R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Pfoeh.. ik ben zo doodop van de Ad.
Hoe combineer je dit met werken?
Of hebben jullie je destijds ziekgemeld? Is het al bedtijd?
Hoe combineer je dit met werken?
Of hebben jullie je destijds ziekgemeld? Is het al bedtijd?
Hier ziekmelding na een aantal maanden aanmodderen. Ging gewoon niet meer.
Deze week start ik overigens met het reïntegratietraject van het werk. Toch wel spannend.
Deze week start ik overigens met het reïntegratietraject van het werk. Toch wel spannend.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
quote:Op dinsdag 17 april 2018 14:07 schreef Fripsel het volgende:
Wat naar, Fripsel. Hoop dat je nu inmiddels wat meer tot rust bent gekomen.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
quote:Op zaterdag 21 april 2018 11:02 schreef Melancholia_war het volgende:
[..]
Wat naar, Fripsel. Hoop dat je nu inmiddels wat meer tot rust bent gekomen.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
quote:
[..]Ik neem aan dat de afname in de hoeveelheid paniekaanvallen komt doordat je contact met je ouders vermijdt?SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Ik heb sinds eind vorig jaar eigenlijk met niemand in m'n familie regelmatig contact. Het verloopt van hun kant en het is sporadisch. En ik merk dat het me op de lange termijn een hoop stress bespaart en ik heb er ook geen spijt van, maar vind 't wel jammer dat 't blijkbaar zo moet.
Ik heb eerlijk gezegd meer aan m'n vrienden. Zij zijn een beetje een gekozen surrogaat-familie
Ik heb de indruk dat ze op zich wel weer contact met me zouden willen, maar dan zullen ze eerst moeten stoppen met mij te kwetsen.
Voor mij is 't in elk geval zo dat als iemand iets doet wat mij kwetst en ze willen het daarna weer goedmaken, dat ze dan eerst dat waarmee ze me kwetsen weer goed moeten gaan maken, bijvoorbeeld met een "Sorry, achteraf gezien was wat ik zei/deed niet helemaal terecht" oid. En uiteraard ook meteen kappen met dat waarmee ze me kwetsen.
Anders heb ik er nog maar weinig zin in.
[ Bericht 1% gewijzigd door magnetronkoffie op 22-04-2018 21:42:54 ]
Jee fripsel,
Wat zit jij in een lastig parket. Lijkt me verschrikkelijk als je ouders niet degene zijn bij wie je je klein kunt maken en het vertrouwen kan hebben dat ze het beste met je voor hebben.
Ik vind het bijzonder moedig van je dat je deze beslissing hebt genomen. Wie weet kan er in de toekomst weer wat contact komen, maar nu gewoon even niet.
Ik hoop wel dat je een manier vind om die paniekaanvallen stabieler te krijgen. Als een kaartje je al zo op de kast kan krijgen lijkt me 1 op 1 contact nog heftiger. Of zijn ze niet zo/ werkt dat anders?
Helpt het werk je om je gedachten te verzetten? Ik weet dat je enorm getalenteerd bent in interieur dingen. Ik hoop dan ook dat je hier jezelf in kunt terugtrekken. Even lekker fripsel kunt zijn zonder paniekaanval.
Och och.. kon ik maar iets doen.
Ik ben intussen alweer bijna een maand aan de fluoxetine. In het begin had ik amper eetlust en was ik vrij moe. Dat ik geen eetlust had vond ik heerlijk. Jammer genoeg is die bijwerking weer gestopt en merk ik daar geen verandering meer in.
Mn emoties heb ik al beter onder controle en het gekste is.. het lijkt nu net alsof ik mezelf wat beter begrijp. Vroegah zou ik heel snel heel kwaad worden of thuis alles afreageren wanneer er iets op het werk gebeurde, maar nu gaat alles eigenlijk best mild. Zelfs minder ruzie met Mn man en dat laatste zelfs al een week niet meer (i.p.v. élke dag!). Ik ben dus positief.
Mn psych had het wel alweer over ophogen van de medicatie maar dat durf ik nog niet.
Zit nu op 10 Mg. Niet echt veel dus maar dat geeft me juist het gevoel van controle.
Hopelijk is geen nieuws goed nieuws en gaat het wat rustiger met iedereen. Is hier zo rustig de laatste tijd. Of heeft dat te maken met het stralende weer? -ik heb er echt van genoten.
Wat zit jij in een lastig parket. Lijkt me verschrikkelijk als je ouders niet degene zijn bij wie je je klein kunt maken en het vertrouwen kan hebben dat ze het beste met je voor hebben.
Ik vind het bijzonder moedig van je dat je deze beslissing hebt genomen. Wie weet kan er in de toekomst weer wat contact komen, maar nu gewoon even niet.
Ik hoop wel dat je een manier vind om die paniekaanvallen stabieler te krijgen. Als een kaartje je al zo op de kast kan krijgen lijkt me 1 op 1 contact nog heftiger. Of zijn ze niet zo/ werkt dat anders?
Helpt het werk je om je gedachten te verzetten? Ik weet dat je enorm getalenteerd bent in interieur dingen. Ik hoop dan ook dat je hier jezelf in kunt terugtrekken. Even lekker fripsel kunt zijn zonder paniekaanval.
Och och.. kon ik maar iets doen.
Ik ben intussen alweer bijna een maand aan de fluoxetine. In het begin had ik amper eetlust en was ik vrij moe. Dat ik geen eetlust had vond ik heerlijk. Jammer genoeg is die bijwerking weer gestopt en merk ik daar geen verandering meer in.
Mn emoties heb ik al beter onder controle en het gekste is.. het lijkt nu net alsof ik mezelf wat beter begrijp. Vroegah zou ik heel snel heel kwaad worden of thuis alles afreageren wanneer er iets op het werk gebeurde, maar nu gaat alles eigenlijk best mild. Zelfs minder ruzie met Mn man en dat laatste zelfs al een week niet meer (i.p.v. élke dag!). Ik ben dus positief.
Mn psych had het wel alweer over ophogen van de medicatie maar dat durf ik nog niet.
Zit nu op 10 Mg. Niet echt veel dus maar dat geeft me juist het gevoel van controle.
Hopelijk is geen nieuws goed nieuws en gaat het wat rustiger met iedereen. Is hier zo rustig de laatste tijd. Of heeft dat te maken met het stralende weer? -ik heb er echt van genoten.
Afname van mijn paniek heeft er inderdaad mee te maken dat ik o.a. mijn ouders niet meer zie.
Faptist, mijn ouders zijn wel een van de weinige, die me zo snel op de kast kunnen krijgen. Het is ook best heftig geweest de laatste keer dat ik ze gezien heb, en sindsdien hebben ze gewoon niks meer laten weten.. Dit kaartje kwam zo onverwachts, maar uit de tekst bleek verder helemaal niet dat ze ook maar over iets nagedacht had of iets uit wilde praten. En dat is eigenlijk wat er altijd gebeurt. En mijn trauma heeft ook met mijn jeugd en thuissituatie te maken. Ik slik topiramaat en quatiapine om überhaupt te slapen omdat ik anders o.a. nachtenlang droom dat ik in dialoog ben met mijn ouders en ze snappen me maar gewoon niet. Ik heb echt een idiote bos haar, maar die was iedere ochtend helemaal doorweekt van het zweet. Een pyjama wilde ik geen twee nachten dragen. Ik kon het wassen met het angstzweet overdag ook gewoon niet meer bijhouden.
Mijn vrijwilligerswerk is echt in een woord fantastisch. Mijn maatschappelijk werkster heeft ook contact met mijn begeleidster daar gehad, en ik wist zelf niet dat ze me al zo goed doorhad, maar mijn begeleidster had als feedback gegeven dat ik echt heel enthousiast en leergierig ben en dat mijn paniekaanvallen daar echt gewoon getriggerd worden omdat ik te graag en teveel wil. En omdat ze dat zo goed doorhebben gaat het echt super goed nu. Ik “hoef niks”, ik mag gewoon ik zijn, want blijkbaar trek ik in mijn enthousiasme vanzelf al de groep mee.
Wat ik er mag doen is ook echt super leuk. Ik heb laatst een berg stoelen en twee tafels in de verf gezet. Make me happy. Er is een moestuin, oa voor de voedselbank, en ik mag veel van het fijne plantwerk ed doen. Daarnaast heb ik thuis ook een moestuin en zei ik altijd al dat ik later als ik een oud omaatje ben dat ik een wandelend tuinboek wilde zijn. Dus ik kan een hoop afkijken. Ik voel me echt helemaal fantastisch als ik daar ben bezig geweest.
Ik kom er nu twee dagdelen. En ga ook weer naar de fysio. Daarnaast komt mijn maatschappelijk werker. Dus in december had ik eigenlijk alleen mijn maatschappelijk werkster.. en wat sociale contacten. En nu heb ik dus standaard 4 keer in de week iets te doen en ik doe eigenlijk ook minstens 1 keer, soms zelfs 2 keer per week iets met vriendinnen. Dus daar ben ik eigenlijk zo blij mee. Daarom raakte ik misschien ook wel zo in paniek van dat kaartje, ik wil NIET terug naar het oude.
De bedoeling is dat ik ga uitbreiden na 4 dagen vrijwilligerswerk en dan wil ik gaan kijken naar betaalde werk/opleiding.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 22-04-2018 22:48:36 ]
Faptist, mijn ouders zijn wel een van de weinige, die me zo snel op de kast kunnen krijgen. Het is ook best heftig geweest de laatste keer dat ik ze gezien heb, en sindsdien hebben ze gewoon niks meer laten weten.. Dit kaartje kwam zo onverwachts, maar uit de tekst bleek verder helemaal niet dat ze ook maar over iets nagedacht had of iets uit wilde praten. En dat is eigenlijk wat er altijd gebeurt. En mijn trauma heeft ook met mijn jeugd en thuissituatie te maken. Ik slik topiramaat en quatiapine om überhaupt te slapen omdat ik anders o.a. nachtenlang droom dat ik in dialoog ben met mijn ouders en ze snappen me maar gewoon niet. Ik heb echt een idiote bos haar, maar die was iedere ochtend helemaal doorweekt van het zweet. Een pyjama wilde ik geen twee nachten dragen. Ik kon het wassen met het angstzweet overdag ook gewoon niet meer bijhouden.
Mijn vrijwilligerswerk is echt in een woord fantastisch. Mijn maatschappelijk werkster heeft ook contact met mijn begeleidster daar gehad, en ik wist zelf niet dat ze me al zo goed doorhad, maar mijn begeleidster had als feedback gegeven dat ik echt heel enthousiast en leergierig ben en dat mijn paniekaanvallen daar echt gewoon getriggerd worden omdat ik te graag en teveel wil. En omdat ze dat zo goed doorhebben gaat het echt super goed nu. Ik “hoef niks”, ik mag gewoon ik zijn, want blijkbaar trek ik in mijn enthousiasme vanzelf al de groep mee.
Wat ik er mag doen is ook echt super leuk. Ik heb laatst een berg stoelen en twee tafels in de verf gezet. Make me happy. Er is een moestuin, oa voor de voedselbank, en ik mag veel van het fijne plantwerk ed doen. Daarnaast heb ik thuis ook een moestuin en zei ik altijd al dat ik later als ik een oud omaatje ben dat ik een wandelend tuinboek wilde zijn. Dus ik kan een hoop afkijken. Ik voel me echt helemaal fantastisch als ik daar ben bezig geweest.
Ik kom er nu twee dagdelen. En ga ook weer naar de fysio. Daarnaast komt mijn maatschappelijk werker. Dus in december had ik eigenlijk alleen mijn maatschappelijk werkster.. en wat sociale contacten. En nu heb ik dus standaard 4 keer in de week iets te doen en ik doe eigenlijk ook minstens 1 keer, soms zelfs 2 keer per week iets met vriendinnen. Dus daar ben ik eigenlijk zo blij mee. Daarom raakte ik misschien ook wel zo in paniek van dat kaartje, ik wil NIET terug naar het oude.
De bedoeling is dat ik ga uitbreiden na 4 dagen vrijwilligerswerk en dan wil ik gaan kijken naar betaalde werk/opleiding.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 22-04-2018 22:48:36 ]
Wat klink jij verdacht enthousiastquote:Op donderdag 26 april 2018 10:13 schreef Marsenal het volgende:
Jaaaa weer lekker EMDRen zo
Ik ga straks weer alles bijlezen en inhoudelijk reageren
Hoe ging het?
Ja wat kan ik zeggen, het is eigenlijk allemaal kut, maar ik weet al een paar jaar dat EMDR en die eindeloze therapiesessies me helemaal leegtrekken dus ik ben ondertussen op een punt dat ik het normaal ben gaan vinden. Ofzo.
Therapie zelf gaat verder prima hoor, alleen moet mijn gezin er af en toe voor wijken en dat vind ik wel lastig
Ik ben ondertussen op een punt dat ik meer last er van ondervind dat mijn verleden zo doorgewerkt heeft in mijn huidige situatie, dan dat ik verdriet of paniek heb over wat er feitelijk vroeger allemaal gebeurd is.
En jij? Al wat rustiger geworden?
Fripsel, leuk dat je vrijwilligerswerk zo goed uitpakt.
Even over die ouders he, hoe open zijn jullie iberhaupt naar je omgeving over je diagnose? Mijn vrouw en schoonouders weten ervan, en drie goede vrienden, verder vertel ik het liever aan niemand. En jullie?
En wat ik vooral wil weten dan; nemen mensen het serieus?
[ Bericht 2% gewijzigd door Marsenal op 27-04-2018 07:50:12 ]
Therapie zelf gaat verder prima hoor, alleen moet mijn gezin er af en toe voor wijken en dat vind ik wel lastig
Ik ben ondertussen op een punt dat ik meer last er van ondervind dat mijn verleden zo doorgewerkt heeft in mijn huidige situatie, dan dat ik verdriet of paniek heb over wat er feitelijk vroeger allemaal gebeurd is.En jij? Al wat rustiger geworden?
Fripsel, leuk dat je vrijwilligerswerk zo goed uitpakt.
Even over die ouders he, hoe open zijn jullie iberhaupt naar je omgeving over je diagnose? Mijn vrouw en schoonouders weten ervan, en drie goede vrienden, verder vertel ik het liever aan niemand. En jullie?
En wat ik vooral wil weten dan; nemen mensen het serieus?
[ Bericht 2% gewijzigd door Marsenal op 27-04-2018 07:50:12 ]
-nee-
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Heb je lang nodig om weer bij te komen? En merk je verder dat 'het' helpt?quote:
Ja wat kan ik zeggen, het is eigenlijk allemaal kut, maar ik weet al een paar jaar dat EMDR en die eindeloze therapiesessies me helemaal leegtrekken dus ik ben ondertussen op een punt dat ik het normaal ben gaan vinden. Ofzo.
Therapie zelf gaat verder prima hoor, alleen moet mijn gezin er af en toe voor wijken en dat vind ik wel lastig
En jij? Al wat rustiger geworden?
Fripsel, leuk dat je vrijwilligerswerk zo goed uitpakt.
Even over die ouders he, hoe open zijn jullie iberhaupt naar je omgeving over je diagnose? Mijn vrouw en schoonouders weten ervan, en drie goede vrienden, verder vertel ik het liever aan niemand. En jullie?
En wat ik vooral wil weten dan; nemen mensen het serieus?
En ja, dat tweede stukje is zeer herkenbaar. Helaas nog geen manier gevonden om het te kunnen accepteren. Ik blijf het stom en oneerlijk en rot vinden allemaal dat het zoveel invloed heeft.
Waaraan merk je dat je gezin ervoor moet wijken bijvoorbeeld? Heb je dit ook met je vrouw besproken? Wellicht zien zij het iets anders.
Ik heb erover getwijfeld om eerlijk te zijn naar mijn omgeving hierover, en mijn twijfels bleken, na eerlijkheid, zeer gegrond geweest te zijn. Ik geloof dat erkenning van mensen die destijds konden ingrijpen maar het niet hebben gedaan, mij wellicht ook verder zou kunnen helpen. Nu dat er niet is, is dat bitterzoet. Want nu weet ik in ieder geval zeker dat ik niet op ze hoef te rekenen.
Wel is het zo dat mijn vriend het weet en wat vrienden. Dat maakt voor mij een hele hoop goed. Ik bespreek alles met mijn vriend.
Ik neem er een halve dag voor, sowieso. Dan ga ik heel geïrriteerd m’n huis schoonmaken. 
Mijn dochter speelt dan op het kinderdagverblijf, en dat vind ik dan wel lastig, dat ik niet voor haar zorg. Maar er zitten dagen tussen dat ik gewoon uit het niets in janken uitbarst, ik kan dan geen zorg voor haar dragen. Mijn vrouw moet ook accepteren dat ik de avond voor therapie en de avond erna nergens zin in heb en een beetje narrig ben. Zo zijn er vaak zat dagen dat zij happy happy joyjoy even een spelletje wil doen of whatever en ik zit te chagrijnen en niet op d’r reageer. Daar heb ik achteraf altijd een beetje spijt van. Dat weet ze, en ze geeft die ruimte ook wel. Maar het heeft wel eens voor spanning gezorgd. Toen we elkaar leerden kennen had ik een manier gevonden om iedere dag te doen alsof mijn leven een zorgeloze was, was ik altijd vrolijk. Tien jaar later realiseert ze zich dat ik m’n halve karakter bij elkaar acteerde, dat er eigenlijk heel veel verdriet en spanning in m’n hoofd zat. Dat is een bitter pil voor d’r.
Die behoefte van erkenning van mensen die hadden kunnen ingrijpen, begrijp ik heel goed. Is het wel eens voorgekomen? Of helemaal niet?
Mijn dochter speelt dan op het kinderdagverblijf, en dat vind ik dan wel lastig, dat ik niet voor haar zorg. Maar er zitten dagen tussen dat ik gewoon uit het niets in janken uitbarst, ik kan dan geen zorg voor haar dragen. Mijn vrouw moet ook accepteren dat ik de avond voor therapie en de avond erna nergens zin in heb en een beetje narrig ben. Zo zijn er vaak zat dagen dat zij happy happy joyjoy even een spelletje wil doen of whatever en ik zit te chagrijnen en niet op d’r reageer. Daar heb ik achteraf altijd een beetje spijt van. Dat weet ze, en ze geeft die ruimte ook wel. Maar het heeft wel eens voor spanning gezorgd. Toen we elkaar leerden kennen had ik een manier gevonden om iedere dag te doen alsof mijn leven een zorgeloze was, was ik altijd vrolijk. Tien jaar later realiseert ze zich dat ik m’n halve karakter bij elkaar acteerde, dat er eigenlijk heel veel verdriet en spanning in m’n hoofd zat. Dat is een bitter pil voor d’r.Die behoefte van erkenning van mensen die hadden kunnen ingrijpen, begrijp ik heel goed. Is het wel eens voorgekomen? Of helemaal niet?
-nee-
quote:Dat lijkt me een zware tol, dat zou ik zelf heel moeilijk kunnen dragen. Red je dat eigenlijk wel?SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.-nee-
Ik begrijp het, ja. Ik hoop voor je dat het je brengt wat je nodig hebt om dingen af te kunnen sluitenquote:
Ik neem er een halve dag voor, sowieso. Dan ga ik heel geïrriteerd m’n huis schoonmaken.
Die behoefte van erkenning van mensen die hadden kunnen ingrijpen, begrijp ik heel goed. Is het wel eens voorgekomen? Of helemaal niet?
. Ik lees ook een beetje dat je een soort van moeite hebt met acceptatie van de gevolgen ervan en wat het doet met wie je graag zou willen zijn voor je gezin. Misschien helpt het om jezelf daar iets meer de ruimte in te geven.
Doel je hier op erkenning of dat mensen wel eens hebben ingegrepen?
Nou, in eerste instantie erkenning, naderhand. Heeft dat zin? Ik kan me goed voorstellen dat het closure (quote:
[..]
Ik begrijp het, ja. Ik hoop voor je dat het je brengt wat je nodig hebt om dingen af te kunnen sluiten
Ik lees ook een beetje dat je een soort van moeite hebt met acceptatie van de gevolgen ervan en wat het doet met wie je graag zou willen zijn voor je gezin. Misschien helpt het om jezelf daar iets meer de ruimte in te geven.
Doel je hier op erkenning of dat mensen wel eens hebben ingegrepen?
) geeft, maar zou het niet als een wassen neus voelen? Gelul achteraf?
-nee-
Nou, het feit alleen al dat ze moeite zouden doen om erover te liegen, ja, dat zou ik zelfs fijn vinden. Nu is het compleet het tegenovergestelde en doen ze juist moeite om mij meer te schaden. (Klinkt als een slachtofferrol, dat is het niet. Zijn feiten helaas. Misschien moet ik daarnaast gewoon leren te accepteren dat ik nou eenmaal in bepaalde dingen geen rol had, hoe graag ik mezelf van het tegendeel wil overtuigen. Wil geen slachtoffer zijn.)quote:
[..]
Nou, in eerste instantie erkenning, naderhand. Heeft dat zin? Ik kan me goed voorstellen dat het closure (
[ Bericht 11% gewijzigd door Melancholia_war op 27-04-2018 22:58:57 ]
Maar, hoe ervaar jij dit zelf dan?quote:
Ik neem er een halve dag voor, sowieso. Dan ga ik heel geïrriteerd m’n huis schoonmaken.
Die behoefte van erkenning van mensen die hadden kunnen ingrijpen, begrijp ik heel goed. Is het wel eens voorgekomen? Of helemaal niet?
Ik was erg jong toen mijn misbruik plaats vond. Dus ik heb dit eigenlijk mezelf als kind aangeleerd. En het heeft me gewoon opgebroken zeg maar. Tot de flashbacks weer recht in mijn gezicht knalde en ik helemaal niet meer kon functioneren.
Ik kan het zelf ook niet bevatten als ik terug kijk. Hoe dan.. hoe heb ik mezelf al die tijd zo bij elkaar kunnen houden.. hoe de fuck heb ik al die jaren zo kunnen rennen. Als ik bedenk wat ik me als puber en me in mijn begin van studententijd allemaal op mijn hals haalde.. en alles maar om er niet bij stil te hoeven staan..
Toen alles terug kwam. Alsof ik wakker werd in een freaking Carry Slee boek.
Ik zal wel moeten he.quote:
[..]
Dat lijkt me een zware tol, dat zou ik zelf heel moeilijk kunnen dragen. Red je dat eigenlijk wel?
Ik ga die familie oorlog niet beginnen. Daarnaast kent mijn katholieke familie een geschiedenis aan misbruik ben ik achter gekomen. Ik ken geen details. Maar ik wil bij andere geen deurtjes open zetten. Dus ik heb het in dat opzicht al opgegeven. Ik denk dat het nu vooral de vraag is.. hoe ver trek ik me terug. Wil ik mijn oma nog een laatste keer zien. Voel ik die behoefte, ga ik er spijt van krijgen als ik dat niet doe.
Ik ben mijn ouders hun dochter, ik zou dit “gevecht” niet moeten hoeven voeren. Dus dan maak ik mijn eigen familie van vrienden. Die beslissing heb ik wat dat betreft al een tijdje genomen. En dat lukt gelukkig prima.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
[ Bericht 4% gewijzigd door #ANONIEM op 02-05-2018 19:28:34 ]
Zelf zou ik trouwens wel gaan fripsel.
Ik heb zelf al 2 x een begrafenis moeten missen vanwege moeilijke omstandigheden en heb er nog steeds last van. Schuldgevoelens die ik niet kan loslaten.
Verder denk ik dat je het best goed voor elkaar hebt nu. Je klinkt altijd zo positief over je werk en over de dingen die je wel voor elkaar krijgt. Echt knap vind ik dat.
Lastig dat mensen zo doorvragen en dat jij dan met een rotgevoel zit. Ik denk niet eens dat mensen doorhebben dat ze dit doen. Sommigen zijn van nature gewoon nieuwsgierig en willen overal hun neus insteken, anderen hebben niet door dat ze ongepaste informatie vragen en dan heb je ook nog mensen die gewoon blijven praten om stiltes op te vullen.
Ze denken dat ze beleefd zijn en ‘zich aanpassen aaan de klant’ maar ik hou er helemaal niet van.
(Ik zat afgelopen tijd 3 uur bij de kapper vanwege een nieuwe balayage -?- en ergerde me echt aan alle random shit die ze me vroeg of vertelde. Smalltalk.. ik kan dat dus echt niet. Had er ook graag wat van gezegd, maar tegelijkertijd besef ik me ook dat dit mijn issues zijn en anderen waarschijnlijk niet weten dat ze er gedrag of gevoelens mee kunnen triggeren)
Pff. Ik ga veel te diep door. Ik probeer maar weer te slapen. Poging 26 voor vanavond
Had een goede dag. Laatste 2 uur voel ik me enorm kelderen. Kakzooi.
Ik heb zelf al 2 x een begrafenis moeten missen vanwege moeilijke omstandigheden en heb er nog steeds last van. Schuldgevoelens die ik niet kan loslaten.
Verder denk ik dat je het best goed voor elkaar hebt nu. Je klinkt altijd zo positief over je werk en over de dingen die je wel voor elkaar krijgt. Echt knap vind ik dat.
Lastig dat mensen zo doorvragen en dat jij dan met een rotgevoel zit. Ik denk niet eens dat mensen doorhebben dat ze dit doen. Sommigen zijn van nature gewoon nieuwsgierig en willen overal hun neus insteken, anderen hebben niet door dat ze ongepaste informatie vragen en dan heb je ook nog mensen die gewoon blijven praten om stiltes op te vullen.
Ze denken dat ze beleefd zijn en ‘zich aanpassen aaan de klant’ maar ik hou er helemaal niet van.
(Ik zat afgelopen tijd 3 uur bij de kapper vanwege een nieuwe balayage -?- en ergerde me echt aan alle random shit die ze me vroeg of vertelde. Smalltalk.. ik kan dat dus echt niet. Had er ook graag wat van gezegd, maar tegelijkertijd besef ik me ook dat dit mijn issues zijn en anderen waarschijnlijk niet weten dat ze er gedrag of gevoelens mee kunnen triggeren)
Pff. Ik ga veel te diep door. Ik probeer maar weer te slapen. Poging 26 voor vanavond
Had een goede dag. Laatste 2 uur voel ik me enorm kelderen. Kakzooi.
Naar de uitvaart wil ik sowieso wel gaan. Maar of ik nog een keer langs wil gaan..
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.En dat doorvragen zelf ervaarde ik ook niet als vervelend hoor. Eerder als oprecht bezorgd. Ze weet inderdaad niet wat dat bij mij losmaakt.
De dingen die ik nu verder allemaal doe die vind ik ook super leuk. Dus het is niet zo moeilijk om daar positief te zijn. En ik heb een groepje fantastische vriendinnen. Ik heb alleen altijd het gevoel dat ik hier face down over straat moet. Ook al probeer ik daar schijt aan te hebben.
Ik word een beetje gestoord van mezelf.
Ben die herbelevingen echt meer dan zat. Het heeft te veel en te lang invloed op mijn stemming.
Hoe gaan jullie hiermee om?
Ben die herbelevingen echt meer dan zat. Het heeft te veel en te lang invloed op mijn stemming.
Hoe gaan jullie hiermee om?
Eerst afleiding zoeken, dus mezelf bezig proberen te houden. Maar voornamelijk medicijnen.quote:
Ik word een beetje gestoord van mezelf.
Ben die herbelevingen echt meer dan zat. Het heeft te veel en te lang invloed op mijn stemming.
Hoe gaan jullie hiermee om?
Want ik heb niet genoeg energie om mezelf eeuwig bezig te houden.
*meld zich*
Ruim 2 jaar in een relatie gezeten waarin ik mishandeld werd tot aan gebroken ribben en ingeklapte long toe.
Heb 10 maanden in een blijf-van-mijn-lijfhuis gewoond. En sinds 1 februari gelukkig weer een eigen huisje.
Nu ben ik bezig met om alles wat ik mee heb gemaakt te verwerken. Woensdag begin ik met de herstelgroep georganiseerd door het Blijf. Verwijzing ggz heb ik ook liggen daar ga ik na de zomer mee aan de slag.
Mijn caseworker zei dat ik wrs de diagnose PTSS zou krijgen en als ik alles wat ik erover heb gelezen bekijk is deze diagnose zeer toepassend.
Fatsoenlijk slapen. Ik zou zo graag willen maar vaak durf ik nieteens in slaap te vallen want vreselijke nachtmerries.
Mijn meer dan leuke werk heb ik tot het einde van de zomer on hold gezet. Kon het niet meer opbrengen.
Heb gelukkig wel een heel fijn sociaal leven. Iedereen staat achter me
Veel afleiding maar ze begrijpen me ook als ik het even niet kan opbrengen om af te spreken.
Ik heb een concentratievermogen van niks. Ook dat beïnvloedt t dagelijkse leven.
Met de herstelgroep hoop ik weer een btje grip op mijn leven te krijgen. Ben er eindelijk aan toe om te praten.
Wie weet wat voor positiefs ik uit dit topic meekrijg
Dit even in het kort. Vragen staat vrij.
Ruim 2 jaar in een relatie gezeten waarin ik mishandeld werd tot aan gebroken ribben en ingeklapte long toe.
Heb 10 maanden in een blijf-van-mijn-lijfhuis gewoond. En sinds 1 februari gelukkig weer een eigen huisje.
Nu ben ik bezig met om alles wat ik mee heb gemaakt te verwerken. Woensdag begin ik met de herstelgroep georganiseerd door het Blijf. Verwijzing ggz heb ik ook liggen daar ga ik na de zomer mee aan de slag.
Mijn caseworker zei dat ik wrs de diagnose PTSS zou krijgen en als ik alles wat ik erover heb gelezen bekijk is deze diagnose zeer toepassend.
Fatsoenlijk slapen. Ik zou zo graag willen maar vaak durf ik nieteens in slaap te vallen want vreselijke nachtmerries.
Mijn meer dan leuke werk heb ik tot het einde van de zomer on hold gezet. Kon het niet meer opbrengen.
Heb gelukkig wel een heel fijn sociaal leven. Iedereen staat achter me
Veel afleiding maar ze begrijpen me ook als ik het even niet kan opbrengen om af te spreken.
Ik heb een concentratievermogen van niks. Ook dat beïnvloedt t dagelijkse leven.
Met de herstelgroep hoop ik weer een btje grip op mijn leven te krijgen. Ben er eindelijk aan toe om te praten.
Wie weet wat voor positiefs ik uit dit topic meekrijg
Dit even in het kort. Vragen staat vrij.
Op woensdag 25 oktober 2023 21:15 schreef Nattekat het volgende:
Ben je in een pot met sarcasme gevallen als kind ofzo?
Ben je in een pot met sarcasme gevallen als kind ofzo?
Hoi mascara-klodder, welkom in het topic.
twee dagen later pas reactie, terwijl ik zaterdag je bericht al gelezen had, maar ja, als ik dit topic open dan kost het me al heel wat energie om iedereen zijn leed te lezen, dus vaak trek ik het niet meer om een reactie te geven
Fijn dat je een stabiele omgeving hebt, dat is al de helft van het werk denk ik zo, er zitten ook mensen in dit topic die een regelmatig contact met een behandelaar niet eens voor elkaar krijgen.
Melancholia: Hoe is je prive situatie precies? Ben je veel alleen, of juist niet?
Herbelevingen zijn de aids van psychische problemen. Wat een verschrikking dat je het regelmatig hebt.
Twee weken vakantie nu. Is maar goed ook, ik merkte dat ik aan het einde van m’n Latijn ben, vanmorgen was ik nog even op werk om te vergaderen en een overdracht te doen, en toen heb ik tussendoor iemand door de telefoon getrokken en een samenwerking opgezegd. Ik moet er nog even over nadenken of dit redelijk was, of dat ik emotioneel ben. Maar ik merk sowieso dat ik onprettig assertief ben op werk, ik ben m’n grenzen aan het aangeven, en soms gaat dat kwaadschiks. Ik ben niet trots op mezelf vandaag.
Ik heb twee weken geen therapie gehad door hemelvaart en vakantie van mn behandelaar. Ik denk dat ik daar niet goed mee ben omgegaan.
twee dagen later pas reactie, terwijl ik zaterdag je bericht al gelezen had, maar ja, als ik dit topic open dan kost het me al heel wat energie om iedereen zijn leed te lezen, dus vaak trek ik het niet meer om een reactie te geven
Fijn dat je een stabiele omgeving hebt, dat is al de helft van het werk denk ik zo, er zitten ook mensen in dit topic die een regelmatig contact met een behandelaar niet eens voor elkaar krijgen.
Melancholia: Hoe is je prive situatie precies? Ben je veel alleen, of juist niet?
Herbelevingen zijn de aids van psychische problemen. Wat een verschrikking dat je het regelmatig hebt.
Twee weken vakantie nu. Is maar goed ook, ik merkte dat ik aan het einde van m’n Latijn ben, vanmorgen was ik nog even op werk om te vergaderen en een overdracht te doen, en toen heb ik tussendoor iemand door de telefoon getrokken en een samenwerking opgezegd. Ik moet er nog even over nadenken of dit redelijk was, of dat ik emotioneel ben. Maar ik merk sowieso dat ik onprettig assertief ben op werk, ik ben m’n grenzen aan het aangeven, en soms gaat dat kwaadschiks. Ik ben niet trots op mezelf vandaag.
Ik heb twee weken geen therapie gehad door hemelvaart en vakantie van mn behandelaar. Ik denk dat ik daar niet goed mee ben omgegaan.
-nee-
Wie houdt ik ook voor de gek ik ben gewoon tyfusgeirriteerd en wil mezelf een week verstoppen om te janken maar ja wie gaat die kleine dan van het verblijf ophalen
-nee-
quote:
Wie houdt ik ook voor de gek ik ben gewoon tyfusgeirriteerd en wil mezelf een week verstoppen om te janken maar ja wie gaat die kleine dan van het verblijf ophalen
Wat mij helpt als iets echt moet is alles echt in mierentaakjes ophakken.
Om de kleine op te kunnen halen moet je basicly ademhalen, je schoenen en jas aan en de deur uit. Een beetje laat deze reactie maar ik hoop dat het goed gekomen is.
Marsenal,
Zo herkenbaar wat je schrijft. Rustig aan. Gelukkig werk je er al een tijdje en zul je heus wel wat goodwill hebben opgebouwd. Ze zullen er wel begrip voor hebben en zo niet; jammer voor hen.
Winst is dat jij door had dat je ook anders had kunnen reageren en wellicht ook gedaan had als je iets meer rust had gehad. Je kunt je excuses aanbieden als je daar nog behoefte voor voelt, maar anders denk ik dat veel collega’s ook wel begrepen dat iedereen gewoon meivakantie nodig had.
Over het ophalen van je kindje. Ook dat lukt je. Echt. Je bent een geweldige vader. Ik denk dat je jouw prioriteiten stiekem best goed voor elkaar hebt.
Had ik al gezegd dat ik erop vertrouw dat je dit gewoon lukt?
Tevens +1 op fripsel. Als ik grote dingen niet meer overzie deel ik het ook op in mierentaakjes. Soms schrijf ik het zelfs helemaal voluit om het vervolgens af te kunnen strepen. Heerlijk.
Niet dat ik nu de behoefte heb aan lijstjes of die volledig af te werken, maar het geeft me wel wat houvast.
Net als wat ik nu doe. Al Mn paniekgedachten op een blaadje zetten binnen 15 min. Daarna categoriseren.
Vervolgens doorstrepen waar ik niks aan kan veranderen. Omcirkelen waar ik morgen iets aan kan doen en een denkwolkje voor dingen waar ik een oplossing voor kan en wil zoeken.
Uiteindelijk een top 3 maken en daar dan een tijdsframe voor bedenken. (Taak x en y binnen een week. Taak z binnen een maand).
Klinkt alsof ik fucking georganiseerd ben, maar meestal komt er niks van het uitvoeren. Maar de gedachte dat ik het zo structureer op papier is al prettig.
Zo herkenbaar wat je schrijft. Rustig aan. Gelukkig werk je er al een tijdje en zul je heus wel wat goodwill hebben opgebouwd. Ze zullen er wel begrip voor hebben en zo niet; jammer voor hen.
Winst is dat jij door had dat je ook anders had kunnen reageren en wellicht ook gedaan had als je iets meer rust had gehad. Je kunt je excuses aanbieden als je daar nog behoefte voor voelt, maar anders denk ik dat veel collega’s ook wel begrepen dat iedereen gewoon meivakantie nodig had.
Over het ophalen van je kindje. Ook dat lukt je. Echt. Je bent een geweldige vader. Ik denk dat je jouw prioriteiten stiekem best goed voor elkaar hebt.
Had ik al gezegd dat ik erop vertrouw dat je dit gewoon lukt?
Tevens +1 op fripsel. Als ik grote dingen niet meer overzie deel ik het ook op in mierentaakjes. Soms schrijf ik het zelfs helemaal voluit om het vervolgens af te kunnen strepen. Heerlijk.
Niet dat ik nu de behoefte heb aan lijstjes of die volledig af te werken, maar het geeft me wel wat houvast.
Net als wat ik nu doe. Al Mn paniekgedachten op een blaadje zetten binnen 15 min. Daarna categoriseren.
Vervolgens doorstrepen waar ik niks aan kan veranderen. Omcirkelen waar ik morgen iets aan kan doen en een denkwolkje voor dingen waar ik een oplossing voor kan en wil zoeken.
Uiteindelijk een top 3 maken en daar dan een tijdsframe voor bedenken. (Taak x en y binnen een week. Taak z binnen een maand).
Klinkt alsof ik fucking georganiseerd ben, maar meestal komt er niks van het uitvoeren. Maar de gedachte dat ik het zo structureer op papier is al prettig.
Bedankt, het is allemaal wel weer goed gekomen ja. Dat van die lijstjes enzo, dat doe ik ook wel eens een beetje, maar ik krijg dat niet voor ekaar zonder mijn vrouw, die is hier de structo. Ik ben momenteel sowieso niet in staat om te plannen, mijn geheugen is buiten bedrijf soms.
Bruggetje naar idiote gebeurtenis meteen: Ik stond op Centraal koffie te drinken om 16.00 smiddags terwijl ik een vrije middag had. Geen idee hoe ik daar gekomen was, waar ik naartoe ging en hoe ik de koffie betaald had. Ik denk dat ik een uur van mijn dag mis, toen ik thuiskwam besefte ik dat ik de bus moet hebben gebruikt, mijn fiets stond voor de deur. Kan me werkelijk waar niks herinneren van dat uurtje, behalve dat ik m’n vrouw aan de lijn had, en compleet gestresst was. Daarna een zwart gat. Best geschrokken, mijn hersenen staan op 20% momenteel, ik denk dat ik een beetje een overload aan spanning heb. Morgenochtend therapie, tot die tijd houd ik me koest.
Als ik vandaag had moeten werken had ik me van kant gemaakt
nou en hoest met jullie
Dat van die lijstjes enzo, dat doe ik ook wel eens een beetje, maar ik krijg dat niet voor ekaar zonder mijn vrouw, die is hier de structo. Ik ben momenteel sowieso niet in staat om te plannen, mijn geheugen is buiten bedrijf soms.Bruggetje naar idiote gebeurtenis meteen: Ik stond op Centraal koffie te drinken om 16.00 smiddags terwijl ik een vrije middag had. Geen idee hoe ik daar gekomen was, waar ik naartoe ging en hoe ik de koffie betaald had. Ik denk dat ik een uur van mijn dag mis, toen ik thuiskwam besefte ik dat ik de bus moet hebben gebruikt, mijn fiets stond voor de deur. Kan me werkelijk waar niks herinneren van dat uurtje, behalve dat ik m’n vrouw aan de lijn had, en compleet gestresst was. Daarna een zwart gat. Best geschrokken, mijn hersenen staan op 20% momenteel, ik denk dat ik een beetje een overload aan spanning heb. Morgenochtend therapie, tot die tijd houd ik me koest.
Als ik vandaag had moeten werken had ik me van kant gemaakt
nou en hoest met jullie
-nee-
Dat maak ik met regelmaat mee ja, Marsenal. En dan verbaast het mij dat ik zo normaal kan overkomen op anderen. WTF
Hier probeer ik vooral mijn brein 'succeservaringen' te laten registreren. Voor wat het waard is.
Maw: zo min mogelijk vermijden.
Hier probeer ik vooral mijn brein 'succeservaringen' te laten registreren. Voor wat het waard is.
Maw: zo min mogelijk vermijden.
Hier gaat het goed en slecht.
Er zit echt een gigantische stijgende lijn in alles wat ik doe. Ik heb de laatste 2 jaar niet zo’n regelmatig schema gehad als de laatste 2 - 3 maanden. De GGZ crisisdienst zou me eindelijk gaan doorverwijzen naar Angst en Paniek hier in de regio voor mijn traumabehandeling. Dat was me voorheen alleen nog in Rotterdam gelukt. Zelfs als ik een slechte dag heb blijf ik niet in bed liggen maar ga ik iets in huis doen.
Ik heb vrijwilligerswerk/dagbesteding waar ik nu twee middagen ook fysiek lekker bezig ben en waar ik het gigantisch naar mijn zin heb. Ik ga 1x per week sporten bij de fysiotherapeut en mijn maatschappelijk werkster komt 1x per week langs. Dan zie ik mijn vriendinnen 1 tot 2 keer per week. En heb ik sinds kort een vriendje. Mijn maatschappelijk werkster loopt hier eigenlijk iedere week super trots weer naar buiten.
Ik wil alleen een steen door de ruit van de GGZ heengooien want ze hebben eerder dus toegezegd dat ik eindelijk naar trauma therapie zou gaan op de afdeling angst en paniek. Waar ik 2 jaar geleden in Rotterdam al lang voor op de wachtlijst stond, Maarja ik ben verhuisd. Vervolgens dacht ik dat Psyq een goed idee was, en dat was ook alleen precies toen ik met de trauma therapie zou beginnen was mijn eigen therapeut zwanger en mijn vervangster met lange termijn ziek. En daarna ben ik dus ik met de crisisdienst in aanraking gekomen. Alleen toen heeft degene die de intakes goed moest keuren bij Angst en Paniek op basis van een onderzoek van 3 jaar geleden (waar uit kwam dat geen diagnose gesteld kon worden) besloten dat ik niet op intake mag komen.
Dus ik ben maar gewoon een pop die moet doen alsof, want hulp ga ik nog steeds niet krijgen.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 16-05-2018 22:20:42 ]
Er zit echt een gigantische stijgende lijn in alles wat ik doe. Ik heb de laatste 2 jaar niet zo’n regelmatig schema gehad als de laatste 2 - 3 maanden. De GGZ crisisdienst zou me eindelijk gaan doorverwijzen naar Angst en Paniek hier in de regio voor mijn traumabehandeling. Dat was me voorheen alleen nog in Rotterdam gelukt. Zelfs als ik een slechte dag heb blijf ik niet in bed liggen maar ga ik iets in huis doen.
Ik heb vrijwilligerswerk/dagbesteding waar ik nu twee middagen ook fysiek lekker bezig ben en waar ik het gigantisch naar mijn zin heb. Ik ga 1x per week sporten bij de fysiotherapeut en mijn maatschappelijk werkster komt 1x per week langs. Dan zie ik mijn vriendinnen 1 tot 2 keer per week. En heb ik sinds kort een vriendje. Mijn maatschappelijk werkster loopt hier eigenlijk iedere week super trots weer naar buiten.
Ik wil alleen een steen door de ruit van de GGZ heengooien want ze hebben eerder dus toegezegd dat ik eindelijk naar trauma therapie zou gaan op de afdeling angst en paniek. Waar ik 2 jaar geleden in Rotterdam al lang voor op de wachtlijst stond, Maarja ik ben verhuisd. Vervolgens dacht ik dat Psyq een goed idee was, en dat was ook alleen precies toen ik met de trauma therapie zou beginnen was mijn eigen therapeut zwanger en mijn vervangster met lange termijn ziek. En daarna ben ik dus ik met de crisisdienst in aanraking gekomen. Alleen toen heeft degene die de intakes goed moest keuren bij Angst en Paniek op basis van een onderzoek van 3 jaar geleden (waar uit kwam dat geen diagnose gesteld kon worden) besloten dat ik niet op intake mag komen.
Dus ik ben maar gewoon een pop die moet doen alsof, want hulp ga ik nog steeds niet krijgen.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 16-05-2018 22:20:42 ]
Oei marsenal,
Zo’n tijd heb ik ook gehad. Durfde toen ook niet meer auto te rijden, omdat ik zo in gedachten was/ aan niks dacht dat ik echt zou verongelukken.
Kijk je uit?
Eigenlijk wel een groot teken dat je wellicht ff rustiger aan moet doen of iets met je medicatie niet in orde is.
Fripsel,
Geen idee of het bestaat; maar heb je niet zoiets als een vakbond voor de zorg? Dit is toch absurd? Hoe kan dit ?! Ik zou hels worden.
Wel leuk om te lezen dat het op andere vlakken beter lijkt te gaan en dat je zelfs iemand hebt gevonden waar je liefde voor kunt voelen. Awesome!
Hier gaat het al een paar dagen niet goed. Ik had een stijgende lijn, maar ben aan het crashen.
Mn man en ik hebben al maanden onuitgesproken frustraties naar elkaar. Afgelopen maandag hebben we savonds met elkaar gesproken. Veel uitgesproken zonder boos te worden. Zonder dat ik emotioneel ging schreeuwen of spullen ging gooien of uit de situatie stapte (door naar bed te gaan). Maar sindsdien ben ik op. Ik ben versleten. Moe.
Ik probeer Mn hoofd boven water te houden, maar heb eigenlijk het gevoel alsof ik naar beneden getrokken wordt en wil daar stiekem wel aan toegeven
Doe het niet. Ik móet werken van mezelf. Ik móet een goede moeder zijn. En zo zijn er nog 5 afspraken die ik deze week moet doen voor anderen waar ik nul komma nul procent zin in heb. Kom ik weer met Mn fake smile.
Op Mn werk ook. Mn lichaam is er, maar waar ben ik?
Zo’n tijd heb ik ook gehad. Durfde toen ook niet meer auto te rijden, omdat ik zo in gedachten was/ aan niks dacht dat ik echt zou verongelukken.
Kijk je uit?
Eigenlijk wel een groot teken dat je wellicht ff rustiger aan moet doen of iets met je medicatie niet in orde is.
Fripsel,
Geen idee of het bestaat; maar heb je niet zoiets als een vakbond voor de zorg? Dit is toch absurd? Hoe kan dit ?! Ik zou hels worden.
Wel leuk om te lezen dat het op andere vlakken beter lijkt te gaan en dat je zelfs iemand hebt gevonden waar je liefde voor kunt voelen. Awesome!
Hier gaat het al een paar dagen niet goed. Ik had een stijgende lijn, maar ben aan het crashen.
Mn man en ik hebben al maanden onuitgesproken frustraties naar elkaar. Afgelopen maandag hebben we savonds met elkaar gesproken. Veel uitgesproken zonder boos te worden. Zonder dat ik emotioneel ging schreeuwen of spullen ging gooien of uit de situatie stapte (door naar bed te gaan). Maar sindsdien ben ik op. Ik ben versleten. Moe.
Ik probeer Mn hoofd boven water te houden, maar heb eigenlijk het gevoel alsof ik naar beneden getrokken wordt en wil daar stiekem wel aan toegeven
Doe het niet. Ik móet werken van mezelf. Ik móet een goede moeder zijn. En zo zijn er nog 5 afspraken die ik deze week moet doen voor anderen waar ik nul komma nul procent zin in heb. Kom ik weer met Mn fake smile.
Op Mn werk ook. Mn lichaam is er, maar waar ben ik?
Ik ben ook hels geweest. Maar dat zijn alleen maar meer aantekeningen voor hun om te maken over je persoonlijkheid.quote:
Oei marsenal,
Zo’n tijd heb ik ook gehad. Durfde toen ook niet meer auto te rijden, omdat ik zo in gedachten was/ aan niks dacht dat ik echt zou verongelukken.
Kijk je uit?
Eigenlijk wel een groot teken dat je wellicht ff rustiger aan moet doen of iets met je medicatie niet in orde is.
Fripsel,
Geen idee of het bestaat; maar heb je niet zoiets als een vakbond voor de zorg? Dit is toch absurd? Hoe kan dit ?! Ik zou hels worden.
Wel leuk om te lezen dat het op andere vlakken beter lijkt te gaan en dat je zelfs iemand hebt gevonden waar je liefde voor kunt voelen. Awesome!
Hier gaat het al een paar dagen niet goed. Ik had een stijgende lijn, maar ben aan het crashen.
Mn man en ik hebben al maanden onuitgesproken frustraties naar elkaar. Afgelopen maandag hebben we savonds met elkaar gesproken. Veel uitgesproken zonder boos te worden. Zonder dat ik emotioneel ging schreeuwen of spullen ging gooien of uit de situatie stapte (door naar bed te gaan). Maar sindsdien ben ik op. Ik ben versleten. Moe.
Ik probeer Mn hoofd boven water te houden, maar heb eigenlijk het gevoel alsof ik naar beneden getrokken wordt en wil daar stiekem wel aan toegeven
Doe het niet. Ik móet werken van mezelf. Ik móet een goede moeder zijn. En zo zijn er nog 5 afspraken die ik deze week moet doen voor anderen waar ik nul komma nul procent zin in heb. Kom ik weer met Mn fake smile.
Op Mn werk ook. Mn lichaam is er, maar waar ben ik?
En soms, zoals vandaag, heb ik ook van die dagen.. dan ben ik er even helemaal klaar mee. Maar dan kan ik niet eens meer boos worden. Ik zoek mijn kalmeringspillen erbij. Sukkel een beetje aan in huis en neem aan dat er morgen weer een dag is.
Soms ben ik wel bang.. van.. dat kan toch niet eeuwig goed gaan. Daarom ook die kalmeringsmiddelen. Anders maak ik mezelf helemaal gek.
Soms ben ik wel bang.. van.. dat kan toch niet eeuwig goed gaan. Daarom ook die kalmeringsmiddelen. Anders maak ik mezelf helemaal gek.
Herkenbaar. Ik ben wel gestopt met kalmeringsmiddelen.quote:
En soms, zoals vandaag, heb ik ook van die dagen.. dan ben ik er even helemaal klaar mee. Maar dan kan ik niet eens meer boos worden. Ik zoek mijn kalmeringspillen erbij. Sukkel een beetje aan in huis en neem aan dat er morgen weer een dag is.
Soms ben ik wel bang.. van.. dat kan toch niet eeuwig goed gaan. Daarom ook die kalmeringsmiddelen. Anders maak ik mezelf helemaal gek.
De grote vraag: hoe ziet mijn toekomst er uiteindelijk uit? Ik kan niet eeuwig blijven aankloten. (Want zo voelt het.)
Ik log alleen maar even in om te blaten.
Dat Mn dag zólang duurde.
Dat ik overal van baal en om moet huilen.
Ik wilde niet koken, omdat ik gisteren de keuken schoon had gemaakt. Natuurlijk doe je dat vaker, maar nu was het visiteklaar schoon.
Dus net mezelf toch van de bank kunnen slepen om kip te bakken. Rotkip spetterde weer alles onder -> huilen.
Rijst aangebrand. Nouja. Bijna. Ik keek ernaar. Zag het gebeuren maar was toch te laat met vuur uitdraaien dus er vormde zich net een koeklaag. -> huilen.
Ik ben toen maar naar boven gevlucht en heb me daar als een driftige peuter op Mn bed gegooid om ff door te huilen. Uiteraard kwamen er nu geen echte tranen -waar ik ook weer boos om werd-
Zo’n dag dus. Verder zijn Mn nachtmerries weer zo fijn dat ik Mn slaap aan het opschuiven ben.
Hoe is jullie dag?
Dat Mn dag zólang duurde.
Dat ik overal van baal en om moet huilen.
Ik wilde niet koken, omdat ik gisteren de keuken schoon had gemaakt. Natuurlijk doe je dat vaker, maar nu was het visiteklaar schoon.
Dus net mezelf toch van de bank kunnen slepen om kip te bakken. Rotkip spetterde weer alles onder -> huilen.
Rijst aangebrand. Nouja. Bijna. Ik keek ernaar. Zag het gebeuren maar was toch te laat met vuur uitdraaien dus er vormde zich net een koeklaag. -> huilen.
Ik ben toen maar naar boven gevlucht en heb me daar als een driftige peuter op Mn bed gegooid om ff door te huilen. Uiteraard kwamen er nu geen echte tranen -waar ik ook weer boos om werd-
Zo’n dag dus. Verder zijn Mn nachtmerries weer zo fijn dat ik Mn slaap aan het opschuiven ben.
Hoe is jullie dag?
Knuffel. Hoop dat je je inmiddels wat beter voelt. Jij bent recent gestart met medicatie toch? Of heb ik dat verkeerd?quote:
Ik log alleen maar even in om te blaten.
Dat Mn dag zólang duurde.
Dat ik overal van baal en om moet huilen.
Ik wilde niet koken, omdat ik gisteren de keuken schoon had gemaakt. Natuurlijk doe je dat vaker, maar nu was het visiteklaar schoon.
Dus net mezelf toch van de bank kunnen slepen om kip te bakken. Rotkip spetterde weer alles onder -> huilen.
Rijst aangebrand. Nouja. Bijna. Ik keek ernaar. Zag het gebeuren maar was toch te laat met vuur uitdraaien dus er vormde zich net een koeklaag. -> huilen.
Ik ben toen maar naar boven gevlucht en heb me daar als een driftige peuter op Mn bed gegooid om ff door te huilen. Uiteraard kwamen er nu geen echte tranen -waar ik ook weer boos om werd-
Zo’n dag dus. Verder zijn Mn nachtmerries weer zo fijn dat ik Mn slaap aan het opschuiven ben.
Hoe is jullie dag?
Iemand tips/adviezen om toch op 'basisniveau' te kunnen blijven functioneren wanneer je je erg slecht voelt? Wanneer ik mij erg slecht voel, krijg ik bepaalde dingen niet mee. Het lijkt alsof er een waas over mij heen hangt waar ik maar niet uit kan komen.
Met basisniveau bedoel ik: bijvoorbeeld naar de supermarkt kunnen wandelen zonder dat je omver gereden wordt of verdwaalt onderweg en in een andere stad 'ontwaakt'.
Eerder ingrijpen lukt soms niet. Dus wat doe je wanneer het al te laat is om toch op een veilige manier grip te kunnen blijven houden? Oefeningen om in het hier en nu terug te komen helpen niet voldoende bij mij. Iemand bekend met de overtreffende trap daarvan?
Met basisniveau bedoel ik: bijvoorbeeld naar de supermarkt kunnen wandelen zonder dat je omver gereden wordt of verdwaalt onderweg en in een andere stad 'ontwaakt'.
Eerder ingrijpen lukt soms niet. Dus wat doe je wanneer het al te laat is om toch op een veilige manier grip te kunnen blijven houden? Oefeningen om in het hier en nu terug te komen helpen niet voldoende bij mij. Iemand bekend met de overtreffende trap daarvan?
Ja, en eigenlijk is het enige wat ik daar tegen weet een nood voorraadje in huis hebben, of hele lieve vriendinnen (of familie) hebben.quote:
Iemand tips/adviezen om toch op 'basisniveau' te kunnen blijven functioneren wanneer je je erg slecht voelt? Wanneer ik mij erg slecht voel, krijg ik bepaalde dingen niet mee. Het lijkt alsof er een waas over mij heen hangt waar ik maar niet uit kan komen.
Met basisniveau bedoel ik: bijvoorbeeld naar de supermarkt kunnen wandelen zonder dat je omver gereden wordt of verdwaalt onderweg en in een andere stad 'ontwaakt'.
Eerder ingrijpen lukt soms niet. Dus wat doe je wanneer het al te laat is om toch op een veilige manier grip te kunnen blijven houden? Oefeningen om in het hier en nu terug te komen helpen niet voldoende bij mij. Iemand bekend met de overtreffende trap daarvan?
Al heb ik niet meer dat het zo erg is. Ik heb wel eens gehad dat ik niet meer wist hoe ik thuis gekomen ben. Ik ben ook een keer in paniek ergens gaan wandelen om af te koelen waar ik de weg niet kende.. en ik had mijn telefoon niet bij.
1,5 uur later was ik terug. Of dat ik zo bizar stond te zweten in de supermarkt enzo.. Als ik er echt niet onderuit kom ga ik in ieder geval lopend.
Sorry mascara, ik heb 0.0 tips die niet zelfbeschadigend zijn in zulke situaties. Hopelijk vind je snel iets dat je weer in het hier en nu trekt.
Ik ben sinds 60 dagen aan de fluoxetine ja.
Werken goed; maar afgelopen week... Pff..
Ik ben sinds 60 dagen aan de fluoxetine ja.
Werken goed; maar afgelopen week... Pff..
Meer gericht op voorbereid op 'het ergste'?quote:
[..]
Ja, en eigenlijk is het enige wat ik daar tegen weet een nood voorraadje in huis hebben, of hele lieve vriendinnen (of familie) hebben.
Al heb ik niet meer dat het zo erg is. Ik heb wel eens gehad dat ik niet meer wist hoe ik thuis gekomen ben. Ik ben ook een keer in paniek ergens gaan wandelen om af te koelen waar ik de weg niet kende.. en ik had mijn telefoon niet bij.
Ik vraag me af of er überhaupt een shortcut is hiervoor, of dat er geen oplossing is behalve dan te leren accepteren dat het mij nou eenmaal beperkt. Wanneer geef je eraan toe en wanneer niet en waarom, en hoe vind je een geschikte balans.. al deze vragen.
Bij wat voor instelling ben jij eigenlijk in behandeling met deze klachten?quote:
[..]
Meer gericht op voorbereid op 'het ergste'?
Ik vraag me af of er überhaupt een shortcut is hiervoor, of dat er geen oplossing is behalve dan te leren accepteren dat het mij nou eenmaal beperkt. Wanneer geef je eraan toe en wanneer niet en waarom, en hoe vind je een geschikte balans.. al deze vragen.
Ik ben bekend met dit soort problemen en ook de beperkingen hierdoor. En de gevaren hiervan.
Ik heb met mijn maatschappelijk werkster opnieuw een afspraak gemaakt bij de huisarts. Voor een doorverwijzing naar een andere instelling. Als mijn huisarts überhaupt wil luisteren.
We hebben het 4 maanden gegeven, dat heb ik zojuist met mijn maatschappelijk werkster afgesproken. Als er dan geen zinvol hulpverleners traject komt dan gaat de deur dicht voorlopig. Dan zijn we 2,5 jaar verder om aan goede hulp te komen.. Ik heb alleen nog nooit een maatschappelijk werkster gehad die me al een jaar meemaakt een voor de volle 100% kan onderbouwen en wil onderbouwen wat ik zeg.
Dus als dit niet werkt kun je me voor een weekend in een bos droppen met een hakbijl gok ik.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 23-05-2018 11:56:28 ]
We hebben het 4 maanden gegeven, dat heb ik zojuist met mijn maatschappelijk werkster afgesproken. Als er dan geen zinvol hulpverleners traject komt dan gaat de deur dicht voorlopig. Dan zijn we 2,5 jaar verder om aan goede hulp te komen.. Ik heb alleen nog nooit een maatschappelijk werkster gehad die me al een jaar meemaakt een voor de volle 100% kan onderbouwen en wil onderbouwen wat ik zeg.
Dus als dit niet werkt kun je me voor een weekend in een bos droppen met een hakbijl gok ik.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 23-05-2018 11:56:28 ]
Ja het liefst zou ik de hele klachten molen aanflikkeren. Anders gooi je even de mooiste jaren van mijn leven ook nog weg omdat luisteren al teveel is met al die klote bezuinigingen op de zorg en die wachtlijsten en weet ik veel wat.quote:
Maar ik ga dat in mijn eentje toch niet veranderen, dus wat heb je daar dan aan.
Ik zou dat wel doen als ik jou was. 2,5 jaar! WTFquote:
[..]
Ja het liefst zou ik de hele klachten molen aanflikkeren. Anders gooi je even de mooiste jaren van mijn leven ook nog weg omdat luisteren al teveel is met al die klote bezuinigingen op de zorg en die wachtlijsten en weet ik veel wat.
Maar ik ga dat in mijn eentje toch niet veranderen, dus wat heb je daar dan aan.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |