niet eens boos kan zijn. Ik heb me teveel in bochten gewrongen voor hem, laatste 2 weken ben ik afstand gaan nemen.
Resistance is futile.*hug*
Ik heb overigens nog steeds niet mijn/ons huis verkocht. Brandje in de keuken gooide (heheheh) roet in het eten. Nu wachten tot 5 september tot de keuken weer geïnstalleerd wordt, dan foto's maken en op zoek naar een nieuw leven... Kutte is alleen dat ik niet in Amersfoort kan blijven met die stijgende huizenprijzen...
Ook vaak nog zwakke momenten, foto's kijken, berichtjes terug zoeken... Ik wil ze maar niet verwijderen. Vind het ook wel zonde op een of andere manier. Wellicht dat ik later met een lach ipv een traan terug kan kijken op die tijd.
Ik heb geprobeerd mijn verhaal op te schrijven, dat hielp wel een beetje, maar was ook erg zwaar om te doen. Ik heb het mijn beste vrienden laten lezen, omdat ik nog steeds niet makkelijk erover kan praten...
Gelukkig heb ik wat afleiding af en toe met Tinder, beetje aankloten met wat matches, maar nog niets concreets. Misschien wil ik dat ook nog niet, maar de aandacht is wel fijn.
[ Bericht 42% gewijzigd door Themeparktommy op 07-08-2017 22:16:52 ]Ach, hier ook hoor. Daarom hebben we dit topic!quote:
[..]
Ja lang... haha
My heart is so stupidMijn vriendin heeft het ruim een week geleden heel plotseling uitgemaakt en afgelopen vrijdag heb ik haar weer gezien. Ze was net pas terug uit Australie (waar we samen stage hebben gelopen maar ik al 1.5 maand eerder terug moest) en we hebben altijd super leuk en fijn contact gehad. Afgelopen week heb ik nog wat pogingen gedaan om de relatie te herstellen (ik weet dat dit niet geholpen heeft, maar ik moest ergens heen met mijn emoties), maar ze heeft vrijdag nogmaals bevestigd dat het voor haar definitief over is.
Nu merk ik dat ik enorm vastzit met mijn gedachte en emoties en dat ik moeite heb om verder te gaan. De vrijdag van het gesprek ging het eigenlijk wel goed, maar gisteren en vandaag zijn verschikelijk. Ik merk dat ik heel erg vast hou aan de hoop dat het nog goed gaat komen, ik hou nog enorm veel van haar en kan me niet voorstellen dat voor haar het gevoel compleet weg is. Ik probeer heel erg geen contact op te nemen, maar elke dag voelt als een marteling en ik heb zo enorm de nijging om te bellen of te appen.
Ik weet dat als ik nog een kans wil hebben dat ik haar vooral met rust moet laten, maar dat is een van de lastigste dingen die er zijn. We wonen samen en ze moet haar spullen nog verhuizen - maar hoe zorg ik er nu voor dat ik, ondanks het gevoel en de hoop, toch verder kan met mijn leven? Ik heb al elke dag dingen met mensen gedaan, ik probeer bezig te blijven en er niet te veel bij stil te staan. Alleen als je dan wakker word na een droom dat het allemaal weer goed is, dan is dat wel heel erg pijnlijk.
Hoe kan ik hoop (tegen beter weten in) en verwerking combineren?Heel herkenbaar.. Maar tot nu toe doe je alles goed. Je kunt er gewoon niet aan ontsnappen dat je leven ineens drastisch veranderd. Dat zal ook nog wel even zo zijn. Ik woon nu zelf ook nog in het huis wat we samen gekocht hebben, dus elke dag is er nog wel iets waarbij ik denk. Och weet je nog... Er zit niets anders op dan je aandacht totaal aan andere dingen te besteden. Zoals je nu ook al doet, wat ik begrijp. Ga lekker dingen doen die je anders niet deed. Ontmoet nieuwe mensen, wees afgeleid. Dan worden de momenten dat je toch terug denkt aan haar steeds "makkelijker" want je hebt toch letterlijk wel wat beters te doen dan te denken aan het verleden.quote:
Mijn vriendin heeft het ruim een week geleden heel plotseling uitgemaakt en afgelopen vrijdag heb ik haar weer gezien. Ze was net pas terug uit Australie (waar we samen stage hebben gelopen maar ik al 1.5 maand eerder terug moest) en we hebben altijd super leuk en fijn contact gehad. Afgelopen week heb ik nog wat pogingen gedaan om de relatie te herstellen (ik weet dat dit niet geholpen heeft, maar ik moest ergens heen met mijn emoties), maar ze heeft vrijdag nogmaals bevestigd dat het voor haar definitief over is.
Nu merk ik dat ik enorm vastzit met mijn gedachte en emoties en dat ik moeite heb om verder te gaan. De vrijdag van het gesprek ging het eigenlijk wel goed, maar gisteren en vandaag zijn verschikelijk. Ik merk dat ik heel erg vast hou aan de hoop dat het nog goed gaat komen, ik hou nog enorm veel van haar en kan me niet voorstellen dat voor haar het gevoel compleet weg is. Ik probeer heel erg geen contact op te nemen, maar elke dag voelt als een marteling en ik heb zo enorm de nijging om te bellen of te appen.
Ik weet dat als ik nog een kans wil hebben dat ik haar vooral met rust moet laten, maar dat is een van de lastigste dingen die er zijn. We wonen samen en ze moet haar spullen nog verhuizen - maar hoe zorg ik er nu voor dat ik, ondanks het gevoel en de hoop, toch verder kan met mijn leven? Ik heb al elke dag dingen met mensen gedaan, ik probeer bezig te blijven en er niet te veel bij stil te staan. Alleen als je dan wakker word na een droom dat het allemaal weer goed is, dan is dat wel heel erg pijnlijk.
Hoe kan ik hoop (tegen beter weten in) en verwerking combineren?
Wat betreft de hoop weer bij elkaar terug te komen. Ja, het kan. Maar het is echt heel moeilijk. Je zult haar inderdaad alle tijd moeten geven en ook jezelf om weer jezelf te worden. Pas als alles waarom het uit is gegaan weg is, kun je weer bouwen aan vriendschap en misschien wel weer meer. Maar zorg er dan wel voor dat de mogelijkheid om dezelfde "fout" te maken er niet meer is. Is het echter zo dat zij gewoon geen gevoelens meer heeft voor je en verwacht dat die ook niet meer terug zullen komen. Doe dan geen moeite en ga door. Het is zonde van je leven om achter een meisje aan te lopen die je toch niet wilt.
Sterkte met je verlies, en denk eraan dat rouwen niet verkeerd is!Dankjewel voor je bericht! Hoewel het natuurlijk niks helpt, is het wel heel fijn om herkenning te vinden. Ik heb je verhaal terug gelezen en wat is dat heftig - dan mag ik eigenlijk niet zeuren... Mijn ex en ik hebben 3 jaar samen gewoond, huurhuis en gezamenlijke spullen gaan voornamelijk over de fotoboeken en wat meubilair. Daarbij is mijn vriendin niet vreemd gegaan, zei ze tijdens het uitmaken dat ze wel nog heel veel van me hield en zijn de problemen tussen ons (wat mij betreft) allemaal uit te praten/ op te lossen... (eigenlijk alles komt neer op slechte communicatie van beide kanten)quote:
[..]
Heel herkenbaar.. Maar tot nu toe doe je alles goed. Je kunt er gewoon niet aan ontsnappen dat je leven ineens drastisch veranderd. Dat zal ook nog wel even zo zijn. Ik woon nu zelf ook nog in het huis wat we samen gekocht hebben, dus elke dag is er nog wel iets waarbij ik denk. Och weet je nog... Er zit niets anders op dan je aandacht totaal aan andere dingen te besteden. Zoals je nu ook al doet, wat ik begrijp. Ga lekker dingen doen die je anders niet deed. Ontmoet nieuwe mensen, wees afgeleid. Dan worden de momenten dat je toch terug denkt aan haar steeds "makkelijker" want je hebt toch letterlijk wel wat beters te doen dan te denken aan het verleden.
Wat betreft de hoop weer bij elkaar terug te komen. Ja, het kan. Maar het is echt heel moeilijk. Je zult haar inderdaad alle tijd moeten geven en ook jezelf om weer jezelf te worden. Pas als alles waarom het uit is gegaan weg is, kun je weer bouwen aan vriendschap en misschien wel weer meer. Maar zorg er dan wel voor dat de mogelijkheid om dezelfde "fout" te maken er niet meer is. Is het echter zo dat zij gewoon geen gevoelens meer heeft voor je en verwacht dat die ook niet meer terug zullen komen. Doe dan geen moeite en ga door. Het is zonde van je leven om achter een meisje aan te lopen die je toch niet wilt.
Sterkte met je verlies, en denk eraan dat rouwen niet verkeerd is!
Dat laatste maakt het dan wel weer heel moeilijk. Ze was tijdens ons laatste gesprek fysiek heel afstandelijk en heeft meerdere keren duidelijk gemaakt dat het voor haar echt klaar is. Ze gaf wel zelf aan dat als we beter hadden gepraat ze ook wel inzag dat we dit prima hadden kunnen voorkomen, tegelijkertijd gaf ze ook aan geen contact te willen. Of dit haar copingmechanisme is, of dat ze toch echt 'ons' niet ziet zitten weet ik niet zo goed.
Als ik het allemaal zo lees dan is het duidelijk dat ze me niet meer moet, maar zo voelt het echt totaal niet. Hoop is een lastig ding, het doet leven maar is waarschijnlijk ook alleen maar het uitstellen van het definitieve einde. Ik probeer voor nu vooral een middenweg te vinden tussen al mijn emoties en vooral geen contact op te nemen. Over 2 weken ben ik jarig en hoewel het dan nog veel te vroeg is, gaat het wel veel over haar zeggen hoe ze daar mee omgaat.
Voor nu mezelf nog maar even heel zielig vindenWat dat copingsmechanisme betreft lees ik er in dat ze een keuze gemaakt heeft en zich aan die keuze houdt.quote:
[..]
Dankjewel voor je bericht! Hoewel het natuurlijk niks helpt, is het wel heel fijn om herkenning te vinden. Ik heb je verhaal terug gelezen en wat is dat heftig - dan mag ik eigenlijk niet zeuren... Mijn ex en ik hebben 3 jaar samen gewoond, huurhuis en gezamenlijke spullen gaan voornamelijk over de fotoboeken en wat meubilair. Daarbij is mijn vriendin niet vreemd gegaan, zei ze tijdens het uitmaken dat ze wel nog heel veel van me hield en zijn de problemen tussen ons (wat mij betreft) allemaal uit te praten/ op te lossen... (eigenlijk alles komt neer op slechte communicatie van beide kanten)
Dat laatste maakt het dan wel weer heel moeilijk. Ze was tijdens ons laatste gesprek fysiek heel afstandelijk en heeft meerdere keren duidelijk gemaakt dat het voor haar echt klaar is. Ze gaf wel zelf aan dat als we beter hadden gepraat ze ook wel inzag dat we dit prima hadden kunnen voorkomen, tegelijkertijd gaf ze ook aan geen contact te willen. Of dit haar copingmechanisme is, of dat ze toch echt 'ons' niet ziet zitten weet ik niet zo goed.
Als ik het allemaal zo lees dan is het duidelijk dat ze me niet meer moet, maar zo voelt het echt totaal niet. Hoop is een lastig ding, het doet leven maar is waarschijnlijk ook alleen maar het uitstellen van het definitieve einde. Ik probeer voor nu vooral een middenweg te vinden tussen al mijn emoties en vooral geen contact op te nemen. Over 2 weken ben ik jarig en hoewel het dan nog veel te vroeg is, gaat het wel veel over haar zeggen hoe ze daar mee omgaat.
Voor nu mezelf nog maar even heel zielig vinden
Voor nu is het erg pijnlijk maar op termijn zal het waarschijnlijk minder pijnlijk zijn dan steeds blijven aanmodderen. Bij mij zou zoiets met aanhoudende onzekerheden en teleurstellingen de fijne herinneringen iig gaan besmeuren.
Sterkte iig!Ik ben helaas bang dat je gelijk hebt - ze is koppig genoeg om als ze dan eenmaal een beslissing neemt daar niet meer van af te willen wijken. Ze heeft aangegeven er al een jaar mee te worstelen, maar in plaats van dat ze dan dingen met mij bespreekt kropt ze alles op tot er geen weg meer terug isquote:
[..]
Wat dat copingsmechanisme betreft lees ik er in dat ze een keuze gemaakt heeft en zich aan die keuze houdt.
Voor nu is het erg pijnlijk maar op termijn zal het waarschijnlijk minder pijnlijk zijn dan steeds blijven aanmodderen. Bij mij zou zoiets met aanhoudende onzekerheden en teleurstellingen de fijne herinneringen iig gaan besmeuren.
Sterkte iig!Ik ben 2 maanden verder. Ondanks pogingen tot contact blijft het windstil aan de andere kant. Ik denk niet dat het er nog in zit om een vriendschap op te zetten, helaas.
Door het abrupte einde zijn een aantal spullen bij mijn ex achtergebleven en soms merk ik nog dat ik iets heb achtergelaten. Uiteraard ga ik niets terug vragen en er is niets onvervangbaar in die hoop voorwerpen. Maar het voert me regelmatig terug in herinneringen.
Herinneringen vervagen een beetje maar chatgesprekken blijven bestaan. Vandaag de dag is het een communicatiekanaal als een ander. Dan kom ik er achter dat de romantische "ik mis je" boodschappen achterdocht, jaloezie en bezitterigheid bevatten. Ik zag de signalen niet, ik nam de boodschappen enkel aan op "face value" maar er zat meer achter.
Het gaat nu al meer dagen goed dan slecht maar soms zink ik weer de dieperik in, de verwerking gaat traag.Vandaag kreeg ik ruzie met hem en hebben er een punt achter gezet dus nu zijn we ook geen vrienden meer.quote:
[..]
En dit gaat verder zonder problemen? Hoe zijn jullie uit elkaar gegaan?
De reden dat het uitging is omdat hij buiten de deur heeft lopen wippen.lol, gaat snel soms he zo'n ruzie.quote:
[..]
Vandaag kreeg ik ruzie met hem en hebben er een punt achter gezet dus nu zijn we ook geen vrienden meer.
De reden dat het uitging is omdat hij buiten de deur heeft lopen wippen.Ja, maar weet je wat het is, hij heeft last van een narcistische-persoonlijkheidsstoornis. Het ergste vind ik dus nog dat hij nooit zal inzien wat hij heeft foutgedaan en nu naar het volgende slachttoffer gaat. Hij heeft verder een laag empatisch vermogen wat ook niet echt bevordelijk is. Verder wens ik hem het beste met z'n leven.quote:
[..]
lol, gaat snel soms he zo'n ruzie.Hoe lang heb je het met hem uitgehouden?quote:
[..]
Ja, maar weet je wat het is, hij heeft last van een narcistische-persoonlijkheidsstoornis. Het ergste vind ik dus nog dat hij nooit zal inzien wat hij heeft foutgedaan en nu naar het volgende slachttoffer gaat. Hij heeft verder een laag empatisch vermogen wat ook niet echt bevordelijk is. Verder wens ik hem het beste met z'n leven.Een maand. Het begon heel erg lief hij was charmant, zou alles voor me doen. Een tijdje later kwam zijn narcistische aard naar boven. Oh way als ik kritiek op hem had. Ik zag dan alle hoeken van de kamer. Maar ik hield van hem... heb het uiteindelijk uitgemaakt omdat hij vreemdging. Dat ik dat allemaal al gehad moet hebben op 16-jarige leeftijd. Ze zeggen dat alle homo's lief zijn... niet dus.quote:
[..]
Hoe lang heb je het met hem uitgehouden?Bijzonder toch, dat labelen nadat je iemand pas een maand kent. En al zeggen van hem te houden.
Normaal is het natuurlijk zeker niet hoe hij zich gedraagd.
Next! Weg uit je leven en wil je ook geen vriendjes mee blijvenWie dit leest is een lezer van ditZonde van je tijd die kerelquote:
Bijzonder toch, dat labelen nadat je iemand pas een maand kent. En al zeggen van hem te houden.
Normaal is het natuurlijk zeker niet hoe hij zich gedraagd.
Next! Weg uit je leven en wil je ook geen vriendjes mee blijvenen wat is jou probleem?quote:
[..]
Een maand. Het begon heel erg lief hij was charmant, zou alles voor me doen. Een tijdje later kwam zijn narcistische aard naar boven. Oh way als ik kritiek op hem had. Ik zag dan alle hoeken van de kamer. Maar ik hield van hem... heb het uiteindelijk uitgemaakt omdat hij vreemdging. Dat ik dat allemaal al gehad moet hebben op 16-jarige leeftijd. Ze zeggen dat alle homo's lief zijn... niet dus.
na een maand al zeggen dat je van iemand houd... uh juist ja.Want dat kan niet wil je zeggenquote:
[..]
en wat is jou probleem?
na een maand al zeggen dat je van iemand houd... uh juist ja.Ik weet niet hoe jij in elkaar zit, maar ik weet best wel binnen een maand of het klikt of niet.quote:klikken: ja. houden van: nee.quote:
[..]
Ik weet niet hoe jij in elkaar zit, maar ik weet best wel binnen een maand of het klikt of niet.Ik dus wel. Ik hield heel veel van hem.quote:
[..]
klikken: ja. houden van: nee.Kleine update van mijn kant, voor wie het leuk vind om te lezen
Ik heb een huis gekocht en mijn huidige huis gaat volgende week op Funda. Blij dat ik eindelijk verder kan met mijn leven. Even helemaal opnieuw beginnen.Beter, dat het je maar voor de wind mag gaan.quote:
Kleine update van mijn kant, voor wie het leuk vind om te lezen
Ik heb een huis gekocht en mijn huidige huis gaat volgende week op Funda. Blij dat ik eindelijk verder kan met mijn leven. Even helemaal opnieuw beginnen.Nu na nog eens 3,5 maand verder... hoe gaat het nu met je?quote:Monza 2021: RIC #1 - and for anyone who thought i left, i never left. i just moved aside for a bit.Dag allemaal.
Nieuw hier, maar ben al wel enige tijd aan het meelezen op FOK.
Ook ik heb sinds afgelopen maandag last van flink liefdesverdriet. We waren zo'n twee maanden aan het appen en daten, maar ik moet zeggen dat het gevoel er niet minder om is. Heb nog niet veel ervaring in de liefde en dit was de eerste keer dat ik het gevoel had iemand gevonden te hebben die werkelijk bij me paste.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
[ Bericht 0% gewijzigd door thirtytwo op 21-09-2017 13:57:05 ]Nee? Hoe lang duurt het voor jou om van iemand te houden?quote:
[..]
klikken: ja. houden van: nee.6 weken geleden had mijn verloofde het uitgemaakt. We waren in totaal meer dan 5 jaar samen, maar de laatste twee jaren stonden in het teken van haar carriere in het buitenland en allerlei bullshit wat daaruit voorts kwam. Lang verhaal kort: zij wil liever in dat land blijven dan een toekomst met mij hebben.
Vier weken terug vond ik op Quora per ongeluk een post van haar waar ze praatte over hoe het verliep toen ze het met mij uitmaakte, en vervolgens advies gaf aan andere mensen met dezelfde Myers-Briggs persoonlijkheid hoe je er over heen komt. In dat artikel stond dus ook dat ze er zelf al overheen was. Kan natuurlijk een leugen zijn, maar alsnog...
Het helpt dat ik haar makkelijk kan vermijden omdat ze op een ander continent zit, maar alles voelt nog steeds hartstikke kut. Ik wil haar zo snel mogelijk vergeven en accepteren dat het voorbij is zodat ik verder kan met mijn leven, maar tegelijkertijd is er die kleine hoop dat we ooit weer bij elkaar zouden kunnen komen als ze daadwerkelijk dezelfde levensstijl wil als ik.
Kut kut kutJe gunt haar dan geen eigen carriere?quote:
6 weken geleden had mijn verloofde het uitgemaakt. We waren in totaal meer dan 5 jaar samen, maar de laatste twee jaren stonden in het teken van haar carriere in het buitenland en allerlei bullshit wat daaruit voorts kwam. Lang verhaal kort: zij wil liever in dat land blijven dan een toekomst met mij hebben.
Vier weken terug vond ik op Quora per ongeluk een post van haar waar ze praatte over hoe het verliep toen ze het met mij uitmaakte, en vervolgens advies gaf aan andere mensen met dezelfde Myers-Briggs persoonlijkheid hoe je er over heen komt. In dat artikel stond dus ook dat ze er zelf al overheen was. Kan natuurlijk een leugen zijn, maar alsnog...
Het helpt dat ik haar makkelijk kan vermijden omdat ze op een ander continent zit, maar alles voelt nog steeds hartstikke kut. Ik wil haar zo snel mogelijk vergeven en accepteren dat het voorbij is zodat ik verder kan met mijn leven, maar tegelijkertijd is er die kleine hoop dat we ooit weer bij elkaar zouden kunnen komen als ze daadwerkelijk dezelfde levensstijl wil als ik.
Kut kut kutMonza 2021: RIC #1 - and for anyone who thought i left, i never left. i just moved aside for a bit.Was het geen optie om mee te verhuizen? Of waren er meer problemen?quote:
6 weken geleden had mijn verloofde het uitgemaakt. We waren in totaal meer dan 5 jaar samen, maar de laatste twee jaren stonden in het teken van haar carriere in het buitenland en allerlei bullshit wat daaruit voorts kwam. Lang verhaal kort: zij wil liever in dat land blijven dan een toekomst met mij hebben.
Vier weken terug vond ik op Quora per ongeluk een post van haar waar ze praatte over hoe het verliep toen ze het met mij uitmaakte, en vervolgens advies gaf aan andere mensen met dezelfde Myers-Briggs persoonlijkheid hoe je er over heen komt. In dat artikel stond dus ook dat ze er zelf al overheen was. Kan natuurlijk een leugen zijn, maar alsnog...
Het helpt dat ik haar makkelijk kan vermijden omdat ze op een ander continent zit, maar alles voelt nog steeds hartstikke kut. Ik wil haar zo snel mogelijk vergeven en accepteren dat het voorbij is zodat ik verder kan met mijn leven, maar tegelijkertijd is er die kleine hoop dat we ooit weer bij elkaar zouden kunnen komen als ze daadwerkelijk dezelfde levensstijl wil als ik.
Kut kut kutNintendo Switch: SW-1156-9327-1516 | Xbox Series X: Alwayshappyz | Photographer: D750, 24mm, 50mm, 85mm | TV Shows: Gilmore Girls, Grey's Anatomy, His Dark Materials, Veronica Mars, Fringe, The Good Wife, The Crown & More.Mee verhuizen omdat mevrouw niet terug wil komen voor jou ?quote:
[..]
Was het geen optie om mee te verhuizen? Of waren er meer problemen?
Never.
Dat ze niet terug wil komen zegt genoeg toch.Beide uitspraken kan je ook omdraaien, als het werken in het buitenland het enige probleem was in de relatie. Daarom vraag ik of er meerdere redenen waren. Gezien hoe snel ze over hem heen was gok ik van wel. Kutsituatie in ieder geval.quote:
[..]
Mee verhuizen omdat mevrouw niet terug wil komen voor jou ?
Dat ze niet terug wil komen zegt genoeg toch.Nintendo Switch: SW-1156-9327-1516 | Xbox Series X: Alwayshappyz | Photographer: D750, 24mm, 50mm, 85mm | TV Shows: Gilmore Girls, Grey's Anatomy, His Dark Materials, Veronica Mars, Fringe, The Good Wife, The Crown & More.
Forum Opties Forumhop: Hop naar:
