In Memoriam #9

18!
Gecondoleerd met verlies van hoogbejaarde kat

quote:

Op vrijdag 5 augustus 2016 16:00 schreef Lord Katundro het volgende:
Ter nagedachtenis aan alle overleden huisdieren en waar de baasjes hun verhaal kwijt kunnen, of het nu gisteren of twintig jaar geleden is gebeurd.

-

Wolfje

01 maart 1998 - 05 augustus 2016

[ afbeelding ]

[ afbeelding ]

Rust zacht kleine vriend.

Wolfje had een respectabele leeftijd bereikt, maar het gemis is er niet minder om.

Naartjie 4-5-2005 / 3-9-2016


Eat (please....)...



Sleep...


Love...


Mijn lieve rooie katerheer is niet meer. Gesprekspartner bij de diverse grote en kleine problemen die zijn en mijn leven troffen (bij hem voornamelijk voedselgerelateerd... nooit genoeg!). Kon snurken als geen ander en was knuffelkater eerste klas. Vriend van iedereen en de verbindende factor tussen de andere twee feline leden van mijn team.
Favoriete hobby van ons tweetjes: ruim vijf kilo kater die luid spinnend als een kitten aan mijn trui lag te slobberen

Een kleine maand geleden verloor hij de interesse in eten en werd sip, net als een half jaartje geleden, maar toen knapte hij na een paar dagen op. Het was lange tijd niet duidelijk wat er aan de hand was tot we afgelopen vrijdag op basis van onderzoeken konden concluderen dat hij waarschijnlijk chronische alvleesklierontsteking had. Mooi, herstel kan lang duren, maar we hebben tijd. En aandacht. En lekkere hapjes. En kroelen, ook als zijn hoofd er niet zo naar staat.Hij doorstond alles de laatste weken zo moedig: af en toe wat hapjes eten, flink ruzie met me maken als ik hem dwangvoerde of injecties gaf maar daarna toch weer komen voor een aai. Hij zat graag buiten, het was lekker weer en de tuin heerlijk koel en rustig.
De laatste dagen ging hij weer beter eten en met ene diagnose in de hand zagen we het wat minder somber in. Tot ik afgelopen zaterdag thuiskwam en hem dood aantrof. Geen idee wat er is gebeurd en wat erg dat ik niet bij hem was die laatste uren. Heer Naard is niet meer.

Vanmorgen heb ik hem weggebracht naar het crematorium. En toen ik daar wegreed klonk het volgende nummer op de radio. Kadootje van jou? Het is nu in ieder geval een baken wat me altijd aan je zal herinneren.
Als het goed is komt hij vrijdag weer thuis. Voorgoed.





Dag lieve jongen! Net als de katten die je al voorgegaan zijn zullen wij ook jou ontzettend missen!

quote:

Op maandag 5 september 2016 19:59 schreef Cat22 het volgende:
Naartjie 4-5-2005 / 3-9-2016
[ afbeelding ]

Eat (please....)...

[ afbeelding ]

Sleep...
[ afbeelding ]

Love...
[ afbeelding ]

Mijn lieve rooie katerheer is niet meer. Gesprekspartner bij de diverse grote en kleine problemen die zijn en mijn leven troffen (bij hem voornamelijk voedselgerelateerd... nooit genoeg!). Kon snurken als geen ander en was knuffelkater eerste klas. Vriend van iedereen en de verbindende factor tussen de andere twee feline leden van mijn team.
Favoriete hobby van ons tweetjes: ruim vijf kilo kater die luid spinnend als een kitten aan mijn trui lag te slobberen

Een kleine maand geleden verloor hij de interesse in eten en werd sip, net als een half jaartje geleden, maar toen knapte hij na een paar dagen op. Het was lange tijd niet duidelijk wat er aan de hand was tot we afgelopen vrijdag op basis van onderzoeken konden concluderen dat hij waarschijnlijk chronische alvleesklierontsteking had. Mooi, herstel kan lang duren, maar we hebben tijd. En aandacht. En lekkere hapjes. En kroelen, ook als zijn hoofd er niet zo naar staat.Hij doorstond alles de laatste weken zo moedig: af en toe wat hapjes eten, flink ruzie met me maken als ik hem dwangvoerde of injecties gaf maar daarna toch weer komen voor een aai. Hij zat graag buiten, het was lekker weer en de tuin heerlijk koel en rustig.
De laatste dagen ging hij weer beter eten en met ene diagnose in de hand zagen we het wat minder somber in. Tot ik afgelopen zaterdag thuiskwam en hem dood aantrof. Geen idee wat er is gebeurd en wat erg dat ik niet bij hem was die laatste uren. Heer Naard is niet meer.

Vanmorgen heb ik hem weggebracht naar het crematorium. En toen ik daar wegreed klonk het volgende nummer op de radio.

Eric Clapton - Tears In Heaven (Official Video)

Kadootje van jou? Het is nu in ieder geval een baken wat me altijd aan je zal herinneren.
Als het goed is komt hij vrijdag weer thuis. Voorgoed.

[ afbeelding ]

[ afbeelding ]

Dag lieve jongen! Net als de katten die je al voorgegaan zijn zullen wij ook jou ontzettend missen!

Wat spreek je vol liefde over hem, heel veel sterkte

Sterkte Cat!

Cat22

Wat een heerlijk beest was het toch.

Je lieve rooie heel veel sterkte

Ach, Cat...

Heel veel sterkte.

Heel veel sterke

Nou, deze ook maar omhoog schoppen.
Troela was bijna 10 toen ik haar in 2013 uit asiel haalde als probleemgeval. Vandaag is ze plotseling overleden, ik vond haar stil en koud bij thuiskomst.



Dag Troela.

quote:

Op maandag 27 november 2017 20:10 schreef HaverMoutKoekje het volgende:
Nou, deze ook maar omhoog schoppen.
Troela was bijna 10 toen ik haar in 2013 uit asiel haalde als probleemgeval. Vandaag is ze plotselijng overleden, ik vond haar stil en koud bij thuiskomst.

[ afbeelding ]

Dag Troela.

Heel veel sterkte

quote:

Op maandag 27 november 2017 20:10 schreef HaverMoutKoekje het volgende:
Nou, deze ook maar omhoog schoppen.
Troela was bijna 10 toen ik haar in 2013 uit asiel haalde als probleemgeval. Vandaag is ze plotseling overleden, ik vond haar stil en koud bij thuiskomst.

[ afbeelding ]

Dag Troela.

Sterkte!

Ik kon dit topic niet vinden toen het gebeurde. Afgelopen 7 augustus hebben wij Rocky in moeten laten slapen.

We hebben hem van zijn 16,5 jarige leeftijd iets meer dan 16 jaar bij ons mogen hebben en het gemis is nog steeds groot.

quote:

Op maandag 27 november 2017 20:10 schreef HaverMoutKoekje het volgende:
Nou, deze ook maar omhoog schoppen.
Troela was bijna 10 toen ik haar in 2013 uit asiel haalde als probleemgeval. Vandaag is ze plotseling overleden, ik vond haar stil en koud bij thuiskomst.

[ afbeelding ]

Dag Troela.

Wat een schrik moet dat zijn geweest dat je Troela zo vond.
Heel veel sterkte.

quote:

Op maandag 27 november 2017 20:27 schreef Thinkk-Pinkk het volgende:
Ik kon dit topic niet vinden toen het gebeurde. Afgelopen 7 augustus hebben wij Rocky in moeten laten slapen.

We hebben hem van zijn 16,5 jarige leeftijd iets meer dan 16 jaar bij ons mogen hebben en het gemis is nog steeds groot.


[ afbeelding ]

Wat een lieve oude dibbes zo moeilijk om een maatje te verliezen.
Veel sterkte

quote:

Op dinsdag 28 november 2017 02:10 schreef vronie het volgende:

[..]

Wat een lieve oude dibbes zo moeilijk om een maatje te verliezen.
Veel sterkte

Ik heb het er nog vaak moeilijk mee. Doet meer met me dan het verliezen van een menselijk familielid

Gecondoleerd HaverMoutKoekje en Thinkk-Pinkk.




Week of zes geleden heb ik met pijn in mn hart Saartje laten inslapen. Ze was al n week of 2 ziek. Dierenarts dacht eerst aan een longontsteking, maar antibiotica deed niet veel. Waarschijnlijk zat er onder die longontsteking ook een tumor (door die ontsteking niet zichtbaar op de röntgenfoto). Na de 2e prik was ze binnen 10 seconden overleden in mn handen.
Saar was echt n kroelkip en dat mis ik wel.

Sterkte allemaal

quote:

Op woensdag 29 november 2017 21:30 schreef NijntjesUk het volgende:
Gecondoleerd HaverMoutKoekje en Thinkk-Pinkk.


[ afbeelding ]

Week of zes geleden heb ik met pijn in mn hart Saartje laten inslapen. Ze was al n week of 2 ziek. Dierenarts dacht eerst aan een longontsteking, maar antibiotica deed niet veel. Waarschijnlijk zat er onder die longontsteking ook een tumor (door die ontsteking niet zichtbaar op de röntgenfoto). Na de 2e prik was ze binnen 10 seconden overleden in mn handen.
Saar was echt n kroelkip en dat mis ik wel.

Sterkte met het verlies van Saartje

quote:

Op maandag 27 november 2017 20:10 schreef HaverMoutKoekje het volgende:
Nou, deze ook maar omhoog schoppen.
Troela was bijna 10 toen ik haar in 2013 uit asiel haalde als probleemgeval. Vandaag is ze plotseling overleden, ik vond haar stil en koud bij thuiskomst.

[ afbeelding ]

Dag Troela.

Sterkte!

quote:

Op maandag 27 november 2017 20:27 schreef Thinkk-Pinkk het volgende:
Ik kon dit topic niet vinden toen het gebeurde. Afgelopen 7 augustus hebben wij Rocky in moeten laten slapen.

We hebben hem van zijn 16,5 jarige leeftijd iets meer dan 16 jaar bij ons mogen hebben en het gemis is nog steeds groot.


[ afbeelding ]

quote:

Op woensdag 29 november 2017 21:30 schreef NijntjesUk het volgende:
Gecondoleerd HaverMoutKoekje en Thinkk-Pinkk.


[ afbeelding ]

Week of zes geleden heb ik met pijn in mn hart Saartje laten inslapen. Ze was al n week of 2 ziek. Dierenarts dacht eerst aan een longontsteking, maar antibiotica deed niet veel. Waarschijnlijk zat er onder die longontsteking ook een tumor (door die ontsteking niet zichtbaar op de röntgenfoto). Na de 2e prik was ze binnen 10 seconden overleden in mn handen.
Saar was echt n kroelkip en dat mis ik wel.

Jullie ook sterkte!

Sterkte allemaal

Sterkte allemaal.

Vorige week woensdag hebben we onze Mowgli in laten slapen.

Deze foto is van de avond ervoor:


16,5 was ze, een aardige oude dame dus.
Ze ging ineens heel hard achteruit in een paar dagen (afvallen, veel drinken, ineens naar buiten willen terwijl ze daar al 2 jaar amper kwam) en op de laatste dag ging het zo slecht dat ik zelfs de da belde of we niet alsjeblieft wat eerder mochten komen dan de afspraak die pas over 2 uur stond.
Ze hebben haar bloed getest en haar nierwaardes waren echt buitensporig hoog en daarnaast bleek ze ook nog diabetes te hebben. De kans dat haar nieren na 3 dagen spoelen weer normaal zouden gaan functioneren was minimaal.

[ Bericht 4% gewijzigd door BE op 30-11-2017 22:14:52 ]

Is het geen idee om dit topic sticky te maken? Ik heb het idee dat heel erg veel mensen simpelweg niet van deze reeks afweten als het moment zich voordoet.

[ Bericht 55% gewijzigd door senesta op 30-11-2017 22:03:10 ]

quote:

Op donderdag 30 november 2017 13:32 schreef Brighteyes het volgende:
Sterkte allemaal.

Vorige week woensdag hebben we onze Mowgli in laten slapen.

Deze foto is van de avond ervoor:
[ afbeelding ]

die ziet er ook echt sneu uit

Ik heb een aantal posts verwijderd omdat ik de discussie hier enorm misplaatst vind. Sorry dat ik er niet eerder bij was.

BE heel veel sterkte
Al is 16,5 jaar een mooie leeftijd, dan nog blijft afscheid nemen moeilijk

[ Bericht 0% gewijzigd door senesta op 30-11-2017 22:51:59 ]

Nijntje en be sterkte.

Heel veel sterkte allemaal.
Een huisdier verliezen is als verliezen van een familielid, althans voor mij.

Heel veel sterkte

Vandaag heb ik helaas afscheid moeten nemen van mijn lieve, lieve hond Tara.

Altijd kerngezond geweest, totdat ze begin december 2017 plotseling heel erg ziek werd.
Ze bleek toen, naast een hele zware middenoor ontsteking, waar honden dood- en doodziek van kunnen worden, ook kanker te hebben.

Gezien de hoge leeftijd (12,5 jaar) besloten om daar niks meer aan te doen.
Qua oorontsteking zware medicijnen meegekregen, maar die nam ze niet, elk truukje gebruikt, en het zag er nar uit dat ze het niet zou redden toen (dat dachten ze bij de dierenarts toendertijd ook hoorde ik later).

Echter op Sinterklaasavond begon ze toch de medicijnen op te eten en toen ging het met het uur beter (mooiste Sinterklaas kado wat ik mij kon wensen).
In de paar dagen daarna werd ze weer helemaal de oude (kwiek, levendig, alert).

Iedereen schatte haar qua uiterlijk en gedrag en activiteit altijd in als een jaar of 6 of 7 ipv 12,5.

Maar afgelopen vrijdag was ze opeens weer heel erg ziek, ze bleef maar liggen, is niet meer opgestaan, heel erg verzwakt, heel erg vermagerd in een paar dagen tijd, ze at niet meer, ook geen snackjes en dronk ook amper meer.

Dus vandaag de allermoeilijkste beslissing van mijn leven moeten maken en ik heb haar vanmiddag in moeten laten slapen
Morgen laat ik haar cremeren.

Exact om 15.30u was mijn lieve trouwe Tara er niet meer

Ik heb het er verdomd moeilijk mee nu, thuis in mijn eentje.

Rust zacht, lieve Tara, ik mis je heel erg.

Sterkte.

Heel veel sterkte

quote:

Op zondag 18 februari 2018 19:15 schreef StateOfMind het volgende:

Exact om 15.30u was mijn lieve trouwe Tara er niet meer

Ik heb het er verdomd moeilijk mee nu, thuis in mijn eentje.

kan ik me heel erg voorstellen, sterkte

Dank jullie.

Ze is nu precies 4 uur dood.
Maar echt doordringen dat ze er niet meer is, doet het nog niet.
Het voelt allemaal zo onwezenlijk nu, alsof het allemaal een slechte droom is.

Ze is tot morgen nog thuis?

quote:

Op zondag 18 februari 2018 19:35 schreef HaverMoutKoekje het volgende:
Ze is tot morgen nog thuis?

Ze ligt bij mijn ouders (ik woon zelf in een bovenwoning).

Om depressief van te worden deze verhalen.

Sterkte man.

Foto van een maand geleden.

quote:

Op zondag 18 februari 2018 19:59 schreef StateOfMind het volgende:
[ afbeelding ]

Foto van een maand geleden.

Wat een lieverd
Heel veel sterkte

quote:

Op zondag 18 februari 2018 19:59 schreef StateOfMind het volgende:
[ afbeelding ]

Foto van een maand geleden.

Mooi beestje. Sterkte ermee.

Zelf anderhalve week geleden hondje laten inslapen. Was wel al 14,5 en al helemaal blind en doof. Wilde alleen niet meer eten, en zag heel zwakjes uit. Op de maandag nog naar dierenarts geweest, nog medicijnen gekregen omdat dierenarts dacht dat het iets van verkoudheid was. Hartje was ook nog in orde. Maar op de woensdag kiepte ze al om als ze wilde lopen. Dus toen helaas laten inslapen..

Heel raar. In 2015 andere hond laten inslapen. Nu zijn beide honden van mijn hele jeugd er niet meer

quote:

Op zondag 18 februari 2018 19:15 schreef StateOfMind het volgende:
Vandaag heb ik helaas afscheid moeten nemen van mijn lieve, lieve hond Tara.

Altijd kerngezond geweest, totdat ze begin december 2017 plotseling heel erg ziek werd.
Ze bleek toen, naast een hele zware middenoor ontsteking, waar honden dood- en doodziek van kunnen worden, ook kanker te hebben.

Gezien de hoge leeftijd (12,5 jaar) besloten om daar niks meer aan te doen.
Qua oorontsteking zware medicijnen meegekregen, maar die nam ze niet, elk truukje gebruikt, en het zag er nar uit dat ze het niet zou redden toen (dat dachten ze bij de dierenarts toendertijd ook hoorde ik later).

Echter op Sinterklaasavond begon ze toch de medicijnen op te eten en toen ging het met het uur beter (mooiste Sinterklaas kado wat ik mij kon wensen).
In de paar dagen daarna werd ze weer helemaal de oude (kwiek, levendig, alert).

Iedereen schatte haar qua uiterlijk en gedrag en activiteit altijd in als een jaar of 6 of 7 ipv 12,5.

Maar afgelopen vrijdag was ze opeens weer heel erg ziek, ze bleef maar liggen, is niet meer opgestaan, heel erg verzwakt, heel erg vermagerd in een paar dagen tijd, ze at niet meer, ook geen snackjes en dronk ook amper meer.

Dus vandaag de allermoeilijkste beslissing van mijn leven moeten maken en ik heb haar vanmiddag in moeten laten slapen
Morgen laat ik haar cremeren.

Exact om 15.30u was mijn lieve trouwe Tara er niet meer

Ik heb het er verdomd moeilijk mee nu, thuis in mijn eentje.

Rust zacht, lieve Tara, ik mis je heel erg.

Sterkte

quote:

Op zondag 18 februari 2018 19:59 schreef StateOfMind het volgende:
[ afbeelding ]

Foto van een maand geleden.

sterkte

Gisteren heb ik mijn trouwe maatje, een kater van 12 jaar, in moeten laten slapen...

Ik heb 'm bijna 10 jaar geleden uit het asiel gehaald. Een katje dat op straat was gevonden en werd een jaar of 3 geschat. Een heel rustig en lief beestje, maar kreeg regelmatig klappen van andere katten, zo werd me verteld.

Bij mij thuis zag je 'm opleven- Hij werd drukker, brutaler, ontzettend sociaal, en zijn favoriete plekje was het plekje waar ik mij bevond. Het liefst bovenop me, zijn nagels tevreden in mij te begraven en lekker kroelen en kopjes geven, maar een metertje verderop was ook goed. Als ik thuis kwam zat ie al voor de deur te wachten om mij enthousiast te onthalen. En als ik een keer wat vroeger thuis kwam, keek ie mij vragend aan 'wat doe jij nou zo vroeg thuis?'

Maar zo'n week geleden ging zijn eetlust sterk achteruit, totdat hij uiteindelijk niks meer at. Zijn gedrag werd geleidelijk ook anders, en hij mauwde ook anders dan normaal. Het blije en enthousiaste ging er vanaf. Hij werd steeds slomer, al was de wil er nog wel om me te komen begroeten. Maar het was een andere kat geworden..

Ik ben afgelopen woensdag met 'm naar de dierenarts gegaan, en daar kon men niet direct iets vinden; zijn buikje was wel extreem gevoelig en wat dikker dan normaal, en aan zijn algehele gesteldheid kon met wel zien dat hij erg ziek was. Daar hebben ze 'm wat andere brokjes gegeven, en die at ie zowaar op (mên ik was zo opgelucht..). Daarnaast werd wat bloed afgenomen om duidelijkheid te krijgen wat hem mankeert.

Met een zakje van dat voer, en wat pillen tegen misselijkheid ben ik met 'm naar huis gegaan. Die avond en de volgende ochtend had hij nog wel wat gegeten van het voer. Maar daarna at hij ook daar niet meer van en ik zag 'm met het uur verslechteren...

Gisterochtend weer gebeld met de dierenarts; uitslag bloedonderzoek was nog niet binnen, maar het was verstandig diezelfde ochtend toch nog langs te komen voor een tweede onderzoek door een andere dierenarts. Eind van de ochtend daarnaartoe, en eenmaal in de behandelkamer was de uitslag binnen van het bloedonderzoek; de alvleesklier waardes waren extreem afwijkend. Het zag er echt niet goed uit voor 'm, maar een echo zou uitsluitsel moeten geven wat daar in het buikje aan de hand was, en of er eventueel een behandeling mogelijk is.

Ik heb 'm daar met pijn in mijn hart achtergelaten, en het resultaat van de echo ijsberend afgewacht, mezelf voorbereidend op slecht nieuws... en om 16u kwam het verlossende telefoontje: er was een tumor geconstateerd in zijn buik, en de conclusie was dat euthanasie het beste voor hem was. Godver

Ik ben er gistermiddag om 17u naartoe gegaan, en werd meteen doorgeleid naar een aparte ruimte. Even later kwam de assistent met het ventje in haar armen binnen, en in mijn schoot gelegd. Nog even heerlijk met 'm gekroeld en hij lag er heel zachtjes te spinnen, zijn vacht al vochtig van de tranen die ik niet meer kon bedwingen.

De dierenarts kwam vervolgens binnen, liet me nog de foto's zien die ze gemaakt hadden, maar ik kreeg het maar voor de helft binnen. Ze hebben me verder uitstekend begeleid en uitgelegd wat er ging gebeuren. Hij lag in mijn schoot in een gemakkelijke houding, en de verlossende spuit ging erin. Ik voelde 'm a gauw verslappen, maar zijn hartje gaf niet zomaar op. Hij lag er zo vredig bij... en na zo'n 10 minuten bleek zijn hartje ook gestopt te zijn...

Dat was het einde van mijn maatje, mijn makker en mijn vriend. Ze hebben me nog 10 minuutjes alleen gelaten voor hij van mijn schoot gehaald werd. Met nog een laatste kus heb ik afscheid van hem genomen.

Met zo'n lege reismand naar huis symboliseert dan heel goed het lege gat wat ik nu voel in mijn hart. Geen groet meer aan de deur. Niet meer langs mijn been schurken en kopjes tegen mijn kin. Geen nagels meer in mijn knie terwijl je tevreden spint. Alleen een ontzettende lege stilte in huis... Ik heb me tot op heden nog niet eens kunnen zetten tot het opruimen van zijn spulletjes...


Rust zacht, grote vriend Ik mis je zo

erg he zo’n leeg huis. Nu drie keer meegemaakt

quote:

Op zaterdag 17 maart 2018 17:56 schreef HaverMoutKoekje het volgende:
erg he zo’n leeg huis. Nu drie keer meegemaakt

Het maakt me echt gek.. De tv staat aan voor wat achtergrondgeluid, dat helpt wel iets, maar het gemis kan er zo ineens weer in hakken.

Afgelopen nacht was nog wel het ergste. Het was al een groot gemis dat ie niet tegen mn been aan lag, maar dan ben ik een aantal keren wakker geschrokken, en direct komen de muren op me af in de stilte van de nacht.

Ik weet dan wel dat het slijt, maar momenteel is het moeilijk voor te stellen. Het was een kat uit duizenden en hij heeft me zóveel gegeven. Hij wordt maandag gecremeerd en ik krijg zijn as in een mooi urntje. Ik denk dat dat wel troost biedt, een fysiek voorwerp in huis ter ere van hem, en ik kijk daar op zich wel naar uit. En het is sowieso goed te beseffen dat hij geen pijn meer heeft.

Ik wil niet uitsluiten dat er ooit weer een nieuw katje komt, maar ik moet er voorlopig niet aan denken..

Bij mijn laatste ben ik bewust een weekendje weg gegaan, en elke avond naar de sportschool of iets anders buiten de deur.
inmiddels is het wel gesleten, maar ik praat af en toe nog tegen haar

Mja, ik heb zelf best last van sociale angst en met zo'n gewicht op mijn hart is die drempel nog een stuk hoger om dat op te zoeken. Ik zie er al als een berg tegenop om maandag weer gewoon naar mijn werk te gaan. Al lijkt het me wel goed om mijn gedachten ergens anders op te focussen.

Heel veel sterkte curantis

quote:

Op zaterdag 17 maart 2018 18:19 schreef LPFAN het volgende:
Heel veel sterkte curantis

Dank je!

Sterkte curantis

Heel veel sterkte

Dank jullie wel

quote:

Op zaterdag 17 maart 2018 18:18 schreef curantis het volgende:
Mja, ik heb zelf best last van sociale angst en met zo'n gewicht op mijn hart is die drempel nog een stuk hoger om dat op te zoeken. Ik zie er al als een berg tegenop om maandag weer gewoon naar mijn werk te gaan. Al lijkt het me wel goed om mijn gedachten ergens anders op te focussen.

sterkte

Ach jee, na 18 jaar trouwe dienst

Heel veel sterkte!

Al die verdrietige verhalen, het maakt me enerzijds ook wel wat verdrietig, maar aan de andere kant ook optimistisch. Net als bij de dierenarts, zie je hier alleen maar dierenliefhebbers. Mensen voor wie een dier meer is dan alleen even 3 keer aaien als je thuiskomt.

Sterkte allemaal !

Vandaag mijn beste vriendin, mijn 9,5 jaar oude cocker spaniël in laten slapen. Ze kwakkelde al paar weekjes met haar gezondheid. Lusteloos, slecht eten, niet lang meer willen/kunnen wandelen en de laatste dagen koorts.

Na echo een sterk vermoeden op (uitgezaaide) kanker. Ze knapte na prednison en dexamethason maar matig op. Ze was zo ziek alleen haar eeuwig kwispelende staartje deed het nog

Besloten in overleg met de dierenarts haar in te laten slapen. Ze is nu twee uurtjes dood. Ik heb intens veel verdriet

De dierenarts belde net want in overleg besloten om wel sectio te doen. Er was sprake van darmnecrose en uitzaaiingen naar de milt, die sterk vergroot was en ook donker verkleurd. De juiste beslissing genomen dus maar God wat mis ik haar

Heel veel sterkte

Heel veel sterkte!

Lord en mrmime veel sterkte

quote:

Op woensdag 27 juni 2018 14:20 schreef Mrmime het volgende:
Vandaag mijn beste vriendin, mijn 9,5 jaar oude cocker spaniël in laten slapen. Ze kwakkelde al paar weekjes met haar gezondheid. Lusteloos, slecht eten, niet lang meer willen/kunnen wandelen en de laatste dagen koorts.

Na echo een sterk vermoeden op (uitgezaaide) kanker. Ze knapte na prednison en dexamethason maar matig op. Ze was zo ziek alleen haar eeuwig kwispelende staartje deed het nog

Besloten in overleg met de dierenarts haar in te laten slapen. Ze is nu twee uurtjes dood. Ik heb intens veel verdriet

De dierenarts belde net want in overleg besloten om wel sectio te doen. Er was sprake van darmnecrose en uitzaaiingen naar de milt, die sterk vergroot was en ook donker verkleurd. De juiste beslissing genomen dus maar God wat mis ik haar

Heel veel sterkte toegewenst. Ik heb een aantal maanden terug in hetzelfde schuitje gezeten, dus ik weet hoe je je voelt.

Onze kater Rouga, geboren 20-04-2005, gisteren 26-06-2018 overleden.
Wat kan ik zeggen, het verlies valt mij heel zwaar.
Ik zit als grote volwassen kerel te janken hier terwijl ik dit typ.
En dat is niet de eerste keer van vandaag en gisteren.
Rouga is als kitten met 6 weken bij ons komen wonen en heeft 13 jaar lang hier in huis geleefd.
Mijn vriendin belde gisteren, hij was onder mijn bureau gaan liggen en lag helemaal stil
Bleek hij overleden te zijn
Hij lag er heel mooi bij, met zijn oogjes in de geniet stand en zijn pootje relaxt languit, net alsof hij lag te slapen.
Geen idee wat er kon zijn, hij kotste het laatste half jaar wat vaker als normaal maar nooit zorgwekkend.

Het was een echter sacherijnige kater, hij kon flink tikken met nagels uitdelen soms, maar daarna kwam hij weer een kopje halen, een echte borderliner.
Zo hard knorren dat je er wakker van werd.

Hij was niet echt mij maatje maar meer van mijn vriendin, maar het verlies valt mij echt zwaar.
We zouden vanaf een appartement gaan verhuizen naar een huis met tuin waar hij lekker dan zijn laatste jaren in de tuin had kunnen rollebollen.
Dat mocht hij soms op het dakterras en vond hij heerlijk.
Ik vind het heel jammer dat hij die kans niet heeft gekregen en ik hoop dat we hem een goed leven hebben kunnen geven.
Toen hij dood lag heb ik nog een tijd naast hem gelegen en hem heel veel geaaid en tegen hem gepraat.
Daarna hebben we hem naar de dierenarts gebracht, die zorgen dan voor de verder afhandeling.
Dat vonden wij de beste manier.
We gaan een mooie foto laten printen en die komt in het het nieuwe huis te hangen, dat is zeker!

Ook vind ik het zielig voor het de poes die achterblijft, dat waren niet de dikste maatjes en hadden soms echt wel ruzie maar ze sliepen soms ook bij elkaar en maakte elkaar schoon.
Ze is wel wat anders dan normaal maar ze lijkt er niet echt heel veel last van te hebben, ze is niet aan het zoeken.
Wel ligt ze nu vaker op mijn bureaustoel, dat is 50 cm vanaf het plekje waar Rouga is overleden.

We gaan je heel erg missen ''ouwe'' rust zacht daarboven

[ Bericht 12% gewijzigd door junkiexp op 27-06-2018 22:38:26 ]

Ach Rouga,
Wat sneu allemaal.
Mis mijn meisje ook nog steeds op sommige momenten

quote:

Op woensdag 27 juni 2018 22:37 schreef HaverMoutKoekje het volgende:
Ach Rouga,
Wat sneu allemaal.
Mis mijn meisje ook nog steeds op sommige momenten

Dankjewel, het valt mij echt tegen.
Is mijn eerste huisdier wat ik kwijt raak maar ik had niet verwacht dat het zo'n impact zou hebben.

Ik heb de afgelopen 10 jaar 2x huil momenten gehad, toen mijn zoon 6 weken te vroeg geboren werd en direct geopereerd moest worden en nu onze kater dood is.
Ik heb het nooit zo gezien maar het is echt een onderdeel van het gezin geweest.

quote:

Op donderdag 28 juni 2018 10:51 schreef junkiexp het volgende:

[..]

Dankjewel, het valt mij echt tegen.
Is mijn eerste huisdier wat ik kwijt raak maar ik had niet verwacht dat het zo'n impact zou hebben.

Ik heb de afgelopen 10 jaar 2x huil momenten gehad, toen mijn zoon 6 weken te vroeg geboren werd en direct geopereerd moest worden en nu onze kater dood is.
Ik heb het nooit zo gezien maar het is echt een onderdeel van het gezin geweest.

Heftig hè. Heel veel sterkte. Je bent echt een gezinslid kwijt.

quote:

Op donderdag 28 juni 2018 19:08 schreef Mrmime het volgende:

[..]

Heftig hè. Heel veel sterkte. Je bent echt een gezinslid kwijt.

Je behoorlijk, heel erg bedankt.
Gelukkig hebben we Gudu nog:



Die is nu 7 jaar dus mag hopelijk nog een lange tijd bij ons zijn.
Binnenkort verhuizen naar een huis met tuin, dan begint er een heel nieuw leven voor haar

Wat een lief kopje

quote:

Op donderdag 28 juni 2018 22:12 schreef HaverMoutKoekje het volgende:
Wat een lief kopje

Ze is ook heel lief, die heeft nog nooit naar mij geslagen of geblazen, ook niet naar mijn vriendin of Rouga, de enige keer was bij de dierenarts toen ze een inenting kreeg.
Godzijdank lijkt ze niet al te veel last te hebben van het gemis van Rouga, we knuffelen extra veel met haar en mag nu boven bij ons op de slaapkamer, dat mochten ze normaal nooit.

Iggy

9-8-2012 - 6-7-2018

Hoe snel kan het gaan...

Afgelopen weekend nog een dartele hond die op een verjaardag bij iedereen kijkt of ze wat eten willen laten vallen, en dinsdag een zielig hoopje hond dat niet wil lopen, eten of drinken. De dierenarts dacht aan een hernia, maar om zeker te zijn moesten we naar een specialist voor een ct scan. Eerst maar aan de pijnstilling.
Die hielp niet, de symptomen werden alleen erger. Dus vandaag maar naar de specialist. Die wist al snel dat het geen hernia was, maar mogelijk een tumor.

Helaas bleek na de ct scan dat hij gelijk had. Een vrij aggressieve vorm van kanker.

Voor hij onder narcose ging voor de scan hadden we al afscheid genomen, en later in ons bijzijn heeft de DA hem laten inslapen.

RIP mafkees

Ogh 6 jaar maar sterkte met het verlies van Iggy.

quote:

Op vrijdag 6 juli 2018 20:36 schreef Berkery het volgende:
[ afbeelding ]

Iggy

9-8-2012 - 6-7-2018

Hoe snel kan het gaan...

Afgelopen weekend nog een dartele hond die op een verjaardag bij iedereen kijkt of ze wat eten willen laten vallen, en dinsdag een zielig hoopje hond dat niet wil lopen, eten of drinken. De dierenarts dacht aan een hernia, maar om zeker te zijn moesten we naar een specialist voor een ct scan. Eerst maar aan de pijnstilling.
Die hielp niet, de symptomen werden alleen erger. Dus vandaag maar naar de specialist. Die wist al snel dat het geen hernia was, maar mogelijk een tumor.

Helaas bleek na de ct scan dat hij gelijk had. Een vrij aggressieve vorm van kanker.

Voor hij onder narcose ging voor de scan hadden we al afscheid genomen, en later in ons bijzijn heeft de DA hem laten inslapen.


RIP mafkees

Poh heftig hoor. Gek hè dat het zo acuut ineens mis kan gaan. Verdrietig heel veel sterkte.

Dat is veels te jong, heel veel sterkte, rust zacht Iggy.

Bedankt, het is vreemd thuis komen/ wakker worden zo. Voor het eerst in 19 jaar geen huisdier. Het zal ff wennen worden.

Oh bah, heel erg veel sterkte...

Afgelopen vrijdag mijn beste vriend in moeten laten slapen. Mats had nierfalen. Hiervoor kreeg hij een infuus om z'n nieren te spoelen en dat leek aan te slaan. Het bleek dat dit vooral door de anti-misselijkheidspillen kwam en door het infuus kwamen er ook nog eens (potentiële) hartfalen bij. (Nooit hartproblemen oid gehad maar bij laatste controle wel een klein hartruisje, niks om je zorgen over te maken. Na het infuus lekkende hartklep en vocht..). Hij werd wel wat slomer ( maar goed 11.5), at minder en dronk veel. Maar dat het opeens zo snel zou gaan had niemand durven denken. Donderdag kregen we hem mee naar huis om het weekend in ieder geval nog samen te hebben. Maar vrijdag vonden we het zo slecht gaan dat we besloten hem dit weekend vol met pijn en misselijkheid niet aan te doen. Een verschrikkelijk moeilijke keuze. En je moet jezelf er maar van blijven overtuigen dat het de juiste was..

Op mijn schoot ingeslapen. Goed afscheid genomen. Mooi leven gehad. Genoten van elkaar. Helaas mocht het niet nog een paar maandan/jaar duren.

Hele weekend gejankt. Veel gezopen en afleiding gezocht. Gisteren en vandaag ging het wel redelijk. Totdat ik net een foto binnenkreeg waar hij (schitterend) opgebaard ligt. Janken geblazen weer dus

Ik ga m'n vriend geweldig missen. Maar hij heeft een speciaal plaatsje in m'n hart en gedachten. En we komen elkaar nog wel tegen

Een mooie foto volgt later wellicht wanneer ik op laptop zit

[ Bericht 1% gewijzigd door LosBuenosMuchachos op 23-10-2018 17:27:21 ]

Ach gossie