In Memoriam #9

Dat is veels te jong, heel veel sterkte, rust zacht Iggy.

Bedankt, het is vreemd thuis komen/ wakker worden zo. Voor het eerst in 19 jaar geen huisdier. Het zal ff wennen worden.

Oh bah, heel erg veel sterkte...

Afgelopen vrijdag mijn beste vriend in moeten laten slapen. Mats had nierfalen. Hiervoor kreeg hij een infuus om z'n nieren te spoelen en dat leek aan te slaan. Het bleek dat dit vooral door de anti-misselijkheidspillen kwam en door het infuus kwamen er ook nog eens (potentiële) hartfalen bij. (Nooit hartproblemen oid gehad maar bij laatste controle wel een klein hartruisje, niks om je zorgen over te maken. Na het infuus lekkende hartklep en vocht..). Hij werd wel wat slomer ( maar goed 11.5), at minder en dronk veel. Maar dat het opeens zo snel zou gaan had niemand durven denken. Donderdag kregen we hem mee naar huis om het weekend in ieder geval nog samen te hebben. Maar vrijdag vonden we het zo slecht gaan dat we besloten hem dit weekend vol met pijn en misselijkheid niet aan te doen. Een verschrikkelijk moeilijke keuze. En je moet jezelf er maar van blijven overtuigen dat het de juiste was..

Op mijn schoot ingeslapen. Goed afscheid genomen. Mooi leven gehad. Genoten van elkaar. Helaas mocht het niet nog een paar maandan/jaar duren.

Hele weekend gejankt. Veel gezopen en afleiding gezocht. Gisteren en vandaag ging het wel redelijk. Totdat ik net een foto binnenkreeg waar hij (schitterend) opgebaard ligt. Janken geblazen weer dus

Ik ga m'n vriend geweldig missen. Maar hij heeft een speciaal plaatsje in m'n hart en gedachten. En we komen elkaar nog wel tegen

Een mooie foto volgt later wellicht wanneer ik op laptop zit

[ Bericht 1% gewijzigd door LosBuenosMuchachos op 23-10-2018 17:27:21 ]

Ach gossie

Sterkte

quote:

Op dinsdag 23 oktober 2018 17:09 schreef LosBuenosMuchachos het volgende:
Afgelopen vrijdag mijn beste vriend in moeten laten slapen. Mats had nierfalen. Hiervoor kreeg hij een infuus om z'n nieren te spoelen en dat leek aan te slaan. Het bleek dat dit vooral door de anti-misselijkheidspillen kwam en door het infuus kwamen er ook nog eens (potentiële) hartfalen bij. (Nooit hartproblemen oid gehad maar bij laatste controle wel een klein hartruisje, niks om je zorgen over te maken. Na het infuus lekkende hartklep en vocht..). Hij werd wel wat slomer ( maar goed 11.5), at minder en dronk veel. Maar dat het opeens zo snel zou gaan had niemand durven denken. Donderdag kregen we hem mee naar huis om het weekend in ieder geval nog samen te hebben. Maar vrijdag vonden we het zo slecht gaan dat we besloten hem dit weekend vol met pijn en misselijkheid niet aan te doen. Een verschrikkelijk moeilijke keuze. En je moet jezelf er maar van blijven overtuigen dat het de juiste was..

Op mijn schoot ingeslapen. Goed afscheid genomen. Mooi leven gehad. Genoten van elkaar. Helaas mocht het niet nog een paar maandan/jaar duren.

Hele weekend gejankt. Veel gezopen en afleiding gezocht. Gisteren en vandaag ging het wel redelijk. Totdat ik net een foto binnenkreeg waar hij (schitterend) opgebaard ligt. Janken geblazen weer dus

Ik ga m'n vriend geweldig missen. Maar hij heeft een speciaal plaatsje in m'n hart en gedachten. En we komen elkaar nog wel tegen

Een mooie foto volgt later wellicht wanneer ik op laptop zit

Vanavond is mijn lieve kat Sisqo ingeslapen. Hij is 18,5 jaar geworden en ik was al zijn vrouwtje vanaf dat hij een paar maanden was. Ik ben intens verdrietig nu, maar weet wel dat het goed is zo. Hij heeft een prachtig leven met enorm veel liefde gehad. Het is nu zo stil in huis en ik ga hem zo vreselijk missen

quote:

Op vrijdag 28 december 2018 00:21 schreef MissJ het volgende:
Vanavond is mijn lieve kat Sisqo ingeslapen. Hij is 18,5 jaar geworden en ik was al zijn vrouwtje vanaf dat hij een paar maanden was. Ik ben intens verdrietig nu, maar weet wel dat het goed is zo. Hij heeft een prachtig leven met enorm veel liefde gehad. Het is nu zo stil in huis en ik ga hem zo vreselijk missen

sterkte

Sterkte beiden

Sterkte missj wat een prachtige leeftijd heeft hij gehaald

Dank jullie.
Hij heeft inderdaad een prachtige leeftijd gehaald en daar ben ik dankbaar voor
Hij zal vanmiddag worden gecremeerd

Ik ben mijn meisje verloren, donderdagavond. Sally was bijna 12 en heeft 9 jaar bij me gewoond. Afgelopen augustus ontdekte ik een bult in een melkklier, tumor weggehaald, onderzoek gedaan. Het bleek een tumor die in theorie niet (erg) kwaadaardig is en niet uit te zaaien naar andere organen.

8 weken geleden terug naar de dierenarts, er zaten veel meer bulten en onrustige plekken aan diezelfde kant, in de rest van de melkklieren. Bloed afgenomen, gekeken hoe het met haar andere organen was. Alles was prima. Besloten alle melkklieren weg te halen.
Ze heeft sindsdien een beetje gekwakkeld, voelde zich niet zo lekker, maar vind je het gek? Af en toe wat diarree, af en toe niet zoveel zin, soms wat maagzuur opgeven.

Woensdagavond wilde ze, na het plassen in de tuin, niet meer bewegen. Ik mocht niet aan haar buik zitten achter haar ribbenkast. Spoeddierenarts gebeld, die ging er vanuit dat het niks ernstigs was.
Gaan slapen met hond.
Donderdagmiddag wil ze anders gaan liggen op de bank en zakt ze door haar pootjes. Die blik, die hulpeloze blik...
Ik heb geen seconde nagedacht, hond opgepakt, naar de dierenarts geraced, om hulp gevraagd.

Bloed afgenomen. Leverwaardes enorm hoog, hele heftige bloedarmoede.
Echo gemaakt. Grote levertumor, grote milttumor. En die was gebarsten. Ze bloedde leeg in haar buik, daarom was ze zo slap. Dan kan je helemaal niks meer, alleen het lijden zo snel mogelijk stoppen.

Ik heb haar vanaf dat ze thuis in elkaar zakte tot haar laatste hartslag niet meer losgelaten. Ze gaf zich volledig aan me over.

Dat ik haar nooit meer kan aaien, nooit meer die snuit in mn gezicht, nooit meer samen wandelen, nooit meer...

Haar pijn is voorbij, mijn pijn is begonnen.
Het doet zo'n zeer.

Ook hier sterkte lonaa. Aan jouw zorgen lag het niet. Je hebt alles voor haar gedaan.

quote:

Op zaterdag 5 januari 2019 13:21 schreef ferrari_rood het volgende:
Ook hier sterkte lonaa. Aan jouw zorgen lag het niet. Je hebt alles voor haar gedaan.

Rationeel weet ik dat. Ik word wel geplaagd door 'wat nou als ik woensdagavond wel gegaan was', maar ik weet ook dat er dan niks meer aan te doen was geweest.

Ik had haar een ander einde gegund.

Vreselijk Loona, heel veel sterkte met het gemis. Je had echt niks anders voor haar kunnen doen. Xx

Sterkte Lonaa. De worsteling tussen je ratio en de emoties herken ik wel.
Je hebt alles gedaan

quote:

Op zaterdag 5 januari 2019 14:02 schreef oh-oh het volgende:
Vreselijk Loona, heel veel sterkte met het gemis. Je had echt niks anders voor haar kunnen doen. Xx

Ik vind het zo pijnlijk dat mijn onderbuikgevoel (alweer...) klopte. Toen ze donderdag door d'r pootjes zakte wist ik eigenlijk ook al dat ze niet meer levend mee naar huis zou komen. Zo gek.

quote:

Op zaterdag 5 januari 2019 14:03 schreef -Miauw- het volgende:
Sterkte Lonaa. De worsteling tussen je ratio en de emoties herken ik wel.
Je hebt alles gedaan

Ik heb ook al wel veel gepraat en gelezen en die herkenning is best heel fijn.

Nogmaals veel sterkte Lonaa. Je hebt op dat moment het enige goede voor haar gedaan wat je kon doen. Maar dat maakt het gemis niet minder.

Maar dat is het precies. Ik kon haar alleen nog maar laten gaan, maar het doet zo'n pijn dat ze er niet meer is.

Heel veel sterkte Lonaa

quote:

Op zaterdag 5 januari 2019 13:30 schreef Lonaa het volgende:

Rationeel weet ik dat. Ik word wel geplaagd door 'wat nou als ik woensdagavond wel gegaan was', maar ik weet ook dat er dan niks meer aan te doen was geweest.

Ik had haar een ander einde gegund.

Het had helemaal niets uitgemaakt. Je hebt haar het beste einde gegeven

quote:

Op zaterdag 5 januari 2019 14:15 schreef Queller het volgende:

[..]

Het had helemaal niets uitgemaakt. Je hebt haar het beste einde gegeven

quote:

Op zaterdag 5 januari 2019 13:30 schreef Lonaa het volgende:

[..]

Rationeel weet ik dat. Ik word wel geplaagd door 'wat nou als ik woensdagavond wel gegaan was', maar ik weet ook dat er dan niks meer aan te doen was geweest.

Ik had haar een ander einde gegund.

Wat een ongelooflijk leuk dier om te zien Lonaa, wat zal het huis leeg zijn

Woensdag had die levertumor er ook al gezeten, dus ook al was die milttumor niet gebarsten, dan was de conclusie van het verhaal hetzelfde geweest .
_{Sterker nog, als je nog voor een operatie had gekozen om de milt te verwijderen (zware OK, waarvan de eerste 24 uur erna kritiek, maar mogelijk) dan had de dierenarts op de operatietafel de levertumor ontdekt, en hadden ze je gebeld of ze haar mochten laten gaan.... Dus hoe cru het ook is, misschien was dit wel de minst kwade/eenzame van alle mogelijkheden}