R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Voel me zo rot nu. Afgelopen weken hard gewerkt aan trauma's maar voel nog willekeurige triggers. Wanneer gaan ze nou eens eindelijk weg?
Word er moedeloos van. Kutleven
Word er moedeloos van. Kutleven
Dat is dan toch juist niet op een dag, maar stapje voor stapje?quote:Op zaterdag 25 november 2017 23:08 schreef Marsenal het volgende:
Als ik mijn behandelaar mag geloven, krijg je op een dag je hersens terug, en ik moet zeggen, ik heb vooral vorig jaar veel progressie geboekt, en ik durf ondertussen wel te hopen dat hij gelijk heeft.
Die medicijnen klinken mij als een schot in het donker, niet te voorspellen dus, hoe zoiets uitpakt
Als ik hoor op een dag klinkt het echt als iets wat njet bestaat voor me.
Ach ja, ik ben zelf dan wat naďef denk ik. Maar ik hoop in elk geval dat er een dag komt dat ik opeens hardop zeg ‘verdomd het gaat eigenlijk best goed’quote:
[..]
Dat is dan toch juist niet op een dag, maar stapje voor stapje?
Als ik hoor op een dag klinkt het echt als iets wat njet bestaat voor me.
-nee-
Sorry wil niet té aanwezig zijn in dit topic, maar wilde even zeggen dat ik het oprecht zuur voor je vind.quote:Op zaterdag 25 november 2017 23:19 schreef Melancholia_war het volgende:
Voel me zo rot nu. Afgelopen weken hard gewerkt aan trauma's maar voel nog willekeurige triggers. Wanneer gaan ze nou eens eindelijk weg?
Word er moedeloos van. Kutleven
-nee-
Sorry, ik breek na lange tijd weer even in hier. Ik heb de laatste weken echt heel veel nachtmerries en herbelevingen weer. Maar ik weet niet echt wat het getriggerd heeft. Er is niet echt 1 trigger aan te wijzen ofzo. Wel zit ik in een spannende periode in mijn leven waarin ik steeds meer aan het terugkeren ben in de maatschappij na jaren van therapie. Ik ben net begonnen met vrijwilligerswerk bijvoorbeeld. Zou dat er mee te maken kunnen hebben?
Het is wel echt heel rot iig. Want door de nachtmerries/herbelevingen ( die dus ook vooral 's nachts zijn) is mijn slaapritme weer aardig verstoord omdat ik daarna uren wakker lig. En dan val ik weer in slaap, word ik weer pas laat in de ochtend wakker en zo raakt mijn hele dag- en nachtritme weer van de leg. En qua stemming gaat het ook niet echt goed na zo'n nacht vol nachtmerries/herbelevingen natuurlijk. Maar ik weet dus niet wat ik er aan kan doen. Ik heb momenteel geen therapie meer.
Het is wel echt heel rot iig. Want door de nachtmerries/herbelevingen ( die dus ook vooral 's nachts zijn) is mijn slaapritme weer aardig verstoord omdat ik daarna uren wakker lig. En dan val ik weer in slaap, word ik weer pas laat in de ochtend wakker en zo raakt mijn hele dag- en nachtritme weer van de leg. En qua stemming gaat het ook niet echt goed na zo'n nacht vol nachtmerries/herbelevingen natuurlijk. Maar ik weet dus niet wat ik er aan kan doen. Ik heb momenteel geen therapie meer.
Thanks.quote:
[..]
Sorry wil niet té aanwezig zijn in dit topic, maar wilde even zeggen dat ik het oprecht zuur voor je vind.
Ja, vind het ook zuur. Zie bij anderen dat ze wel vrij kunnen leven weer. Maar bij mij zit het zo verwrongen in elkaar. Gadverdamme.
Oh dat is wel heel naar zeg.quote:
Sorry, ik breek na lange tijd weer even in hier. Ik heb de laatste weken echt heel veel nachtmerries en herbelevingen weer. Maar ik weet niet echt wat het getriggerd heeft. Er is niet echt 1 trigger aan te wijzen ofzo. Wel zit ik in een spannende periode in mijn leven waarin ik steeds meer aan het terugkeren ben in de maatschappij na jaren van therapie. Ik ben net begonnen met vrijwilligerswerk bijvoorbeeld. Zou dat er mee te maken kunnen hebben?
Het is wel echt heel rot iig. Want door de nachtmerries/herbelevingen ( die dus ook vooral 's nachts zijn) is mijn slaapritme weer aardig verstoord omdat ik daarna uren wakker lig. En dan val ik weer in slaap, word ik weer pas laat in de ochtend wakker en zo raakt mijn hele dag- en nachtritme weer van de leg. En qua stemming gaat het ook niet echt goed na zo'n nacht vol nachtmerries/herbelevingen natuurlijk. Maar ik weet dus niet wat ik er aan kan doen. Ik heb momenteel geen therapie meer.
Waarom ben je gestopt met therapie als ik vragen mag?
Ja idd. Vooral omdat ik het niet kan verklaren en niet weet wat ik er aan kan doen dus.quote:
[..]
Oh dat is wel heel naar zeg.
Waarom ben je gestopt met therapie als ik vragen mag?
Maar het beďnvloedt wel mn dagelijks leven weer nu.
Omdat ik klaar was en het verder wel goed gaat. Ik heb alleen nog ambulante woonbegeleiding, maar geen therapie meer.
Ik heb klinische en deeltijd schematherapie gehad (en daarna nog een reďntegratiegroep) en EMDR/Exposure.
Misschien is het niet naďef hoor. De psycholoog zegt het niet voor niks. Ik heb officieel ook Cptss.quote:
[..]
Ach ja, ik ben zelf dan wat naďef denk ik. Maar ik hoop in elk geval dat er een dag komt dat ik opeens hardop zeg ‘verdomd het gaat eigenlijk best goed’
Ik ook, maar denk nog steeds dat zoiets ‘opeens’ voorbij kan zijn, ondanks 20 jaar aan ervaring die leert dat het niet zo makkelijk zal gaan. Ach, optimisme houdt je op de been.quote:
[..]
Misschien is het niet naďef hoor. De psycholoog zegt het niet voor niks. Ik heb officieel ook Cptss.
-nee-
No offence maar vanuit hoe ik je ken, denk je niet het kan zijn dat je lage zelfbeeld van invloed is op deze klachten nu je aan het terugkeren bent in de maatschappij?quote:
[..]
Ja idd. Vooral omdat ik het niet kan verklaren en niet weet wat ik er aan kan doen dus.
Maar het beďnvloedt wel mn dagelijks leven weer nu.
Omdat ik klaar was en het verder wel goed gaat. Ik heb alleen nog ambulante woonbegeleiding, maar geen therapie meer.
Ik heb klinische en deeltijd schematherapie gehad (en daarna nog een reďntegratiegroep) en EMDR/Exposure.
Met mijn zelfbeeld gaat het ook een stuk beter. Ik heb echt heel veel goede stappen gezet afgelopen jaar sinds de breuk met mn ex. Maar echt optimaal is hij ook weer niet nog natuurlijk. Dus dat zou best kunnen idd.quote:
[..]
No offence maar vanuit hoe ik je ken, denk je niet het kan zijn dat je lage zelfbeeld van invloed is op deze klachten nu je aan het terugkeren bent in de maatschappij?
Soms word ik wel eens wakker, en denk ik heel even dat alles normaal is, heerlijk is dat.quote:
[..]
Ik ook, maar denk nog steeds dat zoiets ‘opeens’ voorbij kan zijn, ondanks 20 jaar aan ervaring die leert dat het niet zo makkelijk zal gaan. Ach, optimisme houdt je op de been.
En ik ben het met het laatste helemaal eens. Mijn woonkamer muren zijn niet voor niks knalgeel.
Oh sorry, ik bedoelde ook niet dat je geen stappen hebt gemaakt ofzo.quote:
[..]
Met mijn zelfbeeld gaat het ook een stuk beter. Ik heb echt heel veel goede stappen gezet afgelopen jaar sinds de breuk met mn ex. Maar echt optimaal is hij ook weer niet nog natuurlijk. Dus dat zou best kunnen idd.
Nee dat snap ik ook wel hoorquote:
[..]
Oh sorry, ik bedoelde ook niet dat je geen stappen hebt gemaakt ofzo.
Maar het is ook weer niet zo laag zeg maar als dat het eerst was. Maar misschien is het wel gewoon onbewust spanning voor al die nieuwe dingen.
Zijn de klachten die je hebt te doen zeg maar? Als je denkt dat het spanning daarover is trekt het wellicht ook weer weg als de nieuwigheid er af gaat.quote:
[..]
Nee dat snap ik ook wel hoor
Ik heb een flinke knauw op m’n werk gehad omdat ik aan het aanklooien ben. Ik ben echt megaveel werk niet aan het doen omdat mijn hoofd vol zit en ik flink blokkeer. Pffffff 
Het is niet alsof ik dit makkelijk bespreekbaar kan maken, het is hier eat or be eaten.
Ik zou wel effe lekker een potje kennen janken
[ Bericht 20% gewijzigd door Marsenal op 27-11-2017 12:09:55 ]
Het is niet alsof ik dit makkelijk bespreekbaar kan maken, het is hier eat or be eaten.
Ik zou wel effe lekker een potje kennen janken
[ Bericht 20% gewijzigd door Marsenal op 27-11-2017 12:09:55 ]
-nee-
Oh bah, zo'n werkomgeving is ook niet heel bevorderend voor je herstel denk ik. Wel heel herkenbaarquote:
Ik heb een flinke knauw op m’n werk gehad omdat ik aan het aanklooien ben. Ik ben echt megaveel werk niet aan het doen omdat mijn hoofd vol zit en ik flink blokkeer. Pffffff
Het is niet alsof ik dit makkelijk bespreekbaar kan maken, het is hier eat or be eaten.
Ik zou wel effe lekker een potje kennen janken
Adem in. Adem uit. Adem in. Adem uit. Adem in. Adem uit.
In februari 2016 heb ik me bij de dokter gemeld met een gigantische paniekaanval, en sindsdien wil ik trauma therapie. 1,5 jaar ben ik van het kastje naar de muur gestuurd. In augustus begon ik eindelijk met therapie bij Psyq in Breda. Eerst een aantal sessies Cognitieve gedrags therapie, en dan zouden we aan de traumatherapie beginnen. Maar na zo'n sessie of 5/6 ging mijn therapeut op vakantie en na terugkomst bleek ze hartstikke zwanger. En was ik juist echt echt echt echt toe aan traumatherapie. Maar daarvoor moest ik dus over naar een andere.. want ze zou met zwangerschapsverlof gaan. En de afspraak met die nieuwe zou vandaag zijn. Maar nu krijg ik te horen dat die therapeut al een tijd ziek is en dat het onduidelijk is wanneer ze terug is en dat ze daarom een andere gaan zoeken.
In februari 2016 heb ik me bij de dokter gemeld met een gigantische paniekaanval, en sindsdien wil ik trauma therapie. 1,5 jaar ben ik van het kastje naar de muur gestuurd. In augustus begon ik eindelijk met therapie bij Psyq in Breda. Eerst een aantal sessies Cognitieve gedrags therapie, en dan zouden we aan de traumatherapie beginnen. Maar na zo'n sessie of 5/6 ging mijn therapeut op vakantie en na terugkomst bleek ze hartstikke zwanger. En was ik juist echt echt echt echt toe aan traumatherapie. Maar daarvoor moest ik dus over naar een andere.. want ze zou met zwangerschapsverlof gaan. En de afspraak met die nieuwe zou vandaag zijn. Maar nu krijg ik te horen dat die therapeut al een tijd ziek is en dat het onduidelijk is wanneer ze terug is en dat ze daarom een andere gaan zoeken.
Nee, de druk zit hier inderdaad flink op de ketel. Ik werk al tijden boven mijn macht eigenlijk, ik heb met mijn vrouw afgesproken volgend jaar een carriereswitch te maken, maar ja, ik verdien gewoon goed nu. Ik wil eigenlijk in het onderwijs werken, maar dan moet ik opnieuw opgeleid worden, en het is al een godswonder dat ik ben gekomen waar ik nu sta.quote:
[..]
Oh bah, zo'n werkomgeving is ook niet heel bevorderend voor je herstel denk ik. Wel heel herkenbaar
Ik durf gewoon even geen stappen te nemen. Maar nu werk ik hier tussen snuivende opscheppers in kostuum, dat kan ik niet de rest van mn leven volhouden.
Tijdens mijn therapie gaat het ook veel over mijn stress, en steeds minder over mijn PTSS. Mijn behandelaar heeft al eens gezegd dat onze sessies daar niet voor bedoeld zijn, dan moet ik maar met de rest van de snuifas op mindfulness-cursus, zegt ie.
Het gaat eigenlijk heel goed met me de laatste tijd, maar ik zit mezelf soms goed in de weg.
Bedankt voor het luisteren trouwens
-nee-
Toch vind ik dat wel gek. Want als dat jouw wereldje is en jij moet jij je daar met jouw PTSS staande in zien te houden is dat toch wel degelijk inhoud voor therapie?quote:
[..]
Nee, de druk zit hier inderdaad flink op de ketel. Ik werk al tijden boven mijn macht eigenlijk, ik heb met mijn vrouw afgesproken volgend jaar een carriereswitch te maken, maar ja, ik verdien gewoon goed nu. Ik wil eigenlijk in het onderwijs werken, maar dan moet ik opnieuw opgeleid worden, en het is al een godswonder dat ik ben gekomen waar ik nu sta.
Ik durf gewoon even geen stappen te nemen. Maar nu werk ik hier tussen snuivende opscheppers in kostuum, dat kan ik niet de rest van mn leven volhouden.
Tijdens mijn therapie gaat het ook veel over mijn stress, en steeds minder over mijn PTSS. Mijn behandelaar heeft al eens gezegd dat onze sessies daar niet voor bedoeld zijn, dan moet ik maar met de rest van de snuifas op mindfulness-cursus, zegt ie.
Het gaat eigenlijk heel goed met me de laatste tijd, maar ik zit mezelf soms goed in de weg.
Bedankt voor het luisteren trouwens
Klinkt mij eerder als een bevooroordeelde therapeut.
Jezus Christus. Dat is echt ontzettend onhandig allemaal. Heb je nu uitzicht op een nieuwe?quote:
Adem in. Adem uit. Adem in. Adem uit. Adem in. Adem uit.
In februari 2016 heb ik me bij de dokter gemeld met een gigantische paniekaanval, en sindsdien wil ik trauma therapie. 1,5 jaar ben ik van het kastje naar de muur gestuurd. In augustus begon ik eindelijk met therapie bij Psyq in Breda. Eerst een aantal sessies Cognitieve gedrags therapie, en dan zouden we aan de traumatherapie beginnen. Maar na zo'n sessie of 5/6 ging mijn therapeut op vakantie en na terugkomst bleek ze hartstikke zwanger. En was ik juist echt echt echt echt toe aan traumatherapie. Maar daarvoor moest ik dus over naar een andere.. want ze zou met zwangerschapsverlof gaan. En de afspraak met die nieuwe zou vandaag zijn. Maar nu krijg ik te horen dat die therapeut al een tijd ziek is en dat het onduidelijk is wanneer ze terug is en dat ze daarom een andere gaan zoeken.
-nee-
"Ik krijg zo snel mogelijk een telefoontje"quote:
[..]
Jezus Christus. Dat is echt ontzettend onhandig allemaal. Heb je nu uitzicht op een nieuwe?
Ja, dat is hij eigenlijk ook wel, maar hij heeft wel een punt. Het is zo’n ontzettende ongezonde omgeving waarin ik werk, al die zondagskinderen hier gaan allemaal met een burn-out naar huisquote:
[..]
Toch vind ik dat wel gek. Want als dat jouw wereldje is en jij moet jij je daar met jouw PTSS staande in zien te houden is dat toch wel degelijk inhoud voor therapie?
Klinkt mij eerder als een bevooroordeelde therapeut.
Het is gewoon ontzettend stupide dat ik hier nog werk, en daar heeft hij gelijk in. Het past ook totaal niet bij me. Ze zouden de hele bende op moeten doeken hier, zelfs de meeste stabiele gezonde collega’s worden grijs van de stress.
-nee-
Is het voor jezelf dan ook niet een soort vlucht van de werkelijkheid/ptss waardoor het "goed lijkt te gaan"? Zo druk met alles dat je niet eens echt stil kan staan bij wat je voelt.quote:
[..]
Ja, dat is hij eigenlijk ook wel, maar hij heeft wel een punt. Het is zo’n ontzettende ongezonde omgeving waarin ik werk, al die zondagskinderen hier gaan allemaal met een burn-out naar huis
Het is gewoon ontzettend stupide dat ik hier nog werk, en daar heeft hij gelijk in. Het past ook totaal niet bij me. Ze zouden de hele bende op moeten doeken hier, zelfs de meeste stabiele gezonde collega’s worden grijs van de stress.
Heb je al verkering? Mijn behandelaar en jij zullen het goed met elkaar kunnen vinden.quote:
[..]
Is het voor jezelf dan ook niet een soort vlucht van de werkelijkheid/ptss waardoor het "goed lijkt te gaan"? Zo druk met alles dat je niet eens echt stil kan staan bij wat je voelt.
Jawel, dat is goed mogelijk. Maar mijn vangnet staat klaar, ik kan ontslag nemen wanneer ik het wil, heb het nog niet gedaan, maar dat kan ieder moment gebeuren. Maar dan moet ik gaan studeren, en daarvoor is de timing nu slecht, kan pas in Augustus aansluiten. Ik weet niet of zo lang vakantie nemen een goed idee is, ik zal dan veel alleen zijn, dat is in het verleden niet handig gebleken. Misschien vrijwillierswerk, ik weet het niet. Ik werk nu vooral nog omdat ik het pittig vind een stapje terug te doen in inkomsten. En omdat ik een schijterd ben. De dood of de gladiolen.
[ Bericht 5% gewijzigd door Marsenal op 27-11-2017 14:08:45 ]
-nee-
Tja.quote:
[..]
"Ik krijg zo snel mogelijk een telefoontje"
Kan je omgeving je helpen? Ik liep ook vast hierin, maar een ander heeft voor mij rondjes gebeld toen ik dat zelf niet meer deed, en dat heeft geholpen.
-nee-
Ik ben al 3 huisartsen en 3 instanties verder. Schiet mij maar lek. De eerste huisarts wilde me naar de verkeerde instelling hebben want ze geloofde mijn angst en paniek niet. Bij de tweede hebben ze me voorgelogen met een wachttijd van 6 weken die maanden werden en toen ging mijn relatie over en ben ik verhuisd. En toen ben ik dus in januari dit jaar hier aangemeld..quote:
[..]
Tja.
Kan je omgeving je helpen? Ik liep ook vast hierin, maar een ander heeft voor mij rondjes gebeld toen ik dat zelf niet meer deed, en dat heeft geholpen.
Ik heb wel een soort van plan hoe weer verder hoor. Maar mijn serieuze kring die me hierin kan helpen is mijn vriend en mijn maatschappelijk werker. En ik ben het even kotsbeu.
Ja ik heb verkering.quote:
[..]
Heb je al verkering? Mijn behandelaar en jij zullen het goed met elkaar kunnen vinden.
Jawel, dat is goed mogelijk. Maar mijn vangnet staat klaar, ik kan ontslag nemen wanneer ik het wil, heb het nog niet gedaan, maar dat kan ieder moment gebeuren. Maar dan moet ik gaan studeren, en daarvoor is de timing nu slecht, kan pas in Augustus aansluiten. Ik weet niet of zo lang vakantie nemen een goed idee is, ik zal dan veel alleen zijn, dat is in het verleden niet handig gebleken. Misschien vrijwillierswerk, ik weet het niet. Ik werk nu vooral nog omdat ik het pittig vind een stapje terug te doen in inkomsten. En omdat ik een schijterd ben. De dood of de gladiolen.
En ik zeg het niet om je te pesten. Maar omdat het de eeuwige fout is die ik zelf maak. En je kan zo hard op je bek gaan als je altijd maar zo doorgaat. Er komt een moment dat het op is.
Ja.quote:
[..]
Ik ben al 3 huisartsen en 3 instanties verder. Schiet mij maar lek. De eerste huisarts wilde me naar de verkeerde instelling hebben want ze geloofde mijn angst en paniek niet. Bij de tweede hebben ze me voorgelogen met een wachttijd van 6 weken die maanden werden en toen ging mijn relatie over en ben ik verhuisd. En toen ben ik dus in januari dit jaar hier aangemeld..
Ik heb wel een soort van plan hoe weer verder hoor. Maar mijn serieuze kring die me hierin kan helpen is mijn vriend en mijn maatschappelijk werker. En ik ben het even kotsbeu.
Ik begrijp het.
Die wachtlijsten zijn ook idioot. Ik zou je graag mijn behandelaar willen aanwijzen, maar die zegt ook al dat zijn caseload groot zat is.
Ik zou je graag helpen.
-nee-
Ja het is op zich wel te doen, op mn fucked up slaapritme na heb ik er verder niet zoveel last van als ik eenmaal uit bed ben. Is niet zo dat ik overdag weer heel veel dissocieer ofzo. Dus ik hoop het maar dat het zo is als jij denkt! En nou heb ik vannacht maar een keer slaapmedicatie genomen en vanochtend op een redelijk normale tijd uit gegaan. Dus hopelijk lukt het nu weer wat meer in een ritme te komen.quote:
[..]
Zijn de klachten die je hebt te doen zeg maar? Als je denkt dat het spanning daarover is trekt het wellicht ook weer weg als de nieuwigheid er af gaat.
OMG wat een soapserie is dat aan het worden zeg. Echt bizar dat je nog steeds geen hulp hebt. Ook al heb je een vriend en een maatschappelijk werkster die je kunnen helpen, dat is natuurlijk niet de bedoeling. Je wilt die therapie niet voor niks, je hebt het nodig. Dus snap goed dat je het na al die tijd kotsbeu bent. Ik hoop echt dat je snel gebeld wordtquote:
Adem in. Adem uit. Adem in. Adem uit. Adem in. Adem uit.
In februari 2016 heb ik me bij de dokter gemeld met een gigantische paniekaanval, en sindsdien wil ik trauma therapie. 1,5 jaar ben ik van het kastje naar de muur gestuurd. In augustus begon ik eindelijk met therapie bij Psyq in Breda. Eerst een aantal sessies Cognitieve gedrags therapie, en dan zouden we aan de traumatherapie beginnen. Maar na zo'n sessie of 5/6 ging mijn therapeut op vakantie en na terugkomst bleek ze hartstikke zwanger. En was ik juist echt echt echt echt toe aan traumatherapie. Maar daarvoor moest ik dus over naar een andere.. want ze zou met zwangerschapsverlof gaan. En de afspraak met die nieuwe zou vandaag zijn. Maar nu krijg ik te horen dat die therapeut al een tijd ziek is en dat het onduidelijk is wanneer ze terug is en dat ze daarom een andere gaan zoeken.
Dit klinkt idd niet als een geschikte werkplek voor jou nee. Kun je niet al in februari beginnen met die opleiding? Veel scholen hebben ook een februari-instroom namelijk. Maar snap ook wel dat het nu lastig keuzes maken is en een nieuwe stap zetten is ook eng natuurlijk. Maar ik zou het iig niet alleen van de financiën af laten hangen, want liever iets minder geld en gelukkiger/gezonder denk ik danquote:
[..]
Nee, de druk zit hier inderdaad flink op de ketel. Ik werk al tijden boven mijn macht eigenlijk, ik heb met mijn vrouw afgesproken volgend jaar een carriereswitch te maken, maar ja, ik verdien gewoon goed nu. Ik wil eigenlijk in het onderwijs werken, maar dan moet ik opnieuw opgeleid worden, en het is al een godswonder dat ik ben gekomen waar ik nu sta.
Ik durf gewoon even geen stappen te nemen. Maar nu werk ik hier tussen snuivende opscheppers in kostuum, dat kan ik niet de rest van mn leven volhouden.
Tijdens mijn therapie gaat het ook veel over mijn stress, en steeds minder over mijn PTSS. Mijn behandelaar heeft al eens gezegd dat onze sessies daar niet voor bedoeld zijn, dan moet ik maar met de rest van de snuifas op mindfulness-cursus, zegt ie.
Het gaat eigenlijk heel goed met me de laatste tijd, maar ik zit mezelf soms goed in de weg.
Bedankt voor het luisteren trouwens
Succes iig!
[ Bericht 14% gewijzigd door _Hestia_ op 27-11-2017 17:18:24 ]
Ik ben sinds januari minder gaan werken, en heb minder verantwoordelijkheden. Ik heb met mijn werkgever afgesproken nog een jaar te blijven op deze manier, en dan vertrek ik. Mijn therapie gaat op het moment over mijn nachtmerries, en ik heb het er zwaar mee, de inhoud van mijn nachtmerries zijn erg gewelddadig en het hopeloze karakter van mijn jeugd dreunt er aardig in door. Heb een dagje vrij genomen, ik ga simcity spelen en m’n huis schoonmaken
Hoe gaat het met jullie?
Hoe gaat het met jullie?
-nee-
De week van 3 januari, mijn verjaardag. Blijkt een jaarlijks dieptepunt te zijn. Deze is alleen wel heel heftig dus het gaat goed kut.
Ik heb ook echt een kut week gehad. Waar het onbegrip echt hoogtij vierde.quote:
Op Ik heb een verschrikkelijke paniek aanval gekregen 2,5 uur van huis omdat ik me maar zo aan het aanpassen was aan mensen die het allemaal niet zo begrijpen. Hun reactie was toen tijdens mijn paniekaanval nou als je naar huis wil dan neem je maar de trein, want je vriend blijft hier.
(Anders duw je even een rolstoeler uit zijn rolstoel ofzo).En toen heb ik van wanhoop mijn hoofd blauw gemept tegen de autoruit waar ik in zat (Jezus wat zijn die sterk).
Nou van de psychische gezondheidszorg word ik al heel lang niet vrolijk. Een traumatherapeut vinden is een soort spelt in een hooiberg. Net als een huisarts die tenminste een intakegesprek wil houden voor je je inschrijft. Want mijn oude huisarts is zo’n type die dan besluit op eigen initiatief je complete medicatie van tafel te vegen en het te vervangen voor 5 stuks quatiapine op een dag. Dan ben je gewoon een wandelende zombie.
Oftewel ik voel me een pop in deze maatschappij. Doe wat we zeggen, want we luisteren toch niet naar wat er dwars zit, voor je uitgepraat bent, roepen we er alweer overheen.
Thank god heb ik een hele goede vriendin met een super lief zusje. En nog een hele goede vriend van Fok, Faxie, die deze week zijn langsgekomen. Want anders was het echt alleen nog maar donker in mijn hoofd. Maarja, die krijgen het niet voor elkaar dat ik uiteindelijk mee functioneer. En als ik hulp zoek dan resulteert het er vaak in dat het alleen maar slechter met me gaat door alle wachttijden en bureaucratie en shit.
Fripsel,
Allereerst gefeliciteerd met je verjaardag
2. Wat klinkt dat kut zeg. Hebben jullie zulke lange wachttijden? Zijn er geen mogelijkheden om versneld binnen te komen? Ik bedoel.. je gaat mij niet vertellen dat de psych pas rond haar 8e maand heeft gezegd dat ze zwanger is. Waarom is er op voorhand geen vervanger gezocht ?
Hopelijk krijg je snel passende hulp.
Marsenal,
Hoe beviel de dag rust en heb je nu wat meer rust in je hoofd nu je een beslissing genomen hebt wbt je werk?
En dan even mijn ego;
Hoi..
Vorig jaar september is er ptss bij me vastgesteld. Ik ben een emdr traject gestart. Er werd geschat dat het na 6 afspraken makkelijker voor me zou worden. Afspraak 1 was bijzonder heftig. Ik kreeg een paniekaanval van jewelste en heb onderweg naar huis overgegeven in de bosjes. Niet Mn fraaiste dag zullen we maar zeggen.
Inmiddels zijn we bij afspraak 10 en heb ik 3x emdr gehad waarvan ik 2x bewust aan het sturen ben geweest. Ik probeer mijn donkerste moment van het trauma te ontwijken. Zo gauw ik binnen kom en ik zie het apparaat staan sluit ik al af. Ik kom er niet meer bij.
Mn psych blijft ook hameren op 1 bepaald punt waarvan hij wil dat ik het uitspreek. Ik wil dat absoluut niet. Te privé. (Het gaat echt alleeeeeeen maar over dat ene stukje terwijl er nog 101 actuele dingen zijn waar ik tegen aanloop/ mezelf mee sloop. )
Daarna nog een afspraak gehad die niet echt hoogstaand was. De afspr daarna werd afgezegd ivm ziekte en daar heb ik het bij gelaten.
Tot vorig weekend. De week ervoor was al grijs, maar Toen ik me besefte dat ik weer moest gaan werken kwam de golf van stress pas echt goed over me heen. Besloten om me ziek te melden (niet gedaan want ik durf Mn baas nooit te bellen.. mankeer niks toch?). Toch gewerkt en eenmaal thuis besloten om toch thuis te blijven. Het lukt me gewoon niet meer.
Nu ben ik van plan om;
Aan te geven dat ik medicatie wil.
Te vragen naar een vrouwelijke behandelaar.
Gesprek bedrijfsarts
Ik hoop zó dat ik dit keer durf door te zetten. Kunnen jullie me een schop onder Mn kont geven ?
Alvast bedankt!
Allereerst gefeliciteerd met je verjaardag
2. Wat klinkt dat kut zeg. Hebben jullie zulke lange wachttijden? Zijn er geen mogelijkheden om versneld binnen te komen? Ik bedoel.. je gaat mij niet vertellen dat de psych pas rond haar 8e maand heeft gezegd dat ze zwanger is. Waarom is er op voorhand geen vervanger gezocht ?
Hopelijk krijg je snel passende hulp.
Marsenal,
Hoe beviel de dag rust en heb je nu wat meer rust in je hoofd nu je een beslissing genomen hebt wbt je werk?
En dan even mijn ego;
Hoi..
Vorig jaar september is er ptss bij me vastgesteld. Ik ben een emdr traject gestart. Er werd geschat dat het na 6 afspraken makkelijker voor me zou worden. Afspraak 1 was bijzonder heftig. Ik kreeg een paniekaanval van jewelste en heb onderweg naar huis overgegeven in de bosjes. Niet Mn fraaiste dag zullen we maar zeggen.
Inmiddels zijn we bij afspraak 10 en heb ik 3x emdr gehad waarvan ik 2x bewust aan het sturen ben geweest. Ik probeer mijn donkerste moment van het trauma te ontwijken. Zo gauw ik binnen kom en ik zie het apparaat staan sluit ik al af. Ik kom er niet meer bij.
Mn psych blijft ook hameren op 1 bepaald punt waarvan hij wil dat ik het uitspreek. Ik wil dat absoluut niet. Te privé. (Het gaat echt alleeeeeeen maar over dat ene stukje terwijl er nog 101 actuele dingen zijn waar ik tegen aanloop/ mezelf mee sloop. )
Daarna nog een afspraak gehad die niet echt hoogstaand was. De afspr daarna werd afgezegd ivm ziekte en daar heb ik het bij gelaten.
Tot vorig weekend. De week ervoor was al grijs, maar Toen ik me besefte dat ik weer moest gaan werken kwam de golf van stress pas echt goed over me heen. Besloten om me ziek te melden (niet gedaan want ik durf Mn baas nooit te bellen.. mankeer niks toch?). Toch gewerkt en eenmaal thuis besloten om toch thuis te blijven. Het lukt me gewoon niet meer.
Nu ben ik van plan om;
Aan te geven dat ik medicatie wil.
Te vragen naar een vrouwelijke behandelaar.
Gesprek bedrijfsarts
Ik hoop zó dat ik dit keer durf door te zetten. Kunnen jullie me een schop onder Mn kont geven ?
Alvast bedankt!
Jezus Fripsel.
Ik weet niet wat ik moet zeggen. Heftig verhaal zeg. Je moet iemand vinden met een ‘klik’ dus, een frisse start. Ik zou niet weten waar te beginnen voor je. Mag ik vragen welke regio je woont? Misschien kan ik helpen. Dat met die autoruit is een grens die je overgaat, gebeurd zoiets vaker?
faptist: Jawel, even doorgezet hebben met een stapje terug doen op werk heeft me geholpen, ik ben een stuk minder gestresst. Ik heb dus vorig week ene dagje onderuit gezeten en gewoon de hele dag geen fuck gedaan. M’n dochter is naar het kinderdagverblijf geweest en ik heb een beetje zitten aanklooien thuis, eigen tempo. Is een verademing natuurlijk, sowieso als je een gezin hebt is vrije tijd alleen spaarzaam.
Het gaat weer beter, maar morgen weer therapie, lekker oude wonden openrijten.
Je moet per se doorzetten met je behandeling aansturen. Een beetje flauw om te roepen vanaf de zijlijn natuurlijk, maar als je voelt dat je niet optimaal energie in je herstel kan steken omdat het gerommel er omheen niet goed gaat, doe je jezelf tekort.
Ik heb zelf ook specifiek aangegeven een behandelaar van hetzelfde geslacht te willen, wegens ervaringen in het verleden. Ongeacht de reden, denk ik dat dit heel belangrijk kan zijn.
Werk is niet belangrijk zegt iedereen tegen mij. Ik denk daar zelf anders over, maar iedereen blijft het zeggen dus dan zeg ik het ook tegen jou
Ik heb geen verstand van medicatie, wat voor soort zou je willen?
En wat voor een apparaat heb je het over bij je EMDR?
Ik weet niet wat ik moet zeggen. Heftig verhaal zeg. Je moet iemand vinden met een ‘klik’ dus, een frisse start. Ik zou niet weten waar te beginnen voor je. Mag ik vragen welke regio je woont? Misschien kan ik helpen. Dat met die autoruit is een grens die je overgaat, gebeurd zoiets vaker?
faptist: Jawel, even doorgezet hebben met een stapje terug doen op werk heeft me geholpen, ik ben een stuk minder gestresst. Ik heb dus vorig week ene dagje onderuit gezeten en gewoon de hele dag geen fuck gedaan. M’n dochter is naar het kinderdagverblijf geweest en ik heb een beetje zitten aanklooien thuis, eigen tempo. Is een verademing natuurlijk, sowieso als je een gezin hebt is vrije tijd alleen spaarzaam.
Het gaat weer beter, maar morgen weer therapie, lekker oude wonden openrijten.
Je moet per se doorzetten met je behandeling aansturen. Een beetje flauw om te roepen vanaf de zijlijn natuurlijk, maar als je voelt dat je niet optimaal energie in je herstel kan steken omdat het gerommel er omheen niet goed gaat, doe je jezelf tekort.
Ik heb zelf ook specifiek aangegeven een behandelaar van hetzelfde geslacht te willen, wegens ervaringen in het verleden. Ongeacht de reden, denk ik dat dit heel belangrijk kan zijn.
Werk is niet belangrijk zegt iedereen tegen mij. Ik denk daar zelf anders over, maar iedereen blijft het zeggen dus dan zeg ik het ook tegen jou
Ik heb geen verstand van medicatie, wat voor soort zou je willen?
En wat voor een apparaat heb je het over bij je EMDR?
-nee-
Nee dat zijn uitzonderingen Marsenal. Wanneer ik echt veel te lang m’n kiezen op elkaar heb willen houden. Een pijnlijke maar harde les.
Ik heb wel eens momenten dat ik op mijn boven benen zit te rammelen verder, maar dat is eigenlijk ook alleen wanneer iemand anders zo over mijn grens gaat en ik dat niet goed uitgedrukt krijg/daar niet van weg kom.
Maar ik word er steeds beter in om het uit mijn leven te krijgen.. dat klinkt misschien heel zwart/wit. Maar soms is dat misschien ook wel nodig. Ik heb geen zin meer om altijd maar voor een gelijke plek te moeten vechten omdat ik met een potje minder geluk geboren ben, als bepaalde mensen me er bij willen hebben mogen ze daar ook best wat voor doen.
Ik heb wel eens momenten dat ik op mijn boven benen zit te rammelen verder, maar dat is eigenlijk ook alleen wanneer iemand anders zo over mijn grens gaat en ik dat niet goed uitgedrukt krijg/daar niet van weg kom.
Maar ik word er steeds beter in om het uit mijn leven te krijgen.. dat klinkt misschien heel zwart/wit. Maar soms is dat misschien ook wel nodig. Ik heb geen zin meer om altijd maar voor een gelijke plek te moeten vechten omdat ik met een potje minder geluk geboren ben, als bepaalde mensen me er bij willen hebben mogen ze daar ook best wat voor doen.
En om het iets concreter te maken. Als ik aan mijn beste vriendin vraag “waarom ben je nog nooit boos geworden als ik heb afgezegd omdat het niet ging”. Dan krijg ik terug “waarom zou ik in hemels naam boos worden, alsof jij het wil”.
En dat is zo simpel als het is.
En dat is zo simpel als het is.
Marsenal,
Je behandeling aansturen. Ik geef Mn eigen grenzen niet aan.. een van de redenen waarom het allemaal zo ver gekomen is dus om van mij te verwachten dat ik het zelf moet aansturen is echt.. pfoeh.. zou zo trots zijn wanneer dat zou lukken.
Ik heb nu eigenlijk gewoon behoefte aan geen keuzes maken en met de stroming mee kunnen.
Geen eigen gedachten te hoeven vormen of ergens verantwoordelijk over te zijn.
Maar goed.. als moeder van een peuter en docent op het vmbo ontkom ik daar niet aan. Misschien ook wel goed. Dat je steeds gepusht wordt om door te gaan.
Al lijkt me zo’n dag niksen heerlijk. Lang geleden voor mij.
Hoe reageert jouw partner daar op? Dat je thuis blijft?
Als ik thuis blijf voel ik altijd zo’n verplichting om iets te doen. De vaat, de was... het schilderen van muren. En dan voelt het altijd als een teleurstelling dat er na zo’n dag niks uit Mn handen is gekomen. Weer een mislukte dag. Is dat herkenbaar?
Je behandeling aansturen. Ik geef Mn eigen grenzen niet aan.. een van de redenen waarom het allemaal zo ver gekomen is dus om van mij te verwachten dat ik het zelf moet aansturen is echt.. pfoeh.. zou zo trots zijn wanneer dat zou lukken.
Ik heb nu eigenlijk gewoon behoefte aan geen keuzes maken en met de stroming mee kunnen.
Geen eigen gedachten te hoeven vormen of ergens verantwoordelijk over te zijn.
Maar goed.. als moeder van een peuter en docent op het vmbo ontkom ik daar niet aan. Misschien ook wel goed. Dat je steeds gepusht wordt om door te gaan.
Al lijkt me zo’n dag niksen heerlijk. Lang geleden voor mij.
Hoe reageert jouw partner daar op? Dat je thuis blijft?
Als ik thuis blijf voel ik altijd zo’n verplichting om iets te doen. De vaat, de was... het schilderen van muren. En dan voelt het altijd als een teleurstelling dat er na zo’n dag niks uit Mn handen is gekomen. Weer een mislukte dag. Is dat herkenbaar?
Het stukje van elke dag zeg maar -iets- moeten doen is voor mij heel erg herkenbaar. Ik wil elke dag -iets- nuttigs gedaan hebben, al is 't nog zo klein en als ik een dag niets heb gedaan, voel ik me in min of meerdere mate eigenlijk gewoon schuldig/vies/eennietsnut/waardeloos.quote:
Als ik thuis blijf voel ik altijd zo’n verplichting om iets te doen. De vaat, de was... het schilderen van muren. En dan voelt het altijd als een teleurstelling dat er na zo’n dag niks uit Mn handen is gekomen. Weer een mislukte dag. Is dat herkenbaar?
Dat moet ik ook, maar het helpt ook wel denk ik, ik zit al heel lang thuis. En zonder dat was ik helemaal nergens.quote:
[..]
Het stukje van elke dag zeg maar -iets- moeten doen is voor mij heel erg herkenbaar. Ik wil elke dag -iets- nuttigs gedaan hebben, al is 't nog zo klein en als ik een dag niets heb gedaan, voel ik me in min of meerdere mate eigenlijk gewoon schuldig/vies/eennietsnut/waardeloos.
Het gaat nu echt heel erg slecht met me bijvoorbeeld. Maar gister moest ik van mezelf echt wat eten, en was draaien. Vandaag moest ik douchen, eten, naar de supermarkt en mijn beddengoed verschonen. Daardoor heb ik ook meteen maar wat papierwerk opgepakt alvast.
Morgen moet ik alles stofzuigen. Wat afwassen. En een mail versturen. En eten.
En iedere keer is het dan eigenlijk mezelf dwingen om adem te blijven halen en dwingen om weer aan een taak te beginnen. Al duurt het twee uur.
Dus ergens is het ook wel goed om dat instinct te hebben denk ik. Je moet wel rust nemen, maar van niks word je niet gelukkig.
Ik heb ook even een nieuwe beste vriendin.
[ Bericht 4% gewijzigd door #ANONIEM op 10-01-2018 22:45:05 ]
Faptist, een behandelaar kan niet bepalen wat het is je als eerst behandelen wilt. En ook nooit wat het belangrijkste onderdeel van het trauma is. Dat kan namelijk ook variabel zijn, zowel bij complex als euhm hoe noem je dat "enkelvoudig" ptss. Ik kan even niet op de juiste benaming komen.quote:
Fripsel,
Allereerst gefeliciteerd met je verjaardag
2. Wat klinkt dat kut zeg. Hebben jullie zulke lange wachttijden? Zijn er geen mogelijkheden om versneld binnen te komen? Ik bedoel.. je gaat mij niet vertellen dat de psych pas rond haar 8e maand heeft gezegd dat ze zwanger is. Waarom is er op voorhand geen vervanger gezocht ?
Hopelijk krijg je snel passende hulp.
Marsenal,
Hoe beviel de dag rust en heb je nu wat meer rust in je hoofd nu je een beslissing genomen hebt wbt je werk?
En dan even mijn ego;
Hoi..
Vorig jaar september is er ptss bij me vastgesteld. Ik ben een emdr traject gestart. Er werd geschat dat het na 6 afspraken makkelijker voor me zou worden. Afspraak 1 was bijzonder heftig. Ik kreeg een paniekaanval van jewelste en heb onderweg naar huis overgegeven in de bosjes. Niet Mn fraaiste dag zullen we maar zeggen.
Inmiddels zijn we bij afspraak 10 en heb ik 3x emdr gehad waarvan ik 2x bewust aan het sturen ben geweest. Ik probeer mijn donkerste moment van het trauma te ontwijken. Zo gauw ik binnen kom en ik zie het apparaat staan sluit ik al af. Ik kom er niet meer bij.
Mn psych blijft ook hameren op 1 bepaald punt waarvan hij wil dat ik het uitspreek. Ik wil dat absoluut niet. Te privé. (Het gaat echt alleeeeeeen maar over dat ene stukje terwijl er nog 101 actuele dingen zijn waar ik tegen aanloop/ mezelf mee sloop. )
Daarna nog een afspraak gehad die niet echt hoogstaand was. De afspr daarna werd afgezegd ivm ziekte en daar heb ik het bij gelaten.
Tot vorig weekend. De week ervoor was al grijs, maar Toen ik me besefte dat ik weer moest gaan werken kwam de golf van stress pas echt goed over me heen. Besloten om me ziek te melden (niet gedaan want ik durf Mn baas nooit te bellen.. mankeer niks toch?). Toch gewerkt en eenmaal thuis besloten om toch thuis te blijven. Het lukt me gewoon niet meer.
Nu ben ik van plan om;
Aan te geven dat ik medicatie wil.
Te vragen naar een vrouwelijke behandelaar.
Gesprek bedrijfsarts
Ik hoop zó dat ik dit keer durf door te zetten. Kunnen jullie me een schop onder Mn kont geven ?
Alvast bedankt!
Wanneer er zo geforceerd wordt, kan emdr toch ook niet goed verlopen.
Heb je angst gekregen voor het apparaat door je negatieve ervaring met emdr? Of is het iets aan het apparaat dat vervelend is voor je, onbewust? Niet bij iedereen werkt dezelfde manier, als je het bijv. niet fijn vindt als je geen omgevingsgeluid kan horen door koptelefoon ofzo.
Ik heb geen koptelefoon op, maar moet voor een soort statief zitten met een horizontaal ledbalkje waarop een gekleurd ledje steeds van links naar rechts gaat en weer terug. Maar ik zie m’n psych dus knullig schuin daarachter zitten met zn afstandsbediening en een elektriciteitsdraadje dat amateuristisch over tafel loopt en dan blokkeer ik. Sowieso vind ik het niet fijn om gezien te worden wanneer ik me kwetsbaar op stel. Dat heb ik weleens benoemd en zijn vraag daarop was of ik het belangrijk vond dat hij mij aantrekkelijk vond. Ik wil niet aantrekkelijk gevonden worden (ik wil lief gevonden worden). Ik word er naar van wanneer ik hints krijg naar seksualiteit tijdens mn sessies (daar zit mn trauma ook). Maar bovenal voel ik een prestatiedruk wanneer dat ding in de ruimte staat. Het lukt me gewoon vaak niet.quote:
[..]
Faptist, een behandelaar kan niet bepalen wat het is je als eerst behandelen wilt. En ook nooit wat het belangrijkste onderdeel van het trauma is. Dat kan namelijk ook variabel zijn, zowel bij complex als euhm hoe noem je dat "enkelvoudig" ptss. Ik kan even niet op de juiste benaming komen.
Wanneer er zo geforceerd wordt, kan emdr toch ook niet goed verlopen.
Heb je angst gekregen voor het apparaat door je negatieve ervaring met emdr? Of is het iets aan het apparaat dat vervelend is voor je, onbewust? Niet bij iedereen werkt dezelfde manier, als je het bijv. niet fijn vindt als je geen omgevingsgeluid kan horen door koptelefoon ofzo.
Ik heb mijn ellende op tafel gegooid. Hij weet wat er gebeurt is. Ik wil alleen niet de woorden uitspreken die mijn, laat ik hem verwoester noemen, heeft gezegd. Ik vind het te persoonlijk. Te privé.
** ik heb een complex trauma. Bestaat uit meerdere putten van ellende. Maar we bespreken er altijd maar 1.
En over medicatie gesproken..
ik val niet meer in slaap. Ben wakker tot een uur of 3/4. Rij al geen auto meer, omdat ik het super link vind om zo vermoeid in de auto te stappen.
Ik blijf maar piekeren en zelfs dat overpieker ik. Ik begin weer zaken te ontwijken. Wil niet meer onder mensen zijn. Het is echt keihard bikkelen om Mn werk -goed- te blijven doen (docent) en oké over te komen op de buitenwereld.
Ik trek me gewoon alles aan.
Hij heeft ooit gezegd daar wel iets voor te hebben dus dat wil ik morgen gaan vragen.
Dit kan niet meer zo.
Ik ben te intens. Net als nu. Een kleine vraag en ik blaat (ongepast) door (je wilt niet weten hoe deze post er eigenlijk uitzag ). En ik maak me dus steeds druk om ‘de ander’. Fripsel in dit geval. I dont want to steal your thunder. Ik weet alleen niet hoe ik moet reageren want ik heb geen tips of wijsheid die ik kan delen.
Oh nee johquote:
[..]
Ik heb geen koptelefoon op, maar moet voor een soort statief zitten met een horizontaal ledbalkje waarop een gekleurd ledje steeds van links naar rechts gaat en weer terug. Maar ik zie m’n psych dus knullig schuin daarachter zitten met zn afstandsbediening en een elektriciteitsdraadje dat amateuristisch over tafel loopt en dan blokkeer ik. Sowieso vind ik het niet fijn om gezien te worden wanneer ik me kwetsbaar op stel. Dat heb ik weleens benoemd en zijn vraag daarop was of ik het belangrijk vond dat hij mij aantrekkelijk vond. Ik wil niet aantrekkelijk gevonden worden (ik wil lief gevonden worden). Ik word er naar van wanneer ik hints krijg naar seksualiteit tijdens mn sessies (daar zit mn trauma ook). Maar bovenal voel ik een prestatiedruk wanneer dat ding in de ruimte staat. Het lukt me gewoon vaak niet.
Ik heb mijn ellende op tafel gegooid. Hij weet wat er gebeurt is. Ik wil alleen niet de woorden uitspreken die mijn, laat ik hem verwoester noemen, heeft gezegd. Ik vind het te persoonlijk. Te privé.
En over medicatie gesproken..
ik val niet meer in slaap. Ben wakker tot een uur of 3/4. Rij al geen auto meer, omdat ik het super link vind om zo vermoeid in de auto te stappen.
Ik blijf maar piekeren en zelfs dat overpieker ik. Ik begin weer zaken te ontwijken. Wil niet meer onder mensen zijn. Het is echt keihard bikkelen om Mn werk -goed- te blijven doen (docent) en oké over te komen op de buitenwereld.
Ik trek me gewoon alles aan.
Hij heeft ooit gezegd daar wel iets voor te hebben dus dat wil ik morgen gaan vragen.
Dit kan niet meer zo.
Ik ben te intens. Net als nu. Een kleine vraag en ik blaat (ongepast) door (je wilt niet weten hoe deze post er eigenlijk uitzag ). En ik maak me dus steeds druk om ‘de ander’. Fripsel in dit geval. I dont want to steal your thunder. Ik weet alleen niet hoe ik moet reageren want ik heb geen tips of wijsheid die ik kan delen.
Praat zo veel je wil, alsjeblieft! Ik ken het gevoel. 
Nu moet ik huilen.quote:
[..]
Oh nee joh
Je bent te lief! Dankjewel dat ik even mocht zijn.
Ik vind het trouwens heel knap dat je zoveel open deelt met je behandelaar!quote:
[..]
Nu moet ik huilen.
Je bent te lief! Dankjewel dat ik even mocht zijn.
Ik zou willen dat ik eindelijk eens zo ver kwam met therapie.
Ken je de veilige omgeving oefening voor je slaapkamer? Het klinkt misschien een beetje kinderachtig. Maar als ik bijvoorbeeld in de bus zit en ik krijg een paniekaanval of ik word getriggerd, dan helpt het me om naar een fantasie wereld met eenhoorns en bloemen en regenbogen in mijn hoofd te gaan. Het word bijna een soort spelletje, om die wereld steeds verder uit te breiden.
Maar die sfeer wil ik doortrekken in mijn slaapkamer, ik hoop dat dat helpt. Ik heb met de FHF kerstpakketten met budget van iemand anders een kerstpakket samen mogen stellen. En dat vond ik al heel tof, want dat was leuke afleiding om mezelf bezig te houden. En toen hoorde ze meer van mij en wilde ze me een eenhoorn knuffel geven. En ik heb nu ook een regenboog lamp. Een vrolijke bloemenlamp. Ik word heel rustig van de eenhoorn vasthouden. Daar heb ik ook weer een oefening bij. Misschien heb je er wel iets aan om je hoofd wat stiller te krijgen. Ik moet telkens 5 tellen inademen. En 5 tellen uitademen. En dan iets benoemen wat ik voel. 5 keer. En dan hetzelfde met wat ik hoor. Je kan het ook doen met wat je ziet maar dat doe ik niet in bed want donker en -6,5. Als je alles hebt gehad dan begin je opnieuw maar dan alles 4 keer. Met een beetje geluk ben je in slaap gevallen voor je bij 0 bent. Werkt niet altijd hoor.
Mijn knuffel heeft allemaal fijne structuurtjes.Want ik ben verder wel bekend met medicatie. Ik moet zeggen, het helpt wel om beter te slapen. Ik had een punt dat ik van de flashbacks zo doordraaide dat ik echt met medicatie weer rustig gemaakt moest worden om te slapen zeg maar, ik merk alleen wel, het is maar een pleister zeg maar. Maar jij bent heel goed met therapie bezig, en ze zeggen altijd dat het heel goed kan zijn om het zo als ondersteuningsmiddel te gebruiken. Dus als ik je verhaal zo hoor lijkt het me een goed idee om dat te bespreken.
Zie je dat ik ook zo kan lullen!
Ik wil nog even zeggen dat ik het heeeeel knap vind dat je met zulke klachten voor de klas staat. 
Oké. Ik kon zelf ook geen emdr met kijken. Om een andere reden dan hij noemt voor. Maar er zijn meer manieren.quote:
[..]
Ik heb geen koptelefoon op, maar moet voor een soort statief zitten met een horizontaal ledbalkje waarop een gekleurd ledje steeds van links naar rechts gaat en weer terug. Maar ik zie m’n psych dus knullig schuin daarachter zitten met zn afstandsbediening en een elektriciteitsdraadje dat amateuristisch over tafel loopt en dan blokkeer ik. Sowieso vind ik het niet fijn om gezien te worden wanneer ik me kwetsbaar op stel. Dat heb ik weleens benoemd en zijn vraag daarop was of ik het belangrijk vond dat hij mij aantrekkelijk vond. Ik wil niet aantrekkelijk gevonden worden (ik wil lief gevonden worden). Ik word er naar van wanneer ik hints krijg naar seksualiteit tijdens mn sessies (daar zit mn trauma ook). Maar bovenal voel ik een prestatiedruk wanneer dat ding in de ruimte staat. Het lukt me gewoon vaak niet.
Ik heb mijn ellende op tafel gegooid. Hij weet wat er gebeurt is. Ik wil alleen niet de woorden uitspreken die mijn, laat ik hem verwoester noemen, heeft gezegd. Ik vind het te persoonlijk. Te privé.
** ik heb een complex trauma. Bestaat uit meerdere putten van ellende. Maar we bespreken er altijd maar 1.
En over medicatie gesproken..
ik val niet meer in slaap. Ben wakker tot een uur of 3/4. Rij al geen auto meer, omdat ik het super link vind om zo vermoeid in de auto te stappen.
Ik blijf maar piekeren en zelfs dat overpieker ik. Ik begin weer zaken te ontwijken. Wil niet meer onder mensen zijn. Het is echt keihard bikkelen om Mn werk -goed- te blijven doen (docent) en oké over te komen op de buitenwereld.
Ik trek me gewoon alles aan.
Hij heeft ooit gezegd daar wel iets voor te hebben dus dat wil ik morgen gaan vragen.
Dit kan niet meer zo.
Ik ben te intens. Net als nu. Een kleine vraag en ik blaat (ongepast) door (je wilt niet weten hoe deze post er eigenlijk uitzag ). En ik maak me dus steeds druk om ‘de ander’. Fripsel in dit geval. I dont want to steal your thunder. Ik weet alleen niet hoe ik moet reageren want ik heb geen tips of wijsheid die ik kan delen.
En er zijn sowieso meer manieren in trauma te verwerken, ook zonder emdr.
Zou het je helpen als je het niet hardop hoeft uit te spreken?
Ik heb zelf complex trauma en een dissociatieve stoornis. Voor mij is het niet echt mogelijk om op de (voor de ander) juiste tijd over een bepaald stuk trauma te te praten. Wat ik gedaan heb, is het stukje, al is het maar 2 procent, van het trauma opgeschreven dat nu met emdr niet worden aangepakt. En het stuk dat daar het belangrijkst in is voor mij onderstreept.
Het is niet nodig je te verontschuldigen. Sterkte morgen.
Ja, dat is zeker herkenbaar. De blokkades waar anderen over spreken ken ik ook maar al te goed, een mailtje sturen kan al een overwinning zijn soms, terwijl ik er op werk ontelbaar veel stuur, dan zit ik blijkbaar in een andere modus.quote:
Marsenal,
Je behandeling aansturen. Ik geef Mn eigen grenzen niet aan.. een van de redenen waarom het allemaal zo ver gekomen is dus om van mij te verwachten dat ik het zelf moet aansturen is echt.. pfoeh.. zou zo trots zijn wanneer dat zou lukken.
Ik heb nu eigenlijk gewoon behoefte aan geen keuzes maken en met de stroming mee kunnen.
Geen eigen gedachten te hoeven vormen of ergens verantwoordelijk over te zijn.
Maar goed.. als moeder van een peuter en docent op het vmbo ontkom ik daar niet aan. Misschien ook wel goed. Dat je steeds gepusht wordt om door te gaan.
Al lijkt me zo’n dag niksen heerlijk. Lang geleden voor mij.
Hoe reageert jouw partner daar op? Dat je thuis blijft?
Als ik thuis blijf voel ik altijd zo’n verplichting om iets te doen. De vaat, de was... het schilderen van muren. En dan voelt het altijd als een teleurstelling dat er na zo’n dag niks uit Mn handen is gekomen. Weer een mislukte dag. Is dat herkenbaar?
Hoe dan ook, mijn partner schrikt wel een beetje als ik een dag helemaal niks doe. We voelen allebei ook de verantwoordelijkheid om onze vrije tijd aan het gezin/huis/dingen te besteden, maar een paar keer per jaar pakken we beiden een dag om helemaal egoistisch aan onszelf te besteden. Zij om haar nagels te laten doen, schoenen te kopen en een zonnebankje te pakken, ik om in een hoek van de huiskamer onbedaarlijk te janken. Zo lang het geen wekelijks iets wordt, vormt het geen probleem, denk ik.
Mijn EMDR is zonder hulpstukken of iets, mijn behandelaar maakt bewegingen met zijn hand waar ik ne op focus, en we werken aan de hand van tekeningen van situaties die slechte herinneringen uitbeelden.
Ik moet nu weg, ik lees straks de andere reacties
-nee-
Heb je ooit EMDR met hulpstukken gehad?quote:
[..]
Ja, dat is zeker herkenbaar. De blokkades waar anderen over spreken ken ik ook maar al te goed, een mailtje sturen kan al een overwinning zijn soms, terwijl ik er op werk ontelbaar veel stuur, dan zit ik blijkbaar in een andere modus.
Hoe dan ook, mijn partner schrikt wel een beetje als ik een dag helemaal niks doe. We voelen allebei ook de verantwoordelijkheid om onze vrije tijd aan het gezin/huis/dingen te besteden, maar een paar keer per jaar pakken we beiden een dag om helemaal egoistisch aan onszelf te besteden. Zij om haar nagels te laten doen, schoenen te kopen en een zonnebankje te pakken, ik om in een hoek van de huiskamer onbedaarlijk te janken. Zo lang het geen wekelijks iets wordt, vormt het geen probleem, denk ik.
Mijn EMDR is zonder hulpstukken of iets, mijn behandelaar maakt bewegingen met zijn hand waar ik ne op focus, en we werken aan de hand van tekeningen van situaties die slechte herinneringen uitbeelden.
Ik moet nu weg, ik lees straks de andere reacties
