abonnement bol.com Unibet Coolblue
pi_163936965
Welkom in dit centrale topic over PostTraumatische StressStoornis (PTSS) en Traumaverwerking!

Wat is PTSS?

Veel mensen maken tijdens hun leven een schokkende gebeurtenis mee, waarna ze kortdurend posttraumatische stressklachten hebben; dit is een gebruikelijke reactie. De meeste mensen kunnen een schokkende gebeurtenis goed verwerken met steun van de omgeving, maar 10% van hen ontwikkelt een posttraumatische stressstoornis (PTSS). Ook kinderen en jongeren kunnen PTSS ontwikkelen.

Ieder mens maakt nare dingen mee. Dat hoort bij het leven. Meestal verdwijnt zo’n nare gebeurtenis na verloop van tijd uit uw gedachten. Maar sommige ervaringen zijn zo schokkend dat u ze moeilijk kunt vergeten. Dat geldt bijvoorbeeld voor een ernstig verkeersongeluk, een overval, mishandeling of seksueel geweld. Of een aanslag of oorlogsgeweld. Als u zoiets meemaakt, kan dat uw leven helemaal ontregelen. Het kost tijd om van zo’n gebeurtenis te herstellen. U verwerkt de gebeurtenis langzaam en pakt de draad van het dagelijks leven weer op. Hoe lang zo’n verwerking duurt, is voor iedereen verschillend.
Maar het kan zijn dat het niet lukt de schokkende gebeurtenis te verwerken. Dat merkt u aan allerlei lichamelijke en psychische klachten. U heeft bijvoorbeeld hartkloppingen, schrikt snel en bent somber. Als u zulke klachten heeft, heeft u misschien een posttraumatische-stressstoornis (PTSS). Dan is de gebeurtenis zo schokkend voor u geweest, dat u last houdt van veel spanning en stress. Uw leven na (=post) de schokkende (=traumatische) gebeurtenis is ernstig verstoord.

Diagnose PTSS:

De belangrijkste criteria voor de Posttraumatische Stresstoornis:

• De gebeurtenis wordt voortdurend herbeleefd. Dit kan in de vorm akelige dromen, flashbacks of zich opdringende gedachten zijn.
• Aanhoudend vermijden van prikkels (zoals gedachten, gevoelens, activiteiten en locaties) die geassocieerd worden met de gebeurtenis
• Aanhoudende klachten van verhoogde prikkelbaarheid, slaap- en concentratiestoornissen en schrikreacties die voor de gebeurtenis niet aanwezig waren.
• De duur van de symptomen is langer dan één maand
• De stoornis veroorzaakt in significante mate lijden of beperkingen in sociaal of beroepsmatig functioneren of het functioneren op andere belangrijke terreinen.

Traumaverwerking:

Voor een PTSS zijn verschillende behandelingen. Welke behandeling voor u het beste is, hangt af van uw klachten en van wat u zelf wilt. U kunt in een lotgenotengroep over uw ervaringen praten. U kunt ook via internet een begeleide schrijftherapie volgen. Bespreek met uw huisarts welke manier voor u het beste is. De huisarts kan u ook naar een psychotherapeut verwijzen.


Psychotherapie:

SPOILER
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Hypnose en EMDR (Eye Movement Desensitization and Reprocessing):

SPOILER
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Exposure-therapie:
SPOILER
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Medicijnen:
SPOILER
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
pi_163937079
Ik heb zelf een PTSS opgelopen na meerdere en langdurige traumatische gebeurtenissen, zowel als kind als volwassene. Naast PTSS heb ik daardoor ook een Persoonlijkheidsstoornis NAO en een Dysthyme Stoornis ( chronische depressie).
Ik heb al heel veel verschillende behandelingen en opnames gehad. Momenteel volg ik een driedaagse deeltijdbehandeling voor mensen met Persoonlijkheidsproblematiek en daarnaast volg ik een E-health module Traumaverwerking voor mijn PTSS. Eerder heb ik al EMDR en Exposure gehad.

Voor deze Traumamodule krijg ik verschillende schrijfopdrachten. Ik heb bijvoorbeeld 3 dagen achter elkaar een x aantal minuten over 1 traumatische gebeurtenis moeten schrijven. Wat ik hierbij merkte is dat het niet goed lukte om tijdens het schrijven bij mijn gevoel te komen. Op de gekste momenten heb ik flashbacks en 's nachts nachtmerries waarbij ik beelden zie. Maar juist tijdens het schrijven lukt het niet en is het vooral beschouwend wat ik schrijf. Helemaal over deze specifieke gebeurtenis, omdat ik toen ben gaan dissociëren en bij de gebeurtenis zelf geen gevoelens heb ervaren. Het meest confronterende vind ik de gedachten die ik achteraf over de gebeurtenis had. Dat vond ik dan wel weer moeilijk om op te schrijven.

De volgende opdracht is dat ik 3 verschillende brieven moet schrijven over 1 gebeurtenis. Een negatieve brief, een positieve brief (omdat ik door de gebeurtenis achteraf te delen wel positieve ervaringen heb opgedaan met steun krijgen bijvoorbeeld) en 1 brief waarin ik die 2 een soort van samenvoeg, zodat je een realistische brief hebt die alle kanten belicht.
Ik kom zelf bijvoorbeeld heel erg moeilijk bij het gevoel boosheid, ik ben eerder boos op mezelf dan op degene die de trauma's veroorzaakt. Dus door die negatieve brief te schijven hoop ik dat het lukt om daar beter bij te komen.

Maar ik ben wel benieuwd of anderen het herkennen dat je dus af en toe moeilijk bij je gevoel komt wat betreft de trauma's en hoe je daar mee omgaat?

[ Bericht 1% gewijzigd door _Hestia_ op 22-07-2016 20:28:53 ]
pi_163937513
Ik vond het heel indrukwekkend dat ik een gebeurtenis moest na spelen in een rollenspel en daarna het opnieuw door anderen gespeeld zag worden en dan als 'volwassen persoon' moest optreden en je 'tegenstander' moest aanspreken op zijn gedrag.

EMDR kreeg ik tegen het einde van mijn traject aangeboden, maar toen was ik al zo ver hersteld en heb ik onder het motto: je had dit moeten doen toen alles open lag qua gevoelens en niet nu alles bijna afgerond is.

Vind het best.

Maar erg knap dat je aan de slag bent gegaan, succes.
Zal hier niet veel posten want hier weet ik niet veel van, maar ben wel benieuwd hoe zoiets bij anderen gaat.
Hell To The Liars
  vrijdag 22 juli 2016 @ 20:31:08 #4
212761 magnetronkoffie
Where's the fish?
pi_163938102
Tvp (ook gezien FB). Officieel geen PTSS, maar loop de laatste tijd bij een psycholoog en die weet ook niet wat die met me aanmoet :')

Tis 1 grote knoop spaghetti hier (sorry voor evt offtopic zijn).
Waar had ik nou ook alweer m'n UFO verstopt? Ik wil weer naar huis ;(
♫♪♪♫♪♫♫♪==♥☥
pi_163938691
quote:
0s.gif Op vrijdag 22 juli 2016 20:12 schreef Droopie het volgende:
Ik vond het heel indrukwekkend dat ik een gebeurtenis moest na spelen in een rollenspel en daarna het opnieuw door anderen gespeeld zag worden en dan als 'volwassen persoon' moest optreden en je 'tegenstander' moest aanspreken op zijn gedrag.

EMDR kreeg ik tegen het einde van mijn traject aangeboden, maar toen was ik al zo ver hersteld en heb ik onder het motto: je had dit moeten doen toen alles open lag qua gevoelens en niet nu alles bijna afgerond is.

Vind het best.

Maar erg knap dat je aan de slag bent gegaan, succes.
Zal hier niet veel posten want hier weet ik niet veel van, maar ben wel benieuwd hoe zoiets bij anderen gaat.
Poeh dat klinkt idd indrukwekkend ja! Wij doen dat in de deeltijdgroep wel eens met imaginatie-oefeningen, maar niet echt met rollenspellen. En dat van die EMDR is wel herkenbaar ja. Ik had vorig jaar nadat mn vriend een ernstig auto-ongeluk had weer een acute PTSS. Maar vanwege wachtlijsten kon ik pas een half jaar later terecht. Inmiddels was mn vriend al weer wat hersteld en zag het er iig niet heel negatief meer uit zoals in het begin. Dus na 2 behandelingen Exposure had ik ook zoiets van "ja nu heeft het niet echt nut meer" omdat de situatie inmiddels al weer heel anders was.

Dankjewel :)

quote:
2s.gif Op vrijdag 22 juli 2016 20:31 schreef magnetronkoffie het volgende:
Tvp (ook gezien FB). Officieel geen PTSS, maar loop de laatste tijd bij een psycholoog en die weet ook niet wat die met me aanmoet :')

Tis 1 grote knoop spaghetti hier (sorry voor evt offtopic zijn).
Heb je wel klachten die op PTSS wijzen, dat je zeg maar niet aan genoeg criteria voldoet, maar wel last van een aantal hebt zeg maar? 1 grote knoop spaghetti lijkt me erg frustrerend, want waar begin je dan? Ik hoop dat je er samen met je psycholoog uitkomt of dat er anders iets is waar ze wel weten wat ze met je aanmoeten ;)
pi_163939367
En als ik het met andere mensen vergelijk, was mijn 'trauma' echt niet wereldschokkend.

Alleen bij mij konden heftige gebeurtenissen als een clusterbom schade achterlaten.
Dat is gelukkig een stuk minder tegenwoordig maar toch.
Hell To The Liars
pi_163939457
quote:
0s.gif Op vrijdag 22 juli 2016 21:12 schreef Droopie het volgende:
En als ik het met andere mensen vergelijk, was mijn 'trauma' echt niet wereldschokkend.

Alleen bij mij konden heftige gebeurtenissen als een clusterbom schade achterlaten.
Dat is gelukkig een stuk minder tegenwoordig maar toch.
Trauma's kun je niet vergelijken, de 1 heeft veel meer of minder last ergens van dan een ander. En als het werkt zoals bij jou kun je er toch nog veel last van hebben, en daar gaat het om. Wel fijn dat het tegenwoordig een stuk minder is :)
pi_163939625
quote:
0s.gif Op vrijdag 22 juli 2016 21:15 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Trauma's kun je niet vergelijken, de 1 heeft veel meer of minder last ergens van dan een ander. En als het werkt zoals bij jou kun je er toch nog veel last van hebben, en daar gaat het om. Wel fijn dat het tegenwoordig een stuk minder is :)
Klopt, dat heb ik ook moeten leren om mijn eigen issues niet te bagataliseren en niet zoveel naar anderen moest kijken als vergelijkingsmaterieel.

Maar het gaat prima met mij, zelden last van en hopelijk gaat dat voor jou ook gelden :)

En stroomt je topic straks vol met wijze mensen en ervaringen
Hell To The Liars
  vrijdag 22 juli 2016 @ 22:01:21 #9
212761 magnetronkoffie
Where's the fish?
pi_163940899
quote:
0s.gif Op vrijdag 22 juli 2016 20:49 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Heb je wel klachten die op PTSS wijzen, dat je zeg maar niet aan genoeg criteria voldoet, maar wel last van een aantal hebt zeg maar? 1 grote knoop spaghetti lijkt me erg frustrerend, want waar begin je dan? Ik hoop dat je er samen met je psycholoog uitkomt of dat er anders iets is waar ze wel weten wat ze met je aanmoeten ;)
Wel symptomen die veel weg hebben van hyperventilatie/paniekaanval wanneer ik over bepaalde onderwerpen praat (als ik maar lang genoeg doorga, begin ik zelfs bewustzijn te verliezen).

Ik denk niet dat het om 1 of enkele supertraumatische dingen gaat, maar meer een jaaaarenlange opeenstapeling van shit. M'n psycholoog is zeker wel kundig, maar gaf aan dat het ondoenlijk was de boel te ontrafelen door in m'n verleden te gaan graven. Zal ik dus ok een andere manier moeten gaan doen (ik denk zelf aan iets wat wat meer gericht is op het hier en nu, maar omdat ik zelf geen ervaring heb met dit soort behandelingen en met hoe psychologen werken en wat er mogelijk is, weet ik gewoon zelf ook niet wat nu het beste zou kunnen zijn).
Waar had ik nou ook alweer m'n UFO verstopt? Ik wil weer naar huis ;(
♫♪♪♫♪♫♫♪==♥☥
  zaterdag 23 juli 2016 @ 05:15:28 #10
157031 roosjeroosje1988
viesdik/lelijk/daddy-issues
pi_163947310
Vorige week ergens een gesprek gehad. Nu kwam ik daar wegens omstandigheden al enorm gestrest aan. Maar goed, het was die mevrouw al gauw duidelijk dat ik waarschijnlijk PTSS heb. Verder (nog) geen contact meer gehad met betreffende instantie.
pi_163957863
quote:
1s.gif Op vrijdag 22 juli 2016 21:20 schreef Droopie het volgende:

[..]

Klopt, dat heb ik ook moeten leren om mijn eigen issues niet te bagataliseren en niet zoveel naar anderen moest kijken als vergelijkingsmaterieel.

Maar het gaat prima met mij, zelden last van en hopelijk gaat dat voor jou ook gelden :)

En stroomt je topic straks vol met wijze mensen en ervaringen
Ja precies daar heb je helemaal niemand mee met vergelijken. Maar het is wel heel menselijk om dat te doen ;)
Dankje :)

quote:
2s.gif Op vrijdag 22 juli 2016 22:01 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Wel symptomen die veel weg hebben van hyperventilatie/paniekaanval wanneer ik over bepaalde onderwerpen praat (als ik maar lang genoeg doorga, begin ik zelfs bewustzijn te verliezen).

Ik denk niet dat het om 1 of enkele supertraumatische dingen gaat, maar meer een jaaaarenlange opeenstapeling van shit. M'n psycholoog is zeker wel kundig, maar gaf aan dat het ondoenlijk was de boel te ontrafelen door in m'n verleden te gaan graven. Zal ik dus ok een andere manier moeten gaan doen (ik denk zelf aan iets wat wat meer gericht is op het hier en nu, maar omdat ik zelf geen ervaring heb met dit soort behandelingen en met hoe psychologen werken en wat er mogelijk is, weet ik gewoon zelf ook niet wat nu het beste zou kunnen zijn).
Jeetje dat klinkt toch wel erg heftig hoor als je zelfs het bewustzijn verliest tijdens zo'n aanval :{

En ja een opeenstapeling van problemen kan daardoor ook traumatisch werken. En dan is het idd lastig om het te ontrafelen. Dan kun je misschien beter kijken naar waar je in het hier en nu last van hebt en daar verandering in proberen te brengen. Maar wat voor behandeling daarbij past weet ik zo ook niet. De meeste therapieën doen toch wel iets met het verleden vaak. Ik hoop dat je toch iets vindt!

quote:
0s.gif Op zaterdag 23 juli 2016 05:15 schreef roosjeroosje1988 het volgende:
Vorige week ergens een gesprek gehad. Nu kwam ik daar wegens omstandigheden al enorm gestrest aan. Maar goed, het was die mevrouw al gauw duidelijk dat ik waarschijnlijk PTSS heb. Verder (nog) geen contact meer gehad met betreffende instantie.
Heftig hoor dat je de diagnose pas zo kort hebt. Hoe voelt het voor je? En wat wil je verder in dat contact met die instantie dan, of weet je dat nog niet? Sterkte iig!
pi_163959162
Ik wil hier ook reageren, heb jarenlang veel stress gehad, van mishandelende vriend tot overlijden van mijn man, van bijna failliet gaan tot aan een zwaar auto ongeluk.
Al een 8 maand na mijn ongeluk begon ik rare symptomen te krijgen, niet slapen, constant het gevoel dat er iets ergs ging gebeuren, slecht tegen harde geluiden en druktes kunnen, overdag doodmoe, hartkloppingen, pijn in mijn borst en tussen mijn schouderbladen.
Uiteindelijk na aandringen van mijn vriend naar de huisarts gegaan, deze dacht aan PTSS en stuurde mij door naar de psycholoog. Na contact met de psycholoog kreeg ik een heel intake formulier met allemaal vragen, de gekste dingen vroegen waar ik totaal het nut niet van inzag.
Die avond kwam een kameraad van mij langs, hij werkte als agent en ben tegen hem gaan zeiken over dat onderzoek, Hij zei meteen, kom op jij hebt absoluut geen PTSS, je hebt een magnesium gebrek.
Ik ben toen op zijn aanraden, immers win je niets verlies je niets, magnesium gaan slikken de eerste 4 dagen een hele hoge dosis en daarna de aanbevolen hoeveelheid, binnen 2 dagen waren mijn klachten weg.
Ik ben hem nog steeds dankbaar dat hij naar mijn gezever en gezeik wou luisteren, anders was ik 12 keer naar de psycholoog geweest voor iets wat ik blijkbaar dus helemaal niet had.
pi_164161633
Ik ben ook destijds gediagnosticeerd met PTSS. Er is mij verteld dat ik een 'matige' PTSS heb door de psychologen en psychiaters die mij hebben onderzocht. Er werd mij verteld dat ik het matig had, omdat ik wel in crisis situaties in het verleden ben beland. Ik heb niet las van nachtmerries, maar ik ben wel heel schrikkerig en houd niet van lichamelijk contact. Ik vind het interessant om te lezen over de verschillende opdrachten in behandelingen te lezen die gerelateerd zijn aan PTSS.

Ik heb altijd gevoel dat ik gebrand merkt (schrijf ik het zo goed?) ben. Alsof het heel groot op mijn voorhoofd staat, maar eigenlijk niemand die het weet. Ik heb wel een jaar bij een psycholoog gezeten, een jaar bij de GGZ en verschillende intakes gehad, waarbij dit heel kort ter sprake kwam.

Het is heel gek als je trauma als 'matig' wordt beschouwd (althans, zo voelt dat) als je er al (bijna) heel je leven last van hebt. Ik ben benieuwd hoe jullie er voor uit zijn gekomen bij vrienden en familie, als ik dit mag vragen?
pi_164184895
Ik zou graag iets willen uitleggen over PTSS.

Tijdens een traumatische ervaring gebeurt het volgende:

Eerst wordt het sympatische zenuwstelsel extreem actief, dit heeft als doel de vecht/vlucht stand te activeren, zodat het organisme (mensen, maar ook dieren kunnen PTSS krijgen) kan proberen te vechten of te vluchten.

Als dit niet kan of niet lukt, wordt het parasympatische zenuwstelsel overactief. Het organisme komt dan in de freeze (bevriezing) terecht. In deze staat maak je veel endorfinen aan en dissocieer je (de shock), zodat je niet mee krijgt wat er gebeurt.

Vervolgens vindt bij de meeste organismen die in de vrije natuur leven na het trauma, mits ze niet zijn gedood, een zogeheten "freeze discharge" plaats. Dit gaat gepaard met veel schudden en beven en hevig ademhalen, zodat het parasympatische zenuwstelsel weer rustig wordt. Als het organisme de freeze discharge heeft doorlopen, is het trauma verwerkt.

Er zijn een aantal organismen die de freeze discharge niet doorlopen, en daardoor getraumatiseerd blijven. Dit zijn alleen dieren in gevangenschap, laboratoriumdieren of gedomesticeerde dieren. De mens doet dit in principe ook niet, omdat wij in "culturele gevangenschap" leven of omdat wij het onbewust blokkeren.

Als de freeze discharge niet doorlopen is, zal je getraumatiseerd zijn. Dit betekent dat je een tijd lang in de Freeze stand blijft hangen. Hierna zal het sympatische deel van het autonome zenuwstelsel chronisch overactief blijven (de vecht/vlucht of fight/flight stand). Dit kan een aantal jaar duren en geeft specifieke klachten:

- agressie of angst probleem (afhankelijk van de persoon/persoonlijkheid, het is of het een of het ander (fight or flight)
- angst in situatie die aan het trauma doet herinneren
- matig slapen
- stress
- gejaagdheid
- lichte neerslachtigheid

Hierna zal weer het parasympatische deel van het autonome zenuwstelsel overactief worden, en kom je dus weer in de "Freeze" terecht. Dit geeft weer andere specifieke klachten. Als je traumatische ervaringen niet verwerkt, zal je op de lange termijn in deze "Freeze" stand blijven hangen.

In de Freeze stand (overactief parasympatisch zenuwstelsel) kunnen specifiek de volgende klachten optreden:

- zware hyperventilatie/stress
- chronische pijnklachten (fibromyalgie)
- extreem slecht slapen
- dissociaties
- conversie (bijvoorbeeld uitval armen of benen, tijdelijk of permanent)
- ernstige depressie
- chronische vermoeidheid
- psychose als onderdeel van PTSS
- dwangstoornissen

Verder zijn er ook klachten die niet specifiek onderdeel zijn van de freeze of de fight/flight (=vecht/vlucht) stand. Deze klachten zijn er altijd en zijn vooral:

- hyperwaakzaamheid, alle beweging en geluiden in de omgeving vragen je aandacht.
- ontwikkelen van een persoonlijkheidstoornis (voldoen aan de kenmerken van een van de persoonlijkheidsstoornissen).
- onrust/angst in de buurt van andere mensen.
- somatische dissociatie (= fysiologische verandering op de plek die geraakt is tijdens het trauma, bijvoorbeeld afknijpen van bloedvaten, spiermyoclonus etc.)
- op de korte termijn continue schakelen tussen overmatig sympatische activiteit en overmatig parasympatische activiteit (beide erg ongezond)
- in rust is het sympatische deel van het autonome zenuwstelsel actiever dan het parasympatische deel.

Indien onbehandeld is PTSS een progressieve ziekte in de zin dat iemand steeds slechter zal functioneren naarmate de tijd vordert. Uiteindelijk, in het ergste geval kun je in de laatste Freeze stand dus met conversie in een rolstoel of in een psychose terecht komen.

Ik hoop dat ik mensen zo een beetje kan uitleggen wat PTSS ongeveer is. Een deel van deze kennis is overigens nauwelijks aanwezig bij psychologen/psychiaters helaas.
  dinsdag 2 augustus 2016 @ 21:24:46 #15
391049 Zelus
Toewijding en wedijver
pi_164186258
Ik heb geen ptss (zover ik weet), ik wens jullie heel veel sterkte met het verwerken ervan.

^O^
pi_164186609
quote:
0s.gif Op dinsdag 2 augustus 2016 20:40 schreef pompoen20 het volgende:
Ik zou graag iets willen uitleggen over PTSS.

Bedankt voor de heldere uitleg! Ik kan bij traumatische gebeurtenissen niet vechten of vluchten en ik bevries dus idd en ga dissociëren. Ik voel me daar altijd heel erg schuldig over, maar het is dus gewoon een natuurlijke reactie. PTSS heeft bij mij vooral voor angstklachten gezorgd, niet voor agressie.
Verder herken ik me in de depressie (heb een dysthyme stoornis met af en toe klinische depressies), persoonlijkheidsstoornis NAO, het slecht slapen (nachtmerries/herbelevingen) en het hyperalert zijn. Vooral dat laatste kost ontzettend veel energie altijd. Ik krijg altijd alles mee en wil alles onder controle houden. Ik heb ook trekken van een dwangstoornis.

Heb jij zelf ook ervaring met PTSS of weet je dit als professional?

quote:
0s.gif Op dinsdag 2 augustus 2016 21:24 schreef Zelus het volgende:
Ik heb geen ptss (zover ik weet), ik wens jullie heel veel sterkte met het verwerken ervan.

^O^
Dankjewel ^O^
pi_164187117
quote:
1s.gif Op dinsdag 2 augustus 2016 21:36 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Bedankt voor de heldere uitleg! Ik kan bij traumatische gebeurtenissen niet vechten of vluchten en ik bevries dus idd en ga dissociëren. Ik voel me daar altijd heel erg schuldig over, maar het is dus gewoon een natuurlijke reactie. PTSS heeft bij mij vooral voor angstklachten gezorgd, niet voor agressie.
Verder herken ik me in de depressie (heb een dysthyme stoornis met af en toe klinische depressies), persoonlijkheidsstoornis NAO, het slecht slapen (nachtmerries/herbelevingen) en het hyperalert zijn. Vooral dat laatste kost ontzettend veel energie altijd. Ik krijg altijd alles mee en wil alles onder controle houden. Ik heb ook trekken van een dwangstoornis.

Heb jij zelf ook ervaring met PTSS of weet je dit als professional?

[..]

Dankjewel ^O^
Ik had zelf PTSS, dus alles uit eigen ervaring. En heb mij ook wel verdiept in de materie natuurlijk, en dan voornamelijk het werk van Robert C. Scaer, Lee Gerdes (http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=lee+gerdes) en Charles Tegeler, Stephen Porges, Robert Sapolsky en Peter Sterling

[ Bericht 9% gewijzigd door pompoen20 op 02-08-2016 22:08:23 ]
  zaterdag 6 augustus 2016 @ 23:31:24 #18
191665 Samzz
Patagonische supergirl
pi_164284502
Centraal gezet :).
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
  woensdag 18 januari 2017 @ 22:57:05 #19
264429 Keep_Walking
N'ja... leven gaat door
pi_168258308
Ik heb een innerlijke pijn in mijn borst die nooit weggaat.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
pi_168264011
Als kind ben ik over een periode van zo'n tien jaar opgesloten, mishandeld en verkracht door mijn ouders en oudste broer. Het gebrek aan veiligheid toen ervaarde ik als een gegeven, ik was niet echt depressief of iets dergelijks ervan.
Nu, twintig jaar later ben ik er achter gekomen dat ik mentaal nog steeds in die overlevingsmodus zit waar ik als kind in leefde, ieder moment leef ik nog met het gevoel dat vandaag de dag is dat ik eindelijk vermoord wordt en het voorbij is. Maar nog steeds heb ik geen verdriet, en ben ik niet depressief of iets dergelijks.

Daarentegen ben ik dan volledig losgekoppeld van mijn persoonlijkheid, dissociatie dus. Mijn angsten en dergelijke zitten volledig weggestopt omdat ik nog steeds het gevoel heb ieder moment doodgeslagen te kunnen worden, nog steeds ben ik alert op verkrachting en mishandeling.

Heb een vrouw, kind, huis, baan en een 'normaal' leven, maar dat is voor mij niet meer dan een poppenkast zodat niemand ziet dat ik abnormaal ben, en dat het gezin waaruit ik kom volledig disfunctioneel is.

Net als de TS zei, ik kom niet meer bij mn gevoel. Volg sinds dit jaar therapie, EMDR ook, maar alles zit muurvast. Heb het gevoel dat alles een leugen is, mijn hele leven en verlang soms naar de simpelheid van opsluiting en verkrachting, dan weet ik tenminste zeker dat de dood snel komt. :P

En dat is gek, want ben echt niet depressief in de omgang, of suïcidaal. Ik ben gewoon een acteur geworden, om normaal te kunnen zijn. Nu besef ik dat mijn hele leven een leugen is, en wil ik gewoon iets normaals voelen, een oprechte emotie.

Ik houd van mijn vrouw en kind, maar ben iedere dag bang dat mijn emoties daarin ook geacteerd zijn, en dat ik ze voor de gek houd.

Bedankt voor het luisteren, ik lees mee in dit topic.
-nee-
pi_168276177
quote:
1s.gif Op donderdag 19 januari 2017 10:50 schreef Marsenal het volgende:
mijn vrouw en kind, maar ben iedere dag bang dat mijn emoties daarin ook geacteerd zijn, en dat ik ze voor de gek houd.
Weet je vrouw dit?
Lambo of Rekt
pi_168277387
Jawel, die is alleen van een andere overtuiging dus doet daar niet zo veel mee.
-nee-
pi_168280183
quote:
0s.gif Op dinsdag 2 augustus 2016 20:40 schreef pompoen20 het volgende:
Ik zou graag iets willen uitleggen over PTSS.

Tijdens een traumatische ervaring gebeurt het volgende:

Eerst wordt het sympatische zenuwstelsel extreem actief, dit heeft als doel de vecht/vlucht stand te activeren, zodat het organisme (mensen, maar ook dieren kunnen PTSS krijgen) kan proberen te vechten of te vluchten.

Als dit niet kan of niet lukt, wordt het parasympatische zenuwstelsel overactief. Het organisme komt dan in de freeze (bevriezing) terecht. In deze staat maak je veel endorfinen aan en dissocieer je (de shock), zodat je niet mee krijgt wat er gebeurt.

Vervolgens vindt bij de meeste organismen die in de vrije natuur leven na het trauma, mits ze niet zijn gedood, een zogeheten "freeze discharge" plaats. Dit gaat gepaard met veel schudden en beven en hevig ademhalen, zodat het parasympatische zenuwstelsel weer rustig wordt. Als het organisme de freeze discharge heeft doorlopen, is het trauma verwerkt.

Er zijn een aantal organismen die de freeze discharge niet doorlopen, en daardoor getraumatiseerd blijven. Dit zijn alleen dieren in gevangenschap, laboratoriumdieren of gedomesticeerde dieren. De mens doet dit in principe ook niet, omdat wij in "culturele gevangenschap" leven of omdat wij het onbewust blokkeren.

Als de freeze discharge niet doorlopen is, zal je getraumatiseerd zijn. Dit betekent dat je een tijd lang in de Freeze stand blijft hangen. Hierna zal het sympatische deel van het autonome zenuwstelsel chronisch overactief blijven (de vecht/vlucht of fight/flight stand). Dit kan een aantal jaar duren en geeft specifieke klachten:

- agressie of angst probleem (afhankelijk van de persoon/persoonlijkheid, het is of het een of het ander (fight or flight)
- angst in situatie die aan het trauma doet herinneren
- matig slapen
- stress
- gejaagdheid
- lichte neerslachtigheid

Hierna zal weer het parasympatische deel van het autonome zenuwstelsel overactief worden, en kom je dus weer in de "Freeze" terecht. Dit geeft weer andere specifieke klachten. Als je traumatische ervaringen niet verwerkt, zal je op de lange termijn in deze "Freeze" stand blijven hangen.

In de Freeze stand (overactief parasympatisch zenuwstelsel) kunnen specifiek de volgende klachten optreden:

- zware hyperventilatie/stress
- chronische pijnklachten (fibromyalgie)
- extreem slecht slapen
- dissociaties
- conversie (bijvoorbeeld uitval armen of benen, tijdelijk of permanent)
- ernstige depressie
- chronische vermoeidheid
- psychose als onderdeel van PTSS
- dwangstoornissen

Verder zijn er ook klachten die niet specifiek onderdeel zijn van de freeze of de fight/flight (=vecht/vlucht) stand. Deze klachten zijn er altijd en zijn vooral:

- hyperwaakzaamheid, alle beweging en geluiden in de omgeving vragen je aandacht.
- ontwikkelen van een persoonlijkheidstoornis (voldoen aan de kenmerken van een van de persoonlijkheidsstoornissen).
- onrust/angst in de buurt van andere mensen.
- somatische dissociatie (= fysiologische verandering op de plek die geraakt is tijdens het trauma, bijvoorbeeld afknijpen van bloedvaten, spiermyoclonus etc.)
- op de korte termijn continue schakelen tussen overmatig sympatische activiteit en overmatig parasympatische activiteit (beide erg ongezond)
- in rust is het sympatische deel van het autonome zenuwstelsel actiever dan het parasympatische deel.

Indien onbehandeld is PTSS een progressieve ziekte in de zin dat iemand steeds slechter zal functioneren naarmate de tijd vordert. Uiteindelijk, in het ergste geval kun je in de laatste Freeze stand dus met conversie in een rolstoel of in een psychose terecht komen.

Ik hoop dat ik mensen zo een beetje kan uitleggen wat PTSS ongeveer is. Een deel van deze kennis is overigens nauwelijks aanwezig bij psychologen/psychiaters helaas.
Wow.....hier herken ik een boel punten bij mezelf.
De onrust, gejaagdheid, slecht slapen, conversie, stress en angst.
En naarmate de trauma's herbeleeft worden des te erger het lijkt te worden ;(
pi_168818287
quote:
11s.gif Op donderdag 19 januari 2017 22:24 schreef Luuntje het volgende:

[..]

Wow.....hier herken ik een boel punten bij mezelf.
De onrust, gejaagdheid, slecht slapen, conversie, stress en angst.
En naarmate de trauma's herbeleeft worden des te erger het lijkt te worden ;(
in welke vorm heb jij last van conversie eigenlijk?
pi_168820079
quote:
0s.gif Op zaterdag 11 februari 2017 01:42 schreef pompoen20 het volgende:

[..]

in welke vorm heb jij last van conversie eigenlijk?
Rechterbeen en rechterarm verliezen vaak kracht, artsen kunnen het niet verklaren.
Ooit een keer gehad dat ik helemaal niks meer kon.
Zowel links als rechts had ik dusdanig krachtverlies dat ik niet eens een vinger omhoog kon doen.

Als ik ga sporten dan wordt het rechts juist erger.
En dat heeft een fysiotherapeut getest.
Eerste meting was goed, en naarmate ik meer sportte zagen ze dat rechts steeds minder kracht had.
Mijn reflexen zijn aan de rechterkant ook flink verminderd.
pi_168898981
quote:
1s.gif Op donderdag 19 januari 2017 10:50 schreef Marsenal het volgende:
Als kind ben ik over een periode van zo'n tien jaar opgesloten, mishandeld en verkracht door mijn ouders en oudste broer. Het gebrek aan veiligheid toen ervaarde ik als een gegeven, ik was niet echt depressief of iets dergelijks ervan.
Nu, twintig jaar later ben ik er achter gekomen dat ik mentaal nog steeds in die overlevingsmodus zit waar ik als kind in leefde, ieder moment leef ik nog met het gevoel dat vandaag de dag is dat ik eindelijk vermoord wordt en het voorbij is. Maar nog steeds heb ik geen verdriet, en ben ik niet depressief of iets dergelijks.

Daarentegen ben ik dan volledig losgekoppeld van mijn persoonlijkheid, dissociatie dus. Mijn angsten en dergelijke zitten volledig weggestopt omdat ik nog steeds het gevoel heb ieder moment doodgeslagen te kunnen worden, nog steeds ben ik alert op verkrachting en mishandeling.

Heb een vrouw, kind, huis, baan en een 'normaal' leven, maar dat is voor mij niet meer dan een poppenkast zodat niemand ziet dat ik abnormaal ben, en dat het gezin waaruit ik kom volledig disfunctioneel is.

Net als de TS zei, ik kom niet meer bij mn gevoel. Volg sinds dit jaar therapie, EMDR ook, maar alles zit muurvast. Heb het gevoel dat alles een leugen is, mijn hele leven en verlang soms naar de simpelheid van opsluiting en verkrachting, dan weet ik tenminste zeker dat de dood snel komt. :P

En dat is gek, want ben echt niet depressief in de omgang, of suïcidaal. Ik ben gewoon een acteur geworden, om normaal te kunnen zijn. Nu besef ik dat mijn hele leven een leugen is, en wil ik gewoon iets normaals voelen, een oprechte emotie.

Ik houd van mijn vrouw en kind, maar ben iedere dag bang dat mijn emoties daarin ook geacteerd zijn, en dat ik ze voor de gek houd.

Bedankt voor het luisteren, ik lees mee in dit topic.
Phuck, ik dacht dat ik wat ergs had meegemaakt. Sterkte ouwe!
Hey
  zaterdag 18 maart 2017 @ 18:20:38 #27
212761 magnetronkoffie
Where's the fish?
pi_169611921
quote:
1s.gif Op zaterdag 23 juli 2016 17:38 schreef _Hestia_ het volgende:

[..]

Ja precies daar heb je helemaal niemand mee met vergelijken. Maar het is wel heel menselijk om dat te doen ;)
Dankje :)

[..]

Jeetje dat klinkt toch wel erg heftig hoor als je zelfs het bewustzijn verliest tijdens zo'n aanval :{

En ja een opeenstapeling van problemen kan daardoor ook traumatisch werken. En dan is het idd lastig om het te ontrafelen. Dan kun je misschien beter kijken naar waar je in het hier en nu last van hebt en daar verandering in proberen te brengen. Maar wat voor behandeling daarbij past weet ik zo ook niet. De meeste therapieën doen toch wel iets met het verleden vaak. Ik hoop dat je toch iets vindt!

[..]

Heftig hoor dat je de diagnose pas zo kort hebt. Hoe voelt het voor je? En wat wil je verder in dat contact met die instantie dan, of weet je dat nog niet? Sterkte iig!
Je wilt niet weten hoe ontzettend veel tegenwerking ik heb gehad van de mensen die mij nota bene hadden moeten helpen (echt 9001 x :') ), maar het is me gelukt en ik ga EMDR en schema's krijgen.
Waar had ik nou ook alweer m'n UFO verstopt? Ik wil weer naar huis ;(
♫♪♪♫♪♫♫♪==♥☥
  zaterdag 18 maart 2017 @ 18:28:11 #28
212761 magnetronkoffie
Where's the fish?
pi_169612045
quote:
0s.gif Op dinsdag 2 augustus 2016 20:40 schreef pompoen20 het volgende:
Ik zou graag iets willen uitleggen over PTSS.

Tijdens een traumatische ervaring gebeurt het volgende:

Eerst wordt het sympatische zenuwstelsel extreem actief, dit heeft als doel de vecht/vlucht stand te activeren, zodat het organisme (mensen, maar ook dieren kunnen PTSS krijgen) kan proberen te vechten of te vluchten.

Als dit niet kan of niet lukt, wordt het parasympatische zenuwstelsel overactief. Het organisme komt dan in de freeze (bevriezing) terecht. In deze staat maak je veel endorfinen aan en dissocieer je (de shock), zodat je niet mee krijgt wat er gebeurt.

Vervolgens vindt bij de meeste organismen die in de vrije natuur leven na het trauma, mits ze niet zijn gedood, een zogeheten "freeze discharge" plaats. Dit gaat gepaard met veel schudden en beven en hevig ademhalen, zodat het parasympatische zenuwstelsel weer rustig wordt. Als het organisme de freeze discharge heeft doorlopen, is het trauma verwerkt.

Er zijn een aantal organismen die de freeze discharge niet doorlopen, en daardoor getraumatiseerd blijven. Dit zijn alleen dieren in gevangenschap, laboratoriumdieren of gedomesticeerde dieren. De mens doet dit in principe ook niet, omdat wij in "culturele gevangenschap" leven of omdat wij het onbewust blokkeren.

Als de freeze discharge niet doorlopen is, zal je getraumatiseerd zijn. Dit betekent dat je een tijd lang in de Freeze stand blijft hangen. Hierna zal het sympatische deel van het autonome zenuwstelsel chronisch overactief blijven (de vecht/vlucht of fight/flight stand). Dit kan een aantal jaar duren en geeft specifieke klachten:

- agressie of angst probleem (afhankelijk van de persoon/persoonlijkheid, het is of het een of het ander (fight or flight)
- angst in situatie die aan het trauma doet herinneren
- matig slapen
- stress
- gejaagdheid
- lichte neerslachtigheid


Hierna zal weer het parasympatische deel van het autonome zenuwstelsel overactief worden, en kom je dus weer in de "Freeze" terecht. Dit geeft weer andere specifieke klachten. Als je traumatische ervaringen niet verwerkt, zal je op de lange termijn in deze "Freeze" stand blijven hangen.

In de Freeze stand (overactief parasympatisch zenuwstelsel) kunnen specifiek de volgende klachten optreden:

- zware hyperventilatie/stress
- chronische pijnklachten (fibromyalgie)
- extreem slecht slapen
- dissociaties
- conversie (bijvoorbeeld uitval armen of benen, tijdelijk of permanent)
- ernstige depressie
- chronische vermoeidheid
- psychose als onderdeel van PTSS
- dwangstoornissen

Verder zijn er ook klachten die niet specifiek onderdeel zijn van de freeze of de fight/flight (=vecht/vlucht) stand. Deze klachten zijn er altijd en zijn vooral:

- hyperwaakzaamheid, alle beweging en geluiden in de omgeving vragen je aandacht.
- ontwikkelen van een persoonlijkheidstoornis (voldoen aan de kenmerken van een van de persoonlijkheidsstoornissen).

- onrust/angst in de buurt van andere mensen.
- somatische dissociatie (= fysiologische verandering op de plek die geraakt is tijdens het trauma, bijvoorbeeld afknijpen van bloedvaten, spiermyoclonus etc.)
- op de korte termijn continue schakelen tussen overmatig sympatische activiteit en overmatig parasympatische activiteit (beide erg ongezond)
- in rust is het sympatische deel van het autonome zenuwstelsel actiever dan het parasympatische deel.


Indien onbehandeld is PTSS een progressieve ziekte in de zin dat iemand steeds slechter zal functioneren naarmate de tijd vordert. Uiteindelijk, in het ergste geval kun je in de laatste Freeze stand dus met conversie in een rolstoel of in een psychose terecht komen.

Ik hoop dat ik mensen zo een beetje kan uitleggen wat PTSS ongeveer is. Een deel van deze kennis is overigens nauwelijks aanwezig bij psychologen/psychiaters helaas.
Is "- conversie (bijvoorbeeld uitval armen of benen, tijdelijk of permanent)" ook zeg maar voor enkele minuten? Of valt dat onder zware hyperventilatie/stress? Wat is dit precies?

Vetgedrukte herken ik wel of deels. Onderstreepte weet ik niet zeker, maar ik heb pas onlangs de bevestiging gehad dat ik het goed had aangevoeld toen ik het in de hoek van de trauma's moest zoeken.

En een vraagje voor de "ervaringsdeskundigen" hier, hoe uit zich bij jullie een herbeleving? En is het goed of juist slecht om vaker met (niet-leerzame) herbelevingen geconfronteerd te (moeten) worden?

Zelf merk ik dat het geen voordeel lijkt te hebben en meervoudige herbelevingen dingen eigenlijk alleen maar erger maken, ik word er eigenlijk alleen maar energieloos van.
Waar had ik nou ook alweer m'n UFO verstopt? Ik wil weer naar huis ;(
♫♪♪♫♪♫♫♪==♥☥
  zaterdag 18 maart 2017 @ 19:43:53 #29
264429 Keep_Walking
N'ja... leven gaat door
pi_169613323
quote:
0s.gif Op dinsdag 2 augustus 2016 20:40 schreef pompoen20 het volgende:
Ik zou graag iets willen uitleggen over PTSS.

Tijdens een traumatische ervaring gebeurt het volgende:

Eerst wordt het sympatische zenuwstelsel extreem actief, dit heeft als doel de vecht/vlucht stand te activeren, zodat het organisme (mensen, maar ook dieren kunnen PTSS krijgen) kan proberen te vechten of te vluchten.

Als dit niet kan of niet lukt, wordt het parasympatische zenuwstelsel overactief. Het organisme komt dan in de freeze (bevriezing) terecht. In deze staat maak je veel endorfinen aan en dissocieer je (de shock), zodat je niet mee krijgt wat er gebeurt.

Vervolgens vindt bij de meeste organismen die in de vrije natuur leven na het trauma, mits ze niet zijn gedood, een zogeheten "freeze discharge" plaats. Dit gaat gepaard met veel schudden en beven en hevig ademhalen, zodat het parasympatische zenuwstelsel weer rustig wordt. Als het organisme de freeze discharge heeft doorlopen, is het trauma verwerkt.

Er zijn een aantal organismen die de freeze discharge niet doorlopen, en daardoor getraumatiseerd blijven. Dit zijn alleen dieren in gevangenschap, laboratoriumdieren of gedomesticeerde dieren. De mens doet dit in principe ook niet, omdat wij in "culturele gevangenschap" leven of omdat wij het onbewust blokkeren.

Als de freeze discharge niet doorlopen is, zal je getraumatiseerd zijn. Dit betekent dat je een tijd lang in de Freeze stand blijft hangen. Hierna zal het sympatische deel van het autonome zenuwstelsel chronisch overactief blijven (de vecht/vlucht of fight/flight stand). Dit kan een aantal jaar duren en geeft specifieke klachten:

- agressie of angst probleem (afhankelijk van de persoon/persoonlijkheid, het is of het een of het ander (fight or flight)
- angst in situatie die aan het trauma doet herinneren
- matig slapen
- stress
- gejaagdheid
- lichte neerslachtigheid

Hierna zal weer het parasympatische deel van het autonome zenuwstelsel overactief worden, en kom je dus weer in de "Freeze" terecht. Dit geeft weer andere specifieke klachten. Als je traumatische ervaringen niet verwerkt, zal je op de lange termijn in deze "Freeze" stand blijven hangen.

In de Freeze stand (overactief parasympatisch zenuwstelsel) kunnen specifiek de volgende klachten optreden:

- zware hyperventilatie/stress
- chronische pijnklachten (fibromyalgie)
- extreem slecht slapen
- dissociaties
- conversie (bijvoorbeeld uitval armen of benen, tijdelijk of permanent)
- ernstige depressie
- chronische vermoeidheid
- psychose als onderdeel van PTSS
- dwangstoornissen

Verder zijn er ook klachten die niet specifiek onderdeel zijn van de freeze of de fight/flight (=vecht/vlucht) stand. Deze klachten zijn er altijd en zijn vooral:

- hyperwaakzaamheid, alle beweging en geluiden in de omgeving vragen je aandacht.
- ontwikkelen van een persoonlijkheidstoornis (voldoen aan de kenmerken van een van de persoonlijkheidsstoornissen).
- onrust/angst in de buurt van andere mensen.
- somatische dissociatie (= fysiologische verandering op de plek die geraakt is tijdens het trauma, bijvoorbeeld afknijpen van bloedvaten, spiermyoclonus etc.)
- op de korte termijn continue schakelen tussen overmatig sympatische activiteit en overmatig parasympatische activiteit (beide erg ongezond)
- in rust is het sympatische deel van het autonome zenuwstelsel actiever dan het parasympatische deel.

Indien onbehandeld is PTSS een progressieve ziekte in de zin dat iemand steeds slechter zal functioneren naarmate de tijd vordert. Uiteindelijk, in het ergste geval kun je in de laatste Freeze stand dus met conversie in een rolstoel of in een psychose terecht komen.

Ik hoop dat ik mensen zo een beetje kan uitleggen wat PTSS ongeveer is. Een deel van deze kennis is overigens nauwelijks aanwezig bij psychologen/psychiaters helaas.
Dit allemaal is heel herkenbaar voor mij.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
  zaterdag 18 maart 2017 @ 20:27:46 #30
37478 Luchtbel
Memories in progress
pi_169614373
quote:
5s.gif Op zaterdag 18 maart 2017 18:28 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Is "- conversie (bijvoorbeeld uitval armen of benen, tijdelijk of permanent)" ook zeg maar voor enkele minuten? Of valt dat onder zware hyperventilatie/stress? Wat is dit precies?
Uitval kan ook tijdelijk zijn. Ik denk dat er geen "precies" in is, het kan er variëren van permanent tot herhaaldelijk in verschillende tijdsduren tot eenmalig.
  zaterdag 18 maart 2017 @ 20:36:57 #31
37478 Luchtbel
Memories in progress
pi_169614628
quote:
5s.gif Op zaterdag 18 maart 2017 18:28 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

En een vraagje voor de "ervaringsdeskundigen" hier, hoe uit zich bij jullie een herbeleving? En is het goed of juist slecht om vaker met (niet-leerzame) herbelevingen geconfronteerd te (moeten) worden?

Zelf merk ik dat het geen voordeel lijkt te hebben en meervoudige herbelevingen dingen eigenlijk alleen maar erger maken, ik word er eigenlijk alleen maar energieloos van.
Ik geloof dat ik je tweede vraag niet helemaal begrijp. Het hebben van herbelevingen, het herbeleven van je trauma is ontzettend slopend. Dat vooropgesteld.
Maar ik maak uit jouw bericht op dat iemand met opzet jouw trauma triggert zodat je weer gaat herbeleven? Als in een therapeutische setting? Of jijzelf? Of doen anderen het onbewust?

Of begrijp ik je bericht verkeerd?

Sorry. Ik quote een beetje raar. Ik kan niet goed lezen mobiel.
pi_169631925
quote:
2s.gif Op zaterdag 18 maart 2017 18:20 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Je wilt niet weten hoe ontzettend veel tegenwerking ik heb gehad van de mensen die mij nota bene hadden moeten helpen (echt 9001 x :') ), maar het is me gelukt en ik ga EMDR en schema's krijgen.
Jammer van die tegenwerking, maar mooi dat je nu dit kunt gaan doen dan. Veel succes!
  maandag 20 maart 2017 @ 15:11:35 #33
212761 magnetronkoffie
Where's the fish?
pi_169653277
quote:
1s.gif Op zaterdag 18 maart 2017 20:27 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Uitval kan ook tijdelijk zijn. Ik denk dat er geen "precies" in is, het kan er variëren van permanent tot herhaaldelijk in verschillende tijdsduren tot eenmalig.
Bij mij is het echt maar een paar minuten, maar aangezien ik me nog niet zo lang bewust ben -waardoor- het allemaal kwam, kon ik ook niet op de signalen letten.

Meestal had ik ze niet door (zoals overdreven schrikreacties (zoals me rot schrikken als ik tijdens het smeren van een melbatoastje het toastje doormidden brak en schrok van het breek-geluidje van de brekende toast)).

Maar er zijn talloze van die dingetjes waar ik nu steeds meer aan terug moet denken en dingen die ik nu pas kan plaatsen nu ik weet waar het vandaan komt.

Je kunt ten slotte niet ergens op letten als je van niks weet (net zoals je van een bosjesman niet kunt verwachten dat die weet hoe de verkeersregels hier werken).
Waar had ik nou ook alweer m'n UFO verstopt? Ik wil weer naar huis ;(
♫♪♪♫♪♫♫♪==♥☥
  maandag 20 maart 2017 @ 15:12:42 #34
212761 magnetronkoffie
Where's the fish?
pi_169653314
quote:
1s.gif Op zaterdag 18 maart 2017 20:36 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Ik geloof dat ik je tweede vraag niet helemaal begrijp. Het hebben van herbelevingen, het herbeleven van je trauma is ontzettend slopend. Dat vooropgesteld.
Maar ik maak uit jouw bericht op dat iemand met opzet jouw trauma triggert zodat je weer gaat herbeleven? Als in een therapeutische setting? Of jijzelf? Of doen anderen het onbewust?

Of begrijp ik je bericht verkeerd?

Sorry. Ik quote een beetje raar. Ik kan niet goed lezen mobiel.
Ik doel met name op situaties buiten een traumabehandeling (dus zeg maar in het dagelijks leven). De mensen die dit expliciet blijven triggeren bij mij zijn de ergsten.
Waar had ik nou ook alweer m'n UFO verstopt? Ik wil weer naar huis ;(
♫♪♪♫♪♫♫♪==♥☥
  maandag 20 maart 2017 @ 15:14:03 #35
212761 magnetronkoffie
Where's the fish?
pi_169653348
quote:
0s.gif Op zondag 19 maart 2017 17:17 schreef _Hestia_ het volgende:

[..]

Jammer van die tegenwerking, maar mooi dat je nu dit kunt gaan doen dan. Veel succes!
Niet rot naar jou bedoeld, maar ik vind "jammer" eerlijk gezegd een behoorlijke understatement (1 van m'n behandelaars noemde het vorige week ook al "jammer" en toen zei ik eigenlijk hetzelfde).

En dank :)
Waar had ik nou ook alweer m'n UFO verstopt? Ik wil weer naar huis ;(
♫♪♪♫♪♫♫♪==♥☥
  maandag 20 maart 2017 @ 20:24:23 #36
37478 Luchtbel
Memories in progress
pi_169661767
quote:
2s.gif Op maandag 20 maart 2017 15:12 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ik doel met name op situaties buiten een traumabehandeling (dus zeg maar in het dagelijks leven). De mensen die dit expliciet blijven triggeren bij mij zijn de ergsten.
Magnetronkoffie, sorry ik bedoel het goed maar ik kan soms je berichten niet goed begrijpen. Hoe ik zelf berekeningen ervaar vind ik wat te ingewikkeld en te persoonlijk om uit te leggen.

Maar het hebben van herbelevingen is uitputtend en verwarrend. Het draagt niks bij, wat mij betreft.
Bedoel je dat de herbelevingen die door expliciete in je leven getriggerd worden het ergste zijn?
Zo ja, kun je voorkomen dat die mensen steeds in je leven zijn? Of er een omgang mee vinden die voor jou beter behapbaar is?
Kijk je kunt niet alles gaan vermijden en sommige dingen zijn niet te vermijden maar soms wel anders mee om te gaan toch? Sterkte. Sorry als ik je verkeerd begrepen heb.
  donderdag 23 maart 2017 @ 13:07:38 #37
212761 magnetronkoffie
Where's the fish?
pi_169720567
quote:
1s.gif Op maandag 20 maart 2017 20:24 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Magnetronkoffie, sorry ik bedoel het goed maar ik kan soms je berichten niet goed begrijpen. Hoe ik zelf berekeningen ervaar vind ik wat te ingewikkeld en te persoonlijk om uit te leggen.
Geeft verder niks :)
Ik vind het eerlijk gezegd juist tof dat uitgerekend jij probeert mee te denken :Y
Ja, het is ook (erg) persoonlijk en mijn ervaring is (helaas) ook dat het meestal geen zin heeft om te proberen het uit te leggen. Ze snappen het niet en zoeken het antwoord in iets anders.

Ik doel dan op mensen die bij mij deze dingen triggeren, waarbij ik mijn grenzen probeer aan te geven en waarbij ik merk dat dit niet als resultaat heeft dat ze stoppen met mijn grenzen overschrijden.

Oftewel kort gezegd: Wanneer iemand iets doet en ik wil dat niet, dan zeg ik "nee" maar de ander blijft gewoon doorgaan.
quote:
Maar het hebben van herbelevingen is uitputtend en verwarrend. Het draagt niks bij, wat mij betreft.
Bedankt dat je dit bevestigt, ik heb heel vaak zitten twijfelen omdat ik zoveel feedback kreeg die op wat anders wees. Maar ik weet onderhand wel dat ik het al die tijd al bij het juiste eind had.

Ze begrijpen het gewoon niet, ze vullen maar wat in en ik moet maar even veranderen...ja hoe dan?? Ja, met hulpverlening...maar wat als die het ook al niet begrijpen en alles ook steeds op de verkeerde dingen blijven gooien terwijl ik allang al weet dat dat het niet is?

Tsja, dan moet ik maar van hulpverlener wisselen he? Ja dat heb ik het afgelopen jaar ook al 6 keer gedaan :')
Helpt dat? Nee, niet als de volgende hulpverlener dezelfde fouten weer blijft maken, dan zit ik vast.

En de "sorries" krijg ik hooguit nadat het kalf al verdronken is...ja dan heb ik er geen reet meer aan :')
Vaak krijg ik trouwens helemaal geen sorries, maar ik heb liever dat ze gewoon normaal doen.
Is dat nou zo veel gevraagd? Blijkbaar wel...

Logisch denken kunnen de meeste mensen blijkbaar niet.
Oorzaak-gevolg en oplossen door deductie snappen de meesten niet. Ik word er een beetje gestoord van.
quote:
Bedoel je dat de herbelevingen die door expliciete in je leven getriggerd worden het ergste zijn?
Zo ja, kun je voorkomen dat die mensen steeds in je leven zijn? Of er een omgang mee vinden die voor jou beter behapbaar is?
Kijk je kunt niet alles gaan vermijden en sommige dingen zijn niet te vermijden maar soms wel anders mee om te gaan toch? Sterkte. Sorry als ik je verkeerd begrepen heb.
Mensen die keer op keer op keer blijven triggeren zijn de ergsten. Het is als een zweepslag steeds op dezelfde plek ofzo.

Als ik "nee" zeg dan bedoel ik ook "nee" en dan moeten ze niet gewoon door blijven gaan. Ik zeg toch niet voor niets "nee"?

Ik begrijp ook niet waarom zoveel mensen het zo moeilijk vinden om de grenzen van anderen te respecteren? Ik kan het toch ook? Mijn grootste probleem met het respecteren van andermans grenzen is wanneer de ander ze simpelweg niet aangeeft (en nog erger is het wanneer ik iemand vraag of ik diens grens overschrijd en die persoon geeft expliciet aan van niet, maar dan later aangeven dat dat de hele tijd wel zo was en mij dat verweten word :') ).

Sorry ik ben nogal warrig :P
Waar had ik nou ook alweer m'n UFO verstopt? Ik wil weer naar huis ;(
♫♪♪♫♪♫♫♪==♥☥
  donderdag 23 maart 2017 @ 13:11:28 #38
212761 magnetronkoffie
Where's the fish?
pi_169720633
quote:
1s.gif Op maandag 20 maart 2017 20:24 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Maar het hebben van herbelevingen is uitputtend en verwarrend. Het draagt niks bij, wat mij betreft.
Hier was ik ondertussen ook al uit, maar ik dacht dat ik gek aan het worden was omdat zoveel mensen meenden dat "ik er maar wat aan moest doen effesnel" terwijl ik allang al aangaf dat dat niet ging. Maar hoe maak je dit andere mensen duidelijk? Hoe kun je ervoor zorgen dat andere mensen hier rekening mee gaan houden? Veel mensen lijken hier nogal ambivalent tegenover te staan.

Iemand anders hier die ook met dit probleem zit? Er moet toch een manier zijn om die mensen te kunnen bereiken?
Waar had ik nou ook alweer m'n UFO verstopt? Ik wil weer naar huis ;(
♫♪♪♫♪♫♫♪==♥☥
  donderdag 23 maart 2017 @ 15:08:50 #39
37478 Luchtbel
Memories in progress
pi_169722955
Sorry. Ik denk toch echt dat ik je niet goed begrijp. Kun je me uitleggen wat voor jou een herbeleving is, hoe het voelt, wat er gebeurt?
Als ik lees lijkt het soms net alsof je schrijft dat die bepaalde mensen een herbeleving zijn? Maar ze kunnen enkel triggeren. Of ik lees niet goed of er gaat wat anders mis.

Misschien kun je het proberen uit te leggen. Ik heb nu ook niet veel ruimte om te reageren, later meer.
  donderdag 23 maart 2017 @ 15:29:53 #40
212761 magnetronkoffie
Where's the fish?
pi_169723375
Ik reageer later wel, ik wilde net gaan aftaaien hier.
Waar had ik nou ook alweer m'n UFO verstopt? Ik wil weer naar huis ;(
♫♪♪♫♪♫♫♪==♥☥
  donderdag 23 maart 2017 @ 20:28:28 #41
212761 magnetronkoffie
Where's the fish?
pi_169729152
Ik denk dat ik het wat beter snap nu Luchtbel.
quote:
1s.gif Op maandag 20 maart 2017 20:24 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Maar het hebben van herbelevingen is uitputtend en verwarrend. Het draagt niks bij, wat mij betreft.
Hoe zouden andere mensen hier wel mee om kunnen gaan?

Stel dat je een herbeleving krijgt bij (ik zeg maar wat) een groepje vrienden of terwijl je samen met wat andere mensen ergens op de bus staat te wachten.

Wat zou de beste manier zijn waarop deze mensen op jouw herbeleving kunnen reageren?

Moeten ze jou met rust laten of een beetje op je gaan letten totdat het voorbij is? Ik weet nml zelf ook niet wat ik op dat moment van anderen verwachten moet.

edit: Bij een paniekaanval weet ik dat ondertussen wel.

[ Bericht 3% gewijzigd door magnetronkoffie op 23-03-2017 21:23:12 ]
Waar had ik nou ook alweer m'n UFO verstopt? Ik wil weer naar huis ;(
♫♪♪♫♪♫♫♪==♥☥
  vrijdag 24 maart 2017 @ 12:47:54 #42
37478 Luchtbel
Memories in progress
pi_169743406
quote:
5s.gif Op donderdag 23 maart 2017 20:28 schreef magnetronkoffie het volgende:
Ik denk dat ik het wat beter snap nu Luchtbel.

[..]

Hoe zouden andere mensen hier wel mee om kunnen gaan?

Stel dat je een herbeleving krijgt bij (ik zeg maar wat) een groepje vrienden of terwijl je samen met wat andere mensen ergens op de bus staat te wachten.

Wat zou de beste manier zijn waarop deze mensen op jouw herbeleving kunnen reageren?

Moeten ze jou met rust laten of een beetje op je gaan letten totdat het voorbij is? Ik weet nml zelf ook niet wat ik op dat moment van anderen verwachten moet.

edit: Bij een paniekaanval weet ik dat ondertussen wel.
Er zijn een heleboel manieren waarop je in kunt gaan met herbelevingen (en binnen therapeutische setting kunnen herbeleving ook wel degelijk wat bijdragen) maar wat je nodig hebt is natuurlijk totaal persoonlijk. Die vraag kan ik niet voor je beantwoorden.
Ik denk dat je jezelf het beste de vraag kunt stellen, wat zijn voor mij dingen die mij uit die herbeleving kunnen halen terug de actuele situatie in. En hoe kunnen anderen daar evt bij helpen?

Want ik weet niet wat je mag verwachten van een ander, misschien merkt een ander wel niet zo veel aan jou. Je schrijft hierboven ergens, iets als waarom kunnen anderen dat niet ik kan het toch ook?
Ik snap wel dat dingen soms zo kunnen voelen maar zo werkt het helaas toch niet? We hebben toch allemaal andere capaciteiten?
Als mensen blijven triggeren is het misschien beter om (tijdelijk) uit de buurt te blijven. Als dat een optie is.
  maandag 27 maart 2017 @ 03:37:51 #43
212761 magnetronkoffie
Where's the fish?
pi_169807097
quote:
1s.gif Op vrijdag 24 maart 2017 12:47 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Er zijn een heleboel manieren waarop je in kunt gaan met herbelevingen (en binnen therapeutische setting kunnen herbeleving ook wel degelijk wat bijdragen) maar wat je nodig hebt is natuurlijk totaal persoonlijk. Die vraag kan ik niet voor je beantwoorden.
Ik denk dat je jezelf het beste de vraag kunt stellen, wat zijn voor mij dingen die mij uit die herbeleving kunnen halen terug de actuele situatie in. En hoe kunnen anderen daar evt bij helpen?

Want ik weet niet wat je mag verwachten van een ander, misschien merkt een ander wel niet zo veel aan jou. Je schrijft hierboven ergens, iets als waarom kunnen anderen dat niet ik kan het toch ook?
Ik snap wel dat dingen soms zo kunnen voelen maar zo werkt het helaas toch niet? We hebben toch allemaal andere capaciteiten?
Ik ga 100% voor die behandeling, ik hou wel van een uitdaging.
quote:
Als mensen blijven triggeren is het misschien beter om (tijdelijk) uit de buurt te blijven. Als dat een optie is.
Oké, dat doe of probeer ik dus al jaren maar ik blijf ze maar tegenkomen :')

Maar hoe uiten herbelevingen zich bij jullie? En heeft stress een (nadelige) invloed op trauma's?
Waar had ik nou ook alweer m'n UFO verstopt? Ik wil weer naar huis ;(
♫♪♪♫♪♫♫♪==♥☥
pi_169812396
Herbelevingen weet ik niks van, ik heb enkel nachtmerries, in die categorie. Stress bovenop je trauma, daar heb ik daarentegen wel ervaring mee. Op mij werkt het verlammend, en ik ga structureel mijn kop in het zand steken en de boel de boel laten, wat voor nog meer problemen zorgt.

Ik heb nog nooit iets meegemaakt wat mijn trauma 'triggert' op een manier dat ik niet meer normaal gedrag kon vertonen, en dat mijn omgeving het opvalt. Maar goed, onderdeel van mijn trauma is ook dan dat ik alles geheim moet houden. :P

Het lijkt me loodzwaar
-nee-
  maandag 27 maart 2017 @ 19:05:34 #45
212761 magnetronkoffie
Where's the fish?
pi_169818729
quote:
1s.gif Op maandag 27 maart 2017 13:42 schreef Marsenal het volgende:
Herbelevingen weet ik niks van, ik heb enkel nachtmerries, in die categorie. Stress bovenop je trauma, daar heb ik daarentegen wel ervaring mee. Op mij werkt het verlammend, en ik ga structureel mijn kop in het zand steken en de boel de boel laten, wat voor nog meer problemen zorgt.

Ik heb nog nooit iets meegemaakt wat mijn trauma 'triggert' op een manier dat ik niet meer normaal gedrag kon vertonen, en dat mijn omgeving het opvalt. Maar goed, onderdeel van mijn trauma is ook dan dat ik alles geheim moet houden. :P

Het lijkt me loodzwaar
Ik merk dat als ik daarbovenop extra stress krijg, dat ik alleen maar slechter begin te gaan. Mijn grootste probleem is vooral om mensen de door mij gestelde grenzen te laten respecteren. Vandaar ook dat ik lever de meeste mensen uit de weg ga.

Nachtmerries heb ik niet echt, maar de laatste tijd merk ik wel dat dingen zeg maar steeds meer aan het terugkomen zijn. Er lopen al langer dingen fout en ik ben eigenlijk al meer dan een jaar bezig met dweilen, maar ik merk dat ik (weer!) te goed van vertrouwen ben geweest en (weer) de verkeerde mensen om hulp heb gevraagd.

Liefst beperk ik me tot een kleine schare mensen die wel normaal kunnen doen, want ik merk dat ik dan zelfs in de meest heftige tijden veel slagkrachtiger blijf (ondanks alle shit).

Ik ben er ondertussen uit dat mijn slaapproblemen voornamelijk door stress veroorzaakt worden, want zodra de stressoren weg zijn, slaap ik zelfs weer redelijk normale tijden. Ik kon het alleen niet geloven...maar wat moet je dan als je iemand tegenover je hebt die letterlijk zegt "ik wil je alleen maar helpen" om daarna achter de daadwerkelijke (verdraaide) feiten te komen waardoor ik ontdek dat het voor een groot deel steeds dezelfde externe factoren blijken te zijn waardoor ik steeds weer naar beneden wordt getrokken.

Verder heb ik moeite met alles plaatsen (wat waardoor veroorzaakt wordt) en heb ik eigenlijk meer behoefte aan uitleg en aan (concrete) voorbeelden.
Waar had ik nou ook alweer m'n UFO verstopt? Ik wil weer naar huis ;(
♫♪♪♫♪♫♫♪==♥☥
  donderdag 30 maart 2017 @ 19:22:38 #46
37478 Luchtbel
Memories in progress
pi_169890438
quote:
0s.gif Op maandag 27 maart 2017 19:05 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ik merk dat als ik daarbovenop extra stress krijg, dat ik alleen maar slechter begin te gaan. Mijn grootste probleem is vooral om mensen de door mij gestelde grenzen te laten respecteren. Vandaar ook dat ik lever de meeste mensen uit de weg ga.

Nachtmerries heb ik niet echt, maar de laatste tijd merk ik wel dat dingen zeg maar steeds meer aan het terugkomen zijn. Er lopen al langer dingen fout en ik ben eigenlijk al meer dan een jaar bezig met dweilen, maar ik merk dat ik (weer!) te goed van vertrouwen ben geweest en (weer) de verkeerde mensen om hulp heb gevraagd.

Liefst beperk ik me tot een kleine schare mensen die wel normaal kunnen doen, want ik merk dat ik dan zelfs in de meest heftige tijden veel slagkrachtiger blijf (ondanks alle shit).

Ik ben er ondertussen uit dat mijn slaapproblemen voornamelijk door stress veroorzaakt worden, want zodra de stressoren weg zijn, slaap ik zelfs weer redelijk normale tijden. Ik kon het alleen niet geloven...maar wat moet je dan als je iemand tegenover je hebt die letterlijk zegt "ik wil je alleen maar helpen" om daarna achter de daadwerkelijke (verdraaide) feiten te komen waardoor ik ontdek dat het voor een groot deel steeds dezelfde externe factoren blijken te zijn waardoor ik steeds weer naar beneden wordt getrokken.

Verder heb ik moeite met alles plaatsen (wat waardoor veroorzaakt wordt) en heb ik eigenlijk meer behoefte aan uitleg en aan (concrete) voorbeelden.
Maar uitleg en voorbeeld en ga je nu toch krijgen in therapie denk ik, of denk je dat je nu nog geen goede hulp hebt?
  zondag 2 april 2017 @ 11:47:22 #47
212761 magnetronkoffie
Where's the fish?
pi_169942479
Hoe ervaren jullie zelf herbelevingen?
Waar had ik nou ook alweer m'n UFO verstopt? Ik wil weer naar huis ;(
♫♪♪♫♪♫♫♪==♥☥
pi_169946524
quote:
5s.gif Op zondag 2 april 2017 11:47 schreef magnetronkoffie het volgende:
Hoe ervaren jullie zelf herbelevingen?
Ik raak in paniek en krijg enorme angstgevoelens. En af en toe sla ik om me heen of schud ik met me hoofd.

Voelen jullie je ook een totaal ander mens sinds het trauma?
Ik kan het me echt niet voorstellen dat ik hier in verzeild ben geraakt.
Hey
pi_170009062
pfoe toch wel wat herkenning hier...

Mijn psycholoog noemt het ptss, Ik weet niet of ik het zelf die stempel wil geven, ik weet alleen dat ik regelmatig terug denk aan wat er gebeurd is en dat dit vaak getriggerd wordt door onbenullige dingen...

In December werd mijn zoontje (toen 7 weken oud) heel ziek, zo ziek dat hij op zaterdagavond met spoed naar het WKZ in utrecht is gebracht, geintubeerd is en 2x gereanimeerd...Daarna 9 dagen aan de beademing gelegen en een aantal keer bradycardisch geweest. dit gaat gepaard met heel veel alarmen op de de monitoren die op hem waren aangesloten...

De 1e dagen vloog ik omhoog om daarna compleet te verstijven bij het afgaan van de alarmen, en nu 4 maanden later raak ik nog steeds onrustig als ik ze hoor...
Vanavond zat ik traumacentrum te kijken en daar zag ik mijn gyneacoloog een keizersnede uitvoeren en op de O.K stonden ook een anestesist en O.K medewerker die er die avond bij zijn geweest ( De gynecoloog heeft mijn zoontje bij zijn geboorte al een keer extra geholpen om op gang te komen)
In 1 klap zag ik dus 3 mensen die te maken hebben gehad met het redden van mijn kind, en zag ik mezelf weer zitten op mijn krukje op de IC terwijl de alarmen gillen want mijn zoontje ligt dood te gaan... En zie ik de lange gang vh WKZ weer voor mij, een gang die ik in 10 dagen tijd oneindig veel keren op en neer heb gelopen...
Het zit geloof ik toch wat dieper dan ik dacht...
Met mijn zoontje gaat het nu goed, en langzaam durf ik nu te ontspannen...
S. 2014
J. 2016
pi_170174772
Wat zijn jullie ervaringen met EMDR? :)
pi_170299313
EMDR is inderdaad voor vele mensen erg zwaar. Je wordt elke keer terug gehaald naar je trauma totdat je anders tegenover je trauma staat. Je bekijkt de trauma vanuit een ander perspectief.

Er is een effectief alternatief alleen zou het niet iedereen aanspreken. Ayahuasca of iboga dit kan je in Nederland binnen ceremonies doen. Ayahuasca of Iboga is een psychedelica waardoor mensen vaak terug naar de kern van hun trauma gaan, dit kan ook in je kinderjaren zijn en dit verwerken, je hersenen krijgen hierna een soort reset waardoor je weer wat anders naar de wereld kijkt en naar je trauma's. Dit is iets dat je zelf moet onderzoeken, kan altijd hierna meer informatie of documentaires geven.
pi_170334073
Bedankt voor je reactie!
pi_170334193
quote:
0s.gif Op dinsdag 18 april 2017 02:07 schreef Propps het volgende:
EMDR is inderdaad voor vele mensen erg zwaar. Je wordt elke keer terug gehaald naar je trauma totdat je anders tegenover je trauma staat. Je bekijkt de trauma vanuit een ander perspectief.

Er is een effectief alternatief alleen zou het niet iedereen aanspreken. Ayahuasca of iboga dit kan je in Nederland binnen ceremonies doen. Ayahuasca of Iboga is een psychedelica waardoor mensen vaak terug naar de kern van hun trauma gaan, dit kan ook in je kinderjaren zijn en dit verwerken, je hersenen krijgen hierna een soort reset waardoor je weer wat anders naar de wereld kijkt en naar je trauma's. Dit is iets dat je zelf moet onderzoeken, kan altijd hierna meer informatie of documentaires geven.
Heb je misschien ook een linkje hiervan?
  woensdag 19 april 2017 @ 17:38:53 #54
212761 magnetronkoffie
Where's the fish?
pi_170334280
quote:
0s.gif Op woensdag 12 april 2017 20:17 schreef MidnightB00m het volgende:
Wat zijn jullie ervaringen met EMDR? :)
Zelf (nog) geen EMDR gehad, maar wel schema's. Ik had begrepen dat EMDR zwaarder is (hoeft niet voor iedereen zo te zijn en voor sommigen is EMDR gewoon niet "het"). Ik vond de schema's zelf al heel vermoeiend. Bij mij was het dermate dat ik na 1 gesprek van iets meer dan een uur, na afloop onderweg naar huis m'n ogen nauwelijks nog open kon houden en eenmaal thuis ben ik meteen op bed ingestort met kleren en al nog aan (en daarna 2 tot 4 uur comaslapen, als ik dan al kan slapen :P ).

Een tip die ik kan geven is dit: Zorg er vooral voor dat je sociale steunsysteem goed op orde is en dat wispelturige energieslurpende aandachtstrekkers even afstand van je nemen. Beter neem je de hele dag van je sessie helemaal vrij :P
Misschien dat het voor jou heel makkelijk lijkt te gaan, maar beter onderschat je het niet.

Wel moet ik zeggen dat het zelfinzicht dat het me tot nu toe verschaft, me bijna direct al geholpen heeft. Ik herken dingen nu makkelijker voor wat het is (iets kuts dat ik niet meer wil hebben en dat lastig voor me is) maar ik weet/begrijp nu ook veel beter waar het vandaan komt. Ik snap het eindelijk en dat is al heel wat. En ik neem het mezelf ook niet meer kwalijk (of nog minder in elk geval) want ik weet waar het door kwam.

Succes! :)
Waar had ik nou ook alweer m'n UFO verstopt? Ik wil weer naar huis ;(
♫♪♪♫♪♫♫♪==♥☥
  woensdag 19 april 2017 @ 18:55:07 #55
447547 -Phineas-
Are you tokking to me?
pi_170335919
quote:
0s.gif Op zondag 2 april 2017 14:56 schreef Dakterras het volgende:

[..]

Ik raak in paniek en krijg enorme angstgevoelens. En af en toe sla ik om me heen of schud ik met me hoofd.

Voelen jullie je ook een totaal ander mens sinds het trauma?
Ik kan het me echt niet voorstellen dat ik hier in verzeild ben geraakt.
Dat schudden met mijn hoofd heb ik inderdaad ook.. alsof zodra ik mijn hoofd schud de herinnering wegschud ofzo. En mijn spanning en stress ontlaad ik ook door te bewegen en slaan.. Gaat vanzelf :P dacht dat ik de enige was die zn hoofd schudde bij zoiets.
  woensdag 19 april 2017 @ 18:58:53 #56
447547 -Phineas-
Are you tokking to me?
pi_170335998
quote:
0s.gif Op woensdag 12 april 2017 20:17 schreef MidnightB00m het volgende:
Wat zijn jullie ervaringen met EMDR? :)
Zwaar in de zin van moe. Ik had het in ieder geval erg onderschat :') Maar ook interessant tegelijk want wat anderen eerder zei laat mijn therapeut me tijdens de therapie andere invalshoeken van het trauma zien waarvan ik denk.. wow zo diep erover had ik het eigenlijk nooit gezien/ over nagedacht..
pi_170336249
quote:
1s.gif Op woensdag 19 april 2017 18:58 schreef -Phineas- het volgende:

[..]

Zwaar in de zin van moe. Ik had het in ieder geval erg onderschat :') Maar ook interessant tegelijk want wat anderen eerder zei laat mijn therapeut me tijdens de therapie andere invalshoeken van het trauma zien waarvan ik denk.. wow zo diep erover had ik het eigenlijk nooit gezien/ over nagedacht..
Helpt het? En is het bij jouw een eenmalig trauma?

Ik start volgende week bij nieuwe therapeut.
Hey
  woensdag 19 april 2017 @ 19:27:02 #58
447547 -Phineas-
Are you tokking to me?
pi_170336684
quote:
0s.gif Op woensdag 19 april 2017 19:09 schreef Dakterras het volgende:

[..]

Helpt het? En is het bij jouw een eenmalig trauma?

Ik start volgende week bij nieuwe therapeut.
Nee het is bij niet een eenmalige trauma. Ik heb complexe ptss.

En ik merkte niet meteen heel veel resultaat de eerste keer, ondanks dat die ene trauma niet zo erg was. (We waren van plan om met de 'lage' trauma/ beeld/ herbeleving te beginnen)

Ik moest aan het begin van de sessie een cijfer aangeven met hoe 'naar' de trauma was, en dat was eerst een 7 en na de sessie een 6.5. Niet heel veel maar wel wát dus. En dan is het de bedoeling dat dat getal nog lager wordt..

Ze gaan aan de slag een voor een met de trauma's waar je last van hebt.
pi_170336907
quote:
1s.gif Op woensdag 19 april 2017 19:27 schreef -Phineas- het volgende:

[..]

Nee het is bij niet een eenmalige trauma. Ik heb complexe ptss.

En ik merkte niet meteen heel veel resultaat de eerste keer, ondanks dat die ene trauma niet zo erg was. (We waren van plan om met de 'lage' trauma/ beeld/ herbeleving te beginnen)

Ik moest aan het begin van de sessie een cijfer aangeven met hoe 'naar' de trauma was, en dat was eerst een 7 en na de sessie een 6.5. Niet heel veel maar wel wát dus. En dan is het de bedoeling dat dat getal nog lager wordt..

Ze gaan aan de slag een voor een met de trauma's waar je last van hebt.
Ik vind het altijd lastig te becijferen, het trauma. 3 van de 4 x dat ik EMDR deed, deedt het trauma me niks, geen gevoel ofzo als ik er aan dacht. Aparte is zodra ik thuis ben het ongewild in me gedachten komt en ik ernorm angstig kan worden, heel vaag. Enigzins herkenbaar? Is wel eenmalig trauma trouwens, zal wel wat verschillen vermoed ik.
Hey
  woensdag 19 april 2017 @ 19:47:30 #60
447547 -Phineas-
Are you tokking to me?
pi_170337202
quote:
0s.gif Op woensdag 19 april 2017 19:35 schreef Dakterras het volgende:

[..]

Ik vind het altijd lastig te becijferen, het trauma. 3 van de 4 x dat ik EMDR deed, deedt het trauma me niks, geen gevoel ofzo als ik er aan dacht. Aparte is zodra ik thuis ben het ongewild in me gedachten komt en ik ernorm angstig kan worden, heel vaag. Enigzins herkenbaar? Is wel eenmalig trauma trouwens, zal wel wat verschillen vermoed ik.
Ja ik herken het wel deels.. Ik kan soms heel makkelijk en openhartig praten over mijn trauma's, en denk soms zelfs dat ik het al heb verwerkt. Ik voel er ook vaak niets bij maar nadat ik het heb verteld en ik ga dan inderdaad weg.. dan komt het inderdaad vaak toch ongewild in mijn gedachten en dan denk ik 'maar ik had het toch al verwerkt?'

Ik vond het ook ontzettend lastig om het een cijfer te geven omdat mijn gevoel erbij telkens verandert.. is dat misschien wat je bedoelt? Dat je gevoel bij dat trauma telkens verandert, en je gedachten/ hoe je erover denkt?
pi_170337326
quote:
1s.gif Op woensdag 19 april 2017 19:47 schreef -Phineas- het volgende:

[..]

Ja ik herken het wel deels.. Ik kan soms heel makkelijk en openhartig praten over mijn trauma's, en denk soms zelfs dat ik het al heb verwerkt. Ik voel er ook vaak niets bij maar nadat ik het heb verteld en ik ga dan inderdaad weg.. dan komt het inderdaad vaak toch ongewild in mijn gedachten en dan denk ik 'maar ik had het toch al verwerkt?'

Ik vond het ook ontzettend lastig om het een cijfer te geven omdat mijn gevoel erbij telkens verandert.. is dat misschien wat je bedoelt? Dat je gevoel bij dat trauma telkens verandert, en je gedachten/ hoe je erover denkt?
Ja het is nogal wisselend. Thuis kan het bijvoorbeeld 10 zijn, maar zodra ik in die stoel zit een 1...

Hoop trouwens echt dat er een wis- therapie komt door die eiwitten waar die bewuste herinnering is opgeslagen gewist/vernietigd kunnen worden.

Je hoort wel eens mensen/betweters zeggen dat je ervaringen je maken en er dus trots op moet zijn....Nou, ik ben afgelopen jaren meerdere malen suicidaal geweest door die tering gedachtes.
Hey
pi_170338013
quote:
1s.gif Op woensdag 19 april 2017 17:34 schreef JohnShooter het volgende:

[..]

Heb je misschien ook een linkje hiervan?
Hier is zoveel informatie over te vinden. Zoek vooral in het engels op ayahuasca of ibogaine, voor wetenschappelijke artikelen zet er research achter. https://www.google.nl/amp(...)e-of-ptsd-treatment-
Documentaires heb ik wel genoeg voor je.
  woensdag 19 april 2017 @ 20:15:45 #63
447547 -Phineas-
Are you tokking to me?
pi_170338066
quote:
0s.gif Op woensdag 19 april 2017 19:52 schreef Dakterras het volgende:

[..]

Ja het is nogal wisselend. Thuis kan het bijvoorbeeld 10 zijn, maar zodra ik in die stoel zit een 1...

Hoop trouwens echt dat er een wis- therapie komt door die eiwitten waar die bewuste herinnering is opgeslagen gewist/vernietigd kunnen worden.

Je hoort wel eens mensen/betweters zeggen dat je ervaringen je maken en er dus trots op moet zijn....Nou, ik ben afgelopen jaren meerdere malen suicidaal geweest door die tering gedachtes.
Herkenbaar wat je tikt..

Ja dat sterk wisselende herken ik ook heel erg.

Maar je moet vooral een cijfer geven aan hoe 'naar' je het trauma vind en niet bij hoe naar je erover voelt geloof ik..

En anders zou ik zelf dan het cijfer benoemen van het punt waarop je de trauma het allerergst vond.. maar ik denk dat je therapeut je hiervoor ook wat beter tips kan geven. Misschien doet zij het wel iets anders. Maar ik zou dit sowieso ook uitleggen dat je gevoel erover sterk wisselend is.


En met die ervaringen dat die je sterker zouden maken idd :') Ik ben daar ook klaar mee, maar ik snap wel een beetje wat ze daarmee bedoelen.. waarschijnlijk dat je er wijzer van wordt.
Ik was bijvoorbeeld in het verleden heel naïef, en liet me over mijn grenzen gaan. Later heb ik wel van mijn verleden -geleerd-. Geleerd om mijn grenzen aan te geven en om zo te voorkomen dat mensen eroverheen zouden gaan (wat zo nu en dan overigens nog steeds gebeurt maar minder) Maar het verleden heeft mij tegelijk ook weer zwakker, en ook mijn klachten veroorzaakt, en mijn suicidale gedachten. Dus nee ik denk niet dat je van nare dingen in het verleden meteen sterker zou worden, maar wel dat je ervan kan leren..
M

Edit: maar dat hangt ook weer erg af van wat je trauma is.. en of je er überhaupt van zou kunnen leren. Maar dat je ervan kan leren betekent ook niet dat het trauma jouw schuld zou zijn.. echt niet.
pi_170338389
quote:
1s.gif Op woensdag 19 april 2017 20:15 schreef -Phineas- het volgende:

[..]

Herkenbaar wat je tikt..

Ja dat sterk wisselende herken ik ook heel erg.

Maar je moet vooral een cijfer geven aan hoe 'naar' je het trauma vind en niet bij hoe naar je erover voelt geloof ik..

En anders zou ik zelf dan het cijfer benoemen van het punt waarop je de trauma het allerergst vond.. maar ik denk dat je therapeut je hiervoor ook wat beter tips kan geven. Misschien doet zij het wel iets anders. Maar ik zou dit sowieso ook uitleggen dat je gevoel erover sterk wisselend is.

En met die ervaringen dat die je sterker zouden maken idd :') Ik ben daar ook klaar mee, maar ik snap wel een beetje wat ze daarmee bedoelen.. waarschijnlijk dat je er wijzer van wordt.
Ik was bijvoorbeeld in het verleden heel naïef, en liet me over mijn grenzen gaan. Later heb ik wel van mijn verleden -geleerd-. Geleerd om mijn grenzen aan te geven en om zo te voorkomen dat mensen eroverheen zouden gaan (wat zo nu en dan overigens nog steeds gebeurt maar minder) Maar het verleden heeft mij tegelijk ook weer zwakker, en ook mijn klachten veroorzaakt, en mijn suicidale gedachten. Dus nee ik denk niet dat je van nare dingen in het verleden meteen sterker zou worden, maar wel dat je ervan kan leren..
M

Edit: maar dat hangt ook weer erg af van wat je trauma is.. en of je er überhaupt van zou kunnen leren. Maar dat je ervan kan leren betekent ook niet dat het trauma jouw schuld zou zijn.. echt niet.
Hmm, ik snap wat je bedoeld. Maar kan me niet voorstellen dat bijv. een verkracht meisje op een gegeven moment die verkrachting niet meer naar vind...

Moet wel zeggen, heb nu 3x emdr gehad, 1 dacht ik echt genezen te zijn. Toen ik de deur uitliep dacht ik echt van ''wtf is dit?'' met een grote smile op me gezicht. Ik kon leek wel niet meer bij het trauma en als ik forceerde deed het me helemaal niks en ook geen bijkomende gedachten eraan gekoppeld. Helaas was ik na een goede week (beste in 2 jaar) weer terug bij af.. Jammer dat mijn toenmalige therapeut het wel goed vond zo, flapdrol.
Die overige 2 keren werkte het niet, wss omdat ik me vertrouwen kwijt was in die therapeut.

Mijn trauma is ook gekomen door naief handelen... (schuldbesef..)

Inderdaad! Leren, meer positiefs kan ik er niet uithalen. Het is gewoonweg levensbedreigend. Mensen die dat roeptoeteren piepen wel anders als ze zelf in zo'n situatie zijn geraakt..
Hey
  zaterdag 29 april 2017 @ 00:10:02 #65
447547 -Phineas-
Are you tokking to me?
pi_170556485
quote:
0s.gif Op woensdag 19 april 2017 20:25 schreef Dakterras het volgende:

[..]

Hmm, ik snap wat je bedoeld. Maar kan me niet voorstellen dat bijv. een verkracht meisje op een gegeven moment die verkrachting niet meer naar vind...

Moet wel zeggen, heb nu 3x emdr gehad, 1 dacht ik echt genezen te zijn. Toen ik de deur uitliep dacht ik echt van ''wtf is dit?'' met een grote smile op me gezicht. Ik kon leek wel niet meer bij het trauma en als ik forceerde deed het me helemaal niks en ook geen bijkomende gedachten eraan gekoppeld. Helaas was ik na een goede week (beste in 2 jaar) weer terug bij af.. Jammer dat mijn toenmalige therapeut het wel goed vond zo, flapdrol.
Die overige 2 keren werkte het niet, wss omdat ik me vertrouwen kwijt was in die therapeut.

Mijn trauma is ook gekomen door naief handelen... (schuldbesef..)

Inderdaad! Leren, meer positiefs kan ik er niet uithalen. Het is gewoonweg levensbedreigend. Mensen die dat roeptoeteren piepen wel anders als ze zelf in zo'n situatie zijn geraakt..
Het eerste kan overigens wel.. het gebeurt misschien niet vaak. Maar ik heb soortgelijks meegemaakt wat ik ook even prettig vond. Dat ligt heel verder erg complex in elkaar, maar het is dus wel mogelijk..

En wow die ene week klinkt wel geweldig tof. Zoals jij het beschrijft durf(de) ik niet eens te dromen eigenlijk _O-
Wel ontzettend zonde van je therapeut. Moest/ moet je nu helemaal opnieuw beginnen met die therapie?
pi_170565049
quote:
1s.gif Op zaterdag 29 april 2017 00:10 schreef -Phineas- het volgende:

[..]

Het eerste kan overigens wel.. het gebeurt misschien niet vaak. Maar ik heb soortgelijks meegemaakt wat ik ook even prettig vond. Dat ligt heel verder erg complex in elkaar, maar het is dus wel mogelijk..

En wow die ene week klinkt wel geweldig tof. Zoals jij het beschrijft durf(de) ik niet eens te dromen eigenlijk _O-
Wel ontzettend zonde van je therapeut. Moest/ moet je nu helemaal opnieuw beginnen met die therapie?
Ik ben weg gegaan bij die therapeut. Gevoel was totaal verdwenen, kreeg ook het idee dat ie er wat bij zocht, diep graven in mijn jeugd enzo. Tja, dan vind je altijd wel wat.

Maar goed, ik weet waar deze ellende vandaan komt. En mijn huidige therapeut snapt me ook. A.s. week sessie 2.
Hey
  vrijdag 5 mei 2017 @ 15:14:24 #67
198417 Lastpost
Rotterdammert!
pi_170706227
Hier ook zo mijn twijfels bij de therapie die ik momenteel doorloop. Binnenkort het afrondende gesprek en voor mijn gevoel ben ik er weinig mee opgeschoten.

Nu nog een hoop klachten waar ze naar eigen zeggen niets meer mee kunnen. EMDR hielp weinig omdat ik geen versterkt gevoel had bij het oproepen van de beelden.

Herbelevingen zijn inmiddels wel minimaal door het vermijden van de locatie en buiten zijn op dat tijdstip, maar of de rest van de klachten nu ook verdwijnen ... Zij verwacht van wel, ik betwijfel het.

Denk dat ik binnenkort maar terugkeer naar mijn POH van de huisarts om het daar te bespreken. Na 6 maanden had ik toch wel gehoopt en verwacht verder te zijn.
pi_170714102
Hoi allemaal!

Ik sluit me hier aan! Na bijna drie jaar wekelijkse EMDR zijn mijn psych en ik tot de conclusie gekomen dat het voor mij niet werkt, maar schematherapie en rescripting wel. Al hebben ze tegen me gezegd dat ik voor altijd wel last zou houden van PTSS. Het is nu een kwestie van de copingen en denkpatronen aanpassen. Dus ik zou graag hier mee posten om wat lotgenoten te horen.
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
  zaterdag 6 mei 2017 @ 20:36:20 #69
447547 -Phineas-
Are you tokking to me?
pi_170732235
quote:
0s.gif Op vrijdag 5 mei 2017 21:36 schreef ChildoftheStars het volgende:
Hoi allemaal!

Ik sluit me hier aan! Na bijna drie jaar wekelijkse EMDR zijn mijn psych en ik tot de conclusie gekomen dat het voor mij niet werkt, maar schematherapie en rescripting wel. Al hebben ze tegen me gezegd dat ik voor altijd wel last zou houden van PTSS. Het is nu een kwestie van de copingen en denkpatronen aanpassen. Dus ik zou graag hier mee posten om wat lotgenoten te horen.
Voor altijd wel last van PTSS? Ik wist niet eens dat het mogelijk was. Heftig denk ik ook als je dat zo moet horen.. Welke vorm van PTSS heb je?.

En hoe kwam jullie (je psych en jij) er precies achter gekomen dat Emdr niet voor jou werkte..

Zelf heb ik nu sinds kort ook Emdr en ik vind het erg lastig ook om mijn trauma's te pijlen omdat mijn gevoel erbij continu verandert en bij emdr ging het er voor zover ik begreep juist dat het gevoel bij die beelden en herbelevingen die je hebt veranderen maar dat is dus lastig omdat mijn gevoel erbij steeds verandert. Ik denk daarom ook soms ook dat het niet echt bij me helpt. ik weet het eigenlijk helemaal niet. Heb vaak het gevoel/ het idee dat ik mijzelf voor de gek houd dat iets mij wel helpt..
  zaterdag 6 mei 2017 @ 21:05:57 #70
212761 magnetronkoffie
Where's the fish?
pi_170732900
quote:
0s.gif Op vrijdag 5 mei 2017 21:36 schreef ChildoftheStars het volgende:
Hoi allemaal!

Ik sluit me hier aan! Na bijna drie jaar wekelijkse EMDR zijn mijn psych en ik tot de conclusie gekomen dat het voor mij niet werkt, maar schematherapie en rescripting wel. Al hebben ze tegen me gezegd dat ik voor altijd wel last zou houden van PTSS. Het is nu een kwestie van de copingen en denkpatronen aanpassen. Dus ik zou graag hier mee posten om wat lotgenoten te horen.
Je bent wat mij betreft van harte welkom! :W
quote:
1s.gif Op zaterdag 6 mei 2017 20:36 schreef -Phineas- het volgende:

[..]

Voor altijd wel last van PTSS? Ik wist niet eens dat het mogelijk was. Heftig denk ik ook als je dat zo moet horen.. Welke vorm van PTSS heb je?.

En hoe kwam jullie (je psych en jij) er precies achter gekomen dat Emdr niet voor jou werkte..

Zelf heb ik nu sinds kort ook Emdr en ik vind het erg lastig ook om mijn trauma's te pijlen omdat mijn gevoel erbij continu verandert en bij emdr ging het er voor zover ik begreep juist dat het gevoel bij die beelden en herbelevingen die je hebt veranderen maar dat is dus lastig omdat mijn gevoel erbij steeds verandert. Ik denk daarom ook soms ook dat het niet echt bij me helpt. ik weet het eigenlijk helemaal niet. Heb vaak het gevoel/ het idee dat ik mijzelf voor de gek houd dat iets mij wel helpt..
Ik kan met het stukje wat je vertelt over dat je moeilijk kunt inschatten of het daadwerkelijk wel of niet helpt, wel voorstellen. Zeker als alles sowieso meer op en neer gaat en er ook nog andere factoren (kunnen) zijn, kan je op de korte termijn nooit/heel moeilijk echt zeker weten of het door dat ene dingetje komt.

Wat wel kan helpen daarbij is door het wat meer tijd te gunnen. Op die manier streep je als het ware andere mogelijke factoren weg en het kan ook zijn dat het feit dat je behandeling nog niet afgelopen is, komt omdat het simpelweg nog niet afgerond is (je bent er dus mee bezig, maar net als een half afgebouwde boot nog steeds net zo snel zinkt als een baksteen, betekent dit niet dat die boot nooit zal gaan drijven, ten slotte is die boot nog in aanbouw en is de kans dat die later wel graat drijven een stuk groter).
Waar had ik nou ook alweer m'n UFO verstopt? Ik wil weer naar huis ;(
♫♪♪♫♪♫♫♪==♥☥
  zaterdag 6 mei 2017 @ 21:09:38 #71
212761 magnetronkoffie
Where's the fish?
pi_170732995
Bij mij is de EMDR uitgesteld (en dus nog niet begonnen :P ), in onderling overleg. Dit heeft meerdere oorzaken, waaronder dat schema's voor mij nog totaal nieuw zijn (en hier voor mij dus veel nog te winnen zou kunnen zijn) en omdat schema's mij meer zelfinzicht geven, waardoor de kans dat de EMDR later slaagt, groter zal zijn.
En omdat ik dan wat meer tijd heb om m'n privé-leven nog beter op orde te krijgen (en wat stabieler in het leven staan, want vorig jaar was dus helemaal niks :') ) en zodat ik nog meer eventuele stoorzenders uit m'n leven kan krijgen.

Ondertussen ben ik de hulpverlening (en vooral het achter de vodden zitten van ze) beu en wil ik ook gewoon weer een leven gaan oppakken, zo efficiënt mogelijk.
Waar had ik nou ook alweer m'n UFO verstopt? Ik wil weer naar huis ;(
♫♪♪♫♪♫♫♪==♥☥
pi_170733393
quote:
1s.gif Op zaterdag 6 mei 2017 20:36 schreef -Phineas- het volgende:

[..]

Voor altijd wel last van PTSS? Ik wist niet eens dat het mogelijk was. Heftig denk ik ook als je dat zo moet horen.. Welke vorm van PTSS heb je?.

En hoe kwam jullie (je psych en jij) er precies achter gekomen dat Emdr niet voor jou werkte..

Zelf heb ik nu sinds kort ook Emdr en ik vind het erg lastig ook om mijn trauma's te pijlen omdat mijn gevoel erbij continu verandert en bij emdr ging het er voor zover ik begreep juist dat het gevoel bij die beelden en herbelevingen die je hebt veranderen maar dat is dus lastig omdat mijn gevoel erbij steeds verandert. Ik denk daarom ook soms ook dat het niet echt bij me helpt. ik weet het eigenlijk helemaal niet. Heb vaak het gevoel/ het idee dat ik mijzelf voor de gek houd dat iets mij wel helpt..
Welke vorm van PTSS ik heb, behalve chronisch en complex, weet ik eigenlijk niet.

We kwamen erachter omdat ik, letterlijk, over de honderdvijftig sessies zat en de PTSS-klachten eigenlijk alleen erger werden. Ik merk nu met rescripting dat het zich stabiliseert en hopelijk binnenkort ook geneest.

Ik kan niet zo zeggen of het voor je helpt. Dit zal je met je behandelaar moeten bespreken en je twijfels bij hem uiten. Praten over wat je ervaart is de enige manier om die conclusie te kunnen trekken
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
  zaterdag 6 mei 2017 @ 22:03:15 #73
447547 -Phineas-
Are you tokking to me?
pi_170734216
quote:
0s.gif Op zaterdag 6 mei 2017 21:27 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Welke vorm van PTSS ik heb, behalve chronisch en complex, weet ik eigenlijk niet.

We kwamen erachter omdat ik, letterlijk, over de honderdvijftig sessies zat en de PTSS-klachten eigenlijk alleen erger werden. Ik merk nu met rescripting dat het zich stabiliseert en hopelijk binnenkort ook geneest.

Ik kan niet zo zeggen of het voor je helpt. Dit zal je met je behandelaar moeten bespreken en je twijfels bij hem uiten. Praten over wat je ervaart is de enige manier om die conclusie te kunnen trekken
Dat heb ik gelukkig niet, dat het erger wordt..

Ik heb mijn twijfels al wel uitgesproken, maar ze geloofde er wel in. Ook omdat er wel iets van gevoel bij was afgenomen.. en ze zei wel dat het normaal.was dat het zo langzaam ging. Maar toen ik van jou hoorde dat ze pas na 3 jaar achterkwamen dat het niet werkte schrok ik een beetje. Maar ik.hoef daar niet bang voor te zijn denk ik, want ik zie wel enigszins verbetering..
Ik ben ook wel erg kritisch, en perfectionistisch/ wantrouwend.. ik moet denk ik gewoon echt geduld hebben (dat niet alles meteen resultaat geeft.. ) en meer vertrouwen.

Wel erg bedankt voor je reactie trouwens, en veel sterkte ook.. want het lijkt me niet makkelijk.
  zaterdag 6 mei 2017 @ 22:08:51 #74
447547 -Phineas-
Are you tokking to me?
pi_170734338
quote:
2s.gif Op zaterdag 6 mei 2017 21:05 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Je bent wat mij betreft van harte welkom! :W

[..]

Ik kan met het stukje wat je vertelt over dat je moeilijk kunt inschatten of het daadwerkelijk wel of niet helpt, wel voorstellen. Zeker als alles sowieso meer op en neer gaat en er ook nog andere factoren (kunnen) zijn, kan je op de korte termijn nooit/heel moeilijk echt zeker weten of het door dat ene dingetje komt.

Wat wel kan helpen daarbij is door het wat meer tijd te gunnen. Op die manier streep je als het ware andere mogelijke factoren weg en het kan ook zijn dat het feit dat je behandeling nog niet afgelopen is, komt omdat het simpelweg nog niet afgerond is (je bent er dus mee bezig, maar net als een half afgebouwde boot nog steeds net zo snel zinkt als een baksteen, betekent dit niet dat die boot nooit zal gaan drijven, ten slotte is die boot nog in aanbouw en is de kans dat die later wel graat drijven een stuk groter).
Klopt ja.. ik denk dat het ook echt een kwestie van geduld is. Ik heb ook maar 3 sessies nu gehad..
Bij mijn broertje was na 2 sessies geloof ik al een heel beeld weg, dus daar raakte ik onzeker ook door. Maar misschien omdat ik compleze ptss heb en het misschien ingewikkelder is daardoor. Ik weet het niet. Maar ieder mens is ook anders, dus bij de een gaat het sneller dan de ander. Ik ben/ was gewoon erg bang dat ik heel lang met iets verkeerds/ wat mij niet helpt bezig te zijn.
  zaterdag 6 mei 2017 @ 22:44:42 #75
37478 Luchtbel
Memories in progress
pi_170735002
quote:
1s.gif Op zaterdag 6 mei 2017 22:08 schreef -Phineas- het volgende:

[..]

Klopt ja.. ik denk dat het ook echt een kwestie van geduld is. Ik heb ook maar 3 sessies nu gehad..
Bij mijn broertje was na 2 sessies geloof ik al een heel beeld weg, dus daar raakte ik onzeker ook door. Maar misschien omdat ik compleze ptss heb en het misschien ingewikkelder is daardoor. Ik weet het niet. Maar ieder mens is ook anders, dus bij de een gaat het sneller dan de ander. Ik ben/ was gewoon erg bang dat ik heel lang met iets verkeerds/ wat mij niet helpt bezig te zijn.
Phineas, ik snap je twijfels en je kunt ze ook zeker uitspreken. Maar drie sessies bij complex trauma is niet zo veel hoor. Dat kan echt nog wel komen. Succes.
  zaterdag 6 mei 2017 @ 22:50:00 #76
37478 Luchtbel
Memories in progress
pi_170735094
quote:
0s.gif Op vrijdag 5 mei 2017 21:36 schreef ChildoftheStars het volgende:
Hoi allemaal!

Ik sluit me hier aan! Na bijna drie jaar wekelijkse EMDR zijn mijn psych en ik tot de conclusie gekomen dat het voor mij niet werkt, maar schematherapie en rescripting wel. Al hebben ze tegen me gezegd dat ik voor altijd wel last zou houden van PTSS. Het is nu een kwestie van de copingen en denkpatronen aanpassen. Dus ik zou graag hier mee posten om wat lotgenoten te horen.
Hoi Child :W daar zijn we weer. Ook hier de c varianten van ptss en van daaruit een dissociatieve stoornis ontwikkeld. Emdr deed mij daardoor ook geen goed.
pi_170736211
http://www.carienkarsten.nl/oefeningen-emdr/

Kost wat discipline, maar bij mij helpt het wel een beetje om de angst te temperen. :)
Hey
pi_170740595
quote:
1s.gif Op zaterdag 6 mei 2017 22:50 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Hoi Child :W daar zijn we weer. Ook hier de c varianten van ptss en van daaruit een dissociatieve stoornis ontwikkeld. Emdr deed mij daardoor ook geen goed.
Dat dissociatieve heb ik ook. Al heb ik het gevoel er een beetje controle over te krijgen :)
EMDR is gewoon gemeen ;)
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
  maandag 8 mei 2017 @ 18:55:51 #79
37478 Luchtbel
Memories in progress
pi_170779781
quote:
0s.gif Op zondag 7 mei 2017 11:35 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Dat dissociatieve heb ik ook. Al heb ik het gevoel er een beetje controle over te krijgen :)
EMDR is gewoon gemeen ;)
Ja ik weet niet. Ik heb echt een dissociatieve stoornis als in delen enzo en ik heb juist heel vaak het gevoel dat, dat het allerlastigste is om aan te werken ofzo. En te erkennen, en begrip voor te krijgen en inzichtelijk te krijgen en überhaupt mee te leven et cetera....
pi_170782046
quote:
1s.gif Op maandag 8 mei 2017 18:55 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Ja ik weet niet. Ik heb echt een dissociatieve stoornis als in delen enzo en ik heb juist heel vaak het gevoel dat, dat het allerlastigste is om aan te werken ofzo. En te erkennen, en begrip voor te krijgen en inzichtelijk te krijgen en überhaupt mee te leven et cetera....
Dat is heel herkenbaar. Bij mij is het ook een stoornis, alleen het begint gelukkig beter te worden. Dat zal ook met jou gebeuren :*
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
  maandag 8 mei 2017 @ 20:10:22 #81
264429 Keep_Walking
N'ja... leven gaat door
pi_170782291
Langzaam maar zeker lucht het op
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
pi_170804541
Ik heb vernomen dat er ontwikkelingen zijn m.b.t. een 'nieuwe & verbeterde' versie van EMDR.

Link: http://psycho-trauma.nl/w(...)ngh-Bicanic-2017.pdf
Hey
pi_171300275
Help. Ik heb vannochtend een hele erge paniekaanval gehad. Doordat ik in mijn hoofd werd teruggegooid naar de tijd voor ik mijn medicijnen had. Ik sliep nog maar 2/3 uurtjes aan een stuk. Ik was aan het doordraaien van de flashbacks. Ik ben nooit van mijn leven zo bang geweest. En nu voel ik me zo geknakt. Ik heb gewoon een dubbele dosis oxazepam op en het gaat niet meer weg de pijn en verdriet.
pi_171300459
quote:
0s.gif Op maandag 29 mei 2017 14:10 schreef Fripsel het volgende:
Help. Ik heb vannochtend een hele erge paniekaanval gehad. Doordat ik in mijn hoofd werd teruggegooid naar de tijd voor ik mijn medicijnen had. Ik sliep nog maar 2/3 uurtjes aan een stuk. Ik was aan het doordraaien van de flashbacks. Ik ben nooit van mijn leven zo bang geweest. En nu voel ik me zo geknakt. Ik heb gewoon een dubbele dosis oxazepam op en het gaat niet meer weg de pijn en verdriet.
Ow... wat ongelooflijk naar *dikke knuffel* :* Probeer een beetje rust te pakken, dat kan vaak wel helpen, of even lekker wandelen?
Hopelijk voel je je snel weer beter. Heel erg veel sterkte :*
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
pi_171300499
Ik voel me echt heel naar ik weet niet waar ik het zoeken moet ik wil dit eigenlijk niet eens op fok zetten
pi_171300601
quote:
0s.gif Op maandag 29 mei 2017 14:19 schreef Fripsel het volgende:
Ik voel me echt heel naar ik weet niet waar ik het zoeken moet ik wil dit eigenlijk niet eens op fok zetten
Heb je een nummer om te bellen? Een crisisdienst oid? Het klinkt alsof je het echt super moeilijk hebt en misschien kunnen die je steunen?
Heb je een crisisplan oid voor dit soort situaties?
Ik vind het heel dapper dat je dit deelt :* Misschien kan erover typen wat lucht geven?
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
pi_171300705
quote:
0s.gif Op maandag 29 mei 2017 14:23 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Heb je een nummer om te bellen? Een crisisdienst oid? Het klinkt alsof je het echt super moeilijk hebt en misschien kunnen die je steunen?
Heb je een crisisplan oid voor dit soort situaties?
Ik vind het heel dapper dat je dit deelt :* Misschien kan erover typen wat lucht geven?
Kan nu toch niet verstaanbaar praten dus dan raak ik alleen maar verder heen. :') Op mijn bank blijven liggen en hopen dat het een keer verdwijnt. Ik weet dat dat niet het beste is maar ik heb even niet meer.
pi_171300743
quote:
1s.gif Op maandag 29 mei 2017 14:28 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Kan nu toch niet verstaanbaar praten dus dan raak ik alleen maar verder heen. :') Op mijn bank blijven liggen en hopen dat het een keer verdwijnt. Ik weet dat dat niet het beste is maar ik heb even niet meer.
Als dat je een veilig gevoel geeft, is dan meer dan voldoende. Niet te veel van jezelf vragen. Een veilig, rustig hoekje opzoeken is soms het beste en meest verstandige wat je kunt doen.
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
pi_171300757
quote:
0s.gif Op maandag 29 mei 2017 14:30 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Als dat je een veilig gevoel geeft, is dan meer dan voldoende. Niet te veel van jezelf vragen. Een veilig, rustig hoekje opzoeken is soms het beste en meest verstandige wat je kunt doen.
Dankjewel
  dinsdag 30 mei 2017 @ 19:42:19 #90
37478 Luchtbel
Memories in progress
pi_171332593
quote:
1s.gif Op maandag 29 mei 2017 14:31 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Dankjewel
Gaat het?
pi_171332651
quote:
0s.gif Op dinsdag 30 mei 2017 19:42 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Gaat het?
Ja het gaat een stuk beter. Begin me nu toevallig wel weer wat onrustiger te voelen maar dat is normaal in de avond en mijn buurman zet zijn stereo net op standje donderende onweersbui. :+
pi_171332955
quote:
1s.gif Op dinsdag 30 mei 2017 19:44 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Ja het gaat een stuk beter. Begin me nu toevallig wel weer wat onrustiger te voelen maar dat is normaal in de avond en mijn buurman zet zijn stereo net op standje donderende onweersbui. :+
Goed om te horen dat het beter gaat. Ik maakte me zorgen om je.
Hopelijk voel je je snel weer helemaal goed!
*dikke knuffel* :*
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
pi_171333058
quote:
0s.gif Op dinsdag 30 mei 2017 19:56 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Goed om te horen dat het beter gaat. Ik maakte me zorgen om je.
Hopelijk voel je je snel weer helemaal goed!
*dikke knuffel* :*
Ik stiekem ook een beetje :@ maar we zijn er weer doorheen gekomen.

Dankjewel! :*
  dinsdag 30 mei 2017 @ 20:19:34 #94
37478 Luchtbel
Memories in progress
pi_171333493
Oké.
pi_171334041
quote:
1s.gif Op dinsdag 30 mei 2017 20:00 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Ik stiekem ook een beetje :@ maar we zijn er weer doorheen gekomen.

Dankjewel! :*
Oh... kun je niet een plan verzinnen om het de volgende keer veiliger voor jezelf te maken?
Of hulpmiddelen inschakelen (ik moet bijv. van mijn psych een afspeellijst maken met nummers die me kracht geven, om zo maar iets uit de losse pols te schudden).
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
pi_171334262
quote:
0s.gif Op dinsdag 30 mei 2017 20:39 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Oh... kun je niet een plan verzinnen om het de volgende keer veiliger voor jezelf te maken?
Of hulpmiddelen inschakelen (ik moet bijv. van mijn psych een afspeellijst maken met nummers die me kracht geven, om zo maar iets uit de losse pols te schudden).
Ik heb nog geen psycholoog. Ik ken wel wat basis trucjes maar ze helpen niet altijd. Het is een paar keer uit de hand gelopen en dan krijg ik voor een tijdje extra pammetjes.. heb me daar ondertussen al bij neergelegd. Er is een hoop mis gegaan maar daar wil ik me nu niet op focussen. Ik zou in juni/juli kunnen beginnen met therapie. Ik krijg eerst cgt en daarna EMDR. Klinkt misschien een tikkie gek maar ik kan niet wachten. Ik maak nu ook al wel kleine stapjes vooruit maar dat is ook maar gevoelsmatig zeg maar. Ben echt toe aan proffsionele begeleiding.
  dinsdag 30 mei 2017 @ 20:54:06 #97
212761 magnetronkoffie
Where's the fish?
pi_171334386
quote:
1s.gif Op dinsdag 30 mei 2017 20:48 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Ik heb nog geen psycholoog. Ik ken wel wat basis trucjes maar ze helpen niet altijd. Het is een paar keer uit de hand gelopen en dan krijg ik voor een tijdje extra pammetjes.. heb me daar ondertussen al bij neergelegd. Er is een hoop mis gegaan maar daar wil ik me nu niet op focussen. Ik zou in juni/juli kunnen beginnen met therapie. Ik krijg eerst cgt en daarna EMDR. Klinkt misschien een tikkie gek maar ik kan niet wachten. Ik maak nu ook al wel kleine stapjes vooruit maar dat is ook maar gevoelsmatig zeg maar. Ben echt toe aan proffsionele begeleiding.
Jezus Fripsel.....

Sorry dat ik even inbreek hier, maar het laatste wat ik me van jouw problematiek kan herinneren, is dat je van het kastje naar de muur werd gestuurd. En dat was toch ergens vorig jaar?!?!?

Is dat nu nog steeds bezig? Echt ongelooflijk weer hoe je behandeling verloopt hoor 13.gif

Ik hoop eerlijk gezegd een beetje dat ik me vergis en dat ik jouw en andermans username door mekaar haal ofzo :P
Waar had ik nou ook alweer m'n UFO verstopt? Ik wil weer naar huis ;(
♫♪♪♫♪♫♫♪==♥☥
pi_171334892
quote:
1s.gif Op dinsdag 30 mei 2017 20:48 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Ik heb nog geen psycholoog. Ik ken wel wat basis trucjes maar ze helpen niet altijd. Het is een paar keer uit de hand gelopen en dan krijg ik voor een tijdje extra pammetjes.. heb me daar ondertussen al bij neergelegd. Er is een hoop mis gegaan maar daar wil ik me nu niet op focussen. Ik zou in juni/juli kunnen beginnen met therapie. Ik krijg eerst cgt en daarna EMDR. Klinkt misschien een tikkie gek maar ik kan niet wachten. Ik maak nu ook al wel kleine stapjes vooruit maar dat is ook maar gevoelsmatig zeg maar. Ben echt toe aan proffsionele begeleiding.
Wat ontzettend naar dat je er nu nog zo alleen voor staat :{ Hopelijk gaat de therapie je helpen. Ik kan me voorstellen dat je niet kan wachten. Het zo alleen worstelen is ongelooflijk zwaar. Ik ga echt voor je duimen en ik vind het heel goed dat je hulp hebt geregeld. Het gaat echt wel goed komen met jou :*
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
pi_171334923
(misschien heel erg stom. Ik ben klaar met EMDR, maar heb nog steeds last van mijn trauma's. Ik weet niet hoe ik dat moet uitleggen aan de psych. Ik heb er meer hulp bij nodig, maar in een andere vorm dan EMDR. Morgen maar even mailen gok ik... Hier loopt het allemaal behoorlijk moeizaam en zwaar)
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
pi_171335567
quote:
5s.gif Op dinsdag 30 mei 2017 20:54 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Jezus Fripsel.....

Sorry dat ik even inbreek hier, maar het laatste wat ik me van jouw problematiek kan herinneren, is dat je van het kastje naar de muur werd gestuurd. En dat was toch ergens vorig jaar?!?!?

Is dat nu nog steeds bezig? Echt ongelooflijk weer hoe je behandeling verloopt hoor [ afbeelding ]

Ik hoop eerlijk gezegd een beetje dat ik me vergis en dat ik jouw en andermans username door mekaar haal ofzo :P
Nee je hebt helemaal gelijk. 1,5 jaar geleden zat ik met een lijstje met instellingen waar ik dacht heen te kunnen bij de huisarts. Maar nee ik MOEST en zou naar die ene.. viel niet over te praten.. zorgverzekeraar wilde geen zorgbemiddeling geven omdat het psychische zorg was..

Maar, ik ben eindelijk aan de beurt hoor! Ik wil hier allemaal niet teveel over nadenken eigenlijk, want hoe hulpeloos ik me gevoeld heb is een hele grote trigger. :')

en nu wel bij een van dat lijstje. Dat is wel een beetje een.. hij doet pijn. 1,5 jaar weggegooid omdat je zo'n huisarts van de vorige eeuw voor je hebt zitten met een ik weet het beter air.. terwijl later bleek dat ze het helemaal verprutst had met haar doorverwijzingen..

Maarja.

[ Bericht 8% gewijzigd door #ANONIEM op 30-05-2017 21:36:46 ]
  dinsdag 30 mei 2017 @ 21:36:21 #101
212761 magnetronkoffie
Where's the fish?
pi_171335605
Dan zeg ik er niks meer over Frips, kan ik ook gelijk rekening mee houden :)

Ik weet zelf hoe klote dat soort triggers kunnen zijn :')
Waar had ik nou ook alweer m'n UFO verstopt? Ik wil weer naar huis ;(
♫♪♪♫♪♫♫♪==♥☥
pi_171335839
quote:
14s.gif Op dinsdag 30 mei 2017 21:36 schreef magnetronkoffie het volgende:
Dan zeg ik er niks meer over Frips, kan ik ook gelijk rekening mee houden :)

Ik weet zelf hoe klote dat soort triggers kunnen zijn :')
Ik moet donderdag naar de gemeente. Ik ben doodsbang. Ik wil heel graag, maar als ik getriggerd word ben ik echt een huilende doos waar geen fatsoenlijk gesprek mee gevoerd kan worden. ;(
  dinsdag 30 mei 2017 @ 22:10:54 #103
37478 Luchtbel
Memories in progress
pi_171336443
quote:
0s.gif Op dinsdag 30 mei 2017 21:12 schreef ChildoftheStars het volgende:
(misschien heel erg stom. Ik ben klaar met EMDR, maar heb nog steeds last van mijn trauma's. Ik weet niet hoe ik dat moet uitleggen aan de psych. Ik heb er meer hulp bij nodig, maar in een andere vorm dan EMDR. Morgen maar even mailen gok ik... Hier loopt het allemaal behoorlijk moeizaam en zwaar)
Maar dat is toch helemaal niet stom. Zeker omdat emdr niet een goede manier was voor jou?
pi_171336627
Ik kan me op dit moment echt helemaal niks bij EMDR voorstellen. :@ Ik heb er wel een npo programma over gekeken waarin het uitgelegd word. Maar het klinkt als hocus pocus. :o
  dinsdag 30 mei 2017 @ 22:27:34 #105
37478 Luchtbel
Memories in progress
pi_171336887
quote:
0s.gif Op dinsdag 30 mei 2017 22:17 schreef Fripsel het volgende:
Ik kan me op dit moment echt helemaal niks bij EMDR voorstellen. :@ Ik heb er wel een npo programma over gekeken waarin het uitgelegd word. Maar het klinkt als hocus pocus. :o
Bij mij hielp uitleg ook niet destijds.

Emdr verder ook niet :')
pi_171337134
Hoe EMDR werkt, begrijp ik precies. Alleen mijn hoofd weigert dat te doen. Het is ook niet zo zeer dat ik last heb van herbelevingen, maar dat ik er veel over pieker en daar veel emoties bij ervaar. Ik haat mezelf om wat er allemaal gebeurd is. Ik moet wel iets verkeerds hebben gedaan, anders zou ik niet zoveel trauma's hebben. Er moet een reden zijn waarom mensen mij zo veel hebben aangedaan. Het liefst zou ik mezelf helemaal kapot maken, maar dan zit ik zo weer met een RM en ik heb inmiddels wel geleerd dat dat alles nog erger maakt. Het is gewoon moeilijk.
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
  dinsdag 30 mei 2017 @ 22:59:18 #107
37478 Luchtbel
Memories in progress
pi_171337820
quote:
0s.gif Op dinsdag 30 mei 2017 22:35 schreef ChildoftheStars het volgende:
Hoe EMDR werkt, begrijp ik precies. Alleen mijn hoofd weigert dat te doen. Het is ook niet zo zeer dat ik last heb van herbelevingen, maar dat ik er veel over pieker en daar veel emoties bij ervaar. Ik haat mezelf om wat er allemaal gebeurd is. Ik moet wel iets verkeerds hebben gedaan, anders zou ik niet zoveel trauma's hebben. Er moet een reden zijn waarom mensen mij zo veel hebben aangedaan. Het liefst zou ik mezelf helemaal kapot maken, maar dan zit ik zo weer met een RM en ik heb inmiddels wel geleerd dat dat alles nog erger maakt. Het is gewoon moeilijk.
Misplaatste woede?
pi_171343871
quote:
1s.gif Op dinsdag 30 mei 2017 22:59 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Misplaatste woede?
Weet ik niet. Het kost me iig heel erg veel energie.
Maar de psych heeft een mailtje, nu even afwachten
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
pi_171352979
De psych heeft terug gemaild en we zouden de volgende sessie een manier verzinnen om ermee te dealen. Voorlopig schema's invullen
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
pi_171405175
Hier zit iemand in een traumahoekje te huilen :{ Het wil absoluut niet en ik moet nu mooi weer spelen en dat trek ik amper
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
  vrijdag 2 juni 2017 @ 21:29:06 #111
37478 Luchtbel
Memories in progress
pi_171405580
quote:
0s.gif Op vrijdag 2 juni 2017 21:13 schreef ChildoftheStars het volgende:
Hier zit iemand in een traumahoekje te huilen :{ Het wil absoluut niet en ik moet nu mooi weer spelen en dat trek ik amper
Waarom moet dat dan?
Wat wil er niet?
pi_171419473
quote:
1s.gif Op vrijdag 2 juni 2017 21:29 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Waarom moet dat dan?
Wat wil er niet?
Omdat ik niet een treurige feeks voor mijn vriendje wil zijn ;) Hij deed zo lief tegen me, dan kan ik niet mopperen.
Het hele concept hier en nu lukte niet, mijn schema's invullen lukte niet, op school werd ik enorm getriggerd (geen flauw idee meer wat er gebeurde). Het was allemaal een beetje te ingewikkeld. Ik liep echt te vechten tegen mijn eetstoornis en het automutileren. Beide zijn goed gegaan. Goed gegeten en ben nog heel. Alleen het was wel heel erg moeilijk
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
  zaterdag 3 juni 2017 @ 22:31:26 #113
37478 Luchtbel
Memories in progress
pi_171430957
quote:
0s.gif Op zaterdag 3 juni 2017 15:02 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Omdat ik niet een treurige feeks voor mijn vriendje wil zijn ;) Hij deed zo lief tegen me, dan kan ik niet mopperen.
Het hele concept hier en nu lukte niet, mijn schema's invullen lukte niet, op school werd ik enorm getriggerd (geen flauw idee meer wat er gebeurde). Het was allemaal een beetje te ingewikkeld. Ik liep echt te vechten tegen mijn eetstoornis en het automutileren. Beide zijn goed gegaan. Goed gegeten en ben nog heel. Alleen het was wel heel erg moeilijk
Oké. Mijn ervaring is dat als het hier en nu wat jij 'niet lukt' noemt dat de rest dan ook altijd achterloopt. Daarom laat ik het hier maar bij.
pi_171493933
Blijf er weer in hangen vandaag en voel geen vechtlust om me er tegen te verzetten.
pi_171511686
Vandaag had ik best een pittig gesprek met mijn psych over de trauma's en mijn gebrek aan het bellen naar de crisisdienst. Ze vinden me een gevaar voor mezelf en dat vind ik heel erg naar :{ Ik weet nu niet zo goed wat ik moet
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
  woensdag 7 juni 2017 @ 12:36:29 #116
37478 Luchtbel
Memories in progress
pi_171521532
quote:
0s.gif Op dinsdag 6 juni 2017 21:59 schreef ChildoftheStars het volgende:
Vandaag had ik best een pittig gesprek met mijn psych over de trauma's en mijn gebrek aan het bellen naar de crisisdienst. Ze vinden me een gevaar voor mezelf en dat vind ik heel erg naar :{ Ik weet nu niet zo goed wat ik moet
Waarmee?
pi_171522476
quote:
1s.gif Op woensdag 7 juni 2017 12:36 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Waarmee?
Met alles even niet. Al geeft dat niet, de therapie is heel zinvol nu. Het is zwaar, maar goed voor me
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
  woensdag 7 juni 2017 @ 13:26:43 #118
37478 Luchtbel
Memories in progress
pi_171522843
Ja oké.
  woensdag 7 juni 2017 @ 22:17:29 #119
447547 -Phineas-
Are you tokking to me?
pi_171537628
quote:
1s.gif Op zaterdag 6 mei 2017 22:44 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Phineas, ik snap je twijfels en je kunt ze ook zeker uitspreken. Maar drie sessies bij complex trauma is niet zo veel hoor. Dat kan echt nog wel komen. Succes.
Ja ik raakte gewoon onzeker omdat mijn broertjes aantal beelden/ klachten al na twéé sessies verdwenen.. en binnen 5 sessies was hij al helemaal klaar. De gemiddelde persoon is ook met 10 sessies klaar hoorde ik. Ik zal wel veel meer moeten volgens mijn traumatherapeut.. is verder ook best logisch omdat het meerdere zijn en complex..
Maar ik moet idd meer geduld hebbn.

Ik merk overigens nu na 6 sessies wel -iets- van verschil.. heb minder ineens beelden in mijn hoofd. En kan ook beter relativeren op een of andere manier.. komt vooral door mijn traumatherapeut.
  woensdag 7 juni 2017 @ 22:28:57 #120
447547 -Phineas-
Are you tokking to me?
pi_171537956
quote:
0s.gif Op dinsdag 30 mei 2017 22:35 schreef ChildoftheStars het volgende:
Hoe EMDR werkt, begrijp ik precies. Alleen mijn hoofd weigert dat te doen. Het is ook niet zo zeer dat ik last heb van herbelevingen, maar dat ik er veel over pieker en daar veel emoties bij ervaar. Ik haat mezelf om wat er allemaal gebeurd is. Ik moet wel iets verkeerds hebben gedaan, anders zou ik niet zoveel trauma's hebben. Er moet een reden zijn waarom mensen mij zo veel hebben aangedaan. Het liefst zou ik mezelf helemaal kapot maken, maar dan zit ik zo weer met een RM en ik heb inmiddels wel geleerd dat dat alles nog erger maakt. Het is gewoon moeilijk.
Ik heb en had precies zulke gedachten.. (nu veel minder) maar mijn traumatherapeut heeft mij na 6 sessies al heel erg met bepaalde gedachten geholpen..

Zou het niet kunnen dat je gewoon de pech hebt gehad dat je met allemaal niet zo goede behandelaren zat?

Mijn therapeut bijvoorbeeld doet ook meer dan die emdr en brengt mij een beetje mij en mijn gedachten op het rechte pad. Dus ook niet met een ( over?) optimistische houding zeg maar.. ze helpt mij met relativeren.

Zo vond ik onder andere dat ik mijn trauma's verdiende en bang was dat ze juist weggingen en ik was bang dat als het cijfer omlaag zou gaan dat ik makkelijker over het trauma zou denken. Dat ik het trauma normaal zou vinden. De trauma had ik als het ware nodig om mij te herinneren hoe slecht die acties waren in het verleden en ook een beetje hoe slecht ik wel niet was in het verleden (in mijn ogen dus)

Toen zei mijn traumatherapeut een verhaal over een verbrand hand. Dat mensen ook dingen kunnen herinneren zonder daar een wond aan over te houden. Dat ik geen wond nodig heb om me aan nare dingen te herinneren en hoe erg ik was in het verleden en met die gedachten onder andere dat ik zou leren om het op te slaan in mijn geheugen en niet in wonden. Dat gaan ze mij ook leren na die emdr...
Had echt mijn ogen geopend met die wond.. ik weet verder niet of iemand anders dit herkent.


Maar heb jij dus al behandelaren gehad die op zo'n manier met jou te werk gaan, en je juist hielpen met die gevoelens..
Want die gevoelens die jij beschreef daar zou juist die focus er moeten zijn want dat zijn diepgewortelde gevoelens..
  woensdag 7 juni 2017 @ 22:40:00 #121
210227 rechtsedirecte
Southern most Fok!ker
pi_171538271
begonnnen met volgen van dit topic., een onderwerp wat mij, als vrijwillige brandweerman, na aan het hart is.
'Lopen is geen sport maar een manier van reizen'
'Als ik loop voel ik me beroerd, maar als ik niet loop nog beroerder'
'Once you discover the rewards of pain, you want more pain'
pi_171554008
quote:
1s.gif Op woensdag 7 juni 2017 22:28 schreef -Phineas- het volgende:

[..]

Ik heb en had precies zulke gedachten.. (nu veel minder) maar mijn traumatherapeut heeft mij na 6 sessies al heel erg met bepaalde gedachten geholpen..

Zou het niet kunnen dat je gewoon de pech hebt gehad dat je met allemaal niet zo goede behandelaren zat?
Dat doet de mijne ook inderdaad, of deed, want ik heb geen EMDR meer. Ik heb EMDR gehad bij twee verschillende vaste psychologen en in een EMDR-centrum en in alle gevallen sloeg het niet aan. Waarschijnlijk is er gewoon wat mis met me.
Mijn psych is nu met me overgestapt op rescripting en dat werkt heel goed voor me. Waarschijnlijk ben ik die ene sukkel die de regel bevestigd, het werkt voor bijna iedereen, helaas niet voor mij. Ik weet ook absoluut niet wat ik fout deed of wat de therapeuten fout deden. Ze hadden allemaal hele verschillende aanpakken, waarbij mijn huidige de beste. En die is dus ook overgestapt op een andere therapievorm.
quote:
Mijn therapeut bijvoorbeeld doet ook meer dan die emdr en brengt mij een beetje mij en mijn gedachten op het rechte pad. Dus ook niet met een ( over?) optimistische houding zeg maar.. ze helpt mij met relativeren.

Zo vond ik onder andere dat ik mijn trauma's verdiende en bang was dat ze juist weggingen en ik was bang dat als het cijfer omlaag zou gaan dat ik makkelijker over het trauma zou denken. Dat ik het trauma normaal zou vinden. De trauma had ik als het ware nodig om mij te herinneren hoe slecht die acties waren in het verleden en ook een beetje hoe slecht ik wel niet was in het verleden (in mijn ogen dus)

Toen zei mijn traumatherapeut een verhaal over een verbrand hand. Dat mensen ook dingen kunnen herinneren zonder daar een wond aan over te houden. Dat ik geen wond nodig heb om me aan nare dingen te herinneren en hoe erg ik was in het verleden en met die gedachten onder andere dat ik zou leren om het op te slaan in mijn geheugen en niet in wonden. Dat gaan ze mij ook leren na die emdr...
Had echt mijn ogen geopend met die wond.. ik weet verder niet of iemand anders dit herkent.
Dat is een mooie metafoor. Ik vind het fijn om te lezen dat je (naar mijn inschatting) een goede therapeut hebt! Hopelijk helpt ze je echt goed uit de brand. Het komt wel goed met jou :*
quote:
Maar heb jij dus al behandelaren gehad die op zo'n manier met jou te werk gaan, en je juist hielpen met die gevoelens..
Want die gevoelens die jij beschreef daar zou juist die focus er moeten zijn want dat zijn diepgewortelde gevoelens..
De focus is inderdaad daarop gelegd. Het is zwaar, maar het helpt erg goed
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
  woensdag 28 juni 2017 @ 19:45:20 #123
118453 Pinnenmutske
Tante Sara maal 7
pi_172024784
Ik heb best last van herbelevingen. Het rare is dat ik me dan wel kan verdedigen.

Ik heb een pestverleden maar hulp van een lieve psychotherapeute.

Maar PTSS, weet ik niet zo goed. Moet ik nog eens bespreken.
Koning, keizer, admiraal, schijten moeten ze allemaal by cafca.
pi_172025104
quote:
1s.gif Op woensdag 28 juni 2017 19:45 schreef sararaats het volgende:
Ik heb best last van herbelevingen. Het rare is dat ik me dan wel kan verdedigen.

Ik heb een pestverleden maar hulp van een lieve psychotherapeute.

Maar PTSS, weet ik niet zo goed. Moet ik nog eens bespreken.
Fijn dat je voor jezelf hulp in je herbelevingen kan inbouwen! Dan heb je wat meer gevoel van macht.
Je kan toch altijd met degene die je de diagnose heeft gegeven om de tafel gaan zitten erover? Of een huidige behandelaar? En uiteindelijk maakt het labeltje niet uit he, die zijn er enkel om de beste hulp voor jou te kunnen regelen
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
  woensdag 28 juni 2017 @ 19:58:09 #125
118453 Pinnenmutske
Tante Sara maal 7
pi_172025174
quote:
0s.gif Op woensdag 28 juni 2017 19:56 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Fijn dat je voor jezelf hulp in je herbelevingen kan inbouwen! Dan heb je wat meer gevoel van macht.
Je kan toch altijd met degene die je de diagnose heeft gegeven om de tafel gaan zitten erover? Of een huidige behandelaar? En uiteindelijk maakt het labeltje niet uit he, die zijn er enkel om de beste hulp voor jou te kunnen regelen
Ik heb enkel depressie als diagnose.
Koning, keizer, admiraal, schijten moeten ze allemaal by cafca.
pi_172025212
quote:
1s.gif Op woensdag 28 juni 2017 19:58 schreef sararaats het volgende:

[..]

Ik heb enkel depressie als diagnose.
Dat is al meer dan genoeg... depressies zijn heftig en super naar :*
Wel een goed idee om je verleden te bespreken. PTSS gaat vaak samen hand in hand met depressies

Sterkte :*
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
  woensdag 28 juni 2017 @ 20:03:37 #127
118453 Pinnenmutske
Tante Sara maal 7
pi_172025370
quote:
0s.gif Op woensdag 28 juni 2017 19:59 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Dat is al meer dan genoeg... depressies zijn heftig en super naar :*
Wel een goed idee om je verleden te bespreken. PTSS gaat vaak samen hand in hand met depressies

Sterkte :*
Dank je. Ik heb je mijn verhaal gestuurd.
Koning, keizer, admiraal, schijten moeten ze allemaal by cafca.
  donderdag 29 juni 2017 @ 03:24:36 #128
212761 magnetronkoffie
Where's the fish?
pi_172034605
quote:
0s.gif Op donderdag 8 juni 2017 18:28 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Dat doet de mijne ook inderdaad, of deed, want ik heb geen EMDR meer. Ik heb EMDR gehad bij twee verschillende vaste psychologen en in een EMDR-centrum en in alle gevallen sloeg het niet aan. Waarschijnlijk is er gewoon wat mis met me.
Mijn psych is nu met me overgestapt op rescripting en dat werkt heel goed voor me. Waarschijnlijk ben ik die ene sukkel die de regel bevestigd, het werkt voor bijna iedereen, helaas niet voor mij. Ik weet ook absoluut niet wat ik fout deed of wat de therapeuten fout deden. Ze hadden allemaal hele verschillende aanpakken, waarbij mijn huidige de beste. En die is dus ook overgestapt op een andere therapievorm.

[..]

Dat is een mooie metafoor. Ik vind het fijn om te lezen dat je (naar mijn inschatting) een goede therapeut hebt! Hopelijk helpt ze je echt goed uit de brand. Het komt wel goed met jou :*

[..]

De focus is inderdaad daarop gelegd. Het is zwaar, maar het helpt erg goed
Wat is eigenlijk precies dat rescripting?
Bij mij is de verwachting dat EMDR alleen niet voldoende zal zijn, daar het allemaal te complex is (je snapt denk ik wel wat ik bedoel) en zodra die schema's "uitgewerkt" zijn en dat niet voldoende was, wat moet ik dan? Dat rescripting klinkt wel interessant, ook daar dit een meer actieve rol voor mezelf betekent en dat meer controle bevalt me wel :P
Waar had ik nou ook alweer m'n UFO verstopt? Ik wil weer naar huis ;(
♫♪♪♫♪♫♫♪==♥☥
pi_172071374
quote:
1s.gif Op woensdag 28 juni 2017 19:58 schreef sararaats het volgende:

[..]

Ik heb enkel depressie als diagnose.
Èen chronische depressie, toch, gezien jouw topic in LIF? Er is sowieso een verband tussen (jeugd)trauma en chronische depressie, zoals Child zegt. Een zeer sterk verband zelfs (wat o.a. blijkt uit recent wetenschappelijk ondezoek, kan ik wel even opzoeken als jij/jullie dat willen). Ik ben benieuwd naar wat je psychotherapeute erover te zeggen heeft.
  dinsdag 5 september 2017 @ 19:45:30 #130
212761 magnetronkoffie
Where's the fish?
pi_173607172
Hoi. Ik was vergeten dat dit topic bestond, dus even m'n vraag hier nog een keer stellen want het past denk ik hier beter dan in D&A
quote:
5s.gif Op donderdag 24 augustus 2017 20:49 schreef magnetronkoffie het volgende:
Hoi. Heeft er iemand ervaring met Topamax/topiramaat? Zo ja, welke?
Waar had ik nou ook alweer m'n UFO verstopt? Ik wil weer naar huis ;(
♫♪♪♫♪♫♫♪==♥☥
pi_173607362
quote:
0s.gif Op dinsdag 5 september 2017 19:45 schreef magnetronkoffie het volgende:
Hoi. Ik was vergeten dat dit topic bestond, dus even m'n vraag hier nog een keer stellen want het past denk ik hier beter dan in D&A

[..]

Ik hoor het heel graag. Mijn psychiater heeft het ook geopperd. :@ :@
  donderdag 26 oktober 2017 @ 16:19:12 #132
266972 govie
#Gio en VanGeel Oprotten!
pi_174673092
quote:
0s.gif Op dinsdag 2 augustus 2016 20:40 schreef pompoen20 het volgende:
Eerst wordt het sympatische zenuwstelsel extreem actief, dit heeft als doel de vecht/vlucht stand te activeren, zodat het organisme (mensen, maar ook dieren kunnen PTSS krijgen) kan proberen te vechten of te vluchten.

Als dit niet kan of niet lukt, wordt het parasympatische zenuwstelsel overactief. Het organisme komt dan in de freeze (bevriezing) terecht. In deze staat maak je veel endorfinen aan en dissocieer je (de shock), zodat je niet mee krijgt wat er gebeurt.

Vervolgens vindt bij de meeste organismen die in de vrije natuur leven na het trauma, mits ze niet zijn gedood, een zogeheten "freeze discharge" plaats. Dit gaat gepaard met veel schudden en beven en hevig ademhalen, zodat het parasympatische zenuwstelsel weer rustig wordt. Als het organisme de freeze discharge heeft doorlopen, is het trauma verwerkt.

Er zijn een aantal organismen die de freeze discharge niet doorlopen, en daardoor getraumatiseerd blijven. Dit zijn alleen dieren in gevangenschap, laboratoriumdieren of gedomesticeerde dieren. De mens doet dit in principe ook niet, omdat wij in "culturele gevangenschap" leven of omdat wij het onbewust blokkeren.

Als de freeze discharge niet doorlopen is, zal je getraumatiseerd zijn. Dit betekent dat je een tijd lang in de Freeze stand blijft hangen. Hierna zal het sympatische deel van het autonome zenuwstelsel chronisch overactief blijven (de vecht/vlucht of fight/flight stand).
Sorry dat ik het topic omhoog schop, maar ik heb vraagjes:
1. Als je een parasympatisch zenuwstelsel kunt overactiveren, dan zou het toch ook mogelijk moeten zijn om dit apparaat weer te deactiveren via medicijnen? Het lijkt me immers gewoon scheikunde waarbij stofjes worden gessoupleerd aan de client om zo het zenuwstelsel in een normale stand te krijgen.
2. Is dit niet wenselijk omdat door het medicijnen de gehele vlucht/vecht stand wordt gedeactiveerd, ook in andere situaties waarin deze stand wel nuttig is?
3. Is het zo dat zodra eenzelfde traumatisch gevoel wordt opgewekt, de client na het stoppen van de medicijnen ineens weer in die vecht/vlucht stand schakelt?

Het intrigeert me hoe dit mechanisme werkt.
When game is going full retard, you can only go with it. If you start going against it, if you start going half retard, you're done for!
pi_175033726
Het zit me even hoog.

SPOILER
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
pi_175058234
Hier ook ptts.
Krijg binnenkort EMDR.
Ben benieuwd naar jullie ervaringen.
pi_175063680
Hi, ik meld me hier ook maar eens. Of ik echt ptss heb weet ik niet, volgens m’n therapeute is er wel sprake van trauma.

Ze had emdr geopperd: ik weet wat emdr is, want ik heb t ooit voor acuut ptss (noem je dat zo) gehad.

Ik merk alleen dat ik me te bewust ben van alles om me heen. Dat ik me tijdens emdr niet durf te laten gaan en zo’n sterk mechanisme in me heb om dat dan ook zeker niet te doen.

Dus voor nu is emdr wellicht niet zo’n heel goed idee.

Tevens is een deel van m’n trauma sowieso niet met emdr te behandelen :(

Of ik nog een vraag heb? Nee, ik geloof het niet: zocht gewoon wat lotgenoten geloof ik ;(
  zaterdag 25 november 2017 @ 14:37:38 #136
212761 magnetronkoffie
Where's the fish?
pi_175299353
quote:
1s.gif Op dinsdag 5 september 2017 19:52 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Ik hoor het heel graag. Mijn psychiater heeft het ook geopperd. :@ :@
Gebruikte je dit spul nu ook eigenlijk? En werkt het?

Ik heb de laatste tijd meer last van vergeetachtigheid en verstrooidheid dan ik normaal al heb. Ik heb zelf het idee dat dit met langdurige stress te maken heeft.
Waar had ik nou ook alweer m'n UFO verstopt? Ik wil weer naar huis ;(
♫♪♪♫♪♫♫♪==♥☥
  zaterdag 25 november 2017 @ 14:41:04 #137
212761 magnetronkoffie
Where's the fish?
pi_175299416
quote:
0s.gif Op zondag 12 november 2017 23:19 schreef Fripsel het volgende:
Het zit me even hoog.

SPOILER
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Dat van ontkenning hoe erg het voor je was, zorgt ervoor dat je je niet gehoord voelt neem ik aan? Dat zorgt ervoor dat je je minderwaardig gaat voelen en ergens is het ook een logische reactie dat je je daartegen gaat verzetten. Verzet je je niet, dan gaat je stemming pas echt omlaag. Is dat herkenbaar?
Waar had ik nou ook alweer m'n UFO verstopt? Ik wil weer naar huis ;(
♫♪♪♫♪♫♫♪==♥☥
  zaterdag 25 november 2017 @ 14:42:26 #138
212761 magnetronkoffie
Where's the fish?
pi_175299436
quote:
0s.gif Op dinsdag 14 november 2017 12:07 schreef Nyota het volgende:
Hi, ik meld me hier ook maar eens. Of ik echt ptss heb weet ik niet, volgens m’n therapeute is er wel sprake van trauma.

Ze had emdr geopperd: ik weet wat emdr is, want ik heb t ooit voor acuut ptss (noem je dat zo) gehad.

Ik merk alleen dat ik me te bewust ben van alles om me heen. Dat ik me tijdens emdr niet durf te laten gaan en zo’n sterk mechanisme in me heb om dat dan ook zeker niet te doen.

Dus voor nu is emdr wellicht niet zo’n heel goed idee.

Tevens is een deel van m’n trauma sowieso niet met emdr te behandelen :(

Of ik nog een vraag heb? Nee, ik geloof het niet: zocht gewoon wat lotgenoten geloof ik ;(
quote:
0s.gif Op maandag 13 november 2017 23:53 schreef Psychobitch79 het volgende:
Hier ook ptts.
Krijg binnenkort EMDR.
Ben benieuwd naar jullie ervaringen.
quote:
0s.gif Op donderdag 26 oktober 2017 16:19 schreef govie het volgende:

[..]

Sorry dat ik het topic omhoog schop, maar ik heb vraagjes:
1. Als je een parasympatisch zenuwstelsel kunt overactiveren, dan zou het toch ook mogelijk moeten zijn om dit apparaat weer te deactiveren via medicijnen? Het lijkt me immers gewoon scheikunde waarbij stofjes worden gessoupleerd aan de client om zo het zenuwstelsel in een normale stand te krijgen.
2. Is dit niet wenselijk omdat door het medicijnen de gehele vlucht/vecht stand wordt gedeactiveerd, ook in andere situaties waarin deze stand wel nuttig is?
3. Is het zo dat zodra eenzelfde traumatisch gevoel wordt opgewekt, de client na het stoppen van de medicijnen ineens weer in die vecht/vlucht stand schakelt?

Het intrigeert me hoe dit mechanisme werkt.
Lokquotejes.

Hoe is het nu met jullie?

Hebben jullie ook last van veel vergeetachtigheid?
Waar had ik nou ook alweer m'n UFO verstopt? Ik wil weer naar huis ;(
♫♪♪♫♪♫♫♪==♥☥
pi_175300537
Die vergeetachtigheid herken ik wel. Gebrek aan ruimte noemt mijn behandelaar dat, ik heb een gezin en een actieve baan, maar als je mij vraagt wat ik heb ontbeten, kan ik je dat niet vertellen. Evenmin kan ik gesprekken met mijn naasten niet makkelijk opslaan, soms tot frustratie van mijn vrouw.
-nee-
  zaterdag 25 november 2017 @ 17:31:35 #140
212761 magnetronkoffie
Where's the fish?
pi_175302436
quote:
1s.gif Op zaterdag 25 november 2017 15:41 schreef Marsenal het volgende:
Die vergeetachtigheid herken ik wel. Gebrek aan ruimte noemt mijn behandelaar dat, ik heb een gezin en een actieve baan, maar als je mij vraagt wat ik heb ontbeten, kan ik je dat niet vertellen. Evenmin kan ik gesprekken met mijn naasten niet makkelijk opslaan, soms tot frustratie van mijn vrouw.
Dat gebrek aan ruimte zou ook met belastbaarheid te maken kunnen hebben.
Het effect is hetzelfde (nml te weinig ruimte), maar de oorzaak is anders.

Wat ik merk is dat m'n belastbaarheid wisselt, afhankelijk van in hoeverre ik belast ben (bijvoorbeeld door stress).

Die vergeetachtigheid kan bij mij vormen aannemen dat ik als een kip zonder kop rondjes door de super loop, zonder dat ik besef wat ik eigenlijk aan het doen ben. Wel ontwijk ik mensen maar ik weet tijdens het boodschappenhalen vaak niet meer wat ik eigenlijk nodig had of waar ik naartoe op weg was.
Waar had ik nou ook alweer m'n UFO verstopt? Ik wil weer naar huis ;(
♫♪♪♫♪♫♫♪==♥☥
pi_175305165
quote:
5s.gif Op zaterdag 25 november 2017 14:37 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Gebruikte je dit spul nu ook eigenlijk? En werkt het?

Ik heb de laatste tijd meer last van vergeetachtigheid en verstrooidheid dan ik normaal al heb. Ik heb zelf het idee dat dit met langdurige stress te maken heeft.
Kan hier wel even op reageren. Ik gebruik het. En het werkt echt. Ik word droog wakker. Ik kan shirts ook weer twee dagen aan. Ik heb vrijwel geen dromen meer. Er is wel een aantal keer opgehoogd.

Het enige jammere vind ik de timing. Er is aan mijn andere medicijnen gerommeld om hiermee te kunnen beginnen en dat heeft veel onrust veroorzaakt en daar heeft mijn psychiater niet goed naar gehandeld. Achteraf vind ik zijn moment van voorschrijven ook raar. Ik moet nog aan mijn trauma's werken.. als dat dan niet werkt, dan zou je eigenlijk zulke medicijnen in moeten zetten denk ik.. Aangezien mijn ergste herbelevingen al onderdrukt waren door de quatiapine en die heeft hij juist afgebouwd zonder de uitwerkingstijd overdag te checken en ik denk dat dat mede een oorzaak is van mijn dip de laatste tijd. Want ik heb het vorige week nagevraagd en zijn eerste advies was "oh merk je niks van, alleen met het inslapen" en nu ging hij tikkelen en kwam hij opeens tot de conclusie dat ik dat wel overdag kon merken. Dus het is weer een beetje een rommeltje. ;(

Maarja je hoort dan "geen dromen" en het duurt dan zo lang voor die trauma therapie begint dat ik eigenlijk alleen maar dacht "Omg, de vervelende nachtmerries kunnen stoppen? ECHT?!? Alsjeblieft laat het me proberen!"
pi_175305183
quote:
1s.gif Op zaterdag 25 november 2017 15:41 schreef Marsenal het volgende:
Die vergeetachtigheid herken ik wel. Gebrek aan ruimte noemt mijn behandelaar dat, ik heb een gezin en een actieve baan, maar als je mij vraagt wat ik heb ontbeten, kan ik je dat niet vertellen. Evenmin kan ik gesprekken met mijn naasten niet makkelijk opslaan, soms tot frustratie van mijn vrouw.
Ik vergeet echt van alles. :') En ik had echt een goed geheugen, was goed in wiskunde en dat soort dingen. Ik voel me steeds meer het blondje zoals ik eruit zie. Mijn spelling is ook verschrikkelijk vaak. :{
pi_175305203
quote:
5s.gif Op zaterdag 25 november 2017 14:41 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Dat van ontkenning hoe erg het voor je was, zorgt ervoor dat je je niet gehoord voelt neem ik aan? Dat zorgt ervoor dat je je minderwaardig gaat voelen en ergens is het ook een logische reactie dat je je daartegen gaat verzetten. Verzet je je niet, dan gaat je stemming pas echt omlaag. Is dat herkenbaar?
Als ik me niet verzet dan houd ik een doosje dicht, en dat gaat een tijdje goed, totdat de onrust van binnen zo groot word dat het klapt.

Zoals mijn psycholoog zegt.. je kunt niet ontkennen wie je bent.
  zaterdag 25 november 2017 @ 21:20:26 #144
212761 magnetronkoffie
Where's the fish?
pi_175306600
quote:
1s.gif Op zaterdag 25 november 2017 20:14 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Als ik me niet verzet dan houd ik een doosje dicht, en dat gaat een tijdje goed, totdat de onrust van binnen zo groot word dat het klapt.

Zoals mijn psycholoog zegt.. je kunt niet ontkennen wie je bent.
Ja, dat herken ik wel. Ik heb denk ik wat meer ook de neiging om me te gaan verzetten, ook omdat ik weet dat bepaalde dingen gewoon niet kloppen.

Maar dit is een soort automatisch ding en staat los van wat ik zeg maar rationeel weet. Het ding is dat ik ergens nooit weet wat ik ben. Er is altijd een deel dat blanco blijft en ergens heb ik dat ook liever zo...zodat ik nog veranderen kan. Geen idee waarom ik dit schrijf.
Waar had ik nou ook alweer m'n UFO verstopt? Ik wil weer naar huis ;(
♫♪♪♫♪♫♫♪==♥☥
pi_175307148
quote:
1s.gif Op zaterdag 25 november 2017 20:12 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Ik vergeet echt van alles. :') En ik had echt een goed geheugen, was goed in wiskunde en dat soort dingen. Ik voel me steeds meer het blondje zoals ik eruit zie. Mijn spelling is ook verschrikkelijk vaak. :{
Da’s toevallig, ik heb ook aanleg voor exacte vakken, maar blokkeer volledig daarin. Frustrerend om te worstelen terwijl je weet dat je er in potentie beter in bent dan misschin wel heel veel anderen, nietwaar? :P
-nee-
pi_175307190
quote:
1s.gif Op zaterdag 25 november 2017 20:12 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Kan hier wel even op reageren. Ik gebruik het. En het werkt echt. Ik word droog wakker. Ik kan shirts ook weer twee dagen aan. Ik heb vrijwel geen dromen meer. Er is wel een aantal keer opgehoogd.

Het enige jammere vind ik de timing. Er is aan mijn andere medicijnen gerommeld om hiermee te kunnen beginnen en dat heeft veel onrust veroorzaakt en daar heeft mijn psychiater niet goed naar gehandeld. Achteraf vind ik zijn moment van voorschrijven ook raar. Ik moet nog aan mijn trauma's werken.. als dat dan niet werkt, dan zou je eigenlijk zulke medicijnen in moeten zetten denk ik.. Aangezien mijn ergste herbelevingen al onderdrukt waren door de quatiapine en die heeft hij juist afgebouwd zonder de uitwerkingstijd overdag te checken en ik denk dat dat mede een oorzaak is van mijn dip de laatste tijd. Want ik heb het vorige week nagevraagd en zijn eerste advies was "oh merk je niks van, alleen met het inslapen" en nu ging hij tikkelen en kwam hij opeens tot de conclusie dat ik dat wel overdag kon merken. Dus het is weer een beetje een rommeltje. ;(

Maarja je hoort dan "geen dromen" en het duurt dan zo lang voor die trauma therapie begint dat ik eigenlijk alleen maar dacht "Omg, de vervelende nachtmerries kunnen stoppen? ECHT?!? Alsjeblieft laat het me proberen!"
Ik heb nog nooit iets van medicatie gehad sinds ik serieus aan mn PTSS werk, maar iets tegen nachtmerries, daar heb ik wel oren naar zeg.
Overigens, wat is quatiapine precies en wat heb je er aan gehad?
-nee-
pi_175307262
quote:
1s.gif Op zaterdag 25 november 2017 21:45 schreef Marsenal het volgende:

[..]

Ik heb nog nooit iets van medicatie gehad sinds ik serieus aan mn PTSS werk, maar iets tegen nachtmerries, daar heb ik wel oren naar zeg.
Overigens, wat is quatiapine precies en wat heb je er aan gehad?
Quatiapine is officieel een antipsychotica wat in lagere dosering ook als slaapmiddel wordt voorgeschreven.

Toen ik het kreeg zat ik in een soort herbelevingstrein vast. Ik sliep niet langer dan een 2/3 uur aan een stuk door en was echt aan het doordraaien van het slaap te kort. :@ De quatiapine zorgde er letterlijk weer dat ik sliep maar ze namen niet het kutte gevoel weg. Maar doordat ik beter sliep ging ik me wel beter schreven.

Ik omschreef het aan de arts toen alsof ik door de bomen het bos weer kon zien, maar in het bod zat wel een wolf. :+
pi_175307322
quote:
1s.gif Op zaterdag 25 november 2017 21:43 schreef Marsenal het volgende:

[..]

Da’s toevallig, ik heb ook aanleg voor exacte vakken, maar blokkeer volledig daarin. Frustrerend om te worstelen terwijl je weet dat je er in potentie beter in bent dan misschin wel heel veel anderen, nietwaar? :P
Ik heb er echt wel eens om staan huilen. :@ Ik ben bijvoorbeeld echt goed met ruimtelijk inzicht, plattegronden uittekenen, hoofdrekenen en dat soort dingen. En ik was vroeger echt zo'n deuzig meisje op school en kon dan in ieder geval trots zijn op die hersenpan.

Nu is het andersom. Ik ben afgevallen en aardig opgedroogd. Zo erg dat mensen aannemen dat het me wel mee zal zitten door mn uiterlijk en ik me soms meer een stuk vlees voel. Dus dat is sowieso al een moeilijk iets in mijn hoofd.
pi_175308865
Als ik mijn behandelaar mag geloven, krijg je op een dag je hersens terug, en ik moet zeggen, ik heb vooral vorig jaar veel progressie geboekt, en ik durf ondertussen wel te hopen dat hij gelijk heeft.

Die medicijnen klinken mij als een schot in het donker, niet te voorspellen dus, hoe zoiets uitpakt
:P
-nee-
pi_175309055
Moet je je eens voorstellen wat je allemaal nog met je leven kan doen als je kan genezen, bwah, dat is wel iets om naar uit te kijken. Dat je je eigen mogelijkheden ziet, dat is wel wat waard, ik zit iedere donderdag in een wachtkamer met iemand met een extreem laag zelfbeeld, die gelooft nergens nog in. Verschrikkelijk :{

Sorry voor de dubbele post

[ Bericht 4% gewijzigd door Marsenal op 25-11-2017 23:18:14 (ik zit veel mobiel en let dan gewoon niet goed op) ]
-nee-
pi_175309109
Voel me zo rot nu. Afgelopen weken hard gewerkt aan trauma's maar voel nog willekeurige triggers. Wanneer gaan ze nou eens eindelijk weg?
Word er moedeloos van. Kutleven
pi_175309173
quote:
1s.gif Op zaterdag 25 november 2017 23:08 schreef Marsenal het volgende:
Als ik mijn behandelaar mag geloven, krijg je op een dag je hersens terug, en ik moet zeggen, ik heb vooral vorig jaar veel progressie geboekt, en ik durf ondertussen wel te hopen dat hij gelijk heeft.

Die medicijnen klinken mij als een schot in het donker, niet te voorspellen dus, hoe zoiets uitpakt
:P
Dat is dan toch juist niet op een dag, maar stapje voor stapje?

Als ik hoor op een dag klinkt het echt als iets wat njet bestaat voor me. :+
pi_175309208
quote:
1s.gif Op zaterdag 25 november 2017 23:22 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Dat is dan toch juist niet op een dag, maar stapje voor stapje?

Als ik hoor op een dag klinkt het echt als iets wat njet bestaat voor me. :+
Ach ja, ik ben zelf dan wat naïef denk ik. Maar ik hoop in elk geval dat er een dag komt dat ik opeens hardop zeg ‘verdomd het gaat eigenlijk best goed’
-nee-
pi_175309248
quote:
0s.gif Op zaterdag 25 november 2017 23:19 schreef Melancholia_war het volgende:
Voel me zo rot nu. Afgelopen weken hard gewerkt aan trauma's maar voel nog willekeurige triggers. Wanneer gaan ze nou eens eindelijk weg?
Word er moedeloos van. Kutleven
Sorry wil niet té aanwezig zijn in dit topic, maar wilde even zeggen dat ik het oprecht zuur voor je vind.
-nee-
pi_175309276
Sorry, ik breek na lange tijd weer even in hier. Ik heb de laatste weken echt heel veel nachtmerries en herbelevingen weer. Maar ik weet niet echt wat het getriggerd heeft. Er is niet echt 1 trigger aan te wijzen ofzo. Wel zit ik in een spannende periode in mijn leven waarin ik steeds meer aan het terugkeren ben in de maatschappij na jaren van therapie. Ik ben net begonnen met vrijwilligerswerk bijvoorbeeld. Zou dat er mee te maken kunnen hebben?

Het is wel echt heel rot iig. Want door de nachtmerries/herbelevingen ( die dus ook vooral 's nachts zijn) is mijn slaapritme weer aardig verstoord omdat ik daarna uren wakker lig. En dan val ik weer in slaap, word ik weer pas laat in de ochtend wakker en zo raakt mijn hele dag- en nachtritme weer van de leg. En qua stemming gaat het ook niet echt goed na zo'n nacht vol nachtmerries/herbelevingen natuurlijk. Maar ik weet dus niet wat ik er aan kan doen. Ik heb momenteel geen therapie meer.
pi_175309544
quote:
1s.gif Op zaterdag 25 november 2017 23:25 schreef Marsenal het volgende:

[..]

Sorry wil niet té aanwezig zijn in dit topic, maar wilde even zeggen dat ik het oprecht zuur voor je vind.
Thanks.

Ja, vind het ook zuur. Zie bij anderen dat ze wel vrij kunnen leven weer. Maar bij mij zit het zo verwrongen in elkaar. Gadverdamme.
pi_175309578
quote:
0s.gif Op zaterdag 25 november 2017 23:27 schreef _Hestia_ het volgende:
Sorry, ik breek na lange tijd weer even in hier. Ik heb de laatste weken echt heel veel nachtmerries en herbelevingen weer. Maar ik weet niet echt wat het getriggerd heeft. Er is niet echt 1 trigger aan te wijzen ofzo. Wel zit ik in een spannende periode in mijn leven waarin ik steeds meer aan het terugkeren ben in de maatschappij na jaren van therapie. Ik ben net begonnen met vrijwilligerswerk bijvoorbeeld. Zou dat er mee te maken kunnen hebben?

Het is wel echt heel rot iig. Want door de nachtmerries/herbelevingen ( die dus ook vooral 's nachts zijn) is mijn slaapritme weer aardig verstoord omdat ik daarna uren wakker lig. En dan val ik weer in slaap, word ik weer pas laat in de ochtend wakker en zo raakt mijn hele dag- en nachtritme weer van de leg. En qua stemming gaat het ook niet echt goed na zo'n nacht vol nachtmerries/herbelevingen natuurlijk. Maar ik weet dus niet wat ik er aan kan doen. Ik heb momenteel geen therapie meer.
Oh dat is wel heel naar zeg.

Waarom ben je gestopt met therapie als ik vragen mag?
pi_175309643
quote:
1s.gif Op zaterdag 25 november 2017 23:43 schreef Melancholia_war het volgende:

[..]

Oh dat is wel heel naar zeg.

Waarom ben je gestopt met therapie als ik vragen mag?
Ja idd. Vooral omdat ik het niet kan verklaren en niet weet wat ik er aan kan doen dus.
Maar het beïnvloedt wel mn dagelijks leven weer nu.

Omdat ik klaar was en het verder wel goed gaat. Ik heb alleen nog ambulante woonbegeleiding, maar geen therapie meer.
Ik heb klinische en deeltijd schematherapie gehad (en daarna nog een reïntegratiegroep) en EMDR/Exposure.
pi_175309807
quote:
1s.gif Op zaterdag 25 november 2017 23:23 schreef Marsenal het volgende:

[..]

Ach ja, ik ben zelf dan wat naïef denk ik. Maar ik hoop in elk geval dat er een dag komt dat ik opeens hardop zeg ‘verdomd het gaat eigenlijk best goed’
Misschien is het niet naïef hoor. De psycholoog zegt het niet voor niks. Ik heb officieel ook Cptss.
pi_175310044
quote:
1s.gif Op zaterdag 25 november 2017 23:54 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Misschien is het niet naïef hoor. De psycholoog zegt het niet voor niks. Ik heb officieel ook Cptss.
Ik ook, maar denk nog steeds dat zoiets ‘opeens’ voorbij kan zijn, ondanks 20 jaar aan ervaring die leert dat het niet zo makkelijk zal gaan. Ach, optimisme houdt je op de been. :P
-nee-
  zondag 26 november 2017 @ 07:43:46 #161
37478 Luchtbel
Memories in progress
pi_175312092
quote:
0s.gif Op zaterdag 25 november 2017 23:46 schreef _Hestia_ het volgende:

[..]

Ja idd. Vooral omdat ik het niet kan verklaren en niet weet wat ik er aan kan doen dus.
Maar het beïnvloedt wel mn dagelijks leven weer nu.

Omdat ik klaar was en het verder wel goed gaat. Ik heb alleen nog ambulante woonbegeleiding, maar geen therapie meer.
Ik heb klinische en deeltijd schematherapie gehad (en daarna nog een reïntegratiegroep) en EMDR/Exposure.
No offence maar vanuit hoe ik je ken, denk je niet het kan zijn dat je lage zelfbeeld van invloed is op deze klachten nu je aan het terugkeren bent in de maatschappij?
pi_175312416
quote:
1s.gif Op zondag 26 november 2017 07:43 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

No offence maar vanuit hoe ik je ken, denk je niet het kan zijn dat je lage zelfbeeld van invloed is op deze klachten nu je aan het terugkeren bent in de maatschappij?
Met mijn zelfbeeld gaat het ook een stuk beter. Ik heb echt heel veel goede stappen gezet afgelopen jaar sinds de breuk met mn ex. Maar echt optimaal is hij ook weer niet nog natuurlijk. Dus dat zou best kunnen idd.
pi_175316741
quote:
1s.gif Op zondag 26 november 2017 00:08 schreef Marsenal het volgende:

[..]

Ik ook, maar denk nog steeds dat zoiets ‘opeens’ voorbij kan zijn, ondanks 20 jaar aan ervaring die leert dat het niet zo makkelijk zal gaan. Ach, optimisme houdt je op de been. :P
Soms word ik wel eens wakker, en denk ik heel even dat alles normaal is, heerlijk is dat. :@

En ik ben het met het laatste helemaal eens. Mijn woonkamer muren zijn niet voor niks knalgeel. :+
  zondag 26 november 2017 @ 23:20:25 #164
37478 Luchtbel
Memories in progress
pi_175330253
quote:
1s.gif Op zondag 26 november 2017 09:10 schreef _Hestia_ het volgende:

[..]

Met mijn zelfbeeld gaat het ook een stuk beter. Ik heb echt heel veel goede stappen gezet afgelopen jaar sinds de breuk met mn ex. Maar echt optimaal is hij ook weer niet nog natuurlijk. Dus dat zou best kunnen idd.
Oh sorry, ik bedoelde ook niet dat je geen stappen hebt gemaakt ofzo.
pi_175330265
quote:
1s.gif Op zondag 26 november 2017 23:20 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Oh sorry, ik bedoelde ook niet dat je geen stappen hebt gemaakt ofzo.
Nee dat snap ik ook wel hoor :) Maar het is ook weer niet zo laag zeg maar als dat het eerst was. Maar misschien is het wel gewoon onbewust spanning voor al die nieuwe dingen.
  maandag 27 november 2017 @ 11:32:43 #166
37478 Luchtbel
Memories in progress
pi_175335283
quote:
0s.gif Op zondag 26 november 2017 23:21 schreef _Hestia_ het volgende:

[..]

Nee dat snap ik ook wel hoor :) Maar het is ook weer niet zo laag zeg maar als dat het eerst was. Maar misschien is het wel gewoon onbewust spanning voor al die nieuwe dingen.
Zijn de klachten die je hebt te doen zeg maar? Als je denkt dat het spanning daarover is trekt het wellicht ook weer weg als de nieuwigheid er af gaat.
pi_175335428
Ik heb een flinke knauw op m’n werk gehad omdat ik aan het aanklooien ben. Ik ben echt megaveel werk niet aan het doen omdat mijn hoofd vol zit en ik flink blokkeer. Pffffff :{

Het is niet alsof ik dit makkelijk bespreekbaar kan maken, het is hier eat or be eaten. >:)

Ik zou wel effe lekker een potje kennen janken :r

[ Bericht 20% gewijzigd door Marsenal op 27-11-2017 12:09:55 ]
-nee-
pi_175336234
quote:
1s.gif Op maandag 27 november 2017 11:39 schreef Marsenal het volgende:
Ik heb een flinke knauw op m’n werk gehad omdat ik aan het aanklooien ben. Ik ben echt megaveel werk niet aan het doen omdat mijn hoofd vol zit en ik flink blokkeer. Pffffff :{

Het is niet alsof ik dit makkelijk bespreekbaar kan maken, het is hier eat or be eaten. >:)

Ik zou wel effe lekker een potje kennen janken :r
Oh bah, zo'n werkomgeving is ook niet heel bevorderend voor je herstel denk ik. Wel heel herkenbaar ;(
pi_175336300
Adem in. Adem uit. Adem in. Adem uit. Adem in. Adem uit.

In februari 2016 heb ik me bij de dokter gemeld met een gigantische paniekaanval, en sindsdien wil ik trauma therapie. 1,5 jaar ben ik van het kastje naar de muur gestuurd. In augustus begon ik eindelijk met therapie bij Psyq in Breda. Eerst een aantal sessies Cognitieve gedrags therapie, en dan zouden we aan de traumatherapie beginnen. Maar na zo'n sessie of 5/6 ging mijn therapeut op vakantie en na terugkomst bleek ze hartstikke zwanger. En was ik juist echt echt echt echt toe aan traumatherapie. Maar daarvoor moest ik dus over naar een andere.. want ze zou met zwangerschapsverlof gaan. En de afspraak met die nieuwe zou vandaag zijn. Maar nu krijg ik te horen dat die therapeut al een tijd ziek is en dat het onduidelijk is wanneer ze terug is en dat ze daarom een andere gaan zoeken.
pi_175337111
quote:
1s.gif Op maandag 27 november 2017 12:22 schreef Melancholia_war het volgende:

[..]

Oh bah, zo'n werkomgeving is ook niet heel bevorderend voor je herstel denk ik. Wel heel herkenbaar ;(
Nee, de druk zit hier inderdaad flink op de ketel. Ik werk al tijden boven mijn macht eigenlijk, ik heb met mijn vrouw afgesproken volgend jaar een carriereswitch te maken, maar ja, ik verdien gewoon goed nu. Ik wil eigenlijk in het onderwijs werken, maar dan moet ik opnieuw opgeleid worden, en het is al een godswonder dat ik ben gekomen waar ik nu sta.
Ik durf gewoon even geen stappen te nemen. Maar nu werk ik hier tussen snuivende opscheppers in kostuum, dat kan ik niet de rest van mn leven volhouden. :{

Tijdens mijn therapie gaat het ook veel over mijn stress, en steeds minder over mijn PTSS. Mijn behandelaar heeft al eens gezegd dat onze sessies daar niet voor bedoeld zijn, dan moet ik maar met de rest van de snuifas op mindfulness-cursus, zegt ie. :P

Het gaat eigenlijk heel goed met me de laatste tijd, maar ik zit mezelf soms goed in de weg.

Bedankt voor het luisteren trouwens
-nee-
pi_175337143
quote:
1s.gif Op maandag 27 november 2017 13:22 schreef Marsenal het volgende:

[..]

Nee, de druk zit hier inderdaad flink op de ketel. Ik werk al tijden boven mijn macht eigenlijk, ik heb met mijn vrouw afgesproken volgend jaar een carriereswitch te maken, maar ja, ik verdien gewoon goed nu. Ik wil eigenlijk in het onderwijs werken, maar dan moet ik opnieuw opgeleid worden, en het is al een godswonder dat ik ben gekomen waar ik nu sta.
Ik durf gewoon even geen stappen te nemen. Maar nu werk ik hier tussen snuivende opscheppers in kostuum, dat kan ik niet de rest van mn leven volhouden. :{

Tijdens mijn therapie gaat het ook veel over mijn stress, en steeds minder over mijn PTSS. Mijn behandelaar heeft al eens gezegd dat onze sessies daar niet voor bedoeld zijn, dan moet ik maar met de rest van de snuifas op mindfulness-cursus, zegt ie. :P

Het gaat eigenlijk heel goed met me de laatste tijd, maar ik zit mezelf soms goed in de weg.

Bedankt voor het luisteren trouwens
Toch vind ik dat wel gek. Want als dat jouw wereldje is en jij moet jij je daar met jouw PTSS staande in zien te houden is dat toch wel degelijk inhoud voor therapie?

Klinkt mij eerder als een bevooroordeelde therapeut. :+
pi_175337144
quote:
0s.gif Op maandag 27 november 2017 12:27 schreef Fripsel het volgende:
Adem in. Adem uit. Adem in. Adem uit. Adem in. Adem uit.

In februari 2016 heb ik me bij de dokter gemeld met een gigantische paniekaanval, en sindsdien wil ik trauma therapie. 1,5 jaar ben ik van het kastje naar de muur gestuurd. In augustus begon ik eindelijk met therapie bij Psyq in Breda. Eerst een aantal sessies Cognitieve gedrags therapie, en dan zouden we aan de traumatherapie beginnen. Maar na zo'n sessie of 5/6 ging mijn therapeut op vakantie en na terugkomst bleek ze hartstikke zwanger. En was ik juist echt echt echt echt toe aan traumatherapie. Maar daarvoor moest ik dus over naar een andere.. want ze zou met zwangerschapsverlof gaan. En de afspraak met die nieuwe zou vandaag zijn. Maar nu krijg ik te horen dat die therapeut al een tijd ziek is en dat het onduidelijk is wanneer ze terug is en dat ze daarom een andere gaan zoeken.
Jezus Christus. Dat is echt ontzettend onhandig allemaal. Heb je nu uitzicht op een nieuwe?
-nee-
pi_175337163
quote:
1s.gif Op maandag 27 november 2017 13:23 schreef Marsenal het volgende:

[..]

Jezus Christus. Dat is echt ontzettend onhandig allemaal. Heb je nu uitzicht op een nieuwe?
"Ik krijg zo snel mogelijk een telefoontje"
pi_175337214
quote:
1s.gif Op maandag 27 november 2017 13:23 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Toch vind ik dat wel gek. Want als dat jouw wereldje is en jij moet jij je daar met jouw PTSS staande in zien te houden is dat toch wel degelijk inhoud voor therapie?

Klinkt mij eerder als een bevooroordeelde therapeut. :+
Ja, dat is hij eigenlijk ook wel, maar hij heeft wel een punt. Het is zo’n ontzettende ongezonde omgeving waarin ik werk, al die zondagskinderen hier gaan allemaal met een burn-out naar huis :+
Het is gewoon ontzettend stupide dat ik hier nog werk, en daar heeft hij gelijk in. Het past ook totaal niet bij me. Ze zouden de hele bende op moeten doeken hier, zelfs de meeste stabiele gezonde collega’s worden grijs van de stress. :P
-nee-
pi_175337259
quote:
1s.gif Op maandag 27 november 2017 13:29 schreef Marsenal het volgende:

[..]

Ja, dat is hij eigenlijk ook wel, maar hij heeft wel een punt. Het is zo’n ontzettende ongezonde omgeving waarin ik werk, al die zondagskinderen hier gaan allemaal met een burn-out naar huis :+
Het is gewoon ontzettend stupide dat ik hier nog werk, en daar heeft hij gelijk in. Het past ook totaal niet bij me. Ze zouden de hele bende op moeten doeken hier, zelfs de meeste stabiele gezonde collega’s worden grijs van de stress. :P
Is het voor jezelf dan ook niet een soort vlucht van de werkelijkheid/ptss waardoor het "goed lijkt te gaan"? Zo druk met alles dat je niet eens echt stil kan staan bij wat je voelt.
pi_175337710
quote:
1s.gif Op maandag 27 november 2017 13:31 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Is het voor jezelf dan ook niet een soort vlucht van de werkelijkheid/ptss waardoor het "goed lijkt te gaan"? Zo druk met alles dat je niet eens echt stil kan staan bij wat je voelt.
Heb je al verkering? Mijn behandelaar en jij zullen het goed met elkaar kunnen vinden.

Jawel, dat is goed mogelijk. Maar mijn vangnet staat klaar, ik kan ontslag nemen wanneer ik het wil, heb het nog niet gedaan, maar dat kan ieder moment gebeuren. Maar dan moet ik gaan studeren, en daarvoor is de timing nu slecht, kan pas in Augustus aansluiten. Ik weet niet of zo lang vakantie nemen een goed idee is, ik zal dan veel alleen zijn, dat is in het verleden niet handig gebleken. Misschien vrijwillierswerk, ik weet het niet. Ik werk nu vooral nog omdat ik het pittig vind een stapje terug te doen in inkomsten. En omdat ik een schijterd ben. De dood of de gladiolen. :P

[ Bericht 5% gewijzigd door Marsenal op 27-11-2017 14:08:45 ]
-nee-
pi_175337843
quote:
1s.gif Op maandag 27 november 2017 13:25 schreef Fripsel het volgende:

[..]

"Ik krijg zo snel mogelijk een telefoontje"
Tja. :{

Kan je omgeving je helpen? Ik liep ook vast hierin, maar een ander heeft voor mij rondjes gebeld toen ik dat zelf niet meer deed, en dat heeft geholpen.
-nee-
pi_175337925
quote:
1s.gif Op maandag 27 november 2017 14:07 schreef Marsenal het volgende:

[..]

Tja. :{

Kan je omgeving je helpen? Ik liep ook vast hierin, maar een ander heeft voor mij rondjes gebeld toen ik dat zelf niet meer deed, en dat heeft geholpen.
Ik ben al 3 huisartsen en 3 instanties verder. Schiet mij maar lek. De eerste huisarts wilde me naar de verkeerde instelling hebben want ze geloofde mijn angst en paniek niet. Bij de tweede hebben ze me voorgelogen met een wachttijd van 6 weken die maanden werden en toen ging mijn relatie over en ben ik verhuisd. En toen ben ik dus in januari dit jaar hier aangemeld..

Ik heb wel een soort van plan hoe weer verder hoor. Maar mijn serieuze kring die me hierin kan helpen is mijn vriend en mijn maatschappelijk werker. En ik ben het even kotsbeu.
pi_175337977
quote:
1s.gif Op maandag 27 november 2017 13:59 schreef Marsenal het volgende:

[..]

Heb je al verkering? Mijn behandelaar en jij zullen het goed met elkaar kunnen vinden.

Jawel, dat is goed mogelijk. Maar mijn vangnet staat klaar, ik kan ontslag nemen wanneer ik het wil, heb het nog niet gedaan, maar dat kan ieder moment gebeuren. Maar dan moet ik gaan studeren, en daarvoor is de timing nu slecht, kan pas in Augustus aansluiten. Ik weet niet of zo lang vakantie nemen een goed idee is, ik zal dan veel alleen zijn, dat is in het verleden niet handig gebleken. Misschien vrijwillierswerk, ik weet het niet. Ik werk nu vooral nog omdat ik het pittig vind een stapje terug te doen in inkomsten. En omdat ik een schijterd ben. De dood of de gladiolen. :P
Ja ik heb verkering. :P En ik zeg het niet om je te pesten. Maar omdat het de eeuwige fout is die ik zelf maak. En je kan zo hard op je bek gaan als je altijd maar zo doorgaat. Er komt een moment dat het op is.
pi_175337987
quote:
1s.gif Op maandag 27 november 2017 14:11 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Ik ben al 3 huisartsen en 3 instanties verder. Schiet mij maar lek. De eerste huisarts wilde me naar de verkeerde instelling hebben want ze geloofde mijn angst en paniek niet. Bij de tweede hebben ze me voorgelogen met een wachttijd van 6 weken die maanden werden en toen ging mijn relatie over en ben ik verhuisd. En toen ben ik dus in januari dit jaar hier aangemeld..

Ik heb wel een soort van plan hoe weer verder hoor. Maar mijn serieuze kring die me hierin kan helpen is mijn vriend en mijn maatschappelijk werker. En ik ben het even kotsbeu.
Ja.

Ik begrijp het. :{

Die wachtlijsten zijn ook idioot. Ik zou je graag mijn behandelaar willen aanwijzen, maar die zegt ook al dat zijn caseload groot zat is. :{

Ik zou je graag helpen.
-nee-
pi_175341870
quote:
1s.gif Op maandag 27 november 2017 11:32 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Zijn de klachten die je hebt te doen zeg maar? Als je denkt dat het spanning daarover is trekt het wellicht ook weer weg als de nieuwigheid er af gaat.
Ja het is op zich wel te doen, op mn fucked up slaapritme na heb ik er verder niet zoveel last van als ik eenmaal uit bed ben. Is niet zo dat ik overdag weer heel veel dissocieer ofzo. Dus ik hoop het maar dat het zo is als jij denkt! En nou heb ik vannacht maar een keer slaapmedicatie genomen en vanochtend op een redelijk normale tijd uit gegaan. Dus hopelijk lukt het nu weer wat meer in een ritme te komen.

quote:
0s.gif Op maandag 27 november 2017 12:27 schreef Fripsel het volgende:
Adem in. Adem uit. Adem in. Adem uit. Adem in. Adem uit.

In februari 2016 heb ik me bij de dokter gemeld met een gigantische paniekaanval, en sindsdien wil ik trauma therapie. 1,5 jaar ben ik van het kastje naar de muur gestuurd. In augustus begon ik eindelijk met therapie bij Psyq in Breda. Eerst een aantal sessies Cognitieve gedrags therapie, en dan zouden we aan de traumatherapie beginnen. Maar na zo'n sessie of 5/6 ging mijn therapeut op vakantie en na terugkomst bleek ze hartstikke zwanger. En was ik juist echt echt echt echt toe aan traumatherapie. Maar daarvoor moest ik dus over naar een andere.. want ze zou met zwangerschapsverlof gaan. En de afspraak met die nieuwe zou vandaag zijn. Maar nu krijg ik te horen dat die therapeut al een tijd ziek is en dat het onduidelijk is wanneer ze terug is en dat ze daarom een andere gaan zoeken.
OMG wat een soapserie is dat aan het worden zeg. Echt bizar dat je nog steeds geen hulp hebt. Ook al heb je een vriend en een maatschappelijk werkster die je kunnen helpen, dat is natuurlijk niet de bedoeling. Je wilt die therapie niet voor niks, je hebt het nodig. Dus snap goed dat je het na al die tijd kotsbeu bent. Ik hoop echt dat je snel gebeld wordt :*
quote:
1s.gif Op maandag 27 november 2017 13:22 schreef Marsenal het volgende:

[..]

Nee, de druk zit hier inderdaad flink op de ketel. Ik werk al tijden boven mijn macht eigenlijk, ik heb met mijn vrouw afgesproken volgend jaar een carriereswitch te maken, maar ja, ik verdien gewoon goed nu. Ik wil eigenlijk in het onderwijs werken, maar dan moet ik opnieuw opgeleid worden, en het is al een godswonder dat ik ben gekomen waar ik nu sta.
Ik durf gewoon even geen stappen te nemen. Maar nu werk ik hier tussen snuivende opscheppers in kostuum, dat kan ik niet de rest van mn leven volhouden. :{

Tijdens mijn therapie gaat het ook veel over mijn stress, en steeds minder over mijn PTSS. Mijn behandelaar heeft al eens gezegd dat onze sessies daar niet voor bedoeld zijn, dan moet ik maar met de rest van de snuifas op mindfulness-cursus, zegt ie. :P

Het gaat eigenlijk heel goed met me de laatste tijd, maar ik zit mezelf soms goed in de weg.

Bedankt voor het luisteren trouwens
Dit klinkt idd niet als een geschikte werkplek voor jou nee. Kun je niet al in februari beginnen met die opleiding? Veel scholen hebben ook een februari-instroom namelijk. Maar snap ook wel dat het nu lastig keuzes maken is en een nieuwe stap zetten is ook eng natuurlijk. Maar ik zou het iig niet alleen van de financiën af laten hangen, want liever iets minder geld en gelukkiger/gezonder denk ik dan ;)
Succes iig!

[ Bericht 14% gewijzigd door _Hestia_ op 27-11-2017 17:18:24 ]
pi_176279017
Ik ben sinds januari minder gaan werken, en heb minder verantwoordelijkheden. Ik heb met mijn werkgever afgesproken nog een jaar te blijven op deze manier, en dan vertrek ik. Mijn therapie gaat op het moment over mijn nachtmerries, en ik heb het er zwaar mee, de inhoud van mijn nachtmerries zijn erg gewelddadig en het hopeloze karakter van mijn jeugd dreunt er aardig in door. Heb een dagje vrij genomen, ik ga simcity spelen en m’n huis schoonmaken :@

Hoe gaat het met jullie?
-nee-
pi_176283938
De week van 3 januari, mijn verjaardag. Blijkt een jaarlijks dieptepunt te zijn. Deze is alleen wel heel heftig dus het gaat goed kut.
pi_176299585
Dat klinkt donker Fripsel.
-nee-
pi_176318987
quote:
11s.gif Op vrijdag 5 januari 2018 12:49 schreef Marsenal het volgende:
Dat klinkt donker Fripsel.
Ik heb ook echt een kut week gehad. Waar het onbegrip echt hoogtij vierde.

Ik heb een verschrikkelijke paniek aanval gekregen 2,5 uur van huis omdat ik me maar zo aan het aanpassen was aan mensen die het allemaal niet zo begrijpen. Hun reactie was toen tijdens mijn paniekaanval nou als je naar huis wil dan neem je maar de trein, want je vriend blijft hier. :') (Anders duw je even een rolstoeler uit zijn rolstoel ofzo).

En toen heb ik van wanhoop mijn hoofd blauw gemept tegen de autoruit waar ik in zat (Jezus wat zijn die sterk).

Nou van de psychische gezondheidszorg word ik al heel lang niet vrolijk. Een traumatherapeut vinden is een soort spelt in een hooiberg. Net als een huisarts die tenminste een intakegesprek wil houden voor je je inschrijft. Want mijn oude huisarts is zo’n type die dan besluit op eigen initiatief je complete medicatie van tafel te vegen en het te vervangen voor 5 stuks quatiapine op een dag. Dan ben je gewoon een wandelende zombie.

Oftewel ik voel me een pop in deze maatschappij. Doe wat we zeggen, want we luisteren toch niet naar wat er dwars zit, voor je uitgepraat bent, roepen we er alweer overheen.

Thank god heb ik een hele goede vriendin met een super lief zusje. En nog een hele goede vriend van Fok, Faxie, die deze week zijn langsgekomen. Want anders was het echt alleen nog maar donker in mijn hoofd. Maarja, die krijgen het niet voor elkaar dat ik uiteindelijk mee functioneer. En als ik hulp zoek dan resulteert het er vaak in dat het alleen maar slechter met me gaat door alle wachttijden en bureaucratie en shit.
  woensdag 10 januari 2018 @ 00:50:40 #186
335643 faptist
Maakt fouten
pi_176404206
Fripsel,
Allereerst gefeliciteerd met je verjaardag :*
2. Wat klinkt dat kut zeg. Hebben jullie zulke lange wachttijden? Zijn er geen mogelijkheden om versneld binnen te komen? Ik bedoel.. je gaat mij niet vertellen dat de psych pas rond haar 8e maand heeft gezegd dat ze zwanger is. Waarom is er op voorhand geen vervanger gezocht ?
Hopelijk krijg je snel passende hulp.

Marsenal,
Hoe beviel de dag rust en heb je nu wat meer rust in je hoofd nu je een beslissing genomen hebt wbt je werk?


En dan even mijn ego;
Hoi..
Vorig jaar september is er ptss bij me vastgesteld. Ik ben een emdr traject gestart. Er werd geschat dat het na 6 afspraken makkelijker voor me zou worden. Afspraak 1 was bijzonder heftig. Ik kreeg een paniekaanval van jewelste en heb onderweg naar huis overgegeven in de bosjes. Niet Mn fraaiste dag zullen we maar zeggen.
Inmiddels zijn we bij afspraak 10 en heb ik 3x emdr gehad waarvan ik 2x bewust aan het sturen ben geweest. Ik probeer mijn donkerste moment van het trauma te ontwijken. Zo gauw ik binnen kom en ik zie het apparaat staan sluit ik al af. Ik kom er niet meer bij.
Mn psych blijft ook hameren op 1 bepaald punt waarvan hij wil dat ik het uitspreek. Ik wil dat absoluut niet. Te privé. (Het gaat echt alleeeeeeen maar over dat ene stukje terwijl er nog 101 actuele dingen zijn waar ik tegen aanloop/ mezelf mee sloop. )
Daarna nog een afspraak gehad die niet echt hoogstaand was. De afspr daarna werd afgezegd ivm ziekte en daar heb ik het bij gelaten.
Tot vorig weekend. De week ervoor was al grijs, maar Toen ik me besefte dat ik weer moest gaan werken kwam de golf van stress pas echt goed over me heen. Besloten om me ziek te melden (niet gedaan want ik durf Mn baas nooit te bellen.. mankeer niks toch?). Toch gewerkt en eenmaal thuis besloten om toch thuis te blijven. Het lukt me gewoon niet meer.

Nu ben ik van plan om;
Aan te geven dat ik medicatie wil.
Te vragen naar een vrouwelijke behandelaar.
Gesprek bedrijfsarts

Ik hoop zó dat ik dit keer durf door te zetten. Kunnen jullie me een schop onder Mn kont geven ?
Alvast bedankt!
pi_176408400
Jezus Fripsel.
Ik weet niet wat ik moet zeggen. Heftig verhaal zeg. Je moet iemand vinden met een ‘klik’ dus, een frisse start. Ik zou niet weten waar te beginnen voor je. Mag ik vragen welke regio je woont? Misschien kan ik helpen. Dat met die autoruit is een grens die je overgaat, gebeurd zoiets vaker?

faptist: Jawel, even doorgezet hebben met een stapje terug doen op werk heeft me geholpen, ik ben een stuk minder gestresst. Ik heb dus vorig week ene dagje onderuit gezeten en gewoon de hele dag geen fuck gedaan. M’n dochter is naar het kinderdagverblijf geweest en ik heb een beetje zitten aanklooien thuis, eigen tempo. Is een verademing natuurlijk, sowieso als je een gezin hebt is vrije tijd alleen spaarzaam. :P

Het gaat weer beter, maar morgen weer therapie, lekker oude wonden openrijten. :s)

Je moet per se doorzetten met je behandeling aansturen. Een beetje flauw om te roepen vanaf de zijlijn natuurlijk, maar als je voelt dat je niet optimaal energie in je herstel kan steken omdat het gerommel er omheen niet goed gaat, doe je jezelf tekort.

Ik heb zelf ook specifiek aangegeven een behandelaar van hetzelfde geslacht te willen, wegens ervaringen in het verleden. Ongeacht de reden, denk ik dat dit heel belangrijk kan zijn.

Werk is niet belangrijk zegt iedereen tegen mij. Ik denk daar zelf anders over, maar iedereen blijft het zeggen dus dan zeg ik het ook tegen jou :P

Ik heb geen verstand van medicatie, wat voor soort zou je willen?

En wat voor een apparaat heb je het over bij je EMDR? :o
-nee-
pi_176409924
Nee dat zijn uitzonderingen Marsenal. Wanneer ik echt veel te lang m’n kiezen op elkaar heb willen houden. Een pijnlijke maar harde les.

Ik heb wel eens momenten dat ik op mijn boven benen zit te rammelen verder, maar dat is eigenlijk ook alleen wanneer iemand anders zo over mijn grens gaat en ik dat niet goed uitgedrukt krijg/daar niet van weg kom.

Maar ik word er steeds beter in om het uit mijn leven te krijgen.. dat klinkt misschien heel zwart/wit. Maar soms is dat misschien ook wel nodig. Ik heb geen zin meer om altijd maar voor een gelijke plek te moeten vechten omdat ik met een potje minder geluk geboren ben, als bepaalde mensen me er bij willen hebben mogen ze daar ook best wat voor doen.
pi_176409994
En om het iets concreter te maken. Als ik aan mijn beste vriendin vraag “waarom ben je nog nooit boos geworden als ik heb afgezegd omdat het niet ging”. Dan krijg ik terug “waarom zou ik in hemels naam boos worden, alsof jij het wil”.

En dat is zo simpel als het is.
  woensdag 10 januari 2018 @ 21:01:15 #190
335643 faptist
Maakt fouten
pi_176419998
Marsenal,
Je behandeling aansturen. Ik geef Mn eigen grenzen niet aan.. een van de redenen waarom het allemaal zo ver gekomen is dus om van mij te verwachten dat ik het zelf moet aansturen is echt.. pfoeh.. zou zo trots zijn wanneer dat zou lukken.
Ik heb nu eigenlijk gewoon behoefte aan geen keuzes maken en met de stroming mee kunnen.
Geen eigen gedachten te hoeven vormen of ergens verantwoordelijk over te zijn.
Maar goed.. als moeder van een peuter en docent op het vmbo ontkom ik daar niet aan. Misschien ook wel goed. Dat je steeds gepusht wordt om door te gaan.
Al lijkt me zo’n dag niksen heerlijk. Lang geleden voor mij.
Hoe reageert jouw partner daar op? Dat je thuis blijft?
Als ik thuis blijf voel ik altijd zo’n verplichting om iets te doen. De vaat, de was... het schilderen van muren. En dan voelt het altijd als een teleurstelling dat er na zo’n dag niks uit Mn handen is gekomen. Weer een mislukte dag. Is dat herkenbaar?
  woensdag 10 januari 2018 @ 22:08:35 #191
212761 magnetronkoffie
Where's the fish?
pi_176421945
quote:
1s.gif Op woensdag 10 januari 2018 21:01 schreef faptist het volgende:
Als ik thuis blijf voel ik altijd zo’n verplichting om iets te doen. De vaat, de was... het schilderen van muren. En dan voelt het altijd als een teleurstelling dat er na zo’n dag niks uit Mn handen is gekomen. Weer een mislukte dag. Is dat herkenbaar?
Het stukje van elke dag zeg maar -iets- moeten doen is voor mij heel erg herkenbaar. Ik wil elke dag -iets- nuttigs gedaan hebben, al is 't nog zo klein en als ik een dag niets heb gedaan, voel ik me in min of meerdere mate eigenlijk gewoon schuldig/vies/eennietsnut/waardeloos.
Waar had ik nou ook alweer m'n UFO verstopt? Ik wil weer naar huis ;(
♫♪♪♫♪♫♫♪==♥☥
pi_176422748
quote:
0s.gif Op woensdag 10 januari 2018 22:08 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Het stukje van elke dag zeg maar -iets- moeten doen is voor mij heel erg herkenbaar. Ik wil elke dag -iets- nuttigs gedaan hebben, al is 't nog zo klein en als ik een dag niets heb gedaan, voel ik me in min of meerdere mate eigenlijk gewoon schuldig/vies/eennietsnut/waardeloos.
Dat moet ik ook, maar het helpt ook wel denk ik, ik zit al heel lang thuis. En zonder dat was ik helemaal nergens.

Het gaat nu echt heel erg slecht met me bijvoorbeeld. Maar gister moest ik van mezelf echt wat eten, en was draaien. Vandaag moest ik douchen, eten, naar de supermarkt en mijn beddengoed verschonen. Daardoor heb ik ook meteen maar wat papierwerk opgepakt alvast.

Morgen moet ik alles stofzuigen. Wat afwassen. En een mail versturen. En eten.

En iedere keer is het dan eigenlijk mezelf dwingen om adem te blijven halen en dwingen om weer aan een taak te beginnen. Al duurt het twee uur.

Dus ergens is het ook wel goed om dat instinct te hebben denk ik. Je moet wel rust nemen, maar van niks word je niet gelukkig.

Ik heb ook even een nieuwe beste vriendin.


[ Bericht 4% gewijzigd door #ANONIEM op 10-01-2018 22:45:05 ]
  woensdag 10 januari 2018 @ 23:27:27 #193
37478 Luchtbel
Memories in progress
pi_176423770
quote:
1s.gif Op woensdag 10 januari 2018 00:50 schreef faptist het volgende:
Fripsel,
Allereerst gefeliciteerd met je verjaardag :*
2. Wat klinkt dat kut zeg. Hebben jullie zulke lange wachttijden? Zijn er geen mogelijkheden om versneld binnen te komen? Ik bedoel.. je gaat mij niet vertellen dat de psych pas rond haar 8e maand heeft gezegd dat ze zwanger is. Waarom is er op voorhand geen vervanger gezocht ?
Hopelijk krijg je snel passende hulp.

Marsenal,
Hoe beviel de dag rust en heb je nu wat meer rust in je hoofd nu je een beslissing genomen hebt wbt je werk?


En dan even mijn ego;
Hoi..
Vorig jaar september is er ptss bij me vastgesteld. Ik ben een emdr traject gestart. Er werd geschat dat het na 6 afspraken makkelijker voor me zou worden. Afspraak 1 was bijzonder heftig. Ik kreeg een paniekaanval van jewelste en heb onderweg naar huis overgegeven in de bosjes. Niet Mn fraaiste dag zullen we maar zeggen.
Inmiddels zijn we bij afspraak 10 en heb ik 3x emdr gehad waarvan ik 2x bewust aan het sturen ben geweest. Ik probeer mijn donkerste moment van het trauma te ontwijken. Zo gauw ik binnen kom en ik zie het apparaat staan sluit ik al af. Ik kom er niet meer bij.
Mn psych blijft ook hameren op 1 bepaald punt waarvan hij wil dat ik het uitspreek. Ik wil dat absoluut niet. Te privé. (Het gaat echt alleeeeeeen maar over dat ene stukje terwijl er nog 101 actuele dingen zijn waar ik tegen aanloop/ mezelf mee sloop. )
Daarna nog een afspraak gehad die niet echt hoogstaand was. De afspr daarna werd afgezegd ivm ziekte en daar heb ik het bij gelaten.
Tot vorig weekend. De week ervoor was al grijs, maar Toen ik me besefte dat ik weer moest gaan werken kwam de golf van stress pas echt goed over me heen. Besloten om me ziek te melden (niet gedaan want ik durf Mn baas nooit te bellen.. mankeer niks toch?). Toch gewerkt en eenmaal thuis besloten om toch thuis te blijven. Het lukt me gewoon niet meer.

Nu ben ik van plan om;
Aan te geven dat ik medicatie wil.
Te vragen naar een vrouwelijke behandelaar.
Gesprek bedrijfsarts

Ik hoop zó dat ik dit keer durf door te zetten. Kunnen jullie me een schop onder Mn kont geven ?
Alvast bedankt!
Faptist, een behandelaar kan niet bepalen wat het is je als eerst behandelen wilt. En ook nooit wat het belangrijkste onderdeel van het trauma is. Dat kan namelijk ook variabel zijn, zowel bij complex als euhm hoe noem je dat "enkelvoudig" ptss. Ik kan even niet op de juiste benaming komen.
Wanneer er zo geforceerd wordt, kan emdr toch ook niet goed verlopen.
Heb je angst gekregen voor het apparaat door je negatieve ervaring met emdr? Of is het iets aan het apparaat dat vervelend is voor je, onbewust? Niet bij iedereen werkt dezelfde manier, als je het bijv. niet fijn vindt als je geen omgevingsgeluid kan horen door koptelefoon ofzo.
  donderdag 11 januari 2018 @ 00:23:21 #194
335643 faptist
Maakt fouten
pi_176424649
quote:
1s.gif Op woensdag 10 januari 2018 23:27 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Faptist, een behandelaar kan niet bepalen wat het is je als eerst behandelen wilt. En ook nooit wat het belangrijkste onderdeel van het trauma is. Dat kan namelijk ook variabel zijn, zowel bij complex als euhm hoe noem je dat "enkelvoudig" ptss. Ik kan even niet op de juiste benaming komen.
Wanneer er zo geforceerd wordt, kan emdr toch ook niet goed verlopen.
Heb je angst gekregen voor het apparaat door je negatieve ervaring met emdr? Of is het iets aan het apparaat dat vervelend is voor je, onbewust? Niet bij iedereen werkt dezelfde manier, als je het bijv. niet fijn vindt als je geen omgevingsgeluid kan horen door koptelefoon ofzo.
Ik heb geen koptelefoon op, maar moet voor een soort statief zitten met een horizontaal ledbalkje waarop een gekleurd ledje steeds van links naar rechts gaat en weer terug. Maar ik zie m’n psych dus knullig schuin daarachter zitten met zn afstandsbediening en een elektriciteitsdraadje dat amateuristisch over tafel loopt en dan blokkeer ik. Sowieso vind ik het niet fijn om gezien te worden wanneer ik me kwetsbaar op stel. Dat heb ik weleens benoemd en zijn vraag daarop was of ik het belangrijk vond dat hij mij aantrekkelijk vond. Ik wil niet aantrekkelijk gevonden worden (ik wil lief gevonden worden). Ik word er naar van wanneer ik hints krijg naar seksualiteit tijdens mn sessies (daar zit mn trauma ook). Maar bovenal voel ik een prestatiedruk wanneer dat ding in de ruimte staat. Het lukt me gewoon vaak niet.
Ik heb mijn ellende op tafel gegooid. Hij weet wat er gebeurt is. Ik wil alleen niet de woorden uitspreken die mijn, laat ik hem verwoester noemen, heeft gezegd. Ik vind het te persoonlijk. Te privé.
** ik heb een complex trauma. Bestaat uit meerdere putten van ellende. Maar we bespreken er altijd maar 1.

En over medicatie gesproken..
ik val niet meer in slaap. Ben wakker tot een uur of 3/4. Rij al geen auto meer, omdat ik het super link vind om zo vermoeid in de auto te stappen.
Ik blijf maar piekeren en zelfs dat overpieker ik. Ik begin weer zaken te ontwijken. Wil niet meer onder mensen zijn. Het is echt keihard bikkelen om Mn werk -goed- te blijven doen (docent) en oké over te komen op de buitenwereld.
Ik trek me gewoon alles aan.
Hij heeft ooit gezegd daar wel iets voor te hebben dus dat wil ik morgen gaan vragen.
Dit kan niet meer zo.

Ik ben te intens. Net als nu. Een kleine vraag en ik blaat (ongepast) door (je wilt niet weten hoe deze post er eigenlijk uitzag ). En ik maak me dus steeds druk om ‘de ander’. Fripsel in dit geval. I dont want to steal your thunder. Ik weet alleen niet hoe ik moet reageren want ik heb geen tips of wijsheid die ik kan delen. :{
pi_176424670
quote:
1s.gif Op donderdag 11 januari 2018 00:23 schreef faptist het volgende:

[..]

Ik heb geen koptelefoon op, maar moet voor een soort statief zitten met een horizontaal ledbalkje waarop een gekleurd ledje steeds van links naar rechts gaat en weer terug. Maar ik zie m’n psych dus knullig schuin daarachter zitten met zn afstandsbediening en een elektriciteitsdraadje dat amateuristisch over tafel loopt en dan blokkeer ik. Sowieso vind ik het niet fijn om gezien te worden wanneer ik me kwetsbaar op stel. Dat heb ik weleens benoemd en zijn vraag daarop was of ik het belangrijk vond dat hij mij aantrekkelijk vond. Ik wil niet aantrekkelijk gevonden worden (ik wil lief gevonden worden). Ik word er naar van wanneer ik hints krijg naar seksualiteit tijdens mn sessies (daar zit mn trauma ook). Maar bovenal voel ik een prestatiedruk wanneer dat ding in de ruimte staat. Het lukt me gewoon vaak niet.
Ik heb mijn ellende op tafel gegooid. Hij weet wat er gebeurt is. Ik wil alleen niet de woorden uitspreken die mijn, laat ik hem verwoester noemen, heeft gezegd. Ik vind het te persoonlijk. Te privé.

En over medicatie gesproken..
ik val niet meer in slaap. Ben wakker tot een uur of 3/4. Rij al geen auto meer, omdat ik het super link vind om zo vermoeid in de auto te stappen.
Ik blijf maar piekeren en zelfs dat overpieker ik. Ik begin weer zaken te ontwijken. Wil niet meer onder mensen zijn. Het is echt keihard bikkelen om Mn werk -goed- te blijven doen (docent) en oké over te komen op de buitenwereld.
Ik trek me gewoon alles aan.
Hij heeft ooit gezegd daar wel iets voor te hebben dus dat wil ik morgen gaan vragen.
Dit kan niet meer zo.

Ik ben te intens. Net als nu. Een kleine vraag en ik blaat (ongepast) door (je wilt niet weten hoe deze post er eigenlijk uitzag ). En ik maak me dus steeds druk om ‘de ander’. Fripsel in dit geval. I dont want to steal your thunder. Ik weet alleen niet hoe ik moet reageren want ik heb geen tips of wijsheid die ik kan delen. :{
Oh nee joh :* Praat zo veel je wil, alsjeblieft! Ik ken het gevoel. *;
  donderdag 11 januari 2018 @ 00:28:13 #196
335643 faptist
Maakt fouten
pi_176424715
quote:
1s.gif Op donderdag 11 januari 2018 00:25 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Oh nee joh :* Praat zo veel je wil, alsjeblieft! Ik ken het gevoel. *;
Nu moet ik huilen.
Je bent te lief! Dankjewel dat ik even mocht zijn. :*
pi_176424887
quote:
1s.gif Op donderdag 11 januari 2018 00:28 schreef faptist het volgende:

[..]

Nu moet ik huilen.
Je bent te lief! Dankjewel dat ik even mocht zijn. :*
Ik vind het trouwens heel knap dat je zoveel open deelt met je behandelaar!

Ik zou willen dat ik eindelijk eens zo ver kwam met therapie. :+

Ken je de veilige omgeving oefening voor je slaapkamer? Het klinkt misschien een beetje kinderachtig. Maar als ik bijvoorbeeld in de bus zit en ik krijg een paniekaanval of ik word getriggerd, dan helpt het me om naar een fantasie wereld met eenhoorns en bloemen en regenbogen in mijn hoofd te gaan. Het word bijna een soort spelletje, om die wereld steeds verder uit te breiden. :@ Maar die sfeer wil ik doortrekken in mijn slaapkamer, ik hoop dat dat helpt. Ik heb met de FHF kerstpakketten met budget van iemand anders een kerstpakket samen mogen stellen. En dat vond ik al heel tof, want dat was leuke afleiding om mezelf bezig te houden. En toen hoorde ze meer van mij en wilde ze me een eenhoorn knuffel geven. En ik heb nu ook een regenboog lamp. Een vrolijke bloemenlamp.

Ik word heel rustig van de eenhoorn vasthouden. Daar heb ik ook weer een oefening bij. Misschien heb je er wel iets aan om je hoofd wat stiller te krijgen. Ik moet telkens 5 tellen inademen. En 5 tellen uitademen. En dan iets benoemen wat ik voel. 5 keer. En dan hetzelfde met wat ik hoor. Je kan het ook doen met wat je ziet maar dat doe ik niet in bed want donker en -6,5. Als je alles hebt gehad dan begin je opnieuw maar dan alles 4 keer. Met een beetje geluk ben je in slaap gevallen voor je bij 0 bent. Werkt niet altijd hoor. :@ Mijn knuffel heeft allemaal fijne structuurtjes.

Want ik ben verder wel bekend met medicatie. Ik moet zeggen, het helpt wel om beter te slapen. Ik had een punt dat ik van de flashbacks zo doordraaide dat ik echt met medicatie weer rustig gemaakt moest worden om te slapen zeg maar, ik merk alleen wel, het is maar een pleister zeg maar. Maar jij bent heel goed met therapie bezig, en ze zeggen altijd dat het heel goed kan zijn om het zo als ondersteuningsmiddel te gebruiken. Dus als ik je verhaal zo hoor lijkt het me een goed idee om dat te bespreken. :*

Zie je dat ik ook zo kan lullen! :+ Ik wil nog even zeggen dat ik het heeeeel knap vind dat je met zulke klachten voor de klas staat. _O_
  donderdag 11 januari 2018 @ 00:46:29 #198
37478 Luchtbel
Memories in progress
pi_176424947
quote:
1s.gif Op donderdag 11 januari 2018 00:23 schreef faptist het volgende:

[..]

Ik heb geen koptelefoon op, maar moet voor een soort statief zitten met een horizontaal ledbalkje waarop een gekleurd ledje steeds van links naar rechts gaat en weer terug. Maar ik zie m’n psych dus knullig schuin daarachter zitten met zn afstandsbediening en een elektriciteitsdraadje dat amateuristisch over tafel loopt en dan blokkeer ik. Sowieso vind ik het niet fijn om gezien te worden wanneer ik me kwetsbaar op stel. Dat heb ik weleens benoemd en zijn vraag daarop was of ik het belangrijk vond dat hij mij aantrekkelijk vond. Ik wil niet aantrekkelijk gevonden worden (ik wil lief gevonden worden). Ik word er naar van wanneer ik hints krijg naar seksualiteit tijdens mn sessies (daar zit mn trauma ook). Maar bovenal voel ik een prestatiedruk wanneer dat ding in de ruimte staat. Het lukt me gewoon vaak niet.
Ik heb mijn ellende op tafel gegooid. Hij weet wat er gebeurt is. Ik wil alleen niet de woorden uitspreken die mijn, laat ik hem verwoester noemen, heeft gezegd. Ik vind het te persoonlijk. Te privé.
** ik heb een complex trauma. Bestaat uit meerdere putten van ellende. Maar we bespreken er altijd maar 1.

En over medicatie gesproken..
ik val niet meer in slaap. Ben wakker tot een uur of 3/4. Rij al geen auto meer, omdat ik het super link vind om zo vermoeid in de auto te stappen.
Ik blijf maar piekeren en zelfs dat overpieker ik. Ik begin weer zaken te ontwijken. Wil niet meer onder mensen zijn. Het is echt keihard bikkelen om Mn werk -goed- te blijven doen (docent) en oké over te komen op de buitenwereld.
Ik trek me gewoon alles aan.
Hij heeft ooit gezegd daar wel iets voor te hebben dus dat wil ik morgen gaan vragen.
Dit kan niet meer zo.

Ik ben te intens. Net als nu. Een kleine vraag en ik blaat (ongepast) door (je wilt niet weten hoe deze post er eigenlijk uitzag ). En ik maak me dus steeds druk om ‘de ander’. Fripsel in dit geval. I dont want to steal your thunder. Ik weet alleen niet hoe ik moet reageren want ik heb geen tips of wijsheid die ik kan delen. :{
Oké. Ik kon zelf ook geen emdr met kijken. Om een andere reden dan hij noemt voor. Maar er zijn meer manieren.
En er zijn sowieso meer manieren in trauma te verwerken, ook zonder emdr.

Zou het je helpen als je het niet hardop hoeft uit te spreken?
Ik heb zelf complex trauma en een dissociatieve stoornis. Voor mij is het niet echt mogelijk om op de (voor de ander) juiste tijd over een bepaald stuk trauma te te praten. Wat ik gedaan heb, is het stukje, al is het maar 2 procent, van het trauma opgeschreven dat nu met emdr niet worden aangepakt. En het stuk dat daar het belangrijkst in is voor mij onderstreept.

Het is niet nodig je te verontschuldigen. Sterkte morgen.
pi_176428414
quote:
1s.gif Op woensdag 10 januari 2018 21:01 schreef faptist het volgende:
Marsenal,
Je behandeling aansturen. Ik geef Mn eigen grenzen niet aan.. een van de redenen waarom het allemaal zo ver gekomen is dus om van mij te verwachten dat ik het zelf moet aansturen is echt.. pfoeh.. zou zo trots zijn wanneer dat zou lukken.
Ik heb nu eigenlijk gewoon behoefte aan geen keuzes maken en met de stroming mee kunnen.
Geen eigen gedachten te hoeven vormen of ergens verantwoordelijk over te zijn.
Maar goed.. als moeder van een peuter en docent op het vmbo ontkom ik daar niet aan. Misschien ook wel goed. Dat je steeds gepusht wordt om door te gaan.
Al lijkt me zo’n dag niksen heerlijk. Lang geleden voor mij.
Hoe reageert jouw partner daar op? Dat je thuis blijft?
Als ik thuis blijf voel ik altijd zo’n verplichting om iets te doen. De vaat, de was... het schilderen van muren. En dan voelt het altijd als een teleurstelling dat er na zo’n dag niks uit Mn handen is gekomen. Weer een mislukte dag. Is dat herkenbaar?
Ja, dat is zeker herkenbaar. De blokkades waar anderen over spreken ken ik ook maar al te goed, een mailtje sturen kan al een overwinning zijn soms, terwijl ik er op werk ontelbaar veel stuur, dan zit ik blijkbaar in een andere modus.

Hoe dan ook, mijn partner schrikt wel een beetje als ik een dag helemaal niks doe. We voelen allebei ook de verantwoordelijkheid om onze vrije tijd aan het gezin/huis/dingen te besteden, maar een paar keer per jaar pakken we beiden een dag om helemaal egoistisch aan onszelf te besteden. Zij om haar nagels te laten doen, schoenen te kopen en een zonnebankje te pakken, ik om in een hoek van de huiskamer onbedaarlijk te janken. Zo lang het geen wekelijks iets wordt, vormt het geen probleem, denk ik.

Mijn EMDR is zonder hulpstukken of iets, mijn behandelaar maakt bewegingen met zijn hand waar ik ne op focus, en we werken aan de hand van tekeningen van situaties die slechte herinneringen uitbeelden.

Ik moet nu weg, ik lees straks de andere reacties :P
-nee-
pi_176437383
quote:
1s.gif Op donderdag 11 januari 2018 10:44 schreef Marsenal het volgende:

[..]

Ja, dat is zeker herkenbaar. De blokkades waar anderen over spreken ken ik ook maar al te goed, een mailtje sturen kan al een overwinning zijn soms, terwijl ik er op werk ontelbaar veel stuur, dan zit ik blijkbaar in een andere modus.

Hoe dan ook, mijn partner schrikt wel een beetje als ik een dag helemaal niks doe. We voelen allebei ook de verantwoordelijkheid om onze vrije tijd aan het gezin/huis/dingen te besteden, maar een paar keer per jaar pakken we beiden een dag om helemaal egoistisch aan onszelf te besteden. Zij om haar nagels te laten doen, schoenen te kopen en een zonnebankje te pakken, ik om in een hoek van de huiskamer onbedaarlijk te janken. Zo lang het geen wekelijks iets wordt, vormt het geen probleem, denk ik.

Mijn EMDR is zonder hulpstukken of iets, mijn behandelaar maakt bewegingen met zijn hand waar ik ne op focus, en we werken aan de hand van tekeningen van situaties die slechte herinneringen uitbeelden.

Ik moet nu weg, ik lees straks de andere reacties :P
Heb je ooit EMDR met hulpstukken gehad?
pi_176437468
quote:
1s.gif Op donderdag 11 januari 2018 19:01 schreef Melancholia_war het volgende:

[..]

Heb je ooit EMDR met hulpstukken gehad?
Nee nooit, geen idee wat dat moet inhouden. :P
-nee-
pi_176437692
quote:
1s.gif Op donderdag 11 januari 2018 19:06 schreef Marsenal het volgende:

[..]

Nee nooit, geen idee wat dat moet inhouden. :P
Ah oké. Was benieuwd naar hoe je evt beide ervaren hebt. Ik gebruik verschillende hulpstukken.

Koptelefoon, balkje met led-licht, buzzers, rekensommen en tappen.

Heb je het idee dat het bij jou werkt?
pi_176437738
Is het overigens bij jullie ook zo (mensen met meervoudig trauma) dat wanneer 'iets' aangepakt is, het lijkt alsof er opeens meer ruimte is voor onderdrukte shit?
  donderdag 11 januari 2018 @ 20:22:03 #204
212761 magnetronkoffie
Where's the fish?
pi_176439129
quote:
0s.gif Op donderdag 11 januari 2018 19:21 schreef Melancholia_war het volgende:
Is het overigens bij jullie ook zo (mensen met meervoudig trauma) dat wanneer 'iets' aangepakt is, het lijkt alsof er opeens meer ruimte is voor onderdrukte shit?
Ja. Naja, ook wel dat er deuren open kunnen gaan die al die tijd dicht hebben gezeten. Of als een stuwmeer die dan (al dan niet gereguleerd) leeg loopt.
Soms zit er achter die nu niet meer gesloten deur, nog een deur.
Waar had ik nou ook alweer m'n UFO verstopt? Ik wil weer naar huis ;(
♫♪♪♫♪♫♫♪==♥☥
pi_176439888
quote:
1s.gif Op donderdag 11 januari 2018 19:18 schreef Melancholia_war het volgende:

[..]

Ah oké. Was benieuwd naar hoe je evt beide ervaren hebt. Ik gebruik verschillende hulpstukken.

Koptelefoon, balkje met led-licht, buzzers, rekensommen en tappen.

Heb je het idee dat het bij jou werkt?
Sick, dat moet een hele andere dynamiek zijn. Zin om te vertellen hoe dat dan in zijn werk gaat? Ik wil op zich de mijne ook wel uit de doeken doen, hoe het verloopt, zit alleen nu mobiel, effe tussendoor.
Anyway, dvorm die ik volg is de enige die ik ken, en ik maak de afgelopen twee jaar een goede vooruitgang ermee. Ik moet wel zeggen dat ik onder goede omstandigheden therapie volg in tegenstelling tot anderen hier, ik zit op één lijn met m’n therapeut. Ik ben ook volgzaam als een blind schaap en accepteer iedere vooruitgang en terugval/paniekdagen die mijn therapie veroorzaakt zoals het is, en denk niet na over hoe lang deze bullshit nog gaat duren.
Bij ieder kruispunt krijg ik ook ruimte voor het ontdekken van nieuwe problemen/inzichten, dat herken ik zeker. Er zal toch ergens een einde aan die rits komen? Dat zal dan misschien wel ‘genezing’ inluiden. Je weet het niet. :P
-nee-
pi_176456726
quote:
1s.gif Op donderdag 11 januari 2018 20:58 schreef Marsenal het volgende:

[..]

Sick, dat moet een hele andere dynamiek zijn. Zin om te vertellen hoe dat dan in zijn werk gaat? Ik wil op zich de mijne ook wel uit de doeken doen, hoe het verloopt, zit alleen nu mobiel, effe tussendoor.
Anyway, dvorm die ik volg is de enige die ik ken, en ik maak de afgelopen twee jaar een goede vooruitgang ermee. Ik moet wel zeggen dat ik onder goede omstandigheden therapie volg in tegenstelling tot anderen hier, ik zit op één lijn met m’n therapeut. Ik ben ook volgzaam als een blind schaap en accepteer iedere vooruitgang en terugval/paniekdagen die mijn therapie veroorzaakt zoals het is, en denk niet na over hoe lang deze bullshit nog gaat duren.
Bij ieder kruispunt krijg ik ook ruimte voor het ontdekken van nieuwe problemen/inzichten, dat herken ik zeker. Er zal toch ergens een einde aan die rits komen? Dat zal dan misschien wel ‘genezing’ inluiden. Je weet het niet. :P
Dat klinkt als een verstandige houding.

Wat betreft uitleg geven over hoe al die verschillende hulpstukken bij elkaar voor mij zijn, liever een andere keer. :)
pi_176463775
quote:
1s.gif Op vrijdag 12 januari 2018 17:25 schreef Melancholia_war het volgende:

[..]

Dat klinkt als een verstandige houding.

Wat betreft uitleg geven over hoe al die verschillende hulpstukken bij elkaar voor mij zijn, liever een andere keer. :)
Fair enough :P Ik vertel volgende donderdag wel over de methode zoals ik hem ken, misschien dat het nog wat voer voor discussie oplevert :P
-nee-
  zaterdag 13 januari 2018 @ 16:27:22 #208
335643 faptist
Maakt fouten
pi_176477284
Ik snap je vraag niet zo, Marsenal.
Wil je weten hoe zo' n ledbalk gebruikt wordt?
Of wat voor soort aanwijzingen je krijgt om je verhaal uit te diepen?

Ik heb gevraagd om een andere behandelaar, het traject voor medicatie is gestart en we gaan beginnen met schematherapie ipv emdr. Ben benieuwd. Sowieso fijn dat het nu een vrouwelijke psych wordt. Ik weet alleen dat haar behandelkamer heel shit is ingericht. Je hebt nergens plek om je te verstoppen. Je zit gewoon op een hoge stoel in een hele lege kamer. Ik hou altijd wel van een tafel of een grote stoel waar ik mn benen op kan trekken ofzo.
Misschien dat ik dat ook met haar kan bespreken.. spannend weer.. gaat alleen wel lang duren voordat ik terecht kan. misschien wel 2 maanden =x
  zondag 14 januari 2018 @ 18:39:41 #209
37478 Luchtbel
Memories in progress
pi_176503482
quote:
0s.gif Op zaterdag 13 januari 2018 16:27 schreef faptist het volgende:
Ik snap je vraag niet zo, Marsenal.
Wil je weten hoe zo' n ledbalk gebruikt wordt?
Of wat voor soort aanwijzingen je krijgt om je verhaal uit te diepen?

Ik heb gevraagd om een andere behandelaar, het traject voor medicatie is gestart en we gaan beginnen met schematherapie ipv emdr. Ben benieuwd. Sowieso fijn dat het nu een vrouwelijke psych wordt. Ik weet alleen dat haar behandelkamer heel shit is ingericht. Je hebt nergens plek om je te verstoppen. Je zit gewoon op een hoge stoel in een hele lege kamer. Ik hou altijd wel van een tafel of een grote stoel waar ik mn benen op kan trekken ofzo.
Misschien dat ik dat ook met haar kan bespreken.. spannend weer.. gaat alleen wel lang duren voordat ik terecht kan. misschien wel 2 maanden =x
Dat is wel weer even wachten ja. Ik vind zulke kamers ook onprettig. Tegen/ in de vensterbank hangen/ naar buiten kijken helpt bij mij soms wel een beetje.
pi_176504033
Misschien een beetje voor de hand liggend, maar ik hou mijn lange haar altijd los wat veilig voelt, voor de dames..

En ik heb zelf zo’n doet sjaal dat het bijna een deken is dat ding geeft me ook een heel fijn gevoel. Misschien is het iets kleins waar jullie iets aan hebben. :@
  zondag 14 januari 2018 @ 19:30:34 #211
37478 Luchtbel
Memories in progress
pi_176504790
Ik heb gewoon benen die me ergens neerzetten of verplaatsen waar ik toch geen controle over heb. Dat scheelt te helft van de tijd kiezen hoe of waar ik wil gaan zitten :')
pi_176514813
quote:
0s.gif Op zaterdag 13 januari 2018 16:27 schreef faptist het volgende:
Ik snap je vraag niet zo, Marsenal.
Wil je weten hoe zo' n ledbalk gebruikt wordt?
Of wat voor soort aanwijzingen je krijgt om je verhaal uit te diepen?

Ja, waarvoor is die ledbalk?
-nee-
  maandag 15 januari 2018 @ 18:38:10 #213
37478 Luchtbel
Memories in progress
pi_176524522
quote:
1s.gif Op maandag 15 januari 2018 10:22 schreef Marsenal het volgende:

[..]

Ja, waarvoor is die ledbalk?
Het is afleiding, het lichtje beweegt heen en weer over de balk. Dus je volgt het zoals je de vinger van een behandelaar zou volgen (wat jij doet, denk ik) Het lichtje of het lampje weet ik veel kan alleen wel altijd op een aangepaste snelheid worden ingesteld. Dus zoiets. Maar in principe is het ook gewoon visuele afleiding. Nieuwerwets.
Het apparaatje dat trillingen afgeeft kan ook aangesloten worden op de ledbalk, zodat dat weer gelijk loopt.
pi_176530302
Hai, na lang meelezen wil ik me hier graag melden! :)

Al een aantal jaar de diagnose ptss en depressie. Schematherapie, emdr en nu traumatherapie (ACT). Af en toe weet ik ook niet meer wat ik moet proberen, maar het lijkt me heel fijn om het er over te hebben met mensen die het snappen.

Ik kreeg emdr waarbij de therapeut tegenover me kwam zitten en zijn wijsvinger was dan een wijzer. Liggen met zo’n ledbalk klinkt heftig :o
Now, come on, let me feel the fibre of your fabric.
pi_176531853
quote:
0s.gif Op maandag 15 januari 2018 22:00 schreef Perzephone het volgende:
Hai, na lang meelezen wil ik me hier graag melden! :)

Al een aantal jaar de diagnose ptss en depressie. Schematherapie, emdr en nu traumatherapie (ACT). Af en toe weet ik ook niet meer wat ik moet proberen, maar het lijkt me heel fijn om het er over te hebben met mensen die het snappen.

Ik kreeg emdr waarbij de therapeut tegenover me kwam zitten en zijn wijsvinger was dan een wijzer. Liggen met zo’n ledbalk klinkt heftig :o
Hoe bevalt de ACT?
pi_176532195
quote:
7s.gif Op maandag 15 januari 2018 22:57 schreef Melancholia_war het volgende:

[..]

Hoe bevalt de ACT?
Juah. Het raakt iig wel iets, dus ik denk dat ik hier wel wat uit ga halen. Mijn therapeute heeft the Happiness Trap aangeraden van Richard Harris en die heeft ook wel fijne oefeningen :)
Now, come on, let me feel the fibre of your fabric.
  vrijdag 19 januari 2018 @ 20:39:03 #217
447547 -Phineas-
Are you tokking to me?
pi_176619060
Hoi,

Het is lang geleden dat ik hier heb gepost.. maar mijn traumabehandeling is officieel een paar maanden terug afgerond. Echter bleek ik later nog wel wat klachten te hebben maar mijn hoeveelheid paniekaanvallen is wel (sterk) verminderd en ik ben mij meer bewust van de omgeving. (Ik dissocieër minder en ervaar de omgeving niet als totaal anders)

Maar ik weet niet of mensen dit hier herkennen maar een groot probleem van mij is mijn extreme wantrouwigheid. Ik weet wel op een of andere manier dat mijn wantrouwigheid erg overdreven is. In de ogen van de meeste mensen wel in ieder geval en soms als ik achteraf kijk naar een situatie waarin ik erg wantrouwig was denk ik wel.. "nou dat was wel overdreven". Het is ook weleens gebleken dat mijn wantrouwen achteraf compleet misplaatst was..

Maar het wantrouwen is dus echt een heel groot probleem van mij en belemmert ook mijn relaties met mijn familie, vrienden en mijn relatie.

Ik ben vooral wantrouwig als het gaat om liegen en wanneer mensen tegenstrijdige dingen zeggen. Dan zeggen ze bijvoorbeeld A vorige maand, en nu zeggen ze ineens B en dan zeggen ze ook niet van "ik heb vorige maand A gezegd en nu ben ik van gedachten veranderd ofzo" maar ze weten niet eens meer dat ze vorige maand A hebben gezegd.

Ook zeggen veel mensen A tegen mij en B tegen hun vrienden/ familie. Bijvoorbeeld mijn zusje vertelt haar mening (A) tegen mij en tegen B (haar vriendin) weer -totaal- iets anders.

Ik kan er dus heel erg slecht tegen. Ik snap wel dat niet iedereen overal hetzelfde is. Ik stel mij ook anders op bij mijn familie dan bij mijn vrienden bijvoorbeeld maar ik ga niet mijn mening of dergelijke veranderen per persoon(dus tegen persoon X, A zeggen en tegen persoon Y, B zeggen)

Dit klinkt als ik teruglees best overdreven ergens maar ergens voel ik ook weer heel veel boosheid en verdrietigheid opkomen. Soms voelt het alsof ik zonder dat ik het weet in een poppenkast ben gekomen en dat iedereen weet dat het een poppenkast is behalve ik.

Ik voel mij heel vaak wel afgezonderd van de rest. Mijn wantrouwen komt voort omdat ik vroeger erg ben gepest om wie ik was en om mijn meningen en ook om mijn uiterlijk. Ook ben ik vroeger misbruikt en dat heeft ook nogal zijn sporen achtergelaten.

Mijn wantrouwen gaat ook ver dat ik mijn eigen psychologen niet vertrouw. Ik had vroeger een heel lieve psycholoog. Maar zij ging nu dus ergens anders werken en nu ben ik met een vrouw die net nieuw is komen werken en na de eerste sessie wantrouwde ik haar alweer gelijk en drong het mij door hoever ik mijn oude psycholoog wel niet miste..
Ik durf met mijn nieuwe psycholoog ook niet mijn wantrouwen uit te spreken over haar.. maar ik wil haar toch wel de kans geven omdat ik haar ook nog maar één keer heb gezien.

Ook merk ik dat als ik ruzie met iemand heb ongeacht wie dat ik dan extreem denk en meteen denk om het contact met diegene te verbreken of de vriendschap te verbreken.
Ik weet dat dit geen goede mentaliteit is maar dit gaat als een reflex bij mijzelf.. en ik probeer het wel af te leren.

Maar zoals jullie dus kunnen lezen is zodra iemand iets kleins doet wat heel veel wantrouwen bij mij opwekt.. dat ik meteen al zwart over diegene denk.. en denk dat diegene stiekem toch niet zo aardig is als dat hij/ zij lijkt..

Ik merk ook dat ik vooral op zoek ben naar "perfecte" mensen met een paar minpuntjes (omdat niemand perfect is) maar deze "zoektocht" is extreem vermoeiend en ik kan die zoektocht in mijn hoofd op een of andere manier ook niet stoppen, hoe hard ik ook mijn best doe/ en hoeveel ik probeer te relativeren.

Is er iemand die dit herkent?
  vrijdag 19 januari 2018 @ 20:43:43 #218
447547 -Phineas-
Are you tokking to me?
pi_176619171
Sorry trouwens dat het best veel woorden zijn hierboven. Wat ik boven heb geschreven en het voorbeeldje met "X" en "Y" heb gepakt is slechts maar een voorbeeld..
Ik raak namelijk ook zat wantrouwig van andere dingen.. zoals wanneer iemand mij vraagt of ik ze kan maar anders nooit vraagt hoe het met mij gaat ofzo. Dan denk ik dat ze mij willen gebruiken.

Ik merk overigens ook heel erg dat ik zoveel mogelijk wil voorkomen dat ik anderen misbruik of dergelijke doe...
Dat komt omdat ik altijd heb geleerd vanaf heel jongs af aan "behandel de ander zoals je zelf behandelt wilt worden" En sinds groep 6 leefde ik volledig naar dat spreekwoord toe.
Maar toen ik 13/14 was wilde ik het anders aanpakken dan op de basisschool (waar ik vaak werd gepest om voornamelijk mijn uiterlijk en ook wel een beetje mijn innerlijk) en deed ik er van alles aan om erbij te horen. Behalve uiterlijk, ook onaardig/ gemeen naar anderen toe dus. Dat ging 2 jaar lang heel erg goed maar toen was de koek op en verviel ik helemaal terug/ had ik een identiteitscrisis en toen begon het wantrouwen en werd ik nog gevoeliger dan ik al vroeger was.
Het spreekwoord "zoals de waard is vertrouwt hij zijn gasten" gaat dus niet bij mij op voor het geval jullie dat denken. Maar ik leef nu wel weer volledig naar het spreekwoord "behandel de ander zoals jij behandelt wilt worden" en dat is ook hetgeen waar ik mij het lekkerst en meest mijzelf erbij voel maar ik zit dus nog steeds met een (extreem?) wantrouwen.

Mijn vriendin vertelde ook weleens dat ze soms niet dingen durfde te zeggen tegen mij uit angst voor mijn mening van wat ik van haar wel niet zou denken..
Mijn zusje zei ook zo ongeveer exact hetzelfde.. en mijn zusje zei ook "als ik het ga zeggen tegen jou dan ga je mij meteen haten en dan blijf je dat van mij denken"

Toen ik dat hoorde voelde ik mij een monster omdat ik helemaal niet wil dat mensen "bang" voor mij zijn maar nu wantrouw ik dus helemaal mijn zusje en mijn vriendin omdat ik nu dus denk "als je geweten zuiver is heb je niks te vrezen" :{
  zondag 21 januari 2018 @ 14:25:13 #219
212761 magnetronkoffie
Where's the fish?
pi_176653229
quote:
2s.gif Op vrijdag 19 januari 2018 20:39 schreef -Phineas- het volgende:
Hoi,

Het is lang geleden dat ik hier heb gepost.. maar mijn traumabehandeling is officieel een paar maanden terug afgerond. Echter bleek ik later nog wel wat klachten te hebben maar mijn hoeveelheid paniekaanvallen is wel (sterk) verminderd en ik ben mij meer bewust van de omgeving. (Ik dissocieër minder en ervaar de omgeving niet als totaal anders)

Maar ik weet niet of mensen dit hier herkennen maar een groot probleem van mij is mijn extreme wantrouwigheid. Ik weet wel op een of andere manier dat mijn wantrouwigheid erg overdreven is. In de ogen van de meeste mensen wel in ieder geval en soms als ik achteraf kijk naar een situatie waarin ik erg wantrouwig was denk ik wel.. "nou dat was wel overdreven". Het is ook weleens gebleken dat mijn wantrouwen achteraf compleet misplaatst was..
Ik herken hier meerdere dingen, vooral dat m'n wantrouwen in bepaalde mensen totaal onterecht bleek te zijn (dat was achteraf wel :') en blij dat ik het toen niet hardop had uitgesproken).

Wat het aflopen van je traumabehandeling betreft, het is op zich niet uitgesloten dat je later wat erbij zou kunnen gaan krijgen, afhankelijk van wat je resterende klachten gaan doen.
Zelf is dit traject bij mij nu ook afgerond, maar het is voor mijn gevoel 'niet af'.
quote:
Maar het wantrouwen is dus echt een heel groot probleem van mij en belemmert ook mijn relaties met mijn familie, vrienden en mijn relatie.
Ik neem aan dat je zelf ook wel gemerkt zult hebben dat je wantrouwen vermindert zodra je beter in je vel zit en zodra je die persoon meer vertrouwt. Wat je hier tikt, is bij mij exact ook 't geval.
quote:
Ik ben vooral wantrouwig als het gaat om liegen en wanneer mensen tegenstrijdige dingen zeggen. Dan zeggen ze bijvoorbeeld A vorige maand, en nu zeggen ze ineens B en dan zeggen ze ook niet van "ik heb vorige maand A gezegd en nu ben ik van gedachten veranderd ofzo" maar ze weten niet eens meer dat ze vorige maand A hebben gezegd.

Ook zeggen veel mensen A tegen mij en B tegen hun vrienden/ familie. Bijvoorbeeld mijn zusje vertelt haar mening (A) tegen mij en tegen B (haar vriendin) weer -totaal- iets anders.

Ik kan er dus heel erg slecht tegen. Ik snap wel dat niet iedereen overal hetzelfde is. Ik stel mij ook anders op bij mijn familie dan bij mijn vrienden bijvoorbeeld maar ik ga niet mijn mening of dergelijke veranderen per persoon(dus tegen persoon X, A zeggen en tegen persoon Y, B zeggen)
't stomme is dat ik dit ook heb, maar gelijktijdig gebeurt het ook weleens dat ik iets bijvoorbeeld typ wat achteraf gezien niet voldoende genuanceerd was, waardoor de betekenis van verschillende minder-genuanceerde uitspraken tegenstrijdig kunnen zijn of lijken.

Een andere oorzaak van tegenstrijdig lijkende uitspraken kan zijn dat ik bijvoorbeeld heel erg twijfel over een bepaald iet en ik de ene keer de ene kant opga en de keer daarop de andere kant kies.

Soms zeg of doe ik dingen waar ik later van denk "fuk, normaalgesproken ahd ik dit nooit gedaan/gezegd" als ik op dat moment geëmotioneerd was.

Wat ik in principe niet doe, is tegen 1 persoon A zeggen en dan B zeggen tegen een ander persoon. Dat zou ik alleen maar doen als ik daar een goede reden voor heb (bijvoorbeeld als ik met iemand heb afgesproken een bepaald iets niet te zeggen,d an zou ik wel tegen een ander liegen als die me daar naar vraagt maar dan nog doe ik dat niet graag).

Wat dat vertrouwen betreft, er is een spreekwoord die hier wel over gaat: Vertrouwen komt te voet en gaat te paard.
En dat wil zeggen dat het langer duurt voordat je iemand gaat vertrouwen (want te voet is langzamer dan op een paard rijden) en vertrouwen gaat snel weg (te paard, want dat is sneller dan lopen) zodra dat vertrouwen geschonden wordt.

Vooral als ik duidelijk aangeef wat ik wil/nodig heb van de ander en de ander zelfs ervoor kiest mijn vertrouwen te (blijven) beschamen, dan kan je er wel vanuit gaan dat dat vertrouwen heel ver weg zal zijn. Ik vertrouw mensen niet snel, maar daarmee houd ik wel onbetrouwbare mensen lekker buiten de deur.

Ergens is dit misschien ook wel overdreven, maar ik merk dat veel mensen het gewoon niet zo nauw nemen met niet-liegen en niet-stelen. Ze vinden zeg maar dat je je dan gewoon niet zo moet aanstellen, maar het principe zelf vinden ze gewoon niet zo belangrijk (ook al zeggen ze natuurlijk vaak van wel).
quote:
Dit klinkt als ik teruglees best overdreven ergens maar ergens voel ik ook weer heel veel boosheid en verdrietigheid opkomen. Soms voelt het alsof ik zonder dat ik het weet in een poppenkast ben gekomen en dat iedereen weet dat het een poppenkast is behalve ik.
Ik vergelijk dit altijd met dat ik buiten rond loop en iedereen een rol aan 't spelen is. Alsof ik in een film zit. Soms voel ik me zelfs onzichtbaar of zo, maar 't grappige is dat veel mensen daadwerkelijk een rol aan 't spelen zijn en ik denk dat dat is wat je ziet en dat je zelf 'echter' van persoonlijkheid bent.
quote:
Ik voel mij heel vaak wel afgezonderd van de rest. Mijn wantrouwen komt voort omdat ik vroeger erg ben gepest om wie ik was en om mijn meningen en ook om mijn uiterlijk. Ook ben ik vroeger misbruikt en dat heeft ook nogal zijn sporen achtergelaten.

Mijn wantrouwen gaat ook ver dat ik mijn eigen psychologen niet vertrouw. Ik had vroeger een heel lieve psycholoog. Maar zij ging nu dus ergens anders werken en nu ben ik met een vrouw die net nieuw is komen werken en na de eerste sessie wantrouwde ik haar alweer gelijk en drong het mij door hoever ik mijn oude psycholoog wel niet miste..
Ik durf met mijn nieuwe psycholoog ook niet mijn wantrouwen uit te spreken over haar.. maar ik wil haar toch wel de kans geven omdat ik haar ook nog maar één keer heb gezien.
Je hebt nog maar 1 afspraak met haar gehad? Merkte ze zelf niks van je wantrouwen? Had ze ook nog niks uitgesproken eerder?
quote:
Ook merk ik dat als ik ruzie met iemand heb ongeacht wie dat ik dan extreem denk en meteen denk om het contact met diegene te verbreken of de vriendschap te verbreken.
Ik weet dat dit geen goede mentaliteit is maar dit gaat als een reflex bij mijzelf.. en ik probeer het wel af te leren.

Maar zoals jullie dus kunnen lezen is zodra iemand iets kleins doet wat heel veel wantrouwen bij mij opwekt.. dat ik meteen al zwart over diegene denk.. en denk dat diegene stiekem toch niet zo aardig is als dat hij/ zij lijkt..
Het gekke is dat ik dit -nu- pas snap, met dat zwartwitte. Alleen zie ik dat zelf niet zo. Wel zeg ik al jaren dat ik al heel snel >95% van alle mensen eigenlijk al afgekeurd heb. (denk eigenlijk wel >>98%, die maken dan eigenlijk al geen kans meer bij mij).

Ik denk niet dat een bepaald iemand niet zo aardig is als ie lijkt, ik weet het zeg maar meteen zeker dat ie al z'n vriendelijkheid zit te faken. Dat is hoe ik 't zeg maar ervaar.
quote:
Ik merk ook dat ik vooral op zoek ben naar "perfecte" mensen met een paar minpuntjes (omdat niemand perfect is) maar deze "zoektocht" is extreem vermoeiend en ik kan die zoektocht in mijn hoofd op een of andere manier ook niet stoppen, hoe hard ik ook mijn best doe/ en hoeveel ik probeer te relativeren.

Is er iemand die dit herkent?
Idem. Dus eigenlijk herken ik 't meeste wel. Ik weet alleen niet in hoeverre deze dingen met trauma's te maken hebben.

----

Volgende post
quote:
2s.gif Op vrijdag 19 januari 2018 20:43 schreef -Phineas- het volgende:
Sorry trouwens dat het best veel woorden zijn hierboven.
Je moet je niks aantrekken van mensen die gaan zeuren op lange posts :P.
Beter meer dan genoeg duidelijkheid dan te vaag of inhoudsloos.
quote:
Wat ik boven heb geschreven en het voorbeeldje met "X" en "Y" heb gepakt is slechts maar een voorbeeld..
Ik raak namelijk ook zat wantrouwig van andere dingen.. zoals wanneer iemand mij vraagt of ik ze kan maar anders nooit vraagt hoe het met mij gaat ofzo. Dan denk ik dat ze mij willen gebruiken.
Ik neem aan dat je met "wanneer iemand mij vraagt of ik ze kan maar" bedoelt "wanneer iemand mij vraagt of ik ze kan helpen maar"?
quote:
Ik merk overigens ook heel erg dat ik zoveel mogelijk wil voorkomen dat ik anderen misbruik of dergelijke doe...
Dat komt omdat ik altijd heb geleerd vanaf heel jongs af aan "behandel de ander zoals je zelf behandelt wilt worden" En sinds groep 6 leefde ik volledig naar dat spreekwoord toe.
Maar toen ik 13/14 was wilde ik het anders aanpakken dan op de basisschool (waar ik vaak werd gepest om voornamelijk mijn uiterlijk en ook wel een beetje mijn innerlijk) en deed ik er van alles aan om erbij te horen. Behalve uiterlijk, ook onaardig/ gemeen naar anderen toe dus. Dat ging 2 jaar lang heel erg goed maar toen was de koek op en verviel ik helemaal terug/ had ik een identiteitscrisis en toen begon het wantrouwen en werd ik nog gevoeliger dan ik al vroeger was.
Het spreekwoord "zoals de waard is vertrouwt hij zijn gasten" gaat dus niet bij mij op voor het geval jullie dat denken. Maar ik leef nu wel weer volledig naar het spreekwoord "behandel de ander zoals jij behandelt wilt worden" en dat is ook hetgeen waar ik mij het lekkerst en meest mijzelf erbij voel maar ik zit dus nog steeds met een (extreem?) wantrouwen.
Dat spreekwoord heeft denk ik ook een beetje de betekenis van 'Iemand die geregeld iemand anders beschuldigt van liegen (relatief veel), is waarschijnlijk zelf (vaker) een leugenaar' en dit spreekwoord is eigenlijk ook heel logisch.
Stel je hebt 2 mensen die op een kruispunt staan en beiden kijken ze naar hetzelfde punt en ze zien beiden hetzelfde. En dan is er een ongeluk (ze zien een auto van de weg rijden een grasveld op en er zijn geen gewonden in mijn voorbeeld want ik ben in een goede bui vandaag :P ).

Stel de ene persoon is veel bezig met intelligentie en met anderen te slim af willen zijn en de ander is een oogarts.
De ene persoon zal dan misschien denken "Jezus, wat is die bestuurder van die auto dom!" terwijl de oogarts op dat moment misschien denkt "Jezus, is die bestuurder soms blind of zo?".

Dus zoals deze 2 mensen zijn, zo denken ze over anderen. Sterker nog, dit is een heel krachtig middel om anderen te begrijpen. Zo kun je zelfs mensen beter gaan inschatten.
quote:
Mijn vriendin vertelde ook weleens dat ze soms niet dingen durfde te zeggen tegen mij uit angst voor mijn mening van wat ik van haar wel niet zou denken..
Mijn zusje zei ook zo ongeveer exact hetzelfde.. en mijn zusje zei ook "als ik het ga zeggen tegen jou dan ga je mij meteen haten en dan blijf je dat van mij denken"

Toen ik dat hoorde voelde ik mij een monster omdat ik helemaal niet wil dat mensen "bang" voor mij zijn maar nu wantrouw ik dus helemaal mijn zusje en mijn vriendin omdat ik nu dus denk "als je geweten zuiver is heb je niks te vrezen" :{
Ja, dit kan ik me heel goed voorstellen.

Dit is denk ik ook een beetje wat er gebeurt als ik geëmotioneerd ergens op reageer en dan minder ga nuanceren. Dan ga ik ook rust opzoeken zodat de normale toestand meer genaderd wordt.

Maar ik ken (en kende) meerdere mensen die zeg maar minder goed in hun vel zaten en van hun wist ik ook dat op sommige momenten de stress/angst/zorgen dermate de overhand namen dat ze dan soms dingen extremer uitspraken dan in werkelijkheid 't geval was. Dit waren over 't algemeen gesproken jongere autistische vrouwen met (soms ietsies serieuzere) psychische problemen. Zodra de stress weer weg was, werden ze weer de nuchterheid zelve.

Volgens mij lig ik nog steeds wat berichten achter her en der.
Waar had ik nou ook alweer m'n UFO verstopt? Ik wil weer naar huis ;(
♫♪♪♫♪♫♫♪==♥☥
  vrijdag 26 januari 2018 @ 05:37:59 #220
335650 Flylib
Obdewl'l X
pi_176752096
Sinds begin vorig jaar ben ik in behandeling gegaan voor mijn PTSS. Ik kwam er tijdens de behandeling pas achter dat ik onverwerkte trauma's heb. Hier bleek ik al een kwart eeuw mee rond te lopen. Pas in 2015 begon ik me te realiseren waar al mijn eigenaardigheden, gedragingen en alles wat mij maakt zoals ik ben, precies vandaan komt.

Als kind (tussen mijn +/-8e en 11e) ben ik een tijdje gepest op de basisschool. In diezelfde periode ben ik door een buurman seksueel misbruikt.

Deze gebeurtenissen hebben ervoor gezorgd dat angst altijd al mijn leven heeft beheerst. Ik heb voor een hele lange periode geen sociaal leven gehad, presteerde matig tot slecht op school en tijdens vervolgopleidingen, heb qua werk mijn draai nooit kunnen vinden en had/heb een algemene pessimistische kijk op het leven en wantrouw alles en iedereen om me heen. Last but not least: een negatief zelfbeeld.

In de loop der jaren (vooral toen ik in mijn 20er jaren terecht kwam) merkte ik dat er veel dingen 'anders' aan mij waren in tegenstelling tot de mensen om me heen. Maar ik kon al die jaren niet verklaren waar het precies vandaan kwam. Ik had de gebeurtenissen uit mijn jeugd zo diep weggestopt dat ik het daar niet zocht, maar intussen bleef ik leven in angst en werd mijn zelfbeeld met de jaren steeds negatiever. Ik zocht het overal, maar een duidelijk antwoord kon ik nooit vinden. Dat antwoord was immers weggestopt en zat achter een hele dikke dichte deur met 120 sloten.

Een eerste keerpunt in mijn leven kwam op mijn 26e. Toen kreeg ik mijn eerste relatie. Er ging een nieuwe wereld voor me open die heel fijn, maar tegelijkertijd ook heel angstig was. Niet zo gek natuurlijk. Ik vond mezelf weinig waard en van sociaal isolement naar een uitgebreid sociaal leven, ik werd geestelijk behoorlijk op de proef gesteld.

Na vele omzwervingen op sociaal, relationeel en werkgebied kwam het volgende keerpunt in 2016. Ik was toen al een tijdje bezig om het roer in mijn leven om te gooien en op eigen kracht af te rekenen met mijn demonen. En toen kreeg ik een relatie met wat achteraf een vrouwelijke versie van mij bleek te zijn. Ik kreeg de spiegel toegereikt waar ik al heel lang naar op zoek was. Zij is jaren in therapie geweest voor soortgelijke trauma's die zij in haar jeugd had opgelopen, waaronder EMDR, groepstherapie en nog veel meer zaken. Ineens kon ik mezelf van afstand bekijken, in de vorm van haar. Ik schrok ervan, maar het opende mijn ogen tegelijkertijd zoals dat nog niet eerder was voorgekomen.

De relatie heeft maar 9 maanden stand gehouden, maar het was in deze periode dat ik nu echt inzag dat de deur naar de gebeurtenissen van vroeger open moest. Ik had mijn ex als eerste persoon ooit verteld wat me is overkomen, toen we nog maar net samen waren. De volgende stap was mijn familie en enkele vrienden.

Inmiddels ben ik een open boek naar de juiste mensen als het om mijn verleden gaat. Mijn leven is ook niet meer zoals het eerder was. Ik heb een sociaal leven met mensen en activiteiten die belangrijk voor me zijn en ik heb een fijne baan waar ik erg blij mee ben. En het allerbelangrijkste: ik ben in behandeling gegaan en leer meer te 'leven'.

Ik merk dat ik stukje bij beetje mezelf steeds beter leer kennen. Ik snap nu waar veel van mijn eigenaardigheden vandaan komen en leer met de tijd beter met mezelf om te gaan. Tegelijkertijd voelt het heel raar dat ik al 3 kwart van mijn leven met PTSS rondloop zonder dat ik dat doorhad en de oorzaken van mijn beschadigde persoon overal zocht, behalve in de gebeurtenissen van toen.

Na bijna een jaar cognitieve gedragstherapie ben ik begonnen met EMDR, en dat valt best zwaar. Nu ligt de focus vooral op het misbruik, dit is een onderwerp waar ik nog nooit iemand iets in geuren en kleuren over heb verteld. Om zelf in geuren en kleuren te moeten beschrijven wat er toen gebeurde maakt heel veel in me los. Tegelijkertijd weet ik dat alles wat ik nu doe, er op is gericht alles wat me heeft getraumatiseerd eindelijk een plek te geven. Dus ga ik de strijd aan met mezelf en mijn angsten. Ik wil niet langer verzuipen. Met mijn 36 jaar wil ik nu eindelijk echt iets van mijn leven gaan maken zonder dat angst mijn leven gaat beheersen. En ik ben blij en trots op het feit dat ik de stap heb gezet om dit te gaan bereiken.

Ik weet dat niet alles zomaar verdwijnt, maar met het een plek geven van de nodige zaken kan ik al heel wat bereiken. En er uiteindelijk voor zorgen dat ik wat vaker 'nee' ga zeggen tegen die demonen. Het is tot nu toe een heftige reis geweest, maar ik weet waar ik het voor doe; voor mezelf. En voor mezelf ben ik meer dan bereid die uitdaging aan te gaan.

Sorry voor het lange verhaal, moest het gewoon even kwijt :)
diseased rhinoceros pizzle
  vrijdag 26 januari 2018 @ 23:09:55 #221
198417 Lastpost
Rotterdammert!
pi_176769820
Ik mag komende dinsdag weer aan de bak voor mijn tweede individuele therapie. De eerste keer EMDR gehad maar dat had niet het gewenste resultaat.

Nu beginnen met Imaginaire Exposure en Exposure in vivo. Hoop dat het ditmaal dan wel werkt en ik eindelijk echt stappen kan gaan zetten om weer de oude te worden. Hiervóór nog wat groepssessies gehad ter voorbereiding en momenteel in de ziektewet en echt zo'n nutteloos gevoel.

Beetje aan de medicatie, hang thuis, kan/durf niet veel buiten de deur en binnen krijg ik amper iets voor elkaar zonder woedeaanvallen of frustraties omdat ik mezelf niet onder controle heb en de rust niet heb om iets te doen. :')
Dus blij dat eindelijk dat belletje kwam dat we van start kunnen, die wachtlijsten zijn echt verdomde irritant haha.

Rechtzaak inmiddels ook achter de rug, schadevergoeding toegekend gekregen, nu alleen 8 maanden wachten aangezien zij het niet kan/zal betalen. Maar daar nu ook eindelijk een streep onder kunnen zetten. Nu nog kijken of we vervolgstappen zetten tegen de instelling (Psychiatrie) waar zij onder behandeling was.
  dinsdag 30 januari 2018 @ 10:43:24 #222
41913 Marialice
beetje gek en is er trots op
pi_176834685
Mijn EMDR is voorlopig op pauze gezet omdat ik momenteel niet stabiel genoeg ben. Ik baal er behoorlijk van, vond de EMDR-sessies absoluut niet leuk maar had wel echt het idee dat we de kern van het probleem aan het aanpakken waren.

Heeft iemand van jullie toevallig ervaring met EMDR icm een opname? Ik heb al 2 namen doorgekregen: traumacentrum Friesland en PsyTrec (oid) maar zoek eigenlijk ervaringen.
"I can't explain myself, Sir," said Alice, "'cause I'm not myself, you see"
pi_176897946
quote:
0s.gif Op dinsdag 30 januari 2018 10:43 schreef Marialice het volgende:
Mijn EMDR is voorlopig op pauze gezet omdat ik momenteel niet stabiel genoeg ben. Ik baal er behoorlijk van, vond de EMDR-sessies absoluut niet leuk maar had wel echt het idee dat we de kern van het probleem aan het aanpakken waren.

Heeft iemand van jullie toevallig ervaring met EMDR icm een opname? Ik heb al 2 namen doorgekregen: traumacentrum Friesland en PsyTrec (oid) maar zoek eigenlijk ervaringen.
Dat is heel naar maar goed dat er gekeken wordt naar een oplossing in ieder geval.

Ik heb de indruk dat een opname pas kans van slagen heeft als je ook een stabiele thuissituatie hebt en daadwerkelijk rust en begrip hebt wanneer je terugkomt. Daarnaast is lang niet iedereen unaniem euforisch over korte opnames voor traumatherapie. Ik zou het eerst heel goed onderzoeken als ik jou was.

Je mag me DM-en voor vragen als je dat fijn vindt :).
pi_176897952
quote:
1s.gif Op maandag 15 januari 2018 23:11 schreef Perzephone het volgende:

[..]

Juah. Het raakt iig wel iets, dus ik denk dat ik hier wel wat uit ga halen. Mijn therapeute heeft the Happiness Trap aangeraden van Richard Harris en die heeft ook wel fijne oefeningen :)
Dat is fijn om te lezen. Ik hoop dat het je veel zal opleveren uiteindelijk. :)
pi_176897964
De beerput is hier open gegaan. Ik herinner mij allemaal nare dingen uit mijn jeugd (trauma's).

Ik heb het gevoel dat ik aan het verdrinken ben.
  zondag 4 maart 2018 @ 22:44:28 #226
335643 faptist
Maakt fouten
pi_177611558
Melancholia_war
Wat naar om te lezen dat het je allemaal zo overspoelt. Ben je onder behandeling? Kun je met iemand praten of heb je daar geen behoefte aan? Ik wens je snel weer wat grond onder de voeten. :*

Hier gaat het momenteel ook dieper dan zwart. Ik erger me alleen maar aan m’n man. Zoals ik me nu voel zou ik klaar zijn om te scheiden. Snauw hem op alles af. Ben zelf erg moe en opgebrand. Woorden van dingen die gezegd zijn door derden hakken er op de raarste momenten keihard in.
Kan ook echt niet meer relativeren of me bedenken dat ik even rustig aan moet doen. Chill. Bedenken dat dit niet het einde van de wereld is terwijl het wel zo voelt.
Ik heb vandaag bijvoorbeeld mijn hele dag laten verpesten, omdat Mn man halfslapend zei dat hij pancakes ging maken als ontbijt. Ik beneden kwam; geen ontbijt. We opeens snel moesten opschieten voor een event en daardoor onderweg iets moesten eten wat ik absoluut niet trok.
Sindsdien wil ik al keihard krijsen en schreeuwen, mezelf pijn doen en me vol proppen met eten, maar ik beperk het tot snauwen. Geniet nergens van. Niet van comic con. Niet van de bios. Niet van de stad. Liep en zat erbij als een zombie. Mn tranen zitten hoog, maar de slaap prikt harder. Heb mezelf afgezonderd en hoop dat niemand me komt opzoeken.
Morgen moet ik weer werken, maar hoe in vredesnaam
pi_177622133
quote:
1s.gif Op zondag 4 maart 2018 22:44 schreef faptist het volgende:
Melancholia_war
Wat naar om te lezen dat het je allemaal zo overspoelt. Ben je onder behandeling? Kun je met iemand praten of heb je daar geen behoefte aan? Ik wens je snel weer wat grond onder de voeten. :*

Hier gaat het momenteel ook dieper dan zwart. Ik erger me alleen maar aan m’n man. Zoals ik me nu voel zou ik klaar zijn om te scheiden. Snauw hem op alles af. Ben zelf erg moe en opgebrand. Woorden van dingen die gezegd zijn door derden hakken er op de raarste momenten keihard in.
Kan ook echt niet meer relativeren of me bedenken dat ik even rustig aan moet doen. Chill. Bedenken dat dit niet het einde van de wereld is terwijl het wel zo voelt.
Ik heb vandaag bijvoorbeeld mijn hele dag laten verpesten, omdat Mn man halfslapend zei dat hij pancakes ging maken als ontbijt. Ik beneden kwam; geen ontbijt. We opeens snel moesten opschieten voor een event en daardoor onderweg iets moesten eten wat ik absoluut niet trok.
Sindsdien wil ik al keihard krijsen en schreeuwen, mezelf pijn doen en me vol proppen met eten, maar ik beperk het tot snauwen. Geniet nergens van. Niet van comic con. Niet van de bios. Niet van de stad. Liep en zat erbij als een zombie. Mn tranen zitten hoog, maar de slaap prikt harder. Heb mezelf afgezonderd en hoop dat niemand me komt opzoeken.
Morgen moet ik weer werken, maar hoe in vredesnaam
Hoe gaat het nu?
  maandag 5 maart 2018 @ 21:55:44 #228
198417 Lastpost
Rotterdammert!
pi_177630192
Ik kan echt voor het eerst in 15 maanden zeggen dat ik een week heb gehad waarbij ik bij vlagen weer mezelf herkende, oprecht kon genieten van de dingen om me heen, minder bang buiten en gewoon vrij opgewekt en kalm/rustig zowel qua woedeaanvallen als algeheel gevoel in m'n lijf.

Vandaag ook voor het eerst (nodig voor m'n behandeling, maar stond nog niet op het programma als móetje deze week) terug geweest op de plek waar het allemaal gebeurde. Sta ik daar wat foto's te maken van de plek, komt er iemand schreeuwend op me af lopen wat ik in godsnaam aan het doen ben. Bleek hij daar inmiddels te wonen, schrok me rot.

Maar al met al ging het best aardig, bleek wel dat mijn herinnering wat vertroebeld was t.o.v de werkelijke situatie (qua omgeving) gek genoeg.
Morgen in ieder geval weer een nieuwe sessie (Imaginaire exposure en in vivo) waar ik haast naar uitkijk om te kunnen zeggen dat ik me eigenlijk best fijn gevoeld heb afgelopen week.

Ben er natuurlijk nog niet, maar dit geeft vertrouwen en voelt heerlijk na al die maanden misère.
  maandag 5 maart 2018 @ 22:44:20 #229
335643 faptist
Maakt fouten
pi_177631228
quote:
1s.gif Op maandag 5 maart 2018 15:36 schreef Melancholia_war het volgende:

[..]

Hoe gaat het nu?
Lief dat je het vraagt.
Ik ben nu rustiger. Komt ook wel omdat ik vandaag kennismaakte met mijn nieuwe psychiater. We gaan nu het gesprek aan met een andere psychiater, zodat ik aan de medicatie mag.
Ik trek het niet meer zonder. Ik wil me ziekmelden, maar dat kan niet naar mijn gevoel. Er staat een leuke cursus ingepland voor de middag die ik niet wil missen.
Maar wo/do/vrij ga ik sowieso niet. Ik moet opladen. Hoe dan ook.
Dus nu begint de zoektocht naar een geschikt AD. Eentje waar ik niet van wil aankomen gezien mijn alreeds bestaande overgewicht.
Via via heb ik gehoord dat Sertraline best oke is. Heeft 1 van jullie daar ervaring mee?

Het verbaast me hoe rustig ik dit nu kan typen. Een half uur geleden zat ik krijsend op de zolder, omdat ik alles te zwaar vind momenteel.

Hoe is het met jullie?
Moet zeggen dat het bericht van Lastpost me ook lucht geeft. Wat ontzettend fijn dat je zo rustig bent! En dat je niet getriggerd werd door de reactie van de bewoner. :*
pi_177632696
quote:
0s.gif Op maandag 5 maart 2018 22:44 schreef faptist het volgende:

[..]

Lief dat je het vraagt.
Ik ben nu rustiger. Komt ook wel omdat ik vandaag kennismaakte met mijn nieuwe psychiater. We gaan nu het gesprek aan met een andere psychiater, zodat ik aan de medicatie mag.
Ik trek het niet meer zonder. Ik wil me ziekmelden, maar dat kan niet naar mijn gevoel. Er staat een leuke cursus ingepland voor de middag die ik niet wil missen.
Maar wo/do/vrij ga ik sowieso niet. Ik moet opladen. Hoe dan ook.
Dus nu begint de zoektocht naar een geschikt AD. Eentje waar ik niet van wil aankomen gezien mijn alreeds bestaande overgewicht.
Via via heb ik gehoord dat Sertraline best oke is. Heeft 1 van jullie daar ervaring mee?

Het verbaast me hoe rustig ik dit nu kan typen. Een half uur geleden zat ik krijsend op de zolder, omdat ik alles te zwaar vind momenteel.

Hoe is het met jullie?
Moet zeggen dat het bericht van Lastpost me ook lucht geeft. Wat ontzettend fijn dat je zo rustig bent! En dat je niet getriggerd werd door de reactie van de bewoner. :*
Wat mooi dat je toch weer wat rust ervaart. Ik moet zeggen dat de zoektocht naar een geschikte AD voor mij een lange, soms vermoeiende, weg is geweest. Nu gebruik ik AD waar ik redelijk tevreden over ben (vooral omdat ik er niet zulke heftige bijwerkingen van heb).
Heb verder geen ervaring met sertraline. Fijn ook dat er samen met jou gekeken wordt naar een geschikte AD. Oh en hou je ook rekening met mogelijk tijdelijke verergering van klachten gedurende de opbouwperiode?

Wat betreft werk: het kan heel helpend zijn om verschillende redenen maar als je er zoveel last van hebt zou ik op z'n minst het gesprek aangaan met je werkgever of een bedrijfsarts/bedrijfsmaatschappelijk werker.

Ik heb van mijn behandelaar begrepen dat al haar cliënten eigenlijk niet werken gedurende een intensieve traumabehandeling. Het is ook haast niet te combineren is mijn ervaring.
pi_177632741
quote:
17s.gif Op maandag 5 maart 2018 21:55 schreef Lastpost het volgende:
Ik kan echt voor het eerst in 15 maanden zeggen dat ik een week heb gehad waarbij ik bij vlagen weer mezelf herkende, oprecht kon genieten van de dingen om me heen, minder bang buiten en gewoon vrij opgewekt en kalm/rustig zowel qua woedeaanvallen als algeheel gevoel in m'n lijf.

Vandaag ook voor het eerst (nodig voor m'n behandeling, maar stond nog niet op het programma als móetje deze week) terug geweest op de plek waar het allemaal gebeurde. Sta ik daar wat foto's te maken van de plek, komt er iemand schreeuwend op me af lopen wat ik in godsnaam aan het doen ben. Bleek hij daar inmiddels te wonen, schrok me rot.

Maar al met al ging het best aardig, bleek wel dat mijn herinnering wat vertroebeld was t.o.v de werkelijke situatie (qua omgeving) gek genoeg.
Morgen in ieder geval weer een nieuwe sessie (Imaginaire exposure en in vivo) waar ik haast naar uitkijk om te kunnen zeggen dat ik me eigenlijk best fijn gevoeld heb afgelopen week.

Ben er natuurlijk nog niet, maar dit geeft vertrouwen en voelt heerlijk na al die maanden misère.
Goed bezig!
  maandag 12 maart 2018 @ 19:56:42 #232
335643 faptist
Maakt fouten
pi_177776629
quote:
1s.gif Op dinsdag 6 maart 2018 00:13 schreef Melancholia_war het volgende:

[..]

Ik heb van mijn behandelaar begrepen dat al haar cliënten eigenlijk niet werken gedurende een intensieve traumabehandeling. Het is ook haast niet te combineren is mijn ervaring.
Als ik elke week een afspraak zou hebben zou ik hier wel serieus over nadenken. Ik moet soms 3 weken wachten op een vervolgafspraak. Het gaat me veel te traag joh.

Hoe vaak hebben jullie een afspraak bij jullie behandelaar?

Voel me wel weer wat beter dan vorige week. Sinds ik hier even heb gespuwd krijg ik weer wat meer lucht. Fijn dat het kan. Dankjewel allemaal.
pi_177777297
Ik lees nog steeds constant mee, maar wilde effe reageren: Ik word één keer per week behandeld, zit nu weer in een EMDR sessie, al vijf afspraken achter elkaar, dit gaat nog wel eenzelfde aantal door, maar ondertussen heb ik wel gewoon een full time baan. Ik vind dit soms héél lastig, maar aan de andere kant, het gaat wel prima. Ik laat me omscholen en ga minder stressvol werk doen binnenkort, maar uiteindelijk heb ik wel 45 uur in de week kunnen werken steeds, en heb een jong gezin thuis die ook aandacht vraagt natuurlijk, en die ik zo graag wil geven. :P

Vandaag had ik een herbeleving tijdens m’n werk. Dan wordt ik door mijn vader en broer verkracht en in elkaar geslagen terwijl ik zit te vergaderen. Daar moest ik toen even weglopen, en dat leverde wel vragende gezichten op. Het is natuurlijk een compleet ongezonde situatie, maar de reden dat ik het al die jaren heb volgehouden: Hasj. Ik rook dagelijks onderweg naar m’n werk een minescuul brokje hasj, het mag geen naam hebben, maar het is mijn kleine geheimpje en het houdt mijn dagen licht en helpt me ontstressen.

Compleet ongezond natuurlijk, mijn behandelaar gruwelt ervan, maar kan er ook wel om lachen. Van mijn tien directe collega’s zitten er echter zeker vijf of zes dagelijks aan de coke, dus tja. Een licht vergrijp.

Vanaf volgend jaar ga ik in het onderwijs, dat schijnt ook stressvol, en verdiend een stuk minder, maar ik kijk er naar uit. En dan is de hasj ook klaar natuurlijk, ik ga niet half high voor een stel pubers staan. :7

Hoe dan ook, mijn punt is, dat ik een vorm heb gevonden om mijn PTSS te combineren met een normaal leven, inclusief werk. Misschien komt er een dag dat ik compleet stuk ga. Maar ik lijk fysiek simpelweg niet in staat om depressief ofzo te worden, dus dan sukkel je wel door. En laten we eerlijk zijn, iedere dag high naar je werk gaan, dat is voor de meesten een verschrikkelijke neerwaartse spiraal. Maar ik ben er wel van overtuigd dat er voor iedereen een manier is om te functioneren, en tegelijkertijd een behandeling te volgen.

Veel sterkte trouwens, ik blijf meelezen en snap heel goed dat het voor iedereen hier soms erg zwaar kan zijn.
-nee-
  maandag 12 maart 2018 @ 20:28:31 #234
212761 magnetronkoffie
Where's the fish?
pi_177777382
quote:
0s.gif Op maandag 12 maart 2018 19:56 schreef faptist het volgende:

[..]

Als ik elke week een afspraak zou hebben zou ik hier wel serieus over nadenken. Ik moet soms 3 weken wachten op een vervolgafspraak. Het gaat me veel te traag joh.

Hoe vaak hebben jullie een afspraak bij jullie behandelaar?

Voel me wel weer wat beter dan vorige week. Sinds ik hier even heb gespuwd krijg ik weer wat meer lucht. Fijn dat het kan. Dankjewel allemaal.
Ik had 't 1 keer in de week. Soms zat er een week tussen door bijvoorbeeld vakantie of niet kunnen.
Waar had ik nou ook alweer m'n UFO verstopt? Ik wil weer naar huis ;(
♫♪♪♫♪♫♫♪==♥☥
pi_177777396
quote:
0s.gif Op maandag 12 maart 2018 19:56 schreef faptist het volgende:

[..]

Als ik elke week een afspraak zou hebben zou ik hier wel serieus over nadenken. Ik moet soms 3 weken wachten op een vervolgafspraak. Het gaat me veel te traag joh.

Hoe vaak hebben jullie een afspraak bij jullie behandelaar?

Voel me wel weer wat beter dan vorige week. Sinds ik hier even heb gespuwd krijg ik weer wat meer lucht. Fijn dat het kan. Dankjewel allemaal.
Oh jeetje, en het is niet mogelijk om ruim van tevoren een aantal afspraken achter elkaar in te plannen? Had ook begrepen dat het met zo'n lage frequentie minder effect schijnt te hebben. Wat is jouw ervaring daarmee?
pi_177777510
Ik denk ook dat je echt wel minstens wekelijks deze afspraken moet kunnen doen ja, faptist. Is daar een manier voor bij jou behandelaar?
-nee-
pi_177777615
quote:
11s.gif Op maandag 12 maart 2018 20:25 schreef Marsenal het volgende:
Ik lees nog steeds constant mee, maar wilde effe reageren: Ik word één keer per week behandeld, zit nu weer in een EMDR sessie, al vijf afspraken achter elkaar, dit gaat nog wel eenzelfde aantal door, maar ondertussen heb ik wel gewoon een full time baan. Ik vind dit soms héél lastig, maar aan de andere kant, het gaat wel prima. Ik laat me omscholen en ga minder stressvol werk doen binnenkort, maar uiteindelijk heb ik wel 45 uur in de week kunnen werken steeds, en heb een jong gezin thuis die ook aandacht vraagt natuurlijk, en die ik zo graag wil geven. :P

Vandaag had ik een herbeleving tijdens m’n werk. Dan wordt ik door mijn vader en broer verkracht en in elkaar geslagen terwijl ik zit te vergaderen. Daar moest ik toen even weglopen, en dat leverde wel vragende gezichten op. Het is natuurlijk een compleet ongezonde situatie, maar de reden dat ik het al die jaren heb volgehouden: Hasj. Ik rook dagelijks onderweg naar m’n werk een minescuul brokje hasj, het mag geen naam hebben, maar het is mijn kleine geheimpje en het houdt mijn dagen licht en helpt me ontstressen.

Compleet ongezond natuurlijk, mijn behandelaar gruwelt ervan, maar kan er ook wel om lachen. Van mijn tien directe collega’s zitten er echter zeker vijf of zes dagelijks aan de coke, dus tja. Een licht vergrijp.

Vanaf volgend jaar ga ik in het onderwijs, dat schijnt ook stressvol, en verdiend een stuk minder, maar ik kijk er naar uit. En dan is de hasj ook klaar natuurlijk, ik ga niet half high voor een stel pubers staan. :7

Hoe dan ook, mijn punt is, dat ik een vorm heb gevonden om mijn PTSS te combineren met een normaal leven, inclusief werk. Misschien komt er een dag dat ik compleet stuk ga. Maar ik lijk fysiek simpelweg niet in staat om depressief ofzo te worden, dus dan sukkel je wel door. En laten we eerlijk zijn, iedere dag high naar je werk gaan, dat is voor de meesten een verschrikkelijke neerwaartse spiraal. Maar ik ben er wel van overtuigd dat er voor iedereen een manier is om te functioneren, en tegelijkertijd een behandeling te volgen.

Veel sterkte trouwens, ik blijf meelezen en snap heel goed dat het voor iedereen hier soms erg zwaar kan zijn.
Wat verschrikkelijk ;(. Woorden zijn eigenlijk niet voldoende om de lading te dekken van hoe rot ik het vind voor je. Ik hoop dat de EMDR goed effect heeft en je uiteindelijk klachtenvrij zult leven.

Ik werd uiteindelijk enorm suïcidaal van de herbelevingen en de alsmaar toenemende triggers. Het hielp ook niet dat ik destijds voor een commercieel bedrijf werkte waar iedereen bij wijze van een nummer is. Ik ging ook juist steeds meer en meer werken om aan mezelf te ontkomen. Het haalde me in.
Zelf ben ik ervan overtuigd dat werk voor een heel fijne balans in de weg naar herstel kán zorgen.
pi_177778123
quote:
1s.gif Op maandag 12 maart 2018 20:35 schreef Melancholia_war het volgende:

Ik werd uiteindelijk enorm suïcidaal van de herbelevingen en de alsmaar toenemende triggers. Het hielp ook niet dat ik destijds voor een commercieel bedrijf werkte waar iedereen bij wijze van een nummer is. Ik ging ook juist steeds meer en meer werken om aan mezelf te ontkomen. Het haalde me in.
Zelf ben ik ervan overtuigd dat werk voor een heel fijne balans in de weg naar herstel kán zorgen.
Ja precies, zo voel ik dat ook. Moet je natuurlijk wel werk doen waar je goed in bent, of waar je energie uit haalt. En dat is natuurlijk lastig, in Nederland lijkt dat soms wel eens een luxe positie :P
-nee-
pi_177779640
quote:
1s.gif Op maandag 12 maart 2018 20:53 schreef Marsenal het volgende:

[..]

Ja precies, zo voel ik dat ook. Moet je natuurlijk wel werk doen waar je goed in bent, of waar je energie uit haalt. En dat is natuurlijk lastig, in Nederland lijkt dat soms wel eens een luxe positie :P
Zit je in de financiële sector (als ik vragen mag)?
pi_177779887
quote:
1s.gif Op maandag 12 maart 2018 21:38 schreef Melancholia_war het volgende:

[..]

Zit je in de financiële sector (als ik vragen mag)?
Strategiën ja. Moeilijk volk hoor. Geld geld geld geld geld. Zondagskinderen. Volgende gebouw waar ik werk is van steen en hout, niet van staal.
Welke hoek zit jij? :P
-nee-
  maandag 12 maart 2018 @ 22:53:55 #241
198417 Lastpost
Rotterdammert!
pi_177781447
quote:
0s.gif Op maandag 12 maart 2018 19:56 schreef faptist het volgende:

[..]


Hoe vaak hebben jullie een afspraak bij jullie behandelaar?
Wekelijks (1.5 uur). Dan nog periodiek bij de arts langs daar.
pi_177898466
Soms voelt het alsof bepaalde trauma's gelinkt zijn aan ook mooie herinneringen. De gebeurtenis breidt zich dan als een olievlek uit en bezoedelt kostbare jeugdherinneringen. Zo lijkt het net alsof ik een deel van mezelf kwijt zal raken wanneer de trauma weggehaald wordt, al weet ik rationeel gezien dat dat niet zo is.

Zo, dat moest ik even kwijt.
  maandag 19 maart 2018 @ 13:36:33 #243
212761 magnetronkoffie
Where's the fish?
pi_177930668
Weet niet of ik 't al gezegd had, maar mij helpt 't om bepaalde plekken waar iets gebeurd was weer op te zoeken. Dan zie je ook dat 't eigenlijk maar een plek is. Meestal bezoek ik zulke plekken meerdere malen.
Waar had ik nou ook alweer m'n UFO verstopt? Ik wil weer naar huis ;(
♫♪♪♫♪♫♫♪==♥☥
pi_177936039
quote:
0s.gif Op maandag 19 maart 2018 13:36 schreef magnetronkoffie het volgende:
Weet niet of ik 't al gezegd had, maar mij helpt 't om bepaalde plekken waar iets gebeurd was weer op te zoeken. Dan zie je ook dat 't eigenlijk maar een plek is. Meestal bezoek ik zulke plekken meerdere malen.
Dat is erg dapper.

Heb ik inderdaad ook al eens over nagedacht.. ben alleen te bang voor wat het teweeg zou brengen in mijn hoofd. Misschien ooit.
  maandag 19 maart 2018 @ 17:26:44 #245
212761 magnetronkoffie
Where's the fish?
pi_177936581
quote:
1s.gif Op maandag 19 maart 2018 16:58 schreef Melancholia_war het volgende:

[..]

Dat is erg dapper.

Heb ik inderdaad ook al eens over nagedacht.. ben alleen te bang voor wat het teweeg zou brengen in mijn hoofd. Misschien ooit.
Ik deed dit ook met plekken waar ik geen negatieve associaties mee had. Zo leerde ik ook beter omgaan met de stortvloed aan gedachten die zo'n plek bij me kan ontketenen (en die stortvloed hoeft niet uit louter negatieve associaties te bestaan :) ).
Waar had ik nou ook alweer m'n UFO verstopt? Ik wil weer naar huis ;(
♫♪♪♫♪♫♫♪==♥☥
pi_177977602
quote:
0s.gif Op maandag 19 maart 2018 17:26 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ik deed dit ook met plekken waar ik geen negatieve associaties mee had. Zo leerde ik ook beter omgaan met de stortvloed aan gedachten die zo'n plek bij me kan ontketenen (en die stortvloed hoeft niet uit louter negatieve associaties te bestaan :) ).
Alles wat ik zo snel kan bedenken aan "positieve" plekken is bezoedeld. Zal een andere manier moeten vinden :).
  woensdag 21 maart 2018 @ 10:16:43 #247
212761 magnetronkoffie
Where's the fish?
pi_177978637
quote:
1s.gif Op woensdag 21 maart 2018 09:30 schreef Melancholia_war het volgende:

[..]

Alles wat ik zo snel kan bedenken aan "positieve" plekken is bezoedeld. Zal een andere manier moeten vinden :).
Neutrale plekken? Het terugvinden van een bepaalde plek in Limburg was wat dat betreft wel een leuke mini-uitdaging voor mij. Ik heb uiteindelijk een paar jaar later een exact stukje grasveld met uitzicht terug kunnen vinden en opnieuw een foto van gemaakt :P
Waar had ik nou ook alweer m'n UFO verstopt? Ik wil weer naar huis ;(
♫♪♪♫♪♫♫♪==♥☥
pi_178070455
quote:
0s.gif Op woensdag 21 maart 2018 10:16 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Neutrale plekken? Het terugvinden van een bepaalde plek in Limburg was wat dat betreft wel een leuke mini-uitdaging voor mij. Ik heb uiteindelijk een paar jaar later een exact stukje grasveld met uitzicht terug kunnen vinden en opnieuw een foto van gemaakt :P
Aan neutrale plekken heb ik niet veel. Die bezoek ik immers sowieso en heb ik geen problemen mee. Omdat ze neutraal zijn.

Maar...komt goed. Bedankt voor het meedenken.
  maandag 26 maart 2018 @ 23:28:37 #249
335643 faptist
Maakt fouten
pi_178112640
Ik had het al een tijdje in huis, maar stelde het begin steeds uit. Zocht het perfecte moment. Na de verjaardag van Mn dochtertje toch begonnen met de AD. vind het spannend.
Werd in Mn slaap steeds wakker omdat ik bijwerkingen droomde. Klinkt dat logisch?
Nouja. Vandaag dag 2.

Hopelijk werkt het snel. Krijg nu fluoxetine en vind het doodeng.
  maandag 2 april 2018 @ 19:50:58 #251
335643 faptist
Maakt fouten
pi_178263252
Pfoeh.. ik ben zo doodop van de Ad.
Hoe combineer je dit met werken?
Of hebben jullie je destijds ziekgemeld? Is het al bedtijd? :'(
  maandag 16 april 2018 @ 10:40:20 #252
37478 Luchtbel
Memories in progress
pi_178548105
Hoe is het Faptist?
  dinsdag 17 april 2018 @ 08:19:29 #253
198417 Lastpost
Rotterdammert!
pi_178570322
Hier ziekmelding na een aantal maanden aanmodderen. Ging gewoon niet meer.

Deze week start ik overigens met het reïntegratietraject van het werk. Toch wel spannend.
pi_178577059
SPOILER
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
pi_178653022
quote:
0s.gif Op dinsdag 17 april 2018 14:07 schreef Fripsel het volgende:
SPOILER
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Wat naar, Fripsel. Hoop dat je nu inmiddels wat meer tot rust bent gekomen.
pi_178681586
quote:
1s.gif Op zaterdag 21 april 2018 11:02 schreef Melancholia_war het volgende:

[..]

Wat naar, Fripsel. Hoop dat je nu inmiddels wat meer tot rust bent gekomen.
SPOILER
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
  zondag 22 april 2018 @ 21:32:52 #257
212761 magnetronkoffie
Where's the fish?
pi_178682601
quote:
1s.gif Op zondag 22 april 2018 20:34 schreef Fripsel het volgende:

[..]

SPOILER
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Ik neem aan dat de afname in de hoeveelheid paniekaanvallen komt doordat je contact met je ouders vermijdt?

Ik heb sinds eind vorig jaar eigenlijk met niemand in m'n familie regelmatig contact. Het verloopt van hun kant en het is sporadisch. En ik merk dat het me op de lange termijn een hoop stress bespaart en ik heb er ook geen spijt van, maar vind 't wel jammer dat 't blijkbaar zo moet.

Ik heb eerlijk gezegd meer aan m'n vrienden. Zij zijn een beetje een gekozen surrogaat-familie :P

Ik heb de indruk dat ze op zich wel weer contact met me zouden willen, maar dan zullen ze eerst moeten stoppen met mij te kwetsen.
Voor mij is 't in elk geval zo dat als iemand iets doet wat mij kwetst en ze willen het daarna weer goedmaken, dat ze dan eerst dat waarmee ze me kwetsen weer goed moeten gaan maken, bijvoorbeeld met een "Sorry, achteraf gezien was wat ik zei/deed niet helemaal terecht" oid. En uiteraard ook meteen kappen met dat waarmee ze me kwetsen.

Anders heb ik er nog maar weinig zin in.

[ Bericht 1% gewijzigd door magnetronkoffie op 22-04-2018 21:42:54 ]
Waar had ik nou ook alweer m'n UFO verstopt? Ik wil weer naar huis ;(
♫♪♪♫♪♫♫♪==♥☥
  zondag 22 april 2018 @ 22:25:11 #258
335643 faptist
Maakt fouten
pi_178683494
Jee fripsel,
Wat zit jij in een lastig parket. Lijkt me verschrikkelijk als je ouders niet degene zijn bij wie je je klein kunt maken en het vertrouwen kan hebben dat ze het beste met je voor hebben.
Ik vind het bijzonder moedig van je dat je deze beslissing hebt genomen. Wie weet kan er in de toekomst weer wat contact komen, maar nu gewoon even niet.
Ik hoop wel dat je een manier vind om die paniekaanvallen stabieler te krijgen. Als een kaartje je al zo op de kast kan krijgen lijkt me 1 op 1 contact nog heftiger. Of zijn ze niet zo/ werkt dat anders?
Helpt het werk je om je gedachten te verzetten? Ik weet dat je enorm getalenteerd bent in interieur dingen. Ik hoop dan ook dat je hier jezelf in kunt terugtrekken. Even lekker fripsel kunt zijn zonder paniekaanval.
Och och.. kon ik maar iets doen.

Ik ben intussen alweer bijna een maand aan de fluoxetine. In het begin had ik amper eetlust en was ik vrij moe. Dat ik geen eetlust had vond ik heerlijk. Jammer genoeg is die bijwerking weer gestopt en merk ik daar geen verandering meer in.
Mn emoties heb ik al beter onder controle en het gekste is.. het lijkt nu net alsof ik mezelf wat beter begrijp. Vroegah zou ik heel snel heel kwaad worden of thuis alles afreageren wanneer er iets op het werk gebeurde, maar nu gaat alles eigenlijk best mild. Zelfs minder ruzie met Mn man en dat laatste zelfs al een week niet meer (i.p.v. élke dag!). Ik ben dus positief.
Mn psych had het wel alweer over ophogen van de medicatie maar dat durf ik nog niet.
Zit nu op 10 Mg. Niet echt veel dus maar dat geeft me juist het gevoel van controle.

Hopelijk is geen nieuws goed nieuws en gaat het wat rustiger met iedereen. Is hier zo rustig de laatste tijd. Of heeft dat te maken met het stralende weer? -ik heb er echt van genoten.
pi_178683843
Afname van mijn paniek heeft er inderdaad mee te maken dat ik o.a. mijn ouders niet meer zie.

Faptist, mijn ouders zijn wel een van de weinige, die me zo snel op de kast kunnen krijgen. Het is ook best heftig geweest de laatste keer dat ik ze gezien heb, en sindsdien hebben ze gewoon niks meer laten weten.. Dit kaartje kwam zo onverwachts, maar uit de tekst bleek verder helemaal niet dat ze ook maar over iets nagedacht had of iets uit wilde praten. En dat is eigenlijk wat er altijd gebeurt. En mijn trauma heeft ook met mijn jeugd en thuissituatie te maken. Ik slik topiramaat en quatiapine om überhaupt te slapen omdat ik anders o.a. nachtenlang droom dat ik in dialoog ben met mijn ouders en ze snappen me maar gewoon niet. Ik heb echt een idiote bos haar, maar die was iedere ochtend helemaal doorweekt van het zweet. Een pyjama wilde ik geen twee nachten dragen. Ik kon het wassen met het angstzweet overdag ook gewoon niet meer bijhouden.

Mijn vrijwilligerswerk is echt in een woord fantastisch. Mijn maatschappelijk werkster heeft ook contact met mijn begeleidster daar gehad, en ik wist zelf niet dat ze me al zo goed doorhad, maar mijn begeleidster had als feedback gegeven dat ik echt heel enthousiast en leergierig ben en dat mijn paniekaanvallen daar echt gewoon getriggerd worden omdat ik te graag en teveel wil. En omdat ze dat zo goed doorhebben gaat het echt super goed nu. Ik “hoef niks”, ik mag gewoon ik zijn, want blijkbaar trek ik in mijn enthousiasme vanzelf al de groep mee.

Wat ik er mag doen is ook echt super leuk. Ik heb laatst een berg stoelen en twee tafels in de verf gezet. Make me happy. Er is een moestuin, oa voor de voedselbank, en ik mag veel van het fijne plantwerk ed doen. Daarnaast heb ik thuis ook een moestuin en zei ik altijd al dat ik later als ik een oud omaatje ben dat ik een wandelend tuinboek wilde zijn. Dus ik kan een hoop afkijken. Ik voel me echt helemaal fantastisch als ik daar ben bezig geweest. :@

Ik kom er nu twee dagdelen. En ga ook weer naar de fysio. Daarnaast komt mijn maatschappelijk werker. Dus in december had ik eigenlijk alleen mijn maatschappelijk werkster.. en wat sociale contacten. En nu heb ik dus standaard 4 keer in de week iets te doen en ik doe eigenlijk ook minstens 1 keer, soms zelfs 2 keer per week iets met vriendinnen. Dus daar ben ik eigenlijk zo blij mee. Daarom raakte ik misschien ook wel zo in paniek van dat kaartje, ik wil NIET terug naar het oude.

De bedoeling is dat ik ga uitbreiden na 4 dagen vrijwilligerswerk en dan wil ik gaan kijken naar betaalde werk/opleiding.

[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 22-04-2018 22:48:36 ]
pi_178750070
Jaaaa weer lekker EMDRen zo _O_

Ik ga straks weer alles bijlezen en inhoudelijk reageren :P
-nee-
pi_178764504
quote:
9s.gif Op donderdag 26 april 2018 10:13 schreef Marsenal het volgende:
Jaaaa weer lekker EMDRen zo _O_

Ik ga straks weer alles bijlezen en inhoudelijk reageren :P
Wat klink jij verdacht enthousiast :D

Hoe ging het?
pi_178767185
Ja wat kan ik zeggen, het is eigenlijk allemaal kut, maar ik weet al een paar jaar dat EMDR en die eindeloze therapiesessies me helemaal leegtrekken dus ik ben ondertussen op een punt dat ik het normaal ben gaan vinden. Ofzo.

Therapie zelf gaat verder prima hoor, alleen moet mijn gezin er af en toe voor wijken en dat vind ik wel lastig :{ Ik ben ondertussen op een punt dat ik meer last er van ondervind dat mijn verleden zo doorgewerkt heeft in mijn huidige situatie, dan dat ik verdriet of paniek heb over wat er feitelijk vroeger allemaal gebeurd is.
En jij? Al wat rustiger geworden?
Fripsel, leuk dat je vrijwilligerswerk zo goed uitpakt. :)

Even over die ouders he, hoe open zijn jullie iberhaupt naar je omgeving over je diagnose? Mijn vrouw en schoonouders weten ervan, en drie goede vrienden, verder vertel ik het liever aan niemand. En jullie?
En wat ik vooral wil weten dan; nemen mensen het serieus?

[ Bericht 2% gewijzigd door Marsenal op 27-04-2018 07:50:12 ]
-nee-
pi_178769752
SPOILER
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
pi_178772617
quote:
1s.gif Op vrijdag 27 april 2018 07:35 schreef Marsenal het volgende:
Ja wat kan ik zeggen, het is eigenlijk allemaal kut, maar ik weet al een paar jaar dat EMDR en die eindeloze therapiesessies me helemaal leegtrekken dus ik ben ondertussen op een punt dat ik het normaal ben gaan vinden. Ofzo.

Therapie zelf gaat verder prima hoor, alleen moet mijn gezin er af en toe voor wijken en dat vind ik wel lastig :{ Ik ben ondertussen op een punt dat ik meer last er van ondervind dat mijn verleden zo doorgewerkt heeft in mijn huidige situatie, dan dat ik verdriet of paniek heb over wat er feitelijk vroeger allemaal gebeurd is.
En jij? Al wat rustiger geworden?
Fripsel, leuk dat je vrijwilligerswerk zo goed uitpakt. :)

Even over die ouders he, hoe open zijn jullie iberhaupt naar je omgeving over je diagnose? Mijn vrouw en schoonouders weten ervan, en drie goede vrienden, verder vertel ik het liever aan niemand. En jullie?
En wat ik vooral wil weten dan; nemen mensen het serieus?
Heb je lang nodig om weer bij te komen? En merk je verder dat 'het' helpt?

En ja, dat tweede stukje is zeer herkenbaar. Helaas nog geen manier gevonden om het te kunnen accepteren. Ik blijf het stom en oneerlijk en rot vinden allemaal dat het zoveel invloed heeft.

Waaraan merk je dat je gezin ervoor moet wijken bijvoorbeeld? Heb je dit ook met je vrouw besproken? Wellicht zien zij het iets anders.

Ik heb erover getwijfeld om eerlijk te zijn naar mijn omgeving hierover, en mijn twijfels bleken, na eerlijkheid, zeer gegrond geweest te zijn. Ik geloof dat erkenning van mensen die destijds konden ingrijpen maar het niet hebben gedaan, mij wellicht ook verder zou kunnen helpen. Nu dat er niet is, is dat bitterzoet. Want nu weet ik in ieder geval zeker dat ik niet op ze hoef te rekenen.

Wel is het zo dat mijn vriend het weet en wat vrienden. Dat maakt voor mij een hele hoop goed. Ik bespreek alles met mijn vriend.
pi_178774235
Ik neem er een halve dag voor, sowieso. Dan ga ik heel geïrriteerd m’n huis schoonmaken. :') Mijn dochter speelt dan op het kinderdagverblijf, en dat vind ik dan wel lastig, dat ik niet voor haar zorg. Maar er zitten dagen tussen dat ik gewoon uit het niets in janken uitbarst, ik kan dan geen zorg voor haar dragen. Mijn vrouw moet ook accepteren dat ik de avond voor therapie en de avond erna nergens zin in heb en een beetje narrig ben. Zo zijn er vaak zat dagen dat zij happy happy joyjoy even een spelletje wil doen of whatever en ik zit te chagrijnen en niet op d’r reageer. Daar heb ik achteraf altijd een beetje spijt van. Dat weet ze, en ze geeft die ruimte ook wel. Maar het heeft wel eens voor spanning gezorgd. Toen we elkaar leerden kennen had ik een manier gevonden om iedere dag te doen alsof mijn leven een zorgeloze was, was ik altijd vrolijk. Tien jaar later realiseert ze zich dat ik m’n halve karakter bij elkaar acteerde, dat er eigenlijk heel veel verdriet en spanning in m’n hoofd zat. Dat is een bitter pil voor d’r.

Die behoefte van erkenning van mensen die hadden kunnen ingrijpen, begrijp ik heel goed. Is het wel eens voorgekomen? Of helemaal niet?
-nee-
pi_178774332
quote:
0s.gif Op vrijdag 27 april 2018 10:36 schreef Fripsel het volgende:
SPOILER
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Dat lijkt me een zware tol, dat zou ik zelf heel moeilijk kunnen dragen. Red je dat eigenlijk wel?
-nee-
pi_178779203
quote:
1s.gif Op vrijdag 27 april 2018 13:38 schreef Marsenal het volgende:
Ik neem er een halve dag voor, sowieso. Dan ga ik heel geïrriteerd m’n huis schoonmaken. :') Mijn dochter speelt dan op het kinderdagverblijf, en dat vind ik dan wel lastig, dat ik niet voor haar zorg. Maar er zitten dagen tussen dat ik gewoon uit het niets in janken uitbarst, ik kan dan geen zorg voor haar dragen. Mijn vrouw moet ook accepteren dat ik de avond voor therapie en de avond erna nergens zin in heb en een beetje narrig ben. Zo zijn er vaak zat dagen dat zij happy happy joyjoy even een spelletje wil doen of whatever en ik zit te chagrijnen en niet op d’r reageer. Daar heb ik achteraf altijd een beetje spijt van. Dat weet ze, en ze geeft die ruimte ook wel. Maar het heeft wel eens voor spanning gezorgd. Toen we elkaar leerden kennen had ik een manier gevonden om iedere dag te doen alsof mijn leven een zorgeloze was, was ik altijd vrolijk. Tien jaar later realiseert ze zich dat ik m’n halve karakter bij elkaar acteerde, dat er eigenlijk heel veel verdriet en spanning in m’n hoofd zat. Dat is een bitter pil voor d’r.

Die behoefte van erkenning van mensen die hadden kunnen ingrijpen, begrijp ik heel goed. Is het wel eens voorgekomen? Of helemaal niet?
Ik begrijp het, ja. Ik hoop voor je dat het je brengt wat je nodig hebt om dingen af te kunnen sluiten :).

Ik lees ook een beetje dat je een soort van moeite hebt met acceptatie van de gevolgen ervan en wat het doet met wie je graag zou willen zijn voor je gezin. Misschien helpt het om jezelf daar iets meer de ruimte in te geven.


Doel je hier op erkenning of dat mensen wel eens hebben ingegrepen?
pi_178781629
quote:
1s.gif Op vrijdag 27 april 2018 18:22 schreef Melancholia_war het volgende:

[..]

Ik begrijp het, ja. Ik hoop voor je dat het je brengt wat je nodig hebt om dingen af te kunnen sluiten :).

Ik lees ook een beetje dat je een soort van moeite hebt met acceptatie van de gevolgen ervan en wat het doet met wie je graag zou willen zijn voor je gezin. Misschien helpt het om jezelf daar iets meer de ruimte in te geven.


Doel je hier op erkenning of dat mensen wel eens hebben ingegrepen?
Nou, in eerste instantie erkenning, naderhand. Heeft dat zin? Ik kan me goed voorstellen dat het closure ( :P ) geeft, maar zou het niet als een wassen neus voelen? Gelul achteraf? :P
-nee-
pi_178781678
quote:
1s.gif Op vrijdag 27 april 2018 21:11 schreef Marsenal het volgende:

[..]

Nou, in eerste instantie erkenning, naderhand. Heeft dat zin? Ik kan me goed voorstellen dat het closure ( :P ) geeft, maar zou het niet als een wassen neus voelen? Gelul achteraf? :P
Nou, het feit alleen al dat ze moeite zouden doen om erover te liegen, ja, dat zou ik zelfs fijn vinden. Nu is het compleet het tegenovergestelde en doen ze juist moeite om mij meer te schaden. (Klinkt als een slachtofferrol, dat is het niet. Zijn feiten helaas. Misschien moet ik daarnaast gewoon leren te accepteren dat ik nou eenmaal in bepaalde dingen geen rol had, hoe graag ik mezelf van het tegendeel wil overtuigen. Wil geen slachtoffer zijn.)

[ Bericht 11% gewijzigd door Melancholia_war op 27-04-2018 22:58:57 ]
pi_178788785
quote:
1s.gif Op vrijdag 27 april 2018 13:38 schreef Marsenal het volgende:
Ik neem er een halve dag voor, sowieso. Dan ga ik heel geïrriteerd m’n huis schoonmaken. :') Mijn dochter speelt dan op het kinderdagverblijf, en dat vind ik dan wel lastig, dat ik niet voor haar zorg. Maar er zitten dagen tussen dat ik gewoon uit het niets in janken uitbarst, ik kan dan geen zorg voor haar dragen. Mijn vrouw moet ook accepteren dat ik de avond voor therapie en de avond erna nergens zin in heb en een beetje narrig ben. Zo zijn er vaak zat dagen dat zij happy happy joyjoy even een spelletje wil doen of whatever en ik zit te chagrijnen en niet op d’r reageer. Daar heb ik achteraf altijd een beetje spijt van. Dat weet ze, en ze geeft die ruimte ook wel. Maar het heeft wel eens voor spanning gezorgd. Toen we elkaar leerden kennen had ik een manier gevonden om iedere dag te doen alsof mijn leven een zorgeloze was, was ik altijd vrolijk. Tien jaar later realiseert ze zich dat ik m’n halve karakter bij elkaar acteerde, dat er eigenlijk heel veel verdriet en spanning in m’n hoofd zat. Dat is een bitter pil voor d’r.

Die behoefte van erkenning van mensen die hadden kunnen ingrijpen, begrijp ik heel goed. Is het wel eens voorgekomen? Of helemaal niet?
Maar, hoe ervaar jij dit zelf dan?

Ik was erg jong toen mijn misbruik plaats vond. Dus ik heb dit eigenlijk mezelf als kind aangeleerd. En het heeft me gewoon opgebroken zeg maar. Tot de flashbacks weer recht in mijn gezicht knalde en ik helemaal niet meer kon functioneren.

Ik kan het zelf ook niet bevatten als ik terug kijk. Hoe dan.. hoe heb ik mezelf al die tijd zo bij elkaar kunnen houden.. hoe de fuck heb ik al die jaren zo kunnen rennen. Als ik bedenk wat ik me als puber en me in mijn begin van studententijd allemaal op mijn hals haalde.. en alles maar om er niet bij stil te hoeven staan..

Toen alles terug kwam. Alsof ik wakker werd in een freaking Carry Slee boek. :') :') :')
pi_178788824
quote:
1s.gif Op vrijdag 27 april 2018 13:46 schreef Marsenal het volgende:

[..]

Dat lijkt me een zware tol, dat zou ik zelf heel moeilijk kunnen dragen. Red je dat eigenlijk wel?
Ik zal wel moeten he. :P Ik ga die familie oorlog niet beginnen. Daarnaast kent mijn katholieke familie een geschiedenis aan misbruik ben ik achter gekomen. Ik ken geen details. Maar ik wil bij andere geen deurtjes open zetten.

Dus ik heb het in dat opzicht al opgegeven. Ik denk dat het nu vooral de vraag is.. hoe ver trek ik me terug. Wil ik mijn oma nog een laatste keer zien. Voel ik die behoefte, ga ik er spijt van krijgen als ik dat niet doe.

Ik ben mijn ouders hun dochter, ik zou dit “gevecht” niet moeten hoeven voeren. Dus dan maak ik mijn eigen familie van vrienden. Die beslissing heb ik wat dat betreft al een tijdje genomen. En dat lukt gelukkig prima.
pi_178806545


[ Bericht 100% gewijzigd door Melancholia_war op 30-04-2018 16:14:32 ]
pi_178897499
SPOILER
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.


[ Bericht 4% gewijzigd door #ANONIEM op 02-05-2018 19:28:34 ]
  zaterdag 5 mei 2018 @ 23:21:45 #274
335643 faptist
Maakt fouten
pi_178962337
Zelf zou ik trouwens wel gaan fripsel.
Ik heb zelf al 2 x een begrafenis moeten missen vanwege moeilijke omstandigheden en heb er nog steeds last van. Schuldgevoelens die ik niet kan loslaten.
Verder denk ik dat je het best goed voor elkaar hebt nu. Je klinkt altijd zo positief over je werk en over de dingen die je wel voor elkaar krijgt. Echt knap vind ik dat.
Lastig dat mensen zo doorvragen en dat jij dan met een rotgevoel zit. Ik denk niet eens dat mensen doorhebben dat ze dit doen. Sommigen zijn van nature gewoon nieuwsgierig en willen overal hun neus insteken, anderen hebben niet door dat ze ongepaste informatie vragen en dan heb je ook nog mensen die gewoon blijven praten om stiltes op te vullen.
Ze denken dat ze beleefd zijn en ‘zich aanpassen aaan de klant’ maar ik hou er helemaal niet van.
(Ik zat afgelopen tijd 3 uur bij de kapper vanwege een nieuwe balayage -?- en ergerde me echt aan alle random shit die ze me vroeg of vertelde. Smalltalk.. ik kan dat dus echt niet. Had er ook graag wat van gezegd, maar tegelijkertijd besef ik me ook dat dit mijn issues zijn en anderen waarschijnlijk niet weten dat ze er gedrag of gevoelens mee kunnen triggeren)

Pff. Ik ga veel te diep door. Ik probeer maar weer te slapen. Poging 26 voor vanavond :{
Had een goede dag. Laatste 2 uur voel ik me enorm kelderen. Kakzooi.
pi_179008828
Naar de uitvaart wil ik sowieso wel gaan. Maar of ik nog een keer langs wil gaan..

SPOILER
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
En dat doorvragen zelf ervaarde ik ook niet als vervelend hoor. Eerder als oprecht bezorgd. Ze weet inderdaad niet wat dat bij mij losmaakt.

De dingen die ik nu verder allemaal doe die vind ik ook super leuk. Dus het is niet zo moeilijk om daar positief te zijn. En ik heb een groepje fantastische vriendinnen. Ik heb alleen altijd het gevoel dat ik hier face down over straat moet. Ook al probeer ik daar schijt aan te hebben.
pi_179032565
Ik word een beetje gestoord van mezelf.
Ben die herbelevingen echt meer dan zat. Het heeft te veel en te lang invloed op mijn stemming. :(

Hoe gaan jullie hiermee om?
pi_179049508
quote:
0s.gif Op woensdag 9 mei 2018 01:00 schreef Melancholia_war het volgende:
Ik word een beetje gestoord van mezelf.
Ben die herbelevingen echt meer dan zat. Het heeft te veel en te lang invloed op mijn stemming. :(

Hoe gaan jullie hiermee om?
Eerst afleiding zoeken, dus mezelf bezig proberen te houden. Maar voornamelijk medicijnen. :') Want ik heb niet genoeg energie om mezelf eeuwig bezig te houden.
pi_179104565
*meld zich*

Ruim 2 jaar in een relatie gezeten waarin ik mishandeld werd tot aan gebroken ribben en ingeklapte long toe.

Heb 10 maanden in een blijf-van-mijn-lijfhuis gewoond. En sinds 1 februari gelukkig weer een eigen huisje.

Nu ben ik bezig met om alles wat ik mee heb gemaakt te verwerken. Woensdag begin ik met de herstelgroep georganiseerd door het Blijf. Verwijzing ggz heb ik ook liggen daar ga ik na de zomer mee aan de slag.

Mijn caseworker zei dat ik wrs de diagnose PTSS zou krijgen en als ik alles wat ik erover heb gelezen bekijk is deze diagnose zeer toepassend.

Fatsoenlijk slapen. Ik zou zo graag willen maar vaak durf ik nieteens in slaap te vallen want vreselijke nachtmerries.

Mijn meer dan leuke werk heb ik tot het einde van de zomer on hold gezet. Kon het niet meer opbrengen.

Heb gelukkig wel een heel fijn sociaal leven. Iedereen staat achter me O+
Veel afleiding maar ze begrijpen me ook als ik het even niet kan opbrengen om af te spreken.

Ik heb een concentratievermogen van niks. Ook dat beïnvloedt t dagelijkse leven.

Met de herstelgroep hoop ik weer een btje grip op mijn leven te krijgen. Ben er eindelijk aan toe om te praten.

Wie weet wat voor positiefs ik uit dit topic meekrijg :)

Dit even in het kort. Vragen staat vrij.
Op woensdag 25 oktober 2023 21:15 schreef Nattekat het volgende:
Ben je in een pot met sarcasme gevallen als kind ofzo?
pi_179149241
Hoi mascara-klodder, welkom in het topic. :P

twee dagen later pas reactie, terwijl ik zaterdag je bericht al gelezen had, maar ja, als ik dit topic open dan kost het me al heel wat energie om iedereen zijn leed te lezen, dus vaak trek ik het niet meer om een reactie te geven :')

Fijn dat je een stabiele omgeving hebt, dat is al de helft van het werk denk ik zo, er zitten ook mensen in dit topic die een regelmatig contact met een behandelaar niet eens voor elkaar krijgen.

Melancholia: Hoe is je prive situatie precies? Ben je veel alleen, of juist niet?
Herbelevingen zijn de aids van psychische problemen. Wat een verschrikking dat je het regelmatig hebt.

Twee weken vakantie nu. Is maar goed ook, ik merkte dat ik aan het einde van m’n Latijn ben, vanmorgen was ik nog even op werk om te vergaderen en een overdracht te doen, en toen heb ik tussendoor iemand door de telefoon getrokken en een samenwerking opgezegd. Ik moet er nog even over nadenken of dit redelijk was, of dat ik emotioneel ben. Maar ik merk sowieso dat ik onprettig assertief ben op werk, ik ben m’n grenzen aan het aangeven, en soms gaat dat kwaadschiks. Ik ben niet trots op mezelf vandaag.
Ik heb twee weken geen therapie gehad door hemelvaart en vakantie van mn behandelaar. Ik denk dat ik daar niet goed mee ben omgegaan. :P
-nee-
pi_179149454
Wie houdt ik ook voor de gek ik ben gewoon tyfusgeirriteerd en wil mezelf een week verstoppen om te janken maar ja wie gaat die kleine dan van het verblijf ophalen :')
-nee-
pi_179153074
quote:
1s.gif Op maandag 14 mei 2018 10:55 schreef Marsenal het volgende:
Wie houdt ik ook voor de gek ik ben gewoon tyfusgeirriteerd en wil mezelf een week verstoppen om te janken maar ja wie gaat die kleine dan van het verblijf ophalen :')
*;

Wat mij helpt als iets echt moet is alles echt in mierentaakjes ophakken.

Om de kleine op te kunnen halen moet je basicly ademhalen, je schoenen en jas aan en de deur uit. Een beetje laat deze reactie maar ik hoop dat het goed gekomen is. :*
  maandag 14 mei 2018 @ 23:55:47 #282
335643 faptist
Maakt fouten
pi_179166745
Marsenal,
Zo herkenbaar wat je schrijft. Rustig aan. Gelukkig werk je er al een tijdje en zul je heus wel wat goodwill hebben opgebouwd. Ze zullen er wel begrip voor hebben en zo niet; jammer voor hen.
Winst is dat jij door had dat je ook anders had kunnen reageren en wellicht ook gedaan had als je iets meer rust had gehad. Je kunt je excuses aanbieden als je daar nog behoefte voor voelt, maar anders denk ik dat veel collega’s ook wel begrepen dat iedereen gewoon meivakantie nodig had.
Over het ophalen van je kindje. Ook dat lukt je. Echt. Je bent een geweldige vader. Ik denk dat je jouw prioriteiten stiekem best goed voor elkaar hebt.
Had ik al gezegd dat ik erop vertrouw dat je dit gewoon lukt? :*

Tevens +1 op fripsel. Als ik grote dingen niet meer overzie deel ik het ook op in mierentaakjes. Soms schrijf ik het zelfs helemaal voluit om het vervolgens af te kunnen strepen. Heerlijk.
Niet dat ik nu de behoefte heb aan lijstjes of die volledig af te werken, maar het geeft me wel wat houvast.

Net als wat ik nu doe. Al Mn paniekgedachten op een blaadje zetten binnen 15 min. Daarna categoriseren.
Vervolgens doorstrepen waar ik niks aan kan veranderen. Omcirkelen waar ik morgen iets aan kan doen en een denkwolkje voor dingen waar ik een oplossing voor kan en wil zoeken.
Uiteindelijk een top 3 maken en daar dan een tijdsframe voor bedenken. (Taak x en y binnen een week. Taak z binnen een maand).
Klinkt alsof ik fucking georganiseerd ben, maar meestal komt er niks van het uitvoeren. Maar de gedachte dat ik het zo structureer op papier is al prettig.
pi_179192617
Bedankt, het is allemaal wel weer goed gekomen ja. :P Dat van die lijstjes enzo, dat doe ik ook wel eens een beetje, maar ik krijg dat niet voor ekaar zonder mijn vrouw, die is hier de structo. Ik ben momenteel sowieso niet in staat om te plannen, mijn geheugen is buiten bedrijf soms.
Bruggetje naar idiote gebeurtenis meteen: Ik stond op Centraal koffie te drinken om 16.00 smiddags terwijl ik een vrije middag had. Geen idee hoe ik daar gekomen was, waar ik naartoe ging en hoe ik de koffie betaald had. Ik denk dat ik een uur van mijn dag mis, toen ik thuiskwam besefte ik dat ik de bus moet hebben gebruikt, mijn fiets stond voor de deur. Kan me werkelijk waar niks herinneren van dat uurtje, behalve dat ik m’n vrouw aan de lijn had, en compleet gestresst was. Daarna een zwart gat. Best geschrokken, mijn hersenen staan op 20% momenteel, ik denk dat ik een beetje een overload aan spanning heb. Morgenochtend therapie, tot die tijd houd ik me koest. :P
Als ik vandaag had moeten werken had ik me van kant gemaakt :')
nou en hoest met jullie :')
-nee-
pi_179207601
Dat maak ik met regelmaat mee ja, Marsenal. En dan verbaast het mij dat ik zo normaal kan overkomen op anderen. WTF

Hier probeer ik vooral mijn brein 'succeservaringen' te laten registreren. Voor wat het waard is. :r
Maw: zo min mogelijk vermijden. :r :')
pi_179208052
Hier gaat het goed en slecht.

Er zit echt een gigantische stijgende lijn in alles wat ik doe. Ik heb de laatste 2 jaar niet zo’n regelmatig schema gehad als de laatste 2 - 3 maanden. De GGZ crisisdienst zou me eindelijk gaan doorverwijzen naar Angst en Paniek hier in de regio voor mijn traumabehandeling. Dat was me voorheen alleen nog in Rotterdam gelukt. Zelfs als ik een slechte dag heb blijf ik niet in bed liggen maar ga ik iets in huis doen.

Ik heb vrijwilligerswerk/dagbesteding waar ik nu twee middagen ook fysiek lekker bezig ben en waar ik het gigantisch naar mijn zin heb. Ik ga 1x per week sporten bij de fysiotherapeut en mijn maatschappelijk werkster komt 1x per week langs. Dan zie ik mijn vriendinnen 1 tot 2 keer per week. En heb ik sinds kort een vriendje. Mijn maatschappelijk werkster loopt hier eigenlijk iedere week super trots weer naar buiten.

Ik wil alleen een steen door de ruit van de GGZ heengooien want ze hebben eerder dus toegezegd dat ik eindelijk naar trauma therapie zou gaan op de afdeling angst en paniek. Waar ik 2 jaar geleden in Rotterdam al lang voor op de wachtlijst stond, Maarja ik ben verhuisd. Vervolgens dacht ik dat Psyq een goed idee was, en dat was ook alleen precies toen ik met de trauma therapie zou beginnen was mijn eigen therapeut zwanger en mijn vervangster met lange termijn ziek. En daarna ben ik dus ik met de crisisdienst in aanraking gekomen. Alleen toen heeft degene die de intakes goed moest keuren bij Angst en Paniek op basis van een onderzoek van 3 jaar geleden (waar uit kwam dat geen diagnose gesteld kon worden) besloten dat ik niet op intake mag komen. :D

Dus ik ben maar gewoon een pop die moet doen alsof, want hulp ga ik nog steeds niet krijgen.

[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 16-05-2018 22:20:42 ]
  woensdag 16 mei 2018 @ 23:42:41 #286
335643 faptist
Maakt fouten
pi_179210322
Oei marsenal,
Zo’n tijd heb ik ook gehad. Durfde toen ook niet meer auto te rijden, omdat ik zo in gedachten was/ aan niks dacht dat ik echt zou verongelukken.
Kijk je uit?
Eigenlijk wel een groot teken dat je wellicht ff rustiger aan moet doen of iets met je medicatie niet in orde is.

Fripsel,
Geen idee of het bestaat; maar heb je niet zoiets als een vakbond voor de zorg? Dit is toch absurd? Hoe kan dit ?! Ik zou hels worden.
Wel leuk om te lezen dat het op andere vlakken beter lijkt te gaan en dat je zelfs iemand hebt gevonden waar je liefde voor kunt voelen. Awesome! *;

Hier gaat het al een paar dagen niet goed. Ik had een stijgende lijn, maar ben aan het crashen.
Mn man en ik hebben al maanden onuitgesproken frustraties naar elkaar. Afgelopen maandag hebben we savonds met elkaar gesproken. Veel uitgesproken zonder boos te worden. Zonder dat ik emotioneel ging schreeuwen of spullen ging gooien of uit de situatie stapte (door naar bed te gaan). Maar sindsdien ben ik op. Ik ben versleten. Moe.
Ik probeer Mn hoofd boven water te houden, maar heb eigenlijk het gevoel alsof ik naar beneden getrokken wordt en wil daar stiekem wel aan toegeven ;(
Doe het niet. Ik móet werken van mezelf. Ik móet een goede moeder zijn. En zo zijn er nog 5 afspraken die ik deze week moet doen voor anderen waar ik nul komma nul procent zin in heb. Kom ik weer met Mn fake smile.
Op Mn werk ook. Mn lichaam is er, maar waar ben ik?

:'(
pi_179214470
quote:
1s.gif Op woensdag 16 mei 2018 23:42 schreef faptist het volgende:
Oei marsenal,
Zo’n tijd heb ik ook gehad. Durfde toen ook niet meer auto te rijden, omdat ik zo in gedachten was/ aan niks dacht dat ik echt zou verongelukken.
Kijk je uit?
Eigenlijk wel een groot teken dat je wellicht ff rustiger aan moet doen of iets met je medicatie niet in orde is.

Fripsel,
Geen idee of het bestaat; maar heb je niet zoiets als een vakbond voor de zorg? Dit is toch absurd? Hoe kan dit ?! Ik zou hels worden.
Wel leuk om te lezen dat het op andere vlakken beter lijkt te gaan en dat je zelfs iemand hebt gevonden waar je liefde voor kunt voelen. Awesome! *;

Hier gaat het al een paar dagen niet goed. Ik had een stijgende lijn, maar ben aan het crashen.
Mn man en ik hebben al maanden onuitgesproken frustraties naar elkaar. Afgelopen maandag hebben we savonds met elkaar gesproken. Veel uitgesproken zonder boos te worden. Zonder dat ik emotioneel ging schreeuwen of spullen ging gooien of uit de situatie stapte (door naar bed te gaan). Maar sindsdien ben ik op. Ik ben versleten. Moe.
Ik probeer Mn hoofd boven water te houden, maar heb eigenlijk het gevoel alsof ik naar beneden getrokken wordt en wil daar stiekem wel aan toegeven ;(
Doe het niet. Ik móet werken van mezelf. Ik móet een goede moeder zijn. En zo zijn er nog 5 afspraken die ik deze week moet doen voor anderen waar ik nul komma nul procent zin in heb. Kom ik weer met Mn fake smile.
Op Mn werk ook. Mn lichaam is er, maar waar ben ik?

:'(
Ik ben ook hels geweest. Maar dat zijn alleen maar meer aantekeningen voor hun om te maken over je persoonlijkheid. :+
pi_179221436
En soms, zoals vandaag, heb ik ook van die dagen.. dan ben ik er even helemaal klaar mee. Maar dan kan ik niet eens meer boos worden. Ik zoek mijn kalmeringspillen erbij. Sukkel een beetje aan in huis en neem aan dat er morgen weer een dag is.

Soms ben ik wel bang.. van.. dat kan toch niet eeuwig goed gaan. Daarom ook die kalmeringsmiddelen. Anders maak ik mezelf helemaal gek.
pi_179224252
quote:
0s.gif Op donderdag 17 mei 2018 15:42 schreef Fripsel het volgende:
En soms, zoals vandaag, heb ik ook van die dagen.. dan ben ik er even helemaal klaar mee. Maar dan kan ik niet eens meer boos worden. Ik zoek mijn kalmeringspillen erbij. Sukkel een beetje aan in huis en neem aan dat er morgen weer een dag is.

Soms ben ik wel bang.. van.. dat kan toch niet eeuwig goed gaan. Daarom ook die kalmeringsmiddelen. Anders maak ik mezelf helemaal gek.
Herkenbaar. Ik ben wel gestopt met kalmeringsmiddelen.

De grote vraag: hoe ziet mijn toekomst er uiteindelijk uit? Ik kan niet eeuwig blijven aankloten. (Want zo voelt het.)
  vrijdag 18 mei 2018 @ 22:42:32 #290
335643 faptist
Maakt fouten
pi_179250849
Ik log alleen maar even in om te blaten.
Dat Mn dag zólang duurde.
Dat ik overal van baal en om moet huilen.
Ik wilde niet koken, omdat ik gisteren de keuken schoon had gemaakt. Natuurlijk doe je dat vaker, maar nu was het visiteklaar schoon.
Dus net mezelf toch van de bank kunnen slepen om kip te bakken. Rotkip spetterde weer alles onder -> huilen.
Rijst aangebrand. Nouja. Bijna. Ik keek ernaar. Zag het gebeuren maar was toch te laat met vuur uitdraaien dus er vormde zich net een koeklaag. -> huilen.
Ik ben toen maar naar boven gevlucht en heb me daar als een driftige peuter op Mn bed gegooid om ff door te huilen. Uiteraard kwamen er nu geen echte tranen -waar ik ook weer boos om werd-
Zo’n dag dus. Verder zijn Mn nachtmerries weer zo fijn dat ik Mn slaap aan het opschuiven ben.

Hoe is jullie dag? ;(
pi_179295136
quote:
1s.gif Op vrijdag 18 mei 2018 22:42 schreef faptist het volgende:
Ik log alleen maar even in om te blaten.
Dat Mn dag zólang duurde.
Dat ik overal van baal en om moet huilen.
Ik wilde niet koken, omdat ik gisteren de keuken schoon had gemaakt. Natuurlijk doe je dat vaker, maar nu was het visiteklaar schoon.
Dus net mezelf toch van de bank kunnen slepen om kip te bakken. Rotkip spetterde weer alles onder -> huilen.
Rijst aangebrand. Nouja. Bijna. Ik keek ernaar. Zag het gebeuren maar was toch te laat met vuur uitdraaien dus er vormde zich net een koeklaag. -> huilen.
Ik ben toen maar naar boven gevlucht en heb me daar als een driftige peuter op Mn bed gegooid om ff door te huilen. Uiteraard kwamen er nu geen echte tranen -waar ik ook weer boos om werd-
Zo’n dag dus. Verder zijn Mn nachtmerries weer zo fijn dat ik Mn slaap aan het opschuiven ben.

Hoe is jullie dag? ;(
Knuffel. Hoop dat je je inmiddels wat beter voelt. Jij bent recent gestart met medicatie toch? Of heb ik dat verkeerd?
pi_179295194
Iemand tips/adviezen om toch op 'basisniveau' te kunnen blijven functioneren wanneer je je erg slecht voelt? Wanneer ik mij erg slecht voel, krijg ik bepaalde dingen niet mee. Het lijkt alsof er een waas over mij heen hangt waar ik maar niet uit kan komen.

Met basisniveau bedoel ik: bijvoorbeeld naar de supermarkt kunnen wandelen zonder dat je omver gereden wordt of verdwaalt onderweg en in een andere stad 'ontwaakt'.

Eerder ingrijpen lukt soms niet. Dus wat doe je wanneer het al te laat is om toch op een veilige manier grip te kunnen blijven houden? Oefeningen om in het hier en nu terug te komen helpen niet voldoende bij mij. Iemand bekend met de overtreffende trap daarvan?
pi_179297318
quote:
1s.gif Op maandag 21 mei 2018 02:00 schreef Melancholia_war het volgende:
Iemand tips/adviezen om toch op 'basisniveau' te kunnen blijven functioneren wanneer je je erg slecht voelt? Wanneer ik mij erg slecht voel, krijg ik bepaalde dingen niet mee. Het lijkt alsof er een waas over mij heen hangt waar ik maar niet uit kan komen.

Met basisniveau bedoel ik: bijvoorbeeld naar de supermarkt kunnen wandelen zonder dat je omver gereden wordt of verdwaalt onderweg en in een andere stad 'ontwaakt'.

Eerder ingrijpen lukt soms niet. Dus wat doe je wanneer het al te laat is om toch op een veilige manier grip te kunnen blijven houden? Oefeningen om in het hier en nu terug te komen helpen niet voldoende bij mij. Iemand bekend met de overtreffende trap daarvan?
Ja, en eigenlijk is het enige wat ik daar tegen weet een nood voorraadje in huis hebben, of hele lieve vriendinnen (of familie) hebben.

Al heb ik niet meer dat het zo erg is. Ik heb wel eens gehad dat ik niet meer wist hoe ik thuis gekomen ben. Ik ben ook een keer in paniek ergens gaan wandelen om af te koelen waar ik de weg niet kende.. en ik had mijn telefoon niet bij. :+ 1,5 uur later was ik terug. Of dat ik zo bizar stond te zweten in de supermarkt enzo.. Als ik er echt niet onderuit kom ga ik in ieder geval lopend.
  maandag 21 mei 2018 @ 20:47:38 #294
335643 faptist
Maakt fouten
pi_179308434
Sorry mascara, ik heb 0.0 tips die niet zelfbeschadigend zijn in zulke situaties. Hopelijk vind je snel iets dat je weer in het hier en nu trekt.

Ik ben sinds 60 dagen aan de fluoxetine ja.
Werken goed; maar afgelopen week... Pff.. :N
pi_179308804
quote:
1s.gif Op maandag 21 mei 2018 09:53 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Ja, en eigenlijk is het enige wat ik daar tegen weet een nood voorraadje in huis hebben, of hele lieve vriendinnen (of familie) hebben.

Al heb ik niet meer dat het zo erg is. Ik heb wel eens gehad dat ik niet meer wist hoe ik thuis gekomen ben. Ik ben ook een keer in paniek ergens gaan wandelen om af te koelen waar ik de weg niet kende.. en ik had mijn telefoon niet bij. :+ 1,5 uur later was ik terug. Of dat ik zo bizar stond te zweten in de supermarkt enzo.. Als ik er echt niet onderuit kom ga ik in ieder geval lopend.
Meer gericht op voorbereid op 'het ergste'?

Ik vraag me af of er überhaupt een shortcut is hiervoor, of dat er geen oplossing is behalve dan te leren accepteren dat het mij nou eenmaal beperkt. Wanneer geef je eraan toe en wanneer niet en waarom, en hoe vind je een geschikte balans.. al deze vragen.
  maandag 21 mei 2018 @ 21:23:50 #296
37478 Luchtbel
Memories in progress
pi_179309285
quote:
1s.gif Op maandag 21 mei 2018 21:02 schreef Melancholia_war het volgende:

[..]

Meer gericht op voorbereid op 'het ergste'?

Ik vraag me af of er überhaupt een shortcut is hiervoor, of dat er geen oplossing is behalve dan te leren accepteren dat het mij nou eenmaal beperkt. Wanneer geef je eraan toe en wanneer niet en waarom, en hoe vind je een geschikte balans.. al deze vragen.
Bij wat voor instelling ben jij eigenlijk in behandeling met deze klachten?

Ik ben bekend met dit soort problemen en ook de beperkingen hierdoor. En de gevaren hiervan.
pi_179335535
Ik heb met mijn maatschappelijk werkster opnieuw een afspraak gemaakt bij de huisarts. Voor een doorverwijzing naar een andere instelling. Als mijn huisarts überhaupt wil luisteren.

We hebben het 4 maanden gegeven, dat heb ik zojuist met mijn maatschappelijk werkster afgesproken. Als er dan geen zinvol hulpverleners traject komt dan gaat de deur dicht voorlopig. Dan zijn we 2,5 jaar verder om aan goede hulp te komen.. Ik heb alleen nog nooit een maatschappelijk werkster gehad die me al een jaar meemaakt een voor de volle 100% kan onderbouwen en wil onderbouwen wat ik zeg.

Dus als dit niet werkt kun je me voor een weekend in een bos droppen met een hakbijl gok ik.

[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 23-05-2018 11:56:28 ]
pi_179337937
Jezus fripsel, wat een clusterfuck zeg
-nee-
pi_179339899
quote:
1s.gif Op woensdag 23 mei 2018 14:19 schreef Marsenal het volgende:
Jezus fripsel, wat een clusterfuck zeg
Ja het liefst zou ik de hele klachten molen aanflikkeren. Anders gooi je even de mooiste jaren van mijn leven ook nog weg omdat luisteren al teveel is met al die klote bezuinigingen op de zorg en die wachtlijsten en weet ik veel wat.

Maar ik ga dat in mijn eentje toch niet veranderen, dus wat heb je daar dan aan. }:|
pi_179368376
quote:
1s.gif Op woensdag 23 mei 2018 16:25 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Ja het liefst zou ik de hele klachten molen aanflikkeren. Anders gooi je even de mooiste jaren van mijn leven ook nog weg omdat luisteren al teveel is met al die klote bezuinigingen op de zorg en die wachtlijsten en weet ik veel wat.

Maar ik ga dat in mijn eentje toch niet veranderen, dus wat heb je daar dan aan. }:|
Ik zou dat wel doen als ik jou was. 2,5 jaar! WTF
  vrijdag 8 juni 2018 @ 23:07:17 #301
335643 faptist
Maakt fouten
pi_179683671
Whut fripsel, watskeburt? Waarom heet je nu anders?

Hoe gaat het met iedereen hier?
Met mij redelijk. Vorige week had ik een longontsteking opgelopen en dat in combinatie met de heftigste hooikoorts die ik ooit gehad heb waren genoeg factoren om me ziek te melden. Ergo; ik heel de week heb thuisgezeten.
Ik had 1001 dingen kunnen doen binnenshuis, maar heb niks gedaan behalve elke dag 2 huishoudelijke taken. Ik kwam aan niks anders toe. Zo moe en futloos.
Toch heeft het me ook goed gedaan. Ben nu begonnen om meer structuur in Mn leven te gooien dus ben op Mn eten aan het letten. Heb voor het eerst in een jaar of 5 geen eetbuien gehad. *O*
abonnement bol.com Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')